Ζακ Πρεβέρ, ΚΥΡΙΑΚΗ
Ανάμεσα απ’ τις νεραντζιές της λεωφόρου Ηρώων
Ένα μαρμάρινο άγαλμα μ’ έχει πάρει απ’ το χέρι
Σήμερα είναι Κυριακή τα σινεμά γεμάτα
Απ’ τα κλαδιά τους τα πουλιά κοιτάζουν τους ανθρώπους
Και τ’ άγαλμα μου δίνει φιλιά μα ουτ’ ένας δε μας βλέπει
Πάρεξ ένα παιδί τυφλό που μας δαχτυλοδείχνει.
Μτφρ.: Θάνος Αθανασίου .
Λίγα λόγια από τον μεταφραστή Θάνο Αθανασίου:
Ο
Πρεβέρ είναι ένας πολύ απλός (αλλά καθόλου απλοϊκός ή ελαφρύς ή επιπόλαιος) ποιητής, με απίστευτη ευφυία και σπιρτάδα στην κάθε του φράση, ανυπότακτος, τρυφερός, με ειρωνικό χαμόγελο, λυρικός, μεπολύ χιούμορ, που χτενίζει κυριολεκτικά κάθε στίχο του, με πάρα πολλά ποιήματά του να βρίθουν από λογοπαίγνια και ιστορικά στοιχεία. Αποτέλεσμα, είναι συχνά δυσκολομετάφραστος ή αδύνατος να μεταφραστεί χωρίς να προδοθεί. Πέραν της λογοτεχνίας, έχει δημιουργήσει και εκατοντάδες κολάζ, σενάρια αθάνατων κινηματογραφικών έργων κλπ. Εγώ, άρχισα να ασχολούμαι μαζί του από τα 20 χρόνια μου, πάνω από τέσσερις δεκαετίες τώρα, είναι ο λογοτεχνικός μου έρωτας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ. ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ, ΒΟΥΚΑΜΒΙΛΙΑ
Στου μπαλκονιού μου τη γωνιά στέκει μονάχη
μια βουκαμβίλια που κακόπαθε κοντά μου
– δώρο ειρωνείας ενός άτυχου έρωτά μου –,
να μείνει εν ζωή, καθ’ έτος, δίνει μάχη.
Εφέτος άργησε τα φύλλα της να βγάλει·
μία ευχή ψιθύρισα να μη μου σβήσει
και μείνω μόνος. Μ’ άντεξε, για να μου ανθίσει
με κάθε φύλλο μια συγκίνηση μεγάλη.
Κλαδιά-προβλήτες, που το βλέμμα μου αράζει, κρατούν σφιχτά τα πέταλά της στ’ αγριοκαίρι
κι όμοια τ’ αγκάθια της νύχια από μαινάδες.
Ώρες κοιτώ το λίκνισμά της στο περβάζι
κι αναπολώ… μα ’κείνη δίχως να το ξέρει στέλνει εκδρομή στα όνειρά μου τις Κυκλάδες.
δημοσιευμένο στο περιοδικό "δίοδος", τχ. 22, Ιούλιος 2022
ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ, ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΠΟΥΛΙΑ
Ενότητα: ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΠΟΥΛΙΑ
ΑΠΟΨΕ
Δεν μ’ αγαπούν τα πουλιά
σπάνε τα τζάμια στα παράθυρα
συντρίμμια γίνεται το ταβάνι
Ζητιανεύω τσουρέκια στον ουρανό
να χορτάσω το πεινασμένο φάντασμα
που δίχως πόδια
παίζει μιαν εξαντλητική φλογέρα
ΟΙ ΑΡΑΧΝΕΣ
Δεν είναι τυχαίο που ζω πίσω από σταυρούς
Τις νύχτες με ξεκουφαίνουν φτερά αγγέλων
Μια μυρωδιά από λιβάνι τα καλοκαίρια φράζει
Αγγίζω καντήλια ηλεκτροφόρα
Μ’ άφωνο πένθος βιβλία συλλέγω
αμάραντα και χαρταετούς
όταν φοβούνται οι αράχνες
να λουφάζουν
Ενότητα: ΟΙ ΠΡΟΝΥΜΦΕΣ
Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Πίστευα πως είμαι μεγάλος όσο η λύπη
κ’ ύστερα μ’ ένα φιλί πεταλούδας
κοιμήθηκα στη χώρα των Χριστουγέννων
Τα δάχτυλά μου γλίστρησαν στη γούνα ενός μαμούθ
πουλιά ντόντο μ’ έφεραν στα παλάτια της τσιχλόφουσκας
Από λαθρεπιβάτης βρέθηκα μηχανοδηγός
Τον Νοστράδαμο δεν υπολογίζω
μήτε φοβάμαι τους Νοσφεράτου πλέον
ενότητα: ΘΛΙΜΜΕΝΗ ΛΕΞΗ
ΑΓΕΡΑ
Γιατί παράσιτα χαρίζεις στη σιωπή;
Δεν βλέπεις;
Στα κούφια χείλη του θανάτου
σε δαίμονες και όρνια σαρκοβόρα
μια εύγλωττη αφωνία επικρατεί
Το πνεύμα μου άσε ήσυχο
να σβήσει στη βεράντα
Να θρέψει το σαράκι το φευγιό της
τι είναι το ροΐ;
το ροΐ είναι δοχείο σε σχήμα κώνου ή κυλινδρικό με μακρύ στόμιο στο πλάι ή εμπρός
και χρησιμεύει για να ρίχνουμε λάδι στο φαγητό
στα παιδικά μου χρόνια το άκουγα σαν ρογί κι έτσι καταχωρήθηκε στη μνήμη
εδώ, το ροΐ έρχεται να παίξει το θέμα, ή τίτλο, ενός δελταρίου λογοτεχνικών κειμένων
που η ίδια έχω κατά καιρούς, ή και στο μέλλον θα…, πληκτρίσει από βιβλία στο
facebook χάριν ενός τύπου επικοινωνίας που μπορεί και να είναι απεύθυνση στον έναν, εκείνον που στέκεται ενίοτε η αιτία σκέψεων, συναισθημάτων, η ανάγκη να μιλήσω
χαλαρά και… σταγόνα τη σταγόνα… όπως το ρογί (ασημίνα λαμπράκου, 2022)
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ και ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ FACEBOOK ΤΗΣ ΑΣΗΜΙΝΑΣ ΛΑΜΠΡΑΚΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 2022 ακολουθήθηκε η μορφοποίηση των συλλογών και περιοδικών από όπου αντιγράφηκαν
ΓΕΝΑΡΗΣ ΤΟΥ 2023
