Cathinka Hazebroek

‘Waarom zou ik nog dropjes eten?’

Cathinka Hazebroek (51) is teammanager in een verpleeghuis en raakte, net als de helft van haar collega’s, op het werk besmet met corona. Hierdoor heeft ze te maken met reuk- en smaakverlies, waardoor ze haar plezier in eten is verloren.

‘Ik heb heel veel moeite met het verlies van mijn smaak. Ik heb geen plezier meer in eten, terwijl ik eten echt heerlijk vond. Het is nu een soort noodzakelijk kwaad geworden. Ik heb wel trek, dus ik moet wel eten, maar het smaakt me niet meer.

Ik ga wel op zoek naar dingen die me nog wel smaken. Zo eet ik nu veel fruit, want de textuur vind ik lekker en voelt goed in mijn mond. Of iets pittigs of kruidigs. Ook zoet en zuur vind ik fijn om te eten. Maar verder… Om eerlijk te zijn word ik er zwaar chagrijnig van.

Parfum van Chanel

Vorig jaar, op 28 oktober 2020, stond ik ’s ochtends moe op. Mijn weekje vakantie was net begonnen, dus ik dacht dat mijn vermoeidheid gewoon kwam omdat ik eindelijk even vrij was. In de badkamer merkte ik ineens: ik ruik niks, dit is niet goed. Toen ben ik aan alle luchtjes in de badkamer gaan ruiken en ik ben fanatiek gaan spuiten met mijn zwaarste parfum van Chanel. Mijn man ging bijna onderuit van alle sterke geuren, maar ik rook niks.

Toen heb ik me snel laten testen, ook al wist ik eigenlijk wel dat ik corona had. De uitslag van de test bevestigde dat. Vervolgens ben ik heel erg ziek geweest. Ik ben grotendeels weer hersteld, maar mijn reuk- en smaakvermogen zijn nog niet terug.

Over reuktraining had ik al veel gelezen, ik ben er direct mee begonnen. Na een paar maanden begon ik de geurtjes in de flesjes wel te ruiken, maar dat is eigenlijk nog steeds het enige wat ik nu ruik. Qua smaak proef ik alleen de basissmaken: zoet, zuur, bitter, zout en umami.

Aangebrande omelet

Ik had nooit gedacht dat je reukvermogen zoveel impact zou hebben op je dagelijks leven. Het begint al ’s ochtends als je onder de douche staat, als je je doucheschuim en shampoo niet ruikt. Ik smeerde me ook altijd in met een wat duurdere crème van Rituals, omdat die zo lekker ruikt. Daar ben ik mee gestopt, het is gewoon zonde. Maar ook de geur van mijn man en van mijn hond mis ik. Natuurlijk is het soms ook heel fijn als je de hond niet ruikt, maar het is toch echt een gemis.

Ik was laatst een omelet aan het bakken en ondertussen groenten aan het snijden. Na, voor mijn gevoel, een paar seconden, keek ik achter mij en zag ik één grote rookwalm. Stond die omelet aan te branden. Dan word je er zó mee geconfronteerd dat je niets meer ruikt.

Gewichtsverlies

Ik ben niet heel anders gaan eten, ik moet natuurlijk ook de gewone gerechten koken voor mijn gezin. Dan zet ik voor mezelf wel peper op tafel om extra toe te voegen. Maar alle extra’s en lekkere dingen die ik normaal at, laat ik nu liggen. Ik ben in die eerste periode dan ook vier kilo afgevallen en dat is er nog steeds niet bijgekomen.

Zo ben ik gek op chips. Niet dat ik het iedere dag at, maar nu ben ik er helemaal mee gestopt. Of drop, ik ben dol op drop. Maar waarom zou ik dat nu eten? Ik beleef er geen plezier meer aan.

‘Eten is nu een noodzakelijk kwaad’

Ik probeer mijn stemming er niet te veel door te laten beïnvloeden, over het algemeen ben ik een positief persoon. Heel af en toe laat ik mezelf wel even gaan in mijn verdriet. Dan zeggen mijn jongens dat het eten zo lekker smaakt en dan proef ik er zelf niks van. Daar baal ik dan zo van.

Mijn man en twee zoons zijn trouwens heel begripvol. Mijn oudste zoon is zelf ook besmet geraakt met corona en heeft ook een korte tijd reukverlies gehad. Hij is wel hersteld, al ruikt hij nog steeds minder dan voorheen. Maar ik hoor hem niet klagen. Hij heeft ook geen problemen met zijn smaak, dat zal wel het verschil zijn.

Zwaar getroffen verpleeghuis

Ik heb de coronabesmetting waarschijnlijk op het werk opgelopen. Ik ben manager in een verpleeghuis, dus ik sta niet zelf aan het bed. Maar mijn directe collega’s wel. Uiteindelijk heeft 45% van onze werknemers corona gehad, velen hebben nog steeds klachten. Ook veel bewoners hebben het opgelopen, we zijn behoorlijk hard getroffen.

Toen dit allemaal gebeurde was ik al ziek thuis, dus ik heb niet alle heftigheid op de werkvloer meegekregen. Dat vond ik wel moeilijk, het was mijn team en ik kon ze niet begeleiden daarin. Inmiddels zijn we weer helemaal terug naar ‘normaal’ in het verpleeghuis, een groot deel van de medewerkers is zelfs al gevaccineerd.

Een onderbelicht onderwerp

Volgens mij ben ik de enige van mijn collega’s die al zo lang te maken heeft met reuk- en smaakverlies. Gelukkig voor hen natuurlijk, al hebben veel collega’s wel andere langdurige klachten, zoals vermoeidheid. Ik vond het daarom fijn om met mensen die hetzelfde meemaken te praten, zoals in de Facebookgroep van Reuksmaakstoornis.nl. Het is een geruststelling dat ik niet de enige ben die dit doormaakt.

Ik vind het onderwerp reuk- en smaakverlies wel onderbelicht. Door het delen van mijn verhaal, hoop ik dat er meer aandacht voor komt. Voordat ik er zelf mee te maken kreeg, had ik ook geen idee. Je staat er niet bij stil, ruiken en proeven is zo normaal.’

CATHINKA HAZEBROEK

Reuk- en smaakverlies sinds – oktober 2020

Meest gemiste geur(en) – geur van man en hond, maar ook doucheschuim, parfum en eten

Dagelijks leven – teammanager in verpleeghuis

Thuissituatie – woont met haar man en hun twee zoons

Vrije tijd – wandelen met de hond en skeeleren

Lievelingsgerecht – vindt héél erg veel dingen lekker

Favoriete film – Notting Hill

Favoriete boek – psychologische thrillers

Reuktraining set