3ο Γυμνάσιο Θέρμης 2018 – 2019 Γ2
«Μιζοάδειο ή μιζογεμάηο;»
Η Γ’ Γυμναζίου
Επιμέλεια:
Διαβάδει Καρυωηάκε και γράθει . . .
Ραφτούδη Δήμητρα
ΠΡΟΛΟΓΟ Σο δομικό στοιχείο ενός ποιήματος είναι οι λέξεις! Η μαγεία όμως ενός ποιήματος έγκειται στο ταίριασμα λέξεων, που φαινομενικά δεν ταιριάζουν, αλλά ενωμένες φανερώνουν έναν άλλο κόσμο! Σον δικό τους κόσμο θέλησαν ν’ αποτυπώσουν οι μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου μέσα σ’ ένα ποίημα. Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου είπε κάποτε πως η ποίηση είναι «ομιλούσα ζωγραφική», ενώ η ζωγραφική είναι «σιγώσα ποίησι». Σα παιδιά λοιπόν σ’ αυτό το βιβλίο τα συνδύασαν και τα δύο! Γράφοντας οι μαθητές ταξίδεψαν στην ψυχή τους, τράβηξαν τις «κουρτίνες» του ασυνείδητου και φανέρωσαν συναισθήματα, έννοιες, σκέψεις και απόψεις. Σο πιο σημαντικό που έμαθαν είναι ότι η ποίηση μπορεί να αποδομήσει την γλώσσα και να την ξαναχτίσει με άλλη όμως δυναμική. Ακόμα ένιωσαν την ανακούφιση ψυχής και πνεύματος που μπορεί να προσφέρει ένα ποίημα. Εύχομαι η δημιουργία- γιατί η ποίηση είναι δημιουργία- να γίνει ένα από τα χόμπι των μαθητών μου! Ευχαριστώ τους μαθητές μου που με εμπιστεύτηκαν στην ποιητική τους αυτή διαδρομή, κερδίζοντας σε γλωσσική ελευθερία και συναίσθημα……
Ραφτούδη Δήμητρα
-2-
-3-
-4-
ΚΑΡΤΨΣΑΚΗ [ΟΛΑ ΣΑ ΠΡΑΓΜΑΣΑ ΜΟΤ...] Πράγματα
Ὅλα τὰ πράγματά μου ἔμειναν ὅπως νά ῾χω πεθάνει πρὶν ἀπὸ καιρούς. Μέσα στο σκοτάδι και μες στη σιωπή, Προσπαθώ να βρω μια άλλη εναλλακτική. Υώτα παντού κλειστά, ο ήλιος δεν ανατέλλει. Σα πουλιά έχουν πετάξει μακριά , παντού γύρω μου ομίχλη. Σον τάφο μου σκέφτομαι, πότε θα φτάσει η ώρα, γιατί έτοιμο είναι το πιστόλι, την σφαίρα του να ρίξει τώρα. Ήταν ευτυχισμένα τα χρόνια αυτά, προβλήματα δεν υπήρχαν πολλά. Έρχεται του τέλους η ώρα, τα παράθυρα ας παραμείνουν κλειστά. Κανένας, ούτε ο ήλιος, δεν μπορεί να μ’ αντικρύσει, την ώρα εκείνη. θα το κάνω πριν ο πετεινός προλάβει να λαλήσει. Δεν ξέρω ακόμη ποιός θα είναι ο τρόπος, Ξέρω μόνο ποιός θα είναι ο λόγος . Αντίο λέω ξανά στα πράγματα μου. Ελπίζω για πάντα να είμαι μέσα στην καρδιά σας. Βασίλειος Γκουλγκουντίνας -5-
-6-
Ο ήλιος ψηλότερα θ’ ανέβει σήμερα που ‘ναι Κυριακή Κώστας Καρυωτάκης «ΚΤΡΙΑΚΗ» ΗΜΕΡΑ ΚΤΡΙΑΚΗ Ο ήλιος ψηλότερα θ’ ανέβει σήμερα που ‘ναι Κυριακή. Μια βόλτα στην παραλία θα πάμε εκεί που θα ‘μαστε μόνοι. Σα σύννεφα θ’ αγναντεύουμε μαζί, και η φαντασία μας ελεύθερη…
Θα πλάσουμε το μέλλον μας, όπως εμείς το θέλουμε. Και τότε θα ξεκινήσει η μέρα που αιώνια θα σ’ αγαπώ… Γιάννης Γρηγοριάδης
-7-
-8-
Όταν ήλθες… Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα την έκανα γλυκύτατο τραγούδι Καρυωτάκης Αμέριμνος στο δρόμο περπατώ… Αμέριμνος στο δρόμο περπατώ… και οι αδικίες γύρω μου σωρός, σκουπίδια σκορπισμένα εδώ κι εκεί μελλοντικού θανάτου προμηνύματα αλλά και… εγκατάλειψης· κτήρια πεσμένα εδώ κ’ εκεί φρίκη πολέμου κρύβεται μαζί αλλά και … νοσταλγία. Αμέριμνος στο δρόμο περπατώ… και αδικίες γύρω μου σωρός, ζωάκια σκοτωμένα εδώ κι’ εκεί εγκλήματα οδηγών χωρίς ψυχή αλλά και… νόηση· άνθρωποι χτυπημένοι εδώ κι εκεί θύματα απανθρωπιάς χωρίς πνοή αλλά και… ψυχή. Αμέριμνος στο δρόμο περπατώ… και αδικίες γύρω μου σωρός, αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα την έκανα γλυκύτατο τραγούδι, νεότητας μελλοντική ελπίδα αλλά και… ανθρωπιά αθωότητας δικαίωση αλλά και… αγάπη.
Νίκος Δαυίδ -9-
- 10 -
(
Σο φεγγαράκι απόψε στο γιαλό Κ. ΚΑΡΤΨΣΑΚΗ
ΥΕΓΓΑΡΑΚΙ Σο φεγγαράκι απόψε στο γυαλό το βλέπω σαν μαργαριτάρι ! Να παιχνιδίζει στο νερό, κι εγώ ξωπίσω του να τρέχω. Δυο πολύχρωμα πουλιά στα χέρια μου γυρίζουν ,
σαν τρελά και παιχνιδίζουν. Θα ξυπνήσουν τον ήλιο τον λαμπρό για να υψωθεί η τέλεια μέρα! Παναγιώτης Δημητριάδης
- 11 -
- 12 -
Κ. Γ. Καρυωτάκης Αίμα και δάκρυ το ’χουνε ποτίσει τέκομαι ακίνητος στον δρόμο της ζωής
Είναι φορές που αισθάνομαι μόνος στο δρόμο της ζωής . Είναι λες και το φως ποτέ δεν άνοιξε τα μάτια να με δει . αν ένα μπουμπούκι μέσα σε ένα δάσος με πεύκα, δεν θα με σκεφτεί κανείς! Βλέπω ανθρώπους να πέφτουνε και άλλους να σηκώνονται στα πόδια τους . Ένα πέτρινο μονοπάτι με αίμα και δάκρυα. Κανένα γέλιο καμιά χαρά . Μόνο μια ελπίδα, ένα φως που ξεπροβάλλει σαν ένα φύλλο που με παίρνει αγκαλιά . Βλέπω ανθρώπους να ’ρχονται και να φεύγουν λιγοστούς. ταγόνες πέφτουν στα πρόσωπα τους , σαν δάκρυα και καθαρίζουν τη ψυχή τους. Μα εκείνοι ακόμα δεν μπορούν να τους αποχωριστούν! Δημόπουλος Δημήτριος
- 13 -
- 14 -
Κ. Γ. Καρυωτάκης (Όλοι μαζί) Μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία Έγινε της ζωής μου ο σκοπός
Ξέσπασμα αφορμής Για έναν λόγο έγινε αυτό μα εγώ δεν μπορώ να τον δω !
Πράξης, λόγια, μαχαιριές Σον σκοπό ψάχνω να βρω. τον βυθό μου κολυμπώ, ψάχνω βράχο κι ακρογιάλι . Σο τραγούδι της ζωής να πω, σαν σειρήνα διεκδικώ ! Σο απωθημένο να ξεσπάσω , να καταλάβουν ότι είμαι εδώ. Δριγκάκη Αθανασία
- 15 -
- 16 -
«Μόνος Απόμεινα και Έρημος Πάω»
Καρυωτάκης, ο Δρόμος Αναπολώ Πολλές φορές αναπολώ τα περασμένα, στιγμές ευτυχίας και ξεγνοιασιάς. Πολλές φορές θυμάμαι πρόσωπα αγαπημένα, φωνές αγάπης και συμπαράστασης. Πολλές φορές ξαναγεννιούνται τα όνειρα, οι σκέψεις γεμάτες φως και ελπίδα. αν λουλούδι ανθίζουν στου νου την άβυσσο. αν ηχώ μιας χαρούμενης γιορτής που χρόνια έχει τελειώσει. αν φωτογραφίες που καιρό έχουν ξεθωριάσει.
Μόνος απόμεινα και έρημος πάω. Ο δρόμος μου ατελείωτος. Σα βήματα, το ένα βαρύτερο του άλλου. Μόνη συντροφιά οι σκέψεις, οι αναμνήσεις μέχρι να τις πάρει μακριά ο άνεμος. Θεοδοσιάδης Κωνσταντίνος
- 17 -
- 18 -
αν δέσμη από τριαντάφυλλα είδα το βράδυ αυτό. Κ. Καρυωτάκης Σο Σριαντάφυλλο αν τριαντάφυλλο μαραμένο η ζωή μου.
Πέφτουν τα ροδοπέταλα όπως οι σκέψεις μου. Υεύγουν στο πέλαγος πάνω σ’ ένα καΐκι. Υως το φεγγάρι του μυαλού το βλέπω και το χαιρετώ. Θέλω να το φτάσω, μα δεν μπορώ. Ανώφελη η προσπάθεια κι ο κόπος μου! Έσβησε το φως, χάθηκαν τα όνειρα κι η ελπίδα. Θεοδωρίδου Ελένη
- 19 -
- 20 -
Καρυωτάκης «Σο φεγγαράκι απόψε στον γιαλό» Σο φεγγαράκι απόψε στον γιαλό Σο φεγγαράκι απόψε στον γιαλό Σο βλέπω, το θαυμάζω. Σ ’αστέρια γύρω μοιάζουν σαν να σβήνουν.
Μοιάζουν με τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες και τα όνειρά μου. Βλέπω την αντανάκλασή τους στην θάλασσα , νομίζοντας πως βρίσκονται μέσα της. Και θέλω να τα αγγίξω. Υαίνονται τόσο κοντά. Μα είναι τόσο μακριά! Μαρία Ιντζόγλου
- 21 -
- 22 -
αν δέσμη, από τριαντάφυλλα είδα το βράδυ αυτό. Καρυωτάκης Σριαντάφυλλο Δε σ 'αγαπώ σαν να ΄σουν ρόδο πορφυρένιο, τριαντάφυλλο, που μόλις ξεπετάχτηκε από τις αρχές του καλοκαιριάτικου μήνα. Κανένας δεν τολμούσε να το φέρει . Μόνο ένας δυνατός άντρας, που θεωρίες, ρυθμοί, και γνώσεις λέει πως υπάρχουν σ' αυτό το τριαντάφυλλο. Όμως εγώ θέλω να μου δίνεις ζωή και η καρδιά μου να γελά, να μη νιώσω τον χειμώνα. Πάντα σε μια άνοιξη να με φέρνεις, να μπουμπουκιάζω στα μάτια σου κάθε στιγμή, σαν τριαντάφυλλο κι εγώ. Ναταλία Ιορδανίδου - 23 -
- 24 -
Σον τόπο που μεγάλωσα παιδάκι να αφήσω κάποιο δείλι. Κώστας Καρυωτάκης "Ο τόπος μου" αν να τον νοσταλγώ τέτοιες μέρες σαν αυτές, στιγμές δύσκολες να θλίβομαι μακριά του. Με θυμάμαι να αναζητώ μέσα του την ελευθερία . Σώρα όμως ούτε ξέρω πού κρύφτηκαν τα αστέρια, πού ο ήλιος και πού η βροχή!
Κι αν χάθηκε το φως μέσα στο σκοτάδι; ή μήπως το σκοτάδι μες στο φως;
Ιωάννα Ιωαννίδου
- 25 -
- 26 -
" Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου, κι αν έχασα για πάντα τη χαρά, Κ. Καρυωτάκης Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου" Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου, κι αν έχασα για πάντα τη χαρά, κι αν χάθηκα στις σκέψεις στο μυαλό μου, παιδάκι που σηκώθηκε ξανά. Κι αν έλειψαν οι φίλοι στη ζωή μου, όπως το άνθος του λείπει το νερό. Βαθιά μέσα στην έρημη ψυχή μου , είμαι πουλάκι που πετά στον ουρανό. Κι αν όσοι με βλέπουν και γυρίζουν, κι αποτραβιούνται μακριά, μου δείχνουν πως καθόλου δεν γνωρίζουν, τι είναι αυτό που μου σπάει τα φτερά. Αλέξιος Ιωσηφίδης - 27 -
- 28 -
Καρυωτάκης : το φεγγαράκι απόψε στο γυαλό Αναζητώ
Σο φεγγαράκι απόψε στο γυαλό θα πέσει ένα βαρύ μαργαριτάρι. Καθώς περπατώ σκέφτομαι τη ζωή μου. Κάθομαι κι αναπολώ τις παλιές καλές στιγμές που με δάκρυα τις άφησα και τις αποχαιρέτησα. Ποτέ μου δεν μετάνιωσα για όλα όσα έζησα. Μα εγώ τώρα αναζητώ τρόπο να γυρίσω στον παλιό καλό καιρό! Καβαρτίνας Πασχάλης
- 29 -
- 30 -
«Κι αν έσβησε σαν ίσκιος το όνειρο μου» Καρυωτάκης Σο Κορίτσι της Α’ Γυμνασίου
Κοιτώ τον ουρανό και το φεγγάρι. Καθισμένος σε ένα παγκάκι προσπαθώντας να πνίξω τον πόνο μου . Μα με πιάνει κόμπος και μελαγχολία καθώς το ξανθό κορίτσι κόβει βόλτες μες στο μυαλό μου. Κι αν έσβησε σαν ίσκιος το όνειρο μου κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή Η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη, τη νύχτα όμως διώχνει το πρωί. Σα μαλλιά σου ανεμίζουν στον ουρανό. Πόσο όμορφη είσαι αρχίζω και απορώ! Μα μέσα σ’ αυτή μου τη χαρά δεν έπαιρνα ούτε μια ματιά! Καπετανίδης Βασίλης - 31 -
- 32 -
αν δέσμη από τριαντάφυλλα Κ. Καρυωτάκη Αντίο αν μαργαριτάρι οι λέξεις μου φαντάζουν δίχως κάποιο νόημα να βγάζουν. Άδεια η ζωή μου μοιάζει
όταν φύγατε από κοντά μου. Αντίο δεν πρόλαβα να πω. Σώρα μου λείπετε, σας αγαπώ! Μες στην καρδιά μου σας κρατώ σαν δέσμη από τριαντάφυλλα! ας αποχαιρετώ, μα να ξέρετε κάτι πολύ σημαντικό, κάποια μέρα θα σας δω. Δόμνα Καράγαλη - 33 -
- 34 -
Η ΠΛΑΣΙΑ ΘΑΛΑΑ Θάλασσα πλατιά, σ’ αγαπώ τόσο
όσο το μαύρο της νύχτας , μισεί το φως της μέρας! Όνειρα τρελά κάνουμε σαν μικρά παιδιά που πετούν στο κύμα σου και σκάνε στην καρδιά μου.
Θάλασσα πλατιά τα όνειρα , που χάνονται στον καυτό αέρα. Οι ακτίνες του ήλιου αντανακλούν πάνω σου σαν καθρέπτης και εγώ προσπαθώ μέσα σ’ όλα αυτά ν’ αποδείξω την ύπαρξή μου!
Θάλασσα πλατιά τα όνειρα μας ,που έγιναν σαΐτες που πετούν στο πουθενά Και εγώ είμαι ένα τίποτα πλέον...
Καραγιαννίδης οφοκλής
- 35 -
- 36 -
«Κι αν έσβησε σαν ίσκιος το όνειρο μου» Κ. Καρυωτάκης
ΚΙ ΑΝ ΕΒΗΕ ΑΝ ΙΚΙΟ... Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ ’όνειρό μου Κι αν έχασα και πάλι τα φτερά σαν πουλάκι του νοτιά, Κι αν έχει το χειμώνα παπαρούνες χαμένη είναι η ζωή μου ακόμα μια φορά. Βλέπω τα φτερά μου ραγισμένα, Να ‘ναι στη θάλασσα πνιγμένα.
Να προσπαθούν να βγούνε από μέσα. Κι αν το κύμα μου ορμάει θα βγούνε τα φτερά από εκεί να με βγάλουν στην ακτή
Γιώργος Καυχίτσας
- 37 -
- 38 -
αν δέσμη από τριαντάφυλλα…. Καρυωτάκης
Χάχνω Είδα το βράδυ αυτό γεμάτο τριαντάφυλλα στο μυαλό και στην ψυχή μου.
Γεμάτα τα πεζοδρόμια από φωνές. Άδειο το φεγγάρι από φως. Άραγε πού να είχε πάει; Φωρίς κάποιο νόημα αυτή η νύχτα .
Έτσι παίρνω το παλτό, για έναν άλλο κόσμο, ίσως πιο όμορφο και πιο καλό. οφία Καφετζή
- 39 -
- 40 -
Καρυωτάκης Ὅταν ἀπομακρύνθηκεν ὁ τελευταῖος μας φίλος, ᾔρθαμε ἀγάλι σέρνοντας τὴν αἰώνια πληγή
Μία ελπίδα Πέρασαν χρόνια και χειμώνες που μου φάνηκαν αιώνες!
Περίμενα στον δρόμο να φανείς. Ελπίδα μέσα μου βαθιά και επιθυμία να σε ξαναδώ, έστω και μια φορά ! Μια οπτασία με έκανε να ζω. Μα σαν πέρασαν της ζωής όλες οι μπόρες και άσπρισαν τα μαλλιά και η ψυχή, τότε οι σκέψεις μου έγιναν οι χώρες, που ονειρεύεσαι να πας! Ολυμπίας Κυζιρίδου - 41 -
- 42 -