ΑΦΗ ΓΗ SEE ● ΤΕΥΧΟΣ #7

Εξώφυλλο: Νικόλας Στεφαδούρος Bio:

Γεννημένος το 1980, από γονείς Αλεξανδρινούς, με σπουδές στο Ε.Μ.Π. και αρκετή δόση τρέλας, τον κέρδισε τελικά ο αιώνιος έρωτας, το σκίτσο και δηλώνει πλέον ευθαρσώς “Σκιτσογράφος μηχανικός”.

ÅÐÉÌÅËÅÉÁ ÕËÇÓ

ÄÇÌÉÏÕÑÃÉÊÏ ÂÁÃÃÅËÇÓ ÅÕÁÃÃÅËÉÏÕ

Links: stef000.blogspot.com facebook.com/kuriosmpintou

Το περιοδικό ΑΦΗ ΓΗ SEE διανέμεται ελεύθερα στο Διαδίκτυο, κάθε δεκαπέντε (15) ημέρες σε μορφή ψηφιακού εντύπου, με άδεια Creative Commons.

1 Οκτωβρίου 2013

ÄÉÏÑÈÙÓÇ ÊÅÉÌÅÍÙÍ

ÅËÉÍÁ ÊÏÍÔÏÍÇ

ÅÊÄÏÔÇÓ ÂÁÃÃÅËÇÓ ÅÕÁÃÃÅËÉÏÕ ÔÏÐÏÓ ÅÊÄÏÓÇÓ ÅËËÁÄÁ ISSN: 2241-648X

Αφήγηση έβδομη

Το επτά (7) είναι αριθμός που λατρεύω και με λατρεύει. Κατά καιρούς έχω αναφερθεί στους λόγους. Το περίεργο είναι πως χωρίς κανέναν προγραμματισμό, έτυχε η 7n ΑΦΗ ΓΗ SEE να είναι παράξενη και διαφορετική από τις άλλες 6 που έχουν δημιουργηθεί έως τώρα. Στο τεύχος αυτό, δεν κυριαρχούν τα χρώματα όπως στα προηγούμενα. Θα δείτε πολύ κόκκινο. Αν ήταν μόνο το αίμα του Φύσσα, θα είχε το περιοδικό μία σελίδα κόκκινη, μα δεν είναι μόνο του Παύλου γι’ αυτό και οι κόκκινες σελίδες είναι περισσότερες. Πολύ διαφορετική ΑΦΗ ΓΗ SEE από τις προηγούμενες. Δεν υπάρχουν φωτογραφίες. Ποίηση σχεδόν καθόλου. Ούτε μουσική. Δεν υπάρχουν περιεχόμενα, ούτε σελίδες αριθμημένες. Είναι προφανώς ο δικός μου τρόπος να αφιερώσω την 7n ΑΦΗ ΓΗ SEE στη μνήμη του συνομήλικού μου Παύλου Φύσσα και στους άλλους. Τα εκατομμύρια “άλλους” που ο φασισμός, τους ξήλωσε τις ψυχές.. Βαγγέλης Ευαγγελίου Υ.Γ. Ακόμα χειροκροτώ το εξώφυλλο που δημιούργησε ο Νικόλας Στεφαδούρος

Βαγγέλης Παπαβασιλείου / Ελευθεροτυπία

Μια κοινωνία προβάτων, θα βγάλει αναπόφευκτα κάποια στιγμή, μια κυβέρνηση λύκων.

Henry de Jouvenel 1876-1935 Γάλλος πολιτικός

Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι

του Μάνου Χατζιδάκι

Τον Φεβρουάριο του 1993 λίγους μήνες πριν το θάνατό του, ο Μάνος Χατζιδάκις δημοσίευσε στην «Ελευθεροτυπία» το προφητικό αυτό κείμενο.

«

Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση - εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του. Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται. Ενώ τα πουλιά… Για τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις».

Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες. Πρόσφατη περίπτωση ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση. Πιστέψαμε όλοι μας πως σ’ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε. Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον… νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος. Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ’ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει. Ένας πόλεμος σαν τόσους άλλους από επικίνδυνους ανόητους σε άλλους ανόητους, περιστασιακά ακίνδυνους. Και φυσικά όλα τα περί «Ελευθερίας», «Δημοκρατίας», και «λίκνων πνευματικών και μη», για τις απαίδευτες στήλες των εφημερίδων και τους αφελείς αναγνώστες. Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους. (Κάτι σαν την ηθική των γερόντων χριστιανών. Το καλό και το κακό έξω από μας. Στον Χριστό και τον διάβολο. Κι ένας Θεός που συγχωρεί τις αδυναμίες μας εφόσον κι όταν τον θυμηθούμε μες στην ανευθυνότητα του βίου μας. Επιδιώκοντας πάντα να εξασφαλίσουμε τη μετά θάνατον εξακολουθητι-

κή παρουσία μας. Αδυνατώντας να συλλάβουμε την έννοια της απουσίας μας. Το ότι μπορεί να υπάρχει ο κόσμος δίχως εμάς και δίχως τον Καντιώτη τον Φλωρίνης). Δεν θέλω να επεκταθώ. Φοβάμαι πως δεν έχω τα εφόδια για μια θεωρητική ανάπτυξη, ούτε την κατάλληλη γλώσσα για τις απαιτήσεις του όλου θέματος. Όμως το θέμα με καίει. Και πριν πολλά χρόνια επιχείρησα να το αποσαφηνίσω μέσα μου. Σήμερα ξέρω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος. Και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα εννοώ να τρομάζω. Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. (Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους). Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός. Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο. Δικόν τους ή των άλλων. Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι’ αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς. Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία. Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού

και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε. Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται. Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας. Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια. Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.

Πηγή: www.lifo.gr

Ιδεολογική (Δ) ένδεια! του Νίκου Ορφανού Η Χρυσαυγή είναι το βρωμερό τσιμπούρι στο σβέρκο της ελληνικής δημοκρατίας. Η οποία δημοκρατία, όσο πιο αναίσθητη φέρεται και όσο πιο παρακμιακή γίνεται, τόσο πιο πολύ αδιαφορεί για το τσιμπούρι που της πίνει το αίμα. Και γεγονός είναι, ότι ζούμε σε μια δημοκρατία κουρέλι μεν, μην έχοντας άλλη δε. Ακόμη και οι δημοκρατίες εμπεριέχουν την παρακμή τους και γι’ αυτό αναγεννώνται διαρκώς και μπορούν να θεραπεύονται, εν αντιθέσει με ολοκληρωτικά συστήματα, χούντες, δικτατορίες παντός είδους, του προλεταριάτου ή μη, τα οποία οι άνθρωποι, αργά η γρήγορα σιχτιρίζουν χωρίς καμία νοσταλγία. Αντίθετα, πουθενά δε θα ακούσεις κάποιον να λέει κάτι του τύπου «ευτυχώς που γλιτώσαμε από τη δημοκρατία», αν δεν είναι δηλωμένος φασίστας ή ιδεολογικά εγκλωβισμένος. Εσχάτως ο υπουργός Προ.Πο. σε συνέντευξή του στο BBC αμφισβήτησε κι εκείνος τη ναζιστική ιδεολογία των ψηφοφόρων του κόμματοςτσιμπούρι. Ναι μεν είπε ότι το κόμμα είναι παιδί του Χίτλερ, αλλά οι ψηφοφόροι όχι εντελώς, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, και εσχάτως υπήρξαν κάμποσες φωνές βουλευτών που δήλωναν παρόμοιες απόψεις, ότι οι ψηφοφόροι ψηφίζουν ναζιστές επειδή, ως επί το πλείστον, αγανακτούν με τους λαθρομετανάστες και τη διαφθορά και όχι βέβαια ότι γίνανε ξαφνικά οπαδοί του τρίτου Ράιχ. Κάτι που υπονοεί ότι παρασύρθηκαν οι καημένοι, και αργά ή γρήγορα θα δουν το πρόσωπο του τέρατος και θα φρίξουν και τρομαγμένοι, θα επιστρέψουν στον παλιό καλό και παραδοσιακό κοινοβουλευτισμό. Ας υποδυθώ λοιπόν τον αγαπημένο μου ρόλο, του συνηγόρου του διαβόλου, και ας πω τα ακόλουθα: Οι απόψεις αυτές σκοντάφτουν στα εξής παράδοξα: Πρώτον, υποτιμούν τη νοημοσύνη των ψηφοφόρων, δηλώνοντας ότι οι πολίτες ψηφίζουν κόμματα των οποίων αγνοούν την ιδεολογική τους βάση, αλλά παρ’ όλα αυτά τα ψηφίζουν για άλλους λόγους. Αυτό σημαίνει, ότι παρομοίως, αρκετοί νεοδημοκράτες ψηφίζουν το κόμμα του κ. Δένδια για άλλους λόγους, όχι για την ιδε-

ολογία που αυτό εκφράζει, καθώς και τα άλλα κόμματα ακολούθως, οπότε είναι σαν να παραδέχεται ο κ. υπουργός ότι άλλα νταραβέρια καθορίζουν την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών. Όχι ότι δεν το ξέραμε δηλαδή, αλλά η έμμεση αυτή παραδοχή έχει άλλη αξία, καθότι το είπε και η πρώην υπουργάρα, μεταξύ άλλων, ο Βύρων με τη χάρλεϊ, που διόρισε την κορούλα του πριν διαλυθεί η Βουλή πέρυσι. Δεύτερον και εκπορευόμενου εκ του πρώτου, δεν έχει, επομένως, και τόση σημασία, (το τραβάω τώρα εγώ λίγο το θέμα), ποια ακριβώς είναι η ιδεολογία των κομμάτων, πατριωτική ή φασιστική, αφού, βρε αδερφέ, για άλλους λόγους τα ψηφίζουμε, η ιδεολογία υπάρχει για τα μάτια του κόσμου, όχι ότι τα δεσμεύει και τα ίδια τα κόμματα ιδιαίτερα, αλίμονο. Αστειότητες βέβαια. Για άλλη μια φορά το υπάρχον πολιτικό σύστημα βγάζει την ουρά του απ’ έξω και αρνείται ότι φταίει. Ποιος φταίει; Οι λαθρομετανάστες που ήρθαν κατά χιλιάδες, λες και αν ερχόντουσαν λίγοι δε θα είχαμε πρόβλημα, η χρεοκοπία, η υψηλή φορολογία, οι Γερμανοί που γίνανε κάποιοι ναζιστές (ζήτω η τρέλα!), πάντως όχι αυτοί που έφτιαξαν τους νόμους και το σύνταγμα στα μέτρα τους, σαν το νεκροθάφτη που παίρνει τα μέτρα για την κάσα πριν την κηδεία. Και τώρα, αιφνιδιασμένοι, οι πολιτικοί μας εκπλήσσονται και φρίττουν, και λένε, όχι, δε μπορεί να είναι πρώην ψηφοφόροι μας αυτοί, επλανήθησαν οι πτωχοί! Δυστυχώς κάποια στιγμή πρέπει να το παραδεχθούμε: Ότι τουλάχιστον ένα υπολογίσιμο ποσοστό των Ελλήνων είναι υποκείμενα του αισχίστου είδους. Φασίστες, και δημοσίως και ιδιωτικώς, κομπλεξικοί, που μισούν το ωραίο και το δημιουργικό, ζηλόφθονοι, βίαιοι, αμόρφωτοι σε υπερβολικό βαθμό, υποκριτές, ψευτοπατριώτες, απαξιωτές των πάντων, εχθροί του διαφορετικού, που πετάνε σκουπίδια εδώ κι εκεί, χτίζουν και μπαζώνουν όπου βρουν και τα λοιπά και τα λοιπά, και γενικώς πολίτες του σκοινιού και του παλουκιού. Προς τι το γλύψιμο λοιπόν στο χρυσαυγίτη ψηφοφόρο; Ψηφίζει ναζισμό ο άνθρωπος και το χαίρεται! Με το τσιμπούρι τι γίνεται, μου λες; Αυτό είναι το θέμα.

Το απαίσιο πρόσωπο του του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζισμού Σισανίου και Σιατίστης κ.Παύλου

Ό

ταν την «Χρυσή Αυγή» την χαρακτήριζα «μαύρη νύκτα» δεν έψαχνα να βρω δύο λέξεις για να εντυπωσιάσω.

Χρησιμοποίησα δύο λέξεις με στόχο να αποδώσω με την μέγιστη δυνατή ακρίβεια αυτό που έβλεπα τότε με βάση την ιδεολογία, τις πρακτικές καθώς και την συνολική εμφάνιση του νεοναζιστικού μορφώματος, όσον αφορά την πραγματική ταυτότητα του και στάθηκα ιδιαίτερα απόλυτος και αυστηρός, όσον αφορά κάθε εναγκαλισμό της Χ.Α από χριστιανό η ιερωμένο. Τότε κάποιοι θεώρησαν υπερβολικούς τους χαρακτηρισμούς μου, νομίζω πλέον ότι κανείς δεν αμφιβάλλει για την ακρίβεια των λέξεων. Πιθανώς όμως και αυτές ακόμη οι λέξεις σήμερα να υπολείπονται πλέον της αληθείας γιατί η δολοφονία, πρώτον εν ψυχρώ και δεύτερον κατόπιν εντολής, δεν παραπέμπει μόνο στην νύκτα, αλλά κυρίως στην κόλαση. Υπάρχει κάτι που με τρομάζει πιο πολύ από το έγκλημα. Είναι ο τρόπος του εγκλήματος. Η ψυχρότητα της εκτέλεσης. Ούτε ένα δάγκωμα της ψυχής, ούτε ένας προβληματισμός της τελευταίας στιγμής, ούτε η παραμικρή νύξη της συνείδησης, ενός υποτιθέμενου φιλήσυχου πολίτη; Ποιά λοιπόν είναι η οργάνωση και πόσο κολασμένη είναι, που μπορεί να κάνει ένα «φιλήσυχο» πολίτη» σε αδίστακτο εγκληματία; Το έγκλημα ήταν αποτέλεσμα μιας λεηλατημένης από κάθε αξία και ισοπεδωμένης ψυχής η ήταν καρπός ενός φόβου απέναντι σε εκείνους που τον διέταξαν να σκοτώσει; Με την ύπαρξη τόσων ντοκουμέντων και μαρτυριών για τη σχέση του με την εγκληματική οργάνωση η προσπάθεια να παρουσιασθεί ότι έχει

χαλαρή σχέση μήπως και αυτή είναι αποτέλεσμα μιας εντολής η και ενός φόβου για την δική του την ζωή; Αλλά και η γελοία προσπάθεια των βουλευτών της Χ.Α να αποτινάξουν από πάνω τους και τον άνθρωπο και το έγκλημα δεν οδηγεί τον ταλαίπωρο και δυστυχή εγκληματία να καταλάβει ποιά τύχη τον περιμένει και τον ίδιο; Και τα ερωτήματα συνεχίζονται: Άργησε η πολιτική ηγεσία να αντιληφθεί τι είναι η Χρυσή Αυγή η σιώπησε εν γνώσει της, έχοντας άλλες σκέψεις στο πίσω μέρος του εγκεφάλου της; Αν άργησε, τότε είναι επικίνδυνη για τον τόπο λόγω αδυναμίας και ανικανότητας να συλλάβει την κρισιμότητα των στιγμών και να αξιολογήσει τα δεδομένα. Αν σιώπησε ένοχα γιατί νόμιζε ότι μπορεί να διαχειρισθεί το πρόβλημα, τότε θυσιάζει την πατρίδα στα πολιτικά της παιγνίδια. Έπρεπε να φθάσουμε στο αίμα για να καταθέσει ο Υπουργός όσα κατέθεσε στον Εισαγγελέα του Αρείου; Αυτά δεν ήταν γνωστά; Δεν ήταν δεδομένα; Δεν συνιστούσαν αδικήματα; Είχαν αντιμετωπισθεί σαν αδικήματα; Αυτά δεν έδειχναν ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση; Τις ορδές των βαρβάρων δεν τις έβλεπαν; Τις εικόνες των σύγχρονων ΕΣ-ΕΣ που γυρνούσαν στους δρόμους για να τρομάξουν τους Έλληνες δεν τις είχαν δει; Αυτές οι εμφανίσεις οι ομαδικές και ο τρόπος τους, δεν πιστοποιούσαν ότι πρόκειται για παραστρατιωτική οργάνωση. Η διαφαινομένη αποφασιστικότητα του Υπουργού και της Πολιτείας θα έχει συνέχεια και συνέπεια η είναι ένα πυροτέχνημα λόγω του εκτάκτου των γεγονότων;

Βλέπετε δεν μας έχει πείσει η πολιτική ηγεσία ότι μπορούμε να της έχουμε εμπιστοσύνη. Πόσες φορές ακούσαμε από υπεύθυνα, υποτίθεται, πολιτικά χείλη ότι «το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκκαλο», αλλά αυτό δεν ακούμπησε ούτε το δέρμα; Το ακόμη θλιβερότερο. Η διχοστασία της πολιτικής ηγεσίας και η απουσία καθαρού πολιτικού λόγου, η αδυναμία συνεννόησης σε μια τόσο κρίσιμη ώρα, δείχνει μια πολιτική ηγεσία ανάξια της πατρίδος και των περιστάσεων. Ευρισκόμενος αυτές τις ημέρες εις την πατρικήν οικίαν λόγω ασθενείας άκουσα τον αρχηγίσκο του ναζιστικού μορφώματος να μιλάει με τόση αηδία για το Κοινοβούλιο και για το πολίτευμα, με το γνωστό του χιτλερικό παραλήρημα. Διερωτώμαι: Δεν τον άκουσε κανένας εισαγγελικός λειτουργός. Δεν συνιστούν οι λόγοι του προσβολή του δημοκρατικού πολιτεύματος; Ποιά αγωγή δίνει στα νέα παιδιά, τα οποία στερημένα ουσιαστικής παιδείας και από το σχολείο και απο την οικογένεια γίνονται μα άμορφη μάζα από την οποία θα επιλέγονται οι αυριανοί εκτελεστές; Δύο λόγια ακόμη γι’ αυτούς που ψήφισαν τον Ναζισμό. Ίσως δεν ξέρατε. Ίσως παρασυρθήκατε; Τώρα καταλάβατε; Τώρα ξυπνήσατε; Τώρα δεν μπορείτε να επικαλείσθε ούτε την άγνοια, ούτε την διαμαρτυρία, ούτε την απόγνωση. Μεγαλύτερη απόγνωση από το Ναζισμό δεν υπάρχει. Αλλιώς ετοιμασθείτε να κλάψετε και το δικό σας το παιδί!

Γιατί ο Ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα. Πηγή: www.romfea.gr

Κώστας Κουφογιώργος / Ελευθεροτυπία

Ο φασισμός δεν ορίζεται από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά από τον τρόπο που τα σκοτώνει.

Jean-Paul Sartre 1905-1980 Γάλλος φιλόσοφος

Της ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΤΣΙΠΗΡΑ Σε νομοθεσία της δεκαετίας του ‘30 έχει επανειλημμένα βασιστεί η γαλλική κυβέρνηση προκειμένου να αντιμετωπίσει και απαγορεύσει ακροδεξιές ή φασιστικές οργανώσεις.

Tης ΕΥΑΣ ΚΟΣΣΕ Απόσπασμα από το κείμενο «Ανάγκη να αντιμετωπιστεί η ανεξέλεγκτη βία». Μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει καταδικαστεί για τέλεση βίαιων πράξεων υποκινούμενων από ρατσιστικό κίνητρο βάσει της νομοθετικής διάταξης του 2008 που αφορά τα εγκλήματα μίσους. Μια δίκηορόσημο, η οποία ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2011 και στην οποία κατηγορούνται δύο άνδρες και μία γυναίκα για την επίθεση με μαχαίρι εις βάρος ενός Αφγανού αιτούντα άσυλο, του Ali Rahimi, έχει αναβληθεί εννέα φορές. Η επόμενη ακρόαση έχει προγραμματιστεί για τις 22 Ιανουαρίου. Η κατηγορούμενη ήταν υποψήφια με το συνδυασμό της Χρυσής Αυγής στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, αν και δεν εξελέγη. Η Χρυσή Αυγή αρνείται κάθε ανάμειξη στην εν λόγω υπόθεση, όπως και σε άλλες βίαιες επιθέσεις. Παρά τη σαφή επαναληπτικότητα των περιστατικών βίας και την αυξητική τάση που καταδεικνύουν τα στοιχεία, οι αστυνομικές αρχές δεν έχουν κατορθώσει να παρέμβουν αποτελεσματικά με σκοπό την προστασία των θυμάτων και τη λογοδοσία των δραστών.

Πηγή: www.enet.gr

Συγκεκριμένα πρόκειται για το νόμο της 10ης Ιανουαρίου 1936 «Για τις ένοπλες ομάδες και ιδιωτικές πολιτοφυλακές», ο οποίος δίνει τη δυνατότητα στο Γάλλο πρόεδρο να διαλύει με διατάγματα ορισμένες ομάδες ή σωματεία που έχουν συσταθεί στο γαλλικό έδαφος. Σύμφωνα με τη διαδικασία, ο υπουργός Εσωτερικών συγκεντρώνει όλα τα απαραίτητα στοιχεία και τεκμήρια, τα οποία και παρουσιάζει στο υπουργικό συμβούλιο ενώπιον του προέδρου, ο οποίος και αποφασίζει για το διάταγμα. Ο νόμος αυτός έχει δεχθεί πολλές αλλαγές και προσθήκες (οι τελευταίες το 2009 και 2012), προκειμένου να εξασφαλιστεί η «εσωτερική ασφάλεια» και να αντιμετωπίζονται ρατσιστικές, σκληρές εθνικιστικές ή άλλες δράσεις μίσους στη γαλλική κοινωνία.

Φόνος αλά Φύσσα Η τελευταία εφαρμογή του νόμου αυτού για τη διάλυση 5 φασιστικών ομάδων έγινε το περασμένο καλοκαίρι. Την αφορμή έδωσε ο θάνατος του 18χρονου αντιφασίστα ακτιβιστή Κλεμάν Μερίκ (5 Ιουνίου 2013), ο οποίος έπεσε θύμα των γροθοκοπημάτων νεαρών ακτιβιστών της φασιστικής οργάνωσης JNR (Jeunesses Nationalistes Renolutionnaires - Επαναστατική Εθνικιστική Νεολαία). Η οργάνωση αυτή θεωρήθηκε ο «ένοπλος βραχίονας» της οργάνωσης «Troisieme Voie» (Τρίτος Δρόμος). Οι δύο αυτές οργανώσεις διαλύθηκαν στις 26 Ιουνίου βάσει προεδρικού διατάγματος. Με ένα δεύτερο διάταγμα της 24ης Ιουλίου διαλύθηκαν ακόμα τρεις οργανώσεις, οι «Oeuvre Francaise» (Γαλλικό Εργο), «Jeunes Nationalistes» (Εθνικιστική Νεολαία) και «Envie de rever» (Διάθεση για όνειρα), που θεωρήθηκαν υπόλογοι «δημόσιας υποκίνησης για διακρίσεις, μίσος και φυλετική βία». Να σημειωθεί ότι την Πέμπτη ακτιβιστές της γνωστής ομάδας «Αντίφα», στην οποία ανήκε και ο Κλεμάν Μερίκ, διαδήλωσαν στο Παρίσι στη μνήμη του Παύλου Φύσσα.

Ρωγμές συνείδησης του Θανάση Θεοδώρου

Ο φασισμός είναι ένα σαπρόφυτο που αναπτύσσεται στις χαίνουσες πληγές μιάς άρρωστης δημοκρατίας. Δεν είναι πολιτική ιδεολογία, δεν έχει πολιτική πρόταση, δεν έχει πρόγραμμα διακυβέρνησης. Επισημαίνει κάθε φορά τις «τρύπες» και τις παθογένειες μιας δημοκρατικής κοινωνίας και επινοεί αφελή και αντιεπιστημονικά ιδεολογήματα για να παρασύρει τους αφελείς και ως επί το πλείστον αγράμματους οπαδούς του ότι δήθεν έχει τις λύσεις. Το κυρίαρχο ιδεολόγημα είναι ο φυλετισμός και η ανωτερότητα της φυλής και η δημιουργία αποδιοπομπαίων τράγων. Σε κάθε περίπτωση τό ύστατο επιχείρημα είναι η αποτελεσματικότητα της βίας. Η βία είναι σύμφυτη με τον φασισμό. Φασισμός χωρίς βία δεν υπάρχει. Είναι ιδεολογηκοποιημένη βία. Η βία ασκεί γοητεία στην άλογη κοινωνική μάζα των αμόρφωτων. Εμπνέει δύναμη κι αυτοπεποίθηση στα κοινωνικά απόβλητα, που αισθάνονται παρίες. Ο παρίας, ο κοινωνικά απροσάρμοστος αισθάνεται επί τέλους «κάποιος» μέσα από τη συμμετοχή του στη συλλογική βία. Αισθάνεται ισχυρός μέσα από την εκδήλωση της συλλογικής βίας. Η βία είναι αποτελεσματική. Γιατί να περιμένεις την θεσμοθετημένη Δικαιοσύνη να τιμωρήσει τον δράστη ενός εγκλήματος μετά από χρόνια, όταν έχεις την δυνατότητα της άμεσης τιμωρίας δια της αυτοδικίας; Γιατί να περιμένεις από την Πολιτεία να λύσει το μεταναστευτικό όταν υπάρχει διαθέσιμη η ριζική λύση της άμεσης εξόντωσης των μεταναστών; Κοινωνίες αδύναμες , παρακμάζουσες και οικονομικά κατεστραμένες είναι πιό ευάλωτες στη γοητεία της βίας και των «ριζικών λύσεων». Λειτούργησε στην κατεστραμένη Γερμανία του μεσοπολέμου, στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, λειτουργεί και σήμερα στην θνήσκουσα δημοκρατία του Νεοελληνικού κράτους. Παρηκμασμένος κι απαξιωμένος πολιτικός κόσμος, που καταρρέει

υπό το βάρος των αμαρτιών του, οικονομικά αδιέξοδα, απουσία πειστικών πολιτικών λύσεων σε φλέγοντα θέματα, ανεργία σε ανεξέλεγκτα επίπεδα, κατάρρευση του συστήματος υγείας, μείωση μισθών και συντάξεων σε επίπεδο πενίας, αύξηση των φόρων σε επίπεδο δήμευσης της περιουσίας των πολιτών και φυσικά εγκληματικότητα και ανασφάλεια. Τί άλλο χρειάζεται για να φουντώσει η ροπή των πολιτών πρός τη βία; Όπου όμως ροπή πρός βία, εδώ και το έδαφος που ευδοκιμεί ο φασισμός. Ο αυθεντικός εκφραστής της βίας. Παρ όλα αυτά οι μνήμες της φασιστικής θηριωδίας δεν έχουν σβήσει στον λαό. Τα παιδιά των θυμάτων των χιλιάδων εκτελεσμένων στην κατοχή ζούν ακόμα. Η φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης είναι ακόμα ζωντανή στις μνήμες των πολιτών. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν πολίτες που στηρίζουν νοσταλγούς του Χίτλερ; Καί όμως ο προσαρμοστικός φασιστικός χαμαιλέων εμφανίζεται ως προστάτης γέρων και γραιών από την εγκληματικότητα, τιμωρός της εισαγόμενης εγκληματικότητας, υποκατάστατο της διαλυμένης αστυνομίας και πείθει αφελείς ηλικιωμένους κι ανασφαλείς πολίτες, ότι μπορεί να κάνει αυτό που δεν μπορεί να κάνει το κράτος. Η βία κλιμακώνεται. Επιθέσεις κατά αλλοδαπών, δολοφονίες, ξυλοδαρμοί αθώων, ξυλοδαρμοί και μαχαιρώματα αντιφρονούντων. Οι ανήμπορες γριούλες δεν ήξεραν, δεν άκουσαν τίποτα. «Τα αδικούν τα παιδιά εμένα με συνοδεύουν να πάρω την σύνταξη απ την τράπεζα με ασφάλεια»! Ο μικροαστός το μόνο που ξέρει είναι ότι η ιδιοκτησία του στην Κυψέλη έχει χάσει την αξία της επειδή έχουμε γεμίσει Πακιστανούς! Παρακολουθεί τις εικόνες βίας στην τηλεόραση με σχετική αδιαφορία. Εξ άλλου κανένα σοβαρό κανάλι δεν έδειξε κάτι φοβερό!

Οι καλοί δημοσιογράφοι καλούν τους εκπροσώπους του ναζιστικού κόμματος να ελέγξουν τους οπαδούς τους έτσι ώστε «να μην εκτίθεται το κάμμα»! Το κόμμα δεν φταίει. Φταίνε κάποιοι θερμόαιμοι οπαδοί. ‘ Έτσι μας είπε ο κος Πορτοσάλτε. Κάτι ανάλογο μας είπε και ο κος Τράγκας. Δεν φταίει η οργάνωση που παράγει, εκπαιδεύει κι εξοπλίζει εγκληματίες. Φταίει ο μεμονωμένος δράστης του εκάστοτε εγκλήματος. Ηθικός αυτουργός δεν υπάρχει! Και φυσικά η γριούλα κοιμάται με την συνείδησή της ήσυχη. Δεν είναι όλοι κακά παιδιά!

32 καταγεγραμμένα εγκλήματα θάβονται και δεν ερευνώνται. Όταν σκοτώθηκε το εγγόνι μιας άλλης γριούλας, μόνο και μόνο γιατί τα τραγούδια του ήταν κόντρα στο φασισμό, τότε ξαφνικά ξυπνήσαμε! Ξύπνησε και ο υπουργός και διέταξε την έρευνα για τα θαμένα εγκλήματα. Αναρωτιέται κανείς, τί είδους συνείδηση έχουν οι άνθρωποι, που βάζουν την αποκατάσταση της περιουσίας τους στην Κυψέλη πιό ψηλά από την ζωή συνανθρώπων τους; Γιατί η Ελληνική κοινωνία έχει υπάρξει τόσο ανεκτική με την ιδιότυπη αυτή εγκληματικότητα ενώ εξεγείρεται απέναντι σε οποιαδήποτε άλλη; Λυπάμαι γιαγιά... έχεις τα χέρια σου βαμένα με αίμα κι εσύ αφού τους ψήφισες. Κι εσύ νοικοκύρη μήν μου το παίζεις αθώος κι αμέτοχος. Κάνεις τα στραβά μάτια σε εγκλήματα διότι είσαι αρκετά βλάξ ώστε να πιστεύεις ότι θα αποκτήσει αξία το σπίτι σου στην Πλατεία Κολιάτσου μόλις φύγουν οι μαύροι. Ναί! Θ αποκτήσει και θα ωφεληθεί η Τράπεζα που θα στο βγάλει στον πλειστηριασμό. Δεν στο εκπλειστηριάσανε ακόμα διότι είναι χαμηλή η αξία του και δεν εμφανίστηκαν πλειοδότες να προσφέρουν την αντικειμενική στον πλειστηριασμό ανόητε! Η ελαστική συνείδηση της μικρομεσαίας τάξης είναι αυτή που οπλίζει το χέρι των λούμπεν αυτών στοιχείων, που έχουν αιματοκυλίσει ατιμώρητα μέχρι τώρα την Ελληνική κοινωνία. Η ανοχή είναι συνενοχή και όσο πιό γρήγορα το καταλάβουμε τόσο το καλύτερο. Οι ρωγμές στη συνείδηση των πολιτών είναι ρωγμές στο σώμα της Δημοκρατίας, ρωγμές στο σώμα της κοινωνίας.

Πηγή: www.nea-apogeumatini.gr

Σώπα μη μιλάς Αζίζ Νεσίν Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή.

Kόψ’ τη φωνή σου σώπασε επιτέλους κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή ειναι χρυσός. Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε Σώπα! Στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε Εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα! Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε Κοίτα μην πεις τίποτα, Σσσςς... Σώπα! Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε. Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια. Ο λόγος του μεγάλου η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο, Τι σε νοιάζει εσένα; μου λέγανε, θα βρεις τον μπελά σου, Σώπα! Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, Σώπα! Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, η γυναίκα μου ήταν τίμια και εργατική και ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε Σώπα. Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες, με συμβουλεύανε μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα! Μπορεί να μην είχαμε με δ’ αύτους γνωριμίες ζηλευτές, με τους γειτονες, μας ένωνε, όμως, το Σώπα. Σώπα ο ένας, Σώπα ο άλλος, Σώπα οι επάνω, Σώπα η κάτω, Σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο. Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι. Κατάπιαμε τη γλώσσα μας. Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.

Φτιάξαμε το σύλλογο του “Σώπα” και μαζευτηκαμε πολλοί, μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή. Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα, τα πάντα κι όλα πολύ. Εύκολα, μόνο με το Σώπα. Μεγάλη τέχνη αυτό το Σώπα. Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις, ξερίζωσε τη γλώσσα σου και καν’ την να σωπάσει. Κόψ’ την σύρριζα. Πέτα την στα σκυλιά. Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά. Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες. Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από τον βραχνά να μιλάς, χωρίς να μιλάς να λες έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς. Αχ! Πόσο θα ‘θελα να μιλήσω ο κερατάς.

Και δε θα μιλάς, θα γίνεις φαφλατάς, θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς. Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ’ την αμέσως. Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε μουγκός. Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσα σου. Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου, γιατί νομίζω πως θα’ ρθει η στιγμή που δε θα αντέξω και θα ξεσπάσω και δε θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο, με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λεει:

ΜΙΛΑ!!

Η σύγχρονη Ιστορία έχει δείξει πως η ουτοπία είναι η μητέρα κάθε δικτατορίας.

Jacques Attali Γάλλος διανούμενος

Soter / Ελευθεροτυπία

Κουμαντάρεται ο Φασισμός;

του Βαγγέλη Ευαγγελίου

● Διεθνής Ημέρα Χορτοφαγίας. Προσοχή όμως, διότι τα όνειρα είναι σαρκοφάγα, όπως γράφω και σ’ ένα από τα βιβλία μου. ● Το 1824, ο Ανδρέας Μιαούλης καταδιώκοντας τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο του Χοσρέφ, υπό τον Ναύαρχο Ιμπραήμ, τον συναντά έξω από το Ηράκλειο Κρήτης. Στη ναυμαχία που έγινε, ο Μιαούλης κυρίευσε 7 φορτηγά που ήταν φορτωμένα με στρατεύματα και αποσκευές. Ο εχθρικός στόλος, με σοβαρές απώλειες, καταδιώχθηκε μέχρι την Κάρπαθο. Ε, ρε Μιαούλης που σας χρειάζεται! ● Το 1834, γίνεται η πρώτη γραπτή αναφορά στο πόκερ, που περιγράφεται ως παιχνίδι και παίζεται στα ποταμόπλοια του Μισισιπή για να περάσει η ώρα. Από τότε, πόσοι άραγε, έχουν χάσει ολόκληρες ζωές από το πόκερ; Να το πάρει το ποτάμι; ● Το 1879, πατεντάρεται από τον Τόμας Έντισον η ηλεκτρική λάμπα. Και που την έχουμε, δε βλέπω να ρίχνουμε φως εκεί που πρέπει. ● Το 1913, υπογράφεται το κείμενο της Συμφωνίας Ειρήνης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Όταν λες Ειρήνη;

● Το 1897, αποφασίζεται από ομάδα φοιτητών στο Τορίνο η ίδρυση της Γιουβέντους. Πάμε στους δικούς μας φοιτητές τώρα και στο Γουβέτσους. ● Από τις 790 αιτήσεις για δωρεάν σίτιση ενεκρίθησαν μόλις οι 315, με αποτέλεσμα να ζητούνται 3 ευρώ από τους φοιτητές, προκειμένου να μπορούν να φάνε στη φοιτητική λέσχη του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Άντε ρε παιδιά, δώστε τους κι εσείς τα 3! Αφού τα 3 σας δίνουν κι αυτοί. ● 26 χρονος στην Κρήτη, κυκλοφορούσε με κλεμμένη μοτοσικλέτα. Με τους άλλους που κυκλοφορούν με κλεμμένες ζωές, τι θα κάνουμε μου λες; ● Επιτέλους έληξε και η εφαρμογή ενός μέτρου. Μη χαίρεσαι! Της θερινής ώρας και επανήλθε η κανονική. Η κανονική ζωή πότε θα επανέλθει άραγε! ● 70 ετών χήρα, από νησί του Ιονίου, έβαλε αγγελία πως ζητά 20χρονο για προξενιό με την 95 χρονη μητέρα της. Σημαντικός όρος, ο νέος να είναι αυτοδημιούργητος. Το σίγουρο είναι πως δε θα προλάβει η γριά να χαρεί την αυτοδημιούργητη πορεία του! ● Χήρα έχει μείνει η αξιοπρέπεια του Έλληνα. Όχι ζωντοχήρα παρακαλώ.

● Ηλικιωμένη, πέθανε στην κηδεία του γαμπρού της. Αν τώρα υποθέσουμε πως η Ελλάδα είναι η νύφη, η Μέρκελ η αδερφή της και ο Φασισμός ο γκόμενος της Ελλάδας, τότε αν κάποια στιγμή πεθάνει ο φασισμός, υπάρχει Ελπίδα να «φύγει» η Κουνιάδα! ● Επίθεση δέχτηκε κάτω από το σπίτι του από «φουσκωτό, με ξυρισμένο κεφάλι» ο συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας. Κουμαντάρεται ο Φασισμός;

● Το 1940, ανακαλύπτεται το προϊστορικό σπήλαιο του Λασκό, στη Γαλλία. Αυτόν τον καιρό στην Ελλάδα, θα έτρωγε κι αυτό, ένα ξεγυρισμένο χαράτσι και άσε τον Homo Sapiens να αναρωτιέται. ● Στη Ρόδο, ένας σκύλος μύρισε τα ναρκωτικά ενός 30χρονου αλλοδαπού. Εμείς ακόμα, το ψάρι απ’ το κεφάλι! ● Διάρρηξη σε κατάστημα ρούχων στα Ιωάννινα. Έκλεψαν δεκάδες πουλόβερ. Έρχεται δύσκολος Χειμώνας. ● «Αν η Ελλάδα είχε μείνει στη δραχμή, δεν θα είχε τέτοια προβλήματα», δήλωσε ο Πούτιν. Που έχουμε μείνει σταθερά στην μιζέρια, την παρακμή, το κουτσομπολιό και το βόλεμα, μήπως είναι μεγαλύτερο πρόβλημα;

● Χρυσαυγίτης στην Αθήνα, πλάκωσε στο ξύλο σερβιτόρο, επειδή του έβαλε μαύρη ζάχαρη στον freddo espresso. Βουλευτές του κόμματος της Χρυσής Αυγής, ζητούν την απέλαση της μαύρης ζάχαρης από τη χώρα. ● Κάποιοι ζουν με την κατώτατη σύνταξη, ενώ κάποιοι άλλοι με την ανώτατη υπομονή μας. ● Γερμανική αεροπορική εταιρία, προσφέρει δωρεάν εισιτήρια. Ειδική ● Πανικός επικράτησε στα Τρίκα- προσφορά μόνο για Έλληνες. Διαλα, όταν η Αστυνομική Διεύθυνση δρομή από το Βόλεμα στην Επανάδέχθηκε κλήση για πυροβολισμούς. σταση, μέσα σε λίγα λεπτά. Όλα Σύμφωνα με πληροφορίες, φτάνο- πληρωμένα! Όνειρο φαντάζει.. ντας οι αστυνομικοί στο σημείο, εντόπισαν έναν 30χρονο Τρικαλινό, που είχε ανοίξει πυρ πυροβολώντας στον αέρα, για να αποτρέψει την ΠΡΟΣΟΧΗ: Οποιεσδήποτε ομοιότηκλοπή ζαρζαβατικών από τον κήπο τες με πρόσωπα ή καταστάσεις είτου. Τους έπιασε στα πράσα και ναι καθαρά συμπτωματικές, καθώς μπράβο του! οι ιστορίες που περιγράφονται είναι αποκυήματα της αρρωστημένης ● Το 1939, ένα κουνέλι είναι το φαντασίας μου και ουδεμία σχέση πρώτο ζώο, που συλλαμβάνεται με έχουν με πραγματικά πρόσωπα ή τεχνητή γονιμοποίηση στις ΗΠΑ. γεγονότα. Είμαι απλώς ψυχασθενής Τελικά δεν το πνίγουν μόνο το κου- και υπερβολικός. νέλι αυτοί, αλλά και το γεννούν.

Με τι χαμογέλασες τον Σεπτέμβρη; Με τις κλωτσιές του μικρού μου αγέννητου ακόμα ανιψιού, στην κοιλιά της μαμάς του. ΔΗΜΗΤΡΑ 35 ΑΘΗΝΑ Με τον εαυτό μου, γιατί τον θεωρώ τον δυσκολότερο μήνα του έτους και εξηγώ: Μου χαρίζουν χαμόγελα οι “προηγούμενες μέρες¨” του Σεπτέμβρη που στο παρόν τους μου φαίνονται δύσκολες αλλά το άλλο πρωί, με κάνουν να χαμογελώ σκεπτόμενη πως τελικά δεν ήταν οι δυσκολότερες. ΒΑΣΙΛΙΚΗ 39 ΑΘΗΝΑ Με ένα άλλο χαμόγελο ΕΒΕΛΙΝ 46 ΑΘΗΝΑ Οι πενήντα αποχρώσεις ροζ μπλε καλοκαιρινής ομπρέλας φθινοπωριάτικα. ΑΝΝΙ 37 ΚΡΗΤΗ Με τις παλιές Ελληνικές ταινίες, με τα χιλιοειπωμένα αστεία που πάντα είναι επίκαιρα, απλά και γνήσια. ΕΥΤΥΧΙΑ 43 ΠΑΤΡΑ Με τους νέους φίλους που μπήκαν στη ζωή μου. Με το πρώτο ταξίδι που έκανα στο εξωτερικό. Με νέες μυρωδιές και εικόνες. Με “περιπέτειες” σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό και σε διάφορα αεροδρόμια που χαθήκαμε αλλά το διασκεδάσαμε ως το κόκκαλο. Με το νέο μου σπίτι που τακτοποιήθηκα πλήρως.

Και τέλος με τον άνθρωπο που βρίσκεται πλέον δίπλα μου και με “ξύπνησε” από ένα βαθύ ύπνο. ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ 34 ΑΘΗΝΑ Με τη θάλασσα λίγο πριν βουτήξω ολοκληρωτικά, με τον έρωτα που έπαψε να λέγετε ανεκπλήρωτος, με την επιτυχία στις εξετάσεις, με την υγεία μου, με τους νέους μου φίλους, με το θέατρο, με τις γρανίτες στις ζεστές μέρες και τις αγκαλίτσες από ανθρώπους γεμάτους αγάπη και γενναιοδωρία. ΛΑΜΠΡΙΝΗ 21 ΙΩΑΝΝΙΝΑ. Με τις ξέγνοιαστες μέρες στο νησί μου. Με το άρωμα της γης μετά την πρώτη φθινοπωρινή μπόρα. Με τα πολύχρωμα σύννεφα που καθρεφτίζονταν στη λιμνοθάλασσα. Με τη ζεστή γαλάζια αγκαλιά της θάλασσας. Με το μικρό γατάκι που βρήκα και με τα “παιχνίδια” του με το σκυλάκι μου. ΠΕΡΣΗ 42 ΑΘΗΝΑ Με τα φύλλα που πέφτουν και τη βροχή που ποτίζει τη γη. Με το ουράνιο τόξο. ΚΑΤΕΡΙΝΑ 33 ΣΚΥΡΟΣ Με τη δίχρονη κόρη μου και αυτά που κάνει. Επίσης με διάφορες ανθρώπινες στιγμές που μπορεί να δω στο δρόμο. ΠΟΠΗ 38 ΠΕΙΡΑΙΑΣ Με το ότι μάλλον, βρήκα το άλλο μου μισό. ΑΓΓΕΛΙΚΗ 34 ΑΘΗΝΑ

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ΤΟ ΟΠΩΡΟΦΟΡΟ

ΔΕΝΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΕΙ ΤΟΝ

ΞΥΛΟΚΟΠΟ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ ISSN: 2241-648X