Μόδα είναι...θα περάσει!!!

ΜΟΔΑ ΕΙΝΑΙ…ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

3ο ΓΕΛ ΛΑΜΙΑΣ ΤΜΗΜΑ: Β’4 ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

ΣΧ.ΕΤΟΣ: 2013-2014

3o ΓΕΛ ΛΑΜΙΑΣ ( Σχ. Έτος 2013-2014) Τετράμηνο: Α

ΤΜΗΜΑ: B’4 “ΜΟΔΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ” Υπεύθυνος καθηγητής: Ανδρέας Αργυρόπουλος

Ομάδα: Εμφάνιση – Ενδυμασία 1.

2.

3.

4.

5.

Ρίζος Ιωάννης Σκαμαγκούλη Αγγελική Τσεκούρας Ιωάννης Τσέτσος Δημήτρης Τσικριπής Χαράλαμπος

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΝΔΥΣΗΣ ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ Κατά το έτος 1.500.000 π.Χ. έχουμε την εμφάνιση του Homo Erectus (Εικ.1.1) Τότε η ενδυμασία αποσκοπούσε κυρίως προστασία από τα στοιχεία της φύσης, ενώ τα διάφορα όστεινα περιδέραια αποτελούσαν λάφυρα των άξιων κυνηγών. Βέβαια τα δωράκια δεν έλειπαν από της κυρίες για καλόπιασμα. Αυτή είναι η πρώτη εισαγωγή του ερωτικού στοιχείου στην ένδυση. Τα ίδια συνεχίστηκαν και αργότερα όπου τοποθετείτε ο άνθρωπος του Νεάντερνταλ (Εικ.1.2) , ο οποίος έφτιαχνε πιο κατεργασμένα ενδύματα καθώς ζούσε σε οργανωμένες

κοινωνίες.

Με

το

πέρασμα

του

χρόνου

άλλαξαν

οι

κλιματολογικές συνθήκες και περίπου το έτος 40.000 π.Χ. άλλαξε ο άνθρωπος και έκανε την εμφάνισή του ο Homo sapiens. Αυτού του είδος άνθρωποι είμαστε και εμείς. Προερχόμενος από τη φτωχή παράδοση των προκατόχων του ο «Σοφός» άνθρωπος βρήκε ελαφρώς κατεργασμένα δέρματα ζώων. Από εκείνη την εποχή και μετά η ένδυση αλλά και η μόδα πάνω σε αυτή συνέχισε να προοδεύει. Οι γυναίκες άρχισαν να φτιάχνουν αραχνοοίφαντα φορέματα με χρυσές ρίγες. Επίσης και η ανδρική μόδα εξελίχθηκε σε άκρως πολεμική αναγκαιότητα. Κατά τον 3ο αιώνα όμως έχουμε μία μικρή κάμψη λόγο των επιστημών. Σιγά-σιγά όμως από την Ευρώπη άρχισαν να φοράνε τα παντελόνια και τοις πιο φαρδιές γραμμές. Βέβαια ορισμένοι επέμεναν στις παλιές φουστανέλες για πολλούς λόγους. Από τα 1920 ως το 1990 έχουμε τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις στα ρούχα.

Εικόνα 1.1

Εικόνα 1.2

-2-

Ενδυμασία στην Αρχαία Αθήνα Συνήθως πιστεύουν ότι οι Έλληνες ντύνονταν στα λευκά, αλλά αυτή η γνώμη είναι λαθεμένη. Το πλήθος στην Αθήνα παρουσίαζε μια εικόνα πολύ γραφική, που δεν έμοιαζε καθόλου με μια μονότονη πομπή λευκών μορφών. Η ενδυμασία ήταν κατασκευασμένη από υφάσματα με ζωηρά χρώματα, κάποτε μάλιστα από πολλά χρώματα (ειδικότερα η ενδυμασία των νέων) : πορφυρό, κόκκινο, πράσινο και γαλάζιο. Στους άντρες δεν άρεσε το κίτρινο χρώμα, το θεωρούσαν καλό μόνο για τις γυναίκες. Τα λευκά ενδύματα στολίζονταν με μια λωρίδα χρωματιστή. Το κύριο αντικείμενο της αντρικής ενδυμασίας ήταν ο χιτώνας, που τον φορούσαν κατάσαρκα. Ο χιτώνας δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα κομμάτι πανί, με τρύπες για τα χέρια, που το έπιαναν στον έναν ώμο με πόρπη. Το μήκος του χιτώνα ποίκιλλε ανάλογα με την εποχή. Στην αρχή ήταν πολύ μακρύς, μα αργότερα άρχισαν να τον σφίγγουν στη μέση με ένα κορδόνι και έτσι έφτανε ως τα γόνατα. Κάποτε στο χιτώνα έβαζαν και μανίκια. Οι χιτώνες, που προορίζονταν για τους υπηρέτες, τους βιοτέχνες, τους στρατιώτες και τους δούλους είχαν μια τρύπα, μονάχα για το αριστερό χέρι, ο δεξιός ώμος έμενε ακάλυπτος. Πάνω από το χιτώνα οι Αθηναίοι φορούσαν ένα είδος μανδύα ή πελερίνα που το έλεγαν ιμάτιο. Τη μια άκρη του ιματίου την έσφιγγαν στο στήθος κάτω από την αριστερή μασχάλη, ενώ το υπόλοιπο το έριχναν στην πλάτη, πάνω από τον αριστερό ώμο, περνώντας το κάτω ή πάνω από το δεξί χέρι και ξαναπερνώντας το πάνω από τον αριστερό ώμο έτσι που η άλλη άκρη να κρέμεται στην πλάτη. Ένα ιμάτιο για να θεωρείται σεμνό έπρεπε να καλύπτει τα γόνατα, αλλά να μη φτάνει ως τους αστράγαλους. Υπήρχε και ένας κοντός μανδύας, πιασμένος με μια πόρπη κάτω απ' το λαιμό και αφημένος να πέφτει ελεύθερα πάνω απ' τους ώμους και τις πλάτες. Αυτή η πελερίνα ονομαζόταν χλαμύδα και τη φορούσαν στον πόλεμο, στο κυνήγι και στα ταξίδια. Στην Αθήνα η χλαμύδα ήταν το συνηθισμένο ένδυμα της νεολαίας. Το κεφάλι έμενε ακάλυπτο. Οι Έλληνες φορούσαν κάλυμμα μόνο όταν έβγαιναν έξω απ' την πόλη για να προστατεύουν το κεφάλι τους από τη ζέστη και τη Βροχή. Στους δρόμους της Αθήνας μπορούσε να συναντήσει κανείς με κάλυμμα μόνο ταξιδιώτες ή ανάπηρους. Κανένας δεν μπορούσε να φαντασθεί τον Πλάτωνα ή τον Δημοσθένη να διασχίζει την Αγορά με κάλυμμα στο κεφάλι. Υπήρχαν -3-

ορισμένα είδη καλύμματος λευκά ή καφέ. ο πίλος ήταν ένα είδος καλύμματος από πίλημα με πολύ μικρούς γύρους ή και χωρίς γύρους και ο πέτασος ένα αληθινό καπέλο από πίλημα, ίσιο στην κορυφή, με μια κορδελίτσα. Η κορδελίτσα είχε σκοπό να σφίγγει καλά τον πέτασο κάτω από το σαγόνι ή να τον κρατάει όταν τον έβγαζαν και τον έριχναν πίσω στις πλάτες. Η κυνή ήταν ένα κάλυμμα χωρίς γύρους, δηλαδή ένας απλός στρογγυλός σκούφος, από δέρμα σκυλιού.

Εικόνα 1.3

Εικόνα 1.4

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ Η ελληνική παραδοσιακή ενδυμασία περιλαμβάνει τις φορεσιές των Ελλήνων στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Οι φορεσιές αυτές εξακολούθησαν να φοριούνται και μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, αλλά με το πέρασμα του χρόνου αντικαταστάθηκαν από ενδυμασίες δυτικού τύπου. Οι παραδοσιακές ελληνικές φορεσιές αποτελούν συνέχεια της βυζαντινής ενδυμασίας, αλλά έχουν δεχτεί επιδράσεις τόσο από την Ανατολή όσο και από -4-

τη Δύση. Μοιάζουν πολύ με τις αντίστοιχες ενδυμασίες των γειτονικών λαών. Κύριο στοιχείο τους είναι το πουκάμισο, ένα φόρεμα με μανίκια, μακρύ ή κοντό, που φοριέται κατάσαρκα.

H ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΝΔΥΣΗ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ Πριν από περίπου 30 χρόνια, το 1982 καταργήθηκε το βασικότερο αξεσουάρ του σχολείου, η ποδιά την οποία φορούσαν αγόρια και κορίτσια. Η μπλε σχολική ποδιά, χρόνια ολόκληρα στο παρελθόν, μαρτυρούσε την ιδιότητα του μαθητή, υπηρετούσε την ομοιομορφία των μελών της μαθητικής κοινότητας, κατά ορισμένες απόψεις και την συνοχή της. (Εικ.1.26) Όταν άνοιξε η συζήτηση για το ενδεχόμενο της κατάργησής της, προκάλεσε αντιθέσεις και διχασμούς σε αρκετά σημαντικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας. Παρόλα αυτά η σχολική ποδιά «πέρασε» στο παρελθόν. Το κυβερνητικό μέτρο χαιρετίσθηκε από μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, ως ένδειξη εκδημοκρατισμού,

πλουραλισμού,

ελευθερίας

στην

ανάπτυξη

της

προσωπικότητας. Το μόνο σίγουρο - όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων ήταν πως ο χρόνος για την κατάργησή της είχε πράγματι ωριμάσει. Η ύπαρξή της δεν εξυπηρετούσε πια καμιά ανάγκη και όλοι αυτοί οι εκφρασμένοι φόβοι περί ανεξέλεγκτης εισαγωγής της μόδας στα σχολεία και της ύπαρξης ενδυματολογικών ανταγωνισμών μεταξύ των μαθητών, στις περισσότερες περιπτώσεις διαψεύστηκαν. Οι μαθητές, απεκδύθηκαν με μεγάλη ευκολία την μπλε στολή τους. Πολλοί από αυτούς, μάλιστα, δήλωναν ανακουφισμένοι καθώς υποστήριζαν ότι φορώντας την, ασφυκτιούσαν. Στις μέρες μας μόνον χάριν της ομοιομορφίας παρατηρούμε κάποιες ειδικές στολές στη τέλεση των παρελάσεων. Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς γινόταν εκτενείς ρεπορτάζ για τις τιμές των σχολικών ποδιών. Οι περισσότεροι αγόραζαν από βιοτεχνίες. Οι έχοντες και κατέχοντες φορούσαν Τseklenis, που κόστιζαν τα διπλά χρήματα. (Εικ.1.27) Το ρεπορτάζ που ακολουθεί είναι από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ κι έγινε το 1980.

-5-

Εικόνα 1.26

Μεσαιωνική Ενδυμασία Οι Ρωμαίοι επηρεάστηκαν από τον ελληνικό πολιτισμό και στον τομέα της ενδυμασίας. Τα ρούχα τους ήταν παρόμοια με τα ελληνικά. Η ενδυμασία στο Βυζάντιο διατήρησε ορισμένα στοιχεία από την ελληνορωμαϊκή παράδοση, αλλά δέχτηκε και ανατολικές επιδράσεις, καθώς και την επίδραση της χριστιανικής θρησκείας. Γενικά, η βυζαντινή ενδυμασία χαρακτηρίζεται από επισημότητα και μεγαλοπρέπεια. Η μεσαιωνική ενδυμασία στη Δυτική Ευρώπη συνδύαζε στοιχεία από τη ρωμαϊκή φορεσιά με άλλα, που προέρχονταν από τα γερμανικά φύλα που είχαν κατακτήσει τη Δύση. Οι γυναίκες φορούσαν δύο μακριά φορέματα, το ένα πάνω από το άλλο. Οι άντρες συνήθιζαν να φορούν ένα κοντό πουκάμισο και παντελόνια. Από τότε καθιερώθηκαν τα φορέματα για τις γυναίκες και τα παντελόνια για τους άντρες.

-6-

Στην Αναγέννηση (15ος-16ος αι.) τα ενδύματα ήταν πολυτελή και έδιναν όγκο στο σώμα. Κατά το 17ο αιώνα συνηθίζονταν πολλές δαντέλες και φιόγκοι στα ρούχα, καθώς και περούκες στο κεφάλι για άντρες και γυναίκες. Κατά το 18ο αιώνα η ενδυμασία χαρακτηριζόταν από κομψότητα, χάρη και απαλά χρώματα. Κατά το 19ο αιώνα, οι άντρες υιοθέτησαν το -αγγλικής προέλευσης- κοστούμι, που παρέμεινε, με μικρές αλλαγές, μέχρι σήμερα η κύρια αντρική ενδυμασία. Οι γυναίκες φορούσαν κρινολίνο και καπέλο. Κατά τον 20ο αιώνα σημειώθηκε μεγάλη αλλαγή στην ενδυμασία. Η εξέλιξη της τεχνολογίας (συνθετικά υλικά, μαζική παραγωγή έτοιμων ρούχων), οι κοινωνικές αλλαγές και ο νέος τρόπος ζωής δημιούργησαν έναν πιο απλό τρόπο ντυσίματος. Οι γυναίκες δανείζονται στοιχεία της αντρικής ενδυμασίας, όπως τα παντελόνια, κόβουν κοντά τα μαλλιά τους και κονταίνουν τις φούστες τους. Θέλουν να δείξουν έτσι τον καινούργιο ρόλο τους στην κοινωνία. Οι άντρες τολμούν ένα πιο άνετο και χαρούμενο ντύσιμο.

Στις μέρες μας Στην σημερινή εποχή τα παιδιά ντύνονται με το δικό τους προσωπικό γούστο και στιλ αρκεί να είναι μέσα στους κανόνες του σχολειού (Εικ.1.30) . Τα ποιο συνηθισμένα ρούχα που φοράνε τα παιδιά είναι: τζιν παντελόνι, φόρμες, αθλητικά παπούτσια (σταρακια), και μακό μπλουζάκια. Επίσης τα ρούχα τα συνδυάζουμε με διάφορα αξεσουάρ όπως: φουλάρια, γάντια, μπερέδες, διάφορους σκούφους, γκέτες, σκουλαρίκια, κολιέ, βραχιόλια και τέλος δαχτυλίδια (Εικ.1.29) .

Εικόνες 1.29 -7-

Εικόνα 1.30

Η ένδυση μιας μαθητρίας ή ενός μαθητή πολλές φορές μπορεί να είναι απρεπής για τα σχολικά πρότυπα.

Η μόδα προστάζει το vintage στυλ

-8-

Το vintage στυλ επανέρχεται δυναμικά στη μόδα. Πρόκειται για ένα στυλ ντυσίματος της «παλιάς εποχής» με ρούχα και αξεσουάρ που μοιάζουν σαν να έχουν βγει από ταινίες του παλιού κινηματογράφου, θυμίζοντας δηλαδή μια άλλη δεκαετία. Ο όρος vintage ουσιαστικά αναφέρεται σε καινούργια ή μεταχειρισμένα είδη, τα οποία δημιουργήθηκαν σε περασμένες εποχές. Λίγο πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά στα ρούχα που δημιουργήθηκαν πριν την δεκαετία του 1920, αυτά αναφέρονται ως αντίκες, ενώ όσα δημιουργήθηκαν μεταξύ των δεκαετιών 1920 και 1980 θεωρούνται vintage. Ρετρό (από το retrospective = αναδρομικό), από την άλλη, ονομάζεται ένα ρούχο που μιμείται το στιλ μιας παλαιότερης εποχής.

Τα tattoo στην μόδα To tattoo, ή επί το ελληνικότερον, η δερματοστιξία είναι μια πανάρχαιη τέχνη που χρησιμοποιήθηκε από πολλούς λαούς και για διαφορετικούς λόγους. Στην αρχαία Αίγυπτο εικάζεται πως χρησιμοποιήθηκε για θρησκευτικούς και καλλωπιστικούς λόγους. Στην αρχαία Ελλάδα “μάρκαραν” τους προδότες ενώ κάποιοι

μετάφεραν

κρυφά

μηνύματα

από

τόπο

σε

τόπο.

Όλα ξεκίνησαν από την μακρινή Ταϊτή και την Πολυνησία, ενώ οι Εγγλέζοι ήταν αυτοί που έφεραν την τέχνη του tattoo στην Ευρώπη από τις αποικίες. Στην αρχή ήταν οι πλούσιοι και οι ευγενείς, μετά οι φυλακισμένοι και σήμερα όλοι …

-9-

Η νέα μόδα των emo!

Τέρμα τα μαύρα ρούχα και το βαρύ πένθιμο στιλ. Τέρμα το προχωρημένο μακιγιάζ και οι πολύ έντονες σκούρες σκιές. Οι emo επαναστατούν στη μόδα που επέβαλαν και βάζουν χρώμα στη ζωή τους. Αυτό

βέβαια

δεν

σημαίνει

ότι

άλλαξαν

ξαφνικά

στάση

ζωής.

Απλά αποφάσισαν να αποδείξουν ότι το θλιμμένο τους συναίσθημα μπορεί να εξωτερικευτεί ακόμα και αν εκείνοι έχουν επιλέξει να υπάρχει και κάτι κόκκινο στην γκαρνταρόμπα τους. Μια βόλτα στο Λονδίνο είναι αρκετή για να δει κανείς από κοντά τα μαγαζιά που απευθύνονται στους emotional ή emo χαρακτήρες. Εντύπωση στην emo κολεξιόν προκαλούν τα γυναικεία φορέματα σε ρομαντικό στιλ, καθώς και τα κοντά δερμάτινα σακάκια. Τα φορέματα είναι πάντα σε στενή γραμμή μέχρι τη μέση και από κει και κάτω με τη βοήθεια φουρό και τούλι ανοίγουν. Και για να μη μοιάζουν με τα συνηθισμένα, οι σχεδιαστές έχουν επιλέξει να τα διακοσμούν με φιογκάκια, μεγάλα φερμουάρ, κορδόνια και κονκάρδες με διάφορα μηνύματα. Ακόμα και τα καλσόν που φορούν τα κορίτσια emo έχουν το δικό τους χαρακτήρα, αφού τα σκίζουν σύμφωνα με το προσωπικό τους γούστο, αφήνοντας ακάλυπτο μεγάλο μέρος του ποδιού. Τα παπούτσια των emo εξακολουθούν να είναι ιδιαίτερα χοντρά στο σημείο της σόλας, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιλέγουν τα πιο εκκεντρικά με αρκετές ασημένιες λεπτομέρειες. Η νέα αυτή τάση της μόδας έχει επηρεάσει πολύ και τις γυναικείες τσάντες που έχουν πλέον ασυνήθιστο σχέδιο. Τσάντα κιθάρα, ζητήσει

ραδιόφωνο,

ένας

αλλά Emo

και ό,τι

άλλο μπορεί

να

χαρακτήρας.

Οσο για την αντρική κολεξιόν και εκεί τα σχέδια είναι διαφορετικά. Σκισμένα -10-

μπλουζάκια, στενά παντελόνια, αλλά και σακάκια σε χρώματα και υφάσματα που εκπλήσσουν. Πολλά από τα σχέδια θυμίζουν λίγο από Αναγέννηση, καθώς στολίζονται με αρκετά σιρίτια και μεγάλα κουμπιά. Από μια ολοκληρωμένη κολεξιόν δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν τα δερμάτινα αξεσουάρ για τα χέρια, οι ζώνες με τις εκκεντρικές αγκράφες, καθώς και τα σκουλαρίκια με τις μακριές αλυσίδες Ενδυμασία Αφρικής Κάθε λαός της Αφρικανικής γης συνηθίζει να διακοσμεί το σώμα του με αμέτρητους τρόπους και για εντυπωσιακούς λόγους. Τρόποι διακόσμησης του σώματος Τα έντονα χρώματα των αφρικανικών ενδυμασιών και υφασμάτων και η διακόσμηση του σώματος έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο για την έκφραση της αφρικανικής τεχνοτροπίας, της ομορφιάς και της ταυτότητας των διάφορων φυλών. Οι μορφές που μπορεί να πάρει αυτή η προσωπική, θα έλεγε κανείς, διακόσμηση συνοψίζονται στη ζωγραφική του σώματος (body painting), το tattooing, το piercing, αλλά και τη δημιουργία σημαδιών και ουλών (scarification/cicatrisation). Η δημιουργία μόνιμων σχεδίων πάνω στο δέρμα (tattoo) βασίζεται στην απλή ζωγραφική σώματος. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται τόσο στη ζωγραφική σώματος όσο και στα tattoos διαφέρουν από φυλή σε φυλή, σε κάθε περίπτωση όμως προέρχονται αποκλειστικά και μόνο από τη φύση. Χώμα και λευκός πηλός, φύλλα και ρίζες δέντρων, θαλάσσια όστρακα, λουλούδια και εκχυλίσματα φυτών. Η τεράστια ποικιλία της αφρικανικής γης αφήνει πολλά περιθώρια στους κατοίκους της να δημιουργήσουν. Σε κάποιες φυλές από την άλλη, οι ζωγραφιές πάνω στα σώματα των ανδρών έχουν να κάνουν με το πόσο καλοί κυνηγοί ή πολεμιστές είναι. Υπάρχει όμως και κάτι κοινό ανάμεσα στα δύο φύλα. Επιθυμούν, και οι δύο, μ`αυτό τον τρόπο να είναι αρεστοί και ελκυστικοί προς το το αντίθετο φύλο. Στη συνέχεια, στις επίπονες διαδικασίες διακόσμησης του σώματος εντάσσεται και το τρύπημα διάφορων σημείων σε ολόκληρο το σώμα -11-

(piercing). Η μύτη, τα αυτιά, τα χείλη και η γλώσσα είναι τα μέρη που ταλαιπωρούνται πιο συχνά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ένα piercing σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος (όπως οι θηλές των γυναικών για παράδειγμα) θα ήταν ασυνήθιστο. Στην ίδια κατηγορία ανήκει και το stretching, όπου το τρυπημένο κάθε φορά σημείο τεντώνεται (σταδιακά συνήθως) με διάφορους τρόπους και αντικείμενα ώστε η διάμετρος της τρύπας να φτάσει σε κάποιο επιθυμητό μέγεθος. Αυτό που μπορεί να συμβολίζει είναι τα στάδια εξέλιξης στη ζωή ενός ατόμου, την ωριμότητα και την ηλικία του ή να δίνει απλώς έμφαση στην ομορφιά και την υλική του ευημερία. Το τίμημα της ομορφιάς είναι αρκετά επίπονο και στην περίπτωση του λεγόμενου scarification ή cicatrisation. Αυτό το είδος τέχνης στην Αφρική πραγματοποιείται συνήθως από όσους έχουν πολύ σκούρο δέρμα, στο οποίο είναι δύσκολο να φανούν τα σχέδια και τα χρώματα των κοινών tattoo. Η πιο γνωστή τεχνική είναι η εξής: αρχικά ανοίγουν ένα μέρος του δέρματος (με κάποια μεταλλική λεπίδα ή ακόμα και με αγκίστρι ψαρέματος) και στη συνέχεια τρίβουν πάνω στην πληγή στάχτη ή άλλες τοξικές ουσίες. Έτσι, όταν επουλωθεί η πληγή θα έχει αφήσει μια μόνιμη ουλή. Κοσμήματα Τα κοσμήματα της Αφρικής δεν είναι μόνο διακοσμητικά. Κάθε κομμάτι είναι συμβολικό και φοριέται για ένα συγκεκριμένο λόγο. Για κάθε φυλή, οι τελετουργίες και η θρησκεία παίζουν σημαντικό ρόλο στο στολισμό των ανθρώπων με διαφορετικά κοσμήματα. Το κλίμα έχει παίξει σημαντικό ρόλο στα υλικά που χρησιμοποιούνται και οι αφρικάνικες χάντρες είναι φτιαγμένες συνήθως από υλικά που βρίσκονται στη φύση. Η ποικιλία χρωμάτων και τα μεγάλα σε μέγεθος κοσμήματα έχουν εξωτικό χαρακτήρα και είναι εντυπωσιακά. Ενδυμασία Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη υφασμάτων που χρησιμοποιούνται για την παραδοσιακή αφρικανική ενδυμασία. Τα αφρικανικά ρούχα είναι συνήθως -12-

άνετα και φαρδιά. Η ενδυμασία μπορεί να διαφέρει από περιοχή σε περιοχή,όπως για παράδειγμα ένα μακρύ φόρεμα μπορεί να φορεθεί από άντρες και γυναίκες. Επίσης,μπορεί να επηρεάζεται από άλλες κουλτούρες και πολιτισμούς. Τέλος, μία

ολοκληρωμένη

αφρικανική

ενδυμασία

περιλαμβάνει

καπέλα

με

εντυπωσιακά σχέδια.

Έντονο βάψιμο και πολλά κοσμήματα(σκουλαρίκια,κολιέ) σε ανοιχτά χρώματα.

-13-

χειροποιήτο ξύλινο κολιέ

χρυσά πολύχρωμα βραχιόλια

Παρατηρούμε στα αυτιά το λεγόμενο stretching,έντονο βάψιμο και πάλι στο πρόσωπο και ένα εντυπωσιακό καπέλο απο λουλούδια και άχιρα.

-14-

3o ΓΕΛ ΛΑΜΙΑΣ Σχ. Έτος 2013-2014 Τετράμηνο: Α

ΤΜΗΜΑ: B’4 “ΜΟΔΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ”

Υπεύθυνος καθηγητής: Ανδρέας Αργυρόπουλος

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-ΑΞΙΕΣΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ-ΔΙΑΤΡΟΦΗ

ΟΜΑΔΑ:  ΤΣΕΤΣΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ (ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ)  ΤΣΙΡΙΓΚΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ (ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ)  ΤΣΙΛΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑ (ΑΞΙΕΣ)  ΤΣΟΝΤΟΥ ΙΟΥΛΙΑ (ΔΙΑΤΡΟΦΗ)  ΧΑΤΖΟΓΛΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ (ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ)

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΟΔΑ Περίληψη Τα τελευταία χρόνια η μόδα και ο αθλητισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Η νέα τάση είναι τόσο η καλή φυσική κατάσταση όσο και η προσεγμένη εμφάνιση. Ωστόσο οι άνθρωποι δεν μένουν προσκολλημένοι στους κλασικούς τρόπους εκγύμνασης. Όλο και περισσότερα νέα σπορ κάνουν την εμφάνισή τους. Έτσι, και η βιομηχανία της μόδας προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα της εποχής, εξυπηρετώντας τα γούστα και τις ανάγκες όλων των ανθρώπων που ασχολούνται με τον αθλητισμό. Συνδυασμός αθλητισμού και υψηλής ραπτικής Πλέον, μόνο στα αυστηρά παραδοσιακά τένις κλαμπ δεν μπορείς να φας φορώντας τις αθλητικές φόρμες σου, διότι η μόδα έχει εδώ και πολύ καιρό προσλάβει personal trainer. Αυτό που είχαμε συνηθίσει ήταν την μόδα να παίζει στο δικό της γήπεδο. Μάλιστα, σνόμπαρε τα αθλητικά και τους έβγαζε κόκκινη κάρτα από την πασαρέλα της. Αν όμως έχεις το ταλέντο με λίγη σκληρή δουλειά μπορείς να πας ψηλά, όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και στην υψηλή ραπτική. Όλο και περισσότεροι σχεδιαστές παίρνουν μεταγραφές σε μεγάλες αθλητικές μάρκες. Από τους πρωτοπόρους η Stella McCartney για την Adidas. Πρότεινε γυμναστική με στυλ, είπε ότι δεν υπάρχει λόγος να θυσιάζεις την εμφάνιση για να τρέξεις και αναρωτήθηκε γιατί πρέπει οι γυναίκες να κάνουν τζόκινγκ με ρούχα που μάλλον ράφτηκαν για μικρά πόνι. Αυτά για τις συλλογές που έγιναν αποκλειστικά για sportwear. Αργότερα οι γραμμές της Adidas έγιναν πατρόν πάνω σε παντελόνια, το πάνω μέρος της φόρμας φορέθηκε πάνω από βραδινή φούστα, το φούτερ μάκρυνε και μπήκε μια ζώνη στην μέση, τα αθλητικά παπούτσια φόρεσαν τακούνι και οι πιο σέξι γόβες κορδόνια. Οι σχεδιαστές ανακάλυψαν ένα άλλο κοινό από το δικό τους και την δίψα του για περισσότερα σχέδια. Για περισσότερα χρώματα, εκτός του άσπρου, γκρι, μαύρου και ένα touch πρωτοτυπίας, ώστε να μικρύνει το σήμα στο πέτο. Σπορ και υψηλή ραπτική από μισητοί αιώνιοι αντίπαλοι έγιναν συμπαίκτες με συμβόλαια κερδοφόρα και για τις δύο πλευρές. Πιο κερδισμένος από όλους, βεβαίως, ο αθλητής, που από εκεί που είχε έναν προπονητή, απέκτησε δύο. Ο Armani που πάντα ήταν αθλητικός τύπος ξεχωρίζει, επίσης, στους πρωτοπόρους, όπως και ο Yohji Yamamoto με την Y3 σειρά και τα πρώτα τακούνια στα αθλητικά παπούτσια. Αυτό που ήταν σπουδαίο ήταν ότι κόσμος που δεν φορούσε αθλητικά παπούτσια ξετρελάθηκε με την ιδέα. Ο Alexander McQueen είχε πάθος με τα αθλητικά παπούτσια -2-

και τα σχέδια του για την Puma κυκλοφορούν ακόμα, αν και δεν ζει ανάμεσά μας πια. Το sportwear σταμάτησε να ανήκει μόνο στα μαγαζιά με αθλητικά και άρχισε να βρίσκει την θέση του στις καλύτερες μπουτίκ, βιτρίνες και πασαρέλες. Έστρωσε η ομάδα και ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει.Αυτό που αρχικά έμοιαζε κεραυνοβόλος έρωτας και υπήρχαν φόβοι μήπως τελικά δεν κρατήσει εξελίχθηκε σε έναν πολύ καλό γάμο με πολλά παιδιά που σίγουρα θα περάσουν την κληρονομιά και στις επόμενες γενιές. Η sport couture, το sport glam, το sport chic έγινε βιτρίνα ενός πολύ μοδάτου μαγαζιού, θέμα σε μια επίδειξη μόδας, concept σε μία φωτογράφιση. Η Chanel δεν ντράπηκε να βάλει το σήμα της πάνω σε σανίδα του surf ή σε βαράκια, ο οίκος Lοuis Vuitton κυκλοφόρησε συλλεκτική τσάντα - μπάλα ποδοσφαίρου, το Hermes ποδήλατο μπορεί να ήταν πανάκριβο, αλλά τσούλησε μια χαρά και το μπαλάκι του τένις του Christian Lacroix μπορεί να μην θέλει κανείς να το πετάξει, αλλά όλοι θέλουν πια να παίξουν. Σακάκι της Cedella Marley, από αυτά που σχεδίασε για τον Usain Bolt με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και παπούτσια Nike που έχουν τακούνι που δεν φαίνεται, ώστε να δίνουν ένα καλύτερο ύψος στο τζιν παντελόνι. Τζιν με all star πράσινα και πουκάμισο... Φούτερ πάνω από φούστα. Αυτό που παλιά ήταν τα αθλητικά να τα βάζουμε μόνο στο γυμναστήριο, δεν ισχύει πια. Η άνεση και η μόδα έχουν γίνει οι καλύτερες φίλες.

-3-

-4-

Απαραίτητη η συνεργασία αθλητών με ψυχολόγους Τι είναι αυτό τέλος πάντων και γιατί όλο και περισσότεροι μιλούν για αυτό; Πρόκειται για τη νέα μόδα του αθλητισμού ή μήπως είναι απαραίτητη προϋπόθεση πλέον για κάποιον που αθλείται σε επίπεδο πρωταθλητισμού; Η πρώτη έρευνα για αθλητές πραγματοποιήθηκε από τον Norman Tripplet (1899), o οποίος συμπέρανε ότι ένας ποδηλάτης αποδίδει καλύτερα όταν έχει κάποιον να ανταγωνιστεί. Αργότερα, ο Coleman Griffith (1920) ανέπτυξε το πρώτο εργαστήριο Αθλητικής Ψυχολογίας όπου τα ερευνητικά του δεδομένα βρήκαν εφαρμογή σε πραγματικές αθλητικές συνθήκες με σκοπό την βελτίωση της επίδοσης των αθλητών. Και καθώς το ερευνητικό ενδιαφέρον των επιστημόνων αναπτυσσόταν, παράλληλα κάποιοι από αυτούς επιχείρησαν να εξετάσουν κατά πόσο όλα αυτά τα δεδομένα έχουν εφαρμογή στον 'αληθινό' αθλητικό κόσμο. Και κάπως έτσι, φτάσαμε στο σήμερα όπου η Αθλητική Ψυχολογία είναι ένας κλάδος των αθλητικών επιστημών με τεράστια απήχηση στις Η.Π.Α και λιγότερο αλλά εξίσου σημαντική στην Ευρώπη αλλά και την Αυστραλία. Η αθλητική ψυχολογία (όπως ορίζεται από την Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία) πρόκειται για την επιστήμη που ασχολείται με τη «μελέτη των ψυχολογικών και πνευματικών χαρακτηριστικών τα οποία επηρεάζουν και επηρεάζονται από τη συμμετοχή στον αθλητισμό, την άσκηση και τη σωματική δραστηριότητα καθώς και η εφαρμογή αυτής της γνώσης που αποκτάται μέσα από αυτή την μελέτη σε καθημερινά -5-

περιβάλλοντα'. Γιατί όμως ένας αθλητής να χρειαστεί παρέμβαση αθλητικού ψυχολόγου; Πρέπει να έχει κάποιο 'πρόβλημα'; Η λανθασμένη εντύπωση πολλών για την ύπαρξη και παρέμβαση των ψυχολόγων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη ακόμα και σήμερα με τους όρους 'τρέλα' και ψυχικά νοσήματα. Παρόλη την ραγδαία εξέλιξη σε πολλά θέματα ακόμα οι περισσότεροι λειτουργούν επιφυλακτικά απέναντι στον κλάδο της ψυχικής υγείας. Δεν θα έπρεπε όμως. Αθλητικός ψυχολόγος λοιπόν; γιατί να απευθυνθώ σε έναν τέτοιο ειδικό; Ο αθλητικός ψυχολόγος συνεργάζεται με έναν αθλητή ή/και μία ομάδα με σκοπό κατ' αρχήν την διατήρηση της ευεξία των συμμετεχόντων καθώς και την επίτευξη βελτίωσης της απόδοσης τους. Και όταν λέμε βελτίωση απόδοσης δεν εννοούμε να του δώσει τη 'μαγική συνταγή' για να το πετύχει. Με την επίμονη προσπάθεια και συνεργασία ενός αθλητή, ένας αθλητικός ψυχολόγος μπορεί να του διδάξει συγκεκριμένες τεχνικές οι οποίες μπορούν να τον βοηθήσουν και εφόσον δηλώσει αφοσίωση να διατηρηθούν τα αποτελέσματα και σε βάθος χρόνου. Πέραν αυτού, μπορεί επίσης να τον βοηθήσει να ξεπεράσει δυσκολίες που πολλοί αν όχι όλοι οι αθλητές έχουν βιώσει κάποια στιγμή στην αθλητική τους πορεία, πχ. τραυματισμοί, αγωνιστικό στρες, έλλειψη κινήτρου, έλλειψη αυτοπεποίθησης, αυτοσυγκέντρωση κλπ. Ο δρόμος ενός αθλητή είναι δύσκολος, με εμπόδια, με θυσίες και συνεχές προκλήσεις. Τις τελευταίες δεκαετίες μάλιστα, καθώς αυξάνονται οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες για τους αθλητές που ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό ή το κάνουν σε επαγγελματικό επίπεδο, αυξάνονται παράλληλα και οι σωματικές αλλά και ψυχολογικές προκλήσεις. Φυσικά ένας αθλητής έχει την ικανότητα να αντιμετωπίσει τυχόν δυσκολίες που βρεθούν στο δρόμο του, αλλά η παρέμβαση ενός αθλητικού ψυχολόγου μπορεί ίσως να τον βοηθήσει να μην 'καεί' τόσο γρήγορα και εύκολα ή και να βάλει σε μια σειρά τη σκέψη του ώστε να τις αντιμετωπίσει και να πετύχει τους στόχους του. Πρόκειται λοιπόν για κάτι καινούριο που έφερε η μόδα του εξωτερικού ή μήπως είναι όντως μία επιστήμη που μπορεί να βοηθήσει επί της ουσίας έναν αθλητή; Ο χρόνος θα δείξει... Εναλλακτικοί τρόποι αθλητισμού Εκτός από τα... κλασικά αθλήματα που γνωρίζουμε, όπως ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, στίβο κ.ά., υπάρχει και ακόμη ένα που ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη. Στο εξωτερικό θεωρείται ένα από τα δημοφιλέστερα, αλλά στην Ελλάδα έχει αρχίσει να ανθίζει τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος για το αγωνιστικό καρτ, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με αυτά που οι περισσότεροι γνωρίζουν και έχουν λίγο-πολύ οδηγήσει. Πρόκειται για μονοθέσια που μπορεί να κινηθούν αρκετά γρήγορα και να -6-

προσφέρουν αυτό το κάτι που ψάχνουν όλοι στις μέρες μας για να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα. Ωστόσο, για να κάνει κάποιος οργανωμένα καρτ πρέπει να απευθυνθεί σε αγωνιστική ομάδα που θα του παρέχει υποστήριξη χωρίς φυσικά να χρειαστεί να ξοδέψει μια περιουσία. Ενδεικτικό του κόστους, το ενοίκιο που πρέπει να καταβάλει κανείς, το οποίο ανέρχεται σε 15 ευρώ για οδήγηση 5-10 λεπτών. Από την άλλη, για ένα αγωνιστικό καρτ θα πληρώσεις τα ίδια χρήματα για να κάνεις προπόνηση ολόκληρη την ημέρα.

Σούμο, καράτε, parkour, μπιλιάρδο, roller, αθλητικά ακροβατικά αλλά και χορός είναι λίγα από τα διεθνή αθλήματα που διεκδικούν μια θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο στόχος είναι κοντά και η εθνική Ρωσίας πολύ καλά προετοιμασμένη! Ήδη μετρά μετάλλια στην Κολομβία… πολλοί είναι οι νέοι που δεν επιλέγουν το ποδόσφαιρο, την κολύμβηση ή τον στίβο, παρά αφιερώνουν το χρόνο τους σε αθλήματα τα οποία είναι ελάχιστα γνωστά στο ευρύ κοινό, όπως για παράδειγμα το σκουός και άλλα. Οι αθλητές που ασχολούνται με τέτοια σπάνια σπορ, έχουν και αυτοί ανάγκη από ανταγωνισμό και συγκεκριμένα σε διεθνές επίπεδο. Κάθε φορά στους Παγκόσμιους αγώνες προστίθενται και νέα αθλήματα. Πολλά από αυτά η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή τα αφήνει στους Παγκόσμιους αγώνες και εν συνεχεία τα εντάσσει στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το ράγκμπι 7 παικτών, το οποίο θα κάνει την εμφάνισή του στην Ολυμπιάδα του Ρίο ντε Τζανέιρο.

-7-

Από τους Παγκόσμιους αγώνες έχουν μεταπηδήσει στους Ολυμπιακούς και το μπάντμιντον (1992), το μπέιζμπολ (1992-2008, αλλά μπορεί να επιστρέψει στο Ολυμπιακό πρόγραμμα από το 2020), το Μπιτς βόλεϊ (1996), το τραμπολίνο (2000), η γυναικεία άρση βαρών (2000), και το ταεκβοντό (2000).

-8-

Σπαρτιατική γυμναστική Η νέα τάση στον πλανήτη του γυμνασμένου σώματος είναι εμπνευσμένη από τις συνήθειες των Σπαρτιατών. Πρόκειται για ένα απαιτητικό πρόγραμμα γυμναστικής που θα σας κάνει να ιδρώσετε, αλλά σίγουρα θα σας χαρίσει δυνατό και αδύνατο σώμα. Στο Χόλιγουντ ονομάζεται «300 Workout», παραπέμποντας στην επική ταινία. Στη χώρα μας πάλι λέγεται «Spartans» και έχει αρχίσει να κατακλύζει τις αίθουσες γυμναστηρίων. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα μυϊκής ενδυνάμωσης που υπόσχεται να σας βοηθήσει να ξεπεράσετε τα όριά σας, ώστε σε χρόνο dt να αποκτήσετε ένα καλογυμνασμένο, εύρωστο κορμί, όπως οι Σπαρτιάτες. Κάθε προπόνηση περιλαμβάνει ζέσταμα σε έντονους ρυθμούς, ασκήσεις με σχοινιά και crossfit, σκάλες, medicine balls, αλλά και kettlebells. Δοκιμάστε το εάν αναζητάτε ένα δυναμικό πρόγραμμα γεμάτο προκλήσεις που θα σας γεμίσει ενέργεια, θα κάνει το δείκτη της ζυγαριάς σας να υποχωρήσει και θα σας προσφέρει συνολική γράμμωση. Προτού ακολουθήσετε το συγκεκριμένο ή οποιοδήποτε άλλο workout, καλό είναι να συμβουλευτείτε το γιατρό σας.

-9-

Πηγές: http://rbth.gr/arts/sport/2013/08/01/pagkosmioi_agone_me_olympiako_aroma_i_nea_moda_toy_sy gxronoy_athli_23985.html http://cosmo.gr/Lifestyle/stripe-a-pose-otan-h-moda-pairnei-idees-apo-tis-athlhtikes-formes.2021075. html http://www.diatrofi.gr/index.php/bri-i/diet-soul/pchycology/item http://www.tanea.gr/news/economy/article/4542932/?iid=2 http://www.patrasevents.gr/article/74997-i-nea-moda-tis-gimnastikis-opos-akrivos-tin-ekanan-oi-spart iates-video http://www.queen.gr/MODA/FASHION-NEWS/item/43246-moda-kai-athlitismos-ton-ioynio-se-sympra xi#ixzz2qBvIfROi

-10-

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

''Ο ρόλος της μόδας στην ψυχολογική διαμόρφωση του ατόμου'' [Απόσπασμα από το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ''Le Monde''. Το άρθρο προέκυψε και οφείλεται στην ιστορική αναφορά του Ανατόλ Φρανς σχετικά με τη μόδα και είναι αποτέλεσμα μικροσκοπικής μελέτης ενός και μόνο τεύχους της ''Vogue'' .] Λίγο καιρό πριν από το θάνατό του ο Ανατόλ Φρανς είχε πει : ''Αν ήταν δυνατόν-εκατό χρόνια μετά το θάνατό του-να διαλέξω ένα βιβλίο, θα προτιμούσα να διάλεγα ένα περιοδικό μόδας-για να δω πώς ντύνονται οι γυναίκες. Γιατί αυτό ακριβώς το ντύσιμο των γυναικών θα μου πει περισσότερα πράγματα για την κοινωνία από όσα θα μου έλεγαν όλοι οι φιλόσοφοι και θεολόγοι. Αυτό βέβαια μπορεί να μας φανεί εκκεντρικό,αλλά ο Ανατόλ Φρανς είχε δίκιο, γιατί στην έννοια ΚΟΣΤΟΥΜΙ υπονοείται ένα σύνολο που εμπεριέχει όχι μόνο το ρούχο,το χρώμα του, το STYLE (στιλ) του, αλλά και τα GESTES (χειρονομίες) , το ύφος,τις εκφράσεις, τις συμπεριφορές και την ALLURE (σαγήνη) που το συνοδεύουν. Το ΚΟΣΤΟΥΜΙ λοιπόν, είναι η αισθητική πανοπλία μέσα από την οποία συντηρούνται και εξαπολύονται όλοι οι ηθικοί, κοινωνικοί, ιδεολογικοί κανόνες και προτάσεις. Το κοστούμι είναι το σύμβολο στο οποίο υπάρχει μία υπονοούμενη αναφορά στους θεσμούς ,στα ήθη, στα πάθη, στις δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις, στις φαντασιώσεις και ενφάσεις, στις κατακτήσεις και πεποιθήσεις, στα αποφθέγματα, στις ιδιαιτερότητες, στην ηθική φύση, στην οικονομική δομή, στην πολιτική φυσιογνωμία ενός προσώπου, ενός λαού μιας χώρας ,του κόσμου όλου, μιας ιστορικής στιγμής. Το κοστούμι, δηλαδή, είναι η επιλογή των προϊόντων της τεχνολογίας σκηνοθετημένας έτσι ώστε να αποτελούν μια κραυγή, ένα μήνυμα, ένα σήμα. Είναι η αποδεκτή λειτουργία μέσα από την οποία πραγματοποιείται η εκλογή μιας ορισμένης μορφής του κόσμου.

-11-

Ο κόσμος είναι ''ενδυματολογημένος'' με τη θεατρική έννοια της φιλοτέχνησης. Το κοστούμι λειτούργησε ''ενδυματολογικά'' παραστασιακά με την έννοια της θεατρικής παράστασης. Ανταποκρίθηκε στην πόζα του ρόλου που ο άνθρωπος επέλεξε ή αναγκάστηκε να παίξει. Ανταποκρίθηκε στην παράσταση που ο άνθρωπος επιλέγει ή αναγκάζεται να δίνει. Το όνειρο της ταυτότητας να είμαι κάποιος, η αγωνία της διάκρισης, υπάρχει πίσω από κάθε έντεχνα χτισμένη, οικοδομημένη ανατομικά και ψυχολογικά, πρόταση της μόδας. Αυτή η από καταβολής κόσμου αρχέγονη αγωνία του ανθρώπου και η ματαιοδοξία του δημιούργησαν μία από τις ισχυρότερες βιομηχανίες του κόσμου. Μετατρέποντας αυτές ακριβώς τις αρχέγωνες αγωνίες του ανθρώπου σε ''στολές'', η μόδα έγινε ο μοχλός γύρω από τον οποίο περιστρέφονται οι ιδεολογικοί προσανατολισμοί, οι τονισμοί του κατσεστημένου και της αγοράς. Σίγουρα η μόδα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του μιμητισμού του ανθρώπου. Και μάλιστα τυφλός μιμητισμός. Ο κόσμος ακολουθεί τα ''ειδωλά του'', μιμείται συμπεριφορές και στιλ, και υιοθετεί απόψεις χωρίς πρώτα να τις επεξεργαστεί. Χωρίς να σκεφτεί. Και το χειρότερο, νομίζει τελικά πως η εμφάνισή του,ο τρόπος που μιλάει, οι συνήθειές του, είναι προϊόντα της δικής του προσωπικότητας!

-12-

ΑΞΙΕΣ

Ζηλευτά και φινετσάτα ρούχα, λαμπερά και γεωμετρικά αξεσουάρ, παπούτσια που θυμίζουν σύγχρονα γλυπτά με επιρροές από τους ισμούς της παγκόσμιας τέχνης, και φυσικά αρώματα που μέσα τους περικλείουν την απάντηση ακόμη και στις πιο απαιτητικές αισθήσεις, αποτελούν μερικά από τα βασικά συστατικά της μόδας. Υλικά και εξωτερικά ”αντικείμενα”, με δυνατότητες δράσης πέρα από την επιφανειακότητα του ορισμού τους, ικανά ωστόσο να αγγίξουν ”βαθύτερους” προορισμούς και προσωπικές αξίες. Κατά πόσο όμως η μόδα, μπορεί να αποτελέσει οδηγό για την εξέλιξη και βελτίωση του ανθρώπου; Είναι άραγε δυνατόν, μια τέτοια εικασία να γίνει μια σύγχρονη πραγματικότητα; Αρχικά ίσως φταίει η φύση της και φυσικά η φήμη της! Εκείνης της καταναλωτικής παράνοιας, της σπατάλης, της ουτοπικής επένδυσης χρόνου, της υποκρισίας και φυσικά του σνομπισμού! Ίσως οι προσωπικές αξίες του καθενός, ίσως ο κοινωνικός μας ιστός, πιθανόν το μορφωτικό μας επίπεδο (όχι από την πλευρά της γνώσης, αλλά από εκείνη της εγκεφαλικής -13-

εκγύμνασης) όπως επίσης και η επιλογή της επένδυσης του πολύτιμου χρόνου μας στη δική μας προσωπική “ανησυχα”. Όπως και να έχει είναι φανερό ότι η μόδα όχι απλά δεν αποτελεί οδηγό για την εξέλιξη του ανθρώπου αλλά συνήθως επηρεάζει αρνητικά σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο σκέψης του και κατά συνέπεια τις αξίες του!

Στην σημερινή εποχή πλέον τον πόλεμο των εντυπώσεων κερδίζει πάντα αυτός που καταφέρνει να αποσπάσει τον μεγαλύτερο θαυμασμό. Αυτός που μένει στη μικρή μνήμη του σκληρού δίσκου του εγκεφάλου για την πιο έξυπνη ατάκα της βραδιάς. Αυτός που χαιρετά φιλικά αλλά αποστασιοποιημένα, που δεν ανεβάζει το γέλιο πάνω από το επιτρεπτό όριο των ντεσιμπέλ, που δεν τρώει όλα τα σοκολατάκια, που έρχεται τελευταίος και φεύγει από τους πρώτους. Η λέξη ''μοναδικός'' δεν είχε ποτέ καλές σχέσεις με τις ''μαζικής παραγωγής'' κολεξιόν ''υψηλής'' ραπτικής από υστερικούς σχεδιαστές με ανασφαλείς πελάτες. Η λέξη μόδα στο σύγχρονο ελληνικό λεξικό ορίζεται ως εξής: ''Μόδα, παροδική συνήθεια, κυρίως ως προς το ντύσιμο, νεωτερισμός, συρμός''. Αν αυτό που κάποιος θέλει πραγματικά από τη ζωή του είναι να βάλει μέσα στην πολυτέλεια των καθημερινών στιγμών του το ''συρμό'', τότε το εισιτήριο προς την καταξίωση του -14-

βρίσκεται ''σεταρισμένο'' στις βιτρίνες ακριβών μπουτίκ φθηνών αξιών. Γιατί η μόδα αγοράζεταισχετικά-φθηνά από τον καθένα. Το στυλ πάλι ερμηνεύεται ετυμολογικά ως λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό ύφος, τεχνοτροπία-άποψη, τρόπος ζωής και εν γένει συμπεριφοράς. Από την ερμηνεία και μόνο των λέξεων είναι πολύ εύκολο να καταλάβει κανείς τη διαφορά και την απόσταση που χωρίζει τις δύο αυτές έννοιες. Η αλήθεια είναι ότι τα πάντα γύρω μας θωρούνται πλέον προϊόντα. Γι'αυτό και αποκτά τόσο μεγάλη σημασία να κρατηθούμε σε διαχρονικές αξίες που δεν επηρεάζονται από τιμαριθμικές αναπροσαρμογές, ούτε βγαίνουν σε εξευτελιστικές εκπτώσεις κάθε φορά που αλλάζει η εποχή. Άλλο να ''αφήνεις εποχή'' με την παρουσία σου και άλλο να ''ψωνίζεις ανάλογα με την εποχή''. Όταν ο Όσκαρ Γουάιλντ στην αρχή του αιώνα έδενε ένα δάνδικο φουλάρι γύρω από το λαιμό του, σίγουρα δεν φανταζόταν ότι εκατό χρόνια μετά ο Ντέιβιντ Μπέκαμ θα έδενε ένα σαρόνγκ γύρω από τη μέση του υποδηλώνοντας ουσιαστικά το ίδιο: την αριστοκρατία της επιλογής, την ελευθερία που προσφέρει γούστο. Μια εκλεκτική πολυτέλεια που δεν υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους, εξηγείται δύσκολα με λόγια αλλά έχει σίγουρα να κάνει με μια εσωτερική, αυθόρμητη, στιγμιαία επιλογή καινοτόμου αισθητικής. Η ανοχή στη διαφορετικότητα πάντα συγκρουόταν με το κατεστημένο. Όσο κι αν η μόδα προσπαθεί να ωραιοποιήσει τα πράγματα, αυτό που τελικά κάνει είναι να μαζικοποιεί την αντίληψη γύρω από νέα πρότυπα συμπεριφοράς. Ο Χάμφρέΐ Μπόγκαρντ δεν έκανε χιλιάδες πρόβες στον καθρέφτη ψάχνοντας την πιο φωτεινή γωνία για να μασάει το τσιγάρο του στραβά. Ο Μπράιαν Φέρι δεν πρόκειται ποτέ να ακυρώσει ένα ραντεβού του αν ο προσωπικός του στυλίστας αρρωστήσει. Αυτός ο τύπος δεν πρέπει καν να πετάει τα λεφτά του σε στυλίστες. Απλά, ανοίγει κάθε πρωί τα μάτια του και από εκεί και πέρα αφήνει τα γονίδια του να τον κατευθύνουν. Στυλ είναι να είσαι πολιτικός, πρωθυπουργός ή υψηλόβαθμο στέλεχος και να διαβάζεις πάντα τρεις φορές το περιεχόμενο του κειμένου σου προτού εκφωνήσεις έναν λόγο, όχι να ρωτάς τους τρεις γραμματείς σου αν η γραβάτα σου ταιριάζει με το κουστούμι που φοράς. Στυλ είναι οι πάντα καινούριες σόλες των παπουτσιών σου. Αλλά και πάλι, το στυλ δεν έχει σχέση με το αν οι κάλτσες σου έχουν τρύπες, φτάνει να μην τις φοράς -παρά την φθορά τουςεπειδή στο πάνω μέρος (αυτό που φαίνεται όταν κάθεσαι) έχει κεντημένο ένα σινιέ σήμα. Το στυλ στην απόλυτη τιμή του εκφράζεται όταν απαντάς με φλεγματικό τρόπο φορώντας το πιο αγγελικό σου πρόσωπο σε μια ζωώδη αντίδραση του οδηγού στο προπορευόμενο αυτοκίνητο. Και όταν διαλέγεις πάντα με αισθητικά κριτήρια τις λέξεις που αρθρώνουν τον λόγο -15-

σου. Να μην λαμβάνεις ποτέ σε μια νέα συνάντηση το προτεταμένο γυναικείο χέρι (αυτό που οι παλιοί δανδήδες θεωρούσαν ως έμπνευση για να φτιάξουν ένα γλυπτό ή να συνθέσουν ένα ποίημα) ως αφορμή για μια γερή χειραψία, αλλά να του αποδίδεις πάντα την τιμή που εκ φύσεως του αξίζει: το χειροφίλημα.

Στυλ είναι και το να έχεις πρότυπα-ποτέ δεν ήταν υποτιμητικό να παίρνεις ιδέες από άλλους...! Γιατί το στυλ είναι τρόπος ζωής. Τρόπος έκφρασης και τρόπος σκέψης. Επομένως οι αξίες του καθενός από εμάς επηρεάζουν την προσωπικότητα μας και κατά συνέπεια το προσωπικό μας στυλ. Επομένως είναι απαραίτητο να διατηρούνται οι αξίες ώστε να διατηρείται και το στυλ. Μόδα και στυλ, δύο λέξεις τόσο κοντά η μία στην άλλη αλλά στην πραγματικότητα τόσο μακριά... Εκεί που αρχίζει το στυλ τελειώνει η μόδα και εκεί που χάνονται οι αξίες γεννιέται!

-16-

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΩΝ: http://www.savoirville.gr/moda-kaliteros-anthrwpos/ http://www.servitoros.gr/education/view.php/32/620/ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΕΣ: Βικιπαίδεια

-17-

ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Ανέκαθεν το φαγητό και γενικότερα οι διατροφικές συνήθειες αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας και κακά τα ψέματα του πολιτισμού ενός λαού. Εμείς σαν Έλληνες έχουμε να περηφανευόμαστε για την κουζίνα μας

και τις μοναδικές της γεύσεις. Από τα πιο μικρά

χωριά έως και τις μεγαλουπόλεις υπάρχει το στοιχείο αυτό που διαφοροποιεί την Ελλάδα από τις άλλες χώρες και εντυπωσιάζει τους ξένους επισκέπτες. Παρ' όλα αυτά, το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης επηρέασε και μάλιστα κατά πολύ, τους Έλληνες και τις προτιμήσεις τους

όσον αφορά τη διατροφή. Από τα παραδοσιακά φαγητά της

μαμάς πήγαμε στο άλλο άκρο που προστάζει η Δύση με τα χάμπουργκερ και το λεγόμενο Fast food να κατακτούν την Ελλάδα και τα ταχυφαγεία να κάνουν χρυσές δουλειές. Αν και εδώ που τα λέμε, το δικό μας σουβλάκι έχει χτίσει επιχειρήσεις και επιχειρήσεις δίνοντας την εύκολη λύση ύστερα από μια κουραστική μέρα ή απλά επειδή δεν μπαίναμε στον κόπο να κάνουμε κάτι σπιτικό. Η νεολαία συνήθισε σε αυτόν τον τρόπο ζωής και γι' αυτόν

ακριβώς το λόγο κάθε

νεοφερμένη τάση γίνεται απολύτως αποδεκτή. Frozen yoghurt, cupcakes, καφέδες που δεν έχουν καμία σχέση με τον πατροπαράδοτο ελληνικό ή ακόμη και με τον φραπέ εισβάλλουν κα τραβούν την προσοχή των ανθρώπων που ασπάζονται τις συνήθειες που προστάζει η μόδα.Gourmet πιάτα και -18-

εστιατόρια αντικατέστησαν την ταβέρνα και σε γενικότερο πλαίσιο τα εστιατόρια έχουν διαφοροποιήσει τα menu τους συμπεριλαμβάνοντας πιάτα που ούτε μπορούσε να φανταστεί ο μέσος Έλληνας πριν από κάποια χρόνια. Όλα αυτά μέχρι που χτύπησε για τα καλά η οικονομική κρίση. Με τον καιρό

έχει παρατηρηθεί η τάση των καταναλωτών να αγοράζουν το πιο φθηνό δίχως

να κοιτάζουν την ποιότητα απαραίτητα.

Έτσι, όλοι συνειδητοποιούν ότι σιγά-σιγά ο Έλληνας θα επιστρέψει στις παλιές του συνήθειες, όχι γιατί βαρέθηκε ή κουράστηκε από τις καινούργιες μόδες, αλλά απλούστατα για το λόγο ότι το πορτοφόλι του περιορίζεται στα απαραίτητα και το να πληρώνεις για κάτι έτοιμο ή κάτι που δεν έχεις δοκιμάσει στο παρελθόν, θεωρείται σε τέτοιες εποχές και καταστάσεις περιττό.

-19-

ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

Η λέξη «ψυχαγωγία» υποδηλώνει την αγωγή της ψυχής. Οτιδήποτε επομένως θέλγει, τέρπει, συγκινεί, και διασκεδάζει την ψυχή του ανθρώπου μπορεί να θεωρηθεί ψυχαγωγία. Ιδιαίτερα αναγκαία είναι η ψυχαγωγία για τον σύγχρονο άνθρωπο. Ωστόσο η ψυχαγωγία συχνά συνδέεται με την μόδα και επηρεάζεται πολλές φορές αρνητικά και θετικά από αυτήν. Η μόδα σε όλες τις μορφές μπορεί να επηρεάσει όχι μόνο την καθημερινότητα των ανθρώπων που την ακολουθούν αλλά ολόκληρες κοινωνίες. Αυτό συμβαίνει γιατί η μόδα είναι ένας ευρύτερος όρος που εκτός από το ντύσιμο και την εξωτερική εμφάνιση αφορά σε πολλά θέματα όπως για παράδειγμα το στυλ μουσικής που ακούγεται πιο πολύ ή τις ταινίες που γυρίζονται ακόμα και το είδος της τέχνης που ακολουθείται την δεδομένη χρονική στιγμή.

Επί προσθέτως η μόδα διαμορφώνει ορισμένες κοινές συνήθειες και κοινούς τρόπους ψυχαγωγίας. Αν λάβουμε υπόψιν όλες τις εκπομπές που προβάλλουν τις νέες τάσεις τις μόδας και τα διάφορα περιοδικά με τα φωτογραφικά στιγμιότυπα, είναι πολύ φανερό ότι με αυτόν τον τρόπο γίνεται η διαφήμιση και η προβολή νέων τάσεων μόδας με αποτέλεσμα την επιρροή των ανθρώπων στην απλή καθημερινότητά τους. Με την σκέψη ότι ο άνθρωπος δεν “χαλάει λεφτά“ όταν δουλεύει αλλά όταν ψυχαγωγείται

μετέτρεψαν την ψυχαγωγία σε κερδοφόρα επιχείρηση, την -20-

εμπορευματοποίησαν. Τα πρότυπα που προβάλλονται από τη μόδα και η τάση των νέων να τα μιμούνται, η διαφήμιση της βιομηχανίας του ελεύθερου χρόνου, η ελλιπή εισαγωγή τόσο από την οικογένεια όσο και από το σχολείο, για την εποικοδομητική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου τους επιδρούν καταλυτικά στις επιλογές τους.

Οι νέοι διασκεδάζουν με έντονο και θορυβώδη τρόπο σε Club πίνοντας και καπνίζοντας, ασχολούνται με ηλεκτρονικά παιχνίδια και ακολουθούν τον χουλιγκανισμό αφού εντάσσονται σε ομάδες φιλάθλων και σχεδόν όλοι παρακολουθούν χαμηλής ποιότητας πολιτιστικά έργα και εκπομπές. Ακόμα η καταφυγή σε τεχνητούς παραδείσους όπως είναι ο αλκοολισμός, δείχνει ότι η μόδα επιφέρει αρνητικές επιπτώσεις στις ζωές των ανθρώπων σχετικά με την ψυχαγωγία τους αφού έχει άμεση σχέση με την ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο και την ευχέρεια κυρίως την οικονομική. Συνεπώς η νόθη ψυχαγωγία είναι ετεροκατευθυνόμενη ως προϊόν της μόδας.

Παρ όλα αυτά υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι αθλούνται, συμμετέχουν σε συλλόγους πολιτιστικούς, ακούνε μουσική, διαβάζουν βιβλία και περιοδικά, βγαίνουν με τους φίλους τους, πηγαίνουν στον κινηματογράφο και μερικοί ασχολούνται με διάφορες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης, όπως για παράδειγμα είναι η ποίηση και η ζωγραφική. Οι περισσότεροι από αυτούς τους τρόπους ψυχαγωγίας είναι ευχάριστοι και ωφέλιμοι, αφού βοηθάνε τον άνθρωπο να απολαύσει τις χαρές της ζωής και να ανανεώσει τις ψυχικές του δυνάμεις, όπως και την σωματική του υγεία.

Τέλος συμπεραίνουμε ότι η μόδα επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ψυχαγωγία αφού όλοι οι άνθρωποι προσπαθούν να μην είναι οπισθοδρομικοί και έτσι τείνουν να την ακολουθούν πιστά.

-21-

3o ΓΕΛ ΛΑΜΙΑΣ (2013-2014) Τετράμηνο: Α ΤΜΗΜΑ: B’4 ‘’ΜΟΔΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ’’ Υπεύθυνος καθηγητής: Ανδρέας Αργυρόπουλος ΟΜΑΔΑ: Τεχνολογία, δομημένο περιβάλλον Ερίλντα Σίνα: Αρχιτεκτονική εξωτερικών χώρων Μαρία Τουρλάκη: gadgets Μανουσάκε Τσέκα: Διακόσμηση εσωτερικών χώρων Βασιλική Τσινογεώργου: Μ.Μ.Μ Σπυριδούλα Τσιτσοπούλου: Διαδίκτυο και επικοινωνία

ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ Ορίζεται ως η τέχνη της ρήξης με το παρελθόν, με το ρεαλισμό, το νατουραλισμό, την παραδοσιακή τέχνη και το παραδοσιακό πνεύμα. Αυτή η ρήξη σχετίζεται με την απόρριψη μιας κοινωνίας που υποβαθμίζει και εκμηδενίζει τον πυρήνα της, τον άνθρωπο Ο διεθνισμός του στυλ, της γλώσσας, της μορφής και της ιδεολογίας είναι κυρίαρχος. Μέσα από την ανάπτυξη καινούριων, μοντέρνων αντιλήψεων και πρακτικών αναφορικά με τα χρώματα, το χώρο, το σχέδιο, το υλικό, την καλλιτεχνική γλώσσα γενικά, αλλά και ειδικά σε σχέση με την αντίστοιχη μορφή τέχνης (ποίηση, λογοτεχνία, μουσική, γλυπτική) θεμελιώνεται και αναπτύσσεται μια καινούρια τάση σε αντίθεση με το παραδοσιακό και κυρίαρχο ρεύμα.

ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

-1-

Οικοδομικό στυλ που έκανε την εμφάνισή του στις αρχές του 20ου αιώνα, καθιερώθηκε μέχρι το 1940 ως το «Διεθνές Στυλ (International Style)» που κυριάρχησε για πολλές δεκαετίες στην κατασκευή κτιρίων μεγάλων εταιρειών, ινστιτούτων και πανεπιστημίων. Ο όρος «Μοντέρνα Αρχιτεκτονική» αποδίδεται σε μια σειρά από οικοδομικά μοτίβα, οικοδομικά στυλ (building styles) που φέρουν κοινά χαρακτηριστικά με κύρια την απλοποίηση της μορφής, την εξάλειψη του υπερβολικού διακόσμου, τη λιτότητα, την αυστηρότητα

Ρεύματα της Μ. Αρχιτεκτονικής Φανκσιοναλισμός Η Μορφή ακολουθεί τη Λειτουργία (Form follows Function) O χώρος, το μέγεθος, η διάταξη και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά κάθε κτιρίου θα πρέπει να καθοδηγούνται από το σκοπό/λειτουργία του κτιρίου Εφόσον οι λειτουργικές ανάγκες ενός κτιρίου ικανοποιούνται, η αρχιτεκτονική ομορφιά του είναι δεδομένη

Ρεύματα της Μ. Αρχιτεκτονικής Εξπρεσιονισμός Ο Εξπρεσιονισμός ήταν ένα αρχιτεκτονικό κίνημα που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα παράλληλα με τον Εξπρεσιονισμό στις εφαρμοσμένες τέχνες Αναφέρεται σε μια αρχιτεκτονική της οποίας τα κύρια χαρακτηριστικά είναι ασυμμετρία, ελευθερία, κατακερματισμός και έκφραση βίαιων συναισθημάτων. Το στυλ του Εξπρεσιονισμού χαρακτηρίζεται από την υιοθεσία νέων, ασυνήθιστων υλικών

Ρεύματα της Μ. Αρχιτεκτονικής Φουτουρισμός -2-

Η Φουτουριστική Αρχιτεκτονική ξεκίνησε στις αρχές του 20ου αιώνα σαν μια μορφή αρχιτεκτονικής που χαρακτηρίζεται από αντιιστορικισμό( anti-historicism) Κύρια χαρακτηριστικά της φουτουριστικής αρχιτεκτονικής είναι οι μακρές οριζόντιες γραμμές που αντιπροσωπεύουν την ταχύτητα και την κίνηση

Μεταμοντέρνα Αρχιτεκτονική

-3-

Η Μεταμοντέρνα Αρχιτεκτονική ήταν ένα διεθνές ρεύμα του οποίου τα πρώτα δείγματα χρονολογούνται από το 1950 συνεχίζοντας να επηρεάζει την αρχιτεκτονική μέχρι τις μέρες μας Ο Μεταμοντερνισμός στην αρχιτεκτονική διακατέχεται από την επιστροφή του διακόσμου ως απάντηση στη λιτότητα και την απλότητα του Μοντερνισμού Οι μοντερνιστές αρχιτέκτονες χαρακτηρίζουν τα μοντέρνα κτίρια ως έχοντα έλλειψη λιτότητας. Αντίθετα, η μεταμοντερνιστές αρχιτέκτονες βλέπουν τα μοντέρνα κτίρια ως άψυχα και μονότονα

-4-

Όταν το τηλέφωνο χτυπήσει, το σίγουρο είναι ότι δεν θα παίζεις πια το θρυλικό "Φιδάκι". Τα θαυματουργά άλματα της τεχνολογίας έφεραν στη χώρα μας τα "έξυπνα" κινητά 3ης & 4ης γενιάς και πλέον το (τίμιο) Nokia ή Motorola, αντικαταστάθηκε από το iPhone. Οι Έλληνες σερφάρουν, τσεκάρουν mail, κάνουν update σε status, στέλνουν snapchat, ποστάρουν σε social media και παίζουν candy crush όπου κι αν βρίσκονται. Mόδα είναι και αυτή και θα περάσει όπως κι όλες οι άλλες…

Αποτελεί έναν από τους καλύτερους φίλους του ανθρώπου. Το βιβλίο κρατά συντροφιά χαρίζοντας ώρες ηρεμίας, διεγείροντας τη φαντασία, προκαλώντας συναισθήματα. Όπως είναι φυσικό, η μόδα το επηρεάζει κι αυτό κάνοντάς το ακόμα πιο ελκυστικό στον αναγνώστη. Τα ψηφιακά βιβλία, τα λεγόμενα eBook, είναι κάτι καινούργιο και πρωτόγνωρο για πολλούς. Η ανάγνωση μυθιστορημάτων από τον προσωπικό υπολογιστή, το tablet αλλά ακόμα και από το κινητό, δίνει την ευκαιρία σε όσους που μέχρι τώρα, λόγω έλλειψης χρόνου δεν διάβαζαν κάποιο βιβλίο, να το πράξουν.

-5-

Μόδα είναι To φαινόμενο της

αλλά… παράλογης

θα «μόδας»

περάσει; συνεχίζεται...

Κινητά… ● Αλλη «μόδα» που αγγίζει τα όρια της νοσηρότητας είναι το… κινητό τηλέφωνο. Δεν θα συναντήσεις στο δρόμο τσουρδίο που να μη μιλά περπατώντας στο κινητό… …Και τις μισές και βάλε σοφερίνες να μη μιλάνε οδηγώντας στο κινητό “Επικοινωνώ άρα υπάρχω…” Σκεφτείτε για λίγο πόσο εξαρτημένοι είστε από το κινητό σας, το smartphone ή το tablet σας….Αν είναι προέκταση του χεριού σας και σας πιάνει κρύος ιδρώτας όταν χρειάζεστε κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου για να εντοπίσετε που βρίσκεται, μάλλον βρίσκεστε ήδη σε εθισμό. Στην σημερινή εποχή έχουν γίνει μόδα τα tablet και τα κινητά τηλέφωνα αφής .Τα παιδιά σήμερα γεννιούνται με τα κινητά κ αυτού του είδους gadgets.«Το κινητό τηλέφωνο δεν είναι απλά ένα εργαλείο, χρησιμοποιείται σαν σύμβολο status και επιπλέον διαβρώνει και τις προσωπικές σχέσεις». Παλιότερα οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν άλλους τρόπους επικοινωνίας ενώ σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει μυστηριωδώς .Τι μας προσφέρει ένα φημισμένο κινητό τηλέφωνο ;Γιατί δεν χρησιμοποιούμε απλούστερα και παλαιότερης εποχής κινητά ; Aυτά τα ερωτήματα αντιστοιχούν στην τάση της μόδας .Οι άνθρωποι επηρεασμένοι από αυτήν ξοδεύουν άσκοπα τα χρήματα τους για έχουν στα χέρια τους το πιο διάσημο gadgets. Συμπερασματικά λοιπόν ,είναι και τα gadgets όπως το μοδατο -6-

αυτοκίνητο που θα αγοράσουμε ,το μοδάτο ρούχο αλλά και το πιο γκουρμέ πιάτο φαγητό που θα φάμε .Κυριαρχεί η μόδα δηλαδή στις ζωές των ανθρώπων σήμερα και όλοι την ακλουθούν σαν άκριτα όντα αδιαφορώντας για την επικίνδυνοι επιρροή στους εαυτούς τους. Τον τελευταίο καιρό οι υπολογιστές-ταμπλέτες εισχωρούν όλο και ένα περισσότερο στην αγορά. Κατ' αρχάς τι είναι ένα tablet.Το tablet είναι ένας μίνι υπολογιστής που ως μέσα εισαγωγής δεδομένων χρησιμοποιεί μια οθόνη αφής αντί για ποντίκι και πληκτρολόγιο. Τα tablets υπήρχαν ήδη από το 2001 όμως διαδόθηκαν ευρέως το 2009 με την έλευση του ipad. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι τα tablets είναι μία μόδα που θα περάσει μέσα στην επόμενη τριετία σε αντίθεση με τα smartphones που ήρθαν για να μείνουν.

-7-

Ψηφίδες, αβάκια ή αβακίσκοι με όποια ορολογία κι αν σας είναι γνωστές αποτελούν κυρίαρχη τάση στο χώρο της διακόσμησης με εφαρμογές σε όλες τις επιφάνειες εντός ή εκτός μιας οικίας. Από δάπεδα στους τοίχους και από εκεί στα έπιπλα τα ψηφιδωτά αποτελέσματα είναι μια μόδα διαχρονική. Ξεναγηθείτε λοιπόν στα μονοπάτια της ιστορίας, της σύνθεσης και της χρήσης της τέχνης της ψηφοθέτησης δίνοντας της την ευκαιρία να σας πείσει ότι αξίζει να την υιοθετήσετε και στο δικό σας χώρο.

Στη σημερινή εποχή η πλειοψηφία των κατασκευών ψηφιδωτών βασίζεται στην βιομηχανική παραγωγή επιφανειών. Χαρακτηριστικά της διαδικασίας αυτής είναι η ομοιομορφία και η τυποποίηση της σε όλα τα στάδια παραγωγής με αποτέλεσμα αισθητικά φτωχότερο από τη χειροποίητη μορφή, καθώς υπάρχει έλλειψη καλλιτεχνικής έκφρασης λόγω εξυπηρέτησης πιο πρακτικών αναγκών και λόγω πίεσης χρόνου. Η επένδυση των τοίχων με ψηφίδες αποτελεί την πιο μοντέρνα τάση διακόσμησης σε σαλόνι, μπάνιο, καθιστικό, κουζίνα καθώς και σε μικρούς χώρους υποδοχής. Συνδυασμός μονόχρωμων και μεταλλικών κομματιών σε χρυσό και ασημί δημιουργούν έργα τέχνης σε ευφάνταστα vintage σχέδια. Δημιουργήστε ένα μοναδικό μπάνιο επενδύοντας τοίχους, μπανιέρες-ντουζιέρες ακόμη και είδη υγιεινής με ιριδίζουσες ψηφίδες. Μοντέρνα τζάκια στο χρώμα του γραφίτη καθώς και ζεστοί χώροι σε εισόδους πολυκατοικιών είναι αποτέλεσμα ψηφοθετήσεων με συνδυασμούς υλικών.

Η on line διακόσμηση είναι η νέα μόδα στον τομέα της διακόσμησης εξ αποστάσεως και αφορά μια διαδικασία πολύ εύκολη και απλή. Με αυτόν τον τρόπο ο καθένας μπορεί να διακοσμήσει τον χώρο του χωρίς να χάνει χρόνο αλλά και εξοικονομώντας αρκετά χρήματα, αφού η τιμή της μελέτης ενός χώρου ξεκινάει από 120 ευρώ. Με ένα μόνο mail και λίγες φωτογραφίες ξεκινάει το project διακόσμησης και μέσα σε ένα διάστημα 3 εβδομάδων όλα είναι έτοιμα χωρίς κόπο και κούραση. Read more at http://www.mylady.gr/arthra/2013/07/23-i-nea-modastin-diakosmisi-horon,-eukola-kai-grigora/#ec1mWSlmJwmurBh8.99

-8-

-9-

Παρατηρούμε επίσης στην σημερινή εποχή , μετά τα ombre μαλλιά και νύχια σειρά έχει το ombre στη διακόσμησή σου, μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση! Αυτό είναι μια bright εκδοχή του ombre. Για παραδείγμα, το κίτρινο κάνει σταδιακά fade out προς τα πάνω και γίνεται λευκό, μια ιδέα έντονα ανοιξιάτικη και καλοκαιρινή.

Εκτός από τους τοίχους και τα υφάσματα μπορούν να ζήσουν στιγμές ombre, όπως τα τραπεζομάντηλα, τα παπλώματα, τα καλύματα, οι μαξιλαροθήκες! Ακόμα, Ombre μπορείς να κάνεις και στο μπάνιο σου με πλακάκια!

-10-

Διαδίκτυο και επικοινωνία

Στην σημερινή εποχή παρατηρούμε ότι οι νέοι διασκεδάζουν με παρέα το internet.Η παλαιότερη γενιά λόγω των περιορισμένων επιλογών προτιμούσαν απλούστερα πράγματα χωρίς την απαραίτητη συμμετοχή της τεχνολογίας. Αν το internet είναι ψευδαίσθηση και απομόνωση γιατί το χρησιμοποιούμε; Γιατί να μην ζούμε όπως η προηγούμενη γενιά με τηλεόραση, ραδιόφωνο και κινηματογράφο; Είναι φανερό λοιπόν, ότι κυριαρχεί η μόδα στην ζωή των ανθρώπων σήμερα. Αρέσει σε όλους ο υπολογιστής και το internet ή το χρησιμοποιούν έτσι απλά επειδή ασχολούνται όλοι με αυτό και είναι μόδα; Γιατί άραγε δεν επιλέγουμε απλούστερους τρόπους επικοινωνίας; Τι είναι αυτό που προσφέρει στον άνθρωπο όταν υπάρχουν και ευκολότεροι τρόποι για να επικοινωνούμε μεταξύ μας; Ίσως πληροφορίες για οτιδήποτε, όμως και πάλι δεν δικαιολογείται το γεγονός που μικρά παιδιά χάνουν τον καιρό τους παίζοντας πάνω και από πέντε ώρες παιχνίδια στο διαδίκτυο.

Παλαιότερα, λέγανε κλείνει η τηλεόραση και αρχίζει η ζωή, τώρα συμβαίνει το ίδιο με τον υπολογιστή. Γιατί να μην βγαίνουμε να διασκεδάζουμε σε όμορφα μέρη παρέα με τους αγαπημένους μας και κλεινόμαστε μέσα κολλημένοι στο face book αλλά και σε άλλες παρόμοιες ιστοσελίδες; Βέβαια αυτό δεν αλλάζει και τόσο εύκολα καθώς τα νέα παιδιά γεννιούνται με το internet. Είναι αντιληπτό σε όλους μας όμως, ότι όσο τα χρόνια περνάνε, περνάει η μόδα και η τεχνολογία εξελίσσεται. Θα υπάρχει το face book ύστερα από μερικά χρόνια; Όπως η προηγούμενη γενιά έζησε με τηλεόραση έτσι κι εμείς σήμερα θα ζήσουμε με το διαδίκτυο, ακόμη κι αν είναι κακό για τον εαυτό μας. Και το internet,είναι σαν το μοδάτο παντελόνι που θα φορέσουμε. Συμπερασματικά, αποτελεί ένα σημαντικό μέρος στην ζωή μας.

Όπως συνηθίζουμε ένα μοδάτο παντελόνι πάνω μας, έτσι προσαρμόζουμε και το internet στην καθημερινότητα μας χωρίς βέβαια να αντέχουμε την αποχώρηση. Αν δεν ξημεροβραδιαζόμασταν στον υπολογιστή αλλά σε πλατείες, δεν θα ήταν μόδα η βραδινή έξοδος στην πλατεία; Εμείς οι ίδιοι λοιπόν, επιλέγουμε το τι είναι μόδα στην ζωή μας.

-11-

ΜΟΔΑ ΕΙΝΑΙ...ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ...

3o ΓΕΛ ΛΑΜΙΑΣ ( Σχ. Έτος 2013-2014) Τετράμηνο: Α

ΤΜΗΜΑ: B’4 “ΜΟΔΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ” Υπεύθυνος καθηγητής: Ανδρέας Αργυρόπουλος

''Η τέχνη είναι η μόνη μας σωτηρία από τη φρίκη της ύπαρξης''

ΤΕΧΝΕΣ-ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΟΜΑΔΑ: Σιάμπαλη Αριστέα Σκέμπη Ιωάννα Σκέμπη Κριστιάνα Στόκα Γεωργία Σφάμπου Μανταλίνα

Κινηματογράφος Η έβδομη τέχνη είναι ένα μέσο επιρροής και έκφρασης απόψεων σε θέματα πολιτικής, θρησκείας και τρόπου ζωής. Ο κινηματογράφος όμως έχει αποτελέσει αδιάσπαστο κομμάτι της βιομηχανίας της μόδας, καθώς έχει προβάλει τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου, έχει δημιουργήσει διαχρονικές τάσεις στο ντύσιμο, έχει επιβάλει στιλ και γενικότερα έχει διαμορφώσει εικόνες τόσο για τον κόσμο της μόδας, τη λαμπερή αλλά και τη σκοτεινή της πλευρά, όσο και για τη γυναίκα και τον άντρα του 20ού αιώνα. Ας γνωρίσουμε πρώτα μερικές ταινίες που εμπνέονται από τον κόσμο της μόδας:

ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ • Το Funny Face, μια παραγωγή του 1957, με την Audrey Hepburn, την οποία αναλαμβάνουν να μεταμορφώσουν μια fashion editor (ο χαρακτήρας της οποίας είναι επηρεασμένος από την Diana Vreeland) και ένας φωτογράφος (βασισμένο στο πρόσωπο του Richard Avedon) από άχρωμη πωλήτρια βιβλιοπωλείου σε μοντέλο υψηλών προδιαγραφών. Η πρωταγωνίστρια πιστεύει ότι η μόδα δεν την αφορά, αλλά πάει στο Παρίσι, φοράει Givenchy και αλλάζει γνώμη.

• Στην δεύτερη θέση έχουμε και πάλι την Audrey στο Breakfast at Tiffany’s (1961), όπου εξιστορείται η ρομαντική ιστορία μιας κοπέλας από την Νέα Υόρκη, -2-

που λατρεύει την μόδα, και ενός

συγγραφέα. Η εικόνα της πρωταγωνίστριας με το μαύρο, μάξι φόρεμα από σατέν, δημιουργία του Givenchy, μαζί με κολιέ από πέρλες και ψηλά γάντια στην αφίσα της ταινίας, αποτελεί αντιπροσωπευτικό αντικείμενο ένδυσης του 20ού αιώνα και σύμβολο της μόδας ακόμα και σήμερα. Οι μοιραίες γυναίκες -"femme fatales" του Χόλλυγουντ απεικονίζονται πολύ συχνά να φορούν μαύρο φόρεμα που δένει στο λαιμό με λουρί -σε αντίθεση με τα πιο συντηρητικά φορέματα που φορούσαν οι νοικοκυρές ή οι πιο ευτραφείς ηθοποιοί του Χόλλυγουντ. Πριν από αυτό, το μαύρο φόρεμα ήταν σήμα κατατεθέν και αποκλειστικότητα των κηδειών. Η Coco Chanel δημιουργεί το 1926 το πρώτο μικρό μαύρο φόρεμα και η Vogue προβλέπει ότι «θα γίνει η στολή όλων των κομψών γυναικών».

• Ακολουθεί το Blow up (1966) του Αντονιόνι, μια κριτική ματιά - μέσα από τα μάτια του φωτογράφου μόδας, του Τόμας - του λαμπερού αλλά και ρηχού κόσμου της μόδας, του ιλουστρασιόν φαίνεσθαι μιας εποχής (με τα ακριβά αυτοκίνητα, τα ξέφρενα πάρτι, το άφθονο ποτό και το εύκολο σεξ) που μοιάζει κενός και δίχως νόημα.

• Μια θέση πιο κάτω, βρίσκουμε την σατιρική, μαύρη κωμωδία Prêt –a- porter του 1994, όπου κάνουν πασαρέλα όλη η αφρόκρεμα της βιομηχανίας της μόδας. Γυρισμένο στην εβδομάδα μόδας του Παρισιού, προκαλεί με την τελευταία σκηνή δυο λεπτών, όπου κάνουν πασαρέλα γυμνά μοντέλα.

• Μια πιο σύγχρονη βερσιόν παρουσίασης της σύγχρονης πραγματικότητας στα περιοδικά μόδας, βλέπουμε το Devil Wears Prada (2006), με τη Meryl Streep στον ρόλο της Miranda Priestly, διευθύντριας του μεγαλύτερου περιοδικού μόδας Runway, να βασανίζει την βοηθό της, άσχετη με τον χώρο, Anne Hathaway. Πολλά από τα ρούχα της ταινίας ήταν δημιουργίες πολλών διάσημων και -3-

διακεκριμένων σχεδιαστών, με πιο σημαντική την Patricia Field που έχει δουλέψει και στο Sex and the city.

• Αμέσως στην επόμενη θέση, έχουμε τις ταινίες- κοινωνιολογικά φαινόμενα- Sex and the City (2008, 2010). Ίσως δεν υπάρχει γυναίκα στον πλανήτη που να μην έχει ταυτιστεί με κάποια από τις τέσσερις πρωταγωνίστριες. Ας μην ξεχνάμε πως ο χαρακτήρας της Carrie έφερε κατά κάποιο τρόπο στο προσκήνιο τα παπούτσια του περίφημου κυρίου, Manolo Blahnik. Οι ταινίες της σειράς ήταν αδιαμφισβήτητα φόρος τιμής σε όλους τους μεγάλους σχεδιαστές. Δεν θα μπορούσε, τέλος, να λείπει από τη λίστα μας ο τίτλος Sex and the City, που αναφέρεται στην αγαπημένη τηλεοπτική σειρά (1998-2004) και στις δύο ομώνυμες ταινίες που ακολούθησαν (2008, 2010). Εκατομμύρια γυναίκες ανά τον πλανήτη ταυτίστηκαν με τις ηρωίδες Κάρι Μπράντσο, Σαμάνθα Τζόουνς, Σαρλότ Γιορκ και Μιράντα Χομπς. Τέσσερις φίλες και διαφορετικοί χαρακτήρες, οικονομικά ανεξάρτητες, συναντιούνται στα πιο μοντέρνα στέκια του Μανχάτταν και συζητούν ανοιχτά για τα δυο πιο αγαπημένα θέματα: τους άντρες και τα ρούχα. Όλες οι νευρώσεις και τα άγχη των γυναικών των μεγαλουπόλεων προβάλλονται συχνά με αυτοσαρκαστική διάθεση: αυτονομία και αυτοδιάθεση ή εγκλωβισμός στην εικόνα, ελευθερία κινήσεων ή περιορισμός σε άβολα, αλλά μοντέρνα, ρούχα, ανεμελιά και απελευθέρωση ή επικίνδυνη ισορροπία πάνω στα δωδεκάποντα Manolo Blahnik, σεβασμός στην προσωπικότητα ή εμμονή στην ετικέτα, συμφιλίωση με το χρόνο ή επώδυνες επεμβάσεις που σβήνουν τα ίχνη του; Άλλες σειρές (στην αμερικάνικη κυρίως τηλεόραση) που έχουν να κάνουν με μόδα και στυλ είναι το Gossip Girl, The Hills, The City και πάρα πολλές άλλες των οποίων οι πρωταγωνίστριες έχουν γίνει fashion icons και έχουν εμπνεύσει αρκετό κόσμο.

Sex and the City

-4-

Gossip Girl

• Πρόσφατα η κινηματογραφική βιογραφία της Gabrielle “Coco” Chanel, μια ταινία γαλλικής παραγωγής με την Audrey Tautou, εξιστορεί την αρχή της καριέρας της γυναίκας που σημάδεψε για πάντα το στυλ των γυναικών. Coco avant Chanel, η ονομασία της ταινίας, το 2009. Η ηρωίδα, η Σανέλ, δε δημιούργησε απλώς μόδα. Άλλαξε ολοκληρωτικά την εικόνα της γυναίκας του 20ού αιώνα. Απελευθέρωσε τη γυναικεία σιλουέτα από τους ασφυκτικούς κορσέδες και τους φραμπαλάδες της Μπελ Επόκ. Εμπνεύστηκε από την αληθινή ζωή και έφερε στο προσκήνιο ένα λιτό στυλ, με αρρενωπά στοιχεία, αλλά και τσουχτερό στην τιμή, εφόσον απευθυνόταν στη γυναίκα που έμπαινε πλέον μαζικά στην παραγωγή. Το απελευθερωτικό άγγιγμα της Σανέλ περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, και το αγαπημένο της χρώμα: το μαύρο.

-5-

• Την ίδια χρονιά (2009) άλλη μια ενδιαφέρουσα ταινία για τον κόσμο της μόδας, με τη δομή ντοκιμαντέρ και όχι αφήγησης, είναι το The September Issue, το οποίο διεισδύει με διερευνητική ματιά στα χωράφια της Vogue και παρακολουθεί λεπτό προς λεπτό τη δημιουργία του τεύχους Σεπτεμβρίου, από τις αρχικές ιδέες μέχρι και τη στιγμή που δίνεται για κυκλοφορία. Ένα καυστικό σχόλιο για την κοινωνία της ταχύτητας και της υπερκατανάλωσης, τον απατηλό κόσμο των fasionists, το μάρκετινγκ και την προώθηση προϊόντων, χαρακτήρων και αισθητικών αξιών. Κυρίαρχη στο παιχνίδι αυτό η προσωπικότητα της Άννα Γουίντουρ. Άλλες ταινίες σχετικές με τον κόσμο της μόδας είναι: Zoolander (2001), Gia (1998), Confessions of a shopaholic (2009), Factory Girl (2006), Legally Blonde (2001), Glueless (1995). ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΟΥΣ ΛΑΝΣΑΡΟΝΤΑΣ ΣΤΥΛ • To λουκ της Louise Brooks στο Pandora’s Box (1929) ήταν αντιπροσωπευτικό για τη δεκαετία του ’20 με το «μπομπ» χτένισμα, τα γυαλιστερά μαλλιά, το χλωμό δέρμα, τα smokey μάτια, τα κόκκινα χείλη και το καπέλο τύπου cloche.

-6-

Louise Brooks Dressed in Cloche Hat

• Στη δεκαετία του 1930 το Όσα παίρνει ο άνεμος ήταν η ταινία με τη μεγαλύτερη επιρροή. Το φόρεμα της Scarlett O'Hara (Vivien Leigh) από τον William Plunkett υπήρξε το πιο ευρέως αντιγραμμένο φόρεμα. Η Vogue απέδωσε στο λουκ της Ο’Χάρα την επιστροφή των φορεμάτων με κρινολίνο στη μόδα νυφικών.

•Το They Won't Forget (1937) με την Lara Turner, η οποία έπαιξε το πρώτο "Sweater Girl", λανσάρει -7-

ένα ανεπίσημο λουκ για τις νέες γυναίκες που τόνιζε το μεγάλο στήθος, σπρωγμένο προς τα πάνω από το στηθόδεσμο. Η τάση αυτή κυριαρχεί έως και τη δεκαετία του 1950 και αποτελεί, αναμφισβήτητα, το πρώτο σημαντικό στυλ νεανικής μόδας.

•Το στράπλες φόρεμα «θήκη» της Gilda (1946), σχεδιασμένο από τον Jean Louis έχει συντελέσει στη διαμόρφωση της εικόνας της femme fatale και αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως μια εικόνα της μόδας και του κινηματογράφου. Η εφημερίδα "The Independent" το ονόμασε μία από τις δέκακαλύτερες στιγμές μόδας στον κινηματογράφο. Το φόρεμα είναι κατασκευασμένο από μαύρο σατέν με ευθύ ντεκολτέ, αφήνονταςτους ώμους γυμνούς. Στη σκηνή στην οποία εμφανίζεται, το βλέπουμε σε συνδυασμό με ένα ζευγάρι μακριά γάντια. Σε μια μεταγενέστερη ταινία (Who Framed Roger Rabbit) ο χαρακτήρας καρτούν της Jessica Rabbit φορά παρόμοιο φόρεμα, κόκκινου χρώματος και είναι εμπνευσμένος από τη Hayworth στη σκηνή που φορά το συγκεκριμένο ρούχο. Επίσης, η Jessica Rabbit σχεδιάζεται να καλύπτει το ένα της μάτι, κάτι που ήταν σήμα κατατεθέν της Veronika Lake, κινηματογραφικό icon της δεκαετίας του 1940.

-8-

•Το φούξια (shocking pink) φόρεμα της Marilyn Monroe στην ταινία Gentlemen Prefer Blondes (1953) έχει γίνει αντικείμενο πολλών απομιμήσεων -π.χ. από τη Madonna "Material Girl"- καθώς και παρωδιών. Άλλο ένα διάσημο κομμάτι φορεμένο από τη Μονρόε είναι το ιβουάρ φόρεμα, τύπου κοκτέιλ στο The Seven Year Itch του 1955. Το φόρεμα αυτό ψηφίστηκε ως το Νούμερο 1 κινηματογραφικό φόρεμα όλων των εποχών, εκτιμάται 2 εκατιμμύρια δολλάρια, ενώ η Mattel έχει κυκλοφορήσει κούκλα Barbie, η οποία φορά το φόρεμα αυτό.

• Στο Rebel Without a Cause (1955), o James Dean έδειξε μια εικόνα που αντιπροσώπευε τους τότε -9-

νέους της Αμερικής, την κατήφεια και την παρεξήγηση που ένιωθαν. Διάφορες δεκαετίες από τότε, το απεριποίητο αλλά σκανδαλιάρικο στυλ του έχει αναδημιουργηθεί σε αμέτρητες ταινίες Hollywood. Ο Dean πρωταγωνιστούσε ως ένα εύθραυστο κακό αγόρι, φορώντας αγροτικό δερμάτινο εφαρμοστό τζάκετ, άσπρο T-shirt και μπότες. Επίσης έκανε δημοφιλή τα γιλέκα και τα καουμπόικα καπέλα, δείχνοντας ότι περιφρονούσε την αίγλη της μεγαλούπολης.

• Το Breathless (1959) καθιερώνει την εικόνα του αντισυμβατικού στυλ για τους νεαρούς και νεαρές της δεκαετίας του 60. Ο Μπελμοντό στο ρόλο του αντι-ήρωα Μισέλ Πουακάρ και η Τζιν Σίμπεργκ στο ρόλο της Πατρίτσια, μιας αμερικανίδας εκκολαπτόμενης δημοσιογράφου, ταράζουν τα νερά του κινηματογράφου και του στυλ προτρέποντας τους νέους να ζουν έντονα και γρήγορα, κυριολεκτικά χωρίς ανάσα. Ο Μπελμοντό, φορώντας το καπέλο του στραβά και μ' ένα τσιγάρο μόνιμα κολλημένο στα χείλη, και η Σίμπεργκ, με κοντό αγορίστικο κούρεμα, κολλητά τι-σερτ, παντελόνι κάπρι και μπαλαρίνες εγκαινιάζουν ένα απαράμιλλο αντισυμβατικό στυλ, που δημιούργησε αίσθηση και αξεπέραστους κινηματογραφικούς χαρακτήρες.

-10-

• Μερικά χρόνια αργότερα στους κινηματογράφους παίχτηκε το Bonnie and Clyde (1967), η κινηματογραφική αφήγηση γύρω από τη ζωή και τη δράση ενός διάσημου ζευγαριού γκάστερς που έδρασε τη δεκαετία του 30 στην Αμερική. Η κομψότητα παρέα με την αντισυμβατικότητα δημιουργούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό. Ο μπερές και το μεταξωτό φουλάρι της πρωταγωνίστριας, Φέι Ντάναγουεϊ, αντιγράφτηκε από εκατομμύρια γυναίκες, στην προσπάθειά τους να υιοθετήσουν την ίδια αίσθηση ελευθερίας, πολυτέλειας και παρανομίας.

• Την ίδια χρονιά (1967) η Belle de Jour (Ωραία της ημέρας) προβάλλει στο πρόσωπο της ηρωίδας Σεβερίν, που την υποδύεται η Κατρίν Ντενέβ, την κομψότητα ως κάλυμμα ανεκπλήρωτων επιθυμιών. Το φόρεμα YSL που φορά η Ντενέβ και οι γόβες Ροζέ Βιβιέ, που εξακολουθούν να κοσμούν τα γυναικεία πόδια μέχρι και σήμερα, κάνουν το σχεδιαστή Τζέφρι Καλίνσκι να δηλώσει ότι -11-

"είναι μια από τις στιγμές που ο κινηματογράφος συναντά τη μόδα". Η πολυτέλεια και η κομψότητα δε φέρνουν όμως την ευτυχία στη μεγαλοαστή ηρωίδα του Μπουνιουέλ.

• Από την κομψή και ανικανοποίητη ηρωίδα του Μπουνιουέλ στη νευρωτική νεοϋορκέζα του Γούντυ Άλλεν στα '70s. Το Annie Hall (1977) λανσάρει το ανδρόγυνο look και τη γυναικεία χειραφέτηση. Πολλές γυναίκες υιοθετούν το ξεχωριστό μποέμ λουκ της Diane Keaton στην ταινία, δηλαδή τις γραβάτες, τα ανδρικά μπλέιζερ πάνω από γιλέκα, τα κυματοειδή παντελόνια ή τις μακριές φούστες με μπότες, θέλοντας να δηλώσουν δυναμικά παρούσες σε θέματα επαγγελματικής και σεξουαλικής χειραφέτησης.

-12-

• Το 1977 σημαδεύει την κινηματογραφική ιστορία και τη σχέση κινηματογράφου - μόδας και με μια, ακόμα, διάσημη ταινία. Το Saturday Night Fever προβάλλει την κουλτούρα της Disco, την κουλτούρα πολλών νέων στα τέλη εκείνης της δεκαετίας, που ζουν μια άχρωμη και αδιέξοδη ζωή τις καθημερινές, αλλά τα Σαββατόβραδα "του δίνουν και καταλαβαίνει" στις πίστες με λαμπρές χορευτικές φιγούρες και ανάλογα κουστούμια. Αξεπέραστος ήρωας ο Τόνι Μανέρο, που τον ενσαρκώνει με απόλυτη επιτυχία ο Τζων Τραβόλτα.

• Το σαφάρι λουκ συνδέεται με τις ταινίες Indiana Jones, που αφηγούνται τις περιπέτειες του ομώνυμου τολμηρού αρχαιολόγου. Πολλοί πιστεύουν ότι αυτές αποτέλεσαν μια τάση της δεκαετίας του ’80 στη μόδα. Απόδειξη η δημιουργία το 1978 της Banana Republic, εταιρίας ρούχων, που λανσάρει κυρίως χακί χρώματος ή με animal print ενδύματα, σακάκια με ζώνες και ανάλογα καπέλα.

-13-

• Το σαφάρι λουκ συνδέεται και με μια άλλη ταινία που δημιούργησε αίσθηση την ίδια δεκαετία. Το Out of Africa (1985) αφηγείται τη ζωή της συγραφέως Κάρεν Μπλίξεν - την υποδύεται η Μέριλ Στριπ - η οποία εγκαταλείπει τη ζωή της στη Δανία, παντρεύεται ένα φίλο της, αποκτώντας τον τίτλο της Βαρώνης, και μεταναστεύει στην Αφρική, όπου δημιουργεί μια φυτεία καφέ και σχολείο για τα παιδιά της περιοχής. Η αγάπη της για το νέο τόπο αντικατοπτρίζεται στα ρούχα που επιλέγει, εικόνα που υπαγορεύει και ενισχύει την τάση του σαφάρι στη μόδα και η οποία εμφανίζεται, ως σταθερό μοτίβο, στις καλοκαιρινές επιδείξεις πολλών σχεδιαστών μέχρι και σήμερα.

-14-

• Την ίδια δεκαετία λανσάρεται κι ένα άλλο στυλ. Αυτό της εργαζόμενης, αλλά και ανερχόμενης στον κόσμο των επιχειρήσεων, των τραπεζών και των χρηματιστηρίων, γυναίκας. Την εκπροσωπεί επιτυχημένα η Μέλανι Γκρίφιθ, στο ρόλο της Τες, στην ταινία Working girl (1988). Την εικόνα της, μαύρα και γκρι κουστούμια και ταγιέρ, συνδυασμένα με λευκά πουκάμισα, και συμπλήρωμα επαγγελματικές μεγάλες τσάντες, σπεύδουν να υιοθετήσουν όλα τα φιλόδοξα κορίτσια του δυτικού κόσμου.

• Ποιος είπε ότι μια γυναίκα με επαγγελματικές φιλοδοξίες πρέπει να ντύνεται και να συμπεριφέρεται σαν άντρας; Η ταινία Legally blonde (2001) παίζει με τις προκαταλήψεις για τις ροζ γατούλες και τις ξανθιές χαζούλες και κάνει την ανατροπή, φέρνοντας ξανά το ροζ, το φούξια και τις συναφείς αποχρώσεις στο προσκήνιο μαζί με όλα τα θηλυκά αξεσουάρ.

-15-

Από τη δεκαετία του 90 και μετά, που τα περιοδικά μόδας εκτόξευσαν τις κυκλοφορίες τους και επέβαλαν στη θέση των ηθοποιών-σταρ τα μοντέλα-σταρ ως fashion icon, είναι δύσκολο να αναζητήσουμε ταινίες που επέβαλαν τάσεις στη μόδα και διαμόρφωσαν στυλ. Ξεχωρίζουν, προς αυτή την κατεύθυνση, κυρίως δύο: • Το Pulp fiction (1994) του Κουέντιν Ταραντίνο, όπου η γυναίκα του μαφιόζου Μαρσέλους - την υποδύεται η Ούμα Θέρμαν - δημιουργεί το νέο τύπο γυναίκας, που χορεύει με το τσιγάρο ανάμεσα στα σκούρα βαμμένα νύχια της και πίνει μιλκ σέικ βανίλια.

• Το The Royal Tenenbaums (2001) του Άντερσον, όπου η κόρη της οικογένειας, την οποία υποδύεται η Γκουίνεθ Πάλτροου, ανασφαλής και αυτοκαταστροφική, αναδεικνύει μια όψη της γυναίκας αυτής της δεκαετίας. Έντονο άιλαϊνερ, πολλά τσιγάρα, αλλά και φροντισμένο ντύσιμο από λακόστ μέχρι γούνες.

-16-

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ- ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ – FASHION ICONS • Το «Όταν ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» (1956) ήταν ένα σκάνδαλο για την εποχή, η ξανθιά όμως Brigitte Bardot μάγεψε το κοινό με τον χειμαρρώδη αισθησιασμό και τη σχεδόν αγγελόμορφη σεξουαλικότητά της. Ο μύθος της Μπεμπέ είχε γεννηθεί. Ήταν μόνο είκοσι δύο χρόνων, με αμφισβητούμενα υποκριτικά προσόντα, πλην όμως ένα καθαρά «γαλλικό προϊόν» που προκαλούσε ζήλια, θαυμασμό, πόθο και κακεντρεχή σχόλια με τις γυμνές της εμφανίσεις, επί δύο περίπου δεκαετίες. Η μπαρντολατρία το 1960 πήρε διαστάσεις επιδημίας. Σε κάθε της εμφάνιση φροντίζει να είναι προσεγμένη και ένα από τα πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ήταν τα μακριά ξανθά μαλλιά της και τα μαύρα μάσκα γυαλιά της. Από τα πρώτα της κιόλας βήματα στον χώρο του μόντελινγκ, βρέθηκε να ποζάρει για το περιοδικό «Elle» και πέρασε γρήγορα στις κινηματογραφικές οθόνες. Ηταν πολύ ωραία για να παραμείνει ένα απλό εξώφυλλο. Η Bardot διέδωσε το στυλ με το ανοιχτό ντεκολτέ για πλεκτά πουλόβερ, όπως και τα μαγιώ μπικίνι με ταινίες π.χ. Manina (1952) και λάνσαρε το χτένισμα “Sauerkraut”- ξινολάχανο - που θύμιζε κυψέλη.

• H Grace Kelly άφησε το αποτύπωμά της στη μόδα με τη μορφή της. Ψηλή, λιγνή με κατάξανθα μαλλιά και ψυχρά γαλάζια μάτια- πάντα εικόνα τελειότητας. H Kelly ακόμα και όταν εμφανιζόταν με casual αθλητικά ρούχα, πάντα ήταν κομψή και αβίαστη. Η γκαρνταρόμπα από τις ταινίες της έχει μείνει στην ιστορία, από το διάφανο νεγκλιζέ στο Rear Window του Alfred Hitchcock έως το κάπρι παντελόνι της και τα μαντήλια στο To Catch a Thief. Έθεσε το πρότυπο μιας φρέσκιας, υγιούς εικόνας, αυτής του κοριτσιού της διπλανής πόρτας με γυναικεία αύρα και λεπτή σεξουαλικότητα. Το μακιγιάς της ήταν ανάλαφρο, τα μαλλιά της έλαμπαν και τα ρούχα της ήταν άψογα: πένσιλ φούστες έως το γόνατο, μεσάτα τζάκετ ή απλές κλασικές τουαλέτες.

-17-

ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΣ

James Acheson: The Last Emperor (1987), Dangerous Liaisons (1988), Restoration (1995), Daredevil (2003) Colleen Atwood: Chicago (2002)- Oscar, Memoirs of a Geisha (2006)- Oscar, Alice in Wonderland (2011) -Oscar, Lemony Snicket's A Series of Unfortunate Events (2004), στις περισσότερες ταινίες τουTim Burton.

-18-

Jean Louis: The Monte Carlo Story (1957), Pasl Joey (1957), A Star is Born (1954) http://en.wikipedia.org/wiki/A_Clockwork_Orange_(film) , Chariots of Fire (1981), Marie Antoinette (2006)-Oscar Sandy Powell: Velvet Goldmine (1998), Shakespeare in Love (1998)-Oscar, Gangs of New York (2002), The Aviator (2004)-Oscar, The Young Victoria (2009)-Oscar

Edith Head: Είχε λάβει 8 βραβεία Ακαδημίας (Όσκαρ) για το Καλύτερο Κουστούμι(A Place in the Sun [1951], κ.ά.) και 35 υποψηφιότητες (To Catch a Thief [1955], Funny Face[1957], κ.ά. για την ίδια κατηγορία, κάτι που την έκανε την πιο τιμημένη γυναίκα στην ιστορία των βραβείων. Το 1955 βραβεύτηκε για την ταινία Sabrina, παρ’όλο που τα συνόλα που φορούσε σε αυτήν η Audrey Hepburn ήταν δημιουργίες του Hubert de Givenchy, διαλεγμένες από την ίδια την ηθοποιό και -19-

καθιέρωσαν την ταινία ως μία από τις πιο στυλάτες των '50s.

Θέατρο Στις μέρες μας, είναι φανερό ότι οι συγγραφείς των θεατρικών παραστάσεων χρησιμοποιούν πλήθος νεωτεριστικών στοιχείων. Οι νέες τάσεις και οι επαναστατικές προτάσεις είναι γοητευτικές, όταν κατ' αρχάς υπάρχουν. Και γίνονται ακόμα πιο ελκυστικές όταν γεννούν νέα ερεθίσματα και εμπνέουν καινούργιες αφηγήσεις με αφορμή παλιά έργα τέχνης. Πολλάκις, όμως, έχουμε κακοποίηση ενός κειμένου μέσω επιλογών που δίνουν σκηνικό αποτέλεσμα, που κολακεύει απλώς ιδεοληψίες, εμμονές και ασήμαντες αισθητικές κατασκευές. Το μη κατανοητό, το παράξενο αισθητικά, το επί τούτου άσχημο ως αυτοσκοπός κολακεύουν ένα μέρος του κοινού που αισθάνεται ότι επικοινωνεί με κάτι που οι πολλοί αδυνατούν να κατανοήσουν. Η νεωτερικότητα του σήμερα επικεντρώνεται κυρίως στην εικόνα. Αυτήν αναζητούν οι επιτυχείς και ανεπιτυχείς προσπάθειες θέασης των παλιότερων συγγραφέων με τον τρόπο και τα όπλα της εποχής μας.

-20-

Επαγγέλματα

Με το πέρασμα των χρόνων, καθώς ο τρόπος ζωής , οι ανάγκες των ανθρώπων και ο τρόπος παραγωγής πολλών προϊόντων αλλάζουν, πολλά επαγγέλματα εξαφανίζονται ή αντικαθιστούνται από άλλα που έχουν να κάνουν με το σύγχρονο τρόπο ζωής. Γανωτής ή γανωτζής ή γανώματος ονομάζεται ο τεχνίτης που επικαλύπτει χάλκινα σκεύη με κασσίτερο (καλάι), ο κασσιτερωτής= καλαϊτζής. Οι γανωτζήδες ήταν συνήθως πλανόδιοι τεχνίτες που αναλάμβαναν το γαλβανισμό και το στίλβωμα των χάλκινων οικιακών σκευών, όπως τα ταχριά, τα καζάνια, τα κουτάλια,τα πηρούνια κλπ. Η φωνή του πλανόδιου γανωτή, τραχιά και δυνατή θα αντηχεί ακόμη στα αυτιά όσων τους πρόλαβαν «Γανωωωτής! Μπακίρια γανώνωωωω! Γανωωωτής», μα δεν ακούγεται πια στις γειτονιές της Αθήνας. Τα τελευταία χρόνια το επάγγελμα του γανωτή τείνει να εξαφανιστεί αφού τα μαγειρικά σκεύη είναι πλέον ανοξείδωτα και δεν χρειάζονται επικασσιτέρωση. Σήμερα υπάρχουν ελάχιστοι τεχνίτες στην επαρχία, που υποαπασχολούνται αφού τα εναπομείναντα χρηστικά χάλκινα σκεύη είναι ελάχιστα και τα περισσότερα σκεύη που χρησιμοποιούμε πια είναι ανοξείδωτα βιομηχανικά προϊόντα. Παλιότερα που ο κόσμος περπατούσε σε χωμάτινους δρόμους, τα παπούτσια σκονίζονταν ή λασπώνονταν εύκολα. Τότε γνώρισε άνθηση και το επάγγελμα του λουστραδόρου. Αυτός με ένα κασελάκι μπροστά του, αληθινό κομψοτέχνημα, και γύρω του να κρέμονται οι βούρτσες και τα βερνίκια με τα διάφορα χρώματα, καθόταν σε ένα χαμηλό σκαμνάκι, στην αρχή της πλατείας, -21-

περιμένοντας υπομονετικά. Για να προσελκύσει τους πελάτες γινόταν ταχυδακτυλουργός ή χτύπαγε ρυθμικά το κασελάκι, Ο πελάτης πλησίαζε κι άπλωνε, όπως ήταν όρθιος, πρώτα το δεξί πόδι Πάνω στην ειδική μεταλλική θέση της κασέλας κι έπειτα το άλλο. Έτσι άρχισε η «ιεροτελεστία» του βαψίματος… Σήμερα όταν λέμε τσαγκάρης εννοούμε τον τεχνίτη που επιδιορθώνει τα χαλασμένα μας παπούτσια. Πολλοί τσαγκάρηδες γύριζαν τις γειτονιές και μάζευαν παπούτσια για επιδιόρθωση. Δηλαδή ήταν μπαλωματή δ ες. Στην παλιά Αθήνα που δεν υπήρχαν βρύσες μέσα στα σπίτια, ο νερουλάς αναλάμβανε την τροφοδότηση τους με νερό. Υπήρχε συνήθως ένας νερουλάς σε κάθε γειτονιά και είχε σταθερή πελατεία . Έκανε πολλά κοπιαστικά δρομολόγια και αμειβότανε περίπου 1 δεκάρα τον τενεκέ. Το επάγγελμα του νερουλά διατηρήθηκε μέχρι το 1930, οπότε ιδρύθηκε η ΟΥΛΕΝ.

Τέχνες

-22-

Ρεαλισμός: Γεννήθηκε στη Γαλλία γύρω στα 1840.Είναι η ζωγραφική της πραγματικότητας.Ζωγραφίζω αυτό που βλέπω,ότι είναι αληθινό. Τα έργα χαρακτηρίζονται από την έλλειψη καλλωπισμού,καθώς παρουσιάζουν το θέμα όπως πραγματικά είναι χωρίς να το ωραιοποιούν.Επίσης δίνουν θέση πρωταγωνιστή ακόμη και στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, εμφανίζοντας με ειλικρίνεια τη σκληρή καθημερινότητά τους. Όμορφες φωτοσκιάσεις,ζωντανά χρώματα απλωμένα με αδρές πινελιές, πράγματα, ζώα και άνθρωποι ρεαλιστικά αποτυπωμένα.Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του ρεαλισμού είχε και η εφεύρεση της φωτογραφικής μηχανής. Από τους κύριους εκφραστές είναι: Gustave Courbet, Édouard Manet, Edgar Degas, Daumier, και Millet.

Νατουραλισμός: Ξεκίνησε στη Γαλλία γύρω στα 1860 από μια ομάδα ζωγράφων,της σχολής της Μπαρμπιζόν,που προσπαθούσαν να έρθουν σε μια πιο κοντινή επαφή με τη φύση.Ο όρος προέρχεται από τη λατινική λέξη “natura” που σημαίνει η φύση και είναι ένα είδος ρεαλιστικής ζωγραφικής. Οι νατουραλιστές ζωγραφίζουν κυρίως τοπία αλλά και ανθρώπους ψυχρά, αμέτοχα, όπως ένα αντικείμενο.Έχει περιγραφικό χαρακτήρα και καταγράφει τα πράγματα πιστά, με συνθέσεις και χρωματικούς τόνους καλοδουλεμένους.Από τους κύριους εκφραστές είναι: Théodore Rousseau, Camille Corot.

-23-

Ιμπρεσιονισμός: Αναπτύχθηκε γύρω στα 1870, στη Γαλλία και προέρχεται από τη λέξη “Impressionism” που σημαίνει “εντύπωση”. Χαρακτηρίζει την καμπή στη ζωγραφική και την μετάβαση από το αντικειμενικό στο υποκειμενικό.Ο καλλιτέχνης αποτυπώνει υποκειμενικά το θέμα, σύμφωνα με την εντύπωση που του προκαλεί εκείνη τη στιγμή.Κύρια χαρακτηριστικά του ιμπρεσιονισμού είναι τα ζωντανά χρώματα, κυρίως με χρήση των βασικών χρωμάτων,έμφαση στην αναπαράσταση του φωτός, μικρές και συχνά εμφανείς πινελιές, σπάνια χρήση του μαύρου χρώματος και για πρώτη φορά η ζωγραφική σε ανοιχτούς χώρους (en plein air), γεγονός που ευνοήθηκε από την ανακάλυψη των προ-επεξεργασμένων χρωμάτων.Από τους κύριους εκφραστές είναι: Corot, Monet, Sisley, Renoir, Pissarro, Hokusai, Gustave Caillebotte, Toulouse-Lautrec.

Μετα-ιμπρεσιονιστές: Αποτελείται από διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα που ξεκίνησαν γύρω στα 1880 και αποτελούν επέκταση του ιμπρεσιονισμού. Οι μετα-ϊμπρεσιονιστές ζωγράφοι εξακολουθούν να διατηρούν τα χαρακτηριστικά

του

ιμπρεσιονισμού,

ωστόσο -24-

επιδιώκουν

να

προσδώσουν

μεγαλύτερο

συναισθηματισμό στα έργα τους, χωρίς όμως να αποτελούν μια ομάδα με κοινά χαρακτηριστικά.Έτσι εμφανίζονται μεμονωμένοι καλλιτέχνες με δικό τους στυλ ζωγραφικής.Ο Paul Cézanne προσπάθησε να αποδώσει την ουσία των πραγμάτων μέσα από την έρευνα και την ενδελεχή παρατήρηση της φύσης.Ο Paul Gauguin δημιούργησε ένα δικό του στυλ, τον Κλουαζονισμό ζωγραφίζοντας στα νησιά του Ειρηνικού,με τη χαρακτηριστική επιπεδοποίηση του χώρου και τα πλακάτα αντιθετικά του χρώματα που περικλείονται με χοντρές γραμμές.Ο Vincent van Gogh ανακαλύπτει ένα δικό του τρόπο έκφρασης, ένα είδος εξπρεσιονισμού με τον οποίο ολοκάθαρα χρώματα τοποθετούνται στον καμβά με γοργές κυματιστές πινελιές.Από τους κύριους εκφραστές είναι: Paul Cézanne, Paul Gauguin, Vincent van Gogh.

Ντιβιζιονισμός ή Πουαντιγισμός: Καλλιτεχνικό ρεύμα που ξεκίνησε γύρω στα 1885, στη Γαλλία, από το ζωγράφο Seurat ο οποίος θέλησε να μελετήσει το χρώμα και εφαρμόσει επιστημονικά τον ιμπρεσιονισμό.Δημιούργησε ένα είδος ζωγραφικής με το οποίο μικρές κουκίδες καθαρού χρώματος αναμειγνύονται για να δώσουν ένα συγκεκριμένο χρώμα, π.χ. κουκίδες κίτρινου και μπλε δίνουν πράσινο χρώμα.Από τους κύριους εκφραστές είναι: Georges Seurat, Paul Signac.

-25-

Συμβολισμός: Εμφανίστηκε γύρω στα 1885.Ο όρος προέρχεται από τη λέξη “σύμβολο”.Στα έργα αυτά κυριαρχεί η σύνθεση και η προσπάθεια της έκφρασης ιδεών μέσω σχημάτων.Μέσα από τα μάτια της ψυχής και της φαντασίας ζωγραφίζουν θέματα με συμβατικό χαρακτήρα. Από τους κύριους εκφραστές είναι: Gustave Moreau, Puvis de Chavannes, Klimt, Giorgio de Chirico.

Αρνουβώ: Δημιουργήθηκε γύρω στα 1890. Το κίνημα προέρχεται από το Γαλλικό “Art Nouveau”, που σημαίνει “Νέα Τέχνη”. Ένα βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα των έργων είναι η επιτήδευση της μορφής. Οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν συχνά διακοσμητικά σχήματα, μοτίβα λουλουδιών, αραβικά και γραμμικά ελικοειδή σχήματα.Σημαντικός καλλιτέχνης της Αρ Νουβό, είναι ο καταλανός αρχιτέκτονας Antoniο Gaudí.Από τους κύριους εκφραστές είναι: Alfons Mucha, Gustav Klimt.

-26-

Εξπρεσιονισμός: Καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχτηκε το 1900. Ο όρος εξπρεσιονισμός προέρχεται από τον λατινικό όρο “expressio” που σημαίνει “έκφραση”.Σε αντίθεση με τον ιμπρεσιονισμό που επεδίωκε μια αντικειμενική αναπαράσταση της πραγματικότητας, οι εξπρεσιονιστές ζωγράφοι απομακρύνονται από την απεικόνιση της πραγματικότητας και ασχολούνται με την έκφραση της σκέψης και των συναισθημάτων.Πρόκειται για μια τέχνη που εκφράζει τις εσωτερικές αναζητήσεις και τις ψυχικές αγωνίες των καλλιτεχνών μέσα από έντονα χρώματα, επιθετικές φόρμες, περίπλοκες συνθέσεις και την παραμόρφωση του ανθρώπινου σώματος και του προσώπου. Υπάρχει πλήρης παρέμβαση του δημιουργού και είναι το ρεύμα που κυριαρχεί σήμερα στη ζωγραφική.Από τους κύριους εκφραστές είναι: Wassily Kandinsky, Edvard Munch, Kirchner, Georges Rouault.

Φωβισμός: Εμφανίστηκε γύρω στο 1905 στη Γαλλία και είχε πολύ μικρή διάρκεια ζωής. Η έννοια φωβισμός προέρχεται από τη γαλλική λέξη “fauve” που σημαίνει αγρίμι και δεν θα πρέπει να συγχέεται με την ελληνική λέξη “φόβος”. Η ονομασία δόθηκε σε μια ομάδα καλλιτεχνών της εποχής που ζωγράφιζαν -27-

με μια αγριότητα.Τα έργα χαρακτηρίζονται από την απλότητα στις μορφές και στα έντονα χρώματα που απλώνονται πλακάτα, με ελεύθερη πινελιά στον καμβά. Συνθέσεις συχνά με έντονα περιγράμματα και έλλειψη προοπτικής.Από τους κύριους εκφραστές είναι: Matisse, Derain.

Κυβισμός: Αναπτύχθηκε λίγο πριν το 1910 στο Παρίσι. Οι ζωγράφοι προσπαθούσαν να αποτυπώσουν απόψεις του θέματος από διαφορετικές γωνίες, με διαιρέσεις και επανασυνθέσεις αντικειμένων σε πιο αφηρημένες μορφές.Είναι από τα πιο δυσνόητα έργα και χρειάζεται εμπειρία και προσοχή για να αξιολογηθούν.Από τους κύριους εκφραστές είναι: Georges Braque, Pablo Picasso.

Ντανταϊσμός: Καλλιτεχνικό κίνημα που εμφανίστηκε κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, γύρω στα 1915, στην Ελβετία.

-28-

Η προέλευση του όρους "ντανταϊσμός" αμφισβητείται μέχρι σήμερα,άλλα γενικά εκφράζει το παράλογο, το φανταστικό, την επίθεση εναντίον κάθε κατεστημένου της εποχής. Έμπνευσή τους αποτελούσαν κατά κανόνα οι μηχανές και οι ανθρώπινες φιγούρες τους θύμιζαν περισσότερο ρομπότ. Επέλεγαν στην τύχη σχήματα και εικόνες, καθώς και διάφορα υλικά, όπως μαλλί, ξύλο, φωτογραφίες, χαρτί, σκουπίδια,δημιουργώντας εφήμερα έργα που συνδύαζαν τη γλυπτική με τη ζωγραφική.Οι ζωγράφοι προσπαθούσαν να περάσουν μηδενιστικές φιλοσοφικές τάσεις και μεταξύ των άλλων ήταν και μια διαμαρτυρία ενάντια στη βαρβαρότητα του πολέμου.Από τους κύριους εκφραστές είναι: Francis Picabia, Marcel Janco, Jean Arp, Hans Richter, Marcel Duchamp.

Υπερρεαλισμός ή Σουρεαλισμός: Γεννήθηκε γύρω στο 1920 στο Παρίσι ως αντίδραση στην καταστροφικότατα του Ντανταϊσμού. Ήταν ένα ευρύτερο καλλιτεχνικό και πολιτικό ρεύμα, σαν επαναστατικό κίνημα, με μια ευρύτερη αναθεώρηση των αξιών της ανθρώπινης ζωής με ιδρυτή τον ποιητή André Breton. Ονειρικές καταστάσεις ζωγραφισμένες με συμβατικό τρόπο. Πραγματικά και ρεαλιστικά στοιχεία συνυπάρχουν σε συνθέσεις που είναι πέρα από τη λογική και τη φαντασία.Από τους κύριους εκφραστές είναι: Giorgio de Chirico, Salvador Dalí, Joan Miró.

-29-

Μπαουχάους: Δημιουργήθηκε γύρω στα 1925 στο Βερολίνο. Η λέξη Μπαουχάους προέρχεται από τη γερμανική λέξη “Bauhaus” που σημαίνει “σπίτι του αρχιτέκτονα” .Το ύφος της σχολής Μπαουχάους επέδρασε καταλυτικά στην εξέλιξη της σύγχρονης τέχνης, ειδικότερα στους τομείς της αρχιτεκτονικής και του βιομηχανικού σχεδιασμού. Βασικά χαρακτηριστικά του Μπαουχάους ήταν η απλότητα, με ιδιαίτερη έμφαση στις γεωμετρικές φόρμες και στο χρώμα. Η σχολή αξιοποίησε την ανθρώπινη ατομική προσπάθεια στα πλαίσια μιας βιομηχανικής παραγωγής που στο παρελθόν ήταν απόλυτα τυποποιημένη.Από τους κύριους εκφραστές είναι:Paul

Klee,

Wassily

Kandisky

Αφηρημένος Εξπρεσιονισμός: Καλλιτεχνικό ρεύμα που γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη γύρω στα 1940. Τα έργα χαρακτηρίζονται από την απόλυτη ελευθερία τόσο στο χρώμα, όσο στη θεματολογία, στις μορφές και στα σχήματα.Από τους κύριους εκφραστές είναι: Paul Jackson Pollock, Mark Rothko, Willem de Kooning.

-30-

Ποπ Αρτ: Αναπτύχθηκε γύρω στα 1950.Γεννήθηκε κυρίως ως αντίδραση στο αυστηρό κίνημα του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Χαρακτηριστικά γνωρίζει άνθηση μαζί με την έξαρση της ποπ μουσικής. Τα έργα δανείζονται θέματα από κόμικς και διαφημίσεις, συνοδευόμενα από αυθορμητισμό και ανάλαφρη διάθεση.Από τους κύριους εκφραστές είναι: Andy Warhol.

Οπ Αρτ: Εμφανίστηκε γύρω στα 1960. Ο όρος Οπ Αρτ προέρχεται από το “Optical Art” και σκοπός της είναι η πρόκληση του θεατή μέσω φαινομένων οπτικής απάτης και οπτικών ψευδαισθήσεων.Από τους κύριους εκφραστές είναι: Bridget Riley, Victor Vasarely, M. C. Escher.

-31-

Μουσική

Οι επιρροές για την εξέλιξη της μόδας καθώς και για τη δημιουργία των νέων τάσεων ασκούνται από διάφορους τομείς. Οτιδήποτε μας κεντρίζει το ενδιαφέρον και ερεθίζει τις αισθήσεις μας μέσα στην καθημερινότητα μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για δημιουργία και όταν η δημιουργία βρει το κατάλληλο κοινό τότε γίνεται μόδα. Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που έχει επηρεάσει τη μόδα μέσα στις δεκαετίες είναι η μουσική. Η μουσική έχει δημιουργήσει από στυλ εμφάνισης μέχρι στάσεις -32-

ζωής γεγονός που είναι εύκολο να παρατηρηθεί ρίχνοντας μια ματιά στα χρόνια που πέρασαν. Δεκαετία του ’50. Rock ’n’ Roll Το Rock ‘n’ roll της δεκαετίας του ’50 ήταν η έναρξη μιας μεγάλης τάσης που αφορούσε στον τρόπο ζωής και στις πεποιθήσεις όσον άκουγαν αυτό το είδος μουσικής. Επιπλέον επηρέασε και τo στυλ ντυσίματος επομένως ήταν πολύ σημαντική επιρροή για την μόδα και συνέβαλε αρκετά στη εξέλιξή της. Δερμάτινα μπουφάν, στενά σακάκια και μαλλιά με πολύ τζελ για τους άντρες και φούστες φαρδιές στο ύψος του γόνατου για τις γυναίκες είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα για τη μόδα της εποχής. Δεκαετία του ’60 - Χίπις Πολύ έντονες επιρροές άσκησαν οι χίπις οι οποίοι άκουγαν συγκεκριμένη μουσική και ντυνόντουσαν με συγκεκριμένο στυλ. Ανάλογος ενός ολόκληρου τρόπου σκέψης ήταν και ο τρόπος ζωής και διασκέδασής τους που εκφράζονταν από τα τραγούδια τους και που γινόταν αντιληπτός άμεσα από την εμφάνισή τους. Χαλαρά και ανάλαφρα ρούχα με διάφορα χρώματα και πολλά σχέδια κυρίως με λουλούδια που ήταν ζωγραφισμένα πολλές φορές από τους ίδιους ακόμα και στα πρόσωπά τους. Δεκαετίες ’70-’80 - Ντίσκο Ένα έντονο είδος μουσικής ήταν αυτό της Ντίσκο. Απόρροια της rock μουσικής με πολύ πιο έντονους ρυθμούς. Ήταν και αυτό ένα από τα είδη που επηρέασαν κατά πολύ τη μόδα η οποία βρήκε ανταπόκριση από μεγάλο κοινό. Οι τάσεις της μόδας εκείνης της εποχής επηρέασαν άμεσα ταινίες και βίντεο κλιπ τα οποία έγιναν και αντιπροσωπευτικά παραδείγματα εκείνης της εποχής. Ρούχα με έντονα χρώματα, στενές γραμμές με τονισμένους ώμους και γυαλιστερά υφάσματα είναι μερικά από τα δείγματα της εποχής. Δεκαετίες ’80-’90 - Χέβι Μέταλ

-33-

Η χέβι μέταλ μουσική είναι ένα είδος μουσική που ακόμα και σήμερα έχει μεγάλο και φανατικό κοινό. Η επιρροή του λοιπόν απέναντι στη μόδα ήταν πολλή μεγάλη και οι άνθρωποι που ακολουθούν αυτή τη μουσική διατηρούν συγκεκριμένο στυλ στο ντύσιμό τους όλα αυτά τα χρόνια κάνοντας μικρές αλλαγές με τις οποίες καταφέρνουν να φαίνεται το στυλ τους πάντα σύγχρονο. Στα ρούχα τους κυριαρχεί το μαύρο χρώμα και πολύ συχνά επιλέγουν τα τζιν υφάσματα. Δεκαετίες ’90-2000 - Χιπ-χοπ και Ραπ Αυτό το είδος μουσικής ξεκίνησε από το τέλος της δεκαετίας του ’70 αλλά μεγάλο κοινό απέκτησε μετά το ’90. Είναι και αυτό ένα από τα πιο σημαντικά είδη που επηρέασαν τη μόδα. Το κίνημα της Ραπ μουσικής ήταν μεγάλο και το κοινό ιδιαίτερα φανατικό. Το στυλ των ατόμων που ακολουθούν την μουσική αυτή συμπληρώνεται με ανάλογο και χαρακτηριστικό στυλ στα ρούχα. Φαρδιά παντελόνια και μπλούζες, καπέλα και αλυσίδες είναι τα χαρακτηριστικά δείγματα.

-34-