ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΙΧΟΜΙΡ, Η Πολωνέζα κι ο Αλήτης
Ο ναύαρχος που σε κακοποιούσε
τα μωβ λουλούδια στους δρόμους
που γύρευα το τραγούδι σου
δεμένη μ’ αλυσίδες απ’ την οροφή του κρεβατιού
περίμενες
τη θάλασσα να κόψει τα πόδια σου
και να τα ταξιδέψει σαν καράβι ανήξερο
συγχώρεσες τον ναύαρχο
καταπίνοντας το κακό του κόσμου σαν γάλα, σε κράτησα στο σπίτι αλητεύοντας
για να σου βρω ένα πουλί
ένα λουλούδι
κέρματα
οτιδήποτε χρήσιμο για σένα·
σεργιανώντας για δουλειές
σε σκεφτόμουν παραξενεμένος
που το βλέφαρο του κόσμου κλείνοντας
χώρεσε την ψυχή σου, αγανακτώντας κρυφά για την άγνοιά σου\κλωτσώντας σκουπίδια καπνίζοντας
κλωτσώντας και καπνίζοντας
απαριθμούσα μπερδεμένος
τ’ άστρα των μαθηματικών σου.
Παραμένεις μια παραφωνία της μουσικής
κι η σκέψη σου
συνεχίζει σαν λαμπερή ευθεία στη νύχτα
σώζοντας
την ερώτηση όλων μας.
λογοτεχνικό περιοδικό ΧΕΛΩΝΟΓΛΥΦΙΚΑ
τεύχος μηδέν 2022
ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΜΠΟΓΛΗΣ, Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΩΣ ΓΙΝΟΜΕΝΟ
Κι ο ήλιος, αφέντης να λιμπίζεται τα παιδιά του.
Τόση δίψα, τόσο κουράγιο, τόση καρτερία για λίγες
άσαρκες ελιές, για ένα καντήλι αναμμένο. Τόση πίστη
πείσμα· το πείσμα της πέτρας. Του θεού, και η πέτρα, και η σιωπή κι ο άνεμος φορτωμένος λόγια κρυφά, λόγια από χώμα.
Και τώρα εμείς εφτάσαμε πλέον στον άυλο κόσμο
του μέλλοντος. Αγαπητικοί νεωτερικών θαυμάτων. Αγοραστές μνήμης, νωχέλειας, συνθηκολόγησης. Μνηστήρες επιδομάτων. Νυμφίοι προκάτ. Μικροθεοί να φανερώνουν την αδυναμία του θεϊκού.
Για λίγη γη ξόδεψαν τη ζωή τους οι κύκλωπες. Έβαλε πλάτη κι ο Θεός. Τώρα δα τα φυλλώματα απ’ τον κάτω κόσμο κρατιόμαστε με ό,τι μπορούμε· όπως μπορούμε. Ο πάνω κόσμος δεν έχει μπέσα, ή μήπως εδώ Ακριβώς ξαναγεννιέμαι άγνωστος τόπος;
Συλλογή: Παραμύθια ανεβάζω
Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, ΧΩΡΟΣ
Γυναίκα του φθινοπώρου· δε-
ντρο, άντρα! Πως κραυγάζετε την απόλαυση του ζειν, στο γαλάζιο που υψώ-
νεται με το πρώτο κρύο! Θέλουν να υψωθούν πιότερο, μέχρι το τελευταίο
αυτού του γαλάζιου που είναι πιο καθαρό, από ασύγκριτη γυμνότητα γαλάζια.
Γυμνότητα πλήρης και βαθειά του φθινοπώρου, όπου η ψυχή και το σώμα
φαίνεται καλύτερα πως δεν είναι παρά ένα.
Μτφρ.: Βασίλης Λαλιώτης
τι είναι το ροΐ;
το ροΐ είναι δοχείο σε σχήμα κώνου ή κυλινδρικό με μακρύ στόμιο στο πλάι ή εμπρός
και χρησιμεύει για να ρίχνουμε λάδι στο φαγητό
στα παιδικά μου χρόνια το άκουγα σαν ρογί κι έτσι καταχωρήθηκε στη μνήμη
εδώ, το ροΐ έρχεται να παίξει το θέμα, ή τίτλο, ενός δελταρίου λογοτεχνικών κειμένων
που η ίδια έχω κατά καιρούς, ή και στο μέλλον θα…, πληκτρίσει από βιβλία στο facebook χάριν ενός τύπου επικοινωνίας που μπορεί και να είναι απεύθυνση στον έναν, εκείνον που στέκεται ενίοτε η αιτία σκέψεων, συναισθημάτων, η ανάγκη να μιλήσω
χαλαρά και… σταγόνα τη σταγόνα… όπως το ρογί (ασημίνα λαμπράκου, 2022)
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ και ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ FACEBOOK ΤΗΣ ΑΣΗΜΙΝΑΣ ΛΑΜΠΡΑΚΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 2022 ακολουθήθηκε η μορφοποίηση των συλλογών και περιοδικών από όπου αντιγράφηκαν
ΓΕΝΑΡΗΣ ΤΟΥ 2023
