hou van die donkere sfeer ’

Erligt al ‘een stevig script’ voor een nieuwe film die hij samen met schrijver Peer Wittenbols gaat maken. Artistieke ontwikkeling en financiering zullen, schat hij, nog een jaar of twee vergen. ‘De film gaat over een mantelzorgster die volledig vastloopt in het systeem, maar toch doorkachelt.’ Daarnaast is Remy van Heugten doende met een tv-serie over Marco van Basten. Geen documentaire, maar fictie. Met toestemming van San Marco zelf.

MUZIEK ‘Ik groeide op in Heerlen, op een plek waarvan we allemaal dachten: wat is hier in godsnaam aan de hand? Armoede, drugs, geweld, terwijl in onze ogen niemand in de politiek zich daarover druk leek te maken. Er veranderde in ieder geval niets. We waren anti-establishment, we geloofden de wereld niet. Ik luisterde vooral veel punkrock, via de muziek kon ik mijn woede koelen of mijn frustraties afreageren door tijdens concerten los te gaan in een moshpit. Nirvana, Sublime, Bad Religion waren de bands die me aanspraken. Ze spraken mijn taal en stelden vragen over de maatschappij én hun eigen sores.

Laatst heb ik Idles ontdekt, een heel geëngageerde eigentijdse punkband, ik zou bijna zeggen: woke. Toen ik ze voor het eerst hoorde dacht ik: hé hé eindelijk, lang niet meer zoiets gehoord. Als muziek geen vragen stelt of aansluit bij de actualiteit dan wordt het voor mij al snel inhoudsloos. LCD Soundsystem is elektronisch, maar vind ik om die reden ook te gek.

Los van dit alles, ik luister nu naar heel veel verschillende muziek. Je muzieksmaak wordt toch breder naarmate je ouder wordt? Beethoven moet in zijn tijd toch ook een echte punker zijn geweest?’

FILM ‘Eind jaren tachtig, begin jaren negentig, in Heerlen, ben ik als filmmaker geboren. Toen heb ik ook de belangrijkste films opgepikt. Vaak via thuis, maar ook zeker in mijn favoriete bioscoop de Royal. Ik zou Parts of Glory of Dr Strangelove van Stanley Kubric kunnen noemen. 1900 (Bertolucci) of Pulpfiction (Tarantino) die veel zeggen over de tijdgeest waarin ze zijn gemaakt. De film die me brak en de meeste indruk maakte is Naked (1993) van Mike Leigh. Daar moet ik altijd aan terugdenken. Die karakters met hun persoonlijkheidsstoornissen stonden verschrikkelijk ver van me af maar ik voelde me er ook heel erg mee verbonden. Ze zijn verloren maar zoeken toch betekenis. Beetje zoals ik me voelde in Heerlen. Mijn film Gluckauf sluit daarop aan. Naked is een heel intense film die een akelig maar super geloofwaardig tijdsbeeld schetst. De film heeft voor mij bijna een profetische betekenis gekregen. Ik raakte volledig gefascineerd door die Londense nachtelijke wereld. Daarbij is Mike Leigh voor mij de ultieme acteursregisseur.’

BOEKEN ‘Soms lees ik veel dan weer een lange tijd niets. Alhoewel, ik lees natuurlijk veel scripts en voor mijn projecten doe ik veel research. Voor Mascotte bijvoorbeeld heb ik veel gelezen over de invloed van sociale media op jongeren, bosgevechten tussen hooligans en furry communities.

Als ik begin aan een fictieboek betrap ik me er vaak op dat ik me afvraag of ik het kan verfilmen. Zo groot is de drang om geschikte verhalen te vinden. Soms zit die drang het lezen ook echt in de weg.

Paul Auster creëert een volstrekt eigen dystopische wereld in zijn roman In the Country of Last Things. Nu ik erover nadenk: die lijkt wel op de duistere wereld uit de film Naked. Ik hou van die donkere sfeer.

Misschien haaks daarop: Happiness van Will Ferguson. Dat gaat over een hele luie uitgever die min of meer per ongeluk een briljant zelfhulpboek uitgeeft waardoor alle conflicten uit de wereld verdwijnen. Daardoor gaat het ineens heel goed met de wereld maar die wordt er ook heel saai van. Bij gevolg wordt hij achtervolgd door de wapenlobby en drugshandelaren. Ik heb het twintig jaar geleden gelezen maar dit boek zit nog steeds in mijn hoofd omdat het die ultieme vraag stelt wat ons nou eigenlijk gelukkig maakt en welke rol ‘het conflict' speelt.’

Remy van Heugten (Heerlen, 1976) won in 2015 met zijn debuutfilm Gluckauf vier gouden kalveren. Hij maakte tv-series als Judas: dagboek van een getuige, Van God los en Feuten. Vorige maand ging zijn film Mascotte in première. Van Heugten woont met zijn gezin aan de Noord-Hollandse kust.

FOTOGRAFIE ‘Ik verzamel fotoboeken die ik gebruik als inspiratiebron voor een film. Van Lee Friedlander heb ik een hoop boeken, vooral vanwege de eerlijkheid en terloopsheid die in zijn werk zit. Nee, verder geen namen, heel veel verschillende stijlen en fotografen. Urban of straatfotografie heeft wel mijn voorkeur. Eerder dan heel gestileerd of geënsceneerd werk. Liever fotografen die van een afstandje andermans gedrag observeren, dat doe ik zelf ook.’

THEATER ‘Ik hou van modern geëngageerd theater. Neem de teksten van toneelschrijver Nathan Vecht (Gidsland) of producties van De Warme Winkel als Casting, I Phone of We Are Your Friends. Ik ben stiekem heel jaloers op theatermakers die snel kunnen reageren op de actualiteit. Die een voorstelling over een maatschappelijk probleem binnen een paar maanden op de bühne kunnen brengen. Ik moet vijf, zes jaar leuren om een film over een actueel thema van de grond te krijgen. Dat blijft steeds weer een enorme gok.’

EMILE HOLLMAN

Boeken top 10

1 — Ian McEwan

Lessen (-)

2 — Paul van Loon

Dolfje Weerwolfje, geef een boek cadeau (-)

3 — Delia Owens

Daar waar rivierkreeften zingen (3)

4 — Dirk de Wachter Vertroostingen (1)

5 — Thomas Erikson

Omringd door idioten (4)

6 — Sander Schimmelpenninck Sander en de brug (-)

7 — Maxim Februari

Doe zelf normaal (-)

8 — Annie Ernaux

De jongeman (-)

9 — Nina Mouton

Zelfzorg is het begin van alles (-)

10 — Paolo Cognetti

De acht bergen (-)

Deze lijst is samengesteld op basis van actuele verkoopcijfers van de boekhandels Adr. Heinen (Den Bosch), Dominicanen (Maastricht), Malpertuis (Genk), Van Piere (Eindhoven), ’t Stad Leest (Antwerpen) en De Tribune (Maastricht).