ZON 4 Winter 2020

ZON

December 2020 7e jaargang, nummer 4

Beeldbellen met deelnemers

“Zo blijven we met elkaar verbonden”

Voor vrijwilligers bij de Zonnebloem

“Eén-op-één contact is ­belangrijker dan ooit” Veilig op vakantie in coronatijd Jan en Joyce genieten van samen eten Bijzondere vriendschappen in de mediorengroep

In dit nummer

7

Workshop Hermitage Een aardigheidje voor onze Zonnebloem’ers Uit het recente lezersonderzoek ZON onder vrijwilligers bleek dat jullie het leuk ­vinden om te puzzelen. ­Daarom hebben we bij deze ZON een puzzelboekje gevoegd. Een aardigheidje om jullie te bedanken voor het afgelopen jaar en om lekker mee aan de slag te gaan.

En verder: Onbeperkt Eropuit 7 De Zonnebloemauto is voor 12 Er kan zoveel meer in 13 Kort en actueel 21 Wat doe jij?

22 De dag van Mieke 23 VrijwilligersVoordeel 24

4 8

Nieuwe televisiecampagne

Na een groot verlies…

10 Gezelligheid bij de medioren

Alle foto’s in deze editie van ZON zijn genomen met inachtneming van de maatregelen van het RIVM of zijn vóór de coronacrisis gemaakt.

Nationale Vereniging de Zonnebloem Postbus 2100 | 4800 CC Breda Zorgvlietstraat 491 | 4834 NH Breda T (076) 564 64 64

2

M dienstencentrum@zonnebloem.nl W zonnebloem.nl ING: NL72 INGB 0001 0985 10 Rabobank: NL03 RABO 0108 9019 98

Hoofdredactie: Alexander van Zijp (zon@zonnebloem.nl) Concept en realisatie: Fortelle

Aan dit nummer werkten (o.a.) mee: Ingrid Bertens, Omroep Gelderland, Han Hermkens, Henry Peters, Indra Simons en Marloes van Doorn.

ZON

MARC

Wij laten elkaar niet zitten Het is stil op straat. De restaurants zijn dicht, in ­bioscopen en theaters mis je het opgewonden ­geroezemoes van mensen en bij sportclubs klinken geen aanmoedigingen langs de zijlijn. Mensen ­vermijden elkaar, groeten elkaar vluchtig op ­afstand en lopen door. Files zijn er bijna niet en ook in het openbaar vervoer is het grotendeels leeg.

Bijzondere band

16

14

Beeldbellen in de Achterhoek

Afdelingsvakantie in coronatijd

18

Bijblijven? zonnebloem.nl mijnzonnebloem.nl facebook.com/dezonnebloem @DeZonnebloem Kijk voor onze privacyverklaring op zonnebloem.nl of mijnzonnebloem.nl.

Geen internet? Vraag dan een papieren versie op via het Dienstencentrum.

december 2020

Als ik dit een jaar geleden had geschreven, dacht je waarschijnlijk dat het fictie was. Maar daar waar ik, en velen met mij, verontwaardigd en neerslachtig worden van de inperking van onze vrijheid, is dat voor veel mensen met een lichamelijke beperking al jaren realiteit.

Gelukkig zijn jullie er, onze Zonnebloemvrijwilligers.

Ik vind het hartverwarmend om te zien hoe jullie je de afgelopen maanden, ondanks de steeds ­veranderende maatregelen, blijven inzetten voor mensen die niet zelfstandig de deur uit kunnen. ­Natuurlijk zijn er ook afdelingen en vrijwilligers die zich onmachtig of bang voelen. Daarvoor h ­ ebben we alle begrip! Maar er zijn gelukkig ook duizenden vrijwilligers die wél mogelijkheden v ­ inden om aandacht te geven aan onze deel­nemers, al is het vaak heel kleinschalig. Bijvoorbeeld door even te (video) bellen, door voor het raam te zwaaien, een kaartje of bloemetje te sturen of digitaal Zonnebloemloten te verkopen. Het is geweldig wat jullie doen!

Corona is voorlopig nog niet verdwenen. Blijf daar ook niet op wachten, want onze deelnemers hebben ons nu harder nodig dan ooit. Laat je ­inspireren door de ideeën in dit nummer van ZON of kijk eens op Mijn Zonnebloem. Daar hebben we allerlei initiatieven van andere vrijwilligers in deze coronatijd gebundeld.

Durf, kun of mag je nog steeds geen activiteiten ontplooien? Houd dan in ieder geval contact met elkaar: met vrijwilligers, deelnemers en onze medewerkers. We willen nog steeds hetzelfde: iedereen aangesloten houden bij de maatschappij.

Wij laten elkaar niet zitten.

Marc Damen Directeur

3

Bezoekwerk

Nieuwe campagne van de Zonnebloem in 2021

‘Bezoekwerk is belangrijker Jan kijkt uit naar de momenten met Joyce Lees hun verhaal op pagina 14.

Door de verscherpte coronamaatregelen zijn ­groeps­activiteiten niet mogelijk en zijn we ook weer vaker thuis. Voor de Zonnebloem staat ­bezoekwerk ­daarom bovenaan de agenda, want juist één-op-één contact kan het sociaal isolement terugdringen. Met de nieuwste televisiecampagne (vanaf januari te zien) zetten we dit belangrijke Zonnebloemwerk op de kaart en laten we de ­verschillende vormen van bezoekwerk zien.

Wij praten erover met drie ­bezoekduo’s, die tevens de hoofdpersonen zijn van de campagne.

4

H

et jaar 2020 zullen we niet snel vergeten. De uitbraak van corona maakt het voor onze deelnemers en vrijwilligers een uitdaging om elkaar te ontmoeten. Sociaal isolement ligt, nog meer dan voorheen, op de loer. Zeker voor de mensen die alleen wonen of die vanwege gezondheidsproblemen geen ­bezoek kunnen ontvangen. De campagne van de Zonnebloem om het Nederlandse publiek bewust te maken van dit probleem, namelijk het sociaal isolement voor mensen met een lichamelijke beperking, valt ­precies in deze periode. De slogan ‘Wij laten ze niet zitten’ is nog treffender dan we van tevoren hadden kunnen bedenken.

ZON

Bezoekwerk

dan ooit’ Nieuwe reclamefilms In de eerste reclame op televisie en sociale media vertelt deelnemer Fien over hoe het voor haar is om in een sociaal isolement te zitten. En hoe zij ervaart dat haar leven grotendeels stil is komen staan door haar lichamelijke beperking. Met deze reclamefilm ­willen we het Nederlandse publiek ­bewust maken van dit probleem dat veel mensen met een lichamelijke beperking ervaren. Als mensen snappen dat er een probleem is en zich realiseren dat er iets moet ­gebeuren, kunnen we uitleggen wat we als vereniging doen om sociaal isolement tegen te gaan. En dat we hier alle hulp bij kunnen gebruiken. We hopen dan ook dat de campagne helpt om meer

Wendy bezoekt Mieke al meer dan tien jaar

“ Het is een onderbreking van het thuiszitten”

vrijwilligers en donateurs te vinden. En ­daarom hebben we nieuwe reclamefilms ­gemaakt die begin 2021 voor het eerst op televisie en sociale media verschijnen. In deze films laten we zien wat de Zonnebloem doet voor mensen met een lichamelijke ­beperking en hoe dat bijdraagt aan hun ­plezier en ­geluk in het leven. De nadruk ligt hier op het één-op-één contact dat vooral door het bezoekwerk wordt gerealiseerd.

Vrijwilliger Wendy geniet van de bezoeken aan ­deelnemer Mieke. Hoewel Mieke getrouwd is en ­vriendinnen heeft, brengt Wendy een belangrijke ­bijdrage in haar leven. Samen doen ze van alles. Even naar de winkel, een optreden bijwonen of samen naar de markt. Dat zijn dingen die ze niet zo gemakkelijk met haar man onderneemt. Wendy: “Aandacht kan heel simpel zijn. Een kop koffie drinken en gezellig wat kletsen, dat is heel waardevol. Ik kan er op zo’n moment echt voor de ander zijn. En dat is wederzijds hoor. Ik vind het ook gezellig om met Mieke iets leuks te doen. We kennen elkaar al zeker tien jaar en daar is inmiddels een ware vriendschap uit ontstaan. Het is niet zo dat ik er alleen voor haar ben, zij helpt mij ook.

Bijvoorbeeld door advies te geven als het gaat om onze kinderen die ongeveer even oud zijn.”

Wandelen, puzzelen, kletsen De invulling van het bezoekwerk is heel breed en afhankelijk van de wensen van de deelnemer en vrijwilliger. Blijven jullie binnen en voer je een goed gesprek onder het genot van een kop thee? Ga je naar het park om daar te wandelen of pak je samen een hobby op? Misschien vinden jullie het leuk om samen te puzzelen of naar een voetbalwedstrijd te gaan. Vaak vinden er mooie, persoonlijke gesprekken plaats.

Samen naar de markt “Meestal zie ik Mieke op dinsdag. Ze heeft de spierziekte MS en is daardoor minder zelfstandig dan ze graag zou willen. Thuis loopt ze met een rollator, maar buiten is een rolstoel of scootmobiel noodzakelijk.

Soms appt ze me ’s ochtends om te vragen of we ­samen naar de markt kunnen. Maar ik kom ook ­weleens spontaan binnenvallen. Voor een kop koffie.

Of we lunchen gezellig samen. Dat klinkt heel simpel, maar Mieke ervaart dat heel anders. Voor haar is dat echt een onderbreking van het thuiszitten.”

“ Ik ben er niet alleen voor haar, zij helpt mij net zo goed”

december 2020

5

Bezoekwerk

Soms over alledaagse dingen, maar soms ook meer diepgaand. En er wordt heel wat gelachen.

Behoefte aan bezoekwerk Jaarlijks worden ongeveer een miljoen huis­ bezoeken afgelegd door vrijwilligers van de Zonnebloem in het hele land. Een flink aantal, maar toch blijkt er behoefte te zijn aan méér.

Uit het Imago- en Behoeftenonderzoek dat de Zonnebloem eerder uitvoerde, blijkt dat bijna 60 procent van alle deelnemers behoefte heeft aan huisbezoek, maar krijgt slechts 32 procent het ook daadwerkelijk.

“ Even een belletje, (raam)bezoek of samen iets leuks doen, helpt om het leven van deelnemers mooier te maken”

Juist het bezoekwerk is wat veel deelnemers helpt om zich minder eenzaam te voelen. Ook nu we door corona minder vaak eropuit kunnen.

Even een belletje, (raam)bezoekje of samen iets leuks doen, helpt om het leven van deelnemers mooier en fijner te maken.

Persoonlijk contact De Zonnebloem beschouwt juist dit bezoek­werk als een van haar belangrijkste activiteiten.

Niet iedere Nederlander weet echter dat we dit mooie werk ook doen en voor wie. Veel ­mensen denken dat de Zonnebloem alleen ­bedoeld is voor ouderen en dat we vooral groepsactiviteiten en vaarvakanties organiseren.

Maar we doen zoveel meer en dat willen we aan heel Nederland laten weten. Het persoonlijk contact tussen de vrijwilliger en deelnemer staat daarom in de reclamespots centraal. En het mooiste is dat beiden er veel voldoening aan beleven. Er zijn films opgenomen met drie bezoekduo’s: Jan en Joyce, Loes en Lida en Wendy en Mieke. Het verhaal van Jan en Joyce lees je op pagina 14.

Loes en Lida delen dezelfde interesses

“ Ik ben geen hulpverlener, maar een vriendin” Bij Loes en Lida gaat het huisbezoek heel spontaan.

Zij hebben geen vaste dag of frequentie afgesproken.

Lida: “Soms fiets ik gewoon even langs, maar er gaan ook weken voorbij dat we elkaar alleen een berichtje of mailtje sturen. En voor we het weten, zitten we weer ergens koffie te drinken en vliegt de tijd. Het ­leuke van onze vriendschap is dat het gelijkwaardig is. We zijn ongeveer even oud en delen van alles over ons leven met elkaar. Ik ben geen hulpverlener, maar echt een vriendin. We worden heel blij van elkaar.”

Altijd vrolijk “Hoewel Loes veel heeft meegemaakt, heb ik haar nog nooit chagrijnig gezien. Ze is altijd vrolijk. Loes is een vechter. Ze heeft heel wat moeten overwinnen om te komen waar ze nu staat. Dat vind ik fantastisch. Ze vindt het belangrijk dat ze als volwaardig wordt gezien en niet als iemand met een beperking. Dat is voor mij nooit een issue geweest. Bovendien vind ik het hartstikke gezellig om er met Loes op uit te gaan.

Bijvoorbeeld naar het voetbalveld. Niet dat ik een voetbalfan ben, maar het is gewoon leuk samen. En ik vind het bijzonder dat Loes er zoveel voor over heeft.

Want de volgende dag of zelfs twee dagen erna is ze helemaal brak en moet ze echt bijkomen. Maar de wil om eropuit te gaan en leuke dingen te doen is heel sterk aanwezig. Dat waardeer ik enorm aan Loes.”

Meer weten over het bezoekwerk?

In de kennisbank op Mijn Zonnebloem vind je onder categorie ‘Bezoekwerk’ uitgebreide informatie over hoe je het bezoekwerk organiseert en wat je rol is als bezoekvrijwilliger.

6

ZON

Onbeperkt Eropuit

Bij museum Hermitage ­Amsterdam werden de rollen onlangs omgedraaid.

Tijdens een workshop toe­ gankelijkheid & gastvrijheid van de Zonnebloem maakten de medewerkers van het ­museum een tour door hun ­eigen museum, maar dan ­vanuit een rolstoel. Dat leidde tot mooie inzichten. “Om die glazen deur te kunnen openen, moet je behoorlijk sterk zijn.”

‘ Je kunt een bezoeker ook te veel willen helpen’ Nog zoiets: de pinautomaat bij de ­receptie, waarvan het snoer niet lang genoeg is om het apparaat vanuit de rolstoel vast te houden. “Door de snoeren te verlengen, hebben we dit meteen opgelost”, vertelt ­Tomas ­Hamers, manager publieks­ zaken bij de Hermitage. Toegegeven: het museum had in coronatijd even andere zaken aan het hoofd.

Desondanks wil Tomas serieus werk maken van een betere toegankelijkheid.

een technische keuring en werd een rapport met aanbevelingen gepresenteerd. In september was het tijd voor het laatste onderdeel: de workshop. Naast het rijden in een rolstoel,

“ De workshop gaf ons mooie inzichten, maar we leerden ook veel over bejegening” ­ roegen de medewerkers een d ­beperkingenpak dat het bewegen, zien en horen flink lastiger maakt.

Ook deed de Tilburgse Tamara van Laarhoven haar verhaal. Zij heeft een dwarslaesie en maakt gebruik van een rolstoel. “Het was zo bij­ zonder hoe zij ons kon meenemen in haar beleving van een dagje uit”, vertelt Tomas.

Beperkingenpak en rolstoel “We krijgen als museum regelmatig praktische vragen van bezoekers met een fysieke beperking.” Het team van Onbeperkt Eropuit heeft het befaamde museum aan de Amstel uitgebreid onderzocht op toegankelijkheid. Met allereerst het ervaringsonderzoek van onze ‘mystery guests’. Daarna volgde

december 2020

Drie tellen wachten “De workshop gaf ons allemaal mooie inzichten, maar gaat ook over beje­gening. Ik ben zelf bijvoorbeeld heel gastvrij ingesteld. Dan bestaat het ­gevaar dat je juist te veel wilt ­helpen, terwijl lang niet iedereen daar behoefte aan heeft. Tijdens de workshop heb ik geleerd eerst

drie tellen te wachten voordat je te hulp schiet. In die korte tijd kun je zien of het echt nodig is.”

Naar aanleiding van het onderzoek is samen met het projectteam ­Onbeperkt Eropuit een ­prioriteitenlijst opgesteld, met onder andere het uitreiken van een plattegrond voor bezoekers met een beperking bij de kassa. Ook gaat Hermitage Amsterdam meer ­informatie op

de website plaatsen over toegankelijkheid en gaan de c ­ ollega’s voortaan bij nieuwe tentoonstellingen een testrondje rijden in een rolstoel. ­“Sinds 7 november hebben we weer een nieuwe tentoonstelling. Hopelijk komen Tamara en de andere ‘mystery guests’ ons museum weer bezoeken.

Ik ben benieuwd hoe ze dan over onze toegankelijkheid ­denken.”

7

Portret

“ Geluk zit ’m in ­kleine dingen”

8

ZON

Als Roger van Essen en zijn vrouw Elly met pensioen gaan, willen ze samen meer leuke dingen gaan doen. Dat loopt echter helemaal spaak wanneer Elly in september 2019 vrij plotseling overlijdt. Ze is dan pas 69 jaar oud. Ondanks het immense verdriet, probeert ­Roger iets van zijn leven te maken. Dat doet hij onder andere door het vrijwilligerswerk voor de Zonnebloem van Elly over te nemen.

Wat voor type vrouw was Elly?

“Elly was heel lief en zorgzaam. Anders kun je ook geen vrijwilligerswerk doen, denk ik. Tegelijkertijd was ze een hardwerkend en opgeruimd type. Ze kwam uit een ondernemersfamilie. Haar broer en zus hadden een bakkerij en supermarkt. Zelf besloot ze een kledingboetiek op te richten, waar ze jarenlang met ­plezier werkte.”

Was er in die tijd ook ruimte voor ­vrijwilligerswerk?

“In die tijd was het te druk, maar ze dacht er al wel over na. Ze sprak in de winkel weleens met dames van de Zonnebloem over het tekort aan vrijwilligers. Maar ­uiteindelijk is ze het pas gaan doen na haar pensionering. Ze zat in het bestuur en was bezoekvrijwilliger voor drie ­verschillende deelnemers. Een van hen ­bezoek ik nu zelf. Elly heeft helaas maar korte tijd van haar pensioen en het vrijwilligerswerk kunnen genieten.”

Hoe was het om zo plotseling afscheid te moeten nemen van je vrouw?

“Dat was heel zwaar. Op een zaterdagochtend in augustus voelde Elly zich niet lekker. Ze nam een paracetamol en ging rusten. Maar dat hielp niet. Het ging van kwaad tot erger. Ze sliep veel, at vrijwel niets meer en had moeite met haar spraak en beweging. Op een gegeven moment kon ze niet meer lopen en ik kreeg ook geen contact meer met haar.

Haar emoties leken te zijn verdwenen.”

december 2020

ik ben van de partij als er activiteiten zijn. Daarnaast ben ik voorzitter van de boogschuttersvereniging. Naast mijn werk bij de Zonnebloem, help ik een aantal mensen die bij mij om de hoek wonen in zogenaamde levensloop­ woningen. Ik help ze met het onderhoud van hun tuin, maar ik doe ook bood­ schappen en lap soms de ramen.”

Wat zeiden de artsen over haar ­verslechterde toestand?

“Ze konden er niet echt grip op krijgen.

Zelf zag ik wel dat het foute boel was.

Ik wist dat ik haar kwijt zou raken, dat ze zou overlijden. Een week of vier á vijf na die zaterdagochtend bleek ik helaas gelijk te hebben. Een agressieve hersentumor is haar fataal geworden.”

Je zorgt dus voor de nodige afleiding.

Is dat voldoende om je niet eenzaam te voelen?

“Ik kan mezelf inderdaad niet eenzaam noemen, maar ik voel me wel eens alleen.

Dat lijkt me ook niet vreemd, na een huwelijk van 46 jaar. Het verdriet slijt wel een beetje, maar het leven is een stuk minder leuk als je het niet met iemand kunt delen. Vooral de kleine dingen, zoals samen koffiedrinken, wandelen en leuke dingen doen, mis ik enorm. Natuurlijk ­geniet ik ervan om met de kleinkinderen te zijn of als mijn dochter er is, maar echt gelukkig ben ik sinds Elly’s overlijden niet meer.”

Na Elly’s overlijden bleef je alleen achter. Hoe heb je je leven weer opgepakt?

“Met vallen en opstaan. Ik ben een bezige bij, dus dat geeft gelukkig veel afleiding.

Ik pas twee middagen in de week op de kleinkinderen van 4 en 7 jaar. Dat geeft lekker wat drukte in huis. En ik ben actief geworden bij de Zonnebloem. Ik ben ­bezoekvrijwilliger voor twee deelnemers, ik help mee om loten te verkopen en

Wat betekent het voor je om anderen te helpen?

“Ik zie hoe goed het ze doet. Soms nodig ik een van de deelnemers uit om bij mij thuis te eten. Dan kook ik iets simpels en eten we samen. Of we drinken nog een borreltje. Zij zijn er blij mee. Dat zeggen ze ook. Voor mij hoeft dat niet hoor, ik merk ook zonder woorden dat het enorm gewaardeerd wordt.”

“ Het doet me goed om anderen te helpen”

9

Activiteiten

65-minners bij elkaar in de mediorengroep

“Gezelligheid staat Zonnebloemafdeling Sint-Michielsgestel heeft een bijzondere groep deelnemers in hun midden: de medioren. Deze deelnemers zijn jonger dan 65 jaar en vaak hebben ze vergelijkbare lichamelijke beperkingen, aangeboren of als gevolg van een ziekte.

Inmiddels zijn er hechte vriendschappen ontstaan en zien de deelnemers elkaar ook buiten de Zonnebloem om.

meestal aan één tafel en hebben zij de grootste lol met elkaar. Dat hechte contact is mooi om te zien. Tegelijkertijd staan ze open voor nieuwe deelnemers. Iedereen is welkom. Ik hoop ook dat deze jongere groep uiteindelijk meer jongere vrijwilligers naar de Zonnebloem trekt.”

Aansluiting bij leeftijdsgenoten Zita Braaksma (links op de foto hiernaast), is een van de medioren. Ze is 46 jaar en heeft de zeld­zame en progressieve ziekte ADCA. Door een ­afwijking in de kleine hersenen ervaart zij problemen met haar evenwicht en heeft zij moeite met spreken. Lopen is ook een uitdaging, maar met een rollator of scootmobiel kan Zita zich gelukkig zelfstandig goed redden. “Ik ben heel blij met de mediorengroep, want wij praten over andere dingen dan de oudere mensen. Zelf ben ik gescheiden en ik heb twee geweldige kinderen van 11 en 19 jaar.

Om hen kan ik me weleens druk maken. Hebben zij te veel mee­gekregen van de scheiding? En hoe is het voor hen dat hun moeder ziek is? Dat zijn thema’s die voor oudere mensen minder relevant zijn. Bovendien kan ik er nog zelfstandig op uit en dat doe ik ook. Er zijn natuurlijk veel activiteiten afgelast en ik denk dat dit voor oudere mensen erger is dan voor ons. Ik ben nog jong en niet gebonden aan huis of afhankelijk van anderen.

“D

e groep medioren is ontstaan met een paar deelnemers. Zij wilden zich graag aansluiten bij de Zonnebloem, maar voelden te weinig aansluiting bij de rest van de groep, die veelal uit oudere ­mensen bestond. Dat leeftijdsverschil was moeilijk te overbruggen. Bovendien hebben de medioren meestal een ziekte of aangeboren afwijking waardoor zij lichamelijk beperkt zijn en bij de rest van de groep is dit vaak als gevolg van ouderdom”, vertelt Marloes Vink, bestuurslid activiteiten. Inmiddels is de mediorengroep uitgegroeid tot 11 deelnemers.

Zij doen aparte activiteiten, maar zijn ook welkom én aanwezig bij andere activiteiten, zoals het kerstdiner of paasontbijt. “Dan zitten de medioren

10

ZON

voorop”

De foto’s zijn genomen in februari van dit jaar, toen er nog geen sprake was van corona.

Creatieve manieren Ook buiten de geplande Zonnebloemactiviteiten bedenken de dames en heren van de mediorengroep uitstapjes en leuke dingen om te doen.

Zo huurde Zita in het voorjaar fietsen om met een andere deelnemer en twee vrijwilligers in de Oisterwijkse bossen te fietsen. Aansluitend was er een picknick. En toen eerder dit jaar de gezamen­lijke lunch niet kon doorgaan vanwege ­corona, besloot een klein groepje medioren de lunch te nuttigen bij een vrijwilliger thuis. De ruimte was groot genoeg om op afstand te blijven.

Het restaurant had lunchpakketjes samengesteld.

“Op die manier proberen we ook op andere manieren samen te zijn en er een gezellige dag van te maken.”

“ Gelukkig is er ook ruimte voor diepgang als iemand daar behoefte aan heeft” ­ verigens is het echt niet altijd zo serieus in de O ­mediorengroep. De gezelligheid voert de boventoon. We hebben vooral lol met elkaar. Maar ­gelukkig is er ook ruimte voor diepgang, als daar behoefte aan is.”

Huisbezoek Naast de activiteiten is er ook voor de medioren huisbezoek. Bezoekwerk staat bij de afdeling Sint-Michielsgestel op nummer 1. Elke deelnemer heeft een bezoekvrijwilliger. Ook Zita krijgt geregeld bezoek. “Dat is altijd gezellig. Maar we gaan niet iedere keer thuis koffiedrinken. We gaan net zo lief een stuk wandelen of genieten van wat lekkers in een restaurant. Ons plan is om de volgende keer samen te gaan winkelen. Ik hoop dat dit ook doorgaat!”

Geslaagde kookworkshop De afdeling organiseert speciale activiteiten voor de medioren. Zo was er eerder dit jaar een kookworkshop waar Zita met veel plezier aan deelnam.

“We werden in tweetallen verdeeld en kregen een recept dat we moesten maken. Heel leuk, want ik kook zelf ook graag. Na onze culinaire uitspattingen mochten we de gerechten natuurlijk opeten en ik moet zeggen dat ze goed geslaagd waren. Er was soep, een hoofd- en een nagerecht. Vervolgens hebben we met z’n allen opgeruimd en de afwas gedaan. Wij proberen zo veel mogelijk zelf te doen.

Zo kan ik bijvoorbeeld geen koffie serveren, maar ik kan wel helpen met afdrogen. En op die manier doet iedereen wat hij of zij kan.” december 2020

11

De Zonnebloemauto is voor…

Tijdens de voorbereidingen voor een nieuwe tv-campagne voor de Zonnebloem stuitten regisseurs Lieza en Joey op het verhaal van Gerrit. Door zijn ziekte moest hij afscheid nemen van zijn hobbykoeien.

Zijn verhaal raakte hen zo, dat ze op eigen initiatief Gerrit meenamen naar zijn koeien, met behulp van de Zonnebloemauto.

‘ Zo’n kleine moeite voor zo’n groot geluk’

G

errit woonde samen met zijn vrouw Willemien op een ­boerderij in Kaatsheuvel, waar hij tien hobbykoeien hield. Na een herseninfarct raakte Gerrit l­ichamelijk beperkt. Tot zijn grote ­verdriet moest hij daarom afstand doen van zijn dieren. De koeien verhuisden naar een mooie plek bij een boer in het Gelderse Doesburg. Het is inmiddels 1,5 jaar geleden dat Gerrit zijn dieren heeft bezocht.

Donkere periode De twee filmmakers wilden zijn verhaal graag inzetten voor een nieuwe televisie­campagne van de Zonnebloem, maar het coronavirus maakte het filmen onmogelijk. Bovendien mocht hij het verzorgingshuis, waar hij woont, niet verlaten. “We moesten uiteindelijk op zoek naar andere hoofdrolspelers voor

Elke, de eerste koe van Gerrit, een tijd lang dicht bij hem bleef staan.”

“ Het was mooi om te zien hoe de koeien meteen naar Gerrit kwamen gerend”

de campagne”, vertelt Joey’s collega Lieza. “Toch voelde het voor het hele team niet goed om Gerrit en Willemien dan maar te laten zitten. De eerste coronagolf was een donkere periode voor hen.”

Mooie herinneringen Willemien had Joey en Lieza alvast voorbereid: vanwege zijn aandoening is het voor Gerrit lastig om emoties te tonen. Toch konden ze zien dat hij genoot. Joey: “Volgens Willemien werd hij ook de volgende ochtend met een glimlach wakker en heeft dagenlang over het weerzien met de koeien verteld. Dat is in het geval van Gerrit heel bijzonder. Ik snap nu ook heel goed hoe de Zonnebloemvrijwilligers zich voelen.

Het is dankbaar werk en wij zijn blij dat we met onze commercial ook een bijdrage daaraan kunnen leveren.” Lieza: “Even eropuit met de Zonnebloemauto, naar een plek met mooie herinneringen.

Het is zo’n kleine moeite, voor zo’n groot geluk.”

Bijzonder weerzien Ze hielden nauw contact met Willemien.

Na het versoepelen van de maatregelen werd direct een Zonnebloemauto ­gereserveerd om naar Doesburg te gaan. Joey: “Het was mooi om te zien hoe de koeien direct kwamen aangerend. En het bijzondere was dat juist 12

ZON

Er kan zoveel meer in In elk(e) wijk, dorp of stad organiseren Zonnebloemafdelingen activiteiten voor mensen met een lichamelijke beperking uit de buurt. De vrijwilligersorganisatie moest zich in sneltreinvaart heruitvinden door de corona­ crisis. In deze rubriek een hartverwarmende greep uit hoe inventief afdelingen de uitdaging aan zijn gegaan.

Fietsen maar!

De Ludieke Fietstocht van de Zonnebloem in Ravenstein en omstreken kon gelukkig doorgaan. Want het naleven van de anderhalve meter afstand is buiten op de fiets prima te doen.

42 man vertrokken op duofietsen, (elektrische) stadsfietsen, scootmobielen, driewielers en handbikes voor een fietstocht in de omgeving. Tijdens de rit van ongeveer drie uur waren er tussendoor pauzes voor een hapje en een drankje. Deel­ nemer Hanny van den Heuvel vertelt: “Tijdens de eerste ­coronagolf zag ik weinig mensen. Dat we nu weer met een groep op pad konden, deed me heel goed. In mijn eentje kan ik er ook op uit, maar dankzij de Zonnebloem heb ik meer bewegingsvrijheid en is mijn wereld een stuk groter.”

RAVENSTEIN

HOEVELAKEN

Weer samen op het terras Na de eerste coronagolf besloot de afdeling Hoevelaken een activiteit te organiseren voor de afdeling. Met het mooie weer van eind augustus was een terras-ochtend ideaal. Bestuurslid Marjan van der Horst: “Veel deelnemers stonden te popelen om weer samen iets leuks te doen.

Met de uitbater van Grandcafé de Haen hebben we overlegd hoeveel mensen we buiten op anderhalve meter afstand konden ontvangen. De plaatselijke bakker sponsorde gebakjes en het werd een geweldige ochtend voor de 55 deelnemers en vrijwilligers. Nu we weer een stille periode tegemoet gaan, hoor ik de mensen nog wel eens terugblikken op die ochtend. Het wordt gewaardeerd dat we in deze bijzondere tijd een activiteit organiseerden.”

Aardbeien, zalm en chocolade Zonnebloemafdeling Capelle-Schollevaar-Schenkel ­­organi­seerde een high tea in woon-zorginstelling Bermensteyn.

Ook mevrouw Van Iwaarden genoot er met volle ­teugen van.

“Het was een ontzettend leuke middag, met alle ingrediënten voor een geslaagde high tea. Er waren aardbeien met chocola, hartige hapjes, gebak en sandwiches met zalm. Iedereen bleef keurig op afstand. Daardoor was het wel moeilijker om met ­elkaar te kletsen, zeker omdat veel deelnemers slechthorend zijn, maar het was toch gezellig. Zelf kan ik niet goed zien en ik ben rolstoelgebonden. Gelukkig kwam de vrijwilliger van de Zonnebloem mij boven ophalen en weer thuisbrengen.

Echt geweldig dat ze dat deed.”

CAPELLE-SCHOLLEVAAR-SCHENKEL

Op Mijn Zonnebloem vind je op de themapagina ‘Wat afdelingen doen in coronatijd’ nog meer leuke tips voor kleinschalige activiteiten en andere manieren om in contact te blijven met onze deelnemers.

december 2020

13

Bij elkaar

‘ Als Joyce er is, voelt mijn hoofd lichter’ Na het overlijden van zijn vrouw Riet heeft Jan het zwaar. Daarnaast openbaart zich bij hem dezelfde pijnlijke ziekte waar zijn vrouw aan leed. Dat is moeilijk te accepteren.

Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes. Momenten waarop Jan zijn gedachten kan verzetten.

Zoals wanneer hij bezoek ontvangt van Zonnebloemvrijwilliger Joyce.

14

Jan: Ik ben 59 jaar getrouwd geweest met Riet. Toen zij een hartkwaal bleek te hebben, veranderde ons leven in­ grijpend en ben ik gaan mantelzorgen voor mijn vrouw. Dat was een moeilijke tijd waar ik nog vaak aan terugdenk.

Joyce: Het lijkt me heel heftig om je vrouw, van wie je ontzettend veel hield, zo te zien lijden.

Jan: Dat was inderdaad zo. Riet moest drie keer een operatie ondergaan aan haar hart en dit had een weerslag op haar als persoon. Ze werd stiller en ­anders. De pijn overheerste haar leven.

Riet leed ook aan neuropathie, een ­stoornis die zorgt voor hevige chronische zenuwpijnen. Ik denk daar nog vaak aan terug en krijg het moeilijk uit mijn hoofd.

Alleen als ik bezoek krijg of ergens ­anders ben, kan ik het even vergeten.

wel wat extra aandacht kunt gebruiken.

Zeker nu je door dezelfde ziekte die Riet had lichamelijk steeds minder kunt.

Jan: Zonder rollator kan ik niets meer.

En als we eropuit willen, heb ik een rolstoel nodig. In combinatie met het rouwproces valt het verlies van mobiliteit me extra zwaar. In mijn hoofd wil ik veel meer dan mijn lichaam toelaat.

Ik heb jarenlang met veel liefde voor mijn vrouw gezorgd. En dat zou ik zo weer doen als het moest. Maar dat ik nu dezelfde ziekte heb, kan ik moeilijk verkroppen.

Liefde voor mijn vrouw Joyce: En dat is precies de reden waarom ik geregeld bij jou op bezoek kom.

De wijkverpleegkundige die destijds Riet verzorgde, gaf me een seintje. Ze vertelde me over jullie situatie en dat jij

Bezoek leidt me af Joyce: Ik hoop dat ik je kan helpen om je gevoelens een plekje te geven. Natuurlijk is het ingrijpend, zo’n verlies. Zeker als je zo lang samen bent geweest en je daarna alleen verder moet. Dat is zwaar.

ZON

Jan geniet van de momenten met Joyce

Joyce bakt graag loempia’s voor Jan

“ In mijn hoofd wil ik veel meer dan mijn lichaam toelaat” Als je dan ook nog eens veel pijn hebt en lichamelijk beperkt raakt, is dat nog ingrijpender. Helpt het om daarover te praten? december 2020

Jan: Eigenlijk ben ik helemaal niet het type dat makkelijk over zichzelf praat.

Maar ik voel het verdriet lichter worden als ik het deel. Gelukkig krijg ik ook veel bezoek dat me afleidt van de pijn en het verlies. Mijn zonen, kennissen van de kerk en jij komen geregeld langs. De gedachtestroom stopt dan even. Het is fijn om andere verhalen te horen en samen ergens om te lachen. Ja, ik kijk erg uit naar de vrijdagen waarop jij komt. En helemaal als je iets lekkers meeneemt.

Lichtpuntje Joyce: Ja, dat weet ik. Je geniet ontzettend van mijn Surinaamse kookkunsten.

Pasteitjes, loempia’s of een lekkere plak spekkoek: dat laat jij je goed smaken. En dat geeft mij weer een fijn gevoel, want dan zie ik je genieten. Maar ook samen eropuit gaan, vind ik gezellig.

Jan: Ik ook. Bijvoorbeeld met een ­Zonnebloemactiviteit of gewoon samen ergens koffiedrinken en wat winkelen. En ik zal nooit vergeten dat je me ­meenam naar mijn zus in het verzorgingstehuis. Dat kan ik namelijk niet meer zonder hulp.

Joyce: Jou helpen en zien dat je daardoor je gevoelens makkelijker uit, geeft mijn Zonnebloemwerk een diepere ­betekenis.

Jan: Als jij er bent, voelt mijn hoofd ­lichter. Het ontroert me om te zien ­hoeveel jij en de andere vrijwilligers voor een ander overhebben. Ik denk dan wel eens: jij hebt ook je eigen leven.

Met je eigen ups en downs. Ik vind het dan zo bijzonder dat je er voor mij bent.

Ik hoop dat je weet hoe belangrijk je bent voor mij. Je bent een lichtpuntje in mijn leven.

15

Project beeldbellen in de Achterhoek

“ Nu maken we elke dag een praatje” Met de coronacrisis ontstaan nieuwe en creatieve manieren om met elkaar in contact te zijn. Beeldbellen is daar een perfect voorbeeld van. In de Achterhoek werd daarom een project opgestart met gebruiksvriendelijke tablets voor deelnemers. Vrijwilliger Marion Jansen: “Nu kunnen zij op elk moment van de dag contact leggen met kinderen, kleinkinderen of de Zonnebloemvrijwilliger. Anders is het wachten tot iemand langskomt.”

16

V

anuit de Zonnebloem werd al langer nagedacht over ­mogelijkheden om deelnemers te laten beeldbellen. Het is nu belangrijker dan ooit om deelnemers aangesloten te houden, en dat geldt ook op het gebied van digitalisering. Parallel aan de ideeën van de Zonnebloem ­ontstond een initiatief van een groep studenten van de Christelijke Hogeschool Ede. “Voor de oprichting van een studentenbedrijfje brainstormden we over mogelijkheden om de wereld mooier te maken”, vertelt Jonathan Simonse, student Bedrijfskunde. “Ik dacht meteen aan mijn oma en aan hoe ik haar had ­geholpen door uitleg te geven over het gebruik van haar smartphone. Sindsdien kan ze daar goed mee overweg en ­kunnen we met elkaar Whatsappen en videobellen. Konden we niet méér

ZON

“ Het beeldbellen is een verrijking voor het leven van deelnemers, ook na corona” mensen helpen door laagdrempelige smartphone-trainingen te geven?”

Terugdringen sociaal isolement “Toen kwam corona om de hoek en bleek het geven van trainingen geen ­optie meer te zijn. Maar wat is nog wél mogelijk? Waar hebben mensen met een lichamelijke beperking en ouderen juist in deze periode hulp bij nodig? Hoe kunnen we het gevoel van eenzaamheid terugdringen? Toen ontstond het idee om hen te begeleiden bij beeldbellen.

Op die manier kunnen zij toch in contact blijven met vrienden en familie.

Maar ook met vrijwilligers van de Zonnebloem. Via-via zijn we in contact gekomen met de Zonnebloem, die met een vergelijkbaar idee speelde.

Zij hebben ons initiatief meteen omarmd

Blijf Verbonden sluit mooi aan bij het jaarthema van de Zonnebloem: ‘Aangesloten’. Uit onderzoek blijkt namelijk dat deelnemers het (beeld)bellen een waardevolle aanvulling vinden op de reguliere activiteiten. Even tussendoor een (beeld)belletje van een vrijwilliger vormt een welkome afleiding.

en samen met een aantal lokale afdelingen in de Achterhoek en het districtshoofd zijn we aan de slag gegaan.”

Abracadabra Er werden 10 tablets gedoneerd door een telefoonprovider. De studenten maakten deze gebruiksklaar voor de deelnemers. Ze werden geïnstalleerd met een groot lettertype en in feite zit er maar één mogelijkheid op: beeld­ bellen. Vervolgens namen de studenten contact op met de deelnemers om hen uit te leggen hoe het werkte.

december 2020

Marion Jansen was als vrijwilliger vanaf het eerste moment betrokken bij het project. “In theorie leek het videobellen heel eenvoudig, maar in de praktijk was het voor veel deelnemers nog best ingewikkeld. Of abracadabra, zoals een van de deelnemers het noemde. Maar wie het eenmaal onder de knie heeft, ­ervaart het als een blijvende verrijking voor zijn of haar leven.”

Dagelijks contact Dat geldt sowieso voor mevrouw Roes.

Haar zoon Henk kreeg vorig jaar een hersenbloeding en verblijft sindsdien in een verpleeghuis. Dankzij de tablet kan ze weer dagelijks contact met hem hebben. “Hij heeft dat nodig en ik ook”, vertelt ze emotioneel. “Ik kan geen van mijn kinderen of kleinkinderen missen.” Mevrouw Roes had eigenlijk nooit gedacht om digitaal te gaan, maar is blij dat ze nu met de tablet uit de voeten kan. Marion: “Het is echt een uitkomst voor haar, want ze kan nu dagelijks via de tablet een praatje met haar zoon maken.”

Drempel wegnemen Inmiddels is de pilot met de eerste 10 ­tablets geslaagd bevonden en wordt het beeldbellen verder uitgebreid.

Dankzij een subsidie van de provincie Gelderland en hulp van de Alliantie Digitaal Samenleven kunnen nog eens 90 deelnemers in de regio blij gemaakt worden. Zij hebben de mogelijkheid om ook te gaan beeldbellen. Er zijn sinds de pilot wel wat dingen ­veranderd.

Zo worden de deelnemers niet meer door studenten geholpen, maar door iemand in hun directe ­omgeving of een vrijwilliger van de Z ­ onnebloem.

Marion Jansen: “Dat zagen we in de praktijk al vaak gebeuren. Het was voor veel deelnemers een drempel om uitleg te krijgen van een vreemde.”

Aangepaste handleiding Jonathan Simonse begrijpt heel goed dat deelnemers liever worden geholpen door een bekende: “Bovendien is voor ons als studenten het gebruik van digitale middelen heel van­zelfsprekend, maar voor de oudere g ­ eneratie is dat niet het geval. Dat merkten we meteen tijdens de instructie. Zo ontdekten we dat het opschrijven en oefenen van de stappen heel belangrijk is. En dat je ook moet uitleggen waarom je op een knopje drukt.” Sinds de pilot is de handleiding voor het gebruik van de tablets dan ook aangepast en aangevuld met foto’s. Bijvoorbeeld om te laten zien hoe je het volume ­verhoogt, waar je de oplader in moet steken en hoe je de tablet aanzet.

Veel voldoening De studenten van de Christelijke ­Hogeschool Ede hebben hun initiatief onder de naam ‘Blijf Verbonden’ ­in­middels zelfstandig voortgezet en ­blijven de Zonnebloem ondersteunen.

Jonathan: “Het is heel mooi om in ­coronatijd met startende ondernemers een bedrijfje te beginnen waarmee we sociaal isolement proberen te ­verminderen. Het geeft ons veel ­voldoening en we investeren hier met liefde en plezier in.”

Meer weten over Blijf Verbonden?

Je kunt hen volgen op Facebook en LinkedIn. Op Mijn Zonnebloem vind je in de categorie ‘Belbezoek en raampraatjes’ een filmpje van Regio8 over mevrouw Roes.

17

V

Vitamine

Een afdelingsvakantie in coronatijd

‘Dit pakken ze ons niet meer af’ Tot een paar dagen voor vertrek was er nog twijfel. Gaan we wel of gaan we niet?

De besmettingen met het coronavirus liepen weer op, maar vanuit de afdeling Beilen-Westerbork, het districtshoofd en het nationaal bureau was er alle vertrouwen dat een afdeling ook in coronatijd op vakantie kon. En gelukkig bleek dat inderdaad zo te zijn…

18

I

n het pittoreske dorp De Lutte in Overijssel wordt al jarenlang vakantie gevierd door Zonnebloemafdelingen.

Logisch, want groepsaccommodatie ’t Keampke heeft alles wat je nodig hebt om met een groep mensen met een ­lichamelijke beperking op vakantie te gaan. Vanuit de ruime en gerenoveerde vakantieboerderij kijk je uit over de ­weilanden. Alles is netjes afgewerkt, elke slaapkamer heeft eigen aangepast sanitair en in de achtertuin staan de koeien te grazen. “Je wordt ’s ochtends gewekt door het geloei van die dieren,

ZON

heerlijk!”, vertelt de goedlachse vrijwilliger Roely Aarssen, die samen met twee andere vrijwilligers en negen deelnemers geniet in ‘t Keampke.

hebben vrijwil­ligers als begeleiders een uitzonderingspositie: een rolstoel duwen of iemand helpen bij het lopen is toe­gestaan.

Dubbel gevoel De afdeling had deze locatie vorig jaar augustus al besproken, toen niemand nog zelfs van corona had gehoord.

Nu, ruim een jaar later, is dat wel anders.

Roely ging er dan ook met een dubbel gevoel in. “Natuurlijk wil je dat de vakantie doorgaat. Mensen snakken ernaar om er weer echt uit te zijn. De deelnemers wonen allemaal alleen en vinden het heerlijk om weer in een groep te zijn.

Aan de andere kant was er ook veel ­twijfel. De meeste mensen zijn al wat ­ouder en sommigen zijn ook kwetsbaar, doe je er dan verstandig aan om ze bij elkaar in een huisje te zetten? Ook was ik bang dat ik als een politieagent steeds iedereen op de regels moest wijzen.

Maar g ­ elukkig verloopt alles prima. ­Iedereen is gezond en er wordt heel goed op de regels gelet.” Bovendien

Knop omzetten Op de dag van aankomst was het nog een klein beetje onwennig, maar iedereen vond gauw zijn draai. Toch is afstand houden voor de groep niet altijd even gemakkelijk, zeker niet omdat er meerdere slechthorende deelnemers zijn. Als je dan ook nog verder van elkaar af moet zitten, ga je vanzelf nóg harder praten. Maar dat mag de pret niet drukken. Roely: “Natuurlijk staat de veiligheid en gezondheid van de deelnemers voorop. We zijn dan ook heel zorgvuldig met de hygiënemaatregelen. Maar op een gegeven moment hebben we ook de knop omgezet en besloten vooral van de vakantie te genieten.”

Dankbaar Ook voor de deelnemers was het tot op het laatst onzeker of de vakantie kon

“ Het is heerlijk om in een groep te zijn en samen te eten.

Dat mis ik thuis wel”

plaatsvinden. De dankbaarheid voor het wél doorgaan is van hun gezichten af te lezen. Deelnemer Grietje: “Het is geweldig om in een groep te zijn. Zelf woon ik alleen. ’s Avonds kook ik, eet ik het op en klaar. Hoe heerlijk is het om samen te eten. Dat mis ik thuis wel.”

Mede-deelnemer Fokje concludeert ook dat het samenzijn het belangrijkst is. “Natuurlijk is het ook leuk om eropuit te gaan en dingen te ondernemen, maar dat is echt ondergeschikt aan het samen op vakantie zijn.” De dames kenden elkaar vóór de vakantie alleen van gezicht. Fokje: “Nu weet ik dat Grietje bij de bibliotheek werkt en dat we elkaar daar wel eens hebben gezien. Leuk dat het zo klikt tussen ons. Als we elkaar straks weer eens in de bieb tegenkomen, drinken we gezellig samen een kop koffie!”

Samen of opsplitsen Die behoefte aan samenzijn is precies wat Roely ook merkt. In de tussentijd

december 2020

19

V

Vitamine

Ook hebben ze de nodige desinfectiematerialen en beschermingsmiddelen geleverd. Én de locatie heeft ons uiteindelijk een grotere accommodatie aangeboden. Dan hebben we toch meer ruimte om te manoeuvreren én op afstand te blijven. Heel fijn is dat! Ik had die ­bevestiging van het nationaal bureau wel nodig om volmondig ‘ja’ te kunnen zeggen ­tegen deze vakantie.”

heeft ze koffie ingeschonken en zit ze met een van de twee mannelijke deelnemers een potje te dammen. “Bij het bedenken van de activiteiten tijdens deze vakantie hebben we ook goed moeten kijken naar wat we als groep konden doen. Zo hebben we ons moeten opsplitsen bij de rit met een elektrisch treintje door de omgeving. Daar konden we niet met elf man tegelijk in. Prima oplossing, maar het is wel iets minder leuk. Het liefst ga je met z’n allen ergens heen.” Voor vanmiddag staat er een huifkartocht op het programma. Daar kunnen de vakantiegangers wél met z’n allen tegelijk van genieten. En hoewel het begin oktober is, is het droog en behaaglijk buiten.

Volmondig ‘ja’ Vanuit het nationaal bureau in Breda kreeg de afdeling Beilen-Westerbork ondersteuning bij de voorbereiding van de vakantie. Het contact startte aan het begin van de zomer, toen corona op zijn retour leek en een minder groot probleem vormde dan vandaag de dag.

Hoe dichterbij de vakantie kwam, hoe meer besmettingen er waren. Roely: “Het nationaal bureau heeft ons een aantal keer gebeld met de vraag of zij ons konden helpen. Bijvoorbeeld door advies te geven over hoe je omgaat met de richtlijnen. Soms word je als vakantiegroep namelijk als één huishouden gezien, maar zelf voelden we ons daar niet prettig bij.

Extra goed gevoel Een paar dagen voor vertrek werd aan de vakantiegangers gevraagd hoe zij ertegenaan keken. Voel je je er goed bij om op vakantie te gaan? Ook dat was een volmondig ‘ja’. Fokje: “Dit is mijn eerste Zonnebloemvakantie. Ik ben nog redelijk zelfstandig, maar ik loop wel met een rollator. Daar wil ik een ander liever niet mee belasten, dus ik ben blij dat ik dat gevoel hier totaal niet heb. De afgelopen tijd was best moeilijk, het was heel stil om me heen. Niets ging door, alles werd afgelast. Om juist in deze tijd met een groep op vakantie te zijn, geeft een extra goed gevoel.” En zo ervaart Roely dat ook: “Nu voel je nog méér voldoening dan anders, omdat je weet hoe erg de deelnemers hiernaar uitkeken. Ondanks alle beperkingen hebben wij hier een fantastische tijd met elkaar.”

De afdeling Vakanties & Evenementen van de Zonnebloem ondersteunt lokale afdelingen bij het organiseren van vakanties in coronatijd. Ben je van plan om een afdelingsvakantie te organiseren, heb je behoefte aan tips of wil je meer weten over de huidige richtlijnen?

Neem dan zeker even contact op.

20

ZON

Kort en actueel

Vakantiegids nieuwe stijl Een vakantiemagazine in coronatijd: dat klinkt misschien niet zo logisch. Toch willen wij laten zien wat er allemaal mogelijk is bij de Zonnebloem. Daarom kiezen we dit jaar voor een ‘vakantiegids nieuwe stijl’. Hierin vertellen we niet alleen over de vaarvakanties maar ook over alle andere opties die de Zonnebloem biedt, zoals de afdelingsvakanties, twee nieuwe vakantieconcepten, de Zonnebloemauto, lokale activiteiten en het bezoekwerk. Er zijn nog geen concrete vakantieschema’s beschikbaar. Houd daarvoor de website van de Zonnebloem in de gaten of bel ons. De nieuwe Gids 2021 valt in december bij de afdelingen op de deurmat.

Uitbreiding vakantieconcepten Fondsenwerving in coronatijd Ook in coronatijd gaan de wervers van de Zonnebloem langs de deuren. Ons verhaal is namelijk relevanter dan ooit. Nu we door corona veel thuis zijn, beseffen mensen steeds meer hoe moeilijk het is om er niet zomaar op uit te kunnen. Voor mensen met een lichamelijke beperking is dat de dagelijkse realiteit. Tijdens het werven zoeken we niet alleen donateurs, we delen ook het verhaal over de noodzaak van de Zonnebloem. Dit alles op gepaste afstand.

Onze wervers bellen aan met een hygiënisch doekje en rollen een mat van anderhalve meter uit tot aan de voordeur.

“Voelt u zich comfortabel op deze manier?” is de eerste vraag die zij stellen als de deur wordt opengedaan.

Ook het doneren verloopt volledig contactloos. december 2020

Tijdens de Nationale Vergadering in oktober zijn twee nieuwe vakantieconcepten goedgekeurd.

Ten eerste gaan we landelijke, kleinschalige vakanties mogelijk maken voor mensen met een zwaardere fysieke beperking, als aanvulling op de vaar- en afdelingsvakanties. Deze reizen zijn zo samengesteld dat alles is afgestemd op deze doelgroep, met volledig aangepaste accommodaties en gediplomeerde zorgvrijwilligers. We hopen hiermee zo snel mogelijk te starten zodra de situatie rond het coronavirus dit toelaat.

Het tweede concept is een platform met toegan­ kelijke accommodaties op Zonnebloem.nl. Zo ­kunnen mensen met een lichamelijke beperking ook zelfstandig hun vakantie samenstellen en op pad gaan met vrienden en familie. Elke locatie wordt aangevuld met tips, bijvoorbeeld voor het regelen van zorg en hulpmiddelen ter plaatse.

Meer uitleg over deze nieuwe vakantieconcepten vind je op Mijn Zonnebloem (themapagina ‘Twee nieuwe vakantieconcepten’).

21

Wat doe jij?

Hoe enthousiasmeer je ­vrijwilligers voor het bezoekwerk?

Wil je meer tips van afdelingen teruglezen?

Of reageren op de volgende vraag voor ‘Wat doe jij?’

Deze vind je op de homepagina van Mijn Zonnebloem bij ‘Uitgelicht’.

“De afdeling Vijfhoek is ontstaan na een fusie tussen vijf a ­ fdelingen in de ­gemeente Moerdijk. Voorheen was het b ­ ezoekwerk meestal beperkt tot een ­praatje aan de deur. ­Inmiddels hebben we een enthousiaste bezoekvrijwilliger in Klundert. We merken dat deelnemers het heel fijn vinden als je even langskomt, al is het maar een kwartiertje. Het is prachtig werk en het geeft veel voldoening, maar je moet er wel wat voor voelen. We willen het bezoekwerk graag uitbreiden, maar hoe kunnen we vrijwilligers hiervoor warm maken?”

Sylvia Endeman, afdeling Vijfhoek

22

“ Ruimer denken over bezoekwerk”

“ Eerst even laten wennen”

“De afgelopen anderhalf jaar hebben we gesprekken gevoerd met alle vrijwilligers over het toekomstbestendig maken van de afdelingen.

Actiepunten zijn onder andere het gebrek aan nieuwe vrijwilligers en terugloop van het bezoekwerk. We werken bijvoorbeeld veel samen met diverse opleidingen van Zuyd Hogeschool waarbij we een opdracht formuleren voor studenten.

Een studente ergotherapie wilde ­begin dit jaar bij een meneer op huisbezoek gaan, om ervaring te krijgen met ouderen met een fysieke beperking. Door de coronamaat­ regelen hielden ze contact via beeldbellen. Er ontstond een mooie band en het contact bleef. Ze is nu vrijwilliger. We moeten anders en breder denken. Ook als hun levens totaal verschillend lijken te zijn, kan er een mooie match ontstaan.”

“We hebben een enthousiaste groep van 25 vrijwilligers, van wie er 20 ook op huisbezoek gaan.

Toch herkennen we het probleem.

Veel van de vrijwilligers zijn nu ­eenmaal op leeftijd en door het ­coronavirus zien sommigen het niet zitten om bij deelnemers langs te gaan. Maar los van corona zien ook niet alle vrijwilligers het huis­ bezoek zitten. Daarom laten we nieuwe vrijwilligers eerst even ­wennen aan de Zonnebloem.

Ze ­leren de deelnemers vanzelf kennen bij activiteiten. Daarna geven we aan dat het bezoekwerk erg belangrijk is en dat we daar nog mensen voor zoeken. Ook horen ze van andere vrijwilligers hoe leuk het is. Dan willen ze het meestal tóch een keer proberen.”

Mini van Bers, voorzitter regio Maastricht

Joukje Zijnstra, afdeling Heerenveen

“Bied aan mee te gaan” “Voorafgaand aan een eerste huisbezoek vraag ik zowel de vrijwilliger als de deelnemer of ze het fijn vinden als ik meega. Meestal hoeft het niet, want ze kennen elkaar vaak al van de activiteiten. Blijkt het niet te klikken, dan kunnen ze dat ook eerlijk aangeven. Ik geef de deelnemer om die reden ook altijd mijn visitekaartje. Het bezoekwerk kunnen ze naar eigen wens invullen, in overleg met de deelnemer. Vaak gaan ze naar buiten. Even een rondje lopen, een frisse neus halen, al is het maar vijf minuten. Maar ze brengen ook een bezoekje aan het winkelcentrum, of gaan bijvoorbeeld samen ergens iets drinken. Ook voor deze activiteiten houden we budget vrij in onze begroting.

Overigens zien de meeste vrij­­wil­ ligers en gasten een bezoekje ­momenteel niet zitten vanwege het coronavirus, dus houden ze op een andere manier contact.”

Conny Naerebout, afdeling ZwolleKerspellanden

ZON

De dag van Mieke Mieke en Annemarie droegen een ­mondkapje tijdens het bezoek aan het tuincentrum. Alleen voor de foto’s hebben zij deze even afgedaan.

December staat in het ­teken van kerst. En hoewel deel­ nemer Mieke Holthuijsen deze maand het liefst overslaat, ­geniet ze met volle teugen van een bezoek aan de kerstmarkt in Tuincentrum Leurs in Venlo, samen met haar vaste bezoek­ vrijwilliger Annemarie Eilering.

“Helemaal in kerstsfeer” 14.15

13.45

Het regent pijpenstelen, maar dat mag de pret niet drukken. Met mijn scoot­mobiel rijd ik naar het tuincentrum. ­Gezellig, Annemarie komt ook al ­aangefietst.

14.00

Het is fijn om weer samen eropuit te gaan. De afgelopen maanden was het stil en door het grote aantal besmet­ tingen zal het de komende tijd ook stil blijven. Bovendien voel ik me juist in de maand december erg alleen, ook vanwege de feestdagen. Maar ik blijf niet binnen zitten. Dan komen de muren op me af. Ik ga er gewoon op uit. En bij mij thuis zijn altijd de gordijnen open.

Anders voel ik me zo opgesloten. december 2020

De kerstmarkt is overweldigend. Alles glinstert en is prachtig versierd. Er staan kabouters, dieren en overdadig gedecoreerde kerstbomen. Daar valt geen stukje groen meer te ontdekken.

En dan op de achtergrond al die kerstmuziek. Of je nu wilt of niet: tijdens zo’n bezoek kom je sowieso in de kerststemming. Om de drukte zoveel mogelijk te spreiden, hebben ze dit jaar de kerstmarkt verspreid over de gehele winkel.

15.30

Natuurlijk laten we ons ook verleiden om wat leuks te kopen. Decoratie en een kerstmuts. En Annemarie koopt nog wat lampjes. Vorig jaar zijn we hier ook geweest, toen hadden we er een hightea met de afdeling. Maar zo’n bezoekje met z’n tweeën is net zo leuk. Ik ben al ruim twintig jaar weduwe en veel alleen.

De Zonnebloem betekent veel voor me.

Ik verheug me altijd op de activiteiten en het contact met Annemarie.

15.45

We rijden nog even naar de stad voor een kop koffie en een stuk vlaai. Dat hoort erbij als je een dagje weg bent.

Het was een heerlijke dag waar ik met plezier aan terugdenk.

23

Doen! Pak jouw V ­ rijwilligersVoordeel Ondanks de beperkingen die de coronacrisis met zich meebrengt, kunnen we je op 14 december een mooi aanbod in het kader van VrijwilligersVoordeel voorschotelen.

Als dank voor het geweldige werk dat jij doet.

Het winteraanbod bestaat uit:

• Gratis dagjes uit (op = op).

• Gratis magazines, knutselpakketten en andere cadeaus (op = op).

• Gratis wandeltochten met een verrassing (voor alle vrijwilligers).

Het winteraanbod is onder voorbehoud, want veel is in deze rare en moeilijke tijd onzeker.

Nog meer voordeel • Het winteraanbod is ook geschikt voor diegenen die het (nog) niet aandurven om pretparken, dierentuinen, musea en andere drukkere plekken te bezoeken.

• Vanwege het weer en corona hebben veel van onze deelnemers het deze winter extra moeilijk om mensen te ontmoeten, eropuit te gaan en leuke dingen te doen. Daarom hebben we ervoor gezorgd dat veel van onze winteraanbiedingen ook geschikt zijn om samen met je deelnemer te doen. Samen eropuit, samen knutselen, samen lezen en bovenal: samenzijn.

Kijk voor het definitieve najaarsaanbod vanaf maandag 14 december 18.00 uur op mijnzonnebloem.nl en bestel • Geen internet? Kijk of een familielid, kennis of collega-vrijwilliger voor je kan bestellen.

• Lukt dat niet? Bel dan het Dienstencentrum: (076) 564 64 64 (werkdagen: 8.30 - 17.00 uur én maandag 14 december: 18.00 - 20.00 uur).

• Alle vrijwilligers kunnen alleen of samen met hun deelnemer, partner, familielid of vriend(in) gebruik maken van de wandeltochten rondom huis met bijzondere buitenlandse verrassing.

• Van de gratis dagjes uit, magazines, knutselpakketten en andere cadeaus kun je éénmaal voor 1 of 2 personen gebruik maken. Wees er snel bij, want op = op!

• Zijn de gratis kaarten op of zit er niets voor je gading bij? Kijk dan op ons kortingsaanbod, met kortingen van minimaal 25% die het hele jaar gelden.

Kaarten aanvragen kan t/m 27 maart 2021. Ze zijn geldig t/m 31 maart 2021.

Soms geldt een afwijkende geldigheidsdatum.

Bestel je kaarten op Mijn Zonnebloem vanaf 14 december 18.00 uur!