ZON 3 Herfst 2020

ZON

September 2020 7e jaargang, nummer 3

Voor vrijwilligers bij de Zonnebloem

Het nieuwe samen

De vereniging komt sterker uit deze crisis

“Wat fijn om elkaar weer in het echt te zien�

Geef rouw en verlies ruim baan in coronaperiode Het thema sociaal isolement is nu belangrijker dan ooit Ook vakanties starten weer langzaam op

In dit nummer 7

Ondanks corona verraste ­afdeling Son en Breugel haar deelnemers en vrijwilligers in hun jubileumjaar

De artikelen in deze ZON zijn in augustus geschreven. Door de steeds wijzigende corona­ maatregelen en het feit dat wij de adviezen van het RIVM volgen, kan het zijn dat een deel van de informatie in deze ZON niet meer actueel is.

En verder: Kort en actueel 17 De Zonnebloemauto is voor...

21 Wat doe jij?

22 De dag van Trudy 23 VrijwilligersVoordeel 24

4 8

Het nieuwe samen

Hart voor de Zonnebloem

10 Praat over sociaal isolement en eenzaamheid

Alle foto’s in deze editie van ZON zijn genomen met inachtneming van de maatregelen van het RIVM of zijn vóór de coronacrisis gemaakt.

Nationale Vereniging de Zonnebloem Postbus 2100 | 4800 CC Breda Zorgvlietstraat 491 | 4834 NH Breda T (076) 564 64 64

2

M dienstencentrum@zonnebloem.nl W zonnebloem.nl ING: NL72 INGB 0001 0985 10 Rabobank: NL03 RABO 0108 9019 98

Hoofdredactie: Alexander van Zijp (zon@zonnebloem.nl) Concept en realisatie: Fortelle

Aan dit nummer werkten (o.a.) mee: Michel Campfens, Cheeseworks, Fotostudio Image & Motion, Evelien de Haas en Manon van Wijnen.

ZON

MARC

Vrijheid op anderhalve meter

14 Een ander óók geluk gunnen

16

Toegankelijk en veilig dagje weg

Weer op vakantie

18

Bijblijven? zonnebloem.nl mijnzonnebloem.nl facebook.com/dezonnebloem @DeZonnebloem Kijk voor onze privacyverklaring op zonnebloem.nl of mijnzonnebloem.nl.

Geen internet? Vraag dan een papieren versie op via het Dienstencentrum.

september 2020

Wie had eind vorig jaar kunnen bedenken dat in 2020 ons leven helemaal op z’n kop gezet zou worden? Eigenlijk waren we ons met z’n allen aan het voorbereiden om 75 jaar Vrijheid te vieren.

Toen het 5 mei werd, zat heel Nederland thuis, ­beperkt in bewegingsvrijheid. Aanvankelijk ­reageerde Nederland beduusd en gedwee en volgde de maatregelen van de overheid netjes op. Maar al na twee maanden werden mensen het zat en begonnen zich te roeren tégen de beperkingen. En dat terwijl het waarschijnlijk voor hen maar van tijdelijke aard is. Onze deelnemers hebben vaak jarenlang een heel kleine wereld om zich heen.

Gelukkig kwam er ook een heel andere energie vrij. Niet het verzetten, maar het zoeken naar ­mogelijkheden. Helemaal des Zonnebloems! ­Mensen gingen digitaal contact met elkaar ­zoeken, om te overleggen of om gewoon lekker bij te kletsen, om contact te houden. Er werden voor het eerst sinds jaren veel meer kaartjes ­gestuurd, om te laten merken dat we elkaar niet vergeten.

Op het moment van schrijven is een groot deel van de maatregelen gelukkig opgeheven; we kunnen elkaar weer ontmoeten! Maar, het herstel is broos en we zijn gewaarschuwd: dit kan zomaar een tweede keer gebeuren. Behoud wat we de ­afgelopen maanden geleerd hebben en combi­ neer ze met de goede dingen uit het verleden.

Fijn dat we weer op huisbezoek kunnen, maar blijf ook gewoon af en toe beeldbellen, of gewoon bellen, en een kaartje sturen. Natuurlijk zijn wij de ambassadeurs van het persoonlijk contact, maar het kan toch ook allebei? We hebben nu de vrijheid om het ­allebei te doen.

En daarmee hebben we allemaal, heel anders, maar heel indringend, dit jaar écht kunnen ervaren hoe b ­ elangrijk vrijheid in ons leven is. En vrijheid vier je samen. Op afstand, of dichtbij elkaar. Op anderhalve meter dan.

Hartelijke groet, Marc Damen, directeur

3

Rouw en verliesverwerking

Geef rouw en verliesverwerking alle ruimte

Het nieuwe samen Nu we langzaamaan elkaar weer meer mogen ontmoeten, staan we te trappelen om onze deelnemers een leuk uitje te bezorgen. Maar voordat we ons volledig storten op activiteiten, mogen we één belangrijke stap niet vergeten: het bieden van ruimte voor rouw en het v ­ erwerken van verlies. “Je gaat te snel als je zegt: nu we weer mogen, gaan we verder waar we gebleven waren. Daarvoor is er te veel veranderd”, zegt Ina ter Wijlen, betrokken bij de Werkgroep Rouw en Verliesverwerking van de Zonnebloem.

4

ZON

Rouw en verliesverwerking

“R

ouw en verliesverwerking gaat niet ­alleen over het verliezen van naasten.

Het gaat ook over het afscheid nemen van het bekende, het tijdelijk verliezen van sociale contacten én het gevoel ­ergens bij te ­horen, het moeten missen van uitjes en activiteiten en het inleveren van bewegings­vrijheid door je licha­ melijke beperking”, legt Ina uit. Zij is naast lid van de werkgroep ook districtshoofd ­Gelderland. Het ad­ vies van de werkgroep: geef je vrijwilligers en deelne­ mers de kans om stil te staan bij hetgeen zij verloren hebben. “Heb aandacht voor elkaar en elkaars gevoe­ lens”,

“ Wat was, is voorlopig niet meer. Dat heeft impact” zegt Ina. “Als ­iemand niet de kans krijgt zijn emoties te uiten, kunnen die gaan sluimeren en een eigen leven gaan leiden.” Om afdelingsbesturen te onder­steunen zijn districtshoofden begonnen met het voeren van gesprekken over hun specifieke behoeften.

De afgelopen periode hebben we als vereniging veel nagedacht en gesproken over hoe we activiteiten en de huisbezoeken in ‘de nieuwe werkelijkheid’ weer kunnen oppakken. We volgen nauwlettend de maat­ regelen van het RIVM en de overheid. Want het moet veilig en verantwoord zijn. En tegelijkertijd willen we onze deelnemers weer een leuke dag bezorgen. ­Daarbij zullen we moeten accepteren dat het werk van de Zonnebloem er voorlopig anders uitziet dan we gewend waren. Geen volle bussen naar dieren­ parken, geen groepsuitjes naar volgepakte theaters of drukbezochte musea. En ook de huisbezoeken gaan volgens de anderhalvemeterregel. Wat was, is (voorlopig) niet meer. Dat heeft nogal impact.

Iedereen rouwt op zijn eigen manier Hoe rouw en verliesverwerking concreet vorm krijgt, is per afdeling verschillend en ligt onder meer aan de mate waarin een afdeling geraakt is door de coronacrisis. Ina: “Een afdeling hier in G ­ elderland is heel zwaar getroffen. Zij hielden eind augustus een herdenkingsdienst. Dat was voor hen een belangrijk moment waarbij ze ook stil konden staan bij de manier waarop ze als groep de coronaperiode hebben beleefd. Ze keken terug, herdachten en k ­ unnen nu weer samen vooruit kijken.”

Nu er weer meer ruimte is voor activiteiten, vertellen drie afdelingen wat zij hebben georganiseerd en hoe zij dat hebben aangepakt.

Afdeling Capelle-Schollevaar-Schenkel

‘Er is meer ruimte voor persoonlijke aandacht’ Voorzitter Monique van der Pas: “In coronatijd hebben we veel met onze deelnemers gebeld en ­regelmatig brachten we een attentie langs: een bloemetje, wat lekkers of een zelfgemaakte kaart.

Met het versoepelen van de maatregelen wilden we toch meer voor onze deelnemers doen om ­verder sociaal isolement te voorkomen. Voor vijf gasten die in hetzelfde appartementencomplex ­wonen, hebben we een kleinschalige buiten­ activiteit georganiseerd: koffiedrinken, spelletjes spelen en lunchen. Vooraf hebben we duidelijk uitgelegd dat we op anderhalve meter afstand moesten ­blijven. Als een van de dames naar het toilet moest, zouden zij dit in hun eigen woning doen. Dit was voor hen de allereerste keer dat er weer echt iets gebeurde in een iets groter ­gezelschap. Ze w ­ aren laaiend enthousiast. Alles september 2020

gebeurde ‘coronaproof’. Afstand houden was voor de deelnemers niet zo moeilijk, die bleven gewoon zitten. Voor ons als vrij­willigers was het iets lastiger. Je bent toch geneigd om iemand te helpen of te ondersteunen. We waren daarbij ex­ tra voorzichtig vanwege de kwetsbare weerstand van de deelnemers. Het verliep hartstikke goed.”

Draaiboekje “Voor toekomstige, kleine activiteiten hebben we een draaiboek op­gesteld, zodat iedereen weet waar ze rekening mee moeten houden. Zo’n eerste kleinschalige (buiten)activiteit was best veel werk, maar het leverde ons uiteindelijk veel energie op. Wat me opviel: er was meer tijd voor extra persoonlijke aandacht. Het is absoluut voor herhaling vatbaar.”

5

Rouw en verliesverwerking

Sterker Als het verlies een plek heeft gekregen, kun je gaan bouwen aan iets nieuws, met onder meer uitjes die passen binnen de coronamaatregelen. Als de corona­ crisis iets bevestigd heeft, is het de enorme creativiteit en het doorzettingsvermogen binnen onze vereniging.

Snel nadat de intelligente lockdown startte, bedach­ ten veel afdelingen manieren om toch contact te heb­ ben met vrijwilligers en deelnemers. Er kwamen bel­cirkels, raambezoeken, puzzelwedstrijden-op-­ afstand en attenties én ze gingen beeldbellen.

“Die acties hebben een belangrijk deel van het v ­ erlies opgevangen”, zegt Ina.

“ Als de coronacrisis iets heeft ­bevestigd, is het de enorme ­creativiteit en het doorzettings­ vermogen binnen onze vereniging”

Inmiddels zien we in het hele land afdelingen die op een creatieve en positieve manier weer kleine uitjes organiseren voor een beperkt aantal deel­nemers.

En dat is goed, aldus de Werkgroep Rouw en Verlies­ verwerking. Want na de periode van ­bezinning en ­herdenking is het van belang dat a ­ fdelingen gaan ­nadenken over hoe ze ‘het nieuwe samen’ gaan ­invullen.

Afdeling Westvoorne

‘Veiligheid voorop’ Secretaris Wim van Wijk: “Toen het nationaal bureau ­beschermingsmiddelen beschikbaar stelde, hebben we direct een setje besteld. Ik ben heel blij met deze mogelijk­ heid, want niet alle deelnemers en vrijwilligers zijn er gerust op om zonder deze beschermingsmiddelen op pad te gaan.

De veiligheid voor de deelnemer en jezelf staat natuurlijk voorop. Vandaag ga ik op bezoek bij mevrouw Luijendijk, die slecht ter been is. ­Gezellig koffiedrinken bij haar in de tuin, natuurlijk op ­anderhalve meter afstand. Voordat ik aanbel, desinfecteer ik mijn handen en doe ik het mondkapje om.

Dat zit echt niet comfortabel, maar ik ben het inmiddels wel gewend. Ook heb ik geen moeite om ermee te praten.

Natuurlijk kan het lastig zijn dat je gezichtsuitdrukking niet zichtbaar is en voor mensen die slechthorend zijn, is dat helemaal niet gemakkelijk. Maar nogmaals: een bezoekje aan onze deelnemers kan alleen als het veilig en verantwoord is.”

Afdeling Schipluiden

‘ Teambuilding is in deze tijd heel belangrijk’ Bestuurslid Aad van Meurs: “Niet alleen hebben we geruime tijd geen activiteiten kunnen organiseren, ook de vrijwilligers hebben elkaar in de afgelopen periode niet gezien. Juist in tijden van crisis is het belangrijk om het teamgevoel te houden.

Daarom hebben wij een activiteit bedacht waarmee we niet alleen de deelnemers een leuke dag bezorgen, maar we ook de vrijwilligers als groep bij elkaar hebben.”

“We organiseren jaarlijks een pannenkoekenfestijn voor de deelnemers.

We maken gebruik van de keuken en faciliteiten van de ijsbaan. Normaal komen de deelnemers naar de ijsbaan, dit jaar brachten we de pannenkoeken rond.

Zeker 250 pannenkoeken hebben we met een clubje vrijwilligers gebakken.

Daarna kwamen alle vrijwilligers naar de ijsbaan voor een onderling samenzijn en een kop koffie. We hadden elkaar zeker drie maanden niet gezien, dus er werd volop gekletst en gelachen. Ik heb de vrijwilligers bedankt voor hun inzet tijdens de coronacrisis. Het deed ons goed om weer bij elkaar te zijn. We beseften hoe belangrijk het is dat we een team zijn en dat we dus ook even tijd voor de vrijwilligers onderling moeten nemen.”

6

ZON

Lokaal in actie

Bestuurslid ­bezoekwerk Anne van Hoorn van de afdeling Son en Breugel verraste deel­ nemers en vrijwilligers met deze vrolijke ­zonnebloemen

Bijzondere bagage De afdeling Son en Breugel bestond dit jaar 45 jaar. Reden om alle 80 deelnemers en 30 vrijwilligers uit te nodigen voor een uitvoering over Annie M.G. Schmidt in het Vestzaktheater. Helaas gooide corona roet in het eten. Maar dat mocht de pret niet drukken. Alle deelnemers en vrijwilligers werden ‘coronaproof’ verrast met een zonnebloem.

september 2020

Bestuurslid bezoekwerk Anne van Hoorn: “Met het hele bestuur hebben we bij onze voorzitter in de serre - natuurlijk op anderhalve meter afstand – linten aan de zonnebloemen geknoopt. Zo konden we ze ‘coronaproof’ bij de mensen aan de deur hangen. De vrijwilligers ontvingen een emmertje met compost en zonnebloemzaad, om zelf bloemen te kweken. Ik was helemaal bepakt en bezakt en met al die zonnebloemen fietste ik door het dorp. De reacties waren geweldig, we hebben iedereen echt verrast.”

7

Bij elkaar

Jopie van den Broeck laat zich niet zomaar uit het veld slaan

Coby van der Pluijm neemt de tips van Jopie graag ter harte

“ Vrijwilligerswerk zit in ons bloed” 8

ZON

Door omstandigheden moest Jopie haar geliefde vrijwilligerswerk bij de Zonnebloemafdeling Hoge Vucht neerleggen en werd ze deelnemer in plaats van vrijwilliger. Coby nam het secretariswerk van haar over. De dames vormen sindsdien een bezoekduo. Jopie blijft achter de schermen advies geven. “Op die manier kan ik toch iets bijdragen aan het belangrijke Zonnebloemwerk.”

Coby: Wat fijn om jou weer te zien, Jopie.

Al die maanden dat we elkaar alleen via Whatsapp konden spreken en zien, ik vind het een verademing om weer bij je op b ­ ezoek te kunnen.

Jopie: Helemaal mee eens. Maar ik ­genoot ook van het beeldbellen. Ik ben blij dat je me hebt uitgelegd hoe dat werkt. Een mens is gelukkig nooit te oud om te leren, dat blijkt wel.

Coby: Voor jou geldt dat sowieso. ­Hoewel je al jaren geen vrijwilliger meer bent bij de Zonnebloem weet je nog ­precies hoe alles werkt.

Veel voldoening Jopie: Ja, in mijn tijd als secretaris werd ik door omstandigheden ook hoofd ­activiteitencommissie en werkte ik soms wel drie dagen in de week voor de ­Zonnebloem. Maar ik deed het met liefde en plezier. Bovendien vond ik het heerlijk om alles te regelen. Ik houd van aanpak­ ken en heb er altijd veel voldoening uit gehaald.

Coby: Sindsdien help je mij. Jij geeft me altijd goede tips over waar ik op moet letten als we een activiteit organiseren.

Van tevoren dacht ik bijvoorbeeld: een bus reserveren voor de deelnemers, ­simpel! Maar zo eenvoudig is dat niet. Je moet precies weten hoeveel deelnemers in een rolstoel zitten, of zij zelf de bus in kunnen en of er mensen bij zijn met een elektrische rolstoel. Dan moet daarvoor plek worden gemaakt in de bus en dat scheelt zitplaatsen. Allemaal dingen waar ik vooraf nooit over nadacht en waar jij me bij helpt. Dat vrijwilligerswerk zit nog steeds in je bloed. Jij vindt het fijn om iets voor een ander te doen. september 2020

“ Zolang het kan, haal ik alles uit het leven” Onwijs dankbaar Jopie: Ik weet namelijk hoe het is als je ­ineens helemaal niets meer kunt.

Jaren geleden kreeg ik het Guillain-Barré syndroom en waren mijn armen en benen volledig verlamd. Ik kan niet in woorden uitleggen wat dat met je doet. Het was verschrikkelijk. Ik heb vijf jaar lang moeten revalideren. Ik heb dus ook vijf jaar geen leuke dingen kunnen doen. En ik werd deelnemer in plaats van vrijwilliger. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten.

Maar ik blijf een ‘Zonnebloempje’. Dankzij de Zonnebloem kan ik weer op vakantie of een dagje weg. Daar ben ik onwijs dankbaar voor. Inmiddels loop ik weer met mijn rollator en kan ik, met wat extra hulp, zelfstandig wonen en mijn eigen dingen doen.

Ziel en zaligheid Coby: Daardoor heb je het secretaris­ werk ook nooit echt kunnen overdragen.

Want van de een op de andere dag kon je niets meer en pas vijf jaar later was je er weer.

Jopie: Mijn broer heeft destijds alle mappen uit de kast getrokken en naar het nationaal bureau gebracht. Ik ben een perfectionist, dus alles was netjes en geordend. Eerst is het secretariswerk door het nationaal bureau opgepakt en pas later kwam jij erbij.

Coby: Vond je het niet lastig om, na je revalidatie, te zien dat het secretariswerk door iemand anders was overgenomen?

Jopie: Zeker wel, want ik had mijn ziel en zaligheid erin gelegd. Maar juist daardoor ben ik extra blij dat ik je nog mag helpen.

Mijn manier Coby: Jopie, hoe was het voor jou om de afgelopen maanden veel alleen te zijn?

Jopie: Ik vond dat niet erg. Ik ben ook niet echt angstig geweest. Als het mijn tijd is, is het mijn tijd. Dat zien we dan wel weer. Ik wil gewoon alles uit het leven halen. Ik kan gelukkig prima alleen zijn en vermaak me met spelletjes op de tablet, boeken lezen en natuurfilms kijken. En mijn allergrootste hobby: fotograferen.

Coby: Dat weet ik. Als ik jou in de rolstoel duw, vraag je me ook steeds om te stoppen. Zo kun je foto’s blijven maken.

Jopie: Zolang het kan, doe ik alles op míjn manier.

Coby: Het is overduidelijk dat je de controle houdt over je leven. Daar ben ik blij om, want dat houdt je sterk en alert!

9

Sociaal isolement

Sociaal isolement en eenzaamheid bij deelnemers

Praten over zaken die er ĂŠcht toe doen

10

ZON

Sociaal isolement

Toen medio maart de lockdown werd afgekondigd, bleven we massaal binnen. Voor het gros van de deelnemers en vrijwilligers was dat niet gemakkelijk. Vooral het gemis van sociale contacten maakte het zwaar.

Nu de activiteiten en huisbezoeken weer langzaam opstarten, is het signaleren en voorkomen van sociaal isolement belangrijker dan ooit.

J

anet Bijland is een van de deelnemers die ­tijdens de coronacrisis veel moeite had met de stilte om haar heen. “Ik kroop op een ­gegeven moment tegen de muren omhoog.

De vaarvakantie van de Zonnebloem werd geannu­ leerd, mijn vaste bezoekvrijwilliger kwam niet meer langs en verder zag ik ook vrijwel niemand. Ik woon weliswaar zelfstandig, maar ik ben afhankelijk van anderen. Door mijn lichamelijke beperking kan ik niet goed lopen. Ik kan een paar meter vooruit met twee krukken, maar voor verder weg heb ik een ­rolstoel nodig. En iemand die me kan duwen.”

Gelukkig heeft Janet een eigen auto en rijdt ze nog ritjes in en rondom Driebergen, het dorp waar ze woont. Toen de lockdown al even gaande was, werd ze uitgenodigd door haar bezoekvrijwilliger om bij haar in de tuin koffie te komen drinken. “Normaal gesproken komt zij elke veertien dagen bij mij thuis.

Dat is hartstikke gezellig en fijn. Maar tijdens de ­coronacrisis was ze extra voorzichtig en vond ze het prettiger als ik haar kant opkwam. Dat begreep ik heel goed. Zelf ben ik niet zo bang om ziek te worden. Dus ben ik in mijn auto gestapt en heb bij haar in de tuin, op anderhalve meter afstand, koffie gedronken. Dat was erg gezellig. Door eropuit te gaan en sociale contacten te onderhouden, voel ik mij niet zo eenzaam.”

Eenzaamheid en sociaal isolement Niet iedereen heeft echter die mogelijkheid. ­Bovendien ligt er een groot taboe op eenzaamheid, vertelt hoogleraar Theo van Tilburg van de Vrije Universiteit Amsterdam die in dit thema is ­gespecialiseerd. “Eenzaamheid is subjectief, het is een ­gevoel dat iemand ervaart. Dit in tegenstelling tot sociaal isolement, dat juist gaat om aantallen en ­frequentie van sociaal contact. Iemand die in een sociaal isolement verkeert, en weinig mensen om zich heen heeft, hoeft echter niet eenzaam te zijn.

Misschien vindt hij of zij het wel prima. Andersom kan ook: iemand die zich eenzaam voelt, kan toch een hoop sociale contacten hebben. Het taboe zit ‘m vooral in het gegeven dat er een maatschappelij­

september 2020

ke druk op eenzaamheid ligt. Je zou daar namelijk zelf verantwoordelijk voor zijn en je zou er ook zelf iets aan kunnen doen. Zo eenvoudig is dat echter niet. Wie zich eenzaam voelt, zit in een negatieve spiraal waarin het steeds moeilijker wordt om zelf uit die eenzaamheid te komen.

Op sociaal isolement ligt een minder groot taboe, omdat dit vaak beschouwd wordt als een probleem dat ontstaat door de samenleving. Zo moeten we bijvoorbeeld langer zelfstandig blijven wonen, ook als de partner wegvalt. En kinderen en klein­ kinderen komen minder vaak op bezoek, omdat

Als je fysiek beperkt raakt, worden je sociale contacten minder en voel je je vaker alleen zij zelf een druk leven hebben. In de praktijk zien we zowel sociaal isolement als het gevoel van eenzaamheid sterk toenemen met de leeftijd.”

Voor de Zonnebloemdeelnemers komt hun licha­ melijke beperking daar nog eens bovenop. Door hun beperkte bewegingsvrijheid is het risico op ­sociaal isolement meer aanwezig. Dit staat dus los van leeftijd. Als je fysiek beperkt raakt, worden je sociale contacten minder en voel je je vaker alleen. Dat maakt het werk van de vele Zonnebloemvrijwilligers zo relevant en nodig.

11

Sociaal isolement

Creatieve oplossingen Ook bij mensen met een lichamelijke beperking is in veel gevallen sprake van sociaal isolement. Zo moet Janet zich haar hele leven al aanpassen aan de beperkingen van haar lichaam. Ze werd geboren met een klompvoet. “Toen ik jong was en met vrienden naar de kroeg ging, was ik de enige die niet kon blijven staan. Dat is niet handig voor je ­sociale leven. Tegenwoordig loop ik met krukken en heb ik veel rugpijn. Ik kan maar korte tijd zitten en dan moet ik weer gaan liggen om te herstellen.

Die rugpijn belemmert mijn sociale leven en daar baal ik van. Gelukkig ben ik wel heel positief inge­ steld en probeer ik altijd creatieve oplossingen te bedenken voor mijn lichamelijke beperkingen. Dat is zo fijn van MPS de Zonnebloem, want tijdens de vaar­vakanties kan ik liggend eten. Er wordt dan ­gewoon een bed naast de tafel gezet. Op die ­manier kan ik toch het hele diner gezellig erbij zijn.

Ook heb ik laatst een mooie manier bedacht om een ijsje te eten. Met twee krukken kan ik dat niet.

Ik heb geen handen vrij om dat ijsje vast te houden.

Gelukkig ben ik niet zo bescheiden en heb ik een geweldige afspraak gemaakt met de eigenaar van ijssalon TreMonti in Driebergen. Ik kom met mijn auto die kant op en parkeer op de invalidenparkeer­ plaats om de hoek. En terwijl ik in de auto zit, komt hij me dat ijsje brengen. Goed geregeld toch!”

Workshop: ONT-moeting van eenzaamheid Het nationaal bureau van de Zonnebloem organiseert een workshop voor ­vrijwilligers over omgaan met eenzaamheid. Naast het signaleren van eenzaamheid bij deelnemers krijg je handvatten om ermee om te gaan in het bezoekwerk. Aan de hand van praktijk­ situaties komen allerlei tips en technieken aan bod, zoals actief luisteren en hoe je dit kunt afstemmen op de behoefte van de deelnemer. Gerben Polderdijk, opleidingsfunctionaris vrijwilligersondersteuning: “Een belangrijke eye­opener tijdens de workshop is dat we vaak vóór i­emand denken en zaken willen ­oplossen. Of iemand op sleeptouw nemen. Natuurlijk willen we dolgraag helpen, maar het gaat vooral om aandacht geven. En proberen om deelnemers de regie over hun leven te laten houden.”

Meer informatie over deze en andere workshops vind je op Mijn Zonnebloem of via het districtshoofd.

12

“ Ik ben positief ingesteld en bedenk altijd creatieve oplossingen voor mijn ­lichamelijke beperking” Negatieve spiraal Ook bij de Zonnebloem zien we steeds meer kleinschalige of een-op-een uitjes. Hoogleraar Theo van Tilburg ziet daar de voordelen van in.

“Grootschalige activiteiten zijn niet voor iedereen weggelegd, zeker niet voor mensen die zich ­eenzaam voelen. Zij kunnen gedrag van anderen als negatief ervaren waardoor ze zich afgewezen voelen. Als je fysiek beperkt bent en sociaal ­isolement dreigt, is het van belang om als ­vrijwilliger actief te luisteren om de behoefte van de deelnemer te achterhalen.”

Bevrijdend gevoel “Mensen in een sociaal isolement zijn veel meer ­geholpen met een-op-een contact of kleinschalige activiteiten waarbij ze geholpen worden om meer grip te krijgen op hun leven. Huisbezoek kan hier zeker een rol in spelen, omdat je als vrijwilliger ­iemand van dichtbij meemaakt en een persoonlijke band opbouwt. Door ruimte te bieden om kwets­ baar te zijn en te praten over zaken die er écht toe doen, kunnen mensen zich weer openstellen en deelnemen aan het leven. Een gesprek over eenzaamheid kan deelnemers ook een bevrijdend gevoel geven. Zijn of haar probleem wordt als serieus gezien. Pas daarna kunnen jullie samen kijken wat je eraan kunt doen. Maar de bal ligt bij de deelnemer.”

ZON

Er kan zoveel meer in In elk(e) wijk, dorp of stad organiseren Zonnebloemafdelingen activiteiten voor mensen met een lichamelijke beperking uit de buurt. De vrijwilligersorganisatie moest zich in sneltreinvaart heruitvinden door de corona­ crisis. In deze rubriek een hartverwarmende greep uit hoe inventief afdelingen die uitdaging aan zijn gegaan.

Thuisquiz om nooit te vergeten

POELDIJK

De afdeling Nieuwerkerk aan den IJssel organiseer­ de een thuisquiz voor deelnemers en vrijwilligers.

Ook m ­ evrouw Dieleman deed mee. “De quiz was hartstikke leuk. Er k ­ wamen vooral vragen voorbij over de geschiedenis en wetenswaardigheden over Nieuwerkerk aan den IJssel, maar er waren ook cryptische vragen bij. Bijvoorbeeld over een standbeeld met bepaalde afmetingen. Ik wist meteen dat dit in het gemeentehuis stond. De quiz leidde me een beetje af van alle ellende vanwege corona. Dat kon ik in die periode goed gebruiken.”

Voor het meedoen aan de quiz ontving mevrouw Dieleman een doosje heerlijke bonbons.

‘Gewoon’ een ijsje eten

NIEUWERKERK AAN DEN IJSSEL

De eerste activiteit na de coronacrisis was voor de afdeling Poeldijk een ijsje eten en koffiedrinken bij de plaatselijke ­ijssalon. Het idee ontstond toen Els Duijnisveld, bestuurslid ­activiteiten, een van de deelnemers tegenkwam bij de slager die aangaf hoe eenzaam ze zich voelde. “Eenmaal thuis dacht ik: als die mevrouw zelf naar de slager kan komen, dan lukt dat vast ook wel naar de ijssalon. En ze was niet de enige.

Want toen ik deelnemers belde om te vragen of ze mee ­wilden, reageerden ze alsof ze de loterij hadden gewonnen.

Je zou denken dat je ‘gewoon’ een ijsje ging eten, maar voor hen was dit zo veel meer waard. Inmiddels hebben we dit kleinschalige uitje voor de derde keer georganiseerd en het smaakt zeker naar meer.”

Samen aan de wandel Afdeling Hooglanderveen besloot om er samen met de deelnemers en vrijwilligers weer op uit te gaan. Voorzitter Chris Bus: “Tijdens de lockdown hebben we onze deelnemers regelmatig verrast met leuke dingen, zoals het langsbrengen van ijsjes, een cadeaupakket van de plaatselijke supermarkt en het uitwisselen van legpuzzels. Maar we merken natuurlijk dat mensen weer eropuit willen. Zij zitten veel thuis en de meeste mensen zijn alleen. Bovendien heeft niet iedereen de ­mogelijkheid om zelf een stuk te wandelen, dus hebben we een ­dorpswandeling georganiseerd. Het was fantastisch. We liepen door het park en langs de jeu-de-boulesbaan en als afsluiting hebben we pannenkoeken gegeten en bingo gespeeld in het plaatselijke dorpshuis en sportcentrum De Dissel. Allemaal op anderhalve meter afstand. De deelnemers en vrijwilligers hebben ervan genoten. De behoefte om ­elkaar te zien en spreken was groot. Dit gaan we zeker nog eens doen!”

september 2020

HOOGLANDERVEEN

13

Portret

“ Er zijn zoveel mooie dingen op mijn pad gekomen”

14

ZON

Portret

Op 19-jarige leeftijd belandde Denise Brune in een rolstoel. Wat volgde was een moeilijke periode waarin zij haar nieuwe leven probeerde te accepteren en vorm te geven. Inmiddels weet ze dat het leven in een rolstoel haar méér heeft gebracht dan ze ooit had kunnen denken.

Hoewel je in een rolstoel zit, ben je geen deelnemer maar juist vrijwilliger bij de Zonnebloem. Je bent zelfs ­bestuurslid. Hoe kan dat?

“Dingen regelen vind ik leuker dan zelf meedoen. Bovendien wil ik graag iets betekenen voor anderen die in een ­rolstoel zitten. Ik weet immers uit eigen ervaring hoe moeilijk dat is. Als vrijwil­liger kan ik veel meer bijdragen.

Daarom ben ik bestuurslid van de jongeren­werkgroep Amsterdam.”

Hoe ben je in een rolstoel terecht­ gekomen?

“In 2003 heb ik na een enkeloperatie een bacteriële infectie opgelopen. ­Hierdoor werkt de aansturing van mijn spieren niet meer goed. Ik kan nog wel een paar tellen staan, maar lopen gaat echt niet meer. Omdat mijn voet steeds verder naar binnen draait, draag ik een spalk.”

Je was nog geen twintig toen je ineens niet meer kon lopen. Hoe heb je die ­periode ervaren?

“Ik vond het moeilijk om mijn beperkin­ gen te accepteren. Ik was net aan mijn opleiding voor verpleegkundige begonnen en liep stage. Van kleins af aan wist ik al dat ik in de zorg wilde werken. En ik wilde graag een lieve man en kinderen. Toen ik in een rolstoel belandde, viel mijn complete toekomst­ beeld in duigen. Ik ben zeker een jaar depressief geweest.”

Hoe ben je die depressieve periode doorgekomen?

“Het was een heftige tijd waarin ik veel vrienden ben kwijtgeraakt. Dat

september 2020

twintig. Ik wist meteen: ik ga alles uit het leven halen. Het kan zomaar voorbij zijn en daarom ga ik eropuit, dingen doen die ik leuk vind. Haar overlijden was voor mij echt een eyeopener.”

“ Eropuit gaan is juist wat mij zo helpt” had ik nooit verwacht, maar het gebeur­ de wel. Ze hadden weinig begrip voor mijn situatie. Maar wellicht heeft mijn depressiviteit er ook aan bijgedragen dat mijn vrienden me in de steek lieten.

Of misschien waren het geen echte vriendschappen. Hoe dan ook, op een gegeven moment ging bij mij de knop om. Ik merkte dat sociaal isolement op de loer lag. Door negatief te blijven, zou ik ook geen nieuwe mensen ontmoeten.

Ik kon beter positief kijken naar het le­ ven. En dat lukte.”

Dat klinkt makkelijker dan het is.

Hoe zet je die knop om?

“Een belangrijk moment was toen een vriendin van mij overleed aan de gevolgen van kanker. Zij was begin

Waarom vind je het zo belangrijk om anderen in een rolstoel te helpen?

“Ik heb mazzel, omdat ik zo zelfstandig ben. Bovendien heb ik een aangepaste auto. Ik heb geen hulp nodig om naar het toilet te gaan en ga overal naartoe waar ik in zin in heb. Dat kan en durft niet iedereen. Dat zie ik ook bij sommige deelnemers van de jongerenwerkgroep.

Het gevolg is dat hun leven veel beperk­ ter is. Eropuit gaan is juist wat mij zo helpt. Met mijn handbike rijd ik vaak kilometers langs de duinen. Heerlijk in de natuur, lekker sporten en zweten.

Op die manier blijf ik fit en dat geeft een goed gevoel. Ik weet dat niet iedereen dat geluk heeft. Juist dáárom wil ik mensen helpen. Ik gun het anderen ook.”

Kun je over jezelf zeggen dat je weer gelukkig bent?

“Zeker weten. Ik heb een leuke baan, ik heb een lieve groep vrienden om me heen, ik haal veel voldoening uit het vrij­ willigerswerk en ik ben erg zelfstandig.

Ik zou dolgraag uit de rolstoel willen, maar ik zou niet terug willen naar mijn andere leven. Op de vrienden die ik nu heb, kan ik echt bouwen. Ook als er een tegenvaller is. Bovendien ben ik zelf positiever. Natuurlijk mis ik een partner om me heen en zou ik graag willen lopen, maar er zijn zo veel mooie dingen op mijn pad gekomen, die had ik nooit willen missen.”

15

De Zonnebloemauto is voor…

en, geen aangepaste badkamers: het was ­totaal ontoegankelijk. Uiteindelijk heb ik voor mijn gezin een hotelkamer geboekt elf kilometer verderop.”

Betaalbare aangepaste auto Dat mag de pret niet drukken voor Erwin.

“Ik ben veel te blij dat ik met vakantie ga. En dat het gelukt is met vervoer. De ­Zonnebloemauto is voor mij ideaal. Een rolstoelauto waarmee je langer weg kunt en naar het buitenland. En de verhuur­ organisatie was heel behulpzaam en

“ Met de Zonnebloemauto ga je echt met z’n allen op vakantie” Erwin en Bas leerden elkaar veertien jaar geleden kennen bij een transportfirma, waar ze als chauffeur werkten. Er ontstond een hechte vriendschap. vriendschap, die altijd is gebleven. Deze zomer gaan de twee beste maten samen met Bas’ gezin en nog een gezin op vakantie. In een colonne van drie auto’s, waarvan één Zonnebloemauto want Erwin gebruikt sinds twee jaar een rolstoel.

D

e reis ging naar Cochem, aan de Moezel in Duitsland. “Toen Bas vroeg of ik mee wilde, was ik meteen enthousiast. Daarna dacht ik: hoe kom ik er? Het is de eerste vakantie sinds ik een rolstoel gebruik, dan moet je veel uitzoeken. Mijn vrien­ den gingen met hun gezinnen naar een bungalowpark. Helaas was op het hele terrein geen aangepast huisje te beken­ nen. Drempels, te smalle deuropening­

“ Met de Zonnebloemauto kan ik ook mijn kinderen vaker bezoeken” dacht in alles mee. Wat ik ook leuk vind aan de Zonnebloemauto is dat er plek is voor extra passagiers, dan ga je echt met z’n allen op vakantie.”

Gedeeltelijke dwarslaesie Vier jaar geleden kreeg Erwin last van zijn rug en uitval in zijn benen. “Ze ver­ moedden dat het een reactie was van mijn immuunsysteem op mijn zenuwen.

De exacte oorzaak is echter nog steeds niet bekend. Eerst redde ik me met kruk­ ken, maar door een gedeeltelijke dwars­ laesie gebruik ik sinds december 2018 een rolstoel. Nu ik de Zonnebloemauto heb ontdekt, kan ik mijn kinderen, die al twintigers zijn, vaker ontmoeten. Deze auto maakt me een stuk flexibeler in mijn mogelijkheden.”

Ook zelfstandig op vakantie?

Zit je in een rolstoel en wil je zelfstandig op vakantie met vrienden, familie of je partner? Op onze website vind je aangepas­ te, rolstoelvriendelijke hotels, vakantiewoningen, B&B’s en groepsverblijven in Nederland en net over de grens. Bovendien geven we informatie over vervoer, hulpmiddelen en zorg op locatie. Kijk op zonnebloem.nl/vakanties/zelf-organiseren voor meer informatie.

16

ZON

Kort en actueel

Veel keuze in nieuwe kaartencollectie!

In de afgelopen periode – toen sociaal contact voor iedereen moeilijk was – zijn er veel kaartjes verstuurd.

Dat werd door iedereen enorm op prijs gesteld. Daarom mag de kerstkaartenactie van de Zonnebloem ook dit jaar niet ontbreken. Met hulp van het klantenpanel is een compleet nieuwe collectie samengesteld. De webshop is vernieuwd en daarmee gebruiksvriendelijker geworden!

Naast kaarten voor algemene gelegenheden, vind je er een mooie selectie moderne en traditionele kerst- en winterkaarten. Een setje bestaat uit 8 kaarten met envelop en kost € 7,95 (exclusief verzendkosten). Dit bedrag komt ten goede aan ons prachtige vrijwilligerswerk.

Vervolg bewust­ wordingscampagne

Deze kaar t draagt de Zon bij aan nebloem het werk , ook bij van u in de buurt!

Prettige Kerstdagen en een

Gelukkig Nieuwjaar Er kan zo

veel me er dan je denk t

Wilt u ook steu nen?

Scan de QR-code of bezo

erk van e buurt!

ek www .shop.zo

nnebloem

.nl

ZB0 040-

© Char C1 ity-Servic e

Deze kaart de Zo draag nneb t loem, bij aan het ook werk bij u van in de buurt !

Deze kaar t draagt bij aan de Zonn het werk ebloem, van ook bij u in de buurt!

denkt

nebloem.nl

Er ka n zo veel

mee

Wilt u Scan ook ste de QR unen -code ? of be zoek

Er kan zoveel meer da Wilt u n je de ook steu nkt nen?

Scan de QR-c ode of bezoek

www.shop .zonnebl

oem.nl

ZB0036-C

2 © Char ity-Service

Prettige Kerstdag en ZB

00 © Ch 40-C2 arity-S erv

en een

ice

r da n

www.s ho

je de nkt

p.zon ne

bloem

.nl

Vanaf maandag 28 september wordt de bewust­ wordingscampagne uitgezonden in de reclame­ blokken van STER, Talpa en de regionale omroepen.

In deze periode valt ook de Week tegen Eenzaam­ heid (1 t/m 8 oktober). Centraal staan deze week Ontmoeting en Verbinding. Onze campagne laat zien dat de vrijwilligers van de Zonnebloem zich ­inzetten om sociaal isolement bij mensen met een lichamelijke beperking tegen te gaan en daarmee sluit het perfect aan bij deze thema’s.

Gelukki g Nieuwja ar

Taartjes met sociale impact Joehoe! Ouwe Taart is een maatschappelijk initiatief bedacht door Marc van Nieuwkerk. Met de verkoop van zijn appeltaarten wil hij eenzaamheid onder ouderen verminderen. Van Nieuw­ kerk: “In Nederland raken veel ouderen door verschillende ­redenen in een sociaal isolement en voelen zich eenzaam. ­Samen met Enbiun bedacht ik Joehoe! Ouwe Taart en van ieder taartje wordt een deel gedoneerd aan onder andere de Zonnebloem. Ik wilde vanuit mijn ondernemersmentaliteit ­sociale impact maken. Door de samenwerking met Royal Smilde Bakery kregen de productie en logistiek vorm.”

Begin augustus trokken collega’s van het nationaal bureau en Marc van ­Nieuwkerk met 6.000 appeltaartjes door het hele land om ­verschillende afdelingen blij te maken.

september 2020

17

V

Vitamine

Veilig op vakantie in coronatijd We staan te trappelen…

Achter de schermen wordt hard gewerkt om vakanties voor te bereiden en maat­ regelen te treffen zodat deelnemers en vrijwilligers straks weer veilig en onbezorgd kunnen genieten.

De eerste afdelingsvakanties staan inmiddels gepland en krijgen extra begeleiding om aan de anderhalve meter samenleving te voldoen.

18

T

oen alle vakanties door de ­coronacrisis moesten worden geannuleerd, kwam het team Vakanties & Evenementen direct in actie. Teamleider Isabella Breukhoven: “We hebben alle deelnemers persoonlijk gebeld om te vertellen dat hun vakantie niet kon doorgaan. Natuurlijk was de ­teleurstelling groot, maar er was ook ­begrip voor de situatie. De reserveringen voor de vaarvakanties zijn doorgescho­ ven naar volgend jaar. We doen ons ­uiterste best om alle deelnemers in 2021 mee te nemen op MPS de Zonnebloem.”

Ook ondersteunde het nationaal bureau de lokale afdelingen bij het verzetten of annuleren van afdelingsvakanties en is er contact met verschillende accommo­ daties om te regelen dat de annulerings­ kosten op rekening van het nationaal bureau komen en om te kijken welke

ZON

“ Achter de schermen werken we hard aan het opstarten van de vakanties” ties zijn geannuleerd, is er voor de meeste deelnemers geen alternatief.

Zij kunnen niet zomaar iets anders boeken. Daarom zijn wij achter de schermen druk bezig om de vakanties weer op te starten.”

willen we iedereen een geweldige tijd bezorgen, want we weten dat de deel­ nemers én vrijwilligers staan te trappe­ len. We zoeken heel zorgvuldig met gezonde en open blik naar kansen en mogelijkheden.”

Kansen en mogelijkheden “Natuurlijk zijn er veel zaken om reke­ ning mee te houden. Want het moet ­allemaal veilig zijn en volgens de richt­ lijnen van het RIVM en de overheid, ­zowel voor deelnemers en vrijwilligers, maar ook voor de bemanning op MPS de Zonnebloem. Nu de lockdown steeds verder versoepelt, kijken we naar maat­ regelen die we op het schip kunnen doorvoeren. Misschien krijgt iedere ­deelnemer een privé-badkamer in plaats van deze te delen met een andere deelnemer, zoals we normaal gesproken doen. En wellicht komen er speciale looproutes aan boord. Maar er moet ook een draaiboek klaarliggen voor als er toch iets gebeurt. We willen zo goed mogelijk voorbereid zijn. Tegelijkertijd

Uitgebreide voorbereiding In september staat al een aantal afde­ lingsvakanties gepland. Naar aanleiding van deze eerste ervaringen, krijgen an­ dere afdelingen tips om zelf hun vakantie voor te bereiden. Gouda West is één van de afdelingen die in september op vakantie gaat. Hun vakantie naar De Vrije Vogel in Elsloo was vorig jaar juni al vastgelegd. Ze zouden met 50 personen gaan, maar dat aantal is geslonken tot 31: 10 vrijwilligers en 21 deelnemers. Iedere deelnemer en ieder stel heeft dan een ­eigen kamer. Ook de accommodatie maakt zich klaar voor de Zonnebloem­ groep. Hilde Verbeek-Baardman is

maatregelen nodig zijn om de vakanties weer op te starten.

Fantastisch gevoel De vakantieadviescommissie (VAC) van de Zonnebloem is druk bezig om alle maatregelen en afspraken in protocollen en draaiboeken vast te leggen. Deze commissie bestaat voornamelijk uit ­ervaren vakantievrijwilligers. Zij komen geregeld bijeen en geven gevraagd en ongevraagd advies over de vakanties.

William Koevoets is hoofd verpleging binnen de commissie en weet uit eigen ervaring hoe belangrijk de vakanties zijn voor de deelnemers én hun thuisfront.

“Ik ga al dertig jaar mee als vrijwilliger en het geeft elke keer een fantastisch gevoel om mensen een fijne vakantie te bezorgen. Dat maakt het momenteel ook extra moeilijk; nu de Zonnebloemvakan­

september 2020

19

V

Vitamine

“ De gezondheid van onze deelnemers en de vrijwilligers is topprioriteit” Van een geannuleerde vakantie tot een overvolle brievenbus In de afgelopen periode werd aan vakantie­ vrijwilligers gevraagd of zij – nu de vakanties niet doorgingen – het leuk vonden om belbezoekjes te organiseren voor deelnemers. Ook werd die behoefte gepolst bij deelnemers. En zo ontstonden er zo’n 170 belbezoekduo’s. Eén van de deelnemers is Els van Dinten-Hoek uit Eindhoven. Zij zou voor de tweede keer meegaan met MPS de Zonnebloem.

“De bootreis vorig jaar was één groot feest. We ­bezochten allerlei dorpjes met leuke winkeltjes en restaurants. ’s Nachts zat ik voor het raam naar de lichtjes te kijken. Ik ben een slechte slaper, maar tijdens de bootreis had ik er ook geen tijd voor.”

De foto’s zijn ­gemaakt tijdens een eerdere ­vakantie van ­Zonnebloem­afdeling Gouda West.

­ enningmeester en zit samen met twee andere p bestuursleden in de vakantiecommissie van de lokale afdeling. “Wij hadden in november vorig jaar al een conceptinvulling gemaakt van de vakantie. Nu lopen we deze plannen samen door met het nationaal bureau en bereiden we alles voor met de accommodatie. Zo beschouwt de touringcaroperator onze groep als één huishouden en zouden we in de bus geen afstand hoeven houden of mondkapjes hoeven dragen. Zelf vind ik dat niet fijn en ook het nationaal bureau adviseert om mondkapjes te dragen en zo veel mogelijk verspreid te zit­ ten. De gezondheid van onze deelnemers en de vrijwilligers is topprioriteit en dus volgen we zeker dat advies.”

Creatieve oplossingen “Ook hebben we handschoentjes aangeschaft zodat we ’s avonds een potje kunnen kaarten.

En voldoende kaartspellen, want dan beginnen we elke avond met een ‘schoon’ spel. Zo ­bedenken we oplossingen om op een goede manier om te gaan met de hygiënemaat­ regelen. Ook doen we elke dag een ‘dagstart’.

Dat is een korte bespreking om de vorige dag te evalueren en vooruit te kijken naar de dag die komen gaat. Dan bespreken we ook wat wel en niet goed ging en herhalen we de ­afspraken, zodat iedereen scherp blijft.”

20

Liefde en aandacht Dat de vakantie dit jaar werd geannuleerd, was een flinke teleurstelling voor Els. Ze is weduwe, heeft geen kinderen en is slecht ter been. “Eigenlijk zie ik bijna niemand, dus het contact via de Zonnebloem is me veel waard. Via het nationaal bureau werd ik gekoppeld aan vrijwilliger Jacqueline uit De Rijp.

Tijdens de coronatijd belt ze me elke dinsdagavond en dan kletsen we een uur met elkaar. Het is heel gek, want we hebben elkaar nog nooit gezien, maar het lijkt alsof we elkaar al jaren kennen. We vertellen over ons leven, wat we meemaken en wat we ­belangrijk vinden. We wonen bijna 2 uur rijden van elkaar vandaan, maar het voelt zo dichtbij. Ook ­verdrietige gebeurtenissen kunnen we met elkaar delen. Ik ben daar zo dankbaar voor.” Vrijwilliger Jacqueline beaamt het verhaal van Els direct.

“Vanaf het moment dat ik haar sprak, heeft ze mijn hart gestolen. Dus na dat eerste telefoontje dacht ik: ik ga haar een kaartje sturen.” Maar toen Jacqueline met dat ene kaartje in haar hand stond, kreeg ze een beter idee. Via een Facebookgroep waar je spullen kunt ruilen en weggeven, plaatste ze een verzoekje. Namelijk of iedereen in het dorp een kaartje wilde schrijven voor Els. In ruil voor een goed gevoel en een glimlach. Els heeft inmiddels al zeventig kaarten ontvangen. “Toen ik die vrijdag mijn brievenbus wilde legen, dacht ik dat de post­ bode een fout had gemaakt. Al die kaarten over­ weldigden me. Ik kan niet in woorden u ­ itleggen wat die aandacht met me doet.”

ZON

Wat doe jij?

Hoe ga je als afdeling om met vrijwilligers en deelnemers die angstig zijn? “ In onze regio zijn veel mensen besmet geraakt met het coronavirus.

Ook binnen de afdeling werden mensen ziek en zijn zelfs overleden.

Het gevolg hiervan is dat we nu nog steeds te maken hebben met angst en bezorgdheid onder deelnemers en vrijwilligers. Natuurlijk willen we er erg graag voor hen zijn, maar tegelijkertijd willen we niets forceren. Hoe gaan andere afdelingen hiermee om?”

Mariëlle Oerlemans, afdeling Sint-Oedenrode

“ Voorafgaand aan het huisbezoek bellen we altijd’

“ We bezorgden beschermengeltjes bij onze deelnemers thuis”

“Wij hebben onze afdelingsvakantie die gepland stond voor september moeten annuleren, omdat de gasten en vrijwilligers het te risicovol ­vonden. Er is wel geregeld contact met onze deelnemers. Ik hamer er bij iedereen op om vooraf te bellen of iemand eraan toe is om bezoek te ontvangen. Dat is namelijk niet zo vanzelfsprekend. Een meneer die ik zelf bezoek heeft COPD en verblijft in een seniorenkliniek. Ik heb hem een hele tijd niet mogen bezoeken, dus hadden we contact via de tele­ foon en beeldbellen. Nu kan ik weer op bezoek komen, maar op voor­ waarde dat ik me houd aan alle ­regels. Wij zitten zelfs verder dan anderhalve meter van elkaar, ik draag een mondkapje en was mijn handen voordat ik naar binnen ga.

Het is heel fijn om face-to-face ­contact te hebben, maar het moet wel veilig en verant­ woord zijn.”

“Onze deelnemers verheugen zich enorm op de activiteiten, maar zijn ook erg voorzichtig. Het merendeel blijft in of rondom het dorp en doet niet veel meer dan samen de bood­ schappen of een wandelingetje. Ook vanuit de vrijwilligers zijn we erg alert. We hebben de activiteiten tij­ delijk stilgelegd en het bezoekwerk zijn we langzaam aan het opstarten.

We kunnen beter te voorzichtig zijn dan dingen over het hoofd zien en daardoor onze deelnemers in gevaar brengen. Daarom hebben we ook de pakketjes met beschermingsmidde­ len besteld bij het nationaal bureau.

We hebben de deelnemers de afge­ lopen maanden vooral via de tele­ foon gesproken. En we hebben af en toe een lieve attentie bezorgd. On­ der andere een beschermengeltje in de brievenbus om hen op te vrolij­ ken, te beschermen en een hart on­ der de riem te steken in deze bizarre periode.”

Paul Coolsen Afdeling Hulst

Marlies Meels Afdeling ­Munstergeleen

september 2020

“ Ik stimuleer haar om even te wandelen” “Zelf bezoek ik een deelneemster die vrij angstig is. In het begin van de coronacrisis mocht ik helemaal niet langskomen. Pas na een hele tijd kon ik op afstand in de tuin of bij de deur een praatje komen maken. Ook haar kinderen kwamen niet binnen. Zij zetten de bood­ schappen voor de deur en zwaaiden even. Omdat ze helemaal gek werd van het binnen zitten, heb ik deze mevrouw gestimuleerd om te gaan wandelen, samen of alleen. Des­ noods heel vroeg in de ochtend als er nog weinig mensen op straat zijn.

Als ze dan toch iemand tegenkomt, steekt ze de straat over. Ze doet er alles aan om de afstand te bewaken.

Natuurlijk houden wij als vrijwilligers rekening met de wensen en behoef­ ten van onze gasten. Het belangrijk­ ste is vooral dat ze de aandacht krijgen die ze nodig hebben en ­verdienen.”

Vera Buijsman Afdeling TilburgHeikant-Quirijnstok

21

Onbeperkt Eropuit

Toegankelijk én veilig dagje uit Iedereen moet mee kunnen doen, ook als je een lichamelijke beperking hebt. Dat is het principe van inclusiviteit waar de Zonnebloem zich hard voor maakt. Dus toen de grote dagattracties in Nederland onlangs een protocol schreven over hoe zij de anderhalvemeterregel hanteren, gaf de Zonnebloem daar, samen met een aantal ­belangrijke partijen, een aanvulling op.

Het protocol ‘Veilig Samen Uit’ was in eerste instantie bedoeld voor de grotere dagattracties en dierentuinen om te waarborgen dat hun gasten op anderhalve meter van elkaar blijven en zo een veilig dagje uit kunnen ­beleven. Hierin werd echter te weinig rekening gehouden met mensen met een lichamelijke beperking.

Niet vanzelfsprekend Rob Verberne, projectleider van het Zonnebloem­ project Onbeperkt Eropuit: “Een dagje uit is nu ­eenmaal niet voor iedereen vanzelfsprekend. De ­Zonnebloem spant zich al jaren in om de toegankelijk­ heid voor mensen met een lichamelijke beperking te verbeteren. Iedereen moet immers een locatie kunnen bezoeken zonder gehinderd te worden door drempels, het gebrek aan aangepaste toiletten en invaliden­ parkeerplaatsen en andere onhandige situaties. Ieder­ een moet mee kunnen doen in deze samenleving.

Samen met andere belangenbehartigers voor mensen met een beperking, onder andere het ministerie van

Rick Brink, de minister van Gehandicaptenzaken en Karin Stiksma, initiatiefneemster van de community ‘ToegankelijkDagjeUit’ overhandigen de aanvulling op het protocol ‘Veilig Samen Uit’ aan staatssecretaris Mona Keijzer.

Gehandicaptenzaken, Handicap.nl en Jongpit, maar ook ervaringsdeskundigen en ondernemers hebben we het protocol aangevuld. Die samenwerking is heel be­ langrijk, want op die manier kunnen we ook kennis met elkaar delen en van elkaar leren.”

Ervaring en kennis delen Voor Karin Stiksma van Joint Projects, initiatiefneem­ ster van het actieprogramma ‘ToegankelijkDagjeUit’, is die samenwerking ook heel belangrijk. “In ons land zijn veel goede initiatieven voor mensen met een beper­ king, maar de samenwerking en capaciteit om te lobby­ en ontbreekt veelal. Daarom is het goed dat we de koppen bij elkaar steken. Ons belang is immers hetzelf­ de: een veilig en toegankelijk dagje uit voor iedereen.”

Naar aanleiding van deze mooie samenwerking is het idee ontstaan om een community ‘Toegankelijk­ DagjeUit’ op te zetten waar alle betrokken partijen, maar ook ervaringsdeskundigen een plek krijgen om hun ervaringen en kennis te delen.

Praat mee over toegankelijkheid in Nederland Hoe kijk jij als vrijwilliger tegen toegankelijkheid aan? Wat gaat goed, wat kan beter en hoe ga je zelf om met situaties die je tegenkomt? Vind je het leuk om met ons mee te denken over hoe we samen de toegankelijkheid in jouw woonplaats kunnen verbeteren? Wij nodigen je graag uit om je mening te delen en met ons van gedachten te wisselen zodat meer mensen met een beperking veilig en verantwoord eropuit kunnen. Interesse?

Stuur dan een mail naar onbeperkteropuit@zonnebloem.nl.

22

ZON

De dag van Trudy Wat hebben we de Zonnebloem­uitjes gemist de afgelopen coronamaanden.

Mooie ­momenten zijn er gelukkig wel, zeker nu het bezoekwerk weer mag.

Toch missen we die warme handdruk of arm om de schouder. Vrijwilligers van de afdeling Zoetermeer-Zuid verrasten deelnemers daarom met een hartverwarmende coronaproof ‘knuffel’-actie.

En maakten zo de dag van Trudy Einsbergen.

“Wat een leuke verrassing!”

08.00

“Eerst een kop koffie. Door corona lijken de dagen op elkaar. Het is stil, maar ik vermaak me wel. Ik lees veel, dat vind ik heerlijk. Wel mis ik de gezelligheid van de Zonnebloem. De uitjes, de leuke middagen en het bezoek van vrijwilliger Hanneke. Ik ben sinds begin vorig jaar deelnemer. Ik viel steeds vaker en kan niet zonder rollator. Het is fijn dat hier bij activiteiten van de Zonnebloem rekening mee wordt gehouden. Toen alles opeens stil kwam te liggen, vond ik dat heel jammer. Al denk ik ook: ik ben gezond, er zijn ergere dingen.”

koekjes. Alles wat je nodig hebt voor een geslaagd bezoek. Ik schenk gauw wat in. Gezellig!”

14.00

10.00

“De telefoon haalt me uit mijn boek. Het is mijn dochter. Ze is de laatste maanden maar een enkel keertje geweest. Je doet toch voorzichtig om elkaar te bescher­ men voor zo’n virus. Fijn dat de maat­ regelen nu wat soepeler worden, dan kan ze weer vaker komen.”

“Inkomend videogesprek. Ha, dat zijn de kleinkinderen. Ik heb er zes en geniet ervan dat ik ze zo toch kan horen én zien. Ik vertel ze alles over de leuke verrassing van vanochtend en laat ze het beertje zien. Ik kan niet wachten om weer écht te knuffelen. Dat mis ik zo! Ook verheug ik me erop om met de Zonnebloem naar het theater te gaan, hopelijk kan dat binnenkort weer.”

10.30

“De bel gaat. Vrijwilligers Ronnie en ­Anita staan voor de deur. Wat een leuke verrassing! Ik krijg een tasje uitgereikt.

Er zit een knuffelbeertje in, met een schattig shirtje aan met de tekst: ‘Ik ben bij je zolang het nodig is’. Wat lief.

Ook zit er een mooie handgeschreven kaart in en nog een pak koffie, thee en september 2020

23

Doen! Pak jouw V ­ rijwilligersVoordeel Ondanks de beperkingen die de coronacrisis met zich meebrengt, kunnen we je op 28 september een mooi aanbod in het kader van VrijwilligersVoordeel voorschotelen. Als dank voor het geweldige werk dat jij doet. Dit najaarsaanbod is zorgvuldig ­samengesteld en is ook geschikt voor diegenen die het (nog) niet aandurven om pretparken, dierentuinen, musea en andere drukke plekken te bezoeken. Onder voorbehoud weliswaar, want veel is in deze rare en moeilijke tijd onzeker.

Het najaarsaanbod bestaat uit: • Circa 2.500 gratis kaartjes voor dagjes uit (op = op).

• Een aantal gratis magazines (op = op).

• Een aantal gratis artikelen voor in en om het huis, zoals bloemenzaadjes e.d. (op = op).

• Gratis puzzelwandeltochten en fietsroutes in heel Nederland. Iedere vrijwilliger kan elke puzzelwandeltocht en fietsroute één maal downloaden.

Kijk voor het definitieve najaarsaanbod vanaf maandag 28 september 18.00 uur op mijnzonnebloem.nl en bestel • Geen internet? Kijk of een familielid, kennis of collega-vrijwilliger voor je kan bestellen.

• Lukt dat niet? Bel dan het Dienstencentrum: (076) 564 64 64 (werkdagen: 8.30 - 17.00 uur. én maandag 28 september: 18.00 - 20.00 uur).

• Je kunt alle gratis puzzelwandeltochten en fietsroutes één maal downloaden.

• Daarnaast kun je van één van de andere gratis aanbiedingen gebruik maken: oftewel een gratis magazine of ander gratis artikel bestellen of gratis kaartjes voor 1 of 2 personen. Wees er snel bij, want op = op!

• Zijn de gratis kaarten op of zit er niets voor je gading bij? Kijk dan op ons kortingsaanbod, met kortingen van minimaal 25% die het hele jaar gelden.

Kaarten aanvragen kan t/m 12 december 2020. Ze zijn geldig t/m 31 december 2020.

Soms geldt een afwijkende geldigheidsdatum.

Bestel je kaarten op Mijn Zonnebloem vanaf 28 september 18.00 uur!