PINO MACCIS BIJNA 40 JAAR BADMINTONCOACH IN IJLST

PINO MACCIS BIJNA 40 JAAR BADMINTONCOACH IN IJLST “IK BEN SUPERTROTS OP DE JEUGD”

Giuseppe (Pino) Maccis uit IJlst wordt eerste kerstdag 80 jaar. De nog altijd fitte badmintontrainer van BC IJlst heeft er dan bijna 40 jaar van coachen opzitten. Zowel de jeugd als de volwassen leden lopen weg met de Sardijn, die voor de liefde naar Friesland kwam. GrootSneek onderwierp hem aan een kleedkamergesprek. “Bij badminton moet je veel onthouden in je hoofd.”

“IN SNEEK TROF IK EEN HEEL LEUK MEISJE"

Voor de deur van de sporthal M.F.C. de Utherne treffen we Pino Maccis: blauw wit trainingspak, bruine kraalogen en een charmante Italiaanse tongval. Pino gaat ons voor naar de jongenskleedkamer, zij zijn op dit moment bezig met de gymnastiekles van de basisschool en dus kunnen we ongestoord met Pino spreken. “In 1966 kwam ik vanaf Sardinië naar Nederland”, vertelt hij. “Gewoon voor de lol, ik kreeg een baan als kok in Enschede. In die stad ging ik met een paar vrienden naar een nachtclub. Daar trad een Italiaanse band op, waar de vader van Marco Borsato - Roberto - in speelde. We kwamen met hen in contact en hoorden dat zij in de Sneekweek in De Lichtboei zouden optreden. Tijdens dit optreden in Sneek trof ik een heel leuk meisje, mijn huidige vrouw. De baas van De Lichtboei wees ons erop dat ze bij Nooitgedagt in IJlst werknemers zochten. Dus vertrok ik naar Sneek, waar ik bij een tante van mijn vrouw ging inwonen.”

BEWEGEN ALS EEN ZUIDERLING

Pino werkte dertien jaar als productiecontroleur bij Nooitgedagt. Totdat hij in de katholieke kerk in Sneek hoorde dat de Sint Jozef Mavo een conciërge zocht. “Ik kreeg die baan”, zegt Pino enthousiast. “En het was een ontzettend leuke baan. Later fuseerde de Sint Jozef Mavo met de RSG en werkte ik dus op een echt grote school. Maar zowel de leerlingen als het personeel, iedereen had veel respect voor elkaar.” In 1972 trouwden Pino en zijn vrouw en konden ze een huisje in IJlst betrekken, alwaar een nieuwe badmintonclub werd opgericht. “Ik werd daar lid en velen met mij”, aldus Pino. “Het was altijd erg gezellig, er werd lesgegeven door een Indonesische man in een klein zaaltje, ik vond de lessen geweldig. Badminton is een heel snelle sport, je loopt veel en er komt de nodige tactiek bij kijken. De trainer was helaas slechtziend en toen vroeg het bestuur mij of ik het wilde proberen. En ik heb ‘ja’ gezegd. Ik ben klein en beweeg als een echte zuiderling: veel. Ik had weliswaar geen trainersopleiding, maar ik heb mijn dochter ook het badmintonnen geleerd. Zij speelde een tijd in de landelijke competitie.”

MOEILIJKE LOOPTECHNIEK

“We hebben in totaal nu 55 leden”, legt hij uit. “We spelen alleen nog recreatief, in het verleden hebben we wel meegedaan in de competitie. De donderdagavonden train ik de jeugd van 19.00 uur tot 20.00 uur, de volwassenen hebben van 20.00 uur tot 20.30 uur les. Ik laat alle spelers eerst warmlopen, dat is bij elke sport belangrijk. Daarna trainen we de looptechniek, dit is best moeilijk. Belangrijk hierbij is dat je altijd je linkervoet voorzet en niet je rechtervoet, dan zet je jezelf namelijk ‘op slot’. Ook besteed ik veel aandacht aan de slagen. Het badminton kent de ‘lob’, de lob is een verdedigende, harde badmintonslag vanuit het voorveld, waarbij de shuttle met een grote boog naar het achterveld van de tegenstander wordt geslagen. Daarnaast is er de ‘dropshot’: dit is een slag vanuit het achterveld waarbij de shuttle kort achter het net van de tegenstander valt. Het is dus absoluut geen makkelijke sport, daar verkijkt men zich weleens op. Maar als ik zie hoe goed de kinderen het oppakken, ik ben echt supertrots op de jeugd. Voor de leden op leeftijd vind ik het belangrijk dat ze plezier hebben in het bewegen en de shuttle gewoon terugslaan. Daar doe ik bij deze groep niet te moeilijk over.”

“ZOLANG IK NOG FIT BEN, BLIJF IK RUSTIG TRAINEN"

ITALIAANSE SMAAK

Naast zijn badmintontrainingen is Pino ook veel in beweging. Hij tennist, fietst met zijn vrouw en wandelt de wereld nog uit. “Ik ben suikerpatiënt en moet veel verbranden”, licht hij toe. “Sinds ik met pensioen ben, kook ik elke dag voor mijn vrouw.” Lacht: “Hollandse gerechten maar met een Italiaanse smaak. Pasgeleden zei de voorzitter van de BC IJlst nog tegen mij: ‘Zo’n hoge leeftijd en dan nog zo actief.’ Dat was natuurlijk een heel mooi compliment. Zolang ik nog fit ben blijf ik rustig doortrainen. Ik heb er nog altijd veel plezier in en kan niet gemakkelijk stilzitten. Nee, voorlopig zijn ze nog niet van mij af.”