House N / Sou Fujimoto / 2008

Ηouse N (2008)

Το House N είναι μια κατοικία 150 τ.μ. που σχεδιάστηκε από τον Sou Fujimoto το 2008 στην πόλη Oita της Ιαπωνίας, με στόχο να φιλοξενήσει ένα ζευγάρι και ένα σκύλο. Το έργο αποτελείται από τρία κελύφη που διαδοχικά μικραίνουν σε μέγεθος και ύψος και βρίσκονται το ένα μέσα στο άλλο. Το εξωτερικό κέλυφος έχει πρισματικό σχήμα, χωρίς να παρεκκλίνει έντονα από το ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο, και καλύπτει σχεδόν ολόκληρο το οικόπεδο, δημιουργώντας μια ημι-υπαίθρια αυλή. Το δεύτερο κέλυφος, όπως και το τρίτο, έχει μορφή ορθογωνίου παραλληλεπιπέδου και σχηματίζει έναν περιορισμένο χώρο μέσα στο στεγασμένο εξωτερικό χώρο της αυλής και τέλος, το τρίτο δημιουργεί τον μικρότερο και πιο κλειστό εσωτερικό χώρο. Και τα τρία κελύφη παρουσιάζουν μεγάλο αριθμό ορθογώνιων ανοιγμάτων, τα οποία μένουν ακάλυπτα στο εξωτερικό και το εσωτερικό ενώ πληρώνονται με υαλοπίνακες στο ενδιάμεσο, αποτελώντας τις πόρτες και τα παράθυρα του κτιρίου.

Μέσα από το συγκεκριμένο έργο, ο αρχιτέκτονας επιχείρησε να διερευνήσει τους προβληματισμούς του ως προς τον απόλυτο τρόπο διαχωρισμού της ιδιωτικής κατοικίας από το δημόσιο αστικό περιβάλλον μέσα από έναν τοίχο-όριο και να δημιουργήσει μεταβατικούς χώρους που επανεξετάζουν τις έννοιες του ορίου και της ιδιωτικότητας. Στο House N οι ένοικοι ζουν κατά κύριο λόγο, όχι μέσα στο κάθε κέλυφος, αλλά στον ενδιάμεσο χώρο που προκύπτει από την διαδοχική επικάλυψη τους. Μέσα σε αυτούς τους μεταβατικούς χώρους η οικογένεια ενσωματώνει τις καθημερινές της δραστηριότητες. 66

Εικόνα 3: Σχέδια Οικίας N, Sou Fujimoto

66 ‘House N / Sou Fujimoto Architects’ (ArchDaily, 14 November 2011) <https://www.archdaily. com/7484/house-n-sou-fujimoto> accessed 5 June 2020.

Διαγραμματική Ανάλυση

1. Γεωμετρία

1.1 Ογκοπλασία

Διάγραμμα 21: House N, Διάγραμμα Ογκοπλασίας

Η συγκεκριμένη κατοικία αποτελείται από τρεις πολύ απλούς όγκους που επικαλύπτουν ο ένας τον άλλον, σχηματίζοντας ένα τριπλό κέλυφος. Ο μεγαλύτερος όγκος που βρίσκεται εξωτερικά είναι ένα πρίσμα που καλύπτει τους δύο μικρότερους όγκους ορθογώνιου σχήματος. Τα ανοίγματα μοιάζουν να έχουν προέλθει από την αφαίρεση ορθογώνιων όγκων από τα αρχικά κελύφη και είναι τόσο πυκνά που μοιάζουν με μοτίβο διάτρησης. Τα μικρότερα κελύφη δεν τοποθετούνται απολύτως συμμετρικά στο κέντρο του μεγάλου, αλλά αφήνουν περισσότερο χώρο στην πλευρά του δρόμου για να προκύψει η αυλή.

1.2 Κλίμακα

Διάγραμμα 22: House N, Διάγραμμα Κλίμακας

Η κλίμακα είναι ένας από τους βασικότερους παράγοντες που διερευνώνται σε αυτό το έργο του Fujimoto, αφού τα τρία κελύφη έχουν πολύ διαφορετικές διαστάσεις. Πιο συγκεκριμένα, κατά τη μετάβαση από τον εξωτερικό χώρο στην αυλή, ο χρήστης εισέρχεται στο πρώτο κέλυφος που έχει πολύ μεγάλο ύψος, χαρακτηριστικό που τονίζεται ακόμη περισσότερο από τα μεγάλα ανοίγματα στις επιφάνειές του, καθιστώντας το χώρο της αυλής ένα υβρίδιο μεταξύ κλειστού και ανοιχτού, όπου ο χρήστης δεν αισθάνεται περιορισμένος. Με την είσοδό του στο εσωτερικό του κελύφους ο χρήστης αντιλαμβάνεται τη δραματική μείωση στο ύψος αλλά και στις υπόλοιπες διαστάσεις του σε σχέση με το χώρο της αυλής. Παρότι πρόκειται για μια κλίμακα πιο κοντινή στο ανθρώπινο σώμα, ο χώρος εξακολουθεί να έχει αρκετά μεγαλύτερο από το πρότυπο (περίπου 3.5 μέτρα) του κοινού ορόφου στη σύγχρονη αρχιτεκτονική. Τέλος, η κλίμακα του κτιρίου πλησιάζει αυτή του ανθρώπου στο τρίτο κέλυφος, όπου πλέον το ύψος είναι περίπου το μισό σε σύγκριση με του εξωτερικού κελύφους και ο χώρος που ορίζεται από αυτό είναι αντίστοιχος με αυτόν ενός μικρού δωματίου. Συνολικά, παρατηρείται ότι από το εξωτερικό προς το εσωτερικό η κλίμακα της κατοικίας σταδιακά μειώνεται, χωρίς όμως να γίνεται απόλυτος διαχωρισμός κάθε περιοχής, εξαιτίας των ανοιγμάτων που βρίσκονται όχι μόνο στις περιμετρικές, αλλά και στην πάνω πλευρά κάθε κελύφους.

2. Σχεδιασμός Ορίων

2.1 Όρια

Διάγραμμα 23: House N, Διάγραμμα Ορίων

Οι χειρισμοί του αρχιτέκτονα σε ό,τι αφορά τα όρια στην κατοικία Ν είναι πολύ διαφορετικοί σε σχέση με τα προηγούμενα παραδείγματα. Η διάτρηση των τριών κελυφών με μεγάλα, ασύμμετρα ανοίγματα υπονοεί την πρόθεση του Fujimoto να κρατήσει τα όρια ρευστά μεταξύ των κελυφών. Ο εξωτερικό όγκος, που αποτελεί το όριο μεταξύ της κατοικίας και του δημόσιου χώρου του δρόμου, παρότι έχει πολύ καθορισμένη ογκοπλασία, είναι γεμάτος ανοίγματα που δεν έχουν γυαλί ή κάποιο άλλο υλικό πλήρωσης και, επομένως, επιτρέπουν την άμεση αλληλεπίδραση εσωτερικού και εξωτερικού. Οι δύο μικρότεροι όγκοι στο εσωτερικό παρουσιάζουν αντίστοιχα ανοίγματα, τα οποία όμως είναι κλεισμένα με γυαλί στην περίπτωση του δεύτερου κελύφους. Αντίθετα, όπως και στο εξωτερικό κέλυφος, έτσι και στο τρίτο τα ανοίγματα παραμένουν χωρίς κάποιο είδος πλήρωσης. Η θέση των ανοιγμάτων, αν και μοιάζει τυχαία, δίνει τη δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ των χώρων που ορίζουν τα κελύφη. Τα αυστηρότερα όρια στο κτίριο είναι αυτά που περιβάλλουν το χώρο του λουτρού και γενικότερα την πλευρά του κτιρίου που δεν βρίσκεται προς το δρόμο. Οι υπόλοιπες επιφάνειες χαρακτηρίζονται από έντονη διαπερατότητα που συμβάλλει στην εντύπωση της απουσίας ορίων στην κατοικία.

2.2 Ροϊκότητα χώρου

Διάγραμμα 24: House N, Διάγραμμα Ροϊκότητας Χώρου

Η έντονη ροϊκότητα είναι ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά της κατοικίας Ν, αφού μέσα από τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό έχει επιτευχθεί η απουσία σαφούς καθοδήγησης στο εσωτερικό του κτιρίου και ενισχύεται η ελεύθερη κίνηση στο χώρο. Σε επίπεδο κάτοψης, καθώς οι χώροι που προκύπτουν είναι στην πραγματικότητα χώροι μετάβασης από το ένα κέλυφος στο άλλο, προκαλούν το χρήστη να κινηθεί σε αυτούς και να περιπλανηθεί γύρω από κάθε κέλυφος. Μοναδικός τρόπος καθοδήγησης του χρήστη είναι η θέση των ανοιγμάτων από τα οποία μπορεί κανείς να περάσει, παρόλα αυτά ούτε και εκείνα βρίσκονται σε απόλυτη στοίχιση μεταξύ τους. Σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα ανοίγματα, δημιουργείται η εντύπωση ότι ο χρήστης μπορεί να διαπεράσει τα κελύφη και να κινηθεί στο χώρο όπως εκείνος επιθυμεί, ακόμη και από ανοίγματα που δεν είναι πόρτες. Κατά συνέπεια, είναι δύσκολο να οριστούν στην κατοικία χώροι κίνησης και στάσης, με εξαίρεση λιγοστές περιοχές της κάτοψης που λόγω του μικρού τους πλάτους δίνουν την εντύπωση ότι αποτελούν περισσότερο χώρους κίνησης-μετάβασης.

3. Ακολουθία

3.1 Πορεία κίνησης - Οπτικές φυγές

Διάγραμμα 25: House N, Διάγραμμα Πορείας και Οπτικών Φυγών

Παρατηρώντας από μακριά το κτίριο, έχει κανείς την εντύπωση πως πρόκειται για ένα κτίριο στο οποίο οι δραστηριότητες των χρηστών εκτίθενται σε κοινή θέα. Αντιθέτως, πλησιάζοντας προς την εξωτερική είσοδο διαπιστώνει κανείς πως τα ανοίγματα στα κελύφη του κτιρίου είναι τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να διακόπτεται η οπτική επαφή των περαστικών με τους χρήστες της κατοικίας. Μπαίνοντας στο εσωτερικό του πρώτου και μεγαλύτερου κελύφους, ανοίγεται μπροστά ο ημι-υπαίθριος χώρος, οδηγώντας στην δεύτερη είσοδο. Από εκεί εισέρχεται κανείς στο επόμενο κέλυφος και αντικρίζει το τελευταίο και μικρότερο, όπου είναι και ο κεντρικό χώρο της κατοικίας. Από το κέντρο της κατοικίας, επιτυγχάνεται η οπτική επικοινωνία μεταξύ των περισσότερων χώρων, μέσω των πολλαπλών ανοιγμάτων. Περνώντας από τον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ των δύο μικρότερων κελυφών, μπορεί να κατευθυνθεί δεξιά σε έναν χώρο ο οποίος επικοινωνεί οπτικά με τον εξωτερικό περιβάλλον. Συνεχίζοντας την χωρική ακολουθία, από το κεντρικό κέλυφος, κατευθύνεται κανείς στο πιο απομονωμένο και οπτικά αποκομμένο τμήμα, το οποίο δεν διαθέτει ανοίγματα και γενικά δεν επικοινωνεί εξωτερικό περιβάλλον. Μοναδική διέξοδος από αυτό το σημείο είναι η επιστροφή στον ενδιάμεσο, μεταβατικό χώρο. Από το σημείο εκείνο, κατευθυνόμενος κανείς προς την δεξιά μεριά, φθάνει στο τελευταίο χώρο της κατοικίας, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ των τελευταίων κελυφών και αποτελεί τον δεύτερο και πιο ευρύ ενδιάμεσο χώρο. Σε γενικές γραμμές, στο κτίριο παρουσιάζεται έντονη χωρική συνέχεια, καθώς οι χώροι δεν είναι αυστηρά καθορισμένοι, και με επίκεντρο το μικρότερο κέλυφος του κτιρίου ο χρήστης αφήνεται ελεύθερος να επιλέξει τη διαδρομή που θέλει να ακολουθήσει.

4. Λειτουργία

4.1 Χρήσεις

Διάγραμμα 26: House N, Διάγραμμα Χρήσεων

Βασικό χαρακτηριστικό του House N είναι η απουσία συγκεκριμένων, αυστηρά καθορισμένων χώρων για κάθε χρήση. Απεναντίας, οι ενιαίοι χώροι που προκύπτουν ανάμεσα από τα τρία επάλληλα κελύφη λαμβάνουν όλες τις λειτουργίες της κατοικίας χωρίς να τις διαχωρίζουν με σαφή τρόπο. Στο εξωτερικό κέλυφος φιλοξενείται η αυλή με ένα χώρο στάθμευσης, ενώ στο δεύτερο βρίσκονται ο χώρος ύπνου και ένας χώρος διημέρευσης. Από το σημείο εκείνο υπάρχει πρόσβαση στην πίσω πλευρά της κατοικίας, όπου ο χώρος της αυλής διακόπτεται από ένα περίκλειστο κομμάτι που συνδέεται εσωτερικά με τα δυο μικρότερα κελύφη και περιλαμβάνει το λουτρό, το χώρο προετοιμασίας φαγητού και έναν αποθηκευτικό χώρο. Τέλος, μέσα στο μικρότερο κέλυφος βρίσκονται οι χώροι φαγητού και διημέρευσης. Συνολικά, παρατηρείται ότι οι χώροι μεταξύ κελυφών συνδέονται στον εγκάρσιο άξονα της κατοικίας και περιμετρικά γύρω από το μικρότερο κέλυφος. Παρόλα αυτά, καθώς δεν υπάρχουν επιπρόσθετες τοιχοποιίες ή άλλα διαχωριστικά, οι χρήσεις ορίζονται κατά κύριο λόγο από την επίπλωση και τον οικιακό εξοπλισμό, παρά από το σχεδιασμό της κάτοψης.

4.2 Ιδιωτικότητα

Διάγραμμα 27: House N, Διάγραμμα Ιδιωτικότητας

Με μια πρώτη ματιά, η συγκεκριμένη κατοικία μοιάζει να μην προσφέρει μεγάλο βαθμό ιδιωτικότητας στους κατοίκους της, εξαιτίας του μεγάλου αριθμού ανοιγμάτων που χαρακτηρίζουν όλες τις επιφάνειες. Η σχέση της αυλής και του δρόμου είναι άμεση, παρόλα αυτά το ύψος των ανοιγμάτων επιτρέπει την «απόκρυψη» ορισμένων σημείων από τους περαστικούς. Στο εσωτερικό του δευτέρου κελύφους η εντύπωση ιδιωτικότητας ενισχύεται ελαφρώς από το χαμηλότερο ύψος και την ύπαρξη μορφών πλήρωσης στα ανοίγματα. Η πλευρά που φιλοξενεί το χώρο ύπνου θα μπορούσε να θεωρηθεί περισσότερο ιδιωτική σε σχέση με το χώρο του τατάμι χάρη στη μεγαλύτερη απόσταση που έχει ως προς το δρόμο και την παρεμβολή της βλάστησης της αυλής, χωρίς ωστόσο να υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους δυο χώρους. Η παρεμβολή του τρίτου κελύφους μεταξύ χρήστη και εξωτερικού περιβάλλοντος δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι χώρος μέσα σε αυτό είναι πιο αποκομμένος από το εξωτερικό περιβάλλον, παρά τα συνεχή ανοίγματα στις επιφάνειες του που τον καθιστούν σε διαρκή επικοινωνία με τους γύρω χώρους. Το πιο ιδιωτικό σημείο της κατοικίας είναι αδιαμφισβήτητα το λουτρό, τόσο λόγω της απόμακρης θέσης του, όσο και λόγω της έλλειψης ανοιγμάτων στις επιφάνειες που το περιβάλλουν. Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι, ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, δεν πρόκειται για έναν εξαιρετικά ιδιωτικό χώρο, αφού δεν μπορεί να αποκλειστεί η είσοδος σε αυτόν μέσω κάποιας πόρτας ή άλλου συστήματος διαχωρισμού. Τέλος, ενώ το συνολικό έργο δίνει την εντύπωση μιας πλήρως διαπερατής κατασκευής, το εσωτερικό της οποίας είναι ορατό από έξω, στην πραγματικότητα οι θέσεις των ανοιγμάτων είναι μελετημένες με τρόπο που καθιστούν την επαφή με το εξωτερικό δυνατή μόνο όπου αυτό είναι επιθυμητό. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, ενώ εξακολουθούν να υπάρχουν ανοίγματα, υπάρχει μέριμνα μέσω του σχεδιασμού ώστε το ύψος να είναι τέτοιο που να μην προκαλείται πρόβλημα ή ώστε η συγκεκριμένη περιοχή να προστατεύεται από τοιχοποιία σε ένα επόμενο κέλυφος. Με τον τρόπο αυτό οι χρήστες διατηρούν το αίσθημα της διαβίωσης σε μια μεταβατική συνθήκη μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού χώρου, χωρίς να εκθέτουν πλήρως την καθημερινότητά τους στους περαστικούς.

5. Υλικότητα

5.1 Υφές και υλικότητες

Διάγραμμα 28: House N, Διάγραμμα Υφών και Υλικοτήτων

Ο αρχιτέκτονας έχει επιλέξει να χρησιμοποιήσει το ίδιο υλικό και στα τρία κελύφη, δημιουργώντας ένα ομοιογενές αποτέλεσμα, όπου κυριαρχούν οι λευκές και σχετικά λείες επιφάνειες, δίνοντας την αίσθηση μίας υλικής λιτότητας. Αντίθετα, η υλικότητα στα δάπεδα διαφοροποιείται ανάλογα με το κέλυφος και τις δραστηριότητες. Στο πρώτο εξωτερικό κέλυφος, το δάπεδο επιστρώνεται στο μεγαλύτερο μέρος με σκούρες πέτρες, ενισχύοντας την εντύπωση ότι πρόκειται για έναν εξωτερικό χώρο, ενώ σημειακά τοποθετούνται τσιμεντένιες πλάκες και ξύλινη πλατφόρμα που οδηγεί στην είσοδο του δεύτερου κελύφους. Αντίθετα στο εσωτερικό του δεύτερου και τρίτου κελύφους, γίνεται η χρήση ξύλινου δαπέδου, υλικό που είναι στενά συνδεδεμένο με τους εσωτερικούς χώρους των κατοικιών. Επιπλέον, στα ανοίγματα του ενδιάμεσου κελύφους τοποθετούνται υαλοπίνακες, ενώ στα υπόλοιπα τα ανοίγματα δεν πληρώνονται με κάποιο υλικό.

5.2 Φως

Διάγραμμα 29: House N, Διάγραμμα Φωτός

Ο φωτισμός του συγκεκριμένου κτιρίου αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία του. Ο αρχιτέκτονας έχει επιλέξει να τοποθετήσει πλήθος ασύμμετρων ανοιγμάτων στις περιμετρικές τοιχοποιίες των τριών κελυφών, ενώ με τον ίδιο τρόπο χειρίζεται τα πολλαπλά ανοίγματα στις οροφές. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η είσοδος του φωτός από πολλά σημεία και ύψη ταυτοχρόνως, δημιουργώντας φωτεινούς χώρους και ένα «παιχνίδι» μεταξύ κενού και πλήρους, φωτός και σκιάς, λόγω της διαφοράς του μεγέθους και της θέσης των ανοιγμάτων.

5.3 Ατμόσφαιρα χώρου

Διάγραμμα 30: House N, Διάγραμμα Ατμόσφαιρας

Αναμφίβολα η συγκεκριμένη κατοικία αποτελεί παράδειγμα κτιρίου με ισχυρή ταυτότητα. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο με τον οποίο ο αρχιτέκτονας συνδυάζει τρία κελύφη, το ένα μέσα στο άλλο και τα οποία τελικά συναποτελούν το κτίριο. Ο σχεδιασμός πολλαπλών ασύμμετρων ανοιγμάτων σε όλες σχεδόν τις πλευρές, παράγει μία ιδιαίτερη σχέση με το μέσα και το έξω, το φως και τη σκιά. Αποτέλεσμα αυτών είναι μία νέα συνθήκη κατοίκησης, δίνοντας την αίσθηση της ελεύθερης μετάβασης από τον ένα χώρο στον άλλο. Επιπλέον, η κατοίκηση στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ των τριών κελυφών δημιουργεί διαφορετικές εντυπώσεις ανάλογα με το ύψος του κελύφους και των ανοιγμάτων, άλλοτε προσφέροντας την αίσθηση της φωλιάς και το συναίσθημα της ασφάλειας, και άλλες φορές το ακριβώς αντίθετο, την αίσθηση του δημόσιου και της απουσίας των ορίων. Και ενώ όλα τα παραπάνω επιτυγχάνονται μέσα από μία σειρά αλλεπάλληλων κελυφών με διαφορετικές κλίμακες, το τελικό αποτέλεσμα είναι η εντύπωση μιας ελαφριάς, λιτής και ανοικτής κατασκευής.

Ανάλυση ευρημάτων ως προς το θεωρητικό πλαίσιο

1. Οπτική Αντίληψη

Το House N είναι σχεδιασμένο με τρόπο που δημιουργεί πολύ διαφορετικά οπτικά ερεθίσματα σε σχέση με τις τυπικές κατοικίες. Η εξωτερική του μορφή μοιάζει με ένα μεγάλο κουτί που καλύπτεται από ασύμμετρα ανοίγματα και επιτρέπει στον παρατηρητή να δει το εσωτερικό του. Στην πραγματικότητα όμως, το τριπλό διάτρητο κέλυφος προσφέρει οπτική επαφή προς επιλεγμένα μόνο σημεία της κατοικίας, η οποία «φιλτράρεται» από τα πολλαπλά επίπεδα τοιχοποιίας και τη βλάστηση που παρεμβάλλεται. Αντίστοιχα, για τους χρήστες που βιώνουν το κτίριο εκ των έσω, το κέλυφος αποτελεί έναν ρευστό χώρο χωρίς σαφή όρια και προσφέρει ένα πλούσιο οπτικό περιβάλλον, όπου η επαφή μεταξύ των χώρων, αλλά και μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού περιβάλλοντος είναι διαρκής. Η ιδιαίτερη ογκοπλασία, μέσω του εγκιβωτισμού των κελυφών, καθιστά δυνατό να αποκαλύπτονται στους χρήστες καδραρισμένες θέες προς το εσωτερικό ή το εξωτερικό του, μετά από μικρές μετατοπίσεις και συγκεκριμένες γωνίες θέασης. Το φως εισέρχεται στο κτίριο σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, σχηματίζοντας γεωμετρικές σκιές εξαιτίας των ανοιγμάτων, και διαχέεται στο εσωτερικό ανακλώμενο στις φωτεινές επιφάνειες της τοιχοποιίας.

2. Ακουστική Αντίληψη

Λόγω της ογκοπλασίας του κτιρίου, αλλά και των χειρισμών του αρχιτέκτονα σε σχέση με τα όρια, οι ήχοι του εξωτερικού περιβάλλοντος περιορίζονται περισσότερο σε σχέση με οποιαδήποτε πλήρως υπαίθρια αυλή. Το εξωτερικό κέλυφος επιτρέπει μόνο εν μέρει την είσοδο των ηχητικών κυμάτων που προέρχονται από το δρόμο μέσω των ανοιγμάτων που φέρει, ενώ ταυτόχρονα τα περιορίζει σε σημεία που η ησυχία είναι περισσότερο επιθυμητή, χάρη στα κλειστά τμήματα των επιφανειών του. Οι επιλογές των υλικών που αποτελούν τις τοιχοποιίες και την πλήρωση των ανοιγμάτων, ιδιαίτερα στο εσωτερικό των δυο μικρότερων κελυφών, δεν συμβάλλουν στην απορρόφηση των ήχων, αλλά αντίθετα είναι πιθανότερο να προκαλούν αντήχηση, λόγω της λείας υφής τους. Ωστόσο, τα πολλαπλά ανοίγματα δεν αφήνουν στα ηχητικά κύματα μεγάλες, συνεχείς επιφάνειες ανάκλασης, οπότε ο ήχος μπορεί να διαχυθεί ελεύθερα στους χώρους της κατοικίας. Συνολικά, η ύπαρξη της πληθώρας ανοιγμάτων σε όλες τις επιφάνειες δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας ενός πλούσιου ηχητικού περιβάλλοντος, που μπορεί να περιλαμβάνει ήχους προερχόμενους τόσο από το εσωτερικό της κατοικίας, όσο και από το δημόσιο χώρο έξω από αυτήν.

3. Οσφρητική αντίληψη

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα όρια και η τοποθέτηση των χώρων επηρεάζουν δραστικά τα οσφρητικά ερεθίσματα. Αν και ο χώρος που προετοιμάζεται το φαγητό τοποθετείται στο πιο απομονωμένο τμήμα της κατοικίας, ο χειρισμός των ορίων και των ανοιγμάτων επιτρέπει την ανάδευση των μυρωδιών στους υπόλοιπους χώρους τις κατοικίας. Αντίστοιχα, μέσω της διάτρητης τοιχοποιίας, εισέρχονται ευκολότερα οι οσμές από εξωτερικό περιβάλλον, όπως είναι τα δέντρα του κήπου και ο δρόμος, ενισχύοντας την διαφορετική προσέγγιση του αρχιτέκτονα για την σχέση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού, ιδιωτικού και δημόσιου χώρου.

4. Απτική αντίληψη και σώμα

Ένα από τα στοιχεία που έχουν καθοριστικό ρόλο στον σχεδιασμό της κατοικίας αυτής είναι οι κλίμακες που χρησιμοποιούνται και ο τρόπος που σχετίζονται ή όχι κάθε φορά με το ανθρώπινο σώμα, διαμορφώνοντας σε μεγάλο βαθμό τους χώρους. Ξεκινώντας από το πρώτο και μεγαλύτερο κέλυφος, το οποίο παράγει ανοιχτούς χώρους με ιδιαίτερη έμφαση στο ύψος και διαστάσεις πολύ μακριά από την ανθρώπινη κλίμακα, καταλήγοντας στο τελευταίο και μικρότερο, το οποίο αποτελεί τον πυρήνα και χώρο διημέρευσης της κατοικίας, προσφέροντας την αίσθηση της προστασίας και του οικείου, και τα μεγέθη που επιλέγονται να είναι σε άμεσο συσχετισμό με τον άνθρωπο. Ένα ακόμα στοιχείο που συνδέεται με το ανθρώπινο σώμα είναι η κίνηση μεταξύ και στο εσωτερικό των κελυφών και η μετάβαση από τον έναν χώρο στον άλλο, όπου λόγω των ευρύχωρων ανοιγμάτων και των λείων επιφανειών, τις οποίες δεν επιδιώκει ο χρήστης να εξερευνήσει απτικά. Οι εναλλαγές κενών και πλήρων επιτρέπουν την διείσδυση του φωτός από πολλά διαφορετικά σημεία, δημιουργώντας μικρές περιοχές με έντονο φως που διακόπτουν τις σκιές τα κελύφη. Σε αντίθεση με την λιτότητα που χαρακτηρίζει την υλικότητα της τοιχοποιίας, τα υλικά του δαπέδου παρουσιάζουν μία ποικιλία και σε ορισμένες περιπτώσεις διαχωρίζουν τις χρήσεις.