FEUILLETON

aan het licht komt dat te lang onbekend en ongezien is gebleven. (LD)

A Room of One’s Own. Van 11.02 t/m 7.01 in het Bonnefanten in Maastricht. bonnefanten.nl

Erwin Olaf avant la lettre

Bij de foto’s van Vivian Ammerla Als tegenwicht van de perfecte gefilterde Insta-selfie is het in (jonge) vriendenclubjes in zwang om elkaar zo lelijk mogelijke zelfportretten te sturen. Zoveel mogelijk onderkinnen, zo’n groot mogelijke neus, scheel kijken, dat soort dingen.

Ook de jonge Rembrandt was, anders dan veel collega’s, niet van de mooimakerij en perfecte selfies, maar van de rauwe, natuurgetrouwe werkelijkheid. Ook bij zijn zelfportretten verhulde hij de imperfectie niet. Integendeel. Hij liet gerust wat extra licht schijnen op zijn dikke neus, zijn niet al te frisse gebit en niet helemaal gelukte vlassige baardje. Hij trok graag gekke bekken. En bij een bad hair day mocht iedereen dat zien (Zelfportret met warrig haar). Ook portretteerde hij een naakte vrouw met flinke dijen en buik waarbij – opvallend voor die tijd – haar gezicht helemaal is te zien.

Rembrandt saai? Dacht het niet, dus. De geboren Leidenaar (16061669) was behoorlijk geestig en rock-’n-roll, zo tonen 83 etsen in Museum De Reede in Antwerpen. Behalve (zelf)portretten zijn er etsen met landschappen en religieuze en mythologische thema’s te zien. Deels oorspronkelijk werk uit zijn tijd, deels latere versies, afkomstig uit de collectie van de Nederlandse verzamelaar Jaap Mulders.

De expositie zet de etser Rembrandt neer als ‘fotograaf avant

De samples van Anouk Kruithof

Bij de foto’s van Vivian Ammerla Fotografe Anouk Kruithof (1981) speurt naar eigen zeggen in de krochten van het internet, op zoek naar de open zenuw van deze tijd. En ze komt naar boven met foto’s die ze opnieuw rangschikt en betekenis geeft.

la lettre’, een Erwin Olaf van zijn tijd – in zijn hand geen camera, maar een etsnaald. Daar zit wat in; zijn levendige etsen zijn vaak haarscherp en ogen soms als snapshots. Om de fotografische lijn door te trekken: in De vlucht naar Egypte photoshopte hij ook nog eigen werk in het werk van iemand anders.

Sommige etsen zijn niet groter dan een pasfoto. Zoekplaatjes boordevol (frivole) details, die je alleen met een vergrootglas kunt ontwaren - daar is aan gedacht in het museum. Pas met een loep zie je de fluit van Het pissende mannetje, zie je dat de muzikant op De fluitspeler stiekem onder de opwaaiende rok van de jonge herderin loert, welke opvallende uitrusting de rattengifverkoper draagt in de gelijknamige reclame-prent, en dat de hond op de voorgrond van het Bijbelse tafereel De barmhartige Samaritaan een verse drol draait.

Rembrandt is na succesvolle expo’s rond Eugeen Van Mieghem en Léon Spilliaert een begrijpelijke nieuwe hit in Museum De Reede. ‘300 bezoekers per dag is geen uitzondering’, zegt de caissière. (DvdB) museum-dereede.com

Rembrandt. Fotograaf avant la lettre.

T/m 22.03 in Museum De Reede in Antwerpen.

Ze verzamelde duizenden foto’s van protestacties. Met een team van assistenten knipte ze de slogans uit en voegde die met lijm en ecoepoxy samen tot een nieuw werk, het tweeluik The light of the end of the tunnel has been turned o (up & down). Een collage met twee gebalde vuisten, nu te zien in Willem Twee in Den Bosch.

De stortvloed van beelden in de (sociale) media zijn een belangrijk thema in haar werk. Mensen delen online foto’s van acties met de beste bedoelingen; de beelden vergroten niet het maatschappelijk bewustzijn, maar leiden juist tot onverschilligheid.

Kruithof is de regisseur die knipt en plakt, die van bestaand materiaal nieuw werk maakt. Dat is duidelijk te zien in de sculpturen die ze in de kunstruimte van Willem Twee tentoonstelt. Kleurrijke abstracte beelden, soms balancerend op ijle poten, dan weer robuust steunend op de grond. Ze zijn gemaakt van de piepschuim omhulsels van apparaten die ze met behulp van textielverharder en eco-epoxy omvormt. Op die sculpturen brengt ze dan weer afbeeldingen en soms ook teksten aan. Zo ontstaan beelden die op zichzelf staan, maar soms nog wel herkenbaar zijn, zoals ERROR (your mistake is a blessing in disguise) waarin een toestel uit de inmiddels verdwenen telefooncellen is te herkennen. De sculpturen plaatst ze tegen gekleurde achtergronden die ook in fotostudio’s gebruikt worden, een ingreep die ervoor zorgt dat haar objecten lijken te zweven.

Speciaal voor The toes you step on today might be connected to the ass you’re kissing tomorrow, tevens de titel van de expositie, maakte Kruithof nieuw werk. Op de ramen van Kunstruimte Willem Twee plakte ze transparante fotofolies met sterk uitvergroot en nauwelijks herkenbaar nog meer foto’s van protestacties.

Kruithof werd onder meer bekend door Universal Tongue, een enorm project met dansfilmpjes uit de hele wereld dat uitmondde in een website en een installatie. Bij Willem Twee laat ze zien dat ze goed uit de voeten kan met de door de vele pilaren lastig te bespelen ruimte. (GvdH) willem-twee.nl

Anouk Kruithof, The toes you step on today might be connected to the ass you’re kissing tomorrow. T/m 14.05 in Kunstruimte Willem Twee in Den Bosch.