Εκπαιδευτική Κοινότητα Ι arnos.gr ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14: Η ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ (1944-1974) Ποιο είναι το βασικότερο θέμα που απασχολεί τη μεταπολεμική πεζογραφία και ποια είναι τα κοινά χαρακτηριστικά των έργων αυτής της περιόδου; Στο πλαίσιο της μεταπολεμικής πεζογραφίας ένα από τα συνηθέστερα θέματα είναι: o
Τα υποκειμενικά και συλλογικά βιώματα και εμπειρίες από τον πόλεμο, την Κατοχή, την αντίσταση και τον εμφύλιο,
o
Αλλά και ο αντίκτυπος που αυτά είχαν στην αντίληψη της ιστορικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής στη λογοτεχνία αποτυπώθηκαν και τάσεις φυγής ή ενδοσκόπησης. Μετά την απελευθέρωση η ιδεολογική σύγκρουση για την κατάκτηση της εξουσίας οδήγησε στη διατύπωση του αιτήματος συγγραφής μαρτυριών που προέρχονταν από στρατευμένους συγγραφείς σε έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Τα κοινά χαρακτηριστικά των έργων της μεταπολεμικής περιόδου είναι ότι:
✓ Δημοσιεύονται μετά την Κατοχή και τον εμφύλιο ✓ Καταγράφουν με ρεαλιστικό τρόπο την ιστορική πραγματικότητα της εποχής ✓ Οι μαρτυρίες που καταγράφονται έχουν αξιώσεις αυθεντικότητας Η αρχή έγινε το 1946 όταν ο Γιάννης Μπεράτης δημοσιεύει Το πλατύ ποτάμι και Το οδοιπορικό του ’43, που δίνουν το έναυσμα σε νεότερους να δημοσιεύσουν ντοκουμέντα και αφηγήσεις πολεμικών εμπειριών. Ακολούθησαν ο Σωτήρης Πατατζής με τη συλλογή διηγημάτων Ματωμένα χρόνια (1946), ο Δημήτρης Χατζής με το μυθιστόρημα Φωτιά (1946), ο Ρόδης Ρούφος με τη μυθιστορηματική τριλογία Χρονικό μιας σταυροφορίας (1955 – 1958) και ο Ρένος Αποστολίδης με το έργο του Πυραμίδα 67 (1950).
H Γνώση με τρόπο απλό και κατανοητό! Σολωμού 29 Αθήνα I τηλ: 210 38 22 157 I info@arnos.gr Ι www.arnos.gr
1