Yarabbi

Ümit Aras Dağlı

Yarabbi, Koynumda yaş Avuçlarımda yara kabukları biriktirdim. Savurduğun kuyuna aşığım, amenna Ama umut; Bu çağın Âdem’inden Bu çağın Havva’sından umut, Bir küfür gibi geliyor bana. Senin yarattığına zulüm yazar mı kitabında? Ali’yi sırtından vuranlarla bir mi benim imanım? Boynumun büküldüğü o sofralarda kim doydu, Kim andı seni tok karnıyla? Biz andık seni sancıyan karnımızın uğultusuyla. Yarattığına kıymayı bilirim elbet; Bilirim bir beşer kalbi deşmeyi Ve bilirim dişimle et kesmeyi. Ama böyle inanmadım ben rahmetine.

Yarabbi! Ya tez vakit görkeminde dindir Payıma düşen soluğu, Ya kuyuma taş yağdır o ebabillerinle. Sabrımın sınırında merhametimi Vurdular bilesin, İçimdeki Yusuf ’a kıyıyorlar duyasın.