3 minute read
dziecka? 19
Advertisement
Zuchmistrzowie w prosty i delikatny sposób starają się przekazać wiedzę o otaczającym świecie nie w teoretyczny sposób, ale kierując się przede wszystkim działaniem praktycznym. Metodyka zuchowa pozwala zuchom poznać otaczający je świat nie podając gotowych rozwiązań, ale prowokując do stawiania sobie wyzwań, panowania nad emocjami czy wyrażania ich w sposób przyjęty przez społeczeństwo, ale także uczy jak samemu zdobyć wiedzę, umiejętności, pracować w grupie czy współzawodniczyć z innymi dziećmi oraz zdobyć upragnioną samodzielność, która pozwala naprawdę rozwinąć skrzydła. Skuteczność metody harcerskiej wiąże się z tym, że przykład idzie z „góry” czyli wprost od instruktora. To właśnie instruktor/drużynowy swoją postawą powinien dawać przykład osiągania wartości, którym służy harcerstwo oraz pokazać, że zarówno Prawo Harcerskie jak i Obietnica Zucha może być źródłem radości jak i drogowskazem w życiu. Instruktor/ drużynowy nie może być dowódcą, ani nauczycielem, a powinien pełnić rolę przywódcy, który w łatwy sposób stwarza warunki do kształtowania charakteru jednostek. Nie dyktuje jednego kierunku, ale wskazuje różne możliwości. Ten charakter kontaktu pozwala na to, że dzieci są bardziej rozluźnione i śmiało potrafią wykorzystać wiedzę swojego drużynowego i nie boją się o nic zapytać czy też poradzić się.
Zuchmistrz
Przywódca a nie dowódca
Harcerstwo jest systemem wychowawczym, który jest odrębny, ponieważ posiada odrębne środki i metody wychowawcze, ponadto jest oparty na gruntownej znajomości psychiki dziecka oraz dostosowuje się do stanu psychofizycznego dziecka. Dostosowuje również ćwiczenia i praktyki do wieku dziecka oraz przede wszystkim rozbudza zainteresowanie poprzez mnogość zajęć praktycznych. Zamiast zbyt obszernej teorii wprowadzono czyn, czyli wykorzystanie wiedzy poprzez praktykę.
Zamiast teorii NAUKA W DZIAŁANIU
Całe życie harcerza to wielka gra. Można z powodzeniem poprzeć tą tezę, gdyż niemal wszystkie zajęcia skautowe są grami opartymi o zasady współzawodnictwa i współdziałania. Cały skauting, całe harce- to wielka gra.
Metoda harcerska jest systemem stale doskonalonego samowychowania, a wszystkie metody działania są współzależne i stanowią spójną całość, która ma wpływ na wychowanie młodego pokolenia. Metoda harcerska to sposób działania charakteryzujący się cechami
takimi jak:
Między wszystkimi sposobami działania istnieje ścisłe powiązanie, które przy umiejętnym wykorzystaniu przynosi najlepsze rezultaty.
Harcerstwo = GRA
Naturalność Świadomość celów Indywidualność Wzajemność oddziaływań Dobrowolność
Pozytywność Pośredniość
Dobrowolność oznacza, że harcerskie działanie opiera się na dobrej woli młodego człowieka. Każdy ma możliwość wyboru i podejmowania decyzji związanych ze swoim rozwojem i aktywnym uczestnictwem w życiu organizacji. Ważnym momentem jest czas złożenia Obietnicy Zucha, Przyrzeczenia Harcerskiego i Zobowiązania Instruktorskiego.
Pośredniość dotyczy faktu, że wychowanie harcerskie nie następuje, wprost, ale przez podejmowanie wyzwań, zdobywanie nowych stopni, sprawności, uczestnictwo w atrakcyjnym programie.
Pozytywność- chodzi w niej o podejmowane decyzje i zadania, które powinny mieć wymiar pozytywny i mają bezpośredni wpływ na kształtowanie postawy i charakteru młodego człowieka. W każdym rozbudzane jest poczucie piękna i dobra, pomaga się także rozwijać zdolności oraz pielęgnować wartości, ale także rozbudzanie wiary we własne siły i możliwości, która pozwala się rozwijać i piąć wyżej. Wzajemność oddziaływań to w harcerstwie jedni uczą się od drugich przez wzorowe postępowanie, przykład osobisty i baczną obserwację innych. Istotną rolę odgrywa współzawodnictwo, którego celem jest zawsze wszechstronny rozwój, każdy może pokazać, co wie, co umie, czego może nauczyć innych, ale też może uczyć się od innych członków społeczności. Świadomość celów, czyli uświadomienie sobie potrzeby własnego rozwoju lub też wykonania jakiegoś zadania, które ułatwi realizację zamierzenia.
Indywidualność- najważniejszy jest człowiek i jego wszechstronny rozwój. Stwarza ono warunki, aby każdy indywidualnie, niezależnie od wieku, płci, doświadczenia, zainteresowań mógł znaleźć swoje miejsce w organizacji.
Metoda harcerska to zestaw instrumentów metodycznych, które służą do realizacji harcerskiego systemu wychowania. Dostosowuje elementy metody do poziomu wychowanków. Także w metodzie harcerskiej możemy znaleźć coś dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym, czyli metodykę zuchową, która charakteryzuje się zabawą w kogoś lub coś, jako jedną z form aktywności. Dodatkowo jest realizowana zespołowo poprzez zdobywanie sprawności oraz podczas zbiórek pojedynczych gromady. Natomiast animatorem zabawy jest wódz zuchowy, czyli drużynowy/drużynowa.
Naturalność, ponieważ harcerstwo dostosowuje się do warunków życia. Wszystko ma swój „czas”, dlatego zuchy się bawią, harcerze grają, harcerze starsi poszukują, a wędrownicy podejmują służbę.
