7 minute read

CARROLL SHELBY

Next Article
SHOPPING

SHOPPING

“Zijn reputatie was enorm, getuige het feit dat het roemruchte Amerikaanse magazine, Sports Illustrated, hem in 1956 en 1957 tot ‘Driver of the Year’ uitriep.”

Niet lang na zijn racepensioen kwam het tot intensieve contacten tussen het Britse AC, Ford en Carroll Shelby zelf. Ford zou V8-motoren leveren voor de Britse sportwagenbouwer AC, wagens die dan vervolgens door Shelby gecommercialiseerd zouden worden. Het resultaat was de Shelby AC Cobra, een wagen die er niet lang over deed om een legendarische status te verkrijgen.

Matt Damon vertolkte enkele jaren geleden op magistrale wijze de rol van Carroll Shelby in het sportepos Ford versus Ferrari. De schitterende film bracht de kijker terug naar het midden van de jaren ’60 en de titanenstrijd tussen Ford en Ferrari in Le Mans. Waar Shelby als rijder de mythische race in Le Mans eerder met een Britse Aston Martin had gewonnen, zou hij als teameigenaar en wagenbouwer voor de eerste Amerikaanse zege op de heilige Franse grond zorgen. In 1966, na enkele vruchteloze pogingen, veegden Shelby en het team van Ford de vloer aan met de Italiaanse concurrentie. Ford veroverde het volledige podium met de legendarische Ford GT40 Mk. II. Een legende was geboren.

Peu de temps après son retrait de la course automobile, des contacts intensifs sont noués entre la firme anglaise AC, Ford et Carroll Shelby lui-même. Ford fournirait des moteurs V8 au constructeur britannique de voitures de sport AC, des voitures qui seraient ensuite commercialisées par Shelby. Le résultat ? La Shelby AC Cobra, une voiture qui n’a pas tardé à acquérir le statut de légende.

Il y a quelques années, Matt Damon a magistralement interprété le rôle de Carroll Shelby dans l’épopée sportive Ford contre Ferrari. Ce superbe film ramenait les spectateurs au milieu des années ‘60 et au combat de titans entre Ford et Ferrari au Mans. Alors que Shelby avait déjà remporté la course mythique du Mans en tant que pilote d’une Aston Martin britannique, c’est en tant que propriétaire d’écurie et constructeur automobile qu’il allait assurer la première victoire américaine sur le mythique sol français. En 1966, après plusieurs tentatives infructueuses, Shelby et l’équipe Ford ont en effet damé le pion à la concurrence italienne. Ford a occupé les trois marches du podium avec la fabuleuse Ford GT40 Mk. II. Une légende était née.

Carroll Hall Shelby zag in 1923 in het Texaanse Leesburg het levenslicht. De jonge Shelby kreeg al op zijn zevende hartproblemen, maar een lekkende hartklep zou hem er niet van weerhouden om zijn leven aan snelheid te wijden. Al in zijn kinderjaren ging hij naar de typische Amerikaanse dirt-track-competities kijken, maar nog voor hij echt zelf achter het stuur van een racewagen kon kruipen, startte de jonge Amerikaan zijn opleiding bij de Amerikaanse luchtmacht en deed hij onder meer dienst als testpiloot voor de Boeing B-29 Superfortress, het toestel dat later de atoombommen boven Japan zou lossen.

Na het einde van de Tweede Wereldoorlog stortte Shelby zich in het zakenleven, maar zonder veel succes. Zo ging zijn pluimveebedrijf eind jaren ’40 failliet, wat maakte dat Shelby meer en meer richting de racerij opschoof. Begin jaren ’50 reed hij zijn eerste wedstrijden, op amateurniveau, en in 1952 behaalde hij zijn eerste zeges, waarbij hij vreemd genoeg wel de bekers in ontvangst nam, maar het prijzengeld weigerde.

Zeer snelle opmars

De autosportcarrière van Carroll Shelby verliep alvast veel beter dan zijn poging in het zakenleven. In 1953 reed Shelby in eigen land nog in een Cad-Allard en won hij een hele reeks wedstrijden. Echter een reis naar Zuid-Amerika veranderde zijn sportieve leven ingrijpend.

Carroll Hall Shelby voit le jour à Leesburg, au Texas, en 1923. Le jeune Shelby souffre de problèmes cardiaques dès l’âge de sept ans, mais ce n’est pas une insuffisance mitrale qui l’empêchera de consacrer sa vie à la vitesse. Dès son enfance, il commence à regarder les compétitions américaines typiques de dirt-track, mais avant même de pouvoir prendre lui-même le volant d’une voiture de course, le jeune Américain commence sa formation dans l’US Air Force et sert, entre autres, comme pilote d’essai pour le Boeing B-29 Superfortress, l’avion qui allait plus tard larguer les bombes atomiques sur le Japon.

Après la fin de la Seconde Guerre mondiale, Shelby se lance dans les affaires, mais sans grand succès. C’est ainsi que son entreprise de volaille fait faillite à la fin des années ‘40, ce qui le pousse à se tourner de plus en plus vers la compétition automobile. Il participe à ses premières courses au début des années ‘50 au niveau amateur, et en 1952, il remporte ses premières victoires. Lors ce celles-ci, il accepte curieusement les trophées mais refuse l’argent des récompenses.

Une progression très rapide

De nieuwe Audi Q8

Electric. Made in Belgium.

Quoi qu’il en soit, la carrière de Carroll Shelby dans le sport automobile a certainement été plus fructueuse que son expérience dans le monde des affaires. En 1953, Shelby conduit encore une Cad-Allard dans son pays et remporte une série de courses. Cependant, un voyage en Amérique du Sud va ensuite radicalement changer sa vie sportive.

De nieuwe Electric.

Schrijf uw eigen Q8 e-tron, met snellaadcurve verwonderen door interieur met Matrix ledkoplampen Zo ervaart u vooruitgang Kom hem ontdekken.

20,2 - 22,3 kWh/100 KM ◆ 0 G CO2/KM (WLTP)

Schrijf uw eigen verhaal aan het stuur van de nieuwe Audi Q8 e-tron, met zijn rijbereik tot 582 km (WLTP) en een snellaadcurve van 10 tot 80% in slechts 31 minuten. Laat u verwonderen door zijn vooruitstrevend design, het luxueuze interieur met geavanceerde digitale functies, en de digitale Matrix ledkoplampen* die zorgen voor een verhelderend zicht. Zo ervaart u vooruitgang tijdens elke gereden kilometer. Kom hem ontdekken. Contacteer

20,2 - 22,3

De nieuwe Audi Q8 e-tron

Q8 e-tron

nieuwe Audi Q8 e-tron

De nieuwe Audi Q8 e-tron

Electric. Made in Belgium.

Made in Belgium.

Electric. Made in Belgium.

eigen verhaal aan het stuur van de nieuwe Audi met zijn rijbereik tot 582 km (WLTP) en een van 10 tot 80% in slechts 31 minuten. Laat u door zijn vooruitstrevend design, het luxueuze geavanceerde digitale functies, en de digitale ledkoplampen* die zorgen voor een verhelderend zicht. vooruitgang tijdens elke gereden kilometer. ontdekken.

Schrijf uw eigen verhaal aan het stuur van de nieuwe Audi Q8 e-tron, met zijn rijbereik tot 582 km (WLTP) en een snellaadcurve van 10 tot 80% in slechts 31 minuten. Laat u verwonderen door zijn vooruitstrevend design, het luxueuze interieur met geavanceerde digitale functies, en de digitale Matrix ledkoplampen* die zorgen voor een verhelderend zicht. Zo ervaart u vooruitgang tijdens elke gereden kilometer. Kom hem ontdekken.

Schrijf uw eigen verhaal aan het stuur van de nieuwe Audi Q8 e-tron, met zijn rijbereik tot 582 km (WLTP) en een snellaadcurve van 10 tot 80% in slechts 31 minuten. Laat u verwonderen door zijn vooruitstrevend design, het luxueuze interieur met geavanceerde digitale functies, en de digitale Matrix ledkoplampen* die zorgen voor een verhelderend zicht. Zo ervaart u vooruitgang tijdens elke gereden kilometer. Kom hem ontdekken.

Coast Motors Knokke

Natiënlaan 111 - 8300 Knokke-Heist - België 050 / 62.10.30 - info@coastmotors.be www.coastmotors.be kWh/100 KM 0 G CO

20,2 - 22,3 kWh/100 KM /KM (WLTP)

In 1954 startte Shelby in de Mil Kilómetros de la Ciudad de Buenos Aires en daar ontmoette hij John Wyer, de teammanager van Aston Martin, die Shelby een voorstel deed om in Sebring voor het Britse merk te rijden, waarna het team ook vroeg om in Le Mans aan de start te staan. Shelby werd een ploeggenoot van de Belgische racende journalist Paul Frère, maar jammer genoeg ging de voortrein van de Aston Martin DB3S al na enkele uren stuk. Het zou de eerste van twee deelnames aan de mythische Franse race worden, althans als rijder.

Voor de Texaan ging het vanaf dan harder en harder en ondanks een zwaar ongeval, waarna hij maanden revalideerde, won Shelby in 1955 en 1956 niet minder dan veertig wedstrijden, waarvan heel wat voor rekening van Ferrari. Zijn reputatie was enorm, getuige het feit dat het roemruchte Amerikaanse magazine, Sports Illustrated, hem in 1956 en 1957 tot ‘Driver of the Year’ uitriep. In 1958 en 1959 reed hij ook een achttal F1-wedstrijden, voor Maserati en Aston Martin, met een vierde plek in de Italiaanse GP in Monza in 1985 als beste resultaat.

Het einde van zijn racecarrière kwam even abrupt als onverwacht. In juni 1959 kende hij zonder twijfel het hoogtepunt van zijn carrière met zijn zege in Le Mans, aan het stuur van een Aston Martin DBR1, een wagen die hij met de Engelsman Roy Salvadori deelde. Volgens Shelby “...was het winnen van de 24 Uur waarschijnlijk de grootste kick die ik ooit uit het racen heb gehaald. Ik kan genoeg andere races bedenken, waar je als winnaar plezier aan beleeft, maar als je deze wint, geeft het je een soort vrijbrief om naar buiten te gaan en mensen te vertellen dat je goed bent, en dat helpt vaak om andere deals te sluiten.”

Enkele maanden later diende hij vanwege zijn hartproblemen, die er nog steeds waren, zijn helm definitief aan de haak te hangen, maar het verhaal in de autosport was verre van geschreven.

En 1954, Shelby participe aux Mil Kilómetros de la Ciudad de Buenos Aires et y rencontre John Wyer, directeur de l’écurie Aston Martin, qui propose à Shelby de piloter pour la marque britannique à Sebring. Après cela, l’écurie lui demande également de prendre le départ au Mans. Shelby devient alors le coéquipier du journaliste et pilote belge Paul Frère, mais malheureusement, la suspension avant de l'Aston Martin DB3S se brise au bout de quelques heures à peine. Ce sera la première de ses deux participations à la mythique course française, du moins en tant que pilote.

Les choses s’accélèrent alors pour le Texan. Malgré un grave accident qui lui impose plusieurs mois de revalidation, Shelby remporte pas moins de quarante courses en 1955 et 1956, dont un grand nombre pour le compte de Ferrari. Sa réputation est immense, comme en témoigne le fait que le célèbre magazine américain Sports Illustrated le proclame « Driver of the Year » en 1956 et 1957. En 1958 et 1959, il participe également à quelque huit courses de F1, pour Maserati et Aston Martin, son meilleur résultat étant une quatrième place au GP d’Italie 1985 à Monza.

La fin de sa carrière de pilote est aussi brutale qu’inattendue. En juin 1959, il est sans doute à l’apogée de sa carrière avec sa victoire au Mans, au volant d’une Aston Martin DBR1, voiture qu’il partage avec l’Anglais Roy Salvadori. Selon Shelby “... Gagner les 24 heures du Mans est probablement la plus grande émotion que j’ai ressentie en course. Je me rappelle de beaucoup d’autres courses qui donnent des frissons au gagnant, mais gagner cellelà vous donne le droit de dire aux gens que vous êtes bon, et cela aide souvent à conclure d’autres deals.”

Quelques mois plus tard, en raison de ses problèmes cardiaques, dont il souffre toujours, il doit raccrocher définitivement son casque. Mais le chapitre de sa vie dédié au sport automobile est loin d’être écrit.

This article is from: