ZON 4 Winter 2019

ZON December 2019 6e jaargang, nummer 4

Al 70 jaar hart voor elkaar

Voor vrijwilligers bij de Zonnebloem

Feestelijk jubileumnummer

Frans Duijts:

“Deze taart is voor alle vrijwilligers”

In dit jubileumnummer

4 8

Al 70 jaar hart voor elkaar

“Dit schip is zó compleet”

14

Frans Duijts smult van huiselijke gezelligheid

Meer Zonnebloem?

En verder: De column van Wilma 11 Hoe feest jij?

18 Hartenwensen in vervulling 20 VrijwilligersVoordeel 24

Nationale Vereniging de Zonnebloem Postbus 2100 | 4800 CC Breda Zorgvlietstraat 491 | 4834 NH Breda Tel. (076) 564 64 64 | Fax (076) 564 63 00

2

12

Vriendinnen voor het leven

dienstencentrum@zonnebloem.nl zonnebloem.nl ING: NL72 INGB 0001 0985 10 Rabobank: NL03 RABO 0108 9019 98

zonnebloem.nl mijnzonnebloem.nl facebook.com/dezonnebloem @DeZonnebloem Kijk voor onze privacyverklaring op zonnebloem.nl of mijnzonnebloem.nl.

Geen internet? Vraag dan een papieren versie op via het Dienstencentrum.

Hoofdredactie: René Rijkers (zon@zonnebloem.nl) Concept en realisatie: Fortelle

Aan dit nummer werkten (o.a.) mee: Peter Venema, Michel Campfens, Manon van Wijnen, Frank van Biemen, Romy van den Boogaart, Simon van der Woude, Jos Hulshof, Berry de Reus.

ZON

MARC

Chapeau!

‘De Zonnebloem zorgt voor plezier’. Uit onderzoek blijkt dat bijna driekwart van de Nederlandse bevolking dit imago-kenmerk het beste bij ons vindt p ­ assen. En terecht, want onze vereniging gonst van het leven. Dit jubileumjaar nog meer dan anders.

Nog nooit werd er door onze afdelingen zoveel georganiseerd als de afgelopen twaalf maanden. In de Week van het Bezoekwerk werd in één week tijd een recordaantal huisbezoeken afgelegd aan mensen die moeilijk de deur uit kunnen.

Tijdens de 70 Zorgeloze Zonnebloemdagen kregen deelnemers een geheel verzorgde dag, inclusief vervoer met de aangepaste Zonnebloemauto, aangeboden en konden we tal van hartenwensen in vervulling laten gaan.

En tijdens de Wereldhavendagen bezochten duizenden vrijwilligers, (potentiële) donateurs en andere geïnteresseerden ons cruiseschip.

Ondertussen gingen de ‘gewone’ activiteiten gewoon door. Iedere dag vonden er een paar duizend huisbezoeken door vrijwilligers plaats, er werden bijna 200 vakanties door vooral lokale afdelingen georganiseerd, naast talloze andere uitstapjes. Dankzij het nog steeds groeiende aantal Zonnebloemauto’s konden weer meer mensen in alle vrijheid op pad en er werden meer dan tien vrijetijdslocaties getest op toegankelijkheid. Voor onze deelnemers achter de schermen, maar voor alle vrijwilligers vanaf volgend jaar zichtbaar, werd bovendien ook nog een nieuwe structuur voor de vrijwilligersorganisatie goedgekeurd. Daarmee hopen we nog meer tijd over te houden om ons mooie werk te doen.

Na 70 jaar ‘hart voor elkaar’ heeft de Zonnebloem nog niets aan kracht en gloed ingeboet. We zijn nog altijd even levendig en sprankelend.

In hart en nieren betrokken bij de deelnemers. Betekenisvol tot in de haarvaten van onze samenleving. En er ligt nog veel meer moois in het verschiet. Ons 75-jarig jubileum, het 100-jarig bestaan en alles ertussenin en erna.

Omdat er altijd mensen zoals jij zullen zijn.

Vrijwilligers die een deel van hun vrije tijd inzetten om mogelijk te maken dat mensen met een lichamelijke beperking deel kunnen blijven uitmaken van onze maatschappij. Daar neem ik mijn hoed voor af en ik heb er eerlijk gezegd geen woorden voor. Of één toch dan: Chapeau!

Marc Damen, directeur

Al 70 jaar hart voor elkaar 3

december 2019

3

Punt van aandacht

Hart voor elkaar

Al 70 jaar brengen we mensen samen. Door huisbezoek en samen op pad te gaan. Hoewel er in die 70 jaar veel veranderd is, blijft ĂŠĂŠn ding hetzelfde: we hebben hart voor elkaar. En sommige activiteiten zijn nog net zo geliefd als in het begin. Voor dit bijzondere jubileumnummer haakte ZON aan bij enkele typische, hartverwarmende Zonnebloemactiviteiten.

4

ZON

Zo wordt winkelen een feest Met de feestdagen in aantocht hangt er een speciaal en feestelijk sfeertje in winkelcentrum Makado in Schagen. Gezellige muziek en versierde etalages ­zorgen voor het echte decembergevoel. Honderden Zonnebloemdeelnemers genieten er met volle teugen van tijdens de inmiddels traditionele Winkelweek in ­Schagen.

Het plein in het winkelcentrum van Schagen wordt in de derde week van november speciaal voor de Winkelweek van de Zonnebloem volgezet met tafels en stoelen. Zodat de deelnemers en vrijwilligers hartelijk kunnen worden ontvangen met een kop koffie of thee met gebak. Een mooie gelegenheid ook om mensen te ontmoeten en oude bekenden op te zoeken om gezellig bij te praten. Want de Winkelweek in Schagen is niet alleen om te ‘shoppen’, juist voor de gezelligheid en de ontmoeting melden deelnemers zich elk jaar massaal aan. Ook nu weer.

Organisator Germa Smit van de afdeling Noordkop: “Het begon in 2000, als een kleinschalig uitje. Omdat deelnemers van een plaatselijke afdeling de wens uitspraken weer eens ouderwets te willen winkelen. Iets wat ze door hun beperkingen niet meer kunnen.” Zo was

de Winkelweek geboren. Toen daarna bleek dat er ook in de rest van de regio en daarbuiten behoefte aan was, groeide dit uitje uit tot een happening met meer dan 700 bezoekende deelnemers en vrijwilligers van allerlei afdelingen uit de provincie Noord-Holland.

Rondneuzen Deelnemer Corrie van Denderen is er maar wat graag bij. “In Schagen heb je veel meer winkels dan in mijn woonplaats Zwanenburg. Ook winkels waar ik niet vaak kom. Het is geweldig om daar lekker rond te neuzen. En je ontmoet weer nieuwe mensen.” Vrijwilliger Ellen Fokker ziet dat niet alleen de deelnemers volop genieten van het samen winkelen en samen eten, maar ook de vrijwilligers. “Het is elk jaar een feestje!”

Eén op één Hoewel er heel wat Zonnebloemers afkomen op de Schagense Winkelweek, is het winkelen zelf nog steeds kleinschalig, geeft organisator Germa Smit

“Het is elk jaar een feestje!” aan. “Weliswaar komen er heel veel deelnemers winkelen tijdens onze

Winkelweek, maar het winkelen zelf doen ze één op één met hun eigen vrijwilliger of met een klein groepje van de eigen afdeling.” Ineke Noordijk geniet van die persoonlijke aandacht: “Het is heel leuk winkelen met de meiden van de Zonnebloem, zoals ik de vrijwilligers noem. Dankzij hun hulp kan ik lekker rustig rondsnuffelen.”

“Diepe buiging” “ De samenleving leunt met haar volle gewicht op wat vrijwilligers voor een ander doen. Ook de Zonnebloem kan niet zonder al die toegewijde mensen. Daarom maak ik een diepe buiging, hun werk is van onschatbare waarde.”

Hugo de Jonge, minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport

december 2019

5

Punt van aandacht

Wegdromen in een andere wereld Het spelen van een bordspelletje is zoveel meer dan een luchtig tijdverdrijf. Voor deelnemer Yolande Overbeek en vrijwilliger Conny van Dorth is het een manier om dichter bij elkaar te zijn én om zorgen even te kunnen vergeten.

“Zelfs als ik een moeilijke dag heb, zorgt het voor afleiding”, zegt Yolande. Samen een spel spelen, is samen even wegdromen…

Het duo uit Bergschenhoek kent elkaar sinds vorig jaar december. Al snel wist Conny, die graag spelletjes speelt, Yolande over te halen tot een potje ­Catan. “Ik ben altijd gek geweest op ­spelletjes en speel ook regelmatig met vriendinnen en mijn man.” Yolande: “Eerlijk is eerlijk: ik was eerst niet echt een spelletjesmens, maar dankzij Conny ben ik het plezier ervan gaan ontdekken.”

Yolande en Conny allebei. Ze hebben het gezellig, maar ze zijn beiden ook bloedfanatiek en halen bij elkaar het beste naar boven. Conny: “Echt, de spellen worden serieus gespeeld.”

Ontspannen Yolande loopt met een rollator en heeft 24 uur per dag extra zuurstof nodig.

De ene dag gaat het goed met haar, de volgende dag kan ze niet zo veel doen.

“Het weer bepaalt grotendeels of ik de deur uit kan. En voor een bordspel hoef je niet altijd op pad.” Tijdens het spelen kan Yolande helemaal ontspannen. “Je bent even helemaal in een heel andere wereld.” Tijdens een potje genieten

Afgehaakt Toen Yolande zich vorig jaar aansloot bij de Zonnebloem, deed ze dat omdat ze hoopte iemand te ontmoeten om samen leuke dingen mee te doen.

Maar ook iemand die begrijpt dat dit door haar ziekte een keer niet kan.

“Door mijn ziekte zijn veel vrienden en kennissen afgehaakt. COPD is niet makkelijk te begrijpen. Maar Conny snapt wél waarom ik soms op het laatste

“ Zonnebloemers bedankt” “ Lieve Zonnebloemers, van harte bedankt voor jullie geweldige inzet.”

André van Duin, cabaretier, zanger en presentator

6

“Zelfs als ik een moeilijke dag heb, zorgt het voor afleiding” moment moet afzeggen, of niet altijd de deur uit kan.” Soms hebben ze het even over haar ziekte en dan probeert Conny een luisterend oor te bieden.

“Ik zie wat de gevolgen van haar beperkingen zijn. Het is voor mij heel waardevol dat ik wat vreugde kan toevoegen aan Yolandes leven.”

“Trots op de samenwerking”

“ De huisbezoeken en de activiteiten die alle vrijwilligers organiseren, zijn prachtige voorbeelden van hoe we samen de eenzaamheid onder mensen met een lichamelijke beperking willen aanpakken. Ik ben trots op de samenwerking met de Zonnebloem.”

Rick Brink, minister van Gehandicaptenzaken ZON

Oliebollen voor kletskoppen Als vrijwilliger Ria Ruiter op bezoek komt bij deelnemer Klaske Janssen kletsen ze wat af.

En er is altijd wat lekkers bij de koffie. Dus vond Ria het tijd om de rollen eens om te draaien en Klaske te trakteren. Op een paar heerlijke oliebollen bij de oliebollenkraam. “Ik kan mijn verhaal bij haar kwijt. Dat werkt bij ons beide kanten op.”

Bij de oliebollenkraam in Almere Buiten worden Klaske (91) en Ria (79) omringd door heerlijke dampen van vers gebakken oliebollen. De bakker schept een nieuwe lading uit het vet. Ria en Klaske kennen elkaar nu ruim tien jaar. Bijzonder genoeg vormen ze niet alleen een bezoekduo, maar zijn ze ook buren.

“Via een kennis kwam ik in contact met de Zonnebloem. Toen mijn man en ik verhuisd waren naar mijn huidige woning, kwam Ria bij ons op bezoek. En Ria is er na al die jaren nog steeds”, lacht Klaske.

Dagelijks leven Ria en Klaske nemen een hap van de met poedersuiker bestrooide oliebollen.

Ria is vrijwilliger van het eerste uur bij de afdeling Almere Buiten en zet zich al meer dan 25 jaar vol enthousiasme in voor de Zonnebloem. Klaske en Ria kletsen en lachen samen heel wat af.

“Ik kan mijn verhaal bij haar kwijt, dat werkt bij ons beide kanten op”

Klaske: “We hebben het vaak over het dagelijks leven en over vroeger.” “En zo af en toe roddelen we wat”, zegt Ria met een knipoog.

Vooruitgang Toen ze elkaar net leerden kennen, klikte het meteen. En door de jaren werd hun band alsmaar sterker. “Ik voel me op mijn gemak bij Klaske. Ook ik kan mijn verhaal kwijt bij haar. Dat werkt bij

december 2019

ons beide kanten op”, zegt Ria. Klaske knikt. Ze deelt dat gevoel. De geboren Friezin is inmiddels weduwe en heeft door een herseninfarct moeite met spreken. Ze gaat hiervoor elke week naar een logopedist. “Mijn spraak zal nooit meer hetzelfde worden, maar ik kan het met logopedie wel op niveau houden”, omschrijft ze. “Ria stimuleert me om elke week te blijven gaan en merkt vooruitgang. Dat vind ik erg fijn om te horen en dit motiveert me.”

Vaker aanwaaien Het liefst zou Klaske altijd op pad gaan met Ria. Helaas kan Ria niet elke week langskomen. “Ik voel me zo vrolijk bij Ria. Het liefst wil ik dat ze altijd komt.”

Ria lacht en zegt: “Ik kom graag langs en ga proberen om vaker aan te komen waaien!”

7

Ondertussen in

Sinds dit voorjaar is Frans Duijts ambassadeur van de Zonnebloem. Een rol die hij met plezier vervult, want de volkszanger heeft in korte tijd zijn hart verpand aan onze vereniging. Dat blijkt wel wanneer hij op uitnodiging van ZON aanschuift tijdens een smakelijk thuisdiner met deelnemers en vrijwilligers uit Driel. Niet alleen helpt hij in de keuken en blijkt hij een hoffelijke chauffeur, ook geniet hij met volle teugen van de gesprekken en huiselijke gezelligheid. Als toetje heeft hij bovendien een feestelijke verrassing in petto voor de gasten.

8

ZON

Ambassadeur Frans Duijts schuift aan in Driel

“ Dit smaakt naar meer”

I

n huize Willems komen in de middag al de heerlijkste geuren uit de keuken. De runderragout pruttelt in de pan en de huisgemaakte zuurkoolschotel in de oven kleurt steeds fraaier goudgeel. Vrouw des huizes Dits Willems bemant de keuken en Nel Versteeg, mede-gastvrouw en vrijwilliger, dekt de tafel als een ware professional.

“Ik weet precies hoe het hoort dankzij mijn restaurantdiensten bij MPS de Zonnebloem”, lacht ze. “Dits en ik gaan allebei graag mee als vrijwilliger met het schip.”

zit, schenkt Frans de glazen vol. “Jij past echt bij de Zonnebloem”, zegt Dorien. Henny knikt instemmend: “Gewoon en gezellig.” Frans glimlacht. “Ik had meteen een speciaal gevoel bij de Zonnebloem. Twee jaar geleden was ik voor een televisieprogramma op het schip.

Ik kreeg toen een beperkingenpak aan. Een ervaring die je ogen opent. Ik heb sindsdien zoveel respect voor mensen met een beperking. En een warm gevoel voor alle vrijwilligers die er voor hen zijn.”

Speciale gast Vandaag verwennen ze deelnemers uit hun eigen woonplaats Driel. Een etentje is natuurlijk altijd gezellig, maar voor de vrijwilligers en deelnemers uit Driel is het dit keer extra bijzonder. Want als speciale gast schuift Zonnebloemambassadeur Frans Duijts vanavond aan. Nel glundert als er een auto voor de deur parkeert. “Daar zal je ’m hebben.” Nel is fan van Frans en zijn muziek.

“Hij komt hier uit de buurt en ik ken zijn familie en hem al van kleins af aan.” Volgens goed gebruik komt Frans achterom en dan staat hij bij Dits in de keuken. “Dat ruikt goed”, zegt hij opgewekt. Dits gunt hem een kijkje in de oven en in de pannen. “Tijd om iedereen op te halen”, zegt ze. Spontaan biedt Frans aan om mee te gaan. “Nou, dat zullen ze wel leuk vinden”, lacht Dits, “echt aardig dat je dat aanbiedt”. Samen lopen ze naar buiten.

Beperkingenpak Drie stops verder en het is een gezellige boel in Frans’ auto. “Ik zag de buren al kijken”, grijnst Dorien Remkes, die voorin naast Frans zit. Als iedereen even later aan tafel

december 2019

Het is een gezellige boel in Frans’ auto

9

Ondertussen in

Goud waard Toen Frans de Zonnebloem begin dit jaar in een ­opgenomen boodschap feliciteerde met het 70-jarig jubileum voegde hij eraan toe dat we altijd een beroep op hem mogen doen. “Even daarna kreeg ik de vraag of ik ambassadeur wilde worden. Daar hoefde ik niet over na te denken, want sinds die ervaring op het schip wilde ik dat al. Ik zet me graag in voor deze prachtige organisatie. Als je gezond bent sta je er niet bij stil, maar dan zie je hoe je opa of oma lichamelijk beperkt raken of je ouders. En opeens zijn er die vrijwilligers, die vanzelfsprekend voor hen klaar staan. Die zorgen voor gezelligheid, een leuk uitje of vakantie. Dat is goud waard.”

Ouderwets gezellig “Ik geniet hier zo van”, zegt Henny Poessenauw.

“Geweldig dat Nel en Dits dit hebben georganiseerd”, valt Riet Weijman haar bij. “Het is weer ouderwets gezellig met elkaar.” De geur van ragoutpasteitjes vult de kamer en Frans staat op om een handje te helpen. Samen met Dits en Nel garneert hij de pasteitjes en serveert ze uit. “Wat hebben we een leuke middagen gehad samen”, vertelt Hennie nadat Frans een toost op het samenzijn heeft uitgebracht.

10

“ Jullie vrijwilligers zijn goud waard”

Traantje wegpinken Het ragoutpasteitje gaat er smakelijk in en er wordt volop gekletst en gelachen. Zoveel zelfs dat Frans soms een traantje moet wegpinken. “Ik houd van gezelligheid. Samen koken, eten, praten en lachen.

Heerlijk. Bij ons thuis komt er steevast wat lekkers op tafel en rond etenstijd kun je altijd gezellig aanschuiven.” Dorien stoot hem aan. “Kijk maar uit, want we komen bij je langs hoor.” Frans lacht. Als hij Dits en Nel in de keuken bezig ziet met het hoofdgerecht, biedt hij zijn diensten aan. Terwijl Frans de aardappels stampt en Nel en Dits de worsten snijden, vliegen de grapjes over en weer. Met z’n drieën zetten ze de dampende schalen op tafel. Boerenkool met worst en gegratineerde zuurkoolschotel met spekjes en gehakt. Iedereen smult er zichtbaar van en Frans schept sommigen met plezier drie keer op.

ZON

WILMA Vrijwilligers bedankt!

Tijd voor het toetje. De deelnemers weten dat ze een verrassingsdessert krijgen. Als Frans de mooie hartvormige jubileumtaart naar binnen draagt en het vuurwerk op tafel de kamer feestelijk verlicht, klinkt er spontaan applaus. “Dit jaar is het 70-jarig bestaan van de Zonnebloem. Dus ook 70 jaar vrijwilligers… deze taart is speciaal voor alle vrij­ willigers van de Zonnebloem!” zegt Frans. “En wij mogen ’m vandaag samen opeten.” Er gaat een enthousiast ‘hiep, hiep, hoera’ op voor alle vrijwilligers. Dan is het genieten geblazen, want het gebak valt bij iedereen in de smaak.

Feestje Na een kop koffie tot besluit is het tijd om huiswaarts te keren. Frans biedt zijn chauffeursdiensten weer aan en iedereen krijgt een lift naar huis.

“Bedankt, het was een feestje”, zegt Dorien bij ­vertrek. “Dat vond ik nou ook”, lacht Frans. “Heel leuk om eens zo’n kleinschalige activiteit van de Zonnebloem mee te maken. Gewoon thuis, gezellig onder elkaar. Verhalen horen. Ervaren wat een etentje als dit voor deze mensen betekent. Zien wat het werk dat al die vrijwilligers in het land doen voor zoveel mensen betekent. En ik heb net zo goed genoten.”

Wilma Oostdijk (43) uit Steenbergen is enorm actief als vrijwilliger bij de Zonnebloem. Ze gaat mee met aangepaste vakanties, helpt bij activiteiten en bezoekt mensen bij haar in de buurt.

Feestje Het is een feestelijk jaar voor de Zonnebloem. Er worden ter gelegenheid van onze 70-ste verjaardag allerlei leuke en bijzondere activiteiten georganiseerd. Ook door onze afdeling. Als eerste activiteit in dit jubileumjaar organiseerden we een groot feest voor zowel de vrijwilligers als de deelnemers. Op het eerste oog niet zo spectaculair misschien, maar voor de genodigden was het dat wel degelijk.

En niet alleen omdat we jarig zijn en omdat ons gemeenschapshuis na een grondige verbouwing voor het eerst weer open was. Maar vooral, omdat samenzijn, oude bekenden ontmoeten en gezellig bijkletsen onder het genot van een drankje, hapje en muziekje voor de aanwezige gasten altijd al een feest is.

Toch is deze middag anders dan anders. Het is extra sfeervol deze keer. Bij iedereen overheerst een echt feestgevoel. Of het nu komt door de mooie muziek van het koor, de loterij met aantrekkelijke prijzen, het prachtig gerestaureerde en aangepaste gemeenschapshuis, of door de 8-jarige Sofie die haar communiegeld aan de Zonnebloem doneert…

Alles valt deze dag samen.

Na afloop zijn de bedankjes voor mij als gastvrouw en voor alle andere vrijwilligers die de middag hebben georganiseerd niet van de lucht. Reacties als: ‘Wat was het weer gezellig.’ En ‘Tjonge wat heb ik genoten.’ Ik zie iedereen met een opgewekt gezicht naar huis gaan. En besef hoeveel deze geslaagde middag voor de deelnemers betekent. Hier kunnen ze nog een hele tijd op teren.

Het is dat gevoel dat je echt iets voor andere mensen betekent, dat me ooit bij de Zonnebloem bracht. En ik weet zeker dat dat voor heel veel anderen geldt, die de afgelopen 70 jaar vrijwilligerswerk bij onze mooie vereniging hebben gedaan. Hopelijk inspireert het ook komende generaties, zoals de 8-jarige Sofie, om vrije tijd en geld aan de Zonnebloem te geven. Het is geweldig om te doen en je doet er heel veel andere mensen een groot plezier mee.

Een mooier verjaardagscadeau kan ik me niet indenken.

december 2019

11

Bij elkaar

Tineke Oevering (68) Woont in Drachten Zorgt graag voor anderen

Coby Heidsma (78) Woont in Drachten Bekijkt alles positief

Vriendinnen voor het leven 12

ZON

De vriendschap tussen Coby Heidsma en Tineke Oevering gaat 47 jaar terug in de tijd. In 1972 woonden de dames met hun gezinnen aan de Smidshuizen in Drachten. Ze bouwden al snel een bijzondere band op. Inmiddels zien ze elkaar ook bij de Zonnebloem, waar Coby deelnemer is en Tineke vrijwilliger.

Meestal begint een Zonnebloemvriendschap zo, maar de band tussen deze twee vriendinnen was al voor de Zonnebloem niet stuk te krijgen.

H

et is een gezellige kliederboel tijdens de workshop ‘Chocolade maken’ bij Banketbakkerij Boonstra in Drachten. Coby, Tineke en de andere deelnemers maken een hart van chocolade, truffels en marsepeinbolletjes, in chocolade gedoopt. Het wordt een gezellige middag, waar de vriendinnen met volle teugen van genieten. De tijd vliegt voorbij en voor ze het weten is het alweer tijd om naar huis te gaan.

Jong en vitaal Moe maar voldaan gaan de dames naar Coby’s appartement, schuin tegenover de banketbakkerij. Coby: “In mijn hoofd voel ik me heel jong en vitaal, maar mijn lichaam werkt niet altijd mee. Zo lief dat Tineke daarom mijn hondje Luca nog even wilde uitlaten. Ik was echt heel moe van de workshop.”

Goud waard De zorgzaamheid van Tineke staat centraal in de vriendschap die de dames koesteren. In de 47 jaar dat ze elkaar kennen, hebben ze veel meegemaakt.

Mooie en moeilijke momenten. “Tineke is er altijd voor me”, vertelt Coby. “Toen ik na twee rugoperaties het gevoel in mijn benen kwijtraakte, was ik pas 43.

Het heeft een hele tijd geduurd, voordat ik kon accepteren dat ik nooit meer kon lopen of staan. En toen mijn man een hartstilstand kreeg – ik was een dag ervoor zeventig geworden – stond Tineke ook aan mijn zijde. Een aantal dagen later overleed hij en konden de kinderen en ik gelukkig weer op haar steun reke-

december 2019

elke dag naast haar bed. Maar Coby is er ook altijd voor mij, hoor. Omdat ze in een rolstoel zit, komt ze minder vaak bij mij dan ik bij haar, maar ze ís er wel.

Coby laat altijd van zich horen of stuurt een bloemetje als het even wat minder gaat.”

“Coby laat altijd van zich horen” nen. Ze was en is er als we haar nodig hebben.” En ook jaren later als Coby in het ziekenhuis belandt en zelfs kantje boord ligt op de Intensive Care, staat Tineke haar bij. “Ze is echt mijn steun en toeverlaat. Mijn kinderen zeggen altijd: ‘Tineke is goud waard’. Zij hebben in de loop der jaren, net als ik, een bijzondere band met haar opgebouwd.”

Naast haar bed Voor Tineke betekent de vriendschap met Coby eveneens veel. “Ik heb altijd in de zorg gewerkt. En de band met Coby is door de zorg alleen maar intensiever geworden. In de periode dat zij in het ziekenhuis lag – zij werd toen een maand lang in slaap gehouden – zat ik

Rummikub Gelukkig kunnen de dames ook ontzettend veel met elkaar lachen. Ze zien elkaar geregeld voor een potje rummikub of andere spelletjes. Soms gaan ze samen fietsen, Tineke op de fiets en Coby in haar scootmobiel. Ze bezoeken dan een tuincentrum of gaan lekker koffiedrinken in Drachten. Tineke is sinds kort gepensioneerd en besloot daarna vrijwilligerswerk te gaan doen.

Het werk bij de Zonnebloem geeft haar veel voldoening.

Gezellig kletsen Coby is blij dat ze zich vorig jaar bij de Zonnebloem heeft aangemeld. “Ik ga best veel op pad en wandel elke dag met mijn hondje. Maar ik vind het ook leuk om eens wat anders te doen en ­andere mensen te leren kennen.” Het duurde best een tijd voordat ze daaraan toegaf. “Ik probeer flink en positief te zijn en dat lukt aardig, maar het is niet altijd gemakkelijk. Met Tineke praat ik daar soms over, maar onze gesprekken gaan meestal over koetjes en kalfjes. We hebben het over wat ons bezighoudt en natuurlijk praten we veel over de kinderen en kleinkinderen. Gezellig kletsen kunnen we prima. We hebben dan ook heel wat jaren om uit te putten!”

13

V

Vitamine

Iedereen aan MPS de Zonnebloem trok veel bekijks toen het ter gelegenheid van ons 70-jarig jubileum voor anker lag bij de Wereldhavendagen, van 2 tot en met 8 september in Rotterdam. Iedereen was welkom om aan boord een kijkje te nemen.

Eerst waren er rondleidingen voor vrijwilligers, deelnemers en donateurs en vervolgens voor het Nederlandse publiek. Een unieke kans waar gretig gebruik van werd gemaakt. Maar liefst 6.000 mensen bezochten ons schip.

14

A

an de Wilhelminapier, op een steenworp afstand van Hotel New York, eens het vertrekpunt van de beroemde Holland Amerika Lijn, ligt ons boegbeeld fier te schitteren in het zonlicht.

Op de achtergrond de duizelingwekkende toren ‘De Rotterdam’ van de vermaarde Rotterdamse architect Rem Koolhaas. Maar daar komen de drommen mensen op de kades niet voor. Zij willen het maritieme spektakel aanschouwen. Van baggerschepen tot de indrukwekkende vloot van de marine, maar ook duikvaartuigen en politieschepen, soms compleet met helikopter. Schepen die je alleen tijdens de Wereldhavendagen van zó dichtbij kunt bekijken en bezoeken.

ZON

boord!

Uitgestippelde route Daan en Sophie stormen vanaf de kade de loopbrug van MPS de Zonnebloem op. Hun vaders volgen lachend in hun kielzog. “Ze vinden het geweldig om een keer zo’n groot cruiseschip te bekijken.” Vele nieuwsgierigen volgen en al gauw staat er een hele stoet op de loopbrug. Eenmaal aan boord heet een vrijwilliger iedereen welkom en drukt mensen een kleine folder in de hand met een plattegrond en een uitgestippelde route. De route leidt langs alle hoogtepunten: van de salon tot de verwenbadkamer en van het zonnedek tot de machinekamer. Overal staan vrijwilligers klaar om toelichting te geven en eventuele vragen te beantwoorden.

december 2019

Kriebels In de verwenbadkamer luisteren twee dames aandachtig naar de uitleg van een vrijwilliger. “Geweldig wat er allemaal mogelijk is op zo’n schip”, klinkt het. Even verderop kijken mensen hun ogen uit in de tijdelijke dialysekamer.

“Ongelofelijk dat er vier reizen per jaar een dialyseapparaat aan boord is. Ik had er geen idee van. En ook nog obesitashutten. Het is heel indrukwekkend om al die verschillende voorzieningen te zien. Dit schip is zó compleet.” Op het zonnedek lopen een moeder en dochter gearmd rond. “Zo leuk dat je nu eindelijk weet waar ik de hele week ben”, stoot ze haar dochter aan. “Ben?” zegt de dochter. Moeder Hellen schiet in de

“ Als ik hier loop krijg ik meteen weer de kriebels” lach. “Ik ben jaren mee geweest als ­vrijwilliger. Maar nu al een tijd niet meer”, vertelt ze. “Als ik hier loop krijg ik meteen weer de kriebels en bij deze heb ik besloten: ik ga weer mee!”

“Wat een prachtig schip” Een jongetje holt op het zonnedek verbaasd op de Zonnebloemauto af.

“Hoe is die hier nou gekomen?”, vraagt hij zich hardop af. Zijn moeder lacht.

15

V

Vitamine

“Goeie vraag.” Ze vertelt dat ze hier is, omdat haar collega’s van het Franciscus Gasthuis vrij nemen om als verpleegkundige mee te gaan met de vaarreizen.

“Ik was nieuwsgierig en wilde dit schip graag zelf eens bekijken. Wat een prachtig schip! Het restaurant, zo chique. Ik ben verrast hoe luxe het allemaal is. Echt heel leuk om dit eens met eigen ogen te zien. Ik begrijp wel dat mijn collega’s hiervoor vrij nemen.

Sterker: ik ga het zelf ook doen.”

“Waar slaap jij nou mama?”

Daphne Stuij heeft twee uur gereisd met de trein vanaf Hoorn om haar dochter Liset (6) het schip te laten zien. “Ik ben trots op dit schip en vind het leuk dat ik het vandaag aan mijn dochter kan laten zien. Laatst lag het in Hoorn, maar dan mag je niet aan boord. Daarom ben ik heel blij met

16

“ Fantastisch dat je de kans krijgt om overal rond te kijken” deze mogelijkheid.” Daphne gaat al vanaf haar negentiende mee als vrij­ williger. “Alleen het jaar dat Liset is ­geboren heb ik overgeslagen, verder niet. Het is echt een speciale week voor mij. Ik geniet er zo van.” Liset wordt ­ongeduldig. “Kom”, trekt ze aan haar hand, “Waar slaap jij nou mama?” ­Daphne lacht en troont haar mee naar de hutten. Liset rent voor haar uit.

“Zie je, die is ook al besmet. Het zou leuk zijn als ze over twaalf jaar zelf ook meegaat”, knipoogt Daphne.

ZON

Speciale dagen Er zijn ook honderden afdelingsvrijwilligers die van de gelegenheid gebruikmaken om voor het eerst het schip te bewonderen. Joyce Biekram is één van hen. “Ik ben al lang vrijwilliger bij de Zonnebloem, maar ben nog nooit op het schip geweest. Een collega in het ziekenhuis vroeg of ik zin had om mee te gaan. En ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben. Het is bijzonder goed geregeld allemaal. Ik raad iedereen aan om een keertje te gaan kijken. Leuk om naast wat je lokaal doet ook eens te ­kijken wat er landelijk gebeurt. Ik zou graag een keer als vrijwilliger mee willen varen.” Jeannet Krootjes is ook voor het eerst aan boord. “Ik vind het een prachtig schip. En complimenten voor alle vrijwilligers die klaar staan om iedereen uitleg te geven. Het is echt super ge­ organiseerd.” Een van die vrijwilligers is Martha van de Wijngaard. “Ik sta hier als trotse Zonnebloemvrijwilliger.

Onlangs ging ik voor de 23ste keer mee als verpleegkundige. Ik voel me thuis op dit schip en vind het leuk dat iedereen kan zien hoe bijzonder het hier is. En ­natuurlijk dat ik daar van alles over mag vertellen.”

“ Ik snap nu wat hem zo aan de Zonnebloem verbindt” Kleurenspektakel Ook deelnemers beleven bijzondere dagen aan boord. Zoals Vincent Catsburg, die met zijn vrouw Erna – zij is Zonnebloemvrijwilliger – zaterdag bleef overnachten. “Dit schip is voor mij ideaal.

Het is ruim, van alle gemakken voorzien en de zorg is geweldig.” Erna glimlacht, want zo hebben ze elkaar jaren geleden ontmoet. “We hebben al een aantal fijne december 2019

Ronald bedankt!

Kapitein Ronald Keikes is als kapitein van MPS de Zonnebloem voor velen een bekend gezicht.

Binnenkort zwaait hij af. Daarom een afscheidsgroet, namens alle vrijwilligers: “Ronald bedankt en het allerbeste gewenst!”

vaarreizen meegemaakt,” vertelt ze, “maar dit was uniek. Er was zaterdagavond een botenparade.” Vincent valt haar bij: “Al die schepen bij elkaar, dat is zo indrukwekkend. Je komt ogen tekort.” Tot slot was er vuurwerk. “Het was een wondermooi gezicht. Al die verlichte schepen en erboven een kleurenspektakel tegen de gitzwarte hemel. Toen het klaar was gingen alle schepen toeteren. Dat voel je gewoon in je buik.” Vincent knikt. “Het was onvergetelijk.”

Onder de indruk Vincent en Erna en ook Daphne en Liset gaan nog een paar uurtjes de kade op.

Wandelen langs de schepen, misschien een demonstratie meepakken en genieten van de zon. Froukje Oomen staat op het punt het schip te verlaten: “Bedankt voor jullie gastvrijheid en alle informatie.

Het was geweldig om dit mee te maken”, zegt ze enthousiast. “Een vriend van mij is vrijwilliger en vroeg me vandaag mee te gaan. Ik ben erg onder de indruk van het schip. Zelf ben ik nog geen vrijwilliger, maar ik ga dat zeker worden. ” Even verderop loopt een echtpaar. “Ik ga al jaren mee als vrijwilliger.

Nu heb ik eindelijk de kans om het schip aan mijn vrouw te laten zien”, vertelt de man. Zijn vrouw vult aan: “Fantastisch dat je de kans krijgt om overal rond te kijken. Ik snap nu wel wat hem zo aan de Zonnebloem verbindt.”

17

Hoe feest jij?

Al onze vrijwilligers zijn bijzonder. Al 70 jaar! Het maakt niet uit hoe vaak je meehelpt met een activiteit. Of hoe lang je je al inzet voor de Zonnebloem. Het enige en allerbelangrijkste is: jouw enthousiasme om vrijwilliger van de Zonnebloem te zijn. Ook daarom is onze zeventigste verjaardag een feestje waard!

18

Feestelijk lintje!

“Enorm veel energie”

Tien jaar vol plezier

Wie zich op een bijzondere wijze inzet als vrijwilliger kan zomaar op een dag verrast worden. Het overkwam dit jubileumjaar vele tientallen Zonnebloemvrijwilligers. Zoals ook Aty Valkhof van de afdeling Heelsum-Renkum. Op Koningsdag had het Zijne Majesteit de Koning behaagd en ontving Aty een lintje.

“Mijn dag kon niet meer stuk”, blikt ze terug op haar Koninklijke onderscheiding. Aty ging achttien keer als verpleegkundige met een Zonnebloemvakantie mee, is nu bestuurslid en doet bezoekwerk.

Eric Schneider uit Beverwijk ging in september voor de vijfde keer mee als vakantievrijwilliger op MPS de Zonnebloem. Door zijn werk en gezinsleven zaten er heel wat jaren tussen zijn vijfde en zijn eerste reis in 1996. Dat was toen een week om nooit te vergeten. “Ik begeleidde een deelnemer die het hele jaar door aan huis gekluisterd zat, omdat hij amper mobiel was. Hij leefde op het schip helemaal op en nam na een mooie vakantie met tranen in zijn ogen afscheid. Dat ik als vrijwilliger kan bijdragen aan een onvergetelijke week voor deelnemers, is bijzonder. Door de positieve inborst van veel deelnemers kijk ik optimistischer naar het leven van alledag. Dit vrijwilligerswerk geeft me enorm veel energie.”

Cisca van Middelkoop van de afdeling Rotterdam-Reijerhof bereikte in dit jubileumjaar van de Zonnebloem zelf ook een mijlpaal. Net als vele andere vrijwilligers. Cisca zet zich al tien jaar enthousiast in voor allerlei Zonnebloemuitjes. Van vakanties naar Limburg tot kleinschalige activiteiten. Cisca draait er haar hand niet voor om. “Ik doe het echt met alle liefde. Het leukste blijven de gezamenlijke middagen die we maandelijks houden. Ik heb zo’n goede band met de deelnemers, dat ik dat het gezelligst vind!”

ZON

Vol lof over Bennebroek

Feest in Harreveld

Honderd kerstengeltjes

Veel afdelingen van de Zonnebloem bestaan al heel wat jaren. Zo ook Bennebroek-Vogelenzang. Daar vierden de deelnemers, (oud)vrijwilligers en (oud)bestuurders dit jaar de vijftigste verjaardag van hun afdeling.

Ze genoten van een feestelijke dag met muziek, gezelligheid en heel wat verhalen over toen en nu. Voor de vrijwilligers was er een uitgebreid ­diner. Voorzitter Hans Groen: “Ook de burgemeester kwam langs en sprak mooie woorden over onze ­vrijwilligers. Het was een geslaagd feest, waar we nog vaak met plezier op zullen terugkijken.”

Ook de afdeling Harreveld is al een halve eeuw actief. Reden voor een feestje! Tijdens de jubileumdag werden er ook drie vrijwilligers in het zonnetje gezet voor meer dan tien jaar trouwe dienst. ’s Middags stonden de deelnemers al te trappelen om zich bij het feest te voegen en iedereen was dan ook mooi op tijd binnen. Een komisch duo zorgde voor het entertainment. “Iedereen vond het hilarisch”, zegt vrijwilliger en secretaris Willemien Wolters. Dat niet alleen de vrijwilligers maar ook de deelnemers bij dit feest aanwezig zouden zijn, stond voor de afdeling buiten kijf. “De deelnemers staan bij ons op de eerste plaats. Samen met de vrijwilligers kan er veel en daarom hopen we op nog meer geweldige jaren!”

Deelnemer Hilda Mozes zorgt dat de kerst er bij de vrijwilligers en deelnemers van de afdeling Leek extra feestelijk uitziet. Ze sloot zich twee jaar terug aan bij de Zonnebloem en gaat graag en vaak met haar bezoekvrijwilliger Karlien op pad. Hilda haakt dat het een lieve lust is. Als bedankje voor de deelnemers en vrijwilligers van de afdeling heeft ze inmiddels honderd kerstengeltjes gehaakt. “Ik haak mijn hele leven al. Als dank voor de kerstengeltjes kreeg ik nieuwe garens, zo kan ik weer vooruit!”

december 2019

19

70 Zorgeloze Zonnebloemdagen

Hartenwensen gaan in vervulling Waarmee maak je jouw deelnemer intens gelukkig? Tijdens de 70 ­Zorgeloze Zonnebloemdagen konden vrijwilligers afgelopen voorjaar hartenwensen voor deelnemers indienen. Zeventig deelnemers zagen hun hartenwens in vervulling gaan en kregen een geheel verzorgde dag, inclusief vervoer met de aangepaste Zonnebloemauto, aange­ boden. Zo beleefden Thea Schoemaker, Marja Vos, Piet en Ria Koster, mevrouw De Weger en vele anderen de dag van hun leven!

Piet en Ria Koster bezochten Apenheul

“ Waarom? Soort zoekt soort!”

E

chtpaar Piet en Ria werd verrast toen hun hartenwens in vervulling ging. Ada Meuleman, bestuurslid van de afdeling Voorschoten vertelt: “Het zijn twee ontzettend lieve, trouwe deelnemers.

Ze hebben zelf geen kinderen en er is weinig familie in de buurt. Bovendien wordt het steeds moeilijker voor ze om op pad te gaan. Daarom dacht ik meteen aan hen toen we een hartenwens mochten indienen.”

Broers of zussen Het echtpaar wilde altijd al naar Apenheul. Waarom? “Soort zoekt soort”, zei Piet als grapje. Ondanks de fysieke problemen, blijft het echtpaar altijd lachen. Klagen doen ze nooit. Zelfs niet nu blijkt dat dit misschien wel het laatste uitstapje is geweest dat ze samen konden maken. Het gaat namelijk

20

steeds minder goed met Piet. Maar van de herinnering aan die mooie dag in Apenheul genieten ze nog steeds.

Vergissing Bijzonder detail was dat chauffeur en vrijwilliger Mart dacht dat het dierenpark in Amersfoort lag. Dat was een niet zo handige vergissing! Want vervolgens was het aansluiten in de file richting Apeldoorn. Ze waren er uiteindelijk pas om twaalf uur, maar dat mocht de pret niet drukken. In het park waren de aapjes niet van de scootmobiel van Piet te krijgen. Ze bleven maar aan het doosje peuteren waar de lader in zat. Waarschijnlijk op zoek naar eten. Piet en Ria hebben genoten van de heerlijke dag en denken met heel veel plezier eraan terug.

ZON

Thea Schoemaker ging pootjebaden in de zee

“Ik ben een echt watermens”

E

en jaar of drie geleden ging Herman Bal als vakantievrijwilliger mee naar Scheveningen.

Ook Thea Schoemaker was daarbij. Ze bezochten de pier en het strand, maar het was te koud om met hun voeten de zee in te gaan. Herman kwam er tijdens die vakantie achter dat Thea stapelgek is op de zee. “Ik ben een echt watermens. Dol op zwemmen, de zee en varen met een boot.”

Branding Toen Herman een hartenwens kon indienen voor een deelnemer, twijfelde hij geen seconde. Thea uit Twente moest en zou nog een keer naar de kust gaan, maar dan ook met haar voeten ín de branding. Dus die wens schreef hij op en die diende hij in.

Vreugde Toen bleek dat deze hartenwens vervuld zou worden, reageerde Thea erg blij en verrast. Er was plek zat in de Zonnebloemauto, dus besloten ze nog een deelnemer en vrijwilliger mee te vragen, Marion en Janneke. Hoe meer zielen, hoe meer vreugde, vonden ze.

Omdat het weer niet helemaal meezat, wachtten ze een paar dagen af en op 6 juni was het zover. Herman haalde die ochtend iedereen van huis en samen reden ze 180 kilometer naar Zandvoort. Het was een ontspannend ritje en iedereen had er zin in. Hoe dichter het stel bij Zandvoort kwam, hoe harder de zon ging schijnen. En dat bleek de rest van de dag ook zo te blijven.

december 2019

Blauwe Loper Na koffie met gebak bij een gezellig strandpaviljoen begon het zware werk.

Herman had speciale strandrolstoelen gereserveerd, maar het was nog een hele klus om ze bij de kustlijn te krijgen.

Gelukkig is er de zogenaamde Blauwe Loper, een goed begaanbaar pad naar het water. “De banden van de rolstoel waren niet hard genoeg opgepompt, maar samen hebben we het toch mooi gefikst. En die blik op Thea’s gezicht toen ze met haar voeten in het water stapte, die vergeet ik nooit meer.

Ze was zo dankbaar en blij. De vreugde was echt van haar gezicht af te lezen”, vertelt Herman. “Ik voelde mijn voeten in het zachte zand een beetje wegzakken en daardoor kon ik even zelfstandig staan”, vertelt Thea. “Dat gaf een heel bevrijdend gevoel. Ik bloeide er enorm van op.”

IJscoupe Na droge kleren te hebben aangetrokken, gingen ze de stad in. “Want dat gebeurt nu eenmaal als je met drie dames op stap bent”, lacht Herman. Op de boulevard kijken ze hun ogen uit en genieten van de wind, de zeelucht en de rust. Op het terras bestellen ze een heerlijke ijscoupe en daarna is het weer tijd om terug naar Twente te gaan.

Herman: “Onderweg hebben we ergens pannenkoeken gegeten en rond een uur of negen ’s avonds was iedereen weer thuis. Het was een onvergetelijke dag voor Thea en Marion, maar ook voor mijzelf en Janneke. Het geeft een heel voldaan gevoel om zoiets moois voor een ander te mogen doen.”

21

70 Zorgeloze Zonnebloemdagen

Mevrouw de Weger zocht haar beste vriendin op

“ We wilden niets liever dan samen zijn”

A

ls voorzitter van de afdeling Berlicum-­ Middelrode, werd Ton van de Kerkhof getipt door een vrijwilliger die regelmatig een bezoekje brengt aan mevrouw De Weger. Zij had haar beste vriendin al zeker tien jaar niet meer gezien en wilde dolgraag een keer met haar afspreken.

Hartsvriendinnen Sinds de eerste klas van de lagere school zijn de dames hartsvriendinnen.

Ze zijn onafscheidelijk en delen ook na hun schooltijd een warme vriendschap met elkaar. Ton: “Die vriendschap duurt al zeker 80 jaar, want beide dames gaan inmiddels richting de 90. Tot voor enkele jaren geleden kwamen ze geregeld bij elkaar op bezoek, maar vanwege de lichamelijke beperkingen is dat helaas niet meer mogelijk. Ze beschikken niet

over een aangepaste auto en meneer De Weger durft de reis van Berlicum naar Roosendaal niet te maken.”

Kletsen over vroeger De vriendinnen waren dan ook blij verrast toen ze elkaar weer konden zien. Ze hebben die dag geen uitstapje gemaakt, maar zijn eigenlijk vooral samen geweest. Dat was hun hartenwens. Gezellig samen zijn en kletsen over vroeger. Het was heel speciaal voor ze om weer samen te zijn. In de afgelopen jaren was er contact via telefoon en ze stuurden elkaar kaarten, maar het is toch extra bijzonder om elkaar in het echt te zien. Op dit moment gaat het helaas niet zo goed met mevrouw de Weger. Zij verblijft in een verzorgingshuis. Ton: “Dat is zwaar, maar het ook fijn dat ze in goede handen is. Ik ben daarom extra blij dat deze hartenwens voor haar in vervulling is gegaan.”

“Bedankt voor je bezoek!”

“Bedankt voor de fijne reizen!”

“ Ik kijk enorm naar uit naar de bezoekjes van Giel. Met hem kan ik de hele wereld aan.

Ik hoop dat hij weet hoeveel zijn bezoekjes voor me betekenen.”

“ Ik ga graag mee met het schip. Ik ben aan boord bevriend geraakt met twee vrijwilligers, dus zij zijn extra speciaal voor mij. Maar ik vind alle vakantievrijwilligers helemaal top!”

Dit bedankje is voor alle bezoekvrijwilligers!

En speciaal van Toos Boerop voor Giel Elias

Dit bedankje is voor alle vakantievrijwilligers.

En speciaal van Marielle van Veen voor Agnes en Stefanie

22

ZON

Marja Vos ging op visite bij haar broer en neefjes

“Ik kijk er met een grote glimlach op terug”

T

ineke Burmania van de afdeling St. Annaparochie twijfelde geen moment bij het indienen van de hartenwens. “Marja Vos ­verdient het gewoon! Zij zit in een elektrische rolstoel en kan, als haar man niet thuis is, amper het huis uit.”

Even stil Marja mist haar broer en zijn zoontjes.

Zij wonen in Bussum en Marja in Oude Bildtzijl, dat is dik anderhalf uur rijden.

“Het is best zwaar als je zelf nergens naartoe kunt. Toen ik werd gebeld met de mededeling dat ik mijn broer en neefjes mocht opzoeken, was ik er even stil van. We waren net aan het eten en het bestek viel gewoon uit mijn handen”, vertelt Marja.

Knuffelen Broer en zus zien elkaar af en toe tijdens verjaardagen of andere familiegelegenheden, maar dat beperkt zich tot zo’n twee á drie keer per jaar. “En dat is gewoon te weinig. Mijn neefjes zijn inmiddels vijf en acht jaar oud en je kunt nu zo gezellig met ze kletsen. Als ik

ze zie, rennen ze op me af om te knuffelen. Dat is heerlijk.

We hebben ook echt genoten van het samenzijn. Ik kijk er met een grote glimlach op terug. Die ‘quality time’ vind ik heel fijn. Bovendien komen er allerlei mooie herinneringen naar boven als ik terug ben in Laren. Dat is mijn geboortedorp. We waren thuis met vier kinderen en we gingen ge­ regeld naar het bos in Laren. Lekker rennen, spelen met de hond en ver­ stoppen achter de bomen. Dat voelt als thuis. Als ik dan op bezoek ben bij mijn broer, komt dat gevoel weer ­helemaal naar boven.”

Zelf op pad Inmiddels heeft Marja sinds een aantal maanden een eigen auto aangeschaft, zodat ze ook zelf op pad kan. “Dat uitje met de Zonnebloemauto heeft hier wel de doorslag voor gegeven. We hebben in de afgelopen maanden al meer gedaan dan in de afgelopen drie jaar. En dat voelt heel goed.”

“Bedankt voor de leuke uitjes!” “ Een leuke kaartmiddag, een mooie vaartocht.

Wij genieten er met volle teugen van. De vrijwilligers staan altijd voor ons klaar. Dat is fijn, want dan heeft mijn man ook weer eens vrij.”

Dit bedankje is voor alle afdelingsvrijwilligers!

En speciaal van Agaath en Herman de Jong voor de vrijwilligers van de afdeling Nieuwkoop-Noorden december 2019

23

Pak jouw extra feestelijke VrijwilligersVoordeel We hebben ruim 3.200 gratis dagjes uit voor je in de aanbieding. Als dank voor geweldige We hebben 3.200 gratis dagjes uithet voor je in werk dat jij doet.

Gratis entree voor 2 personen

Uitgelicht

de aanbieding. Als dank voor het geweldige Bestel je kaarten vanaf 16 december 18.00 uur THIS IS HOLLAND Amsterdam

werk dat jij doet.Ontdek, beleef en

op mijnzonnebloem.nl

• G een internet? Kijk of een familielid, kennis of collega-vrijwilliger voor je kan bestellen.

• Lukt dat niet? Bel dan het Dienstencentrum: Bestel je kaarten vanaf 17 december 18.00u op Mijnzonnebloem.nl Vakantiebeurs (076) 564 64 64 (werkdagen: 8.30 - 17.00 uur én maandag • Geen internet? Kijk of een familielid, kennis of collega-vrijwilliger Utrecht 16 december: 18.00 - 20.00 uur). voor je kan bestellen.

Bereid je goed • Je kunt voor één gratis aanbieding voor één of twee personen • Lukt dat niet? Bel dan het Dienstencentrum: voor op je komende076 564 64 64 kaarten bestellen. vakantie in eigen land (werkdagen: 8.30-17.00u én maandag 17 december: 18.00-20.00u). of buitenland.

• In hetkaarten tweede, derde en vierde kwartaal krijgen vrijwilligers die • Heb je dit jaar al kaarten besteld? Vrijwilligers die nog geen ditdecember jaar nog niet eerder gratis kaarten hebben besteld voorrang. hebben bemachtigd, krijgen voorrang. Zij hebben van 17 Zeehondencentrum • Z

ijn de 20 gratis kaarten op of zit er niets voor je gading bij?

Pieterburen tot 20 december 20.00u de kans om kaarten te bestellen. Na Kijk dan op ons kortingsaanbod, met kortingen van minimaal Kijk mee bij de december komen de kaarten die overblijven beschikbaar voor iedereen. dagelijkse opvang 25% die het hele jaar gelden. ervaar Nederland in vogelvlucht!

van zeehonden.

Kijk voor meer informatie en het volledige aanbod op Kaarten aanvragen kan t/m 22 maart 2020. Ze zijn geldig t/m 31 maart 2020. Soms geldt een afwijkende geldigheidsdatum.

Overige aanbiedingen Musea & kastelen Museum Hindeloopen • Museum de Proefkolonie, Frederiksoord • Stedelijk Museum Coevorden • Openluchtmuseum Ellen & Brammert, Schoonoord • Stedelijk Museum Kampen • Tinnen Figuren Museum, Ommen • Nederlands Watermuseum, Arnhem • Noordveluws Museum, Nunspeet • Frans Hals Museum, Haarlem • Joods Historisch Kwartier, Amsterdam • Verzetsmuseum Amsterdam • Westfries Museum, Hoorn • Dordrechts Museum • Humanity House, Den Haag • Museum Vlaardingen • Historisch Museum de Bevelanden, Goes • Industrieel Museum Zeeland, Sas van Gent • Museum Het Warenhuis, Axel • Oosterscheldemuseum, Yerseke • Zeeuws Museum, Middelburg • Geofort, Herwijnen • Museum Jan Cunen, Oss • Nederlands Steendrukmuseum, Valkenswaard • Bonnefantenmuseum, Maastricht • Nederlands Mijnmuseum, Heerlen Overige uitjes Actief Twente, Borger • Almere Jungle, Almere • Corrosia Theater, Expo & Film (voorstelling naar keuze), Almere • Rondvaart Rederij Lovers, Amsterdam • Bavaria Brouwerijcafé, Lieshout

Wees er snel bij, op = op