Β. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ-ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΒΙΑ Ως μαθητές της δευτέρας Λυκείου με αφορμή την εργασία που μας ανατέθηκε, επιλέξαμε να ασχοληθούμε με τον ρατσισμό αφού έχουμε προβληματιστεί με το φαινόμενο αυτό που έχει επεκταθεί πολύ στις μέρες μας. Κατά τη διάρκεια της έρευνάς μας βρήκαμε από πού προήλθε, τι τον προκαλεί, τα είδη του καθώς και τις συνέπειες, τους τρόπους αντιμετώπισής του καταλήγοντας σε κάποια γενικά συμπεράσματα. Επιπλέον προσθέσαμε κάποια άρθρα, ποιήματα, γνωμικά κάποιων συγγραφέων και φιλοσόφων που ελπίζουμε να παρουσιάσουν στον αναγνώστη μια πιο βιωματική διάσταση του θέματος.
Β1. Ορισμός Ο ρατσισμός είναι το δόγμα που αναπτύσσεται με σύνδεσμο συγκεκριμένα γνωρίσματα "traits", όπως π.χ. εθνικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά κλπ., προκειμένου να κάνει μια ομάδα, αντίστοιχα (κοινωνική, φυλετική, θρησκευτική), υπέρτερη άλλων. Το πιο συνηθισμένο είδος ρατσισμού, και αυτό που έχει δώσει την αρχική ονομασία στην λέξη (εκ της ιταλικής ("ράτσα") razza = φυλή), είναι ο φυλετικός ρατσισμός. Οι φυλετικοί ρατσιστές πιστεύουν σε βιολογικές διαφορές μεταξύ των φυλών, βάσει των οποίων προσδιορίζουν αυτές σε ανώτερες και κατώτερες. Έτσι, με την θεωρία αυτή υποστηρίζουν ότι μια φυλή με συγκεκριμένα (ανώτερα) εξωτερικά ή ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά, έχει το δικαίωμα να θεωρεί τον εαυτόν της ανώτερο από τις άλλες. Παλαιότερα οι συγγραφείς και οι κοινωνιολόγοι αντί του σύγχρονου όρου ρατσισμού χρησιμοποιούσαν, ιδιαίτερα στις αγγλόφωνες χώρες, τον όρο racialism (race = φυλή), και που όλοι συμφωνούν ότι πρόκειται για έναν όρο που προσδιορίζει φυλετική υπεροχή. Ο νεότερος βέβαια όρος απ’ την Ιταλική (razza = ράτσα), επικράτησε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, περισσότερο για λόγους φασιστικής προπαγάνδας Ο πλέον φανατικός σύγχρονος υποστηρικτής του δόγματος αυτού, κατά τον 20ο αιώνα, θεωρείται ο Βρετανός δημοσιολόγος (πολιτογραφήθηκε Γερμανός το 1916),Χιούστον Στιούαρτ. Σήμερα, η λέξη ρατσισμός χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις πράξεις μιας ομάδας ανθρώπων εναντίον μίας άλλης ομάδας.
Έτσι, οι ρατσιστές υποστηρίζουν την διαφορετικότητα των φυλών. Επίσης, οι φυλετικοί ρατσιστές θεωρούν μία συγκεκριμένη ομοιογενή ομάδα ανθρώπων ως ανώτερη, π.χ. θεωρούν τους "λευκούς" ανθρώπους ανώτερους από τους "μαύρους". Ο ρατσισμός παραβιάζει το θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου στην ισότητα στους τομείς της εργασίας, της πολιτικής, της οικονομίας και άλλων παραγόντων της καθημερινότητας. Από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα ρατσισμού αποτελούν οι πεποιθήσεις του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος πίστευε ότι η ξανθή Άρια φυλή (άνθρωποι που κατάγονται από τη φυλή των Αρίων) έχει δικαίωμα να κυριαρχεί στον πλανήτη, εις βάρος όλων των άλλων. Παραδείγματα ατόμων κατά του ρατσισμού είναι ο Νέλσον Μαντέλα και ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ που έκαναν αγώνα κατά του ρατσισμού χωρίς την χρήση βίας. Τέτοιες πεποιθήσεις έχουν αποδειχτεί λανθασμένες από επιστημονική και ανθρωπολογική έρευνα, η οποία αποδεικνύει πώς όλοι οι άνθρωποι έχουν τον ίδιο πρόγονο, με αποτέλεσμα να έχουν τις ίδιες νοητικές και φυσιολογικές ικανότητες.
Β2. Τα είδη του Ρατσισμού
Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ο οποίος ασκείται: σε άτομα ή ομάδες με διαφορετική πολιτική ιδεολογία, σε άτομα ή ομάδες με διαφορετικό πνευματικό επίπεδο, απέναντι στις γυναίκες, που είναι γνωστός ως σεξισμός, στα άτομα με ειδικές ανάγκες, άνθρωποι με κινητικά προβλήματα δεν μπορούνε, εξ' αιτίας κάποιων που αφήνουν όπου να 'ναι τα αυτοκίνητα τους, ούτε να ξεμυτίσουν από το σπίτι τους πόσο μάλλον να κυκλοφορήσουν έξω, στις μειονότητες π.χ. τσιγγάνους, καπνιστές, υπέρβαρους, (Καπνιστές διώκονται, πιο πολύ υφίσταται στο εξωτερικό αυτό, ως μιάσματα, άνθρωποι με παραπάνω κιλά γίνονται περίγελος), σε ανθρώπους με aids, που η κοινωνία τους απομονώνει και πολλές φορές ακόμα και οι λειτουργοί του κλάδου της υγείας,
στους ομοφυλόφιλους (ομοφοβία): Η ομοφοβία είναι ο φόβος (έως του σημείου της παθολογικής φοβίας), η αποστροφή ή οι διακρίσεις κατά της ομοφυλοφιλίας ή σε βάρος των ομοφυλόφιλων, ναρκομανείς, αλκοολικούς κλπ.
Ιερά Εξέταση Ο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ. Η αντίληψη ότι μία θρησκεία είναι η μόνη αληθινή και πρέπει να επικρατήσει έναντι των υπολοίπων. Οι άνθρωποι που είναι οπαδοί του θρησκευτικού ρατσισμού λέγονται θρησκόληπτοι, θρησκομανείς, μανιώδεις, ο δε θρησκευτικός αυτός ρατσισμός - φανατισμός έγινε αιτία πολλών κακουργημάτων (ανθρωποθυσίες, όργια βίας κατά εθνικών θρησκευμάτων στους ιερούς χώρους αυτών, άπειροι αφορισμοί, καταδιώξεις αιρετικών, η ίδια η "Ιερά Εξέταση" ως και θρησκευτικοί πόλεμοι και επαναστάσεις).
Ο ΦΥΛΕΤΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ασκείται ανάμεσα σε φυλές με κύριο σκοπό την απόδειξη της φυλετικής υπεροχής για παράδειγμα: Έλληνες - Βάρβαροι, Ευρωπαίοι – Άποικοι Λευκοί - Έγχρωμοι, Εβραίοι - Χριστιανοί, Αρμένιοι - Τούρκοι, Αντισημιτισμός (Γ ‘Ράιχ - Εβραίοι)
Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ασκείται κυρίως σε άτομα ή ομάδες που βρίσκονται σε άσχημη οικονομική κατάσταση όπως: σε άστεγους, σε άνεργους, στα κορίτσια, σε κάποιες χώρες τα σκοτώνουν πριν μεγαλώσουν, γιατί θεωρούνται μεγάλο οικονομικό βάρος για την οικογένεια, που πρέπει να καταβάλει μεγάλη προίκα για να τα παντρέψει.
Β3. Αίτια Η αιτία του ρατσισμού έχει δύο όψεις. Από τη μία όψη βλέπουμε ότι η δική μας φυλή είναι ανώτερη πιο καλλιεργημένη, πιο έξυπνη, πιο πολιτιστική κτλ. Για παράδειγμα: Η ναζιστική Γερμανία είχε προφασιστεί τη γενετική καθαρότητα. Η Αγγλία της αποικιοκρατίας προφασίστηκε την πολιτιστική ανωτερότητα. Εμείς εδώ στην Ελλάδα, όταν έχουμε κρούσματα ρατσισμού, συνήθως αναζητούμε πρόσχημα στην εθνική μας καταγωγή, στην ελληνικότητά μας και στην ένδοξη ιστορία μας. Από τη δεύτερη όψη, η άλλη φυλή με κάποιο τρόπο μας απειλεί (αίσθημα φόβου) είτε στρατιωτικά, είτε πολιτιστικά, είτε ακόμη και στο επίπεδο εξεύρεσης εργασίας. Οι βασικότερες αιτίες όμως οποιασδήποτε μορφής ρατσισμού είναι: Οικονομικοί λόγοι (π.χ. Εκμετάλλευση αλλοδαπών, που αποτελούν φθηνά εργατικά χέρια). Έλλειψη παιδείας, οι απαίδευτοι γίνονται εύκολα θύματα προπαγάνδας. Δεν μπορούν να κρίνουν. Οι επιτήδειοι μπορούν να καλλιεργήσουν στους ανθρώπους αισθήματα κατωτερότητας ή να τους φανατίσουν εναντίον άλλων ομάδων. Εύκολα τελικά μπορούν να καλλιεργήσουν τον φόβο και την ανασφάλεια, όταν τα άτομα δεν διδάσκονται την αξία της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ειρήνης, του σεβασμού. Οικονομικά και πολιτικά προβλήματα μιας κοινωνίας. (Η βία, η εγκληματικότητα, η ανεργία, η φτώχεια δημιουργούν ένταση η οποία εκτονώνεται πάνω στους ξένους που γίνονται τα εξιλαστήρια θύματα). Επιθυμία ατόμων και λαών για απόκτηση δύναμης και εξουσίας. Συμφέροντα οικονομικά, εδαφικά, κοινωνικά, πολιτικά. Βαθμός επιρροής των θρησκευτικών δοξασιών. Ηθική εξαχρείωση. Οι άνθρωποι υιοθετούν ρατσιστικές αντιλήψεις προκειμένου να εκμεταλλευτούν τον συνάνθρωπό τους. Κοινωνική διαστρωμάτωση. Ανισότητα στην παροχή ευκαιριών. Η κοινωνική ισότητα είναι περισσότερο θεωρία παρά πρακτική. Προκαταλήψεις που δημιουργούνται από την οικογένεια, την παράδοση, από το περιεχόμενο των σπουδών του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Εθνικιστικά αίτια (Οι μικροί λαοί φοβούνται την αφομοίωσή τους από τους μεγάλους και ισχυρούς και χρησιμοποιούν τον εθνικισμό ως ασπίδα διασφάλισης της ταυτότητάς τους). Έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού. Οι πιο φανατικοί ρατσιστές είναι συνήθως εκείνοι που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και στερούνται αγάπης πρωτίστως για τον εαυτό τους και μετά για τους συνανθρώπους τους. Ως εκ τούτου εκδηλώνουν όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα απέναντι στους άλλους και ειδικότερα στους πιο ευάλωτους και αδύναμους κοινωνικά και σωματικά.
Β4. Επιπτώσεις – Συνέπειες
Οικονομική εκμετάλλευση ατόμων και λαών. Το άτομο αποδέχεται σκοταδιστικές αντιλήψεις με αποτέλεσμα την παρακώλυση της κριτικής σκέψης. Πνευματική ανελευθερία. Υπονομεύεται η δημοκρατική λειτουργία των θεσμών από την κυριαρχία της αδικίας, αναξιοκρατίας, την περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Περιθωριοποιούνται άτομα και ομάδες. Παρεμποδίζεται η δημιουργική τους συμμετοχή στην κοινωνία και η εξέλιξή τόσο των ίδιων όσο και της κοινωνίας. Στερεί από τους λαούς θύματα του ρατσισμού την ευκαιρία να αναπτύξουν πολιτισμό. Κυριαρχεί ο φόβος ανάμεσα στους ανθρώπους, δημιουργείται κοινωνική δυσλειτουργία. Τα άτομα δε συνεργάζονται αρμονικά. Συχνό είναι το φαινόμενο των εκδηλώσεων βίας από τους ρατσιστές. Ο εθνικισμός μπορεί να οδηγήσει σε πολεμικές συγκρούσεις. Παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Διεύρυνση χάσματος μεταξύ αναπτυγμένων χωρών και μη («κοινωνία δύο τρίτων»). Μειονότητες που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης κ.λπ.
Β5. Τρόποι αντιμετώπισης
Η παιδεία του λαού. Ώστε να αναπτύξει κριτική ικανότητα, να μην πέφτει θύμα προπαγάνδας. Η παιδεία πρέπει να είναι ανθρωπιστική. Να υπάρχει η μελέτη της ιστορίας, της κοινωνιολογίας, αλλά και της βιολογίας, Η πολιτική ηγεσία. Να μην ενθαρρύνει ρατσιστικές εκδηλώσεις. Παράλληλα πρέπει να ασκεί υπεύθυνη πολιτική για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, για τους αλλοεθνείς, για τις μειονότητες. Δημόσια και κατηγορηματική καταδίκη, στο ανώτατο επίπεδο, των περιστατικών ρατσιστικής και ξενοφοβικής βίας. Η διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης πρέπει να γίνεται στη σωστή της διάσταση. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι πολιτισμοί αλληλοσυμπληρώνονται και δεν υπάρχουν στεγανά ανάμεσα τους. Τα Μ.Μ.Ε. πρέπει να μην καλλιεργούν ρατσιστικές αντιλήψεις. Να προβάλλουν τα μηνύματα και των πνευματικών ανθρώπων. Οι πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ των λαών και η επαφή με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους είναι ένα μέσον καταπολέμησης του ρατσισμού.
Ο κάθε πολίτης πρέπει να διαθέτει κοινωνική συνείδηση. Να μπορεί να θέτει το συλλογικό καλό πάνω από το ατομικό. Η οικογένεια πρέπει να μην περνάει απαρχαιωμένες ιδέες και προκαταλήψεις στα νεαρά μέλη της. Οι Διεθνείς Οργανισμοί από τη μεριά τους μπορούν να επιβάλλουν κυρώσεις , οικονομικές ή διπλωματικές, σε όλους όσους καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν σέβονται την ανθρώπινη υπόσταση του κάθε ατόμου. Βελτίωση της ανταπόκρισης της δικαιοσύνης με αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα ώστε να βελτιωθεί το εύρος και η εφαρμογή της επιβαρυντικής περίστασης του ρατσιστικού κινήτρου.
Β6. Στατιστικές έρευνες Η πραγματική έκταση της ξενοφοβικής βίας στην Ελλάδα είναι άγνωστη. Οι κυβερνητικές στατιστικές δεν είναι αξιόπιστες, λόγω της αποτυχίας του συστήματος της ποινικής Δικαιοσύνης στην έρευνα και δίωξη εγκλημάτων μίσους. Σοβαρό πρόβλημα είναι και ότι τα θύματα, ιδίως οι μετανάστες χωρίς χαρτιά, αποφεύγουν να καταγγέλλουν τα εγκλήματα. Η Ελληνική κυβέρνηση αναφέρει ότι σε όλη τη χώρα το 2009 έγιναν μόνο δύο εγκλήματα μίσους, ενώ το 2008 ένα. Τον Μάιο 2012 ο αρμόδιος εισαγγελέας της Αθήνας που έχει λόγω αρμοδιότητας όλες τις πληροφορίες όσον αφορά τα εγκλήματα μίσους είπε στην Human Rights Watch ότι από το 2011 υπάρχουν εννέα υπό εξέταση υποθέσεις ως πιθανά εγκλήματα μίσους. Οι πηγές των μη κυβερνητικών οργανώσεων βοηθούν να καλυφθούν τα κενά. Τον Ιούνιο του 2011, ο διευθυντής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Νικήτας Κανάκης, εκτιμούσε ότι στην κλινική της οργάνωσης στην Αθήνα είχαν περιθάλψει 300 θύματα ρατσιστικών επιθέσεων. Ο Τζανέτος Αντύπας, επικεφαλής της Ελληνικής μη κυβερνητικής οργάνωσης (ΜΚΟ) Πράξις είπε ότι είχαν περιθάλψει 200 θύματα κατά την ίδια περίπου περίοδο. Τέλος, ένα δίκτυο ΜΚΟ κατέγραψε 63 περιστατικά μεταξύ του Οκτώβρη και του Δεκέμβρη 2011 στην Αθήνα και την Πάτρα. Η Ελλάδα έχει σαφείς υποχρεώσεις σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο των ανθρώπινων δικαιωμάτων να λαμβάνει αποτελεσματικά μέτρα για να αποτραπεί η ρατσιστική και ξενοφοβική βία, να εξεταστούν και να διωχθούν οι δράστες και πρέπει να καταδικάζει δημόσια και απερίφραστα αυτή τη βία. Αυτές οι υποχρεώσεις ισχύουν ανεξάρτητα από το εάν οι δράστες είναι υπάλληλοι του κράτους. Επίσης μία μεγάλη έρευνα έγινε από την Ελληνική Επιτροπή Συνεργασίας μαζί με τη UNICEF και διενήργησε για λογαριασμό τους η εταιρία ΚΑΠΑ RESEARCH. Μερικά από τα συμπεράσματα της έρευνας σε γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές είναι τα εξής:
1. Γονείς Το 51,7% δηλώνει ότι η παρουσία των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία τους προκαλεί ανησυχία και το 16,2% των γονιών δηλώνει ότι η παρουσία των ξένων τους ενοχλεί. Αδιάφορο εμφανίζεται το 17,1% ενώ μόνο ο ένας περίπου στους 10 γονείς (11,6%) δηλώνει ότι η νέα αυτή πολυπολιτισμική πραγματικότητα του φαίνεται ενδιαφέρουσα. Ως φυσιολογικό γεγονός σχολιάζουν την παρουσία των παιδιών των μεταναστών στα σχολεία της χώρας μας το 42,6% των γονέων, ενώ ως θετικό γεγονός κρίνεται από το 11%. Αντίθετη άποψη εκφράζει το 42% των γονέων. Για το 34% η παρουσία των ξένων θεωρείται μάλλον αρνητικό γεγονός ενώ το 8% πιστεύει ότι η συνύπαρξη αυτή συνιστά απειλή. Μόνο οι 4 στους 10 γονείς πιστεύουν ότι τα παιδιά των αλλοδαπών στην Ελλάδα θα πρέπει να μπορούν να γράφονται σε οποιοδήποτε ελληνικό σχολείο. Η πλειοψηφία των γονέων πιστεύει ότι θα πρέπει να γράφονται μόνο σε ειδικές τάξεις / τμήματα για αλλοδαπούς (29,2%) ή σε άλλα σχολεία που θα είναι ειδικά και μόνο για παιδιά αλλοδαπών. Ο ένας στους δύο γονείς (50,5%) δηλώνει ότι θα τον ενοχλούσε εάν στο σχολείο που πηγαίνει το παιδί του φοιτούσε σημαντικός αριθμός αλλοδαπών μαθητών. Μάλλον δεν θα τους ενοχλούσε δηλώνει το 14,1%, ενώ σίγουρα δεν θα τον ενοχλούσε δηλώνει ο ένας στους τρεις (34,3%) 2. Εκπαιδευτικοί Αυτοαξιολογώντας την εκπαιδευτική τους επάρκεια και δεξιότητες για τη διδασκαλία των αλλοδαπών μαθητών, οι εφτά στους δέκα δασκάλους και καθηγητές θεωρούν ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί δεν είναι επαρκώς καταρτισμένοι για να διδάξουν τα παιδιά των αλλοδαπών, γεγονός αρκετά σοβαρό εάν αναλογιστούμε την εκτίμησή τους, ότι αριθμός των αλλοδαπών μαθητών θα αυξηθεί μέσα στην επόμενη πενταετία. Το σχολείο, ένας από τους βασικούς χώρους κοινωνικοποίησης και διαμόρφωσης της προσωπικότητας των νεαρών ατόμων, εμφανίζεται σε πολλές περιπτώσεις να είναι ένας χώρος διακρίσεων. Ο ένας στους τρεις ερωτώμενους δασκάλους και καθηγητές απαντά ότι "από την εμπειρία του γίνονται διακρίσεις εις βάρος των αλλοδαπών μαθητών στα ελληνικά σχολεία". Η συνήθης αντίδραση των εκπαιδευτικών όταν γίνονται μάρτυρες τέτοιων περιστατικών εκτιμάται πως είναι η επέμβαση υπέρ του θιγόμενου μαθητή (74%). Μόνο το 38,1% των εκπαιδευτικών πιστεύει ότι τα παιδιά των αλλοδαπών θα πρέπει να μπορούν να γράφονται σε οποιοδήποτε ελληνικό σχολείο. Η πλειοψηφία πιστεύει ότι θα πρέπει να γράφονται σε τάξεις ειδικές για αλλοδαπούς ή να γράφονται σε άλλο σχολείο ειδικό, για αλλοδαπούς. Αν και οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί θεωρούν την παρουσία των παιδιών των αλλοδαπών στα σχολεία της χώρας ως φυσιολογικό γεγονός και το 11,1% ως θετικό γεγονός, εν τούτοις το 26,7% κρίνει την παρουσία αυτή ως αρνητικό γεγονός, ενώ το 3,3% τη θεωρεί απειλή. Στην ερώτηση "θα σας ενοχλούσε ή όχι αν στο σχολείο που διδάσκετε φοιτούσε σημαντικός αριθμός αλλοδαπών παιδιών;", "όχι δεν θα με ενοχλούσε" απαντά το 67,9%. Ωστόσο τρεις στους δέκα εκπαιδευτικούς δηλώνουν ότι θα τους ενοχλούσε.
3. Μαθητές Οι Έλληνες μαθητές εμφανίζονται ως η πιο ανοικτή και ανεκτική κοινωνική ομάδα στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα, που εισάγουν οι αλλοδαποί συμμαθητές τους στις σχολικές κοινότητες. Το 71,8% των μαθητών εκφράζει θετική γνώμη για τους αλλοδαπούς συμμαθητές του. Έξι στους δέκα (59,5%) δηλώνουν ότι δεν θα τους ενοχλούσε εάν στο σχολείο τους φοιτούσε σημαντικός αριθμός αλλοδαπών παιδιών, ενώ το 55,1% δεν θα το ενοχλούσε η φοίτηση, στην ίδια τάξη, αλλοδαπών μαθητών. Το 46,2% των μαθητών πιστεύει ότι τα παιδιά από άλλες χώρες θα πρέπει να μπορούν να γράφονται σε οποιοδήποτε ελληνικό σχολείο. Το 24,5% πιστεύει ότι θα πρέπει να γράφονται σε ειδικές τάξεις για αλλοδαπούς, και το 20,6% ότι θα πρέπει να γράφονται σε ειδικό σχολείο μόνο για αλλοδαπούς. Οι μαθητές των δημοτικών σχολείων είναι οι περισσότερο ανοιχτοί στη σχέση με τους αλλοδαπούς συμμαθητές τους, συγκριτικά με τους μαθητές των γυμνασίων και των λυκείων. Οι θετικές απαντήσεις των μαθητών των δημοτικών σχολείων ως προς την παρουσία των αλλοδαπών μαθητών στα σχολεία και τις τάξεις, αλλά και την επιθυμία σύναψης στενότερων φιλικών δεσμών με τα παιδιά αυτά, συγκεντρώνουν ποσοστά μεγαλύτερα έως και κατά είκοσι ποσοστιαίες μονάδες συγκριτικά με τις αντίστοιχες απαντήσεις των μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ενδεικτικά; Θετική γνώμη για τους αλλοδαπούς μαθητές εκφράζει το 88% των μαθητών του δημοτικού. Το 75,6% δηλώνει ότι έχει φίλο αλλοδαπό. Το 86,8% δέχεται να μοιραστεί το θρανίο του με παιδί άλλης εθνικότητας. Το 60% πιστεύει ότι τα παιδιά από άλλες χώρες θα πρέπει να μπορούν να γράφονται σε οποιοδήποτε ελληνικό σχολείο. Το μορφωτικό επίπεδο των γονέων εμφανίζεται να επηρεάζει και το βαθμό ανεκτικότητας των παιδιών τους για τους αλλοδαπούς μαθητές. Μόρφωση και Ξενοφοβία παρουσιάζονται ως δύο μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα. Κατά συνέπεια, τα παιδιά γονέων με ανώτερη / ανώτατη μόρφωση είναι χαρακτηριστικά πιο ανεκτικά στο "διαφορετικό" από τα παιδιά γονέων με στοιχειώδη μόρφωση. Τέλος, οι Έλληνες μαθητές θα διαφωνούσαν να σηκώνει την ελληνική σημαία, στις εθνικές γιορτές, αλλοδαπός συμμαθητής τους που αρίστευσε στο σχολείο του, σε ποσοστό 48,6% έναντι του 34,1% που θα συμφωνούσε. Εξαίρεση αποτελούν οι μαθητές του δημοτικού όπου στην πλειοψηφία τους θα επικροτούσαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο (52,1%).
Β7. Διάφορα παραδείγματα και άρθρα 7.1 Γραμμένο από ένα παιδί από την Αφρική. Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος Κι εσύ λευκέ άνθρωπε… Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι Και λες εμένα έγχρωμο; 7.2 «Κανείς δεν γεννιέται μισώντας ένα άλλο άτομο λόγω του χρώματος του δέρματός του, ή λόγω του background του ή της θρησκείας του. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να μισούν, και εφόσον μάθουν να μισούν, μπορούν να μάθουν να αγαπάνε, επειδή η αγάπη έρχεται πολύ πιο φυσικά στην ανθρώπινη καρδιά από το αντίθετό της». Νέλσον Μαντέλα “Δεν καταπολεμείς το ρατσισμό με ρατσισμό, ο καλύτερος τρόπος να το κάνεις είναι με την αλληλεγγύη,” Robert George “Bobby” Seale (1936), Ακτιβιστής ‘’Φανατικός είναι κάποιος που δεν θέλει ν’ αλλάξει γνώμη και δεν θέλει ν’ αλλάξει θέμα’’. Ουίνστον Τσώρτσιλ, 1874-1965, Βρετανός Πρωθυπουργός , Νόμπελ 1953 ‘’Αυτοί που θέλουν σώνει και καλά να «προσβληθούν», θα ανακαλύψουν μια πρόκληση σε οτιδήποτε. Δεν είναι ποτέ δυνατό να προσαρμοσθούμε όσο χρειάζεται για να φανούμε ευχάριστοι στους φανατικούς και είναι μειωτικό να κάνουμε μια τέτοια προσπάθεια’’. Christopher Hitchens, 1949-2011, Βρετανοαμερικανός συγγραφέας & δημοσιογράφος
7.3 Κου Κλουξ Κλαν Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το έμβλημα της ΚΚΚ Με τον όρο Κου Κλουξ Κλαν (Ku Klux Klan, KKK) αναφερόμαστε κυρίως σε δύο διακριτές τρομοκρατικές οργανώσεις που έδρασαν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και υποστήριξαν το ιδεολόγημα της υπεροχής των λευκών έναντι των άλλων φυλών, τον αντισημιτισμό, τον ρατσισμό και την ομοφοβία, καθώς και την αυτοχθονία. Αυτές οι οργανώσεις χρησιμοποίησαν συχνά την τρομοκρατία, τη βία και πράξεις εκφοβισμού, για να καταπιέσουν τους Αφροαμερικανούς και άλλες φυλετικές ομάδες. Η ίδρυση της πρώτης Κου Κλουξ Κλαν χρονολογείται στις 24 Δεκεμβρίου 1865 στο Πουλάσκι του Τενεσί, αμέσως μετά τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο. Ιδρύθηκε από έξι βετεράνους των Ομόσπονδων Πολιτειών και η δράση της διήρκεσε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1870. Η ονομασία «Κου Κλουξ Κλαν» προήλθε από σύνθεση της ελληνικής λέξης κύκλος (Κου Κλουξ) και της αγγλικής clan (φυλή). Το 1915 δημιουργήθηκε μία δεύτερη διακριτή οργάνωση, στο όρος Στόουν της Ατλάντα, με ιδρυτή τον συνταγματάρχη και ιεροκήρυκα διαφόρων θρησκευτικών αδελφοτήτων Γουίλιαμ Τζόζεφ Σίμονς. Έφτασε στην ακμή της στη δεκαετία του 1920, περίοδο κατά την οποία διέθετε περισσότερα από 4.000.000 μέλη. Διαμορφώθηκε περισσότερο στα πρότυπα μίας αδελφότητας και ένα από τα κυριότερα σύμβολα της οργάνωσης υπήρξε ο καιόμενος σταυρός, ενισχύοντας το φυλετικό ρατσισμό της Κου Κλουξ Κλαν του 19ου αιώνα με την επιθετικότητα έναντι του Ρωμαιοκαθολικισμού και των Εβραίων αλλά και την ξενοφοβία. Κατά τη δεκαετία του 1930, ο αριθμός των μελών της μειώθηκε σημαντικά, μέχρι την προσωρινή διάλυσή της το 1944. Στη νεότερη ιστορία της, η Κου Κλουξ Κλαν ταυτίζεται με μικρότερες μεμονωμένες ομάδες, ενίοτε συνδεδεμένες με άλλες ακροδεξιές οργανώσεις, αριθμώντας στα τέλη του 20ου αιώνα μερικές χιλιάδες μέλη. 7.4 Γυναίκες θύματα κοινωνικού και θρησκευτικού ρατσισμού Νοεμβρίου 23rd, 2009 Ξεκινήστε διαβάζοντας αυτή την είδηση , που όπως ξεκινά μοιάζει με παραμύθι (την είδαμε εδώ: http://inconue.wordpress.com/2009/07/09/%CE%BF%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82%CF%84%CE%B7%CF%82%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CE%BB%CE%B1%CF%82/
και ότι προέρχεται αυτούσιο από εκείνο το μπλογκ, το έχουμε με πλάγια): Η Marwa El-Sherbini, 31 ετών, έφτασε στη Γερμανία πριν τρία χρόνια, συνοδεύοντας τον σύζυγό της Ali El-Sherbini, που ολοκλήρωνε τη διδακτορική του διατριβή στη φαρμακολογία, στο Ινστιτούτο Max Planck της Δρέσδης. Η Marwa ήταν φαρμακοποιός και μέλος της εθνικής ομάδας handball της Αιγύπτου. Τις σπουδές του συζύγου χρηματοδοτεί το Αιγυπτιακό κράτος, και η διατριβή επρόκειτο να υποστηριχτεί σε λίγους μήνες. Η μικρή οικογένεια επρόκειτο να επιστρέψει στην Αίγυπτο πριν το τέλος του χρόνου.
Η Μάρουα Αλ-Σερμπίνι. Προετοιμαστείτε για τα χειρότερα και συνεχίστε στην περίληψη της ιστορίας αυτής, με κάποιες διορθώσεις επί του πρωτοτύπου: Ένα χρόνο πριν, η Marwa με την κλασική μαντήλα που φορούν οι μουσουλμάνες (και που αν δεν τη φορούν θεωρούνται από τους ομοθρήσκους τους πόρνες κτλ) πήγε το γιο της στην παιδική χαρά. Σε μια κούνια καθόταν ο 28χρονος Alex W., άνεργος Γερμανικής καταγωγής που επαναπατρίστηκε από τη Ρωσία. Η Marwa του ζήτησε να κατέβει από την κούνια, για να ανεβάσει το γιο της. Τότε αυτός την προσέβαλε : ισλαμίστρια, βρωμιάρα, πόρνη, τρομοκράτισσα, και της επιτέθηκε προσπαθώντας να της βγάλει την μαντήλα. Εκείνη του έκανε μήνυση για ρατσιστική προσβολή και ρατσιστική βία. Ο Alex W. καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό, σε πρόστιμο 780 ευρώ. Η ποινή του κρίθηκε μικρή και ο εισαγγελέας άσκησε έφεση, με την προοπτική μιας ενδεχόμενης φυλάκισης. Πολύ περισσότερο, που ο Alex W. είπε στην απολογία του, πως δεν θα προσέβαλε ποτέ κάποιον, παρά μόνο άν ήταν ίσος του. Η υπόθεση έφτασε στο εφετείο της Δρέσδης, την Τετάρτη 1η Ιουλίου 2009, παρόντος του συζύγου της Ali El-Sherbini και του τρίχρονου πλέον παιδιού της. Την ώρα που κατέθετε η Marwa, έγκυος 3 μηνών στο δεύτερο παιδί τους, ο κατηγορούμενος της επετέθη με στιλέττο και της κατάφερε 18 πλήγματα, από τα οποία και υπέκυψε, μέσα στην αίθουσα του εφετείου. Ο Ali, που έσπευσε σε βοήθειά της, δέχτηκε κι αυτός μια μαχαιριά, και ακόμα χειρότερα, οι αστυνομικοί που κλήθηκαν να βοηθήσουν (μέσω inerphone, γιατί δεν υπήρχαν αστυνομικοί μέσα στην αίθουσα), θεώρησαν ότι ο Ali ήταν ο επιτιθέμενος (αφού είχε αράβικη φάτσα) και τον πυροβόλησαν. Όταν συνήλθε από το κώμα σε νοσοκομείο της Δρέσδης, έμαθε ότι είχε χάσει τη γυναίκα του και το δεύτερο παιδί του… Το πρώτο παιδί το παρακολουθούσαν ψυχολόγοι. Ο εισαγγελέας είπε, πως επρόκειτο για μία πράξη ξενόφοβη ίσως, αλλά για μενονωμένο περιστατικό από ανισόρροπο δράστη.
Την Κυριακή 5 Ιουλίου, ήρθε η οικογένεια της Marwa να παραλάβει τη σορό της, για να την κηδέψει την Δευτέρα στην Αλεξάνδρεια. Την ίδια μέρα έδινε διαδήλωση στη Δρέσδη, διαδήλωση, που μεταξύ άλλων καταδίκαζε τη σιωπή των γερμανικών και ευρωπαϊκών μηδίων. Κάποια λίγα για την αιτιολόγηση των κινήτρων του δράστη από εδώ: http://inconue.wordpress.com/2009/07/09/%CE%BF%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82%CF%84%CE%B7%CF%82%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CE%BB%CE%B1%CF%82/#comm ent-1076(διατηρούμε την αρχική ορθογραφία): «Ο δολοφόνος ήταν από τους ομογενείς που γύρισε στην “πατρίδα”, όμως και εκεί ήταν παρίας, άνεργος και θυμωμένος. Κάτι ξέρουν και οι έλληνες με τους ομογενείς τους και το πρόσφατο περιστατικό με τον αυτόχειρα δολοφόνο στο Ρέντη. Στις συγκεκριμένες συνθήκες είτε ήταν εβραία είτε μαύρη, Ινδή, Πακιστανή είτε οτιδήποτε αναγνωρίσιμο από σύμβολα ή χρώμα θα τα άκουγε, δεν νομίζω ότι ήταν η μαντήλα ειδικά. Το ¨αίτημα” της Μάρβα πυροδότησε ποιός ξέρει τι οργή. Την είπε λοιπόν τρομοκράτη και πουτάνα (για το μαντήλι και το φύλο υποθέτω). Τώρα στα κράτη της πρώην Αν. Γερμανίας είναι πλήθος τα περιστατικά βίας εναντίον ξένων. Εδώ να σκεφτούμε αν μια ξένη στη Αθήνα πήγαινε στην αστυνομία να καταγγείλει παρόμοια συμπεριφορά τι αντιμετώπιση θα είχε στην αστυνομία. Και επίσης στην Γερμανία αν κανένας στραβοκοίταζε κανένα εβραίο επίσης. Εκεί το δικαστήριο του βάζει πρόστιμο 780€. Και μπροστά στο δικαστήριο της είπε “εσύ δεν έχεις δικαίωμα να ζεις εδώ”! Ο ίδιος κάνει έφεση και την χάνει, το δικαστήριο του βάζει τώρα πρόστιμο 2.800€!! Και τότε γίνεται το κακό, με την απόφαση, φαίνεται ότι τρελάθηκε με την απόφαση, η μουσουλμάνα τώρα, “μες το σπίτι μας” φαίνεται άλλωστε η λύσσα με τις 18 μαχαιριές. Στην Γερμανία δεν υπάρχουν σε τέτοια δικαστήρια αστυνομίες μόνο σε σημαντικές περιπτώσεις. Τώρα μετά το γεγονός λένε να βάλουν αστυνομία. (Και μετά τον φόνο τον Απρίλη μέσα στο δικαστήριο από έναν 60χρονο της ετεροθαλούς αδελφής του για κληρονομικά που μετά αυτοκτόνησε … Άσε που οι ομογενείς στην Γερμανία (από τη Ρωσία και λοιπές τ. ανατολικές χώρες) δεν παίρνουν πλέον αυτόματα υπηκοότητα ενώ τα παιδιά των ξένων με μακρόχρονη παραμονή που γεννιούνται εκεί από το 2002 παίρνουν αυτόματα υπηκοότητα. (ήρθαν οι μαυροκέφαλοι να διώξουν τα ξανθά δηλαδή ένα πράμα) … Στη Σαξονία ειδικά όπου και η Δρέσδη, πρόσφατα ολόκληρη κωμόπολη κυνήγαγε 8 Ινδούς να τους λιντσάρει. … Ο αστυφύλακας που τελικά επενέβη και φυσικά δεν θα βάραγε τον άριο- ήταν απέξω ως μάρτυρας σε επόμενη δίκη.» Διαβάστε και για την απήχηση του θέματος στην Αίγυπτο: http://www.tvxs.gr/v16045 Χιλιάδες Αιγύπτιοι βγήκαν στους δρόμους να διαδηλώσουν αυτή την εβδομάδα, διαμαρτυρόμενοι για τη δολοφονία μιας συμπατριώτισσας τους – εγκύου γυναίκας, η οποία δολοφονήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα σε γερμανικό δικαστήριο, από Γερμανό που κατηγορείτο για ρατσιστική εξύβριση εναντίον της. Οι Αιγύπτιοι διαδήλωσαν φωνάζοντας συνθήματα όπως «Κάτω η Γερμανία». «Ήταν φανερό πως επρόκειτο για ρατσιστική επίθεση ενός φανατικού», δήλωσε ο εισαγγελέας Κρίστιαν Αβενάριους, ο οποίος, επίσης, χαρακτήρισε τον δράστη ως έναν άνθρωπο γεμάτο με μίσος ενάντια στους Μουσουλμάνους.
Η σωρός της Αλ Σερμπίνι μεταφέρθηκε στο Κάιρο την Κυριακή, όπου την υποδέχτηκαν συγγενείς της και ο Γερμανός πρέσβης, ενώ στην κηδεία της παρευρέθηκαν μέλη του Κοινοβουλίου, καθώς και ο εκπρόσωπος της Κοπτικής Χριστιανικής Εκκλησίας και άλλοι. Κεντρικός δρόμος στην πατρίδα της θα πάρει το όνομα της ενώ ο Τύπος την αποκαλεί «μάρτυρα της μαντίλας». Η Αλ Σερμπίνι είχε μετακομίσει στην Γερμανία το 2005 μαζί με τον σύζυγό της και γενετικό ερευνητή, Έλγουι Οκάζ. Αρχικά διέμεναν στο Βερολίνο και το 2008 μεταφέρθηκαν στην Δρέσδη, όπου ο Οκάζ βρήκε δουλειά στο Ινστιτούτο Μαξ-Πλανκ. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Αιγυπτιακός Οργανισμός Φαρμάκων κάλεσε σε μποϊκοτάζ των Γερμανικών φαρμάκων – ένεκα του ότι η Αλ-Σερμπίνι ήταν φαρμακοποιός. «Δεν χρειάζεται να είσαι Μουσουλμάνος για να αντιτίθεσαι στην αντιμουσουλμανική συμπεριφορά, όπως δεν χρειάζεται να είσαι Εβραίος για να αντιτίθεσαι στην αντισιμιτική συμπεριφορά», υπογράμμισε ο Στέφαν Κράμερ, Γενικός Γραμματέας του Μουσουλμανικού και Εβραϊκού Συμβουλίου της Γερμανίας. «Πρέπει να συνασπιστούμε όλοι ενάντια σ” αυτή την απανθρωπιά». Από τη μεριά του ο εκπρόσωπος τύπου της γερμανικής κυβέρνησης, Τόμας Στεγκ, δήλωσε πως η Καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ αντέδρασε «πολύ συναισθηματικά» στο περιστατικό, ενώ προσέθεσε ότι «αν υπάρχει ένα ξενοφοβικό, ρατσιστικό υπόβαθρο σε αυτή την υπόθεση, η κυβέρνηση εννοείται πως το καταδικάζει». Τέλος, ο Σεΐχης Μουχαμάντ Σαγίντ Ταντάουι, ο πιο αξιοσέβαστος κληρικός της Αιγύπτου, αποκάλεσε τον δράστη «δολοφόνο» και την Αλ Σερμπίνι «μάρτυρα». Πάντως, συνέστησε ηρεμία, καθώς «πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό», και εξέφρασε τις ελπίδες του ότι ο φόνος δεν θα βλάψει τον διάλογο ανάμεσα στη Δύση και το Ισλάμ.» Να σας κάνουμε και μια μικρή ενημέρωση από το http://www.tvxs.gr/v18959, όπου μαθαίνουμε ότι ο Άλεξ Β. δικαζόταν ακόμα στις 26 Οκτωβρίου και είχε γίνει εισαγγελική πρόταση να καταδικαστεί σε ισόβια: «Οι ψυχίατροι που εξέτασαν τον κατηγορούμενο αποφάνθηκαν πως δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι έχει μειωμένο καταλογισμό ή πάσχει από κάποια ασθένεια.» Φρίξατε; Το ίδιο κι εμείς! Πάμε και σε μερικές ακόμα φρικτές ειδήσεις: http://freemaryamandmarzieh.agazilos.org/2009/09/02/be-a-muslim-again-ordie/comment-page-1/#comment-304: «Δείτε και τι έκανε το 2008 ένας Σαουδάραβας κληρικός της «Επιτροπής για την προώθηση της Αρετής και την παρεμπόδιση της Κακίας» στη λατρεμένη για τους απανταχού ισλαμιστές Σαουδική Αραβία. Η 26χρονη αδελφή του ανακοίνωσε στην οικογένειά της ότι θεωρεί το δρόμο του Χριστού πιο αγνό και πιο άγιο από όλους. Τότε ο αδελφός της μπήκε στο δωμάτιό της, άνοιξε το λάπτοπ της, και βρήκε σημειώσεις της και τη διεύθυνση του χριστιανικού φόρουμ όπου σύχναζε. Μετά από βρισιές και απειλές την κλείδωσε στο δωμάτιό της για τέσσερις ώρες, και σ’ εκείνο το διάστημα εκείνη έγραψε το ποίημα που δημοσιεύεται εδώ σε αραβικά και αγγλικά. http://www.facetofaceintercultural.com.au/wp-content/uploads/2008/09/fatima-almutairis-poem.pdf Και μετά ο στοργικός αδελφός, επειδή εκείνη δεν αρνιόταν τη νέα πίστη της, της έκοψε τη γλώσσα και την έκαψε ζωντανή…» Επίσης, γνωρίζουμε ότι οι αποστάτες από το Ισλάμ είναι σε γενικές γραμμές καταδικασμένοι σε θάνατο ανεξαρτήτως φύλου. Όμως όσο κι αν ψάξαμε στα σχετικά, δεν είδαμε να δολοφονείται κανένας άντρας αποστάτης μέσα σε 4 ώρες, χωρίς να γίνει μια σοβαρή προσπάθεια να τον μεταπείσουν. Για παράδειγμα ο Αμπντούλ Ραχμάν
φυλακίστηκε για αρκετό καιρό στο Αφγανιστάν και τον απειλούσαν με την ποινή του θανάτου. Υπεισέρχεται βέβαια και το στοιχείο της περίφημης «οικογενειακής τιμής» που όλως περιέργως, θίγεται περισσότερο από τις πράξεις των θηλέων μελών μιας οικογένειας: Οι Μαρυάμ Ρόσταμπουρ και Μαρζιέχ Εσμαϊλαμπάντ φυλακίστηκαν για 259 ημέρες για να «απαρνηθούν τον Χριστό», κι αυτό επειδή έπεσαν στα χέρια ενός ισλαμικού κράτους κι όχι ενός ισλαμιστή αδελφού, όπως εκείνου του Σαουδάραβα που θεώρησε ότι έπρεπε στα γρήγορα να ξεπλύνει τη ντροπή της οικογένειας με αίμα.
Β8. Συμπεράσματα Το φαινόμενο του ρατσισμού, δυστυχώς, ξεκινάει από πολύ παλιά. Η έλλειψη παιδείας, ο εθνικισμός, η επιθυμία ατόμων και λαών για απόκτηση δύναμης και εξουσίας, οι προκαταλήψεις και πολλά άλλα είναι τα αίτιά του. Δεν υπάρχει ελπίδα να σταματήσει αν δεν γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια από τα κράτη και τους πολίτες τους να ενημερωθούν για την αξία της διαφορετικότητας, να αποκτήσουν παιδεία και κοινωνική συνείδηση. Η προσπάθεια είναι δύσκολη αλλά αξίζει για την ομαλή συνύπαρξη των λαών και την ευημερία τους.
Β9. Πηγές Ανάπηροι: Από τον Ξενοφώντα Ι. Κοντιάδη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου http://www.ethnos.gr 18-11-2008. Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr. Κου Κλουξ Κλαν: Βικιπαίδεια http://www.slideshare.net/mariagk/ss-8243143 Η «μάχη της μαντίλας»: Ρατσισμός σε προοδευτική συσκευασία του Μιχάλη Βουρεκά 19 Ιουνίου 2011 http://enthemata.wordpress.com/2011/06/19/vourekas/ Την ημέρα που είπε ότι ο Πρόεδρος της Αμερικής δεν έχει «εντόσθια»: Συνέντευξη που έδωσε το 1957 ο Λούις Αρμστρονγκ http://www.iefimerida.gr/tag "Μίσος στους δρόμους" - Ξενοφοβική βία στην Ελλάδα http://elawyer.blogspot.gr/2012/07/blog-post_10.html Ο ρατσισμός στις ΗΠΑ http://www.sek-ist.gr/EA/Papers/784/19.htm Δεν είμαι ρατσιστής… αλλά! Της Μαρίας Χρυσάνθου http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/den-eimai-ratsistis-alla-tis-marias-xrysanthoy Επίτροπος Χάμμαρμπεργκ: Ρατσιστική βία κατά των Ρομά και των ΑΜΕΑ στη Σλοβακία Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη, 21 Δεκεμβρίου 2011 12:02 http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=9&artid=123083 «Κυρία μου, αν δεν μπορείς να απογραφείς, κάτσε στο νησί σου να πεθάνεις»! 22.02.2012 12:05 http://www.iefimerida.gr/node/37935#ixzz2M52z7YsO Η ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ Διακήρυξη της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία Σάββατο, Δεκεμβρίου 03, 2011 http://medlabgr.blogspot.gr/2011/12/blog-post_03.html