Dać wyraz własnej naturze Helena Czernikiewicz
Dlaczego potrzebujemy indywidualizacji nauczania i wychowania?
„Każdy człowiek jest inny i za wszelką cenę powinien bronić swojego prawa do indywidualności” – napisał Paulo Coelho w książce Zwycięzca jest sam. We współczesnym świecie, z jednej strony, duży nacisk kładzie się na rozwój osobowości, indywidualne podejście do człowieka, jednostkową oryginalność. Liczą się takie cechy, jak kreatywność i nowatorskie rozwiązania. Z drugiej strony – ważna jest tradycja i umiejętność współdziałania, współpraca ponad podziałami. Jak pogodzić ze sobą te odległe wartości? Jak rozwijać talenty, przygotowując do pracy w korporacjach? Jak nauczyć nonkonformizmu w świecie, w którym wszyscy ulegamy modom i liczymy się z opinią społeczeństwa? Odpowiedź jest jedna – trzeba odpowiednio pokierować procesem nauczania i wychowania.
48
O P I N I E , R E F L E KS J E , D O Ś W I A D CZ E N I A
Jak to dawniej bywało? Indywidualizacja nauczania jest obecna w procesie kształcenia od wielu lat. Zaraz po zmianach systemowych w Polsce dokonano także reformy szkolnictwa. Nauczyciele mogli decydować o wyborze programu i podręcznika, poloniści sami proponowali lektury uzupełniające. W dalszym ciągu młodzi ludzie wybierali profil klasy licealnej, by móc lepiej przygotować się do wymarzonych studiów. Oczywiście nie zawsze wybory nauczycieli i uczniów były właściwe. Któż jednak nie popełnia błędów? Najważniejsze, aby nigdy ich nie powielać i wyciągać z każdej porażki odpowiednią lekcję. W szkołach istniały liczne koła zainteresowań. Uczniowie zapisywali się także na zajęcia dodatkowe rozwijające ich talenty w domach kultury lub
R E F L E KS J E 5/2021
