XOXO The Mag/October 2016

THE FAT D A

Z İ K

Ü C R E T S İ Z D İ R

0 6 6 E K İ M 2 0 1 6

T A S A R I M

M Ü

X O X O THE MAG

S A N A T

M O

JEW X O X O T H E M A G . N E T

İmtiyaz Sahibi CO Prodüksiyon Yayıncılık adına Cihan Şerbetcioğlu cihan@coistanbul.com Genel Yayın Yönetmeni Olga Şerbetcioğlu olga@xoxothemag.net

Kapak:

The Fat Jew

Sorumlu Müdür Ruşen İnceoğlu

Fotoğraf: Yayınlar Direktörü Serap Gecü

Eric T. White

CEMİ’İ CAN DELİORMAN

THE FAT

Ü C R E T S İ Z D İ R

0 6 6 E K İ M 2 0 1 6

T A S A R I M S A N A T

Z Ü M D A O M

THE MAG 066

X O X O

X O X O

THE MAG

İ

K

Editörler Seza Bali, Deniz İrem Çek, Melda Ennekavi, Ayşecan İpek, Aslin Kumdagezer, Alican Öyke, Utku Palamutçu, Gökhan Polat, Arzu Sak, Başak Ulubilgen

JEW X O X O T H E M A G . N E T

İdari İşler Vadi Gengüç Grafik Tasarım Elif Sunar, Rüya Dilara Şen

GAEL GARCIA BERNAL LION BABE

Katkıda Bulunanlar Aslı Arduman, Stanislaw Boniecki, Shea Daspin, Caner Eler, Murat Emir Eren, Anne-Catherine Frey, İbrahim Karadeniz, Yonca Keremoğlu, Douglas McWall, Nevşin Mengü, Mustafa Nurdoğdu, Tuğçe Özakdağ, Fatih Özgüven, Yağız Pekkaya, Gianni Pisano, Nando Salvà, Şanel Şan, Emir Sarısaç, Dinçer Şirin, Jovan Todorovic, Ali Tünay, Bahar Türkay, Selin Ünüvar, Gündüz Vassaf, Carrie Weidner, Eric T. White, Merve Yeşilçimen, Begüm Yetiş, Gökhan Yorgancı

SUNNEI SNAKEHIPS

Reklam cihan@coistanbul.com merve@coistanbul.com busra@coistanbul.com İletişim 123@xoxothemag.net / +90 212 2590669 Yayın Türü Aylık, Yaygın, Süreli.

Baskı ve Renk Ayrımı Mas Matbaacılık San. ve Tic. A.Ş.

Hamidiye Mahallesi Soğuksu Caddesi No:3 34408 Kağıthane, İstanbul, Türkiye, Sertifika No: 12055 Tel: +90 212 2941000 XOXO The Mag'de yayınlanan yazı ve fotoğraflar kaynak belirtilmeden kullanılamaz.

Tasarım Konsepti ve Yayın Kimliği Bülent Erkmen Tasarım Uygulama ve Kimlik Standartları Barış Akkurt, BEK

Cemi’i Can Deliorman Röportaj Bahar Türkay 10

The Fat Jew Röportaj Olga Şerbetcioğlu 116

Barış Kaya & Soner Caner Röportaj Murat Emir Eren 146

Gael García Bernal Röportaj Nando Salvà 24

Julien Martin Röportaj Dilek Öztürk 34

The Ballad of Nan Yazı Dinçer Şirin 16

Kutsal ve Çıplak Yazı Gündüz Vassaf 14

Raphael Gygax Röportaj Yonca Keremoğlu 48

Yekta Kopan Röportaj Merve Yeşilçimen 52

Some Women of Personal Training Hazırlayan Merve Yeşilçimen 140

Diller Scofidio + Renfro Röportaj Şanel Şan 136

Elif Uras Yazı Fatih Özgüven 28

Ana Kras Röportaj Serap Gecü 58

Lion Babe Röportaj Alican Öyke 56

When In Doubt Yazı Ayşecan İpek 70

Thomas Laqueur Röportaj Ali Tünay 76

Sunnei Röportaj Utku Palamutçu 72

Kolektif, Alternatif.

Hazırlayan Seza Bali 86

Kültürel İç Etme Yazı Aslin Kumdagezer 18

Bikem Ekberzade Röportaj Nevşin Mengü 20

Snakehips Röportaj Alican Öyke 92

Nice To Have Hazırlayan Selin Ünüvar 158

Something Red 102

Feyisa Lilesa Yazı Caner Eler 32

E

D

İ

T

Ö

R

OLGA ŞERBETCİOĞLU

D

E

N

HERMÈS TA B I AT I

IWC Originals’ın bu ayki konuğu, Türkiye’nin en genç orkestra şefi olarak, nezaket ve yaratıcılığın birleştiği noktadan orkestra şefliğinin kendine has matematiğini anlatıyor. Bu sayede öğreniyoruz; Cemi’i Can Deliorman, sahnedeki cesaretini konsantrasyonundan alıyor, performansa dair tek korkusu

IWC

OR IGINA LS

ise sıradanlık.

Röportaj:

Bahar Türkay Fotoğraflar:

Gökhan Polat

Cemi’i Can Deliorman, IWC Pilot’s Watch Timezoner Chronograph

BU BİR İLANDIR

takıyor.

012

CEMİ’İ CAN DELİORMAN

Türkiye’nin en genç orkestra şefi olarak popülerlikle ilgileniyor musunuz?

Kulağa güzel geliyor, ancak biliyorum ki, popüler olana duyulan ilgi gerçekçi değil. Başta, yaptığımız iş popüler bir iş değil ve bence olmamalı. Klasik müzik dinlemek ve bu müzik kültürüyle iletişim kurabilmek belli bir birikim gerektirir. Milyonların tanıdığı ve dinlediği bir yıldız haline dönüşme çabası bile bana komik geliyor.

4

Cemi’i Bey, mesleğinizin ruhunu ne öldürür?

Sıradanlık, yapaylık, isteksizlik... Bir sanat eserinin biricik olması gerektiğini düşünüyorum, dolayısıyla sıradanlık tamamıyla zamanın boşa harcanması demek.

Müziğin içinde isteğinizi kaybettiğiniz her an, bir orijinalin taklidi haline dönüştüğünüz her an, zaman kaybıdır.

1

Peki klasik müzikte orijinallik nedir? Özgün olmayan bir eser her sanat dalında olduğu gibi klasik müzikte de değersizdir ve yok olmaya mahkumdur. Müzik tarihine baktığımızda, Orta Çağ’dan bugüne yalnızca kendi özgün müzik dilini yaratabilmiş bestecilerin mirasının kalabildiğini görürüz. Kendi dönemlerinde kabul görmeseler, eleştirilseler hatta anlaşılmasalar dahi, 600 yıl önce yazılmış bir eser bugüne ancak orijinalliği ile ışık tutabilir. Beethoven ‘Büyük Füg’, Stravinski ‘Bahar Ayini’, Schönberg ‘2. Yaylı Quartet’ gibi birçok eser ilk seslendirilmelerinde kabul edilmemiş olsa da kullandığımız müzik dilinde bir devrim yaratmışlardır. Bugün yaşadıkları gibi, kültür tarihi var oldukça yaşamaya devam edeceklerdir.

2

Bu durumda orijinalliği nasıl tarif edersiniz?

Orijinallik, biricik olmaktır.

Sesin, sözün, maddenin, ışığın, rengin, fikrin ve hareketin daha önce hiç olmadığı bir formda hayat bulmasıdır.

3

Klasik müziğin bir matematiği var. Zamanın da öyle... Bu bağlamda, klasik müzik ve zaman arasındaki ilişkiyi nasıl okursunuz?

Klasik müzik ve matematik arasında kopmayan bir ilişki var ve bu ilişki Antik Yunan’a kadar uzanıyor. Hatta müzik, o dönemde tıpkı aritmetik, geometri ve astronomi gibi, matematiğin bir dalı olarak kabul ediliyor. Zaman da müziğin en temel unsurlarından biri.

Her eserin kendine özgü bir temposu ve zaman planlaması var. Müzik, zaman içinde bazen sabit kalarak, bazen de sabit kalmaksızın, yavaşlayarak ya da hızlanarak sürekli devinen bir olgu.

5

Orkestra şefliğinde gerçek anlamda bir zirveden söz edilebilir mi?

Hayır. Zira iyi müzik yapmanın ve öğrenmenin sonu yok. İyi bir müzisyen zirve noktasına kendi içinde ulaşır. O zirveye ne kadar sıklıkla yaklaşırsanız o kadar mutlu olursunuz. İyi müzik yapma gayretiyle çıktığınız her yol önemli bir başarı.

6

013

Yaşadığımız zamanla nasıl bir ilişki kuruyorsunuz?

Modern yaşam eleştirilebilir, yadsınabilir ama reddedilemez. Ben yaşadığı zamana inanan biriyim. Bu modern günler birkaç yüzyıl sonra bir nostalji bulutuna dönüşecek. Bu, iyisi ve kötüsüyle bizim zamanımız ve ben bunu seviyorum.

9

İşinize yansıttığınız kişisel bir stiliniz var mı?

Orkestra şefliği çok spesifik bir meslek. Birbirinden farklı birçok müzik disiplinini içinde barındırmasının yanında, sosyal kabiliyetleriniz ve insan iletişiminiz bir o kadar önem taşıyor.

Ben işimde “ben” kavramından çok “biz” kavramını ön plana çıkaran biriyim.

Orkestraların yapacağı müziğin, şefin donanımı, inandırıcılığı, nezaketi ve yaratıcılığı ile örtüşmesi gerektiğini düşünüyorum ve böyle çalışıyorum.

7

Orkestra yönetmeyi duygularla anlatmanızı istesek ortaya nasıl bir ruh hali çıkar?

Bu bir trans hali. Bestecinin fikirlerine ulaşabilmek için birbirinden farklı ruh hallerine girebilirsiniz. Orkestra yönetirken en uç duygu hallerini bile tecrübe etme şansınız var ve sanırım bu mesleğin en güzel yanlarından biri de bu. Bir eser icra ederken, ölüm duygusunun, korkunun, aşkın, mutluluğun sınırlarında dolaşabilirsiniz.

8

014

Kolunuzda, IWC’nin dünya saatlerini aynı anda gösteren Timezoner modeli var. Şimdi gözlerinizi kapatın ve hayal edin, dünyanın neresinde, hangi saat dilimindesiniz ve kulağınızda hangi beste çınlıyor?

Kulağımda çınlayan her iyi beste, gözümü kapattığımda bana dünyanın neresinde olduğumu unutturuyor, bir yerde olma fikrini önemsizleştiriyor.

Tıpkı zamanı unutturduğu gibi... Her iyi eser bizi gerçek zaman kavramının dışına, başka bir serüvene, başka bir coğrafyaya çıkarıyor.

10

FROM LONDON TO NEW YORK IN LESS THAN TWO SECONDS

JOIN THE CONVERSATION: # B_ORIGINAL

Orijinal olmanın ne demek olduğu konusunda, uzay boşluğunda süzülen düşünceler arasından, kendinize yakın hissettiğiniz anlamları seçip, basit bir kurgu hazırlayın. İsmin önüne gelen sıfat tamlamalarını geride bırakıp, size ve dolayısıyla bize bir şeyler ifade eden ve artı değer katan isimleri, benzerlerinden

ayıran özelliklere odaklandığınızda, orijinal kavramının içini doldurmaya başlayacaksınız. IWC Schaffhausen ve XOXO The Mag’in işbirliği, bu sebepten ötürü Originals başlığı altında şekilleniyor ve orijinal konukları vasıtasıyla boşlukları doldurmanızı sağlıyor.

www.iwc.com

IWC Schaffhausen Boutique İstanbul: Mim Kemal Öke Cad. Altın Sokak 4/A Nişantaşı Tel: (212) 224 4604 İstanbul: Arte Gioia, İstinye Park Tel: (212) 345 6506 - Greenwich, Zorlu Center Tel: (212) 353 6347 - Unifree Duty Free, Ataturk International Airport Tel: (212) 465 4327 Ankara: Greenwich, Armada Tel: (312) 219 1289 - Panora Tel: (312) 219 9315 I Bursa: Permun Saat, Korupark AVM Tel: (224) 241 3131 İzmir: Günkut Saat, Alsancak Tel: (232) 463 6111

Yazı:

Gündüz Vassaf

KUTSAL VE ÇIPLAK

Spencer Tunick, Dead Sea, 2011

Stefanos Yerasimos.

“Kim bu?” demekte haklısınız.

‘Aydınım’ diyenlerin çokluğundan kimin aydın olduğunu tanıyabilme fırsatlarını kaçıran bir ülkedeyiz. Üniversite kıyımlarından sonra çalışmalarını Paris’te sürdüren Yerasimos’un ardından meslektaşlarının derlediği Bir Allame-i Cihan kitabına bakıyordum.

Gözüm, Brigitte Pitarakis’in yazdığı, Bizans’ta Öğrenciler adlı makaleye takıldı.

Konu, 1000 yıl boyunca Bizans’ta ilkokul öğrenimi ve öğrencilerin yaşamlarına tanıklık eden ikonalarla duvar resimleri.

Bizans’ın çocuk eğitimine verdiği önem Tanrı’nın oğlu diye addettikleri İsa’ya ayrıcalık tanımamış. Meryem Ana, bir şeyler öğrensin diye, elinden tuttuğu oğlunu almış kürsüsüne kurulmuş öğretmenin huzuruna götürüyor.

Alışık değiliz, güçlü addettiklerimizin günlük yaşamlarının sıradanlığına. Çocukluğumda ‘Teksas’ın efsanevi kahramanı’ diye lanse edilen Pecos Bill’in maceralarını okurduk. Aklıma takılmıştı. Sayfalar boyunca ordan buraya atını süren kahramanımız, hiç sıkışmaz, tuvalete gitmez mi diye. Çocukluğumun kahraman kovboy imajını, her alanda yaşatıyoruz.

21. yüzyılda liderler hala geçmişin asaletinin simgelerine sığınanların sığlığında.

Bize rağmen değil, sayemizde.

Geleneksel simgelerle iktidarlarını kollayanlar, genç kuşaklar nezdinde kendilerini düşürdükleri gülünç durumun farkında değiller.

Papa, üstünde kat kat kostümleri, kurtarıcı rolünde yoksullarla.

Başında tacı, İngiltere kraliçesi atlı arabasında Londra sokaklarında.

Saltanata özenen politikacılar, dinleri, kültürleri ne olursa olsun ‘first lady’ adını verdikleri eşleriyle çağdaş saraylarda.

Günümüz liderlerine tarihin dokunulmazlık makyajını yakıştıranlarımız çok.

016

Türkiye’yi ABD Başkan yardımcısıyken ziyaret eden Johnson, Ankara’da, mecliste. Sıkışır. Tuvalete gider. Şüreka kapının önünde. Johnson bir türlü çıkmaz. Kimse, kapıyı tıklamaya cesaret edemez. Sonunda Başkan Yardımcısı oturduğu yerden bağırır, “Tuvalet kağıdı yok mu?” Asalet rolüne o da kendini o denli yakıştırmıştır ki, kağıdın yokluğunu fark ettiğinde seslenmekten çekinmiş, öylesine beklemiştir.

Yüzyılımızda gariplik var.

20. yüzyılın başına kadar cennet cehennem yolculuğumuzda günah ve sevaplarıyla ölçtüğümüz ruhumuzu Freud’la birlikte kanepeye yatırdık.

Bilinçaltımızı paylaşarak şeffaflaştık.

Ruh halimizle çıplaklaştık.

Bedenlerimiz ise komplekslerimizle örtülü.

Hele egemen düzenin temsilcileri...

Kıyafetleriyle kısırlıklarının kuklaları... İnsan halinin çarpıtılmışlığının mahkumları... İster devletleri adına olsun ister dinleri, görüntüleriyle komplekslerinin zırhlarına bürünmüşler. Üstünde mayosu, devlet başkanını, imamı tahayyül edebiliyor musunuz?

Devlet sırrı gibi saklıyorlar vücutlarını bizden.

Onları, senin benim gibi insan diye görsek, iktidarlarının sarsılacağından mı korkuyorlar? Türkiye’de son darbe girişimcilerinin bir kısmının yakalandıklarında soyulmaları, çıplaklığın iktidarca aşağılama olarak kullanıldığının göstergesi değil mi? Eski Yunan duvar resimlerinde de, Yunan savaşçıları giyinik, düşman savaşçıları çıplaktır.

21. yüzyılın güç dengelerinin başat simgesi, kıyafetlerimiz. Devlet başkanlarının kravat bağlamaması bile dikkatimizi çekiyor. Rahat giysilerle toplantılarını yapabilseler belki sergiledikleri yapay ciddiyetlerinden kurtulmanın çıplaklığında daha doğal davranabilirler. Yaka iliklerinde bayrak rozetleri, omuzlarda apolet...

Devlet liderleri zirve toplantılarını deniz kıyısında mayolarıyla yapmaya cesaret edemezler. Çıplaklık korkusu rüyalarımızda da yer etmiş. Türümüzün sıradan rüyalarından biri aniden kalabalık önünde çıplak olduğumuzu fark etmek değil mi?

Bundan 95.000 yıl önce Afrika’da başka canlılardan ilk ayrıştığımızda, üstümüzde elbise olmadığına göre, nerde, ne zaman nasıl başladı simgesel anlamlar taşıyan örtünme kompleksimiz?

Düşünün, ergenlik çağından itibaren anne babayla çocukları arasındaki en büyük sır, nerdeyse karış karış tanımış oldukları çocuklarının vücutları. Çıplaklığımızla huzursuz olmamız, kendilerine uygar diyen toplumların kültürel normu.

Yoksa hep böyle olmadığımızı farklı kültürlerden biliyoruz. Çıplaklık gizlilik nesnesi oldukça mahremlik cinsel ilişkilerimizde şehvet tetikleyicisi. Başka canlılardan farklı olarak, türümüze yakışır olgun ilişki, çiftlerin kişilik özelliklerinin çekiciliği, yaratıcılığı, açabileceği yeni yaşam pencereleri üzerine kurulması mümkünken, çıplaklığımızı örttüğümüz maskelerimiz başka özelliklerimize odaklanmamızı engelliyor. Kadın vücudunun nesneleştirildiği erkek egemen toplumların iktidarını kırmak, vücut saplantımızdan özgürleşebilmemize bağlı. Çıplaklıklarından kompleks duyanlar özellikle erkekler.

Ellerinde fotoğraf makineleri, paparazziler orjiyi basar. Flaşlar patlar. Erkekler panikte. Elleriyle apış aralarını örterler. Ancak birisi eliyle yüzünü kapamayı akıl eder. Özel hayatımızı bu denli paylaşırken, hiç de özel olmayan, öldükten sonra çöpe, küle dönüşecek vücutlarımızı kimden koruyor, neden korkuyoruz?

Yeni kuşaklar bedenleriyle ilişkilerinde doğal bir süreci yaşıyor.

Yüzyılımızda, ergenlik çağına varmamış kuşakların bedenleriyle ilişkilerinin farklı olması nedeniyle mevcut hukuk sistemi ne yapacağını şaşırdı. İnternette büyük suçlardan biri, özellikle pedofillere hitap eden, çocukların çıplak görüntülerini yayınlamak. Ne var ki, günümüzde çocuklar, arkadaşlarıyla, internet üzerinden sevdikleri müzik, kıyafet, kitap ve müziği paylaşarak tanışırken, çıplak fotoğraflarını da, cinsel anlam yüklemeden, “Ben buyum,” dercesine yollamakta. Örtündükçe insanlığımızdan uzaklaştığımızın hala farkında olmayanlar var.

18 yaşındaki gençlere silah vermek mübah, çıplaklık günah. Örtük düzen uzatmalara oynuyor.

017

Yazı:

Dinçer Şirin

THE BALLAD OF NAN

MoMA’nın kendini sanat yapıtlarıyla aynı kadraja yerleştirme telaşındaki yerli ve yabancı turist izleyicisinden kendinizi kurtardığınızda selfie stick engelli koşusunu tamamlamışçasına bir ferahlık çöküveriyor içinize. Şemsiye ile yürümeyi öğrenemeyenler bu çubukları kullanmayı asla öğrenemiyor. Tüm bu olimpik telaşı atlattıktan sonra müzenin iç avlusunun etrafındaki galerilerden birine doğru ilerlediğinizde sizi birtakım ufak posterler karşılıyor. Bilmeyenlere bu posterler, yeraltı barlarının kendine ait mütevazılığında birazdan izleyecekleri, müziklerini bizzat sanatçının seçtiği slayt gösterisine dair çok az şey söylüyor. Posterler Nan Goldin’in 1986 tarihli en çok bilinen, sanatçıyı belki de bugün bilinir kılan en önemli işinin, The Ballad of Sexual Dependency’nin sunumlarından kalan anonslar. İş 12 Şubat’a kadar Museum of Modern Art’ta gösteriliyor.

Sizi karşılayan ilk odadaki posterleri gördükten sonra bir vitrinin içinde işin kitap olarak basılmış ilk halini görüyorsunuz. Goldin, kitabı kız kardeşi Barbara’ya ithaf etmişti, bir diğer deyişle sanatçının fotoğrafa bulaşmasının yegane sebebine. Barbara 15 yaşında bir gün kendini tren raylarına bıraktıktan bir süre sonra, sanatçı evi terk edecek ve kendi sesini bulmaya yola çıkıp serüvenine yetimhanede devam edecektir. Seçtiği aile bireylerini fotoğraflayarak, unutmaya başladığı yüzleri, en çok da kardeşinin yüzünü başkalarının yansımasında, aynalarda, gece kulüplerinde, otel odalarında, tanıştığı ve karşılaştığı bütün kırık dökük hikayelerin yazılmamış versiyonlarında arayacaktır. Bir nostalji gibi değil, daha çok, kendisinin de tanımladığı üzere bir günlük tutar gibi, görüntülerin bir araya geldiğinde yarattığı hikayeden kendi bir alan yaratacaktır. Bu alan, fotoğraf sanatının da sınırları diye bildiğimiz hatların üzerine kişisel hikayelerin gürültüsünü yığacaktır. Goldin’in fotoğrafları bu yığınlardan hafıza denilen yere nasıl gidileceğini gösterir.

1970’lerin sonlarına doğru Goldin, Provincetown’da zaman geçirmeye ve The Ballad’ı oluşturmaya başlar.

Aynı yıllarda New York’a taşınır ve hayatına giren herkesin fotoğraflarını çekmeye devam eder. Bu karakterlerin neredeyse çoğu bugün hayatta değil ama onlara The Ballad’da rastlamak mümkün. Andy Warhol ve Keith Haring ile bir loft partisinden, bir motel odasının karanlığına, oradan Goldin için önemli olan Cookie Müeller ve Suzanne Fletcher gibi kadın karakterlerin kimi önemli ve gündelik anlarına, kısacası sanatçının hayatından geçmiş tüm tanınmış ya da 018

C.Z. and Max on the beach, Truro, Mass., Nan Goldin, 1976

tanınmamış figürlere bir bakış atmış olursunuz. The Ballad, gücünü, anlattığı hikayelerin trajedisinden, bugün sahip olmadığımız kimi değerlerin, yüzlerin ve anların geçiciliğinden de alır. New York’un geçmiş zamandaki haline, o günleri yaşamamış olsanız da sahip çıkmak istersiniz. Müzenin kalabalığından kaçıp bu zaman kapsülünün içinde bir sürü karakterle tanışır, birkaç slayt sonra tekrar tanıştığınız karakterlerle karşılaşır, bazen onların düğünlerini izler ve bazen de onlarla hastanelerde vedalaşabilirsiniz. Bir karanlık odada, altlarından loş bir şekilde aydınlatılmış koltuklarda oturup, 700 küsur slayttan oluşan ve art arda dizilmiş görüntülere bakıp, New York’ta bir müzede olduğunuzu da unutabilirsiniz. İmajların, kendini yaratma güçleri olduğu gibi, yaratabileceği sonuçlar da vardır. Goldin’in fotoğrafları kendi çiğ ışığının yarattığı gerçeklik kadar, ne kadar hikayesini bilmiyor olsanız da, baktığınız, bir fragmandaki kedere de benzeyen karmaşık duygulanmanın da fotoğrafıdır. Belki de bu yüzden, The Ballad, ona bakanda kalır.

simple is beautiful

Malt Collection

by Mikko Laakkonen

nudeglass.com nudeglass

Yazı:

Aslin Kumdagezer

KÜLTÜREL İÇ ETME*

Hatırlayın; John Galliano henüz antisemitist söylemlerde bulunmamıştı ve moda dünyasından geçici süreliğine aforoz edilmemişti, Dior çatısı altında farklı kültürlerin, tasarım dehası üzerindeki etkilerini deneyimliyordu. Takvimler İlkbahar 2007 Couture koleksiyonlarını gösterdiğinde Galliano, Anja Rubik, Lily Cole ve Jessica Stam’i Japon ilhamları ve tanınmayacak bir makyajla podyumda yürütecekti.

Ertesi günün yorumları, John’un ne kadar muhteşem bir tasarımcı olduğu etrafında dönüp birbirine çarpacaktı, kimse podyumda Japon bir modelin yürümediğinden yakınmayacaktı.

Hafızanız tazelendiyse bu bilgiler ışığında takvimde dokuz sene kadar ilerleyiniz... Durduğunuz yer Sonbahar 2017 sunumlarının tam ortası. New York Moda Haftası henüz sona erdi. Moda dünyası aşırı doz Gigi Hadid aldı, trendler arasında kayboldu ve tam Londra uçuşu öncesinde son zamanlarda aklına çokça takılan bir soru işaretinin çengeline asılı kaldı. Soru işaretinin pimini çeken malumunuz Marc Jacobs ve podyumda yürüttüğü rastalı modelleri. Soru işareti ise ‘cultural appropriation’. Nasıl oluyor da Marc Jacobs, safkan beyaz modellerini rastalı saçlarla yürütüp şovunda hemen hemen hiç siyahi model kullanmıyor?

Aynı moda haftasında Jacobs’ın birkaç gün öncesinde, Kanye Yeezy’nin 4. sezonu için sosyal medya üzerinden casting duyurusu yapıyor; duyurusunda sadece çoklu etnik kökenler istediğini söylüyor. Haber biraz konuşuluyor, medya daha ziyade sıcaktan bayılan modellere odaklanıyor ama kimse Kanye’yi ırkçılıkla falan suçlamıyor ya da konumuz dahilinde Kanye ‘cultural appropriation’ silahlarının namlusuna bakakalmıyor. Çünkü Yeezy siyahi kültürden besleniyor, eh bu durumda modellerin sadece etnik kökenli olması mantık çerçevesinde kabul ediliyor.

Milenyumdaki Orta Çağ’a hoş geldiniz, yeni trend at gözlükleri.

2007’de ne Galliano’ya ne de başka kültürden etkilenerek üreten tasarımcılara yöneltilen ‘cultural appropriation’ 2000’lerin, ikinci on yılının başından itibaren açık ateş açıyor. Givenchy Sonbahar 2015, Valentino İlkbahar 2016 koleksiyonlarında Afrika kabilesi ilhamlarıyla tasarlayıp beyaz modeller kullandıkları için ayıplanıyorlar. Yüzeysel ayıplamalarıyla popülist tartışmalar yaratan moda dünyası, bir adım daha derine inip tasarımcılara Afrika’nın yüzölçümünü hatırlatıp, coğrafyadaki yüzlerce kabileden hangisinin etkisinde kaldıklarını sormayı akıl edemiyor. Sonbahar 2015’inde ayıplanan markalar listesinde Dsquared2 ve Eskimo ilhamları, 020

Fotoğraf:

Kevin Tachman Marc Jacobs FW 2017 backstage, New York Fashion Week 2016

İlkbahar’ın 2016’sında Olympia Le Tan ve Geisha’ları, ve tabii son Met Gala’sı var. (Rihanna’yı Çin ilhamlı sarı bir tasarım içerisinde görmekten daha nahoş bir görsel olabilir mi?)

Günün sonunda ayıplayanlar, hangi alt ya da ana akım kültüre ait olduklarından bağımsız, savundukları değerleri topuğundan vuruyorlar. Zira yaratılan spekülasyon aslında Batı kültürünün üstünlüğünü kabul etmekten öteye gitmiyor. Bu noktada başka bir gerçeği de kabul etmek gerekiyor, milyar dolarlık moda sektörünün etki alanı; konu, insan hakları, ırkçılık ve politika olduğunda zayıflamaya başlıyor. Şikayetçi değiliz. Şu durumda podyumdaki rastalı saçlar ya da Geisha makyajı doğru notalardan çalındığında dinleyicisini yeni kültürlere yolculuyor. Marc Jacobs da şovunun ardından suçlamaları anlamlandıramadığını, tasarlarken ırk ve kültür farkı değil insan gördüğünü söylüyor. Küreselleşmenin tepe noktasında devam eden tartışmayı mantık çerçevesinde savunmaya çalışmak ya da şu durumda karşı argüman sunmak Sicim Teorisi’ni kanıtlamaktan daha da karmaşık görünüyor. Buna rağmen konu kapanmış değil, dava bir sonraki moda haftasına ertelendi.

“Cultural Appropriation: Dominant kültüre ait bir grubun alt kültür öğelerini kullanması, benimsemesi.

Görsel medyayla uğraşan insanların öğrendiği ilk şey şudur: Kamera bizim gözümüzden farklıdır. Gördüklerimizi bize ait kılan ise seçtiğimiz karelerdir. Peki bir fotoğrafçının gözünden bakınca, deklanşörün arkasında korku var mıdır? Türkiye’nin ilk kadın savaş fotoğrafçısı Bikem Ekberzade ile konuştuk.

Röportaj:

Nevşin Mengü Fotoğraf:

Gökhan Polat

Bikem’i Bodrum’da Tuzla Havzası’nda fotoğrafladık.

Denize dalmadığı bir günde, dalgıç aksesuarlarıyla.

022

BİKEM EKBERZADE

Gazeteci mi yoksa sanatçı tarafınız mı ağır basıyor?

Gazeteci. Meraklı bir gazeteci.

Hani, merak kediyi öldürmüş, tatmin olunca da hayata geri dönmüş ya, ben de işte tam o minvalde birkaç hayatı geride bırakıp seke seke dokuz canımı doldurmaya çalışıyorum. Sahada çalışırken, ortam sıcaksa bir anda her şey olabilir, kameranız kilitlenir, ıslanır, yeterli ışık yoktur, ama siz çekmeye devam edersiniz, ve estetik gerçekten de en son kaygınızdır. Birinci ve en önemli hedef kaydetmektir. Tabii bunu ne kadar sık yaparsanız, ne kadar antrenmanlıysanız, bunun yanında farklı fotoğrafçıların tekniklerini, çalışmalarını ne kadar çok incelerseniz estetik yönünüz de siz otopilottayken devreye girer. Bunda bir sakınca yok.

Sadece estetik kaygı biz gazetecilerin ilk hedefi olmamalı, ve olanı olduğu gibi belgelemenin önüne de geçmemeli.

2

Trajedinin bir estetiği var mı?

Olmamasını tercih ederim. Hatta, trajediyi estetik çerçeveye koymaya çalışan mestektaşlarımla ilgili ciddi sıkıntılarım var. Ama bir de işin “haberi seksileştirmek” yönü var. Eğitimim gereği benim geldiğim düşünce okulu bu akımın aksine yüzenlerden, yani bir şeyleri estetize etmeden de, olayı olduğu gibi, tüm yönleriyle insanlara aktarıp son kararı onların vermesine izin vermek: Okuyucu ya da izleyiciyi mümkün olduğunca duygusal yönlendirmelerle manipüle etmemek.

Ama maalesef, özellikle hassas konular ya da süjeler üzerinde çalışan fotomuhabirler ve hatta gazeteciler, olayı daha da dramatikleştirmek, ya da sizin de söylediğiniz gibi estetize ederek dikkatleri fazlasıyla o yöne çekmek kaygısında. Ancak biz sahada, güzel değil gerçek olanın peşinde koşmalıyız.

Yani en azından ben öyle olmamız gerektiğine inanıyorum.

1

Kamera önünde ya da arkasında olmak aslında bir seçim.

Görünür olmaktan çok hazzetmiyorum.

Hani şu ‘belgeselci duvardaki sinek olmalıdır’ lafı var ya, ben onu kendime çok dert ettim, sanırım. Daha hala tam istediğim gibi bir sinek olamadım ama çalışmalarım devam ediyor. Zaten hayat bundan ibaret değil mi? Usta olduğumuzda işimiz de ömrümüz de bitmiş oluyor. Hem önemli olan, anlatmaya çalıştığımız hikayeler ve o hikayelerin içindeki hayatlar. Benim de dileğim; özgür bir sinek olabilmeye devam edeyim yeter.

Kounoungo mülteci kampı, Guereda, Chad, Dünya Çevre Günü, 5 Haziran 2005 (West-end of the Border)

3

4 Türkiye.

Çalıştığınız en zorlu yer neresiydi?

Kesinlikle ve her zaman

90’ların Balkanlar’ı ve şimdinin Orta Doğu’su benzer mi?

Ben işin sistematiğinde fazlasıyla benzerlik görmüyorum, umarım sonu da benzer olmaz. Yıllarca şiddetle yoğrulan coğrafyalarda kalıcı barışı sağlamak o kadar da mümkün olmuyor. Çatışmalar fraksiyonlara ayrıldıkça, bunlar da kendi içlerinde splinter yani kıymıkvari ince kollara ayrıldıkça, işin içine bölgeden olmayan yabancı güçler de girince, onlar da beraberlerinde kendi tarihsel yüklerini, hesaplaşmalarını getirince, ortaya bugün yaşadıklarımız çıkıyor. Balkanlar’da yaşanan bunun yalın bir versiyonuydu. Ve savaş bitmiş olsa da mücadele hala son bulmuş değil. Afganistan’da ve Kafkaslar’da yaşananlar Orta Doğu söz konusu olduğunda daha belirleyici bence. Ve tabii Irak.

5

023

Kitap serinizin devamı ne zaman geliyor? Üçlemenin ilk kitabı Telejenik’i iki sene önce çıkardık. İkinci bölümümüz Propaganda, ama malumunuz elimizde özellikle şu son dönemden ve dünya genelinden o kadar çok malzeme var ki, henüz kağıda geçirecek olgunluğa ulaştıramadık.

Yazıp silmekten de yorulduk, sustuk, izliyoruz.

8

Kosova’daki savaşın kızışmasıyla

Bu arada, sizi buralarda bulmak zor, en son ne zaman Türkiye’ye döndünüz?

Aslında uzun zamandır buralardayım.

Hatta bir süredir yurtdışı haber takiplerini ve çekimleri başka arkadaşlarıma devrediyorum. Türkiye son üç yıldır hiç olmadığı kadar farklı bir süreçten geçiyor ve ben de meraklı bir gazeteci olarak bunu yakından takip etmek istiyorum. Yani tarih hanesine bir şeyler yazılırken burada olmak istiyorum. Duyularımı olabildiğince açtım, dinliyorum, okuyorum, izliyorum, ufak görsel notlarla belgelemeye çalışıyorum.

Gerçi son kısım biraz karışık. O kadar çok şey, o kadar kopuk kopuk gibi görünen ancak bir noktada birbirleriyle ilintilendirilmesi mümkün olay bir arada oluyor ki, bazen ben de dağılıyorum, neyi nereye nasıl not düşeceğimi bilemiyorum. Ama doğup büyüdüğüm ülke bu kadar değişik, karmaşık, çelişkili ve tartışmalı bir dönemden geçerken bunu on yıl sonra başkalarının kaleminden ve onların yaklaşımı ile dinlemek yerine, kendim bire bir yaşayıp ne olup bittiğini görmek istiyorum.

Arnavutluk’a sığınanlar güneydeki

6

024

güvenli kamplara nakledilirken Kukes, Kuzey Arnavutluk, 1999 Peshawer, Kuzey Pakistan, 2001

Geçtiğimiz yıldan bu yana sanatsal üretiminiz açısından da farklı bir süreç başlamış gibi görünüyor.

Uzun süredir üzerinde çalıştığım belgesel projem Mülteci Projesi’ni bitirme kararı aldım. Son bir iş yapayım, bitsin dedim, derken o iş dallandı, budaklandı, Mülteci Projesi birden Geçişler’e evrildi. Şimdilerde Geçişler İsviçre’de turnede, akabinde Çanakkale Bienali’nde olacak. Ben de onun seyahatini internet üzerinden izleyip koordine ediyorum, farklı mecralara nasıl evirebiliriz onu test ediyorum, ve eskiye nazaran oldukça koordinasyon içinde devam eden deniz geçişlerini, Libya’yı ve Akdeniz’deki hareketliliği çalışıyorum.

7

Şehrin akmayan trafiğini takmayan konserlere kaçıcaz hali akbankcaz.com

O, Pedro Almodóvar ve Michel Gondry gibi yönetmenlerin fantezilerine hayat veriyor. Diğer taraftan, Alejandro González Iñárritu, Walter Salles ve Pablo Larraín’in filmlerinde ise, politik yükümlülüğünü gözler önüne sermesine alışığız. Şimdi de sırada Larraín ile gerçekleştirdiği ikinci işbirliği Neruda var.

Ve biz de, kendisiyle, onur ödülü aldığı San Sebastian Film Festivali’nde bu vesileyle buluşuyoruz.

Röportaj:

Nando Salvà Fotoğraf:

Neruda, 2016

026

GAEL GARCÍA BERNAL

Tıpkı sözlerin gibi, oyunculuk kariyerinin de oldukça bariz bir politik tarafı var. Oyuncu dediğin politikayla alakalı mı olmalı?

Kamuya mal olmuş birtakım figürlerin her türlü konuda fikir beyan etmelerine karşıyım; ki bu gerçek bir ideolojinin eksikliğine işaret ediyor. Öte yandan, eğer hayatınızı, benim gibi, Meksika ve Latin Amerika’da hikayeler anlatarak geçiriyorsanız, bu hikayeleri politik görüşlerinize entegre etmemeniz gibi bir durum söz konusu değil. Ve neticede, toplum olarak, tarihimizi ve çelişkilerimizi dile getirmemek sorumsuzluk olur. Tabii bunu yaparken daima dürüst olmak ve seyirciyi manipüle etme amacı gütmemek de çok önemli.

3

Onur ödülü almak için biraz genç sayılmaz mısın?

Evet, bu durum kulağa biraz korkutucu geliyor. Aslına bakarsanız, bu ödülü hak ettiğimi düşünmüyorum.

Bunun sebebi, daha yapmam gereken çok şey olmasından ziyade bu meslekte kendimi davetsiz misafir gibi hissediyor olmam. Hiçbir zaman hayatımı ciddi bir biçimde oyunculuk yaparak geçireceğimi düşünmedim. Aktör olma hayali benim için bir rock star ya da bir astronot olma hayalinden farksızdı. Övgüyü hak ettiğimi de düşünmüyorum; yalnızca doğru zamanda doğru insanlarla tanıştım. Ayrıca, sanatsal nedenlerden dolayı da oyuncu olmayı seçmedim; tek istediğim seyahat etmek, eğlenmek ve kızlarla tanışmaktı.

1

Sonuç olarak hayatında epey bir değişiklik oldu. Yıldız olmak nasıl bir his?

Tuhaf. Rahat taşıyamadığım bir etiket. Bugünlerde film yıldızı olmak ünlü olmak anlamına geliyor. Öte yandan, benim için, bu mesleğin ilginç taraflarının şöhretle yakından uzaktan alakası yok; öyle ki, profesyonel anlamda başarıyla şöhret arasında da bir bağ kuramıyorum. Günün sonunda, çıkardığınız işin, oyuncu olmanın sanki hiçbir önemi yok, ve bu da utanç verici.

Bana kalırsa ünlü olmak kapitalizm gibi, Batı toplumunu kirleten zehirli bir fikir.

2

Peki sinema gerçekten de sosyal değişim için bir araç mı?

Evet, öyle. Filmler toplumun değişimi ve gelişmesinde bir katalizör görevi üstlenebilir. Ve gerçekten iyi ve sevgiyle yapıldığında sinema insanların hayatındaki en önemli şeylerden biri olabilir. Karanlık bir odada, ekranın önüne yerleştiğinizde, müthiş spiritüel bir tecrübe yaşama ihtimalinin de kapılarını aralamış oluyorsunuz; böyle bir tecrübeyi başka hiçbir yerde yaşayamazsınız. (Bir ihtimal, bir futbol stadında yaşamanız da olası.)

4

Kariyerin boyunca Che Guevara’yı iki kez canlandırdın. Kendini solcu olarak mı tanımlıyorsun?

Politik açıdan bu tarzda bir tanımlama yapmayı tercih etmiyorum, zira solcu politikalara baktığınızda geçmişe çakılı kalmış pek çok şeyle karşılaşıyorsunuz.

Fakat ahlaki açıdan baktığınızda, kendimi sol görüşe daha yakın hissettiğimi söyleyebilirim: Açık görüşlü ve neşeli olmak ve hedonistik bir hayat görüşünü benimsemek, solun bu yönünü seviyorum.

5

Neruda’da rol almadan evvel, Pablo Neruda’ya kişisel bir bağlılığın var mıydı?

Onun şiirlerine olan hislerim herhangi bir Latin Amerikalının hislerinden farklı değildi. Neruda, adeta, 20. yüzyılın süper starıydı. Bir dönem dünyanın en iyi şairi olduğu konusunda herkes aynı fikirdedir diye düşünüyorum. Nereye giderseniz gidin, Singapur’a ya da Çin’e, onu tanımayan birisiyle karşılaşmanız zor. O, koca bir nesle aşk mektuplarında kullanılacak en güzel sözcükleri verdi.

Hatta bir keresinde aşık olduğum bir kıza mektup yazarken, Neruda’dan cümleler çaldığımı hatırlıyorum.

6

Kızı tavlayabildin mi?

Hayır. Bana asla cevap vermedi. Ama zaten belliydi.

Başkasının şiirlerini çaldığınızda her zaman yakalanırsınız.

7

027

Neruda için şiir, kadınları tavlamaya ve para kazanmaya yarayan bir araçtı, fakat aynı zamanda da politik bir silahtı. Şiir dünyayı değiştirebilir mi?

Kesinlikle. Neruda’nın şiirleri sosyal haksızlıklara karşı hiddetle doluydu ve bu sayede Neruda, Latin Amerika’da koca bir sosyal hareketin öncüsü oldu.

Bana kalırsa şiirin, toplumun ileri gitmesinde çok büyük bir rolü var.

Politika ve toplumun daha fazla şiire ihtiyacı var. Tabii ki halkla güçlü bir bağ kurmuş ve halkın yararını düşünen politikacılar yok değil, fakat aynı zamanda bir dolu berbat politikacı da mevcut.

8

Mesela Donald Trump?

Ona politikacı bile denemez.

Korkunç bir durumla karşı karşıyayız. ABD’de kendimi bir göçmen gibi hissediyorum, ki orada yaşamıyorum bile. Bu adamın bu noktaya kadar gelmiş olduğuna hala inanamıyorum. Bu nedenle de insanlara onun ne kadar tehlikeli ve zararlı olduğunu, filmlerle, kitaplarla, yani her şekilde anlatmamız çok önemli. Tüm Meksikalıların tecavüzcü ve uyuşturucu satıcısı olduğunu iddia etmek nasıl bir cahilliktir? Evet, siyasal olarak doğru bir üslup benimsemeliyim ve her görüşün geçerli olduğunu söylemeliyim belki de, fakat hayır, Trump’ın görüşü geçerli değil. O, nefreti teşvik ediyor. Savaşların ve soykırımların özünde yatan da nefret.

9

Peki korkuyor musun? İnsanlık, ideal olan, birliktelik ve sevgi üzerine kurulu bir dünyadan gittikçe uzaklaşıyor.

Açıkçası, ben bu noktaya geleceğimizi hiç tahmin etmiyordum. Bu durumda, evet, korkuyorum. Nasıl korkmam ki?

Etrafımız faşistlerle çevrili.

10

028

Neruda, 2016

Öte yandan, televizyon hayatından sonra aslında aktörlüğe geri dönmeyi planlamadığını duymuştuk.

Evet, doğru. Bir süre Avrupa’da seyahat etmek için, başka hiçbir plan yapmadan, Londra’ya uçtum. Çeşitli bar ve restoranlarda çalıştım fakat sonunda sıkıldım ve oyunculuk okuluna yazıldım. Okula giderken, derslerin parasını ödeyebilmek için, bir yandan da yarı zamanlı olarak inşaatlarda çalıştım.

12

Kariyerin ilk olarak pembe dizilerle başladı, değil mi?

Aslında kariyerim bebekken başladı; Noel’le ilgili bir oyunda bebek İsa olarak rol aldım. Fakat evet, aktörlüğe ilk adım atışım televizyon oyunculuğuyla oldu ve bundan kesinlikle pişmanlık duymuyorum.

Eğlenceliydi ve çok şey öğrendim.

Meksika televizyonunda yapılan işler acımasızca hızlı, çekimler gerçekten çok zorlu. İşi zor yoldan öğreniyorsunuz ama bir yandan da kendinizi ciddiye almaktan tamamen vazgeçiyorsunuz.

Bu da sanırım bir oyuncu için sağlıklı bir durum. Her neyse, sanırım bundan sonra televizyona geri dönebilecek güce sahip değilim; hakikaten koşullar çok zor.

11

Peki ya sonra?

Iñárritu, Amores Perros’ta rol almam için Meksika’ya dönmemi istedi ve hatta dersleri kırabilmem için, Meksika’ya son ziyaretimde tropik bir hastalık kaptığıma dair sahte bir sağlık raporu bile çıkarttırdı. Filmin çekimlerinin sonunda, aileme göstermek için, yapımcılardan filmin bir kopyasını VHS olarak istediğimi hatırlıyorum, çünkü asla gösterime girmeyeceğini düşünüyordum. Ve nasılsa her şey yolunda gitti.

13

Yazı:

Fatih Özgüven

ELİF URAS

Elif Uras, Galerist’teki Hayal Meyal sergisinde seramik ve resim işlerinde, geleneksel sanatlarla geleneksel olmayan yorumlar, Batı ve Doğu motifleri, zanaatle sanat, figürle anlatı arasında köprüler kurmayı arzu ediyor. Arzu ediyor diyorum, çünkü bu işler, ilk bakışta, kendi başlarına oldukça ciddi olan bu konularda büyük sözler söylemek amacında değilmiş gibi görünüyor.

Daha çok bazı şeyleri merak ediyor gibiler: Cici bir seramik tabak aynı zamanda onu üretenlerin emeğini ve kaygılarını da yansıtabilir mi? İlk bakışta dekoratif olanda başka şeyler gizli olabilir mi? Motif ve form sandığımız kadar yansız mıdırlar yoksa başka anlamlara gebe midirler?

Seramik ve resimlere form ve konu sağlayan tarih öncesi kadınlardan günümüz kadınlarına, oradan günümüz Türkiyesi kadınlarının açık ya da kapalı olma seçimlerine uzanan bu meraka omurga sağlayan figürler, Uras’ın resimlerini karıncalar gibi dolduruyorlar. Sonsuz bir faaliyet halindeler sanki.

Uras’ın özellikle büyük kompozisyonlarında dikkat çeken bu faaliyetin üretim kadar tüketim, tek başına düşüncelere dalmak kadar arkadaşlık, gezinti ya da sohbet faaliyeti de olması.

Figürlerin biraz da birer karikatür-naif resim figürleri havasında gezindiği adeta nakış nakış alanlar, batik, kumaş vb. yüzeylerini andıran resim alanları kalabalık ve eğlenceli; ama bu yüzeylerin kalabalığına ve ayrıntı zenginliğine dikkatle bakınca aynı alanda endişeler de gizli. Ev işi yapmanın sıkıntısı her iki figüre de bölünmüş görünüyor, kadın arkadaşların yan yanalığında renk, motif ve desenin nötralize eder gibi göründüğü sorular tamamen de görünmez olmuyor. Bu renkli ve nakışlı durum tam da bir parti ya da eğlence havası değil, sonuçta. Belki tam bir kabus da değil, ama şurada burada karşımıza çıkan

030

Üst: Seramik Yapan Kadınlar, 2014, sıraltı boya, seramik, 76x41 cm Alt: On Ofis, 2015, sıraltı boya, seramik, 46x31x3 cm

örümcekleriyle vb. öyle olmaya da her an hazır. Bütün bu renk ve nakış, resimlerdekilerin Türkiye’ye ilişkin sorularının aciliyetini yumuşatıyor mu? Belki daha da keskinleştiriyor.

Bu faaliyetler arasında özellikle tüketim, allı morlu sarılı yeşilli poşetleri ile tamamen bir eğlence, kendini renkte ve motifte unutma hali mi? Öyle olmadığı gibi, rengin, motifin ve desenin tüketim kadınlarının başörtülerinden bol paça pantalonlara, çoraplara ve iç çamaşırlarına yayıldığı, hepsini kapladığı alanda Uras’ta bir eğlence kadar toplu bir tereddüt de var.

Görünürde çekici olan tüketim oyununu başka dertleri görünmezleştiren bir renk cümbüşü olarak nereye kadar oynayabilirsiniz diye soruyor sanki bu resimler, onları seyredene.

6 Kasım’a kadar izlenebilecek sergide Elif Uras’ın seramik parçalarını yerleştirdiği stand’lar, kurduğu odalar, oluşturduğu nişler vb. ile ilgili başka, üç boyutlu dekoratif yorumlar da var. Bunlar daha kültür-tarihsel ya da Türk-Osmanlı geçmişinin dekoratif ve resimsel tezahürlerine referanslı nüanslar. Şu Art Nouveau kıvrım İstanbul’da evrile evrile başka bir şey mi olmuş?

Peki aynı kıvrım, yüzyıllar öncesi bir İznik çinisinde benzer bir edayla karşımıza çıkmışsa, ya buna ne demeli?

Rihanna’nın kreatif direksiyonuna yön verdiği Puma, rotasını beklenen topraklara çeviriyor ve marka elçilerine etki dozu yüksek isimleri eklemeye devam ederken objektifin önünde bu kez Cara var. Kampanyasının alt metinlerindeyse kendine güvenen kadının yansımaları...

Yazı:

Linda Kocabıyık Fotoğraflar:

BU BİR İLANDIR

Puma’nın izniyle

032

#BUSENSİN

Tarih kitabınızın sayfalarından birkaçını geriye doğru çevirdiğinizde, kadının entelektüel kapasitesinin ve duygusal metanetinin kısıtlı olduğu konusunda dünyanın -büyük bir yanılgıyla- oybirliğine vardığı gerçeğine rastlayacaksınız. Tüm feminist söylemlerden arınarak aslında perde arkasında kadınların yöneticilik kapasitelerinin ne kadar güçlü olduğu alt metinine rastlamanız ise görünenin ardındakini ne kadar iyi okuyabildiğinizle doğru orantılı. Referansınızı klişelerden alın; “Her başarılı erkeğin arkasında bir kadın vardır.” Dünyayı kadınlar yönetseydi ne olurdu sorusunu Philip K. Dick bilimkurgusu diyaloglarından bir cümle muamelesi gördüğü, kadının mecburiyetten erkeklerin ardına sığındığı zamanlardan şimdiki zamana değişen dinamikler malumunuz kadınların lehine ilerledi. Yine kadınların kendileri sayesinde.

Hillary’nin Trump’ı devirme muharebesi, Angela’nın Avrupa’nın en tutarlı yöneticilerinden biri kabul edilmesi, Christine’in 2011’den beri IMF’i yönetmesi, Susan’ın her gün ziyaret ettiğiniz YouTube’un CEO’su koltuğunda oturması, Rihanna’nın Barbados’un bilinmedik bir yerinden dünyanın en ünlü ismine dönüşmesi, Anna’nın Vogue’un Genel Yayın Yönetmenliği’nden dünya politikasına müdahale etmesi tesadüflerden bağımsız gerçekleşiyor. Ve bu isimlerin tümü tek bir ortak paydada buluşuyor, kendine güven ve çok çalışma...

Farklı disiplinlerde kadının dominant olabileceğini kanıtlayan yukarıdaki isimleri (ve daha birçoklarını) bu kez klişelerden bağımsız idol edinebilirsiniz. Bu noktada Rihanna’yı Kreatif Direktör koltuğunda ağırlayan Puma’yı da bu sezon hareketin başını çekenler listesine dahil edebilirsiniz. Ve markanın üzerinde görmeyi beklediğimiz RiRi etkisinin gün itibarıyla sadece görsel kodlardan ibaret olmadığı sonucunda da kolayca varabilirsiniz. Zira #BuSensin koleksiyonu Rihanna’nın anlayışını görsel estetikten çok daha fazlasıyla markanın kodlarına entegre ediyor. Çıkış noktasını, istediği gibi yaşamaktan korkmayan, hayırı cevap olarak kabul etmeyen, etrafın ne dediğiyle de pek ilgilenmeyen kadınlardan alan #BuSensin koleksiyonu, sözlük tanımı itibarıyla aslında Rihanna ve meşhur arkadaş grubunun yaşam şekline ayak uyduruyor.

Eh, Rihanna’nın Puma Bu Sensin kampanyasının yüzü olarak Cara Delevingne’i seçmesi de hareketin duruşu açısından yerinde bir adım oluyor. (Tabii Gigi’nin moda haftasındaki nefsi müdafaası biraz daha erken vuku bulsaydı Rihanna’nın kararı değişir miydi bilinmez.) Öyle ki Riri’nin kendisini de kamera karşında görmeyi bekleyenlerin sayısı az değil.

Chris Brown’la olan inişli çıkışlı ilişkisinde ayakları üzerinde duran tavrı koleksiyonun gösterdiği yöne direkt işaret ediyor. Tabii bu kampanya, markanın Rihanna etkisinde, tesir gücü yüksek isimleri ilk kez

kamera karşısına alışı değil. Kanye’nin itirazına rağmen markanın elçilerinden biri olan Kylie Jenner’ı başlangıç noktası olarak kabul edebilirsiniz. Gün itibarıyla pazarlama kampanyalarının bir amaca hizmet etmesi gerekliliğini de nokta atışıyla yerine getiren #BuSensin, hedef odaklı ilerleyen kadınların varış noktalarına daha kolay ulaşmaları için fonksiyonellik ile tasarımı birleştiren bir koleksiyon sunuyor. Az ama öz fikrine de sadık kalan koleksiyon, göz yormuyor; antrenman için Fierce Engineered Mesh, günlük kullanım için PWRSHAPE Forever, sokak modası fotoğraflarına konuşlanmak için yeniden tasarlanan Duplex Evo’ya ev sahipliği yapıyor ve sneaker’lara bir de sweatshirt eşlik ediyor: Color Blocking Crew Sweat.

Cara’nın kendine güvenini ve enerjisini yansıtan kampanya çekimi de alıştığımız Puma görsellerinden ya da bildiğimiz moda kampanyalarından öteye gidiyor.

Realist tarafınıza sarılın. Cara ve Rihanna soluğu New York’ta Manhattan Island’da alıyorlar. Katz Deli’de yemek molası verip, etrafın kendileri hakkında ne düşündüğüyle pek ilgilenmiyorlar. Flaşlar patladığı anda RiRi görsellerden çekiliyor, başrolü Cara’ya bırakıyor ve Cara, satürasyonu yüksek fotoğraflarda cool tavrını serbest bırakıyor. Harekete dahil olmak isterseniz zamanlamanız doğru, koleksiyon bu ay mağazalarda.

033

Yazı:

Caner Eler

Rio’nun sıcak-nemli havasında atletler maratonda, insanoğlunun belki de en büyük dayanıklılık testinde mücadele ediyorlardı. Üstelik yağmur da yağıyordu.

Favori atlet, Kenyalı Eliud Kipchoge beklendiği gibi finiş çizgisini ilk geçen oluyordu. Arkasından ise yine Doğu Afrika coğrafyasından ve uzun mesafe koşularında hakimiyet kuran diğer ülkeden Feyisa Lilesa geliyordu. Şaşırtıcı hiçbir yanı yoktu. 1960 Roma’da Etiyopyalı Abebe Bikila çıplak ayaklarıyla maratonu kazanıp sesini ilk kez duyurduğundan bu yana uzun mesafede Etiyopyalıların varlığı zaten bilinen bir gerçekti. Ancak Etiyopyalı Lilesa yağmur altında finiş çizgisini geçerken iki el bileğini başının üstünde “X” şeklini alacak şekilde kavuşturmuştu.

Bu bir mesajdı. Kollarını bileklerinden kesişecek şekilde çapraz yaptığında aslında bir protesto gerçekleştiriyordu. Rio Olimpiyat Oyunları büyük bir sahneydi. Bir meseleye dikkat çekmek için ilginin bu kadar yoğun olduğu yerden daha iyi sahne olamazdı. “X” işareti Oromo halkının hükümet karşıtı gösterilerde, son yıllarda kendilerine karşı iyice şiddeti artarak devam eden sistematik zulme karşı oluşturdukları barışçıl bir protesto sembolüydü.

Güvenlik güçleri tarafından elleri kelepçelenen insanı temsil ediyordu. Lilesa da Etiyopya’da nüfusun üçte birini oluşturan Oromo kökenlerine sahipti. Afrika tarihinde sömürge olmamış tek ülke olan Etiyopya, 9 eyaletten ve 82 ayrı etnik kökenden insanların oluşturduğu bir ülke. Oromolar en kalabalıkları. Fakat hükümeti oluşturan ve ülkeyi yönetenler ise nüfusun yüzde altısı olan Tigray kökenliler. Son yıllarda başkent Addis Ababa’da Oromoların yaşadığı mahalleleri istimlak edip, yabancı yatırımcılara açan hükümete karşı protestolar artmış durumda. Ayrıca ülkenin gelirinin %60’ını sağlayan daha çok çiftçilerden ve işçi sınıfından olan Oromolar zengin öz kaynaklara sahip kırsalda yaşayıp, çalışıp yoksulluk sınırında yaşarken, Tigray’lar bu geliri yöneten yüksek elit sınıfı oluşturuyorlar.

Etiyopya her gün tükettiğiniz kahve kültürünün de doğum yeri. Kahve endüstrisi açısından da çiftçilerin büyük bölümü Oromo’lu. Fakat Oromoların %90’ı yoksulluk sınırında yaşıyorlar. Ülkede sosyal adaletsizlik had safhada. Ülkenin üretimini oluşturan en kalabalık etnik grubu Oromo halkı ikinci sınıf vatandaş muamelesi görüyor. Onlar da ülkenin yönetimi ve ekonomik politikaların da söz sahibi olmak istiyorlar. Ülkenin diğer büyük etnik grubu Amharalar da onlara destek veriyor. Bu haksızlıkları protesto ettiklerinde de güvenlik güçlerinin ağır 034

FEYISA LILESA

Fotoğraf:

Lucy Nicholson/ Reuters Rio 2016

şiddetiyle karşılaşıyorlar. Human Rights Watch kuruluşunun raporuna göre son 9 ayda 900 kişinin hayatını kaybettiği söyleniyor. Hapse atılanlar, kaybolanlar da cabası. Lilesa’nın protestosunu yaptığı gün, en iyi arkadaşlarından biri hapishanede yakılarak öldürüldü. Eşinin kardeşi kaybolanlar arasında. Lilesa bu hareketinden sonra ülkesine dönemeyeceğini söylüyordu. Üç aydır hazırlandığı hareketini yaptıktan sonra üç hafta Rio’da kaldı. Sonra ABD’den özel bir vize alıp önce Minnesota’ya gitti. Son olarak da Obama’nın olduğu bir toplantıda, Washington’da, ABD’de yaşayan Etiyopyalılar tarafından alkışlarla karşılandı. “Evet, evde, ülkemde, eşim ve çocuklarım kaldılar. Onları çok özlüyorum. Fakat ülkemde öldürülen çocukların benim gözümde değeri daha az değil.” diye anlattı yaşadığı ikilemi. Hayatını hatta ailesinin de hayatını riske atmıştı belki de. 1968 Mexico City’deki Black Power yumruk selamının tarihte yeri farklıdır. Tommie Smith ve John Carlos’un madalyaları o günlerde geri alınmıştı. En büyük acıyı ise onlara destek verdiği için ülkesinde dışlanan Avustralyalı Peter Norman yaşamıştı. Yine son günlerde ABD’yi kasıp kavuran NFL yıldızı Colin Kaepernick’in milli marş çalınırken diz çökmesi ve siyahlara karşı uygulanan polis şiddetini protestosunun gölgesinde Lilesa da tarihe geçmiş durumda. Etiyopya’da kendisi ve ailesi rahat yaşarken hem de kariyerindeki en büyük başarıya, olimpiyat ikinciliğine ulaşırken ülkesindeki sorunlara dikkat çekmek istemişti. Artık Etiyopya’ya dönmesi onun için kolay olmayacak. Ama sesini duyurmayı başardı. Bazen tek bir hareket bir toplumun kaderini değiştirebilir.

Lilesa’nın “X” belki de gerçek kahramanları temsil ediyor. Gerçek X Men’leri.

0 216 999 24 99

Julien Arts ve Martin Lorenz’in üretimleri, değişen tüketim alışkanlıklarımızın, basılı ve görsel medyaya yansıdığı bir mecrayı temsil ediyor. İkili, bu temsiliyeti kendi kişilikleri dışında var ettikleri, üçüncü bir benlik üzerinden, Julien Martin adıyla yapıyor. Ocak ayında Hamburg’da gerçekleştirecekleri sergi öncesi onlarla buluştuk, ama haliyle yanıtlar tek ağızdan geldi.

Röportaj:

Dilek Öztürk Fotoğraf:

Julien Martin

036

JULIEN MARTIN

Julien Arts ve Martin Lorenz’in alt benliğisin.

Var olmak için nasıl bir gerekçen var?

Düşünmüyorum, sadece yapıyorum.

Sezgilerimle hareket ediyorum. Julien ve Martin’in yaptıkları günlük işlerden çok daha duygu yüklü ve atılgan olduğum tartışılmaz. Yaptığım şey bir işe dönüştüğü an onu bırakacağımdan kimsenin şüphesi olmasın. Kendime koyduğum tek koşul iPhone ve iPad kullanmak. Bunun dışında hiçbir şeyi planlanarak yapmıyorum.

1

Julien Martin meets César Segarra

Yani planlanmış bir projeden ziyade spontane bir sonuçsun.

Kesinlikle öyleyim. Fasa fisolarıma çok önem veriyorum. Bu bana istediğimi yapmak için özgürlük tanıyor. Saçma şeyler yapmaktan çekinmiyorum.

Kendimden başka kimseyi etkileme gibi bir kaygım yok. Buna örnek olarak modellerin burunlarını karıştırdığı serime bakabilirsiniz. Ayrıca, bu işleri dijital ortamda yayınlamak da büyük bir avantaj. Dakikalar içinde Dubai’ye yeni gökdelenler ekleyebiliyorum, Tiananmen Meydanı’na anıtlar dikebiliyorum. Gerçekte olanlardan ziyade, farz edebileceklerim beni daha çok heyecanlandırıyor. Çoğu insan büyük bir ihtimalle Dubai ya da Pekin’i ziyaret etmeyecek, ama onlara bu şehirlerin aklımdaki hallerini göstermek ve bunu sosyal bir ortamda yapmak, onlar için bu yerleri bir süreliğine de olsa gerçek yapıyor. Tabii buna ek olarak, asıl dünyayı dışlamıyorum. Enstalasyonlar, sergiler ve performanslar sergiliyorum.

2

Tanımlarla aran nasıl?

Pek iyi değil galiba. Mesela yaptığım işi tanımlamıyorum.

Ama tabii bu tembel olduğum anlamına da gelmiyor. Sezgisel duruşumu korumak istediğim için, tanımlardan uzak durmayı tercih ediyorum. Nereye gittiğimi bilmeden ilerlemeyi seviyorum ve bir gün biri çıkıp beni tanımlarsa da, bunu reddederim.

3

Yaptığın işlerin çeşitliliğine bakacak olursak, kendi deyiminle ‘ciddi bir eğlence’ olmayı nasıl sürdürüyorsun?

Nasıl yani? İşim size ciddi geliyor ve siz de bunu nasıl eğlenceli hale getirdiğimi mi soruyorsunuz yoksa tam tersi mi?

4

Aslında cevabımızı aldık.

Eğlenceden söz etmişken, internette ne kadar eğleniyorsun?

Ben internetin çocuğuyum. İşleri her zaman bu yolculukta gördüğüm imajlarla ilerliyor. İlk başlarda, internette bulduğum şeylerin üzerine çizimler yapıyordum, bir süre çok bununla çok eğlendim. Ama sonra, bu fotoğraflar başkalarına ait olduğu için, onları kullanma hakkımın olmadığının farkına vardım. İşte ondan sonra fotoğrafçılarla işbirlikleri yapmaya başladım. Amacım, esin kaynağı olmak ve yaratıcı insanlarla çalışmak.

5

037

Tasarım sözcüğünden sen de sıkılmadın mı? Tasarım konsepti tamamen tasarlanmış objeler üzerinde kısıtlanmaya başladı. Ama aynı zamanda, bu objelere cep telefonlarımızdan da ulaşabilir olduk...

Tasarım zaten yüzyıllardır suistimal edilen bir sözcük, ve büyük bir ihtimal gelecekte de edilmeye devam edecek.

7

Dünyadaki çalışma ve yaşama alışkanları değiştikçe ofislerde çalışma ortamının da anlamı değişiyor. Çalışma alanında özgür müsün, bağımlı mısın?

Alan konusunda tamamen bağımsızım. Çoğu işimi otobüste, trende ya da uçakta yapıyorum. Ya da akşamları işten eve geldiğimde televizyon izlerken çalıştığım da oluyor.

8

You Doodle, 2014

Geleceğin sanat ve tasarım çevresinden kimi takip ediyorsun?

Na Kim’in işlerini çok seviyorum. Ona değinmişken Karel Martens’dan da bahsetmeden geçemeyeceğim. O da bana John Baldessari’yi hatırlatıyor ve tabii Sophie Täuber-Arp. İşini sevdiğim o kadar çok insan var ki... Beni asıl çeken şey, gerçeklikten kurguya geçişin intikali. Ah bir de Stephen Ormandy’nin işlerinden etkiliyorum. O da bana Maarten Baas’ı hatırlatıyor, o da Sterling Ruby’yi ve o da Raf Simons’ı... Galiba beni burada esas etkileyen, sanattan modaya geçiş.

6

038

Hamburg’da gerçekleşecek solo şovuna az kaldı sayılır.

Senden ne beklemeliyiz?

Sergi Ocak ayında Hamburg’da Island adında bir galeride açılacak. Sergiden ziyade bir performans sergilemeyi düşünüyorum. Ziyaretçilerin kendi getirdiği kıyafetleri galeride tasarlayacağım ve basacağım işlerle kaplayacağım.

9

Ray Fields, Day Time Dreamers

KÜRATÖR EDA BERKMEN

KÜRATÖRLER MIRA FRIEDLAENDER – IŞIN ÖNOL

sanat için alan İstiklal Caddesi No: 211 34433 Beyoğlu, İstanbul arter.org.tr

14/10/2016 –15/01/2017 Salı–Perşembe 11:00–19:00 Cuma–Pazar 12:00–20:00 Giriş ücretsiz

Dr. Martens’in girizgaha ihtiyacı yok, Bilstore’un da... Yine de ikilinin Türkiye’de buluşması şerefine hafızanızın tazelenmeye ihtiyacı olabilir. Fonksiyonel dürtülerle üretilip kendini ifade etmenin bir versiyonuna dönüşen Dr. Martens’lerin

BİLSTORE PRESENTS tarihinin özeti için okumaya devam DR. MARTENS ediniz. dolabınıza uzanan

Yazı:

Aslin Kumdagezer Fotoğraflar:

BU BİR İLANDIR

Dr. Martens’in izniyle

040

Moda, en az kendisi kadar eski olup yine kendisi kadar genç kalabilen nadir birleşene sahip. Trendlerin bir Snapchat videosu ile değiştiği, anındalığın yeni tedavül olduğu zaman diliminde trend olmak her zamankinden daha kolay. Trend olarak kalabilmek ise imkansıza yakın. Yeni atasözünüz, herkes bir gün beş saniyeliğine meşhur olacak (referans Instagram stories ve Warhol).

Sezonluk arzu nesnelerinin psikolojik işgalinden kurtulabildiğinizde, gardırobunuzun aslında klasiklerle dolu olduğu farkındalığına ulaşacaksınız. İlk üretimine 1873’te başlanan jean’leriniz kaybolduğunuz trendler dünyasında rehberlerinizden biri olsun.

(Tercihinizin boyfriend ya da mom jeans’den yana olması önermeyi değiştirmeyecek.) İşçilerin günlük kullanımı için üretilen jean ilk yüzyılını devirdiğinde sınıf fark etmeksizin her gardıroba sızıyor ve yeni yüzyılda kırmızı halıya kadar ulaşıyor. Sınıf farkının moda kuralları dahilinde de ayrıldığı zamanlardan, giyimin sınıf farkı kabul etmediği günlere uzun atlama yaparken jean’lerinizin yanına Dr. Martens’lerinizi de almayı unutmayın. Zira şimdilerin ikonik botu jean’lerle aynı başarı grafiğini paylaşıyor. İlk jean üretiminden 28 yıl sonra Griggs ailesi tarafından yine işçi sınıfı için üretilen Dr. Martens, kırılma noktasını 1945’te farklı bir coğrafyada, farklı koşullar altında gelişen bir buluş ile yaşıyor. Dr. Klaus Martens, savaştan kırık bir ayakla kurtuluyor. Zira yürümesini zorlaştıran koşulları, Martens’i sonrasında ‘Air Cushioned’ adını alacak tabanı geliştirmeye itiyor. Şimdi ikonik botlar moda dünyasını fethetmek için sadece bu iki isimin yollarının kesişmesini bekliyor.

Ve takvimler 1960’ı gösterdiğinde, sadece fonksiyonel amaca yönelik üretilen deri botlar Dr. Martens’in yenilikçi taban tasarımı ile buluşuyor. Botların alametifarikası sarı dikişleri de tam bu sırada tasarıma dahil oluyor. Zira dönemin abartılı moda anlayışında Dr. Martens’ler perde arkasında, postacıların ve fabrika

işçilerinin dolaplarında bekliyor. Politik değişimlere ve değişimlerin gardıroplar üzerindeki etkisine tanıklık eden botların moda dünyasını ele geçirmesine çeyrek var.

Sessiz ilerleyişini, İngiltere’de başlatan Dr. Martens, ska seven işçi sınıfı savunucuları arasında popülerleşiyor. Zira tepe noktasına ulaşması Pete Townshend’in sahneye bir çift Dr. Martens ile çıkmasıyla vuku buluyor. Pete’in beyanı, içerisinde bulunduğu işçi sınıfını isyankar bir tavırla temsil edebilmek. Botların yeni misyonu da böylece belirleniyor. Dr. Martens’ler kendini özgürce ifade edebilmenin moda dünyasındaki tercümesi oluyor.

Alt kültür enflasyonu yaşanan 1970’lerde botlar glam, punk, two tone ve gotik fark etmeksizin her gardıroba sızıyor. Tam bu noktada ikon sıfatını çekinmeden kullanabilirsiniz.

1980’lerde politik yürüyüşlerin ilk sırasında adım atan botlar, müzik dünyasıyla çıkışını yapmasından ve zor koşullara dayanıklılığından mütevellit, festival kültürünün yapı taşlarından biri haline geliyor. Ve ardından hikaye bildiğiniz gibi devam ediyor...

Dr. Martrens’ler sıfırdan başlayıp modanın klasikleri duvarına adını yazdırıyor. Yeni milenyumun en arzulanan botlarından biri olan Dr. Martens’lerin formu lüks markalar tarafından kendi koleksiyonları dahilinde yeniden yorumlanıyor ve gardıropların en eski tasarımlarından biri, en yeni jenerasyonun favorisi haline geliyor. Uzun zamandır yurtdışı ziyareti ya da online alışveriş ile eş anlamlı olan Dr. Martens’ler Bilstore çatısı altında Türkiye’ye geliyor. Size en yakın adresi biliyorsunuz.

041

HERBirZAMAN YANIMDA fondötenden beklentiniz,

Prodüksiyon:

an original idea by CO Fotoğraflar:

Begüm Yetiş Moda Editörleri:

Deniz İrem Çek, Utku Palamutçu Saç:

Sinan Sümen/Makas Makyaj:

Fezi Altun Model:

BU BİR İLANDIR

Helene/ True Models

042

şekil ve kullanım itibarıyla, gün boyunca etkisini koruması ve her daim yanınızda olmasıysa, Estée Lauder’in Double Wear Stay-In-Place Makeup SPF 10 adını verirken, ikinci bir kez düşünmek zorunda kalmadığı ürününü başrole koyduğumuz hikayeye dahil olun. Çünkü hikayedeki özne aslında siz olabilirsiniz ve bu küçük şişe beklenmedik bir anda karşınıza çıkabilir.

08:00 COLOR: 02 PALE ALMOND Double Wear Stay-InPlace SPF 10, ince ve yağsız yapısıyla tüm cilt tiplerinin ‘makyajsız makyaj’ yapabilmesini sağlıyor. Kapatıcılık konusunda karar verecek, katmanları artıracak kişi sizsiniz. Sabah saatlerinin tazeliğine eşlik edecek doğal ve çabasız bir görünüm için fondöten fırçanızı yumuşak hareketlerle kullanmaya özen gösterin. Ten makyajını doğru ışıkta, tercihen gün ışığında yaptığınızdan emin olun.

Elbise:

The Attico

043

044

13:00 COLOR: 2C1 PURE BEIGE Bazı ciltlerin daha fazla katmana ihtiyacı olabilir.

Dermatologlar tarafından test edilen Double Wear Stay-In-Place Makeup SPF 10, kokusuz; ve akne oluşumuna sebep olan hiçbir içeriğe sahip değil.

Yumuşak bir sünger ya da tok bir fondöten fırçasıyla birden fazla ince katman yaratarak onu daha da yoğun hale getirip, leke ve sivilceleri rahatlıkla kapatabilirsiniz.

Üst:

Ted Baker/ Harvey Nichols Etek:

Sportmax 045

17:00 COLOR: 4N2 SPICED SAND Ten renginizden iki ton koyu bir fondötenin ya da kapatıcının gerektiğinde harika bir kontur yaratacağını biliyor muydunuz? Saatler boyu kalıcılığından ve doğallığından bir şey kaybetmeyen Double Wear Stay-In-Place Makeup SPF 10, renk değiştirmiyor, giysilere bulaşmıyor, sizi hafif ve rahat hissettiriyor. Açılı uçlu bir allık fırçasıyla, elmacık kemiklerinizin hemen altından şakaklarınıza doğru, koyu renkte bir hat çizin ve onu homojen şekilde dağıttığınızdan emin olun.

Üst:

Lanvin/ Harvey Nichols Büstiyer:

Alexander McQueen/ Harvey Nichols Pantolon:

Alexis/V2k Designers

046

047

23:00 COLOR: 2C3 FRESCO Sizin için gece bitmek üzere ya da yeni başlıyor olabilir. Bitiyorsa makyajınızı temizlemeden günü kapatmadığınızdan emin olun, Take It Away Makeup Remover Lotion, cildi nemlendirerek temizlemeye aday. Eğer henüz eve dönmeye hazır değilseniz minik bir rötuşla kaldığınız yerden devam edebilirsiniz. Set + Refresh Perfecting Makeup Mist, fondöten öncesi ve sonrası kullanabileceğiniz sabitleyici bir ürün.

Ondan bu geç saatlerde rahatlıkla yardım isteyebilirsiniz. Double Wear Stay-In-Place Makeup SPF 10’u gerekli gördüğünüz yerlere kapatıcı niteliğinde uygulamak da seçeneklerden bir diğeri.

Trençkot:

3.1 Phillip Lim/ Brandroom

048

049

Frieze London’ın kar amacı gütmeyen programı Frieze Projects’in yeni küratörü Raphael Gygax ile konuştuk. Regent’s Park’ta hazırlıklar sürerken, kendisi, sanatın dönüştürücü potansiyelini hedef tahtasının ortasına yerleştirdiği fuarın açılışını izlemek için gün sayıyor.

Röportaj:

Yonca Keremoğlu Fotoğraf:

Gianni Pisano

Raphael’i Zürih’te, Frieze London için yola çıkmadan önce fotoğrafladık.

050

RAPHAEL GYGAX

Raphael, sanatta performatif olanın sendeki karşılığı ne?

Açıklaması bir parça karmaşık bir terim olan performatif, günümüzde performans sanatıyla alakalı, insan enerjisini içeren genel bir terim olarak kullanılıyor. Her şeyi performatif diye tanımlamak bir modaya dönüştü.

Aslen bu terim, dönüşebilir bir anı ifade ediyor. Mesela ‘Sizi karı-koca ilan ediyorum’ kalıbına bakalım; gelin ya da damat herhangi bir hareket halinde değiller, değişmiyorlar, ama bu söz kalıbıyla ikisinin dünyası da farklılaşıyor. Esaslı bir olay gerçekleşiyor. Bu açıdan, performatif sözcüğünün daha güçlü bir tanımı var.

Zira performans sadece görüntü ve eylemlerle de gerçekleşebilir.

1

Frieze Projects 2016’nın sanatçı seçkisi ve ana temaları gezegenin gidişatına karşı nasıl bir tavır takınıyor?

Dünyanın farklı bölgelerinden ve farklı nesillerden sanatçıları davet ederek, onlardan işlerinde çeşitlilik, dönüşüm, konukseverlik ve öğrenim kavramlarının insanlıkla olan ilişkisini anlatmalarını istedim. Şu an insanlığın iyi bir noktada olduğunu söyleyemeyiz. Eğer sanatın küçük de olsa bir dönüştürücü potansiyeli varsa bunu harekete geçirecek konulara yoğunlaşmak istedim. Alaycı olmamaya çalışıyorum.

Kafamın bir köşesinde Christoph Schlingensief ’in sözleri “başarısızlığı bir fırsat olarak görmek” sözleri duruyor.

Bunun için de biraz cesaret gerekiyor.

2

Martin Soto Climent, Frenetic Gossamer, Michael Benevento, 2011

Geçen seneki programda çoğunlukla mimari, yayıncılık ve tiyatro üzerine yoğunlaşan sanatçı ve kolektifler izledik. Yeni programda neler var?

Bu yılki program, performans sanatının yoğun etkisiyle edebiyat, dans, tiyatro, ses kompozisyonu gibi çeşitli sanat alanlarından işleri ortaya koyuyor.

Mimari alana geçen seneki kadar müdahale olmayacak. Bu senenin projeleri daha ciddi gibi dursa da çoğunun içeriğinde mizahın etkisi var. Zira bir şekilde hayatta kalmamız gerektiğini düşünüyorum. Mizah da hem otoriteyi hem de kendini beğenmiş güç gösterilerini kibarca kırabilen bir araç. Böyle olmasa politik liderler neden mizah yüzünden kendilerini tehdit altında hissetsinler?

3

İşin mizahi tarafından söz etmişken, Frieze Projects’teki performatif işler arasında öne çıkanlardan biri, Julie Verhoeven’ın mekan olarak neden Frieze’in taşınabilir tuvaletlerini kullandığı The Toilet Attendant’ı...

Julie ile yaptığım projelerden birinde bana umumi tuvaletlere karşı merakını anlatmıştı: “Frieze’in taşınabilir tuvaletlerinin, hepimizin ortak bir amacı paylaştığımız, sosyal etkileşim, sosyal endişe ve öngörünün gergin anlarına ev sahipliği yapan en uygun iğneleyici yer olduğunu düşünüyorum.” Verhoeven, komik bir mimari müdahalenin yanı sıra, tuvalet görevlisi olarak fuarın açılış saatlerinde rol olacak. Bunu yaparken hem misafirperver bir ortam yaratırken, alt gelir grubu işlerinde etiğin yeri ve hizmet sektörünün görünmezliği konularına eleştirel bir bakış açısı getirecek.

4

051

Yazar-sanatçı işbirliği olarak, Sibylle Berg ve Claus Richter’i bu yıl ilk defa bir araya getiriyorsun. Wonderland Ave. (2016) projesini programa dahil etmeye nasıl karar verdin?

Küçüklüğümden beri kukla oyunlarına ve animasyona ilgi duymuşumdur.

Fikirleri hayata geçirmek ve deneysel projeleri sergilemek için çok uygun alanlar. Ayrıca bu alanlarda çalışmak oyuncularla çalışmaktan çok daha kolay. Sibylle Berg ve Claus Richter’in, deneysel işbirliklerine sıcak baktıklarını biliyordum. Tek yaptığım onları tanıştırmak oldu ve bu işbirliğinin gelişimini izledim. İlk görüşmemizden sonra Sibylle birçok sorudan oluşan bir oyun yazmaya karar verdi. Bu oyunda, dördüncü sanayi devrimi ile ilgili şöyle sorular var: Eğer tüm insanlık iş piyasasından uzaklaşırsa ne yapacağız? Bu alanda çalışan insanlar terkedilmiş mi olacak? Kim tarafından, nasıl ve neyle hayatta kalacaklar?

Popülasyonun yarısı gereken tüketim ihtiyacını karşılayamayınca piyasa nasıl ayakta kalacak? Oyun bu konulara karşın anti-ütopik bir ortamda, bir tatil yerinde geçiyor. Çağa uymayan insan toplulukları için yapılmış ve robotlar tarafından yönetilen bir tatil yerinde geçiyor. Claus Richter başta bu oyun seti seçimine karşı çıktı. Bu projede aynı zamanda Tiyatro Direktörü Sebastian Nübling de Sibylle ve Claus’la beraber çalıştı. Frieze Projects’de bu oyunun 20 dakikalık kısa bir versiyonunu günün belli aralıklarında izleyeceğiz. Heyecan verici bir proje.

5

052

Claus Richter, Facade, 2010

The Nineties bölümü de programın yeniliklerinden.

Sanat tarihinde seni heyecanlandıran belli bir dönemden söz edebilir misin yoksa sanatın geleceği daha mı ilgi çekici?

Sanat tarihi okumuş biri olarak, benim için, hep bir ileri bir geri, bazen geçmiş bazen gelecek daha ilgi çekici. Özellikle 1980’lerin sonu ve 1990’lar incelenmesi enteresan dönemler. Ama tabii ergenliğimi geçirdiğim 90’ların benim için önemli bir yeri var. MTV, Pipilotti Rist, Körfez Savaşı, Nirvana, eski Yugoslavya, Björk, hyperspeed, rave, globalizmin saf hayalgücü, saçma sonsuz tüketim ve büyüme fikirleri o dönemden aklımda kalanlar.

6

Aynı zamanda Migros Museum für Gegenwartskunst’un küratörüsün. Sanat piyasasının içinde bir kurumda, Frieze Projects’in küratörlüğünü yapmakla, piyasadan daha uzak müze sergilerinin küratörlüğünü yapmayı kıyasladığında ne görüyorsun?

Frieze Projects de kar amacı gütmediği için aslında bu proje yüzünden sanat piyasasıyla bir ilişkim olması gerekmiyor. Hatta tam tersi, bu sene NGO insiyatifi olan Operndorf Afrika’ya da projede yer veriyorum.

Christoph Schlingensief tarafından kurulan Operndorf Afrika, Batı Afrika’da Burkina Faso’nun başkenti Ouagadougou’nun yakınlarında yer alıyor. Bu oluşumun temel amacı, farklı sosyal çevrelerden gelen insanları bir araya getirerek, sanatsal fikir alışverişi ve işbirlikleri sağlamak. Projenin içeriğinin yanı sıra, bu işbirliklerini Frieze gibi bir yerde uluslararası izleyicilere sunmanın ilgi çekici olacağını düşünüyorum.

7

Konuya bir de şöyle bakalım: Müze sergisi için seçtiğiniz bir projeye Frieze Projects’te de yer verir miydiniz? Çalıştığım sanatçılarla birden çok kez çalışmayı seviyorum. Bazıları sadece bu Frieze macerasında benimle beraber olacaklar, bazılarıyla ise ilk defa çalışıyoruz. Bu anlamda çok eşli olduğumu düşünüyorum. Bazen tek seferlik ilişki de güzel ama uzun bir beraberliği, ilişkinin bir tarihi olmasını daha çok tercih ederim. Belli projeler müze ortamına daha çok uyuyor, bazıları da Frieze’in içeriğiyle daha çok bağdaşıyor. Bir müze sergisi haftalarca, aylarca sergilenirken bir sanat fuarı bir haftadan az sürüyor. Belli unsurları dahil eden ama diğerlerini dışlayan iki farklı parametre.

8

Samson Young, So You Are Old By the Time You Reach the Island, 2016

Frieze deneyimini, oradaki rolünü iyi ve kötü yanlarıyla, tek bir sözcükle anlatsana.

Supercallifragilisticexpialidocious!

9

Hayalindeki performans sahnesinde kimler var?

Böyle sorular stres verici geliyor ama şansımı deneyeceğim.

Die Antwoord’un büyük hayranıyım.

Michael Clark’ı beğeniyorum. Kate Bush’a bayılıyorum. Fakat bu hepsiyle çalışmak isteyeceğim anlamına gelmiyor. Bazılarından sadece uzaktan hoşlanıyorum. Que sera sera?

10

Fotoğraf:

Gianni Pisano

Bir sergi Londra’da olduğunda ne değişiyor?

Londra’yı çok seviyorum, farklı ve güzel bir enerjisi var. İlginç bir tarihi olmayan İsviçreliler için de Londra her zaman etkileyici bir yer. Ama aynı zamanda çok büyük, yorucu ve başarısız bir altyapısı var. Bu anlamda evli olduğum Zürih’in tam tersi. Londra’da bir günde birçok şey yapabiliyorsunuz.

Hem bisiklete binip, hem nefes almak mümkün. Ama sıkışık zamanlarda bu lüks de yok oluyor. Sanat açısından serginin mekanı ya da yer aldığı şehir de onun içeriğinin bir parçası. Bu içerik serginin anlamını da tanımlıyor.

Zürih ve Londra arasında kültürel farklılıklar fazla olmasa da, sınıf sistemi, dil ve sosyal farklılıklar konularında birbirlerinden ayrılıyorlar. Bu unsurlar bir sergi, sanat eseri ya da sanatsal dışavurumu da etkiliyor.

11

053

Yekta Kopan’la konuşurken, aklımızda onun kelimeleri, televizyon programları ve kulağımızda ise sesi var. Kendisi, hikayelerini anlattığı karakterlerin çoğunun gözlük takan insanlardan mütevellit olması bir tarafa, dünyaya bakarken herkesin kendine has bir gözlüğü olduğunu anlatıyor. Ve tam da o sırada dünyaya bu çerçevelerden bakıyor.

Röportaj:

Merve Yeşilçimen Fotoğraflar:

BU BİR İLANDIR

Gökhan Polat

054

YEKTA KOPAN

Bir yazarın rüyaları, herhangi bir insanınkinden ne kadar farklı olabilir?

Yazarların kutsallaştırılmasını sevmem.

Herkes ne rüya görüyorsa yazar da onu görüyordur. Bir yazarın gerçekle ya da rüyalarla ilişkisi farklı değildir.

Ama bütün bunlarla ilişkisi üstüne düşünceleri, yorumları ve farklı bakış açılarıyla değerlendirme konusuna gelince iş değişebilir. Görülen rüya değil, onu yorumlamak, hayatla ilişkisi üstüne düşünmek yazarın dünyasında değişebilir. Bir dönem, sabah kalkar kalkmaz rüyalarımı yazardım. Rüyanın yazıya dönüşürken farklılaşması ilgimi çekiyordu. Yeri gelmişken ‘ben hiç rüya görmem’ diyenlere bir öneride bulunayım: Rüyalarınızı yazın. Yazdıkça daha çok rüya görmeye başlayacaksınız.

1

Yanımızda taşıdığımızda anlamları çoğalan nesneler vardır; Yekta

Seslendirdiğiniz ilk karakteri ve ne hissettiğinizi hatırlıyor musunuz? İlk seslendirmemi yaptığımda ilkokula başlamamıştım. Ama okuma yazma biliyordum. Ankara Televizyonu’nda bir iki cümlelik bir çocuk rolü varmış.

Benden önce seslendirmeye başlayan ablama sormuşlar, o da yapabileceğimi söylemiş. Sokakta top oynuyordum, alıp beni stüdyoya götürdü. Mikrofona boyum yetmiyordu, sandalye tepesine çıkarttılar. Kulaklık kafamdan düşüyordu, araya mendil sıkıştırdılar. Bir başladım konuşmaya, yıllardır sürüyor.

O gün epey heyecanlanmıştım. Kendimi büyümüş hissetmiştim. Bir yandan da oyun oynamak gibi bir şeydi benim için.

Meğer oyun değilmiş, hayatımın bir parçasıyla tanıştığım günmüş.

Kopan’ın, yanından

2

hiç ayırmadığı parmak

Fildişi Karası’nın üstüne ödüllü öyküler ve kitaplar geldi. Yazdıklarınıza baktığınızda değiştirmek ya da düzeltmek istediğiniz kısımlar var mı?

Bir kitap, yayınlandığında benden çıkar.

Artık o kitabın sahibi okurdur. Kimileri sever, kimileri sevmez ama kitapla ilgili bütün sözleri söyleyecek olanlar okurlardır. Kitap yayınlandıktan sonra, aradan yıllar geçince yazdıklarıma ben de bir okur gözüyle bakabilirim.

O zaman kimi noktalara takılırım.

O kitabın yazıldığı zamandaki duygularımı, düşüncelerimi ölçmeye çalışırım. ‘Bugün yazsaydım, nasıl yazardım?’ diye sorarım kendime. Ama, açıkçası, değiştirmek istemem. Günün birinde yeniden yazmak istediğim öykülerim oldu. Değiştirmek ya da düzeltmek için değil, aradan geçen yılların, bendeki karşılığını görebilmek için.

kuklası ve retro ilhamlı

3

Persol gibi.

Kendinizi tiyatro yazarı olarak görüyor musunuz?

Hayır. Sadece bir projede çalıştım. Benim için çok eğitici bir projeydi. Adeta okul gibi. Eğer yine öyle bir öğrencilik süreci yaşayacağımı hissedersem yeni bir tiyatro projesinde daha yer almayı düşünebilirim.

4

055

Gece Gündüz’ü sunduğunuz döneme geri gidecek olursak, bugünden baktığınızda ne görüyorsunuz?

Türkiye’de ve dünyada kültür-sanatta yaşanan bütün hareketleri, süremiz izin verdiğince, gücümüz yettiğince, bütün renkleriyle aktarmaya çalıştığımız bir programdı. Ben sadece ekibin bir parçasıydım, elimden geldiğince görevimi yapmaya çalışıyordum.

Bugünden o yıllara bakınca, anlardananılardan daha değerli bir şey var. Bir kuşağın kültür-sanata bakışını etkiledik.

Dilerim bu etki katkı sağlayıcı olmuştur.

Ben o programı sunmaya başladığımda 10 yaşlarında olan bir çocuk, bugün kültür-sanatın üreticilerinden biri haline gelmiş durumda. Hatta bana bunu söyleyenler, kişisel hikayelerini anlatanlar var. Bundan daha değerli bir şey olabilir mi?

5

Ödül sezonu yaklaşıyor.

Merak ettiğiniz filmler arasında hangileri var?

Sözü uzatmadan önerimi yapayım. Ödül sezonu parıltısına kapılmadan, geçen yılın ödüllü filmlerini, önümüzdeki yıl içinde çok konuşulacak filmleri izlemek isteyenler hemen FilmEkimi’ne koşsunlar. Yine harika bir programı var. Üstelik festivaller insanları yalnızlıktan uzaklaştırır, kendisiyle aynı zevke sahip insanlarla tanıştırır. Festival dostlukları ve aşkları çok özeldir.

6

056

Yekta Kopan, Persol ‘Calligrapher Edition’ takıyor. Zanaatkarlığın

Taktığınız gözlük, şu ana kadar yazdığınız öyküler arasında hangi karaktere en çok yakışırdı?

Bazı söyleşilerde parantez içinde ‘uzun bir sessizlik’ yazar ya... İşte şimdi, tam o andayız. Bilemedim, açıkçası, gitsin hepsi kendine uygun bir gözlük seçsin, Persol’üm bende kalsın. Bu gözlük el yapımı; 100 yıllık uzmanlığın, İtalyan el işçiliğinin kusursuz ve ikonik bir örneği ve sonuçta ben de öykülerimde kafamdakini, ellerimle hayata geçiriyorum. Bana daha ilginç gelen, çoğu karakterimin gözlük kullanıyor olması. Bu öyküde aynen geçmese bile, ben onların göz bozukluklarını bilirim.

Bazılarının gözlük modeli bile gözümün önünde.

kaligrafi sanatıyla buluşarak el

7

Mizacınıza dair en sık duyduğunuz cümle nedir?

Olumlu-olumsuz birçok şey söylenebilir. Kimi çalışkan der, kimi aceleci. Kimi hoşsohbet der, kimi geveze.

Bence hepsi de doğrudur. Herhalde çevremdekilere sorsam ‘Bi’ dur yerinde!’ derler.

8

dokunuşlarıyla canlılık bulduğu bu çerçeve, vintage nüansları rafine materyallerle buluşturuyor.

Peki, bu aralar sizi en çok memnun eden şey nedir?

Kasım ayında yeni bir öykü kitabım çıkacak. Yine Can Yayınları etiketiyle... Dilerim TÜYAP İstanbul Kitap Fuarı’ndan önce raflarda olur.

Yeni bir kitap bittiğinde içimde büyük bir boşluk duygusu olur. O boşluk zamanla bir mutluluğa dönüşür.

Ben de bugünlerde onun mutluluğa dönüşmesini bekliyorum.

9

EVENT MANAGEMENT

PUBLISHING

CONCEPT DESIGN

BRAND PLATFORMS

AND ANYTHING COOL

FOR MORE FACEBOOK.COM/COISTANBUL 123@COISTANBUL.COM +90 212 2590669

Jillian Hervey ve Lucas Goodman, ilham kaynağını uzakta aramak yerine kendilerine dönüyorlar ve Lion Babe’i oluştururken birlikte ortak bir kimlik oluşturuyorlar. Jillian’ın saçları, Lucas’ın astroloji merakı, şehir, dans ve tabii ki müzik bu yeni oluşumun içini dolduruyor ve Lion Babe, yeni albümleri Begin’in adından mütevellit, hızla yoluna devam ediyor.

Röportaj:

Alican Öyke Fotoğraf:

Lee Morgan

058

LION BABE

Yakın gelecekte adınızı nerelerde duyacağız?

LUCAS GOODMAN: Malum, turneden yeni döndük, evdeyiz ve yeni müziklerle uğraşıyoruz. Bugüne kadar yaptığımız seyahatlerden ve oralarda gördüklerimizden fazlaca ilham alıyoruz. Performanslarımız üzerine yoğunlaştık ve gündemde bir ya da iki yeni proje var. Takipte kalın.

1

Konserlerinizi hala Wonder Woman’la açıyorsunuz. Bu daha ne kadar devam eder?

JILLIAN HERVEY: Pharrell yaşayan bir efsane ve kendisiyle çalışmamız kariyerimizin erken dönemine denk geldiği için bana hayal gibi gelmeye devam ediyor. Onunla bu kadar erken bir araya gelebildiğimiz için çok şanslıyız. Tüm konserlerimizi ‘Wonder Woman’la açmaya bir süre daha devam edeceğiz, çünkü bu, tüm o güzel süreci hatırlamamıza sebep oluyor.

2

Kimdir bu ‘Jungle Lady’?

JH: Jungle Lady bir tanrıça, bir kadın ve aynı zamanda küçük bir kız. Dünyanın etrafında turlar atıyor, kendi hikayesini yaşıyor ve vahşi bir kalbe sahip. Ancak bu konu elbette her zaman tartışmaya açık.

3

Lion Babe adının Güney Afrika’ya yapılan bir seyahat sırasında ortaya çıkması da bu hikayenin başlangıcına tekabül ediyor herhalde.

JH: Hikayenin birçok tarafı var, ama evet, bir Güney Afrika seyahatinde gördüğüm aslanların bu isimde büyük payı var.

Henüz bir öğrenciyken ailemle safariye gitmiştik ve orada karşılaştığım aslan ailesiyle yoğun bir bağ kurduğumu hissetmiştim. Oradan ayrıldığımda, hatta seneler sonra bile, o bağı ruhumda hissettim. Bildiğiniz gibi aslan, birçok kültürde sayısız şeyi sembolize ediyor.

Bu figürlerin çoğu Lucas ve benim için de oldukça önemli.

4

Sound’unuz R&B ya da neosoul olarak tanımlanıyor.

Kendinizi bu tanımlara yakın hissediyor musunuz?

LG: Hashtag’lerin ve etiketlerin çağında yaşıyoruz, insanlar rastgele söylemlerini sosyal medya aracılığıyla kolayca ortaya dökebiliyorlar. Bana göre kitlesel ifade alışverişinin böylesine yoğun olduğu bir alanda böyle tanımlamalar biraz geride kalıyor. İnsanlar artık bireysel referanslarla elde edebildikleri ve bir şeyleri yeniden icat eden müzikleri arıyorlar. En azından bizim aradığımız bu diyebilirim.

8

Kısa bir süre önce ABD turnenizi tamamladınız.

Yolda olmakla ilgili ne hissediyorsunuz?

JH: Müzik için seyahat ediyor olmak harika bir duygu. Az uyku, bir sürü insan, fazlaca garip yemek ve müzik... Bu çok uzun süredir hayalini kurduğumuz bir şeydi. Müziğimizi seven insanlarla karşılaşmak, sohbet etmek ve hikayelerimizi takas etmek harika bir duygu.

5

Yol dönüşü ilk iş MTV Video Müzik Ödülleri Gecesi’ndeydiniz...

JH: Ah evet, Reading ve Leeds festivallerinden yeni döndüğümüz için aşırı yorgunduk, jetlag belası da başımızdaydı ancak harika bir gece geçirdik. Chance the Rapper ile bir arada olmak da ayrı bir keyifti.

6

‘Jump Hi’da Childish Gambino ile işbirliği yaptınız ve parça albümden epey önce single olarak yayınlandı. Buna neden gerek duydunuz?

JH: Parça, biz Donald’la karşılaşmadan epey önce bitmişti. Kendisi bir New York seyahatinde bizi de ziyaret etti ve parçayı dinledi. Donald’a, parçaya istediği müdahaleyi yapabileceğini söyledik ve hemen o sırada elimize bir sürü yeni melodi geçmiş oldu. Sonrasında ise her şey beklendiği gibi ilerledi ve harika bir şarkıya sahip olduk.

7

İlk single’ınızı 2012’de yayınladınız, çıkış albümünüz Begin ise bu yıl yayınlandı.

Aradan geçen bu sürede müziğe karşı yaklaşımınızda ne gibi değişiklikler oldu?

JH: En çok değişen, müziği yaptığımız yerler oldu. İlk başlarda sadece Lucas’ın yatak odasında çalışıyorduk ve kızkardeşlerinin odasını da vokal odası olarak kullanıyorduk. Başka prodüktörler ve müzisyenlerle çalıştıkça gerçek kayıt stüdyolarını kullanmaya başladık. Diğer taraftan, hala Brooklyn’deki arkadaşlarımızın küçük stüdyolarında ve kendi evlerimizde çalmaya devam ediyoruz. Şarkı yazımı hakkında bir şeyler biliyorduk, şimdi müziği daha farklı duyabiliyoruz ve bu önemli bir deneyim. Her şeye rağmen, en güzeli, müziğin içinizden olduğu gibi gelmesi ve sadece onu takip etmek.

9

Geçtiğimiz Haziran’da Sun Joint isimli yeni bir mixtape yayınladınız. Parçalar önceden kaydolmuş muydu, yoksa yaza sıkı girebilmek için çok mu çalıştınız?

LG: Bazı parçalar ‘Treat Me Like Fire’ döneminden kalma demo kayıtlar, bazıları ise albümden sonra üzerinde çalışmaya başladıklarımızdı. Her zaman bir yaz projesi yapmak istemiştik ve bir yıl daha bekleyemedik.

10

059

HELLO/ GOODBYE

ANA KRAS

Röportaj:

Serap Gecü Portreler:

Jovan Todorovic

Jovan, Ana’yı New York’ta fotoğrafladı.

Her gün geçtiği yollardan birinde ve evinde, Ana’nın kendi gardırobundan kıyafetlerle.

Ana, aklından ne geçiyor? Yeni projelerim ve hayat gailesi. Utangaç biri misin? Etrafımdakilerin ilgisi üzerimdeyken, evet. Bir Bonbon lambasını kaç saatte yapıyorsun? Boyutuna göre değişiyor ama nereden baksanız 40 saate yakın sürüyor. El yapımı tasarımların tabiatıyla ilgili romantik tarafta mısın? Eh tabii insan elinden çıkmış bir parçanın verdiği iyi hissin üzerimde ayrı bir etkisi oluyor, ama bu konuda çok da romantik değilim, endüstriyel bir tasarımın arkasındaki esaslı, zekice fikirlere de eşit derecede değer veriyorum. Yani iki farklı kalite, ama birbirine denk. Bu yüzyılın, hayran olunmayı en fazla hak eden tasarımı ne? Shigeru Ban’ın mukavva yapıları. Neye tahammül edemezsin? Kabalığa. Uykun kaçınca? Düşünürüm. Konstantin Grcic ile işbirliği yapmayı neden bu kadar istiyorsun? Zira o bir deha. Fırsat çıksa da çalışsak. Evine neyi sokmazsın? Temizlik gerektiren bir halıyı.

060

Lamba ve sehpa Ana’nın koleksiyonlarından; sırasıyla Hive Lamp ve Slon Table.

061

COLORAMA Camper’ın alametifarikası

Prodüksiyon:

an original idea by CO Fotoğraflar:

Begüm Yetiş Moda Editörleri:

Deniz İrem Çek, Utku Palamutçu Saç:

Sinan Sümen/Makas Makyaj:

Ömer Faruk Dinç Model:

Sierrah/ Option MGMT

062

renkler, mevsim değişikliğine inat, giderek daha sıcak bir hal alıyor ve bu değişim anakronizmalara dayanıyor.

Işığın nereden geldiğine kafa yormak yerine, soğuk kış aylarına girerken, zamanda yolculuk yapıp ilham kaynağınızı taş devrinde ya da 1600’lü yıllarda bulabilirsiniz, zira biz öyle yapıyoruz.

Elbise:

Cinq à Sept/ Vakko Ayakkabı:

Camper Koltuk:

Tun Armchair, Derin Design

063

064

Palto:

Max Mara AyakkabÄą:

Camper Koltuk:

Suit 2, Derin Design

065

066

Sweatshirt:

Vakko Yelek:

Vakko AyakkabÄą:

Camper Koltuk:

Chamfer Armchair, Derin Design

067

Pelerin:

Vakko AyakkabÄą:

Camper

068

AyakkabÄą:

Camper Koltuk:

Wide Two Armchair, Derin Design

069

070

Etek:

Tanya Taylor/ Harvey Nichols AyakkabÄą:

Camper

071

Yazı:

Ayşecan İpek

WHEN IN DOUBT

Kararsızlık anında bu denklem her zaman işler: Lastik ayakkabıda beyaz, rujda pembe. Hanımefendilik okulundan her sene takdirnameyle mezun olan rengin, Audrey Hepburn’ün favorisi olması bir tesadüf değil ancak bu sezon onu maskülen dengeler yaratan havalı kızların ya da içlerindeki femme fatale’i modern dokunuşlarla kucaklayan kadınların üzerinde de görebiliyoruz. Prada’nın sanat eserleriyle yarıştırdığı deseni, Jil Sander’in lame ışıltılar taşıyan tüp elbisesi, 60’lara selam çakan Gucci’nin kürkle flörtü, Comme des Garçons ve Lacoste’un fütüristik yorumu, Dolce & Gabbana ve Chloé’nin romansı hep tek bir rengin, pembenin hakimiyetindeydi. Kararsızlık anında şu kural da her zaman işler: Pembe giyildiği an pembe makyaj listeden elenir. Bu da demek oluyor ki, baştan aşağı bir sabah gülü ya da balonlu ciklet gibi giyindiğiniz zamanlarda Vaseline Lip Therapy Rosy Lips’den -gelmiş geçmiş en iyi lip balm- ve Yunanistan’ın estetik değerlerini doğal bir güzellik markasına dönüştüren Korres’in Raspberry Twist Lipstick serisindeki şeftali pembesi Charm’dan uzak duracaksınız. Diğer tüm günlerde bu iki ürünle de fazlasıyla haşır neşir olmaya özen gösterin.

Fotoğraf:

Gökhan Polat

Chanel 2016-2017

WEAR PINK AND THEN RED. Peki pembeye kim eşlik edecek? Tok, doygun, gerçek kırmızı. Üstelik sadece dudaklarda da değil. Lucia Pica Chanel için yarattığı Le Rouge Collection No1’le kırmızıyı göz kapaklarına ve elmacık kemiklerine de taşıyor. Bu koleksiyondaki favorilerimiz toprak tonlarındaki doğal göz makyajına bir doz solgun kırmızı ekleyen Les 4 Ombres Eyeshadow Quad Candeur et Experience, bakır ve böğürtlen tonlarını bir araya getiren Illusion d’Ombre Rouge Brûlé ve tabii ki tüm Chanel koleksiyonlarında kendine haklı bir yer edinen Rouge Allure Velvet serisinden iki farklı kırmızı; ateşli mercan Rouge Feu ve şarap rengiyle flört eden Rouge Audace.

Yemek yerken dudaklarınızı Ex-Machina kontrolünde kullanabiliyorsanız pembenin yumuşaklığına çok sert bir cevap verebilir ve Goth dudaklara yönelebilirsiniz.

Hatta Dior’un makyaj koleksiyonlarına alışık olmadığımız renkler katan Peter Philips’in, moda dünyasının onda fazlasıyla bir şeyler bulduğu, bizim ise bu konuda hepten kararsız kaldığımız Bella Hadid’in dudaklarına ikinci bir deri gibi giydirdiği Couture Color Rouge Dior Lipstick serisindeki 962 numaralı Poison Matte’ın, o kadar da imkansız bir renk olmadığına karar getirebilirsiniz. Güçlü dudaklar ve öldürücü elmacık kemikleri için Philips’in reçetesindeki bir diğer ürün de Diorblush Light & Contour Sculpting Stick Duo. 072

koleksiyonuna, doygun, yarı mat, gerçek krmızı eşlik

Marni defilesinde boy gösteren mor dudaklara makyaj malzemesi dışında en çok yakışan şey ise kalın, kendi haline bırakılmış kaşlar ve kararlı bakışlar.

ediyor.

WINGED EYELINER WITH A TWIST. Pembenin naifliği ve şımarıklığını onurlandırarak küçümsemenin bir başka yolu da grafik denemeleri artırmak: Oscar de La Renta’dan feyz alıp üst kirpik çizgisine yerleşen kalın, gösterişli eyeliner’ın kuyruğunu fark edilir derecede abartabilir ya da baştan çıkarma formüllerini yine gözlerde arayarak Diane von Fürstenberg ve Givenchy’de denendiği gibi dumanlı göz makyajına abartılı bir kuyruk ekleyebilirsiniz. Yaz aylarından ödünç alacağınız ıslak saçlara (evet, onlar bu sezon da kurumamakta kararlılar) sağlıkla ışıldayan bir cilt ve metalik far (dore, lame ve bakır arasından seçin kendinize bir pırıltı) eklediğinizde kimse sizin ağır bir pilates seansından çıktığınızı düşünmeyecek. Öte yandan maksat her an o derse girmeye hazırmış gibi görünerek tüm sistemle dalga geçmek zaten. Tüm bu seçeneklere rağmen yine de pembeye pembeyle mi cevap vermek istiyorsunuz? O halde tek çareniz anneannelerin bile sevmekten vazgeçmediği Nars Orgasm allık ya da Multiple Stick’e ilave edilmiş bir doz maskara darbesi. Tatlı rüyalar!

LESS IS MORE 25 yıldır tasarımda “az”ın gücüne inanıyor, ev & ofis için mobilya ve aydınlatmanın modern klasiklerini showroomlarımızda sizler ile buluşturuyoruz.

Ortaköy Dereboyu Cad. No: 78 34347 İstanbul T. +90 212 327 05 95 - F. +90 212 327 05 97 Apa-Giz Plaza Büyükdere Cad. No: 191 K.-1 Levent 34330 İstanbul T. +90 212 264 75 75 - F. +90 212 264 75 74 Cinnah Cad. No: 66/1 Çankaya/Ankara T. + 90 312 440 06 10 - F. +90 312 440 05 94 www.mozaikdesign.com - info@mozaikdesign.com

Loris Messina ve Simone Rizzo’nun basit sabah rutini, onları önce pijamayla sokağa çıkmaya, sonra bu pijamaları kreatif süzgeçlerinden geçirip podyuma taşımaya itiyor. Milano’da yaşayan duo, erkek gardıroplarını derinden etkileyecek isimler olarak değerlendirilirken, onlar sektörün demirbaşlarına inat, kendi tasarımlarını gördüklerinde başlarını öne eğiyorlar.

Röportaj:

Utku Palamutçu

Loris ve Simone, Spazio Sumei’deyken.

074

SUNNEI

Loris, Fransız olmana rağmen tasarladığın ürünler hiç Fransız ruhunu yansıtmıyor.

Moda sektörünün bize dayattığı tipik Fransız ya da İtalyan erkeği algısı, basit bir illüzyondan mı ibaret?

Sunnei olarak hiçbir stereotipe bağlı kalmak istemiyoruz. Sadece tasarladığımız ürünleri nasıl bir erkeğin giyeceğini hayal ediyoruz, tabii biz böyle bir şey giyer miydik diye düşünmeyi de ihmal etmiyoruz. Yani günün sonunda, moda sektörünün, modaevlerine dayattığı kalıplara uymaya yanaşmıyoruz.

5

Sunnei, İngilizce ‘sunny’ sözcüğünün İtalyancalaştırılmış bir versiyonu. Başka neyi bu filtreden geçirip değişikliğe uğratmak istersiniz? İtalyan bir turisti. Bu sayede, İtalyan turistlerin, yurtdışına gittiklerinde ne kadar komik insanlara dönüştüklerini fark ederdi.

1

En sevdiğiniz İtalyan el hareketi ne?

‘Tu sei pazzo!’ yani ‘Delisin sen!’ anlamına gelen, baş parmağını alnına koyduğun el hareketi, her anlamda kullanılabildiği için kesinlikle favorimiz.

2

İtalya’nın sanat, kültür ve tasarım algısı, modaya bakış açısıyla örtüşüyor mu?

Tüm dünyada, ve özellikle İtalya’da, bu disiplinlerin birbirine ayrılmaz bir şekilde eklemlendiğini deneyimliyoruz.

Bu her ne kadar ortak bir bakış açısının mümkün olduğunu işaret etse de, pek çok kafa karışıklığını da beraberinde getiriyor. İtalya özelinde konuşacak olursak, Milano’nun bu karışıklıktan daha uzak olduğunu söyleyebiliriz, zira moda, tasarım ve sanat birbirine karışmış ve ancak homojen farklı yapılar olarak işlevlerini koruyorlar.

3

Tasarım ve yönetim arasında bir iş bölümü yapıyor musunuz?

Hayır, iki alana da el atıyoruz ve tüm kararları ortak alıyoruz.

4

Everyday I Wear Sunnei yazan tişörtlerinizi fırsat bilip soralım, bunu gerçekten yapıyor musunuz?

Tam olarak yaptığımız söylenemez.

Tasarladığımız ürünlerle aramızda çok güçlü bir bağ var, çünkü canımız ne isterse onu tasarlıyoruz. Bizi etkileyen başka markalarla ve tasarımlarla Sunnei’yi bir araya getirmekten de büyük zevk alıyoruz. Öte yandan, zaman zaman derin bir nefes alıp bu rutine ara verdiğimiz de oluyor.

6

Şu an üzerinizde sizin elinizden çıkma bir tasarım var mı?

Evet, İlkbahar-Yaz sezonundan bir şort ve Hawaii temalı bir şapka.

7

Sunnei, FW 2017

Kendi markanız olmasına rağmen her gün kendi tasarımlarınızı giymiyorsunuz ama müşterilerinize bu fikri aşılamaya çalışıyorsunuz. Garip bir tezat değil mi?

Ah, hem de çok. Neden böyle bir talepte bulunduğumuzu biz de bilmiyoruz ve bunun biraz bencilce olduğunun farkındayız. Hatta bazen, sokakta bu tişörtü giyen insanlar gördüğümüz zaman gurur duymak yerine, kendimizden utanıp başımızı öne eğiyoruz, çünkü o sırada Sunnei giymiyor olabiliyoruz.

8

Çabasız şıklıktan yana olmadığınızı düşünün. Ne tasarlıyorsunuz?

Baştan aşağı ipekten tasarlanmış, İtalyan kesim, üç parçalı bir takım elbise.

Düşüncesi bile çok güzel...

9

075

Malum, konumuz çabasız şıklık olsa da insanların ne giyeceğini düşünürken harcadığı zaman su götürmez bir gerçek. Tasarımlarınız insanlara zaman kazandırdığı için mi tercih ediliyor?

Daha ziyade, yaşam tarzı belli olan insanların tercihi olduğumuz için ne giyeceklerini biliyorlar ve ikinci bir alternatife ihtiyaç duymuyorlar. Sonuçta, sıradışı tasarımlar yapmıyoruz ve beyaz, kendinden desenli bir tişörtü neyle giymen gerektiğini az çok biliyorsun.

10

Pijama ceketler ve çizgili pantolonlar İtalyan Riviera’sına atıfta bulunur cinsten ve siz bu ruh halini şehre taşıyorsunuz. İlham kaynağınız ne?

Kendi hayatlarımız. Şehrin göbeğinde yaşıyor olsak da, sabah kahvaltı yapmak için bir yere giderken, ya da kahvaltılık malzeme almak için markete yürürken sokağa pijamalarımızla çıkıyoruz.

11

Bu durum moda algınızda değişikliğe sebep olmuyor mu?

Hayır, bizce bu, yeni dünyanın düzeni, hatta az önce de söylediğim gibi, çabasız şıklığın bir uzantısı. Domates ve ekmek almaya giderken ne giymen gerektiğini biliyorsun ve vakit harcamıyorsun.

12

076

Kendinizi yükselişe geçmiş tasarımcılar olarak görüyor musunuz?

Kıyafet tasarlamayı bilen, kendilerini iyi ifade eden genç yetenekler olarak anılmayı tercih ediyoruz.

13

Kıyafetler bir kenara, Spazio Sunnei çatısı altında, insanların karşılıklı iletişim kurabileceği kolektif bir mekan yaratıyorsunuz. Bugün pek çok modaevi, kendilerine has mekanlar yaratırken, sizi bu güruhtan ayrıştıracak şey ne? Şu an bizi diğer markalardan ayrıştıracak, sıradışı bir özelliğimiz yok.

Biz, sadece tasarıma odaklanmaktan ziyade, Milano’yu ziyaret eden insanların, yerli halkın, buraya gelip fikir alışverişi yapmasını, ara sıra burada parti vermelerini ve kaliteli kumaşlara dokunmasını istedik. Parti ve kaliteli kumaş konusunda oldukça iyi gidiyoruz, daha derin sohbetler yakın zamanda ortaya çıkacak diye umuyoruz.

14

Bu sene Milano Moda Haftası’na ilk defa katıldınız.

Nasıl bir deneyimdi?

Tek kelimeyle harikaydı. Binlerce yeni insana ulaştık, normalde bizi tercih etmeyeceğini düşündüğümüz insanlara karşı ön yargılı yaklaşmamamız gerektiğini fark ettik ve bundan büyük keyif aldık.

15

Harcadığınız onca saatin ve mesainin aşağı yukarı 20 dakika içinde tüketilmiş oluşu sizi üzmedi mi?

Defileye birkaç gün kala aynı buhrana sürüklenmedik desek yalan olur, ama podyumda en ön sırada oturan yakın arkadaşlarımızı gördüğümüzde aslında bunun bir kutlama olduğuna inandık, her şey çok güzeldi.

16

Profesör Thomas Laqueur, ABD’nin en önemli sosyal ve kültürel tarihçilerinden.

Kendisiyle, kariyerinin en önemli kitabı The Work of Dead: Cultural History of the Mortal Remains’i, tarih bilimini ve İkinci Dünya Savaşı sırasında Türkiye’ye uzanan aile tarihini konuştuk.

Röportaj:

Ali Tünay Fotoğraflar:

Ryan Young

Ryan, Profesör Laqueur ile Berkeley’deki ofisinde XOXO için buluştu.

078

THOMAS LAQUEUR

Kitabınız The Work of Dead’i okurken, farklı kültürlerde, zaman dilimlerinde ve coğrafyalarda, ölüme ve ölüye atfedilen bir önem olduğunu görüyoruz. Bu durumu nasıl açıklarsınız?

Heidegger gibi sadece “Ölümde varoluş gerçekleşir.” mi demeliyim? Temel olarak, insanoğlunun varlığının kurucu değerlerinden birini konuşuyoruz. Her kültürün, ölümün yaşamlarımıza nasıl girdiğine dair bir hikayesi var. Yaşamdan ölüme doğru değişen dramatik durumun insanoğlunu her zaman etkilediğini görüyoruz. Bu, insanlığa dair o kadar temel bir soru ki, cevaplaması çok zor. Ölmek, ölümlü olmak, insan olmanın esasını oluşturan konulardan biri.

Zamanda istediğimiz kadar geriye gidelim, bu böyle olmuş. Bunun neden böyle olduğu ise benim cevap veremeyeceğim kadar felsefi bir soru.

4

Aileniz İkinci Dünya Savaşı’nda Polonya’dan kaçarak Türkiye’ye yerleşmiş.

Beş yaşınıza kadar İstanbul’da büyümüşsünüz. O dönemi hatırlıyor musunuz?

60. yaş günümde İstanbul’a geri döndüm. Ailemin yaşadığı apartmanı görmek istedim. Taksim’de yokuş üzerinde bir apartmandı. Çocukluğumda, bahçeye inen merdivenlerde oyun oynadığımı hatırlıyorum. Tramvay hattını hiç unutmadım. Bütün bunlar geçmişimle, ailemin geçmişiyle bir bağ kurduğumu hissettirdi. Belki bir mezar ile kurulan bağ ile aynı şey değil ama doğup büyüdüğüm apartmanı görmek geçmişe uzanan maddesel bir bağ. O binanın resimleri vardı ve binayı tanıyabildim, ancak yıkılmış olsaydı aynı etkiyi uyandırmayacaktı. Bunlar geçmişle bağ kurmanın farklı halleri. Bizler bu bağlarla yaşayan canlılarız. Objeler üzerinden dünyalar kuruyoruz. Ben bu dünyaları nasıl kurduğumuzla ilgileniyorum. Zira bütün bunların gerçek bir tarihi var.

1

Profesör Laqueur, kendinizi 68 kuşağına ait hissediyor musunuz?

Aslında 70’lere aitim. Kültürel tarihiyle yola başladım, kültürcü bir Marksizm geliştirmeye çalıştım. Marksizm ortadan kalkmaya başlayınca, geçmişe karşı antropolojik, tarihi bir yaklaşımım oldu.

Entelektüel ve siyasi imkanlar açısından yaşanılan özgürlüğü bir kenara koyarsak, 68 kuşağına ait olduğumu söyleyemem.

2

Cinsiyet, cinselliğin tarihi ve son olarak ölüm ve ölüler üzerine yazılmış bir tarih kitabı... Akademik kariyerinizde bu yolu nasıl çizdiniz?

Akademiye girdiğimde sosyalist devrimlerin hala olanaklı olduğunu düşündüğümüz bir dönemdeydik.

Yirmili yaşlarımda, sınıf, siyasi bilinç ve eylemlerle ilgiliydim. Ancak bütün bunlar zamanla, değersiz, daha az acil, daha olanaksız hale geldi.

Aynı zamanda, kültürel eylemlerin materyalist koşullardan, ait olduğumuz sınıflardan bağımsız olduğunu fark etmeye başladım. Kültürel Marksizm ile kişisel ve akademik olarak çıkmaz bir sokağa girmişken, bahsettiğiniz farklı sorularla ilgilenmeye başladım; cinsiyet, cinsellik ve şimdi ölüm. İnsanlığın duygularında ve pratiklerinde bu olguların nasıl değiştiği veya değişmediği önemli bir soru. Örneğin ölüm, cenaze pratiklerindeki devamlılıklar ve değişimler... Vücudun tarihsel antropolojisi benim için daha önemli hale geldi. Bu konular tabii ki aynı zamanda siyasi. Bunu, eşcinsellik ve transseksüel hareketleri çalışırken görüyoruz. Ancak sınıf olgusuna, insanların 60’larda yaptığı gibi yoğunlaşmadım.

3

079

Bir tarihçi ölüm pratiklerini nasıl ele alır, böyle bir kitabı nasıl yazar? Öncelikle, geçmişte insanların ölüm hakkında derinlerde, varoluşsal olarak nasıl hissettiklerini anlamaya çalıştım. İnsanlar çocuk ölümlerini ne zaman umursamaya başladılar? Ölümden sonra yaşam inancı, insanları ölüme yaklaştıkları zaman mutlu ediyor muydu? Veya ölümden sonraki yaşamda yargılanmak insanları mutlu etmekten çok endişelendiriyor muydu? Bulduğum cevaplar çok geniş bir yelpazede verilen tepkileri içeriyordu. Tatmin edici bir cevap bulamadım. Neden ölümü ve bu konuda ne hissettiğimizi önemsediğimizin yanı sıra, neden ilgimizi ve dikkatimizi ölü bedenlere verdiğimiz de önemli hale gelmeye başladı. Bu, bahsettiklerimle ilintili ve ancak tarihsel antropoloji ile cevap verebileceğiniz bir soru. Ölümlü olmak insan hayatında ne anlama geliyor?

Türkiye’de Çatalhöyük’te M.Ö. 6000 yılından kalma mezarlar var. Bunlar bize bir şeyler anlatıyor. Ben de, esas ilgimi, hislerden ve duyguların tarihinden, ‘Ölü bedenlerin insanlar üzerinde nasıl bir etkisi var?’ sorusuna çevirdim.

5

080

Peki bu konuyu son üç yüzyıla bakarak nasıl ele alırsınız; modernite ile birlikte değişen şeyler oldu mu?

Ben modernite terimini sevmiyorum ve çok işime yaramıyor. Ancak, kesinlikle bu dönemde önemli değişiklikler oldu. Batı Avrupa ile başlıyoruz, sonra Avrupa’nın geri kalan coğrafyaları geliyor... Ulus-devlet fikrinin yükselişi, normal şartlarda birbirleriyle zayıf bağları olan insanlara bir ulus uğruna ölme fikrini sundu. Böylece tarihte ilk defa ulusal mezarlıklar ortaya çıkmaya başladı. Şimdi her ülkede meçhul asker anıtları var. Her ülkede şehitlikler var. Siyasi partilerin kendi davaları uğruna ölenleri de şehit ilan ettiğini gördük. Aile mezarlıkları oluşmaya başladı. Ve bütün bunlar aslında büyük değişiklikler... Bu dönemde olan değişiklikleri, ölüm ve ölüler sadece yansıtmıyor, aynı zamanda onların oluşumlarına yardımcı oluyor.

6

Laqueur’ün çalışma odasından. Doktora tezi danışmanı ve sevgili arkadaşı Lawrence Stone’un fotoğrafı.

Aileniz İstanbul’da geçirdiğiniz dönem hakkında konuşuyor muydu, onların hafızalarında nasıl bir şehir vardı?

Genel olarak, Türkiye’yi sevmişlerdi. Her şeyden önce hayatlarını kurtardıkları için ülkenize minnettarlardı. Babam Türkçe öğrenmişti, okuduğu kitaplar hala duruyor. Hatta Türkiye’de akademik araştırmalar yaptı ve bu araştırmalar orada yayınlandı. Kendisi aynı zamanda Atatürk’ün otopsisini yapanlar arasındaydı. Ailemin akademik olmayan kişisel görüşü, Atatürk’ün laik rejiminin Musevilere karşı son derece misafirperver olduğuydu. Bu açıdan da Türkiye’ye yaptığım seyahat benim için çok değerliydi.

7

CHOIR OF YOU

A H S I V ALIIMA (TATU RÖNKKÖ+EFTERKLAİNG)

Z s I U V l K E i L A A J e K O V ThEeIL COWLEY TRIO JAAKKO EIN

S E V I T A N L A C o O İ F r L R T v A e N AN örs PLAISTOW

N

S

G m e r e K u l ğ o ç a r elİm Sa n a c n İ z r E n a Merc

S R A E D THmEmal Hands

KALBEN Mias Coming

t e m o C e h T

İSTANBUL KÜLTÜR SANAT VAKFI

Nejat Eczacıbaşı Binası Sadi Konuralp Caddesi No: 5 Şişhane 34433 İstanbul T: (0212) 334 07 00 saloniksv.com saloniksv #saloniksv

XOXO The Mag’ın katkılarıyla yayımlanmıştır.

e d n e v e G a u n l e ğ S o a E z B e A t A r TELLEF R Cİhan Mü r e n e Ş Z A Y İ N & İ L A M D A k Z a N z A u A t İ L b u OH ncept Gaye Su Akyol & B o C n a i r N Do NG BELIEVERS E H O C I

BIGŞehre CITY LIFE geri dönüşün tahmin Prodüksiyon:

an original idea

by CO for Toni&Guy Fotoğraflar:

Mustafa Nurdoğdu Moda Editörleri:

Deniz İrem Çek, Utku Palamutçu Yazı:

Aslin Kumdagezer Saç:

Suat Aktaş Makyaj:

Ömer Faruk Dinç Model:

BU BİR İLANDIR

Violetta/ New Models

082

ettiğinizden daha zor olacağını, size geçtiğimiz ay belirtmiştik.

Ofis hayatından hareketle, saçlara odaklandığımız serinin ikinci kısmında, sizi oldukça basit bir yolculuğa çıkarıyoruz ve odaktan sapmıyoruz. Bu sefer şehir hayatına, saçlarınıza ve tabii ki Toni&Guy’a kulak verin.

It’s a Mix Pratik çözümlerin sonuç vermediği bir güne uyanmış olabilirsiniz. Saçlarınızın hazırlık süreci, Pazartesi sendromuna eş değer bir hal almadan hemen önce, işe saçlarınızı Toni&Guy Shampoo for Damaged Hair ile yıkayarak başlayın, ve duş esnasında Toni&Guy Conditioner for Damaged Hair’ı saçlarınıza uygulamayı unutmayın. Saçlarınızın bakım kürünü tamamladıktan sonra, onları iyice kurutun. Bu noktada ihtiyacınız olan şey, şekillendirici bir ürün yerine firketeler olacak. Saçlarınızı ortadan ikiye ayırın, firketeler yardımıyla, farklı boyutlarda dalgalar yaratın. Bu görüntüyü baki kılmak için Toni&Guy Flexible Hold Hairspray’i eksik etmeyin.

Ceket:

Maje/ Brandroom

Facsimile Vol.2, İstanbul+Bolu Murat Germen, 2013, detay 083

Facsimile Vol.2, Ä°stanbul+Ä°zlanda Murat Germen, 2013, detay

084

It’s Different Sezon trendlerini podyumdan sokağa taşımak en doğal hakkınız, günümüz moda sektörü bunu salık veriyor.

Kıyafetleri ikinci plana atarak işe saçlardan başlayın ve hem ofise hem şehir hayatına ayak uyduracak bir görünüm kazanın. Duştan sonra, havlu ile nemi alınmış saçlarınıza Toni&Guy Volume Plumping Mousse’u dipten uca doğru eşit miktarda uygulayın. Daha hacimli saçlar elde ettikten sonra, saçınızı tercih ettiğiniz yöne doğru yandan ayırın ve bir tarafı açık bir tarafı toplu kalacak şekilde geniş bir dalga elde edin. Topladığınız kısma Toni&Guy Creative serisinden Style Spray Wax uygulayın ve Extreme Hold Hairspray ile birlikte kullanmayı unutmayın.

Elbise:

Zimmermann/ V2k Designers

085

Facsimile Vol.2, İstanbul+İzlanda

It’s Simple

Murat Germen, 2013, detay

Mevcudiyetinden itibaren, şehirli kadının hayatını kurtarmayı yegane görevi edinen örgünün, en modern haline bakmaktasınız, ve bu aslında gördüğünüzde şaşırdığınız bir saç modeli değil. Ufak bir değişikliğe gidip, bu görüntüyü elde etmek için, işe saçlarınızı düzleştirerek başlayın. Toni&Guy Glamour serisinden Moisturising Shine Spray’i tüm saçınıza eşit miktarda uygulayın ve kurutma makinasının soğuk kısmıyla ürünü saçınıza dağıtın.

Parlaklık kazanan saçlarınızı örün ve örgünün ucunu, saçın iç kısmında kalacak şekilde içe doğru kıvırın, ufak bir firkete yardımıyla tutturun. Bu tutuşu sabitlemek için Glamour serisinden Firm Hold Hairsprey’i önce örgüye sonra da saçınızın ucuna uygulayın.

Elbise:

Ann Demeulemeester/ V2k Designers

086

It’s Not Wet Islak görünümlü ve ıslak olmayan saçların büyük bir soru işareti olmaktan çıktığı bir çağdayız. Pratik çözümlerle, hava karardığında da güne devam etmek istiyorsanız, adımları takip ediniz: Saçlarınızı tarayın, günlük koşuşturmanın sebep olduğu elektriklenmeden kurtulmak için Toni&Guy Creative serisinden eser miktarda Texturising Glue’yu avuç içinizde yayın ve saç diplerinize gelmeyecek şekilde saçlarınıza uygulayın ve saçlarınıza ışıltı katın, saç tellerinizin birbirinden ayrıştığını ve belirgin hatlara sahip olduğunu fark edeceksiniz.

Akabinde Glamour serisinden Firm Hold Hairspray’i saçlarınıza uygulayın ve ürünü kurumaya bırakın. Yüksek tutuşlu sprey kurudukça, saçlarınızın ıslak bir görünüm kazanacak Ceket:

Ann Demeulemeester/ V2k Designers

Facsimile, İstanbul, Levent #1 Murat Germen, 2014, detay

087

Şehrin bir tarafında yeni müze ve galeri inşaatları süregelirken, var olan galeriler heyecanlarını kaybetmeden yeni sezon sergilerini açıyor. Bütün bu rutinin içinde, alternatif bir sanat dünyası sivriliyor; genç küratör ve sanatçı oluşumları, yüzümüzü onlara dönmemize sebep oluyor.

Zira onlar, sergi mekanı fikirlerini yerinden oynatarak, sanatçılara uygulaması zor olabilecek projelerde destek veriyorlar ve alternatif kurumların önemini ortaya çıkarıyorlar. Farklı yaklaşımların yarattığı çeşitliliğe inanan, kendilerini dört duvar arasına sıkıştırmayan bağımsız sanat inisiyatiflerinin temsilcileriyle, nefes alınacak alanlar yaratmaya dair ortak amaçlarını konuştuk.

KOLEKTİF, ALTERNATİF.

088

Hazırlayan:

Seza Bali

Fotoğraflar:

Volkan Aydın

TOZ ARTIST RUN SPACE Dört kişinin ortak bir karara varması ne kadar zor?

Biraz. Aramızda hiyerarşik bir yapı yok, haliyle ortak bir karara varmak bazen sandığımızdan da uzun sürebiliyor. Ama biz bu zorluğu seviyoruz, sürecin oluşturduğu sinerjiden besleniyoruz ve keyif alıyoruz.

1

Sanatçıların üretim sürecine tanıklık edebildiğimiz için soralım; Toz Artist Run Space’e sergi alanı dışında işin mutfağı da diyebilir miyiz?

Evet, burası aynı zamanda bir atölye.

Bu ruhu koruyan ve yaşayan bir mekan yaratmaya çalışıyoruz. Bunun ilk somut örneği olan TwoWeekEnds isimli yeni bir sergi serisinde sanatçılar sadece sergi kurmak amacıyla mekanda çalışmayacaklar, aynı zamanda izleyiciyle de etkileşime geçecekler.

Sadece sonuca odaklanmayan, serginin üretim sürecinin de işin bir parçası olduğu deneysel bir mekan yaratmak istiyoruz.

2

Sanatçılar arasında diyaloglar oluşturmak, deneysel projelere ev sahipliği yapmak sanat piyasamızı aktif tutan ve heyecanlı kılan şeyler, ama hiç ‘kendimiz çalıyoruz, kendimiz oynuyoruz’ dediğiniz oluyor mu?

Olmaz mı? Türkiye’de özellikle bizim gibi mekanların izleyici kitlesini yine çoğunlukla sanatçılar, küratörler ve sanat yazarları oluşturuyor. Ancak Kadıköy, sanat dünyası içinde yer almayan lokal bir izleyici kitlesine ulaşmamızı da sağladı.

3

Elvan Ekren, Toz Artist Run Space Kurucu Ortağı

Sanatçılar ve küratörlerin kurduğu sanat kuruluşları arasında ne tür bir misyon farkı olduğunu düşünüyorsunuz? Çok belirleyici farklar yok. Sanatçılar işe belki biraz daha içeriden bakıyorlar ve kurdukları mekan içerisindeki sergiler süresince küratöryel bazı yükümlülükleri sırtlanırken, küratörler sanatçıların üretim süreçleri ile daha yakın bir bağ kuruyor. Bu yüzden, asıl fark, bağımsız bir sanat mekanı ve kurumsal bir sanat kuruluşu arasında ortaya çıkıyor.

5

Malum, sanat sektöründe ticari kaygının olmaması birlik beraberlik hislerini artırıyor ve bu durum yurtdışında sanatçı kurulumlarının ticari galerilerden daha kuvvetli olduğu örnekler doğuruyor. İstanbul da böyle bir yola doğru mu gidiyor?

Toz’un kuruluş aşamasında ve hazırladığı sergilerde farklı kişilerden ve kurumlardan destek aldık, pek çok sanatçı arkadaşımız da bu süreçte bize çok yardımcı oldu ve daha güçlü hissetmemizi sağladı. Ancak İstanbul’daki bağımsız mekanların yeterli sayıda ve güçte olduğunu söylemek şimdilik mümkün değil.

4

089

CREATIVE ÇUKURCUMA Bu durumda adressiz olmak size ve işinize bir özgürlük katıyor.

Kesinlikle. Bu kadar ortak çalışmadan, kolektif anlayıştan beslenen bir inisiyatifin sınırları olsun istemedik.

Biz sürdürülebilir bir mekanizmanın peşindeyiz, mekana bağlı kalmamak bu yüzden bizi çok rahatlatıyor. Proje bazlı komşuluklar yaratıyoruz, yaşadığımız global dünyada lokal düşünmeye çaba harcıyoruz.

3

Bağımsız sanat toplulukları ticari galerilerden farklı ne sunabilir?

Türkiye’de çok hızlı gelişen bir sanat ağı var fakat biz daha çok ‘Başka neler yapılabilir?’ sorusuyla ilgileniyoruz.

Adı üzerinde, bağımsız yapılan her türlü sanat etkinliği, bu başka şeyler kavramının içini doldurmak için ideal yöntem. Ticari galerilerin takip etmek zorunda oldukları belirli bir prosedür ve program olduğu için süreçler planlı kurgulanıyor. Biz, araştırmaya, öğrenmeye, eğitime ve keşfetmeye daha fazla vakit ayırabiliyoruz.

4

Naz Cuguoğlu, Mine Kaplangı, Creative Çukurcuma Kurucuları

Kavramsal metninizde komşuluktan bahsediyorsunuz ancak Creative Çukurcuma’nın sabit bir adresi yok. Komşuluk size ne ifade ediyor?

Eskiye dayanan bazı alışkanlıkların, birlikte yaşamanın beraberinde getirdiği paylaşımların unutuluyor olmasına üzülüyoruz. Aslında karşınızdaki kişiye ‘Neye ihtiyacın var?’ diye sorabilmenin dahi ortak çalışmaya ne kadar fayda katacağından bahsediyoruz. Bir komşuluk anlayışını benimsemek için sabit bir mekanda bulunmamız gerekmiyor. Aksine semt, şehir, ülke değiştirdikçe farklı ve yeni komşularımız oluyor. Önemli olan, yapmakta olduğumuz işten çevredeki herkesin faydalanabilmesi.

2

Bağımsız bir sanat inisiyatifi kurmak, kişisel bir tatmin ihtiyacından mı doğuyor?

Evet, kendi ilgi ve araştırma alanlarımızı besleyecek ve bu iletişim sonucunda da farklı çalışmalar yapabileceğimiz, herkesin katılabileceği özgür bir alan yaratmak istedik. Senelerden beri üzerinde çalıştığımız, düşündüğümüz, tartıştığımız her konunun ve karşımıza çıkan her sanatçının, araştırmacının, küratörün bu yolun oluşmasında doğrudan etkisi var. Ancak birlik olarak üretim yapabileceğimize, soru sormazsak cevap alamayacağımıza inanıyoruz. Dolayısıyla, inisiyatif kurmak aslında en temel ihtiyaçlarımızdan biriydi.

1

090

Ve ancak, aynı zamanda, ticari galerilerde çalışıyorsunuz. Kendinizi bir ikilem içinde bulduğunuz oluyor mu? Çağdaş sanatla ilgilendiğimiz ve üzerine araştırmalar yaptığımız için galerilerde çalışmak bizi besliyor. Her ne kadar hızla gelişse de, sanat piyasası rayına oturmamış bir ülkede bu piyasanın her bir dalını bilmek, anlamaya çalışmak zorundayız. Çalışma prensiplerine katılın ya da katılmayın, doğru olan, bu bütünü oluşturan her bir parçanın bir diğeriyle birlikte çalışabilmesi.

5

REC COLLECTIVE

Bir mekana sahip olmamanın çalışmalarınıza nasıl bir etkisi oluyor?

Bu, mekanı nasıl tanımladığımızla ilgili aslında. Eğer mekanı yaşam, çalışma alanı olarak mimari bir dille açıklamaya kalkarsak, sözcükler bizi kısıtlamaya başlar. Biz de tam bu noktadan hareketle, kitapları mekanlaştırıyoruz.

Yani kitaplarımız için mekan, kitabın ta kendisi olurken, atölye, söyleşi, etkinlik ve sergilerde işin gerektirdiği boşlukları çeşitli mekanlarla dolduruyoruz. Bu sayede, üretimlerimize şekil veren şey mekan değil, üretilen işin kendisi oluyor.

1

Hepiniz fotoğraf alanında çalışan sanatçılarsınız, aynı zamanda küratöryel projeler de üretiyorsunuz. Bu deneyim sanat pratiğinizi değişikliğe uğratıyor mu?

Fotoğrafla ilgileniyor oluşumuz sadece fotoğraf üretiyoruz anlamına gelmiyor.

Kolektifin bileşenlerinden Melisa Önel son yıllarda ağırlıklı olarak film üretiyor, Serkan Taycan fotoğraf ile birlikte haritalar ve bir sanatsal eylem olarak yürümeyi işlerinde kullanıyor, Sevim Sancaktar ve ben fotoğraf serilerinin yanında küratöryel projeler de üretiyoruz. Çok yönlü yaklaşımlar daha çok şey okumamıza, dinlememize, izlememize yani farklı alanlardan beslenmemize sebep oluyor, ki bu da kendi sanat pratiğimize daha geniş bir yelpazeden bakmamıza fırsat veriyor.

Selim Süme, Rec Collective Kurucu Ortağı

Kitap okuma alışkanlığının oldukça düşük olduğu Türkiye’de, sanat kitaplarının görsel zenginlik sayesinde daha çok kişiye ulaşma şansı var mı?

Tam da bu sebepten ve sanat kitaplarının dağıtımının zorluklarından ötürü, Bakkal Press, folio, Onagöre, REC Collective ve Too Many Books’un bir araya gelerek kurduğu kolektif yapı Bandrolsüz var. Burası, küçük ölçekli bağımsız yayıncıların, dağıtım şirketleri ve zincir kitapevlerinden uzakta, kendilerine oluşturduğu bir alan.

Sanat kitabı satan kitapçıların sayısının artması ve Bandrolsüz etkinlikleri sayesinde ulaştığımız insan sayısı giderek artıyor.

4

2

Fotoğraf disiplininde çalışan sanatçılar için kitabın varlığı neden önemli?

Fotoğraf, aslında resim disiplininden aldığı mirastan ötürü, duvara asma içgüdüsüyle üretilir. Ancak fotoğrafın kendi dilinin oluşması ve farklı disiplinlerle birlikte üretilmesi sonucu bazı fotoğraf serilerinin duvar dışında da kendine yer bulması gerekir. İş, eğer kitabın yapısal çözümleri içinde kendini daha iyi gösterebiliyorsa ve varlığını buna borçluysa kitap, fotoğraf için olmazsa olmaz bir mekandır.

3

091

PASAJ Diğer sanat inisiyatifleri arasından sıyrıldığınız bir nokta var mı?

Biz sıyrılmak değil kaynaşmak istiyoruz.

Alternatif bir ekonomi, bir sistem içinde hareket etmek hedefimiz ve bunun için bizimle hareket edecek aktörlere ihtiyacımız var. Pasaj ekibi doğal bir şekilde bir araya geldi. Öncelikli amacımız İstanbul’a kısa süreli bir sergi mekanı sağlamakken, zaman içerisinde birlikte üretmeye başladık ama tabii ki çıkış noktamız olan alternatif alanları kullanmak ve sosyal odaklı iş yapmak isteyen sanatçılara olanak sağlamak fikrinden kopmuş değiliz. Sanatın, insana dokunduğu noktada güçlü olduğuna inanıyoruz.

4

Pasaj sözcüğü, bir yerden bir yere geçişi, ara yolu hatırlatıyor. Siz de kendinizi bir aracı gibi görüyor musunuz? İsmimiz aslında ilk konumlandığımız mekan olan Halep Pasajı’ndan geliyor, ama geçiş durumu bize hep yakın gelmiştir. Aracı olma fikrine de aynı yakınlıktayız, ama neye, ne kadar aracı olduğumuz ve olacağımız zamanla belli olacak. Çağdaş sanatçılar arasında birleştirici olmak, genç sanatçılara kısa süreli sergi mekanı olanağı vermek, söyleşi ve tartışma ortamı oluşturmak gibi işlerde aracı olmak istiyoruz. Bu listeye son zamanlarda çağdaş sanatla tanışma imkanı olmayan kişilere yeni kapılar açmak da eklendi.

Zeynep Okyay, Pasaj Kurucu Ortağı

1

Ticari sanat dünyasında kendinizi nerede konumlandırıyorsunuz?

Hiçbir yerde. Hatta oraya çok uzağız ve bu kararımızın doğru olduğunu düşünüyoruz.

2

092

Yani odağınızın deneyim ve sanatçının da iktidar olduğunu söylüyorsunuz.

Sanatçıların deneyim alanlarına ihtiyaçları var. Bir sanatçıya satış kaygısıyla yaklaşamazsınız, sanatçı kendi istediği şekilde yaratır, işini satar, satmaz, yakar, saklar, bu onun kendi bileceği şeydir. Bu anlamda, Pasaj, sanatçının otonomisine saygıda kusur etmiyor. Biz ona projeyi yapılandırmasında, uygulama ve kurulum esnasında destek veriyoruz.

Sanatçının kendi projesinden memnun kalması ve bunu iyi bir deneyim sayması bizim için önemli.

5

Pasaj Tarlabaşı gerçek bir esnaf lokantası. Burayı sanat odaklı bir mekana dönüştürmek nereden çıktı? İsmail Bey’in mekanında ilk yaptığımız etkinlik, Paola Ferrario’nun ‘Kiralık Fotoğrafçı’ isimli projesiydi. İsmail Bey fotoğrafı çok seven biri, biz de konsepti genişletip, sanatçıların müdahale yapabilecekleri bir mekan yaratmayı düşündük, böylelikle burası gerçekten alternatif bir çağdaş sanat mekanına dönüştü. Aslında lokanta ve barlarda sergi açmak oldukça yaygın bir konsept, fakat bu lokanta ne diğerleri gibi şık ve gösterişli ne de gerçekten yerleştirdiğiniz sanat eserini gösterecek bir alana sahip.

Bu da sanatçının kafa yorup kendine bir alan yaratmasını gerektiriyor.

3

KUNSTRUKT Sanatın insanları değiştirebileceğine inanıyor musunuz?

Kesinlikle. Aslına bakarsan, önce kendi hayatlarımız sanatla birlikte değişime uğradı. Biz her ne kadar üreten kişiler olsak da, başka sanatçıların işlerini deneyimliyoruz. Hayatımıza ilham veren, bizi politika, kültür ve sanat konularında etkileyen spesifik olaylar da bu değişimi etkileyen diğer faktörler. İnsanın yaratıcı taraflarını keşfetmesi ve bunun spesifik aktivitelerle sınırlı olmadığını görmesi, ona güç veren bir deneyim.

3

Manifestonuzda da herkesin içinde yaratıcılığın var olduğundan bahsediyorsunuz. İnsanlara bunu keşfetmeleri için ne tür yollar gösteriyorsunuz? Çoğu kişi, sanatçıların yaratıcı insanlar olarak doğduğunu düşünüyor ama aslında yaratıcılık insan olmanın bir parçası. Hayatında yaratıcılığı kullanmak, başka herhangi bir disiplini öğrenmekle aynı şey. İstanbul ve Kopenhag’da sürdürdüğümüz atölye programlarında katılımcılar fotoğraf, film, grafik veya yazı ile ilgili projeler üzerine çalışabiliyor, ama odak her zaman işin yaratım sürecinde. Bizim yaptığımız şey, insanlara, bir fikri üretmeyi ve onu bir obje veya proje haline getirebilmeyi göstermek.

4

Deniz Özlü, Kunstrukt Kurucu Ortağı

Kopenhag ve İstanbul’u tek bir potada eriten bir ikili olarak, kültürel farklılıklarınızın estetik kararlarınızda bir etkisi olduğunu görüyor musunuz?

Farklı kültürlerde büyümüş olmamıza rağmen, politika, hayat ve sanat hakkında benzer perspektiflere sahibiz; ikimiz de uzun süre başka ülkelerde yaşadık ve doğduğumuz şehirlere çok bağlı olmamayı veya onların bizi tanımlamamalarını tercih ediyoruz. 2010 yılında, Goldsmiths Üniversitesi’nde yüksek lisans yaparken tanıştık, birlikte çalışmaya başladık ama buna rağmen kendi şehirlerimize geri taşındık. Günde en az bir kere telefonda konuşuyoruz ve sürekli birbirimizi ziyaret ediyoruz. Farklı ülkelerde yaşamak bize birden çok perspektif sunuyor ve kültürel fikirlerin nasıl oluşturulduğuna dair yön veriyor.

1

Kunstrukt ismi nereden geliyor?

Posterlerimiz ve fotoğraf çalışmalarımız dönüşüm ve yeniden yapılandırma fikirlerini irdeliyor. Örneğin eski rehber kitaplarını poster ve heykellere çevirerek onlara yeni anlamlar ve değerler katıyoruz, onları bir nevi ideolojik yapılar haline getiriyoruz. Böyle bir yola girmişken, İngilizce ‘construct’, yapı, ve Danca ‘kunst’, yani sanat sözcüklerinin birleşimi, bizi en iyi anlatan isim oldu.

2

Bu insanlar kimler peki?

Biz sanatı demokratikleştirmek, dolayısıyla sanatçı olmayan kişilerle birlikte çalışıp onların bir olaya veya fenomene sanat perspektifiyle bakmalarına yardımcı olmak istiyoruz.

Tabii, bu her katılımcının sanatçı olacağı anlamına gelmiyor, fakat yaratıcılık, hayatımızı şekillendiren önemli bir güç ve insanların bu içsel gücün farkında olmalarını hedefliyoruz.

5

093

90’lar pop kültürünün ve göbek dansının tek bir potada eritiliyor oluşu sizi yanıltmasın. Zira Snakehips, müzikal algısını bununla sınırlı tutmuyor ve mütemadiyen kabaran müzikal işbirlikleri listesi, ilham kaynaklarını Oliver ve James’in önüne seriyor.

Röportaj:

Alican Öyke Fotoğraf:

RCA Records’ın izniyle

094

SNAKEHIPS

1

Oliver, James’le yakın arkadaş olmanıza rağmen farklı müzikal zevkleriniz

var mı?

Pek sayılmaz. Elbette beslendiğimiz farklı kökler var, ancak özellikle son dönemde dinlediklerimize ve beraber ürettiklerimize dikkat ettiğimde, olaylara ve müziğe aynı yerden baktığımızı görebiliyorum.

Snakehips ismini göbek dansıyla ilgili bir şakadan türettiniz. Söz konusu dans hareketlerine hala hakim misin?

Ah, ne yazık ki hayır. Konuya hakim olduğum kıvrak, iyi bir dönemim oldu ama şu sıralar dans konusunda epey başarısızım.

2

Müziğinizi bu dansla harmanlasaydınız ortaya nasıl bir şey çıkardı?

Güçlü ve şok edici bir ritim çıkardı, doğru cevabı vermek için bu konu üzerine bir hayli düşünmem gerekiyor.

3

Malum, Snakehips kurulduğunda yaptığı remix’lerle tanınan bir grup haline geldiniz. Hazır bir müziğin üzerinde çalışmak mı yaratıcılığınızı tetikliyor yoksa ilham kaynağı başka bir yerde mi?

Bu tamamen müziğin yapısına, şarkının derinliğine ve prodüksiyona nasıl yaklaşıldığıyla ilintili bir şey.

Bazen hazır bir parça, üzerinde değişiklik yapmaya o kadar uygun bir halde oluyor ki, defalarca yeniden yaratılabileceğini ve her defasında yeni bir etki doğurabileceğini hissediyorsun ve tam bu noktada, ilham kaynağın hem bu şarkı hem de yeni tınılar oluyor. Bu yüzden, ikisinden birini seçmek oldukça zor.

4

Vokali seçerken hangisi önce geliyor; müziği üretmek mi yoksa yetenek avı mı?

Bu kendi içinde oldukça değişiklik gösteren bir durum. Bazen öyle parçalar oluyor ki, söyleyecekleri kişiyi gerçekten kendileri buluyor. Bazıları ise uzun bir yaratım sürecinin ürünü olarak ortaya çıkıyor ve haliyle bizi vokal konusunda uzun bir karar aşamasına sürüklüyor.

8

İngiltere’deki ve ABD’deki elektronik müzik üretimlerini karşılaştırdığında nasıl bir fark görüyorsun?

Amerikan elektronik müziğinin pop tınılarına daha yakın olduğunu düşünüyorum. Hip hop, trap ve benzeri türlerle daha fazla etkileşim halinde ve daha çok EDM üzerinden örnekler çıkartıyor. Tabii her zaman her yerde olduğu gibi bu konuda da istisnalar yok değil. Atlantik’in diğer yakası sırtını house ve kulüp kültürüne yaslıyor ve biz bu iki farklı müziğe de yakın bir yerlerdeyiz.

5

90’lar sizin için büyük bir ilham kaynağı. Zamanda yolculuk yapıp o dönemde müzik yaptığını hayal ettiğinde, nasıl bir müzik üretiyorsun ve mikrofonun başında kim var?

Malum, ikimiz de 90’larda büyüdük ve dönemin müziği, karakterimizin önemli bir kısmını oluşturuyor. Dönemin prodüksiyon imkanları, bugüne kıyasla oldukça farklı olduğu için muhtemelen daha değişik işler ortaya çıkarırdık ve Aaliyah bizim için söylüyor olurdu.

6

Tinashe ve Chance The Rapper ile birlikte kaydettiğiniz ‘All My Friends’in sözleri yaşanmış bir hikaye izlenimi veriyor. Doğru anlamış mıyız?

Pek de özel bir hikayesi olduğu söylenemez. Biraz daha genel bir durumu konu eden bir parçadan bahsediyoruz; sosyal yaşamından bıkmış bir adam, sürekli gittiği ve sarhoş olduğu yerden, arkadaşlarından şikayet ediyor.

Aslında bir taraftan da bu, çoğu insan için tanıdık bir hikaye, yaşanmış olma ihtimali yüksek.

7

Platin plak sahibi olmak eskiden olduğu kadar önemli mi? Çoğu müzisyenin de hissettiği gibi, biz de bu işi çok sevdiğimiz ve herhangi bir karşılık beklemediğimiz için yapıyoruz.

Böyle bir durumda, insanların yaptığın işe saygı göstermesi ve bunu bir gurur tablosuna çevirmesi, oldukça sevindirici bir motivasyon.

9

10

Boş vakitten anladığınız ne?

Bol bol Play Station oynamak ve müzik dinlemek.

11

Bu aralar hangi oyuna taktınız?

Tabii ki FIFA.

Yakın zamanda yeni işbirlikleri içine girecek misiniz?

Yeni parça yolda bile. Her ne kadar yeni ismin kim olduğunu sormamış olsanız da büyük bir sürpriz geliyor diyebilirim.

12

095

PARADOX OF CHOICE Herkesin, siz de dahil olmak Prodüksiyon:

an original idea by CO Kreatif Direktör:

Olga Şerbetcioğlu Video:

Emir Sarısaç Görüntü Yönetmeni:

Turgut Çetinkaya Moda Editörü:

Tuğçe Özakdağ Koreograf:

Zeynep Arkök Saç:

Levent Aslan, Sinan Sümen/Makas Makyaj:

Ece Karagülle Moda Editörü Asistanı:

İlkay Balkan Modeller:

BU BİR İLANDIR

Jackson, Milica/ Option MGMT

096

üzere, başına gelen bir kararsızlık haline tanıklık edeceksiniz. Burada bize düşen görev, işi biraz daha zorlaştırıp Beymen Blender’ın gardırobunuza nüfuz etmesine izin vermek. Buyrunuz...

Gรถmlek:

7 for All Mankind Pantolon:

J Brand Ceket: IRO Bot: Green George

097

Tişört: Acne Studios Jean: J Brand Ayakkabı: National

Standard

Tişört: IRO Ceket: Acne Studios Jean: Acne Studios Ayakkabı: adidas Atkı: Paul Smith

Kazak: Theory Pantolon: Acne Studios Kaban: Paul Smith Çorap: Happy Socks Ayakkabı: Green George

Triko: John Varvatos Star USA Şapka: Paul Smith Çanta: Jean Paul Gaultier x

Eastpak

098

Tişört: MCQ Ceket: Acne Studios Kaban: Acne Studios Şapka: Marzi

Triko: See by Chloé Ceket: Red Valentino Kolluk: Beymen

Triko: Knitss Ceket: Acne

Studios

Gömlek: The

Kooples Kazak: Equipment Kaban: Palto

099

Etek: Kenzo Ayakkabı: Beymen

Blender

Tişört: MCQ Ceket: Acne

Studios Jean: IRO Kaban: Acne Studios Ayakkabı: Acne Studios Şapka: Helene Berman

Triko: Red Valentino Takım: Vince Çizme: Red Valentino

Takım: Red Valentino Ayakkabı: Kurt Geiger

100

Tişört: Helmut Lang Pantolon: The Kooples Mont: Rag&Bone

Kazak: Theory Ceket: Barena Şapka: Grevi

101

Ayakkabı:

Acne Studios

Ayakkabı:

Red Valentino

Ayakkabı:

Red Valentino

Gömlek:

Equipment Pantolon:

Frame Denim Ceket: The Kooples Kemer:

Academia Ayakkabı: Acne Studios

102

Ayakkabı:

Beymen Blender

Kazak:

Theory Yelek: Barena Pantolon: The Kooples Şapka: Grevi

Ayakkabı:

Green George

103

SOMETHING RED Ernest Hemingway, Paris’te

Fotoğraflar:

Douglas McWall Moda Editörü:

Anne-Catherine Frey Saç:

Yumiko Hikage Makyaj:

Angie Moulin Fotoğraf Asistanı:

Louis Pessiot Model:

Edith/ MP Paris

104

yaşama fırsatına erişecek kadar şanslı bir insansanız, şehrin, nereye giderseniz gidin sizi takip edeceğini söylüyor. Biz, büyük vaatlerde bulunmaktan imtina ediyoruz ve tek gecelik bir ilişkiden bahsediyoruz.

Sweatshirt:

Acne Studios Tayt:

Dsquared2 Etek:

Dsquared2

105

ร st:

Acne Studios Pantolon:

Acne Studios Kolye:

Editรถre ait

106

Elbise:

Faith Connexion Kemer:

Victoria/ Tomas Kolye:

Editรถre ait

107

Ãœst:

Acne Studios Jean:

Faith Connexion Palto:

Dsquared2

108

109

Ãœst:

Faith Connexion Pantolon:

Louis Vuitton Ceket:

Faith Connexion

110

Üst:

Dsquared2 Gözlük:

Acne Studios

111

Caffè Nero’da bir masadayız. Aslında İstanbul’dayız, biliyoruz, ama bir anlığına İtalya’da bir kafede olduğumuz hissine kapılıyoruz. Burnumuzun ucundan ayrılmayan kahve çekirdeklerinin yatıştırıcı kokusunun bunda payı büyük . Kitabımızdan bir sayfa daha çevirip, Flat White’ımızı yudumluyoruz.

UN TAVOLO A CAFFÈ NERO

Prodüksiyon:

an original idea by CO Fotoğraflar:

İbrahim Karadeniz Hazırlayan:

Başak Ulubilgen Manikür:

Nazan Öztürk, Esin Altındağ/ Makas Modeller:

BU BİR İLANDIR

Thayane/Up Models Strahinja/Ice Models

112

Kazak:

Les Benjamins

“Kitaplarımı okurum, kahvemi içerim, müziğimi dinlerim ve kapıyı da sürgülerim.”

J.D. Salinger, Fransa’da Bir Çocuk

113

Kazak:

Knitss Jean:

Levi’s

“Hayatımı kahve kaşıklarıyla ölçüyorum.”

T.S. Eliot, J. Alfred Prufrock’un Aşk Şarkısı

114

Sol Palto:

Knitss Ayakkabı:

Alberto Guardiani Sağ Mont:

Cos Ayakkabı:

Alberto Guardiani

“Şu anda kahveden çok iltifata ihtiyacım var.”

Louisa May Alcott, Küçük Kadınlar

115

Elbise:

Knitss Saat:

Casio

“Sadece sıcak, siyah bir kahve istiyorum ve senin sorunlarını dinlemek istemiyorum.”

Charles Bukowski

116

“Kahve bir içecekten çok daha fazlası, bir hadisedir.”

Gertrude Stein

117

THE FAT JEW “People say ‘Go big or go home’ as

Röportaj:

Olga Şerbetcioğlu Fotoğraflar:

Eric T. White Moda Editörü:

Shea Daspin Saç ve Makyaj:

Emily Amick Fotoğraf Asistanı:

Balie Zander Lokasyon:

The Gramercy Park Hotel, New York

118

if going home is a bad thing?? Like hell yeah I wanna go home, and I’m gonna take a nap when I get there.” @thefatjewish, Josh Ostrovsky, 20.06.2016

Kazak:

Thom Browne İç çamaşırı:

Tommy Hilfiger Pantolon:

An Original Penguin Ayakkabı:

Donald J Pliner 119

New York yaratıcılığını ne kadar körüklüyor?

O benim en büyük ilham kaynağım. Başka herhangi bir yerde yaşayamazdım. Los Angeles’ın okyanusu, Paris’in muhteşem tatlıları var. Ama ben, sabahın dokuzunda, çöpten bulduğu bir gelinliği üzerine geçirip, camımın altında bağıran evsiz bir kadını istiyorum. Bu şekilde kendimi rahat hissediyorum.

4

Ünlü olmak beklediğin gibi bir şey mi?

Muhteşem bir şey. Kısa bir süre önce birkaç bilyoner beni, evcil devekuşları ile tanışabilmem için Dubai’den Fransa’nın kuzeyine uçurup yatlarına götürdüler. Yatta devekuşu vardı! Bu inanılmazdı. Ayrıca, orada, Sırbistan’dan bir modelle tanışıp ona duş aldığı suları içebileceğim kadar güzel olduğunu söyledim. Sonuç olarak o da banyo yaptı ve ben de geriye kalan suları içtim. İnanılmaz bir seyahatti. Aynı zamanda ünlü olmak gerçekten de ürkütücü olabiliyor. Zira internette insanlar korkutucu şeyler söyleyebiliyorlar.

5

Bir internet fenomeninden daha fazlası olduğunu ne zaman fark ettin?

Bir keresinde, New York’ta yolda yürürken, genç bir çift yanıma yaklaştı ve “Aman Tanrım, bu sensin! Seni seviyoruz. Bebeğimizi imzalar mısın?” diye sorup gerçekten de bebeklerini bana uzattı. Ben de kalıcı bir kalemle imzaladım. Kendi kendime hayatımın ne kadar garip olduğunu düşündüğümü hatırlıyorum.

1

120

‘White Girl Rosé’den bahsedelim. Gerçekten de beyaz kadınların bu kadar çok rosé içtiklerini mi düşünüyorsun?

Rosé gerçekten de çok lezzetli. İğrenç olmayacak kadar pahalı, birden fazla şişeyi alıp, bir kısmını içip, bir kısmını da havuza dökebileceğiniz kadar da ucuz.

2

Sırtına ‘Jonah Dollar Bill’ dövmesi yaptırmaktan pişman olacak mısın sence?

Asla bir şeyden pişman olmam. Kötü kararlar, iyi kararlardır.

3

Yazdığın kitapla gerçekten de ölmeye yüz tutmuş basın mecrasını yeniden canlandırmak gibi bir derdin var mıydı?

Evet, çünkü kitaplar sıkıcı. Kitap piyasası ise daha da kötü. Money Pizza Respect kitabımın tanıtımı için jakuzilerin, DJ’lerin ve bol miktarda alkolün olduğu devasa partiler yapıp, gecenin sonunda herkese bedava kitap dağıttık.

6

Sol Ceket:

Topman Şort:

Nike Sağ Gömlek:

An Original Penguin Eşofman:

Nasir Mazhar x Topman

121

122

123

Sol Eşofman:

adidas Originals Sağ Papyon:

Tom Ford Kolye:

Josh’a ait

124

Amerikalı Yahudi komedyenlerin kendilerine has bir espri anlayışları olduğunu söylememiz doğru olur mu?

Penislerimizin ne kadar küçük olduklarından bahsetmeye bayılıyoruz. Çünkü küçükler. Benimkisi bir şampanya şişesinin ucundaki mantara benziyor.

11

Time Magazine’e göre internet üzerinde en ilham verici insanlardan birisin.

Ve bu listede Caitlyn Jenner, Drake ve Kanye West gibi isimler de var. Eğer bir asansörde kalsaydın, yanında bu listeden kimin olmasını isterdin?

Kanye West değil, çünkü bağırarak konuşuyor. Caitlyn Jenner ile birlikte olmayı tercih ederim. Penisini görmek istiyorum.

7

Gucci, Louis Vuitton, adidas ya da Supreme?

Louis Vuitton (BIB). Devasa zengin bir bebek gibi görünmek istiyorum.

12

Peki, sen kime hayransın?

Matthew McConaughey’nin arkadaşım olmasını isterdim.

Büyük beden modeli olduğuna göre sormamız gerekiyor; formunu korumak için takip ettiğin özel bir diyetin var mı?

Et suyu. Et suyu içiyorum.

13

Instagram’da 9 milyon takipçinin olması sana ne ifade ediyor?

Kakamı yaparken 9 milyon takipçimle komik ve saçma sapan fotoğraflar paylaşabileceğim anlamına geliyor. Bu beni heyecanlandırıyor.

14

8

Farklı sosyal medya ağları için farklı iletişim stratejilerin mi var yoksa doğaçlama mı çalışıyorsun? Çoğu zaman sarhoşken çalışıyorum.

9

Senden nefret edenler ile sana karşı sevgiyle dolan hayranların arasında nasıl bir ilişki modeli kurarsın? Şu an sarhoş olduğumu ve bu soruyu tam olarak anlayamadığımı söylemeliyim.

10

Bugünlerde espri anlayışını ne etkiliyor?

Son zamanlarda işim daha da zorlaştı, çünkü politik espriler bir bakıma kendi kendini yaratır oldu.

Mesela satirik yazılarıyla tanınan biri, Donald Trump’ın komedi için çok işe yaradığını söyleyebilir, ama o aslında işimizi fazla kolaylaştırıyor. Hatta komedyenler halkı bu saçmalığa karşı duyarsızlaştırıyor bile diyebiliriz. Daha da derin kazmanın vakti gelmiş olabilir...

5

125

Kazak:

Gucci Åžort:

Nike

126

127

Tişört:

Topman Üst:

Gucci Alt:

Gucci

128

129

130

Mayo:

Big Flower

131

Ãœst:

Gucci

132

AyakkabÄą:

Nike

133

ANINDA KARELER. Fotoğraf makinesi yapımında işçilik, kalite ve tekniğe önem veren Leica, satışa sunduğu yeni modeliyle, demirbaş olarak belirlediği ilkelerin altını tekrar çiziyor. Leica Sofort, adından mütevellit, Almanca ‘hemen’ anlamına gelen kelimeyi yanına alıyor ve anlık fotoğraflar çekebiliyor.

Kasım’ın ilk haftalarında satışa sunulacak olan Sofort kameralar, markanın diğer modellerine kıyasla daha ulaşılabilir bir fiyat etiketiyle karşımıza çıkıyor. Leica severlere ve genç jenerasyonun amatör fotoğrafçılarına da hitap ettiğini belirten marka, ‘Frame the moment’ kampanyasıyla işi basite indirgiyor ve fotoğraf çekme alışkanlığını aşılıyor.

GOOD TO BE BAD. Marilyn Monroe, bir kadına doğru ayakkabıyı verdiğinizde dünyayı fethedebilir derken, geleceği göremiyordu. Zira bu sefer ayakkabı kılığına girmiş bir parfümle karşılaşıyoruz ve başımıza neler geleceğinden haberdar değiliz. Carolina Herrera’nın 212 destanından sonra yeni bir başlangıca adım attığı Good Girl, şişesi itibarıyla ne olduğunu ve nasıl koktuğunu anlatmaya fırsat kalmadan dikkatinizi çekiyor.

Karlie Kloss, Mario Testino ve New York bu ‘iyi kıza’ eşlik ediyor. Herrera’nın Good Girl ismiyle kinaye yaptığı malum, parfümü kokladıktan sonra bundan bir kez daha emin oluyoruz. Tatlı ama silajında keskin izler bırakan parfümün notaları yasemin, sümbülteber, tonka ağacı ve kakaodan oluşuyor.

ENERJİ DEPOSU. Teknoloji çağının getirdiği yenilikleri, kendi vücudu üzerinde deneyen bir grup insan olarak, her cilt problemi için ayrı ürün kullanır haldeyiz. İşleri daha basite indirgemek ve cildinizi daha temiz tutmak için, kozmetik sektörünün teknolojiyle olan münasebetine inat, yüzünüzü Darphin’e çevirin.

Markanın yeni cilt aydınlatıcılarını barındıran Darphin 134

Lumière Essentielle serisi, içeriğindeki Fransız sahillerine dayanan Illuminating Oil Serum ve yedi aromatik öz ile cildi nemlendirirken, aydınlatma görevini üstleniyor. Serinin daha yoğun ürünü Illuminating Gel Cream’de ise deniz özleri yerine bitkisel şekerler bulunuyor ve iki ürün de cilde ihtiyacı olan enerjiyi veriyor.

SAINT ON A BRIDGE. Saint Laurent’in bu sezonki koleksiyonuna dair soru işaretleri, Anthony Vaccarello’nun ne yapacağı ve Hedi’den sonra nasıl bir çizgide gideceğinden ibaret değildi. Aklımızda, kampanyanın nerede başlayacağı (Paris), kimin çekeceği (Inez & Vinoodh) ve bu kampanyada kimi göreceğimiz (Anja Rubik) gibi sorular süzülürken, Paris’teki defileden önce merakları dindirmek için Saint Laurent siyah beyaz görseli takipçilerine armağan etti. Hazırladığı ilk kampanyada ürünlerini göstermeyi tercih etmeyen Vaccarello’nun, Anja Rubik ile çıktığı tatilden sonraki haletiruhiyesi, güneş yanıklarını ve bronz bir teni Paris’e taşımakla sınırlı kalmıyor, Hedi’nin mirasını bir üst seviyeye taşıyor.

DEAR PAST. Londra Moda Haftası’nda “Dear Past, Thanks For All The Lessons” sözünün arkasında duran Dilara Fındıkoğlu, Rihanna için hazırladığı couture korse, ya da FKA Twigs’in bayılarak giydiği kimono bir kenara, tasarladıklarıyla bir şeyler anlatmak istiyor. Son koleksiyonunda anlatmak istediklerinin alt metnini oluştururken, biraz Vans biraz da Shakespeare’in İngiltere’sinden yardım alıyor, ülkemizin hala sürmekte olan aile içi şiddet haberlerinden de etkilendiğini üzerine basa basa dile getiriyor. Kumaşların ve hatta modellerin yüzlerindeki makyajın derinliklerine indiğinizde

bu başlıkları daha da iyi okuyorsunuz ve Dilara’nın duruşunu biraz daha net görüyorsunuz.

PRADA ERKEĞİ. Prada’nın kadın ve erkeği tek bir potada eritmeyi hedefleyen parfüm serisi La Femme ve L’Homme, birbirini her açıdan tamamlıyor. Gerek şişeleri gerekse içeriğindeki notalarıyla evli bir çifti andıran iki parfümle tanışın. La Femme ne kadar kadınsıysa L’Homme da bir o kadar erkeksi notaların dengeli karışımından oluşuyor. Portakal çiçeği ve menekşeye, biber, iris, sedir, amber ve süsen çiçeği eşlik ediyor ve bu sıradışı formülün maskülenlik derecesi uç noktalarda geziyor. Steven Meisel’in görsel hafızamızı güçlendirmek için harekete geçtiği reklam kampanyasında, Prada’nın tozunu önceden yutmuş olan Dane DeHaan ve Ansel Elgort, L’Homme Prada’nın her erkeğe yakışabileceğini kanıtlamış oluyor.

NOTEBOOK, AUGMENTED. Birazdan okuyacaklarınız, Montblanc’a teşekkürü bir borç bilmenize sebep olacak, zira markanın hayata geçirdiği fikir, aslında yıllardır ışınlanmayı bekleyen bir güruhun aklında olması ihtimali yüksek bir diğer hayalden ibaret. Bu sene 110 yaşına giren ve ürettiği kalemlerle yazı yazma şevkini artıran marka, geleneksel ve modern anlayışı profesyonel bir şekilde harmanlayıp teknolojinin en yeni özelliklerinden yararlanarak bizlere günlük yaşamımızı kolaylaştıracak Augmented Paper defter ve kalemini sunuyor.

Geleneksel el yazısını dijitale taşıyabilen tasarım sayesinde, defterinize yazdığınız bir notu el yazınızla birlikte telefonunuza taşıyabiliyorsunuz. Böylece bir kağıt parçasına yazılan ve unutulan önemli hatırlatmaları kaybetme ihtimaliniz azalmış oluyor. Şimdi teşekkür etmeye başlayabilirsiniz.

LE CREUSET İLE EVCİLİK. Hayalinizdeki mutfağa buzdolabı, bulaşık makinesi, dolap ve fırın gibi temel ihtiyaçları yerleştirdikten sonra sıra tencere ve tavalara geldiğinde gözünüzde ne canlanıyor? Belki şu an 50’li yıllardan kalmış nostaljik havası olan bir tencerede

kaynamakta olan sıcak bir çorba hayal ediyorsunuz, ya da kendinden ızgaralı döküm demir bir tavada pişen lezzetli bir et, orası size kalmış. Ama şüphesiz, bu tencere, tavaları uzun yıllar kullanacağınızı umuyorsunuz. Lafı daha fazla uzatmadan sizi hayal aleminden çıkaralım ve bu ideal mutfağın çok uzakta olmadığını belirtelim. Le Creuset’in yeni koleksiyonu, bu hikayede boşlukları doldurur cinsten, dayanıklı, rengarenk döküm tencere ve tavalar sunuyor. An itibarıyla en yakın Le Creuset mağazasına gitmekte özgürsünüz. İNCE USTALIK. Jaeger-LeCoultre, imzası halini almış klasik çizgisini yeni saat modeliyle korumaya devam ediyor. Master Ultra Thin Date, saatsiz yapamayanlara ve aynı zamanda hafif ve klasik bir model arayanlara markanın bir lütfu olarak yorumlanabilir.

Zamansız bir tasarım olarak nitelendirilmenin vücut bulmuş hali, klasik kelimesini sıfat olarak önüne almaktan çekinmiyor. Görünürde basit ve etkili tasarımıyla her ortama uyum sağlayabilen model, pek tabii bir yatırım parçası olarak da düşünülebilir, zira ince işçilik, sadelik ve lüks tek bir çatı altında, bileğinize hücum ediyor.

READING MISS GRACE. Grace Coddington’ın kendinden büyük, kırmızıya (ya da turuncuya) kaçan kabarık saçları, moda sektöründe hüküm sürmeye devam ediyor. Geçtiğimiz yıllarda çıkarttığı kitabından sonra Coddington, yola kaldığı yerden devam ediyor ve bu sefer The American Vogue Years başlığı altında, hikayenin geri kalanını anlatıyor. Moda sektörünü 135

bloglarda, defilelerde ve hatta Anna Wintour’un hemen yan koltuğunda aramak yerine, kitabı okumanızı öneriyoruz.

THE 999 EFFECT. Dior, tarzını ufak değişiklerle korurken, aynı dokunuşu makyaj kategorisinde de yapıyor, sürprizler sunuyor ve bunu podyuma taşıdığı trendlerle izleyicilerine de aktarıyor. Dior’un ulaşmak istediği noktayı, modaevinin Makyaj Direktörü Peter Phillips anlatıyor ve Yeni Rouge Dior ruj koleksiyonunda, kadınların renk tonlarını özgürce kullanabilmeleri ve kendilerini istedikleri gibi ifade edebilmelerine dikkat ettiğini ekliyor. Rouge Dior’da kırmızı esintilerinin ağır bastığı ama mor tonlarına ya da tam tersi nude’lara kaçan rujlar olsa da, akıllardan ve dudaklardan 999 numara kırmızısını çıkarmak zor oluyor.

KLAVYENİZDEN ÇORAPLARA. Huff, emoji kültürünü tam anlamıyla bir adım ileri götürüp, markanın diğer sıradışı ve hatta provokatif koleksiyonlarına bir yenisi ekleyerek, akıllı telefonların gülen yüzlerini ve ekürilerini çoraplara taşıdı.

Sıradan bir emoji çılgınlığı gibi görünse de, her çorapta kullanılan emoji’nin aslında ufak bir hikaye anlattığını hatırlatalım. Huff ’ın benimsediği duruştan dolayı, bu sözde hikayelerin hepsi, sanıldığı kadar masum değiller.

GIVENCHY IN DETAILS. Riccardo Tisci’nin Givenchy için tasarladığı aksesuarları hatırlayalım ve uzun bir zaman yolculuğuna çıkmaya dahi gerek duymadan, Tisci’nin kocaman bir köpeğin kafasıyla kaplı çantalar tasarladığı günleri yad edip, derin bir nefes alalım. Şimdiki zamana geri döndüğünüzde sizi, Tisci’nin el attığı yeni erkek çantaları bekliyor olacak. Şüphesiz androjen akımdan etkilenen ve iki kutup arasında gidip gelen çantalar, her cinsiyete uymak bir kenara, 136

her ortama da ayak uydurmaktan geri kalmıyor. Rider, Seventeen, Backpack ve Obsedia adı altında dört farklı temaya bağlı kalınarak tasarlanan çantalar, Sonbahar/ Kış sezonunda yer alan koleksiyon erkek aksesuarı olarak geçse de, ‘gender bending’ modasına kendi telinden ayak uydurarak Givenchy’nin akıldan çıkmayanlar geleneğini sürdürüyor.

MOSS JR. Milano Moda Haftası dahilinde yeni mücevher ve aksesuar koleksiyonunu tanıtan Bulgari etkinliğinde Moss’la karşılaşıyoruz. Fakat bu Moss bildiğimiz efsane olan değil, onun kendisinden yaklaşık yirmi küsur yaş küçük kız kardeşi ve yeni nesil süper model olma yolunda ilerleyen Lottie Moss oluyor.

Ablasının izinden giderek yer aldığı Calvin Klein ve daha sonra Tommy Hilfiger ve adidas kampanyalarından sonra kendini biraz daha yükseklerde, Bulgari’nin mücevher koleksiyonunu tanıtırken bulduğumuz diğer Moss’un da böylece geleceğinin pek parlak olduğunu şimdiden görebiliyoruz.

TOM’S NEW TAILOR. Alessandro Michele’in Gucci için yarattığı dünyada biraz daha derine iniyoruz.

Geçtiğimiz günlerde Milano Moda Haftası’nda yapılan defilesi ve sonra da Vanessa Redgrave’le İngiliz kırsalını birleştirdiği Cruise 2017 kampanyası hakkında yazılan övgülerin henüz mürekkebi kurumamışken karşımızda Tom Hiddleston’ı görüyoruz. Michele’le uzun zamandır işbirliği yapan Glen Luchford’ın çektiği fotoğraflarda, Hiddleston Gucci’nin kendine özgü çizgileri ve kusursuza yakın İtalyan terziliğinden izler gördüğümüz takımlar giyiyor ve yeni James Bond olabileceği söylentilerini bir kez daha aklımızın bir köşesine yerleştiriyor. Kampanyada ona eşlik eden diğer modeller ise bir takım Afgan av köpekleri oluyor.

XOXO The Mag’in katkılarıyla yayınlanmaktadır.

3-6 Kasım

Lütfi Kırdar Rumeli Salonu İstanbul Kongre Merkezi contemporaryistanbul.com

Ana / Main Sponsor

Ortak / Associate Sponsor

Sponsorlar / Sponsors

Co-Sponsor

Resmi Havayolu / Official Carrier

CI Design Sponsoru /Sponsor

137 BU FUAR 5174 SAYILI KANUN GEREĞİNCE TOBB (TÜRKİYE ODALAR VE BORSALAR BİRLİĞİ) DENETİMİNDE DÜZENLENMEKTEDİR.

İstanbul Tasarım Bienali’nin yaklaştığı günlerde, bienal katılımcıları arasında yer alan mimarlık stüdyosu DS+R’nin kurucularından Elizabeth Diller ile konuştuk.

Kalıpların dışına çıkma, gerilla projelerle kurumların dikkatini çekme, insani duyguları tasarıma aktarma gibi konular ile mimarlığın sınırlarını zorladık.

DS+R, bienale özel projesiyle

DILLER SCOFIDIO ikilemlerini izleyiciye aktarmaya hazırlanıyor. + RENFRO de, bu paralelde, insanlığın

Röportaj:

Şanel Şan Sevinç Fotoğraf:

Cedric Bihr

138

Kendinizi tanımlarken, mimarlığı, görsel sanatlar ve performansla birleştirdiğinizi söylüyorsunuz. Sanat bu tanımlamada neden bu denli baskın?

Baskın değil aslında, bu sadece kültürel bir sınıflandırma. Biz kalıtsal mekan düzenini, söz konusu disiplinleri kullanarak aşmaya çalışan bir ekip olarak yola çıktık. Yaptığımız işleri, ister bir mimari proje, performans, sergi ya da kamusal sanat projesi olsun, birbirine bağlayan şey ise günlük mekanlar üzerine sürekli yaptığımız araştırmalar. Biz kendimizi disiplinler arasındaki sınırları kaldıran bir tasarım ofisi olarak tanımlıyoruz. Bu yaklaşım, kabul edilmiş mantığı yıkmamıza ve aksi halde günlük yaşam içinde uyurgezer gibi görmezden geleceğimiz fikirleri geliştirmemize olanak sağlıyor.

1

Peki, mimar ya da sanatçı gibi keskin tanımlamalara inanıyor musunuz, yoksa sınırların karışmasından yana mısınız?

Bu tanımlamalar başkalarının problemi.

Eğer sınırlara çok fazla önem verirsek, otoritenin, sınır polisinin ekmeğine yağ süreriz. Mimarlık çoğu zaman eleştirilerimizin hedefindedir ve bazen de en güçlü silahımızdır.

2

Fotoğraf: Iwan Baan Columbia University, Vagelos Education Center, New York, 2016

Ekibinizde sanatçılar da yer alıyor, projelerinize onların nasıl bir katkısı var?

Ekibimiz mimarlık dünyasının ‘uyumsuzlarından’ oluşuyor. Bunlar çok geniş yelpazede çalışabilen açıkgöz kişiler. Bizim araştırma odaklı pratiğimiz zaman zaman yasal olmayan bölgelere de girmemize sebep olduğu için, ekip dışından da mühendisler, bilim insanları, koreograflar, istatistikçiler, mekatronik mühendisler, ekonomistler ve meteorologlar gibi çeşitli alanlardan uzmanlarla çalışıyoruz. Yetenekli ve yaratıcı insanlardan oluşan bu bahçe, ekibin projelerinin yönelimine ilham veriyor.

3

Özellikle müze gibi, kültürel yapılar üzerine çalışırken, yapının konumu, sahip olduğu koleksiyon, izleyici kitlesi gibi konular göz önüne alındığında, nasıl bir süreç izliyorsunuz? Bu soruyu sormamızın nedeni Boston’da 100 yıl sonra yapılan tek yeni sanat müzesi olan The Institute of Contemporary Art (ICA) projeniz, onun özelinde de ilerleyebiliriz.

Erken dönem işlerimizin temelinde ‘kurumsal eleştiri’ yer alır. Bu dönemde bütçesiz, mekansız, program kısıtlamaları olmadan, hızlı ve kısa ömürlü gerilla projeler yaptık.

Takındığımız bu aykırı ve kötü tutum, zamanla, bizi eleştirdiğimiz kurumların içine düşürdü. Dışarıdan saldırmaktansa, kurumun içinde yer alarak sesimizi daha güçlü çıkarabileceğimiz ve daha etkili olabileceğimiz sonucuna vardık ve kurumsal duvarların her iki tarafında da çalışmaya başladık. ICA bu anlamda ilk kültürel yapı projemizdi.

4

139

Malum, bu yıl İstanbul Tasarım Bienali’nin teması ‘Biz İnsan Mıyız?’.

Bienal küratörleri Beatriz Colomina ve Mark Wigley’nin değindikleri gibi, tasarıma dair konuşmanın bir anlamda türümüzün durumu hakkında konuşmakla eşdeğer olduğuna katılıyor musunuz?

Tabii ki. Gezegenimizin insanoğlu tarafından inşa edildiği inkar edilemez bir gerçek; ancak tamamen insanoğlu tarafından tasarlanmamıştır. Tasarım; planlanmış, pozitif ve istemli bir olgu.

Tasarım ile bir tasarımın ürünü olarak kabul edilen arasında çok ciddi fark var. İnsanoğlu dikkatli bir şekilde yenilikler yaparken, doğal ve inşa edilmiş çevrenin tüm alanlarına dokunarak aynı dikkatsizlikte etkiler yarattı. Bu tasarım süreçleri kirlilik, yükselen deniz seviyesi, ormansızlaştırma gibi istemsiz sonuçlara neden oldu. Tasarımın korunaksız noktası ısrar eden ve istila eden tasarım eksikliğidir. Sıradan ve zararlıdır. Yani burada soru haklı; biz insan mıyız?

6

Daha sonra devamı da geldi...

Evet, Berkeley Sanat Müzesi ve Pacific Film Archive ve Los Angeles’ta yer alan The Broad Museum yapılarını inşa ettik. Şu anda MoMA New York’un genişletme çalışması The Shed üzerine çalışmaktayız. Tüm bu projelerde hem eleştirel bakışla hem de kurum adına olmak üzere iki ağızdan da konuşuyoruz. ICA’in liman kıyısında yer alan konumu bize bölgeyi düzenleme, su görüntüsünü devam ettirme/ettirmeme imkanı verdi. The Broad, LA şehir merkezinin kentleşmesi içinde yer alır, burası çok çeşitli izleyici kitlesi için bir mıknatıs gibidir ve şehrin demografisini en iyi şekilde sunar. Pazar gezmesine çıkan sanat kalabalığından radikal bir şekilde ayrışır.

5

Fotoğraf: Iwan Baan Aerial view, from West 30th Street, The High Line, New York

140

Bienalde sizin sunacağınız proje nedir? Üzerinde kontrol sağlayamadığımız tek konu olan istemsiz cevaplarımız üzerine bir araştırma sunacağız. Utançtan kızarmak konusuna kafayı takmış durumdayız. Performansın bir parçası olarak, Alice Tully Hall konser salonunun kendiliğinden aydınlanan (dirimsel ışıldama) yapısı ile bu istemsiz cevaplardan birini veriyoruz. Blur Building için tasarlanan The Braincoat (akıllı yağmurluk) ise kullanıcı profillerini, prostetik deriyi giyen bireyler arasındaki etkileşimi araştırıyor. Gelip geçenler arasındaki antipati ya da çekicilik, ceket üzerinde parlayan ışıklarla ortaya çıkan farklı sonuçlar, utanma sonucu kızarmaya ya da şoktan bembeyaz kesilmeye benzer. Bienal için tüm olağandışı ve tüm insani psikolojik cevaplar üzerine derin bir araştırma yaptık.

Ve ortaya çıkan, aralarında duygusal bir ilişki olan iki kişinin samimi diyaloğu oldu. Diyalogdaki paylaşım, bu iki kişinin hücum ve savunma karşısındaki pozisyonlarını ters yüz ederek, söyledikleri ve fiziksel tepkileri arasındaki sapmaları gösteriyor. Bu noktada kızarma tek güvenebileceğimiz veri oluyor. Negatif ya da pozitif durumlarda ortaya çıkabilen kızarmanın karışık doğası önceden tahmin edilemez ve engellenemez bir yapıya sahip. Konuşulan ve konuşulamayan arasındaki bu kaçınılmazlık bizi heyecanlandırıyor.

7

XOXO The Mag’in katkılarıyla yayınlanmaktadır.

SOME WOMEN OF PERSONAL TRAINING

EMİNE DİLEK

Hazırlayan:

Merve Yeşilçimen Fotoğraflar:

Gökhan Yorgancı

Yoga ve pilates, atletizmden çok farklı sporlar. Bedenine uygun sporu keşfetmen zaman almış gibi gözüküyor.

Aslında farklı gibi gözükseler de, bunları birbirlerini çok iyi tamamlayan egzersiz sistemleri. Yogaya karşı ilk başlarda mesafeliydim ve önyargılıydım ama bende yarattığı fiziksel ve ruhsal değişiklikleri fark ettikten sonra keşke daha önce başlasaydım diye düşündüm.

Pilatese hamileliklerim öncesinde başlamıştım; voleybol oynadığım dönemde ayak bileğimde oluşan sakatlığın tamamen geçmesini sağladı, ve bir tutkum da o oldu.

1

142

Günde en fazla kaç saat ders verebiliyorsun?

Yedi saatin üstüne çıkmıyorum.

2

Video çağında olmanın iyi taraflarından biri, profesyonel spor koçlarının videolarını seyrederek evde egzersiz yapabilmek. Ama riskleri de var tabii... Öncelikle kişi kendini tanımalı ve sınırlarını bilmeli. İnsanların, çoğu zaman, video altına yazılan açıklamaları bile okumadıklarını fark ediyorum. Bu da sakatlanma olasılıklarını artırıyor.

Kişilere tavsiyem, daha önce hiç egzersiz yapmadılarsa, ilk olarak bir eğitmenle çalışmaya başlamaları ve egzersizleri doğru uygulamayı öğrenmeleri.

3

Peki, spor salonlarının geleceği de mağazalar gibi mi olacak dersin?

Her alanda ve sektörde olduğu gibi işini iyi yapan yol almaya devam edecek, diğerleri geride kalacak. Kendini yenileyip geliştiremeyen, teknolojiye ayak uyduramayan kurumlar maalesef kapanmak durumunda kalacak.

4

SOME WOMEN OF PERSONAL TRAINING

TUĞÇE ALPAY

Spor koçluğunun yanı sıra beslenme danışmanlığı da yapıyorsun. İkisi birleşince, koçluk yaptığın insanların hayatına ne kadar müdahale ediyorsun?

Onları haftanın üç veya dört günü 1’er saat çalıştırıyorum. Ne kadar iyi ve doğru çalıştırılsalar bile, eğer günün geriye kalan 23 saatinde doğru beslenmiyorlarsa gelişim daha yavaş olur. İsteyen öğrencilerim için, kişiye özel sağlıklı beslenme programları yazıyorum. Gittikleri tatilde, kaldıkları otelin oda servisinden ne sipariş edeceklerine, restoranlarda hangi yemeği seçeceklerine kadar kararı ben veriyorum. Tabii iş bu derece sıkı tutulunca kaçamak yapmaları imkansızlaşıyor. Bu sadakat, doğru spor programıyla birleştirildiğinde sağlıklı kilo verip, kas gelişimi sağlıyorlar.

1

Sen nasıl besleniyorsun?

Ketojenik besleniyorum.

Yani düşük karbonhidrat, yeterli miktarda yağ ve protein ağırlıklı yiyorum. Şeker tüketmiyorum. Almam gereken basit şeker miktarını, kuru ve normal meyve tüketerek karşılıyorum.

Yaklaşık üç senedir tamamen bu sistemi uyguluyorum. Yulaf, tatlı patates, lapa pirinç ve bulgur gibi sağlıklı karbonhidratlar tüketiyorum. Güne çok erken başladığım için kahvaltı en önemli öğünüm. Öğün atlamamak, metabolizmayı devamlı çalışır durumda tutabilmek için çok önemli.

2

Yiyecek konusunda zaafların yok mu hiç?

Tabii ki var. Sonuçta ben de insanım. Bacak antrenmanı sonrası yükleme yapmak için pizza da yerim, düzenli kardiyo yaptığım için yeri gelir dondurma da yerim. Sonrasında kopup gitmiyorsanız, o kaçamak öğün komple kötü beslendiğiniz bir güne hatta haftaya dönüşmüyorsa, insanın canının çektiği şeyleri yemesi taraftarıyım.

3

143

SOME WOMEN OF PERSONAL TRAINING

DENİZ ÖZALP

Yaptığın işle ilgili kendine nasıl hedefler koydun?

Indoor cycling alanında eğlenceli ders tekniklerini ve akışlarını uygulamak istiyorum. Spor yapmak eğlenceli olmalı. Cycling de bunun için çok iyi bir tercih.

3

Sporu bırakmak zorunda kalsan, ne iş yapardın?

Sporla ilgili makaleler yazardım ya da bu alanda danışmanlık yapardım.

1

Günde kaç saat ders veriyorsun?

Günün ihtiyaçlarına ve verdiğim derse göre değişiyor. Aktif olarak katıldığım indoor cycling ve pilates dersleri için bedenimi üç saatten fazla yormamaya dikkat ediyorum.

2

144

4

Eğitim verirken karşındaki kişinin karakterine uygun bir yaklaşım benimsemek zor

olmalı.

Eğitim veren kişiler profesyonel olmalı; eğitimcinin karakteri, dersin ve ana amacın önüne geçmemeli.

Bu noktada iş disiplinini korumak ve bir çizgi çizebilmek gerekiyor.

Herkese eşit mesafede olduğunuzda ve kurum kültürü oluşturur gibi kendi kültürünüzü oluşturmaya başladığınızda, gelen katılımcı da siz de mutlu olursunuz.

Spor yapmak için en iyi zaman dilimi nedir?

Genel durumlarda, kişilerin çok erken saatleri yani vücudun uyanmadığı, henüz metabolizmanın hızlanmadığı saatleri değil, saat 09.00 ve sonrasını tercih etmesi daha idealdir.

Yaşam şekline göre bu saat aralığı akşam saatleri, iş çıkışı sonrası da olabilir.

Uzman bir kişinin desteğini almak ve fiziksel farkındalık spor saatlerinin düzenlenmesi için önemlidir. Benim tercih ettiğim saat aralığı saat 10:0012:00 ya da akşam saatleri 18:00-22:00.

5

SOME WOMEN OF PERSONAL TRAINING

İLKAY BAYATLI

1

Seni reklamcılıktan uzaklaştırıp pilates eğitmenliğine yönlendiren

neydi?

Mutlu olmayı seçmek. Baktığınızda, hobisini işe dönüştürenlerin sayısı her geçen gün artıyor. Eskiden iş demek para kazanmak demekken artık paranın yanında insanlar mutlu olmayı da bekliyorlar, hatta mutlu olmak paranın zaman zaman önüne geçiyor. Kurumsal hayattan sıyrılıp cafe açan, aşçı olan, tarım yapmaya başlayan insanların hikayelerini duyuyoruz. Benimki de öyle. Beni mutlu eden, iş gibi görmediğim, çok daha fazla çalıştığım, maddi olarak daha az ama manevi olarak çok daha fazla kazandığım işi yapıyorum.

Düzenli spor yapmak ile spor bağımlısı olmak arasında ince bir çizgi var. Bu işi kendini kaptırmadan yapmanın formülü var mı?

Sonuç değil süreç odaklı olmak gerekiyor. Spor bir bağımlılık değil, hayatın bir parçası olmalı. Bağımlılık noktasına gelmesi çoğunlukla, hayatı başarılardan ibaret gördüğümüzde oluyor. Hep daha fazlası, sürekli daha büyük hedefler... Benim hayata ve spora bakışım biraz daha yumuşak.

2

Başka hangi sporlarla haşır neşirsin?

Koşuyorum, fonksiyonel antrenman yapıyorum, fırsat buldukça spinning’e gidiyorum. Bir dönem pole dance yaptım. Bir de iki sene önce bisiklet girdi hayatıma. O benim için spor değil de geç tanıştığım ama çok sevdiğim yakın bir arkadaş.

3

4

Kilon konusunda takıntılı mısın?

Takıntılı değil, kontrollü

diyelim.

145

SOME WOMEN OF PERSONAL TRAINING

OLGA SHATALOVA

Türkiye’ye ilk geldiğin dönemi düşünecek olursan, spor ve sağlıklı yaşam algısının geliştiğini düşünüyor musun?

Evet, kesinlikle. Buraya ilk geldiğimde zaten dünyada da değişen trendler vardı. Türkiye’de Hillside City Club bu trendleri yakından takip ettiği için bu değişime dünya ile birlikte kulübümde de tanık olma fırsatı buldum. Eskiden sadece vücut geliştirme ön plandayken insanlar artık farklı antrenman çeşitlerini internet ve sosyal medya sayesinde yakından görüyorlar. Vücut geliştirme antrenmanları yerine aynı anda birden fazla kas grubunu çalıştıran farklı egzersiz türleri ortaya çıktı.

Bunları fonksiyonel egzersizler ve farklı dövüş sanatları olarak örnekleyebiliriz.

Spor artık sadece kas çalıştırmak değil.

Bedensel iyilik, sosyal iletişim gibi beklentiler de var.

4

Nasıl bir eğitmensin?

Her zaman pozitif düşünürüm ve çalıştığım kişilere öyle yaklaşırım. Benim işim insanları motive etmek. Onlara hayatlarını değiştirebileceklerini göstermek. Spor ve fitness bu anlamda etkili araçlar.

1

Madonna’nın fitness koçu olsaydın, günün bu saatinde ona hangi egzersizi yaptırırdın?

Sabah saatleri için 30 dakikalık HIT (High Intensity Training) antrenmanı yaptırırdım. Bu antrenman ona günün geri kalanı için fazlasıyla enerji verirdi.

2

146

3

Jiu-Jitsu da yapıyorsun.

Zihinsel disiplini ve mücadele gücünü pekiştiren

bir spor.

Jiu-Jitsu, her şeyden önce kendini savunmayı öğretiyor. Bu da hem özgüveni hem de kişisel farkındalığı artırıyor. Yerde mücadelenin öne çıktığı bir dövüş sanatı. Dünyada bu spor “Chest of Human Body”; yani insan vücudu ile yapılan santranç oyunu olarak da adlandırılıyor. Bu sporu yaparken minderin üzerinde herkes eşit.

Kazanmak veya kaybetmek hiçbir zaman önemli değil.

Her ne kadar ilk filmleri Rauf’un 35. İstanbul Film Festivali’nde En İyi İlk Film Ödülü’nü kazanmasıyla konuşulmaya başladılarsa da, Soner Caner ve Barış Kaya, aslında sinema dünyasının uzun süredir içindeler. Rauf’tan önce oyunculuktan, sanat yönetmenliğine birçok

BARIŞ KAYA SONER CANER

alanda iş üreten Soner ve pek çok reklam filmine imza atan Barış, bize Rauf’u anlattı.

Röportaj:

Murat Emir Eren Fotoğraf:

Gökhan Polat

148

MURAT EMİR EREN:

‘Bu filmi çekmemiz şart’ dediğiniz anı anlatır

mısınız?

SONER CANER: Rauf ’un senaryosunu, Eskişehir’deyken, uzun bir sinema filmi seti esnasında, kendi çocukluğumun geçtiği yerlerde kısmen kendi hikayemden yola çıkarak yazmaya başladım. Yine, aynı sette çalıştığımız Barış’tan metni okumasını rica ettim. Çok etkilendi ve filmi beraber çekmeye karar verdik. Ardından senaryo üzerinde uzunca bir süre çalıştık ve metin son haline kavuştu.

BARIŞ KAYA: Soner bölgede o yıllarda çok aktif halde olan savaşı, onun yarattığı yıkımı ve insanlara etkisini o kadar naif bir öyküye sığdırmıştı ki bundan çok etkilendim. Savaşı küçük bir çocuğun gözünden ve sadece tabutlar ile anlatması çarpıcı bir bakıştı. Savaşın gölgesindeki çocukların ne kadar karanlık bir yaşamla yüz yüze olduklarını betimlemek için de pembe metaforunu kullandık.

MEE: Anıların filme aktarılması güç mü?

SC: Hikaye tamamen kurmaca, ama filmde gördüğünüz yaşam, çocukların ilişkisi ve birçok karakter benim çocukluğumdan tanık olduğum şeyler. Zaten senaryo bitince ilk verdiğimiz karar bu filmi benim doğduğum köyde çekmek oldu.

MEE: İlk sinema filminizi birlikte çekmek gibi bir hayaliniz var mıydı?

BK: Bir ikili olarak film çekmek gibi bir niyetimiz yoktu. Ama Rauf özel bir hikaye. Ve bu hikayenin ikimize de ihtiyacı vardı.

Bu nedenle, beraber çalışmak da zor olmadı. Zaten 15 yıldır tanışıyoruz ve çalışıyoruz.

MEE: Rauf ’un hikayesi sert bir savaş ikliminde geçiyor.

Ancak naifliği de elden bırakmadan ilerliyor.

Hikayenin iki ucu arasında bir denge gözettiniz mi?

BK: Hikaye savaş ikliminde geçiyor, evet. Ama biz savaşla değil, savaşın küçük Rauf ’a nasıl yansıdığıyla ilgiliydik. Çocuk olmanın, renkleri kaybolmuş bir dünyada aşkı anlamaya ve tadını keşfetmeye çalışmanın, istemsizce ve müthiş hızla büyümek zorunda kalmanın hikayesine odaklandık. Savaş, filmde, sadece uzaktan gelen silah sesleri ve sürekli gelip giden tabutlardan ibaret.

MEE: Tabutlar demişken, Rauf, okulu bırakıp tabut imal eden bir marangozhanede çalışıyor. Neden?

BK: Soner’in senaryoyu tasarlarken ilk söylediği şuydu: “Savaşı bir çocuk ve bir tabut ustası üzerinden anlatmak istiyorum”.

Rauf da okulu bırakınca babası onu bir marangozun yanına çırak veriyor. Ancak o kadar çok ölüm var ki, orada usta artık sandalye masa yapamıyor, sürekli bir tabut siparişi akışı var. Bu, savaşın en net sonucu. En büyük zararı çocuklar görüyorlar ve elinizde tabutlardan başka bir şey kalmıyor.

MEE: Filmde, mekan ismi belirtilmiyor ve birkaç an dışında çatışma ortamının tarafları da pek anılmıyor.

SC: Savaşın nerede ve kimler arasında olduğunun bir önemi olduğunu düşünmüyoruz. Suriye’de, Afganistan’da, Filistin’de ya da dünyanın neresinde olursa olsun, hiç suçu olmayan insanlar, çocuklar zarar görüyorlar. Simsiyah bir hayata mahkum kalıyorlar. Mesele bir savaşı özne alıp bir hikaye

kurmak değil, tüm savaşların kurbanlarını fark ettirebilmek.

MEE: Rauf görüntü yönetimi namına da başarılı bir çalışma içeriyor. Görsel yapıyı nasıl oluşturdunuz?

BK: Görüntü yönetmeni Vedat Özdemir inanılmaz bir dünya yarattı. Filmin dünyası, görsel şifreleri hakkında uzun uzun konuşma fırsatımız oldu ve filmin ruhuna kamerası ve ışığı ile büyük katkı sağladı. Zaten Vedat ile biz piyasada beraber büyüdük. Birbirimizi çok iyi tanıyoruz ve çok iyi anlıyoruz.

MEE: Alen Hüseyin Gürsoy’u filme nasıl dahil ettiniz?

BK: Alen ofiste beraber çalıştığımız ablamızın yeğeni. Sürekli ofise gelip gidiyordu. Film için çocuk oyuncu casting’i yaptığımızı fark edince ‘ben oynayacağım’ dedi. Deneme çekimi yaptık ve müthiş bir oyuncu adayı ile karşılaştık. Ardından oyuncu koçu Bülent Ekinci ile çalışmaya başladılar. Filmden bir ay önce köye gittiler; Alen orada lehçe ve sahnelere çalıştı. O kadar iyi sonuç aldık ki filmi izleyen herkes onun köyden olup olmadığını sormaya başladı.

Rauf, 2016 MEE: Çocuk

oyuncularla çalışmak sizi zorladı mı? varlığı sayesinde çocuklarla çalışmak gerçekten çok kolaydı. Zaten hepsi zehir gibi çocuklar. Rollerini çok sahiplendiler.

MEE: Film Berlin ve İstanbul başta olmak üzere önemli film festivallerinde gösterildi, ödül kazandı.

Festivallerdeki deneyimleriniz nasıldı?

BK: Şu ana kadar 18 festivale katıldık ve 16 ödül aldık. Önümüzde onaylanan 30’un üzerinde festival daha var. Bu, aslına bakarsanız, hiç beklemediğimiz bir sonuç. Bu kadar ilgi ve beğeni bizi çok etkiledi. Şu ana kadar festivallerde yaklaşık 30.000 kişi filmi izledi ve hep çok güzel şeyler duyduk. Berlin Film Festivali’nde dünya ilk gösterimi oldu. Orası zaten rüya gibi geçti. Berlin’deki ilgi ve tepkiler bizi çok mutlu etti. Variety ve Screen Daily de festival günlerinde iki muhteşem makale yayınladı.

BK: Bülent’in

149

FLEUR DE LUNE Camus, sonbaharın da neticesinde Fotoğraflar:

Stanislaw Boniecki Moda Editörü:

Carrie Weidner Cast Direktörü:

Anna Jozwiak Saç:

Sirsa Ponciano Makyaj:

Grace Ahn Fotoğraf Asistanı:

Louis Pessiot Model:

Tyg Davison/ Ford Models

150

bir bahar olduğunu söyler. Düşen her yaprağı bir çiçek gibi düşünmek kaydıyla, moda trendleri de bu sezon sonbaharı, bahara çevirmeyi salık veriyor.

Elbise:

Electric Feathers Ăœst:

Maison Close Bot:

Prada

151

152

Elbise:

Prada Pelerin:

Prada Kolye:

Pilita Garcia Esquivel

153

Elbise:

Blumarine

154

155

156

Elbise:

Editรถre ait Korse:

Maison Close

157

Elbise:

Alpha 60 Kemer:

Zana Bayne Eldiven:

Editรถre ait

158

Elbise:

Blumarine

159

Ezgi Çınarlı ve Özgür Atmaca reklam sektöründeki stresten zihinsel olarak uzaklaşmak adına kendilerine yeni bir alan açıyorlar, yani bir noktada, tasarım eğitimlerini kendi avantajlarına çevirmenin bir yolunu buluyorlar. Çıkış noktaları ise, varlığı ile onlara mutluluk veren objeleri üretmeye dair duydukları istek. Sözün özü; tasarım ve üretim süreçlerinde her detay onların eseri.

Hazırlayan:

Selin Ünüvar Fotoğraflar:

Gökhan Polat

160

NICE TO HAVE

soldan sağa: 1. Mürekkep tarama kalemleri 2. Kaşık iskarpela 3. Deri şeritler 4. Akrilik boya 5. Maske bantı 6. Japon budama makası 7. Saç makası 8. İskarpela 9. Kolye 10. Metre 11. Mızıka 12. Mum ve mumluk 13. Broş 14. Yaprak rozet 15. Ölçü kaşığı 16. Kerata 17. Pirinç ananas 18. Klips 19. Tiktak makas 20. Servis maşası 21. Henry 22. Fırça 23. Pirinç askı aparatı 24. İşleme kaktüs 25. Bilezikler 26. Kıskaç 27. Kibrit şişesi 28. Kibrit kutusu 29. Masaj aleti 30. Tüp 31. Tavuskuşu tüyü 32. Nakış makası 33. Porselen ayı 34. Fırıldaklar 35. Klips 36. Şimşir bıçak 37. Mini kürek 38. Klips 39. Yüzük 40. Damalı para klipsi 41. Pirinç para klipsi 42. Tilki yüzük 43. Pirinç kuğu 44. Mürekkep tarama kalemi 45. Rozetler 46. İllüstrasyon 47. Ayakkabı fırçası 48. Kürek 49. Kaşık 50. Deri şerit 51. Mermer 52. Yumuşak fırça 53. Kestirme fırça 54. Dar fırça 55. Cetvel 56. Pergel 57. Makas 58. İllüstrasyon 59. Bakır duy 60. Fırçalar 61. Mini beher 62. Mini satır 63. Palet 64. Damga 65. Amber şişe 66. Kestirme fırça 67. Şimşir kaşık 68. Ceviz kaşık 69. Marangoz metresi 161

180 COFFEE BAKERY 360 3DÖRTGEN 400DERECE 44A 48A LOUNGE 7GR 9 ECE AKSOY

TAPS BEBEK TASARIM BOOKSHOP CAFE THE HOUSE CAFE THE HOUSE HOTEL TOI AKARETLER TRIBECA NİŞANTAŞI

ÖKTEM & AYKUT GALERİ W ISTANBUL WAGAMAMA WALTER’S COFFEE ROASTERY WALTON’S HOTEL WANDA WELLDONE WHITE MILL CAFE

YEDİ MASA YER CAFE

GALERIST GALERİ NON GALERİ ZILBERMAN GEYİK COFFEE ROASTERY & COCKTAIL BAR GEZİ İSTANBUL GRAM GRANDMA GRAVITÉ COFFEE BAR GREY FOOD & DRINK

NAAN BAKESHOP NAİF KARAKÖY NEOLOKAL NESPRESSO NO-FISH TODAY NOPA RESTAURANT NORM COFFEE

KANTİN KARABATAK KARAKÖY KARAKÖY LOKANTASI KARE ART GALLERY KARGA BAR KARLETTO KAVANOZ İSTANBUL KIRINTI RESTAURANT KISS THE FROG KİKİ KİLİMANJARO KOZMONOT KRONOTROP KRUTON KULP KÜFF L’ANGE PATISSERIE & CAFÉ LA BOOM LA PATISSERIE LUNE LA SCARPETTA LE PAIN QUOTIDIEN LES BENJAMINS LEVANTIN GALATA LOKANTA ARMUT LOMOGRAPHY GALLERY STORE LUCCA LUSH HOTEL LUZIA

FERAH FEZA FİNN KARAKÖY FOTINI CAFÉ

ALEXANDRA COCKTAIL BAR ALL SPORTS CAFÉ ANY İSTANBUL ARKA ODA ARTNEXT İSTANBUL AŞŞK CAFE ATÖLYE MAÇKA AYI JAMIE’S ITALIAN JUNO İKSV İSTANBUL MODA AKADEMİSİ İSTANBUL MODERN MÜZESİ İSTANBUL SETUP

ZEPLIN PUB & DELICATESSEN

ELEPHANT UNION HOTEL ESMOD

RAFİNERİ RAVONUA 1906 COFFEE & BAR ROBINSON CRUSOE KİTABEVİ

OPS CAFE OPUS 3A

QUE TAL TAPAS BAR CAFE

C-ZONE C.A.M GALERİ CAFE FİRUZ CAFE SMYRNA CAFE ZANZIBAR CAFFÉ NERO CASITA CENTRAL NİŞANTAŞI CEZAYİR İSTANBUL CHADO CHERRYBEAN COFFEES COFFEE CRAFT CORTILETTO PIZZERIA COUPE LOUNGE PUB CREMERIA MİLANO CREPAN ARNAVUTKÖY CUMA ÇUKURCUMA CUP OF JOY CUPPA CAFE HAMM DESIGN HAPPILY EVER AFTER HARDAL HARVARD CAFE HILLSIDE CITY CLUB HOME ROOM HUDSON HÜNKAR

BACKHAUS BACKYARD BALTAZAR BANTMAG MEKAN BASTA BEBEK KAHVE BEBEK KORU KAHVESİ BEER HALL BEJ CAFE BEN COFFEE ROASTERS BEYAZ FIRIN BEYMEN BRASSERIE BIG CHEFS BISTRO 33 BİR NEVİ DELİ BLOKART SPACE BREAD & BUTTER BRÖD BUTİK BUKA

VANESSERIE VAPIANO VENTURE COFFEE WORKS VOGUE RESTAURANT & BAR

ULUS 29 UNTER

XOXO’nun mekanınıza gönderimi için mail atın: 123@coistanbul.com Sadece standart teslimat ücreti ödeyerek abone olmak için aşağıdaki linke gidin: www.xoxothemag.net/uyelik

MADEO KARAKÖY MAGNOLIA CULTURE MAGRITTE MAHALLE MAKAS MAMBOCINO MANGERIE BEBEK MANO BURGER MANUEL DELI & COFFEE MARI RESTAURANT MASA MAVRA GALATA MEG MIA MENSA MIDNIGHT EXPRESS MIDPOINT MISS PIZZA MİKLA MİLLİ REASÜRANS SANAT GALERİSİ MİNOA MOC İSTANBUL MOMO MONO CAFE BRASSERİE MORO MUAF MUHALİF MUHİT MUMS CAFE MUNCHIES CREPE & PANCAKE MUSE İSTANBUL MUTFAK SANATLARI AKADEMİSİ MÜNFERİT MÜZEDECHANGA

SALOMANJE RESTAURANT SHOPI GO SIMURG KİTABEVİ SAHAF SNTRL DÜKKAN SOSA ST. REGIS HOTEL SUNDAY COFFEE BAR SUNSET GRILL & BAR SUSHI EXPRESS SUSHICO SWISS HOTEL BOSPHORUS DA MARIO RISTORANTE & PIZZERIA DAI PERA DELICATESSEN DEM CAFE DEN CAFE DERİN DESIGN DIRIMART DIVINE BRASSERIE DRIP COFFEE DÜKKAN PANDORA KİTABEVİ PAPERMOON PAPPA CAFE PAROLE CAFE PASTEL İSTANBUL PATISSERIE DE PERA PATİKA KİTABEVİ PETRA PIOLA Pİ ARTWORKS PLUMON PLUS KITCHEN POINT HOTEL POPUP

HOW WAS SUMMER?

Find out in the new Nights by You Dance Compilation Available on iTunes & in stores

#nightsbyyou