PB- PP B- 8/6342 BELGIE(N) - BELGIQUE
AFGIFTEKANTOOR ANTWERPEN X Toelatingsnummer P408993
DRIEMAANDELIJKS TIJDSCHRIFT | NR. 96 JUNI-JULI-AUG 2018
Wereld
Actueel
Mobiliteit
Wereldwijde druk op activisten.
We moeten de mensen terug de moed voor de strijd geven.
Met tram 11 naar ‘t stad? Het is me wat!
p 15
p5
p 11
1
| VIB 96
Affiche! Ontwerpwedstrijd & tentoonstelling
Het verzet van mensen tegen onrecht en discriminatie, voor rechten en gelijkwaardigheid, voor de bescherming van het milieu en de samenleving … Literatuur, architectuur, schilderkunst, kunsten in het algemeen verbeelden dikwijls onrecht en het verzet daartegen en spreken zo heel direct het publiek aan. We dagen je uit om met jullie ontwerp de jongeren van vandaag en morgen te beroeren.
Wedstrijd De wedstrijdopdracht is dat je een eigen creatie maakt van de affiche. Met een hedendaagse invulling, maar ook met een blik naar de toekomst. Voor jouw interpretatie hoef je je niet tot drukwerk te beperken (maar het mag gerust). Je kan je uiten via papier, multimedia, foto, web. De technieken vul je vrij in. Je voelt aan wat de beste ‘tool’ is om jouw interpretatie te verbeelden. Maar we verwachten ook van je dat je je gekozen poster onderzoekt vooraleer je aan je eigen versie begint.
Doe mee! Op de website www.amsab.be vind je de affiches digitaal. Uit de 100 affiches kies je er één of meerdere. Per aparte reeks kan je onderaan je keuze maken via het inschrijvingsformulier. De gekozen affiche(s) ontvang je in hoge resolutie in jouw mailbox. Deelname aan de wedstrijd is gratis, maar alle aanmaakkosten van de ingezonden werken worden door de deelnemer gedragen. De werken kunnen tussen 10 en 14 september 2018 binnengebracht worden op volgende adressen: Amsab-ISG Bagattenstraat 174, 9000 GENT, 09/2240079, info@amsab.be Linx+ Brussel Watteeustraat 10 , 1000, Brussel Linx+ Antwerpen Ommeganckstraat 35, 2018 Antwerpen, linx+.antwerpen@abvv.be Op donderdag 27 september vindt de prijsuitreiking plaats in het Stedelijk Lyceum Cadix in Antwerpen.
Edito Samen, Strijd, Zekerheid. Verder in dit nummer van Vakbond in Beweging staat een dubbelinterview met 2 van de 3 C’s van het socialisme in Vlaanderen. ’t Is te zeggen: met Caroline Copers, algemeen secretaris van het Vlaams ABVV en met John Crombez, voorzitter van sp.a. De 3de socialistische C is Paul Callewaert van de mutualiteit, maar dit geheel ter zijde. De aanleiding voor dit interview waren twee van de talrijke congressen die dit voorjaar gehouden zijn. Het Vlaams ABVV formuleerde in mei ‘slimme antwoorden voor de vakbond van morgen’ op zijn 10de statutair congres. De partij had het in maart over het ‘nieuw socialisme’ op haar GO LEFT-congres. Toeval of niet, twee takken van de socialistische beweging keken in dezelfde periode naar de snel veranderende wereld en voerden een interne discussie over hoe, elk vanuit de eigen rol, antwoorden op die evolutie kunnen formuleren. Uit het gesprek blijkt in elk geval dat partij en vakbond die antwoorden in een zelfde richting zoeken. Al die snelle en grote veranderingen komen voor vele mensen bedreigend over. Links moet daar terug ‘zekerheid’ tegenover zetten. De zekerheid dat niemand wordt achtergelaten en dat iedereen er op vooruit gaat. Om een eenvoudig beeld te gebruiken: ouders moeten terug de zekerheid hebben
dat hun kinderen het in toekomst beter zullen hebben. Gezien de grote en complexe problemen kan dat alleen maar met collectieve oplossingen. We moeten de bevolking terug tonen dat we alleen samen en solidair de dingen ten goede kunnen keren. Er moet komaf gemaakt worden met het rechts egoïsme dat de schuld voor tegenslag bij het individu legt. En ‘last but not least’ moeten we de mensen ook overtuigen dat die noodzakelijke collectieve oplossingen er maar zullen komen als ze er samen strijd voor voeren. Sociale strijd om de vele goede dingen in ons land te beschermen én sociale strijd om wat beter kan ook beter te maken. Samen, strijd en zekerheid. Dat was mijn conclusie toen ik het interview met John en Caroline las. Maar lees het vooral snel zelf en vorm je eigen mening. Met het ABVV-regio Antwerpen hebben we echter niet gewacht op dit interview om zelf in het offensief te gaan. In de zes maanden tot aan de gemeenteraadsverkiezingen voeren we de campagne ‘Ja, ik wil het anders in Antwerpen!’. Of in het kort voor website en sociale media: www.andersinantwerpen.be. Met deze campagne roepen we iedereen op die genoeg heeft van het beleid in deze stad om de rug te rechten en zich duidelijk uit te spreken over wat er moet veranderen in Antwerpen. In een aparte 3
| VIB 96
bijlage bij deze Vakbond in Beweging lees je alles over ‘Ja, ik wil het anders’ en hoe je, op een heel eenvoudige manier, je eigen bijdrage kan leveren tot een politieke ommekeer in de grootste stad van het land. Ja, wij willen het anders in de stad en in het land. Dat is de boodschap die steeds meer verspreid moet worden. Als de rimpels op het wateroppervlak wanneer er een steen in gegooid wordt. Als een kiezel die uiteindelijk een lawine wordt. De kracht en het resultaat van ‘Ja, ik wil het anders in Antwerpen’ zal niet bepaald worden door pamfletten, sociale media, krantjes of advertenties. De kracht moet komen van de vele personen die het rond vertellen en tonen dat ze een ander beleid in deze stad willen. Een boodschap die begint bij de medewerkers, de secretarissen en de militanten om dan over te worden genomen door de leden en tenslotte door iedereen die af wil van het koude harde beleid dat sinds zes jaar in onze stad, in Vlaanderen en in het hele land gevoerd wordt. Laat daarom ‘Ja, ik wil het anders in Antwerpen’ de komende maanden ook jouw boodschap zijn.
Dirk Schoeters
In dit nummer 15
5
9
Mobiliteit
Mobiliteit
Internationaal
We moeten de mensen terug de moed voor de strijd geven
En alles stond stil
Met tram 11 naar ‘t stad? Het is me wat!
Wereldwijde druk op activisten
Actueel
11
En ook 18
22
20
23
Kunst Kathe Köllwitzmuseum
Herdenking Groote Oorlog - daguitstap Bedrijfsbezoek Lano Carpets & Omer Vander Ghinste
De Linxe Agenda
Antwerp Pride
Nr. 96 - 25ste jaargang JUNI-JULI-AUGUSTUS 2018 Prijs: € 1 Jaarabonnement: € 4
@abvv.regio.antwerpen
Driemaandelijks tijdschrift van ABVV-regio Antwerpen in samenwerking met Linx+ en ABVV-seniorenwerking Verantwoordelijke uitgever Dirk Schoeters Ommeganckstraat 35 2018 Antwerpen Redactieadres Ommeganckstraat 35 2018 Antwerpen 03 220 67 11 luc.vanoverberghe@abvv.be Bewegingswerk Linx+.antwerpen@abvv.be
Werkten mee aan dit nummer Frank Van Dessel Monique Cluydts Steffi Verbraeken Christijn Terlingen Peter De Ridder Dirk Schoeters Marina Van den Bulck Luc Van Overberghe Dries Merre/FOS Linx+ ABVV senioren regio Antwerpen
|
Vormgeving Stien Verbelen Illustratie voorpagina Freepik
4 VIB 96 geenszins de organisatie. Ondertekende teksten geven uitsluitend de mening weer van de auteur en binden
@abvvantwerpen
Actueel Gesprek met John Crombez (sp.a) en Caroline Copers (Vlaams ABVV)
“We moeten de mensen terug de moed voor de strijd geven” Voor nieuwe tijden is een ‘nieuw socialisme’ nodig. De sp.a organiseerde er in maart een ‘toekomstfestival’ over. De wereld is volop in verandering. Of met een moeilijk woord: ‘in transitie’. Begin mei wijdde het Vlaams ABVV er zijn 10de statutair congres aan en formuleerde de ‘slimme antwoorden voor de vakbond van morgen’. Onafhankelijk van elkaar lijken partij en vakbond, elk op hun eigen manier, met hetzelfde bezig. Hoe vormgeven aan een snel evoluerende samenleving. Als dat geen gelegenheid is voor een interview. Vakbond in Beweging sprak met Caroline Copers, algemeen secretaris van het Vlaams ABVV en met John Crombez, voorzitter van de sp.a. Vakbond in Beweging: Waar staat ‘nieuw socialisme’ voor? Hoe kunnen we dit uitleggen aan onze lezers? John Crombez: In deze nieuwe tijden met veel onzekerheden, wil het nieuw socialisme nieuwe zekerheden bieden. Niet alleen nu maar ook in de toekomst. Nieuwe
5
zekerheden veronderstelt maatschappelijke keuzes. Wij vinden dat mensen een goede job moeten krijgen met een fatsoenlijk loon. Mensen die heel hun loopbaan gewerkt hebben, moeten een pensioen krijgen van minimum 1.500 euro. We moeten ook vermijden dat mensen een achterstand oplopen. Zeker kinderen. Een kind van drie jaar dat niet naar de crèche gaat, kent 700 woorden minder dan een kind dat wel gaat. sp.a weigert deze ongelijkheid nog langer te aanvaarden. Want elk kind telt. Daarom stellen we enkel radicale ingrepen voor. We bieden ouders 1 dag gratis kinderopvang per week vanaf het eerste levensjaar (na 6 maanden) en 2 dagen gratis kinderopvang in het tweede levensjaar. Vanaf drie jaar moet elk kind verplicht drie dagen per week naar de kleuterklas. Investeren in elk kind, ook dat is nieuw socialisme. Caroline Copers: Je kan die gedachtegang ook breder trekken. Mensen hebben ook op het vlak van klimaat,
| VIB 96
“Een kind van drie jaar dat niet naar de crèche gaat, kent 700 woorden minder dan een kind dat wel gaat. sp.a weigert deze ongelijkheid nog langer te aanvaarden.”
Nu is men systematisch al deze stelsels aan het afbreken. Beetje bij beetje. Gelijkgestelde periodes voor vrouwen, investeringen in het flankerend beleid in het onderwijs, investeringen in de rusthuizen: ze worden allemaal verminderd of afgebouwd. Het één na het andere. De socialisten hebben in ons land een sociaal model opgebouwd dat uniek is in de wereld. Het zorgt ervoor dat mensen het in de ‘breedte’ beter hebben, het is gebaseerd op een collectief systeem. Mensen dragen bij en zijn solidair, zodat iedereen beschermd wordt. We nemen dit op in onze toekomstbegroting. Aan mensen die aan het begin van hun carrière staan toont de toekomstbegroting dat ook over 40 jaar een opname van een kind in een ziekenhuis nog perfect betaalbaar kan zijn, dat een degelijk pensioen na een heel leven werken heel goed mogelijk kan zijn. Dit zijn maatschappelijke keuzes die perfect kunnen. Vandaar de toekomstbegroting.
- John Crombez
van werk en van nieuwe arbeidsrelaties heel wat onzekerheden. En vergeet ook niet de onzekerheid als gevolg van de maatschappelijke uitdagingen die ontstaan omdat mensen om allerlei, heel begrijpelijke, redenen op zoek gaan naar een beter leven. De problematiek van migratie en vluchtelingenstromen. Al die nieuwe problemen en onzekerheid vragen nieuwe maatschappelijke antwoorden. In heel dit verhaal is het belangrijk dat mensen zich terug realiseren dat het geen individuele problemen zijn, maar problemen waar veel mensen mee te maken krijgen. Dat die collectief, solidair en samen moeten aangepakt worden. Dat vind ik een heel belangrijke rode draad. Hoe actualiseren we onze socialistische waarden en maken we ze concreet. En telkens benadrukken dat het niet over individuele schuld of verantwoordelijkheid gaat maar over maatschappelijke problemen die we collectief moeten oplossen. VIB: De toekomstbegroting is zo een heel concreet idee van de sp.a. Waarom een toekomstbegroting? John: De toekomstbegroting sluit eigenlijk heel erg aan bij wat Caroline net zegt. Het collectieve systeem waarin mensen het goed hebben op zowel financieel als sociaal vlak, wordt de hele tijd aangevallen. Men is al jaren aan het zeggen dat onze sociale zekerheid onbetaalbaar wordt. Maar ons systeem van sociale zekerheid is betaalbaar. Meer zelfs, de middelen moeten versterkt worden. Bijvoorbeeld: als je van de bevolking verwacht dat iedereen die gezond is werkt, geef ze dan niet alleen een degelijk loon maar ook de sociale rechten die ze verdienen, een rechtmatige pensioenopbouw en een bescherming tegen ziekte en invaliditeit. Kies dan ook resoluut voor extra buschauffeurs, verplegers, leerkrachten en politiemensen. 6
VIB: Aan die toekomstbegroting is ook het idee van een sociaal pact gekoppeld. Hoe staat de vakbond ten opzichte van de vraag van sp.a naar een nieuw sociaal pact? Caroline: Als de vraag vanuit de sp.a komt, gebeurt dit met een positieve ingesteldheid. We zijn in Vlaanderen nogal gewoon geraakt aan werkgevers en ministers die sociale pacten willen afsluiten waar meestal niet te veel in zit voor de werknemers. Een nieuw sociaal pact moet een antwoord geven op al die sociale onzekerheden. Alles wegsmijten en alles vervangen om te vervangen heeft geen zin. Neem nu alle discussies over de platformeconomie, de freelancers, de Ubers en de Deliveroo’s van deze wereld. Moet je voor die werknemers nu een nieuw, een ander wettelijk statuut gaan organiseren? Maar nee. We hebben een sociale regelgeving die mits enige modernisering en wat aanpassingen aan de realiteit nog perfect werkt. Een sociaal pact moet zekerheid en bescherming bieden in functie van maatschappelijke evoluties. Bijvoorbeeld in functie van nieuwe demografische evoluties of in functie van nieuw samengestelde gezinnen. Mensen botsen vandaag soms op een regelgeving die niet meer aangepast is aan de realiteit. Kijk bijvoorbeeld naar eenoudergezinnen, waar regelgeving het mensen soms echt moeilijker maakt. Daar moeten we ernstig op letten. Vandaar dat we in ons congres een eenoudertoets gestemd hebben voor elke nieuwe wetgeving. De discussie over een nieuw sociaal pact moet breed bekeken worden en rekening houden met alle grote maatschappelijke veranderingen. Bijvoorbeeld ook in huisvesting. Een duurzame woning bouwen in een veranderde klimaatomgeving vraagt een grote investering die mensen dikwijls zelf niet meer kunnen ophoesten.
| VIB 96
“Het gaat niet over individuele schuld maar over maatschappelijke problemen die we collectief moeten oplossen.” - Caroline Copers Dit maakt sociale woningbouw nog belangrijker dan ze al was. Een sociaal pact moet dus ook betekenen dat de overheid in dit alles terug een meer sturende rol speelt. John: Ik ben het daar mee eens. We hebben een heel goede sokkel. De arbeidswetten zijn goed om van te vertrekken en dan moeten we als reactie op wijzigende omstandigheden terug durven de sociale strijd aan te gaan om ze ten goede aan te passen. Een voorbeeld. De meeste uren die vrouwen presteren worden niet vertaald in loon en pensioenrechten. Daarrond moet je een sociale en collectieve strijd voeren om te maken dat die uren wel mee tellen. We moeten de mensen terug de moed voor de strijd geven. De mensen worden voortdurend bang gemaakt van de nieuwe fenomenen. E-commerce is nog zo een voorbeeld. Wekelijks zegt een minister of bedrijfsleider wel een keer in de media dat we door onze regels en wetgeving de e-commerce mislopen. Dat is gewoon gelogen. Ze maken de mensen gewoon bang met uitspraken zoals ‘werknemers gaan flexibeler moeten zijn, gaan minder kunnen eisen…’ Neen, wat ze echt willen is onze sociale bescherming afbouwen. Ons punt is net dat die nieuwe omstandigheden een nieuwe sociale strijd vragen zodat mensen krijgen waar ze recht op hebben. VIB: We zitten op een scharniermoment. Ook mondiaal.
7
Grote steden zijn vaak de trekkers van sociale en economische vernieuwingen. Burgemeesters worden bruggenbouwers omdat ze de evoluties vanuit een stedelijke visie bekijken. Sp.a is altijd actief en groot geweest in de steden. Wat is de rol van de stad in het nieuw socialisme? John: Steden gaan een steeds grotere rol moeten spelen in de organisatie van publieke diensten. En met publieke diensten bedoel ik de noodzakelijke diensten die voor iedereen toegankelijk, betaalbaar en kwaliteitsvol moeten zijn. Steden moeten hun rol opnemen op vlak van mobiliteit, onderwijs, infrastructuur, ouderenzorg, kinderopvang enzovoort. Waarom de steden? Omdat in de steden niet alleen veel mensen wonen maar ook omdat er dagelijks veel mensen komen werken die even goed van de stedelijke infrastructuur en diensten gebruik maken. Overal waar de privésector te veel op het terrein van de publieke diensten komt, worden ze binnen de kortste keer onbetaalbaar. De sector van de rusthuizen is daar een goed voorbeeld van. De overheid trekt zich meer en meer terug met als gevolg dat voor mensen die heel hun leven gewerkt hebben, er geen betaalbaar rusthuis meer beschikbaar is. De infrastructuur in de steden om deze publieke diensten betaalbaar en kwalitatief aan te
| VIB 96
bieden wordt steeds meer een uitdaging. Ook de huisvesting wordt voor velen in de grote steden te duur. Sommigen hebben dat graag want het geeft de private sector de kans om een klein marktsegment te bedienen dat wel veel voor huisvesting kan betalen. Maar de rest van de samenleving draagt daar de zware gevolgen van. Voor velen wordt goed wonen onbetaalbaar. Dat zijn allemaal terreinen waarop het nieuw socialisme in de steden het verschil kan maken. VIB: Achter de politiek van privatisering, van het verschuiven van openbare dienstverlening naar de private sector, zit een duidelijke ideologische logica. Zeker in Antwerpen neemt het stadsbestuur er actief aan deel. Welke rol is hier weggelegd voor de vakbonden? Caroline: In de steden speelt het ABVV zijn rol op allerlei lokale fora. Tenminste, zolang ze nog bestaan of men er ons nog tolereert. Want er is een grote afbouw van deze lokale fora, of men heeft de sociale partners eruit gesmeten. En als vakbond hebben we daar natuurlijk een rol in te spelen omdat het gaat over investeringen in infrastructuur, publieke diensten, kinderopvang, collectieve voorzieningen, mobiliteit. In een grootstedelijke context is in dit soort zaken de sociale toets onontbeerlijk voor, bijvoorbeeld, een zeer belangrijk thema als armoedebestrijding. Dat zijn maatschappelijke keuzes waarop je als vakbond wel degelijk kan wegen. De vakbonden zijn meestal ingebed in allerlei netwerken met andere middenveldorganisaties waar we proberen om samen dingen te doen. De mantra “wat is erger dan 5 jaar De Wever? 10 jaar De Wever!” is er onder andere gekomen door de vast-
“Voor diegenen die alles willen privatiseren en winst willen maken is het een droom om een rechtse burgemeester in Antwerpen te hebben.”
stelling dat Antwerpen vandaag steevast de verkeerde maatschappelijke keuzes neemt. De beslissing om Groep 4 de daklozenopvang te laten doen is daar een voorbeeld van, maar het Antwerps stadsbestuur nam nog veel andere van dit soort ‘fijne’ beslissingen. Je kunt als vakbond niet aan de zijlijn gaan staan. De vraag is alleen of we nog toegang hebben tot efficiënte fora om - naast de klassieke syndicale aanpak van acties en overleg - voldoende druk te zetten. John: Je ziet het in Antwerpen. Het kan allemaal snel gaan. Het verkeer in de stad staat stil, de trams vallen om, de loketten zijn gesloten voor mensen die echt hulp nodig hebben, de politiekantoren zijn niet meer bereikbaar want er worden geen agenten aangenomen maar private veiligheidsbedrijven ingezet, alles wordt geprivatiseerd tot en met de zorg. Wat kan de rol van de vakbonden in de stad zijn? De burgers, en dat is voor de Antwerpenaren niet anders, willen niets liever dan er zelf mee voor zorgen dat het tij keert. Laat mensen zich organiseren in coöperaties en laat de vakbond daar een grote rol in spelen. We doen dit al op een aantal plaatsen en ik zie dat in coöperaties snel de overtuiging groeit dat we het samen kunnen veranderen. Het is niet omdat een minister als Jan Jambon wetten maakt, dat dit een onwrikbaar gegeven is. De burgers kunnen zich organiseren om dingen te veranderen. In de steden wordt dit alsmaar belangrijker. Ongeacht of het over mobiliteit, kinderopvang of zelfs over veiligheid gaat. 118 jaar geleden voerden we samen de strijd voor sociale voorzieningen. Ook toen schreeuwde rechts dat het slecht voor de economie zou zijn. De sociale zekerheid bestaat ondertussen bijna 75 jaar en ze vallen haar weer aan. Waarom moeten wij met nieuwe recepten komen wanneer er al heel stevige sociale wetten bestaan? Omdat rechts onze sociale verworvenheden altijd en op dezelfde manier blijft aanvallen. Voor diegenen die alles willen privatiseren en winst willen maken is het een droom om een rechtse burgemeester te hebben. En dat is wat nu gebeurt in Antwerpen. VIB: conclusie: samen kan het anders, ook in Antwerpen. Bedankt voor het gesprek, het was bijzonder boeiend.
Peter De Ridder Luc Van Overberghe
- John Crombez
8
| VIB 96
(im)mobiliteit in Antwerpen
En alles stond stil Het verkeer houdt ons allemaal bezig. Of het nu gaat om de files, het openbaar vervoer, de verkeersveiligheid, de dieseldampen, de dagelijkse (im)mobiliteit. Iedereen heeft er een mening over. Ook in Antwerpen. Recent liepen de gemoederen nog eens hoog op toen bekend raakte dat vorig jaar zes fietsers en zes voetgangers omkwamen in het stadsverkeer. Een verdubbeling in vergelijking met 2016. In opiniestukken en op sociale media waren sommige fietsende Antwerpenaren snoeihard voor het stadsbestuur dat volgens
9 Foto: Fouquier
| VIB 96
hen alleen oog heeft voor de wagens. ‘Fietsers denken dat ze alles mogen’ reageerde mobiliteitsschepen Koen Kennis met de nuance en subtiliteit die hem en de n-va zo kenmerken. Maar de mobiliteit in Antwerpen is echt niet gediend met dit soort van gratuite beschuldigingen. Het probleem is daarvoor te ernstig want even goed als de fietsers zijn ook de gebruikers van het openbaar vervoer, de voetgangers en de filerijders ontevreden en ongelukkig.
“Meer rijstroken creëren vormt geen oplossing voor het mobiliteitsprobleem.” - Greg Verhoeven
In tegenstelling tot de bevoegde schepen nemen de senioren van het ABVV de mobiliteit in Antwerpen wel au sérieux. Een maand geleden hadden ze er nog een stevig gesprek over met Greg Verhoeven. Greg is de specialist mobiliteit van het Vlaams ABVV. Hij werkt dan wel in Brussel maar woont in Antwerpen en kent de verkeersproblematiek in ‘t Stad door en door. Op 14 oktober komt hij op voor de gemeenteraadsverkiezingen op de sp.a-lijst. Greg Verhoeven: Toenemende files, een slechte verkeersveiligheid voor fietsers en luchtvervuiling vormen grote uitdagingen voor de stad. Onderzoek toont aan dat het fiets- en autogebruik toenemen in Antwerpen terwijl het gebruik van het openbaar vervoer afneemt. De besparingen bij De Lijn hebben zware gevolgen: het uitblijven van investeringen zorgt voor een verouderde infrastructuur en de werkomstandigheden van de werknemers verslechteren. Vakbond in Beweging: Waarom moet het ABVV zich mengen in het mobiliteitsdebat? Wat is het syndicaal belang? Greg: Het woon-werkverkeer is een belangrijke component in het welzijn van werknemers. Een recent rapport van de Stichting Innovatie en Arbeid op basis van de Vlaamse werkbaarheidsmonitor toont aan dat de lange pendeltijden een directe negatieve impact op stress, werk-privé balans en ziekteverzuim hebben. Bovendien is de economische kost van files voor bedrijven ook bijzonder groot, en zal de slechte mobiliteit buitenlandse investeerders doen twijfelen om nog in Antwerpen te investeren. Dat komt de werkgelegenheid uiteraard niet ten goede. VIB: Hoe krijgen we Antwerpen terug mobiel? Greg: Meer rijstroken creëren vormt geen oplossing voor het mobiliteitsprobleem. Mobiliteitsexperts weten al lang dat meer ruimte voor de auto door een capaciteitsverhoging van het wegennet enkel leidt tot meer autoverkeer en bijgevolg meer files. De oplossing ligt in het efficiënter gebruiken van de verkeersruimte. Als havenstad en economische motor van Vlaanderen moet Antwerpen bereikbaar zijn. Dat zal niet gebeuren met recepten uit de vorige eeuw en het voortzetten van het “en-en-beleid” van het huidige bestuur. Er zullen keuzes gemaakt moeten worden, geïnspireerd op het STOP-principe. Inzetten op een veilige omgeving voor voetgangers en fietsers, en investeren in een performant en toegankelijk openbaar vervoerssysteem. Pas als er voldoende alternatieven zijn kunnen er meer auto’s van de weg worden gehaald. We moeten Antwerpen opnieuw doen aansluiten bij de Europese topsteden op het gebied van duurzame mobiliteit. Daar zullen we ook met sp.a in Antwerpen een speerpunt van maken.
Steffi Verbraeken
10
| VIB 96
mobiliteit
Met tram 11 naar ‘t stad het is me wat! “Het openbaar vervoer doet aan beschaving, aan feestelijkheid, aan wanordehandhaving.” Zo luidt de prachtige laatste regel van het bekende gedicht “tram 11” van Herman De Coninck. Ik heb afgesproken met Jan om samen vanuit Zurenborg tram 11 te nemen naar het stadscentrum. Hij spreekt uit ervaring als hij zegt dat deze tram voor zowel de reizigers als de trambestuurders helaas al een tijdje niet meer zo poëtisch is. Jan woont al 43 jaar in Zurenborg en als trouwe reiziger op tram 11 kent hij de problemen goed: “Sinds het wegvallen van bus 9 is deze tram één van de belangrijkste lijnen die je vanuit Zurenborg naar de oude stad brengt, maar regelmatig zijn er ernstige vertragingen of zijn er trams die zonder enige verdere toelichting niet rijden. De informatieborden leveren doorgaans surrealistische informatie die geen betrekking heeft op de werkelijke situatie.”
Tram 11 rijdt tussen Berchem Station en de Melkmarkt. Door de vele problemen op het traject is het de traagste verbinding in Antwerpen.
3, 2, 1, Start We stappen samen met Jan aan de Draakplaats op de tram om de pijnpunten van lijn 11 tijdens de rit te overlopen. Het eerste wat ter sprake komt, is het uurrooster. Vorig jaar nam De Lijn vlak voor de knip in de Leien het besluit om elk uur één tram minder te laten rijden. Jan begrijpt die beslissing niet: “Men laat minder trams rijden 11
op het moment dat iedereen aangespoord wordt om het openbaar vervoer te gebruiken vanwege de werken aan de leien. Dat is geen handig besluit. Om een tramlijn echt functioneel te maken, zou ze op de piekmomenten minstens om de 6 minuten moeten rijden.”
| VIB 96
We beginnen aan ons avontuur met tram 11 op de Draakplaats.
Van files tot laden en lossen
Jan vindt dat we in Antwerpen keuzes moeten maken die zorgen voor een verkeersleefbare wijk: “Dat is mogelijk als we Antwerpen uitbouwen tot een tramstad en een fietsstad. Daarvoor moeten we veel meer kansen geven aan stadsvriendelijke actieve verplaatsingsvormen, gedeelde mobiliteit en een gedeelde publieke ruimte. Een vlotte, betrouwbare tramverbinding speelt daarin een onmisbare rol.”
“Om een tramlijn echt functioneel te maken, zou ze op piekmomenten minstens om de 6 minuten moeten rijden.”
Dat we daar met tram 11 nog niet gearriveerd zijn, blijkt eens te meer als we aan het kruispunt van de Rolwagenstraat met de Plantin Moretuslei komen. Op piekmomenten als deze, staat de tram richting Berchem minuten lang stil in de Provinciestraat. Volgens Jan is de oplossing nochtans niet ver te zoeken: “Hier zou de tram een vrij traject moeten krijgen, langs het autoverkeer. Dat zou op dit lastige kruispunt voor een veel vlottere verkeersstroom zorgen.”
In de Provinciestraat staat de tram minutenlang aan te schuiven in de file voor het kruispunt met de Plantin Moretuslei. In deze smalle straat is het ook vaak even wachten op het laden en lossen.
Even later in de Ommeganckstraat staat de tram uit de andere richting stil achter een iets te breed geparkeerd voertuig. Jan maakt dit bijna elke dag mee: “De breed geparkeerde wagens in de krap bemeten parkeerplaatsen zorgen er meermaals per dag voor dat de tram zijn traject niet kan verder zetten. In het beste geval komt de eigenaar snel zijn wagen verzetten, anders dient er getakeld te worden. Dat is heel frustrerend voor zowel de tramchauffeurs, de reizigers, als de nietsvermoedende auto-eigenaars die enorme boetes krijgen. En de fietsers? Die moeten noodgedwongen afstappen en hun weg vervolgen op het smalle voetpad.” Ook op dit punt is oplossing voor handen, zegt Jan: “Je zou in de Ommeganckstraat een centraal gelegen tweerichtingenspoor kunnen maken, zodat er voldoende ruimte ontstaat voor fietspaden aan elke kant.”
12
| Vakbond in Beweging 96
“Een vlotte, betrouwbare tramverbinding speelt een onmisbare rol in een verkeersleefbare wijk.” Verouderde trams
Even verder, aan de halte op het Astridplein, worden we geconfronteerd met een ander groot manco van deze tram: een jonge moeder met kinderwagen geraakt door de hoge opstap en de smalle deuren niet op de tram. “De trams die door De Lijn worden ingezet op lijn 11 zijn meestal flink verouderd.”, weet Jan. De sympathieke chauffeur weet ons te zeggen dat dit tramstel al sinds 1960 rijdt en daarmee het oudste tramstel in Antwerpen is. “Op deze oude trams is het niveauverschil met de meeste haltes te hoog voor oudere mensen of mensen met een kinderwagen. Met een rolstoel is het gewoon onmogelijk. Aan de deuren staan bovendien onhandige palen, waardoor de toegang heel smal is. Juist voor de mensen die de tram het meest nodig hebben, is ze ontoegankelijk.” Voor Jan is de oplossing helder: “Het is tijd voor nieuwe tramstellen op deze lijn. Met deze zachte temperaturen hebben we er geen last van, maar in de winter zijn deze stellen vaak slecht verwarmd. Dikwijls zijn ze ook nog eens erg vuil.”
De deuren van de tram zijn te smal voor een kinderwagen.
Door de smalle parkeerplaatsen in de Ommeganckstraat blokkeren breed geparkeerde wagens meermaals per dag het traject van de tram.
13
| Vakbond in Beweging 96
Op naar de finish Na wat vertraging op het lastige kruispunt het hoogteverschil met de Leien rijden we vervolgens door tussen de tram en de naar de eindhalte aan de Melkmarkt, waar straat is een groot we met een diepe sprong de tram verlaten obstakel voor mensen om samen een koffie te drinken. Maar voor die slecht te been zijn, we daar aan toe zijn, wijst Jan tot slot op laat staan voor iemand nog een veelvoorkomende hindernis voor in een rolwagen. de tramreizigers: “Eigenlijk zou er aan elke halte een bescherming moeten staan tegen de regen en de wind. Ook onder bruggen zoals op de Draakplaats, want daar je sta je steeds in de tocht.” Tijdens de koffie vertelt Jan over zijn engagement om de problemen met tram 11 mee op te lossen: “Om deze constante ergernissen over tram 11 positief te vertalen, heb ik mij aangesloten bij het campagneteam van Marc Swyngedouw. Hij is medeZurenborger en staat op de 20ste plaats op de sp.a lijst voor de gemeenteraad in Antwerpen. Op deze manier kunnen de Zurenborgse ergernissen opgenomen worden in het totale mobiliteitsdebat in deze stad.”
Christijn Terlingen Foto begin artikel: Jan-Mark Schout
Wat willen wij? Voor ABVV-regio Antwerpen zijn toegankelijke en vlotte tramverbindingen een onmisbare sleutel voor een stad die vooruitgaat. Wij willen dat De Lijn en het stadsbestuur de problemen oplossen waar mensen als Jan dagelijks tegen aanlopen. Maar wij zijn minstens zo benieuwd naar jouw ervaringen. Wat zou jij anders willen in Antwerpen? Heb je opmerkingen, wil je pijnpunten aankaarten of heb je ideeën? Aarzel niet en laat je stem horen op
www.andersinantwerpen.be 14
| Vakbond in Beweging 96
Internationaal Wereldwijde druk op activisten In 2018 vieren we 70 jaar Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Handelsverdragen hebben de mond vol over mensenrechten en zo goed als alle regeringen op onze aardbol beweren de bevolking te dienen. En toch‌ Toch zijn er overal ter wereld mensen die voor een habbekrats werken in slechte omstandigheden. 3/4 van de wereldbevolking komt in nood wanneer men tijdelijk niet kan werken door ziekte of ouderdom. Intussen is gelijkheid tussen vrouwen en mannen veraf. Er mag dan wel lokale, nationale en internationale wetgeving zijn om de realiteit tegen te gaan, toch verandert er in de praktijk amper iets.
Engagement
Gelukkig zijn mensen weerbaar. Mensenrechtenverdedigers bieden elke minuut van elke dag weerwerk tegen de krachten die rechtvaardigheid in de kiem smoren. Ze verenigen zich en onderhandelen met de fabrieksbaas voor een leefbaar loon, ze zetten de
politiek onder druk voor sociale bescherming voor iedereen, ze komen op straat voor gelijkheid tussen vrouw en man en klagen in rechtbanken mensenrechtenschendingen aan.
veroordelen en op te doeken. Activisten komen dus niet alleen op voor mensenrechten, ze zijn gedwongen om ook weerwerk te bieden tegen de continue druk op hun engagement.
Maar voor hun engagement betalen ze een peperdure prijs. Wie weerwerk biedt krijgt vroeg of laat te kampen met tegenkanting. Heel wat mensen profiteren immers van onrechtvaardigheid. Lage lonen leiden tot woekerwinsten, sociale bescherming zou betekenen dat iedereen een steentje bijdraagt, gendergelijkheid zet de patriarchale samenleving onder druk en niet iedereen heeft belang bij eerlijke rechtbanken. De mensen wiens macht dreigt af te nemen, doen er alles aan om mensenrechtenactivisten het leven zuur te maken.
Hoe gaan ze daarmee om? Ze voeren internationale campagnes, ze sluiten zich aan bij koepelorganisaties of klagen op lokaal, nationaal of internationaal niveau hun belagers aan. Door solidair te zijn met hen, kan er weldegelijk verandering komen!
Weerwerk moet
In 2017 zijn maar liefst 312 mensenrechtenverdedigers vermoord. Intussen herschrijven overheden wetten om middenveldorganisaties te kunnen
15
| VIB 96
Dries Merre FOS – socialistische solidariteit
Steun de mensenrechtenactivisten die overal ter wereld onder druk staan Spreek je uit op: weerwerkmoet.be
Richard uit Colombia Richard Monterrosa is voorzitter van de Colombiaanse vakbond Sintracol. Hij neemt het op voor de rechten van arbeiders op de bananenplantages. Ze komen in contact met gevaarlijke pesticiden en het loodzware werk eindigt vaak in breuken en open wonden. Sinds 2013 is Richard ontelbare keren bedreigd met telefoontjes, via brieven of sms’en en zelfs met wapens. In oktober 2018 kon de politie een moordaanslag op hem verijdelen. Sindsdien staat hij onder bescherming van de Colombiaanse staat. Bodyguards volgen hem op de voet, maar desondanks overleefde hij in maart nog een moordaanslag. Telkens lekt uit waar hij naartoe gaat, ook al kunnen maar een handvol mensen zijn dagplanning weten. Na de eerste aanslag zetten de Belgische solidariteitsorganisatie FOS samen met organisaties zoals ABVV Algemene Centrale AntwerpenWaasland de Colombiaanse staat onder druk. Ze eisten veiligheid voor Richard. Daardoor staat hij nu onder extra toezicht. Belgische solidariteit heeft zo zijn leven gered.
Gloria uit Colombia Gloria Perez wil gerechtigheid voor de arbeiders die in onderaanneming op de Colombiaanse palmplantages werken. Hun arbeidsvoorwaarden zijn erbarmelijk, omdat ze niet rechtstreeks in dienst zijn. Haar vakbond UGTTA werkt in een regio waar gewapende criminele bendes, mensen van hun land verdrijven met steun van rechtse politici en bedrijfsleiders. Ook zij ondervindt druk. Door haar engagement verloor ze haar job en wil niemand haar nog aannemen. Ze ontving al bedreigingen op straat en op sociale media. Daarnaast wordt ze door sommigen in haar gemeenschap voorgesteld als iemand die bedrijven wil wegjagen, terwijl ze enkel wil dat de arbeids- en mensenrechten van de arbeiders toegepast worden. Gloria neemt deel aan activiteiten van de Colombiaanse vakbondskoepel Fensuagro die mensenrechtenverdedigers zoals haar samenbrengt. Activiteiten die de koepel met internationale steun uitwerkt. Zo kan Gloria ervaringen delen met activisten die hetzelfde meemaken en ontdekken hoe organisaties ondanks continue druk toch het verschil kunnen maken.
16
| VIB 96
Bruno uit Antwerpen Bruno Verlaeckt is voorzitter van ABVV Antwerpen. Met de vakbond eist hij respect voor verworven rechten in België en klaagt hij ongelijkheid aan. Het engagement van Bruno laat zich voelen. In april is hij gedagvaard omdat hij deelnam aan een stakingsactie in de Antwerpse haven in 2016. Een actie waarbij geen geweld gebruikt is en die veilig georganiseerd werd. Bovendien was het niet de eerste keer dat de vakbond er op die manier actievoerde. Bij zijn dagvaarding riep het ABVV op tot nationale steun. Honderden syndicalisten kwamen naar het justitiegebouw in Antwerpen toen zijn zaak een eerste keer voorkwam. Maar ook mensenrechtenactivisten uit Colombia lieten officieel weten geschrokken te zijn door de demarche van het Antwerpse parket. Daarnaast blijft Bruno samen met het ABVV hameren op internationale verdragen en internationale mensenrechten. Dat gebeurt onder andere via internationale organisaties zoals de Internationale Arbeidsorganisatie. Op 29 juni werd Bruno ‘principieel’ veroordeeld door de correctionele rechtbank van Antwerpen. De gevolgen van deze gerechtelijke uitspraak kunnen verregaand zijn voor syndicale organisaties. Voortaan hangt er een dreiging boven het hoofd van al wie een syndicale actie organiseert.
Richard Monterrosa - Colombia Mensenrechtenverdediger Met de dood bedreigd
Weerwerk Moet Steun Richard en de andere mensenrechtenactivisten die overal ter wereld onder druk staan
Spreek je uit op weerwerkmoet.be 17
| VIB 96
Kunst Het Käthe Kollwitz Museum te Koekelare verhaalt beklijvend de Groote Oorlog
Käthe Kollwitz, pacifistisch en sociaal Käthe Kollwitz wordt in 1867 als Käthe Schmidt in Koningsbergen geboren. Reeds op jonge leeftijd volgt ze teken- en grafieklessen bij de graficus Rudolf Mauer. In 1891 trouwt Käthe met Karl Kollwitz, een arts die werkt in een Berlijnse arbeiderswijk. Haar man kan er zijn socialistische idealen in praktijk omzetten. Dankzij de opgerichte ziekteverzekering kan hij zich ten volle ontfermen over de behoeftige gemeenschap. Käthe Kollwitz schreef hierover in Rückblick: “Maar het echte motief waarom ik, van dan voort, bijna altijd scènes uit het arbeidersleven heb gekozen was, omdat die thema’s mij gewoon en onvoorwaardelijk iets schonken dat ik mooi vond.” Käthe en Karl krijgen twee zonen: Hans (°1892) en Peter (°1896). Wanneer Hans en Peter zich vrijwillig aansluiten bij het Duitse leger wor-
den Karl en Käthe overvallen door controversiële gevoelens. In haar dagboek schrijft Käthe over die tweespalt: “Het is toch stom dat de jongens ten oorlog trekken. Het is afgrijselijk en krankzinnig. Soms bekruipt mij de dwaze gedachte: Hoe kunnen ze in godsnaam deelnemen aan die zinneloosheid? En dan meteen de koude douche: Ze moeten! Ze moeten!”
Peter wordt het eerste slachtoffer van zijn regiment
In de nacht van 22 op 23 oktober 1914 sneuvelt Peter Kollwitz in de buurt van Diksmuide bij de ‘Slag aan de IJzer’. Hij is het eerste slachtoffer van zijn regiment en was zelfs nooit geconfronteerd geweest met de vijand. Peter wordt ter plaatse in een zeildoek gewikkeld en begraven. Op 30 oktober 1914 ontvangt Käthe het droevige nieuws. Zij noteert slechts in haar dagboek: ‘Ihr Sohn ist gevallen’. 18
| VIB 96
Na de dood van Peter zal Käthe Kollwitz zich sterk als actieve pacifiste engageren. Aanvankelijk ontwerpt ze een gedenksteen voor haar gesneuvelde zoon. Als het frontgraf van Peter naar Roggeveld, tussen Esen en Zarren, wordt overgebracht evolueert het ontwerp van de individuele gedenksteen voor Peters graf naar een beeldengroep met collectief gevoel van droefheid. In haar dagboeken schrijft ze: ‘Het gevoel dat we verraden zijn… Peter en miljoenen andere jongens. Ze zijn allemaal verraden.’
het ‘Treurende Ouderpaar’
Op 20 augustus 1932 wordt het beeldenduo ‘Die Eltern’ of het ‘Treurende Ouderpaar’ op het Friedhof Roggeveld ingehuldigd. Links op een sokkel een knielende vader met gekruiste armen, grimmig vertrokken gelaat en de mondhoeken naar beneden getrokken. Rechts de moe-
der, ineengedrongen, voorover gebogen de sjaal rond haar hals klemmend. Geen heldentrots, slechts een uiting van oneindig verdriet en een aanklacht tegen de verschrikkelijke oorlog. Het beeldenpaar naar het ontwerp van Käthe Kollwitz werd uit Belgische graniet gekapt: de vaderfiguur door August Rhades en de moederfiguur door Fritz Diederich. Op slechts 8 km van Koekelare bevindt zich het ‘Soldatenfriedhof Vladslo’, een begraafplaats met 25.644 gesneuvelde Duitse soldaten. In 1956 werden de gesneuvelden afkomstig van 60 kleinere Duitse soldatenkerkhoven naar hier verhuisd. In een groot grasveld met prachtige eiken zijn 10 perken aangelegd met arduinen tegels waarin de namen van de gesneuvelde soldaten gegraveerd zijn. Peter Kollwitz ligt achteraan, met in de directe nabijheid het meeverhuisde ‘Treurende Ouderpaar’. De verbeelde vader en moeder gedenken niet alleen hun zoon, zij uiten hun oneindig
verdriet voor een oneindig aantal slachtoffers.
Sociale bewogenheid als inspiratiebron
Het Käthe Kollwitz museum belicht niet alleen de pacifistische kunstenares, het toont ook de rol van een sterk geëngageerde vrouw met grote sociale betrokkenheid. Käthe Kollwitz getuigt er zelf over in Rückblick: “Onopgeloste problemen zoals prostitutie en werkloosheid hebben mij gekweld en verontrust. Zij zorgden ervoor dat ik mij blijvend gebonden achtte aan de uitbeelding van het gewone volk. Dat was voor mij een uitlaatklep en een kans om het leven te verdragen.” De verschillende thema’s die de kunstenares inspireren worden aan de bezoeker voorgesteld: ze beeldt verdriet, werkloosheid, honger en kindersterfte heftig en realistisch uit. Vrouwen spelen een steeds terugkerende rol in haar oeuvre, de arbeidersvrouw in het bijzonder. In haar
cyclus ‘Oorlog’ focust Kollwitz niet enkel op het slagveld maar schenkt ze ook aandacht aan hen die achterblijven: de moeders, de weduwen en de kinderen. Ook de dood loopt als een rode draad door haar oeuvre en wordt op verschillende manieren verbeeld: dramatisch en schrikwekkend maar ook verlossend en troostend. Käthe’s zoon Hans overleefde de Groote Oorlog en noemde zijn in 1921 geboren zoon naar zijn gesneuvelde broer Peter. Op 22 september 1942 sneuvelde Peter Kollwitz, kleinzoon van Käthe aan het Oostfront. Zij zou daarop haar laatste werk creëren: ‘Zaadvruchten moeten niet vermalen worden’, naar een citaat van Goethe. Käthe Kollwitz overlijdt te Moritzburg op 22 april 1945, levensmoe en eenzaam, veertien dagen voor het einde van de oorlog.
Frank Van Dessel Foto: Ch. Jennis
Käthe Kollwitz Museum Sint-Maartensplein 15b, Koekelare Open van dinsdag tot vrijdag, van 9.30u -12.00u & van 13.30u – 17.00u. Van 15 mei tot 15 november open op zater-, zon& feestdagen.
Wil je dit museum graag bezoeken?
Gesloten op maandag (ganse dag) en woensdag namiddag. Info: www.toerismekoekelare.be
Kijk dan snel op pagina 22. Linx+ Antwerpen organiseert een bezoek aan Koekelare op zondag 4 november 2018. Naast een gegidst bezoek aan het Käthe Kollwitz museum staan er nog twee andere musea op het programma.
19
| VIB 96
De linXe agenda Juli t.E.M. November Wat ruist er door het struikgewas? Wat en wie beweegt er allemaal? In de regio Antwerpen en soms ook daarbuiten. Is het de linx, die grote wilde kat? Of zijn het de rooien en hun maten? Vakbond in Beweging volgt de sporen en kondigt aan in de linXe agenda.
Juli & augustus Zomertoer ‘Ja, ik wil het anders in Antwerpen’ ABVV Info volgt op: www.abvvregioantwerpen.be
07
08
Vraag je gratis zadelhoesje aan ons campagneteam!
woensdag 11/7/2018 Muziek in de Wijk vrijdag 13/7/2018 Muziek in de Wijk vrijdag 20/7/2018 Borgerwood zaterdag 28/7/2018 Muziek in de Wijk
Augustus
September
11 - 13.00u
13
13 - 14.00u - 17.00u
Antwerp Pride Doe mee met het ABVV ABVV Info volgt op www.abvvregioantwerpen.be Algemene info: www.antwerppride.eu
Reboot Anders in Antwerpen
ABVV-groep verzamelt om 13u Hoek Vlaamse Kaai en Pourbusstraat, 2000 Antwerpen
Bondsgebouw Ommeganckstraat 47/49 2018 Antwerpen
Film ‘Tot in den draai’ S-Plus Een film die je doet stilstaan bij de eindigheid van het leven en hoe je het leven bewuster kan beleven. Info: www.s-plusvzw.be
19 - 20 - 26
23
26
Huiswerkondersteuning
Herdenking Camille Huysmans Comité Camille Huysmans 50 jaar geleden stierf Camille Huysmans. De stichting die zijn naam draagt, organiseert tot 10 november een hele reeks gratis activiteiten en lezingen over deze markante socialist. Programma en info: www.camillehuysmans.be
Colombia-avond met Pedro Présiga Nolasco FOS en IEV Info volgt op fos.ngo
Diverse locaties in Antwerpen en districten
Meer info: 03 285 43 38 viva-svv.304@devoorzorg.be www.viva-svv.be Huis van het kind – diverse locaties
Feestelijke najaarlancering van: Ja, ik wil het anders in Antwerpen Info volgt
Verschillende locaties
20
| VIB 96
zaterdag 11/8/2018 Antwerp Pride woensdag 15/08/2018 Camping Louisa! vrijdag 17/8/2018 Muziek in de Wijk woensdag 22/8/2018 Muziek in de Wijk zaterdag 25/8/2018 Mechelsepleinfeesten zondag 26/8/2018 Muziek in de Wijk
Permeke Bibliotheek De Coninckplein 25-26 Antwerpen
Kaartershuisje Dorpsstraat 65 2950 Kapellen
Oktober 28 - 29 -30
04
05 - 07
Affiche! Tentoonstelling Linx+ Meer info op pagina 2
Bezoek Lano Carpets en brouwerij Omer Vander Ghinste ABVV-Senioren Meer info op pagina 22
Showfestival De Mick ABVV - Vriendenkring De Mick – S-Plus Info en kaarten: Adviespunt Ommeganckstraat 35 - 2018 Antwerpen | 03 220 66 13 adviespunt.antwerpen@abvv.be www.abvvregioantwerpen.be
Stedelijk Lyceum Cadix Cadixstraat 2 2000 Antwerpen
Vertrek bus naar Harelbeke 8u: Van Stralenstraat, Antwerpen
BTB Paardenmarkt 66 2000 Antwerpen
07
09 - 13.30u - 16.30u
19 - 23
De grote omarming Doe mee met het ABVV Plan voor A www.planvoora.be Meer info volgt op: www.abvvregioantwerpen.be
Infosessie ‘Langer thuis wonen’ S-Plus ism De VoorZorg Gratis inschrijven en meer info vanaf 16 juli op: www.devoorzorg.be/weetsteedsmeer of 03 285 46 32
Film ‘Tot in den draai’ S-Plus Een film die je doet stilstaan bij de eindigheid van het leven en hoe je het leven bewuster kan beleven. Info: www.s-plusvzw.be
Well2DAY centrum Amerikalei 110 Antwerpen
Well2DAY centrum Amerikalei 110 Antwerpen
November
Heel het jaar
21 - 14.00u - 16.00u
04
Tentoonstelling met activiteiten ‘Vrouwen in WO1’ Curieus Programma en meer info volgt op: www.curieus.be
Uitstap naar Koekelare Herdenking Groote Oorlog Linx+ Meer info op pagina 22
Samen ontdekken. Samen genieten! VIVA-SVV Info: www.altijdgoesting.be
Ons Huis Drie Eikenstraat 65 2650 Edegem
Vertrek bus naar Koekelare 8u: Van Stralenstraat, Antwerpen 8u30: Oudstrijdersplein, Lint
21
| VIB 96
Provincie Antwerpen
Uitstap Koekelare zondag 4 november 2018
Herdenking Groote Oorlog
Zondag 4 november 8.00u €38 Incl.: busverInfo & Inschrijvingen Adviespunt Ommeganckstraat 35 (1e verd) 2018 Antwerpen 03 220 66 13 of adviespunt.antwerpen@abvv.be Betalen kan bij het Adviespunt enkel met Bancontact of via overschrijving op het rekeningnummer: BE20 1325-2019-3156
voer, toegang tot de musea met gids, lunch
Linx+ organiseert een uitstap naar Koekelare in het afsluitingsjaar van de herdenking van de Groote Oorlog. Samen met een gids bezoeken we drie musea. Het Käthe Kollwitz museum brengt hulde aan de moeder, vredesactiviste, kunstenares én socialiste. (Zie pagina 18). We bezoeken ook de begraafplaats Vladslo, waar haar bekende beelden van ‘het treurende ouderpaar’ staan. Het Fransmansmuseum laatst de seizoenarbeiders uit de jaren 60 centraal. Na de lunch bezoeken we het interactieve Lange Max Museum, genoemd naar het reusachtig Duits kanon dat Duinkerke beschoot.
Programma 8.00u Vertrek in Antwerpen aan het atheneum (Van Stralenstraat) 8.30u Oppikken deelnemers in Lint (Oudstrijdersplein) 10.00u Bezoek Käthe Kollwitz museum en het Fransmansmuseum 12.00u Bezoek Vladslo (Diksmuide) 13.00u Lunch 14.00u Bezoek Lange Max Museum 17.00u Vertrek naar Antwerpen
bezoek aan Lano Carpets & Brouwerij Omer Vander Ghinste
Op 4 oktober trekken de ABVV Senioren naar Lano Carpets in Harelbeke, waar tapijten en kunstgras geproduceerd worden. Na de lunch bezoeken we brouwerij Omer Vander Ghinste, waar een gids ons rondleidt. Het bezoek eindigt met een bierdegustatie en er is een geschenk voor alle deelnemers. De brouwerij is niet toegankelijk voor rolstoelen.
Programma 8.00u Vertrek bus, Van Stralenstraat, Antwerpen (Rooseveltplaats) 10.00u Bezoek Lano Carpets in Harelbeke 12.30u Lunch 14.00u Bezoek brouwerij Omer Vander Ghinste in Bellegem 17.00u Vertrek naar Antwerpen Zondag 4 oktober - 8.00u €41 Incl.: busvervoer, lunch, bedrijfs- en brouwerijbezoek 22
| VIB 96
Zaterdag 11 augustus 2018
Antwerp Pride 14:00 - 18:00
Doe mee met het ABVV aan de 11de Antwerp Pride Zaterdag 11 augustus 2018 - 13u Hoek Vlaamse Kaai en Pourbusstraat | 2000 Antwerpen Kijk uit naar de kleinste vrachtwagen en de grootste tifo!
Deel het met ons op  www.andersinantwerpen.be
23
Een warme, veilige stad waar iedereen zich thuis voelt. Omdat wij, Antwerpenaren, het verdienen.
| VIB 96
5 & 7 oktober 2018
Showfestival De Mick Vrijdag 5 oktober GARRY HAGGER | LAURA LYNN Lou Roman Band & Golden Memories Singers
Zondag 7 oktober
nth Gu er
Isabe
A lle
n Lyn
Max i
me
Neefs
Lo De opbrengst van dit Festival gaat integraal naar de gezondheidsinstelling ‘De Mick’ in Brasschaat.
Presentatie: Luc Caals & Ann de Winne
Feestzaal BTB - Paardenmarkt 66 - 2000 Antwerpen Deuren: 14.00u | Aanvang programma: 14.30u Algemene inkom: 05/10: €20 - 07/10: €26 Leden S-Plus, ABVV & Vriendenkring ‘De Mick’: 05/10: €12 - 07/10: €18 Info en reservaties: Adviespunt Ommeganckstraat 35 | 2018 Antwerpen | tel. 03 220 66 13 | adviespunt.antwerpen@abvv.be Reserveren kan nu, maar tickets zijn pas af te halen vanaf maandag 3 september 2018. Na reservatie: Betalen via Bancontact of per overschrijving op het volgende rekeningnummer: BE20 1325-2019-3156 met duidelijke vermelding van uw naam & mededeling: ‘Mick festival-datum-aantal personen’
v.u. Dirk Schoeters - Ommeganckstraat 35 - 2018 Antwerpen
om uR a
ban d
n&
agger
Laura
rry Ga H
MAXIME | ISABELLE A | GUNTER NEEFS Lou Roman Band & Golden Memories Singers
Toelatingsnummer P408993
DIT IS EEN BIJLAGE BIJ VIB 96 MAG NIET AFZONDERLIJK VERKOCHT WORDEN
Alles over onze campagne ! Met getuigenissen, interview & een poster
We willen het anders in Antwerpen! Omdat de Antwerpenaar dit verdient. ‘Ja, ik wil het anders in Antwerpen!’ is een naar vorm, thema’s, inhoud en aanpak verrassende en atypische campagne voor een vakbond. Zeg eens Dirk, wat is ABVV-regio Antwerpen van plan? Dirk Schoeters: ‘Ja, ik wil het anders in Antwerpen!’ is ons verlengstuk van de federale ABVV-campagne ‘Samen kunnen we het anders’. We vertalen die campagne naar de lokale Antwerpse realiteit. Waarom we dit doen? Samen met de andere vakbonden en organisaties verzet het ABVV zich tegen het bruut en hard beleid dat gevoerd wordt in België, in Vlaanderen, in Antwerpen… Het recht van de sterkste heeft het hier overgenomen. Wij willen die koude egoïstische politiek van rechts ombuigen naar een zorgzaam, duurzaam en solidair beleid. We doen dit met syndicale acties. Nu, met oog op de komende verkiezingen, spreken we alle mensen die getroffen zijn door het asociale beleid ook rechtstreeks aan. Mensen die meegedaan hebben aan onze acties, zeker. Maar ook de grote stille groep die sympathiseerde, de groep waarvan de ogen langzaam open gaan. Of zelfs die mensen die bij de vorige verkie-
zingen gestemd hebben voor deze meerderheid, maar zich ondertussen bedot voelen. In Antwerpen stellen we aan iedereen de vraag: ‘Vertel ons wat je anders en beter wil in je stad’. En we lenen hen bij wijze van spreken onze megafoon uit zodat hun antwoord luider klinkt. Zodat iedereen het kan horen. Ik nam al eens een kijkje op de website www.andersinantwerpen.be en zie daar pleidooien voor meer parken en gezonde lucht, betaalbare woningen en woonzorgcentra, fietspaden, buurtwerk,... Dat zijn toch niet de gebruikelijke syndicale thema’s. Dirk Schoeters: Dat is wat je op het eerste zicht zou denken natuurlijk. Toch klopt dat niet. Zolang ik weet is het ABVV al bezig met mobiliteit, milieu, klimaat, duurzaamheid, armoede en zorg. Lees er onze congresteksten van 20, 30 jaar geleden eens op na. Wat we nu doen is met getuigenissen van de man en de vrouw in de straat, onze syndicale analyses en standpunten lokaal en heel concreet maken. Daardoor lijken onze ideeën blijkbaar ‘atypisch’ syndicaal. Terwijl net het omgekeerde waar is (lacht).
Want hoewel sommige politieke partijen ons graag als baarlijke duivels voorstellen zijn vakbondsleden ook maar gewone mensen. Dus ja, uit hun verhalen blijkt dat ook zij in Antwerpen meer groen willen, beter openbaar vervoer, fietspaden om veilig naar het werk en de school te rijden, betaalbare woonzorgcentra. Dus ja, die bekommernissen staan ook op onze speciale website www.andersinantwerpen.be. Naast andere verhalen over menselijk werk, solidariteit of verdraagzaamheid, die dan wel als typisch syndicaal gezien worden zeker? De campagne ‘ja, ik wil het anders in Antwerpen’ richt zich op de gemeenteraadsverkiezingen in oktober. Is dit dan een politieke campagne? Dirk Schoeters: We gaan zeker niet zeggen op welke partij of partijen de Antwerpenaren wel of niet moeten stemmen. Als je dit bedoelt, dan is het helemaal geen politieke campagne. ‘Ja, ik wil het anders in Antwerpen’ wil wel dat het beleid, de politieke keuzes van het stadsbestuur na de gemeenteraadsverkiezingen drastisch veranderen. Van egoïstisch en polariserend naar warm,
solidair en verbonden. Dat strookt met onze linkse waarden. Daarom geven we met de campagne een platform aan al wie het anders wil in onze stad. Daarom dragen we onze syndicale visie op Antwerpen uit. Het is aan de partijen en aan de kandidaten om zich te positioneren ten opzichte van onze visie en concrete ideeën. Dat is ook politiek. Maar het is aan de kiezers zelf om te oordelen welke kandidaat of partij de voorkeur geniet. Wanneer is voor jou de campagne ‘Ja, ik wil het anders in Antwerpen’ geslaagd? Dirk Schoeters: Voor mij is de campagne geslaagd als de gewone Antwerpenaar even stil staat bij wat hij of zij anders wil in Antwerpen, de vergelijking maakt met hoe deze stad de laatste 6 jaren bestuurd is geweest en tenslotte de afweging maakt of dit beleid al dan niet verdergezet moet worden. Want als iedereen die afweging eerlijk maakt dan wordt het na 14 oktober anders in Antwerpen. Daar ben ik zeker van.
Van lesgeven tot secretaris Geboren in Berchem in 1956. Hoewel hij opgroeit in een syndicaal en socialistisch nest gaat Dirk na zijn studies Toegepaste Economische Wetenschappen (RUCA) eerst les geven in het secundair onderwijs.
Dirk Schoeters
Bloed kruipt echter waar het niet gaan kan. In 1984 wordt hij in Antwerpen secretaris bij de Algemene Centrale. Hij is verantwoordelijk voor de schoonmaak, bewaking, tabak en de dierentuin. Tien jaar later stapt hij over naar het ABVV-regio Antwerpen. Als algemeen secretaris maakt hij van de uitbouw, de financiële gezondheid en de organisatorische versterking van de Antwerpse ABVV-afdeling zijn levenswerk. Tegelijkertijd weeft Dirk een fijnmazig netwerk van sociale, economische en politieke contacten waardoor er tot ver voorbij de grenzen van het gewest naar de mening van het Antwerps ABVV geluisterd wordt. Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober staat Dirk Schoeters op de 49ste plaats van de sp.a-lijst voor de stad Antwerpen.
Dat willen wij ! WAT WIL JIJ ANDERS IN ANTWERPEN? Vertel ons jouw gedacht!
WWW.ANDERSINANTWERPEN.BE
Zorg zonder zorgen in Antwerpen
Wat willen zij anders in Antwerpen?
Iedereen aan boord Layla Als zorgambassadeur zie ik elke dag dat er van gelijke kansen nog geen sprake is in de stad. Antwerpenaars die geen of nauwelijks Nederlands spreken, krijgen dikwijls niet de zorg die ze verdienen. Onder andere omdat hun bruggenbouwers wel kunnen vertalen, maar vaak zelf hun weg niet kennen in het raderwerk van stadsdiensten. Willen we echt werk maken van gelijke kansen? Dan hebben we oplossingen nodig die alle aspecten van de samenleving raken. Anders is zo’n initiatief een druppel op een gloeiende plaat. Om de jongeren te bereiken, heb je bijvoorbeeld ook het vertrouwen van de ouders nodig. En om vluchtelingen te begeleiden, is betaalbare en toegankelijke psychologische bijstand een must. Pas dan zitten we op de goede weg naar gelijke kansen.
Menselijke stad Frans Het stadsbestuur moet er al-
les aan doen om de armoede aan te pakken. Vandaag groeit 1 op de 4 kinderen in Antwerpen op in armoede. Toch is de stad daar nauwelijks mee bezig. Die focust zich liever op grote bouwprojecten, en op de privatisering en commercialisering van diensten. Wanneer houdt de stad zich eindelijk weer met haar mensen bezig?
Goede en betaalbare woningen Sandra Ik wil graag de stijgende huur- en verkoopsprijzen van
woningen aankaarten. De afgelopen 15 jaar zijn de prijzen zodanig gestegen dat het bijna onmogelijk wordt voor alleenstaanden en alleenstaande ouders om te huren op de private markt. Voor alleenstaanden is het bovendien ook zo goed als onmogelijk om een woning te kopen. Hun beperkte inkomen zorgt ervoor dat de banken hen niet voldoende geld willen lenen. Zo komen alleenstaanden vaak in slechte huurwoningen terecht die lang niet aan de hedendaagse normen voldoen. Tegenwoordig hoor je beleidsmakers vaak spreken over ‘meer groen in de stad’ en ‘propere lucht in de stad’. Allemaal goed en wel, maar ik vind het belangrijker dat de stad eerst investeert in betere en kwalitatieve woningen zodat mensen op een gezonde en betaalbare manier kunnen wonen.
Meer openbaar vervoer Beter bijzonder onderwijs Chico Ik wil het onderwijs zien veranderen
in Antwerpen, meer bepaald het bijzonder onderwijs. Door het M-decreet zitten leerlingen met speciale behoeften nu in het gewoon onderwijs. Maar daar hebben de leerkrachten te weinig tijd en ruimte om hen te begeleiden. Intussen blijven in het bijzonder onderwijs alleen de meest zorgbehoevenden over, maar valt tegelijk de ondersteuning weg. Daarom is er dringend een hervorming nodig. Geef kinderen de zorg die ze verdienen.
Myriam Ik wil een beter bestuur in Antwerpen, want daar begint
natuurlijk alles mee. En meer en vlotter openbaar vervoer. Nu verdwijnen er voortdurend haltes, tramlijnen worden ingekort en bustrajecten worden afgeschaft. Zo geraak ik nergens meer.
Betaalbare woonzorg centra Nora
Als jonggepensioneerde maak ik mij zorgen over de betaalbaarheid van de rustoorden in de stad. Zelfs een pensioen waar je je leven lang hard voor hebt gewerkt, blijkt niet voldoende om een woonzorgcentrum te kunnen betalen. Dat is schrijnend. Zo brengt de oude dag geen rust, maar kopzorgen.
Zo kan het anders! Onze visie voor ‘t stad
Wij zijn zot van Antwerpen. Maar er gaat ook van alles mis: armoede, stilstaand verkeer, discriminatie … Wij vinden dat het anders en beter kan. Met het oog op de gemeen-
teraadsverkiezingen van 14 oktober 2018 lanceren we daarom deze campagne en vragen we aan alle Antwerpenaars wat zij absoluut anders willen in ’t stad.
Kansen voor iedereen
Een veilige stad die vooruitgaat
Een warme en veilige stad waar iedereen zich thuis voelt
Gezonde lucht en groen zijn een basisrecht
Een stad die voor haar mensen zorgt
Solidariteit met wie pech heeft
Goedbetaald en menselijk werk Benieuwd wat wij graag veranderen? Check onze standpunten op
www.andersinantwerpen.be
Zo kan je meehelpen aan een betere stad Bestel campagnemateriaal: affiches, badges, fietszadelhoesjes, pins
Hang de bijgevoegde affiche uit
WWW
Zeg je gedacht op www.andersinantwerpen.be en abonneer je op de nieuwsbrief
Deel de campagneberichten op de Facebook van ABVV-regio antwerpen.
Wat wil jij ? Op 14 oktober gaan we naar de stembus. Wat zou jij als nieuwbakken burgemeester als eerste aanpakken in ‘t stad? Het verkeer, de armoede, de luchtkwaliteit of iets anders? Want de Antwerpenaars verdienen een beter bestuur dat de stad weer warm, sociaal, bruisend en groen maakt. En met jóúw steun realiseren we dat.
Zeg je gedacht op www.andersinantwerpen.be
Contacteer ons: ABVV-regio Antwerpen Ommeganckstraat 35, 2018 Antwerpen - mail: info@andersinantwerpen.be - Tel: 03 220 66 11
VU: Dirk Schoeters - Ommeganckstraat 35 - 2018 Antwerpen
