Gstaad Yacht Club: του Taki Theodoracopulos

GSTAAD YACHT CLUB

του Taki Theodoracopulos

Τo Yacht Club του Gstaad ξεκίνησε ως αστείο. Δύο φίλοι, ο George Nicholson, τρισεγγονός του Nicholson, που ξεκίνησε την κατασκευή yachts το 1785 με την εταιρεία Camper-Nicholson, και ο Αλέκος Γουλανδρής, ο οποίος δυστυχώς δεν είναι πια μαζί μας, συναντιούνταν για μεσημεριανό στο Gstaad και μιλούσαν ακατάπαυστα για σκάφη και ιστιοπλοΐα.

Όταν ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος συμμετείχε και ο ίδιος στο γεύμα, περίπου δύο φορές τον χρόνο, η συζήτηση πήγαινε στη δημιουργία ενός club. Ήμουν ο τέταρτος της παρέας που συμμετείχε συχνά στο γεύμα και, αφού πρώτα διαφημίσαμε το γεγονός ότι ένα yacht club επρόκειτο να ανοίξει, όλοι, ακόμη και η «κουτσή Μαρία», παρακαλούσαν για να γίνουν μέλη.

Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος διορίστηκε επίτιμος πρόεδρος για όλη τη διάρκεια της ζωής του και εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να προεδρεύει. Ο George Nicholson, ο πρώτος πρόεδρος, κατάφερε να εξασφαλίσει ένα ολοκαίνουργιο club δίπλα σε ένα ξενοδοχείο στον κεντρικό δρόμο του Gstaad, ενώ εγώ διορίστηκα officer of admissions. Οι ναυτικοί που βρίσκονταν ανάμεσά μας –κυρίως Ελβετοί– κατάφεραν να κερδίσουν πολλά τρόπαια από εκείνη την ημέρα, 21 χρόνια πριν, όταν το club ξεκίνησε ως αστείο.

Τώρα έχει περίπου 400 μέλη, ανάμεσα στα οποία πολλούς Ελβετούς Ολυμπιονίκες, ενώ, όταν ο Ανδρέας Ποταμιάνος, πρόεδρος του ελληνικού Yacht Club, μας επισκέφθηκε και αντάλλαξε προνόμια μέλους μαζί μας, το GYC έγινε το δεύτερο ιδιωτικό club στο Gstaad, μετά το Eagle, το οποίο είναι για σκιέρ που δεν κάνουν σκι. Τουλάχιστον, το GYC φημίζεται για τα μέλη του που όντως σαλπάρουν.

Το όραμά μας είναι να δημιουργήσουμε μια μοναδική παγκόσμια λέσχη yacht μακριά από τα νερά, αντί για μια άλλη λέσχη yacht δίπλα στα νερά. “ “Βασιλεύς Κωνσταντίνος

ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ

τoυ Στέφανου Σκούρτη

Δεν είναι απλώς το πιο όμορφο αλλά και ταυτόχρονα το πιο απόμακρο ελληνικό νησί. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι η αισθητική του, η τοποθεσία του, αλλά κυρίως είναι οι άνθρωποί του.

Το Καστελλόριζο είναι η πανέμορφη πλατεία όπου γυρίστηκε το «Mediterraneo» και όπου δεσπόζει το άγαλμα της «Κυράς της Ρω». Είναι το πανηγύρι της Παναγίας της Παλαιοκαστρίτισσας, όπου προσφέρεται ντόπιο κατσίκι σε όσους κάνουν τον κόπο να ανέβουν μέχρι το βουνό. Είναι το δειλινό των δύο ηπείρων από το Παλαιόκαστρο... “ “

Είναι η αίσθηση ότι κινείσαι και ζεις συνεχώς μέσα σε έναν μοναδικό πίνακα ζωγραφικής, με μια πρόσθετη φόρτιση που σου δημιουργούν τα μόλις 1,2 ναυτικά μίλια που το χωρίζουν από τα τουρκικά παράλια. Είναι η μοναδική αρχιτεκτονική αλλά και οι διαρκείς εναλλαγές των χρωμάτων που ντύνουν τα νεοκλασικά σπίτια, είναι το νησάκι του Αϊ-Γιώργη με την υπέροχη ταβέρνα και τα τιρκουάζ νερά του, είναι οι βουτιές στην περίφημη Γαλάζια Σπηλιά, το μεγαλύτερο θαλάσσιο σπήλαιο της Ελλάδας, που φωτίζεται από την αντανάκλαση του ηλίου στα καταγάλανα νερά, είναι η πανέμορφη πλατεία όπου γυρίστηκε το «Mediterraneo» και όπου δεσπόζει το άγαλμα της ηρωίδας Δέσποινας Αχλαδιώτη, της γυναίκας που όλοι γνωρίζουμε ως «Κυρά της Ρω».

Είναι το πανηγύρι της Παναγίας της Παλαιοκαστρίτισσας, όπου προσφέρεται ντόπιο κατσίκι σε όσους κάνουν τον κόπο να ανέβουν μέχρι το βουνό, είναι το δειλινό των δύο ηπείρων από το Παλαιόκαστρο, όπου βρισκόταν η αρχαία ακρόπολη του νησιού, είναι οι Caretta caretta που κάνουν παρέα σε όσους τρώνε στις φημισμένες ψαροταβέρνες. Είναι το θρυλικό καφέ-μπαρ Φάρος, όπου από τη μια μεριά έχει θέα στο λιμάνι του νησιού και από την άλλη στα σπίτια του Κας της Τουρκίας, και από το πρωί μέχρι τα ξημερώματα αποτελεί το meeting point για όλο το νησί είτε για μπάνιο είτε για διασκέδαση.

Το Καστελλόριζο είναι όλα τα παραπάνω μαζί, αλλά και η διαρκής αίσθηση ότι είσαι ευπρόσδεκτος. Μα πάνω απ’ όλα το Καστελλόριζο είναι τα δάκρυα της αναχώρησης, η ιδιότυπη τελετουργία του αποχαιρετισμού. Είναι τα δάκρυα των νέων που τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο κρατώντας την ελληνική σημαία στο κατάστρωμα του «Blue Star Paros», την ώρα που αυτό ξεκινούσε το 25ωρο ταξίδι του για τον Πειραιά, είναι τα δάκρυα των επισκεπτών που έβλεπαν δεκάδες χέρια να τους αποχαιρετούν από το λιμάνι και τον μόλο του Καστελλόριζου. Και όμως οι ίδιοι ήξεραν καλά ότι δεν είναι δάκρυα αναχώρησης, αλλά δάκρυα που αποτελούν υπόσχεση επιστροφής.

Dragon

Από το μακρινό 1929, όταν το σχεδίασε ο Νορβηγός Johan Anker, το ιστιοφόρο Dragon, με τις κομψές γραμμές του, έχει κατακτήσει εξέχουσα θέση στον χώρο της ιστιοπλοΐας.

της Ελισάβετ Κομνηνού

Το πρωτότυπο σχέδιο του Dragon περιλάμβανε δύο κουκέτες και ήταν ιδανικό για κρουαζιέρες στα νερά της Νορβηγίας, πατρίδας του Anker. Το 1948, το Dragon έγινε Ολυμπιακή κατηγορία, που διατηρήθηκε μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, το 1972. Παραμένει το μοναδικό Ολυμπιακό σκάφος που έχει πραγματικά παραμείνει δημοφιλές και μετά τους Αγώνες. Ο κύριος λόγος γι’ αυτό ήταν η συνεχώς ελεγχόμενη εξέλιξη του σκάφους. Οι γραμμές της μακράς καρίνας του Dragon παραμένουν αμετάβλητες, αλλά σήμερα τα σκάφη αυτά κατασκευάζονται χρησιμοποιώντας την υψηλή τεχνολογία, η οποία κάνει το σκάφος ανθεκτικό και εύκολο στη συντήρηση. Η κατασκευή με GRP (πολυεστερικό) εισήχθη το 1973. Είναι το πιο δημοφιλές υλικό, αλλά και τα νέα και τα παλιά ξύλινα σκάφη κερδίζουν τακτικά σημαντικούς αγώνες και, επίσης, φαίνονται τόσο όμορφα όσο κανένα άλλο σκάφος.

Το Dragon Class δραστηριοποιείται σε 30 χώρες, σε 5 ηπείρους, με 1.420 εγγεγραμμένα σκάφη, ενώ πολλά άλλα χρησιμοποιούνται για ιστιοπλοΐα ή κρουαζιέρες. Τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα διεξάγονται ανά δύο χρόνια και τα Ευρωπαϊκά κάθε χρόνο. Το Gold Cup (που πραγματοποιείται ετησίως σε συγκεκριμένες ευρωπαϊκές χώρες) είναι μοναδικό, καθώς και οι έξι αγώνες μετρούν χωρίς αποκλεισμό. Οι μεγάλες regattas προσελκύουν πάνω από 100 σκάφη Dragon.

Το πλήρωμα των τριών συνιστά μια σφιχτά δεμένη μονάδα χωρίς την ανάγκη προσλήψεων βαρέων βαρών, οι Κανόνες της Κλάσης διασφαλίζουν ισότιμους αγώνες και η ευκολία του trailing καθιστά τον διεθνή ανταγωνισμό ελκυστικό για όλους τους προϋπολογισμούς. Τα ξάρτια και τα πανιά είναι εύκολα ρυθμιζόμενα στη διάρκεια του αγώνα, επιτρέποντας σε ένα επιδέξιο πλήρωμα να βελτιστοποιήσει τη δυναμική του σκάφους υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Οι αγώνες των Dragon δεν μπορούν να κερδηθούν με ωμή δύναμη. Η φιλοσοφία σχεδιασμού του Dragon το έχει καταστήσει μια κατηγορία όπου ο εξαιρετικά κοντινός με άλλα σκάφη αγώνας είναι ο κανόνας και όπου οι αγώνες κερδίζονται από την ικανότητα του πληρώματος να ελέγξει τις συνθήκες και τις τακτικές στην κούρσα.

PA IMAGES / GETTY IMAGES / IDEAL IMAGE