ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ /ΤΡΙΩΝ ΤΟΥ 3ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΘΕΡΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ (ΤΜΗΜΑ Γ3)

3ο Γυμνάσιο Θέρμης 2018 – 2019 Γ3

«Μιζοάδειο ή μιζογεμάηο;»

Η Γ’ Γυμναζίου

Επιμέλεια:

Διαβάδει Καρυωηάκε και γράθει . . .

Ραφτούδη Δήμητρα

ΠΡΟΛΟΓΟ΢ Σο δομικό στοιχείο ενός ποιήματος είναι οι λέξεις! Η μαγεία όμως ενός ποιήματος έγκειται στο ταίριασμα λέξεων, που φαινομενικά δεν ταιριάζουν, αλλά ενωμένες φανερώνουν έναν άλλο κόσμο! Σον δικό τους κόσμο θέλησαν ν‟ αποτυπώσουν οι μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου μέσα σ‟ ένα ποίημα. Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου είπε κάποτε πως η ποίηση είναι «ομιλούσα ζωγραφική», ενώ η ζωγραφική είναι «σιγώσα ποίησι». Σα παιδιά λοιπόν σ‟ αυτό το βιβλίο τα συνδύασαν και τα δύο! Γράφοντας οι μαθητές ταξίδεψαν στην ψυχή τους, τράβηξαν τις «κουρτίνες» του ασυνείδητου και φανέρωσαν συναισθήματα, έννοιες, σκέψεις και απόψεις. Σο πιο σημαντικό που έμαθαν είναι ότι η ποίηση μπορεί να αποδομήσει την γλώσσα και να την ξαναχτίσει με άλλη όμως δυναμική. Ακόμα ένιωσαν την ανακούφιση ψυχής και πνεύματος που μπορεί να προσφέρει ένα ποίημα. Εύχομαι η δημιουργία- γιατί η ποίηση είναι δημιουργία- να γίνει ένα από τα χόμπι των μαθητών μου! Ευχαριστώ τους μαθητές μου που με εμπιστεύτηκαν στην ποιητική τους αυτή διαδρομή, κερδίζοντας σε γλωσσική ελευθερία και συναίσθημα……

Ραφτούδη Δήμητρα -2-

-3-

-4-

΢αν δέσμη από τριαντάφυλλα ΚΑΡΤΩΣΑΚΗ΢ Αχτίδα φωτός ΢αν δέσμη από τριαντάφυλλα ήταν το χθεσινό φόρεμα σου. Κόκκινη στο σπίτι η ατμόσφαιρα και μια καρδιά γεμάτη λαχτάρα και μια πλημμύρα ζεστασιάς. Μια ασημένια αχτίδα ξέφυγε από την μάνα σελήνη και στάθηκε πλάι μου! Μια λεπτότατη χρυσή φορεσιά! Μα σαν το φώς της ημέρας έρχεται το ξύπνημα μιας νιότης γέλασε στα πικρά μου χείλη! και λύγισα από την παρουσία αυτή που πέτρα την καρδιά μου είχε κάνει ο πόνος! Κισκίνη ΢οφία -5-

-6-

„‟΢αν δέσμη από τριαντάφυλλα‟‟ Καρυωτάκης Όμορφο βράδυ ΢αν δέσμη από τριαντάφυλλα

ήταν το βράδυ εκείνο. Γεμάτοι αρώματα οι δρόμοι ήταν. Και εσύ στην ομορφιά βρισκόσουν , που από μακριά καλούσε!

Μακάρι , έστω και για ένα λεπτό , πάλι μαζί σου να „μουν , να ένιωθα πάλι ωραία.

Κοκκάρης ΢τυλιανός

-7-

-8-

Καρυωτάκης «Ύπνος» «

Και γαλανό σαν κύμα τ‟ όνειρό μας…» Όνειρα Γαλάζιες θάλασσες τα όνειρά μου. Σο φεγγάρι σα διαμάντι αστραφτερό, πυξίδα στην πολυτάξιδη ζωή μου.

Μεγάλο κύμα οι προσδοκίες που πληγώνουν. Δυο πουλιά τραγουδούν στο φεγγαρόφως, φτερούγισμα δυνατό στον ουρανό. Αστέρια φωτίζουν τις σκοτεινές μου σκέψεις απόψε στο εύθραυστο ακρογιάλι. ΢ε καΐκι πλέουν οι ιδέες για το αύριο, ζωγραφισμένες οι ευχές στα πεφταστέρια. Η άμμος, χρυσή ελπίδα δίνει, στην καρδιά έχει φωλιάσει, καρτερώντας.

Κοκοβιάδου Αναστασία -9-

- 10 -

Καρυωτάκης , ποίημα: „ Όταν ήρθες….΄ ΢τίχος : Έσβηναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι στον κήπο όταν ήρθες.

Βροχή

Ήρθες και ξαφνικά όλα άλλαξαν. Είσαι σαν τον ήλιο που εμφανίζεται μετά από την βροχή. Και εγώ είμαι ένα λουλούδι που μόλις σε νιώθει ανθίζει.

Και κάθε μέρα η ψυχή μου γεμίζει με λουλούδια και γίνεται κήπος. Ένας κήπος που τραγουδάει χαρούμενα τραγούδια. Ενώ εμείς είμαστε στο κέντρο, χορεύοντας στον ρυθμό . Πες μου όμως τι θα γίνει άμα φύγεις; Σα λουλούδια στον κήπο μου θα αρχίσουν να χάνουν την ζωντάνια τους και εγώ θα μείνω να χορεύω με το φάντασμά σου. Μόνη. Περιμένοντας πότε θα ξανά βρέξει, για να έρθεις σαν τον ήλιο.

Κολοζώφ Ελένη

- 11 -

- 12 -

Καρυωτάκης: Οι καμπάνες που σβήνουν, της αγάπης το φως Σο αίσθημα της αγάπης Σο πουλί που ανεμίζει στης μοναξιάς το κενό σε είδε και πάλι αυτό το βράδυ. ΢κίρτησε η καρδιά μου με ένα σου βλέμμα, και χάθηκες μες στης αγάπης τα πελάγη! Με δάκρυα μοναξιάς γέμισε η καρδιά μου. Σον έλεγχο της αγάπης έχω χάσει απόψε. Επιλογή πια δεν έχω άλλη, παρά μόνο στο αίσθημα της αγάπης με ψηλά το κεφάλι να παραδοθώ!

Κορδώνη Αλίκη - 13 -

- 14 -

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος το όνειρό μου Καρυωτάκης ΟΝΕΙΡΟ Κι αν έσβησε σαν ίσκιος το όνειρό μου , κι αν την λύτρωση έχασα για πάντα, και αν στα σοκάκια περπατώ πλοίο χωρίς πανί , κι αν δεν είμαι τριαντάφυλλο που βιαστικά έχω κοπεί, ποτέ δεν θα το μάθεις. Καράβι η καρδιά μου που φόρτωσε τα λάθη μου . Μια καταιγίδα έρχεται τρανή να με βυθίσει στο κενό . ΢‟ ένα παραμύθι να ξυπνήσω να ζήσω μια φορά και εγώ.

Κουβράκης Χαράλαμπος - 15 -

- 16 -

΢αν δέσμη από τριαντάφυλλα Καρυωτάκης

«Μαραμένα Σριαντάφυλλα»

΢αν δέσμη από τριαντάφυλλα είδα το βράδυ αυτό. Μαραμένα τριαντάφυλλα υπάρχουν παντού. Θλίψη στην λάμψη, λάμψη στο δάκρυ. Σα πουλιά σωπαίνουν και τα λουλούδια κλαίνε. Χίλια κομμάτια έγινε η ψυχή.

Πονάει η καρδιά . Μαχαίρι καρφώθηκε στο βράδυ αυτό.

Αντωνία Κουτκουδάκη

- 17 -

- 18 -

Σι νέοι που φτάσαμεν εδώ Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός Κώστας Καρυωτάκης Αδυσώπητα ΢υναισθήματα Μονοπάτια κάποτε διασταυρωμένα παράλληλες ευθείες γίνανε. Και οι σπινθηροβόλες ματιές έχουνε σβήσει τόσο εύκολα όσο ανάψανε. Μία μελωδία, ματζόρε μινόρε ψαλμός ακούγεται πλέον! Και τ ‟αστέρι που ήξερε όλα μας τα μυστικά έχει βυθιστεί ,σαν άγκυρα που κρατάει ένα πλοίο. Πλοίο γεμάτο όνειρα και ελπίδες. Πλοίο με καταπράσινους κήπους. Μα χαθήκανε τα όνειρα κι οι ελπίδες και μαράθηκαν τα ολάνθιστα άνθη. ΢αν εφιαλτική ανάμνηση, θα‟λεγε κανείς αναβοσβήνουν όλ‟ αυτά στην άκρη του μυαλού μου. Και η ιαχή έπεσε πάνω στον πολύχρωμο πίνακά μου και μ‟ ένα καινοφανές χρώμα τον έλουσε. Ένα χρώμα που προδίδει μελαγχολία.

Αντιγόνη Κουτσιούμπα - 19 -

- 20 -

Κ.Γ. Καρυωτάκης Ένα τρένο που θα έρχεται από μια άγνωστη χώρα Περιμένω ακόμα μια φορά Περιμένω ,ακόμα μια φορά αντικρίζοντας τη ζωή που περνά, τη θάλασσα ,τα λιβάδια ,τα αστέρια. Περιμένω τη στιγμή που θα ανοίξω τα φτερά μου Και θα πετάξω κι εγώ κάποια στιγμή. Η ζωή μου φτιαγμένη από γκρίζο χρώμα. Αισθάνομαι ένα κενό μέσα μου. Σα δάκρυα των ματιών μου , ξεχειλίζουν σαν ένα ποτήρι νερό. Θέλω να φύγω με ένα τρόπο. Θέλω να φύγω με ένα τρένο , που θα έρχεται από μια άγνωστη χώρα. ΢το λιβάδι της ψυχής μου, καλπάζουν άγρια άλογα, και πουλιά που πετούν. Δέντρα και μικρές λίμνες φαίνονται από το παράθυρο του μυαλού μου και βαθιά μέσα κρύβονται. Ένα μεγάλο ερωτηματικό: Γιατί πρέπει να είναι έτσι η ζωή μου; ΢τέλλα Κυνηγοπούλου - 21 -

- 22 -

«Έχω κάτι σπασμένα φτερά» ~Καρυωτάκης~

΢πασμένα φτερά

Έχω κάτι σπασμένα φτερά, ελπίδες ραγισμένες, όνειρα που πήρε ο άνεμος, υποσχέσεις ξεχασμένες. Η ζωή δεν είναι όπως την νόμιζα! Μακάρι να μου το είχαν πει, πως δεν είναι γαλάζιο μελάνι η θάλασσα και χάρτινα τα χελιδόνια! Πως οι άνθρωποι δύσκολα αγαπούν και εύκολα πληγώνουν!

Κωστικίδου Ευαγγελία

- 23 -

- 24 -

Εμπνευσμένο από τον στίχο του Καρυωτάκη “Σο Πέλαγο χρυσάφι αναλυτό”

ΧΑΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ Σο πέλαγος χρυσάφι ατέλειωτο μου μοιάζει διαμάντι που όταν τ‟ αντικρίζω λάμπει.

Δώρο θεού η μέρα αυτή, κύματα που σε ταξιδεύουν έξω από τη λογική. Κι αν ποτέ χαθείς στης σκέψης τα στενά

το όνειρο θα πέσει στα βαθιά. Χιλιάδες ναύτες θα θυσιαστούν έως ότου να το βρουν.

Κωστούλας Βασίλης

- 25 -

- 26 -

΢αν δέσμη από τριαντάφυλλα Καρυωτάκης ΢κέψεις

΢αν δέσμη από τριαντάφυλλα είναι το μυαλό μου . Που κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ χιλιάδες σκέψεις με σκοτώνουν. Ανάσα παίρνω μα δεν μπορώ. Σο άγχος με τρελαίνει. Και η καρδιά μου σαν τρελή πέρα δώθε πάει. Πού είναι αυτές οι μέρες ; Που όλα παν καλά και τα μάτια μου λάμπουν σαν δυο αστέρια φωτεινά ; Πού είναι αυτά τα βράδια που ξαπλώνεις και κοιμάσαι κι η ψυχή σου ανθίζει σαν τα λουλούδια της αυλής ;

Λάκκα Αθηνά

- 27 -

- 28 -

„„ ΢αν δέσμη από τριαντάφυλλα‟‟ Καρυωτάκης Σα όνειρα μου τριαντάφυλλα ΢αν δέσμη από τριαντάφυλλα είναι στριμωγμένα τα όνειρά μου. Θέλοντας να φύγουν απ‟ τη γη, καινούριους τόπους για να ψάξουν. Όμως δεν είναι μόνα τους. Σ‟ αγκάθια είναι οι εφιάλτες που σπέρνουν πόνο, φόβο μα και λύπη, αν κατά λάθος τα αγγίξεις. Και αυτά με τη δική τους ομορφιά ανταγωνίζονται τα φύλλα, που πράσινα και ήρεμα θέλουν να τους θυμίσουν πως μόνα τους δεν είναι! Βασιλικά τα πέταλα κερδίζουν τον αγώνα με το χρώμα και το κύρος τους ! Σην ομορφιά τους δείχνουν! Μα τα όνειρά μου εμένα παραμελήθηκαν και χάνονται. Θα συνεχίσουν το ταξίδι τους δίχως προορισμό... Κωνσταντίνος Λιάσης - 29 -

- 30 -

«Σα μάτια κλείνουν προτού δακρύσουν» Καρυωτάκης Περιμένω και ελπίζω! Είχα την φαντασία μικρού παιδιού που ήλπιζε για έναν καλύτερο κόσμο! Ήμουν ένα παιδί με μεγάλα όνειρα.

Μα τώρα πια έμαθα την αλήθεια! Η ελπίδα χάθηκε, δεν υπάρχει στην ψυχή μου. Και η καρδιά μου κλειδωμένη.

Κλειστή για όλους! Σα όνειρα χάθηκαν! Και κάθε βράδυ τα μάτια κλείνουν προτού δακρύσουν….

Ραφαηλία Μακρίδου - 31 -

- 32 -

«Έχω κάτι σπασμένα φτερά» ΢αν δέσμη από τριαντάφυλλα Κ.Γ. Καρυωτάκης „Κάτι σπασμένα φτερά‟ Κάτι σπασμένα φτερά νιώθω ότι έχω! Μου τα κόψανε, έτσι μου λένε οι άλλοι. Η κοινωνία, τα σχολεία και οι δάσκαλοι. ΢ε όλους συμβαίνει αυτό λένε. Κάτι έχει σπάσει μέσα μου. Αλλά κάτι άλλο λάμπει. Τπάρχει ελπίδα, υπάρχει σωτηρία. Λένε ότι όλοι θα τα καταφέρουν στο τέλος. Σα φτερά δεν θα μείνουν άλλο πια σπασμένα. Ένα φως αχνοφαίνεται στο βάθος. Ένα φως ελπίδας, που σκοπό θα δώσει στη ζωή μου. Αυτό το φώς κάθε άνθρωπος πρέπει να περιμένει! Μανάβης Αριστοτέλης

- 33 -

- 34 -

„Εχω κάτι σπασμένα φτερά ΢την καρδιά , αιφνίδια καλοσύνη ΚΑΡΤΩΣΑΚΗ΢ ΘΤΜΑΜΑΙ

Θυμάμαι, Σότε που ήμουν μικρή. Εγώ , οι φίλοι μου και τα μελλοντικά μας σχέδια. Σότε που όλα ήταν τόσο απλά. Σότε που έκλαιγα μόνο για μια γρατσουνιά και η μεγαλύτερη δυσκολία μου, να διαλέξω γεύση παγωτό. Μα τώρα, Έχω κάτι σπασμένα φτερά και δεν κάνω όνειρα πια. Έμαθα ότι οι άνθρωποι προδίδουν και φεύγουν. Οι φίλοι; Μα πού πήγαν οι φίλοι; Μάλλον έφυγαν κι αυτοί. Και περνώντας από το εκκλησάκι εκείνο, τα γέλια και τα μεσημέρια μας μου΄ρθανε στο νου. Και περνώντας από τη βρύση εκείνη, στην καρδιά, αιφνίδια καλοσύνη. Και όλα γίνονται τόσο πολύπλοκα. ΢το κορμί, την καρδιά ,στο μυαλό, σ΄ έναν άνθρωπο ήδη χαμένο!

ΚΑΣΕΡΙΝΑ ΜΑΝΑΡΗ - 35 -

- 36 -

Όμορφη εικόνα

Ηλεκτρισμένη από φιλήματα θα‟ λεγες την ατμόσφαιρα, λες και η Αφροδίτη κατέβηκε από τα σύννεφα αυτό το καλοκαιρινό βραδάκι. Μέσα στο πάρκο, στην πλατεία ήταν όλοι οι αγαπημένοι.

Σο πράσινο χορτάρι, τα πολύχρωμα λουλούδια και το παιχνιδιάρικο σιντριβάνι έφερναν χαρά στους ερωτευμένους. Εγώ μόνο ξεχώριζα από την όμορφη αυτή εικόνα. Καθόμουνα αγέλαστος, χωρίς ταίρι λες και κάτι κακό είχε συμβεί. Πραγματικά αξίζει να πάρεις κάποιον μαζί σου σε μια ζωή βασάνων;

Γιάννης Μεσελίδης

- 37 -

- 38 -