ΑΦΗ ΓΗ SEE ● ΤΕΥΧΟΣ #3 by Περιοδικό / ΑΦΗ ΓΗ SEE

Περιεχόμενα 6.

Παράδοξη η ανάγκη για

συναναστροφή με το άγνωστο;

10. Τα ψευδώνυμα έλκονται 12. Είπαν για τους Ανθρώπους 14. Δεν λείπει η λύπη απ’ τα ζευγάρια 19. Φωτογραφικό αφιέρωμα Το εξώφυλλο του 3ου τεύχους, δημιουργήθηκε από τους εκδότες του περιοδικού. Με έμπνευση τον Άνθρωπο.

«Κρυψώνες στο Ηλιοβασίλεμα»

76. Διάλογος με τον Νίκο Λυγερό 79. Συνέντευξη Παύλος Παυλίδης 84.Photo playlist 87. Αν θέλεις να λέγεσαι Άνθρωπος 90. Άνθρωπος Άγνωστος Γνωστός 94. Ζώδια

Το δισεβδομαδιαίο περιοδικό ΑΦΗ ΓΗ SEE διανέμεται ελεύθερα στο Διαδίκτυο, σε μορφή ψηφιακού εντύπου, με άδεια Creative Commons. 1 Αυγούστου 2013

Συντάκτες - Δημιουργικό - Μοντάζ (in design) - Φωτογραφίες - Επιμέλεια ύλης - Διόρθωση κείμενων αλλά +

ΕΚΔΟΤΕΣ:

Βαγγέλης Ευαγγελίου: www.vaeva.gr Ελίνα Κοντονή: e.kontoni@gmail.com

ΤΟΠΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: ΕΛΛΑΔΑ

ISSN: 2241-648X 2

Αφήγηση τρίτη Ο Άνθρωπος μας απασχολεί καθημερινά. Θετικά και αρνητικά. Είναι φορές που μας δίνει έμπνευση και κουράγιο κι άλλες, μας κερνάει απλόχερα φόβο και αστέρια δίχως λαλιά. Ουρανούς χωρίς γαλάζιο και θάλασσες δίχως αλάτι. Ό,τι κι αν συμβαίνει κάθε φορά όμως, κάποιοι γεννηθήκαμε για να τον αγαπάμε. Φταίει ίσως, που αγαπάμε τους ίδιους μας τους εαυτούς. Από εκεί άλλωστε δε λένε πως όλα ξεκινούν; Άλλο ένα τεύχος, που δημιουργήσαμε με αγάπη και μεράκι. Πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή για το στήσιμό του. Πολλές ώρες στημένοι σε ηλιοβασιλέματα για το φωτογραφικό αφιέρωμα. Κι άλλα πολλά, μα χαλάλι όλα! Καλή ανάγνωση. Το συγκεκριμένο τεύχος αφιερώνεται στον Νίκο Λυγερό και σε όποιον αγαπάει τον Άνθρωπο.

Βαγγέλης Ευαγγελίου Ελίνα Κοντονή

αράδοξη η ανάγκη για συναναστροφή με το άγνωστο;

Απόδοση: Ελίνα Κοντονή

Η Maria Bezaitis εξετάζει το κοινωνικό και πολιτιστικό τοπίο, χαρτογραφώντας νέες κατευθύνσεις για την τεχνολογική καινοτομία μέσα σε αυτό. Στην Intel, το έργο της επικεντρώνεται στα προσωπικά δεδομένα. Ερευνά επίσης, ποιες αλλαγές θα επέλθουν στα νέα επιχειρηματικά μοντέλα με την ανάπτυξη των νέων συσκευών και διασυνδέσεων, καθώς και με τη δημιουργία καλύτερων τεχνολογιών ασφάλειας. H Maria Bezaitis είναι Μηχανικός υπολογιστών

«Μην μιλάς σε αγνώστους». Έχετε ακούσει αυτή τη φράση να έχει ειπωθεί, από τους φίλους, την οικογένεια, τα σχολεία σας και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για δεκαετίες. Είναι μια νόρμα. Κοινωνική νόρμα. Αλλά, ένα ιδιαίτερο είδος κοινωνικής νόρμας, που θέλει να μας πει, ποιους μπορούμε να συναναστρεφόμαστε και ποιους όχι.

πλαίσιο των ψηφιακών σχέσεών μου, κάνω ήδη πράγματα με ανθρώπους που δεν ξέρω. Το ερώτημα δεν είναι κατά πόσον ή όχι σε ξέρω. Το ερώτημα είναι, τι μπορώ να κάνω με σένα; Τι μπορώ να μάθω μαζί σου; Τι μπορούμε να κάνουμε μαζί ώστε να ωφεληθούμε και οι δύο; Ξοδεύω πολύ χρόνο σκεπτόμενη, πώς το κοινωνικό τοπίο αλλάζει, πώς οι νέες τεχνολογίες δημιουργούν νέους περιορισμούς και νέες ευκαιρίες για τους ανθρώπους. Οι σημαντικότερες αλλαγές που αντιμετωπίζουμε σήμερα έχουν να κάνουν με τα δεδομένα και με ποιον τρόπο τα δεδομένα διαμορφώνουν τα είδη των ψηφιακών σχέσεων που θα είναι εφικτά για μας στο μέλλον. Οι οικονομίες του μέλλοντος εξαρτώνται από αυτό. Η κοινωνική μας ζωή, στο μέλλον, θα εξαρτάται από αυτό. Η απειλή που πρέπει να μας ανησυχεί δεν είναι οι ξένοι. Η απειλή είναι, κατά πόσο θα έχουμε δίκαιο μερίδιο στη «παρέα» μας με το άγνωστο. Τώρα οι ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι του 20ου αιώνα, σκέφτονται τους αγνώστους, όχι τόσο για την επίδρασή τους στις ανθρώπινες σχέσεις, μα ως προς το αν επηρεάζουν τακτικές και πόσο τις επηρεάζουν.

«Μην μιλάς σε αγνώστους», λέει «Μείνε μακριά από όποιον δεν είναι γνωστός σου. Μείνε με τα άτομα που γνωρίζεις. Μείνε με ανθρώπους σαν εσένα». Πόσο ελκυστικό είναι αυτό; Δεν είναι πραγματικά αυτό που κάνουμε όταν είμαστε στα καλύτερά μας. Είναι; Όταν είμαστε στα καλύτερά μας , θέλουμε να προσεγγίσουμε ανθρώπους, οι οποίοι δεν είναι σαν εμάς, γιατί όταν το κάνουμε αυτό, μπορούμε να μάθουμε αυτό το διαφορετικό. Η άποψή μου είναι ότι στον σημερινό έντονα ψηφιακό κόσμο, οι άγνωστοι ειλικρινά δεν είναι το θέμα. Το σημείο που θα πρέπει να μας ανησυχεί είναι, πόσο κάνουμε παρέα με το άγνωστο. Επειδή οι κοινωνικές μας σχέσεις όλο και περισσότερο αποτελούνται από στοιχεία και δεδομένα που μετατρέπουν τις κοινωνικές μας σχέσεις σε ψηφιακές. Αυτό σημαίνει πως οι ψηφιακές μας σχέσεις τώρα εξαρτώνται ιδιαίτερα από την τεχνολογία. Αυτή η εξάρτηση προσφέρει κατά κάποιον τρόπο μια αίσθηση ευρωστίας, ανακάλυψης, δόσεις έκπληξης και απρόβλεπτου. Γιατί δεν είναι άγνωστοι; Διότι οι άγνωστοι αποτελούν μέρος ενός κόσμου με πολύ άκαμπτα όρια. Ανήκουν σε έναν κόσμο ανθρώπων που γνωρίζω σε αντίθεση με εκείνους που δεν γνωρίζω, και στο

Ο Stanley Milgram από τη δεκαετία του ‘60 και του ‘70, ο δημιουργός του «small – world experiments», που αργότερα έγινε δημοφιλές ως «Six degrees of Separation», μας είπε πως οι άγνωστοι είναι εκεί έξω. Μπορούμε να τους φτάσουμε. Υπάρχουν μονοπάτια που θα μας επιτρέψουν να τους φτάσουμε. Ο Mark Granovetter, κοινωνιολόγος στο Στάνφορντ, το 1973 στο δοκίμιό του «Η δύναμη των ασθενών δεσμών», εξέφρασε την άποψη ότι οι

ασθενείς δεσμοί που αποτελούν μέρος των δικτύθε δεδομένη χρονική στιγμή, με κάθε μεμονωμέων μας, αυτοί οι άγνωστοι, είναι στην πραγμανο άτομο, είμαστε τόσο κοντά μα και μακριά, όλα τικότητα πιο αποτελεσματικοί στη διάδοση των σε συνάρτηση με το τι θέλουμε να κάνουμε τώρα. πληροφοριών σε μας παρά οι ισχυροί μας δεσμοί, Οι άνθρωποι δεν είναι μόνο κοντινοί ή μόνο μαοι άνθρωποι που βρίσκονται πιο κοντά σ’ εμάς. κρινοί. Οι άνθρωποι είναι πάντα συνδυασμός Παρουσιάζει ένα επιπλέον κατηγορητήριο ενατων δύο και ο συνδυασμός αυτός αλλάζει συνεντίων των ισχυρών δεσμών μας, όταν λέχώς. Τι θα συμβεί αν τεχνολογίες θα μποει πως αυτοί οι άνθρωποι που είναι ρούσαν να παρέμβουν ώστε να διατατόσο κοντά μας, οι ισχυροί δεσμοί ράξουν την ισορροπία ορισμένου Οι σχέσεις της ζωής μας, έχουν πραγματιείδους σχέσεων; Τι θα συμβεί αν κά μια ομογενοποιητική επίτεχνολογίες θα μπορούσαν να των ανθρώπων με δραση πάνω μας. Παράγουν παρέμβουν για να με βοηθήομοιότητα. τα πράγματα που τους σουν να βρω το άτομο που χρειάζομαι αυτή τη στιγμή; περιβάλλουν αλλάζουν, Οι συνάδελφοί μου και εγώ Η «παρέα» με το άγνωστο, στην Intel έχουμε περάσει είναι αυτός ο υπολογισμός όπως ακριβώς και οι τα τελευταία χρόνια, ψάεγγύτητας και απόστασης χνοντας τους τρόπους με που μου δίνει τη δυνατότησχέσεις τους με τους τους οποίους οι ψηφιακές τα να βρω τους ανθρώπους άλλους ανθρώπους. που χρειάζομαι αυτή τη στιγπλατφόρμες αναδιαμορφώνουν την καθημερινή μας ζωή. μή, που μου δίνει τη δυνατόΠοιες νέες ρουτίνες είναι πλέον τητα να βρω τις πηγές της οικειδυνατές. Έχουμε ψάξει, συγκεκριότητας, της ανακάλυψης και της μένα, στα είδη των ψηφιακών πλατέμπνευσης που χρειάζομαι τώρα. Η φορμών που μας επέτρεψαν να πάρουμε τα παρέα με το άγνωστο, δεν σχετίζεται με τη δια «υπάρχοντά» μας, εκείνα τα πράγματα που ήταν ζώσης συναναστροφή μου με αγνώστους. ‘Έχει πολύ προστατευμένα, για μας και τους φίλους να κάνει απλά με εκείνο το σημείο που κατά κάμας, στα σπίτια μας, και να τα καταστήσουμε διποιον τρόπο διαταράσσει τις ζώνες οικειότητας. αθέσιμα στους ανθρώπους που δεν γνωρίζαμε. Έτσι μπορεί να γίνει κατανοητή και χρήσιμη, όχι Είτε πρόκειται για τα ρούχα μας, είτε πρόκειται μόνο για τα άτομα, αλλά και για οργανώσεις, για τα αυτοκίνητά μας, για τα ποδήλατα μας, για που προσπαθούν να αγκαλιάσουν μαζικά νέες τα βιβλία ή τη μουσική μας. Είμαστε σε θέση να ευκαιρίες. διαθέσουμε καθετί δικό μας σε ανθρώπους που δεν γνωρίσαμε ποτέ. Είτε είστε ένα πολιτικό κόμμα επιμένοντας, σε βάρος σας, σε μια πολύ αυστηρή έννοια του ποιος Επίσης έχουμε καταλήξει σε ένα πολύ σημαντιανήκει σ’ εσάς και ποιος όχι, είτε είστε η κυβέρνηκό συμπέρασμα, το οποίο λέει, πως οι σχέσεις ση που προστατεύει κοινωνικούς θεσμούς όπως των ανθρώπων με τα πράγματα που τους περιο γάμος, είτε είσαι μία έφηβη μέσα στο υπνοδωβάλλουν αλλάζουν, όπως ακριβώς και οι σχέσεις μάτιο της που προσπαθεί να διαχειριστεί τις σχέτους με τους άλλους ανθρώπους. Και όμως εκείσεις της με τους γονείς της, αυτή η «παρέα» με το νο το σύστημα που συστήνει τι είναι σωστό και άγνωστο είναι ένας τρόπος να σκεφτούμε πώς θα τι όχι συνεχίζει να χάνει το πλοίο. Συνεχίζει να ανοίξει ο δρόμος για νέα είδη σχέσεων. Πρέπει προσπαθεί να προβλέψει τι χρειάζομαι βασισμένα αλλάξουμε τους κανόνες, έτσι ώστε να επιτρένο σε κάποιον χαρακτηρισμό του παρελθόντος πουν την ανάπτυξη νέων ειδών τεχνολογιών ως ως προς το ποιος είμαι, τι έχω ήδη κάνει. βάση για νέα είδη επιχειρήσεων. Η τεχνολογία ασφάλειας συνεχίζει να σχεδιάζει την προστασία των δεδομένων όσον αφορά τις απειλές και τις επιθέσεις, και με κρατάει κλειδωμένη σε πραγματικά άκαμπτο είδος σχέσεων. Κατηγορίες σχέσεων, όπως «φίλοι», «οικογένεια», «επαφές» και «συνάδελφοι». Κάθε άλλου είδους σχέση δεν έχει κάτι το πραγματικό; Ένας πιο αποτελεσματικός τρόπος για να σκεφτούμε τις σχέσεις μας, θα μπορούσε να είναι από την άποψη της εγγύτητας και της απόστασης, όπου σε κά-

Ποια ενδιαφέροντα ερωτήματα βρίσκονται μπροστά μας, σε αυτόν τον κόσμο των μη αγνώστων; Πώς θα μπορούσαμε να σκεφτούμε διαφορετικά τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους; Πώς θα μπορούσαμε να σκεφτούμε διαφορετικά τις σχέσεις μας με τις τεχνολογίες ; Η γκάμα των ψηφιακών σχέσεων είναι τεράστια. Στο πλαίσιο αυτό, των ψηφιακών σχέσεων η «παρέα» με το άγνωστο συνιστά καινοτομία.

Υπάρχει το γνωστό: «Άλλοι έχουν το όνομα και άλλοι έχουν τη χάρη». Μα η πλειονότητα του τόπου μας, ούτε όνομα έχει ούτε και χάρη. Εγώ πάντως, θα τους κάνω τη χάρη να μιλήσω για μερικούς από δαύτους, διότι σε αυτή τη μικρή χώρα, οι περισσότεροι συνήθως με το μεγάλο τεράστιο σαν φάλαινα στόμα τους, λένε με μάτια ορθάνοιχτα: «Ρε, ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» και οι ίδιοι πολλές φορές - τις περισσότερες δηλαδή είναι εκείνοι που καταφεύγουν σε ανώνυμες καταγγελίες. Ξεχνούν κατά έναν παράξενο λόγο το όνομά τους, τη στιγμή της καταγγελίας. Έχω βαρεθεί να ακούω και να διαβάζω για ανώνυμες καταγγελίες. Της καταγγελίας το κάγκελο σου λέω, αλλά τα συγκεκριμένα κάγκελα, δεν είναι για τους λεβέντες. Σηκώνει η κάθε επανα/στάσιμη κότα το ακουστι-

Τψ α

κό και λέει: «Γεια σας, έχω ξεχάσει το όνομά μου, αλλά θυμάμαι πολύ καλά το ονοματεπώνυμο του γείτονα που θέλω να καταγγείλω. Μήπως χρειάζεστε και τον αριθμό δελτίου ταυτότητας του; Το ΑΦΜ του; Υπάρχει και πρόσφατη ανάλυση ούρων, αν μπορεί αυτό να σας βοηθήσει βέβαια” και καταγγέλλει - ανώνυμα πάντα - ο ένας τον άλλον, για ψύλλου πήδημα. Ναι καλά διάβασες, ακόμα και γι’ αυτό. Πρόσφατο περιστατικό που συνέβη στην Σύρο, λέει πως κάποιος τηλεφώνησε στην Αστυνομία και είπε ακριβώς τα παρακάτω λόγια: «Καλησπέρα κύριε αστυνόμε. Θέλω να καταγγείλω τον ψύλλο του γείτονα απέναντι, διότι είναι πολύ καλύτερος στο πήδημα από τον δικό μου». Άλλος από Βόλο, πήρε τη δίωξη ναρκωτικών να καταγγείλει συνοικιακό ζαχαροπλαστείο, επειδή λέει είχε πληροφορίες πως είναι ύποπτοι οι κουραμπιέδες του.

ευδώνυμα έλκονται

του Βαγγέλη Ευαγγελίου

Και όταν τον ρώτησε ο άνθρωπος στην άλλη γραμμή, γιατί πήρε Αύγουστο μήνα, είπε πως μέχρι να λειτουργήσει η γραφειοκρατία, θα έχουν έρθει Χριστούγεννα. Ε, σε αυτό έχει ένα δίκιο, μη σου πω και δύο και τρία παιδιά Bολιώτικα! Να σου πω και κάτι εσένα που περιμένεις από στιγμή σε στιγμή να γίνει τούμπα το πράμα της νεοελληνικής πραγματικότητας; Δώσε στον νεοέλληνα ψευδώνυμο, να γίνει επαναστάτης. Τους βλέπω καθημερινά όλους αυτούς τους τσάμπα μάγκες, που με λύσσα, σαν αστυνομικά σκυλιά, ψάχνουν λες και θα σνιφάρουν - λευκή φόρμα σχολίου ώστε να αφήσουν ελεύθερα για βόλτα, το μακρύ και το κοντό τους, που συνήθως αυτό το κατοικίδιο κατουράει και χέζει όπου βρει. Εκείνο το χιλιοειπωμένο απωθημένο τους, που δεν βρήκαν χρόνο ποτέ, να του δώσουν μια κλωτσιά προς τον κάδο πλυντηρίου ή με τα χεράκια τους να πέσουν στα γόνατα σαν τις παλιές καλές νοικοκυρές και να του δώσουν μια να λάμψει, στη σκάφη. Υπάρχει μία μανία, στο να έχουν οι μισοί, άποψη με ψευδώνυμο και οι άλλοι μισοί με έναν ανούσιο με ονοματεπώνυμο βίο, άποψη δίχως ψευδώνυμο. Είναι και εκείνα τα και καλά δημοσιογραφικά sites / blogs, που σου δίνουν τη δυνατότητα να πεις τη γνώμη

σου, γράφοντας απλά ένα όνομα και πληκτρολογώντας κάτι τυχαία νούμερα. Ουστ, νούμερο, που ό,τι σου έρθει εκείνη τη στιγμή βάζεις ως όνομα. Δεν είναι ανάγκη βρε παιδί μου κι εσύ, να βάλεις το βαφτιστικό σου! Και ξαφνικά βλέπεις να γίνεται μία μάχη, να βρίζονται και να σφάζονται, άτομα με ψευδή στοιχεία. Να πέφτουν απειλές του τύπου: «Κώστα θα έρθουμε κάτω από το σπίτι σου στο Παγκράτι και θα σε κάνουμε του αλατιού». Δε με λένε Κώστα καρδιά μου, ούτε κατοικώ στο Παγκράτι. Απλά είδα φως (ψευδώνυμο) και μπήκα. Αμ, το άλλο! Στο Facebook, φτιάχνουν οι άντρες ψεύτικα γυναικεία προφίλ για να πιάνουν συζήτηση πιο εύκολα με άλλες γυναίκες. Είναι ας πούμε η νέα μόδα στο καμάκι. Που να σου πω την αλήθεια, κάποτε νόμιζα πως δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τη χυλόπιτα, μα τελικά υπάρχει και παρά υπάρχει! Δίνω παράδειγμα. Σε λένε Μπάμπη και φτιάχνεις προφίλ με όνομα Νάντια και τον λένε Μήτσο και φτιάχνει προφίλ με όνομα Ελισάβετ. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Πως τόσο καιρό σπαταλάς το χρόνο σου, με το να κάνεις copy paste τόσους ποιητές, ώστε να «ρίξεις» την Ελισάβετ όπου τελικά στο ραντεβού που κανονίσατε, έχει μεγαλύτερο μουστάκι απ’ το δικό σου. Άντε και στα δικά σας!

Είπαν για τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Ο άνθρωπος δεν είναι ένα πιθάρι που πρέπει να γεμίσουμε, αλλά μια φωτιά που πρέπει να ανάψουμε. Dorothea Brande, 1893-1948, Αμερικανίδα συγγραφέας Είναι ο άνθρωπος μια από τις γκάφες του Θεού ή ο Θεός μια από τις γκάφες του ανθρώπου; Φρήντριχ Νίτσε, 1844-1900, Γερμανός φιλόσοφος Η σκληρότητα είναι ο τρόπος με τον οποίο ο αδύναμος άνθρωπος μιμείται τη δύναμη. Eric Hoffer, 1902-1983, Αμερικανός συγγραφέας και φιλόσοφος Ο ανώτερος άνθρωπος επιδιώκει να είναι αργός στα λόγια και γρήγορος στις πράξεις. Κομφούκιος, 551-479 π.X., Κινέζος φιλόσοφος Κάθε άνθρωπος είναι δημιούργημα της εποχής του. Πολλοί λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να ανυψωθούν πάνω από τις ιδέες του καιρού τους. Βολταίρος, 1694-1778, Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Ανάλαβε δράση. Άρπαξε τη στιγμή. Ο άνθρωπος δεν προορίζεται για στρείδι. Eleanor Roosevelt, 1884-1962, Αμερικανίδα, σύζυγος του Φ.Ρούζβελτ

Ο αφανής άνθρωπος: κάποιος που ποτέ δεν μαλώνει, ποτέ δεν φωνάζει, και η παρουσία του δεν γίνεται αμέσως αισθητή. Καθώς παρακολουθώ τις άχρηστες ζωές αυτών των ανθρώπων - τόσο ανόητες, τόσο χαραμισμένες και τόσο συνηθισμένες - φοβάμαι. Kenneth Tynan, 1927-1980, Βρετανός κριτικός Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που είναι φίλος των ζώων που πρόκειται να φάει. Samuel Butler, 1835-1902, Άγγλος συγγραφέας Για το σκύλο του, ο κάθε άνθρωπος είναι Ναπολέων. σ’ αυτό οφείλεται και η μεγάλη δημοτικότητα των σκύλων. Aldοus Huxley, 1894-1963, Άγγλος συγγραφέας Ο καλός άνθρωπος μπορεί να έχει τύψεις απέναντι και σ’ ένα σκυλί. Άντον Τσέχωφ, 1860-1904, Ρώσος συγγραφέας Ο άνθρωπος, ο οποίος ξέρει το «ΠΩΣ», πάντα θα έχει δουλειά, αλλά ο άνθρωπος, ο οποίος ξέρει το «ΓΙΑΤΙ», πάντα θα είναι το αφεντικό του. Alanis Morissette, 1974-, Καναδή τραγουδίστρια Να θυμάσαι πως κάθε άνθρωπος που συναντάς κάτι φοβάται, κάτι αγαπά και κάτι έχει χάσει. H. Jackson Brown, Jr., 1940-, Αμερικανός συγγραφέας αυτοβοήθειας

Σκιάς όναρ άνθρωπος. Πίνδαρος, 522438 π.Χ., Αρχαίος λυρικός ποιητής Μετάφραση: Ο άνθρωπος είναι τ’ όνειρο μιας σκιάς. Ένας κανίβαλος είναι ένας άνθρωπος που αγαπά τον πλησίον του με σάλτσα. Jean Rigaux, 1909-1991, Γάλλος τραγουδοποιός Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέγει να αποδέχεται το αναπόφευκτο. Μπαρούχ Σπινόζα, 1632-1677, Ολλανδός φιλόσοφος

Ο άνθρωπος από τη φύση του συμπεριφέρεται με ξιπασιά απέναντι σ’ αυτούς που τον κολακεύουν και με σεβασμό προς εκείνους που δεν υποκλίνονται. Θουκυδίδης, 460394 π.Χ., Αθηναίος ιστορικός

Οι παλιάνθρωποι είναι πάντοτε κοινωνικοί και μάλιστα όταν ένας άνθρωπος έχει μέσα του μια στάλα ευγένεια, δε βρίσκει μεγάλη ευχαρίστηση στη συντροφιά των άλλων. Άρθουρ Σοπενχάουερ, 1788-1860, Γερμανός φιλόσοφος Φτωχός δεν είναι ο άνθρωπος λά εκείνος που θέλει περισσόμ.Χ-65 μ.Χ., Ρωμαίος φιλόσο-

που έχει λίγα, αλτερα. Σενέκας, 4 φος

Ο κάθε άνθρωπος έχει ακριδοξία, όση εξυπνάδα του λείSpencer, 1820-1903, Βρετανός

βώς τόση κενοπει. Herbert φιλόσοφος

Ο έξυπνος άνθρωπος πλήτοι περισσότεροι διασκεδάDuclos, 1895-1976, Γάλλος

τει εκεί που ζουν. Jacques κομμουνιστής

Όσο μεγαλύτερο το αίσθημα κατωτερότητας που έχει βιώσει ένας άνθρωπος, τόσο μεγαλύτερη η ορμή για κατάκτηση και τόσο πιο βίαιη η συναισθηματική διαταραχή. Alfred Adler, 1870-1937, Αυστριακός ψυχίατρος Ο άνθρωπος Adam Smith, οικονοΟ άνικανοποιπονιέται. ποιός

είναι ένα ζώο που κάνει παζάρια. 1723-1790, Σκωτσέζος φιλόσοφος και μολόγος θρωπος εφηύρε τη γλώσσα για να ήσει τη βαθιά του ανάγκη να παραLily Tomlin, 1939-, Αμερικανίδα ηθο-

Ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό ον που σιχαίνεται τους ομοίους του. Ευγένιος Ντελακρουά, 1798-1863, Γάλλος ζωγράφος Ο άνθρωπος είναι ένα χρέος. Μίκης Θεοδωράκης, 1925-, Συνθέτης Το να γερνάς είναι μια κακή συνήθεια που ένας πολυάσχολος άνθρωπος δεν έχει χρόνο να αποκτήσει. Andre Maurois, 18851967, Γάλλος συγγραφέας Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο. Ελληνική παροιμία Κάθε άνθρωπος, σ’ ένα μεγάλο βαθμό, στη ζωή του γίνεται, η μουσική που συναναστρέφεται. Βαγγέλης Ευαγγελίου, 1978-, ποιητής και συγγραφέας

Δεν λείπει η λύπη

απ’ τα ζευγάρια

«Τους συναντάω στο φανάρι όσο να ανάψει το κόκκινο. Είναι η εικόνα της σιωπής με όλα της τα λούσα, τη βροντώδη παρουσία της, το σκληρό περίγραμμά της. Αυτό το πυκνό κενό που αστράφτει ανάμεσα σε δυο ανθρώπους. Ας μιλήσουμε για τα λυπημένα ζευγάρια..», λέει σε μια καθηλωτική αφήγηση η Τάνια Τσανακλίδου σε κείμενο της Μαρίας Χούκλη. Δεν τους συνάντησα στο φανάρι, μα σε ένα café εκεί στο νησί. Δεν ήταν βράδυ Σαββάτου. Ίσως τώρα να διαβάζουν την ιστορία τους ιδωμένη από τα δικά μου μάτια, εκείνα που τους παρατήρησαν και τώρα με μια σειρά λέξεων την αφηγούνται. Ίσως να παραπλανηθούν και να την κάνουν δική τους, δίχως να είναι οι πρωταγωνιστές της. Γιατί είναι πολλά αυτά τα λυπημένα ζευγάρια. Τα συναντάς πια τόσο συχνά. Κάποτε θυμάμαι, στην εφηβεία μου, θεωρούσα αδιανόητο να βλέπω ένα ζευγάρι να κάθεται πλάι πλάι κρατώντας μια εφημερίδα ο καθένας στα χέρια του, δίχως να ανταλλάσσουν μία φράση, μοιάζοντας να έχουν υπογράψει κάποιου είδους όρκο σιωπής. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως δεν βρίσκεται εκεί η θλίψη. Εκεί βρίσκεται η απόλυτη συνεννόηση. Για να έρθει αργότερα η συζήτηση που θα την επισφραγίσει. Ζώντας το αυτό, αρκετά πριν μπω στα τριάντα – το υποτιθέμενο νούμερο που περνώντας το σκοντάφτεις στη μαρμίτα, τη γεμάτη από το φίλτρο της ωριμότητας – σκέφτηκα πόσο λάθος σκεπτόμουν 15 χρόνια πριν. Όμως τη στιγμή που αντίκρισα εκείνο το ζευγάρι, ήξερα πως δεν έκανα ξανά την ίδια λάθος σκέψη. Αναγνωρίζεις κάτι πολύ εύκολα όταν ο ίδιος το έχεις κάποτε βιώσει. Κάτι σαν το βουλοκέρι που σφραγίζει την αίτηση «διαζυγίου». Μπορεί βέβαια αυτό το διαζύγιο να μην έρθει ποτέ. Και το δικό σου και το δικό του. Κάθονταν σ’ ένα απομονωμένο τραπέζι. Σ’ έναν καναπέ που ήταν για δύο. Άλλοτε θα έψαχναν μια τέτοια ευκαιρία. Tην ημέρα

της Ελίνας Κοντονή εκείνη πιθανολογώ πως τους έριξε εκεί η πολυκοσμία. Μια απρόβλεπτα κακή ζαριά. Τα σώματά τους στραμμένα προς αντίθετες κατευθύνσεις. Κάπως έτσι θα κοιμούνται, σκέφτηκα, αν κοιμούνται ακόμα μαζί. Είχαν παρέα τους συντρόφους τους. Σας μπέρδεψα, μα ομολογώ πως πριν κάποια χρόνια η παρατηρητικότητά μου με είχε οδηγήσει ακριβώς στο ίδιο μπέρδεμα. Ήρθε όμως ένα αεράκι και ξεκαθάρισε τα πάντα. Εκείνο της τεχνολογίας. Αν σήμερα έχεις έναν σύντροφο έχεις κι έναν άλλον με τον οποίο τον απατάς. Για το όνομα του ενός είναι περιορισμένες οι εναλλακτικές smartphone, tablet, laptop, για του άλλου ποικιλία εορτολογίου. Τελευταίας τεχνολογίας οι σύντροφοι λοιπόν και αχώριστοι. Εκείνος αφοσιωμένος, να πληκτρολογεί ασταμάτητα. Εκείνη έμοιαζε να σκρολάρει πάνω σε μια οθόνη που δεχόταν ίσως τα πιο τρυφερά της αγγίγματα, με μια έκφραση απόλυτης απογοήτευσης. Κάποια στιγμή εκείνος ακούμπησε το κινητό του για λίγο στο τραπέζι, ακολούθησε κι εκείνη και την ίδια στιγμή το σώμα της στράφηκε προς εκείνον, που σχεδόν μηχανικά σήκωσε ξανά το κινητό και συνέχισε να πληκτρολογεί. Πέρα από την περιγραφή βίπερ (όπως θα ‘λεγε η θεία Ρίτσα), το ζευγάρι που είχα απέναντί μου σίγουρα αποτελείτο από έναν λυπημένο άνθρωπο, που περίμενε να δεχτεί την προσοχή, να ανταλλάξει δυο κουβέντες γι’ αρχή, που ίσως γίνονταν και παραπάνω στη συνέχεια. Ίσως όμως κι εκείνος ο ανέκφραστος άνδρας να είχε εκπαιδευτεί καλά στο κρυφτό των συναισθημάτων. Πέρα από το déjà vu, μου ήρθε στο νου και μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Μισούρι που είχα πρόσφατα διαβάσει. Τίτλος της «Το πολύ Facebook βλάπτει την ερωτική ζωή», με επικεφαλής τον Καθηγητή Ράσελ Κλέιτον. Εν συντομία, η έρευνα αυτή έδειξε πως όσο υψηλότερη είναι η χρήση του κοινωνικού δικτύου, αυξάνεται ανάλογα η πι-

θανότητα τριβών, τσακωμών, απιστίας, χωρισμού και διαζυγίου. Όπως είπε ο Κλέιτον, όσο πιο πολύ κάποιος χρησιμοποιεί το Facebook, τόσο συχνότερα μπαίνει στον πειρασμό να παρακολουθεί κρυφά τις ηλεκτρονικές (και λοιπές) δραστηριότητες του ή της συντρόφου του στο διαδίκτυο. Και το κοντέρ της ζήλιας ανεβαίνει! Έπειτα παίρνουν τη σκυτάλη οι προστριβές κι αν λάβουμε υπόψη το σημείο που η έρευνα λέει πως οι δεινοί χρήστες του εν λόγω κοινωνικού δικτύου είναι πιθανότερο να έρχονται σε online επαφές με πρώην συντρόφους τους, γεγονός που διευκολύνει την αναζωογόνηση μιας παλαιότερης ερωτικής σχέσης και την απιστία (συναισθηματική ή και πραγματική) απέναντι στον – στην επί του παρόντος

σύντροφο, δεν θέλει πολύ νου για να καταλάβεις πως την αναζωογόνηση θα ακολουθήσει η έναρξη εχθροπραξιών. Το επόμενο βήμα είναι η λήξη ή ο συμβιβασμός, δίχως καν την παρουσία δικηγόρων. Το δεύτερο νικά κατά κράτος και το δείχνει το αποτέλεσμα, που λέει πως δεν λείπει η λύπη απ’ τα ζευγάρια.. Θα μου πεις πώς από το πουθενά σου αραδιάζω έρευνες, πώς έμπλεξα το μέγα αυτό κοινωνικό δίκτυο σε μια κουβέντα για τα ζευγάρια. Αν και η ερώτηση για μένα είναι ανεκδοτολογικού περιεχομένου θα απαντήσω πως έναυσμα υπήρξαν οι μοναδικές, δύο φράσεις που άκουσα να ξεστομίζονται από εκείνο το τραπέζι, «Η Ρία κι ο Γιώργος πή-

γαν Ελαφόνησο, κοινοποίησαν φωτογραφίες» και η απάντηση «ναι, τις είδα μόλις». Οι ζωές κάποιων άλλων γέννησαν αυτές τις λιγοστές λέξεις, την ίδια στιγμή που οι δικές τους επιεικώς λίμναζαν. Στην κυριολεξία όμως, είχαν πνιγεί και βρίσκονταν στον πάτο της λίμνης. Αυτή είναι μία από τις πολλές έρευνες, που αφορούν το δίπτυχο Σχέσεις - Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και βολτάρουν στο διαδίκτυο και σε επιστημονικά περιοδικά. Οι περισσότερες καταλήγουν στο ότι θετικό πρόσημο στη μάχη των στατιστικών, έχουν μόνο οι κοινωνικές σχέσεις και η προώθηση διαφόρων επαγγελματικών σχεδίων κι αυτό είναι εν μέρει κατανοητό. Εν μέρει, κατά την

άποψή μου, ως προς το επίπλαστο των κοινωνικών σχέσεων. Πέρα από το συγκινητικό λοιπόν διαδικτυακό σμίξιμο φίλων από το δημοτικό που είχαν χαθεί για χρόνια και πιθανότατα ποτέ δεν θα τα πουν δια ζώσης, τι; Ένας αχταρμάς συναισθημάτων ανούσια ψυχοφθόρων ή στιγμιαία ευχάριστων. Η γράφουσα όπως θα έχετε καταλάβει δεν είναι και μεγάλη οπαδός της κοινωνικής δικτύωσης. Αυτής της κοινωνικής δικτύωσης. Παρά το γεγονός πως μέσα από αυτό το μέσο γνώρισε 2-3 ανθρώπους που δεν θα ήθελε να λείψουν ποτέ από τη ζωή της και το ευγνωμονεί. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι λοιπόν και συνεχίζω πικρόχολα και προκατειλημμένα, όπως κάθε οπαδός του Facebook

θα έλεγε. Μα θα το έλεγε; Όταν τα όρια που θέτω είναι σαφή, λέγοντας πως οι κοινωνικές και συναισθηματικές σχέσεις είναι έξω κι αναπνέουν καθώς επίσης πως οι επαγγελματικές ενημερώσεις υποβοηθούνται πραγματικά από το εν λόγω μέσο; Κάθε εργαλείο έχει πολλαπλές χρήσεις και το ταλέντο του χρήστη εγγυάται την αποτελεσματικότητα. Το μαχαίρι κόβει ψωμί, μα συνάμα είναι ένα εν δυνάμει φονικό όπλο. Ο χρήστης και η ισορροπία του ορίζουν την χρήση του. Όπως ακριβώς και με το Facebook. Ένας συναισθηματικά ανάπηρος άνθρωπος εκδηλώνει την έλλειψή του και σε αυτό το πεδίο. Ο ανέραστος, επιδίδεται σε στιγμιαίες ή διαρκείας ερωτικές «περιπτύξεις», ο άτολμος ξάφνου γίνεται τολμηρός ίσως και θρασύς, ο αρσενικός μ’ ένα mail εντός μερικών λεπτών θηλυκό και αντιστρόφως, ο άπιστος διευκολύνει την επικοινωνία του με το τρίτο, τέταρτο και ούτω καθεξής πρόσωπο, ο ισορροπημένος στην ενεργό ζωή θα επιδείξει ισορροπία και μέσα εκεί. Διότι ένας μικρόκοσμος είναι αναγνώστες μου το «μέσο», που γεννά κρυψώνες και ευκαιρίες.

Αφορμή για τις παραπάνω αράδες εκείνο το οικείο, θλιμμένο, γυναικείο βλέμμα που γνώριζε και για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο επέλεγε να παραμένει θλιμμένο. Αλλά κι εκείνο το ανέκφραστο πρόσωπο που έμοιαζε να μην το αγγίζει κανένα συναίσθημα, λες κι είχε στραγγίξει με τα χρόνια κάθε ένα που θα γεννούσε μια κάποια έκφραση. Τώρα θέλω να κάνεις κάτι για μένα. Όπου άνδρας βάλε γυναίκα, διότι η θλίψη δεν είναι προνόμιο των γυναικών, όπως και το one night stand δεν είναι προνόμιο των ανδρών. Κάποιες γυναίκες κάνουν παρέα μαζί τους. Ίσα βάρκα ίσα πανιά λοιπόν. Για εκείνους που ίσως βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν φεμινιστικό ή ακόμα και μίσανδρο ό,τι προηγήθηκε. Τους αγαπάμε τους άνδρες και επιθυμία μας να μας αγαπούν κι εκείνοι. Ή μάλλον, το «θέλω» μας. Ναι, αυτό το όμορφα εγωιστικό ρήμα. Θα κλείσω με έναν στίχο του Παύλου Παυλίδη, που συμπτωματικά φιλοξενεί την αφήγησή του αυτό το τεύχος, «λοιπόν, θυμήσου σαν ταινία η ζωή σου να κυλά..» και όχι αποκλειστικά δραματική.

Φωτογραφικό Αφιέρωμα Κρυψώνες στο Ηλιοβασίλεμα 19

νθρω ποιηση

ΝΙΚΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ

βαγγελησ ευαγγελιου Έχεις ώρα; Αργεί και με φοβίζει αυτό. Λες να τον έπιασαν; - Δεν έχω ποτέ ώρα. Ο χρόνος είναι μαζί μας. Τον ποιητή τον σκότωσαν εδώ και χρόνια. Μόνο το έργο του έχει μείνει. Μερικοί άνθρωποι ξέρουν ακόμα το έργο του. Κι εσύ τον περιμένεις ακόμα στην αίθουσα αναμονής της κοινωνίας; Οι ποιητές πέθαναν. Όχι ο ποιητής. Αίθουσα της κοινωνίας είναι εδώ; Της εκκλησίας νόμιζα και ήρθα να κοινωνήσω. Μόνο τον ποιητή αφήνω να μου βάλει στο στόμα κρασί. Εσύ πότε κοινώνησες τελευταία φορά; Κι όμως γι’ αυτόν έγραψαν ακόμα και τραγούδι. Δεν πρόκειται εδώ ούτε να κοινωνήσεις ούτε να επικοινωνήσεις. Ακόμα και οι Εκκλησιάζουσες έχουν φύγει, δεν άντεξαν το κρασί. Η ζωή είναι αλλού μαζί με την ανθρωπιά.

Αν το ακούσεις, νομίζω πως θα σ’ αγγίξει. Μιλάς για τον συνάνθρωπο Λόρκα; Αν θυμάσαι τον τίτλο, να μου τον πεις ευχαρίστως φίλε. Ξέρεις ότι έχω αλλεργία στην μνήμη και γι’ αυτό σε κάνω παρέα. Εσύ με την μνήμη, είσαι φίλος, πολύ πριν έρθεις στην ανθρωπότητα! Πριν ήσουν κάπου αλλού; Μήπως υπήρχες μέσα στα ποιήματα του γελαστού ποιητή; Ναι, σ’ αυτόν αναφέρομαι. Ο τίτλος του τραγουδιού είναι: «Γιατί τον σκότωσαν γιατί;» Θα είμαι η μνήμη σου λοιπόν για τις επόμενες ζωές. Ήμουν εκεί που υπήρχε ανάγκη πιο παλιά από τα ποιήματα, ανάμεσα στους αναρχικούς της ελευθερίας. Μόλις θυμήθηκα, ότι με τον Λόρκα ενταφιάστηκαν άλλα 3 άτομα. Ένας δάσκαλος και δύο αναρχικοί της εποχής, οι οποίοι εκτελέστηκαν από το φασιστικό καθεστώς του Φράνκο, τον Αύγουστο του 1936, ένα μήνα μετά την έναρξη του εμφυλίου στην Ισπανία. Μήπως είσαι εσύ ένας από τους πεθαμένους αναρχικούς; Και ήρθες Αύγουστο, 75 χρόνια μετά τον θάνατό σου, να γνωριστούμε;

Του μιλάει και τον παίρνει αγκαλιά: Ποιό τραγούδι; Να το πούμε καντάδα στην ανθρωπότητα αν θες. Δεν ήξερα ότι αυτό το τραγούδι που δεν γνωρίζω πως είναι για τον ποιητή, είναι για εκείνον. Μήπως είναι αυτό που λέει: «Αγαπημένε ποιητή, μη με αρχίζεις στα πως και στα γιατί. Μόνο κοίτα με στα μάτια, να ενώσω της ανθρωπότητας τα κομμάτια»;

Όχι, τότε δεν μπόρεσα να πεθάνω μαζί τους. Ήμουν ακόμα με τους δικούς μας στον επιτάφιο που δεν έλεγε να τελειώσει πριν τον παγκόσμιο πόλεμο. Οι καπνεργάτες δεν πρόλαβαν να τραγουδήσουν τους στίχους του Γιάννη. Αλλά εσύ τους ξέρεις, έτσι δεν είναι;

Όχι δεν είναι αυτό. Αφορά το γελαστό τον ποιητή στη Γρανάδα. Έχει σχέση με τον εμφύλιο στην Ισπανία.

Δακρυσμένος, με φωνή κάπως τρεμάμενη: Τον Γιάννη δεν τον γνώρισα, αλλά κάποια ποιήματά του, ναι. Τελικά με ποιόν ποιητή έχουμε απόψε ραντεβού; Με τον Φρεντερίκο ή τον Γιάννη; Σήμερα είναι η μέρα της ποίησης αλλά μόνο για μας τους δύο για να θυμόμαστε τους δικούς μας την ώρα που οι άλλοι τους χλευάζουν. Δεν έχουμε ραντεβού με κανέναν διότι είναι πάντα μαζί μας αλλιώς δεν θα ήμασταν άνθρωποι αλλά άτομα της κοινωνίας. Ο Νίκος Λυγερός, είναι Έλληνας μαθηματικός, συγγραφέας, ποιητής, ζωγράφος, σκηνοθέτης, ασχολείται με τη μουσική, την κοινωνιολογία, την οικονομία, την αρχαιολογία, τη στρατηγική και τη γεωπολιτική. Είναι ειδικός σύμβουλος στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, τη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, την Αστυνομική Ακαδημία, τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, τη Σχολή Στρατολογικού. Διδάσκει Σκηνοθεσία, Στρατηγική και Φιλοσοφία του Θεάτρου στο Θέατρο Ανδρέας Βουτσινάς. Είναι επίσης διερμηνέας - μεταφραστής στα Γαλλικά δικαστήρια. Περισσότερες πληροφορίες στην προσωπική του ιστοσελίδα www.lygeros.org

Η καλημέρα της ποίησης, ναι. Και πιστεύω πως ξεκινάει μία καινούρια εβδομάδα, πιο ποιητική από τις προηγούμενες όλες. Άσε με να είμαι ο τίτλος και εσύ φίλε μου το ποίημα! Διότι τους τίτλους ξεχνάνε οι άνθρωποι.. Τους τίτλους. Δεν ξεχνώ τους τίτλους διότι γεννήθηκα με αυτούς εδώ και χίλια χρόνια. Και τα ποιήματα ήταν τότε τα λόγια μας μέσα στην ιστορία. Κάθε στίχος και μία πράξη. Κάθε ποίημα κι ένα έργο. Πες μου λοιπόν τον τίτλο σου αν θέλεις και θα σου πω το ποίημα. «Άνθρωποίηση» Μετά το τέλος των ονείρων των θεών, άρχισε το όραμα του Προμηθέα κι όσοι έζησαν εκείνο το μύθο είδαν την ανθρωποίηση.

ΑΎΛΟς ΑΥΛΙΔΗΣ

Συνέντευξη

Ήταν ένα καλοκαιρινό μεσημέρι του Ιουλίου. Είχε μία απόκοσμη λιακάδα η οποία μου γέννησε την επιθυμία, να θέλω να μιλήσω μ’ έναν γεννημένο αφηγητή, για ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί. Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό ο Παύλος. Τον πήρα τηλέφωνο, ενώ σιγοπερπατούσα στα σοκάκια του νησιού και με ακολουθούσε μία πανέμορφη γκρι γάτα. Μου είπε πως ήταν στο Κουφονήσι για συναυλία κι έτσι είπαμε να μιλήσουμε δύο μέρες μετά. Έτσι κι έγινε.

Στον Βαγγέλη Ευαγγελίου

Καλησπέρα. Να ξεκινήσουμε Παύλο μου με το τίτλο του περιοδικού και να σου κάνω την ερώτηση που κάνω σε όλους. Ποια λέξη διαλέγεις από την ΑΦΗ ΓΗ SEE;

Δεν νομίζω ότι έχω μία παραπάνω άποψη για τους Γερμανούς, επειδή γεννήθηκα κι έζησα πριν 30-40 πια χρόνια. Πως έχω δηλαδή μία καλή εικόνα γι’ αυτούς. Εξάλλου νομίζω ότι πια έτσι όπως είναι τα Πρέπει να διαλέξω μία; Διαλέγω πράγματα και με τον τρόπο που και τις τρεις μαζί γιατί είναι η μεταδίδονται οι πληροφορίες Είμαι υπέρ δουλειά μου. Νομίζω αυτή είκαι οι εικόνες της μίας χώρας ναι η δουλειά μου. προς την άλλη είναι πολύ εύτης αποκατάστασης κολο να έχει κάποιος αρκετά Και ήμουν σχεδόν σίγουρος σαφή εικόνα για οποιοδήποπως θα την διαλέξεις ολότε μέρος του κόσμου. Φτάνει της έλλειψης κληρη την ΑΦΗ ΓΗ SEE. Πιλίγο να ενδιαφερθεί. στεύω πως από τους κάθε λογής αφηγητές, διασώθηκε - Είπες κι ένα αγαπημένο μου επικοινωνίας αυτό που αποκαλούμε προφορήμα τώρα. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ. ρική παράδοση και γι’ αυτό εγώ Και ξέρεις Παύλο, μέχρι τώρα τους ονομάζω ήρωες της πραγματικόστα 35 μου, πάλευα για την επιτητας όλους αυτούς τους αφηγητές, αφού η κοινωνία ως άνθρωπος και τελικά αφήγηση με όποιο τρόπο κι αν γίνεται, είκατάλαβα πως το σημαντικότερο ναι άκρως σημαντική. Να σε ρωτήσω λοιπόν είναι η συνεννόηση, που εμπεριέχεαφού σε θεωρώ έναν γεννημένο αφηγητή, ται ο νους εντός της. Εσύ, το ξεχωρίτι έχεις ανάγκη περισσότερο να αφηγείζεις αυτό; σαι στον κόσμο μέσα από τα τραγούδια σου; - Αυτή η λέξη ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, τα τελευταία 10 χρόνια τουλάχιστον, έχει χρησιμοποιηθεί Δε νομίζω πως στην αφήγηση το με τόσο χυδαίο τρόπο. Περισσότερο εμφασπουδαιότερο είναι αυτό που αφη- γ ε ί νίζεται στη δημοσιογραφία και στα μέσα σαι, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αφηγείσαι ως κάποιου είδους τρικ, με το οποίο μποκάτι. Έτσι κι αλλιώς όλες οι ιστορίες έχουν ρείς να μπερδέψεις τους ανθρώπους και ειπωθεί. Το ζήτημα είναι να βρει ο καθένας να παρουσιάσεις αυτό που θέλεις ανετη δικιά του φωνή της αφήγησης. ξάρτητα αν είναι σωστό ή όχι. Δηλαδή, ακούμε πως η κυβέρνηση δεν τα κατάφεΚαι μπορεί να πει κάτι χιλιοειπωμέρε στο επικοινωνιακό κομμάτι, λες και είναι νο, που να ακούγεται σαν να είναι η κάποιου είδους μπαλέτο το οποίο δεν έπαιπρώτη φορά. ξε καλά ώστε να σαγηνεύσει και να αποκοιμίσει τελικά τους ανθρώπους. Ναι ακριβώς. Αυτό είναι άλλωστε και το ζητούμενο ΒαγγέΟπότε είσαι υπέρ της συνεννόησης. λη. Να ξαναφωτίζονται τα πράγματα από τον καινούΌχι, είμαι υπέρ της αποκατάσταΝα ξαναριο τρόπο των ανθρώπων. σης της έλλειψης επικοινωνίας. φωτίζονται τα Των νέων αφηγητών. πράγματα από τον Ωραία. Συνεννοηθήκαμε! (γέΓεννήθηκες τον Οκτώβρη λια) καινούριο τρόπο των του ‘64 στην Βρέμη της Γερμανίας. Εκεί έζησες ως μω- ανθρώπων. Των νέων Νομίζω ναι. Επικοινωνώντας. ράκι μόνο; αφηγητών. Όταν μπήκα πρώτη φορά στο Ναι και αργότερα κάποια θέατρο Απόλλων το 2007 μούστιγμή, πήγα κι έζησα περίδιασα από την ομορφιά που φέπου δύο χρόνια στο Ανόβερο. ρει. Από τότε έως σήμερα νιώθω τυχερός που έχω παίξει ως ηθοποιός εκεί Δηλαδή θα μπορούσαμε να πούμε, ότι έχεις μέσα σε αρκετά θεατρικά έργα κι έχει ανέμία παραπάνω άποψη για τους Γερμανούς; βει κι ένα παραμύθι μου σε θεατρική μορφή, με ηθοποιούς πάνω από 100 παιδιά.

Πες μου για τη δική σου εμπειρία που είχες στο θέατρο Απόλλων, αν έχεις κάτι να μου αφηγηθείς που δεν έχεις κάνει έως τώρα. Θα σου απαντήσω Βαγγέλη αυθόρμητα χωρίς να σκεφτώ ,επειδή είναι πολλά τα πράγματα που συνέβησαν εκεί, έτσι κι αλλιώς ήταν σταθμός στη δική μου ζωή η εμφάνισή μου εκεί στη Σύρο, στο θέατρο Απόλλων. Ήταν συγκλονιστική εμπειρία έτσι κι αλλιώς να παίζεις εκεί και ωραίος ο δίσκος που βγήκε, αλλά οι άνθρωποι που βρεθήκαν εκεί και το έζησαν από κοντά κάτι πολύ ξεχωριστό. Θυμάμαι λοιπόν, την πρώτη φορά που περιφέρθηκα άσκοπα μέσα στο χώρο και ανέβηκα στον όροφο και είδα μία τοιχογραφία με ένα κοριτσάκι που αισθάνθηκα πως με κοιτούσε κατάματα. Αυτό θυμάμαι πιο έντονα από όλα. Πάμε λίγα χρόνια πιο πίσω από την εμφάνισή σου στη Σύρο, στο 2003 που διαλύθηκαν τα Ξύλινα σπαθιά. Η δική μου απορία είναι, αν όταν διαλύεται κάτι, είναι γιατί έχει κάνει τον κύκλο του, δεν έχει άλλα ωάρια και η τελευταία γέννα που κάνει, είναι το ΤΕΛΟΣ; Είναι αυτό που είπες, κάποια πράγματα κάνουν τον κύκλο τους και είναι υγιέστερο να πάψουν να υπάρχουν παρά να συνεχίσουν. Μπορεί να ξαναγίνει κύκλος κάποια στιγμή; Δεν το λέω για τα Ξύλινα μόνο, αλλά γενικά. Να ξανασυμβεί ένας νέος κύκλος.

Η παιδεία είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και δεν αφορά απλά ένα εκπαιδευτικό σύστημα. Παιδεία υπήρχε και καλλιέργεια σε ανθρώπους της επαρχίας όπου δεν υπήρχαν καν σχολεία. Οπότε μου φαίνεται λίγο αστείο να γκρινιάζουμε πιστεύοντας ότι το εκπαιδευτικό σύστημα είναι που δημιουργεί όλη την έλλειψη παιδείας επειδή ήταν ελαττωματικό όλα αυτά τα χρόνια. Σαφώς και ήταν, αλλά η παιδεία των ανθρώπων εξαρτάται κυρίως από τους ίδιους. Και η καλλιέργειά τους. Το να έχουμε ανθρώπους μορφωμένους οι οποίοι κατέχουν χιλιάδες πληροφορίες, ποτέ δεν ήταν σπουδαίο, δεν γίνεται έτσι σπουδαιότερος ο κόσμος. Η παιδεία έχει να κάνει με αυτό που είπες Βαγγέλη, που έχει πει ο αγαπημένος μου Μάνος Χατζιδάκις. Με την καταπολέμηση του κτήνους. Και το κτήνος, τα γράμματα και τα χαρτιά τα καταβροχθίζει, τα ροκανίζει, άλλα πράγματα είναι που δεν μπορεί να καταβροχθίσει. Την συνειδητότητα των ανθρώπων. Το να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και αυτό δεν στο διδάσκει κανένα σχολείο, κανένα βιβλίο. Πρέπει να περπατήσουμε τον κόσμο και να τον ανακαλύψουμε. Με τα νούμερα Παύλο, πως τα πας από ψυχαναγκαστικής άποψης; Οι 15 ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί, θα μπορούσαν να είναι 14 ή 16; Ήταν 19 αλλά δεν χωρέσανε! (γέλια)

Αυτό θα συνέβαινε στην περίπτωση που οι άνθρωποι θα ήθελαν να παράγουν κάτι και όχι για να αναπαράγουν το παρελθόν, γιατί θα ήταν θλιβερό.

Θεωρείς πως είσαι μία μορφή κοντορεβιθούλη, όπου τα τραγούδια σου είναι τα ψίχουλα και αν κάποια στιγμή χάσεις τον δρόμο σου, θα σου τον δείξουν;

Θα ήταν θλιβερό να σηκωθεί ο διαβήτης που τον φαντάζομαι πεσμένο , για να κάνει ακριβώς τα ίδια. (γελάει δυνατά ο Παύλος). Ο Χατζιδάκις έλεγε να καταπολεμήσουμε το κτήνος που έχουμε μέσα μας και ο Σιδηρόπουλος έλεγε να κρατήσουμε ζωντανό το παιδί μέσα μας, θεωρώ πως είναι ακριβώς το ίδιο. Και τώρα μου γεννιέται η ερώτηση, αν υπάρχει παιδεία εν έτη 2013;

Σίγουρα αν υπολογίσει κανείς το ύψος μου, περισσότερο με αυτό τον ήρωα πρέπει να μοιάζω παρά με οποιονδήποτε άλλον. Είσαι δηλαδή πιο κοντός από τον Δρογώση; (γέλια) Διότι ο Στάθης πάντα αστειεύεται στα live με το ύψος του. Εγώ Παύλο είμαι 1.96.

Οπότε πρέπει να είσαι λίγο πιο προσεχτικός επειδή έχεις μεγαλύτερη απόσταση από τα ψίχουλα. Ναι ακριβώς και μου θύμησες έναν καλό φίλο τον Νίκο Λυγερό, που είχαμε κάποια στιγμή συζήτηση για κάτι τέτοιο. «Η Μαίρη λέει να πάει απόψε σινεμά» στον θερινό εδώ στη Σύρο. Τι ταινία λες θα ήθελε να δει αυτή την όμορφη καλοκαιρινή νύχτα; Το Στάλκερ του Ταρκόφσκι. Πως προέκυψε το τραγούδι με τον τίτλο «Ελλάδα»;

«Θα ‘ρθει μία μέρα που θα αφήσεις αυτό το φόβο πίσω σου» τραγουδάς και θέλω να μου πεις στο παλάτι των φόβων σου, ποιος κάθεται στο θρόνο, ποιος φόβος είναι ο Βασιλιάς, ποιος φοράει το στέμμα; Αυτός που είναι το λεωφορείο για την επόμενη κατάκτηση. Και αυτό τον καιρό, ποιος είναι το λεωφορείο σου; Είναι τόσο πολλοί, από που να ξεκινήσει κανείς (χαμόγελα). Τι διαφορά έχει το ταξίδι με ανοιχτά μάτια από αυτό που γίνεται με κλειστά; Πότε βιώνουμε περισσότερο;

Να σου πω την αλήθεια είχα τη μουσική από αυτό το τραγούδι και θυμάμαι ήταν ένα απόγευμα όπου τα παιδιά έπρεπε να φύγουν να ταξιδέψουν για Θεσσαλονίκη κι εγώ να μείνω στην Αθήνα και τους σκεφτόμουν να διασχίζουν τη χώρα. Είναι σαν παραζάλη μέσα από την οποία προέρχονται οι στίχοι.

Δεν νομίζω πως έχει μεγάλη διαφορά. Ουσία υπάρχει και στο «εσωτερικό» ταξίδι αλλά και στο «εξωτερικό» και θα ήμουν τουλάχιστον αστείος αν υποτιμούσα το ταξίδι με ανοιχτά μάτια, αφού έχει τέτοιο, μπόλικο η ζωή μου έως τώρα.

Και με αυτό τον τρόπο ήταν σαν να ήσουν μαζί τους. Ναι, μου φαινόταν συγκινητικό να τους σκέφτομαι να ταξιδεύουν. Επειδή είναι και ο τρόπος που ζούμε όλα αυτά τα χρόνια. Στο τραγούδι «Λαθρεπιβάτης» ένας μικρός σου τραγουδάει ένα απόκοσμο τραγούδι, όπως λέει ο στίχος και θέλω να μου πεις τι συγγένεια μπορεί να έχει αυτό το «απόκοσμο τραγούδι» με την «απόκοσμη λιακάδα» που γράφεις στο «Ελλάδα»; Φαίνεται πως χωρίς να το καταλάβω, αυτή η λέξη βρήκε τρόπο να τρυπώσει σε αυτό το δίσκο.

Και να τελειώσουμε λευκά Παύλο. Με έμπνευση την καταιγίδα σου, από προηγούμενο δίσκο, διότι θέλησα να μιλήσουμε μόνο για τις ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί. Πιστεύεις στα θαύματα; Δεν έχει μείνει και τίποτα άλλο στο οποίο να πιστέψουμε, παρά μόνο σε ένα θαύμα! Και σε μία ΑΦΗ ΓΗ SEE με όποιο τρόπο κι αν αυτή πραγματώνεται. Ναι έτσι ακριβώς Βαγγέλη. Σε ευχαριστώ για την συζήτηση που είχαμε και καλή συνέχεια στο περιοδικό σας και σε ό,τι άλλο κάνεις. Να είσαι καλά Παύλο, καλό δρόμο..

photo pla ylist κάθε κλικ κι ένα βιντεοκλίπ

πηγή εικόνων: www.deviantart.com

στην παραλία της Αμπέλας... κάθε μέρα, όλη μέρα

Η ταβέρνα Αμπέλα είναι μια καθημερινή συνταγή με μυρωδιές, γεύσεις και ιστορίες γύρω απ’ το τραπέζι - μέγιστη νοστιμιά της πατρίδας μας ! Με επιλεγμένες πρώτες ύλες, προϊόντα μόνο στην εποχή τους, παραδοσιακές συνταγές, βιολογικά πιάτα, μενού για παιδιά, χορτοφάγους και ειδικές δίαιτες.

από τις 8 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ

Και όλα τα πιάτα, στην καλύτερη σχέση ποιότητας - τιμής, μαγειρεμένα και σερβιρισμένα με εγκαρδιότητα, φιλικότητα, φροντίδα και αισιοδοξία !

παραλία Αμπέλας, τ+φ: 22810 45110 e: info@ambela.gr, www.ambela.gr www.facebook.com/ambela.syros

Αν θέλεις να λέγεσαι Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκαιο. Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές, το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω. Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων. Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία. Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή. Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια, αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες, μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα, αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου. Έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς, εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες. Δεν έχεις καιρό δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου, αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί ν’ αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη ή το παιδί σου. Δε θα διστάσεις. Θ’ απαρνηθείς την λάμπα σου και το ψωμί σου. Θ’ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο. Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς. Το ξέρω, είναι όμορφο ν’ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ, να κοιτάς ένα άστρο, να ονειρεύεσαι. Είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ’ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου, να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.

Άνθρωπος την άνοιξη, τη μάνα σου και τον κόσμο. Εσύ και μες απ’ το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου, θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη. Κι όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου, με το δάχτυλο απ’ το άλλο μέρος του τοίχου, θα σου απαντάει η Ισπανία. Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν’ ασπρίζουν τα μαλλιά σου δε θα γερνάς. Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος. Αφού όλο και νέοι αγώνες θ’ αρχίζουνε στον κόσμο, αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό. Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό γράμμα στη μάνα σου. Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ’ αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη: Ειρήνη. Σα να έγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου. Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό, να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια σα να στεκόσουνα μπροστά σ’ ολάκαιρο το μέλλον. Να μπορείς, απάνω απ’ την ομοβροντία που σε σκοτώνει εσύ ν’ ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Μα εσύ πρέπει να τ’ αποχαιρετήσεις ολ’ αυτά και να ξεκινήσεις, γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου, για όλα τ’ άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα, αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια, μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε

του Τάσου Λειβαδίτη

νθρωποι νθρωποι

Άνθρωποι. Άνθρωποι που παίζουν μονόπολη με τις χαμένες ώρες μέσα σε αυτοκίνητα. Εσύ με σκέφτεσαι. Eνώ οι φίλες δίπλα σου, ακούνε τραγούδια για τυφλούς. Έπεσα κάποτε από ένα αστέρι ή από ένα χέρι; Δε θυμάμαι. Με πήρε ο αέρας μακριά σου. Άνθρωποι. Άνθρωποι που παντρεύονται με τα διαζύγια. Κοιτάς τον ουρανό μήπως με βρεις. Κι άλλοι με ψάχνουν. Εσύ με σκέφτεσαι, σου λείπω. Άνθρωποι. Κάπου στον ουρανό είμαι απόψε. Σε κείνο το κομμάτι που μοιάζει με δυόσμο! Με πίνεις. Ενώ η πόλη αιμορραγεί με αίμα που δεν είδα ποτέ και πουθενά. Άνθρωποι.

Με σκέφτεσαι. Όπως σκέφτεται ο Θεός το γρασίδι και αυτό πρασινίζει. Χάνεις την αφή σου, γιατί εγώ είμαι οι αισθήσεις σου όλες. Απαγορευτικό να με λες. Δε σε αφήνω να ζήσεις μακριά μου. Άνθρωποι. Κολλημένοι σε φανάρια κόκκινα. Με τις κοκκινοσκουφίτσες ζωές τους. Φοβισμένες από τους κακούς λύκους και τα καθημερινά παραμύθια τους. Άνθρωποι. Έχουνε λένε όνειρα. Που γεννήθηκαν στην πόλη. Άνθρωποι μέσα σε πόλεις να ψάχνουν απλά ένα Piano. Να πιάσουν τη ζωή τους ή τον θάνατό τους; Άνθρωποι. Καταδικασμένοι να ζουν σαν ΆΝΘΡΩΠΟΙ! από το βιβλίο «Τα Λιγαπάτητα»

αα νγ νθ ωρ ωσ πτ οο σσ γ ν ω σ τ ο σ του Βαγγέλη Ευαγγελίου

Κύριε Πρωθυπουργέ. Κύριοι Υπουργοί. Κύριοι Βουλευταί. Κύριε Πρόεδρε της Βουλής. Κοιτάζατε πολύ καιρό το χάος στα μάτια και τώρα έχει αρχίσει αυτό να σας κοιτάζει. Ο Πλατωνικός έρωτας που είχατε με την «προδοσία», έγινε πραγματικός. Βρήκε ανταπόκριση και έχετε γίνει ένα τέλειο ζευγάρι. Ακούω, διαβάζω και βλέπω πολλών λογιών μορφές διαμαρτυρίας. Καθιστικές διαμαρτυρίες. Όρθιες διαμαρτυρίες. Πλάγιες διαμαρτυρίες. Σταυρωτές διαμαρτυρίες. Σε στάσεις κουταλιού, πιρουνιού, μαχαιροπίρουνου, με λίγα λόγια, σε όλες τις Στάσεις (Kama Sutra) εργασίας. Απεργίες. Δημιουργία σκηνών στο Σύνταγμα. Ανοιχτές παλάμες (μούντζες). Αόρατες γροθιές. κ.α. Αλλά δε βλέπω να σας παίρνουν στα σοβαρά, αυτοί που έχετε επιλέξει να σας «κυβερνούν» δεκαετίες τώρα. Φταίει η Ειρήνη βλέπεις. Που μας έμαθαν από μικρούς, ότι είναι κάτι σπουδαίο! Να δεις πόσο σπουδαίο είναι, να πολεμήσεις για αυτήν. Προσπαθεί ο κάθε έντιμος πολίτης να αρθρώσει την λέξη Βοήθεια, αλλά ως άναρθρος, απλά προσπαθεί. Μας έκοψαν και τη γλώσσα. Πως να βγάλεις κάτι που δεν έχεις; Σαν επιδειξίες γίναμε, χωρίς γεννητικά όργανα. Απλά την καμπαρντίνα ανοίγουμε για το θεαθήναι. Που φτάσαμε! Έγινε η πτώχευση συνήθειά μας.

Βαρέθηκα να γράφω και να λέω συνέχεια τα ίδια. Μήπως έπρεπε από τον Άγιο Βασίλη να ζητήσω μερικές τσάντες δυναμίτη; Να έρθω σε εκείνο τον οίκο ανοχής στο Σύνταγμα και να μην αφήσω τίποτα! Και δεν πειράζει που θα φάω τα επόμενα χρόνια μου στην φυλακή, λες και τώρα είμαι Ελεύθερος; Αλλά τουλάχιστον θα γίνω ήρωας. Θα με κάνουν και άγαλμα, δίπλα στον Άγνωστο στρατιώτη, με τίτλο: «Ο Άγνωστος δυναμίτης» και θα φωτογραφίζονται οι τουρίστες μαζί μου. Θα λένε «Ποιος είναι αυτός;». Αυτός είναι ο άνθρωπος που αντέδρασε. Ο άνθρωπος που έκανε πράξη όλα αυτά, που οι άλλοι λένε στην παρέα μόνο, πίνοντας φραπέ! Είναι ο άνθρωπος που αποκεφάλισε το υποσύστημα. Που χρέωσε αυτούς που τόσα χρόνια μας ζητάνε αποδείξεις και δεν έχουν αποδείξει τίποτα! Μας έχουν αποδείξει θα μου πεις, πως είναι άχρηστοι. Τότε να τους πούμε και χρόνια πολλά. Γιατί τα ερχόμενα Χριστούγεννα, δε θα γιορτάζει μόνο ο Χρήστος και η Χριστίνα. Αλλά και γενικά οι χρήστες και οι άχρηστοι. Θα λένε όμως και κάτι άλλο. Πως αυτός πριν γίνει άγαλμα, ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Όχι Κύριοι εμείς δεν είμαστε οι πόρνες που πήγατε μικροί για να σας κάνουν άντρες. Πολίτες είμαστε και ζητάμε μόνο αυτό που μας ανήκει. Τίποτα παραπάνω. Τι μας ανήκει; Η ζωή μας. Για να ζήσουμε ήρθαμε στον πλανήτη και όχι για να δουλεύουμε σαν σκυλιά, για να ξεχρεώσετε αυτά που φάγατε εσείς.

ζωδια

του Βαγγέλη Ευαγγελίου

Νομίζω πως το παρακάνατε! Έβγαλαν κάλλους τα ποδάρια σας από τόσο περπάτημα στην παραλία. Η θάλασσα είναι για να κολυμπάμε και όχι για να περπατάμε. Εκτός αν το περπάτημα γίνεται από πάνω της. Έτσι αποκτά άλλη χάρη το βάδην. Προσοχή και στις γρανίτες. Η κοιλίτσα σας τα έχει βρει σκούρα με τόσο γρανίτα καρπούζι που έχετε βάλει μέσα της. Ευτυχώς που φτύνετε τα κουκούτσια.

Σας περιμένουν νέες όμορφες μέρες χωρίς να υπόσχεται η Αφροδίτη το πότε ακριβώς. Εσείς πάντως ως αισιόδοξοι εκ γενετής, συνεχίστε να χαζογελάτε με την πρώτη ευκαιρία ώστε να μην θυμάστε τις πίκρες και τις αγωνίες της καθημερινότητας και της άτιμης κοινωνίας που μας γυροφέρνει καθημερινά. Καθημερινότητα είναι, καθημερινά μας γυροφέρνει θα μου πεις. Έχεις δίκιο, δεν ξέρεις τι λες.

Μα να διαλέξετε να παντρευτείτε 15 Αύγουστο στην Τήνο; Βλέπω να γίνεται ο γάμος στο λιμάνι του Πειραιά αν τυχόν δεν κλείσετε έγκαιρα τα εισιτήριά σας. Εκτός κι αν πρόκειται για ένα τόσο καλά στημένο κόλπο, ώστε να ματαιωθεί ο γάμος, οπότε σας συγχαίρω και σας βγάζω το καπέλο. Μπράβο σας και εύχομαι να μην έχει χασάπη μπαμπά ή αδέρφια η νύφη!

Οι άνθρωποι που σας περιτριγυρίζουν, σας θέλουν για τα ωραία σας μάτια. Προσοχή λοιπόν στα τυχαία βλέμματα. Αν ήσασταν ζώο, θα ήσασταν ποντικάκι και το φετινό καλοκαίρι, τυρί. Μπορείτε να βαρυστομαχιάσετε άφοβα μέχρι σκασμού. Χαρείτε τη ζωή, μέχρι τελευταία σταγόνα και δώστε μόνο προσοχή στην μπάκα που αρχίζει να δημιουργείται από τις μπύρες στα παραθαλάσσια bars.

Ο Ερμής πεινούσε και σαν ένας άλλος Γιάννης Αγιάννης, έκλεψε μισό κιλό με προζύμι. Τώρα τον κυνηγούν οι Δίας και Κρόνος και αυτός κάνει κύκλους γύρω από τον ωροσκόπο σας. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Ή ότι τα ψωμιά σας στον οικονομικό τομέα φαγώθηκαν ή πως θα το βγάλετε το ψωμί σας αυτό το καλοκαίρι χωρίς να είναι σίγουρο τι θα συμβεί τον Χειμώνα. Κουράγιο!

Τώρα τελευταία ό,τι τραγούδι κι αν ακούτε, κουμπώνει εντελώς άψογα με τη ζωή σας. Προσοχή μόνο στα ρεφραίν των σκυλάδικων που κυκλοφορούν ελεύθερα χωρίς φίμωτρο. Τυχερή σας μέρα η Τρίτη, αφού θα βρείτε έξω από το φούρνο της γειτονιάς σας, μισοφαγωμένο τσουρέκι. Προχωρήστε λίγα βήματα παραπέρα προς το μπακάλικο, ίσως να βρεθεί και λίγο γάλα ώστε να φτιάξετε πρωινό καλό!

Η οθόνη του υπολογιστή σας έχει τρελαθεί και κάνει κόλπα! Τρεμοσβήνει και πότε ανοίγει πότε κλείνει, κατά δική της επιθυμία πάντα βέβαια. Σουτάρετε την οθόνη μετά το τέλος του μήνα, εσείς ειδικά που είστε γεννημένοι το τρίτο δεκαήμερο. Τυχερό σας χρώμα για τον μήνα που έρχεται, το κόκκινο με γκρι βούλες. Τυχερό σας φαγητό, σαρδέλες στα κάρβουνα, με ανανά βουτηγμένο σε πατατοσαλάτα με αυγά.

Κερδίσατε εισιτήρια αλλά δε θέλετε να πάτε φέτος διακοπές. Έχετε χορτάσει τα τελευταία χρόνια διακοπές. Πηγαίνατε συνέχεια Λούτσα και Καμένα Βούρλα. Καλή η εργασία αλλά καλό θα ήταν να κάνετε ένα διάλειμμα ώστε να αποκτήσετε πάλι δυνάμεις για τις διακοπές του χρόνου. Άλλωστε του χρόνου δε θα έχετε εργασία αφού πρόκειται να απολυθείτε σε 19.5 μέρες από σήμερα. Τυχερός αριθμός το 19.

Θέλετε να γίνεται διάσημοι και δεν ξέρετε πως να το πετύχετε; Πάρα πολύ απλά, ανεβείτε σε ένα ψηλό κτήριο και αρχίστε να φωνάζετε με την αγριοφωνάρα σας πως θα πέσετε αν τυχόν δεν σας φέρουν ένα ελικόπτερο ώστε να φύγετε εκτός χώρας, αλλά και ένα blue black μαγιό με λάστιχο και όχι με σχοινάκι. Μέσα σε λίγη ώρα θα σας ξαναγνωρίζει μέχρι και η νονά σας που έχει χαθεί δεκαετίες τώρα.

Χρειάζεστε το αίσθημα της ασφάλεια και δεν σας το δίνει κανείς. Με το μυαλό γυρίζετε συνέχεια στο παρελθόν και θυμάστε ένα μεγάλο έρωτα που είχατε ζήσει. Έτσι λοιπόν, κάθε φορά που φέρνετε στο νου εκείνες τις στιγμές, χαμογελάτε σαν χαζό στη μέση του δρόμου. Εσείς που είστε γεννημένοι το πρώτο πενταήμερο, μη μιλάτε συνέχεια στο κινητό, εκτός αν έχετε handsfree. Τυχερή σας γεύση καραμέλας, λεμόνι.

Οι ανασταλτικοί παράγοντες και οι φόβοι σας, ανατρέπονται μετά από μία νέα γνωριμία που θα κάνετε στο ασανσέρ της πολυκατοικίας. Περισσότερο τυχεροί, όσοι μένουν Γαλάτσι, Κυψέλη, Παγκράτι και Δάφνη. Μόνο μην αρχίσετε να πηγαινοέρχεστε πάνω κάτω με τον ανελκυστήρα ως ανυπόμονοι που είστε. Τυχερός σας αριθμός το 480. Αφού τόσα κιλά χωράει το ασανσέρ. Προσοχή μη μείνετε μέσα το Σαββατοκύριακο.

Είστε ερωτευμένοι και ενθουσιασμένοι. Τόσα χρόνια περιμένατε την τέλεια σχέση και σας ήρθε τώρα. Μόνο που η σχέση αυτή, θα κρατήσει μέχρι να φύγει το καλοκαίρι, άντε μετά δυσκολίας μέχρι τα πρωτοβρόχια. Όμως δεν υπάρχει θέμα ανησυχίας. Θα ξαναρχίσετε παρέα πάλι με τους φίλους που τους έχετε ξεχάσει λόγω της νέας αυτής περιπέτειας που ζείτε. Τυχερή σας γεύση παγωτού, καϊμάκι.

ΘΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΝΑ ΒΡΕΞΕΙ

ΝΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΗΣΟΥΝ

ΤΑ ΘΑ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ