ZON 3 Herfst 2018

ZON Oktober 2018 5e jaargang, nummer 3

Deze herfst 3.000 gratis dagjes uit

Voor vrijwilligers bij de Zonnebloem

Zij aan zij over de hei

“Samen op pad, dubbel genieten�

Onbeperkt Eropuit in Drents Museum Meekijken bij een vakantie nieuwe stijl Diny Bakx: al 60 jaar vrijwilliger!

In dit nummer 13

In een rij over de hei

4

16

7

En verder: Wat doe jij?

De column van Wilma Baanbrekend De foto van Gebke de Visser Onbeperkt Eropuit Kort en actueel Er kan zoveel meer in...

VrijwilligersVoordeel De dag van Gaby

Nationale Vereniging de Zonnebloem Postbus 2100 | 4800 CC Breda Zorgvlietstraat 491 | 4834 NH Breda Tel. (076) 564 64 64 | Fax (076) 564 63 00

2

6 9 13 16 21 21 22 23 24

dienstencentrum@zonnebloem.nl zonnebloem.nl ING: NL72 INGB 0001 0985 10 Rabobank: NL03 RABO 0108 9019 98

10

De kunst van toegankelijkheid

Lokaal of regionaal, hoe verdeel je de taken?

Hoofdredactie: RenĂŠ Rijkers (zon@zonnebloem.nl) Concept en realisatie: Commond

Aan dit nummer werkten (o.a.) mee: Peter Venema, Ingrid Bertens, Michel Campfens, RenĂŠ Bouwman, Manon van Wijnen.

ZON

MARC

Goede vaart

Dat is nog ’ns een gouwe ouwe

17

14

Op rozen in de Kasteeltuinen

18 Voor het eerst zelf op afdelingsvakantie

Bijblijven? zonnebloem.nl mijnzonnebloem.nl facebook.com/dezonnebloem @DeZonnebloem Kijk voor onze privacyverklaring op zonnebloem.nl of mijnzonnebloem.nl.

Geen internet? Vraag dan een papieren versie op via het Dienstencentrum.

oktober 2018

“Ons schip is prachtig en de vaarreizen zijn ge­ weldig”, mijmert de vrijwilliger terwijl we op het zonnedek naar de ondergaande zomerzon kijken.

“Maar het is wel het buitenbeentje van onze vere­ niging.” Behoedzaam kijk ik haar aan. “Hoe bedoel je?”, vraag ik. “Nou, ik ben ook plaatselijk actief en als ik bij de afdeling vol vuur over mijn vaarreizen vertel, merk ik dat men het schip toch vaak als een andere tak van sport ziet.” Ik knik. “Dat is mij ook opgevallen”, antwoord ik. “Er is wel alom enthou­ siasme en trots, maar ook een zekere afstand.

Terwijl we toch allemaal werken voor dezelfde mensen, met hetzelfde doel.”

Het is half augustus en ik ben voor de tweede keer een week met ons schip mee. Opnieuw is het een belevenis van jewelste. Het vakantieplezier van de vakantiegasten raakt me diep. Hoe zij genieten van kleine dingen. Hoe zij soms tot tranen geroerd zijn door alles wat er voor hen wordt gedaan. Er ontstaan vaak mooie vriendschappen aan boord, tussen vrijwilligers en vakantiegasten maar ook binnen deze groepen. En ik ben hevig onder de indruk van de bevlogen inzet van vrijwilligers en bemanning. Van ’s morgens zeven tot ’s avonds rond de klok van twaalf keihard werkend, zichzelf wegcijferend voor anderen. Niet bepaald een luizenbaantje. “Maar je krijgt er zoveel voor terug”, zeggen ze dan. Dat moet ook wel, als je bedenkt dat sommige verpleegkundigen een kwart van hun vakantiedagen voor deze Zonnebloemreis opofferen.

Teruggekomen in Arnhem zie ik vakantiegangers met betraande ogen afscheid nemen van de vrijwilligers. Een vakantiegast van in de negentig ging speciaal op zoek naar één jonge verpleeg­ kundige vrijwilliger om haar aan haar dochter voor te stellen als ‘mijn vriendin’. “Kijk”, zei de vrijwilliger tegen mij met een brok in haar keel, “dat is dus waarvoor ik het doe.”

Marc Damen, directeur

3

Ondertussen in Ravenstein

Deelnemers en vrijwilligers fietsen eropuit

Kleurrijk lint door de natuur Een langgerekt lint van scootmobielen, handbikes, duofietsen en driewielers doorkruist de natuur: de afdeling Ravenstein gaat op een mooie vrijdag op pad met maar liefst 26 deelnemers en 18 vrijwilligers. Een uitermate geslaagde middag.

“Van mij mag het een vierdaagse worden!”

H

erperduin is een prachtig natuurgebied in het noord­ oosten van Noord-Brabant.

Het is het decor van de 15 kilometer lange scootmobieltocht van de afdeling. “Eigenlijk is dat niet de juiste benaming”, legt vrijwilliger en mede-organisator Jacqueline van der Waarden uit. “Er doen zoveel verschillen­ de voer­tuigen mee, dat we het een bij­ zondere fietstocht noemen!” Het is met recht een kleurrijk en bont gezelschap,

óók dankzij de reflecterende hesjes, die de Zonnebloem van Veilig Verkeer Nederland afdeling Maasland te leen kreeg. Jan van der Heijden uit Herpen rijdt voorop. Hij is de gangmaker.

Letterlijk en figuurlijk, want hij geeft het tempo aan én brengt de gezelligheid erin. “Ik ben als deelnemer bij de afdeling terechtgekomen”, vertelt hij. “Ik heb vorig jaar het initiatief genomen voor deze tocht. Inmiddels zet ik me ook in als vrijwilliger!”

Vierdaagse Tijdens de rit hoort Jan overwegend positieve reacties. “De mensen vinden de route erg mooi. Voor een enkeling is het wat druk met zoveel mensen.

Dat blijft. Voor mij geeft het vooral aan dat er vraag is naar een uitje als dit.

Wat mij betreft maken we er ooit een vierdaagse van”, lacht Jan.

“ Kan deze scootmobiel ook harder?”

4

ZON

Ondertussen in…

Schalen fruit Bij de tweede stop staat Stefanie klaar met schalen fruit. Ze is de fysiotherapeut van Jan en bood aan om als ‘halteplaats’ te fungeren. De hele groep tast toe als ze met verse appelpartjes en meloen of dropjes voorbijkomt. Zo ook een vrolijke mevrouw Pauw. “Prachtig, zo met al die mensen”, vertelt ze uitgelaten. “In je een­ tje fietsen kan natuurlijk ook, maar dat is toch minder gezellig.”

oktober 2018

Even uitproberen René van Haalen (58) rijdt voor de tweede keer mee. Dit keer op een nieuwe scootmobiel. “Ik heb hem nog niet zo lang. Even uitproberen dus. En hij mag van mij wel wat harder gaan, dus daar ga ik nog naar laten kijken…”, lacht hij.

Klein kind Martin Timmermans valt op met zijn vrolijke blik en witte zomerse hoed.

“Ik ben niet van deze afdeling, ik kom uit Oss. Mijn stiefdochter zag de oproep voor deze tocht en heeft gevraagd of ik mee kon. Ik ken dit gebied goed. Hier in het bos kwam ik als klein kind al, met de jeugd­­ beweging. Prachtig om dit weer eens te zien en hier te zijn.”

5

Wat doe jij?

Kan een partner blijven komen als de deelnemer overlijdt?

“Een gehandicapte man en zijn vrouw gaan jarenlang mee met activiteiten van de plaatselijke Zonnebloemafdeling. Zij hebben hier hun sociale contacten. Als de man komt te overlijden, wil de vrouw heel graag blijven komen. Anders is ze opeens haar man én haar sociale netwerk kwijt. Wat doe je dan als afdeling?”

Peter Geurts, voorzitter afdeling Gouda West

“Niet alles afpakken” “Als vrijwilliger en bestuurslid zou ik het door de vingers zien en vanuit sociaal oogpunt deze ‘nieuwe’ weduwe heerlijk bij de Zonnebloem laten blijven. De dood heeft haar haar man al afgepakt, dus wat mij betreft mag deze dame fijn blijven bij de afdeling.”

Maurits Baks, secretaris afdeling Heerenveen

“Niemand wegsturen” “Wij bekijken het per geval, maar gaan niemand wegsturen. Vaak vindt zo’n persoon zelf al dat hij of zij niet meer tot de doelgroep behoort en gaat niet meer mee. Twee jaar geleden hebben we iets soortgelijks mee­ gemaakt. We hadden een koppel dat deelnam aan de activiteiten.

Nadat de vrouw, die leed aan MS, overleed, mochten we de man als vrijwilliger verwelkomen. Hij had in ieder geval al ruime ervaring in het rolstoelduwen.”

Fokje Polman, secretaris afdeling Zuidhorn/Grootegast

“Deel van de Zonnebloemfamilie” “Als iemand al jaren via een gehan­ dicapte partner aan de afdeling verbonden is, maakt diegene ook deel uit van de Zonnebloemfamilie.

In onze afdeling heeft elke deelnemer een vaste vrijwilliger. Voor de vaste vrijwilliger van deze vrouw is het ook fijn als een opgebouwde band niet wordt verbroken na een overlijden.

Wij zouden haar met open armen ontvangen. En mocht ze niet tot de doelgroep behoren, kan ze altijd nog worden ingelijfd in het vrijwilligers­ team.”

Hanny Steenhagen, secretaris afdeling Zuidwesthoek Almelo

Zit jij met vragen? Dit kun je doen: • Kijk eens rond op Mijn Zonnebloem. De Kennisbank is een schat aan informatie met tips en tricks per thema. Ga naar mijnzonnebloem.nl

6

• Volg een cursus of workshop die de Zonnebloem aanbiedt. Meer informatie kun je opvragen bij het lokale bestuurslid bezoekwerk of vinden op Mijn Zonnebloem.

• Stel je vragen aan een van de bestuursleden van je afdeling. Zij kunnen je vaak helpen of zo nodig door verwijzen. Blijf er niet mee rondlopen.

Zit je zelf met een dilemma en wil je advies van andere vrijwilligers? Geef je vraag dan door aan de redactie van ZON via zon@zonnebloem.nl

ZON

Handen ineen

Toegankelijkheidsworkshop in het Drents Museum

Uit de kunst!

Week van de Toegankelijkheid Van 1 tot en met 6 oktober is het de Week van de Toegankelijkheid. Ook de Zonnebloem doet daaraan mee. Tijdens de Zonnebloem Testdagen onderwerpen ruim 800 Zonnebloemdeelnemers en 800 -vrijwilligers vrijetijdslocaties aan een kort onderzoek. Op 3 oktober genoten zo’n 5.000 deelnemers en vrijwilligers van de film ‘Bankier van verzet’, dankzij een samenwerking met bioscoopketen Kinepolis. Die samenwerking moet uiteindelijk leiden tot beter toegankelijke bioscopen.

Met het project Onbeperkt Eropuit zet de Zonnebloem zich het hele jaar in om vrijetijdslocaties beter toegankelijk te maken. Mystery guests testen vrijetijdslocaties in het hele land. En medewerkers krijgen een workshop gastvrijheid en toegankelijkheid. ZON was erbij in het Drents Museum.

oktober 2018

7

Handen ineen

T

amara van Laarhoven en workshop­leider Judith Mulder zijn aanwezig in het Drents Museum in Assen om de me­ dewerkers alles te vertellen over toe­ gankelijkheid en gastvrijheid. Tamara is mee als ervaringsdeskundige. Door een dwarslaesie kan ze haar benen niet meer gebruiken en zit ze in een rolstoel.

Dikke 8 Het belevingsonderzoek is er net af­ gerond. Op basis van de bevindingen van mystery guests en een technische keuring door keurmeesters heeft de Zonnebloem een verbeter­rapport opge­ steld. Daaruit blijkt dat het hartstikke goed gaat. De testers geven gemiddeld een 7,7 voor toegankelijkheid en een dikke 8 voor de gastvrijheid. Met een workshop wil het museum de puntjes op de i zetten.

Stil In de weelderig gedecoreerde Statenzaal luisteren veertien museum­ medewerkers aandachtig naar de ervaringen van Tamara. “Ik ben niet beperkt, mijn omgeving is niet toegan­ kelijk!” De eerder nog rumoerige zaal is er stil van.

Invalidentoilet “Waar zit hier eigenlijk het invaliden­ toilet?”, vraagt coördinator Collectie­ management Carola zich hardop af. “Dat zou iedere medewerker moeten weten”, is de groep het eens. Het eerste gedeel­ te van de workshop is daarmee eigenlijk al geslaagd: bewustwording creëren van de drempels die mensen met een beper­ king ondervinden. En medewerkers laten beseffen hoe groot de groep is waarom het gaat.

8

Struikelblok Het is een eyeopener voor de museum­ medewerkers. Waar laat je bijvoorbeeld je net bestelde kop koffie als je beide handen nodig hebt om je rolstoel naar een tafeltje te bewegen? En met een nekkraag om kun je alleen beschrijvin­ gen lezen op ooghoogte. Drie dames schuifelen met de handen langs de wanden door de gang. Op hun neus een zichtbeperkende bril.

Boontjes Er ontstaat een discussie over wat ‘gast­ vrijheid’ inhoudt. Waarom reageren mensen in een rolstoel toch zo geïrri­ teerd als je aanbiedt hen te helpen, wil een medewerker weten. “Waarschijnlijk ben je al de veertiende die het vraagt”, antwoordt Tamara. “Ik kan nooit even snel boodschappen doen. Mensen vra­ gen of ze mijn boontjes moeten afwegen en willen het pak rijst uit het schap ha­ len. De dingen die ik kan, wil ik ook graag zelf doen!” Maar hoe weet je dan of iemand hulp nodig heeft? Tamara heeft een gouden regel: “Wacht gewoon vijf seconden. Lukt het iemand dan nog niet om een deur open te krijgen, bied dan je hulp aan.”

Beperkingenpak Het is tijd om zelf te ondervinden hoe mensen met een beperking het museum ervaren. Workshopleider Judith wijst op een bundel van zwarte banden die medewerkers over hun armen en benen kunnen schuiven, om hun mobiliteit te beperken. Er zijn ook zichtbeperkende brillen. “Dit beperkingenpak is ontwor­ pen door de TU Delft”, legt Judith uit.

“ Ik ben niet beperkt, mijn omgeving is niet toegankelijk!”

“Het is dat ik het hier zo goed ken”, zegt een van hen. “Maar dit is hartstikke eng.”

Ook de treden van een zwarte trap zijn bijna letterlijk een struikelblok: “Doodeng”, vindt Ellen, hoofd van de af­ deling Publiek & Partners. “Dat moet echt anders.”

Mummies Tamara gaat mee met Carola en beveili­ ger Jan, die voor de gelegenheid plaats­ nemen in een rolstoel. Het blijkt een hele uitdaging om in een rolstoel door de archeologiezaal te rijden. Er is een steile helling die ook nog schuin afloopt. Jan probeert ertegenop te rijden. “Dit gaat gewoon bijna niet”, hijgt hij. “Straks lig ik tussen de mummies daar!” Carola vindt het naar beneden rijden juist te snel gaan.

Ons project Onbeperkt Eropuit in 5 stappen: 1. Het Onbeperkt Eropuit-team van de Zonnebloem brengt in kaart welke voorzieningen er zijn om te testen.

2. Zij stellen een vragenlijst samen voor de mystery guests.

3. Twaalf tot vijftien mystery guests gaan in hun rolstoel of met hun rollator langs om de drempels en obstakels te testen. Zij vullen de vragenlijsten in, geven cijfers en commentaar.

4. Keurmeesters onderwerpen de vrijetijdslocaties aan een technische keuring.

5. De locaties ontvangen een rapport met knelpunten, adviezen en tips voor zaken die direct te verbeteren zijn. Ook krijgen medewerkers een workshop gastvrijheid en toegankelijkheid.

ZON

WILMA

Wat hebben de mede­ werkers opgestoken?

Wilma Oostdijk (43) uit Steenbergen is enorm actief als vrijwilliger bij de Zonnebloem. Ze gaat mee met aangepaste vakanties, helpt bij activiteiten en bezoekt mensen bij haar in de buurt.

Albert Kool: “Iemand in een rolstoel vraagt zelf hulp wanneer hij of zij dat nodig heeft. Voortaan wacht ik in ieder geval vijf seconden voor ik mijn hulp aanbied.”

Jolanda Walters: “We moeten duidelijk communiceren, zowel op papier als mondeling, over wat wel en niet toegankelijk is.”

Rosanne Bakker: “Nu weten we welke informatie de doelgroep zoekt en hoe we die het beste kunnen overbrengen, bijvoorbeeld op onze website.”

Ellen ter Hofstede: “Het beperkingenpak opent je ogen. We weten nu beter wat de aandachtspunten zijn voor de doelgroep, daardoor kunnen we knelpunten oplossen.”

Warme herfstdeken Met het Zonnebloemschip zetten we koers naar Keulen.

Vroege Zonnebloemvogels die al wakker zijn, worden op het dek getrakteerd op een adembenemend uitzicht.

Het schip is omringd door flarden witte nevel. “Het is net alsof we door een sprookje varen, prachtig”, verzucht een deelnemer. “Straks komt de Vliegende Hollander achter ons aan”, grapt een ander.

Ik huiver even bij de gedachte aan een spookschip. Of is het het frisse ochtendwindje dat over het dek waait? De deelnemers malen er niet om en genieten in stilte, maar ik ben blij als de eerste zonnestralen even later door de nevel heen stralen. Tijd om van boord te gaan!

Bladeren bedekken de straat als een deken van warme herfstkleuren. Van goudgeel tot diepbruin. De deelnemer met wie ik op pad ben, geniet in stilte van al het moois.

“Er staan hier langs de kant ook nog allemaal stukken die je wilt bekijken”, roept ze, terwijl ze langs suist.

Ideeën Terug in de zaal worden de ervaringen gedeeld. Er komen meteen goede ideeën los. “We moeten meer contrast aanbrengen op de trappen”, conclu­ deert Ellen. “En helpt het om bij steile hellingen een leuning te plaatsen?”

Tellen Als Tamara aan het einde van de dag de deuren van de zaal niet meteen open krijgt, staan de medewerkers keurig te wachten. Ze tellen nog net niet hardop af. Het is het bewijs dat de informatie uit de workshop meteen wordt toegepast.

Tamara: “Daar doen we het voor.”

Het oude stadshart van Keulen is met al haar historische luister ook zo fraai, dat je er sprakeloos van zou worden.

“Zo klinkt de herfst”, doorbreekt ze de stilte, “knisperende bladeren onder de wielen van je rolstoel. Ik houd van dat geluid.” Na een flinke wandeling strijken we neer in een knus café. We zetten onze tanden in een typisch Duitse lekkernij: een broodje gekruide worst met zuurkool. Moe maar voldaan keren we even later terug op het schip.

Die avond sta ik op te ruimen op het zonnedek als er plotseling een windje opstijgt. Ik denk terug aan het gesprek van vanochtend. Opeens zie ik in de verte een statig schip met twee masten en enorme zeilen. Als ik met mijn ogen knipper is het weg. “Sprookjes bestaan niet Wilma”, mompel ik in mezelf. “En spoken ook niet”, lach ik erachteraan. Iets sneller dan normaal breng ik de afwas naar beneden.

oktober 2018

9

Punt van aandacht

Bomen over de verenigingsstructuur

“Lokaal, daar gebeurt

Welke activiteiten en taken beleg je lokaal? En op welk niveau neem je welke besluiten? Vooruitlopend op het nieuwe meerjarenplan 2019-2023 kwamen bestuurders uit alle lagen op 2 augustus samen om over de verenigingsstructuur te ‘bomen’.

Want die moet sterker en eenvoudiger, adviseerde onderzoeksbureau Kuperus & Co eind vorig jaar. ZON was erbij.

10

ZON

het allemaal”

Z

onnebloemdirecteur én gespreksleider Marc Damen legt in zijn inleiding uit waarom een eenvoudigere en sterkere structuur nodig is voor de vereniging.

“Veel lagen leiden tot ruis en tijdverlies. De huidi­ ge structuur is ontstaan vóór de digitalisering van onze samenleving. Bovendien hebben we 6.000 bestuurders nodig en die zijn lastig te vinden”, somt de directeur op. “En”, voegt hij daaraan toe: “Het hebben van veel lagen dient niet altijd het belang van de ‘werkvloer’. Daar vindt het echte werk plaats. Het hart van onze ver­ eniging ligt lokaal.” Bert Cobben van de regionale afdeling Maastricht fronst zijn wenkbrauwen. “Het hart van onze vereniging, dat zijn onze deelne­ mers toch?” Marc knikt instemmend. “Dat klopt.

Maar onze deelnemers zitten toch vooral lokaal?”

Ammunitie In vogelvlucht krijgen de aanwezige bestuurders nog wat meer ammunitie voor de naderende discussie aangereikt. Allereerst de uitkomsten van een in 2016 gehouden onderzoek naar de ondersteuningsbehoeften van lokale bestuurs­ leden. ‘Grote lokale afdelingen functioneren beter dan kleine’; ‘De kwaliteit van bestuurders is cruciaal voor het functioneren van een afdeling’ en ‘Lokale bestuurders ervaren veel werk­ en regeldruk’, luiden de voornaamste uitkomsten.

Ook passeren enkele relevante uitspraken de revue uit een op 15 juni in de Nationale Vergade­ ring gehouden brainstorm over de verenigings­ structuur. ‘Het is lastig om nieuwe bestuursleden te vinden’ en ‘Laten we aan de onderkant begin­ nen’, om er maar eens twee te noemen.

Geeltjes Genoeg geluisterd en geabsorbeerd. Het is tijd om aan de slag te gaan; er worden geeltjes uitgedeeld. De opdracht luidt: schrijf op welke taken er binnen jouw laag liggen. “Eén taak per geeltje”, voegt Marc eraan toe. “Dan heb ik niet genoeg geeltjes”, merkt het Gelderse bestuurslid Ben van Raaij met pretoogjes op. Maar dan daalt de stilte in en wordt er fanatiek geschreven.

oktober 2018

“Ik raak al overspannen als ik naar al die geeltjes kijk”, zegt Stefan Cornelissen van de regio Veen­ en Vechtstreek met een knipoog als ieder­ een klaar is. “Nu zie je hoeveel werk al die lagen verrichten.” Dan volgt de plenaire terugkoppeling en verschijnen op flipovervellen drie waslijsten van lokale, regionale en provinciale taken. Van ‘bezoekwerk en activiteiten organiseren’ op lokaal niveau tot ‘stimuleren samenwerking’ op regionaal en ‘coördinatie samenwerking regio’s’ op provin­ ciaal niveau.

“Het hart van onze vereniging ligt lokaal”

Vrijheid-blijheid De vervolgvraag ligt voor de hand: Welke activi­ teiten, taken en besluiten moet je lokaal houden?

“We moeten redeneren vanuit de deelnemer”, vindt lokaal en regionaal bestuurslid Maggy Wijffels uit Amstelveen. “En die kan alleen adequaat worden bediend als vrijwilligers goed hun werk kunnen doen, goed in hun vel zitten, zich gewaardeerd voelen en niet gefrustreerd raken door allerlei dogma’s. Laat ze vooral doen waar ze goed in zijn en waarvoor ze bij de Zonnebloem zijn gekomen.” Volgens Sies Scheper leggen veel afdelingen nu al activiteiten of taken bij de regio of collega­afdelingen neer. De Groningse penningmeester kan het weten, want hij doet ook de boekhouding van de regio en vier collega­afdelingen. “Je moet afdelingen de ruimte bieden om elkaar te helpen en samen te werken”, vindt hij. “Maar wel vrijwillig. Giet het niet in een verplichte structuur.” Jos Waanders van de provin­ ciale afdeling Zuid­Holland is het daarmee eens.

11

Punt van aandacht

“Sommige afdelingen zijn heel goed in staat complexe activiteiten te organiseren, andere niet. Als ze kunnen en willen, moet je het daar laten.” Hans Bervoets van de afdeling Heerlen-­ Heerlerbaan hecht ook aan goed zelfstandig functionerende afdelingen. “Maar bij problemen denk ik in eerste instantie aan horizontale samen­ werking.” Stefan Cornelissen knikt voorzichtig, maar ziet ook veel haken en ogen aan de vrijheid-­ blijheid die zijn collega-bestuurders prediken.

“Je wilt toch niet uit duizend verschillende clubjes bestaan?”, vraagt hij zich hardop af. “Ik hecht wel aan behoud van de Zonnebloemidentiteit.” Hans beaamt dat. “Daarom is het belangrijk dat de vertegenwoor­diging in de Nationale Vergadering goed weet hoe het lokaal werkt.”

Direct lijntje Over één ding zijn de aanwezige bestuurders het eens: het bezoekwerk hoort op lokaal niveau thuis.

“Veel andere zaken kun je samen met andere afdelingen doen”, denkt Ben van Raaij. “Activitei­ ten organiseren, het secretariaat, Zonboek en zelfs de lotenverkoop. Zoek dus bij problemen samen­ werking met andere afdelingen.” Annemarie Apeldoorn van de regio Groot Amsterdam wil er

wel voor waken “dat lokaal alleen nog maar mag worden uitgevoerd wat elders is bedacht”.

Jos Waanders vindt dat er een minimale schaal­ grootte voor lokale afdelingen nodig is. “Wij werken in sommige gebieden met contactper­ sonen op lokaal niveau. En daar zit een goed regiobestuur boven. Die contactpersonen zitten dicht bij de mensen die bezoekwerk doen en lokale activiteiten organiseren en hebben een direct lijntje naar boven. Zo kun je per gebied kijken wat nodig is. Dat vergt wel de nodige flexibiliteit.” Soms is fuseren ook een goede op­lossing, denken sommige aanwezigen. “Maar doe dat dan wel binnen logische gemeentegren­ zen”, zegt Annemarie Apeldoorn. “Dat voorkomt veel discussie.”

Draagvlak De discussie over een sterkere en eenvoudigere verenigingsstructuur duurt voorlopig nog wel even voort. “Het is complexe materie”, conclu­ deert Marc Damen. “Iedereen op één lijn krijgen, wordt lastig, maar we streven wel naar een ­optimaal draagvlak. Dat gaat niet met stoom en kokend water. We nemen de tijd en beraden ons over de vervolgstappen. We gaan in ieder geval de resultaten van deze discussie vergelijken met de uitkomsten van het ondersteuningsbehoeften­ onderzoek uit 2016. En we bespreken de bevindin­ gen met Kuperus & Co. Hopelijk leidt dat tot een eerste ruwe schets die we ter beeldvorming aan de Nationale Vergadering voor kunnen leggen.

We hebben in ieder geval genoeg om tijdens de terugreis over na te denken.” En na te praten, zo blijkt wel als de bestuursleden druk verder discus­ siërend in groepjes de bijeenkomst verlaten.

Meerjarenplan 2019-2023 In de Nationale Vergadering van december 2017 presenteerde Kuperus & Co haar onderzoek naar de structuur, organisatie en communicatie van de Zonnebloem. Het Nationaal Bestuur en de Nationale Vergadering namen de vier aanbevelingen over. Waaronder het advies om de verenigingsstructuur te versterken en te vereenvoudigen.

Samen met de begin dit jaar gehouden klankbordgroepbijeenkomsten met deelnemers, vrijwilligers en medewerkers, onze toekomstvisie en externe ontwikkelingen, vormen de aanbevelingen van Kuperus & Co de bouwstenen voor het Meerjarenbeleidsplan 2019-2023. Op 28 september werd een eerste voorstel voor de contouren van het nieuwe vijfjarenplan aan de Nationale Vergadering gepresenteerd. In de e-mailnieuwsbrief van begin oktober lees je er meer over. Alhoewel de Nationale Vergadering pas op 14 december een definitief besluit over het meerjarenplan neemt, worden sommige onderdelen alvast verder uitgewerkt. Zoals de mogelijke versterking en vereenvoudiging van de verenigingsstructuur.

12

ZON

Baanbrekend

Nannie de Nijs Bik Plasman (57) …is vertaler, uitgever én hondengedragsbegeleider. Drie banen die ze moeiteloos combineert. Ook is ze als bestuurslid actief binnen de afdeling Dongen-’s Gravenmoer.

“Mensen en honden dichter tot elkaar brengen, is mijn passie” “Ik ben naast mijn werk als vertaler altijd een hondenliefhebber geweest. Ik las een keer een bijzonder boek over hondengedrag, van een Amerikaanse schrijfster, en ik vond dat het een Nederlandse vertaling verdiende. Toen geen enkele uitgever hapte, heb ik het zelf vertaald én uitgegeven. En inmiddels is dat uitgegroeid tot een eigen uitgeverij van hondenboeken. oktober 2018

Mensen en honden dichter bij elkaar brengen, is mijn passie. Ik heb een opleiding tot hondengedragsbegeleider gevolgd, eigenlijk vooral om gewoon meer over het onderwerp te weten. Maar het greep me zó, dat ik het ook zelf in praktijk wilde gaan brengen.

Overigens vind ik ‘gedragsbegeleider’ een vreselijk woord.

Het focust op gedrag, terwijl de

oorzaak van problemen vaak is dat een baasje de hond niet goed begrijpt of signalen verkeerd uitlegt. Dus wat ik vooral doe, is vragen stellen, luisteren en observeren. Ik geef mensen stof tot nadenken en praktische tips.

En vaak helpt dat al enorm. Niet vreemd, want alles begint met goede communicatie en begrip.

Dat is in ons Zonnebloemwerk als vrijwilliger niet anders, toch?”

13

Bij elkaar

Jeanne Ivens (93) Woont in St. Janssteen Haalt graag herinneringen op met iemand van haar generatie

Diny Bakx (95) Woont in St. Janssteen Is al zestig jaar toegewijd vrijwilliger

Nooit te oud voor vrijwilligerswerk 14

ZON

Wanneer ben je te oud om vrijwilliger te zijn? Dat hangt helemaal van je omstandigheden af. Diny Bakx (95) uit St. Janssteen (Zeeuws-Vlaanderen) doet deze maand op de kop af al zestig jaar bezoekwerk voor de Zonnebloem. En ze heeft er nog altijd veel plezier in. Vandaag heeft ze een koffie-afspraak met dorpsgenote Jeanne Ivens (93).

H

et is een tafereel dat zich door het hele land elke maand duizenden keren herhaalt: een vrijwilliger van de Zonnebloem komt op de koffie bij een deelnemer thuis. Even een uurtje persoonlijk con­ tact, gezellig kletsen, samen de ge­ beurtenissen van de afgelopen weken doornemen. Maar in één opzicht is het bezoek van vrijwilliger Diny Bakx toch opmerkelijk: Diny zelf is al halverwege de negentig en is zelfs enkele jaren ou­ der dan Jeanne Ivens, die ze inmiddels al zo’n twintig jaar vrijwel elke maand bezoekt.

Alex van Waaijenburg Hoe lang ze al vrijwilliger is? “Men zegt zestig jaar. Eerlijk gezegd heb ik het zelf niet bijgehouden.” Diny maakte de beginjaren van de Zonnebloem in elk geval bewust mee. Ze beluisterde de eerste radioprogramma’s van Alex van Waaijenburg en behoorde tot de eerste zes vrijwilligers in St. Janssteen. En nu, op haar 95ste, is ze dat dus nog steeds, zowel bij activiteiten als via bezoekwerk.

Naast tal van andere activiteiten overi­ gens. Behalve een wekelijkse bridge­ middag geeft ze Nederlandse les aan een Syrische vrouw. “En zelf heb ik al een paar jaar Spaanse les. Ik kom tijd tekort!” oktober 2018

“Alles draait om aandacht”

Familiefeestjes Jeanne Ivens is in elk geval blij met haar komst. “We kennen elkaar nu al zo’n twintig jaar. Omdat ik slecht hoor, ga ik liever niet meer mee met activitei­ ten. Daardoor is het bezoek van Diny alleen maar belangrijker geworden.” Bij de koffie praten de dames over van al­ les en nog wat. Diny is net terug van een vakantie naar Spanje en Jeanne wil er alles over weten. Dan waaiert het gesprek verder uit: familiefeestjes,

gebeurtenissen in het dorp, hoe ze zich de voorbije weken hebben gevoeld.

Eigen generatie Wat waarderen ze zo aan elkaar? Ze kijken elkaar even aan en dan zegt Diny: “Wat ik zo aan je bewonder is dat je nooit klaagt en je ondanks je beper­ kingen vol in het leven staat.” Jeanne: “Jij bent altijd vrolijk. En het is fijn om met iemand van mijn eigen generatie te praten. Ik zou je enorm missen als je niet meer kwam.”

Essentie Wat opvalt, is dat er tijdens de ont­ moeting niet alleen veel gepraat wordt, maar ook aandachtig geluisterd. “Diny is altijd echt geïnteresseerd in mij en mijn familie”, zegt Jeanne. “Dat geldt ook voor jou”, reageert Diny. “Je bent altijd heel belangstellend, stelt allemaal vragen.” En die wederkerigheid maakt de band zo mooi, voegt Diny eraan toe. “Ik heb in al die jaren veel zien veranderen, maar de essentie van de Zonnebloem is al die tijd hetzelfde gebleven. Alles draait om persoonlijke aandacht!”

15

Taart voor elkaar

Taartje van eigen deeg Bestuursleden pr en communicatie zijn reuze belangrijk voor een afdeling. Niet alleen hebben zij creatieve ideeën om fondsen- en sponsorgeld binnen te halen, ze zorgen ook voor naamsbekendheid van de Zonnebloem in de omgeving.

Dat verdient een taart!

“Harry je krijgt een koekje van eigen deeg”, zegt Rini Weijman, voorzitter van de afdeling Ede­Lunteren, terwijl ze hem de taart overhandigt. Harry in ’t Veld is bestuurslid pr en communicatie.

Hij bedacht vorig jaar het plan om alle sponsoren en hun mede­ werkers als dank te trakteren op zelfgebakken taarten.

Klusjes Harry had plannen voor fondsenwerving en voerde ze ook uit. Hij wist kleine en grote sponsoren binnen te slepen via de Beursvloer Ede en zijn eigen netwerk. Rini: “Jij zette onze af­ deling op de kaart binnen het Maatschappelijk Netwerk Ede. En dankzij jou hebben we goede ervaringen opgedaan met het

vinden van sponsoren en het vergroten van de zichtbaarheid van onze afdeling.” Zelf is Harry vooral gebrand op samen­ werken met andere organisaties, die bijvoorbeeld klusjes uitvoeren bij senioren, en met bedrijven, in het kader van Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen.

Fantastische club Niet alleen de afdeling heeft veel plezier van alle inspanning van Harry, zelf doet hij het ook met enthousiasme: “Mijn ervaring is dat niet alle Zonnebloemdeelnemers het al te breed hebben. Het is mooi dat zij met behulp van sponsoring toch kunnen deelnemen aan activiteiten. Zeker als je die kunt orga­ niseren samen met een fantastische club mensen!”

Ken je ook een vrijwilliger die een bedankje verdient?

Geef hem of haar op voor deze rubriek. Stuur een mail naar zon@zonnebloem.nl en laat weten waarom de taart verdiend is!

Zelf bakken?

Wil je ook een Zonnebloemadvocaattaart bakken? Rini’s recept vind je op Mijn Zonnebloem.

De foto van Gebke de Visser

Thuiskomen “Als ik naar deze foto kijk, krijg ik een warm gevoel vanbinnen. Jarenlang was ik deelnemer bij de afdeling Vlaardingen. Het was dan ook even slikken toen mijn man en ik zeven jaar geleden verhuisden naar Veenendaal.

Na het overlijden van mijn man verlangde ik terug naar mijn oude woonplaats en besloot ik terug te keren. Op de dag van de verhuizing stonden vrijwilligers en een deelnemer van mijn vertrouwde afdeling opeens op de stoep. Een ongelooflijke verrassing. Vrijwilliger Ada (rechts op de foto) bezocht mij jarenlang iedere twee weken. Heerlijk om haar weer te zien.

Tussen zoveel oude bekenden voelde ik me meteen thuis!”

Stuur jouw Zonnebloemfoto op. Heb je ook een Zonnebloemfoto met een bijzonder verhaal of herinnering?

Stuur je foto op naar zon@zonnebloem.nl en vertel waarom deze zo speciaal voor je is.

16

ZON

Eropuit!

In Arcen zit je op rozen Zoveel pracht en praal heeft niemand in de achtertuin.

In de Kasteeltuinen in Arcen kun je niet alleen genieten van bloemen en waterpartijen, maar vind je ook vissen en vogels in de mooiste kleuren. Het uitje is te boeken via het Eropuit Platform. De afdeling Eys droomde even helemaal weg. Vrijwilliger Jo Görtzen vertelt.

Arrangement: Arrangement ‘Roos’, entree tot het park en ontvangst met onbeperkt koffie/ thee en Limburgse vlaai (vanaf 20 personen) Uitje met: 42 deelnemers en 6 vrijwilligers Prijs: € 16,50 euro p.p.

Ronddwalen “Met een punt Limburgse vlaai achter de kiezen gaan we de tuinen van het oude kasteel in. Daar is echt voor ieder wat wils. Zowel de vrijwilligers als de deelnemers kijken hun ogen uit: rozentuinen, waterpartijen, bloembedden in allerlei kleuren en zelfs een stuk bos waar je doorheen kunt wandelen. Je kunt hier echt uren ronddwalen.”

Toegankelijkheid “We hebben een grote groep rolstoelers bij ons, maar zij zitten in deze tuinen op rozen.

Er zijn diverse aangepaste toiletten en de paden zijn verhard. Af en toe moeten de rolstoelduwers wat harder hun best doen door de lichte glooiingen in het landschap, maar dit is goed te doen.”

Boslucht “De deelnemers genieten echt, er zijn zoveel prachtige kleuren te zien. Niet alleen van de bloemen en bomen, maar ook veel verschil­ lende soorten vogels, vissen en zelfs koi­ karpers. En het ruikt overal zo lekker: echte frisse boslucht. Op het terras van een van de restaurants eten en drinken we nog iets met elkaar. We hebben uitzicht op een prachtige waterval. Als dan ook de zon nog even door de wolken breekt, is het plaatje compleet.

Wat een geweldige omgeving!”

oktober 2018

Bezoek ook eens…

Oorlogsmuseum Overloon In de nieuwe tentoonstelling maak je als bezoeker mee voor welke dilemma’s de inwoners kwamen te staan tijdens de bezetting in WOII. Ook materieel is volop aanwezig. De collectie bevat zelfs een werkende Sovjet-tank.

Gevangenismuseum Heb je weleens een cel van binnen gezien? Of op de stoel van de rechter gezeten? In het Gevangenismuseum in Veenhuizen kan het. Uit te breiden met een rondleiding door de voormalige strafgevangenis de Rode Pannen.

Tierpark Nordhorn Vlakbij de Nederlandse grens bevindt zich dit pareltje waar duizend dieren van honderd verschillende soorten zijn te bewonderen. Je kunt er ook biggetjes aaien. Arrangement met rondleiding en koffie en gebak, of rondleiding en lunch.

Op zoek naar leuke activiteiten? Je vindt en boekt ze op het Eropuit Platform op Mijn Zonnebloem. In ZON lichten we er steeds eentje uit. Er is keus genoeg. Dus: ga snel naar mijnzonnebloem.nl en klik op ‘Eropuit’.

17

V

Vitamine

Wel even wennen zo’n doe-het-zelf vakantie

Het eerste seizoen waarin afdelingen zelf aan de slag konden met het organiseren van een vakantie is bijna achter de rug. Kapitein zijn van je eigen schip heeft zo z’n voor- en nadelen, ontdekten Marjo en Antoon. Samen met Ietje (verpleegkundige) en Jenny (verzorgende) regelden zij de vakantie voor acht deelnemers en vier vrijwilligers van de afdeling Margraten en omstreken naar Parc Spelderholt in Beekbergen.

“Grootste struikelblok? Het vervoer.

Grootste pluspunt? De vrijwilligerspool!”

H

et is zomers warm als de deelnemers voor de ingang van Burgers’ Zoo ver­ zamelen voor een gezellig vakantie­uit­ stapje naar de dierentuin. Vrijwilliger Marjo komt aanlopen met de kaartjes. “We kunnen naar binnen.” De deelnemers worden bij de entree meteen verrast door pinguïns die allerlei capriolen uithalen. “Schattige beestjes!”, zegt iemand.

“Maken ze ook geluid?” Terwijl ze het vraagt, klinkt er een luide pinguïnkreet. Tot grote hilariteit van de groep. “Nou zo dus”, grapt vrijwilliger Tilly.

18

Gratis rondleiding Tilly en Herke zijn vrijwilligers van de regio Midden Veluwe. Ze maken deel uit van de regionale vrijwil­ ligerspool en springen tijdens de vakantie van de afdeling Margraten e.o. bij tijdens het begeleiden van activiteiten. “Zaterdag kwam ik naar Paleis Het Loo om kennis te maken”, vertelt Tilly. “Ik ben meteen de hele dag gebleven. Het gaat vanzelf en dat kleinschalige is prettig.” Herke gaf een bijzon­ dere glans aan de dag. “Ik ben gids voor blinden op Het Loo. Dus kon ik een gratis rondleiding ge­ ven aan deze groep. Ik weet veel van de omge­ ving. Dat is een voordeel van de vrijwilligerspool.

Naast dat je geld uitspaart voor reis­ en verblijf­ kosten, kun je de kennis van ‘locals’ benutten.”

Pasgeboren stokstaartjes Marjo en Antoon zijn enthousiast over de inzet van plaatselijke vrijwilligers. “Onze verpleegkundige Ietje heeft het contact gelegd. Het bevalt heel goed”, zegt Antoon. “Dat Herke gidst maakt het extra leuk”, vult Marjo aan. “En het scheelt in de kas”, lacht ze. Tilly en Herke gaan drie dagen mee met excursies. Omdat zij het wiel niet meer uit

ZON

hoeven te vinden, scheelt dat andere vrijwilligers tijd en inspanning. Zo blijft er meer tijd over om te genieten. Van twee pasgeboren stokstaartjes bijvoorbeeld, die in het zonnetje drinken bij hun moeder. “Wat zijn ze klein”, roept een deelnemer.

“Zoiets heb ik nog nooit gezien. En zo dichtbij!”

volgend jaar willen: een accommodatie waarbij vervoer inbegrepen is. Toevallig sprak ik later een andere accommodatie die ons had willen ophalen voor een tientje per persoon. Alleen staat die nog niet op het Eropuit Platform, dus die ga ik zeker aandragen.”

Struikelblok Marjo is blij dat iedereen het naar de zin heeft.

“Dan is alle moeite niet voor niets. Want er komt

Leerpunt Waar ze ook tegenaan liepen, is de beperkte tijd om alles rond te krijgen. “Wij zijn begonnen met organiseren in april en het vertrek stond gepland op 3 augustus.” Ook gingen ze in de tussentijd allebei zelf op vakantie. “Nog een leerpunt voor volgend jaar: eerder beginnen.” Als ze vastliep, zocht Marjo contact met de afdeling Vakanties & Evenementen op het Nationaal Bureau. “Dat je daar terecht kunt met vragen is heel prettig.”

“ Wij maken mogelijk wat mensen willen” heel wat bij kijken. Al hou ik van regelen en lukt me dat meestal wel. Het grote struikelblok was het vinden van geschikt vervoer. De ene aanbieder was te duur, de andere wilde ons niet ophalen in het zuiden. Uiteindelijk ben ik daar zo veel tijd mee kwijt geweest, dat het plezier me bijna verging.”

Tientje Na lang zoeken lukte het een busje te bemachti­ gen. “Toen we het ophaalden, bleek het smerig.

Eerst een uur moeten poetsen, is niet leuk. Het vervoer viel dus letterlijk en figuurlijk vies tegen.

Misschien speelt mee dat ik nog niet eerder vervoer heb geregeld. We weten nu wél wat we

oktober 2018

Wennen Er is wel meer waar ze deze vakantie aan moet wennen, geeft Marjo toe. “Antoon volgt volledig de richtlijnen van de vakanties nieuwe stijl. Tot op zekere hoogte ga ik daar wel in mee. Zo hadden deelnemers inspraak in de accommodatie en excursies. Maar toen een mevrouw gisteren aangaf dat ze toch niet mee wilde naar de dierentuin, was mijn eerste reactie: dat kan niet. Je gaat op pad als groep.” Antoon ziet dat anders. “Ik vind dat mensen altijd zelf de keuze hebben. Hun wensen mogen niet ondergeschikt zijn aan het groeps­ belang.” Marjo vult aan: “Onze verpleegkundigen hebben de familie akkoord gevraagd en vonden het zelf ook verantwoord. Dus mevrouw is nu al­ leen bij het hotel.”

19

V

Vitamine

Onderwaterwereld Tijd om de rolstoelroute te vervolgen, naar… de tijgers. Spannend! Althans, tot we de tijger in het oog krijgen. Deze doet, opgekruld als een schootkat, een dutje in de zon. Door naar de bush. In deze wonderschone jungle kom je ogen en oren tekort. Vleermuizen bungelen aan een tak, een kletterende waterval geeft een ansicht­ kaartachtig plaatje en tropische vogels produce­ ren een kakafonie aan geluid. Als kers op de taart bereiken we Oceans, een uitgestrekte onderwa­ terwereld vol gekleurde vissen tegen een decor van rotsen en koralen. “Het is alsof je naar een echte zee kijkt”, stamelt Ietje. “Ongelofelijk mooi”, reageert een deelnemer.

Afdelingsvakanties in cijfers

IJsje De dag zit er bijna op. Tijd voor een ijsje ter afsluiting. “Morgen de laatste dag”, mijmert een deelnemer. “Ik wil nog niet naar huis.”

De excursie van morgen, naar de tuinen van Appeltern, gaat niet door vanwege de hitte.

Marjo: “Als alternatief wilden twee mensen naar het Dolfinarium en de rest naar Kasteel Cannenburgh.” Antoon speelt hier direct op in. “We hebben twee vervoersmiddelen, dus dat kan.” Marjo: “Ik vind het knap hoe hij meteen het nieuwe vakantieconcept omarmt. ‘Wij maken mogelijk wat mensen willen’, zegt hij dan. Ik moet nog wennen. Maar het begint te komen.”

Gemiddelde vakantieduur

Kijk voor het volledige vakantieaanbod (én leuke acties!) op het Eropuit Platform.

Ga naar mijnzonnebloem.nl en klik op ‘Eropuit’.

20

Geboekte vakanties in 2018

84 Vroegboekingen 2019

10 Kleinschalige vakanties in 2018 (10 deelnemers of minder)

21 5 of 6 dagen Aantal accommodaties

54

(waarvan 13 aangedragen door afdelingen) Totaal uitgekeerd bedrag stimuleringsfonds

€ 145.242,21 Vervoer nodig voor je afdelingsvakantie?

Kijk eens of de Zonnebloemauto te huur is in de buurt. Meer informatie en de voorwaarden vind je op zonnebloem.nl/zonnebloemauto.

ZON

Onbeperkt Eropuit!

Ons project om vrijetijdslocaties beter toegankelijk te maken voor mensen met een lichamelijke beperking is bijna een jaar onderweg. Hoe staat het ervoor?

GETESTE LOCATIES

MYSTERYBEZOEKEN ONGEVEER

20 200

OPGELEVERDE RAPPORTEN

GEGEVEN WORKSHOPS

19

5 Mijlpaal bij de Nachtwacht

“Tijdens een bezoek als mystery guest voel ik me net Sherlock Holmes. Niemand mag weten dat ik met een onderzoek bezig ben.”

Remia Kapel (59)

Minister Ingrid van Engelshoven (OCW) heeft de directeuren van het Concertgebouw, het Stedelijk Museum, het Van Gogh Museum en het Rijksmuseum de eerste toegankelijkheidsplaquettes overhandigd.

Dit gebeurde onder toeziend oog van mystery guests en onze directeur Marc Damen. De locaties ontvingen een Zonnebloemplaquette, omdat ze samen met ons hard werken om drempels en obstakels weg te nemen.

Kort en actueel

Let op met foto’s Een leuke foto van internet gebruiken op je afdelingssite of facebookpagina? Pas op dat je alleen rechtenvrije foto’s gebruikt of eerst toestemming vraagt. Anders riskeer je een boete en mogelijk zelfs een rechtszaak. Onlangs werd een Zonnebloemafdeling onaangenaam verrast door een hoge rekening van een fotobureau. Via Google had de afdeling een mooie afbeelding gevonden en op hun website geplaatst. Rechtenvrije beelden vind je op websites als Unsplash, stock.xchng, RGBstock, Pexels en Pixabay.

Zoek je een bepaald beeld? Het Nationaal Bureau beschikt over tal van foto’s van activiteiten. Mail naar communicatie@zonnebloem.nl.

Bijna jarig! oktober 2018

Mijn Zonnebloem is verbeterd Eindelijk goed nieuws rondom Mijn Zonnebloem. Na diverse verbeteringen in de techniek achter de digitale plek voor Zonnebloemvrijwilligers, is nu ook de gebruiksvriendelijkheid verbeterd. Dankzij de indeling in zes hoofdthema’s, aangeduid met blokken, vind je alle informatie en nieuwsberichten over het onderwerp waar je op zoekt op één plek. Inclusief een tijdlijn met alle be­ langrijke mijlpalen op dat gebied, de beschikbare down­ loads en nieuwsberichten die eerder over het onderwerp zijn verschenen.

Op 17 januari 2019 bestaat de Zonnebloem zeventig jaar. Een mijlpaal die we graag vieren samen met jou. Want dankzij jouw inzet als vrijwilliger genieten deelnemers van een

bezoek aan huis, een dagje uit of een onvergetelijke vakantie. En dat al (bijna) zeventig jaar lang! Op mijnzonnebloem.nl lees je meer over de activiteiten rond ons jubileumjaar.

21

Er kan zoveel meer in

In elk(e) wijk, dorp of stad organiseren Zonnebloemafdelingen activiteiten voor mensen met een lichamelijke beperking uit de buurt. Allemaal verschillend, allemaal even belangrijk. In deze rubriek een greep uit alle mooie momenten die in het land plaatsvinden.

Chocola voor loten

Apenstreken De afdeling Veghel e.o. bezocht de Apenheul. Een hele dag aapjes kijken. “Vooral het voeren van de gorilla’s was impo­ sant om te zien”, vertelt voorzitter Gijs van den Bogert. “De baas van het stel bepaalde wie er wat van het voer mocht nemen.” En goed voorbeeld doet volgen. Na het zien van al die slingerapen, haalden de vrijwilligers onder toeziend oog van de deelnemers ook wat apenstreken uit.

Het vinden van vrijwilligers voor de lotenverkoop was altijd een crime voor de afdeling Haarlem­ Schalkwijk. Samen met andere vrijwilligers bedacht Donna Meerveld een plan om dat te ver­ anderen. Het resultaat? De afdeling verkocht bijna 700 loten meer dan vorig jaar én de vrijwilligers stonden te trappelen om mee te doen.

Op safari in eigen land De afdeling Klundert ging op safari in eigen land. Ze bezochten Safaripark Beekse Bergen en in hun eigen bus maakten ze een korte trip door ‘Afrika’ begeleid door ranger Anne. “De weetjes die zij vertelde over het park, gaven het uitje wat extra’s”, vertelt vrijwilli­ ger Sylvia Endeman. Gelukkig had niemand de aan­ drang om de cheeta’s te voeren en bleef iedereen netjes in de bus zitten. Echte dieren werden er dus niet aangeraakt, maar de deelnemers mochten wel even aan een hoorn en een stuk schapenvacht voelen.

Stuur ook je foto in

Heb je ook iets bijzonders georganiseerd en daar een leuke foto van gemaakt? Stuur deze dan op naar zon@zonnebloem.nl en misschien zie je hem terug in deze rubriek!

22

Donna: “Met een kraam in het winkelcentrum maakten we van de lotenverkoop een gezellige happening. Voorbijgangers kregen lekkere hapjes en bij de aankoop van drie loten, mochten kopers een chocoladereep uitzoeken.”

Op 8 okober is de trekking.

Kijk voor de uitslag op zonnebloem.nl/loterij

ZON

VrijwilligersVoordeel Wees er snel bij want op = op

Bijna 3.000 gratis herfstuitjes Dit najaar hebben we bijna 3.000 gratis dagjes uit voor je in de aanbieding. Met dank aan de 51 aanbieders die ze schenken. Omdat zij – net als wij – hun dank en sympathie willen laten blijken voor het geweldige werk dat jij doet.

De aantallen verschillen per aanbieder. Wees er snel bij, want op = op. Je kunt t/m 17 december gratis kaartjes aanvragen. Ze zijn geldig t/m 31 december. Soms geldt een afwijkende geldigheidsdatum.

Aanbod maandag 8 oktober om 18.00 uur online Om alle vrijwilligers gelijke kansen te geven, gaat het aan­ bod pas enkele dagen na de verschijning van ZON online.

Bestellen kan vanaf maandag 8 oktober om 18.00 uur via mijnzonnebloem.nl. Geen internet? Kijk of een familielid, kennis of collega­vrijwilliger voor je kan bestellen.

Lukt dat ook niet, bel dan het Dienstencentrum, tel.

(076) 564 64 64 (werkdagen: 8.30 ­ 17.00 uur én maandag 8 oktober: 18.00 ­ 20.00 uur).

Voorrang voor ‘nieuwe’ bestellers Heb je in het eerste of tweede kwartaal nog geen gratis VrijwilligersVoordeel­kaartjes besteld? Dan krijg je nu voorrang. Vanaf maandag 8 oktober om 18.00 uur tot maandag 15 oktober om 12.00 uur kunnen alleen die vrij­ willigers gratis kaartjes bestellen, die dat dit jaar nog niet eerder hebben gedaan. Kaarten die na die week overblijven, komen beschikbaar voor iedereen. Ook bij de laatste editie van ZON van dit jaar (december) geldt deze nieuwe re­ geling. Zo kunnen we door het jaar heen meer vrijwilligers gelukkig maken met gratis kaartjes.

Korting hele jaar door Naast het gratis aanbod hebben we ook een aantrekkelijk kortingsaanbod. Met kortingen van minimaal 25% die het hele jaar door gelden. Van elk kortingsaanbod kun je een­ maal per jaar voor maximaal vier personen gebruikmaken.

Onze toppers Gratis entree voor 2 personen

Van Gogh Museum - Amsterdam

Bekijk de meesterwerken van Vincent van Gogh in het Van Gogh Museum. Stap in Van Goghs wereld en ontdek de ideeën en ambities achter zijn kunst.

Gratis tijdschrift

Wandelmagazine: Het vertrekpunt voor iedere wandelaar!

Wandelmagazine is al ruim 35 jaar een begrip on­ der wandelliefhebbers. In ieder nummer lees je al­ les over lange en korte wandelingen dichtbij huis, maar ook over wandelparadijzen elders in Europa.

Gratis entree voor 2 personen

Spirit of Winter - Paleis Het Loo, Apeldoorn

Heerlijk wintershoppen en inspiratie opdoen voor de feestdagen bij de kraampjes met specia­ listen, smaakmakers en trendsetters in de lanen van Het Loo!

Gratis entree voor 2 personen

Thermen Bussloo of Thermen Soesterberg

Ontdek en geniet bij een van deze twee mooie, exclusieve sauna­, beauty­ en wellnessresorts.

Gratis entree voor 2 personen

Vakantiebeurs of Kampeer & Caravan Jaarbeurs - Utrecht Bereid je goed voor op je komende vakantie in eigen land of buitenland. Breng een bezoek aan de Vakantiebeurs of ga langs bij de Kampeer & Caravan Jaarbeurs in Utrecht.

Gratis entree voor 2 personen

GlowGolf - diverse locaties

GlowGolf® maakt van minigolf een geheel nieuwe ervaring. Speel op een van de geselecteerde overdekte glow­in­the­dark­minigolfbanen in een decor dat wordt uitgelicht met blacklights.

Overige aanbiedingen Musea & kastelen Museum Dokkum • Museum ’t Fiskershúske, Moddergat • Museum Hert Fan Fryslân, Grou • Vesting Bourtange, Bourtange • Hunebedcentrum, Borger • Miramar Zeemuseum, Vledder • Nationaal Gevangenismuseum, Veenhuizen • Stedelijk Museum Coevorden, Coevorden • Museum Schokland, Schokland • Fort Pannerden, Doornenburg • Kasteel Groeneveld, Baarn • Museum Catharijneconvent, Utrecht • Czaar Peterhuisje, Zaandam • Museum Haarlem • Hermitage, Amsterdam • Joods Cultureel Kwartier, Amsterdam • Kasteel Radboud, Medemblik • Zaans Museum, Zaandam • Royal Delft Experience, Delft • Stedelijk Museum Schiedam • Watersnoodmuseum, Ouwerkerk • Zeeuws Museum, Middelburg • Nederlands Drukkerij Museum, Etten-Leur • Van Abbemuseum, Eindhoven • Nederlands Mijnmuseum, Heerlen Theater & film Rabotheater de Meenthe, Steenwijk • Theater ’t Voorhuys, Emmeloord • Het Concertgebouw, Amsterdam • Eye Filmmuseum, Amsterdam • Theater Ludens, Voorburg • Theater Zuidplein, Rotterdam • Nieuwe Nobelaer, Etten-Leur Varen, schaatsen & wellness IJsbaan de Meent Bauerfeind, Alkmaar • Thermen Papendrecht • Zwembad, Sauna & Zonnestudio de Wel, Nieuwkoop • Rondvaart Rederij Stiphout, Maastricht • Saunacentrum Topalivio, Horn Overige uitjes & tijdschriften Park Vijversburg, Tietjerk • Kerst Fair Huis Doorn, Doorn • Krea Doe, Utrecht • Ahoy Winterfair, Rotterdam • Reptielenhuis de Aarde, Breda • Hollands Glorie Magazine oktober 2018

23

De dag van Gaby

Bespeur ik daar een prijs?

Gaby Spiegelberg is zowel deelnemer als bestuurslid bij de werkgroep Zuid-Hollandse Eilanden.

Toch bleef de route van de speurtocht door Maassluis ook voor haar tot het laatste moment geheim.

13.00 uur

14.30 uur

“Met het regiovervoer ga ik naar Maassluis. Spannend dat ik niet precies weet welke route we gaan lopen.

Normaal gesproken help ik bij het verzinnen van activiteiten, maar dit keer niet. Dat zou oneerlijk zijn, want diegene die onderweg de meeste vra­ gen goed beantwoordt, wint een prijs.”

“We zijn in de haven aanbeland. Een mooi plekje van de stad met al die leuke bootjes. Eigenlijk ben ik niet het type voor een stadswandeling. Ik ga liever winkelen. Maar doordat we onderweg op zoek moeten naar informatie om de vragen te beantwoorden, geniet ik echt.

Ik weet opeens alles van de geschiede­ nis van Maassluis.

13.30 uur “Om beurten starten we. In mijn hand heb ik een A4 met de route en de vragen die we onderweg moeten beantwoor­ den. Aan mijn zijde loopt penningmees­ ter Marianne. We zetten flink de pas erin.

Kom maar op met dat speuren!”

24

15.00 uur “Hoeveel dieren zie je hier?, luidt de vraag bij een gevel vol beesten. Marian­ ne en ik hebben al snel door wat het ad­ dertje onder het gras is: ze staan overal op de gevel verspreid. We stoten elkaar

aan: ‘Hebben wij dat even goed gezien.’

Dit levert ons vast punten op.”

16.00 uur “In het restaurant bij het eindpunt toveren vrijwilligers de prijzen op tafel.

Ik voel de spanning stijgen. We doen het voor de lol, maar een prijs winnen is wel extra leuk. En wat blijkt?

Marianne en ik hebben de meeste vragen goed beantwoord. Yes! Een heleboel mooie nieuwe herinneringen en een gloednieuwe kaarsenset rijker, vertrek ik naar huis. Wat is het toch geweldig om eropuit te gaan met onze leuke werkgroep!”

ZON