a board meeting 5 by a day BULLETIN

Contents /

วิมุติ /

แบบเสื้ออะมีท 5 /

เตรียมตัวกับชีวติ วัยรุน่ ตอนอายุ 25 ปี กันอย่างไรบ้าง / CarToon

โสด สุข สนุกสนาน /

D.O.B Diary on Board / Cantos /

ฮา! /

ความรักครัง้ ที่ 5 /

นิทานห้าวรรค / A little memory about us / ณ เวลานี้

เขียน : วิมุติ

}.. “เอ่ก อี เอ็ก เอ๋กๆๆๆๆ 5 ครั้ง ตอนตี 5’’.. “เป็นสัญญาณว่าต้องตื่นไปยืนบาตร” “ตาก็ลืมขึ้น พร้อมกับใจในวันใหม่ที่แสนประหลาด” “สงสัยศีลจะขาด เพราะวันนี้ไม่ปกติ” “กลับมานั่งฟังเสียงไก่ ในใจนับได้...5” }.. “เอ่ก อี เอ็ก เอ๋กๆๆๆๆ 5 ครั้ง ตอนตี 5” “สติบอกว่า ให้พิจารณาให้ดี เพราะเรื่องนี้ไม่ธรรมดา” “เลยเก็บมาฝากให้เพื่อนๆ ในมีท 5 ให้พิจารณากันทุกคน” }.. “เอ่ก อี เอ็ก เอ๋กๆๆๆๆ 5 ครั้ง ตอนตี 5” “ขันธ์ที่ 1 เรียกว่า รูป คือสิ่งที่เข้ามา ในหู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ” “ขันธ์ที่ 2 เรียกสัญญา คือสิ่งที่ติดในจิต ทุกสิ่งสิ้นครั้งอดีต แม้เมื่อวินาทีผ่านไป” “ขันธ์ที่ 3 เรียกเวทนา

มีความว่า พอใจ ไม่พอใจ หรือเฉยไปรอตัดสินใจ” “ขันธ์ที่ 4 เรียกสังขาร ปรุงแต่งกันไม่รู้จบ ทั้งในและนอกภพ ให้เกิดขึ้น” “ขันธ์ที่ 5 เรียกวิญญาณ รู้กันมานานว่ามีในเรา เอ เอ่ เอ๋ สงสัยมาได้ไง” “เป็นพุทธด้วยใจแล้วพี่น้องชาวไทยจะรู้เอง” }..”เอ่ก อี เอ็ก เอ๋กๆๆๆๆ 5 ครั้ง ตอนตี 5” “สุดท้ายก่อนลา แร็ปจบแล้วนา ขอให้พี่น้องชาว พุทธา” “ได้เอฮา อย่างมี สติ อย่างสนุกกันทุกคน” ...........เอ่ก อี เอ็ก เอ๋กๆๆๆๆ [เสียงค่อยๆ เบาลง]

ส่งเข้าประกวดโดย . . .

<06

Lreejint

ละมุดพุดดิ้ง

dearcobain

พระเจ้าจ๊อด ยอดใบชา 7

เตรียมตัวกับชีวิตวัยรุ่น ตอนอายุ 25 ปี กันอย่างไรบ้าง เขียน : Poonchano{ Nui } 8

เมื่ อ ได้ รั บ โจทย์ จ ากบอดร์ อ ะเดย์ ง านมิ ต ติ้ ง ครั้ ง ที่ ห้ า ว่ า งานเขียนครั้งนี้ขอให้เกี่ยวข้องกับเลขห้า หรืออะไรก็ตามที่เกี่ยวห้า อะไรจะตรงขนาดนั้น เพราะตอนนี้อายุอานามก็เข้า ยี่สิบห้าปี บริบรู ณ์แล้ว พีๆ่ น้องๆ ในบอดร์กอ็ าจจะมีบา้ งคนทีเ่ ลยผ่านช่วงนี้ ไปแล้ว หรืออาจจะมีใครบางคนที่กำ �ลังจะรอเข้าอายุช่วงนี้อยู่ เหมือนกับผม หรืออาจจะมีใครทีก่ �ำ ลังจะโชคดีหรือร้าย ทีช่ ว่ งนีย้ ส่ี บิ ห้าปี พอดี ก็ขอให้ลงชื่อเอาไว้ตรงนี้ด้วยนะครับ... ... ... ... ... ... เอาละครับ ทุกคนย่อมที่จะวิตกกันว่าวัยเบญจเพศนั้นมัน น่ากลัวจริงหรือเปล่า ช่วงนี้แหละครับที่จะเป็นคำ�ตอบที่ดีที่สุด สำ�หรับตัวของเราเอง เมือ่ รูต้ วั เองว่ายีส่ บิ ห้าแล้ว ความคิดแรกก็คอื ถามคนที่เคยผ่านช่วงนี้ไปแล้วว่าต้องพบหรือเจอเหตุการณ์อะไร กันบ้าง แต่ละคนที่เป็นพี่ๆ เราก็ให้คำ�ตอบที่แตกต่างกันออกไป ไม่วา่ จะเจอทัง้ เรือ่ ง ทีด่ แี ละเรือ่ งทีร่ า้ ยแตกต่างกัน ผมก็นำ�มาปรับตัว และระวั ง มากขึ้ น แต่ สุ ด ท้ า ยก็ เจอเข้ า จนได้ ไม่ เชื่ อ ก็ ต้ อ งเชื่ อ เหตุการณ์ทห่ี นึง่ คือ ขับรถบริษทั ชนเสาไฟฟ้าทีห่ ลัง มศว. เหตุการณ์ ที่สอง นั่งรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างหัวเข่าโดนกระแทกกับรถสี่ล้อ แถวสุขุมวิท เหตุการณ์ที่สาม ไม่ค่อยสบายหนึ่งอาทิตย์เต็ม โห้ย... เกิดขึ้นจริงๆ ด้วย ต้องระวังตัวให้มากขึ้นแล้วเรา ยิ่งระวังมาก

เท่าไรก็ทำ�ให้เรา ทุกข์มากเท่านั้นเพราะจะเกิดความกลัวมากขึ้น วิตกมากขึ้นการทำ�งานก็ไม่ค่อยมีความสุขมากเท่าไร เลยปรับ ตัวเองใหม่ คิดว่าอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด แต่ขอให้ตัวเราอยู่บน พื้นฐานความไม่ประมาทก็เป็นพอ เอาละครับเรื่องต่อไปก็คือ เรือ่ งดีกนั บ้างรุน่ พีบ่ า้ งคนก็บอกว่าช่วงนีจ้ ะมี ทัง้ เรือ่ งดีและเรือ่ งร้าย มาพร้อมกันช่วงต้นๆ จะเป็นเรื่องร้ายสะส่วนใหญ่ ช่วงหลังๆ ปรับตัวมาก็จะมีเรื่องดีเข้ามาบ้าง หนึ่งงานที่ทำ�ก็ประสบความ สำ�เร็จเป็นที่น่าพอใจของเจ้านาย จนทำ�ให้เจ้านายเพิ่มงานให้รับ ผิดชอบมากขึ้ น กั บ ตำ� แหน่งที่สูงขึ้นมา ถึงมันจะเหนื่ อ ยแต่ ก็ มี อะไรที่ดีย้อนกลับมาให้เหมือนกัน เลยทำ�ให้ทุกวันนี้ ต้องหาเวลา อาทิตย์ละครัง้ ใส่บาตรพระตอนเช้าบ้าง สวดมนต์บา้ ง ก็มบี างอย่าง ที่ดีขึ้นมา หนึ่งมีสติมากขึ้น ใจเย็นขึ้น ผมว่าตรงนี้สำ �คัญครับ คนเราจะต้องอยู่บนพื้นฐานของการมีสติครับ ทุกอย่างมันก็จะดี ขึ้นเองบ้างทีเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวของผมมันอาจจะเป็น เพราะผม ประมาทกับชีวิตช่วงนี้ก็เป็นไปได้ เมืองหลวงอย่างกรุงเทพ การ ดำ�เนินชีวิตอาจจะเร่งรีบมากเกินไปก็พยายามปรับให้มันช้าลง ดูบ้างมันก็อาจ จะดีขนึ้ เอง สูๆ้ 25ปี ไม่เลวร้ายอย่างทีค่ ิดนะวัยรุน่ สุดท้ายของงานเขียนนี้ ขอขอบคุณผู้อ่านที่อ่านกันจนจบ ได้ประโยชน์หรือแง่คิดอะไรบ้างหรือเปล่าก็ติ ชมกันได้ในหน้า งานเขียนนี้ แล้วเจอกันครับ A MEET HA HA HA HA V

โสด สุข สนุกสนาน เขียน : Raycool (freshy)

เด็กนัก เรียนม.ปลาย ม.5 หัวเกรียน ชลบุรีเดินทางมา สถานที่ ที่ไม่เคยมาเจอ คนไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนที่วันนี้มา มีตติง้ ผมมามีตติง้ ครัง้ แรกครับ พอมาถึงศิรชิ ยั ไก่ยา่ งลาดพร้าว 40 ตื่นเต้นที่สุดไม่ได้รู้จักใครเป็นการส่วนตัว มาเจอเห็นตัวจริงพวก พีๆ่ ชาวบอร์ด aday หลังจากที่แอบอ่านอยู่เรื่อยๆ มานั่ง post ข้อความ บางครัง้ มาขอคำ�ปรึกษาเรือ่ งรักสมํา่ เสมอ มันเลยตืน่ เต้น ที่คนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แค่คุยกันผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ กรอบสี่เหลี่ยม ผ่านบอร์ด aday จนมาเจอตัวจริงเสียงจริง พูด คุย ทำ�ความรู้จักกันจนก่อเกิด มิตรภาพ ความรัก สานสัมพันธ์... เด็ก มัธยมปลาย ชือ่ Rayccol มาคน เดียวครับ เป็นอะไร ที่ท้าทายตัวเองอย่างแรง เรียนรู้การมาพบประพูดคุย ดีใจ บวก ตื่นเต้น ประหม่าอย่างแรง เปิดใจไว้ใจทุกคน เริ่มถอยลูกเต๋า ได้เลข 5 โต๊ะ 5 ถ่ายรูปรวมที่ระลึกแบบเขินเขินทำ�อะไร ไม่ค่อย ถูกเลย พี่ๆ บอกให้ทำ�อะไรทําหมดครับ เล่นเกมกันสนุกสนาน เริ่มที่จะผ่อนคลาย กินข้าวกลางวันอร่อยเด็ด ทำ�อะไรไม่ค่อยถูก คิดว่าจะเริม่ สนทนายังไงดี เอางีเ้ ริม่ จาก แนะนำ�ตัวก่อนอันดับแรก สวัสดีครับ ผมชือ่ เรคูลย์(raycool) เริม่ จาก สวัสดี ทกคุนทีเ่ ดินผ่าน เอาน่าปลอดภัยไว้กอ่ น เปิดกล่าวสนทนาพูดคุยคุยกับพีๆ่ ชาวบอร์ด aday ทุกคน เฟรนลี่ น่ารักดี เริ่มคุยแบบไม่ค่อยเกรงสนทนาแบบ

สบายสบายกับพีๆ่ ทีม่ างานmeeting ครัง้ นี้ นัง่ เสพ งานศิลป์ ดูรูป ถ่ายงาน อะแชะ ทีจ่ ดั ตกแต่งแบบลงตัวสุดสุด มีการนำ�เสนอผลงาน ของแต่ละคนทุกอย่างทีผ่ มเจอมันเป็นอะไรทีต่ น่ื เต้นแปลกใหม่ไปหมด สวัสดี พี่คำ�ไหล ชอบพี่คำ�ไหลเป็นการส่วนตัว ประทับใจ การเป็นกันเองของทุกคนเหมือนกันครับผม วันนี้ เห็นตัวจริงของ พีๆ่ ชาวบอร์ดแต่ละคน ทีม่ าในงาน MEEING#3 ตัว จริงเสียงจริง สัมผัสได้ พูดคุย ทำ�ความรูจ้ กั สนุกมาก พีช่ าวบอร์ดพีท่ เ่ี พิง่ รูจ้ กั กันทุก คนเป็นกันเองมาก อารมณ์ดีมาก พี่แต่ละ คนมีของดีๆ เจ๋งๆเยอะ มาก แต่ละคนมีของดีทั้งนั้น คนน่ารักมีเยอะ คนสวยก็มีน่ะ คนหล่อ บวกหน้าตาดี สัน้ ๆ ว่าเพียบแจ่มแจ่มทัง้ นัน้ เลยเข้าไปสวัสดี ถามชือ่ ถามUsername เซ็น หนังสือ a meet ทีร่ ะลึกกัน ผม ชอบและทุกวัน นี้ ยังตรึงอยูใ่ นใจทีเ่ ซ็นในสมุด a meet 3 ว่า “สนุกทุกวันของชีวิตน่ะ วัยรุ่น” ประทับใจคำ�พูดนี้อย่างแรง มันเปิด ทัศนคติทางความคิด เด็ก ม.ปลาย ทำ�ให้กล้าออกมาเจอโลกกว้าง กล้าก้าวออกมาผจญ ภัยในโลกแห่งความจริง มิตรภาพทีไ่ ด้รบั ยังตราตรึงประทับใจหัวใจ ผมอย่างแรง มิตรภาพ กําลังใจทีย่ งั คงเติมกำ�ลังใจในเวลาทีห่ มดกำ�ลัง ใจเข้ามา บอร์ด aday นีไ้ ด้รบั กำ�ลังใจบวกมิตรภาพอย่างสมํ่าเสมอ วันแรก ที่รู้จักกันผมยังโสด วันนี้ยังเป็นโสดเหมือนเดิม รักแรกพบเจอตอนเรียนซัมเมอร์52 เธอเป็นเด็ก foodsci รักเธอที่สุด รั ก ที่ มี ใ ห้ ไ ม่ อ าจจะยิ่ ง ใหญ่ เ ท่ า ฟ้ า ที่ บ อกออกมาอยากบอกว่ า รักหมดใจเหมือนเดิม

วาด : EizZero

D.O.B Diary on Board เรียบเรียง : นู๋กานต์

นิทานห้าวรรค

เรื่อง : พล จันทร์คล้าย วาด : EizZero

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพระธุดงค์ปักกลดอยู่ที่หมู่บ้าน แห่งหนึ่ง เศรษฐีผู้หนึ่งอยากจะลองดี จึงเข้าไปกราบพร้อมถาม คำ�ถามท้าทายปัญญาว่า “พระคุณท่านจะทำ�เยี่ยงใดถึงจะทำ�ให้ดวงอาทิตย์ขึ้นตอน กลางคืนและพระจันทร์ขึ้นตอนกลางวัน”

พระสงค์ยิ้มด้วยความเมตตา พร้อมตอบว่า

“แท้จริงกลางวันก็มดี วงจันทร์ กลางคืนก็มดี วงอาทิตย์ เพียงแต่ เรามองไม่เป็นเพราะมิใช่หน้าที่ของมันในเพลานั้น แต่การไม่เห็น มิได้หมายความไม่มี เฉกเช่นท่านเศรษฐีที่แต่งกายด้วยผ้าแพร สวยงาม กินอาหารเลิศรส มีบริวารให้ใช้สอยมากมาย จนคนอื่น มองไม่เห็นความทุกข์ของท่าน แต่ก็มิได้หมายความว่า ท่านมิได้ มีความทุกข์ อาตมาต้องขออภัยที่ไม่สามารถตอบคำ�ถามท่าน ได้ด้วยมิใช่หน้าที่ของอาตมา หากแต่หน้าที่ของอาตมาคือทำ�ให้ สรรพสัตว์พ้นทุกข์ไม่ว่าเพลานั้นจะเป็นกลางวันหรือกลางคืน” หลังจากได้ยินคำ�ตอบ เศรษฐีผู้นั้นก็ขอบวชและติดตาม รับใช้พระธุดงค์ไปทุกหนแห่ง

Cantos

เรียบเรียง : นู๋กานต์

ฮ่า!

เขียน : ป๋าวิน

ฮ่า ! เหนื่อยว่ะวันนี้ วันนีเ้ ป็นวันเงินเดือนออก ผมฝืนใจปฏิเสธการรวมตัวสังสรรค์ คลายเหนือ่ ยจากงานประจำ�ทีท่ �ำ ร่วมกับทีมมาตลอดเดือน มันเหนือ่ ย เสียจนไม่อยากไปเพิ่มเติมอะไรให้เข้ามารกอยู่ในสมองไม่อยาก ตามใจใครอื่นนอกจากตัวเอง ก่อนเข้าบ้านผมแวะซื้อเบียร์เย็นๆ ห้ากระป๋อง น้ำ�เป็นสาย จากฝักบัวเย็นฉ่�ำ ชำ�ระล้างความเหนือ่ ยล้าออกไปครึง่ หนึง่ ของทัง้ หมด สวมใส่เสื้อผ้าในชุดสบาย เปิดตู้เย็นหยิบวัตถุดิบที่พอจะนำ�มา ทำ�เป็นมื้อเย็นของวันนี้มากองรวมกัน เปิดเบียร์ที่เย็นจัดจนได้ที่ จิ บ บางบางลิ้ ม รสเพื่ อ ทดสอบอุ ณ หภู มิ แ ล้ ว กระดกซดอึ ก ใหญ่ ซาบซ่านถึงหัวใจ ฮ่า! นึกในใจจะทำ�อะไรกินดี ฮ่า! นึกออกแล้วเย็นวันนี้ ผมจะทำ� กับข้าวกินเอง คุณก็ทำ�กินเองได้ถ้าไม่ห่วงว่าจะต้องมีคนกินด้วย ทำ�เลยครับ หยิบทุกอย่างในตู้เย็นที่กินได้ออกมากองรวมกันแล้ว สร้างสรรค์มนั ขึน้ มาจากหัวใจ ในตูเ้ ย็นของผมมีกระดูกซีโ่ ครงอ่อน 1 แพ็ค ตอนซือ้ ควรเลือกกระดูกอ่อนตรงทีเ่ ป็นซีเ่ ล็กๆ เนือ้ จะเยอะ และนุ่ม ไม่ขาดทุน ผมใช้มดี ฆาตกร ลักษณะปลายแหลมยาวเรียวหัน่ กระดูกอ่อน ตรงปลายให้ยาวเท่านิว้ มือสองข้อประมาณสิบห้าชิน้ เก็บส่วนที่เป็น ซีโ่ ครงแข็งไว้ท�ำ อย่างอืน่ หยิบครกตรงหน้ามาเตรียมทำ�เครือ่ งหมัก กัน ปอกกระเทียมสักห้ากลีบใส่ครก ใส่เปลือกบาง ๆ ของมันลง ไปด้วย ตามด้วยพริกไทดำ�สักร้อยห้าเม็ด พริกขี้หนูสวนสิบห้าเม็ด

โคนต้นหอมเอาตรงขาว ๆ ห้าต้น น้ำ�ตาลปี๊บนิดหน่อย กะปิคลอง โคนอย่างดีหนึ่งช้อนชา โขลกทุกอย่างในครกให้ละเอียดที่สุด อย่า ใช้เครื่องปั่นเพราะน้�ำ มันหอมจากเครื่องเทศทั้งหลายจะออกมาส่ง กลิน่ ได้ดกี ว่าด้วยการบดขยีจ้ ากสากแข็ง ๆ และครกหนัก ๆ เท่านัน้ ลองสังเกตจากน้ำ�จิ้มซีฟูดตามร้านอาหารทะเลดูซิ ใช้เครื่องปั่นทั้ง นั้นแหละ มันจะมีฟองขาว ๆ ไม่แซบเท่าเราตำ�เองจริงไหม ก่อน ที่จะตำ�เครื่องหมัก ให้ตั้งน้ำ�ให้เดือด เอาซี่โครงอ่อนที่เตรียมไว้ลง ต้มให้สุกถึงกระดูกซักห้านาที ซดเบียร์ไปตำ�ไปเพลิน ๆ กว่าจะสุก ถึงกระดูก เครื่องหมักก็ละเอียดพอดี เมื่อซี่โครงอ่อนสุกถึงกระดูก แล้ว รินน้ำ�ต้มกระดูกใส่ชามไว้ แบ่งส่วนหนึ่งใส่ครกเพื่อทำ�ให้ เครื่องหมักเหลว เทใส่ครก ตอกไข่แยกเอาแต่ไข่แดง ไข่ขาวใส่ใน น้ำ�ซุบไว้ แล้วยกครกเข้าตู้เย็น ส่วนไข่ของเราเก็บไว้ที่เดิม แล้วซด เบียร์ที่เหลืออย่างใจเย็นอีกห้าอึกติดต่อ หยิบพืชผักเท่าที่มีอยู่หั่น ให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ผักของผมมี แครอท บร๊อคโครี่ พริกหวาน รวมแล้วดูเหมือนอาหารฝรั่งดี พริกหวานอย่าไปซื้อแบบที่เป็นลูก มานะมันแพง เคล็ดลับง่าย ๆ แค่ไปที่ซูเปอร์มาเก็ตแล้วมองหาซุ้ม สลัดดู เลือกวงสวย ๆ มาสักสีละสามวงก็พอไม่ถงึ สิบบาท เอาพืชทัง้ สามชนิดที่หนั่ เป็นชิน้ ใส่ในน้ำ�ต้มกระดูกทีเ่ ย็นแล้ว ใส่เกลือป่นนิด หน่อย ซดเบียร์ที่เหลือในกระป๋องให้หมด แล้วหยิบเบียร์กระป๋อง ใหม่ออกมาซด แช่ในตูเ้ ย็นไว้ซกั ครูร่ ะยะเวลาแค่เบียร์หมดกระป๋อง ก็น�ำ สิง่ ทีแ่ ช่ในตูเ้ ย็นเมือ่ ครูอ่ อกมา อย่าลืมหยิบเบียร์ออกมาด้วยจะ ได้ไม่ตอ้ งเปิดตูเ้ ย็นบ่อย ๆ สิน้ เปลืองพลังงานทัง้ ร่างกายและไฟฟ้า

จากนั้นหยิบกระทะที่เคลือบสารพิเศษจากดาวอังคารใบละ พันกว่าบาทตั้งไฟ พอกระทะร้อน เทน้ำ�มันพืชลงไปพอสมควรกะ ประมาณให้ท่วมชิ้นกระดูกหมูได้ พอน้�ำ มันร้อนได้ที่เดาเอาแล้ว กันไม่ยาก คีบชิ้นกระดูกหมูค่อย ๆ หย่อนทีละชิ้นลงไป ระหว่างนี้ สังเกตให้ดี ฮ่า ! มันสวยงามมาก พอสุกอย่าให้เกรียมมากนัก ปิดไฟ ไว้ก่อน เอากระดูกหมูออกมาพักร้อนไว้บนจานที่รองด้วยกระดาษ ซับมันทีห่ ญิงเมือ่ คืนก่อนใช้ซบั มันบนใบหน้าลืมไว้ เทน้�ำ มันทีเ่ หลือ ลงในพาชนะที่มีฝาปิด เขียนไว้ว่าน้�ำ มันนี้ได้มาจากการทำ�อาหาร ชนิดนี้ เวลาไม่มีอะไรกินจะได้เอามาคลุกข้าวแล้วนึกวาดภาพเอา อย่าเทหมดนะเหลือเอาไว้ติดกระทะบ้าง สิ่งที่เหลือในกระทะจะมี เศษเครื่องหมักที่เหลือจากการทอดอยู่ ตั้งไฟพอร้อนได้ที่ เอาผักที่ แช่เย็นในน้�ำ ซุบเทลงผัดอย่างรวดเร็วไม่ตอ้ งสุกจนเละปรุงรสแล้วชิม ดู จากนั้นราดลงบนหมูในจานที่เอากระดาษซับมันออกไปแล้วถ้า ไม่เอาออกจะกินกระดาษเข้าไปด้วยก็ได้ ไม่ตอ้ งปิดไฟให้นำ�น้�ำ ซุบที่ เหลือพร้อมผักและไข่ขาวตัง้ ไฟ ดูไข่ขาวว่าเริม่ เปลีย่ นสถานภาพจาก ใส ๆ เป็นขาวขุ่น ให้ใช้อะไรก็ได้คนอย่างรวดเร็ว พอเดือดให้ปิด ไฟยกลง ราดลงในในจานอีกทีนงึ ซดเบียร์เป็นรางวัลให้กบั การทำ� สิ่งเล็ก ๆ ในสายตาคนอื่น แต่ยิ่งใหญ่ในความรู้สึกของตัวเอง ฮ่า! ชิมดู ฮ่า! กำ�ซาบไหมล่ะ เบียร์ที่เหลือ พร้อมข้าวสวยร้อนๆ ถูกนำ�ออกมาวางข้าง ๆ และร่วมกันบรรเลงเพลงรักอย่าง เร่าร้อน กับอาหารข้างหน้าที่สวยอย่างกับนางฟ้า พร้อมด้วยฟุตบอลคู่ที่ รอคอย แค่นี้ก็ทำ�ให้เรื่องเหนื่อยหน่ายทั้งหลาย ลืมไปได้สิ้นเชิง

A little memory about us writer by Darcobain

“ย่า...คนเค้ามาทำ�อะไรบ้านเรา ตัง้ เยอะแยะอ่ะย่า”เสียงจาก เด็กชายอายุสามขวบเอ่ยถามผู้เป็นย่า ย่านิ่งไปสักพักก่อนที่จะบอก กับเด็กน้อยว่า “เขามางานศพของพ่อไงล่ะ พ่อเสียแล้วนะ พ่อไปสวรรค์แล้ว” “ใครบอก พ่อนอนหลับอยู่น่นั ไง” ด้วยความไร้เดียงสา เด็ก น้อยค้ า นผู้ เ ป็ น ย่ า พร้ อ มกั บ วิ่ ง ตรงไปยั ง ร่ า งอั น ไร้ วิ ญ ญาณของ ผู้ เ ป็ น พ่ อ ที่ น อนแน่ นิ่ ง อยู่ บ นเสื่ อ ตรงพื้ น บ้ า น แล้ ว ล้ ม ตั ว ลง นอนกอดพ่ออันเป็นที่รัก พลางตะโกนเบาๆ ว่า “พ่ อ ตื่ น ๆ มีคนมาบ้านเราตั้งเยอะ ไม่รู้ม าทำ � ไรกั น ” ภาพที่เห็นทำ�ให้น้ำ�ในตาของผู้เป็นย่าซึ่งได้เสียมามากมาย ก่ อ นหน้ า นี้ แ ล้ ว เอ่ อ ล้ น อี ก ครั้ ง แล้ ว จึ ง เข้ า มาดึ ง ตั ว เด็ ก น้ อ ย ลุกขึ้นเบาๆ พร้อมบอกด้วยเสียงสั่นเครือว่า “พ่อไปสวรรค์แล้วนะ ไปจริงๆ แล้ว พ่อไม่อยู่กับเราแล้ว พ่อตายแล้วนะ ที่คนมากันเยอะแยะ เพราะมางานศพของพ่อ” เด็กน้อยเงียบกริบ พร้อมพยักหน้าตอบรับเป็นอันเข้าใจ ว่าเขารู้เรื่องแล้ว... หลังจากนั้นก็วิ่งไปหลังบ้าน โดยที่ไม่ได้เอ่ยอะไรสักคำ�... ด้ ว ยความเป็ น ห่ ว ง ย่ า จึ ง แอบเดิ น ตามไปดู เห็ น เด็ ก น้ อ ย กำ�ลังยืนร้องไห้เบาๆ อยู่ริมผนัง...

10 ปีหลังจากพ่อจากไป แม่ก็ป่วยเป็นโรคไต เจ็บออดๆ แอดๆ มาตลอด เวลาแม่ปวดท้องมากๆ แม่ก็จะถูกส่งเข้าโรง พยาบาล เหตุการณ์เหล่านี้จึงกลายเป็นเรื่องธรรมดาสำ�หรับผม เวลาทีแ่ ม่กลับมาจากโรงพยาบาล ผมก็จะเล่าให้แม่ฟงั ว่า เมือ่ คืนนี้ ผมฝันอะไรบ้าง แล้วแม่ก็จะเล่าให้ฟังว่า แม่ฝันอะไรบ้าง... วันนัน้ ...เป็นเวลาตีสโี่ ดยประมาณ แม่ปลุกผมขึน้ มาเนือ่ งจาก มีอาการปวดท้องอย่างรุนแรง ผมลุกขึ้นมาโดยไม่มีอาการงัวเงีย แม้ แ ต่ น้ อ ย หลั ง จากได้ ส ติ จึ ง วิ่ ง ไปเรี ย กลุ ง ซึ่ ง อยู่ บ้ า นติ ด กั น ลุงตื่นขึ้นมาและเอารถมอเตอร์ไซด์ขี่พาแม่ไปส่งที่ รพ.ในอำ�เภอ เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนไม่ได้พูดอะไรกับแม่มากเท่าไร ตอนกลางวันวันนัน้ ป้าเลยส่งผมไปอยูก่ บั ย่าซึง่ อยูห่ า่ งออกไป ประมาณ 8 กม.ตกเย็นวันเดียวกัน ผมกำ�ลังอาบน้ำ�แล้วนึกอะไร ไปเรือ่ ยเปือ่ ย ได้ยนิ เสียงลุงมาเรียกย่าทีห่ น้าบ้าน ปกติลงุ ไม่เคยมา ที่นี่บ่อยนัก ผมเริ่มสังหรณ์ใจไม่ค่อยดี รีบออกจากห้องน้ำ� ลุงเดิน มาหา ย่าเดินตามหลังมา ลุงบอกด้วยประโยคสั้นๆ เรียบๆ ว่า “แม่เสียแล้วนะ ตอนนี้อยู่ที่วัด”... ผมพูดไม่ออก ไม่มีน้ำ�ตา รู้สึกว่าชาไปทั้งตัว แล้วก็ขึ้นไป แต่งตัวบนบ้าน นึกอะไรไม่ออก เลยถามย่าว่า “ย่า แล้วลูกจะอยู่กับใคร” ย่าตอบกลับมาว่า “ก็อยู่กับย่านะลูก ย่าเลี้ยงลูกเอง”

ผมพยักหน้าแล้วเงียบ ระหว่างที่ซ้อนมอเตอร์ไซด์ไปกับลุง เพื่อไปที่วัด เหมือนตัวเองต้องการความแน่ใจ เลยถามลุ ง อี ก ครั้ ง ว่ า “ลุ ง แม่ เ สี ย แล้ ว จริ ง ๆ ใช่ มั้ ย ” ด้วยคำ�ตอบของลุง ทำ�ให้ผมแน่ใจ “เสียแล้วจริงๆ เสียเมื่อ ตอนเย็น ตอนนี้อยู่ที่วัด” สิ้นคำ�ตอบของลุง ไม่รู้น้ำ�มาจากไหน ไหลพรั่งพรูออกมา จากดวงตา พูดกับตัวเองในใจ “แม่เราเสียแล้วนะ” เรื่องความฝันที่จะเล่าให้แม่ฟัง ฝันว่าเห็นแม่แต่งชุดสีขาว สวยงาม กำ�ลังยิ้มให้ผม คงไม่ได้เล่าให้แม่ฟังแล้ว... คำ�ถามที่จะถามแม่ว่า เมื่อคืนแม่ฝันว่าอะไร... คงไม่ได้ถามแล้ว...ไม่มีแม่อีกแล้ว... ไม่เสียใจเลย ถ้าก่อนหน้านั้น ได้บอกแม่ว่า... “รักแม่นะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงลูกนะ”... แม่คงเป็นห่วงเรา เพราะแม่นอนตาไม่หลับ... รักแม่...

“ ชีวิตที่ปราศจากความรัก ไม่ใช่ชีวิต.. สำ�คัญที่สุดในชีวิต คือความรัก.. ความรักคือชีวิต ชีวิตคือ ความรัก ความสุขของชีวิต เกิดจากความรัก ความทุกข์ของชีวิต เกิดจากความรักเช่นกัน ” จากหนังสือ สาระแห่งชีวิต..คือรักและเมตตา พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก

ความรักครั้งที่ 5 เขียน : นู๋กานต์ ณ bluemoon สวัสดีจ้าชาว a board ทั้งหลาย ที่มีโอกาสได้อ่าน a meet เล่มนี.้ .หลังจากเว้นวรรคการ meeting ไปนาน 1 ปี ปีทแี่ ล้วงดด้วย เหตุผลว่า ป้าๆ (เอ้อ..กลุม่ สาวสวย) ทีจ่ ดั meeting เกิดขีเ้ กียจอย่าง ไม่มเี หตุผล และความเปลีย่ นแปลงอะไรหลายอย่างได้เข้ามาเยือน บอร์ดของเรา แม้วา่ เวปบอร์ดระบบ phpbb ของเราจะล้�ำ หน้าล้�ำ ยุค ล้�ำ สมัยมากมายแล้วทำ�ให้ผอู้ า่ น a day ได้มารวมตัวกันได้..แต่เรา ก็ยังต้องหลบให้กับเทคโนโลยียุคใหม่มาแรง ทั้ง Facebook และ Twitter ชาวบอร์ดเก่าแก่หลายคนย้ายสำ�มะโนครัวไปอยูใ่ น Facebook และหายสาบสูญไป ไม่กลับมายังบอร์ดแห่งนี้อีกเลย ส่วน บางคนก็มีแวะเวียนมาเยี่ยมบ้านหลังนี้บ้าง ส่วนตัวเราขอยอมรับ โดยดีว่าว่าแอบติด Facebook เพราะว่ามันมีเกมส์ให้เล่นด้วยอ่ะ นะช่วยไม่ได้ หลายคนบ่นว่าบอร์ดเงียบ สมาชิกใหม่ก็มีเข้ามา เรื่อยๆ อาจจะไม่มากมายเท่าเก่า..แต่เรายินดีต้อนรับทุกคนนะจ๊ะ meeting คราวนี้วนเวียนมาถึงครั้งที่ 5 แล้ว เวลาผ่านไป หลายๆคนเติบโตขึน้ และหลายๆ อย่างมีการเปลีย่ นแปลงตามกาล เวลา แม้แต่ตวั เราเอง..น้องๆ ในบอร์ดบางคนในมีตติง้ ครัง้ แรกเจอ กันยังเรียนมัธยมอยูเ่ ลยตอนนีจ้ ะจบเข้ามหาลัยกันแล้ว (แก่หว่ะชัน้ ) ไปร่วมงานรับปริญญา, งานบวช, งานแต่งของพี่น้องชาวบอร์ดกัน มาก็หลายงาน..จนตอนนีเ้ รามีหลานบอร์ดแล้วด้วยนะเนีย่ ..น่าปลืม้ ใจจริงๆ ส่วนการเปลีย่ นแปลงของเรานอกจากน้�ำ หนักตัวทีเ่ พิม่ ขึน้ แล้วก็คือ...a board meeting 5 นี้ อิชั้นกลายเป็นสาวโสดค่ะ ^0^

จริงๆโสดมาได้เกือบปีแล้วนะเนี่ย กย.นี้ครบ 1 ปีพอดี.. แรกๆก็เศร้าๆ เหงาๆ ต้องอ่านหนังสือธรรมะเข้าข่มจิตใจ ชีวิต เรายังต้องเดินไปข้างหน้าค่ะ เอาเข้าจริงแล้ว โสดหรือมีแฟนชีวิตดิ ชั้นไม่ได้แตกต่างไปจากเดิมเลยเจ้าค่ะ ..เพราะถึงมีแฟนก็อยู่คน เดียวอยู่ดี โอ๊ะ โอ ..ไปๆมาจะ ดราม่าซะงั้น T______T ขอกลับสู่ โหมดปกติดีกว่า มีคนโสดอยู่แถวนี้บ้างมั้ยคะ.. จริงๆแล้วไม่อยาก เขียนเรือ่ งส่วนตัวเลยนะ เขิลลล @><@ แต่ตอนนี้คงจะไม่ทนั แล้ว หล่ะ เพราะกำ�หนดส่งต้นฉบับมันงวดขึ้นมาทุกที คิดอะไรไม่ออก ของเล่าเรื่องความรักของตัวเองล่ะกัน (กรุณาเตรียมถุงพลาสติก ยาดม ไว้ใกล้ๆ เผื่อจะคลื่นเหียนกับความน้ำ�เน่าดราม่าของอิชั้น) เคยมีคำ�ถามกันไหมว่าตลอดทั้งชีวิตคนเราจะมีความรัก ได้สักกี่ครั้ง..ตอนเด็กเคยวาดฝันไว้แบบนิยายหรือการ์ตูนญี่ปุ่น ตาโต..ว่าขอมีความรักแค่ครั้งเดียวในชีวิตก็พอแล้ว..แต่พอเอาเข้า จริง การที่ลืมตาอยู่บนโลกใบนี้มา 29 ปี หลายๆสิ่งหลายอย่าง ในชีวิตมาประกอบกัน..จนได้ข้อสรุปกับตัวเองว่า “คนเรามีความ รักกันได้หลายครั้ง แต่รักแท้มันมีได้ครั้งเดียว..และเราอาจจะยัง ไม่เจอเองก็ได้” (ยังจินตนาการพร้ำ�เพ้อถึงรักแท้ๆต่อไป *0*) a meet เล่ ม นี้ concept เลข 5 เลขพยายามเขี ย นอะไร ให้มันได้ 5 กะเค้าบ้าง นับไปนับมาโม้บ้างอะไรบ้าง...

First love ... อีกชื่อหนึ่งคือ poppy love หรือความรัก แบบลูกหมา..เริ่มต้นตอนเรียนประมาณมอปลายเนี่ยแหล่ะ เป็น เพื่อนที่เรียนห้องเดียวกัน บุคลิกกวนๆ ปากเสียๆหน่อย จำ�ได้ ว่าโดนจีบผ่านจดหมายน้อยระหว่างเรียน, แอบเอาขนมมาใส่ ไว้ให้ใต้ลิ้นชัก(กลเม็ดนี้ขอยอมพ่ายแพ้ใจตัวเองเพราะเห็นแก่ ของกิน 555+), เทปคลาสเซ็ตอัดเพลงความหมายดีๆ ที่ฟังวนไป วนมาไม่รเู้ บือ่ แต่สดุ ท้ายก็เลิกรากันไปกลายเป็นเพือ่ นทีด่ ตี อ่ กัน.. ความรักครั้งที่สอง...ไม่รู้จะเหมารวมเป็นความรักดีหรือ เปล่า เพราะมันเฉี่ยวๆ จนงงๆ เข้ามาแบบงงๆ และเดินออกจาก ชีวิตไปแบบงงๆ ตอนปีหนึ่ง..เฟรชชี่เข้ามาใหม่..เจอพี่ว๊าก ตัว โตๆ เป็นนักบาสเข้ามาคุยด้วยแบบฮาๆ ตอนว๊าก..นึกภาพออ กม่ะ กำ�ลังขึ้นแสตนซ้อมเชียร์วันแรก แล้วพี่ว๊ากเดินมาหยุดอยู่ ตรงหน้า ตะโกนถามด้วยเสียงโหดว่า “ชื่ออะไร” ... “รหัสอะไร” “อยู่หออะไร” “ตอบเสียงดังๆหน่อยไม่ได้ยิน” ..เออเว้ย..ตะโกน แหกปากจนคอแห้ง..แล้วคืนนั้นเอง..พี่แกโทรมาหาที่โทรศัพท์ หน้าห้อง..ที่หอพักมหาลัย ทำ�เอาฮากันไป คุยกันถูกคอ คบกันดี ไม่มีทะเลาะ แต่พอพี่แกเรียนจบแกก็หายแว้บบไปซะยังงั้น...(หาย แว้บบบบบบ...ไปจริงๆนะ) ไม่มบี อกเลิกไม่มบี อกลา.. งง..แต่เราก็ ไม่ได้โทรหา ไม่ตาม ไม่หือ ไม่อืออะไรทั้งนั้น ..แต่งง..สรุปว่า..ชั้น ถูกขอเลิกใช่ม่ะ >< แต่ทำ�ไมไม่ sad วะ มันมีแต่ความงงๆในชีวิต

ความรักครั้งที่สาม...เพื่อนร่วมมหาลัยต่างคณะที่รู้จักกัน โดยบังเอิญ เพราะความที่ว่าเรียนกันอยู่คนละวิทยาเขต มาเจออีก ที..คบกันก็เรียนปีสใี่ กล้จบแล้ว..พอเรียนจบแยกย้ายไปทำ�งาน..แต่ ก็ยงั คบกันอยูแ่ บบห่างๆ เพราะเราอยู่ กทม. เค้าทำ�งาน ตจว. ความ รูส้ กึ เหมือนเป็นแฟนกับโทรศัพท์ msn หรือ email อะไรทำ�นองนี.้ . ตอนแรกๆที่ ค บกั น เราเป็ น ฝ่ า ยนอยด์ ต ลอดเวลา (นอยด์ : หมายถึ ง ภาวะวิ ต กกั ง วลจนเกิ น เหตุ มั ก เป็ น ในมนุ ษ ย์ เ พศ หญิ ง ) นอยด์ จ นเลิ ก กั น ไปรอบนึ ง ..จากผู้ ห ญิ ง ง้ อ งแง้ ง งี่ เ ง่ า กลายเป็นผู้หญิงแข็งแรง มีเหตุผล อยู่ได้ด้วยตัวเอง..จนสักพัก กลั บ มาคบกั น ใหม่ . .เรากลั บ ชิ น กั บ ชี วิ ต โสดซะจนเค้ า เป็ น ฝ่ า ย นอยด์ เราบ้ า ง..จะไปไหนทำ � อะไรโทรเช็ ค ตลอดเวลา ไม่ รั บ สายโกรธ ..สรุปนอยด์กันไปนอยด์กันมา เหนื่อยเหลือเกิน.. ความรั ก ครั้ ง ที่ สี่ . .. “ไปอยู่ ไ หนมาถึ ง ได้ ม าเจอเอา ตอนนี้ ” ณ เวลานั้ น คิ ด แบบนั้ น จริ ง ๆนะ คิ ด ว่ า คนนี้ คื อ คนที่ ใช่ แ ล้ ว ลงตั ว ที่ สุ ด ..ทั้ ง นิ สั ย ใจคอ ความคิ ด ความเป็ น ตั ว ตนของเค้ า ..อะไรบางอย่ า งที่ ทำ � ให้ รู้ สึ ก ถู ก ชะตา ในเวลา อั น รวดเร็ ว ..เดิ น ข้ า งๆกั น มาสามปี . .แต่ สุ ด ท้ า ย..เวลา ระยะ ทาง ใจคน เปลี่ ย นแปลงได้ เ สมอ.. (ตอนพิ ม พ์ ทำ� ไมมั น ยั ง รู้ สึกแปล๊บๆ วะเนี่ย) ผ่านๆๆๆๆๆ สรุปว่าโสดอีกครั้งก็แล้วกัน

ความรั ก ครั้ ง ที่ ห้ า ... จะบอกว่ า เข็ ด ดี มั้ ย ..อยากบอก ว่ า เหนื่ อ ยแล้ ว ที่ จ ะตามหาใคร ไม่ มี ใ ครก็ อ ยู่ เ ป็ น สาวโสดไป เลยดี ก ว่ า มั้ ย ถ้ า มี แ ล้ ว ชี วิ ต มั น ยุ่ ง ยาก ต้ อ งเสี ย ใจ เสี ย ความ รู้สึก..มันก็คงจะมองโลกในแง่ร้ายเกินไป..อาจจะมีผู้ชายอบอุ่น อารมณ์ ดี โรแมนติ ก แสนดี และรั ก แฟนอย่ า งพี่ นภ พร ชำ � นิ รอเราอยู่ บ นโลกใบนี้ ก็ ไ ด้ มั้ ง ..ฮ่ า ๆ.. ว่ า แล้ ว ก็ นั่ ง คิ ด ต่ อ ไปว่าความรักครั้งต่อไปจะเป็นยังไง เค้าคนนั้นอาจจะเป็น..... 1. สปอร์ ต แมนแบบนักกีฬาอกล่ำ � บึ้ม ฮึ้ม..เหล้ า ไม่ กิ น บุหรี่ไม่สูบ ดูมีสุขภาพดี รักตัวเอง 2. หนุ่มบ้างาน ไม่เจ้าชู้ เพราะเวลาส่วนใหญ่ของชีวิต มีแต่งาน งาน งาน และ งาน จนไม่มีเวลาเป็นตัว ของตัวเอง แต่กไ็ ม่มเี วลาไปจีบไปมองใคร (แม้แต่เรา ฮา...) 3. รุ่นน้อง คุยง่าย เอาใจเก่ง แต่มองยังไงยังไงก็เด็กกว่า ทั้งความคิดและจิตใจ (ส่วนหน้าตาเราเด็กกว่านะ) 4. ผู้ชายลั้นลาไก่กาอาราเล่ (ภาวนาขออย่าได้เจอดีกว่า..) 5. ชายต่างชาติต่างภาษา หนุ่มฝรั่งตาสีฟ้าเขียวชวนฝัน.. แบบโรเบิ ร์ ต แพตติ สั น (เพื่ อ นบอกว่ า อยากได้ หลานลูกครึ่ง ฮ่าๆ) ฯลฯ ที่ รั ก คะ!!!ไม่ ว่ า คุ ณ จะเป็ น ใครก็ ต าม..ขอบอกว่ า คุ ณ จะ เป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลก... (@^__^@)

ณ เวลานี้

เขียน : กสินสมุทร

หลายครั้งที่เรายืนงงกับตัวเราเอง ตอนนี้กำ �ลังทำ�อะไร อยู่ อาจเป็นเพราะยังเห็นเป้าหมายในชีวิตไม่เด่นชัด เลยไม่รู้ จะวิ่ ง ไปทางไหน เดิ น ๆยื น ๆ ดู เ ส้ น ทาง แล้ ว พิ จ ารณาว่ า มั น จะใช่ไหม ก็มีบ้างที่วิ่งไป แล้วก็เดิน แล้วก็ยืนนิ่งๆ เพราะรู้สึก ยังไม่ใช่ เลยเป็นว่าตอนนี้ มีอะไรเข้ามา ใครมาเสนอขายเส้น ทาง หรื อ ชั ก จู ง ไปไหน เราก็มิได้ขัดขืนก็เดินศึก ษาเส้ น ทาง ของเขาไป พร้อมกับมองหาจังหวะ ถากถางเส้นทางของตัวเอง เคยมีคนถาม รุน่ พีท่ เ่ี คารพมากของผม ในการเสวนาครัง้ หนึง่ ว่า “ทำ�อย่างไร ผมถึงจะหาตัวตนของผมเจอครับ” พีเ่ ขาว่า “มีคนถาม ผมเยอะมากๆ เลยนะเรือ่ งนี้ จริงง่ายเลยนะ เราแค่เดิน เดินไปให้หลง พอเราหลงเราจะรูว้ า่ ไม่ใช่ หลงไปเรือ่ ยๆ จนกว่าจะรูว้ า่ ใช่ เพราะถ้า ไม่ลงมือทำ� ก็ไม่มีทางรู้ได้ว่า สิ่งไหนที่เราชอบ และเหมาะกับเรา” หลั ง จากเรี ย นจบมา ออกกำ � ลั ง กายน้ อ ยมากจนตอนนี้ เรียกได้ว่าลงพุงแล้วละ เมื่อสองวันก่อน ครึ้มอกครึ้มใจ ตอน เย็นเลยออกไปวิ่งที่สวนสาธารณะใกล้ๆ บ้าน วิ่งครบ 1 รอบ ก็ กินระยะทาง 1060 เมตร วิ่งไปแค่ 2 รอบ ก็หายใจฟืดฟาด แล้ ว จะตายเอา รู้ เ ลยว่ า คุ ณ ภาพร่ า งกายแย่ ล งมากๆ แต่ ไ ม่ เป็ น ไร ถ้ า เราขยั น มั น ฟื้ น ฟู กั น ได้ อยู่ ที่ ว่ า จะทำ � หรื อ ไม่ ทำ �

เราว่าการวิ่งออกกำ�ลังกาย นอกจากทำ�ให้ร่างกายแข็งแรง แล้ว ยังทำ�ให้สมองรู้สึกปลอดโปร่งอีกด้วย ขณะที่เราวิ่ง สมองจะ โล่ง ทำ�ให้เรามีเวลาคิดทบทวนตัวเอง ชีวิตเราจริงๆ มันก็มีแค่ ทำ�หรือไม่ทำ� ตอนที่เราวิ่ง ถ้าเราเหนื่อยจนอึดอัดแน่นหน้าอก บางคนก็ฝืนวิ่งจนผ่านไปสักพักมันจะหายไปเอง เหมือนเป็นการ ข้ามขีดจำ�กัดของร่างกาย ส่วนบางคนอาจจะวิ่งช้าลง หรือ หยุด เดินก่อน รอจนหายแล้วค่อยออกวิ่งใหม่คิดๆ แล้ว มันก็เหมือน กับชีวิตเราที่ต้องวิ่ง ต้องเหนื่อย ต้องชะลอ ต้องพัก ต้องเดินบ้าง การงานในปัจจุบนั ของเรา ต้องเรียกว่าเข้าใจยากอยูส่ กั หน่อย ขนาดแม่ที่เราว่าน่าจะเข้าใจ ยังงงกับงานที่ทำ�อยู่ตอนนี้ จริงๆ มัน ก็ไม่ใช่เรื่องน่างงอะไร แค่ออกมาทำ�งานแบบไม่ประจำ�มีงานก็ทำ� ไม่มีงานก็ไป ทำ�อย่างอื่น ส่วนตัวเราชอบมาก เพราะมีเวลาว่าง เยอะ แต่เงินที่มีกลับตรงกันข้ามกับเวลา กะว่าจะใช้ชีวิตแบบนี้ไป สักพัก จากนั้นคงกลับเข้าระบบหางานประจำ�อีกครั้ง แล้วรอวันที่ ฝีมือกล้าแกร่ง ค่อยมาผจญภัยกับโลกอิสระ ตอนนี้แอบมาแวะดู ลาดราว ต้องมีอะไรสักเท่าไร ถึงจะอยู่ได้ แล้วสิ่งที่พบเจอทำ�เรารู้ ว่า เรามันแค่สัตว์เซลเดียวที่ยังไม่พร้อมจะพัฒนาการขึ้นบก กลับ ทำ�ตัวกร้านโลกจะขึ้นบก แค่ขึ้นมาได้ถึงชายทะเลก็จะหมดลมแล้ว

ตอนนี้อายุก็ปาเข้าไป จะ 24 แล้ว ความคิด การมอง อะไร ก็เปลี่ยนแปลงไป ตามสังคมที่เราพบเจอ รองมานั่งเช็คดูว่าเหลือ อะไรบ้างที่เป็นตัวของเราจริงๆ ก็แยกแยะไม่ออกว่าอันไหนมัน ของเรา อันไหนไปหยิบยืมเขามา อันไหนอ่านเจอ อันไหนดูเขา มา งงไปหมด สรุปเองง่ายๆว่า ทุกอย่างก็ของเราละ แม้ทุกอย่าง จะ มาจากหลายที่ทาง แต่สุดท้ายก็ หลอมร่วมเป็นตัวเรานี้ละ ด้วยความที่อายุมากขึ้น พอเห็นอะไรที่ขัดหูขัดตา ก็ไม่ได้รู้สึก หงุ ด หงิ ด ง่ า ยๆ เหมื อ นแต่ ก่ อ น แต่ ก็ ยั ง มี อ ยู่ บ้ า ง ไอ้ อ ารมณ์ หงุ ด หงิ ด นี่ เราว่ า แก้ ย าก เวลาเราดู ห นั ง อ่ า นหนั ง สื อ เล่ น เกม ถ้าโทรมาเตรียมตัวโดนเหวี่ยงได้ เราก็รู้นะ ว่าคนที่โทร ไม่รู้หรอกว่าเราทำ�อะไรอยู่ แต่อย่างที่บอก อารมณ์หงุดหงิด มันแก้ยาก เห็นเด็กมัธยม ตีกัน เราก็เฉยๆนะ ยืนดูด้วยซ้ำ�ไป สนุกดี รู้สึกได้ว่าจะกี่ปีก็ไม่เปลี่ยนไปเลย อยู่ต่างโรงเรียนต้อง ทะเลาะกัน จะเปลี่ยนไปก็แต่ เครื่องทุ่นแรงที่หลากหลายมากขึ้น เคยเห็นพวกที่พกมีดมา แต่ใจไม่กล้าพอจะฟัน กับอีกพวกที่มี แต่ไม้ มันคงรู้ว่าไม้ตีไปไม่ตายหรอกแค่เจ็บ ก็เลยฟาดไม่ต้องยั้ง ณ เวลานี้ ของชี วิ ต เราก็ ป ระมาณนี้ ล ะ แล้ ว ของคุ ณ ตอนนี้ชีวิตเป็นอย่างไรกันบ้าง