BAZ Magazine 37 – Najaar 2023 by Nina van Dijk

Het magazine van Cursuscentrum Dierverzorging

NAJAAR 2023 | Jaargang 16 | Editie 37

MAGA ZINE

TOM CLAASSEN

Narges Mohammadi

Tirzo Martha “Verrijking stopt verveling.”

Zhang Dali. Body and Soul – 18 maart t/m 25 juni 2017, Grote Zaal |

Vytautas Kumža, Hands up, 2022

24 SEP 10 DEC

ECHO FOTOGRAFIE EN INSTALLATIES VAN

VYTAUTAS KUMŽA

coda-apeldoorn.nl/kumza

NAJAAR 2023 | Jaargang 16 | Editie 37

Editorial dit keer niet geschreven door directeur Brigitte Bloksma die herstellende is van een onfortuinlijke val, maar door Dick van Broekhuizen

Tom Claassen en het belang van het model over de tentoonstelling in de Grote Zaal door Joost Bergman

Een beeldcolumn van Jiska de Waard

Fonteinen in Studio aan Zee over Tirzo Martha

Narges Mohammadi, het belang van persoonlijke ervaringen over de winnaar van het Stokroos Sculptuur Stipendium

Tajiri, destructief & poëtisch door Dick van Broekhuizen

Verteerwezens in de Zeezaal en het Kabinet Marjan Overdijk interviewt Karin Arink

Vier koppen van Assman over werk dat te zien is in onze bibliotheek

Gezicht van een tijdperk Jadwiga Pol-Tyszkiewicz over de penningen van Geer Steyn

Cultuur voor de toekomst over de geefkringen van het museum

Twijfel een column door Marjan Overdijk

Randprogrammering

Colofon

Cover: Tom Claassen in museum Beelden aan Zee

Van Barije tot stootblok

e dieren zijn weer terug in de Grote Zaal van het museum, sinds de tentoonstelling Van Barye tot Bugatti. Les Animaliers in 2011. Nu tonen we werk van Tom Claassen. De contouren van zijn dierbeelden lijken zacht, maar aan een algemene indruk van abstractie valt niet te ontkomen. Het lijkt alsof we elk dier van veraf bekijken, zoals met dieren in het wild. Alleen onze huisdieren staan dichtbij. We houden van onze poezen en katten, maar we komen nooit achter hun geheimen. Zoals de dieren, spreken de beelden ook niet terug, daar zullen we onze Dick van Broekhuizen eigen geest voor moeten inzetten. Achteloos bestrooit de kunstenaar ons met stof tot nadenken, in de vorm van grote massieve beelden. Als mensbeeldhouwer zoekt Claassen de grenzen nog meer op. De mensfiguren zijn gemaakt van ‘gevonden’ materialen. En omdat we in Scheveningen zijn, zijn de materialen allemaal met de zee verbonden, bijvoorbeeld boeien en stootblokken. Die standbeelden maken een sterk verweerde indruk. Dat geeft de objecten leven, maar verwijst ook naar ideeën van teloorgang. Niets is voor eeuwig, ook al streeft de mens daarnaar in zijn beelden. Tegelijkertijd met Tom Claassen start een nieuw project in de Studio aan Zee, het laatste in dit experimentele educatieproject. Tirzo Martha, in het museum uitvoerig getoond in de winter van 2017-’18, bouwt zijn sociale sculptuur, tezamen met vrijwilligers, op in de Studio. Net als Claassen stapelt en monteert hij objecten en materialen, soms zelfs meegebrachte spullen van zijn medewerkers en workshopdeelnemers. Zo ontstaat schijnbaar toevallig een beeld, dat echter strak geregisseerd is door de kunstenaar. Martha kreeg de eervolle opdracht om een beeld te maken voor de nieuwbouw van de Eerste Kamer. Niet voor niets, want de processen van het democratisch proces lijken op de groepsprocessen waarmee Martha zijn beelden vormgeeft. In het Kabinet is een indrukwekkende installatie van Narges Mohammadi, winnares van het Charlotte van Pallandtprijs-Stokroos Stipendium, te zien. Zij maakte objecten van papier-maché. Kijk naar die objecten, kijk naar de zee, en laat het zeewater tot u spreken, met in het achterhoofd de andere beelden in het museum. Denk aan de levensreddende stootblokken en zinkende sloepen, denk aan natuurgeweld en natuurgenot, en onze levenskracht en verantwoordelijkheid als groepsdieren en als individuen. Dick van Broekhuizen, hoofd collecties en onderzoek

Zhang Dali. Body and Soul – 18 maart t/m 25 juni 2017, Grote Editorial Zaal |

Tom Claassen in museum Beelden aan Zee

Tom Claassen en het belang van het model Zo’n model, bijvoorbeeld gemaakt van tandartsgips, wrijft hij op met een katoenen doek zodat het wat gaat glimmen, met een beetje schoensmeer oogt het dan bijna als klassiek brons

ls liefhebber van het werk van Tom Claassen kwam ik in mijn woonplaats Amsterdam de afgelopen decennia niets te kort. In deze gemeente staat een vijftal werken in de openbare ruimte opgesteld. De Sitting Men op Schiphol natuurlijk, maar ook een hond bij de ABN Amro op de Zuidas en een bronzen fantasievogel De Hark (Batik2) aan een gevel in de Indische buurt. Nog een hond bevindt zich op het Hoofddorpplein na jarenlang achter het Centraal Station mijmerend over het IJ uitgekeken te hebben. En tot slot is er dat geweldige met het in- en uitstromende sluiswater meedeinende Nijlpaard in IJburg. Dat op en neer dobberen is een absolute vondst wat mij betreft. Galerie Fons Welters tenslotte, waar Claassen al jaren mee samenwerkt, is bovendien op luttele minuten fietsafstand, waardoor ik geregeld zijn werk ook in een heuse white cube kan bewonderen.

Eigen collectie Hoewel het aan museale belangstelling bepaald niet ontbreekt lag een tentoonstelling in museum Beelden aan Zee toch voor de hand. Het museum heeft al drie sculpturen van hem in de collectie: Houten man (2000), Zonder titel (Spinoza’s kapsel) uit 1997 en Zonder titel (Benen) uit 1992. Een voorstel voor een solotentoonstelling van zijn werk in de Grote Zaal kwam jaren geleden al ter sprake en krijgt nu eindelijk zijn beslag.

Modellen Tijdens de voorbereidende bezoeken aan Claassens atelier zag ik voor het eerst de modellen die hij maakt om opdrachtgevers te overtuigen. Mooie, kleine sculpturen die een goede indruk geven van de uiteindelijke maatvoering. Eigenlijk zijn ze een soort combi van showmodellen en gebruiksvoorwerpen. Ze zijn nog onderhevig aan kleine veranderingen alvorens ze vergroot worden Tom Claassen, Jo (Standing Rabbit), 2020, polished bronze, 72.2 x 29 x 28 cm

Atelier van Tom Claassen

uitgevoerd. Prototypes dus, die een even grote diversiteit aan materialen kennen als de uiteindelijke sculpturen. In Breda staan er talloze verspreid door zijn atelier: in stellingkasten, op zijn bureau en in de binnentuin tot in de vensterbanken op de gang

bijeenkomsten altijd een schaalmodel dat hij kan tonen, desnoods op een omgekeerde prullenbak op tafel om de leden van de commissie de juiste ooghoogte te bieden. Vaak neemt hij nog extra tekeningen of een fotomontage mee om een impressie

van het oude schoolgebouw, waar hij dagelijks aan zijn sculpturen werkt. Bij opdrachten voor een sculptuur in de openbare ruimte wordt over het algemeen meerdere kunstenaars gevraagd een ontwerp te leveren en te presenteren. Een commissie bepaalt vervolgens welk plan de voorkeur heeft. Claassen maakt voor dergelijke

van de sculptuur in situ te geven. Hij gaat daar zeer secuur mee om en besteedt veel aandacht aan het maken van zo’n model. Hoe meer informatie hij kan verstrekken, hoe overtuigender zijn pleidooi.

Klei Zo’n model, bijvoorbeeld gemaakt van tandartsgips, wrijft hij op met een katoenen doek zodat het wat gaat glimmen, met een beetje schoensmeer oogt het dan bijna als klassiek brons. Wat ‘Van Dyck’ bruine Talensverf op glad keramiek geeft opgepoetst een vergelijkbaar effect. Het mengen van metaalpoeders door kunsthars resulteert na wat licht opschuren in een realistisch ogende, metallieke huid. Zo

ontstaan modellen waar de kunstenaar zelf erg trots op is. Meestal begint Claassen tegenwoordig met het maken van een model in klei. Vroeger begon hij met piepschuim, was, hout en een enkele keer zelfs marmer. Het gebruikte materiaal bepaalt in grote mate de stijl van de sculptuur. Zo ontstond het model voor (Zonder titel) Paard op plein uit 1996 geheel in klei. De inzendingsperiode was kort waardoor er geen tijd was om het materiaal goed leerhard te laten worden tijdens het kleien. Het model werd vanuit de benen geleidelijk opgebouwd en de delen aan de bovenzijde naar elkaar toe gekleid. Omdat de te natte klei ongewenst vervormde ontstond vanzelf een bolle, dikke vorm die in de uiteindelijke gietijzeren versie in Utrecht bewaard bleef. Tegenwoordig begint hij een model als draadfiguur dat hij vervolgens met klei bekleedt totdat hij de juiste vorm te pakken heeft. Sinds kort onderzoekt hij hoe hij het ijzerdraad zelf tot

In Breda staan er talloze verspreid door zijn atelier: in stellingkasten, op zijn bureau en in de binnentuin tot in de vensterbanken op de gang van het oude schoolgebouw, waar hij dagelijks aan zijn sculpturen werkt

Konijn op het duin in Scheveningen

vormen kan lassen. Dat verschaft hem de mogelijkheid om dunnere vormen te maken die met klei niet mogelijk zijn. Zijn modellen laat hij tegenwoordig inscannen, waardoor een 3d computermodel ontstaat die hij naar de producent kan sturen waarmee heel gemakkelijk berekeningen met betrekking tot grootte, gewicht, de benodigde hoeveelheid brons en dus de prijs bepaald kunnen worden.

Tom Claassen bij een concept voor een van zijn sculpturen

Piepschuim In het begin van zijn carrière maakte Claassen graag gebruik van het grofste en zachtste soort piepschuim om vormen mee te maken. Hij gebruikte het bij beelden die 1:1 werden uitgevoerd, zoals bij Zonder Titel (kwijlende hond) uit 1996 in Tilburg en soms op schaal, zoals het Zittend Konijn uit 1999 dat naast de ingang van de Nederlandse postkantoren B.V. in Utrecht valt te bewonderen en zijn bekende Olifanten in Almere. Het voordeel van dit goed te bewerken materiaal is dat hij de vorm eenvoudig moet houden, geen details, wel curves. Zo wordt hij volgens eigen zeggen als vanzelf gedwongen zich te concentreren op de hoofdvorm. Na in zijn jonge jaren een aantal vergrotingen zelf uitgevoerd te hebben kiest Claassen er sindsdien voor om de vergroting

van zijn modellen uit te besteden. Als een kunstenaar dat zelf gaat doen, zo zegt hij, kan die de verleiding meestal niet weerstaan om er toch iets aan te veranderen. En dat belemmert het proces. In Nederland laat hij dat doen dicht bij huis, maar ook in China waar Claassen o.a. zijn Oryxen, Mol en Valk liet produceren. Bij een tussentijdse visuele update, ziet hij ook op grote afstand vaak feilloos wat er nog aan moet gebeuren, ‘dat been moet wat schuiner, de rug iets holler.’

Satéprikkers Om een goed beeld van de inrichting van de tentoonstelling in Beelden aan Zee te krijgen, maakte de kunstenaar een aantal modellen van de Palletmannen en de monumentale ‘Gulliver’ figuur. Van houtjes en lijm maakte hij

Tom Claassen in zijn atelier bij een werk van mini-pallets

| Tom Claassen. 10 november 2023 t/m 1 april 2024

Blokkie, 2020, brons

in de juiste verhouding kleine pallets na die hij met behulp van satéprikkers tot mannetjes in elkaar kon zetten. Deze konden samen met blokjes hout die de andere werken voorstelden op een uitvergrote plattegrond worden geplaatst en eindeloos heen en weer worden geschoven, tot alles de juiste plaats had. Claassen laat als het om presentatie gaat weinig aan het toeval over. Vandaar dat hij veel waarde hecht aan een goed ogend model dat anderen weet te overtuigen. Al reageert hij tegelijkertijd ook tamelijk nuchter wanneer zijn ontwerp weer eens buiten de prijzen valt ‘Als je het dan niet wordt, dan houd je er in ieder geval een mooi model aan over.’ Joost Bergman, conservator Beelden aan Zee

Tom Claassen

Beeldcolumn Jiska de Waard |

Den Haag

DE ONBEKENDE ESCHER

Zutphen

01.10.2023 - 07.01.2024

GORDEL VAN PAPIER 22.09.2023- 25.02.2024

steen

Maanweg 68 2516AA Den Haag

klei

Tel: 070-3060655 info@beeldhouwwinkel.nl

gips

De Stoven 9

siliconen

7206AZ Zutphen dinsdag t/m zaterdag van 10.00 tot 17.00 uur

hout

machines werkplaatsinrichting en heel veel gereedschap

| Zhang Dali. Body and Soul – 18 maart t/m 25 juni 2017, Grote Zaal

Huis van het boek organiseert t/m 25 februari de tentoonstelling ‘Gordel van papier’ over de opkomst van het gedrukte boek in Indonesië. Met o.a. Javaanse letterproeven, koloniale schoolboeken, uitgeversreclamemateriaal en ook drukwerk dat laat zien hoe het verlangen naar een vrij Indonesië allang voor de Indonesische revolutie in drukwerk gevangen werd. HUISVANHETBOEK.NL OPEN: DI T/M ZO 11.00 - 17.00 UUR LOCATIE: PRINSESSEGRACHT 30, DEN HAAG

Imam Supardi, Bung Karno sebagai Kokrosono, Pustaka Nasional Surabaia, c. 1948.

In deze kleine tentoonstelling zie je werk dat M.C. Escher in opdracht maakte. Een deel hiervan, waaronder originele tekeningen, was nog niet eerder voor het grote publiek te zien. Het zijn, vaak opvallend kleurige, boekillustraties, programmaboekjes, ex librissen, postzegels en bankbiljetten.

Een van de topstukken uit de collectie is Regelmatige vlakverdeling, die Escher in 1958 maakte voor Stichting De Roos.

FONTEINE IN STUDIO AAN ZEE No Excuses! was de titel van de tentoonstelling van Tirzo Martha die in het museum te zien was in 2017-’18. Getoond werd een grote verzameling van Martha’s kunstwerken, driedimensionale schilderijen. Parallel aan de tentoonstelling werd een groep mensen aan het werk gezet, om samen met de kunstenaar een Monument van Samen te maken. Dat typeert Martha’s manier van werken: hij is de tegenpool van de kunstenaar die eenzaam, in het atelier, de geniale gedachten zomaar tegen het ruwe doek kwakt. Fonteinen In november begroeten we Martha weer in het museum, nu voor een project in de Studio aan Zee. Al eerder waren Johan Tahon en AnneMarie van Sprang actief in de Studio. Martha maakt in dit project zijn naam als social sculptor weer helemaal waar. De kunstenaar vertelt over de doelstellingen van zijn project: ’Voor Studio aan Zee ga ik twee sculpturen maken die Tirzo Martha (1965)

| Henry Moore. Vorm en Materiaal – 7 april - 22 oktober 2023

tegelijkertijd fonteinen zijn. Het komt voort uit mijn droom, opgegroeid in het overwegend droge klimaat van Curaçao om ooit nog eens een grote fontein te maken in het landschap van het eiland. De aanwezigheid van water, al is het niet in grote overvloed, is voor mij ook een belangrijke component in deze twee sculpturen. Als gevolg van schaarste ga je zuinig om met het water dat je tot je beschikking hebt.’

Materialen In het zicht van de zee werken aan twee fonteinbeelden is een bijzonder project. Het water vormt immers een belangrijk thema in Beelden aan Zee en de reflectie van begrippen als water, vloeibaarheid en het onvaste in een fonteinbeeld moet wel leiden tot een bijzondere vormgeving. Tegelijkertijd bestaat er een grote traditie van fonteinen, vooral in groots aangelegde tuinen zoals in Versailles. Martha: ’Als er gewerkt wordt aan zo’n sculptuur zullen er in de Studio in het begin alleen de materialen en de basis-structuren voor de beelden te zien zijn. De materialen zijn o.a. autobanden, monobloc-stoelen, duct tape, spanbanden, tie-wraps, betonnen tuinbeelden.’ Maar later zal het publiek steeds meer te zien krijgen van het doorwerkte, groeiende beeld. ‘Als je met meerdere mensen aan een beeld werkt, verloopt het werkproces net zoals bij mijn andere projecten. Ik zal samen met

een groep mensen uit de samenleving de beelden maken. Ik zal hun mijn idee vertellen en aan de hand daarvan kunnen zij hun eigen draai en interpretaties geven. Hun verschillende achtergronden en kijk op kunst zal zorgen voor, qua beeldtaal, originele beelden. Dus de beelden krijgen hun uiteindelijke vorm in samenspraak met alle medewerkers gedurende het maakproces. Zoals hierboven genoemd zullen allerlei materialen, voorwerpen en technieken te pas komen voor het maken van deze twee sculpturen.’

Fontein des levens En op die manier is Tirzo Martha in staat om een beeld te maken, dat wordt gedragen door de samenleving, dat de verhalen van de mensen in zich draagt en dat een uiting is van meer dan alleen de particuliere opvattingen van één kunstenaar. Het is een beeld van ons allemaal. Welke titel zou dit beeld krijgen? Ik hoop: De Fontein van Ieders Leven. Dick van Broekhuizen, hoofd collecties en onderzoek

Tirzo Martha (1965), Represent, 2020, diverse materialen, aankoop 2020

N ‘Ik zal hun mijn idee vertellen en aan de hand daarvan kunnen zij hun eigen draai en interpretaties geven. Hun verschillende achtergronden en kijk op kunst zal zorgen voor, qua beeldtaal, originele beelden’ Studio aan Zee vanaf 10 november 2023 |

Voor dat project werkte ze, net als haar moeder, een tijd lang als invalkracht in de thuiszorg en hield daarvan een confronterend en soms schrijnend logboek bij

Narges

Het belang van

p haar website zegt Narges Mohammadi (1993) dat haar artistieke praktijk voortkomt ‘uit een positie van tussenruimte - een ruimte ingebed in gescheiden culturele geschiedenissen. Ik maak werken die lang verloren herinneringen belichamen, die ik vertaal in meeslepende installaties en sculpturen. Mijn werken, vaak in eenvoudige, toegankelijke materialen, worden gekenmerkt door een spel met geuren, kleuren, symbolen en de gewoonten van verschillende culturele erfenissen.’

Passing Traces Mohammadi was nog jong toen ze met haar ouders en broers Afghanistan ontvluchtte. Net als veel families die noodgedwongen naar Nederland verhuizen verbleven ze in de daaropvolgende jaren in verschillende azc’s in Friesland. Mohammadi studeerde Moderne- en Hedendaagse Kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Utrecht en voltooide haar opleiding aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten Den Haag. Met haar eindexamenwerk Passing Traces maakte ze direct veel indruk. Het bestond uit twee tegenover elkaar geplaatste wanden, volledig bepleisterd met ‘halva’, een soort deeg dat in de Perzische cultuur wordt gegeten bij begrafenissen, waarin ze vormen had uitgespaard van verschillende voorwerpen zoals een bed, een lamp en een tafel, als liefdevolle herinnering aan een voorbij leven. In opdracht van het UMC Amsterdam maakte ze in het coronajaar 2021 een uit zeep gehouwen rolkoffer: Schoon Verlangen waarin Narges Mohammadi op het strand

| Interview Zhang Dali. met Body Karel anddeSoul Rooij – 18 maart t/m 25 juni 2017, Grote Zaal

arges Mohammadi persoonlijke ervaringen ze vernuftig actuele aspecten als mobiliteit en hygiëne binnen één sculptuur wist te vangen. Ook dat leverde haar lovende recensies op.

Stokroos Het is dan ook niet verwonderlijk dat Mohammadi in 2022 het Stokroos Sculptuur Stipendium werd toegekend, een prijs voor jong talent die bovendien dat jaar werd gecombineerd met de tweejaarlijks uitgereikte Charlotte van Pallandt prijs. Normaal gesproken vindt de presentatie van de winnaar datzelfde jaar plaats in het Kabinet van museum Beelden aan Zee, maar de kunstenares was in die periode druk bezig met de voorbereiding van een tentoonstelling waardoor haar presentatie in BAZ noodgedwongen naar het najaar van 2023 werd geschoven. Het Stedelijk Museum Schiedam had haar namelijk gevraagd om een nieuw werk te maken. Dat resulteerde in de indrukwekkende installatie Onzichtbare handen. Een ode aan de thuiszorghulp, een uit dunne metalen ribben opgebouwd interieur waarin alle huiselijke voorwerpen gemaakt waren van gum, een materiaal dat Mohammadi associeert met het uitwissen van het ongewenste. Het is een eerbetoon aan alle, veelal anoniem werkende Schiedamse hulpverleners en andere onmisbare personen met helpende handen. Voor dat project werkte ze, net als haar moeder, een tijd lang als invalkracht in de thuiszorg en hield daarvan een confronterend en soms schrijnend logboek bij.

na zijn dood werden de bezoeken aan zijn graf steeds spaarzamer waarna ze de route volledig vergat. In de lichte ruimte met gotische ramen plaatste ze een metershoge constructie in de vorm van een ui, veroorzaker van tranen en symbool van haar zoektocht, om laag voor laag haar eigen verdriet te verkennen. In het stalen geraamte plaatste ze amberkleurige panelen gemaakt van suikerglas want, ‘dierbare overledenen leven immers voort in zoetgekleurde herinneringen’. Het werk gaat niet alleen over persoonlijk verlies, rouw en herinneringen, maar vraagt ook aandacht voor het maatschappelijke debat rondom grafrecht en de behoefte aan meer islamitische begraafplaatsen in Nederland.

Strandspeelgoed De kust en het strand zijn een beladen plek voor Narges Mohammadi. Ze associeert die met de vlucht uit haar eigen vaderland en verbindt

ze met de sociale problematiek rond de vluchtelingen die met gevaar voor eigen leven in kleine bootjes Europa proberen te bereiken. Voor haar presentatie in het Kabinet in Beelden aan Zee koos ze voor een installatie opgebouwd uit verschillende soorten strandspeelgoed gemaakt van papier-maché, een voor beeldhouwers bijzonder incourant materiaal. Ze benadrukt met dit werk ondermeer de beperkingen van ontheemding en hoe dit een zorgeloze, speelse kindertijd onmogelijk maakt. Zo maakt Mohammadi in haar werk veelvuldig gebruik van persoonlijke ervaringen en geschiedenissen als vertrekpunt en koppelt die aan allerlei actuele, maatschappelijke- en sociale kwesties. Al haar werk is dan ook minstens zo gelaagd als de sculptuur die ze in Hoorn presenteerde. Joost Bergman, conservator Beelden aan Zee

Zoetgekleurde herinneringen Als artist in residence maakte ze in 2023 in de Maria Kapel te Hoorn de installatie In de schaduw van de zon waarin ze als het ware de weg terugzocht naar het islamitische graf van haar vader in die stad. Door haar verhuizing

Strandspeelgoed, werk van Narges Mohammadi in haar atelier

Kabinet, 10 november 2023 t/m 28 januari 2024 |

Jaap Hartman

Natura Artis Magistra

Auke de Vries Gast in het atelier van André Volten 12.11.23 t/m 14.04.24

Jaap Hartman Natura Artis Magistra Georganiseerd door Stichting André Volten en mede mogelijk gemaakt door:

Vanaf medio december verkrijgbaar. Prijs € 19,95 excl. verzendkosten

Foto:

Piet G

ispen

In luxe cassette met bronzen penning € 250,Atelier Volten Asterdwarsweg 10, Amsterdam zaterdag en zondag 13.00 - 17.00 uur www.ateliervolten.nl

Kinderen van de Haagse School spelen werken overleven

16.12.23—20.05.24

| Zhang Dali. Body and Soul – 18 maart t/m 25 juni 2017, Grote Zaal

Telefonisch 0653700183 Email myronbv@ziggo.nl ISBN 9789072188205

Zhang Dali. Body and Soul – 18 maart t/m 25 juni 2017, Grote Zaal |

Japan

Tajiri, destructief & poëtisch

linkerfoto: Shinkichi Tajiri (1923-2009), BRM, 1967, brons, aankoop 1974 rechterfoto: Shinkichi Tajiri (1923-2009), Obiit, 1961, brons, aankoop 1981

Het is dit jaar honderd jaar geleden dat Shinkichi Tajiri (Los Angeles, 1923-2009) werd geboren. Dit feit is aanleiding om ter ere van deze kunstenaar vier beelden uit onze eigen collectie te tonen in de nissen van de gangen die naar het Kabinet leiden.

| In de gangnissen vanaf 10 november 2023

Tajiri is een unieke figuur: hij is een Japanner van Amerikaanse komaf, die voor het eerst in Europa kwam als soldaat in de Tweede Wereldoorlog. Hij studeerde in Parijs en kwam uiteindelijk in het Limburgse Baarlo terecht, waar hij zijn thuis vond. Zijn mentaliteit lijkt op Japanse leest geschoeid, maar bij een bezoek aan Japan herkende Tajiri zijn eigen identiteit niet terug in het land van zijn vader en moeder.

Eigenzinnig Tajiri maakte deel uit van belangrijke kunstenaarsgroepen en ontwikkelingen in de kunstwereld, maar zijn eigen artistieke stem was zo nodig nog belangrijker en eigenzinniger dan die van CoBrA of De Nieuwe Ploeg. Hij lijkt een teruggetrokken bestaan te hebben geleefd op het Limburgse platteland, maar was 20 jaar lang docent aan de Hochschule der Künste in Berlijn. Ook exposeerde hij op verschillende Dokumenta’s in Kassel. Zijn leven lang was hij gefascineerd door Japanse thema’s als de zenen shogunmentaliteit, maar hij is ook gevormd door zijn Amerikaanse achtergrond.

Monumentale knopen Zijn beeldhouwkunst kenmerkt zich door een paar thema’s. Bekend zijn de knopenbeelden, vaak in de vorm van metalen buizen die zijn gevormd tot een knoop. Ideeën als verbinding, maar ook verwarring komen tot uiting in die knoop. Een mooi gelegde, monumentale knoop op de borst maakt onderdeel uit van het Japanse Shogun-borstkuras. Tajiri is eveneens bezig met de machine-esthetiek, en vermengt die vaak met het menselijk lichaam. Hier komt ook de vechters- en soldatenmentaliteit van zijn Shogun-vader en van hemzelf naar voren, maar tevens het grote belang van de machine, waarmee de mens grote vooruitgang kan boeken, met het gevaar dat dat de ander kapotmaakt. Hierbij hoort onder meer de auto-esthetiek, een zeer Amerikaans thema.

Zijn leven lang was hij gefascineerd door Japanse thema’s als de zenen shogunmentaliteit, maar hij is ook gevormd door zijn Amerikaanse achtergrond Een paar sierlijk gevormde uitlaten vormen het beeld BRM (klinkt als een grommende motor).

Strafkolonie

Shinkichi Tajiri (1923-2009), Guerrier, 1949/1982, brons, aankoop 1983

De strafkolonie (Penal Colony) is een topstuk uit de collectie van het museum, omdat het beeld zo veelzijdig is. Het beeld lijkt bij een eerste beschouwing een geometrische abstractie, maar vanuit een volgend perspectief lijkt het een dier. De scherpe punten doen denken aan het prikkeldraad dat het strafkamp omringt. Het beeld lijkt een organische vorm, maar het gewelddadige thema is zeer menselijk. Het beeld lijkt een armatuur, een geraamte, wat ook verwijst naar de slechte omstandigheden in een strafgevangenis. Obiit, een beeld dat is gegoten in een procédé dat Tajiri zelf heeft ontwikkeld, heeft ook die stekelige, korrelige huid. De huid van het beeld lijkt verbrand, vol blazen en punten. De abstracte vormen zijn suggestief genoeg om een gevoel van spanning en horror over te brengen.

Koans Het is niet zo dat Tajiri in zijn kunst alleen maar kon spreken over geweld en destructie. Hij heeft poëtische reliëfs gemaakt, zogenaamde Koans, van zelfgeschept papier, waarin een knoop verwerkt zit gecombineerd met een Zen-paradox. Tajiri was een veelzijdig kunstenaar, met een bijzondere levensgeschiedenis, die het waard is om te eren met een fijnzinnige presentatie van de sculpturen uit onze collectie. Dick van Broekhuizen, hoofd collecties en onderzoek

n het vroege voorjaar van 2024 zal er in het Kabinet en de Zeezaal van Beelden aan Zee werk te zien zijn van Karin Arink (Delft, 1967). De aanleiding voor deze solotentoonstelling is het feit dat Arink de Per Abramsen sCULpTUUR prijs heeft ontvangen. Per Abramsen was een Nederlandse beeldhouwer die leefde van 1941 tot 2018. Zijn weduwe Berry Koedam heeft, in navolging van zijn wens, in 2020 een stichting in het leven geroepen die de prijs om het jaar schenkt aan een kunstenaar die ruimtelijk werkt.

Prix de Rome Karin Arink studeerde in 1990 af aan de Willem de Kooning Academie; tien jaar later werd zij daar docent. ‘En dat doe ik inmiddels alweer 25 jaar; al moet ik zeggen dat er veel is veranderd. Tegenwoordig zijn de diverse vakken afgeschaft en ben je minder leraar en meer begeleider.’ In 1992 won ze de Prix de Rome voor beeldhouwkunst. ‘Volgens het juryrapport was ik toen een van de weinige kunstenaars die met het lichaam werkte. En daardoor viel ik op.’ In die tijd was de dominante stroming, ook op de academie, abstract. ‘Ik koos een andere richting en was veel bezig met lichaam en taal. Ik borduurde bijvoorbeeld teksten op textiel. Maar ik realiseerde me dat woorden vaak te ambigu waren en daardoor onbedoeld konden kwetsen. Met beeld gebeurt dat minder.’

Roman

VerteerWezen 3 (reclining black), 2017, stoel, aluminum modeling mesh, papier-maché

| Kabinet en Zeezaal, Karin Arink Hollow Grounds, vanaf februari 2024

Hoewel Arink werd geboren in Delft, bracht zij haar eerste levensjaren door in Amerika. ‘Engels is voor mij de taal van mijn jongste jaren en van de ander, en de taal waarin ik mij uit als ik boeken schrijf,’ vertelt Karin. Helemaal tevreden over haar roman, genre speculatieve fictie, is ze nog niet: ‘Het idee van een object dat alle kennis en energie controleert en dan een lichaam overneemt is wel goed, maar de tekst moet misschien ingekort worden.’

Verteerwezens in de Zeezaal en het Kabinet Circle of Life

Verteerwezens

Terug naar het beeld. Het lichaam heeft voor Arink een speciale betekenis. ‘Een lichaam kan innerlijke ervaring verbergen of juist blootgeven. Het speelt een grote rol bij de ontmoeting met de ander. En ik realiseer me, sinds ikzelf moeder ben, dat het lichaam ook kan dienen als plek voor een ander.’ In 2020 werd in de tentoonstelling Circle of Life in Beelden aan Zee het beeld Zusjes tentoongesteld. Het beeld is gevormd uit lappen van klei die zo gevouwen zijn dat er twee figuren ontstaan die in de foetushouding liggen. Zijn het groot uitgevallen baby’s? Of gerimpelde demente bejaarden? Duidelijk is in ieder geval dat ook het beeld hier niet eenduidig is en dat de reactie van de toeschouwer op het werk van Arink kan variëren van afschuw tot fascinatie. Haar werk laat niemand onberoerd.

Op dit moment werkt Arink aan haar serie Verteerwezens. ‘Mijn ouders gingen kleiner wonen, waardoor er objecten en meubels over waren - en in mijn atelier stond nogal wat nooit af gemaakt werk.’ Met bijvoorbeeld een beschadigde design-stoel of een afgedankte sjoelbak maakt Arink assemblages met textiel of papiermaché. Een deel van dat werk, gecombineerd met enkele oudere werken, zal vanaf 1 februari te zien zijn in Beelden aan Zee. Marjan Overdijk, eindredacteur BAZ-magazine

Toen Arink in 2014 de Master Education in Arts deed leerde zij het begrip affect kennen. ‘De psycholoog Silvan Tomkins beschrijft het begrip als ‘the biological part of emotion.’ Volgens hem komen bepaalde emoties direct binnen. Ze gaan voorbij het rationele en je voelt ze fysiek in je lichaam. Dat kan nieuwsgierigheid zijn of vreugde, maar ook angst of afkeer.’ Volgens Arinks toenmalige docent gebeurt dat ook in haar werk. ‘Tijdens het maakproces bijvoorbeeld als ik laag voor laag met papiermaché werk - heb ik een andere vrijere manier van denken, alsof mijn brein zich opent. Ik maak zo vormen die affect oproepen, dat is wat ik als kunstenaar wil.’

Voelers geen Voeten, 2007, cut satin bed covers, about 500 cm long forming elements between tissue, limb and garment/shelter

Affect

Stephen Wilks. Bottle River – 17 mei t/m 2 juli 2023 || 23 23

WEBSHOP Bekijk de nieuwe webshop van museum Beelden aan Zee op museumwinkelbeeldenaanzee.nl Ontvang een GRATIS BaZ POSTKAART bij iedere bestelling!

* Korting niet geldig op boeken en consignatieverkoop.

| Zhang Dali. Body and Soul – 18 maart t/m 25 juni 2017, Grote Zaal

% ING KORT end ng 10

Ontva

als vri en eld van Be e* e aan Z

Grand Hotel Amrâth Kurhaus Strand arrangement Heerlijk uitwaaien op het Scheveningse strand? Geniet volop van zon, zee en strand en alles wat het Grand Hotel Amrâth Kurhaus te bieden heeft. Als u uitgewandeld bent, staan wij klaar om u te verwelkomen.

Scan de QR-code en ontvang 10% korting

• Overnachting in een Superior kamer • ‘Le Good Morning Amrâth’ ontbijt • Chocolade op kamer bij aankomst • Welkomstdrankje • 3-gangendiner Vanaf € 139,- per persoon

GALLERY BELL’ARTE AT THE KURHAUS

Grand Hotel Amrâth Kurhaus is het hotel in Nederland met de grootste kunstcollectie. Door het gehele hotel en op de terrassen wordt permanent kunst van Gallery Bell’Arte geëxposeerd. Dit zijn wisselende exposities van beelden en schilderijen.

Carlos Mata Caballo Amiclas

Arvid Henkes State of Mind Red

U kunt de gallery dagelijks van 09.00 tot 20.00 uur vrijblijvend bezoeken. Meer informatie: welkom@gallerybell-arte.com www.gallerybell-arte.com

Zhang Dali. Body and Soul – 18 maart t/m 25 juni 2017, Grote Zaal |

Vier koppen

Een kop door Frank Van den Broeck (1950)

van Assmann

ijs Assmann (1966) is een geavanceerde, conceptuele beeldhouwer. Zijn beelden hebben de grote kwaliteit dat ze direct kunnen aanspreken en bij nadere beschouwing, bij meer intellectuele reflectie, allerlei waardevolle inzichten kunnen opleveren. Verder is Assmann een vernieuwende denker over het medium sculptuur. Collages

met soms een buitenruimte als aanvulling. Indrukwekkend was de ronddraaiende, derwisj-achtige figuur, waarmee wij als stafleden veel te stellen hadden, omdat dat beeld in de stormachtige wind veel te verduren kreeg. Een bok, met daarop een bronzen half-abstract landschap, was Assmanns methode om het landschap in de beeldhouwkunst op te nemen. Beelden gemaakt van allerlei materialen, zoals macaroni-elleboogjes en geblazen glasbollen (heel stevige feestballonnen en zwevende zeppelins voor de buitenruimte), completeerden deze curieuze presentatie.

Vier portretkoppen van Gijs Assmann

Vanitas Het museum kocht een kleine kop aan, met als titel Vanitas (voor Césare) (IV). De kunstenaar vertelt over dit beeld: ‘Het is in oorsprong een in koper- en witbrons gegoten stapeling van een boek, een schedel en een kokosnoot. Ik heb het beeld gepoogd te decoreren in de traditie van objecten uit

De tentoonstelling in Schiedam (2018) van Assmanns verzamelde collages, die de kunstenaar dagelijks maakte voor zijn geliefde H., is een van de meest spraakmakende in zijn loopbaan. Die toewijding aan zijn levenspartner tekent de kunstenaar, die zichzelf immers elke dag weer moet aansporen om te werken aan een kunstwerk. Assmann is tot veel in staat.

Derwisj In Beelden aan Zee is hij bekend van de tentoonstelling Brengen Halen, die te zien was op een van de Panaromaterrassen in 2014. Dat was een bijzonderheid, want normaliter exposeren kunstenaars in een binnenruimte, Gijs Assmann (1966), Judith, Marianne, Paul, Jan, 1994, keramiek en oogprotheses, tentoongesteld in de bibliotheek van museum Beelden aan Zee, schenking Judith en Peter Plasman, 2022

| Te zien in onze bibliotheek

De connectie met de kunstgeschiedenis is herkenbaar in de schenking van Judith en Peter Plasman die Beelden aan Zee vorig jaar aanvaardde van Assmanns Judith, Marianne, Paul en Jan

barokke Wunderkammers door volkskunstige decoratietechnieken te gebruiken samen met materialen. In dit geval macaroni, wieltjespasta en vermicelli.’ De kleine kop heeft een grote spanning door de vergankelijkheid, gemodelleerd in kwetsbare materialen die gegoten zijn in bestendige.

Schenking De connectie met de kunstgeschiedenis is herkenbaar in de schenking van Judith en Peter Plasman die Beelden aan Zee vorig jaar aanvaardde van Assmanns Judith, Marianne, Paul en Jan. Het gaat om vier koppen, met bijbehorende sokkels. Ooit was deze beeldengroep een opdracht van het Amsterdamse stadsdeel Oost, voor de Raadszaal (1994). Hoewel de namen in

de titel suggereren dat het hier om portretten gaat, zijn de koppen te gestileerd en te sterk van uitdrukking om voor portretten door te gaan. Ze lijken meer op de gapers die we nog wel eens aantreffen bij drogisterijen. Of ze lijken op de tronies van de bekende kunstenaar Franz Xaver Messerschmidt (1736-1783), die veel onderzoek deed naar de spieruitdrukking van menselijke emoties. De gapers zijn stevig gekleurd, maar Messerschmidt hield zijn beelden in neutrale materiaaltint (brons, gips). Kortom, alweer een mengeling van geschiedenis,

kunstgeschiedenis en sterke expressie, waardoor de toeschouwer altijd wat te denken, voelen en zien heeft. Dick van Broekhuizen, hoofd collecties en onderzoek

van een tijdperk

gezicht

Geer Steyn (1945), Amy Winehouse, 2011, terracotta, 80 mm, voorzijde & keerzijde

De serie toont portretten van de belangrijke literatoren, componisten, filosofen en kunstenaars uit de 20e eeuw Amy Winehouse Op de expositie in museum Beelden aan Zee zijn vooral series portretten te zien van Darwin, Nietzsche, Fellini, Schönberg, Einstein, Morandi, Amy Winehouse en Messiaen. Daarnaast ook van vroege migranten, familieleden van de kunstenaar die rond 1910 naar Australië vertrokken. Een aantal geëxposeerde beelden van klein formaat illustreert voortreffelijk de manier van visual thinking van Geer Steyn, voor wie beelden en penningen een eenheid vormen. Geer Steyn zelf over zijn penningen: ‘Mijn werk is uit losse vormen opgebouwd. De compositie van die vormen bepaalt het onderwerp. De ontmoeting van de vormonderdelen definieert de beeldscherpte. Het is direct vanuit de hand in de klei geboetseerd. Het juiste volume op de juiste plaats. De kleur vergroot dit sculpturale aspect.’ Jadwiga Pol-Tyszkiewicz, conservator penningen Beelden aan Zee

Beeldhouwer Geer Steyn (1945) is geen onbekende in museum Beelden aan Zee. In 2016 was er een grote overzichtstentoonstelling van zijn werk te zien, vergezeld met een uitgebreide publicatie Geer Steyn. Beelden – Penningen (Zwolle 2016). Dit boek is nog steeds in de museumwinkel verkrijgbaar. Portretten In de periode na 2016 is de kunstenaar doorgegaan met het maken van beeldhouwkundig interessante penningen, waarin de serie Mensen die de 20e eeuw een gezicht hebben gegeven een centrale plaats in zijn oeuvre inneemt. Juist een aantal van deze penningen, nog niet eerder geëxposeerd, vormt nu de kern van de expositie in de Quist-vitrine van het museum. De serie toont portretten van de belangrijke literatoren, componisten, filosofen en kunstenaars uit de 20e eeuw. Daarbij gaat het de kunstenaar niet om de weergave van de pure fysiognomische gelijkenis, maar om de autonome vormgeving die de geportretteerde als individu recht doet en die tegelijkertijd een zoektocht vormt naar de spannende vormentaal. Met andere woorden, het onderwerp is voor Steyn het middel om tot een onafhankelijk kunstwerk te komen: virtuoos gemodelleerd, vertellend van aard en vol plastische vondsten.

Quistvitrine t/mAnne-Marie 10 januari 2024 | Studio aan Zee. van Sprang. T/m oktober 2023

Geer Steyn (1945), Darwin, 2017, terracotta, 80 mm, voorzijde & keerzijde

Popel Coumou, 113_Untitled 2019. Collectie Kunstmuseum Den Haag

hoe k e d iete r Ont o v rs fa leven e h c Es tot s ' a them men in ko gse a a d n hede nst! ku

In Studio aan Zee heeft het robuuste werk van Johan Tahon plaatsgemaakt voor het subtiele, fragiele werk van Anne-Marie van Sprang. Zij is na hem uitgenodigd om een jaar lang de Studio als haar tweede atelier te gebruiken tussen november 2022 en oktober 2023. Gloriëtte Anne-Marie van Sprang: ‘Mijn eigen atelier in Middelburg speelt in de nieuwe opstelling een grote rol. In Studio aan Zee staat een maquette (schaal 1:10) opgesteld met de naam Gloriëtte 63 4331 KN. Gloriëtte betekent prieel of (tuin)sieraad. Het is een vergeten woord, terwijl Gloriëttes nog steeds bestaan, bijvoorbeeld in de kasteeltuin van Schlosspark Schönbrunn in Wenen. Naast prieeltje, tuinhuis of tuinkoepel, kan het ook een gebouwtje zijn in een tuin met een verhoogde ligging ten opzichte van het omringende landschap. Een ruimte waarin je een andere blik kunt ontwikkelen op de werkelijkheid. De cijfers in de naam verwijzen naar het huisnummer en de postcode van mijn Zeeuwse atelier. De maquette werkt voor mij als een 3D-schetsruimte voor het uitproberen van opstellingen.’

Net als Escher 3 november 2023 - 24 maart 2024 Lange Voor hout 74, D en Haag | info@escher inhetpaleis.nl | w w w.escher inhetpaleis.nl |

leden van de Sculpture Club op locatiebezoek

Cultuur voor de

‘B

toekomst

eelden aan Zee combineert de intimiteit van een niet al te groot museum met een weidse blik over zee. Beide aspecten tref ik aan in de vertrouwelijke sfeer binnen de Sculpture Club, een groep kunstminnende mensen met een open en brede visie op sculpturale kunst. De gedeelde passie en nieuwsgierigheid werken aanstekelijk en maken de exclusieve Sculpture Club-events altijd weer tot een bijzonder en gezellig samenzijn.’ Geefkringen Bovenstaande uitspraak, gedaan door een lid van de Sculpture Club, laat zien waarom

iemand lid is van een van de geefkringen van Beelden aan Zee. Een innemende plek, die iedere bezoeker een sculpturale beleving geeft, die èlke keer weer magisch aanvoelt. Een plek waar jong en oud wordt betoverd door pure beeldhouwkunst, in een prachtige omgeving. In dertig jaar is het museum uitgegroeid tot een plek waar nationale en internationale beeldhouwkunst hoogtij viert. Maar ook een plek die niet kan bestaan zonder de steun van het publiek. Om het artistieke niveau van het mu-

Vriend van het museum, of binnen een andere zogenaamde geefkring waar u zich het beste in thuis voelt, draagt u bij aan het internationale tentoonstellingsprogramma. U ontvangt dan uitnodigingen voor openingen en andere exclusieve bijeenkomsten zoals atelierbezoeken, previews, inhoudelijke avonden in het museum, artist talks en kunstreizen. Daar bovenop heeft u gratis toegang tot het museum en korting in de museumshop. Elke kring bestaat uit een groep kunstliefhebbers die speciale interesse

seum hoog te houden is steun nodig.

Kunstreizen

hebben in de beeldhouwkunst èn het museum willen ondersteunen. Zij zijn de cultuurliefhebbers van de toekomst.

Begunstigers zijn cruciaal voor het museum. Vanaf €50 per jaar kunt u het museum al steunen en draagt u bij aan het voortbestaan van het uitdagende tentoonstellingsprogramma. Als

Voor meer informatie over het steunen van het museum, kunt u contact opnemen met Maud van der Meer via vandermeer@beeldenaanzee.nl

ZK adv 210 x 133 mm 9-2023.pdf

19-09-2023

22:20

HUIDIGE EXPOSITIE | 5 NOV. - 29 JAN. 2024

TOEKOMSTIGE EXPOSITIE | 6 FEB. - 14 APR. 2024

Eja Siepman van den Berg & Leon Adriaans Tijdgenoten & Tegenpolen Met dit thema opent Slot Zeist de deuren voor een prachtige tentoonstelling. Waar Eja Siepman van den Berg (Eindhoven, 1943) zich in symmetrische torsen laat leiden door de figuratieve esthetiek van het menselijk lichaam, abstraheert tijdgenoot Leon Adriaans (Helmond, 1944-2004) op en mét elk direct beschikbaar materiaal zijn ongebreidelde liefde voor het boerenbestaan. Koele perfectie naast ruige abstractie, sensualiteit naast oerkracht: werken van twee fascinerende Brabantse kunstenaars in eenzelfde bestaansperiode. Tijdgenoten, maar ook tegenpolen. Of is er meer verwantschap dan op het eerste gezicht lijkt? Kom het ontdekken in Slot Zeist! De Orangerie is geopend voor een drankje of een lekkere lunch.

@slotzeist_cultureel

Scan & bekijk onze culturele agenda voor informatie over toegang en prijzen

Column

twijfel Met verwondering, en misschien zelfs met lichte afgunst, luister ik altijd naar mensen die door het leven gaan zonder ook maar de minste twijfel. Mensen die exact weten welke vlag er waar en wanneer, al dan niet op zijn kop, opgehangen moet worden. Toen Rusland eind februari vorig jaar de wereld wakker schudde met de inval in Oekraïne veranderden alle virusdeskundigen uit de coronaperiode in Ruslandkenners en Poetinduiders. En sinds het conflict tussen Israël en Hamas uitgevochten wordt over de hoofden van kinderen en machtelozen, is het aantal twee-staten-roepers en kenners van het Midden-Oosten niet meer uit de publieke ruimte weg te denken. Naast het geven van onze mening willen we ook nog wat doen. Zo proberen we panisch onze existentiële angsten onder controle te krijgen door eindeloos gehoor te geven aan de oproepen op radio en tv om tot welke actie dan ook over te gaan. Dat wat wij aan onze welvaart over hebben gehouden en wat al jarenlang stond te verstoffen op zolder of in de schuur en wat we bij onze eerste opruimwoede tijdens de eerste coronalockdown over het hoofd hadden gezien, wordt ingezameld en naar oorlogsgebieden vervoerd. Volgens de niet twijfelaars is het ook absoluut zo dat de kunst en de cultuur van degenen die ‘fout’ zijn in het conflict in de ban gedaan moeten worden. Concerten van Russische componisten als Tsjaikovski en Stravinsky werden vorig jaar in de

ban gedaan. Ook het lezen van Russische romans werd hautain afgekeurd. En in oktober van dit jaar werd de Palestijnse schrijfster Adania Shibli niet gelauwerd op de Frankfurter Buchmesse. De Engelse filosoof Francis Bacon (1561-1626) schrijft in zijn Essays: Sommige boeken moeten worden geproefd, andere verslonden, en een enkel boek moet worden gekauwd en verteerd (einde citaat). Juist voor goede literatuur gaat dit op. Wie heeft er in zijn jonge jaren niet geproefd van de gedichten van Aleksandr Poesjkin? En wie heeft Anna Karenina van Leo Tolstoj niet verslonden? Wie heeft er niet gekauwd op Vriend en vijand van David Grossman. En wie heeft Uit de tijd vallen, het boek over Grossmans gesneuvelde zoon, nog steeds niet verteerd? In plaats van kunst en cultuur te verbieden zouden we ons moeten realiseren dat censuur nog nooit tot iets goeds heeft geleid. Juist in deze tijd zouden we ons onder moeten dompelen in welke kunstuiting dan ook. Luister, kijk, lees, creëer. Verwonder je, geniet, huiver, dompel je onder in schoonheid. Doe ermee wat je wilt, maar verbiedt het niet. Waarmee ik niet wil zeggen dat we geen kritiek zouden mogen hebben op foute wereldleiders als die dreigen te veranderen in wereldvernietigers. De Duitse schrijver Bertolt Brecht (1898-1956) zei het reeds in Arturo Ui: Grote politieke misdadigers moet altijd belachelijk worden gemaakt (einde citaat). En daar sluit ik mij bij aan; zonder de minste twijfel. Marjan Overdijk, eindredacteur BAZ-magazine

ij de tentoonstelling van Tom Claassen biedt Beelden aan Zee een aansprekende Randprogrammering. Hieronder treft u een selectie aan.

Randprogrammering Doorlopend

Tekenworkshop

Ontdek de beelden van Tom Claassen met een speurtocht langs zijn werk, speciaal voor kinderen tussen de 6 en 10 jaar. De kleintjes kunnen in Studio aan Zee kleurplaten van Claassens Konijnen en Olifanten kleuren. Voor jongeren is er een quiz, te downloaden op de eigen telefoon, met vragen over de kleurrijke beelden.

Kom tekenen in de Grote Zaal en laat je inspireren door de sculpturen van Tom Claassen. Onder begeleiding van een docent ga je zelf aan de slag met verschillende materialen en zet je binnen 1,5 uur je eigen ‘Claassen’ op papier. De tekenles wordt gegeven op maandag, een unieke kans om de tentoonstelling te bezichtigen onder sluitingstijd.

Vakantieworkshop kerstvakantie

Data: maandag 12 februari, 19 februari, 11 maart & 18 maart

In de kerstvakantie wordt Studio aan Zee omgetoverd in kerstsfeer. Op drie momenten worden er workshops gegeven voor families onder het genot van een heerlijke kop warme chocolademelk. Klei samen een kerststalletje of maak met marshmallows een poppetje in de stijl van het werk van Tom Claassen. Data: dinsdag 26 december (Tweede Kerstdag), vrijdag 29 december & vrijdag 5 januari 2023.

Valentijnsdag Voor een romantische date ben je bij Beelden aan Zee aan het juiste adres. Bezoek samen met jouw lief de tentoonstellingen of geef je op voor het Valentijnsdiner op zaal. Tussen de beelden van Tom Claassen krijg je heerlijke gerechten voorgeschoteld onder het genot van een drankje. Datum: 14 februari

Museum Beelden aan Zee is het enige museum in

Redactie

Nederland dat zich exclusief richt op de moderne

Dick van Broekhuizen, Marjan Overdijk,

beeldhouwkunst, het museum is een stichting

Debby Vlasboom

die werd opgericht door echtpaar Theo en Lida Scholten. Beelden aan Zee is 100% particulier en

Eindredactie

ontvangt geen structurele subsidie, maar wordt

Marjan Overdijk (overdeijnse@planet.nl)

Partner:

Hotelpartner:

ondersteund door een groot aantal vrienden en zakenvrienden, sponsors, fondsen en circa 150

Fotoredactie

vrijwillige medewerkers.

Elizabeth Muilwijk

museum Beelden aan Zee

Aan dit nummer werkten mee

Harteveltstraat 1

Joost Bergman, Dick van Broekhuizen,

2586 EL Den Haag

Maud van der Meer, Marjan Overdijk,

Telefoonnummer: 070-358 58 57

Jadwiga Pol-Tyszkiewicz, Jiska de Waard

Sponsors:

E-mail: info@beeldenaanzee.nl Fotografie Openingstijden

Karin Arink 22, 23

Dinsdag t/m zondag van 10.00 tot 17.00 uur.

Wessel Baarda 14 Wim de Boer 20 Tom Haartsen, 28

Toegangsprijzen Museumkaart

gratis

Kevita Junior 16

Vereniging Rembrandt

gratis

Gerrit Schreurs cover, 6, 8, 9, 10 (linkerfoto), 15, 17, 21

Volwassenen

17,50

Jaap Verster, 26, 27

Kinderen 13-18

8,75

Galerie Fons Welters 7, 10 (rechterfoto)

Kinderen < 13

gratis

Vriendenloterij VIP-kaart

gratis

Ontwerp Studio Mooijman en Mittelberg

Van werken van beeldende kunstenaars aangesloten

www.mooijmanenmittelberg.nl

Druk

Niets aan deze uitgave mag worden gereproduceerd

Veldhuis Media, Meppel

en/of openbaar gemaakt door middel van druk, foto-kopie, film en of op welke andere wijze dan ook

Advertentieverkoop

zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van

Ireta/Gideon Krebs, (06) 24 60 98 25

de uitgever.

Beelden aan Zee is niet aansprakelijk voor eventuele

ISSN 1876 9284

onjuistheden in deze uitgave. Beelden aan Zee is

Zakenvrienden:

niet aansprakelijk voor handelingen van derden die

Sculptuur Instituut

mogelijkerwijs voortvloeien uit het lezen van deze

Harteveltstraat 1

uitgave. Beelden aan Zee behoudt zich het recht voor

2586 EL Den Haag

ingezonden materiaal aangepast te publiceren. Over

Telefoonnummer: 070-358 90 76

speciale acties kan niet worden gecorrespondeerd.

vanbroekhuizen@sculptuurinstituut.nl

De uitgever heeft ernaar gestreefd de rechten met

Het Sculptuur Instituut is een onderzoeksinstituut

betrekking tot de illustraties volgens de wettelijke

op het terrein van de moderne en hedendaagse

bepalingen te regelen. Degenen die desondanks

internationale beeldhouwkunst en is gelieerd aan

menen zekere rechten te kunnen doen gelden,

museum Beelden aan Zee. Het Sculptuur Instituut

Met dank aan Board of Trustees, LIDA Fonds,

kunnen zich alsnog tot de uitgever wenden.

werkt samen met de Universiteit Leiden, vanuit het

Sculpture Club, Gouden Vrienden, Vrienden en

Instituut worden de colleges Moderne en hedendaagse

vrijwilligers van museum Beelden aan Zee.

Uitgever Louise Bos 34

Galerie Fons Welters Stichting Stijgbeugel Stichting Will en Rita Jaeger Fonds

beeldhouwkunst uitgedacht en gegeven.

ARDIS Autobinck Group Fugro N.V. Onno Schamhart Beheer Rabobank Regio Den Haag Van Lanschot Kempen

Zhang Dali. Body and Soul – 18 maart t/m 25 juni 2017, Grote Zaal |