ΔΕΟ 43 Bιομηχανική Οργάνωση Mάθημα 5ο – Ακαδημαϊκό έτος 2018-2019
Κεφάλαιο δέκατο (συνέχεια) Συνάρτηση χρησιμότητας καταναλωτή
Οριακός λόγος τεχνικής υπκατάστασης
Παρατηρήστε το παρακάτω διάγραμμα, στο οποίο απεικονίζονται τρεις καμπύλες ίσου προϊόντος.
Στο διάγραμμα αυτό, ο οριακός λόγος τεχνικής υποκατάστασης δείχνει την αναλογία με την οποία μπορούμε να αντικαταστήσουμε κεφάλαιο με εργασία.
Στην περίπτωση αυτή, παρατηρούμε τον MRTS καθώς αυξάνουμε το L (δηλ. καθώς κινούμαστε επί της ΚΙΠ, από αριστερά προς τα δεξιά).
Για παράδειγμα, έστω ότι αυτήν τη στιγμή παράγουμε 10 μονάδες προϊόντος, χρησιμοποιώντας τον συνδυασμό Α.
Οριακός λόγος τεχνικής υπκατάστασης
Οριακός λόγος τεχνικής υπκατάστασης
Η τεχνολογική πρόοδος και η συνάρτηση παραγωγής
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ανακαλύπτεται μία νέα τεχνολογία που μειώνει στο μισό την απαιτούμενη εργασία για την παραγωγή του ιδίου επιπέδου προϊόντος.
Πώς επηρεάζει η νέα τεχνολογία τη συνάρτηση παραγωγής και τις καμπύλες ίσου προϊόντος;
Εάν το ίδιο επίπεδο προϊόντος θα μπορεί πια να παράγεται με μικρότερη ποσότητα εισροών, η γραφική παράσταση της συνάρτησης παραγωγής θα μετακινηθεί προς τα αριστερά και πάνω.
Για τον ίδιο λόγο, η καμπύλη ίσου προϊόντος θα μετακινηθεί προς τα κάτω και αριστερά. Και τα δύο αποτελέσματα φαίνονται στο διάγραμμα.
Η τεχνολογική πρόοδος και η συνάρτηση παραγωγής
Η συνάρτηση παραγωγής με τη συνεχή γραμμή δείχνει την κατάσταση «πριν» την τεχνολογική αλλαγή . Η ποσότητα εργασίας L2 σε συνδυασμό με μία συγκεκριμένη ποσότητα κεφαλαίου (έστω K1) παράγει 10 μονάδες προϊόντος .
Τι συμβαίνει «μετά» την τεχνολογική αλλαγή ; Υ πάρχουν δύο τρό ποι να περιγράψει κανείς την επίπτωση της τεχνολογικής αλλαγής στην παραγωγή.
1.
Η ίδια ποσότητα προϊόντος μπορεί να παραχθεί με λιγότερη εργασία. Δηλαδή, οι 10 μονάδες προϊόντος μπορούν να παραχθούν με L1 μονάδες εργασίας. Η ίδια ποσότητα εργασίας μπορεί να παραγάγει μεγαλύτερη ποσότητα προϊόντος. Δηλαδή, με L2 ποσότητα εργασίας , μ πορούμε πλέον να παράγουμε 15 μονάδες προϊόντος.
2.
Η τεχνολογική πρόοδος και η συνάρτηση παραγωγής
Η τεχνολογική πρόοδος και η συνάρτηση παραγωγής
Η τεχνολογική πρόοδος και η συνάρτηση παραγωγής
Η τεχνολογική πρόοδος και η συνάρτηση παραγωγής
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ ενσωματωμένης και μη ενσωματωμένης τεχνολογικής εξέλιξης. Η ενσωματωμένη τεχνολογική εξέλιξη έχει ως αποτέλεσμα την ενσωμάτωση της υπάρχουσας γνώσης και εμπειρίας μέσα στο υλικό κεφάλαιο.
Η ενσωματωμένη τεχνολογική εξέλιξη δημιουργεί διαφορετικής (καλύτερης) ποιότητας κεφάλαιο. Έτσι , στην ίδια ποσότητα κεφαλαίου μπορεί να έχει ενσωματωθεί περισσότερη γνώση και να το κάνει πιο παραγωγικό. Ένα παράδειγμα κεφαλαίου με ενσωματωμένη τεχνολογική εξέλιξη είναι το ηλεκτρικό κατσαβίδι ή το ηλεκτρικό πριόνι.
Η τεχνολογική πρόοδος και η συνάρτηση παραγωγής
Η μετατόπιση της συνάρτησης παραγωγής δεν προέρχεται απαραιτήτως από ενσωματωμένη τεχνολογική εξέλιξη . Μ πορεί να μετατοπισθεί ως αποτέλεσμα μη ενσωματωμένης τεχνολογικής εξέλιξης.
Αυτή η εξέλιξη οδηγεί σε καλύτερη χρήση ή πιο αποτελεσματικό συνδυασμό των ίδιων συντελεστών (χωρίς να αλλάζει η ποιότητά τους). Για παράδειγμα, μία νέα μέθοδος κλαδέματος μπορεί να αυξάνει την παραγωγή καρπού, μία νέα μέθοδος τοποθέτησης των σπόρων κατά τη σπορά μπορεί να μειώνει τον χρόνο συγκομιδής .
Στα παραπάνω παραδείγματα δεν έχει μεταβληθεί η ποιότητα της εργασίας, ούτε του υλικού κεφαλαίου που χρησιμοποιείται στην παραγωγή.
Κεφάλαιο ενδέκατο Κόστος, έσοδα, κέρδος
Πώς προσδιορίζεται το κόστος της επιχείρησης
Στο Κεφάλαιο 10 εξετάσαμε την έννοια της παραγωγής, δηλ. τη διαδικασία μετασχηματισμού ποσοτήτων εισροών (παραγωγικών συντελεστών ) σε εκροή (προϊόν).
Η ανάλυση της παραγωγής αφορά μόνο το «τεχνικό » μέρος της δραστηριότητας της επιχείρησης , και όχι το χρηματικό μέρος, το οποίο σχετίζεται με το κόστος της παραγωγής.
Με την έννοια του κόστους, και τη διαμόρφωσή του , θα ασχοληθούμε στο παρόν κεφάλαιο.
Πώς προσδιορίζεται το κόστος της επιχείρησης
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι το κόστος της ε πιχείρησης περιλαμβάνει το κόστος όλων των συντελεστών παραγωγής που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή , καθώς και ένα «κανονικό » κέρδος για τον επιχειρηματία.
Το κόστος των συντελεστών παραγωγής περιλαμβάνει τις πραγματοποιηθείσες ή τεκμαρτές δαπάνες που σχετίζονται με τη χρήση των συντελεστών που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή .
Το κόστος της αγοράς ή ενοικίασης εκτάσεων γης μπορεί να θεωρηθεί ως αμοιβή για τον συντελεστή «γη », οι αγορές ή μισθώσεις μηχανημάτων είναι αμοιβές για τον συντελεστή «κεφάλαιο», οι αμοιβές των εργαζομένων είναι αμοιβές του συντελεστή «εργασία».
Πώς προσδιορίζεται το κόστος της επιχείρησης
Η αμοιβή του επιχειρηματία είναι η αμοιβή για τον συντελεστή «επιχειρηματικότητα».
Οι παραπάνω αμοιβές, προκειμένου να αντανακλούν το κόστος ευκαιρίας των εισροών, πρέπει να είναι ίσες με την αμοιβή του κάθε συντελεστή, εάν αυτός απασχολείτο στην καλύτερη εναλλακτική του χρή-ση, δηλ. στην εναλλακτική χρήση που θα απέφερε τη μεγαλύτερη αμοιβή.
Πώς προσδιορίζεται το κόστος της επιχείρησης
Το «κανονικό» κέρδος είναι το ποσό που απαιτείται για να παραμείνει ο επιχειρηματίας στον συγκεκριμένο κλάδο και να μην έχει κίνητρο να επενδύσει τα ίδια χρήματα σε άλλον κλάδο. Το ποσό αυτό είναι ανά-λογο του κινδύνου, και αντιστρόφως ανάλογο της ελκυστικότητας άλλων στοιχείων του κλάδου στα μάτια του επιχειρηματία.
Για παράδειγμα, μεταξύ δύο κλάδων με ίδιο επίπεδο κινδύνου, ο επιχειρηματίας θα προτιμήσει να δραστηριοποιηθεί στον κλάδο που του προσφέρει καλύτερες συνθήκες εργασίας, ή υψηλότερο κοινωνικό status, ή άλλα οφέλη.
Πώς προσδιορίζεται το κόστος της επιχείρησης
Ένας άλλος τρόπος για να κατανοήσει κανείς την έννοια του κανονικού κέρδους είναι να σκεφθεί ως εξής : η αμοιβή του επιχειρηματία περιλαμβάνει δύο μέρη : το κόστος ευκαιρίας του και το «κανονικό κέρδος », δηλ . το ποσό που ο ίδιος ζητά για να αναλάβει την ε πένδυση ή/και να παραμείνει στον συγκεκριμένο κλάδο .
Εάν η αμοιβή του επιχειρηματία περιλαμβάνει μόνο το κόστος ευκαιρίας του (έστω 1.000€ ως μισθωτός), τότε ο επιχειρηματίας δεν έχει κανένα κίνητρο (λόγο ) να αναλάβει μία επιχειρηματική δραστηριότητα – μ πορεί να κερδίσει τα ίδια χρήματα προσφέροντας τις υ πηρεσίες του ως μισθωτός και αμοιβόμενος (εξ ορισμού ) με 1.000€.
Πώς προσδιορίζεται το κόστος της επιχείρησης
Οι δαπάνες που είναι ανεξάρτητες του επιπέδου παραγωγής αποτελούν το σταθερό κόστος της επιχείρησης ενώ οι δαπάνες που μεταβάλλονται μαζί με το επίπεδο της παραγωγής αποτελούν το μεταβλητό κόστος της επιχείρησης.
ΤC= 4Q² + 2Q+ 130
Πώς προσδιορίζεται το κόστος της επιχείρησης
Συνήθως γίνεται και η διάκριση μεταξύ ανακτήσιμου και μη ανακτήσιμου σταθερού κόστους.
Το ανακτήσιμο σταθερό κόστος είναι ανεξάρτητο του επιπέδου παραγωγής, αλλά όμως μπορεί να ανακτηθεί μέσα στην ίδια περίοδο, π.χ. μπορεί ο επιχειρηματίας να υπενοικιάσει έναν χώρο σε άλλη επιχείρηση και έτσι να μην υποστεί το κόστος αυτό , σε περίπτωση που σταματήσει τη λειτουργία της επιχείρησής του .
Το μη ανακτήσιμο σταθερό κόστος είναι το κόστος που, άπαξ και καταβληθεί, δεν υπάρχει τρόπος να ανακτηθεί, π.χ. οι δαπάνες διαφήμισης. Στην ανάλυση που θα ακολουθήσει, κάνουμε τη σιωπηρή παραδοχή ότι το σταθερό κόστος αποτελείται από μη ανακτήσιμες δαπάνες της περιόδου.
Πώς προσδιορίζεται το κόστος της επιχείρησης
Στη βραχυχρόνια περίοδο, ο επιχειρηματίας θεωρεί ως δεδομένη την ποσότητα των «σταθερών» συ-ντελεστών παραγωγής και επιλέγει το επίπεδο μόνο των «μεταβλητών» συντελεστών προκειμένου να παρά-γει το επιθυμητό επίπεδο προϊόντος. Από την άλλη, στη μακροχρόνια περίοδο, ο επιχειρηματίας έχει τη δυ-νατότητα να επιλέξει την ποσότητα όλων των συντελεστών παραγωγής που απαιτούνται για την παραγωγή.
Έτσι, αφού στη μακροχρόνια περίοδο όλοι οι συντελεστές παραγωγής μπορούν να μεταβληθούν, όλες οι δαπάνες θεωρούνται μεταβλητές, και άρα το κόστος της επιχείρησης είναι εξ ολοκλήρου μεταβλητό κόστος
Πώς προσδιορίζεται το κόστος της επιχείρησης
Ορισμοί και συμπεριφορά κόστους
Για να απλοποιήσουμε την ανάλυση, σε όσα ακολουθούν θα θεωρήσουμε ότι οι συντελεστές παραγωγής είναι μόνο δύο : εργασία (L) και κεφάλαιο (Κ).
Όπως αναφέραμε παραπάνω, όταν αναφερόμαστε στη βραχυχρόνια περίοδο, κάνουμε τη διάκριση μεταξύ σταθερού και μεταβλητού κόστους.
Σταθερό κόστος (FC | fixed cost) ονομάζεται το κόστος που δημιουργείται από τους σταθερούς συντελεστές παραγωγής .
Μεταβλητό κόστος (VC | variable cost) ονομάζεται το κόστος που δημιουργείται από τη χρήση συντελεστών που μεταβάλλονται καθώς αυξάνει η παραγωγή.
Ορισμοί και συμπεριφορά κόστους
Ορισμοί και συμπεριφορά κόστους
Άσκηση
Ο παρακάτω πίνακας δίδει στοιχεία για την παραγωγή ενός προϊόντος με σταθερή την ποσότητα του απα-σχολούμενου κεφαλαίου. Το κόστος μίας μονάδας κεφαλαίου είναι 5€, και το κόστος μίας μονάδας εργασίας είναι 40€.
Γνωρίζοντας το κεφάλαιο και την εργασία που απαιτούνται για την παραγωγή συγκεκριμένου επιπέδου προϊόντος, και την τιμή του κεφαλαίου και της εργασίας, μπορούμε να υπολογίσουμε όλα τα είδη κόστους.
Άσκηση
Άσκηση
Το σταθερό κόστος της παραγωγής (FC) είναι 5K = 5 * 10 = 50€, ανεξαρτήτως της παραγόμενης ποσότητας.
Εάν διαιρέσουμε το σταθερό κόστος παραγωγής με τον αριθμό των παραγομένων μονάδων θα πά-ρουμε το μέσο σταθερό κόστος παραγωγής.
Δηλαδή, το μέσο σταθερό κόστος όταν το ε πίπεδο του παρα-γομένου προϊόντος είναι 2,09 θα είναι 23,92€ (= 50 / 2,09), όταν το επίπεδο του παραγομένου προϊόντος είναι 4,97 θα είναι 10,06€ (= 50 / 4,97), και ούτω καθεξής.
Άσκηση
Άσκηση
Το μεταβλητό κόστος παραγωγής (VC) θα είναι 40L.
Για τις πρώτες 2,09 μονάδες προϊόντος απαιτείται μία μονάδα εργασίας, άρα το μεταβλητό κόστος για την παραγωγή 2,09 μονάδων είναι 40€ *1 = 40€. Για την παραγωγή 4,97 μονάδων προϊόντος απαιτούνται δύο μονάδες εργασίας, άρα το μεταβλητό κόστος των 4,97 μονάδων είναι 40€ * 2 = 80€.
Άσκηση
Εάν διαιρέσουμε το μεταβλητό κόστος παραγωγής με το επίπεδο του προϊόντος θα πάρουμε το μέσο μεταβλητό κόστος, δηλ. το μεταβλητό κόστος που «αντιστοιχεί» σε κάθε μονάδα παραγομένου προϊόντος.
Έτσι, το μέσο μεταβλητό κόστος παραγωγής κάθε μίας από τις πρώτες 2,09 μονάδες είναι ίσο με 40 / 2,09 = 19,13€, το μέσο μεταβλητό κόστος παραγωγής για επίπεδο παραγωγής 4,97 μονάδων προϊόντος είναι ίσο με 80 / 4,97 = 16,10€, κ.ο.κ.
Άσκηση
Το συνολικό κόστος παραγωγής (TC), υπολογίζεται ως το άθροισμα του σταθερού κόστους και του με-ταβλητού κόστους, δηλ. 40L + 5K.
Έτσι, το συνολικό κόστος παραγωγής 0 μονάδων θα είναι ίσο με 40€ * 0 + 5€ *10 = 50€ το συνολικό κόστος παραγωγής των 2,09 μονάδων θα είναι ίσο με 40€*1 + 5€ *10 = 90€, κ.ο.κ.
Άσκηση
Το οριακό κόστος παραγωγής (MC) είναι το επιπλέον κόστος από την παραγωγή μίας επιπλέον μονάδας, και υπολογίζεται ως ΔTC / ΔQ.
Το οριακό κόστος παραγωγής κάθε μίας από τις πρώτες 2,09 μονάδες είναι MC = [90 – 50] / [2,09 – 0] = 19,13€ για κάθε μία από τις επόμενες 2,88 μονάδες είναι
MC = [130 – 90] / [4,97 – 2,09] = 13,90€, κ. ο. κ.
Σημειωτέον ότι, θα παρουμε το ίδιο αποτέλεσμα εάν υπολογίσουμε το οριακό κόστος παραγωγής ως ΔVC/ΔQ.
Άσκηση
Διαγράμματα κόστους
Διαγράμματα κόστους
Διαγράμματα κόστους
Από τα παραπάνω απορρέουν τα εξής:
(1) Το μέσο σταθερό κόστος μειώνεται συνεχώς όσο αυξάνεται η παραγωγή. Αυτό συμβαίνει διότι το ίδιο ποσό (50€) επιμερίζεται σε όλο και περισσότερες μονάδες προϊόντος .
(2) Το μέσο μεταβλητό κόστος φθίνει μέχρι ενός σημείου (δηλ . μέχρι το επίπεδο παραγωγής Q = 7,78) και μετά αυξάνει. Αυτό οφείλεται στη φθίνουσα οριακή απόδοση .
Πώς επηρεάζει η φθίνουσα οριακή α πόδοση ενός συντελεστή (εδώ της εργασίας) το μέσο μεταβλητό κόστος ; Σε μικρό ε πί πεδο παραγωγής, το οριακό προϊόν της εργασίας είναι υψηλό , πράγμα που σημαίνει ότι η προσθήκη μίας μονάδας εργασίας στο υ πάρχον κεφάλαιο παράγει «πολύ» προϊόν με 40€.
Διαγράμματα κόστους
(3) Το μέσο συνολικό κόστος φθίνει μέχρι ένα επίπεδο παραγωγής (Q = 12,57) και μετά αυξάνει. Αυτό οφείλεται στον ίδιο λόγο που αναφέραμε για το μέσο μεταβλητό κόστος.
Επειδή στο συνολικό κόστος συνυπολογίζεται και το μέσο σταθερό κόστος, και επειδή το μέσο σταθερό κόστος είναι μεγάλο σε χαμηλές ποσότητες παραγωγής, η απόσταση των καμπυλών μέσου συνολικού και μέσου μεταβλητού κόστους είναι μεγαλύτερη σε μικρά επίπεδα παραγωγής και σχεδόν μηδενίζεται σε υψηλά επίπεδα παραγωγής.
Αυτό σημαίνει, επίσης, ότι το μέσο μεταβλητό κόστος ελαχιστοποιείται σε μικρότερο επίπεδο παραγωγής από ό ,τι το μέσο συνολικό κόστος, δηλ. το κατώτατο σημείο της ATC βρίσκεται πιο δεξιά από το κατώτατο σημείο της AVC.
Διαγράμματα κόστους
(4) Η καμπύλη οριακού κόστους τέμνει τις καμπύλες μέσου συνολικού και μέσου μεταβλητού κόστους στα κατώτατά τους σημεία.
Δηλαδή, όσο το οριακό κόστος είναι μικρότερο από το μέσο (συνολικό ή μεταβλητό) κόστος, «τραβά» το μέσο κόστος προς τα κάτω· όσο το οριακό κόστος είναι μεγαλύτερο από το μέσο (συνολικό ή μεταβλητό) κόστος, το «τραβά» προς τα πάνω.
Άσκηση
Η συνάρτηση κόστους στη βραχυχρόνια περίοδο
Έστω ότι η συνάρτηση παραγωγής είναι Q = 5L.
Αυτή είναι μία πολύ απλή συνάρτηση παραγωγής που είναι εύκολη σε αλγεβρικούς χειρισμούς . Η ποσότητα του κεφαλαίου είναι μηδέν .
Η ποσότητα της εργασίας μεταβάλλεται. Ο εργατικός μισθός είναι w = 100. Το συνολικό κόστος είναι TC = w × L = 100L
Η συνάρτηση κόστους στη βραχυχρόνια περίοδο
Το κόστος εξαρτάται από την ποσότητα της εργασίας , η οποία βέβαια εξαρτάται από το πόσο προϊόν (Q) θέλουμε να παραχθεί.
Για να γράψουμε το κόστος ως συνάρτηση του Q, λύνουμε τη συνάρτηση παραγωγής ως προς L (δηλ. ως συνάρτηση του Q), και έχουμε L = 0,2Q
Συνεπώς, η συνάρτηση κόστους γίνεται
TC = w × 0,2Q = 100 × 0,2Q = 20Q
Βέβαια αυτή η συνάρτηση είναι πολύ απλή , και δίδεται εδώ μόνο για να δείτε πώς η συνάρτηση παραγωγής συνδέεται με το κόστος.
Η συνάρτηση κόστους στη μακροχρόνια περίοδο
Μέχρι τώρα υποθέταμε ότι κάποιες δαπάνες δεν μπορούν να μεταβληθούν.
Το σύνολο αυτών των δαπανών αποτελεί το σταθερό κόστος της επιχείρησης.
Τι θα αλλάξει στην ανάλυσή μας, εάν εξετάσουμε έναν χρονικό ορίζοντα αρκετά μεγάλο, τόσο μεγάλο ώστε καμμία δα πάνη να μην μπορεί να θεωρηθεί σταθερή;
Πρώτον, δεν θα υπάρχει σταθερό κόστος, και όλες οι δαπάνες (για ενοίκια, πρώτες ύλες, μηχανήματα, εργασία , κ .λ π.) μπορούν να θεωρηθούν μεταβλητές δαπάνες, δηλ. δαπάνες που εξαρτώνται από το μέγεθος της παραγωγής.
Η συνάρτηση κόστους στη μακροχρόνια περίοδο
Δεύτερον, το συνολικό κόστος απαρτίζεται πλέον μόνο από μεταβλητές δαπάνες.
Αυτό σημαίνει ότι το μακροχρόνιο συνολικό κόστος θα είναι μηδέν , όταν η παραγωγή είναι μηδέν.
Σε αντίθεση, στη βραχυχρόνια περίοδο, το συνολικό κόστος μ πορεί να είναι θετικό (δηλ. ίσο με το σταθερό κόστος) όταν η παραγωγή είναι μηδέν .
Αυτό είναι πολύ εύκολο να το κατανοήσετε εάν μπείτε στη θέση του επιχειρηματία που έχει ένα ερ-γοστάσιο (δηλ . ένα συγκεκριμένο σταθερό κόστος).
Όσο έχει το εργοστάσιο, θα πρέπει να πληρώνει το στα -θερό κόστος του , ακόμα και εάν η παραγωγή είναι μηδέν. Όμως, μακροχρονίως , μ πορεί να επιλέξει να πω-λήσει το εργοστάσιό του, συνεπώς η μηδενική παραγωγή στο μέλλον σημαίνει και μηδενικό κόστος μακροχρονίως .
Άσκηση
Άσκηση
Το μέσο κόστος το υπολογίζουμε διαιρώντας το συνολικό κόστος με τον αριθμό των παραγομένων μονάδων (TC/Q).
Το οριακό κόστος το υπολογίζουμε διαιρώντας τη μεταβολή στο συνολικό κόστος με τη μεταβολή του προϊόντος (Δ TC/Δ Q).
Έτσι, για την πρώτη μονάδα προϊόντος έχουμε AC = TC / Q = 7 / 1 = 7 και MC = ΔTC / ΔQ = (7 – 0) / (1 – 0) = 7
Για τη δεύτερη μονάδα προϊόντος ,
AC = TC / Q = 11 / 2 = 5,5 και MC = ΔTC / ΔQ = (11 – 7) / (2 – 1) = 4 κ. ο. κ., όπ ως φαίνεται στον συμπληρωμένο πίνακα παρακάτω .
Άσκηση
Άσκηση
Παρατηρούμε ότι, όταν η παραγωγή είναι 0, τότε και το συνολικό κόστος είναι μηδέν.
Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει σταθερό κόστος. Αφού δεν υπάρχει σταθερό κόστος, το συνολικό κόστος που μάς δίδεται, όπως και το μέσο και οριακό κόστος που υπολογίσαμε, αφορoύν στη μακροχρόνια περίοδο. Με βάση τα μεγέθη που υπολογίσαμε, μπορούμε να απεικονίσουμε διαγραμματικά το μακροχρόνιο συνολικό κόστος ως προς την ποσότητα.
Άσκηση
Ανάλυση διαγραμμάτων
Δύο πράγματα αξίζει να σημειωθούν για το Διάγραμμα 11.7.
Πρώτον, η καμπύλη μακροχρονίου μέσου (συ-νολικού) κόστους (ΑC) έχει σχήμα U. Θυμηθείτε ότι και η καμπύλη βραχυχρονίου μέσου συνολικού κόστος (που δείχνει το ανά μονάδα κόστος , για κάθε επίπεδο παραγωγής, δεδομένου του ότι τουλάχιστον ένας συντελεστής παραμένει σταθερός), έχει και αυτή σχήμα U. Όπως θα εξηγήσουμε σε λίγο, οι καμπύλες αυτές έχουν παρόμοιο σχήμα, αλλά για διαφορετικό λόγο η κάθε μία.
Δεύτερον, η καμπύλη οριακού κόστους (MC) τέμνει την AC στο κατώτατο σημείο της (εάν δεν καταλαβαίνετε γιατί συμβαίνει αυτό, ανατρέξτε στη σχέση μέσου και οριακού μεγέθους παραπάνω).
Η απόφαση της επιχείρησης για το επίπεδο της παραγωγής της
Η μεγιστοποίηση του κέρδους Η υπόθεση που δεχόμαστε είναι ότι η η επιχείρηση προσπαθεί να μεγιστοποιήσει το κέρδος της, με δεδομέ-νες τις συναρτήσεις κόστους και εσόδων της. Το κέρδος (Π | profit) προκύπτει από την αφαίρεση του συνο-λικού κόστους (TC | total cost) από το συνολικό έσοδο (ΤR | total revenue) της επιχείρησης. Δηλαδή Π = TR – TC.
Η απόφαση της επιχείρησης για το επίπεδο της παραγωγής της
Η απόφαση της επιχείρησης για το επίπεδο της παραγωγής της
Μπορούμε να βρούμε το επίπεδο παραγωγής που μεγιστοποιεί το κέρδος της επιχείρησης, είτε δημιουργώ-ντας έναν πίνακα, είτε μεγιστοποιώντας τη συνάρτηση κέρδους της επιχείρησης.
Όπως γνωρίζετε, για να βρούμε το μέγιστο μίας συνάρτησης θα πρέπει η πρώτη παράγωγος της συνάρτησης που εξετάζουμε να είναι μηδέν και η δεύτερη παράγωγος να είναι αρνητική.
Αριθμητικό παράδειγμα
Αριθμητικό παράδειγμα
Αριθμητικό παράδειγμα
Αριθμητικό παράδειγμα
Αριθμητικό παράδειγμα
Αριθμητικό παράδειγμα
Η απόφαση της επιχείρησης για το επίπεδο της παραγωγής της
Η απόφαση της επιχείρησης για το επίπεδο της παραγωγής της
Η απόφαση της επιχείρησης για το επίπεδο της παραγωγής της
Η καμπύλη προσφοράς της επιχείρησης
Η καμπύλη προσφοράς της επιχείρησης