Zapalenie płuc u bydła mlecznego – str

Zapalenie płuc u bydła MlecZnego wiosenny oddech

Zapalenie płuc jest jednostką chorobową, która najczęściej dotyka cielęta. Z większą częstotliwością diagnozowana jest u zwierząt utrzymywanych w nieodpowiednich warunkach środowiskowych.

Choroba występuje pod postacią nieżytowego zapalenia płuc i oskrzeli. Początkowymi objawami są: zaburzenia stanu ogólnego – gównie zwiększona częstotliwość oddechów, gorączka, zmniejszony apetyty (albo jego całkowity brak), jak również (niekiedy) lekka biegunka. Dodatkowo u cieląt może pojawiać się: surowiczy śluzowy wypływ z nosa, łzawienie z oczu, ślinienie oraz lekko zaczerwienione i obrzęknięte spojówki, a nawet kaszel. Hodowca musi mieć świadomość, że dzięki szybkiej poprawie warunków środowiskowych, może dojść do samorzutnej poprawy stanu zdrowia zwierzęcia.

Cielęta z zaawansowanym zapaleniem płuc, mogą wykazywać przyśpieszony rytm serca oraz duszności wdechowe, połączone często z silnymi atakami kaszlu. Zwierzęta stoją wtedy najczęściej na szeroko rozstawionych kończynach z wyciągniętą do przodu głową i szyją oraz z szeroko rozdartymi nozdrzami. Niekiedy można zauważyć sine błony śluzowe.

Wyzdrowienie zwierzęcia, w głównej mierze, zależy od stopnia choroby oraz czasu zaobserwowania pierwszych objawów, mogących świadczyć o zachorowaniu. Aby pomyślnie wspomagać leczenie, nie należy narażać zwierzęcia na stres mogący wpływać negatywnie na funkcje oddechowe. Trzeba też zapewnić cielęciu spokój i wypoczynek w dobrze wietrzonych pomieszczeniach. Takie postępowanie jest równie ważne, jak stosowanie środków farmaceutycznych. Działania zapobiegające rozwojowi zapalenia płuc wśród cieląt, powinny opierać się na zapewnieniu odpowiedniej jakości powietrza w oborze, głównie poprzez stałą kontrolę poziomu zanieczyszczeń. Uważać należy także przy gwałtownych zmianach pogody i wprowadzeniu do pomieszczeń nowych osobników. Zagęszczenie zwierząt w pomieszczeniu to także jedna z przyczyn pojawiania się choroby.

Skuteczną metodą zapobiegania zachorowaniu cieląt są szczepienia. Szczepienie cieląt lub też krów w okresie okołoporodowym, powinno być konsultowane i wykonywane przez lekarza weterynarii. Weterynarz, już po zbadaniu chorych cieląt, decyduje, czy szczepienie powinno być wykonane w okresie jeszcze przed porodem, czy też już po wycieleniu, w czasie wyznaczonym przez lekarza zajmującego się stadem. Z naszej praktyki zawodowej wynika, że wczesna wiosna to również okres w którym obserwujemy wzmożone problemy zdrowotne zwierząt związane z układem oddechowym.

Reasumując nasz wywód, przyczyną zapaleń płuc u cieląt są najczęściej warunki środowiskowe. Patogenem odpowiedzialnym w większości przypadków za zapalenia płuc są wirusy: BRSV, PI3, IBR a także BVD-M. Zakażenie wirusem często jest wikłane bakterią Pasterella Multocidi, która bytuje naturalnie w tkance płucnej, lecz przy spadku odporności lub zakażeniu innym patogenem, może wywoływać ciężkie objawy ogólne.

|Najprostsze zabiegi, takie jak: wytarcie cielęcia po porodzie, dezynfekcja pępka czy podanie siary o odpowiedniej temperaturze, wystarczą do zapewnienia dobrego startu nowonarodzonego zwierzęcia.

sKutecZne lecZenie Mastitis

paMiętaj o badaniach

Plan dotyczący leczenia mastitis w gospodarstwie opracowuje lekarz weterynarii opiekujący się stadem konsultując się z hodowcą. Od tej zasady nie powinno być wyjątku. Inne postępowanie narazi zdrowie całej hodowli, a właściciela na dodatkowe koszty.

Plan leczenia należy dopasować do występujących w hodowli drobnoustrojów i ich wrażliwości na leki. Istnieje duże niebezpieczeństwo, że zapalenie wymienia nie wyleczy się skutecznie, jeśli hodowca zrezygnuje z badania bakteriologicznego i wybierze antybiotyki do leczenia według kryteriów pozamerytorycznych (np. ceny), albo skróci czas ich podawania. W rezultacie podniesie to koszty związane z koniecznością podania srodków farmakologicznych. Sprzyja to również powstawaniu oporności na antybiotyki. Źle rozumiana oszczędność może hodowcę sporo kosztować. W praktyce efekty przynosi opisane poniżej postępowanie. Jednakże odstępstwa od tego schematu zależą od postaci mastitis.

Subkliniczne zapalenie wymienia

Q Leczy się je tylko w okresie zasuszenia (wyjątki: potwierdzona obecność paciorkowców Streptococcus agalactie, liczba komórek somatycznych z chorej ćwiartki powyżej 400.000/ml mleka). Q Do leczonej ćwiartki wymienia antybiotyk powinno się podawać co najmniej przez 3 dni. Lepsze efekty osiąga się, podając równolegle ogólnie działający drugi antybiotyk, przechodzący do wymienia (w postaci iniekcji).

Kliniczne mastitis

Q Leczenie należy rozpocząć natychmiast! Q Przed rozpoczęciem leczenia pobiera się do badania próbkę mleka, aby określić rodzaj drobnoustrojów i ich oporność na leki. Q Należy często zdajać wymię (preparatem wspomagającym może być oxytocyna). Q Stosuje się leczenie skojarzone. Antybiotyk podaje się zarówno do chorej ćwiartki wymienia (miejscowo), jak i ogólnie (domięśniowo), co najmniej przez 3 dni. Dokładne zalecenia dotyczące stosowania antybiotyku i okresu karencji podawane są przez producenta leku na dołączonej ulotce informacyjnej. Zbyt krótkie podawanie preparatu prowadzi do nawrotów choroby i rozwoju lekooporności.

Zależnie od stanu ogólnego zwierzęcia, stosuje się leczenie wspomagające z użyciem środków przeciwzapalnych i wlewów kroplowych. Po upływie okresu karencji, należy zbadać mleko na obecność pozostałości.

Qlek. wet. michał kamiński

Qtech. wet.

błażej kochaNowski Gabinet weterynaryjny w Poświętnem, k.Łap