ΑΦΗ ΓΗ SEE ● ΤΕΥΧΟΣ #2 by Περιοδικό / ΑΦΗ ΓΗ SEE

Περιεχόμενα 7.

Εξώφυλλο:

Φαίδρα Ρίχτερ

Bio: Φαίδρα Ρίχτερ aka Fedralita. Από μητέρα Συριανή και πολύ ωραία, πατέρα Αυστριακό και πολύ γενναιο. Μεγάλωσε στο νησί, την έκανε για Βιέννη όπου σπούδασε και εργάστηκε, μέχρι που ερωτεύτηκε Μοναχέζο και πήγε στο Βερολίνο. Εκεί άνοιξε τη δική της Γκαλερί, εκθέτοντας τα έργα της και εργαζόμενη ως γραφίστρια.

Editors: The weight of your love

8. To beach or not to beach 10. Καρδιά - Heart 14. Facebookώλοgy 16.Γατοδιακοπές 19. Συνέντευξη: Νίκος Ορφανός 27. Φωτογραφικό Αφιέρωμα: Πάρος 82. Επτά ερωτήσεις στον Νικόλα Λειβαδίτη 84. Διάλογος με τον Νίκο Λυγερό 88. Ελευθέρωσε τη γεύση σου: Μύρισε Καλοκαίρι! Συντάκτες - Δημιουργικό - Μοντάζ (in design) - Φωτογραφίες - Επιμέλεια ύλης - Διόρθωση κείμενων αλλά +

ΕΚΔΟΤΕΣ:

Links: www.fedralita.net www.facebook.com/fedralita e-mail: fedralita@gmail.com

Βαγγέλης Ευαγγελίου: www.vaeva.gr Ελίνα Κοντονή: e.kontoni@gmail.com Το δισεβδομαδιαίο περιοδικό ΑΦΗ ΓΗ SEE διανέμεται ελεύθερα στο Διαδίκτυο, σε μορφή ψηφιακού εντύπου, με άδεια Creative Commons. 15 Ιουλίου 2013

ISSN: 2241-648X 2

Δεν διαλέξαμε τυχαία, να έχουμε ως εξώφυλλο μία μεγάλη καρδιά. Πέρασαν 15 μόλις μέρες, από την 1n μας ΑΦΗ ΓΗ SEE και το διάστημα αυτό, των λίγων ημερών, μέχρι να κυκλοφορήσει το δεύτερο τεύχος, δεχόμαστε μηνύματα από ολόκληρη την Ελλάδα που μας αφηγούνται τα συναισθήματα που τους προκάλεσε ετούτη η προσπάθειά μας. Είμαστε πραγματικά συγκινημένοι και δεν το γράφουμε για να κλέψουμε την παράσταση, αφού σας έχουμε και μας έχετε κλέψει ολόκληρες καρδιές. Αυτή τη φορά, ταξιδέψαμε μέχρι την Πάρο, για να σας κεράσουμε όμορφες εικόνες, που η κάθε μία έχει κάτι ολότελα δικό της να αφηγηθεί. Συμμετείχαμε σε όμορφες συζητήσεις με ντόπιους του νησιού. Μπήκαμε σε παραδοσιακά καφενεία και πιάσαμε κουβέντα με γλυκύτατους παππούδες, ενώ γιαγιάδες σκέτη ζάχαρη, μας κέρασαν γλυκά του κουταλιού στις χαμηλές Κυκλαδίτικες βεράντες τους. Το χειροποίητο παστέλι που φάγαμε ζεστό - ζεστό, δεν παίζεται παιδιά! Μαγευτήκαμε από τη γραφικότητα του νησιού και είμαστε σίγουροι πως θα μαγευτείτε κι εσείς μέσα από το αφιέρωμα που ακολουθεί, παρέα με αρκετά άλλα θέματα. Βαγγέλης Ευαγγελίου Ελίνα Κοντονή

Αφήγηση δεύτερη

Πάθε Σύνδρομο

Download

Οδηγίες για να κατεβάσεις το τεύχος που θες στον υπολογιστή σου και να το πάρεις μαζί σου στο tablet - smartphone iphone ή όπου αλλού επιθυμείς. Ανοίγοντας το περιοδικό προς ξεφύλλισμα, ακριβώς από κάτω υπάρχει μία καρδούλα γκρι , όπου την πατάς και γίνεται κόκκινη. Σου βγάζει αμέσως την καινούρια λέξη download όπου κλικάρεις πάνω της και κατεβάζεις το περιοδικό.

The weight of your love της Ελίνας Κοντονή

«Μια συζήτηση μέσα σου, ξεκινά σε μένα μια γιορτή». Ένα «Τίποτα» λοιπόν, με έκανε να δείξω μεγαλύτερο ενδιαφέρον, στο νέο δίσκο των Editors. Πιθανολογώ πως ακόμα κι αν δεν είχα σταθεί στην παραπάνω φράση, θα βρισκόσασταν απέναντι σε αυτή τη μουσική πρόταση, καθώς αποτελούν αγάπη, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ίσως και προκατάληψη. Όμως το “The weight of your love” φέρει ένα ακόμα συν στο σύντομο αυτό ενεργητικό του. Μοιράστηκε τους ήχους του, για πρώτη φορά την 1η του Ιούλη, παρέα με την ΑΦΗ ΓΗ SEE μας. Λέξεις, ήχοι, σκέψεις με κοινή έναρξη. Ένας ακόμη λόγος για να μου τραβήξει την προσοχή, το κλάμα αυτού του νεογέννητου. Το τέταρτο άλμπουμ για το Βρετανικό ροκ συγκρότημα λοιπόν και πρώτο δίχως τον κιθαρίστα Chris Urbanowicz. Με μια τάση για επιστροφή στις Indie ρίζες, έπειτα από τον έντονα ηλεκτρονικό ήχο των keyboards στο “In This Light and On This Evening”, του 2009. Η παρέα με το συγκεκριμένο άλμπουμ μπορεί να αποδειχτεί άκρως διασκεδαστική, αν επιτρέψετε στον εαυτό σας μια βουτιά στο συναίσθημα.

Κάθε εξώφυλλο κι ένα νέο videoclip. Κλίκαρε!

Editors

Ξεχωρίζει το The Phone Book με τη σχεδόν αφηγηματική ερμηνεία του Tom Smith. Το “Formaldehyde” με ήχο που φέρνει στο νου το 2009 και το “Sugar” με το αίσθημα ευφορίας που γεννά, δείχνουν να έχουν ό,τι χρειάζεται για να γίνουν ραδιοφωνικές επιτυχίες. Λάτρεψα το “Hyena”, γιατί με παρέπεμψε στους «κατασκοπικούς» ήχους του παρελθόντος, όμως χαιρετίζω με χαμόγελο, συνολικά, αυτό το καινούριο βήμα με την έντονη εσωτερικότητα και σας το προτείνω δίχως δεύτερη σκέψη. Καλή ακρόαση.

to beach or

not to beach του Βαγγέλη Ευαγγελίου

Όταν αφηγείσαι αληθινές ιστορίες, βασισμένες σε ανόητα γεγονότα, έχει κόστος. Διότι κάθε φορά που αναρωτιέσαι με ένα αναπάντητο γιατί, χρεώνεσαι εσωτερικά ως άνθρωπος και οφείλεις προς την κοινή λογική. Ας μπούμε στην ιστορία λοιπόν.

ι όπως ήμασταν στο νέο σπίτι, βλέποντας από τη βεράντα άμμο θαλάσσης, αφού η παραλία είναι στα 20 μέτρα, λέω πάμε μία βόλτα στην Ερμούπολη διότι δεν αντέχω άλλη άμμο. Όχι άλλο κάρβουνο που λέει και ο Κούρκουλος στη γνωστή ταινία. Έτσι και κάναμε. Σε ένα τέταρτο ήμασταν στο «νησάκι» όπου παρκάραμε και περπατώντας με μία γρανίτα ροδάκινο στο χέρι, είχαμε προορισμό την πλατεία Μιαούλη. Κάποια στιγμή, πλησιάζοντας προς την πλατεία, ακούγαμε φωνές διάφορες, να λένε ti amο! Έχει το νησί, πολύ Ιταλικό τουρισμό γύρισα και είπα στην Ελίνα. Ακούγαμε που και που και κανέναν ήχο από φιλάκια πεταχτά. Μέσα στα μέλια καλοκαιριάτικα λέω, ενώ είχα γίνει χάλια από τα ζουμιά της γρανίτας. Που να ξέραμε τι μας περιμένει λίγα μέτρα παρακάτω. Φτάνουμε στα κανόνια που έχει η πλατεία και αντί μπαμ και μπούμ, ακούμε φωνές γηπέδου ενώ βλέπουμε μία μπάλα πέρα δώθε να προσπαθεί να ξεπεράσει σε ύψος το Δημαρχείο. Χμ! Τώρα εξηγούνται όλα. Τι άμμο! Ήταν τα σχόλια που ακούγαμε και όχι το γνωστό σε όλους σ’ αγαπώ! Όντως, αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σιγοψυθίρισα κι εγώ. Τι άμμο! Και τι δουλειά έχει η παραλία στα μάρμαρα; Η πρώτη μου σκέψη όμως, είχε να κάνει με τον γάτο μου. Σπίτι, του έχουμε τη γαλάζια λεκάνη του, όπου μέσα βάζουμε κάθε βδομάδα 5 κιλά άμμο ώστε να γίνει το μέρος ανάγκης του μικρού μας Ντέντε. Έτσι λοιπόν, αμέσως μέσα στο μυαλό μου, σκέφτηκα να τον φέρω να δει αυτή την τεράστια τουαλέτα ώστε να είναι η πρώτη φορά όπου θα μπορεί να τρέχει και να τα αμολάει ταυτόχρονα. Ψιλά και χοντρά. Η συγκεκριμένη άμμος ψιλή από όσο «έκοψα» με γυμνό μάτι, κάπου στα 0,10 ,μέχρι 0,25 χιλιοστά. Δε μας φτάνει η Αμμοβολή στην Ερμούπολη, θέλαμε και άμμο. Ψάξε στο λεξικό τι σημαίνει αμμοβολή, εγώ θα σου πω τι ονομάζεται άμμος. Κάθε συσσώρευμα μικρών κόκκων πετρωμάτων ή ορυκτών, οι οποίοι παραμένουν ασύνδετοι μεταξύ τους. Μήπως πολλά ασύνδετα πράγματα που συμβαίνουν στο νησί, θα μπορούσαν από εδώ και πέρα να ονομάζονται άμμος; Ή μάλλον κινούμενη άμμος, αφού όλο και μας ρουφάει προς τα κάτω!

Και βλέπεις, έφεραν που έφεραν άμμο για να φτιάξουν BEACH στα μάρμαρα πάνω, δεν έβαζαν και λίγο βότσαλο; Δεν είμαστε όλοι κύριοι και κυρίες μου, λάτρεις της άμμου. Κάποιοι έχουμε και προτίμηση στο βότσαλο. Θα είχατε και καβουράκια με αυτό τον τρόπο. Πάντως καβούρια στις τσέπες, δεν είδαμε αφού δόθηκαν άκουσα, 10.000 ευρώ για αυτό το σκονισμένο πανηγύρι. Πως θα σου φαινόταν αν έβλεπες μία αγελάδα στο σούπερ μάρκετ, να αγοράζει γάλα για παιδιά της. Είναι σίγουρα κωμικοτραγικό να δίνεις χιλιάδες ευρώ για να αγοράσεις άμμο θαλάσσης, σε ένα ολόκληρο Κυκλαδίτικο νησί και μάλιστα την πρωτεύουσα των Κυκλάδων, ώστε να διοργανώσεις BEACH βόλεϋ στην πόλη. Εκτός αν είναι σπόντα πως αυτή η πόλη, είναι μπιτς! Γιατί σίγουρα εκείνες τις μέρες, ήταν τουλάχιστον ένα απογοητευτικό τοπίο, εκτός τόπου και χρόνου. Προτείνω του χρόνου να φέρουν γρασίδι και να γίνει κάποιο τουρνουά ποδοσφαίρου. Τώρα με την άμμο είχαμε διαξιφισμούς το που θα αποθηκευτεί τόση άμμο και γενικά τι θα την κάνουν. Ενώ με τη χλόη δεν έχουμε θέμα. Θα φτιάξουμε για αρχή έναν λαχανόκηπο. Έχουμε που έχουμε λαχανιάσει να λέμε τα στραβά χωρίς λογική του τόπου και να μη γίνεται απολύτως τίποτα. Ίσα ίσα, που κάθε φορά μπορώ να σου πω, συμβαίνει κάτι που ξεπερνάει το προηγούμενο. Είναι αυτό το γνωστό άνευ προηγουμένου. Σε κάποιον πιθανό αγώνα μπρά ντε φερ μεταξύ χλόης και άμμου, θα στοιχηματίσω στην άμμο να ξέρετε. Χλόη όμως να φέρουν, να το υπογραμμίσουν αυτό και όχι χόρτο, διότι ποτέ δεν ξέρεις. Όλα τα περιμένω από κάποιους εδώ.

ΚΑΡΔΙΑ HEART Cor ad cor loquitur. Ιερός Αυγουστίνος, 354-430, Άγιος. Μετάφραση: Η καρδιά μιλάει στην καρδιά. Αν η καρδιά μπορούσε να σκεφτεί, θα σταματούσε. Fernando Pessoa, 1888-1935, Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας. Αν η καρδιά σου είναι ένα ηφαίστειο, πώς περιμένεις να ανθίσουν εκεί λουλούδια; Χαλίλ Γκιμπράν, 1883-1931, Λιβανοαμερικανός ποιητής και φιλόσοφος.

Μια καλή άσκηση για την καρδιά, είναι να σκύψεις και να βοηθήσεις κάποιον να σηκωθεί. John Andrew Holmes, 1874-1937, Αμερικανός γιατρός και γνωμικογράφος. Η Αγάπη είναι σαν μια κλεψύδρα, με την καρδιά να γεμίζει καθώς το μυαλό αδειάζει. Jules Renard, 1864-1910, Γάλλος συγγραφέας.

Όταν είμαστε σε εμβέλεια να χτυπήσουμε την καρδιά, δεν πρέπει να παρασυρόμαστε σε άλλους ελιγμούς. Ναπολέων Βοναπάρτης, 1769-1821, Γάλλος ηγέτης. 10

Η μεγάλη ποιήτρια καρδιά μου. Που θα αναγνωριστεί μετά τον Θάνατό της. Και η ψυχή μου θα είναι πάντα, η καλύτερη αναγνώστριά της.. (Από το βιβλίο «Τα Λιγαπάτητα» του Βαγγέλη Ευαγγελίου). Βρήκε ο γύφτος τη γενιά του κι αναγάλλιασε η καρδιά του. Ελληνική παροιμία

Η απόφαση να κάνεις παιδί είναι πραγματικά βαρυσήμαντη. Αποφασίζεις ν’ αφήσεις την καρδιά σου να κυκλοφορεί έξω από το σώμα σου για πάντα. Elizabeth Stone, Αμερικανίδα συγγραφέας.

Η καρδιά πρέπει είτε να ραγίσει είτε να πετρώσει. Nicolas Chamfort, 1740-1794, Γάλλος συγγραφέας.

Κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας, αφήνουν το αχνάρι τους στην καρδιά μας και δεν είμαστε ποτέ πια οι ίδιοι. Franz Schubert, 1797-1828, Γερμανός συνθέτης.

Δεν ξέρω τι είναι η καρδιά, όχι εγώ. Χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη μόνο για να δώσω έμφαση στις αδυναμίες του μυαλού. Μαρκήσιος Ντε Σαντ, 1740-1814, Γάλλος συγγραφέας.

Μου αρέσουν οι άνθρωποι και μου αρέσει να τους αρέσω, αλλά κρατάω την καρδιά μου εκεί που την έβαλε ο Θεός: μέσα μου. Francis Scott Fitzgerald, 1896-1940, Αμερικανός συγγραφέας.

H καρδιά του ανθρώπου είναι ένα κουβάρι κάμπιες - φύσηξε, Χριστέ μου, να γίνουν πεταλούδες. Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957, Έλληνας συγγραφέας.

α συνεχίζω με το περιβόητο Like που έχει κλέψει καρδιές και δεν έχει σκοπό να τις επιστρέψει! Κάτι που με ενοχλεί αφάνταστα, είναι να κοινοποιώ μία νέα δημιουργία μου, παραδείγματον χάριν ένα video art 8 λεπτών και ο άλλος να πατάει Like χωρίς να έχει περάσει ούτε ένα δευτερόλεπτο από τη δημοσίευση. Ρε φίλε το είδες και πάτησες Like ή όποιος νύχτα περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί; Πάντως το να πατάς Like σε κάτι που ο ίδιος έχεις αναρτήσει, μοιάζει:

2. Σα να είσαι ο ψυχολόγος όπου κλείνεις ραντεβού στον ίδιο σου τον εαυτό και όταν έρθει εκείνη η ώρα, σε καλησπερίζεις και κάθεσαι στην καρέκλα. Λες κάτι ως ασθενής και πετάγεσαι σαν flashman στη καρέκλα του γιατρού. Δίνεις τη συμβουλή σου ως γιατρός (φυσικά αυτήν που θέλεις να ακούσεις) και ξανακάθεσαι αστραπιαία στην καρέκλα του ασθενή. Και πάρ’ το πάλι απ’ την αρχή. Στη συγκεκριμένη ιστορία βέβαια, μην ταυτιστείς με το Γιατρό.

1. Σα να πηγαίνεις τουαλέτα για την ανάγκη σου και αντί να πατάς στο τέλος «το αυτονόητο» που λέγεται καζανάκι, εσύ να χειροκροτείς και να αποχωρείς. Έτσι αφήνεις τη δυσωδία στον επόμενο και οι επόμενοι είμαστε εμείς..

Σίγουρα αν τα Like ήταν ένσημα, θα βγαίναμε ανήλικοι στη σύνταξη.

Αν είναι το Facebook μία μικρή κοινωνία; Φυσικά και είναι. Το Facebook είμαστε εμείς, ακόμα και όταν δείχνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε, πάλι εμείς είμαστε. Αφού αυτό έχει να κάνει με τον χαρακτήρα, ο οποίος δεν αντέχει αυτό που κατόρθωσε να είναι ή να τον κάνουν κι έτσι προσπαθεί για κάτι καλύτερο που συνήθως φέρνει κάτι χειρότερο.

Facebookώλοgy του Βαγγέλη Ευαγγελίου

το συγκεκριμένο χρονογράφημα, θα καταθέσω διάφορους συλλογισμούς τους οποίους κάνω καθημερινά σε τακτά χρονικά διαστήματα και θέλω να ξεκινήσω από το ανούσιο «σκούντηγμα» που σίγουρα κάποιες φορές, είναι αρκετά επικίνδυνο! Θυμάμαι πως από μικρός όταν με σκουντούσαν στο σχολείο ακόμα και για πλάκα, μου έβγαινε μια ξαφνική επιθετικότητα! Άσε που ο άλλος, καλά κάνει και με σκουντάει διότι μπορεί να είναι οπαδός της αφής, αλλά που ξέρω τι έχεις πιάσει πριν ρε κύριε; Ξέρω ‘γω κυρία μου αν μυρίζουν τα χέρια σου κρεμμυδίλα; Άσε που μπορεί να φορώ καινούρια ρουχαλάκια και να μου τα λερώσουν. Φαντάσου τώρα κάτι άλλο. Να σου έχουν κάνει την εξής πρόταση: Ή να δουλεύεις 8ωρο 7 μέρες την εβδομάδα με 400 ευρώ μισθό μηνιαίως ή να δουλεύεις 15ωρο 4 φορές την εβδομάδα με 400 ευρώ μηνιαίως. Προφανώς, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και έρχεται ο άλλος και σε σκουντάει! Υπάρχουν και πιο σοβαρά όμως, όπως η κατάσταση που ακολουθεί. Status της Ελλάδας: Σας παρακαλώ πολύ, επειδή βρίσκομαι στο χείλος της χρεοκοπίας, όχι σκουντήγματα!

Έχω δώσει και μεγάλη σημασία στο Φαινόμενο «Άλλα ντ’ άλλων». Μιλώ γι’ αυτούς που εμφανίζονται εντελώς ξαφνικά να σχολιάσουν, λες και πρόκειται για ζήτημα ζωής ή θανάτου! Θα δώσω και μερικά παραδείγματα. 1. Status μου: Βρίσκομαι στην Ερμούπολη, παρέα με τις Κυριακάτικες εφημερίδες και απολαμβάνω τον καφέ μου. Σχόλιο Άλλα ντ’ άλλων: Βαγγέλη χτες επιτέλους πήρα το πτυχίο μου. Χρωστούσα 2 μαθήματα. 2. Δημοσιεύω το τραγούδι «Αύγουστος» του Νίκου Παπάζογλου. Σχόλιο Άλλα ντ’ άλλων: Έχεις ακούσει τον καινούριο δίσκο του Ιούλιου Καίσαρα; 3. Πρωινό Status μου: Παιδιά μήπως ξέρει κανείς καλά το Photoshop; Σχόλιο Άλλα ντ’ άλλων: Καλησπέρα Βαγγέλη. Φτιάχνω τυρόπιτα με τυρί από τη Λάρισα. Άσε που έρχονται κάποιοι και σχολιάζουν δίνοντας τροφή για κουτσομπολιό! Σε δίνουν στεγνά! Έχεις δηλώσει πως είσαι π.χ στην Αθήνα για επαγγελματικές υποχρεώσεις και ξαφνικά βλέπεις ένα σχόλιο του τύπου «Βαγγέλη ήσουν υπέροχος στις βουτιές που έκανες στην Ψαρού! Άσε που σου πήγαινε πολύ το ροζ μαγιουδάκι». Δε θέλω ρε παιδί μου να βγάζουν άλλοι τα άπλυτά μου (μαγιό) στη φόρα! Μπορώ και μόνος μου.

Γατοδιακοπές της Ελίνας Κοντονή

δώ είμαι ξανά! Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που είναι βασισμένη αποκλειστικά σε αληθινά γεγονότα. Κάποια στιγμή πριν αρκετές ημέρες οι γονείς μου ήταν συνεχώς στα τηλέφωνα, έπρεπε να φύγουν για το φωτογραφικό αφιέρωμα αυτού του τεύχους και έψαχναν για ξενοδοχείο. Στην αρχή δεν είχα καταλάβει που θα πήγαιναν αλλά έχοντάς με εκπαιδευμένο και στη Γεωγραφία, ακούγοντας Παροικιά, ήξερα. Πάρος! Κάποια στιγμή τα τηλέφωνα έπαψαν και κατάφερα να κοιμηθώ. Το επόμενο πρωί όταν ξυπνήσαμε ή μάλλον όταν ξύπνησαν, γιατί εγώ ξυπνάω από τις 6 (που δηλαδή και αυτοί από τις 6 ξυπνάνε, αφού τους ξυπνάω εγώ για να ακούσουμε στρουμφάκια και συγκεκριμένα το γνωστό «μη με ξυπνάς απ’ τις 6, πριν ακόμα η μέρα να φέξει»), έφτιαξαν πρωινό, ντύθηκαν και έφεραν κοντά μου το μικρό μου σπιτάκι. Βόλτα, σκέφτηκα και μπήκα μέσα δίχως διαμαρτυρίες.

Ντέντε

Ανεβήκαμε και οι τρεις στη μηχανή με άγνωστο για μένα προορισμό, για εκείνους προφανώς γνωστό και μελετημένο, όπως θα καταλάβαινα λίγο αργότερα. Φτάσαμε σε ένα μεγάλο ροδί κτήριο. Λες και το ‘ξεραν πως ο μπαμπάς τρελαίνεται για ρόδια. Μπαίνοντας μας υποδέχτηκε μια πολύ χαμογελαστή κυρία. Τη συμπάθησα αμέσως και δεν έκανα τον γνωστό βρυχηθμό δυσφορίας όταν πήγε να με χαϊδέψει. «Θέλετε να δείτε τα δωμάτια;», την άκουσα να μας λέει. «Δωμάτια;», σκέφτηκα. Τι να τα κάνουμε τα δωμάτια, δεν μας φτάνουν αυτά που έχουμε σπίτι; Τελικά τα είδαμε. Στο πρώτο έμενε ο Φρίξος. Ήταν Περσίας, λευκός, με τρομερά ύποπτο βλέμμα. Δεν τον χώνεψα καθόλου. Δεν μπόρεσα να χωνέψω επίσης, αυτό που είχαν οι γονείς μου στο νου τους. Μα τι δόλιο σχέδιο; Για μια βόλτα ξεκίνησα! Αφού δείξαμε την αμοιβαία αντιπάθειά μας, άνοιξε μπροστά μου μια άλλη πόρτα και σκέφτηκα πως ναι, εκεί ήταν ο Παράδεισος! Είχε πράσινα μάτια, μαύρη γούνα, άρωμα μεθυστικό και στεκόταν πλάι σ’ ένα μικρό σιντριβάνι. Το όνομά της Πηνελόπη. Ήταν coup de foudre! Ναι, λαμβάνω και γαλλική μόρφωση. Άνοιξαν το σπιτάκι μου κι εγώ όπως καταλαβαίνετε άρπαξα την ευκαιρία, να την αρπάξω. Μα να μην της δείξω πως είναι το πραγματικό Γαλλικό φιλί; Εντάξει, στην αρχή την πήρα αγκαλιά. Έτσι έκανα από μικρός όταν συμπαθούσα κάποιον. Ή μάλλον προσπάθησα. Ακατάδεκτη. «Πηνελόπη όνομα και πράμα», είπε η κυρία Ανθή – η κυρία που μας υποδέχθηκε. Πιστή, σκέφτηκα. Και ποιος διάολο ήταν ο Οδυσσέας που την είχε στο περίμενε; «Της λείπει ο Βλαδίμηρος, μπορούσαν να τον πάρουν μαζί τους στο ταξίδι τους και άφησαν εδώ μόνο την Πηνελόπη», συνέχισε η κυρία Ανθή. Βλαδίμηρος; Μα είναι αυτό όνομα να το ερωτευτείς κιόλας; Πιστή, με έλλειψη γούστου και αξιοπρέπειας. Μα να θέλει έναν Βλαδίμηρο που την παράτησε για να πάει ταξιδάκι; Εκτός target group μου εντελώς!

Και ο Παράδεισος έγινε ξανά δωμάτιο. Έκανα κατανοητό στους γονείς μου, με δυο βρυχηθμούς και ένα νιαούρισμα υπό μορφή κλάματος πως δεν ήταν αυτή η λύση που έψαχναν για μένα. Τσάμπα και τα τηλεφωνήματα. Μπήκα ξανά στο σπιτάκι μου και επιστρέψαμε σπίτι. Το απόγευμα είχαν καλέσει στο σπίτι για καφέ τον Ζαχαρία. Ο μπαμπάς έφτιαξε ελληνικό καφεδάκι και για τους τρεις. Μαέστρο του καφέ τον λέει η μαμά κι εγώ την εμπιστεύομαι. Ένα βαζάκι ζάχαρη τελείωσε. Είναι κι ο μπαμπάς μου αλλά κι ο Ζαχαρίας, όνομα και πράγμα, οκτώ κουταλιές ζάχαρη σε μονό ελληνικό! Ζαλίστηκα! Τέλος πάντων για να μη σας αποσυντονίζω, κάθισαν στη βεράντα κι εκεί πάνω στην κουβέντα άκουσα να του λένε να με κρατήσει στο σπίτι του για τις μέ-

ρες που θα έλειπαν. Εργένης και ζωόφιλος ο Ζαχαρίας. Του αντίθετου στρατοπέδου. Πάντα μου μύριζε σαν σκύλος και κάθε φορά που ερχόταν να με χαϊδέψει δεν αντιδρούσα, μήπως και στεναχωρήσω τους γονείς μου, μα ούτε γουργούριζα από ευτυχία. Έκανα υπομονή. Μα αυτό που ήθελαν να μου κάνουν δε θα το ανεχόμουν! 3 μέρες με τον Γιάννη, οι δυο μας και στο αέρα η εσάνς σκύλου. Μα όχι λοιπόν! Παίρνω φόρα από την κουζίνα και σαν άλλος KarateKid προσγειώνομαι στο τραπέζι της βεράντας με το ένα πόδι στην πιατέλα με τα μπισκοτάκια βουτύρου και

το άλλο μέσα στον μονό ελληνικό του Ζαχαρία. Έφυγε ένδρομος! Ναι, ναι καλά διαβάσατε, βρέθηκε στη μέση του δρόμου πριν καν το καταλάβουμε! Πάει και το plan B. Το αποτελείωσα. «Αποφάσισες Ντέντε. Θα μείνεις στο σπίτι», μου είπε η μαμά σε αυστηρό τόνο, κοιτάζοντάς με direct (από εκείνη μαθαίνω τα γαλλικά). Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί το είπε σαν τιμωρία. Εγώ την ησυχία μου ήθελα. Δε λένε πως χρειάζεται να δίνει χώρο ο ένας στον άλλο για διατηρούνται οι σχέσεις; Ε, αυτό ήθελα κι εγώ. Και τον δικό τους χώρο. Έστω για 3 μέρες. Ε, τόσο μπορώ νομίζω να μείνω μόνος, τώρα πια που μπήκα στην εφηβεία! Πριν φύγουν ένιωθα λες και θα πάνε υπερατλαντικό ταξίδι τον 19ο αι. και θα κάνουν μήνες να με δουν. Ετοίμασαν την τουαλέτα μου με καθα-

ρή άμμο, γέμισαν δυο μεγάλα δοχεία με νερό και μου έβαλαν μπόλικο φαγητό σ’ ένα μεγάλο φούξια μπολ. Με γέμισαν χάδια και έκλεισαν την πόρτα. Έφυγαν, γύρισαν, μου πήραν το μπολ. Τώρα έχω ξανά εκείνο το μικρό μωβ. Ελπίζω το επόμενο ταξίδι τους να είναι σε καμιά Κρήτη. Έχω ακούσει πως είναι πολλές ώρες μέχρι να φτάσουν, άρα θα κουραστούν, άρα θα μείνουν παραπάνω, άρα περισσότερες μέρες στην ησυχία μου παρέα με το φούξια μπολ.

Συνέντευξη Νί κοΟρφανός ς στον Βαγγέλη Ευαγγελίου

O Νίκος θα μπορούσε να σου απαντήσει για τα πάντα! Για οτιδήποτε τον ρωτήσεις. Ακόμα και για το τι χρώμα έχει το άπειρο! Τον είδα πάνω στο σανίδι πρώτη φορά, στο θέατρο Απόλλων στη θεατρική παράσταση «το τάβλι» με τον συμπρωταγωνιστή του Κωνσταντίνο Κάππα. Ήταν πραγματικά υπέροχος και αυτό που μου άρεσε περισσότερο, είναι, όταν ένιωσα πως παίζει βιωματικά! Τότε λοιπόν γνωριστήκαμε που τον είχα καλεσμένο στη ραδιοφωνική μου εκπομπή, από τότε και έως τώρα τον παρακολουθώ σε ό,τι κάνει. Σε αυτά που γράφει στο διαδίκτυο και γενικά στο πως αντιμετωπίζει τον κόσμο γύρω του. Ήθελα να κάνουμε μία ανθρώπινη φιλική συζήτηση και έτσι τον πήρα τηλέφωνο μία νύχτα να τα πούμε, χωρίς να έχει γραφτεί καμία ερώτηση σε χαρτί, ξέροντας πως μιλώντας με τον Νίκο, θα μου γεννηθούν άπειρες ερωτήσεις..

Να ξεκινήσουμε την ΑΦΗ ΓΗ SEE λέω, μιλώντας όχι για εμάς, αλλά για τους γάτους μας. Οι αγάπη σου για τις γάτες, πότε ξεκίνησε και γιατί; - Δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να βρει την απαρχή, του γιατί κάποια πράγματα τα αγαπάς ιδιαιτέρως. Είναι ένα ένστικτο το οποίο υπάρχει μέσα σου και μεγαλώνοντας ενισχύεται ή αποθαρρύνεται κατά κάποιο τρόπο, από τον τρόπο ζωής. Θυμάμαι, από πολύ μικρός, όταν έβλεπα αδέσποτα γατιά τα λυπόμουν, προσπαθούσα να τα περιθάλψω, να τα ταΐσω. Οι δικοί μου δε τα ήθελαν, είχαν αυτή τη χωριάτικη νοοτροπία ότι τα ζώα πρέπει να είναι έξω από το σπίτι, ότι τα σύγχρονα διαμερίσματα δεν είναι για να έχεις μέσα ζώα, ότι είναι κάτι βρωμερό. Κάποια στιγμή όταν κατάφερα ενήλικος να μείνω σε δικό μου σπίτι, αυτάρκης, μπόρεσα να μαζέψω από το δρόμο δύο γατούληδες. Αγαπώ όλα τα ζώα, απλώς λόγω του άστατου ωραρίου που έχω στη δουλειά μου, δεν μπορώ να έχω έναν σκύλο που χρειάζεται κάποια σταθερά πράγματα καθημερινά. - Ναι, ο ανεξάρτητος χαρακτήρας της γάτας, βολεύει κάποιον που μπορεί να λείπει αρκετές ώρες από το σπίτι. - Όπως έλεγε και ο Ψαραντώνης σε κάποια συνέντευξή του, «είναι μεγάλο κρίμα οι άνθρωποι να μην εμπνέονται από τα ζώα». Τα ζώα είναι ένα τρόπος να είσαι κοντά στο φυσικό ένστικτο, το να θυμάσαι πάντα την ανιδιοτέλεια στις σχέσεις, έχω διδαχθεί πάρα πολλά από τους γάτους μου. Πάντα είναι εκεί να μου θυμίζουν τα αγνά αισθήματα και με έχουν διδάξει πολλά και σε επίπεδο υποκριτικής μπορώ να σου πω. Υπάρχει μία ολόκληρη σχολή, την οποία εγώ ονομάζω “η γατική” σχολή της υποκριτικής στην κωμωδία, η οποία έχει να κάνει με αυτό το φαινομενικά ανέκφραστο που έχουν οι γάτες, παρόλο που τα παρατηρούν όλα με το βλέμμα και τα ακούν όλα με αυτή την υπερακοή που έχουν. Αν άκουγα τον Ορφανό πριν ένα χρόνο, που δεν είχα καμία σχέση με γάτες, να λέει όλα αυτά, θα μου φαίνονταν ακαταλαβίστικα. Έχω διδαχθεί κι εγώ Νίκο αγάπη από τους τρεις γάτους μου. Με κεφαλαία κιόλας.

φωτογραφία: Κώστας Αμοιρίδης 20

- Αν Βαγγέλη είσαι άνθρωπος που θέλεις να διδάσκεσαι, θα σε διδάξουν τα πάντα. - Έχουν περάσει πάνω από είκοσι χρόνια που ανέβηκες στο σανίδι. Από το ‘89 συγκεκριμένα. Έχεις ποτέ σφουγγαρίσει το σανίδι λίγο πριν την παράσταση στην οποία συμμετείχες; - Ναι φυσικά. Στο θέατρο τέχνης ως μαθητής, την έχω σφουγγαρίσει, σκουπίσει και πολλά άλλα ως φροντιστής σκηνής. Έχω κάνει όλη τη “λάντζα” του θεάτρου. - Εκτός από ηθοποιός και τη γενικότερη ενασχόλησή σου με την τέχνη, έχεις κάνει άλλες εργασίες; - Για 20 μέρες, κάποιο καλοκαίρι δούλεψα στη λαχαναγορά, ξεφορτώνοντας φορτηγά με καρπούζια. Ήμουν ο μόνος Έλληνας. Ήταν ένα ωράριο δέκα το βράδυ με 7 το πρωί. Εκεί κάποιες φορές, μέσα στο σωρό με τα καρπούζια, ξαπλωμένος, διάβαζα τα μαθήματα για το πανεπιστήμιο. Ψυχολογία και παιδαγωγική για την εξεταστική. - Έχεις ακούσει κάποιους που όταν μιλούν για την ψυχολογία, την χαρακτηρίζουν ως “μάπα το καρπούζι”; Τι έχεις να πεις ως ψυχολόγος; - Ναι το έχω ακούσει κι έχω να πω ότι τα καλύτερα καρπούζια, είναι του Σεπτεμβρίου (γέλια). - Ο ηθοποιός βρίσκεται πάνω στο ντιβάνι; - Μπροστά στον καθρέφτη. Έχοντας να αντιμετωπίσει τους δράκους που κρύβει μέσα του.

- Πάμε λίγα χρόνια πίσω. στο “Νησί”. Δάκρυσες ποτέ Νίκο σε κάποια σκηνή, που μπορεί να πρωταγωνιστούσες ή όχι, την ώρα που συνέβαινε; Δάκρυσες με την αλήθεια της;

Ελληνική γλώσσα;». Είμαι τρελός με την ελληνική γλώσσα, μου αρέσει πάρα πολύ. Χαίρομαι να τη λέω και να τη διαβάζω. Από τότε ξεκίνησα έναν “πόλεμο”. Δε γράφω ποτέ Greeklish.

- Ήταν κάμποσες οι στιγμές της συγκίνησης, ιδιαίτερα όταν έπρεπε να μπαίνεις μέσα σου και να ανασυγκροτείς την πολύ άγρια καθημερινότητα που είχαν αυτοί οι άνθρωποι. Είναι ασύλληπτη, με τα σημερινά μας καλομαθημένα δεδομένα, η δυστυχία εκείνων των καιρών, στο απλό σημείο της αυτοεξυπηρέτησης των ανθρώπων. Να μην έχουν πόσιμο νερό και να είναι πεταμένοι σε έναν βράχο ως βάρος για να πεθάνουν. Ήταν ήρωες με αξιοπρέπεια, χωρίς κακομοιριά και μιζέρια.

- Να το θυμάσαι, πως θα δούμε και συνθήματα κάποια στιγμή Νίκο, του τύπου “PSOMI PAIDEIA ELEFTHERIA”. Οι πολιτικοί, είναι αλήτες, νταβαντζήδες, καλοί άνθρωποι με κακές παρέες;

- Κάποιοι είναι αλήτες, τυχοδιώκτες, άχρηστοι και κάποιοι άλλοι είναι ικανοί. Η άμεση Δημοκρατία, δεν είναι δημοκρατική στη σύγχρονη Δημοκρατία. Δεν είναι εφικτή. Παλιά στην Αρχαία Ελλάδα, ήταν εφικτή η άμεση Δημοκρατία, διότι είχαν τους δούλους. Οι πολιτικοί λοιπόν, είναι ένα αναγκαίο κακό. Εμείς Βαγγέλη, δεν είμαστε - Τι έκανε ο “Χρήστος Λαπάκης” όταν έφευγε λαός του ορθού λόγου. Είμαστε λαός του συναιαπό το νησί; Από που αντλούσε όλη αυτή την αισθήματος. Εξακολουθούμε να ψηφίζουμε κόμμασιοδοξία που του περίσσευε και ήθελε να μοιράτα τα οποία αποτυγχάνουν ξανά και ξανά. Και σει απλόχερα; λες τι είναι αυτό που τροφοδοτεί μία ελπίδα καινούρια; Ο πολιτικός είναι ό,τι του δώσεις. Αν τον - Αυτός, είχα χτίσει, πως είχε μία πολύ προσωπιψηφίσεις για να σε διορίσει, θα σε διορίσει και κή φιλοσοφία απέναντι στα πράγματα. Πως πρέθα αφήσει το δάσος να καεί. Μην παραπονιέσαι πει να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή, ακόμα μετά για το δάσος. Δεν μπορείς να του ζητάς άλκαι αν είναι η απόλυτα τελευταία της ζωής σου. λα πράγματα από αυτά για τα οποία τον ψήφιΠως πρέπει να ευγνωμονείς την όποια κατάστασες. Που είναι το κράτος, εδώ πλημμυρίσαμε, λέση στην οποία βρίσκεσαι, ακόμα κι αν σου λείνε. Μα δεν τους ψηφίσατε για να σας σώσουν πει κάποιο χέρι ή ένα πόδι. Ταυαπό τις πλημμύρες. Τους ψητόχρονα, ο “Γιατρός” είχε μία φίσατε για άλλο λόγο. Φώναπάρα πολύ ωραία σχέση με έναν ηλεκτρολόγο να σου Είναι ασύλληπτη, με ξεφτιάξει τη μουσική, με τα ζώα, με τη λάμπα, του λες τα λουλούδια. Ήταν ένας μου κιόλας; (γέτα σημερινά μας καλομα- μαγείρεψέ άνθρωπος όχι ιδιαίτελια). Τον ψήφισες για να ρα θρήσκος, μα πίστευε θημένα δεδομένα, η δυστυχία τα κάνει όλα, εκτός από στη δύναμη που κρύτο να πειράξει τον διεκείνων των καιρών, στο απλό βουν οι άνθρωποι κό σου μισθό. μέσα τους και πολσημείο της αυτοεξυπηρέτησης των λές φορές δεν το - Συνήθως αυτοί ξέρουν. που λένε πουτάανθρώπων. Να μην έχουν πόσιμο νερό να την ιστορία, - Έχω παρατηρήείναι αυτοί που και να είναι πεταμένοι σε έναν βράσει, στο διαδίκτυο, δεν την είχανε μηπως όταν γράφεις τέρα. Γιατί πίστη μου χο ως βάρος για να πεθάνουν. μία αγγλική λέξη, τη είναι, πως μητέρα δεν Ήταν ήρωες με αξιοπρέπεια, είναι αυτή που σε γεννάγράφεις με ελληνικούς χαρακτήρες. Πως προέκυει αλλά αυτή που σε μεγαχωρίς κακομοιριά ψε αυτό; λώνει. Δεν μας διδάσκει τίποτα η ιστορία; - Κάποια στιγμή που είχα γράψει ένα πολιτικό σχόλιο, μου την - Δεν έχουμε μάθει να είμαστε πέσανε κάποιοι εθνικιστές και παρόλο που μιλάανταποδοτικοί απέναντι στο κράτος. Δεν έχουγανε για πατρίδες, γράφανε σε κάτι αλαμπουρμε μάθει πως αν ψηφίσουμε αλήτες, το κράτος θα νέζικες αγγλούρες. Με λατινικούς χαρακτήρες καταστραφεί. Νομίζουμε πως αν βάλουμε μεριΕλληνικά. Και άρχισα να τους τη λέω, «εσείς που κούς του σκοινιού και του παλουκιού, δεν χάλαεπικαλείστε πατρίδες και λοιπά, δεν τιμάτε την σε κι ο κόσμος. Όχι, ο κόσμος θα χαλάσει. Χάλα

μιζέρια.

και

σε. Οι πολιτικοί μας, είναι το Alter Ego μας.

- Πρόσφατα μετακόμισα 20 μέτρα από τη θάλασσα και θέλω να σου δώσω 3 ευκαιρίες, να μου πεις τι ακούω εκτός από το κύμα της.

- Και αυτό μας έκανε συνένοχους. - Σαφέστατα! Είσαι ότι ψηφίζεις. Ό,τι διαβάζεις, ό,τι ακούς, ότι βλέπεις στην τηλεόραση. Μετά τη Μελίνα, δεν έγιναν σημαντικότερα έργα, από κανέναν υπουργό, σε επίπεδο πολιτισμού, κακά τα ψέματα. Είμαι πάρα πολύ επιφυλακτικός στους κάθε λογής επαναστάτες, πρωτίστως, γιατί οι ίδιοι αποδίδουν αυτό τον χαρακτηρισμό στον εαυτό τους. Μία αγαπημένη μου ρήση, η οποία έρχεται από το πανκ, λέει “θα σου αγόραζα μία επανάσταση αν δεν είχαν όλες ξεπουληθεί” (γέλια). - Τι είναι πιο αναρχικό, η σκέψη ή η πράξη; - Η πράξη. - Για την ΕΡΤ έκλαψες, δεν κοιμήθηκες τα βράδια, στεναχωρήθηκες; - Δεν ήξερα πως να το χειριστώ διότι ήμουν από τους ανθρώπους που την έβριζα αλλά την έβλεπα. Άκουγα το ραδιόφωνό της, έβλεπα τα σήριαλ που έπαιζε. Όμως όποτε πήγαινα στην ΕΡΤ για επαγγελματικούς λόγους, έβλεπα πως ήταν ένα άβατο, που είχαν μπει στην πλειοψηφία τους, με μέσον, βύσματα, ξεκάθαρα αναξιοκρατικά. Όλοι είχαν βολευτεί. Κανείς δεν έλεγε «παιδιά να αλλάξει το σύστημα». Βεβαίως ήταν μία ατζαμίδικη ενέργεια, να κλείσει έτσι παφ, απότομα. Διότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αλλάζει τη ζωή ανθρώπων από τη μία στιγμή στην άλλη. Ο τρόπος που έγινε ήταν χυδαιότατος. Αυτή η ισοπέδωση είναι φασισμός. - Οι Χρυσαυγίτες, βάζουν μαύρη ζάχαρη στον καφέ ή έχουν κι εκεί θέμα ρατσιστικό; - Δεν ξέρω αν το μυαλό τους πάει τόσο μακριά, σε τόσο περίπλοκες επιλογές στη ζωή. Χρειάζεται μία ευφυΐα ας πούμε. Νομίζω πως η Χρυσαυγίτικη ιδεολογία, είναι μία ψυχανωμαλία, από ανθρώπους που έχουν ψυχολογικά προβλήματα και προέρχεται από τις σκοτεινές πλευρές του ανθρώπινου ψυχισμού. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που πραγματικά μισούν τον εαυτό τους κι αντί να βελτιωθούν, πλακώνουν στο ξύλο τους άλλους. Μισούν το διαφορετικό. Και ακόμα και αν υποθέσουμε πως όλοι γινόμασταν χρυσαυγίτες, αυτοί, θα εφεύραν κάποιον καινούριο διαχωρισμό. Είναι για το Δαφνί οι άνθρωποι. Πρέπει να πάνε σε ψυχίατρο.

- Τζιτζίκια και τριζόνια, κάποιες μουσικές από beach bar και αν βρισκόμασταν στην δεκαετία του ‘70 προς τα τέλη θα σου έλεγα ότι ακούς και τσόκαρα ξύλινα, αλλά πλέον ήρθε η σαγιονάρα και ησυχάσαμε. - Θα μπορούσες για φιλανθρωπικό σκοπό, να παρουσιάσεις τουρνουά ρακέτας; - Για φιλανθρωπικό σκοπό, ναι, αλλιώς όχι. - Ο τίτλος του περιοδικού ΑΦΗ ΓΗ SEE σου αρέσει; - Μου αρέσει πάρα πολύ, γιατί έχω κάνει αφηγήσεις και είναι μεγάλη τέχνη το να ξέρεις να λες ιστορίες. - Από τις 3 λέξεις, ποια διαλέγεις και γιατί; - Διαλέγω το SEE, όχι γιατί υποτιμώ τις άλλες δύο λέξεις. Λόγω δουλειάς, μελετάω πολύ το βλέμμα των ανθρώπων, αλλά και των ζώων. Επίσης χαζεύω με τις ώρες το βλέμμα των γάτων μου. - Υπάρχουν ποιητές την εποχή αυτή; - Πάντα υπάρχουν ποιητές, όσο υπάρχουν υπερευαίσθητοι άνθρωποι. Η ποίηση δεν πεθαίνει αν και δεν γίνεται γνωστή ακαριαία, όπως άλλες επιφανειακότερες δραστηριότητες. Θέλει χρόνο και θα έρθει να σε βρει εκεί που δεν το περιμένεις. - Όταν ακούς τη λέξη δυόσμος, τι σου έρχεται στο μυαλό; - Το γλαστράκι που έχω εδώ στη βεραντούλα μου (χαμόγελα). - Ποια ταινία είδες τελευταία; - Τον Υπέροχο Γκάτσμπυ. Αξιόλογη προσπάθεια. - Τον είδαμε στον θερινό εδώ στη Σύρο. - Θα ήθελα να πάω σε θερινό κινηματογράφο, να δω ταινίες του Χίτσχοκ. - Ποιο τραγούδι ψιθυρίζεις αυτό τον καιρό περπατώντας; Συνήθως μελωδίες του Χατζιδάκι.

- Τον αγαπάς τον Μάνο;

Νομίζω πως η Χρυσαυγίτικη ιδεολογία, είναι μία ψυχανωμαλία, από ανθρώπους που έχουν ψυχολογικά προβλήματα και προέρχεται από τις σκοτεινές πλευρές του ανθρώπινου ψυχισμού. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που πραγματικά μισούν τον εαυτό τους κι αντί να βελτιωθούν, πλακώνουν στο ξύλο τους άλλους. Μισούν το διαφορετικό.

- Ναι τον αγαπώ! - Αν σου χτυπούσε την πόρτα τώρα, τι θα τον τράταρες; - Νομίζω θα του έβαζα ένα κρασί, διότι το κρασί είναι το ιδανικό για κουβέντα. Ό,τι πρέπει για να αρχίσει να ξετυλίγεται ο μύθος των αφηγήσεων. - Κόκκινο; - Κατά κανόνα ναι. - Να σου πω μερικά ονόματα και να λες για τον καθένα, ένα μικρό σχόλιο; Κατερίνα Γώγου. - Ένα ξωτικό της πόλης. - Νίκος Ξυλούρης. - Η φωνή της Κρητικής ψυχής. - Βλάσσης Μπονάτσος. - Ροκ από την αρχή έως το τέλος. - Μαλβίνα Κάραλη. - Η ανατροπή του καθωσπρεπισμού. - Νικόλας Άσιμος. - Δίχως στέγη, δίχως νόμο. - Γιάννης Βαρβέρης. - Μία κρυμμένη ευαισθησία που δεν μας έγινε εγκαίρως γνωστή. - Τάσος Λειβαδίτης. - Η μοναχικότητα της Αριστεράς. - Νίκο σε ευχαριστώ για την ΑΦΗ ΓΗ SEE που μου χάρισες. - Κι εγώ ευχαριστώ και μπράβο παιδιά για την αξιόλογη αυτή προσπάθεια!

Φωτογραφικό Αφιέρωμα

παροσ

ΔΟΜΕΝΙΚΟΥ ΒΕΝΤΟΥΡΗ 7 ΑΝΩ ΣΥΡΟΣ - 6936565670

στην παραλία της Αμπέλας... κάθε μέρα, όλη μέρα

Η ταβέρνα Αμπέλα είναι μια καθημερινή συνταγή με μυρωδιές, γεύσεις και ιστορίες γύρω απ’ το τραπέζι - μέγιστη νοστιμιά της πατρίδας μας ! Με επιλεγμένες πρώτες ύλες, προϊόντα μόνο στην εποχή τους, παραδοσιακές συνταγές, βιολογικά πιάτα, μενού για παιδιά, χορτοφάγους και ειδικές δίαιτες.

από τις 8 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ

Και όλα τα πιάτα, στην καλύτερη σχέση ποιότητας - τιμής, μαγειρεμένα και σερβιρισμένα με εγκαρδιότητα, φιλικότητα, φροντίδα και αισιοδοξία !

παραλία Αμπέλας, τ+φ: 22810 45110 e: info@ambela.gr, www.ambela.gr www.facebook.com/ambela.syros

SYROY MELATHRON HOTEL

www.syroumelathron.gr

ο τραγουδοποιός

nικόλας Lειβαδίτης

απαντά!

ς ι ε σ

ή τ ω

ρ ε 7

1. Πες μου Νικόλα, πως προέκυψε η συνεργασία με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, το να «ανοίξετε» την συναυλία του; Καλησπέρα Βαγγέλη και εύχομαι καλή επιτυχία στην ΑΦΗ ΓΗ SEE σας Στα πλαίσια του 3ου Φεστιβάλ που διοργανώνει το 7 Τεχνών Τόπος, μετά τα πολύ πετυχημένα 2 που προηγήθηκαν το 2011 και 2012, ενημερώθηκα πως μέσα στα ονόματα των καλεσμένων καλλιτεχνών είναι και αυτό του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Ενθουσιασμένος από μικρός με τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη και αφού μου έγινε η πρόταση να προλογίσω μουσικά έναν από τους καλλιτέχνες που θα φιλοξενηθούν φέτος στη Κέρκυρα, αποφάσισα πως είναι η ευκαιρία να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Στείλαμε τη νέα μας δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Νανούρισμα» καθώς και το «Δώρο του Πατέρα» και μας δόθηκε η έγκριση για το μουσικό «άνοιγμα». Συγκίνηση και ευθύνη. 2. Όταν διάβασες πρώτη φορά το «Δώρο του Πατέρα» πως ένιωσες; Τι έχεις να πεις σε όλα αυτά τα παιδιά που κακοποιούνται καθημερινά με δεκάδες διαφορετικούς τρόπους; Καταρχήν, το να με επιλέξεις ανάμεσα από τόσους νέους τραγουδοποιούς, με τιμά ιδιαίτερα και με κάνει να αισθανθώ ξεχωριστός και ιδιαίτερος. Είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που τους αρέσει να μπαίνουν στο νόημα των στίχων, όντας στιχουργός ο ίδιος, διαβάζοντάς τον ή ακούγοντάς τον πολλές φορές. Το «Δώρο του Πατέρα» υπήρξε εξαίρεση. Δεν χρειάστηκε να το διαβάσω περισσότερο από 1 φορά για να καταλάβω -απολύτως- το νόημα. Ευαισθητοποιημένος σε τέτοιου είδους θέματα και μεγαλωμένος με συγκεκριμένες αρχές, ένα τέτοιο ποίημα - κομμάτι δεν θα μπορούσε παρά να με συγκινήσει αλλά και να με κάνει να νιώσω απέχθεια για τέτοιου είδους περι-

ό Τ ν

ν χ ε

7Τ

ς ο π

στατικά. Στους στίχους σου: «... η γειτονιά το ήξερε, όμως κι αυτή σιωπούσε..» και «Σε χτύπαγε ο πατέρας κι η μάνα σου κοιτούσε/ είναι αδύναμη μπροστά του, είναι αδύναμη/ έχει μείνει σαστισμένη τον φοβάται από παλιά..» αποδίδεις την θλιβερή πραγματικότητα, στο μεγαλύτερο ποσοστό. Θα μου επιτρέψεις να μην κατηγοριοποιήσω τη βία σε παιδική, εφηβική κ.α. Η βία, για μένα, είναι μία και δεν έχει θέση πουθενά. Η δύναμη βρίσκεται μέσα μας και παροτρύνω καθέναν από εκείνους που γίνονται αποδέκτες της βίας, να κάνουν τα πάντα για να την αποτρέψουν. Πιστεύω πως υπάρχει τρόπος. Σίγουρα, θέλει θάρρος. 3. Που το αφιερώνεις το τραγούδι; Θα αφιέρωνα το τραγούδι στους γονείς που φέρονται με αυτό το τρόπο, μήπως και καταλάβουν πως αισθάνονται τα παιδιά εκείνη τη στιγμή. Ο «παθών», σίγουρα, γνωρίζει. 4. Λίγα λόγια για την Κέρκυρα; Ώστε να με «ψήσεις» να έρθω μία βόλτα! Πρώτη επίσκεψη το καλοκαίρι του 2010, για διακοπές. Από το καλοκαίρι του 2011 και κατόπιν της γνωριμίας μου με τη Κρίνθη, τα καλοκαίρια μας γεμίζουν μελωδίες. Η Κέρκυρα έχει μαγικό πράσινο (αποτέλεσμα 8μηνης βροχόπτωσης), «μουσικούς» ανθρώπους και γωνιές που μπορούν να σου προσφέρουν την απόλυτη έμπνευση. Τι να πω για να σε ψήσω; 10 τετράδια, δεν θα σου είναι αρκετά!!! χαχαχα! 5. Αν δεν ήσουν τραγουδοποιός, τι θα ήσουν; Θα συμφωνήσω με τη κοινή ομολογία όλων εκείνων που με ξέρουν... ηθοποιός! 6. Ποια είναι τα σχέδια σας για το καλοκαίρι;

Ήδη κάνουμε εμφανίσεις σε όλο το νησί, προωθώντας τη νέα μας δισκογραφική δουλειά. Στα άμεσα σχέδιά μας είναι οι εμφανίσεις μας σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Νέο υλικό υπάρχει στα σκαριά και αποφάσισα, μετά το «Δώρο του Πατέρα», να αρχίσω, να ερμηνεύω τους στίχους μου!! Όσοι παρευρεθούν στις 23.7 στη Κέρκυρα και συγκεκριμένα στο Mon Repos «Θέατρο Ρένα Βλαχοπούλου», θα έχουν τη δυνατότητα να ακούσουν τις «Πυγολαμπίδες»... τη τελευταία μου δουλειά, που αναμένεται να ηχογραφηθεί το φθινόπωρο. 7. Τέλος, πες μου λίγα λόγια για την Κρίνθη. Εξαιρετική φωνή. Η συνεργασία μας ξεκίνησε το 2011 και μπήκαμε στο Studio το 2012, όπου ηχογραφήσαμε το τραγούδι «Ψάξε με». Ακολούθησε το «Νανούρισμα» και οι «Κρυμμένες Ευχές» και έπεται συνέχεια. Η ερμηνεία της, με αντιπροσωπεύει απόλυτα και είναι όμορφο που μπορούμε και εξελισσόμαστε ο ένας μέσω του άλλου. Δεν θεωρείται άδικα από τις κορυφαίες φωνές της γενιάς της!

Οι ξυπόλυτοι της θάλασσας

ερπατώντας δύο φίλοι σε κάτι απροσδιόριστο, συζητούν. Ο ένας φοράει κίτρινα παπούτσια και ο άλλος μωβ. Έχεις περπατήσει ποτέ πάνω σε θάλασσα; Λένε πως έτσι, κόβεις δρόμο για τον παράδεισο. Το κίτρινο πάνω στο γαλάζιο είναι ένα ωραίο σχήμα, διότι ο παράδεισος είναι περσική λέξη που σημαίνει κήπος… Άρα αν αυτός είναι πράσινος δεν με ξαφνιάζει. Θα ερχόσουν μαζί μου; Μαζί σου, που; Δεν ξέρω αν αξίζω να αντικρίσω τον παράδεισο από κοντά. Άλλωστε δε μας φτάνουν και οι σόλες μέχρι εκεί. Πά-

ντως όσο είσαι μαζί μου φίλε, θα είσαι παράδεισος τσέπης. Τσέπη το μυαλό μου. Και εσύ πάντα μέσα! Δεν είναι για να μείνουμε εκεί ! Μας έχουν ανάγκη εδώ, αλλιώς πώς θα τους βοηθήσουμε; Άμα περάσουμε από τη θάλασσα θα αντέξουν και οι σόλες μας. Σ’ ευχαριστώ, φίλε μου που θα πάμε μαζί, όσο για την τσέπη σου είναι τρύπια για να χωρά όλος ο κόσμος. (Μειδίαμα). Δε μου είπες αν σου αρέσουν τα καινούρια μου παπούτσια! Τα άλλα τα παλιά τα πέταξα. Ήταν γεμάτα από άτομα, που τα είχα γράψει κατά καιρούς εκεί. Ξέρεις γιατί αγαπώ τα παπούτσια; Γιατί με προκαλούν να μείνω ξυπόλυτος. Ίσως έτσι αρέσει και

Διάλογος με τον Νίκο Λυγερό

στη θάλασσα περισσότερο, να μας αγγίζει. Μ’ αρέσει το μωβ τους. Καλά έκανες για τα παλιά. Η θάλασσα μας αγγίζει ακόμα και παπουτσωμένους, διότι μας τραβά στο βάθος μέσω του βυθού. Οπότε ίσως κάποτε και ο παπουτσωμένος γάτος να περπάτησε στην θάλασσα. Το μωβ το αγαπώ. Μου θυμίζει επιτάφιο και νιώθω ότι είναι το μόνο χρώμα που πρέπει να περάσω από κάτω του, ενώ τα άλλα υπάρχουν ήδη πάνω μου. Έλα να αλλάξουμε παπούτσια. Δώσε ένα κίτρινο αριστερό και πάρε ένα μωβ αριστερό. Αφού δεν έχουμε το ίδιο νούμερο, θα περπατάμε σαν σακάτες, αν δεν σε πειράζει πάρε το δικό μου και κράτα το δικό σου, στο χέρι. Εγώ δεν έχω πρόβλημα. Έχω εγώ όμως. Διότι η θάλασσα απόψε, έχει αγκάθια και δε θέλω να πάθεις ότι έπαθε κάποιος παλιά. Είναι από εκείνη την παραλία με τα αγκάθια, που πάνε τα παιδιά να παίξουν και τα πετάνε στην θάλασσα. Έφτασαν εδώ σήμερα, μετά από πολύωρο ταξίδι. Άκου τι προτείνω. Να μείνουμε ξυπόλυτοι και οι δύο και να περπατήσουμε με τα παπούτσια στα χέρια. Έτσι δεν θα έχουμε πρόβλημα και με τα νούμερα.. Ωραία! Φύγαμε! Οι ξυπόλυτοι της θάλασσας πάνε στον παράδεισο με τα παπούτσια στο χέρι. Χριστέ μου...

Νίκος Λυγερός Βαγγέλης Ευαγγελίου

Ελευθέρωσε τη γεύση σου

Επιμέλεια: Ελίνα Κοντονή

Μύρισε Καλοκαίρι!

Κόκκινο Smoothie

με πράσινο τσάι ή αλλιώς, super πρωινό

Ρίξε τα φακελάκια πράσινου τσαγιού στο καυτό νερό και άφησέ τα για 3 λεπτά. Όχι παραπάνω! Αφαίρεσε τα φακελάκια και ρίξε το τσάι σε μία παγοθήκη.

Όταν τα παγάκια έχουν πια γίνει, πάρε 5-6 και ρίξε τα με τα υπόλοιπα υλικά σε ένα μπλέντερ. Χτύπησέ τα μέχρι να θρυμματιστεί ο πάγος.

Το Κόκκινο Smoothie σου είναι έτοιμο! Ένα Μεγάλο ποτήρι θα χρειαστείς και 2 καλαμάκια. Ένα για σένα κι ένα για το ταίρι σου ντε!

για τους δυο σας 2 φακελάκια Πράσινο τσάι 1 φλιτζάνι καυτό νερό ½ κεσεδάκι στραγγιστό γιαούρτι ½ μπανάνα

½ φλιτζάνι μύρτιλα ½ φλιτζάνι φράουλες 1 κ.γ. σιρόπι φράουλα ή ότι σας κάνει κέφι για να το γλυκάνετε!

Για να σε βλέπω να το ετοιμάζεις! Ανακάτεψε τη ζάχαρη, την κανέλα και το βούτυρο που έχεις αφήσει λιγάκι να μαλακώσει και άσε τα στην άκρη. Τοποθέτησε στη μια φέτα ψωμί το Brie σε φέτες, από πάνω τη λεπτοκομμένη φράουλα και περίχυσε με το μέλι. Βάλε και το άλλο ψωμάκι από πάνω.

Άλειψε με το μισό μίγμα βουτύρου τη μία πλευρά του τοστ, ζέστανε σε μέτρια φωτιά ένα τηγάνι και άφησε το τοστ να ροδίσει για 2 – 3 λεπτά. Από τη μεριά που έβαλες το βούτυρο. Μην ξεχαστείς! Βουτύρωσε και την άλλη πλευρά και γύρισέ το κι από ‘κει. Να αποκτήσει κι εκείνη χρυσαφένιο χρώμα. Άφησέ το 1 λεπτό να πάρει μια ανάσα. Πάρε κι εσύ περισσότερες και απόλαυσέ το μετά ηρεμίας και αρωματικού καφέ.

Τοστ με Brie, φράουλες και μέλι

Αυτό θα το φας μονάχος. Δεν θες; Κάνε τον πολλαπλασιασμό και μοιράσου το. 1 κ.σ. βούτυρο 2 φέτες ψωμί Brioche 50 γρ. τυρί Brie (βγάλε τη φλουδίτσα του) 1 μεγάλη φράουλα ή 2 πιτσιρίκες, εξαιρετικά λεπτοκομμένες 1 κ.γ. μέλι Ζάχαρη Κανέλα

Ρίξε τα φακελάκια πράσινου τσαγιού στο καυτό νερό και άφησέ τα για 3 λεπτά. Είπαμε, όχι παραπάνω.. Αφαίρεσε τα φακελάκια και βάλε το τσάι στο ψυγείο μέχρι να κρυώσει για τα καλά. Ανάμιξε τον πάγο, τον χυμό λεμονιού ή lime, τα κυβάκια καρπούζι, και τη μέντα σε ένα μπλέντερ. Είσαι γλυκατζής – γλυκατζού, τζου, τζου, τζου; Ρίξε και λίγη ζαχαρίτσα. Χτύπησέ το μέχρι να αφρατέψει. Ρίξε το παγωμένο τσάι μέσα στο μίγμα καρπουζιού και ανακάτεψε καλά. Ξέρω, ξέρω, θέλεις να βουτήξεις μέσα του, αλλά καλό μου μοιράσου το! Τοποθέτησέ το στα όμορφα ποτηράκια σου και ομόρφυνέ το λιγάκι! Με εκείνα τα φυλλαράκια μέντας ή δυόσμου που σου έμειναν. Βλέπε και την υπέροχή μας φώτο.

Μαζευτείτε! Είναι για 12 άτομα! 6 φακελάκια πράσινο τσάι 3 φλιτζάνια καυτό νερό 3 φλιτζάνια πάγο 2 κ.σ. χυμό λεμονιού ή lime ½ καρπούζι κομμένο σε κυβάκια λαχταριστά 1 βλασταράκι μέντα ή δυόσμο (εμείς αυτό προτιμούμε)

Σαλατούλα καρπουζιού, δροσερή και spicy με ντρέσινγκ Τεκίλα – Lime

Για 6 – 8 πλάσματα ¾ του φλιτζανιού φρέσκο χυμό Lime. 1/3 του φλιτζανιού σιρόπι ζάχαρης* 3 κ.σ. τεκίλα 1/3 του φλιτζανιού κόκκινο κρεμμύδι κομμένο σε ροδελίτσες

Αλάτι 2 ½ του φλιτζανιού καρπούζι, κομμένο σε κυβάκια 1 ½ του φλιτζανιού πεπόνι, κομμένο σε κυβάκια

Και τώρα να τι πρέπει να κάνεις: Ανάμιξε το ½ του φλιτζανιού lime, με το σιρόπι ζάχαρης και την τεκίλα. Πάρε μια γεύση. Μπορεί να θέλεις λίγο παραπάνω σιροπάκι. Άφησέ το στην άκρη. Ρίξε το lime που έμεινε πάνω στα κρεμμύδια. Βάλε τα πρώτα σ’ ένα μπολ! Αλάτισέ τα και άσε τα στην άκρη κι αυτά για 15 λεπτά. Έχεις μεγάλο μπολ; Θα το χρειαστείς. Ανάμιξε το καρπούζι, το πεπόνι, τον ανανά, το μάνγκο, τον κόλιαντρο και τις πιπεριές. Στράγγιξε τα κρεμμύδια και ρίξε τα κι αυτά, στο μπολ. Περίχυσε τη σαλάτα με το ντρέσινγκ που είχες αφήσει στην άκρη ξεχασμένο και ανακάτεψε. Άφησε τη σαλάτα να ξεκουραστεί για κάνα τεταρτάκι. Τόση ταλαιπώρια πέρασε στα χεράκια σου η άμοιρη! Καλή όρεξη, Πλάσματα!

*Για το σιρόπι ζάχαρης: Σ’ ένα κατσαρολάκι ανάμιξε ¾ του φλιτζανιού νερό με ¾ του φλιτζανιού ζάχαρη. Βράσε το μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη. Άφησέ το να κρυώσει.

2 φλιτζάνια ανανά, κομμένο και αυτό σε κυβάκια! 2 μάνγκο, ομοίως με τα παραπάνω 1/3 του φλιτζανιού κόλιαντρο ψιλοκομμένο

2 κ.σ. ψιλοκομένη πιπεριά Jalapeño ή κέρατο για όσους επιμένουν παραδοσιακά και ελληνικά

Ένα αλλιώτικο γλυκό Ξεκινάμε! Προθέρμανε το φούρνο περίπου στους 120 βαθμούς. Βάλε λαδόκολλα σε ένα ταψάκι και τοποθέτησε τα μισά κράκερ με ένα κομματάκι σοκολάτα στο καθένα. Μη νιώθει μοναξιά.. Και πάνω από τη σοκολάτα 1-2 λεπτές φετούλες Brie. Σ’ ένα πιάτο βάλε φέτες νεκταρίνι πάνω στα υπόλοιπα κράκερ. Άφησέ τα στην άκρη. Βάλε το ταψάκι στο φούρνο όχι για παραπάνω από 1 λεπτό, μέχρι να λιώσει σχεδόν η σοκολάτα και να μαλακώσει το Brie. Να τα παρακολουθείς! Βγάλε τα από το φούρνο, τοποθέτησέ τα πάνω στα κράκερ με το νεκταρίνι και απολαύστε τα. Την ίδια στιγμή! Αλλιώς τσάμπα έκαψες το φούρνο.

Για εκείνους τους 4 που τους αρέσουν οι ντελικάτες γεύσεις 8 cream crackers 60 γρ. Μαύρη σοκολάτα 70%, σε 4 κομμάτια 120 γρ τυρί Brie, κομμένο σε λεπτές φέτες 1 ώριμο νεκταρίνι (προτιμήστε λευκόσαρκο), κομμένο σε λεπτές φέτες κι αυτό

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΑΙΔΙ ΜΕ

ΑΓΕΝΕΙΑ ΚΟΜΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ISSN: 2241-648X