Perceptie Terra
Als een dierlijk amfibie ligt hij daar enerzijds op het land, anderzijds in het water. Zijn schubben glinsteren in het zonlicht, water druipt van zijn huid. Ik stel me een nacht situatie voor, waarbij de maan de schubben zacht verlicht en het licht door de openingen straalt. Weer hoor ik in de verte de Pondus Gravitas bewegen en nu zie ik Et TerrAqua zich verplaatsen. Langzaam als een roofdier komt het iets omhoog uit zijn veren, om zich voorwaarts te verplaatsen, het lijkt alsof hij wacht met trillende spieren. Eigenlijk durf ik nog niet naar hem toe te lopen, zijn uitstraling weerhoudt me ervan om hem te benaderen. Maar ik weet, als ik eenmaal binnen ben, is alles anders.
133
