Scherp zicht op kosten van Defensie?

Het is algemeen bekend dat Defensie alle medische kosten van militairen dekt. In theorie dan, want in de praktijk is een terugbetaling vaak synoniem van administratieve rompslomp. Bijvoorbeeld, als je een bril moet vervangen...

De gemiddelde leeftijd van militairen is nog steeds relatief hoog, dus is het niet verwonderlijk dat veel militairen een bril dragen. Persoonlijk zie ik niet goed van ver. Zonder mijn bril zijn de bomen in het landschap een aaneenschakeling van pluizige groene bollen. Ik heb mijn bril nodig in het dagelijkse leven, maar ook in een militaire omgeving, om bijvoorbeeld een voertuig te besturen, het terrein te verkennen of te schieten. En omdat ik hem vaak gebruik, moet ik hem geregeld vervangen. Als militairen bewegen we veel en daar ziet onze bril van af: gebroken monturen, gebogen armen, bekraste glazen, ... Het reglement bepaalt dat we ons montuur om de vijf jaar mogen vernieuwen en de glazen om de twee jaar. Geen overbodige luxe voor wie erg actief is!

Hindernisbaan

Voor mij is het meer dan vijf jaar geleden. Natuurlijk ben ik vergeten hoe ik mijn geld terug kan krijgen. Gelukkig verstrekt een collega mij de nodige informatie en vindt zij het juiste document op het militaire intranet. Ik vraag me af hoe jonge soldaten in de eenheden het doen! Het begint allemaal met een bezoek aan een aangenomen geneesheer. Ah, maar ik ben toch niet ziek?!? Maakt niet uit, je moet er naartoe om het onmisbare formulier ‘Model Transfer’ te krijgen waarmee je een oogarts kunt raadplegen. Ja maar, ik heb geen oogarts nodig, mijn correctie is niet veranderd sinds de vorige keer! De collega haalt haar schouders op: ‘Zo is het nu eenmaal, doe niet moeilijk!’ Na een bezoek aan de dokter, die het niet kon waarderen dat ik hem met zo’n bagatel lastigviel midden in de Covid-crisis, maak ik een afspraak met een oogarts. ‘Ik heb een gaatje over vijf maanden, maandag om 11 uur, past u dat?’ Normaal gesproken duurt het eeuwen om een specialist te kunnen raadplegen en met Corona is het nog erger. Na lang wachten (met mijn mistige bril met kromme armen) krijg ik eindelijk de oogarts te zien. Ik geef hem de papieren (zware vergissing!!!) en nu ik er toch ben, doet hij de tests snel opnieuw. Mijn correctie is niet veranderd, dus heb ik hem voor niets gestoord, maar ik vertrek met een voorschrift in de vereiste vorm, halleluja!

Ontoereikende bedragen!

Mijn dochters hadden een populaire opticien op het internet aanbevolen, spotgoedkoop en ze zijn er tevreden van. De brillen worden in Hongkong gemaakt en thuis of in een van de winkels van het netwerk, in Brussel, Hasselt, enz. geleverd. Maar mijn collega, duidelijk erg op de hoogte, waarschuwt me: ‘De winkels zijn in België, maar de factuur staat op naam van een bui-

Foto: Vincent Bordignon

tenlandse firma, wat niet mag!’ Terug naar de vertrouwde verkopers van bij ons. Optiek Mxxx' op de Grote Markt is een goed adres met traditie, maar ze rekenen je € 500 aan voor een paar unifocale glazen. Dat zet je toch aan het denken. Defensie vergoedt namelijk maximaal € 125 voor het montuur en € 25 per glas (€ 65 voor multifocale glazen). Daar kom je niet ver mee!

Laten we de grote ketens proberen, die naar verluidt goedkoper zijn. Eén ervan biedt een promotie aan: ‘drie voor de prijs van één’. Dit is zelfs voorzien in het reglement: de terugbetaling gebeurt op het paar dat u betaalt. Ik heb gekozen voor een merkmontuur. Tegen € 89, kom ik niet eens aan het forfaitaire bedrag dat het leger voorziet, cool! Het ligt moeilijker voor de glazen, die veel meer dan € 25 kosten! Uiteindelijk komt de bril op € 299, waarvan ik € 139 van Defensie terug zal krijgen. De ziekenkas kan ook tussenkomen, de opticien zal u de nodige informatie verschaffen. Belangrijk detail: het montuur moet mat zijn en de glazen volledig ingesloten. De glazen moeten vervaardigd zijn uit organisch materiaal en een anti-krasbehandeling ondergaan hebben. Merk op dat deze behandeling op zich al duurder kan uitvallen dan het door Defensie vergoede bedrag. Antireflectie- of UVfilters zijn toegestaan, maar geen donkere, gekleurde of fotochromatische glazen (die in de zon donkerder worden). Jammer, want het is precies de zonnebril met correctie die ik het vaakst nodig heb. Achter het stuur, bijvoorbeeld. Gelukkig kunnen we dankzij de promotie van de opticien deze beperking omzeilen door een tweede donkere bril 'gratis' te kiezen. Zoals we bij de Belgische Defensie al gewoon zijn, Het tijdperk van de brillen à la Jaruzelski, vervaardigd door het Belgisch leger, is gelukkig voorbij. Een vleugje nostalgie? dateert. Na 17 jaar zonder enige

moeten we bij gebrek aan middelen creatief zijn...

Tot slot moet u, voor de terugbetaling, een dossier opsturen naar BFA-M met daarin het gelijkvormigheidsattest van de opticien, de gedetailleerde originele factuur, een kopie van het voorschrift van de oogarts en het origineel van het Model Transfer. Oeps, slik, ... ik heb het aan de oogarts gegeven, wat nu? Flater van formaat! U moet het hem tonen, maar niet afgeven. Het mijne ben ik kwijt (de oogarts heeft het niet bewaard), ik moest terug naar mijn aangenomen geneesheer om een nieuw Model Transfer te halen... Hij kon er niet om lachen, heel die administratieve rompslomp echt nodig? We begrijpen dat een voorschrift van een oogarts nodig is voor een eerste bril. Maar daarna? Het is toch wel zeldzaam dat het zicht in de loop van de tijd verbetert. Als Defensie die twee periodieke medische onderzoeken zou afschaffen, zou ze om de twee of vijf jaar al veel tijd en administratie uitsparen. Opticiens zijn namelijk perfect in staat om de vereiste correctie te bepalen. Daarnaast zijn de terugbetalingen van 25 en 65 euro voor glazen vastgesteld door het AO-J/838, dat van het jaar 2003

dat kan ik u verzekeren. Maar is indexering is het overduidelijk dat deze bedragen ontoereikend zijn. Ook het verbod op gekleurde glazen is gewoonweg onbegrijpelijk.

Het lijkt ons dat de huidige procedure vooral is bedacht om militairen ervan te weerhouden hun rechten te laten gelden. In deze tijden van hoog verloop van personeel zou de overheid er beter aan doen om oude protectionistische reflexen te laten varen en eindelijk te denken aan het welzijn van collega's.

Forfaitaire terugbetaling

Wij hebben contact opgenomen met de dienst bij DG H&WB bevoegd in geval van een geschil over de vergoeding van ziektekosten. We dachten dat we te maken gingen krijgen met een starre bureaucratie waar niet mee te praten valt, maar uiteindelijk zijn deze collega's van goede wil en net zo teleurgesteld als de rest van de militairen door deze oude procedure. Adjudant-majoor Ronny Lenaers legt uit: ‘De voorstellen bestaan al heel lang. Wat we al voor 

mekaar kregen, is dat een bril voor beeldschermwerk het voorwerp zal uitmaken van een SPS en zal worden beschouwd als uitrusting voor individuele bescherming. Wat de glazen voor het dagelijks leven betreft, pleit ik voor een toereikende forfaitaire vergoeding, op eenvoudig vertoon van de factuur. Op die manier zullen de militairen vrij zijn om te kiezen wat ze nodig hebben: een zonnebril, een bril om van dichtbij of van ver te zien, multifocale, fotochromatische glazen, ... Wist u dat het verbod op donkere glazen afkomstig is van het oude kledijreglement dat het dragen van een zonnebril in de pelotons verbood? Ook het AO-J/838 is volledig verouderd. Sinds de publicatie ervan bepalen globalisering en ecommerce meer en meer ons le-

Foto: Christian Decloedt

Het nut van zonnebrillen of fotochromatische brillen met correctie staat buiten kijf. Waarom ze nog langer verbieden?

ven. Het maakt niet uit waar u ze koopt, de meeste glazen komen uit Azië. We moeten met onze tijd mee en deze veranderingen accepteren. Een 'Model Transfer' en een bezoek aan een aangenomen geneesheer is ook niet langer nodig. In het verleden was het nuttig om de zorgen te bepalen die niet beschikbaar waren bij het Militair Hospitaal, maar vandaag heeft dat geen zin meer. Iedereen weet inmiddels dat oogheelkunde binnen het leger is verdwenen, net als gynaecologie. Ik vraag me echt af waarom we een Model Transfer blijven eisen. Het is een overduidelijke verspilling van tijd en geld. Van de andere kant zou ik niet alle bezoeken aan de oogarts afschaffen, want hij doet veel meer dan de vereiste correctie bepalen. Sommige oogafwijkingen kunnen een ernstige oorzaak hebben die alleen een gespecialiseerde arts kan diagnosticeren. Zijn mening blijft dan ook van het grootste belang.’ ‘Ik heb een vereenvoudigingsplan voorgelegd, dat snel zou kunnen worden uitgevoerd. Er zijn echter zoveel diensten bij betrokken dat het dossier niet opschiet. Vroeger was het gemakkelijk: wij waren de bevoegde dienst en bepaalden de procedure. Nu bemoeit iedereen er zich mee en uiteindelijk weten we niet eens meer wie er moet beslissen.’ 

Is het dan echt zó ingewikkeld?

De militaire vakbond ACMP-CGPM eist dat Defensie de procedure snel vereenvoudigt. Militairen moeten om de twee of vijf jaar automatisch hun glazen of bril kunnen vervangen, zonder ingewikkeld dossier, administratieve rompslomp of onnodige medische consultaties. De besparing op de ettelijke bezoeken aan een aangenomen geneesheer en/of oogarts zou aanzienlijk zijn. Om nog maar te zwijgen over de verloren tijd, het rentabiliteitsverlies als gevolg van de onbeschikbaarheid van de militair die twee keer naar de dokter moet en de kosten van het administratief personeel dat instaat voor het beheer van de dossiers. Op deze manier zou Defensie een toereikende forfaitaire terugbetaling kunnen bieden, die overeenkomt met de werkelijke kosten van een bril van goede kwaliteit. DG H&WB werkt al jaren aan de verbetering van de procedure. Aan (goede) ideeën ontbreekt het niet, alleen is het wachten op een beslissing. Is het dan echt zó ingewikkeld?