Εκπαιδευτική Κοινότητα Ι arnos.gr 4.5 Η ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ 4.5.1 Τα μεσαιωνικά ελληνικά Η εποχή της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και του μεσαιωνικού ελληνισμού (4ος – 15ος αιώνας) για λόγους μεθοδολογικούς μπορεί να χωριστεί: •
στην πρώιμη περίοδο (4ος – 11ος αιώνας), που καλύπτει την κοινή, προφορική γλώσσα του βυζαντινού ελληνισμού.
•
στην όψιμη περίοδο (12ος – 15ος αιώνας), που καλύπτει τη διαμόρφωση και τις αρχές της νέας ελληνικής γλώσσας κατά τους τελευταίους βυζαντινούς αιώνες. Η ΠΡΩΙΜΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ(4ος – 11ος αιώνας) Σε αυτή την περίοδο επίσημη γλώσσα παρέμενε η λατινική, παρά το γεγονός
ότι η γλώσσα επικοινωνίας στο ανατολικό τμήμα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήταν η ελληνική. Την περίοδο αυτή εισάγονται στη γλώσσα: ✓ λέξεις της διοίκησης, της αυτοκρατορικής εθιμοτυπίας, γενικά της δημόσιας ζωής, όπως κάστρο, παλάτι, τίτλος, σακελλάριος, νοτάριος, κ.λπ. ✓ λέξεις της καθημερινής ζωής, όπως καμάρα, κάγκελο, σκάλα, ταβέρνα, τσεκούρι, κ.λπ. ✓ Ονομασίες στο ημερολόγιο, όπως Ιανουάριος, Μάρτιος, καλαντάρι, κάλαντα, κ.ά. ✓ τοπωνυμίες, π.χ. φόρο = αγορά, μπούργος = συνοικία, κ.λπ. ✓ εκκλησιαστικοί όροι: ράσο, φελόνιον, κ.ά. ✓ πολλές παραγωγικές καταλήξεις, όπως -άτος: μαγιστράτος, -άριος: βικάριος, άλιος: οφφικιάλιος, κ.λπ. Κατά την περίοδο του Ιουστινιανού (527 – 565 μ.Χ.) τα ελληνικά κυριαρχούν στην Ανατολή, αντικαθιστώντας τα λατινικά και η ελληνική γλώσσα εισάγεται στη διοίκηση και στη νομοθεσία. Τρεις αιώνες αργότερα παρατηρείται πλήρης γλωσσικός και πολιτιστικός εξελληνισμός του κράτους. Κύρια χαρακτηριστικά των μεσαιωνικών ελληνικών Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της μεσαιωνικής ελληνικής είναι: ▪
Στη φωνητική
➢ κατά την προφορά το υ και το οι ταυτίζονται πλέον με το ι. Λίγο μετά [87] H Γνώση με τρόπο απλό και κατανοητό! Σολωμού 29 Αθήνα I τηλ: 210 38 22 157 I info@arnos.gr Ι www.arnos.gr