Wesley Scheurwater

‘Het voelt alsof ik nog steeds in quarantaine zit.’

Wesley Scheurwater (40) liep in december 2020 tijdens zijn werk in de zorg corona op. Hij verloor zijn volledige geur- en smaakvermogen.

‘In de week van kerst werd ik gebeld door een collega waar ik mee samen had gewerkt. Ze voelde zich niet lekker en liet voor de zekerheid een coronatest doen. Wij komen voor ons werk regelmatig bij mensen op huisbezoek. Je neemt de veiligheid natuurlijk altijd in acht, maar je kunt het niet altijd helemaal voorkomen. Op kerstavond belde die collega met het nieuws dat ze positief getest was.

Op 27 december kreeg ik een vervelende kriebelhoest. Ik heb mij ook laten testen en een dag later wist ik dat ik corona had. Ik was ondertussen ook zieker geworden, ik had koorts. Maar ik kon nog wel ruiken en proeven. Dat verdween pas later.

Op oudjaarsdag tijdens het ontbijt besefte ik ineens: ik proef helemaal niets meer. Het enige wat ik die dag uiteindelijk nog proefde was de roquefort. Deze sterke kaas rook en proefde ik een beetje. Eén dag later proefde ik ook die niet meer. Toen was echt alles weg: mijn reuk én mijn smaak.

Horrorscenario

Ik had al vaker gehoord dat mensen met Covid-19 te maken kregen met reuk- en smaakproblemen, dus ik ben gaan zoeken op het internet: wat kan ik doen om mijn reuk en smaak zo snel mogelijk terug te krijgen? Ik las al snel allerlei verhalen van mensen die al vanaf maart, vanaf de eerste golf, geen reuk en smaak meer hadden. Wat een horrorscenario!

Uiteindelijk vond ik de Facebookpagina van Reuksmaakstoornis.nl, met allemaal mensen die hetzelfde meemaken. Dan voel je je even niet meer zo alleen. Ik ben daar vragen gaan stellen en gaan lezen over manieren om mijn reuk en smaak terug te krijgen. Daar vond ik al snel uit dat er zoiets als reuktraining bestaat.

Reuktraining

Ik ben direct met reuktraining begonnen. Ik ben nogal een liefhebber van etherische oliën, en ik had nog verschillende geurflesjes liggen. Hier ben ik toen de training mee gaan doen. De eerste dagen rook ik echt helemaal niets. Toen dacht ik bij mezelf: wat ben ik aan het doen? Dit helpt niet, want ik ruik niks. Maar ik ben het toch blijven doen, en ik ben er nog steeds mee bezig.

Mijn reuk heb ik voor een gedeelte terug. Nog lang niet zoals ik het zou willen, want ik ruik bijvoorbeeld omgevingsgeuren nog steeds nauwelijks. Ook ruik ik mezelf niet, dat maakt me heel onzeker. Ik moet ook echt nog letterlijk boven de flesjes met etherische oliën gaan hangen om ze te ruiken. Dan kan ik ze wel onderscheiden, maar sommige geuren wijken nog af van hoe ze zouden moeten ruiken. Oregano bijvoorbeeld: ik ruik wel een hint van oregano, maar tegelijkertijd ruikt het een beetje naar as.

Diepvriespizza

Ik merk dat het geur- en smaakverlies me nu al belemmert in mijn dagelijks leven. Je wordt ermee geconfronteerd hoeveel je eigenlijk met reuk en smaak in het dagelijks leven doet. Het zijn enorm belangrijke zintuigen die je dagelijks gebruikt zonder dat je het doorhebt, totdat het je wordt ontnomen. Je mist echt iets essentieels.

Neem bijvoorbeeld het koken: ik heb helemaal geen zin meer om te koken, eerlijk gezegd. De motivatie is helemaal naar mijn kleine teen gezakt. Ik mis de hele beleving, ik geniet niet meer van eten. Nu ben ik wel een beetje aan het zoeken naar wat me dan nog wel smaakt, maar dat zijn tot nu toe vooral de goedkope maaltijden met sterke smaken en veel zout. Het is natuurlijk niet heel gezond, maar dan proef ik in ieder geval iets. Dus dan wordt het maar weer een diepvriespizza met salami…

‘Mezelf niet kunnen ruiken, dat maakt onzeker’

Normaal gesproken kook ik heel graag. Ik heb een voorliefde voor de Indonesische keuken waarin je veel kruiden gebruikt en veel smaken samenkomen. Als je kookt proef je ook tussendoor, het is echt een beleving. Daar geniet ik nu niet meer van, alles is heel vlak. Ik ga nu niet met enthousiasme in de keuken staan om een rijsttafel in elkaar te flansen, de lol is er echt vanaf.

Nog steeds in quarantaine

Ook de geuren die je in het dagelijks leven tegenkomt mis ik. Als ik bij mijn ouders kwam dan rook ik altijd hun geur, hun huis. Nu niet. Dat is heel raar. Ik heb twee volle weken in thuisquarantaine gezeten. Nu mag ik weer naar buiten, mensen ontmoeten, naar de supermarkt. Maar het voelt voor mij alsof ik nog steeds in quarantaine zit, omdat ik maar de helft meekrijg van wat een ander meekrijgt.

Begrip

Mijn omgeving vindt het heel vervelend voor mij en vraagt er regelmatig naar. Ik leg dan graag en geduldig uit waar ik die dag weer tegenaan loop. Zo is mijn reuk in de middag vaak beter dan in de ochtend. Over de gehele dag blijft vooral mijn smaakvermogen heel erg achter. Vrienden en familie leven met me mee, maar ik heb niet altijd het gevoel dat ze het begrijpen.

Natuurlijk dank ik God op mijn blote knieën dat ik niet erger ziek ben geweest en dat het voor mij bij ‘milde’ klachten is gebleven. Mild tussen aanhalingstekens, want ik vind het al erg genoeg. Je kunt het pas begrijpen op het moment dat het je overkomt, denk ik. Ik vind het heel frustrerend dat ik het een ander niet uit kan leggen. Want ook al knijp jij je neus nu dicht, dan proef je nog steeds meer dan ik nu. Ik proef niks.

Herstel en toekomst

Laatst rook ik ineens een vleugje cacao. Ik ben een onwijze liefhebber van chocolade en pralines. Dus toen ik dit rook ging ik meteen met mijn neus boven de chocolade hangen. Ik was zo enthousiast! Dezelfde avond nog was het weer weg. Ik hoop heel erg dat dit vleugje een teken van herstel was. Ik ga sowieso door met de reuktraining. Dit is iets wat ik dagelijks, en ook heel bewust doe. Ik denk dat mede door de reuktraining een deel van mijn reuk weer is teruggekomen. Verder probeer ik niet zoveel na te denken over de toekomst. Als ik dat te veel doe, ga ik malen. Stel nou dat ik een jaar lang zonder reuk en smaak zit? Stel dat het nooit meer terugkomt? Ik hoop dat ik snel verbetering zal merken en dat ik ooit weer op mijn oude niveau zal komen. Ik vind het heel frustrerend dat het zo plots kan verdwijnen. In één keer ging het lichtje uit. Waarom kan dan ook niet in één keer het lichtje weer aan?’

WESLEY SCHEURWATER

Reuk- en smaakverlies sinds – december 2020

Meest gemiste geur(en) – douchegel, shampoo, deodorant, geuren bij het koken, geuren in de buitenlucht

Dagelijks leven – behandelaar GGZ (FACT-team)

Thuissituatie – woont alleen

Vrije tijd – (Indonesisch) koken, sporten

Lievelingsgerecht – alles uit de Indonesische en Thaise keuken

Favoriete film – The Matrix en de Terminatorreeks (jeugdsentiment)