Gazet van Zurenborg Editie 6 - 2017

6 17 CHEF-KOK DOME BEZORGT ONS GOEDKOOP EINDEJAARSMENU

Een menu om thuis te maken en het kost minder dan 50 euro Chef kok Frédéric Chabbert Foto Jeannine FUHRING

EXPO 2018: GIRAFFE OP ROND PUNT

van Zurenborg – Stierstraat 3 – 2018 Antwerpen – gazetvanzurenborg@telenet.be – www.gazetvanzurenborg.be

BEVRAGING: GRATIS WIFI GEWENST

Expo 2018 geeft volgend jaar 2018 een kunstwerk aan 5 wijken met postcode 2018. Kunstenaar Nick Hellegie gaat Zurenborg opsmukken met levensgrote giraf op het rond punt aan de Lange Van Ruusbroecstraat

Het speelpleintje op de Dageraadplaats is aan vernieuwing toe. Maar om te weten te komen wat er nu goed of slecht is aan dit druk bezochte plekje plein hield de stad met het district een bevraging en ze hebben nu de antwoorden van meer dan 500 kinderen om te verwerken. En daar komt gratis wifi als vraag nummer één.

Nieuw Bachorgel wordt op 30 september gratis ingespeeld in de Sint -Norbertuskerk

Volgend jaar is het een heel jaar barok, barok en nog eens barok wat de klok slaat in Antwerpen. Er wordt groots mee uitgepakt met alle kunstvormen die men zich maar kan indenken. En ook onze wijk staat vemeld in het lijstje van de activiteiten die over heel de stad verspreid liggen. Zo krijgen we een eigen kunstwerk en zal het nieuwe Bachorgel in de Sint -Norbertuskerk

officieel worden ingespeeld door organist Emmanuel Van Kerckhoven en wel in de maand september, op 30 september om precies te zijn. iedereen is welkom en het is gratis. (SC)

Eind november werd het hele programma door de stad Antwrpen op een persconferentie voorgesteld en daaruit blijkt dat Jan

Fabre voor de Sint Augustinuskerk in de Kammenstraat drie nieuwe werken zal maken. Verder ook een hele hoop muziek, activiteiten voor kinderen. Een hoofdstuk apart was het barokorgel voor de kerk in de wijk.

Dat zal ingespeeld worden in de maand september, op 30 september om precies te zijn.

Uit de mededeling van de stad: ”Om het instrument met al zijn mogelijkheden aan het

Nog nooit gehoord van curling? Daar kan iets aan verholpen worden.

grote publiek te tonen wil de vzw een gratis toegankelijk inspeelevenement organiseren. Zo krijgt iedereen de kans kennis te maken met de bijzondere nieuwe aanwinst in de Sint- Norbertuskerk: de orgelkenner, de orgelamateur, maar vooral ook de toevallige passant die gewoon nieuwsgierig is naar wat die drukte allemaal betekent.”

Twee jongeren wilden een gesprek aangaan met mensen in de wijk. Die boodschap lieten ze her en der achter. Of het gelukt is?

PAGINA

PAGINA

Gazet

Edito

Swa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.

DE NIET ZO WARME STOEPVERKOOP 2018

Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS

Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be

P/a Harry Brijs, Velodroomstraat 27 2600 BERCHEM harryb@scarlet.be

Redactie

Hoofdredacteur:

Swa Collier

Stierstraat 3,

2018 Antwerpen

 0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be

Redactiesecretaris

André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be

Eindredactie

Marcel Schoeters

Redactie Gazet van Zurenborg

Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be

Medewerkers (tekst en foto’s)

Dirk Blijweert, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Jörg Pyl, Luc Pandelaers, Dieter Dedecker, Luk Depondt, An Van De Wal, Sylvaine Jacquart, Marcel Schoeters, Yo Van den Bulck, Will Van Broekhoven, Jan Kuhn, Michelle Smets, Miguel Van Steenkiste, Dani Van Remoortel, Bernard Soenens, Bart Steenhaut, Vera Steyvers, Stefan Heulot

Lay-out & Pre-press

Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be

Advertenties

Rose-Marie Simoens

 0485 90 39 84  03 236 66 23 degrootesimoens@gmail.com advertenties@gazetvanzurenborg.be

Opvolgen advertenties

Gerda Eelen gerda.eelen@telenet.be

 0468 29 43 65

Drukker

Drukkerij Goossens

Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout

Distributie

Hans Dresselaers

Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen 0472 345684 • dressle.arts@gmail.com

Website www.gazetvanzurenborg.be

De wijk heeft het voorbije jaar een aantal mooie momenten meegemaakt. De beslissing om een nieuwe orgel te kopen voor de kerk is wat mij betreft er zo eentje.

Nu moet deze actie nog goed op gang komen maar we zijn er van overtuigd dat het jaar 2018 niet alleen onze postcode is maar ook geluk zal brengen. En god zal neerkijken en besluiten dat er in dat goddeloos gat toch nog wat goeds gebeurt.

Verder was er de stoepverkoop in een aantal straten van de wijk. Een echt prachtig initiatief. Gedragen door mensen uit de diverse straten, opgezet zonder geld en met frisse moed. Weg auto voor een half weekend en de fles cava in de ijskast. De principes waren verder simpel en door iedereen te verstaan en te begrijpen: er wordt een vergunning gevraagd aan de stad en die is zo goed als moeiteloos te krijgen. Auto’s een hele zondag uit de straat. Heerlijk. Verder moet men aan een aantal onbelangrijke voorwaarden voldoen en klaar is Kees.

Op de bewuste zondag kan de bewoner van een pand de breedte van zijn gevel dan gebruiken om op de stoep of op de straat zijn “waren” uit te stallen. Speelgoed van de kinderen, zolderspullen, ouwe fietsen, opa en oma, een zatte nonkel, te krappe kleding, schoolboeken. Het kan allemaal. En dat gebeurt gratis, er moet niets aan niemand worden betaald. En als het regent, sneeuwt of hagelt neem je gewoon je boeltje op en zet het rustig in de gang. Tot straks of volgend jaar. Weinig moeite, geen gesleur. Afval in de eigen afvalzak en het geld verdelen we lekker onder elkaar. Ondertussen kunnen we met Jan en Alleman een babbeltje slaan, onderhandelen of spullen gratis weggeven. Het kan allemaal en als we te veel winst hebben gemaakt geven we ook nog aan een goed doel. De Warmste Week van de VRT.

De editie van 2017 was een goeie editie. Op een paar schoonheidsfoutjes na. Enkele commerciële indringers bluften zich een weg naar een standplaats en waren met geen stokken weg te krijgen. (Of misschien alleen met stokken). Mensen die niets met de wijk te maken hebben. Maar goed, iedereen moet leren.

Eind november was er dan een evaluatievergadering in café Den Draak. Daar werd met genoegen achteruit gekeken en men concludeerde dat het allemaal prima verlopen was en dat het best zo kon blijven. Via deze krant hadden vertegenwoordigers van een andere straat in de wijk gevraagd of ze ook mochten meedoen want dat moet wel in de vergunning staan natuurlijk. Alle straten op één vergunning, makkelijk voor iedereen. Voor dit jaar kon dat niet meer maar voor de volgende editie, dan kijken we wel eens, klonk het.

En wat blijkt? De initiatiefnemers vinden het niet opportuun dat er nog andere straten bijkomen. Dan valt het niet meer te organiseren klonk het nogal slapjes. Terwijl er in elke straat een contactpersoon is die de flyers in de bus steekt, affiches afgeeft bij de mensen en op de dag zelf een beetje toekijkt op het verloop. Dat er bvb geen buitenstaanders misbruik maken, profiteren van de situatie. Als er dan bvb in de Lange Altaarstraat iemand zou zijn die dat ook wil doen lijkt er me geen enkel, maar dan ook geen enkel obstakel te zijn. “Maar dan moeten de mensen het plein oversteken” werd er als argument gebruikt, alsof de bezoekers allemaal gehandicapten zijn die nauwelijks twintig meter ver raken. En als laatste tegenargument: individuele bewoners van bvb die Lange Altaarstraat konden zich dan wel ergens inschuiven in de straten die nu meegedaan hadden. In de Walvisstraat, daar zijn wel lege plekken die ingenomen

kunnen worden door wijkbewoners van andere straten. En klaar was alweer diezelfde Kees. Het was nauwelijks te zien maar in deze sympathieke tent zakte mijn broek bijna af en dat is daar niet zonder risico. Verder werd er doorgeboomd over de manier waarop meer geld kon opgehaald worden voor het goede doel: alweer de Warmste Week alsof men alleen daar geld kan gebruiken. Ooit gehoord van Filet Divers in de wijk??? Ooit gehoord van de wijkbewoners die zich elke week inzetten om voedselpakketten te bezorgen aan daklozen? Het werd me koud aan het hart. Een fantastische formule die uitgehold wordt door andere mensen uit een andere straat uit te sluiten met een simpel handgebaar doet mijn bloed sneller vloeien.

Nu hebben we eens een formule die nauwelijks iets kost, waarbij de buurtbewoners een hele dag mekaar kunnen zien, ontmoeten en spreken in hun eigen straat zonder commerçanten in de buurt zoals op de drievoudige rommelmartkten op het plein, nu kan men eens zonder veel gesleur en getrek alles uitstallen en nu weigert een aantal mensen dit te delen met andere bewoners van de wijk. Het waarom, de achterliggende gedachte is me niet duidelijk geworden maar vrolijker werd ik er niet van.

Twee soorten straten? Dat heb ik hier nog zelden gehoord of het moest over de prijs van de panden gaan. Maar zelfs dat is hier niet het geval.

Kortom, voor mij zat er in deze Warme Week een Koude Dag tussen. En ook nog dit, voor de editie van 2018 moeten ze in mijn straat niet meer rekenen op mij. Ik zal met plezier samen met mijn kleinkinderen winkeltje spelen maar de flyers en de affiches mogen ze wat mij betreft zelf komen ophangen in de Stierstraat en aan die van de Lange Altaarstraat en andere geïnteresseerde straten geef ik deze tip mee: vraag zelf een vergunning aan bij de stad en maak er dan een Warme Stoepverkoop van. Voilà.

TWEE JONGENS ZOCHTEN GESPREK EN SOMS VONDEN ZE HET NOG OOK

De tip kwam bij ons binnen dat op de Dageraadplaats een raadselachtig schrijven, een soort pamflet was gesignaleerd. Met tape bevestigd op een bank ter hoogte van het ZeeZicht. De titel luidde: ‘Op zoek naar een gesprek’. Het bevatte de oproep om gewoon met iemand op straat een gesprek te beginnen, gevolgd door een soort van handleiding voor het voeren van zo’n gesprek. Er stond geen naam onder en er was totaal geen aanknopingspunt om te achterhalen wie hier achter zat. En hoe zat dat dan, vroegen we ons af.

(Will van Broekhoven)

Schoonmakers hadden de oproep vrij snel verwijderd, maar in de tunnel tussen Oostenstraat en Mercatorstraat vonden we aan de wand een tweede, identiek exemplaar. Dat wekte het vermoeden dat BRDG er achter zat, die op deze plaats geregeld kunstuitingen organiseert. Maar Bert Janssen, de coördinator, ontkende dat zij er iets mee te maken hadden.

Onze nieuwsgierigheid was alleen maar toegenomen. Helaas zaten we op dood spoor. Toen kwamen we op het idee om een visje uit

te gooien.

Onderaan de oproep plakten wij de volgende tekst: ‘Op zoek naar een gesprek met de schrijver van op zoek naar een gesprek. Gazet van Zurenborg.’ Met een telefoonnummer. Het werkte. Vijf dagen later kwam een melding binnen. Het bleek om twee personen te gaan. We maakten een afspraak voor een ontmoeting, de eerstvolgende zaterdagmiddag, bij het ZeeZicht.

Tot onze verrassing ging bleken de ‘daders’ twee 16 jarige jongens: Louis Vermeulen en Mattias Peeters, beiden van het Groenhout Lyceum.

GEDREVEN

Twee ernstige en gedreven jongens. Voor een buitenproject droegen zij dit idee aan: op straat, in de stad, in een park een gesprek beginnen met willekeurige mensen. Iets wat steeds meer in onbruik raakt. Mensen zijn geobsedeerd door hun smartphones en niet persoonlijk geïnteresseerd in de mensen door wie ze omgeven worden.

Mattias Peeters: “Dit is nu juist wat Louis en ik willen tegengaan. De constante verbreding van de kloof tussen de verschillende groepen, het onbegrip voor elkaar.” Het gaat dus om meer dan een schoolopdracht, het gaat om een ware missie. Ze zijn de stad in getrokken en hebben elk drie gesprekken gevoerd. Mattias: “Ik met een cynische man, een man van 50 jaar die meer open stond en een jonge vrouw uit Dubai. Louis: “Ik met iemand die niet zoveel tijd had, een oude man van 76 jaar en een Portugese vrouw, dat was een open gesprek.”

De eerste vraag was altijd: “Zou u eens met me willen praten.”

Louis Vermeulen: “Vaak riep dit een afwerende reactie op, omdat mensen dan denken dat je iets van ze wilt. Dus je krijgt een reactie als: “Ik heb geen geld”. Mattias: “Het is droevig hoe argwanend sommige mensen zijn. Het is dan de kunst om niet ontmoedigd te raken.”

Als het tot een gesprek kwam, maakten de jongens gebruik van vragen die ze hadden voorbereid. Zoals: wat is uw vroegste herinnering, waar maakt u zich zorgen over, waar heeft u spijt van? Vragen die best persoonlijk zijn, maar ook alle ruimte laten om je op de vlakte te hou-

den. En daar hebben we een tweede bron van ontmoediging. Anderzijds, als mensen bereid zijn om er persoonlijk op in te gaan, kan dat veel voldoening geven.

EELT Persoonlijke interviewgesprekken kunnen de vragensteller behoorlijk raken. En jongemannen van 16 hebben nog niet teveel eelt op hun ziel. Mattias schrijft in een verslag hoe hij in gesprek met de cynische meneer van zijn stuk raakte. “Mijn motivatie is aanzienlijk verminderd, ik vraag me af of ik werkelijk kan vinden wat ik zoek. Het gesprek gaf mij allesbehalve hoop, het frustreerde eerder mijn ambities. Als ik hem moet geloven, dan is alles tevergeefs en spelen mijn idealen geen rol van betekenis in de toekomst.”

Maar kort daarop spreekt hij iemand die bereid is heel open van gedachten te wisselen. En die zijn idealen niet aan de wilgen heeft gehangen. Mattias noteert: “Dit was precies wat ik nodig had. Het doet me plezier te zien dat hij het ook een aangenaam gesprek vindt.”

ENTHOUSIASME

Wat Mattias en Louis over het voeren van een gesprek hadden opgestoken, wilden zij graag met anderen delen. Om die reden hebben zij het pamflet opgesteld en op diverse plaatsen in de stad opgehangen. Niet alleen op de Dageraadplaats en in de tunnel, maar ook op de Groenplaats, bij Het Steen, bij de Harmonie, in het Albertpark, en op het De Merodeplein. Zij hangen niet de moralist uit, lezen smartphonejunkies niet de les, maar proberen hun enthousiasme over te brengen.

“Rondom u zijn allemaal individuen. Je fantaseert misschien hoe hun dag eraan toe gaat. Wat weerhoudt jou om het te ontdekken?

Wij hebben het geprobeerd en kunnen je verzekeren dat het een fijne ervaring is!”

Rondom u zijn allemaal individuen. Je fantaseert misschien over hoe hun dag eraan toe gaat, maar het blijft een mysterie. Wat weerhoudt jou om het te ontdekken?

Stop met twijfelen en zeg ja!

Wij hebben het geprobeerd en kunnen je verzekeren dat het een fijne ervaring is!

De eerste stap kan moeilijk zijn, daarom zijn wij er om jou te helpen.

Hoe start je een gesprek?

Stap 1: Spreek iemand aan. Stel jezelf voor, en maak duidelijk dat je gewoon wilt praten (wees je er van bewust dat sommige mensen argwanend kunnen zijn).

Vb. Goeie middag meneer/mevrouw, ik zag u zitten en ik vroeg mij af of u met mij wilt praten?

Wees niet ontmoedigd als het niet meteen lukt.

Stap 2:

Na toestemming van de andere, kunt u het gesprek op gang brengen met een openingsvraag. Wat u vraagt hangt helemaal van u af. Hier zijn enkele suggesties voor openingsvragen.

Vb.

• Hoe gaat het met u?

• Wat bent u vandaag van plan?

• Wat is u vroegste herinnering?

• Waarom bent u hier?

Stap 3:

Als u voelt dat het gesprek succesvol is gestart kunt u wat persoonlijkere vragen stellen.

Vb.

• Wat maakt je gelukkig/ongelukkig?

• Wat beschouw je als je grootste prestatie?

• Wat houdt je wakker ’s nachts?

• Waar heb je spijt van?

• Wat dacht je toen ik naar je toe kwam?

Stap 4:

Geniet van het gesprek.

Stap 5:

Als het gesprek tot een einde komt, bedank dan de andere voor hun tijd en voor de conversatie.

Onthoud dat deze handleiding alleen als richtlijn bedoeld is, er zijn geen regels voor een gesprek!

OP ZOEK NAAR EEN GESPREK

Louis Vermeulen en Mattias Peeters, de twee ondernemende jongeren . • Foto Jan KUHN

Vijf Zurenborgse scholen deden mee aan de bevraging

Speelpleinen zijn onderhevig aan slijtage maar ze raken ook uit de tijd. Willen de klein mannen nog schommelen? Zijn er genoeg klimrekken? Dit en andere vragen werden toegepast op het speelterrein van de Dageraadplaats dat ook zichtbaar aan hernieuwen toe is. Merkwaardig resultaat is alvast dat ontzettend veel kinderen

“gratis wifi” ingevuld hebben bij de vraag welke voorzieningen er absoluut moeten zijn als het speelterrein wordt aangepakt. in totaal deden meer dan 500 kinderen mee aan de bevraging, 520 om precies te zijn.

(Swa COLLIER)

Om de tien jaar worden de speelterreinen van de stad venieuwd en daarbij wordt vooral het aspect veiligheid in het oog gehouden. Om de adem van de gebruikers te ruiken en de pols van de kinderen te voelen werd een eerste inspraakronde ingericht door district en stad. Dat moet uiteindelijk resulteren in een plan voor een nieuw speelterrein.

Om te beginnen organiseert men een informatieronde. Waarbij vragen gesteld worden over het speelterrein voor peuters en kleuters, kinderen en tieners en tenslotte de zitmogelijkheden. Uitgangspunt is dat minstens honderd personen moeten meegedaan hebben. Maar dat is niet echt een probleem als men ziet welke scholen er allemaal hebben deelgenomen.

Tot en met het zesde leerjaar werden de meningen genoteerd van kinderen uit : De Brug , Crea 16, De Dageraad en De Zonnebloem Even kijken naar de leeftijden want dat is ook niet onbelangrijk : iets meer dan 40 procent ongeveer zit tussen de 6 en 9 jaar, bijna evenveel tussen 10 en 14 jaar nauwelijks acht procent is tussen de 15 en 26 jaar. Ouder dan 26 tenslotte

Bel ons of spring gerust eens binnen, altijd welkom!

Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.

Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!

Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!

was een kleine twee procent. Waarbij fijntjes aangestipt wordt dat de oudste van het lot een tachtiger is.

MOBILITEIT

Een goeie vraag is ook vanwaar de gebruikers komen. Van de wijk allemaal? Hoe komen ze? In de bakfiets? Met de tram? Bijna de helft gaat te voet en dertig procent met de fiets, het openbaar vervoer is nauwelijks vertegenwoordigd met twee procent maar dat hoeft niemand te verwonderen aangezien het hier over jonge kinderen gaat. En van waar komen ze dan? Veertig procent van 2018, Berchem 2600 nauwelijks 8 procent en Borgerhout is met bijna dertig procent goed vertegenwoordigd. Verdere vragen leveren op dat velen minstens 2 tot 4 keren per week naar het speelplein komen.

LEUK

Verder wordt in detail ingegaan op de wensen en verzuchtingen van de 520 bevraagden. In tabellen worden de opmerkingen weergegeven waarbij soms erg creatieve voorstellen te bewonderen zijn. Voor peuters en kleuters bvb. De glijbanen: te moeilijk voor de allerkleinsten, te breed, vuil en traag, Schommels: één schommel is te weinig staat verreweg op nummer één, eventuele afbakening voor schommel zou welkom zijn, en als opmerking : ze lopen voor de schommel. Wie “ze “ dan is staat er niet bij. Touwen, klimmen, vallen: behoorlijk wat ondervraagden vinden het klimrek niet veilig voor jonge kinderen omdat ze er vanaf vallen. Bij het vallen komt men ook op een harde ondergrond terecht, moet zachte grond zijn. Klimrek : gevaarlijk omdat de gaten te groot zijn , los touw en er is te weinig om op te klimmen. Negatief ervaren wordt ook het door mekaar spelen van verschillende

De schommels kregen heel wat opmerkingen tijdens de bevraging • Foto Dani VAN REMOORTEL

leeftijden.

Negatief verder : veel vuil en blikjes, duivenstront, plassende honden, sigarettenpeuken, geen gras, niet genoeg onderhouden, verouderd. Het hoofdstuk ”Onderhoud en uitzicht” krijgt dus heel wat te slikken.

GEVAARLIJK

Ouders zijn uiteraard bijzonder bezorgd over de veiligheid van de speelruimte als het over hun peuters en kleuters gaat. En die bezorgdheid blijkt ook uit de cijfers: fietsers, bobbels in het terrein, splinters in de balken, soms glasscherven, toestellen waar ze hulp voor nodig hebben, fietsers aan de trappen. Dat en nog meer wordt ervaren als gevaarlijk. En echt spelen dan op deze plek? Te weinig speeltuigen, te makkelijk, twee ondervraagden vonden zelfs alles “niet leuk”. Da’s ook duidelijk.

TOCH LEUK

Maar vele dingen van het speelterrein worden door de bevraagden ook leuk gevonden. Het is uteraard niet allemaal kommer en kwel. De glijbaan voor die peuters en kleuters scoort hier erg goed, de schommels zijn ook populair bij velen en het klimmen wordt ook door een behoorlijk aantal kinderen ervaren als plezierig, leuk dus. Eentje antwoordde zelfs “het huisje om daar te zitten met vriendjes”. Het woord kamp is nog net niet gevallen.

Hoopgevend is toch dat de inplanting positief wordt onthaald : gezellig plein, kids hebben plezier, dicht bij terrasjes, veilig, sociale controle, zachte ondergrondvariatie, cool, mooie vormgeving, veel schaduw , veel bomen en “ ik vind het perfect voor kleine kinderen. ” Da’s ook weer duidelijk.

Wat moet er absoluut zijn op het nieuwe speelterrein voor kleutes en peuters?

Als men een speelterein wil aanpakken moeten niet alleen de fouten er uit of de slechte spullen weg, men wil ook weten wat men zelf wil op het nieuwe speelterrein dat er binnen enkele jaren dan moet komen. Even meekijken op het verlanglijstje: een hangbrug, kleine zandbak, klimparcours, alles in hout, geen plastic, draaimolen, een groot vliegtuig met deuren en stoelen, , wipkip, zwembad ( 2 vragen dat), stoelen naast het voetbalveld, meer groen, skatepark en tenslotte een oud zeer: meer vuilbakken.

De zitbanken: veel negatieve reacties • Foto Dani VAN REMOORTEL

Breed en niet al te hoog: prima voor allerkleinsten • Foto Dani VAN REMOORTEL

Het houtwerk is dringend aan vervanging/restauratie toe Foto Dani VAN REMOORTEL

Idee van Jacques Denys uit de Ramstraat

Burgerbegroting: realisatie project “Dageraadplaats” krijgt 11 000 euro

Op 22 oktober selecteerden 600 inwoners van het district Antwerpen in het Zuiderpershuis in totaal 80 ingediende projecten in het kader van de burgerbegroting 2017 van het district Antwerpen. Ook het Zurenborgs project van Jacques Denys was bij de gelukkigen en daar is dan een budget van 11 000 euro mee gemoeid (Edi DOBBELAER)

Het is een grijze, druilerige woensdagnamiddag wanneer ik een glunderende Jacques Denys (67 jaar) uit de Ramstraat ontmoet in café Bar Salon op de Dageraadplaats. Jacques is de

drijvende kracht achter het door het district Antwerpen net bekroonde project dat een nog betere veiligheid van de spelende jongeren op het plein voor ogen heeft.

Eline Vercruyssen

Opticien - Optometriste

Dageraadplaats 12

2018 Antwerpen

tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44

optiekdedageraad@telenet.be

MAANDAG GESLOTEN

DINSDAG 10 uur tot 18 uur

WOENSDAG 10 uur tot 18 uur

DONDERDAG 10 uur tot 18 uur

VRIJDAG 10 uur tot 18 uur

ZATERDAG 10 uur tot 13 uur

Zijn idee voor dit project viel niet alleen voor iedereen in de wijk uit de lucht, het viel verrassend genoeg ook direct in de prijzen: wanneer je er immers in slaagt om een budget van niet minder dan € 11.000 in de wacht te slepen, moet je dossier toch al over stevige fundamenten beschikken.

- “Wat was de aanleiding voor jou om dit project in te dienen?”

Jacques Denys: “Wel, het stoorde mij al een hele tijd dat aan de kant van het tramhokje aan de Dageraadplaats (Draakstraat-Kleinebeerstraat) regelmatig ballen van op het voetbalveldje doorrolden tot op of zelfs over de rijweg. Ik zag grote, maar ook kleinere kinderen aan komen stormen om de bal te gaan ophalen. Die sprongen dan dikwijls vanaf de 30-35 cm. hoge stoeprand de rijweg op met alleen oog voor de bal… in verschillende opzichten een zéér gevaarlijke situatie dus. Ik heb het trouwens altijd al een serieuze tekortkoming gevonden dat deze toch wel zwakste kant van de Dageraadplaats nooit een veilige afscherming of bufferzone heeft gekregen, dit in tegenstelling tot alle andere. Ik wilde daar absoluut iets aan veranderen, en daar is het idee voor mijn project uit voortgekomen”.

-“Heb je de rest van de buurt bij je project en het ontwerpvoorstel betrokken of heb je het alleen uitgewerkt?”

Jacques Denys: “Het projectvoorstel heb ik helemaal zelf uitgewerkt. Wel heb ik verschillende mensen uit de buurt vooraf via mail gecontacteerd met de vraag of zij nuttige voorstellen hadden of aanvullingen konden doen, wat sommigen ook gedaan hebben.”

“Je hebt gekozen voor drie permanente, maar toch verwijderbare afsluitingen die de hele breedte van het voetbalveld aan de kant van de Draakstraat afschermen. Leg eens uit?”

Jacques Denys: “Enerzijds hebben de afsluitingen een permanent karakter aangezien er dagelijks op het plein gevoetbald wordt en de veiligheid van de spelende kinderen doorlopend moet kunnen gegarandeerd worden. Anderzijds zijn de afsluitingen verwijderbaar zodat ze geen hinder hoeven te vormen voor de vele evenementen die op het plein doorgaan.

Denk maar aan de wekelijkse donderdagmarkt, het scoutsfeest, de rommelmarkten en de Zomer van Antwerpen… dat zijn allemaal belangrijke dingen die voor de buurt minstens even belangrijk zijn.

De praktische afspraken voor het wegnemen, wegbergen en achteraf terugplaatsen van de afsluitingen voor en na de evenementen moeten wel nog met het district Antwerpen gemaakt worden. Gelukkig is daar genoeg tijd voor: de plaatsing van de afsluitingen (die trouwens door een private firma zal worden uitgevoerd) is immers pas voorzien voor de tweede helft van 2018.

-“Welke voorstelling moeten we ons maken bij de drie afsluitingen die de constructie zullen uitmaken? Ik denk dan behalve aan het gebruikte materiaal ook aan het esthetisch karakter ervan op het plein. Je krijgt immers algauw het gevoel dat je tegen een blinde muur zit aan te kijken?”

Jacques Denys: “Dat laatste was als wijkbewoner ook mijn bekommernis. De afsluitingen moeten daarom behalve veilig en stevig, ook aantrekkelijk zijn en een artistieke meerwaarde voor de Dageraadplaats betekenen.

Jacques Denys: “Het materiaal voor de drie afsluitingen (die elk 8 meter lang en 1 meter hoog zijn) bestaat uit wind doorlatend gaaszeil dat aangespannen wordt tussen twee metalen palen die stevig verankerd worden in de grond. Het is de bedoeling dat dit gaaszeil aan beide kanten bedrukt wordt met creatieve ontwerpen van kinderen, lokale kunstenaars, scholen of verenigingen uit de buurt. Hier zal nog een brede oproep voor gedaan worden in de wijk, ook via de Gazet van Zurenborg. Ook het district Antwerpen zal als sponsor van het hele project een plaatsje krijgen in het uiteindelijke ontwerp. Een denkpiste is ook om een jury met mensen uit de buurt te laten beslissen welke ontwerpen op de gaaszeilen zullen komen, zo een wedstrijd is altijd leuk natuurlijk. Ik hoop in ieder geval dat op mijn oproep een grote respons zal komen, pas dan zal ik mijn project als volledig geslaagd beschouwen. Het is toch van cruciaal belang dat positieve initiatieven gedragen worden door de mensen uit de buurt waarin ze plaatsvinden”.

Jacques Denys, Ramstraat 11 2018-Antwerpen. Tel.: 0495 289 630 of jacques.denys@gmail.com

Burgerbegroting Antwerpen: https://www.antwerpen.be/nl/ info/59eccb8bb85c8d0c0c6946bf/ de-winnaars-van-de-burgerbegroting2017-zijn-gekend

Hier komt de afsluiting, zegt Jacques Denys over zijn verkozen project • Foto Edi DOBBELAER

Expo 2018: giraffe op rond punt Lange Van Ruusbroecstraat

Nick Hellegie: "Het enige naamloze publieke grasveldje fascineerde mij"

Over luttele dagen staat er 2018 op de nagelnieuwe kalender naast de koelkast. Op zich geen speciaal jaar zult u zeggen, maar in de vijf Antwerpse wijken met postcode 2018 vinden ze dat toch een reden om te vieren. Een van de initiatieven van district Antwerpen is Expo

2018 dat in vijf wijken een kunstwerk wil plaatsen op een openbare plek. Voor Zurenborg is de geselecteerde kunstenaar Nick Hellegie. Hij wil een levensgrote giraffe plaatsen op het rond punt halfweg de Lange Van Ruusbroecstraat. (Luc PANDELAERS)

Ruim de helft van de Zurenborgers beschouwen 2018 als hún postnummer. (De andere helft moet het nog altijd het stellen met 2600). Zij vergeten daarbij dat ze dat nobele nummer moeten delen met nog vier andere wijken: Klein Antwerpen & Harmonie, Haringrode & Groen Kwartier, Brederode en Markgrave. Het afgelopen jaar staken op initiatief van Expo 2018 de bewoners van die verschillende wijken de koppen bij elkaar. Ze legden thema's vast, deden inspiratie op tijdens wandelingen en suggereerden voorstellen. Vervolgens kozen ze een kunstenaar die voor hun wijk een kunstwerk ontwerpt.

GRASVELDJE

Op woensdag 6 december was er een preview van de kunstwerken in Campus Zuid van de Karel De Grote Hogeschool en konden de wijkbewoners kennis maken met de kunstenaars. Sinds de dood van Jan Hoet is kunst beoordelen natuurlijk een subjectieve zaak geworden maar met enig chauvinisme durven wij toch stellen dat wij het mooiste kunstwerk gaan krijgen. Het is van de in Antwerpen wonende Nederlander Nick Hellegie (°1970, Epe, prov. Gelderland). Hij studeerde aan de Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem en daarna aan het Hoger Instituut voor de Kunsten in Antwerpen.

-De keuze van een giraffe is verrassend voor een wijk als Zurenborg. Hoe ben je daartoe gekomen?

Nick Hellegie: ”Ik kende Zurenborg niet zo goed. Ik woon zelf op de Rijnkaai. Ik ben dus eerst uitgebreid komen rondwandelen in de wijk. Het eerste wat mij opviel was dat er daar erg weinig open ruimte is. Ik had meteen al een vrij groot werk in gedachte en zag daar niet meteen een geschikte plek voor. Uiteindelijk kwam ik uit op de twee kleinere pleintjes, de Door Verstraeteplaats en het naamloze rond punt aan de Lange Van Ruusbroecstraat. Vooral dat laatste fascineerde mij omdat daar het enige publieke grasveldje ligt van de ganse wijk. Dat inspireerde mij om daar een groot dier te plaatsen. Een giraffe bij voorbeeld. Een

volwassen giraffe is zo'n 4,5 meter hoog, dat leek mij een mooie maat. Tegelijk mocht het niet te volumineus worden dus heb ik gekozen voor een tweedimensionaal profiel. Bovendien bestaat het vooral uit leegte. Ik heb alle donkere vlekken op het lichaam eruit gezaagd. Wat overblijft is een wit silhouet waarin de achtergrond de functie overneemt van de vlekken. Die achtergrond is ongelijk en beweegt ook als je er voorbij loopt. Dat moet het gevoel geven dat het hele dier beweegt.”

-Uit wat voor materiaal zal de definitieve versie gemaakt worden?

Nick Hellegie: ”Dat hangt af van het budget dat ik ervoor ga krijgen. Het liefst zou ik het maken in dikke aluminiumplaat. In die maat kost dat echter een flinke duit. Een alternatief is een skelet in hout met een laag polyester erop. Als men zou besluiten van het daar definitief te laten staan zou aluminium natuurlijk veel duurzamer zijn.”

-Had je ook iets in gedachten voor het andere pleintje?

Nick Hellegie: ”Ja ik heb twee maquettes ingezonden. Voor de Door Verstraeteplaats zou ik het bestaande beeldje willen vervangen door een strakke geometrische figuur die met strenge diagonale lijnen contrasteert met de verticale lijnen van het Rijksarchief. Ik heb echter nog geen idee of ik beide ontwerpen zal mogen realiseren. Bovendien moet het huidige beeldje dan tijdelijk verwijderd worden. Dat zal ook wel wat kosten en misschien zal niet iedereen gelukkig zijn met het al dan niet tijdelijk verdwijnen van het het beeldje van Axel Wallenberg. Ik zal nog veel moeten bespreken met de organisatoren. We zien wel.

Alle kunstwerken worden onthuld in de loop van 2018. Voor Nick Hellegie wordt dat september. Alle verdere info is te vinden op www.expo2018.be

Nick Hellegie bij het ontwerp van zijn kunstwerk

De kunstenaar diende ook een tweede ontwerp in. Foto’s Luc PANDELAERS

Van Luppenstraat is een deelstraat geworden

“Ik vind het heel fijn om het sociaal contact in de straat te zien groeien”

Sinds de zomer van dit jaar is Facebook een groep rijker: “De Van Luppenstraat deelt”. Deze virtuele gemeenschap zorgt voor verbinding tussen de buren, versterking van de sociale contacten binnen de straat, en voor bewustwording over onze consumptie- maatschappij. Via dit platform lenen de buren vanalles aan elkaar uit. Van kampeergerief tot partytenten, CD-branders en vuurkorven, tot kinderspeelgoed en “food dehydrators”. Het idee kwam van twee buurvrouwen, isabelle Brouckaert (43) en Charlotte Boeydens (28). Leuk en uniek in de wijk.

Isabelle Brouckaert is studente kleuteronderwijs en mama van 3 kinderen. Sinds ze 13 jaar geleden in de Van Luppenstraat kwam wonen, is ze drijvende kracht achter elk straatinitiatief, van straatfeest tot buurtpoets. Charlotte Boeyden, afkomstig uit Brugge is fotografe en jonge mama. Ze stelt zich veel vragen bij de manier waarop onze economie en consumptie werkt en probeert daar zo bewust mogelijk mee om te gaan. We horen graag wat deze dames heeft gebracht tot het uitwerken van dit initiatief.

- “De Van Luppenstraat deelt”, wat houdt dat juist in?

Isabelle Brouckaert: “De Van Luppenstraat deelt” is een Facebookgroep waarop bewoners van de straat terecht kunnen om dingen te lenen of te gebruiken, of om weg te geven. Heb je spullen in de kast staan die je niet vaak gebruikt dan kan je die aanmelden in de groep. Of heb je een bepaald toestel nodig, of hulp bijvoorbeeld bij het verplaatsen van een zware kast, dan kan je daarvoor een oproep plaatsen. Er werden verschillende categorieën aangemaakt, zo is er bijvoorbeeld eentje voor kinderspullen, kampeergerief, bureaumateriaal, hobby, keuken, enzovoort. Maar er worden ook spontane oproepen geplaatst uiteraard. Zo had onze buurvrouw Veronique onlangs haar klimop gesnoeid waardoor haar groene bak overvol zat. Via een oproep op de straatgroep kon ze haar snoeiafval in de groene bak van andere buren kwijt. Gemakkelijk toch! Onze buurvrouw Marie had een standje op de rommelmarkt in Berchem in september maar had nog een kledingrek nodig. Ze deed een oproep en had binnen het kwartier wel vijf kledingrekken ter beschikking. Het gaat om een besloten Facebookgroep. Wie wil toetreden, vindt de pagina terug via de zoekfunctie “De Van Luppenstraat deelt” en kan vervolgens een verzoek

(Vera

STEYVERS)

indienen om lid te worden. Een van de beheerders keurt dit verzoek dan goed voor al wie ook effectief in de straat woont.”

- Hoe zijn jullie op dit idee gekomen?

Charlotte Boeyden: “Op het straatfeest begin juli hebben veel straatbewoners contact met elkaar gelegd, en ontstond ook een facebookgroep van de straatbewoners. Daarop zag ik nadien een oproep van een buurvrouw die op zoek was naar een speciaal soort van keukenmesje om te lenen. Ik was toen net een heel interessant boek aan het lezen van Socrates Schouten, “De circulaire economie: waarom productie, consumptie en groei fundamenteel anders moeten”. Er zijn dingen die op dit moment misgaan in de wereld. Het boek toont andere manieren om naar bestaande stucturen te kijken en doet je afvragen hoe het anders kan. Uit dat idee is toen de deelstraat ontstaan, dat ging heel spontaan eigenlijk.”

- Is deze deelstraat een eerste stap naar een fundamenteel andere aanpak dan?

Charlotte Boeyden: “Dat denk ik wel ja. Er is minder verspilling en er ontstaat een bepaalde bewustwording.”

Isabelle Brouckaert: “Zoiets gebeurt met kleine stapjes waarschijnlijk. Ik ben op zich niet perse heel erg bezig met het ecologische, maar vind bewustwording over consumptie wel erg belangrijk. Ook naar de kinderen toe. Ze zien dat hun ouders niet meteen naar de winkel gaan om iets te kopen, maar dat eerst andere alternatieven worden bekeken. Kunnen we het eerst gebruiken van iemand, om het uit te proberen en te bekijken of het wel iets is voor ons?

Of is het iets dat we niet vaak gaan nodig hebben, dan kunnen we het mischien beter even bij de buren lenen. Het is gemakkelijk gekocht, want de prijs van producten is vaak zo laag dat

Kapsalon

Hair & Beauty by Nadia

• Knippen & Brushen

• Opsteekkapsels

• Make-up

• Wax

• Wimper extensions

• Schoonheidsverzorging

• Manicure & Pedicure

Eigen

mensen zelfs geen twee keer nadenken over een nieuwe aankoop. En nadien staat het dan in de kast.”

Charlotte Boeyden: “Inderdaad, voor onze kinderen is dit waardevol. Ook wat het doorgeven van speelgoed betreft. Ze leren dat ze een tijd met speelgoed spelen en het dan doorgeven wanneer ze het ontgroeid zijn.”

Isabelle Brouckaert: “Het is een beetje teruggaan naar de basis ook. Vroeger gebeurde het wel vaker dat mensen dingen leenden bij elkaar, mensen kenden mekaar ook veel meer dan nu soms het geval is.”

- Is dat sociale aspect ook van belang voor jullie?

Charlotte Boeyden: “Jazeker, van daaruit is het allemaal toch wel wat begonnen. We leven in een stad natuurlijk, maar je ziet dat gezinnen meer en meer geïsoleerde entiteiten worden, met weinig contact in hun omgeving. Dat wordt op deze manier wat weggenomen. Het geeft een beetje het gevoel van een dorp in de stad.”

Isabelle Brouckaert: “Ik vind het heel fijn om het sociaal contact in de straat te zien groeien. Het is een mooi voorbeeld van hoe een sociaal medium de ‘echte’ contacten stimuleren en toegankelijker maken. Nadat je een oproep plaatst in de facebookgroep, gebeurt het wel eens dat er iemand reageert die je nog nooit hebt gezien. Vervolgens ga je dan aanbellen om datgene op te halen wat je wil lenen en ontmoet je die persoon ook in het echt, je kan

er een gezicht op plakken. De volgende keer dat je elkaar tegenkomt op straat, zeg je natuurlijk ook goeiedag. Dat is fijn!”

- Wat is het voordeel van zo’n initiatief op straatniveau?

Charlotte Boeyden: “Er bestaan ook initiatieven op groter niveau, maar daar bestaat dan meer de nood aan regels en afspraken.”

Isabelle Brouckaert: “Op straatniveau is er een bepaalde sociale controle natuurlijk. Je kan er gerust in zijn dat je de uitgeleende spullen ook weer terug zal krijgen, want je woont in dezelfde straat en je komt mekaar dus onvermijdelijk nog tegen. Bovendien hoef je ook nooit ver te gaan om spullen over en weer uit te wisselen. Dat is toch echt een enorm voordeel.”

Charlotte Boeyden: “Feit dat de organisatie binnen de staat is opgevat, werkt ook drempelverlagend. Het vereist al een bepaalde mindset om je te gaan aansluiten bij grotere verenigingen of platforms die aan recycling of uitlenen doen. Dat is hier niet het geval. Straatbewoners sluiten zich aan omdat het initiatief hen aanspreekt en gaandeweg ontstaat er dan wel een bewustwording over herbruiken, uitlenen, samenwerken en een andere visie op consumptiegedrag.”

Voor de bewoners van de Van Luppenstraat die nog geen lid van de groep zouden zijn: aarzel niet om je aan te melden bij “De Van Luppenstraat deelt”.

Altijd al eens een prins of prinses willen zijn? Wel, hier maak ik die droom voor u waar.

Het kapsel is bepalend voor uw look.

Koppel het nuttige aan het aangename en laat u 's goed verwennen in mijn kappersstoel, bij en hapje en een drankje.

Voor de dames is er ook een nagel- en make-upstudio.

De barbershop is dan weer een mooi extraatje voor de heren.

Achterin vindt u avond- en trouwkledij met bijhorende accessoires, zowel traditioneel als gala. Daar is ook het beautysalon te vinden, voor onder andere gelaatsverzorging en epilaties.

Ook de organisatie van uw evenement neem ik onder handen, net als de planning van uw bruiloft, inclusief catering. Event's and beauty's by jn in Borgerhout, treatment for the star you are.

Plantin en Moretuslei 285, Borgerhout, onder Meusgebouw, rechtover Bank van Breda

GSM:

Openingsuren: ma tot zat 10-18 uur, ook open op feestdagen. Liefst op afspraak. Zie ook onze website: www.events-and-beautys-by-jn.be

cosmetica- en parfumlijn 'JONA'

Charlotte Boeyden en Isabelle Brouckaert :”Vroeger gebeurde het wel vaker dat mensen dingen leenden ven elkaar.” • Foto Jeannine FUHRING

Torenhuis wordt verbouwd tot Boutique Hotel

Uitbaatster Xenia Mesuere: "Ik ga Jan Modaal vragen welke naam het meest aanspreekt."

Het imposante Torenhuis aan de Cogels-Osylei 56 krijgt een nieuwe bestemming als Boutique Hotel. Het initiatief komt van Xenia Mesuere, die al haar hele jonge leven in de wijk woont. (Marcel SCHOETERS)

Xenia is opgegroeid aan de Cogels-Osylei 18, waar haar moeder Pascaline Van Herdegen nog altijd woont. Haar vader Henk is de drijvende kracht achter het Muzische Huis in de Klokstraat. Zowel hij als Xenia en haar broer wonen ook in deze straat. Een andere broer -zij heeft er in totaal 3 - is ingetrokken in de garage van mama.

Heel eventjes heeft ze, na de Steinerschool, een rechtenstudie geprobeerd, zegt ze. “Dat was niet mijn ding. Ook toen al kluste ik bij in de horeca en daar is het waar mijn hart ligt. Ik ben dan aan Spermalie in Brugge in het volwassenenonderwijs een opleiding ‘kok en kelner’ gaan volgen. Daarna ben ik gaan solliciteren en ik had meteen werk. Ik heb altijd graag in de horeca gewerkt.”

Dat werk is voornamelijk in het gerenommeerde restaurant Ciro’s op de Amerikalei. ”In februari van dit jaar maakte ik voor mezelf uit dat ik meer wilde doen met mijn leven en toen begon het idee van de gastenkamers te rijpen.”

HOUT

Aanvankelijk had Xenia niet de Cogels-Osylei 56 op het oog, maar de al jaren leegstaande gouverneurswoning aan de Jan Van Rijswijcklaan. “Daar was echter te veel werk aan en torenhoge kosten”, zegt ze. Dus werd het de Cogels-Osylei 56, dat enkele edities geleden in uw gazet nog aandacht kreeg in de rubriek ‘Huis te koop’.

graag zouden willen en hoe laat. Dat voorkomt verloren en dus weg te gooien producten.”

Dat ontbijt kunnen de gasten als ze dat willen op de kamer nemen, maar Xenia voorziet ook in een ontbijtruimte. Daar zal ook plaats zijn voor een wijnkast, waar de gasten naar believen uit kunnen kiezen en hun verbruik zelf noteren. “Ik wil dat de gasten zich hier thuis voelen.”

MARKT

Waar het ook op aan zal komen is het in de markt zetten van het hotel. “Ik wil werken met Booking.com, maar net zo goed met een eigen website met eigen boekingen, met korting dan. Er gebeurt heel veel op sociale media, je moet alleen een hype weten te creëren. Ik wil ook kamers aanbieden aan bv. de Singel, die geregeld artiesten onderdak moeten bieden.”

Xenia wil ook een totaalpakket aanbieden. Zo is er niet alleen de L-vormige tuin, waarin het heerlijk verpozen kan zijn, maar er komen ook vergaderruimtes. Wat dat betreft is Xenia vol lof over de medewerking van de andere initiatieven in de wijk. “Wij zien elkaar niet als concurrenten.”

NAAMLOOS

Het pand was Xenia niet onbekend. “Nummer 58 was al van mijn ouders.” In nummer 56 zijn het souterrain, de bel etage en de eerste verdieping al prachtig gerestaureerd. Aan de tweede verdieping en de zolder is nog heel wat werk. In totaal telt het huis 83 deuren”, zegt Xenia.

Het huis werd in 1905 samen met nr.58 ontworpen door architect François Bollekens (°1869). Hij deed dat in opdracht van zijn vader Eugène-Charles. Deze laatste stamde uit een familie van industriële schrijnwerkers, die sierlijsten, jaloezieën, rolluiken en winkelpuien produceerde. Vandaar de rijkdom aan diverse houtsoorten in het huis, waaronder de 83 deuren.

APRIL

Zeg niet zomaar B&B tegen het concept dat Xenia wil opzetten. “Er loopt een fijne grens tussen een B&B en een Boutique Hotel”, zegt ze. “Zo hebben wij geen 24u receptie. Ik wil proberen om de eerste twee jaar zelf aanwezig te zijn en later personeel in dienst te nemen.”

Xenia denkt aan 5 kamers, eventueel 6. “Eén suite op de eerste verdieping, met terras. Twee deluxe kamers op de tweede en 2 duplex suites op de zolder. Zelf ga ik in het souterrain wonen.”

De eerste twee kamers krijgen een bad en een inloopdouche. De andere twee waarschijnlijk ook. Uiteraard moet er in het pand ook een lift komen en in de nodige veiligheidsvoorschriften worden voorzien. Er is ook al een raam gestoken om meer licht binnen te laten. “Dat waren ook al de plannen van de vorige eigenaar”, zegt Xenia.

Ze wil echter niet over één nacht ijs gaan. “Ik wil hier financieel zo veel mogelijk zelf insteken. Ik hoop tegen april volgend jaar twee kamers klaar te hebben. De grote opening zou dan pas in 2019 plaatsvinden. Van zichzelf zegt deze dame dat ze zeer positief ingesteld is. “Ik kan ook goed omgaan met tegenslagen, zoals die in de verbouwingen wel eens opduiken.”

ONTBIJT

Nu werkt Xenia in een 38-urenweek, maar vroeger waren dat er heel wat meer. “Een van de motieven die mij tot dit project hebben aangezet was om iets te doen met de rest van mijn tijd.” Het is niet omdat het Torenhuis - dat nog een naam moet krijgen - niet onder het label B&B valt, dat er geen ontbijt zou worden geserveerd. “Ik wil werken op basis van een menu, waarbij de gasten de dag voordien kunnen aangeven wat ze

Binnenin gaat de gastvrouw niet voor een strak design, maar voor veel stoffen. “Ik wil elke kamer uniek maken, zonder plastic, met alleen maar natuurlijke materialen. Kortom: wat de mensen verwachten van een luxehotel, dat toch maar 125 euro per nacht zal kosten. Je moet de rijkdom van Zurenborg delen met iedereen. Naarmate het statuut van het hotel wordt aangepast, kunnen de prijzen volgen.”

Deze dame is nog altijd single, wat maakt dat ze heel veel op zichzelf heeft geleerd. Een partner moet complementair zijn, zegt ze. “Dit project is trouwens niet toe te vertrouwen aan een ander persoon. Dit is echt mijn kindje.”

Een kindje dat voorlopig nog geen naam heeft. “Ik ga aan Jan Modaal vragen wat het meest aanspreekt”, zegt ze.

“Een kamer kost hier 125 euro en naarmate het statuut van het hotel wordt aangepast, kunnen de prijzen volgen.”

“Je moet de rijkdom van Zurenborg delen met iedereen.”

Xenia Mesuere wil een totaalpakket aanbieden. Foto Dani VAN REMOORTEL

Architect Wouter Plessers en fotograaf Bob Reijnders samen aan de slag in voormalige bio-winkel

"Ik vind het wel prettig om te wuiven naar voorbijgangers"

Wouter Plessers en Bob Reijnders delen een passie: architectuur. Die eerste ontwerpt kantoren en appartementsgebouwen en de tweede fotografeert ze. Het koppel werkt sinds kort in Zurenborg, maar woont in Deurne-Zuid. Hun uitvalsbasis? De voormalige bio-winkel in de Kleine Beerstraat. Pand dat heel erg lang leeg stond maar nu

-Bob en Wouter, jullie zijn geen onbekende gezichten in de wijk. Dat jullie een kantoor in Zurenborg betrekken, is geen toeval…

Wouter Plessers: "Sterker nog, ik keer opnieuw terug naar de Kleine Beerstraat, waar ik vier jaar geleden als vennoot ben begonnen bij Set-Office Architects. Destijds namen we onze intrek in de oude schoenmakerij Imperial. Later verhuisde het bureau naar de Pretoriastraat. Een jaar geleden besloot ik mijn eigen weg te gaan. Ik ben eruit gestapt en heb een nieuwe vennootschap opgericht. In afwachting van een definitieve stek heb ik een tijdlang kantoor gevoerd vanuit het Roze Huis. Uiteindelijk zijn we hier beland. Logisch ook, want we hebben een band met de wijk.

Bob Reijnders: “We hebben zes jaar in de Kruikstraat gewoond. Vier jaar geleden verhuisden we naar Deurne-Zuid. Eerlijk? Het voelt geweldig om terug te zijn. We hebben het altijd een fijne buurt gevonden. Fantastisch om Martine van ’t Rolwagentje vaker terug te zien! Al kwamen we regelmatig naar de wijk, speciaal voor haar.”

-Jij bent geen architect maar toch heb je ook een eigen stek op kantoor…

Bob Reijnders: “Een tijdje geleden werkte ik als ambtenaar voor de Vlaamse overheid, maar sinds kort ben ik freelance-fotograaf. Ik leg me toe op interieur- en architectuurfotografie, al vind ik portretwerk ook erg boeiend. Wouter is een klant van mij, maar ik heb uiteraard nog andere opdrachtgevers. De foto’s die ik maak verschijnen op de websites van architecten. Het is leuk om samen met Wouter in dezelfde sector te werken. Ik vraag ‘m regelmatig om raad. Da’s handig. Verder is het fijn om hier een plekje te hebben. Mensen gaan ervan uit dat fotografen de hele tijd de hort op zijn. Maar er komt best wat computerwerk bij kijken, hoor. “

-Vergissen we ons of telt Zurenborg bovengemiddeld veel architecten?

Wouter Plessers: “Hmm, dat weet ik nog zo niet. Weet je, er zijn sowieso veel architecten, maar of er hier nu meer zitten dan elders… Misschien heeft het ermee te maken dat Zurenborg een prima uitvalsbasis is. Je kan makkelijk

Antwerpen uitrijden maar zit toch vlakbij het centrum. Nog een voordeel: er staan heel wat cambio’s. Daar zijn we absoluut fan van. Onze medewerkers, Janaa en Jeroen, mogen er gebruik van maken. Ik vond het ook belangrijk om op het gelijkvloers te zitten. Zo houden we het contact met de buurt levendig. Ik vind het wel prettig om te wuiven naar voorbijgangers. We zitten hier goed. En het gaat hard: we zijn op zoek naar een extra medewerker. Binnenkort zitten we hier dus met z’n vijven. Onze maximumcapaciteit komt bijna in zicht.”

-Architectuur is een vlag die vele ladingen dekt. Waar staan jullie als bureau voor?

Wouter Plessers: ”We leggen ons toe op eigentijdse architectuur, maar dan wel voor een erg divers doelpubliek. Particulieren bijvoorbeeld kunnen bij ons terecht voor kleine verbouwingen maar ook voor grote nieuwbouwvilla’s. Die strak en hedendaags zijn, een beetje zoals ons kantoor. Daarnaast ontwerpen we kantoorgebouwen. Zo werken we vaak voor de Bank

J.Van Breda & C°. Ze zijn volop bezig met de vernieuwing van hun patrimonium. Het interessante is dat de kantoren een erg uiteenlopende stijl hebben. Vaak kiezen ze voor statige panden die hun karakter behouden maar wel een moderne toets meekrijgen. Maar als ze een nieuwbouw optrekken, gaan ze volop voor de eigentijdse stijl. Voor een architect is dat geweldig. Elk kantoor heeft zijn eigen, unieke karakter. We vertrekken dus elke keer van een wit blad. Wat prettig is.“

-Ontwerpen jullie ook appartementsgebouwen?

Wouter Plessers: “Ja, al staat die activiteit vandaag op een laag pitje. We hopen binnenkort opnieuw de draad op te pikken. Ik deed het vroeger erg vaak. Het is iets dat me in de vingers zit en dat ik zeker niet wil kwijtraken.“

-Hoe mogen we je stijl omschrijven?

Wouter Plessers: “Ik maak, zeker voor woningen, vaak strakke ontwerpen. Maar strak betekent niet noodzakelijk koel. Vandaar dat ik zoveel belang hecht aan warme materialen. Met de juiste gevelsteen kan je bijvoorbeeld een

een gelijkvloers heeft met een raam tot op de grond zodat voorbijgangers iedereen daar aan het werk kan zien. Wouter Plessers: “ik vond het ook belangrijk om op het gelijkvloers te zitten. Zo houden we het contact met de buurt levendig. ik vind het wel prettig om te wuiven naar voorbijgangers.” (Dirk BLIJWEERT)

warme toets aanbrengen. Verder houd ik ervan om te spelen met lichtinval. Je kan daar leuke effecten mee creëren.”

-Opvallend: je werk ziet er allesbehalve symmetrisch uit.

Wouter Plessers: “Goed gezien! Dat probeer ik te vermijden. Zelfs in een oud pand kan je een eigentijdse toets aanbrengen. Je moet historische elementen respecteren, maar dat betekent niet dat je geen eigentijdse elementen kunt toevoegen.“

-Wie nieuwbouw zegt, zegt duurzaamheid… Energie is een topprioriteit bij bouwprojecten, toch?

Wouter Plessers: ”Zeker. Duurzaamheid zit in ons DNA. Alles begint met je buitenschil: die moet zo compact mogelijk zijn. Het is dus zinloos om overdreven grote volumes te bouwen. Daarna volgt de techniek. We hebben hier behoorlijk wat kennis in huis. Jeroen heeft een postgraduaat bio-ecologisch bouwen op zak. Onze gebouwen presteren sowieso beter dan het wettelijke minimum. Wat daar belangrijk bij is? De juiste isolatie, maar ook een uitgekiende lichtinval. Zo moet je bijvoorbeeld waken over oververhitting. We houden ook altijd rekening met de energie-efficiëntie. Onze kantoren moeten minstens een generatie meegaan. In tegenstelling tot winkels bijvoorbeeld, die een kortere levensduur hebben. Dat financieel verhaal moet je meenemen in elk project.“

-Kunnen mensen bij jullie voor een “simpele” verbouwing terecht?

Wouter Plessers: ”Natuurlijk: ik wil voeling met kleine projecten blijven houden. Weet je, vaak zijn dat net erg uitdagende projecten. Je werkt met beperkte budgetten, je hebt een bestaande constructie. Dat maakt het interessant. Al krijg je als architect bij een nieuwbouw natuurlijk ook geen carte blanche. Neem nu de omgeving waarin een gebouw staat: die ligt natuurlijk helemaal vast, daar kan je niks aan veranderen. En toch speelt die omgeving een belangrijke rol. Je moet rekening houden met aanpalende gebouwen, met groen. Ik bekijk zowel een renovatie als een nieuwbouw als

een puzzel. Je gaat als architect op zoek naar oplossingen. Ik houd daar wel van. Soms moet je ook out-ofthe box denken.“

-Durf jij tegengas geven aan klanten die zelf een ontwerp in gedachten hebben?

Wouter Plessers: ”Toch wel. Al ga ik natuurlijk hun ideeën niet meteen neersabelen. Bij een verbouwing denken veel mensen bijvoorbeeld spontaan aan een achterbouw: je kan daar inderdaad mooie dingen mee doen, maar het is zeker niet altijd de geschikte oplossing. Waarom zou je bijvoorbeeld je keuken niet naar de straatkant verplaatsen? Dat klinkt vreemd, maar het resultaat is soms verbluffend. Vaak zet je mensen daarmee aan het denken. Maar dingen opdringen, neen, dat doe ik niet.“

-Is Zurenborg een mooie wijk?

Wouter Plessers: ”Ja, al moet ik bekennen dat ik hier vooral groen mis. We hebben een tijdje op het zuid gewoond en keken toen uit op een binnentuin met groen. Hier zijn de tuinen kleiner, ik denk dat er ook minder groen staat, zeker op straat.

Bob Reijnders: “Wat hier ontbreekt is een groene plek om naartoe te gaan. Toegegeven, je hebt de Dageraadplaats, maar die enkele grote bomen die er staan, zijn nogal karig. Dat was voor mij de belangrijkste reden om hier te vertrekken. Dat, en ook de drukte van de stad. Al vermoed ik dat het ook te maken heeft met onze Limburgse roots! We woonden in een loft en da’s toch apart. Het klinkt gek, maar ik miste een eigen voordeur en een trap om te gaan slapen. Nu wonen we in de schaduw van het Boekenbergpark: het bevalt ons daar prima.“

-Stel: je krijgt carte blanche om de wijk te hertekenen. Wat is jouw eerste ingreep, Wouter?

Wouter Plessers: “Zonder enige twijfel meer groen op straat! Ik heb het dan niet noodzakelijk over bomen. Je kan ook laag groen plaatsen. Ik garandeer je, dat geeft een veel groener effect dan hoge bomen wanneer je op straat loopt. Bomen filteren de lucht en zorgen in de zomer voor verkoeling waar-

“Wat hier ontbreekt is een groene plek”

“Het gaat hard; we zijn op zoek naar een extra medewerker. Binnenkort zitten we hier dus met zijn vijven” • Foto Bob REYNDERS

door ze absoluut noodzakelijk zijn, maar laag groen zorgt nog meer dan bomen voor het gevoel van een groene omgeving.”

Bob Reijnders: “Wat ik me afvraag: hoe komt het dat de stad er maar niet in slaagt om samen met de Delhaize een ondergrondse parking aan te leggen? Dan kan je de buurtbewoners verplichten hun auto daar te parkeren. Sorry, maar dit is een van mijn stokpaardjes. Let er eens op hoeveel openbare ruimte geparkeerde wagens innemen. Waanzinnig! Ik pleit voor een centrale parkeerplaats. Daarmee creëer je meer openbare ruimte waar mensen elkaar kunnen ontmoeten. En ja, daar mag natuurlijk extra groen verschijnen, da’s duidelijk. “

-Als ik me niet vergis waren er ooit plannen om een parking onder de Dageraadplaats aan te leggen.

Bob Reijnders: “Dat vind ik bizar. Als er nu iets is dat je niet moet doen, is het auto’s aantrekken naar het plein. Integendeel, je moet ze aan de rand van de buurt achterlaten. Het valt me trouwens op hoe hard hier gereden wordt. En dat met zoveel scholen in de buurt. Ik houd m’n hart soms vast, hoor… “

Wouter Plessers: ”Toen we hier woonden lag er een wijkcirculatieplan op tafel. Zo was er onder andere het voorstel om sommige straten te knippen. Ik vond dat absoluut niet verkeerd. Als je minder mobiliteit wil, dan moet je als buurtbewoner maar een beetje omrijden, zo simpel is het.“

Bob Reijnders: “Ik vrees dat men veel te lang niets gedaan heeft. Niet alleen in Zurenborg hoor, maar in heel de stad. Gevolg: eigenlijk kan je vandaag alleen maar drastisch ingrijpen om het opnieuw leefbaar te maken. Ik vind het onvoorstelbaar dat je in bijna elke straat in twee richtingen kunt rijden. Dat is een zeker

recept voor chaos. Zeker als je je er ook nog eens als fietser wil doorwringen. Weet je, mobiliteit is een van de redenen waarom mensen de wijk verlaten. Ik ken verschillende gezinnen

die uitgeweken zijn naar onze buurt en die me vertellen dat ze het verkeer hier verstikkend vonden. Men jaagt de mensen zo de ring over naar Deurne Zuid en Borgerhout Extra Muros.

Dat wordt een toevluchtsoord voor mensen die Zurenborg ontvluchten, wat jammer is voor de buurt hier.“

Want als ze dat niet zouden doen dan zou het egelbestand snel uitgestorven zijn vrees ik want met zo’n stekels maak je niet makkelijk kleintjes die voor de opvolging zorgen.

Daarom hebben wij onze stekeltjes met de vuilkar meegegeven want we willen bij onze krant wel degelijk jongens en meisjes, opvolgers die er voor zorgen dat de volgende twintig jaar deze courant nog met even veel plezier als nu wordt gelezen.

Daarom blijven we roepen, als het moet alleen in de woestijn maar we blijven de kreten rondstrooien: wie wil er ons team komen versterken. Liefst wat jongere mensen dan diegenen die nu de dienst uitmaken (uit eerlijke schaamte en respect plakken we daar geen leeftijden op) en gaandeweg nieuw leven kunnen inblazen, vers bloed kunnen

bezorgen.

We hebben het over mensen die een journalistiek stukje willen schrijven over iets of iemand. Een interview doen, een gesprekje weergeven, achter een nieuwsfeit aangaan, ogen en oren van de redactie worden. Moet je daar veel hogere studies voor gedaan hebben? Neen, een gezond verstand, kritische geest, een plukje discipline en een computer helpt je al een eind op weg. Voor de onzekeren bieden we een helpende hand of twee.

Dezelfde redenering voor mensen die het niet zo begrepen hebben op schrijvelarij maar het meer in de fotohoek zien zitten.

Zin in een paar opdrachten per twee maand?

Heb je een digitaal toestel en kun je ons de foto’s digitaal bezorgen? Dan nemen we je graag op in onze fotografenschoot.

ALLE DAGEN OPEN VANAF 10 UUR

Onze advertentiemensen schreeuwen ook (beleefd) om versterking want ze kunnen daar best wat zakelijke hulp gebruiken. Kandidaat-adverteerders vragen regelmatig om inlichtingen en die vinden dat dan fijn als er van de krant iemand op bezoek komt om wat meer uitleg en duiding te geven. En zo hebben we nog een paar mensen nodig.

De vzw dan. Het orgaan dat zo’n beetje boven de krant en de afdelingen (distributie, advertentie, boekhouding, layout, redactie) staat kan en moet aangevuld worden met mensen die rustig een probleem kunnen ontrafelen en oplossen. Het geld in het oog houden, de koers van de krant bewaken, op tijd en stond een receptie organiseren en zich buigen over projecten die de redactie gefinancierd wil zien. Een scherp oog en een redelijk gezond verstand volstaan om erg

nuttig en dankbaar werk te verrichten.

Wie dat allemaal niet zit zitten en wat meer door de wijk wil struinen kan ook bij ons terecht: we kunnen namelijk altijd mensen gebruiken die zich zes keren per jaar willen inzetten om kranten in een aantal straten te bedelen. Tientallen krant in de bussen droppen nadat de drukker ze op ons verdeeladres in de Van Diepenbeeckstraat heeft geleverd.

Conclusie: wie als vrijwilliger (we betalen helaas niet, wel worden de gemaakte onkosten vergoed) wil meewerken aan de beste wijkkrant van ’t stad moet dat onverwijld laten weten en dan spreken we daar eens rustig over bij een koffie, pot of pint. Bij ons hoef je helemaal geen egeltje te zijn om mee te mogen doen.

Reacties: swa.collier@telenet.be

House of Ape verwelkomt koffiebar Miss & Misses

"De horeca hier is niet zo vroeg open en wij wel"

in het vroegere hoofdkwartier van Engetrim in de Grote Hondstraat 44 vind je al enkele jaren de co-workingruimte van House of Ape. Daar kan je nu ook terecht voor broodjes en aanverwante bij Miss & Misses. (Marcel SCHOETERS)

Wie achter de ‘Miss’ schuilgaat is Karen Van Craenenbroeck en de ‘Misses’ is haar mama Veerle De Bie. Ze waren voor hun gezamenlijke commerciële plannen al lang op zoek naar een pand in Antwerpen, maar belandden uiteindelijk in een herenhuisje op de Turnhoutsebaan in Schilde.

BOMMA

Het concept dat zij daar aanbieden is simpel, zegt Karen: ”Koffie en koek zoals bij de bomma. De mensen die wij over de vloer krijgen, schommelen tussen de 12 en de 80. Je kan er ook ontbijten. Blijkbaar vallen we in de smaak, want de mensen blijven graag lang zitten.” Karen en Veerle zijn allebei mensen die graag ontvangen, koken en bakken, activiteiten die toch niet meteen aansluiten bij haar opleiding tot Master Audiovisuele Vormgeving. Dat heeft er ook voor gezorgd dat ze ter ondersteuning van de zaak alles zelf heeft kunnen doen, zegt ze. Eerder werkte ze 5 jaar lang als marketingverantwoordelijke in het bedrijf van haar vader.

LOYOLA

Toch bleef de roeping richting koffiehuis knagen, geeft ze toe. “Op een bepaald moment wilden we Loyola overnemen (de koffiebar op het Conscienceplein die wereldberoemd werd in Antwerpen door de column van Guillaume Van der Stighelen in Città, de weekendbijlage van Gazet van Antwerpen). Maar dat is niet gelukt. Enkele maanden geleden bracht een collega van mijn man mij dan in contact met de oprichter van House of Ape, die een vriend van hem was. Zo zijn we hier terecht gekomen.”

Aangezien mama Veerle zich met de administratie bezighoudt en samen met personeelsleden in Schilde de zaak moet runnen, springt Karens zus in House of Ape in tijdens de opstart. “En als House of Ape verder uitbreidt, gaan we mee”, zegt ze.

TAKE-OUT

Een historische band met de wijk heeft Karen niet, maar ze is hier altijd graag gekomen in haar vrije tijd, zegt ze. Nochtans is er in deze buurt geen gebrek aan horeca en loert de concurrentie dus om de hoek. “De horeca hier is echter niet zo vroeg open en wij wel. Mensen komen hier koffie drinken als ze de kinderen hier verder in de straat naar school hebben gebracht. En wij zorgen ook voor take-out voor de bedrijven in de buurt”.

Die ‘take’ geldt dan wel voor de bestellers zelf. “Ze kunnen nog een koffietje drinken terwijl ze wachten. Echt zelf uitleveren hebben we nog niet gedaan.”

Op de kaart van ‘Miss & Misses’ staan niet alleen verschillende soorten koffie en thee, maar ook

yoghurts, salades, quiches, joodse bagels en glutenvrij brood. En onze taartjes natuurlijk”, zegt Karen. “ Ze worden in Schilde gemaakt en ’s morgens hier aangeleverd. Je kan zeggen dat alle gebak in huis wordt gemaakt, behalve het

brood en de bagels.”

TERRAS De doelgroep die Karen voor ogen heeft, bestaat in feite uit de hele buurt. “Er zijn al wat oudere mensen uit de buurt een kijkje komen nemen”. Volgend jaar kan ze zelfs een groot terras aanbieden, dat uitkijkt op de spoorwegdriehoek op het viaduct, want net zoals House of Ape huist ‘Miss & Misses’ op de eerste verdieping.

Als ze wordt gevraagd naar de verschillen tussen Schilde en de Grote Hondstraat, zegt Karen dat het publiek in Schilde wat gevarieerder is en ook de kaart. “In Schilde is het ontbijt wat

meer uitgebreid.” Voor Zurenborg heeft ze echter een andere formule in gedachten. “Op termijn willen we, na bestelling, een high-tea aanbieden.”

Info: Miss & Misses Grote Hondstraat 44 • 2018 Antwerpen Open van maandag t.e.m. vrijdag van 8u30 tot 16u Bestellen kan via 0468 10 18 25 of whatsApp info@miss-misses.be

Karen Van Craenenbroeck:” De doelgroep is de hele buurt” Foto An VAN DE WAL

“De mensen blijven graag lang zitten.”

“Je kan zeggen dat alle gebak in huis wordt gemaakt, behalve het brood en de bagels.”

Boek “Hoe kan Antwerpen beter worden?“

“Het is een misvatting dat Antwerpen vergrijst”

Volgend jaar is niet alleen een belangrijk kunstjaar voor Antwerpen want we moeten met z’n allen ook naar de stembus om onze stadsbestuurders te kiezen. Een uitstekende gelegenheid dacht een aantal mensen om een boek te schrijven met de hamvraag: “Hoe kan Antwerpen beter worden?” Het werd een boek waarin gezocht werd naar werkbare oplossingen. Professor Marc Swyngedouw uit de Stierstraat voor ons op de praatstoel. (Bernard SOENENS)

Collectief Antwerpen18 zit op schema. In mei verscheen hun boek “Onze stad – Inspiratie voor de stad van morgen”. In 2018 zijn er gemeentelijke verkiezingen. Tijd dus voor al wie deze stad een warm hart toedraagt, om na te denken rond de vraag: “Hoe kan Antwerpen beter worden?”. “Onze stad” is een vruchtbare inspiratiebron rond 15 domeinen van het stedelijk beleid. De 20 auteurs beperkten zich niet tot het opsommen van problemen, maar zochten naar werkbare oplossingen. We hadden een gesprek met Zurenborger en professor Marc Swyngedouw. Hij vormt samen met Danielle Dierckx de redactie.

Swyngedouw is als politiek socioloog expert in stedelijke beleidskwesties. Als Antwerpenaar en Zurenborger (Stierstraat) is hij ook ervaringsdeskundige. Voor het gesprek ten huize van de professor trekken we ons, na de fotosessie, terug in zijn bureau op de eerste verdieping. Het is er rustig tussen de stapels documenten en mappen op de vloer, waaruit blijkt dat in deze digitale tijden ook voor academici papier niet de wereld uit is.

-Je bent professor aan de KULeuven en woonachtig in Zurenborg. Kan je daar nog iets aan toevoegen?

LUDO SANDERS ADVOCAAT

Bijzondere opleiding Fiscaal Recht, Bijzondere Opleiding Jeugdrecht, Voorkeurmaterie: Personen- en Familierecht (echtscheiding,…).

Tel: +32(0)3/236.90.81

Fax: +32(0)3/236.00.79

ING: BE 45 6300 6649 6589

• GSM: +32(0) 495/21.82.98

• E-mail: ludo.sanders1@telenet.be

• Derden: BE 37 6300 6510 3328

Bleekhofstraat 113/41

• B-2140 BORGERHOUT

Marc Swyngedouw: “Ik startte universitaire studies met een beetje vertraging, omwille van een langdurig verblijf in de humaniora. Ik volgde de opleiding politieke sociologie. Van daaruit heb ik uiteraard interesse voor het stedelijk beleid. Zo was ik geruime tijd voorzitter van de Culturele Raad en ook van de vzw Stad aan de Stroom. Ik was in beide politiek actief, zonder partijpolitieke engagementen. Rond 1989 verhuisde ik van het Zuid naar Zurenborg, we woonden eerst in een huurhuis in de Waterloostraat en daarna in een eigen woning in de Stierstraat. Er was wel heel wat renovatie te doen om van de vier muren iets woonbaars te maken. Het was toen een ander Zurenborg dan nu. De Dageraadplaats telde drie cafés, het was ook veel gekleurder en gemengder. Maar ik heb mijn hart hier verloren en woon er graag. Er is een goede verstandhouding tussen de mensen en het is er aangenaam leven.”

-Van waar het idee voor dit boek?

Marc Swyngedouw: “Het idee voor het boek haalde ik uit het buitenland. In 2015 woonde ik met mijn familie 6 maanden

in New York City. Ik werkte daar aan de CUNY (City University New York) in het kader van een zogenaamde sabbatical, een periode dat je geen les moet geven maar in het buitenland kan herbronnen en nieuwe ervaringen opdoen. Ik kwam in contact met mensen die in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen een progressieve agenda voor New York hadden geschreven met als argument dat zeuren over zaken die fout lopen niet de juiste weg is. Het is beter vanuit een constructieve houding positieve voorstellen te doen wat een goed beleid voor een stad zou kunnen zijn. Het rapport werd aangeboden aan de verschillende politieke partijen met de uitnodiging om daarmee aan de slag te gaan. Mijn reactie was dat we dezelfde oefening ook in Antwerpen konden doen. De vraag was “hoe kan Antwerpen beter worden?” Het kwam er dan op aan van de juiste mensen te zoeken die hieraan wilden meewerken.”

-Hoe ging dat in zijn werk?

Marc Swyngedouw: “We zijn op zoek gegaan naar mensen die ofwel academisch ofwel vanuit de praktijk onderlegd waren in materies die de stad aanbelangen: specialisten, geëngageerden, mensen met een hart voor de stad. Ons uitgangspunt was dat er na 2018 een coalitie is die Antwerpen beter wil maken. Welke beleidsopties zijn er mogelijk zonder dat er op het niveau van Vlaanderen of op federaal niveau extrawetgevend werk nodig is m.a.w. “Wat kan je doen vanuit de Antwerpse context?” We zijn vertrokken vanuit een aantal problemen, zoals de kinderarmoede, de ongekwalificeerde uitstroom uit het onderwijs, de problematische luchtkwaliteit, de gezondheidszorg, de werkloosheid. Bij de medewerkers zijn er vakbondsleiders, professoren, actievoerders, geneesheren,... Dat zijn zowat twintig mensen die samen het collectiefje Antwerpen18 vormen. Elk van hen zocht naar een specifieke aanpak voor hun domein.”

-De politieke partijen zijn jullie doelgroep, maar ook de burgers?

Marc Swyngedouw: “Ons uitgangspunt was “we maken een politiek boek, maar geen partijpolitiek boek”. We hebben nagedacht rond de vraag “hoe kan de stad beter gemaakt worden?”. Welke zijn onze ambities? Dat is politiek. We vertrokken vanuit de zoektocht naar een progressief

Marc SWYNGEDOUW: “ Nieuw zijn de voorstellen om de verspilling in de haven tegen te gaan.” • Foto Marc VINGERHOEDT

beleid rond waarden als vrijheid, solidariteit, gelijkheid, inclusiviteit en duurzaamheid. We doen voorstellen, die niet te nemen of te laten zijn maar die het voorwerp kunnen uitmaken van discussies in politieke partijen, wijkcomités, individuele burgers, in buurtcomités, in allerlei organisaties,… Een voorbeeld is de kinderarmoede. Jaarlijks worden in deze stad 2 000 kinderen in armoede geboren. De jongste vijf jaar zijn dat dus 10 000 kinderen. Hoe kunnen we er voor zorgen dat die kinderen zich normaal kunnen ontwikkelen, onderwijs kunnen volgen, voldoende te eten hebben. Dat probleem moeten we niet laten betijen maar aanpakken. De armoedeproblematiek is een schandvlek in een stad als Antwerpen, die tot de tien rijkste regio's in de wereld hoort. Het niveau van een samenleving kan je meten aan de manier waarop het beleid met de zwaksten omgaat.”

-Het gaat om pleiten voor verandering. Dat draagt de huidige coalitie ook in haar vaandel?

Marc Swyngedouw: “We hebben niet gewerkt tegen de huidige coalitie maar vanuit de gedachte “Antwerpen kan beter”. Een ander voorbeeld is de werkloosheid. Antwerpen heeft dubbel zoveel werklozen als de onmiddellijke omgeving rond Antwerpen. Antwerpen heeft nochtans een haven. Er wonen hier 7 000 jongeren waarvan we niet weten wat ze overdag doen, m.a.w. ze werken niet, ze gaan niet naar school, volgen geen deeltijdse opleiding, zijn niet geregistreerd bij de VDAB. Er zijn de jongste 10 jaar 14 000 jongeren die de school verlaten hebben zonder middelbare schooldiploma. Dat is een tijdbom onder de stad als we daar niets aan doen. Een ander voorbeeld is de mobiliteit. Daar hebben we minder aandacht aan besteed omdat Stratengeneraal en Ringland hierrond al veel gepubliceerd hebben. We hebben wel gefocust op de mobiliteit binnen de stad zelf en minder de grote lijnen aangepakt.”

-Rode draad van jullie verhaal is “de stad dat zijn wij”. Is dat een verbeterde versie van “de stad is van iedereen”?

Marc Swyngedouw: “We gaan voor een inclusieve stad. Daar zit in elk geval in dat de stad van iedereen is, maar we gaan een stap verder. De vorige coalitie ging er nog vanuit dat het beleid wel zelf wist wat er goed is voor de mensen. Wij vertrekken van een grotere participatie van de burgers om het beleid mee te bepalen. Democratie beperkt zich niet tot om de zes jaar naar het stemhokje gaan, de actieve buurt moet ook betrokken worden bij het beleid. Dat gebeurt al

gedeeltelijk, maar we willen verder gaan. Neem nu Zurenborg. Je kan vandaag meepraten hoe een speelplein moet ingericht worden. Een stap verder is om mee na te denken over de verkeersstromen in de wijk. Zou het bijvoorbeeld niet zinvol zijn alle straten in de zone 30, waar geen bus of tram doorrijdt, her in te richten als fietsstraat. Nu duelleren fietsers en autochauffeurs doorheen de smalle straten en dat maakt het onveilig. Fietsstraten in de hele wijk zijn geen utopie. Er moet een plaats gecreëerd worden om over dit soort zaken te discussiëren. Het is aan de politiek om dit te organiseren.”

-Mobiliteit is een heet hangijzer. Het oponthoud wordt alsmaar groter.

Marc Swyngedouw: “Het is een kwestie van keuze. Als er geen duidelijke keuzes gemaakt worden op het vlak van mobiliteit, dan kies je in principe voor de auto. Straks zullen we het opnieuw meemaken, als auto's in alle invalswegen naar het centrum aanschuiven richting kerstmarkt. Dit is waanzin. We zitten nog steeds aan 70% autogebruikers tegenover 30% andere gebruikers. In Frankrijk is er geen enkele grote stad meer waar het autoverkeer niet onder de 50% ligt. We zijn voor het STOP-principe: eerst de stappers, dan de trappers, het openbaar vervoer en dan het privé-vervoer. Daar moet je een duidelijke keuze maken. Deze stad kiest niet en kiest dus voor de auto. We willen een levende stad waar het goed is om te werken, te leven, te winkelen en waar je ook kan bewegen. Dat kan alleen in een autoluwe stad waar voldoende alternatieven zijn. In het buitenland zijn er veel goede voorbeelden. In België zijn er in bv. Mechelen en Gent ook al stappen in die richting gezet.”

-Diversiteit is een ander heet hangijzer. Marc Swyngedouw: “Er zijn in de stad bewoners die afstammen van 175 verschillende nationaliteiten. 80% van hen is Belg. De uitdaging is om met al die mensen samen te leven. Dat moet het uitgangspunt zijn. Als we groepen opzij zetten, dan krijgen we toestanden als vandaag met de rellen in Brussel. Waar het op aankomt is, dat mensen die hier wonen, hier ook allemaal goed kunnen leven. Iedereen moet mee zijn, moet eerst een diploma halen en daarna werk vinden en in vrijheid kunnen leven en gerespecteerd worden omwille van zijn opvattingen en leefwijze. Discriminatie moet absoluut uitgeschakeld worden, maar mensen moeten zich ook inzetten voor de samenleving en ook hun bijdrage leveren. Er zijn in de stad een groot aantal kleurrijke jongeren die 'ruwe diamanten' zijn. Ze worden opzij gezet. Door een ander beleid kunnen ze ge -

valoriseerd worden en straks mee bijdragen voor onder meer het welzijn van de groeiende seniorengroep. De stad die zijn minderheidsgroepen kan mobiliseren, komt als winnaar uit de bus.”

-Is de vergrijzing geen element van de verarming van de stad?

Marc Swyngedouw: ”Het is een misvatting dat de stad Antwerpen vergrijst. Dit is een jonge stad met nog steeds een portie aantrekkingskracht. Het komt er op aan de jongere generaties te mobiliseren om hun bijdrage te leveren aan de stad en de gemeenschap. Het is een correct beleid om de stad aantrekkelijk te maken voor jonge mensen, ook tweeverdieners. Dat kan niet in een stad die een parking is. Dat kan wel in een groene, bewegende stad, waar iedereen goed kan leven. We hopen dat naar aanleiding van het boek een brede discussie ontstaat rond de aanpak van deze thema's. De overeenkomst van de stad rond Ringland heeft bewezen dat het beleid kan evolueren en dat koerswijzigingen kunnen gebeuren na overleg met de burger. Dat vraagt om een mentaliteitswijziging op diverse terreinen. Fietsers moeten zich aan de regels houden in hun eigen belang. 's Nachts zonder licht rijden of gsm-en op de fiets is onveilig, maar fietsers beboeten die in de zogenaamde verkeerde richting naar de Delhaize op de Plantinlei fietsen, is een brug te ver. Maak er dan een breed fietspad van waar je in twee richtingen kan fietsen.”

-Is jullie boek een handleiding voor een beleidsprogramma?

Marc Swyngedouw: “Het is eerder een inspiratiebron. Het is belangrijk dat wij als auteurs rond de thema's van het boek uitgenodigd worden voor lezingen van politieke partijen of organisaties om het gesprek aan te gaan. Dat zijn immers de mensen die straks aan de partijprogramma's gaan schrijven. Het boek bevat een mix van ideeen die relatief nieuw zijn. Maar even goed lees je oplossingen die vroeger bedacht zijn of op andere plaatsen reeds gerealiseerd zijn. Zo gaat het boek er van uit dat het probleem van de luchtkwaliteit straks een prioriteit is van de coalitie die in 2018 aan de slag gaat.

Nieuw zijn de voorstellen om de energieverspilling in de haven tegen te gaan. Met de restwarmte kan energie geleverd worden aan een miljoen mensen. Dat is een opportuniteit op een moment dat de ISVAG-afvalverbrandingsoven in Wilrijk vervangen moet worden.

Rond onderwijs hebben wij onze inspiratie gehaald in Londen, Toronto en New York... waar ze met de problemen van ongekwalificeerde schoolverlaters geconfronteerd werden en waar

interessante acties met succes ondernomen zijn. Daar kunnen we van leren. Dat kan ook vanuit het binnenland. Het buddy-systeem in lagere scholen in Leuven waar vrijwilligers, studenten, opa's, oma's twee maal per week bepaalde kinderen extra naschoolse begeleiding geven kost nauwelijks geld. Je moet goede ideeën durven pikken, zeker als de aanpak werkt.

-Hoe zal de verhouding politici-burgers evolueren?

Marc Swyngedouw: “Ik ga niet mee met de voorspelling dat politieke partijen binnen twintig jaar niet meer zullen bestaan. Wat wel klopt is dat de particratie waar we vandaag in leven zal verdwijnen. De (al)macht van de partijen zal slinken ten voordele van de participatie van de burger, die alsmaar meer een mondige medespeler is. Om impact te hebben moet de burger vandaag nog te veel de juridische toer opgaan. Als hij van meet af aan betrokken wordt bij het beleid, dan heeft hij de juridische weg niet nodig. Dan werk je in een sfeer van overleg en betrokkenheid en boek je tijdswinst. Dat is een positieve evolutie.”

-Welke ideeën uit het boek zijn er relevant voor Zurenborg?

Marc Swyngedouw: “Eerst wil ik aangeven dat we hier in een luxueuze wijk wonen waar het aangenaam leven is. Maar toch kan het ook hier beter. We hadden het al over de mobiliteit en het voorstel om binnen de zone 30 van Zurenborg de straten waar geen tram of bus rijdt her in te richten als fietsstraat. In een fietsstraat is het voor auto’s verboden fietsers in te halen – ze moeten er achter blijven. Dat hoeft niet veel te kosten zoals de fietsstraat in de Grotehondstraat bewijst. Dat zal veel problemen oplossen. Het zal de auto's trager doen rijden, allicht het sluipverkeer, dat nu welig tiert, afslanken en de veiligheid verhogen.

We leven dicht bij de Ring en zijn dus kwetsbaar op het vlak van luchtvervuiling. De overkapping van de ring moet de luchtkwaliteit verbeteren en dus een prioriteit zijn.

De leefbaarheid van de wijk is ook wel aan de orde. Het is een uitgaansbuurt geworden met een sterk uitgebouwde horeca. Er moet nagedacht worden om de ruimte voor de horeca af te bakenen en bijvoorbeeld te beperken tot waar ze nu is en van de Dageraadplaats en de as tussen Draakplaats en Dageraadplaats het zwaartepunt te maken. Kan elk rijhuis zomaar omgetoverd worden tot een horecazaak overal op Zurenborg? Rond leefbaarheid is een publieke discussie nodig. Hoeveel lawaai willen we? Hoe tolereren we het nachtlawaai? Het gebeurt niet zo veel maar er zijn nachten waarop er tot 7 uur 's ochtends ongelooflijk veel lawaai is. Daarover moeten we in gesprek gaan. Er zijn ook kleinere projecten die niettemin een grote impact hebben. Mensen die zich voortbewegen met een rollator mogen ook wat meer comfort hebben om zich van de ene naar de andere straat te begeven. Dan is er nog de gezondheidszorg. Het is minder toepasselijk op Zurenborg, maar wijkgezondheidscentra moeten de zorg toegankelijk en goedkoop maken. Nu zijn er in diverse wijken problemen om een huisarts of een tandarts te vinden. Maar dé uitdaging voor de stad is het feit dat in 2018 de historische schuld afbetaald is. Hoe gaan we het vrijgekomen geld besteden?”

-Hoe zijn de reacties op jullie boek?

Marc Swyngedouw: “Het boek is verschenen in mei 2017. De Gazet van Antwerpen heeft een reeks van vijf bijdragen besteed aan het boek. De verantwoordelijke schepen kreeg telkens de kans om feedback te geven en rond het item in gesprek te gaan. Er is rond de publicatie ook een presentatie georganiseerd in de Roma, waar 300 mensen aanwezig waren. Er zijn momenteel 400 exemplaren verkocht, terwijl het boek ook gratis van het web kan gehaald worden. Er zijn nu twee nieuwe hoofdstukken rond gezondheid en rond groen. Je vindt die op de website. Het boek is uitgegeven bij ACCO. De auteurs hebben allemaal op vrijwillige basis gewerkt. Met € 15 hebben we de verkoopprijs daardoor erg laag kunnen houden. Je kan het boek bestellen via www.acco.be Je kan het hele boek downloaden of ook hoofdstuk per hoofdstuk via www.planvoora.be/onzestad. De nieuwe hoofdstukken rond gezondheidszorg en groen vind je daar eveneens.”

"Ons uitgangspunt was dat er na 2018 een coalitie is die Antwerpen beter wil maken"

Nostalgie in Roma: 30 jaar Soulsister

De ”schoonste zaal van ’t stad” heeft voor de komende weken weer een gevulde agenda met heel veel schoon volk. Wat te denken van dertig jaar Soulsisters die gaandeweg Soulsister werd? De Nederlandse Spinvis en om in de oudejaarssfeer te blijven: de nieuwe Stijn Meuris die zich meer en meer ontpopt tot een podiumbabbelaar? De naam van zijn podiumact? Tirade 2.017 en dat heeft alles weg van een eindejaarsconference. (SC)

Soulsister op vrijdag 29 december

-WIM OPBROUCK: SINGALONG MET DE WIM OPBROUCK SINGALONG SONGBOOK

Vrijdag 22 dec: 20u

“Als de donkere dagen naderen komen wij naar u toe. Met een piano, liedjes, trompet, drum en bas.”

Geen karaoke of polonaise, maar wel een hartverwarmend concert door een kwartet dat de liefde voor muziek midden in de hartstreek draagt. Met Wim aan de vleugelpiano en een playlist die een grillig parcours aflegt. Wonderlijke interpretaties van evergreens en eigenzinnige versies van meeslepende klassiekers. Wim Opbrouck als meester voorzanger. Met het publiek in een zacht zoemende samenzang. Teder. Schouder aan schouder. Zingen. Zwijgen mag ook. Niets moet. In de muziek zit de troost. De pijnstiller. Het Lacrimosa. Zolang we blijven zingen is er hoop. Halleluja! Met speciale toestemming van De Dolfijntjes, Willem Vermandere, Tom Lanoye, Peter Maffay, The Stranglers, Simple Minds, Luuk Gruwez, Cindy Lauper, en vele andere singersongwriter-poëten die de gouden glans bezitten.

-SPINVIS: TREIN VUUR DAGERAAD

Zaterdag 23 dec: 20u

De nieuwe Spinvis! Dit is misschien wel het album waar dit jaar het meest naar uitgekeken werd. Eind april is hij dan eindelijk verschenen, Trein Vuur Dageraad. Spinvis, Erik de Jong: “De plaat begint met een opname uit een iPhone. Een korte schets van een gezongen melodie op wat net verzonnen regels. Dat was het zaadje waar jaren later een hele boom is uitgegroeid. Trein, Vuur, Dageraad… drie woorden die misschien zomaar bij elkaar waren gezet maar vanaf dat moment onlosmakelijk werden als de dragers van een verhaal dat nog in de aarde sliep. Een verhaal over alles wat nog komen gaat.” Een prachtige plaat die bol staat van nieuwe klassiekers die zich met geen pen laten omschrijven, behalve dan dat ze ‘Vintage Spinvis’ zijn. Hallo Maandag is de daarbij horende single, de voorbode. Spinvis is naast een fantastische studiomuzikant ook een echt podiumbeest en een verhalenverteller. Je zal aan zijn lippen hangen, want Spinvis neemt je mee, ver weg van hier…

-MEURIS: TIRADE 2.017

Eindejaarsconference • Dinsdag 26 dec: 20u Na het onverwachte succes van de eerste Tirade tijdens afgelopen seizoen (alle veertien voorstellingen waren in geen tijd uitverkocht), heeft Stijn Meuris de smaak te pakken. En dus komt de dilettante debutant met een vervolg. Omdat het nodig is, en op verzoek van velen. De eerste eindejaarsconférence van Meuris behandelde in hoog tempo de onkunde, de hufterigheid en het Grote Liegen van onze nationale leiders. Met humor en scherpzinnige observaties, maar ook met een ongekende felheid. And guess what: dat zijn bij Tirade 2.017 opnieuw de ingrediënten, maar dan geschreven op maat van 2017. Aan materiaal alvast geen gebrek. "Je zou het gewoon storytelling kunnen noemen, maar dan met een oprechte boosheid," aldus Meuris vorig jaar. "Een boosheid die niet langer weg te zetten valt als het ongenoegen van enkele zuurpruimen, maar die bij steeds meer mensen begint te jeuken." Dat daarbij regelmatig gelachen kan worden is een bonus. Tirade 2.017 belooft een handenwrijvend vervolg te worden op iets wat stilaan de allures van een reeks begint te krijgen.

-30 JAAR SOULSISTER

Vrijdag 29 dec: 20u

In het najaar van 1986 kwam de debuutsingle

van Soulsister uit. You Get To Me werd door pers en publiek enthousiast onthaald en betekende het begin van een unieke carrière in de Belgische popgeschiedenis. Soulsister reeg de hits aan elkaar, toerde met Sting door Europa en haalde de Amerikaanse Billboard Hot 100. In 2016 - precies dertig jaar na hun debuutplande Soulsister een jubileumtournee langs de Vlaamse theaters, met twee uitverkochte stops in De Roma. Dat smaakte naar meer. En zie, een jaar later komen ze terug om met evenveel enthousiasme het publiek te trakteren op een repertoire dat in dertig jaar alleen maar aan glans heeft gewonnen.

-ANTWERP SYMPHONY ORCHESTRA: NIEUWJAARSCONCERT

Zaterdag 6 jan 2018: 15u+20u

Hoe zou het de wals vergaan zijn, mocht Johann Strauss er niet geweest zijn? De koning van de driekwartsmaat heeft deze dans tot een van de meest prestigieuze uit de muziekgeschiedenis gemaakt. Philippe Herreweghe neemt u mee naar het Wenen van weleer, toen de Donau nog schoon en blauw was en champagnekurken feestelijk de lucht in schoten. Kom dat horen, want zijn historisch geïnformeerde lezing van Strauss’ meest fijnzinnige orkestwalsen laat zich niet samenvatten in een-twee-drie. Ditmaal met de nachtegalenstem van Sandrine Piau als geschenkverpakking.

PHILIPPE HERREWEGHE (DIRIGENT); KELLY GOD (ZANG) WEENSE WALSEN EN OPERETTEMUZIEK

-ERIK VAN NEYGEN, ROEL VAN BAMBOST EN HANS DE BOOIJ: THE VINTAGE CLUB Zondag7 jan 2018: 15u

Drie decennia kleinkunstenaars samen op een podium. Drie singer-songwriters brengen hun songs van de vorige eeuw. Ze bewijzen dat mooie muziek tijdloos is. Je herkent ongetwijfeld vele nummers, maar je zal ook vergeten pareltjes ontdekken. Alle drie hebben ze een verhaal te vertellen, elk in hun eigen stijl: folk, country en chanson. Ze brengen ook nummers van hun grote idolen. Ze begeleiden zichzelf en elkaar, ondersteund door twee muzikanten (gitaar en piano). In deze akoestische bezetting zijn mooie melodieën belangrijker dan decibels. “Poëzie op een notenbalk”, zoals men het ooit wel noemde. Een nostalgische middag met de mooiste luisterliedjes.

-MARTHA!TENTATIEF: A BLACKBIRD ON A

BAKKERIJ GYBELS: OPEN OP ZONDAG

BRANCH - NE MEREL OP NEN TAK

Donderdag 11 jan 2018: 20u

Vorig jaar besloot David Bovée om te verhuizen. Hij stapte het vliegtuig op en vloog naar Sao Paolo. Johan Petit reisde hem achterna en kwam terug met een verhaal. Een verhaal over struggelen en gaan lopen. Over opnieuw willen beginnen. Over alles totaal anders willen. Over beseffen dat ge niet meer zijt dan een zandkorrel in een oneindige woestijn. Over licht in de duisternis. Over hoe een klein vlammeke toch heel warm kan zijn. En over ne merel. Op nen tak. Vanuit Sao Paolo stuurde David af en toe enkele flarden muziek door. Roel Poriau en Tomas De Smet, stichtende leden van Think of One, gingen er mee aan de slag en creëerden zo een broeierige soundtrack waarmee ze het zinderende Sao Paolo tot leven brengen. Een nieuwe voorstelling van Johan Petit en de muzikanten van Think of One. Een verhaal over opnieuw willen beginnen. Over alles totaal anders willen.

-TOMATITO

Vrijdag 12 jan 2018: 20u Tomatito is de artiestennaam van José Fernández Torres uit het Spaanse Almería. De beroemde flamencogitarist werkte onder andere samen met de legendarische flamencozanger Camarón de la Isla en met legende Paco de Lucia. De gitarist groeide op te midden van grote flamencogitaristen, waaronder zijn vader en grootvader, beide Tomate genoemd, en zijn oom Nino Miguel. Al op jonge leeftijd was Tomatito (letterlijk tomaatje, naar zijn vader en grootvader) een sensatie. Naast het begeleiden van zangers en dansers speelde hij solostukken van Paco de Lucía. Tijdens een festival in 1973 vroeg Camerón de la Isla om hem te begeleiden. Hier begon een 18jarige samenwerking tussen twee kunstenaars, die tot de dood van Camarón in 1992 duurde. Samen hadden ze de hit La leyenda del tiempo. De muziek van Tomatito is een bijzondere versmelting van traditionele flamenco en jazz in de beste traditie van de Flamenco Nuevo. Ook ex-

perimenteerde hij, bijvoorbeeld op het album Barrio Negro, met Afro-Cubaanse en Braziliaanse muzieksoorten. Zelfs rockmuziek schuwt hij niet. Bijzonder is dat Tomatito nu het podium deelt met zoon en dochter: gitarist Jose Israel en zangeres Mari Angeles.

NIEUWJAARSBAL

Lou Roman Band met Nadia, Ivann, Maxime en speciale gasten Lissa Lewis en Günther Neefs Zaterdag 13 jan 2018: 20u

We houden in De Roma graag van jaarlijks terugkerende tradities. Het nieuwjaarsbal met de Lou Roman Band is er zo eentje waar we telkens terug naar uitkijken. Daarom nodigden we Lou opnieuw uit om een swingend programma te brengen, samen met Nadia, Ivann en Maxime. De sterren van de avond zijn Lissa Lewis en Günther Neefs. En we bieden je een glaasje cava of fruitsap aan om alvast in de stemming te komen. Schol!

FILM- EN VINYLBEURS

Zondag 14 jan 2018: 11u>17u30

We verwelkomen alle film- en platenliefhebbers op de zevende editie van de Cinema Roma-filmbeurs. Bij de verschillende standhouders op de filmbeurs kan je je laten onderdompelen in de wondere wereld van het witte doek met oude filmaffiches, attributen, foto’s, gadgets, pellicule en zoveel meer. Maar ook liefhebbers van vinyl komen aan hun trekken. Lp’s, maxi’s, singles en de daarbij horende platenhoezen... zowel verzamelaars als koopjesjagers zullen hun gading vinden.

Daarnaast kan je een kijkje nemen in de volledig heringerichte projectiekamer van onze voormalige cinemazaal. Ivo Segers vertelt je alles wat je wilt weten over filmprojectie van vroeger en nu. Deze dag kan je ook tickets kopen aan kortingprijs voor alle concerten en voorstellingen in De Roma. Ten slotte kan je in onze gezellige foyer genieten van koude en warme drankjes, soep, belegde broodjes en taart! Een inkomticket voor de beurs koop je gewoon aan de deur. Alle standplaatsen zijn reeds ingenomen.

Stijn Meuris op 26 december

Foto Jimmy KETS

Wim Opbrouck op 22 december Foto Bas BOGAERTS

Spinvis op 23 december

Foto Marc DRIESEN

Actiegroep "Volkstuingroep Singel moet blijven" wil niet weten van verdwijnen 52 volkstuinen

De actiegroep 'Volkstuingroep Singel moet blijven” laat ons in een lang schrijven weten dat ze zich blijven verzetten tegen de plannen om de meer dan 50 volkstuinen langs de Ring te doen verdwijnen. Er werden protestbrieven geschreven, handtekeningen verzameld

Sinds 1982 ligt de tuingroep Singel verborgen langs de ring en de spoorweg in het verlengde van het natuurreservaat Wolvenberg.Hier beoefenen tuiniers van verschillende origine hun hobby met hart en ziel.

Berchem wordt als gemeenschap opgehemeld omwille van het wel vreedzaam naast elkaar leven zonder elkaar echt te kennen. ('Wanneer de Vlaming de nieuwkomer wordt', DS Weekblad).

Dit schoolvoorbeeld van integratie van een minigemeenschap met een mix van diverse origines, aangevuld met oude en jonge Belgen, mannen en vrouwen, gezinnen of alleenstaanden, die samen tuinieren: waar vindt men dat nog in Antwerpen, zelfs in Vlaanderen?

Het Masterplan Brialmont wil in de toekomst de huidige parken in Berchem langs de ring met elkaar verbinden: het kleine Villegaspark langs de singel, het natuurgebied Wolvenberg langs de ring en het Brilschanspark aan de overkant. Aangezien er bij de aanvang van dit plan in 2014 van een overkapping bij de overheid nog geen sprake was, werden er studies gemaakt voor een overbrugging via een 'groene ecoduct' van 90 meter breed, in de plaats van de huidige voetgangersbrug die vandaag het Villegaspark – nu een recreatiepark – over singel, spoorweg en ring, met het Brilschanspark verbindt.

maar het ziet er voorlopig niet naar uit dat hun eisen ingewilligd zullen worden Maar ze blijven strijdvaardig. Hieronder hun gemotiveerd en omstandig overzicht van de gebeurtenissen. (SWA C)

De 52 volkstuintjes 'Singel' die daar al decennialang liggen, zouden daarvoor deze herfst nog afgebroken worden. De tuingroep 'Polygoon' aan de overkant van de ring zal later ook afgebroken worden voor de aanleg van een hoge groene berm ter voorbereiding van een nog veel later overkapte ring.

Op 16 februari 2017 werd dit 'Masterplan Park Brialmont' in de districtsraad van Berchem voorgesteld.

OVER VOLKSTUINTJES... GEEN WOORD. Het stads-en districtsbestuur werkte van bij het begin intensief samen met Natuurpunt, de beheerder van Wolvenberg.

De andere groep intensieve gebruikers van een stuk grond naast de Wolvenberg werd echter stilletjes en van bij aanvang geweerd van het overleg. Tijdens de eerste en enige inspraakronde eind 2014 vroegen nochtans diverse burgers die deelnamen aan de ronde tafels, om te overleggen met de volkstuinders én de bestaande volkstuingroep 'Singel' te integreren in het parkplan.

Bij de presentatie van het masterplan Brialmontpark op 16 februari 2017 waren gealarmeerde burgers en tuinders aanwezig. Zij zagen met eigen ogen hoe in de mooie presentatie van AG Vespa en de ontwerpers de twee grote volkstuingroepen 'Singel' en 'Polygoon'

plots en zonder meer van het scherm verdwenen. Een oproep tot actie bracht 50 tuinders op 23 februari naar de districtsraad, toen het ontwerpplan ter stemming voorlag. De oppositie pleitte unaniem voor het behoud en de integratie van de volkstuintjes!

Het mocht niet baten: ook het stadsbestuur

Antwerpen keurde het masterplan Brialmont op 16 maart goed. Er hing dank zij de actie wel een belofte aan vast: wie wou, kon verhuizen

naar een nieuw – kleiner - stukje grond in het Prieelpark, 2,5 km van Oud-Berchem op het einde van de Spoorwegstraat.

GEEN VOLWAARDIG ALTERNATIEF VOOR DE AFBRAAK

Op het eerste zicht een tegemoetkoming. Toch hield deze keuze geen rekening met de demografische realiteit van de groep tuinders. Het sociale weefsel van een verborgen groep van de eerste generatie Turkse en

Deze spandoek laat aan duidelijkheid niets te wensen over.

FOTO Ludo BOEIJ

"Een groene overkapping van de Antwerpse Ring is een gouden kans voor stadslandbouw"

Marokkaanse migranten, soms ongeletterd en onbemiddeld, wordt vernietigd.

Toen alle tuinders hun opzeg kregen in juni voor 15 oktober, berekenden we de verplaatsingstijd naar het Prieelpark: te voet, met de fiets en openbaar vervoer. Voor velen blijkt het een onhaalbare optie.

Een aantal wel mondige tuinders (Belgen, Turken, Marokkanen, Nepalezen...) verenigd in de Actiegroep ‘Volkstuinen Singel moeten blijven’, kreeg aanvankelijk de steun van het vzw bestuur van de volkstuintjes in Berchem.

Er volgden diverse andere acties in het district en aan het stadhuis. Tuinen deden mee aan de ecologische opentuindagen van Velt, verzamelden 900 handtekeningen, stuurden een open brief aan schepen Rob van de Velde. Districts-en gemeenteraadsleden van Groen, Spa en PVDA deden opnieuw interventies. Zonder resultaat… want beslist beleid.

Naar ons oordeel kunnen moestuinen en parken perfect samengaan. Ze zijn immers te belangrijk op zowel sociaal, ecologisch, economisch en cultureel vlak. Daarom moeten we met zijn allen volop inzetten om de bestaande volkstuinparken te versterken.

Want zomaar schrappen is geen optie.

Naast het ‘beslist beleid’ van het Brialmontpark en vele andere lopende projecten, werd er in maart op bovenlokaal niveau een Toekomstverbond afgesloten, een akkoord tussen overheden en burgers, waarin o.m. het plan van een volledige overkapping van de ring is opgenomen.

Een unieke 8 maanden lange inspraakronde o.l.v. de overkappingsintendant tussen overheden,burgers en ontwerpbureaus over de invulling van de overkapping van de Antwerpse ring werd in september opgestart. Onze tuinen liggen nu net in en op dat gebied. Dat maakt de voorbarige beslissing helemaal te gek voor woorden.

De actiegroep vroeg overleg via een aangetekend schrijven over de integratie van de bestaande volkstuinen in het park en minstens één jaar uitstel van beslissing tot de ontwerpplannen over de ring duidelijk zijn. Zij wensen ook betrokken te worden bij de opmaak van de bouwaanvraag.

Hun advocaat, Eric Van der Mussele, stelt vast dat én de opzeg van de volkstuinen én de aanleg van het Brialmontpark een aanvechtbare en voorbarige overheidsbeslissing is. De gronden zijn trouwens eigendom van de federale overheid ‘financiën’.

VRAAG NAAR OVERLEG

Na 7 maanden actie was districtsvoorzitter Evi Van der Planken bereid tot overleg met de tuinders zelf. Na 2 vergaderingen ook met AG Vespa, die het ontwerpplan beheert, werden volgende magere resultaten bereikt: tuinders mogen blijven tot eind februari tot de nieuwe, kleinere tuinen in het Prieelpark zijn aangelegd.

op de vraag om te wachten tot mei 2018, wanneer de ontwerpen van de overkapping rond zijn (zodat beslist beleid kan afgestemd worden op ontwerpplannen), wordt niet ingegaan.

het voorstel om minstens de helft van de tuintjes langs de Singel te behouden, wordt niet weerhouden.

nu komt AG Vespa plots met een verhaal over waterbuffering op de gronden: het uitgraven van 3 ‘ovale’ putten moet in de toekomst overtollig regenwater opvangen. Op het voorstel om rond deze putten tuinieren mogelijk te maken, wordt niet ingegaan… (achteraf horen we van ontwerpers dat zulk project van wateropvang eerder een lang termijnplan is).

Het huidige districtsbestuur wil, in de aanloop van de gemeenteverkiezingen van volgend jaar, duidelijk een ‘quick win’ installeren: een nieuw recreatiegebied voor de ‘inwoners van Berchem’!

Voor de tuinders is er één lichtpuntje: in de eerste prioriteitenschets van de ontwerpbureaus Vigano en Maarch werd er eind oktober

uitgesproken dat stadslandbouw en volkstuintjes geïntegreerd kunnen worden in de nieuwe plannen… ook in het Brialmontplan. De volkstuinen in Berchem bestaan al meer dan 100 jaar!

Waar stadslandbouw in vele wereldsteden een nieuwe impuls krijgt om ecologische en economische redenen, slaagt stads- en districtsbestuur erin deze af te breken, in plaats van hun meerwaarde te koesteren en mee te werken aan de verdere uitbouw en integratie in een nog te realiseren park.

Er is geen argument om volkstuinen te bannen uit een park!

Om dit kracht bij te zetten organiseren de tuinders in februari 2018 een tentoonstelling met amateurfoto's en schilderijen die laten zien hoe mooi volkstuinen kunnen zijn. Wordt vervolgd.

De Actiegroep 'Volkstuingroep Singel moet blijven”, Contact Diane De Laet 0494219620 dianedelaet@skynet.be Men kan financieel steunen: rek.nr. BE 34 9731 7894 1590 van Argenta, ‘Actiegroep Singel moet blijven’

Beste klant, Tijdens het winterseizoen (vanaf 1 oktober) zijn we geopend van 17:30 tot 22:00 uur tijdens de weekdagen van 17:00 tot 22:00 uur tijdens het weekend

Dank je en tot ziens!

Boeking: 03/294.06.68 www.facebook.com/devlamAntwerp

Restaurant DE VLAM

Tramplein 2 2600 ANTWERPEN

Volkstuin met vogelnetten. Foto Ludo BOEIJ

Welgemeende wensen van onder een kerstmuts

Waar vind je nog mensen die totaal onvoorbereid en op vraag van een onbekende een kerstmuts op hun hoofd willen zetten en wensen willen formuleren die een paar weken later op meer dan 6 000 exemplaren verspreid worden? Wel onder andere in de straten en op de pleinen, bij de kleinhandel, op de markt en in de horeca en de kerk van Zurenborg. En laat dat nu precies één van de dingen zijn die ik zo fijn vind aan onze wijk. Tekst en foto’s Jeannine FÜHRING

Foto 1: Sarah Menu en Jelle Delanoeije (Biohofke): Jelle wenst zuurstof voor iedereen en meer ademruimte en wat minder drukte voor zichzelf. Sarah wil meer groen in de wijk en voor zichzelf meer bewustzijn om stil te staan bij dingen in haar omgeving.

Foto 2: Jacques Cochez hoopt op een vruchtbaar 2018 zonder al te veel problemen. De Zurenborgers wenst hij veel burenplezier, liefde en geluk. Van in zijn bakkerskraam hoort hij op onze markt het grootste aantal kinderstemmetjes van alle markten en dat maakt hem blij.

Foto 3: Patricia Pottie uit de Schorpioenstraat hoopt dat zij in 2018 het laatste jaar van haar opleiding kleuteronderwijs aan Thomas More goed kan afronden. Verder wenst ze zichzelf een nieuw, liefdevol, begin.

Foto 4: Els Smets uit de Schorpioenstraat is dierenactiviste en lid van PETA (People for the Ethical Treatment of Animals – de grootste dierenrechten organisatie ter wereld) en wenst dan ook dat mensen beter zouden beseffen dat ook dieren verdriet en pijn kunnen ervaren. Zij pleit voor het kopiëren van de Amerikaanse wetgeving ter zake, die veel verder staat dan de onze.

Foto 5: Renaat Caluwaerts met Lars: Renaat uit de Kleinehondstraat is op stap met zijn kleinzoon Lars (2). Hij wenst dat alle kinderen gezond mogen blijven. Verder vraagt hij iedereen een poging te willen ondernemen om met haar of zijn medemens overeen te komen.

Foto 6: Willem-Frederik Schiltz woont in de Waterloostraat. De politicus vertelt dat hij

terzelfdertijd verliefd werd op zijn echtgenote Freya Piryns én op Zurenborg. Hij wenst dat onze wijk de fijne plaats blijft die het nu is en dat er in de stad meer dergelijke wijken zouden komen.

Foto 7: Ami Amani woont samen met zijn ouders, twee zussen en twee broers in de Tweelingenstraat. De familie is afkomstig uit Afghanistan. Hij wenst dat de hele wereld in vrede moge leven en voor iedereen een goed 2018.

Foto 8: Annelies De Mul met dochter Celine en zoon Max wonen nog maar enkele maanden in de Arendstraat en voelen zich hier al thuis. Annelies wenst iedereen “een vrede- en vreugdevolle Kerst”. Celine voegt daar “veel liefde en warmte omgeven door mensen die je graag zien” aan toe. En Max

topt af met “een goede gezondheid voor iedereen”.

Foto 9: Ann Waeghe en Bart Geurden: dit actief bij het kerkgebeuren betrokken koppel uit de Stierstraat verwoordde zijn wensen als volgt: “In het hart van Kerst wordt het nieuwe jaar geboren, vol hoop en goedheid. Moge 2018 een jaar worden van veel plezier, maar ook een jaar van verdraagzaamheid en vrede, op Zurenborg en ver daarbuiten.”

Foto 10: Ingrid Vandenhoudt en Anthony Langley wonen in de Kleinebeerstraat. Ingrid wenst dat de mooie vriendschap die er tussen de buren gegroeid is behouden mag blijven. Anthony hoopt dat de dagen van het rijk van “number 45” snel geteld zullen zijn.

Stadsgids Alex Elaut vindt Zurenborgs patrimonium op veiling voor 400 euro

'Hoeve met Boer' is de Heerlyckheid van Zurenborg vlak voor de afbraak

Stadsgids Alex Elaut zag tijdens een bezoek aan het Antwerps veilingshuis Beirnaerts op een ietwat verdoken plaats een schilderij hangen dat hem wel boeide. Het was een werk waarop een boer met een hoeve te zien was. Hij kocht het voor 400 euro, hij was trouwens

Alex Elaut is als stadsgids gespecialiseerd in de stadsuitbreiding van het einde van de 19de en het begin van de 20ste eeuw. Periode waarin Zurenborg zijn huidige vorm kreeg. Veel mensen in de wijk zullen hem kennen van het boek 'Op wandel door de belle époque' dat hij samen met Jan Possemiers schreef. Een andere passie van hem zijn de schilders die rond die tijd in en rond Zurenborg woonden.

Een paar weken geleden kregen we een enthousiaste e-mail van hem. “Ik heb op de laatste veiling bij Beirnaerts voor een prikje een mooi schilderij van de hoeve van Zurenborg kunnen kopen. Het hing in een donker hoekje achter een zuil. De afbeelding van een hoeve viel mij op. In de veilingcatalogus werd het vermeld als hoeve met boer.”

“Thuis gekomen wat opzoekingen gedaan in mijn Zurenborgarchief en advies gevraagd aan de heemkundige kring van Berchem. En bingo. Het schilderij van Evert Pieters van rond 1890 is de hoeve van Zurenborg, nog net voor de afbraak. ”Van de hoeve bestaan er maar weinig afbeeldingen. Op de veilingavond had niemand interesse. Had de naam van de hoeve in de catalogus gestaan was er zeker wel wat meer belangstelling geweest.

Er valt nog heel wat te ontdekken over Zurenborg.” Daar leek een mooi verhaal in te zitten, dus maakten we een afspraak om zijn aanwinst te komen bewonderen.”

-Weet je intussen al iets meer van die Evert Pieters?

Alex Elaut: “Absoluut. Het was geen toptalent, maar toch een schilder met een zekere renommee die in heel wat musea terug te vinden is. Hij was Amsterdammer en leefde van 1856 tot 1932. Hij kwam op zijn negentiende naar Antwerpen in de hoop daar als leerling-decorateur een beter bestaan te kunnen opbouwen. Hij volgde avondlessen aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten en ging daarna in de leer bij Theodoor Verstraete, de Zurenborgse kunstenaar die nu zijn pleintje heeft aan het Rijksarchief. Een kleurrijke figuur was die Verstraete trouwens. Hij had een paardenkoets waarmee hij regelmatig naar Brasschaat reed om daar in de natuur te gaan schilderen. Van

de enige bieder, en later bleek het om een schilderij van Evert Pieters van rond 1890 te gaan en het stelde de Hoeve van Zurenborg voor, vlak voor ze werd afgebroken.

(Luc PANDELAERS)

Evert Pieters heb ik intussen ontdekt dat hij rond 1880 zijn atelier had in de oude hoeve van Zurenborg.”

-Waar lag die oude hoeve precies?

Alex Elaut: “Ongeveer op de plaats waar nu het rond punt van de Cogels-Osylei is Het was overigens niet zo maar een hoevetje, je kan beter spreken van een kasteel of een heerlijkheid. Ze werd gebouwd in de 16de eeuw door de rijke koopman Michiel van der Heyden die buitenburgemeester van Antwerpen was. Hij zal er wellicht niet veel aan landbouw gedaan hebben. Het was eerder een prestigieus gebouw dat vooral moest dienen om als rijke burger aansluiting te krijgen bij de adel van die tijd. In de annalen van die tijd werd het omschreven als de Heerlijckheid van Zurenborg en soms ook als het Crauwelenhof. Michiel van der Heyden was de eerste die interesse vertoonde voor dit gebied waarvan de bodem verzuurd en drassig was door de regelmatige overstromingen van de Herentalse Vaart en de Potvliet. Hij liet er afwateringsgrachten graven en plantte er 180 populieren. De adellijke families Cogels en Osy zullen hem ongetwijfeld, strenge katholieken als ze waren, dikwijls herdacht hebben in hun gebeden want hij heeft toen de basis gelegd voor wat 300 jaar later “hun” wijk zou worden.”

-Weet je ook tot wanneer die Heerlyckheid bestaan heeft?

Alex Elaut: “In de tijd dat Evert Pieters daar verbleef was er enkel nog het poortgebouw en een annex over. Die werden gesloopt in 1898 om plaats te maken voor de huizen van de Cogels-Osylei. Het hoofdgebouw was al langer verdwenen. Wanneer weet ik niet precies, het is daar vanaf de Spaanse periode tot de Brabantse Omwenteling dikwijls een strijdtoneel geweest. In de Atlas der Antwerpse

Stadsbuitenye vond ik dat de hoeve of Hof van Plaisantie in 1738 eigendom was van ene vrouwe Magdalena Van Oyenbrugghe die afkomstig was uit de omgeving van Grimbergen en in 1751 van de Graaf van Maldeghem. Deze belangrijke familie is omwille van de Franse revolutie uitgeweken naar Duitsland. Mogelijk is het domein daarna verkocht als zwart goed tijdens de Franse Revolutie. Wij weten wel nog dat Hendrik Conscience er verbleef in 1830, te midden van het strijdgewoel. In zijn 'Geschiedenis mijner Jeugd' geeft hij een levendig relaas van de gevechten en beschrijft hij onder meer hoe de Hollandse soldaten, die door hun proviand zaten, met hun bajonetten biefstukken sneden uit de koeien die door de beschietingen waren gedood. Het is echter niet duidelijk of het hoofdgebouw nog bestond.”

-Hoe heb je dan ontdekt dat dat schilderij een afbeelding was van de Heerlyckheid van Zurenborg?

Alex Elaut: “Ik was een paar dagen voor de veiling eens gaan kijken in het veilinghuis. Het hing daar zoals ik je geschreven heb in een donker hoekje achter een zuil met als enige omschrijving 'Hoeve met Boer' van Evert Pieters. Het kwam mij vaagweg bekend voor en toen ik daarna thuis ging bladeren in mijn archief kwam ik uit op reproducties van schilderijen van Jozef Posenaer en Louis Van Kuyck die de Heerlyckheid afbeelden. De gelijkenis was treffend en ik besloot dan maar van een bod te wagen op de veiling. De startprijs was 400 euro, ik stak mijn hand op en niemand volgde. Bingo! Na afloop maakte ik nog een praatje met veilingmeester Mon Beirnaerts en vroeg hem of hij wist wat het schilderij voorstelde. Hij zei dat hij er geen idee van had, dat het voor hem gewoon een landschapje met een oude hoeve was. Toen ik hem vertelde dat het de Heerlyck-

heid van Zurenborg afbeeldde wenste hij mij proficiat en zei dat hij indien hij dat vooraf had geweten hij er zeker meer werk van gemaakt had.”

-Jij hebt niet enkel een encyclopedische kennis van de Antwerpse architectuur van rond de vorige eeuwwisseling maar je blijkt ook enorm veel te weten over de kunstenaars uit die periode. Stof voor een nieuw boek?

Alex Elaut: “Ja, hoe meer ik ging graven in de Antwerpse geschiedenis van die tijd hoe meer boeiende kunstenaars ik ontdekte. Velen onder hen werden sterk beïnvloed door de Franse school van Barbizon die uit reactie tegen het steriele academisme van de 19de eeuw het schilderen in de vrije natuur propageerde. Door de stormachtige ontwikkelingen in de kunst tijdens de 20ste eeuw zijn de meesten nu wat in de vergetelheid geraakt. Ze leven enkel nog voort in straatnamen, zoals de al vernoemde Theodoor Verstraete en Jozef Posenaer. En niet te vergeten Frans Lamorinière, die een groentint creëerde dat nog altijd bekend staat als lamorinière-groen. Bij de restauratie van het gebouw van het PAK'T aan het Groen Kwartier hebben ze als eerbetoon alle houtwerk in die kleur geschilderd. Dus ja, je hebt gelijk. Misschien moet ik dat allemaal maar eens bundelen in een boekje om het voor het nageslacht te bewaren.”

-Bedankt en laat het ons weten wanneer het zover is, dan komen we graag nog eens terug voor een nieuw gesprek.

Het schilderij Hoeve Van Zurenborg, nu in handen van stadsgids Alex Elaut • Foto Luc PANDELAERS

Franse chef van restaurant Dôme

Topchef Chabbert maakt voor ons een feestgerecht

Geen tijd, zin of centen om uitgebreid te gaan eten met kerst of oudejaarsavond? Het hoeft geen probleem te zijn want thuis kan het ook en het hoeft niet altijd duur en exotisch te worden. Daarom hebben we eens goed rondgekeken in de wijk waar we een goed recept, makkelijk te maken, toch een beetje feestelijk en niet duur (50 euro voor 2 personen) te vinden was. Wie zou ons daarbij kunnen helpen? Jeannine FUHRiNG trok op onderzoek uit en kwam met de ideale oplossing.

Jeannine FUHRING: “ We durfden het hem bijna niet te vragen: of Dôme-chef Frédérick Chabbert tijd had om voor onze krant een eindejaarsmaaltijd uit zijn koksmouw te schudden. “Ik heb geen tijd, maar ik maak er wel” was zijn antwoord. Het resultaat? Hieronder Foto en tekst Jeannine FÜHRING

STER

Frédéric Chabbert is wel wat drukte gewoon. Samen met zijn partner Evangeline runde hij voordien een tweesterrenzaak in Hongkong en de verwachtingen waren dan ook gespannen toen zij hier een viertal maanden geleden restaurant Dôme heropenden. Dat hun inspanningen in zo’n beperkte tijd tot een Michelinster én 15 punten bij Gault&Millau zouden leiden, hadden zij niet echt gedacht. En het werd dus nog wat drukker in Dôme.

SPELREGELS

Ondanks die drukte aarzelde chef Chabbert maar enkele seconden vooraleer in te gaan op onze vraag naar een thuis te maken eindejaarsmenu. De vraag en de spelregels: maak een feestelijke maaltijd bestaande uit een voorgerecht en een hoofdgerecht met in de normale handel te verkrijgen ingrediënten en besteedt hieraan niet meer dan €50 voor twee personen.

Zijn recepten staan hiernaast.

Bedankt chef!

Onze felicitaties aan het Dôme-team.

Voorgerecht: Sint Jacobsvruchten met witloof en saus van clementines

Benodigdheden: Sint Jacobsvruchten 3 per persoon - 2 kleine stronkjes witloof per persoon - 2 of 3 clementines (bio) - 1 limoen (bio)

- kruiden

Haal de buitenste blaadjes van het witloof weg en hou ze bij voor decoratie.

Haal het hart uit de witloofstronkjes.

Bak ze gedurende een tiental minuten met een snuifje zout en wat suiker.

Doe wat olie (geen olijfolie) in de pan en kleur de Sint Jacobsvruchten. Draai ze om, doe boter in de pan en laat nog ongeveer 3 minuten bakken.

Haal de zeste van de clementines, pers het sap uit in een pan, verwarm de inhoud en haal van het vuur. Voeg kleine stukjes boter toe en meng grondig tot een smeuïge massa (monter au beurre).

DRESSEREN:

Op het bord komt eerst de clementinesboter, vervolgens de drie St. Jacobsvruchten en het witloof, versier met de blaadjes van het witloof die we behouden hebben. Afkruiden met fleur de sel, gember peper en zeste van limoen.

Hoofdgerecht: Parelhoen in de oven

Kruidenmengeling: maak een mengsel van olie met verse tijm, rozemarijn, fijngehakte peterselie en voeg andere kruiden naar eigen smaak toe (in totaal ongeveer 50 gr.)

Meng deze kruiden met 100 gr boter, voeg 30 gr amandelpoeder toe of gebruik paneermeel.

Kluts een ei door dit mengsel. Zeer grondig mengen. De massa in een spuitzak overbrengen en in de parelhoen spuiten (via een insnijding aan de hals, tussen het voorzichtig losgemaakte vel en de spier).

Nadien gaat de parelhoen de oven in, eventjes op 220 °C, nadien 180°C, ongeveer 45 minu-

ten.

Opdienen met spruitjes, in twee gesneden en 10 min gegaard in kokend water, afkruiden met peterselie en zout, eventueel voegt men nog enkele stukjes licht gebakken spek toe.

SMAKELIJK

NIEUWE OPENINGSUREN:

Maandag tot vrijdag: 10.00 uur tot 18.30 uur

Zaterdag: 10.00 uur tot 16.00 uur

Zondag en feestdagen: gesloten

Alle

info.chrisssys@gmail.com www.chrisssys.be

0485393366

WIJKGEDICHT de afgelopen vrouw

de afgelopen vrouw houdt in elke hand een bijna lege boodschappentas met bloemmotief waarin ze zorgvuldig haar evenwicht bewaart

haar mond gevuld met zilver mompelt geluiden in oude spelling

bij groen denkt ze niet aan de ontsierde kerstboom of het los gekeken behangpapier maar aan de ribfluwelen tweezit met versleten indruk

aangekomen aan de overzijde draait ze zich weer om

Street Artiest Bart Boudewijns maakt "de put" fris en kleurrijk

Het district Berchem wou “de put“ vlak naast Berchem Stationuit de triestigheid halen en keek uit naar iemand die er iets fris en aantrekkelijk kon van maken. Na ietwat zoeken kwamen ze uit bij de “street artiest” Bart Boudewijns, ook gekend als SMOK, die er na een paar weken werk enkele dieren op “schilderde”. Of is een graffiti-kunstwerk een betere omschrijving?

(Bernard SOENENS)

stefan heulot www.genoeggedicht.be

Ooit stond graffiti – of breder gesteld street art - gelijk met illegaliteit en vandalisme. Vandaag geven stedelijke overheden opdrachten aan beeldende kunstenaars om muren, gevels, tunnels, stationsmuren op een kunstige manier te bewerken. Het weze met meestal slechts een tijdelijk resultaat. Het district Berchem heeft een warm hart voor het opfrissen van de publieke ruimte. Bart Boudewijns, (SMOK), kreeg de vraag om “de put” een artistieke meerwaarde te geven. Bart zocht voor zijn ontwerp naar een link met Berchem en ging drie weken aan de slag geflankeerd door bussen naast en treinen boven hem en haastige pendelaars die ondertussen dagelijks kunnen genieten van een frisse en kleurrijke tunnel. Bart onderbreekt zijn werkzaamheden voor een leuke babbel in een taverne om de hoek.

-Wat stimuleerde je tot street artiest?

Bart Boudewijns: “Ik ben zelfstandig grafisch ontwerper, heb mijn kantoor in Berchem, ik

werk veel voor de stad en ik woon in Edegem. Street Art is voor mij een uit de hand gelopen hobby. Ik ben er aan begonnen toen ik veertien was. Zoals de meesten, startte ik met letters te schilderen op muren. Daarna voegde ik daar figuren aan toe, rare figuren blijkbaar. Een vriend zei me eens “Wat dat gij maakt zijn smoks”. Ik had ineens een artiestennaam: SMOK! Wist ik veel wat dat woord betekende! Achteraf bleek dat het twee betekenissen had. Ofwel is dat een draak die een dorp redt ofwel is het een Hebreeuws woord dat verwijst naar wat er overblijft na de besnijdenis van de man. Smok is dan wel een scheldwoord, maar dat wist ik dus pas achteraf.”

-Waarom kies je precies voor street art?

Bart Boudewijns: “Eind jaren zestig is graffiti ontstaan via hangjongeren in NewYork en Parijs. Dat leunde dan dicht aan bij criminaliteit en vandalisme. Jongeren schilderden hun naam, nepnaam of scheldnaam om zich

Bart Boudewijns in ‘de put” met een van zijn realisaties • Foto Edi DOBBELAER

"De inspiratie komt dus uit natuurreservaat De Wolvenberg"

te profileren. Als anderen hun voorbeeld volgden, dan stond hun eigen naam niet meer in the picture. Daarom schilderden ze ook figuren rond hun naam om meer op te vallen. Zo creëerden ze een eigen stijl en kwam hun naam weer uit de verf. Maar letters zijn nog altijd de basis. Graffiti heeft twee luiken. Er is nog altijd iets illegaals aan. Als mensen een beschilderde muur zien, dan hebben ze het snel over vandalisme. Graffitikunstenaars gaan ook snel schilderen op treinen of onder bruggen en borden op autostrades. Ze werken dan doorgaans 's nachts en hun activiteit heeft iets van 'stoer doen'. Maar is dat vandalisme? In Frankrijk stellen de spoorwegen verf ter beschikking en nodigen kunstenaars uit om treinen te beschilderen. Bij ons kan dit niet en is het dus illegaal. Zolang je het beperkt tot het publiek domein zou ik het geen vandalisme noemen. Maar als je een historische, geklasseerde gevel overschildert is het een ander verhaal. Maar steeds meer wordt graffiti bekeken als een ambacht of kunstvorm waarbij je de straat als uithangbord neemt. Mensen erkennen ook de artistieke waarde van graffiti en je kan er dus ook al opdrachten krijgen, zowel van private mensen als van de overheid. Ik word meestal gevraagd. Maar ik ben nu wel zo ver gevorderd dat ik opdrachten kan selecteren naargelang de artististieke uitdaging van de vraag.”

-Hoe kwam het district Berchem bij jou terecht?

Bart Boudewijns: “Het is een beleidslijn van het district om in te zetten op street art. Het jaarlijks evenement Meeting of Styles in de Krügerstraat is het meest bekende voorbeeld. Het is misschien wel één van de langste muren waar kunstenaars ooit aan gewerkt hebben. Zowel het district als de artiesten ondervinden dat mensen er positief op reageren. Het district had ook mijn werk gezien en heeft me dan gevraagd om “iets te doen met de put”. We hebben overlegd rond budget, mogelijkheden, timing... Ik schilder meestal dieren en vermits de Wolvenberg, op grondgebied Berchem een uitzonderlijk natuurreservaat intra muros is, was de keuze snel gemaakt. Het is wel bizar dat die dieren 300 m verder ook effectief aanwezig zijn. Een tweede criterium was om iets fris en kleurrijk te maken. In de tunnel lopen veel passanten omdat ze in de omgeving wonen of de trein of bus willen nemen. Mensen vinden de tunnel tot nu donker, vies, vuil en ongezellig. Dit is nu even anders. Tegelijk is een actie ondernomen om de overlast van duiven in de tunnel in te perken.”

-Is Graffiti kunst of een ambacht?

Bart Boudewijns: “In kunst zit het woord 'kunnen' en er komt natuurlijk wel techniek en oefening bij, maar ik vind kunst een groot woord. Kijk, met mijn grafisch werk kom ik dikwijls tot de ervaring dat de opdrachtgever geen ruimte laat voor artistieke invulling en je degradeert tot uitvoerder. Dat vind ik niet zo tof. Daarom heb ik nu zin om terug meer graffiti te doen. Daar kan je meer je artistieke ei kwijt. Je hebt ook onmiddellijk contact met het publiek. En het verrassende is dat je dat contact hebt terwijl je bezig bent. Dat is leuk, omdat het soms ook je werkwijze beïnvloedt. Ook de vergankelijkheid is een onderdeel van het fenomeen graffiti. Als je werk na twee dagen beschadigd of overschilderd wordt, dan is dat jammer maar het hoort er bij. Ik heb er geen probleem mee. Met “de put” heeft de kuisploeg ook wat er aanwezig was aan illustraties, weggewerkt. Het is een soort kat en muisspel. Toen ik hier aan het werk was om de vos te schilderen, was hij nog niet af, of zijn ogen waren al doorgekrabd. Ik hoop dat als de tunnel klaar is, dat er dan genoeg respect is en de dieren intact gelaten worden. Er is tussen de dieren plaats genoeg. Het is een muur van 74 meter op 63. Drie werkweken, zo'n 10 à 15 dagen. Ik werk liever goed en een dagje langer dan alles raprap.”

-Beschrijf even je concept voor “de put” Bart Boudewijns: “De inspiratie komt dus uit het natuurreservaat “De Wolvenberg”. Het zijn vijf dieren: een vos, een aalscholver, een vleermuis, een salamander, en een ijsvogel. Voor peuters is het een leuke oefening om hun mama of opa te testen op hun kennis van de dierenwereld. De dieren worden afgewisseld door brede vlakken die ruwer zijn van uitwerking en verwijzen naar een bos en ook naar de Wolvenberg en het geheel een dynamiek geven.

De jongeren van Manus vzw hebben het voorbereidend werk gedaan, eerst als kuisploeg en dan als schilderploeg om de grondlaag aan te leggen. Dan was het aan mij om de dieren aan te brengen. Ik werk met verschillende methodes maar doorgaans niet 100 procent free hand maar wel met een raster. Terwijl je aan het werk bent, word je wel geconfronteerd met voorbijgangers. De meesten zijn positief. Een oude vrouw vond het jammer. Tof dat zo iemand ook haar mening durft te zeggen. Sommige mensen willen dan een babbeltje

doen terwijl je verder wil werken of naar huis wil. Soms zet ik mijn oortjes op en dan roepen mensen wel eens van 'goe bezig' of buschauffeurs claxoneren. Werken aan graffiti is een sociaal gebeuren. Dat is ook gebeurd achter het Sportpaleis. Artiesten gingen er aan de slag. Dat heeft zijn effecten. Terwijl artiesten bezig zijn komen buurtbewoners er op af, er ontstaan contacten, het creëert een binding. Dat heeft ook effect op het toerisme. Mensen die een uitstap plannen, komen naar Antwerpen omwille van de graffiti.”

Deze realisatie kijkt iedereen indringend aan. Foto Edi DOBBELAER

Edelsmid Georges Cuyvers:

“Mijn werken tussen die van Rembrandt, Picasso en Van Gogh: wat een eer!”

Professor in Design, Gold- and Silversmithing, staat er plechtig op zijn cv. Maar eigenlijk timmert Georges Cuyvers er het liefst van al op los met een hamer. Zijn geliefkoosde instrument waarmee hij zilveren platen

-U bent edelsmid, een beroep dat bij manier van spreken met uitsterven bedreigd is. Wat moeten we ons daarbij voorstellen?

Georges Cuyvers: “Dat ik in de eerste plaats een ontwerper ben van objecten in zilver, goud en andere metalen. Dat kunnen juwelen zijn, zoals colliers, maar ook gebruiksvoorwerpen zoals kandelaars, drinkbekers en vazen. Of ik mijn ontwerpen ook zelf verkoop? Neen. Ik heb alleen een atelier. De verkoop gebeurt bij juweliers, galerijen en op beurzen.“

-Hoe ziet een doorsnee dag van Georges Cuyvers eruit?

Georges Cuyvers: “Ik heb een zeer regelmatig leven. Om zeven uur sta ik op en om acht uur zit ik achter mijn “piano”. Dat is mijn koosnaampje voor mijn werkbank. Omdat ik net als op een piano dingen componeer, zo bekijk ik het tenminste. Meestal vergeet ik ’s middags te eten. Rond een uur of acht stopt de dag. Ik heb geen tv en lees geen kranten. Behalve de Gazet van Zurenborg natuurlijk…“

-Een vlakke plaat: dat is uw basisgrondstof. Onvoorstelbaar hoe u die omvormt tot elegante bekers en vazen. Hoe begint u daar eigenlijk aan?

Georges Cuyvers: “Het is niet zo dat ik een welomlijnd plan voor ogen heb. Meestal begin ik gewoon te hameren. Wat volgt is iets organisch, iets gevoelsmatigs. Het is ook nogal tegenstrijdig. Hameren heeft iets agressiefs. Ik gebruik zelfs oorbeschermers als ik aan het werk ben. Maar tegelijk besef je dat je met iets fragiels bezig bent. Elk tikje brengt iets teweeg. Je kunt een slag met een hamer ook niet ongedaan maken. Het is vrij definitief. Als edelsmid combineer je emotie met techniek: ik wil via technisch vakmanschap een verhaal vertellen.“

-Bestaat er zoiets als een typische Georges

Cuyvers-stijl?

Georges Cuyvers: “Het gebruik van de hamer is tamelijk specifiek, ja. Er zijn nog weinig zilversmeden die dat doen. Het gaat mij meer om de emotie die ik door de vorm creëer. Onlangs kreeg ik de opmerking dat ik trouw ben gebleven aan mijn stijl. Dat is sterk, zeker als je weet dat ik al veertig jaar aan de slag ben. Het fijne is dat ik elke dag nieuwe dingen leer. Volgens mij is het een kwestie van je verder te bekwamen. Zodat je telkens opnieuw andere dingen kunt doen. Verwondering is mijn brandstof, daar drijf ik op.“

-U heeft talloze objecten gemaakt. Op welke creatie bent u het meest trots?

Georges Cuyvers: “Een zilveren vaas die een boomstronk met sporen van klimop voorstelt. Past Winter, heb ik het genoemd. De vaas is 60 centimeter hoog en weegt zes kilo. Ik heb er ruim 200 uur aan gewerkt. Drie jaar geleden heb ik er de Hammerclub Award mee gewonnen. Een erkenning door collega’s zilversmeden die me veel plezier doet.“

-Over erkenning gesproken: wat u maakt, gaat helemaal in tegen de tijdsgeest, die vooral eenheidsworst en voorspelbaarheid propageert. Vindt u dat erg?

Georges Cuyvers: “Ik krijg veel waardering voor wat ik maak. Mensen vinden mijn objecten mooi. Dat is me veel waard. Maar ik kan niet ontkennen dat de interesse afneemt. Ik begrijp dat wel, hoor. Juwelen zijn nu eenmaal veel toegankelijker. Iedereen heeft juwelen in huis, maar een beker, een vaas of een schaal, da’s een andere kwestie. Ik weet wat aanslaat of wat niet maar dat boeit me niet. Ik wil ten allen tijde m’n eigen creaties blijven maken.“

-Uw werk is te zien in alle uithoeken van de wereld. Uw creaties duiken zelfs op in superjachten …

Georges Cuyvers: “Ooit kreeg ik de vraag om objecten te maken voor The Fountainhead, een superjacht met meubels van Frank Lloyd Wright, de beroemde architect van onder meer het Guggenheim Museum in New York. Op het jacht staan verschillende creaties van mij, een mooie opdracht was dat. Al houd ik meer van zeilboten dan van motorjachten.

-U vertoeft zelfs in het illustere gezelschap van Fabre, Panamarenko, Picasso en Van Gogh,… Georges Cuyvers: “Enkele van mijn ontwerpen staan inderdaad op dit moment op een tentoonstelling in de Belgische residentie van de ambassade van Den Haag. Dat is een mooi

omtovert tot bekers, vazen, schalen of juwelen, al bijna veertig jaar. Met dochter Carolien lijkt de verderzetting verzekerd. (Dirk BLIJWEERT)

uitstalraam, zeker omdat er ook werk hangt van Jan Fabre en van Panamarenko. En verder heb ik al vele edities op Tefaf gestaan, een van de meest prestigieuze kunstbeurzen ter wereld. Daar vind je werken van Rembrandt, Picasso en Van Gogh...”

-En dus ook van Georges Cuyvers… Georges Cuyvers: “Ik was blij om daar tussen te mogen staan.“

-Je bent ook betrokken bij de opening van het DIVA, de samensmelting van het zilveren diamantmuseum aan de Suikerrui. Georges Cuyvers: “Antwerpen heeft een rijke traditie in zilverwerk en juwelen die teruggaat tot de zestiende eeuw. Ook vandaag staan we nog hoog aangeschreven. Het is zeker niet verkeerd om zilver, juwelen en diamant onder één dak tentoon te stellen. Ik heb gepleit voor een soort speaker’s corner. Waarom zou je niet elke maand een nieuw object laten zien op de stoep voor de deur? Daarmee breng je het museum naar buiten, en trek je de aandacht van voorbijgangers. Ik heb een goed gevoel bij het museum. De eerste opstelling zal aandacht hebben voor Belgische zilversmeden. Er zal ook werk te zien zijn van Carolien en van mij.“

-Dat treft, want je dochter is er net bij komen zitten. Carolien, net als je vader mag jij je edelsmid noemen. Geen zilverwerk voor jou maar juwelen, doosjes en objecten vaak met Japans lakwerk.

Georges Cuyvers: “Die doosjes, zoals jij ze noemt, zijn in feite kleine theatertjes. Als je ze openmaakt, zie je verschillende scènes met figuurtjes en voorwerpen. Die scènes verwijzen vaak naar het eeuwenoude verlangen van de mens om te kunnen vliegen. Fascinerend, vind ik dat. De mens is het enige wezen dat zijn grenzen wil verleggen. We leggen ons niet neer bij onze beperkingen en willen onszelf overstijgen. De armbanden zijn dan weer geïnspireerd op de natuur. De tekeningen verwijzen naar rupsen en exotische kikkers.”

-De lak op de doosjes en armbanden glanst opvallend. Dit is geen huis-tuin-en-keuken-

verf, denk ik dan…

Georges Cuyvers: “Gelijk heb je. De lak heet Urushi, ze wordt afgetapt van een Aziatische boom. Je kan er fantastische dingen mee doen. Zo kan je er bijvoorbeeld goud inleggen. Het is ook nog eens erg decoratief en bestand tegen zuren en hoge temperaturen. De lak wordt vaak gebruikt in Japan, ze maken er bijvoorbeeld soepkommetjes mee. Eén nadeel: tijdens het aanbrengen bevat de lak allergische stoffen. Als ik er mee werk, zie ik er niet uit. Maar dat heb ik er graag voor over.“

-Lakken is fijn werk, waarvoor je een stabiele hand nodig hebt, niet?

Georges Cuyvers: “Ook, maar in de eerste plaats moet je geduld hebben. De lak moet in vele dunne lagen worden aangebracht. Het gaat erg traag, maar dat vind ik niet erg, integendeel. Het heeft iets meditatiefs. Vergeet niet dat de lak ook nog eens moet uitharden. Dat kan dagen duren. Ik heb een houten kast waar het warm en vochtig is, een beetje zoals het klimaat in Zuidoost-Azië, wat essentieel is in het lakproces. Dat, en mijn borsteltje van mensenhaar, natuurlijk.”

-Pardon?

Georges Cuyvers: “Tja, mensenhaar heeft nu eenmaal de beste veerkracht om lak uit te strijken… Charmant, toch?

Uit veiligheidsoverwegingen hebben we alle verwijzingen naar zijn adres achterwege gelaten.

Georges Cuyvers aan het werk met dochter Carlolien

Foto Miguel VAN STEENKISTE

ZUUR EN ZOET

Het was alsof de vrienden van de Gazet van Antwerpen ons niet geloofden toen we schreven dat de tramlijn 11 de traagste van alle lijnen is door ondermeer de hindernissen in de Provinciestraat en de Ommeganckstraat. Al decennia lang is dat zo en daar komt niets geen verbetering in. ***Klopt da wel? Dachten ze bij GvA en ze stuurden iemand uit om het te controleren. ***Rebecca Van REMOORTEL reed een paar trajecten mee, zuchtte diep en zette als kop “De tram der traagheid”. Ze ging te voet en was zowat even snel. Bovendien kwam de tram ook nog te laat.***Ze was dan nog zo vriendelijk om niet te vermelden dat deze tramstellen zo’n smalle deuren hebben dat je met twee gevulde zakken van Delhaize, een kinderwagentje of een doos, niet door de deur geraakt of de veel te hoge opstap zonder tussen de sluitende deuren klem te komen zitten.***Dit overdachten we deze week toen we alweer vruchteloos stonden te wachten op de Dageraadplaats, samen met negen anderen, op een tram die maar niet kwam. *** Het elektronisch bord maakte ons ook niets wijzer. Integendeel.*** Vastgereden in de Ommeganckstraat wist iemand te vertellen en ook dat er een sleepwagen aan te pas kwam om een slecht geparkeerde wagen weg te slepen. Dan maar te voet zeker?***De restaurantgids Gault&Millau pakte uit met alweer een nieuwe editie. Bij de top het Zurenborgse restaurant The Jane (Groen Kwartier) en dit restaurant (17 punten op 20) leverde ook de sommelier van het jaar op: Gianluca Di Taranto. Voor die naam alleen zou een mens er al eens gaan eten. ***En dan nu een aantal Zurenborgse restaurants die de gids niet hebben gehaald en nooit meer zullen doen. ***Op de Draakplaats is dat Giorgio. Gewoon failliet, niets meer niets minder. Er zouden overnemers aan de voordeur staan te trappelen en die zullen ongetwijfeld een nieuwe naam bedenken want na Moskou en Giorgio is het tijd voor wat nieuws.” ***Eens iets anders dan. Suad Marzouki uit Zurenborg had in de bekende Kloosterstraat 64 een winkel maar is verhuisd in diezelfde straat naar een grotere winkel: The Biba Boutique. Een winkel die vooral vintagekleding en aanverwanten te koop zet. Meteen een tip: iedereen kan hier vintagekleding binnenbrengen om te verkopen. Na de rommelmarkt, de stoepverkoop

The Biba Boutique dus om koopjes te doen.***De rommelmarkt. Die van volgend jaar liggen al vast. De data: 13 mei, 10 juni en 9 september en dat is uiteraard altijd op een zondag. Deelnemers betalen zes euro per lopende meter. ***Boekenbeurs dan. Die is ondertussen alweer voorbij. Toch signaleren we dat de Zurenborgse jeugdschrijver Chris Moens een nieuw boek heeft dat Wenke heet.***Voor kinderen van 8 tot 108 jaar zegt de auteur zelf. Het boek is voorzien van illustraties door Agnes Van de Velde en kost 16 euro plus verzendkosten. *** Voetbal dan. Dat onze Rooie Jongens zich geplaatst hebben voor het miljoenentornooi in Rusland weten we allemaal. Tegen wie we gaan spelen maakt niets uit, deze zomer verpletteren we ze allemaal. En wat heeft dat nu met de wijk te maken hoor ik hier en daar al fluisteren. Inderdaad niets, maar toch even meegeven dat volgende zomer er weer grote schermen zullen staan op de Dageraadplaats om de matchen van onze Duveltjes te kunnen volgen. Zal wel een Duveltje in het glas schelen.*** Van de Kelder Lien uit de Stierstraat is algemeen geweten dat het een bezig bijtje is. Onlangs was ze op dezelfde avond zelfs twee keren op televisie te zien. In de dagelijkse soap in de vooravond en daarna nog eens op Canvas. Daar kwam ze samen met Jan De Smet een tournee met Franse liedjes voorstellen. Jan De Smet is zoals bekend een multi-instrumentalist en een gedreven muzikant.***We blijven bij muziek en muzikanten. Ons aller Eddy et Les Vedettes is weer op kruissnelheid geraakt en dat resulteert eveneens in een tournee waarvan de meeste optredens helaas al uitverkocht zijn. Niet getreurd want cd “Chansons Fatales” kan men bestellen op www.eddyetlesvedettes.be of in een winkel kopen. Wie de man en zijn vedettes toch nog aan het werk wil zien kan dat want de tournee loopt tot 4 februari.*** Terug naar de Dageraadplaats. Daar is iets geks aan de hand. Bij het restaurant Primo brandt er alleen nog buiten een lamp. Aan de gevel. Binnen is en blijft het donker. Alweer eentje op de fles. Komt er van als je te kleine porties serveert.***Nog op de Dageraadplaats. ’t Nief Zomerhof is ook alweer een stukje minder “nief”. Helemaal opgeknapt was het en nu staat het alweer over te nemen. En naar verluidt moet er behoorlijk wat geld op tafel komen.***Naar Nederland. De in Zurenborg geboren en ook hier opgegroeide Geert Kimpen is in Nederland een gevierd schrijver geworden. Trots laat hij weten dat zijn boek De Kabalist aan zijn dertigste druk toe is en, toch even diep ademhalen, al 100.000 keren is verkocht. In het Nederlands en daarbij is het nog eens in 15 landen te koop aangeboden. Geert Kimpen is de broer van de veel te vroeg overleden Rudi Kimpen en van Sonja Kimpen, bekend als gezondheidsgoeroe. Zeer bekend van televisie.*** Onze eigen huisdichter Stefan Heulot,

liet in de Gazet van Antwerpen optekenen dat hij behalve sleutelhangers met een gedicht in de bussen steken, ook nog andere plannen heeft. Zo broedt hij op een plan om bij de mensen in de wijk aan de deur een gedicht voor te lezen terwijl hij vergezeld wordt door een muzikant. Want, zo staat er nog, hij wil graag wat doen met muzikanten waarvan er in de wijk zo veel zijn. Zeer zeker, doen.***Tiens, muzikanten? Goed om weten is dat School Is Cool-zanger Johannes Genard elke maandag en donderdagavond komt basketten op de Dageraadplaats. Via Facebook spreken ze af en dan vliegen ze er in. “Zo ontmoet ik mensen die ik anders nooit zou tegenkomen.”*** We blijven op de Dageraadplaats. Daar staat langs de kant van de tramsporen ook het restaurant Bollywood leeg. Niet alleen het restaurant maar het gehele pand. Vroeger was hier ook de plaatselijke videotheek gevestigd maar nu staat het ganse pand te koop. Weg videotheek, weg restaurant. Langs deze zijde van het plein stond het pand Aters leeg ook al leeg (verkocht aan de verenigde dokters) en daarnaast blinkt de nachtwinkel op de hoek ook al niet uit van activiteiten. Kortom, dit is hier de Donkere Kant van het plein. Al houdt de fietsenwinkel op de hoek en Century 21 op de andere hoek dan weer goed stand.*** Muzikanten alom in de wijk. Bedrijvige ook. Flying Horseman heeft

een nieuwe singel en album een hele reeks optredens klaar. Op 27 janauari is het dan officieel zo en komt de singel Reverie uit. En dan volgen eer traditioneel een heleboel optredens. Ondermeer in Paradiso (Amsterdam) AB (in Brussel) en Het Bos in Antwerpen.***En om af te sluiten een feestje, een afscheidsfeestje. Zaterdag 25 november nam supersympathieke Ellen afscheid van café Moeskop op de Dageraadplaats. Na tien jaar gaat ze “een andere uitdaging aan” zoals dat zo mooi heet. De Moeskop was zo attent om de buren via een briefje te verwittigen dat er wel wat overlast zou kunnen zijn. Maar dat is Ellen dubbel en dik vergeven. We zullen haar missen. (SC)

Tram 11 : De Tram der Traagheid Foto Sylvaine JACQUART

Nu al opschrijven voor volgend jaar: Het Zesde Metaal en Patrick Riguelle

Het einde van dit jaar gaat bij het CC Berchem voor een belangrijk deel naar de allerjongsten en dat zal behoorlijk wat ouders meer dan plezieren. Maar verder ontdekken we toch behoorlijk wat grote namen voor grote mensen op de agenda van de komende weken. De belangrijkste in het rijtje is allicht dat zooitje ongeregeld uit West-Vlaanderen uit één of andere school dat zich Het Zesde Metaal noemt maar wel de behoorlijk getalenteerde Wannes Cappelle in zijn rangen telt. Doen. En dan is er nog dat andere muziekbeest dat altijd maar blijft verbazen: Patrick Riguelle. Deze keer komt hij op Franse golven aangezeild maar de stempel Riguelle (met accordeonist Gwen Cresens!) staat, en dat is algemeen bekend, voor kwaliteit en creativiteit. (SC)

-Donderdag 21 december 2017 – 20.30 uur

KOMMIL FOO – Schoft • (uitverkocht)

-Dinsdag 26 december 2017 - 10.30 uur en 15 uur

COMPAGNIE IOTA - Binnenstebuiten 3+

Duoworkshop voor kind(eren) 3+ en ouder: 6 euro

Een speels bewegingsatelier in een interactieve tentoonstelling met Diane Batens als gids. Op muziek van Bach ontdekken kinderen en ouders wat er in de kleurrijke kussenstructuur verborgen zit. Elk gevonden object krijgt een nieuwe functie, een nieuw leven, een eigen plek. Met al wat van binnen naar buiten is gebracht, wordt op het einde een galant barokbal georganiseerd. Kijkers worden makers.

Een groepje kussens in een ruimte, eilanden, een kleine archipel, grillige vormen met grote gaten, een lange sliert omwikkelt het geheel. Samen ontdekken we de vormen, beluisteren de muziek en verbreden de grenzen en de ruimte. Het verborgene wordt bekeken, gevoeld, gebruikt. Kinderen en ouders bewegen zelf, geven voorwerpen door, tooien zich ermee of ordenen alles op de grenspaaltjes.

Van en met Diane Batens en Lieven Baeyens op muziek van Johann Sebastian Bach

-Dinsdag 26 december 2017 - 14 uur & 16 uur en woensdag 27 december 2017 -14 uur & 16 uur

ESME BOS & BART VOET – Wiegelied

Vvk/kassa: 6/8 euro. Een heerlijk intiem concert voor de allerkleinsten. Slaap- en wiegeliedjes van over de hele wereld in verschillende talen brengen de kleintjes in vervoering. Liedjes van heel dichtbij, ook al komen ze soms van heel ver. Liedjes van bij de bron. De combinatie van zangeres Esmé Bos en muzikant Bart Voet zorgt steeds voor een zeer gewaardeerde muzikale wereld: puur, onroerend en ontwapenend.

-Woensdag 27 december 2017 - 11 & 15 uur en donderdag 28 december 2017 - 11 & 14 uur

CASIER & DRIES – Moes (1,5 +)

Vvk/kassa: 6/8 euro. Een poëtische voorstelling vol fantasie die ontroert in zijn eenvoud en verrast met zijn finesses. Op de vloer een appelboom en 3 kastjes. De kastjes herbergen levendig keukengerei en gekke machines. Zij spelen het verhaal van appels tot moes. Na de voorstelling kunnen de kinderen spelen in de prachtige moesspeeltuin, met een reeks fijne installaties waarin de kinderen zelf aan de slag kunnen met appeltjes, vrachtwagens en potjes.

-Vrijdag 29 december 2017 – 19 uur

CINEMA RETRO MET RADIO MODERN – SOME LIK IT HOT_BAL FINAL vvk | kassa: 5 euro. Schrijf je vóór de filmvertoning in bij onze professionele matchmaker. Zij staat paraat voor al uw vragen, van eerste hulp bij eerste dates tot jouw match van de avond. Zo heb jij misschien wel iemand te kussen als de klok twaalf slaat op de laatste dag van 2017 en wie weet ga je het nieuwe jaar in met een nieuw lief. Alstublieft!

19.30 uur - Some Like It Hot

Regisseur: Billy Wilder

Acteurs: Marilyn Monroe, Tony Curtis, Jack Lemmon, George Raft, Pat O'Brien, Marian Collier, Fred Sherman, Mike Mazurki, John Indrisano, … USA, 1959, 121 min, Nederlands en Frans ondertiteld. In 1959 genomineerd voor 7 oscars, hoogtepunt van sekssymbool Marilyn Monroe, verkozen tot beste filmkomedie uit de Amerikaanse geschiedenis. Een absolute aanrader voor wie de film nog niet zag en een heerlijke trip down memory lane voor de liefhebbers! Nadat ze getuige zijn van een afrekening in het criminele milieu, infiltreren Tony Curtis en Jack Lemmon als Daphne en Josephine in Sugar’s (Marilyn Monroe) damesorkest. Hun vermomming is perfect... totdat de liefde onverwachts alles in de war stuurt!

Verwacht je aan een komedie van de bovenste plank met spitsvondige dialogen en amusante verwikkelingen!

Vóór ‘Some Like It Hot’ kan je genieten van enkele trailers uit de oude doos!

22 uur - Bal Final

Eenmaal ondergedompeld in de sfeer van de fifties geven we het startschot van Bal Final! De laatste kans op een love connection voor oud op nieuw losbarst. De DJ van Radio Modern neemt ons mee terug in de tijd. Kom dus dressed to impress, met als thema fifties prom night!

Laat de Modernettes je look vervolledigen met een retro coupe en matching make-up in hun Beauty Boudoir,

en vergroot zo je kans op de titel van ‘Best Dressed’! De Retronettes gaan dan weer graag met jou op zoek naar een potentiële partner. Laat je verovering meteen vastleggen op de kiss cam, en misschien worden jij en jouw kersverse catch wel gekroond tot King & Queen of the Ball.

-Dinsdag 9 januari 2018 – 14.30 uur

CINEMA CORSO – SPRAKELOOS (Hilde Van Mieghem)

Vvk/kassa: 5 euro.

Het leven van de succesvolle schrijver Jan Meerman wordt ondersteboven gekeerd wanneer zijn moeder onverwachts een beroerte krijgt. Zijn flamboyante en levendige moeder verliest haar spraakvermogen. Haar spraak wordt herleid tot jammerlijke kreten en brabbeltaal.

-Vrijdag 12 januari 2018 – 20.30 uur

DE SPEELMAN - HECHTEN

Uniekprijs: 16 euro

Halfbroers Gert (Matteo Simoni) en Wim (Bruno Vanden Broecke) strijden beiden om de gunst van de intelligente maar hopeloos verwarde Lise (Ruth Beeckmans). Lise wil iets doen met haar leven. Iets zinvols. Ze weet alleen niet zo goed wat ze wil. En met wie.

Tekst & regie: Stefaan Van Brabandt

-Dinsdag 16 januari 2018 - 14.30 uur

LA VIE EST RIGUELLE - PARIS L’AMOUR

Vvk/kassa: 4 euro.

De nieuwe aflevering van La Vie Est Riguelle op de planken, neemt u mee op een avontuurlijke, emotierijke, melomane reis door ‘Gay Paree’, waarbij uw vertrouwde gidsen zich gewillig laten bijstaan door Chris Peeters en Thierry Plas op allerhande gitaren, Gwen Cresens op accordeon en Sander Goethals op contrabas.

Veel aandacht zal ditmaal uitgaan naar de Grote Dames van het Franse lied: Patachou, Barbara, Juliette Gréco en Anne Sylvestre zullen zusterlijk en arm in arm met Trenet, Brel, Aznavour en Boris Vian staan te zingen. En wie er ook de stem verheft, altijd gaat het over, zingt men voor, kan het door, gebeurt het in en met… Parijs. De matinees zijn een organisatie van het district Berchem, de Berchemse seniorenraad en ccBe. Gratis koffie/ thee.

-Vrijdag 26 januari 2018 – 20.30 uur en zaterdag 27 januari 2018 –20.30 uur • WIM HELSEN - ER WORDT NAAR U GELUISTERD (UITVERKOCHT)

-Dinsdag 30 januari 2018 – 20.30 UUR

BURNING BRIDGES JENS VAN DAELE - NACHTHEXEN I Vvk/kassa: 12/14. Met ‘NachtHexen I’ start Van Daele een cyclus over heldinnen doorheen de wereldgeschiedenis. Binnen het universum van de Russische Nachthexen plaatst Van Daele Jeanne d’Arc in het nu. Tegen wat, wie, hoe en of zou d’Arc in onze huidige tijd ten strijde trekken. ‘NachtHexen I’ is een rechtstreekse ode aan de kracht van de vrouw. In navolging van het succesvolle ‘Over Onze Vader’ (2016) en het zeer dansante ‘Tierra’ (2017) brengt het immer tijdelijke collectief Burning Bridges wederom een stevige theatrale vertelling ten tonele. In ‘NachtHexen I’ versmelten krachtige dans, emotioneel teksttheater en zinderende live muziek, gebracht door een uitgekiend louter vrouwelijke cast van internationale allure, tot een beklijvend geheel. Puur, energiek en sensitief zoals u van Jens van Daele’s Burning Bridges gewend bent.

Choreografie & toneelbeeld & regie i.s.m. de spelers: Jens van Daele (BE).

Tekst: Hanne Struyf (BE). Spel & dans: Hanne Struyf (BE), Patricia van Deutekom (NL), Cécile Lassonde (FR) e.a.

Live muziek: Alexandra Bellon (FR), Viva Sanchez-Reinoso (CH) e.a. op piano, cello, percussie en elektronica.

TONEELGROEP NUNC - ELK ALLEEN

Vvk/kassa: 12/14.

Voor ‘Elk Alleen’ duikt auteur Benjamin Van Tourhout in de archieven van de Franse Revolutie om een voorstelling te maken die op zoek gaat naar de gelijkenissen tussen toen en nu, want net als toen komen mensen op straat, zijn er terreuraanslagen en schreeuwen populisten om onze aandacht.

NUNC zoekt een antwoord door de helden van de Franse

Revolutie te laten herleven en net zoals bij ‘Het Geslacht Borgia’ zal gesproken worden over toen, nu en straks.

Figuren als Marie-Antoinette, Lodewijk XVI en Robespierre zullen elk vanuit hun eigen standpunt hun gelijk

vol vuur verdedigen en op zoek gaan naar medestanders. Ze zullen geen middel schuwen om het publiek te overtuigen: van fake news tot alternative facts, van populisme tot emotionele bekentenissen.

In een voorstelling over waar en onwaar, nemen recht en vrede het tegen elkaar op om iedereen en vooral zichzelf te overtuigen van hun waarheid.

Met: Leen Roels, Leen De Veirman, Benjamin Van Tourhout, Matthias Van den Brul, Lynn Van Den Broeck, e.a. Muziek: Brent Vanneste (Steak Number Eight).

-NUFF SAID

Vrijdag 2 februari 2018 – 20.30 uur – editie 81 Vvk/kassa: 10 euro/12 euro.

'Nuff Said. Wereld in beweging. Al 10 jaar lang podium vol stad. Tussen mainstream en underground, vol jong talent en internationale namen. Met elke maand een rits kwaliteit. Be it comedy, literatuur, muziek, spoken word,... Telkens vakkundig ingekapseld door de jungle hazers van BRZZVLL en chef d'orchestre Johan Petit. Wentel je in deze heerlijke bak talent. Iedere eerste vrijdag van de maand in de foyer van ccBe.

+SAMIR FIGHIL (NL) is een comedian die in een geheel eigen stijl zijn toehoorders keer op keer weet te raken. Soms als zichzelf, en soms als één van zijn vele typetjes. Met een breed scala aan herkenbare situaties en verfrissende grappen, weet hij de buikspieren van een zeer divers en groeiend publiek te trainen.

*TUTU PUOANE is een jazz-zangeres uit Zuid-Afrika. Sinds 2004 woont ze in Antwerpen. Met het Brussels Jazz Orchestra werkte ze samen aan hommageprojecten rond Billie Holiday (Writing Billie) en Nina Simone (Goddamn!). Ze deelde ook al het podium met mensen als Dré Pallemaerts en Toots Thielemans.

+DEREK OTTE (NL) is een jonge Rotterdamse schrijver, geroemd om zijn voordrachtskunst. In zijn debuut Regelgeving jaagt Derek Otte op de tijdsgeest, die zich tussen de regels door laat lezen. Zijn tweede dichtbundel komt er gauw aan.

*BEN NORRIS (VK) is een Britse stand up comedian die al meedraait sinds 1993 en gastoptredens had in TV shows als Mock the Week en Never Mind the Buzzcocks.

“The term circuit legend is overused, but Norris is one of a handful that have been headlining for more than two decades and rarely departs a stage without leaving it torn to shreds in his wake…” - GQ Magazine

-Vrijdag 9 februari 2018 - 20.30 uur

KAMAL KHARMACH - De schaamte voorbij (-Uitverkocht)

-Zaterdag 10 februari 2018 – 20.30

UUR

KVS / VALENTIJN DHAENENS - ONBEZONGEN – Het politieke beest onthuld Vvk/kassa: 12/14 euro. Na succesvoorstellingen ‘DeGrotemond’ en ‘DeKleineOorlog’ maakt Valentijn Dhaenens nu een nieuwe solovoorstelling, waarin retoriek centraal staat. ‘Onbezongen’ gaat over de homo politicus die in zijn ontembare drang naar macht en meer zichzelf uiteindelijk vernietigt. Hij kreeg de kans macht en machthebbers van nabij te bestuderen. Tekst: Vincent Stuer. Spel: Valentijn Dhaenens. Productie: SKaGeN & KVSoliticus.

-Dinsdag 13 februari 2018 – 14.30 uur

MATINEE • KATELIJNE VERBEKE & DAAN HUGAERT – DOEK

Kassa/VVK: 8 euro. Niemand wil nog met Richard werken. Richard is de belichaming van de clichéacteur. Hij drinkt, speelt op café voor onbegrepen kunstenaar, is narcistisch, megalomaan en strontvervelend. Een verhelderend toneelstuk over echt en onecht, op het toneel, in de kunst en in de liefde. Hoewel, verhelderend?

De matinees zijn een organisatie van het district Berchem, de Berchemse seniorenraad en ccBe. Gratis koffie/ thee.

-Woensdag 14 februari 2018 - 15 uur

Familiedag • THEATER TIERET & WALRUS - Meneer Beer en de Woeste Wolven • Vvk/kassa: 6/8. Een muzikaal bosfestijn voor alle kleine durvers en grote berenvrienden. Duik mee met Meneer Beer het bos in. Waar Woeste Wolven de muzikale plak zwaaien, Staf de Uil een oogje in het zeil houdt en Eddy De Vos uren kan uitweiden over

koetjes en kalfjes.

Een muzikaal bosfestijn voor alle kleine durvers en grote berenvrienden.

Van en met Joost Van den Branden, Anke Jochems, Vik Noens, Tine Roggeman & Patrick Maillard.

Live-muziek: WALRUS: Geert Noppe (Yevgueni), Pieter Peirsman (Hooverphonic, Slow Pilot), Maarten Van Mieghem (Yevgueni, Slow Pilot).

-Zaterdag 17 februari 2018:

HET ZESDE METAAL – THEATERTOUR CALAIS

Vvk/kassa: 18/20 euro.

Het Zesde Metaal brengt herwerkte versies van songs uit het beklijvende ‘Calais’ en werk uit eerdere albums. De gloednieuwe arrangementen spreken tot de verbeelding. De muziek streelt, stuwt en schuurt, de songteksten nestelen zich onder de huid en de toeschouwer blijft zelden onbewogen.

Wannes Cappelle: zang, (akoestische) gitaar, Robin Aerts: bas, synth ,Tom Pintens: elektrische gitaar, piano, synth, Filip Wauters: elektrische gitaar, pedal steel, Tim Van Oosten: drums.

-Dinsdag 20 februari 2018 – 20.30 UUR

WArd/waRD ANN VAN DEN BROEK - FF+REW 60:00 (REVISITED)

Vvk/kassa: 12/14 euro.

Twaalf jaar na datum herneemt Van den Broek deze krachtige en dynamische voorstelling. In ‘FF+Rew 60:00 (REVISITED)’ toont Van den Broek vijf performers in een bevreemdend universum waar elke notie van tijd, plaats en ruimte ondergraven wordt. Hun toestand ontstaat vanuit een emotionele of fysieke klap, een moment van verbijstering. De muziek van Arne Van Dongen ontstond parallel met de choreografie. Zijn compositie ontwikkelde zich vanuit alle mogelijke en onmogelijke contrabasgeluiden die met de computer verder werden ingekleurd en gemonteerd.

‘FF+Rew 60:00’ werd geselecteerd voor de Nederlandse Dansdagen 2006 als één van de belangwekkendste producties van het seizoen 2005/2006.

Concept en choreografie: Ann Van den Broek. Dansers: 5 dansers (M/V). Muziekcompositie: Arne Van Dongen. Muziekopname en montage: Arne Van Dongen en Jan Verschoren. Lichtontwerp: Bernie van Velzen. Styling kostuums: Ann Van den Broek.

‘FF+REW 60:00 (REVISITED)’ is een productie van WArd/ waRD in coproductie met Theater Rotterdam (NL) en ccBe (BE).

-Donderdag 22 februari 2018 I – 20.30 UUR

ONTROEREND GOED - Fight Night

Vvk/kassa: 12/14 euro.

Vijf spelers. Vijf rondes. Uw stem. Eén overlevende. De inzet: uw aandacht, uw liefde, uw goedkeuring, uw lach, uw medelijden, uw zwakke plek, uw leedvermaak, uw hart, uw steun, uw oordeel. Wij helpen u beslissen met polls, stemwijzers, coalities, campagnes, debatten, exit polls, spin doctors, opiniepeilingen. Wij zorgen ervoor dat de beste niet wint.

Regie: Alexander Devriendt. Tekst: Alexander Devriendt, Angelo Tijssens & de cast.

Acteurs: Aaron Gordon, Abdel Daoudi, Angelo Tijssens, Aurélie Lannoy, Charlotte De Bruyne, Michai Geyzen. muziek: Cameron Goodall & David Heinrich.

Productie: Ontroerend Goed in coproductie met The Border Project, Drum Theatre Plymouth, Vooruit & Richard Jordan

Productions

met steun van: Vlaamse Gemeenschap, Provincie OostVlaanderen & Stad Gent. Bijzondere dank aan: ccBe, Unicorn Theatre

[This project has been assisted by the Australian Government through the Australia Council, its arts and funding advisory body and the Government of South Australia.]

(Engels gesproken)

INFO & TICKETS:

Vanaf 3 oktober kunt u voor de aankoop van uw tickets voor ccBe terecht in bibliotheek De Poort – Willem Van Laarstraat 15, 2600 Berchem. De tickets worden verkocht aan de balie van de jeugdafdeling op het gelijkvloers van dinsdag t.e.m. donderdag tussen 10 en 20 uur en op vrijdag en zaterdag tussen 10 en 17 uur. Tickets kan je enkel met bancontact betalen. U kan online bestellen en uitprinten in de stille ruimte op de eerste verdieping. De balie van ccBe is enkel open een uur voor aanvang van een voorstelling. U kan nog steeds van thuis uit online tickets blijven bestellen via www.ccbe.be.

Op parking van PIDPA vanaf 22 december

CIRCUS BARONES IN KERSTSFEER: DERTIG GRATIS DUOTICKETS

Het bescheiden familiecircus Circus Barones heeft een boontje voor deze bescheiden wijkkrant. Traditiegetrouw zijn ze rond Kerst en nieuwjaar in Antwerpen en dan denken ze telkens aan ons. Deze keer nodigen ze 60 lezers (30 x 2 ) uit om gratis aanwezig te zijn op woensdag 27 december om 17u30. (SC)

Het inmiddels bekende circus Barones, dat al een tiental jaren door Vlaanderen reist, zal deze keer in Antwerpen zijn met een spetterend programma geheel in kerstsfeer. Een schare van internationale artiesten brengt een sprookjesachtig programma met acrobatie, clownerieën en dieren.

Directeur Richard Korittnig stamt uit een circusgeneratie sinds 1842, heeft het circus in een modern kleedje gestoken met een moderne choreografie, belichting- en geluidstechnieken. Zonder evenwel aan de traditionele waarden en ziel van het circus te raken. De ondertussen bij het jonge publiekje vermaard muzikaal clownsduo Ronny en Patatje zorgen voor de leidraad doorheen het programma. Kortom een programma dat jong en oud zal bekoren.

VERWARMD

Circus Barones zal te Antwerpen van start gaan op 22 december t/m 7 januari en dit op de parking PIDPA Desguinlei, Antwerpen-Zuid, Singel.

Première vrijdag 22 december om 19 u. Voorstellingen alle dagen om 14 en 17.30 u. Op woensdag 27 december en 3 januari familievoorstellingen, volwassenen betalen kinderprijzen! (Prijslijst zie kassa).

Opgelet: 24, 25, 31 december en 1 januari vinden er geen voorstellingen plaats!

Kaarten in voorverkoop: één uur voor elke voorstelling.

Online tickets via www.circusbarones.com

Oh ja, en ook niet onbelangrijk, de circustent is steeds lekker verwarmd!

GRATIS

Circus Barones geeft 30 gratis duotickets (1 duoticket heeft een waarde van 40€) weg. Die zijn enkel geldig op woensdag 27 december om 17 u 30 uur.

Om de gratis tickets te kunnen bekomen moet men rechtstreeks naar hun adres mailen met naam en volledig woonadres plus de vermelding Gazet Van Zurenborg

Mailen dus naar: circusbarones.secretariaat1@gmail.com

De lijst met de namen van de winnaars ligt dan klaar aan de kassa met de gratis duotickets.

Er kan maar 1 duoticket per persoon weggeven worden op hetzelfd adres.

En de winnaars moeten zich dan persoonlijk aanmelden op vertoon van identiteitskaart en e-mail op naam die ze ontvangen hebben om te melden dat ze bij winnaars zijn.

Uw huis sneller verkoper voor meer geld?

Toe aan een nieuw interieur?

Geef uw woning een StyllieS metamorfose!

Vastgoedstyling & Interieurvormgeving

www.styllies.be • Annelies: 0485 07 07 40

‘Perception Model’ in de spoortunnel

Op de plaats van de gestolen sculptuur is nu een fruitsapfles bevestigd

Woensdagmiddag 8 november. We staan te kleumen in de tunnel onder het spoor, tussen Oostenstraat en Mercatorstraat. Een onderdoorgang waar voetgangers en fietsers druk gebruik van maken. Het is hier dat BRDG zijn podium heeft. BRDG is een Antwerps initiatief dat zichzelf omschrijft als ‘een experiment tegen de alledaagse routine’. Men geeft jonge kunstenaars de gelegenheid om hun werk in

de publieke ruimte te presenteren. Nu is het de beurt aan een duo uit Frankrijk, dat zich Mountaincutters noemt. Ze gaan een tijdelijke installatie neerzetten die zij ‘Perception Model’ noemen. Iets ‘site-specifieks’, qua vorm en opstelling afgestemd op deze unieke locatie.

We moeten onze nieuwsgierigheid een uurtje

Nu ook UPS pakket dienst

bedwingen: komend uit richting Gent hebben de kunstenaars vertraging opgelopen.

Zij arriveren en gaan meteen aan de slag, want zoals zal blijken: zij moeten een strijd aangaan met de klok om voor het invallen van het duister het belangrijkste gedaan te hebben.

Daar ziet het nu allerminst naar uit. Integendeel, de constructie lijkt kant en klaar. Twee stoelen met de rug naar elkaar, gescheiden door een ijzeren bak. Er zullen hier en daar nog een paar flessen bevestigd moeten worden, maar meer dan drie kwartier kan het niet kosten, zo denkt de argeloze leek. Aanvankelijk is het object willekeurig, ergens in het midden, neergezet. Het vergt overleg om een plaats te vinden die helemaal goed aanvoelt. Uiteindelijk komt het meer aan de kant van de Mercatorstraat te staan en natuurlijk zo, dat het verkeer links en rechts ongehinderd kan passeren. Evenwel stoort het dat er nog felgele vloermarkeringen op dominante wijze aanwezig zijn, die na een vorig evenement zijn achtergebleven. Hier wordt een oplossing voor gevonden: een blinkende rechthoekige metalen plaat die als ondergrond kan dienen. Die had BRDG nog in zijn magazijn staan.

Volgende stap is bevestiging van wat niet zomaar flessen zijn, maar fraaie kristallen sculpturen, in de vorm van een menselijk orgaan, zoals de maag. De voorwerpen worden met rubberen slangetjes bevestigd die de associatie met een ziekenhuis moeten opwekken, zo vertelt men mij.

Ik word nu wat onrustig. Het is de bedoeling dat de installatie drie weken onbeheerd aan het publiek zal worden blootgesteld. Ik ben een Nederlander en woon hier nog niet zo lang. Ik kan me niet voorstellen dat de begerenswaardige objecten hier morgen nog hangen.

PERFECTIE

Ik zie met hoeveel zorg en precisie de bevestiging plaats vindt. Via Skype wordt druk gecommuniceerd met de vrouwelijke helft van het duo, die in Zuid-Frankrijk vertoeft en zich in Antwerpen laat vervangen door een vriend.

Ik vermoed dat zij buitensporig op perfectie is gesteld, want voortdurend wordt de positie van de voorwerpen gewijzigd, centimeters, millimeters soms. In enkele gevallen moeten de slangetjes worden losgemaakt omdat ze niet stevig genoeg zijn vastgesnoerd. Al die tijd stroomt het verkeer aan weerszijden langs. De jongens zijn diep in hun arbeid verzonken en laten zich geen moment afleiden.

Het hele wordingsproces wordt vastgelegd door mijn collega Jan Kuhn en Mark Rietveld, de huisfotograaf van BRDG. Intussen is het duister gevallen. Onverwacht gaat de verlichting in de tunnel over op halve sterkte. De bak wordt nog met water gevuld en daar laten de jongens het voorlopig bij.

FLUIMEN

Als ik de volgende morgen in de tunnel passeer, zie ik drie fluimen op het water drijven. Maar de sculpturen zijn er nog!

Laat op de middag kom ik opnieuw langs. De kunstenaars zijn er weer bezig. Een van hen neemt tientallen foto’s, met een op een laag statief geplaatste camera. Vanuit alle hoeken en tot in de kleinste details wordt de installatie in beeld gebracht. Tot wederom het licht in de tunnel dimt.

Ze zien af van hun voornemen een document op de bodem van de bak te leggen. Het geeft bij nader inzien een visueel storend effect en voegt niets toe.

We nemen afscheid. Misschien zien we elkaar over drie weken. Het is vanaf nu aan de passanten om op hun manier met de installatie in contact te treden.

Zo nu en dan ga ik poolshoogte nemen.

PEUK

Vrijdag 10 november. Alles is nog intact. Nu dobbert een peuk op het water. Ook vormen zich bruine plekken op de bodemplaat. Een sjiek geklede oudere Marokkaanse of Tunesische heer nadert mij. Ik denk dat hij van gedachten wil wisselen. Maar hij spreekt mij aan in het Frans om zich te vergewissen of lijn 9 waarop hij wacht hem tot Elisabeth zal brengen.

Zaterdag 11 november. Iemand heeft dan toch een sculptuur ontvreemd. Het is toevallig (?) die ene die mijn collega Jan in zijn handen heeft gehad en die hij na het opbreken van de installatie graag mee naar huis had willen nemen.

Donderdag 16 november. Op de plaats van de gestolen sculptuur is nu een fruitsapfles bevestigd.

“Het is alweer een tijd geleden dat we in de tunnel mensen op die manier aan het werk hebben gezien.”

De kunstenaars aan het werk onder het kritische oog van een voorbijgangster • Foto Mark RIETVELD

Zondag 19 november. De fruitsapfles is verhuisd naar de waterbak. Daar drijft ook een leeg biohoningpotje. Een bericht ‘Op zoek naar een gesprek’ is van de wand van de tunnel gehaald en neergelegd op de houten stoel. Dat laatste is een mooie samenkomst van twee onderwerpen waarover wij in de Gazet schrijven (zie elders). Ze stonden oorspronkelijk helemaal los van elkaar. Het pamflet hing er al toen de installatie werd opgesteld en was door de kunstenaars helemaal niet opgemerkt.

Dinsdag 21 november. In de tunnel een kleine verandering: er drijft nu ook een zakje waar Haribo spaghettisnoepjes in hebben gezeten. En de tekst ‘Op zoek naar een gesprek’ heeft iemand op de andere stoel gelegd.

Donderdag 23 november. Het water is ververst. Er drijven alleen nog vier peuken. Het bericht is weg. De bodemplaat is overdekt met grillige roestpatronen.

Op de site van BRDG lees je hoe ‘Perception Model’ wordt beschreven, vanuit het oogpunt van de kunstenaars, in het poëtische proza dat hedendaagse kunst nog interessanter maakt dan het van zichzelf al is.

‘Twee stoelen, rug aan rug, duiden op twee tegenovergestelde standpunten, twee posities van het lichaam.’

‘Een bakje gevuld met water scheidt de twee stoelen en creëert het principe van de brug, de doorgangssituatie, de overgang tussen twee gebieden en twee toestanden. ‘

‘Gedacht als een eiland draagt deze structuur glasvormen met zich mee, wankelend tussen het bevattende en manipuleerbare object en de organische en fysieke vorm, zoals menselijke organen.’

Om ‘Perception Model’ beter te snappen had ik een interview met Bert Janssens, die BRDG heeft opgericht en de contacten onderhoudt met de kunstenaars, de gemeente Antwerpen en Infrabel.

Athene. Ze doen veel in de publieke ruimte, sculpturaal, met materiële constructies. Dat was interessant voor ons. Het is alweer een tijd geleden dat we in de tunnel mensen op die manier aan het werk hebben gezien. Eigenlijk staan ze met één been in een Zuid-Europese stroming binnen de moderne kunst, en met één been in de Noord-Europese. In grote lijnen is Zuid-Europa sculpturaal en picturaal ingesteld. Dus op het creëren van beelden en schilderijen. Ze werken veel met aardse materialen zoals hout, glas, rubber, ijzer. In Noord-Europa domineert de conceptuele kunst. Hier wordt veel kunststof in objecten verwerkt.

In het Zuiden zijn Athene en Lissabon qua beeldende kunst in opkomst. Jonge mensen vinden daar nog makkelijk goedkope ruimte om te wonen en te werken. Bizar, terwijl in deze tijd veel jonge Grieken hun heil elders moeten zoeken.

In het Noorden, laten we zeggen in landen waar Engels of ook Engels wordt gesproken, buiten Europa uiteraard New York en in Europa Londen, Brussel en Berlijn. Maar Berlijn is alweer uit de gratie aan het raken: te druk en te duur daar. Nu zijn Frankfurt en Hamburg in opkomst, maar Hamburg ook al eigenlijk niet meer. Het gaat snel. Bovendien verschijnt er veel op internet, waardoor grote concentraties van kunstenaars, kunsthandelaren, musea eigenlijk niet meer zo’n functie hebben.

Wat musea betreft, die zijn door de hoge vlucht van conceptuele kunst sterk van karakter aan het veranderen. Zelf werk ik freelance bij het MuKHA. Tot voor kort hadden ze een zeer bescheiden collectie audio- en video- materiaal. Die is nu uit zijn voegen aan het barsten, omdat veel conceptuele kunstenaars daarmee werken.

-Wat ik indrukwekkend vond was de toewijding en concentratie, onverstoorbaarheid ook waarmee die jongens hun constructie aan het opbouwen waren en achteraf in kaart brachten. Uiterst serieus. Als je toch kijkt naar de bijna belachelijke nauwkeurigheid waarmee die glassculpturen werden geplaatst. En de bezetenheid waarmee met die camera ieder miniem stukje werd gefotografeerd. Misschien wil je nog vertellen wat daar nou eigenlijk de bedoeling van was?

-Wat ik als verslaggever een beetje frustrerend vind is dat ik zo moeilijk achter de namen van de kunstenaars kan komen. Waar ligt dat eigenlijk aan?

Bert Janssens: ”Het heeft te maken met hun opvattingen over kunst. In de stroming die zij vertegenwoordigen, de conceptuele kunst, zijn namen niet zo belangrijk. Wat zij qua object maken en laten zien is bedoeld als tijdelijk. Wat zij eigenlijk willen is met iets nieuws, iets vreemds, iets buitenissigs ervaringen oproepen. Welke ervaringen, dat is niet belangrijk. De mensen moeten vooral de vrijheid behouden om iets zus of zo te beleven, niet gestuurd dus. En bijvoorbeeld niet beïnvloed worden door een grote naam. De persoon van de kunstenaar is niet zo belangrijk als in de traditionele kunst. Zij noemen zich Mountain Cutters. Ik denk daarbij: O, ‘Mountain’, dat is het aardse, het is ook iets enorms, een echte uitdaging. Bij ‘Cutters’ denk ik aan kappen, beeldhouwen zeg maar. ‘Cutters’ is meervoud. Het gaat om een duo, een team. Je leest op hun site geen uitleg. Die vinden ze kennelijk niet relevant, misschien wel storend zelfs.”

-Hoe ben je eigenlijk met ze in contact gekomen?

Bert Janssens: ”Ze zijn in Marseille afgestudeerd. Daarna hebben ze meegedraaid in een project van Studio Start, hier in Antwerpen, dat talentvolle jonge kunstenaars faciliteert en begeleidt aan het begin van hun carrière. Ze zitten nu afwisselend in Marseille en in Brussel, maar niet uitsluitend, ze zijn best mobiel, nomadisch zou je kunnen zeggen. Ilektra, een van onze medewerksters, kwam ze tegen in

Bert Janssens: ”Die serieuze houding is kenmerkend voor alle kunstenaars, hoor. Wat mijn bewondering afdwingt is het oeuvre dat deze nog jonge mensen - je praat over 25, 26 jaar - in korte tijd tot stand hebben gebracht. Het is heel wat, maar ook zit er een mooie lijn in. Dat fotograferen doen ze niet om hun scheppingen te vereeuwigen, maar voor de documentatie. De beelden van de objecten en hun onderdelen, ook de allerkleinste, komen terug in portfolio’s, in boeken, op internet, op exposities. Daar gaan ze een nieuw conceptueel leven leiden. Delen met vakbroeders en kenners is ook belangrijk. Het zijn allemaal mensen die in beelden denken en zich in beelden uitdrukken.

-Ik ben geregeld gaan kijken en zag de installatie vervuilen en in verval raken. Maar alleen tot op zekere hoogte. Rommel die in het water dreef werd verwijderd. Het water werd ververst. Is dat niet in strijd met de gedachte: we zetten dit weg in de publieke ruimte en trekken onze handen ervan af. Laat gebeuren wat gebeurt. Of heb ik het dan niet goed begrepen?

Bert Janssens: ”Ik heb voortdurend contact gehad met de kunstenaars. Zij vinden het belangrijk dat wat zij aanbieden niet van karakter verandert. Als ik iets opruimde of kuiste deed ik dat in overleg. Zij snappen ook dat zo’n bak water er om smeekt er van alles in te dumpen. Het is een menselijke reactie. Maar de uitstraling moet intact blijven. Bovendien, wij werken samen met Infrabel en de gemeente Antwerpen. Zij stellen ons dit stukje publieke ruimte ter beschikking. Dat willen we graag zo houden.“

(Will VAN BROEKHOVEN)

Open van 9u30 van maandag tot vrijdag, en om 10.00 op zaterdag en zondag.

“Zij snappen ook dat zo’n bak water er om smeekt er van alles in te dumpen”

Het kunstwerk is geinstalleerd, fietsers moeten wel uit hun doppen kijken • Foto Mark RIETVELD

Hoekhuis Waterloostraat-Van Merlenstraat

‘De Herfst’ heeft 8000 nieuwe mozaïeksteentjes in de gang

Het befaamde hoekhuis De Herfst, op de hoek van de Waterloostraat en de Van Merlenstraat, heeft een prachtige partij nieuwe mozaïeken gekregen. in de gang werden namelijk niet minder dan 8000 steentjes gelegd die stuk voor stuk met de hand gekapt en ge-

beiteld werden. Uit vier stukken steen waaronder het wereldberoemde Carramarmer. Verantwoordelijk voor al dat fraais is het bedrijfje van Gino Tondat en Sarah Landtmeters ’Mosaico Di Due’

(Michelle SMETS)

Dat bedrijf ‘Mosaïco Di Due’ van Gino Tondat en Sarah Landtmeters is geen onbekende in Zurenborg. Samen namen ze in de wijk inmiddels al een goede 50 tot 60 panden onder handen. Momenteel wordt er hard gewerkt in het interieur van ‘De Herfst’, op de hoek van de Waterloo- en de Generaal Van Merlenstraat. De carrière van Gino Tondat ging van start in de jaren 70 aan de befaamde ‘Scuola Mosaicisti del Friuli in Spilimbergo’. Bij zijn afstuderen was dit volgens hem helemaal nog niet de prestigieuze school van vandaag en had hij eerder een technische vorming achter de rug. Deze zette hij al gauw om in de praktijk: samen met zijn broer Nino werkte hij meer dan 30 jaar aan de meest uiteenlopende projecten. Sarah Landtmeters volgde een zevenjarige opleiding mozaïek aan de Academie Wilrijk bij Gino. Door haar grote passie en creativiteit draaide ze al snel steeds vaker mee op de werkvloer, wat uiteindelijk leidde tot de start van het bedrijf ‘Mosaïco Di Due dat zij en Gino vandaag samen runnen. Ze werken volgens de traditionele Italiaanse methode met hamer en aambeeld, waarbij de marmeren glasblokjes manueel worden gekliefd.

ONDERZOEK

Het atelier van Gino en Sarah beschikt zelf over meer dan honderd marmersoorten van over de hele wereld. De blokjes worden met de hand gekliefd in de juiste afmetingen. Ook lijmen of mortels worden door hen speciaal aangemaakt en steeds aangepast aan de bestaande toestand van de mozaïek.

Het onderzoek naar de mozaïeken die ze restaureren, steunt voor een zeer groot stuk op de jarenlange ervaring van het atelier. Elke steen laat een indruk na in het cement, waardoor het – ook na het verdwijnen van de mozaïek – mogelijk is de richting en vorm te bepalen waarin de steentjes gelegen waren. Bij vloeren is de tekening meestal symmetrisch vormgegeven en dus wat eenvoudiger te bepalen dan bij gevelmozaïeken. Af en toe blijft een schets of ontwerptekening bewaard, bijvoorbeeld voor grote of openbare gebouwen, maar dit is eerder de uitzondering dan de regel.

die gebruikt werd in het origineel, is het steunen op opgedane kennis. Daarbij komt nog dat sommige marmers niet meer of zeer moeilijk verkrijgbaar zijn. In dat geval wordt gezocht naar de marmersoort die het origineel zo dicht mogelijk benadert, maar ook duurzaam is voor de toekomst. Groene en gele marmersoorten zijn sneller onderhevig aan verwering, wat ook goed zichtbaar is in de SintNorbertuskerk op de Dageraadplaats, waar het atelier een proefrestauratie uitvoerde. Verder ontwerpen ze ook zelf mozaïeken. Het atelier is gespecialiseerd in Art Nouveau, zonder oude motieven te gebruiken. Om een meer modern uitzicht te krijgen, wordt tegenwoordig met zachtere tinten gewerkt. Vroeger gebruikte men voornamelijk ‘Gris Belge’, dat een heel donker en hard effect gaf. Zij gebruiken nu verschillende grijstinten en oranjebruine marmer die een veel zachter effect geven.

Groene

naar voor komt in de glasmozaïeken met de voorstelling van de vier seizoenen. In 2012 restaureerde Mosaïco Di Due’ reeds de mozaïek van ‘De Lente’, een harde restauratie van het Venetiaans glas, nadat deze ernstig aangetast was door vochtproblemen.

DE HERFST

In 2009-2010 werd door Gino en Sarah een andere vloermozaïek op het gelijkvloers niveau in de Herfst al aangepakt. Na deze succesvolle restauratie besloot eigenaar Daelemans, ook de mozaïekvloer in de inkomhal terug in ere te herstellen. Deze raakte in het verleden beschadigd en werd door een vorige eigenaar vervangen door een vloer in grote zwart-blauwe tegels.

RIJEN

Voor het ontwerp van de reconstructie werd

de Zomer. De originele tekening en marmers konden dus vrij snel achterhaald en gereconstrueerd worden. Het marmer werd gekliefd in hetzelfde formaat, namelijk 15 x 15 mm en 18 x 18 mm voor de steentjes in de boord.

MOTIEF

Het motief is heel mooi maar zeer sober en doet volgens Gino zelfs wat vreemd aan in de inkomhal. De mozaïek verloopt recht op recht met een afboording en zonder veel ornamenten in de hoeken. De witte achtergrond verloopt ook recht, terwijl hier in andere panden vaak met waaiervormen gewerkt werd om de ruimte visueel te vergroten. Wat het ontwerp wel wat meer diepte geeft, zijn de rijen die gemaakt zijn om de 15cm breed over de halve lengte van de vloer met een afwisseling van twee witte en twee rode steentjes. Voor het ontwerp werden meer dan 8 000 steentjes gebruikt, met Rouge Belge, Gris St. Belge, Gris St. Anne en wit Carraramarmer.

TIPS

Voor buurtbewoners die zelf een mozaïek in huis hebben en deze graag willen restaureren, geeft Gino nog enkele tips mee. Het is vooral belangrijk respect te tonen voor de originele tekeningen en ambachten. Laat je goed informeren vooraf door een expert, zowel bij een restauratie als bij de creatie van een nieuwe mozaïek.

PREMIE

GLAS

Het ensemble van ‘De vier seizoenen’, op de kruising van de Generaal Van Merlen- en Waterloostraat, werd ontworpen door architect Jos Bascourt op het eind van de negentiende eeuw. Van zijn hand dateren tientallen panden in de wijk, waaronder bijvoorbeeld Café du Dôme, De Morgenster, De Aarde en Minerva. De vier seizoenen bestaan uit witte bakstenen volumes met smalle rechthoekige vensters en deuren en een art-nouveau vormgeving. Kenmerkend zijn de afgeschuinde hoekgevel en de opvallende houten erkers, met groene tinten voor de Lente en Zomer en bruine voor de Herfst en Winter. De panden werden uitgewerkt met een gedetailleerd oog voor gevelpolychromie en kleurensymboliek, wat het meest

gekeken naar de mozaïek in het tegenovergelegen pand de Winter. De indeling van beide panden is, op enkele uitzonderingen na, immers identiek. Dit is ook zo voor De Lente en

Wat betreft de duurtijd en kostprijs kan Mosaïco di due niet veel gedetailleerde informatie geven omdat elk project uniek is. Gaat het om een restauratie of een nieuwe moza-

en gele marmersoorten zijn sneller onderhevig aan verwering, wat ook goed zichtbaar is in de Sint-Norbertuskerk

Een typische Zurenborgmozaïek in ere hersteld. • Foto Jörg PYL

ïek? Dat eerste duurt meestal langer en zal bijgevolg ook duurder uitvallen. Gaat het om kleine of grote steentjes? Idem. De totale vloeroppervlakte die bedekt moet worden, de complexiteit van de tekening, de gebruikte marmersoorten,… alles moet mee in rekening gebracht worden. Gelukkig kunnen eigenaars van beschermde panden beroep doen op een erfgoedpremie. Voor maatregelen, werken of diensten die noodzakelijk zijn voor het behoud of de herwaardering van erfgoedkenmerken en -elementen van beschermd onroerend erfgoed, kan je een erfgoedpremie aanvragen bij het agentschap Onroerend Erfgoed. Dit kan volgens twee procedures: de eenvoudige standaardprocedure, waarbij maximaal 25.000

Agentschap Plantin en Moretuslei 118 • 2018 Antwerpen Tel : 03/224.84.40 • E-mail : AG047076@mandat.belfius.be

euro van de aanvaarde kostenraming in aanmerking wordt genomen voor de berekening van de premie, of de complexere, bijzondere procedure, waarbij ook hogere bedragen in aanmerking worden genomen.

Daarnaast is het ook mogelijk een onderzoekspremie aan te vragen voor onderzoek uit te voeren naar beschermde goederen of goederen gelegen in een erfgoedlandschap of een op zichzelf staand deel daarvan. Dit is mogelijk voor vijf categorieën van onderzoek, waarbij je per kalenderjaar binnen elk van deze categorieën één premie kan aanvragen.

Voor meer informatie hierover kan je gratis de brochure “Financiële ondersteuning bij aankoop en beheer van onroerend erfgoed” downloaden, online lezen via Issuu of bestellen via de website https://www.vlaanderen. be/nl/publicaties/detail/financi-le-ondersteuning-bij-aankoop-en-beheer-van-onroerenderfgoed-1.

Neem zeker eens een kijkje op de website van Mosaico Di Due, waar je naast alle praktische informatie ook referenties, foto’s en nieuws kan terugvinden: www.mosaicodidue.be

Kantoorhouder Dirk Van Neck en zijn team heten u welkom bij de bank in uw wijk.

Lente’, een harde restauratie van het Venetiaans glas.

WIJ WENSEN ALLE BUURTBEWONERS PRETTIGE EINDEJAARSDAGEN EN EEN AANGENAAM, VEILIG EN RENDABEL 2018

Gino Tondat en Sarah Landmeesters polijsten de nieuwe mozaïeken Foto Jörg PYL

De gang in zijn ‘oorspronkelijke’ staat hersteld. • Foto Michelle SMETS

Francesca Van Thielen opent tentoonstelling van grafisch werk

uit Nieuw-Zeeland

Onder de noemer “TE WAiPOUNAMU” brengt de Foundation Veerle Rooms Private Stichting een reeks uitzonderlijke grafische kunstenaars uit Nieuw-Zeeland in Galerie-Wijnhandel De Heerlyckheid naar aanleiding van

de jaarlijkse Vriendendag en het begin van het 7de Werkjaar. Actrice Francesca Van Thielen heeft bijzondere banden met het land van de Maori’s en zal deze tentoonstelling openen op zondag 7 januari 2018 om 16 uur.

Deze tentoonstelling loopt tot eind februari en wordt mogelijk gemaakt door vriendschappelijke banden tussen Veerle Rooms en Lieve Bierque, ere-consul in Christchurch en daar ook hoofd van de afdeling Girls Art School. Zij lagen ook aan de basis van het project Our Soldiers, dat gebaseerd is op de rol van de NieuwZeelanders, die tijdens de Eerste Wereldoorlog en vooral tijdens de Slag bij Passendale (8 oktober 1917) de zwartste dag in hun geschiedenis beleefden met 820 doden in enkele uren tijd.

NATUUR

TE WAIPOUNAMU is de Maorinaam voor het Zuidelijk Eiland, ook ‘Waters of Greenstone’ genaamd, naar de Jadesteen, die hier veelvuldig aangetroffen wordt. Het wordt duidelijk dat de vijf kunstenaars vooral geïnspireerd worden door de buitengewone natuur van dit continent aan de andere kant van de aardbol, en de zeer gevarieerde bevolking van emigranten met ieder hun eigen achtergrond. Blikvanger wordt alvast de Maori-kunstenaar Riki Manuel, die zich al jaren specialiseert in Ta Moko, het graveren, etsen en tatoeëren van Maorisymbolen op de menselijke huid. Zijn werk is sterk beïnvloed door de geschiedenis van zijn voorouders en de omgeving waarin hij en zijn familie leven.

-Kim Low heeft Schotse, Ierse, Chinese en Cubaanse voorouders. Zij gebruikt blinddruk en hoogdruk in haar elegante, sober-ritmische composities.

-Candice Pierce is geboren in Groot-Brittannië en heeft jarenlang kunstonderwijs gedoceerd in Botswana. Sinds 2005 woont zij in NieuwZeeland en heeft daar de kracht van de natuur ervaren, wat tot uiting komt in haar expressieve, dynamische werken.

-Liz Hawker heeft eveneens Britse voorouders maar is geboren in Nieuw-Zeeland. Haar werk is geschiedkundig en traditioneel in beeld en techniek.

FOUNDATION

Mede-initiatiefneemster Lieve Bierque is afkomstig uit Antwerpen en woont sinds 1992 in Nieuw-Zeeland. Met haar serie ‘Catch me if you can…’ benadrukt zij het belang van herinneringen en gebeurtenissen die een indruk nalaten op het menselijk zijn. De Foundation Veerle Rooms kan na de ‘passage’ van de Japanse kunstenaars Emiko Oyama en Satoshi Ote als Artists in Residence andermaal uitpakken met belangrijke internationale blikvangers. Dergelijke initiatieven horen bij de doelstellingen en de publiekswerking van deze Foundation, die inmiddels burgerrecht heeft gekregen en een ruim publiek kan bereiken.

De tentoonstelling loopt tot 28 februari.

Een werk dat te zien zal zijn .

Poëzie van wijkdichter Stefan Heulot

ACTIE SLEUTELHANGERS LOKT ATV NAAR DE WIJK

Wie op woensdag zes december naar ATV heeft gekeken zal allicht Zurenborg en onze wijkdichter herkend hebben. Onze eigenste wijkdichter, Stefan Heulot, werd toen vakkundig geïnterviewd door een enthousiaste Jelle Cleymans, zowel over zijn wijkdichterschap als over zijn actie ‘sleutelwoorden’. En dat heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat een aantal wijkbewoners een sleutelhanger met een gedicht in hun brievenbus heeft gevonden.

(Jörg PYL)

Even teruggaan in de tijd. Eind augustus schreef Stefan Heulot een vers op vijfentwintig sleutelhangers. Samen vormden die verzen een paar gedichten. Elke sleutelhanger met gedicht stopte hij in een zelfgemaakte omslag met daarop het woord sleutelwoorden en als afzender zijn naam gevolgd door wijkdichter en zijn website www.genoeggedicht.be .

NAAMPLAATJES

Een goede wind blies dit gegeven naar ATV en eind november klopte een driekoppige ploeg bestaande uit een regisseur, een cameraman en interviewer Jelle Cleymans bij hem aan toen hij een tweede reeks van ongeveer tweehonderd sleutelhangers wilde bussen in de wijk. Eerst en vooral mocht Stefan Heulot het verschil tussen stadsdichter en wijkdichter uitleggen, waarna ter sprake kwam dat hij al heel lang schreef en ook een vierjarige opleiding gevolgd had aan de schrijversacademie. Dan kwam het verhaal van de sleutelwoorden aan

bod. Stefan Heulot had een oude doos met vijfentwintig sleutelhangers met naamplaatsjes gevonden in de kelder en had die op vakantie meegenomen. Daar schoot hem het idee te binnen om op elk naamplaatje van de sleutelhangers een vers van een gedicht te schrijven en dan die sleutels lukraak in verschillende brievenbussen in de wijk te droppen.Een idee dat Jelle Cleymans kinderlijk eenvoudig en geniaal vond. Maar, beklemtoonde Stefan Heulot, die sleutelhangers zijn een methode om poëzie dichter bij de mensen te brengen, want sinds jaren gaat het eigenlijk niet goed met de poëzie in ons land. Stefan Heulot ziet daar verschillende redenen voor. Eerst en vooral zijn veel gedichten of te hermetisch of te banaal, in beide gevallen haakt de lezer dikwijls af. Maar ook de prijs speelt een rol, denkt hij. Voor een dichtbundel van veertig of vijftig bladzijden, betaalt de lezer evenveel als voor een volledige roman. Daarna demonstreerde Stefan Heulot

hoe hij die sleutelwoorden fabriceerde. Vervolgens werd een sleutelhanger gemaakt en waagde Jelle Cleymans zich ook aan het vouwen van een omslag.

VERRASSING

Ondertussen regende het minder hard en kon het bussen van de sleutelwoorden beginnen. Een tiental brievenbussen werd verblijd door een sleutelgedicht onder het waakzaam oog van de camera. Dat zal ongetwijfeld een verrassing geweest zijn voor de bewoners, want door het slechte weer waren slechts drie mensen in de straat die zich uit de voeten maakten toen ze de camera zagen. De volgende dagen verdeelde Stefan Heulot de andere verzen op sleutelhangers in de Zurenborgse brievenbussen.

www.genoeggedicht.be

Onze wijkdichter en Jelle Cleymans op stap met de camerploeg van ATV • Foto Jörg PYL

Werk van Veerle Rooms, Marleen de Crée en Willem Persoon

Bibliofiele uitgave van de vier elementen met grafiek en gedichten

De Vier Elementen zijn zoals bekend Water-Aarde-VuurLucht en fascineren als sinds de oudheid de mensheid over heel de wereld. Vooral de kunstenaars hebben het altijd een boeiend en creatief viertal gevonden. Dat was ook het geval voor Veerle Rooms (grafiek) uit de Cogels Osylei en de dichters Willem Persoon en Marleen de Crée die er zich lieten door inspireren. Per element leverde Veerle Rooms tien prenten af, het dichterlijk duo rondde het gehaal af met telkens tien gedichten. (Jörg PYL)

Een onderwerp als de vier elementen is zo ruim dat elke voorstelling of beschrijving zich moet beperken tot een interpretatie of een uitlichting van enkele aspecten of gevolgen van die vier elementen. Het feit dat hierbij drie verschillende kunstenaars bij betrokken zijn, vereenvoudigt de zaak niet. De uitleg van graficaVeerle Rooms: ”Bij het begin van dit project zijn wij met zijn allen samen gaan zitten om over het onderwerp te praten en zo enigszins op één lijn te komen. In het verleden heb ik al eens meegemaakt dat een aantal dichters of beeldende kunstenaars dat niet zagen zitten en afhaakten. Dat gebeurde in het verleden met Luk Gruwez en Anne-Mie Van Kerckhoven. Maar met Marleen de Crée en Willem Persoon klikte het wel voor dit project, al heeft Marleen de Crée haar stempel wel heel hard gedrukt op het element Vuur.”

SONNETTEN

Voor het eerste deel, bestaande uit de elementen Aarde en Lucht, nam Willem Persoon het dichtwerk voor zijn rekening. Hij is dichter, journalist en romanschrijver. In oktober verscheen nog zijn biografische roman over Lord Byron. Voor het element Lucht gaat Veerle Rooms op zoek doorheen de verscheidenheid van al deze luchten en zet de tijd even stil in de atmosfeer, waarin zij dromen en symboliek ziet en vertolkt. Willem Persoon koos zowel voor Lucht als Aarde om telkens tien sonnetten te schrijven. Voor Lucht plukte hij uit thema’s als dageraad, evenwicht, luchtlagen, Icarus en de avond. Het element Aarde krijgt dan de bijtitel emoties. Voor de gedichten zocht hij zijn inspiratie in poëtische impressies van de tot op heden oudst gekende artistieke grotschilderingen die op 18 december 1994 ontdekt werden in een grot nabij Vallon Pont d’Arc aan de Ardèche in Zuid-Frankrijk. Het werk van Veerle Rooms brengt daarbij een eigen kijk op de oudste tekeningen. De gedichten in dit deel zijn drietalig, origineel Nederlands en in Franse en Engelse vertaling.

MYTHISCH

Voor Water en Vuur nam Marleen de Crée het poëtische deel voor zich in telkens tien gedich-

ten van elke keer elf verzen. Marleen de Crée (1941) is dichteres en plastisch kunstenaar. Sinds haar debuut in 1969 heeft ze al een vijfentwintigtal dichtbundels gepubliceerd, die herhaaldelijk bekroond werden. Zo ontving ze onder meer de Provinciale Prijs van Antwerpen voor Poëzie, de Maurice Gilliams- en de August Bernaertprijs van de Koninklijke Academie voor Taal- en Letterkunde en de Prijs van de Vlaamse Poëziedagen.

Hoewel het thema Water in het verleden wel eens meer aan bod kwam in het oeuvre van Veerle Rooms, biedt zij wel een eigenzinnige versie van dat. Bij deze reeks werken is het water zelf veelal afwezig. De kunstenares heeft elementen afgezonderd die boven, op en in het water kunnen gesitueerd worden. Marleen de Crée gaat mee met dat verhaal en heeft het onder andere over een gebed voor een vis naar een oude indiaanse legende, vliegen boven het water, springen in en uit het water. De gedichten van het element Vuur kunnen onderverdeeld worden in twee delen, gedichten over het element vuur op zich en over het innerlijk vuur, liefde en passie. De gedichten hebben geen titel maar zijn genummerd van één tot tien. De gedichten zijn afgedrukt in het Nederlands en het Engels. Het hele concept doet denken aan het in 2014 verschenen werk Mythen en Tekens waarin deze dichters aangevuld met Peter Holvoet-Hanssen en Lies van Gasse het poëtische gedeelte voor hun rekening namen. Net als in die bundel gaat het om een samenspel tussen grafisch werk en gedichten. Ook inhoudelijk leunen de elementen dicht aan bij mythen en tekens. Zowel de elementen als de mythen maken deel uit van het archetypisch erfgoed.

De delen Water-vuur en Aarde-Lucht zijn zowel afzonderlijk verkrijgbaar (34,50 € per deel) of beide delen als bibliofiele uitgave in een cas-

sette (65 €). De bibliofiele uitgave met twee prenten van Veerle Rooms is tevens beschikbaar voor 120 €.

Dit is ook het premie-aanbod voor de ereleden van de Foundation Veerle Rooms (zie website). © 2017 Voor België: Uitgeverij C. de Vries-Brouwers, Antwerpen

ISBN 978 90 5927 553 9

d/2017/0189/38

Te verkrijgen via de boekhandel, via internet of St. AP (studio Artistieke Projecten) Cogels Osylei 7, 2600 Berchem 03 235 26 54. www.rooms-veerle.be

Wim Persoon en Veerle Rooms met de nieuwe uitgave Foto Jörg PYL

Marleen de Crée

Foto Jean de Crée

25 jaar werk van Niels Donckers: een tentoonstelling in Mechelen en een fotoboek

"Ik ga soms 10 tot 20 keer naar een plek om er dé foto te maken"

Als deze Gazet van Zurenborg verschijnt, is in Mechelen de tentoonstelling ‘Selected Works 1992 – 2017’ met foto’s van Niels Donckers gestart. Bij de opening ervan op 15 december verschijnt bij de Gentse uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts meteen zijn eerste boek ‘Works/werken 1992-2017’. Niels

Donckers uit de Velodroomstaat is een gevestigde waarde in de Belgische fotografiewereld, gespecialiseerd in architectuurfoto’s. Meer dan reden genoeg om bij deze Zurenborgenaar op bezoek te gaan.

(Luk DEPONDT)

Als ik binnenstap in het herenhuis waan ik me een beetje in een museum. Overal hangen foto’s en schilderijen. In de eetkamer sta ik minutenlang te staren naar een grote afdruk van een foto van Niels: een ingangspoort in een straat in Brasschaat met een wervelend spel van kleur en licht. Er is niet alleen eigen werk. Naast dat van andere kunstenaars prijken vier schilderijen met elk een zwart, grof lijnenspel van Hugo Claus. Een familie-erfstuk, zo blijkt.

Al vlug beland ik in het salon naast Niels in een tweezit. Hij haalt de montage van zijn boek erbij. Samen bekijken en becommentariëren we enkele foto’s. Een boeiende babbel met een aimabel man.

OUDER

We bekijken eerst enkele oudere werken. In het begin maakte Niels vaak zwart-witfoto’s. Zo bijvoorbeeld een foto (zonder titel) uit 1992 met een huis gevangen tussen serres. De gevel lijkt je aan te kijken. Door sec, neutraal en vanop ooghoogte te fotograferen, is het alsof het huis geïsoleerd wordt uit zijn omgeving. Dat werkt soms humoristisch. In die periode vinden we ook een kleurenfoto (zonder titel) uit 1994 die in de Uitbreidingsstraat in Zurenborg gemaakt is. Het is een geïsoleerde gevel tussen twee grijze muren. Het huis, dat ondertussen afgebroken is, is herleid tot een vlak. “Het is precies een decorstuk geworden.” vindt Niels.

ARDENNEN

Niels Donckers is in 1969 geboren in Antwerpen. Als hij 3 jaar is verhuist het gezin naar Nukerke, een deelgemeente van Maarkedal in de Vlaamse Ardennen. Hij woont daar tot in 1982, tot hij 13 jaar is dus. Hij blijft tot nu een band hebben met de Vlaamse Ardennen. Dat zie ik

in een aantal van zijn foto’s, bijvoorbeeld in een tweeluik van 2014 ‘Ladeuze bij dag’ en ‘Ladeuze bij nacht’. Het refereert naar Valerius De Saedeleer, een Vlaams schilder van landschappen, voornamelijk van de Leiestreek en de Vlaamse Ardennen. Het zijn twee grote werken (1,16 op 1,43 meter) die hetzelfde winterlandschap van de helling Ladeuze in Etikhove, centrumgemeente van Maarkedal, weergeven op twee verschillende momenten van de dag.

je ook afvragen waarom daar een huis staat. Is het geen storend element? Past het wel in die omgeving?”

HUMOR

Dit is typisch voor het recentere werk van Niels Donckers. De foto’s bevatten licht ironische elementen. Humor als het ware. Zo ook bijvoorbeeld in ‘Kleine hond’ (2014). Die foto toont twee Zurenborgse gevels in de Kleine Hondstraat (net naast de fietshandel). Vroeger waren dit twee identieke gevels. “De gevels zijn een beetje portretten van de mensen die erin wonen of woonden.” vindt Niels. “De ene bewoner liet de gevel zoals hij was. De buur koos ervoor om hem te moderniseren, waardoor het karakter van het origineel verloren ging. Ik woon hier al zo lang, maar zag dit pas in 2014.”

stadhuis van Diksmuide, van het Nieuw Administratief Centrum/Sociaal Huis in Sint-Niklaas en van een gebouw in Gent voor de dienst Schipperij en omgevingsaanleg. Nu voert Niels geen commerciële opdrachten meer uit. Hij werkt wel deeltijds in het Deeltijds Kunst Onderwijs (DKO), namelijk in de Academie van Antwerpen. Zijn studenten zijn volwassenen die geïnteresseerd zijn in kunst in het algemeen en in fotografie in het bijzonder. “Het is een aangenaam publiek om mee aan de slag te gaan: ze zijn meestal heel gemotiveerd. Naast technische aspecten als lichtmeting, diafragma en fotoshop (“Dat heb je nodig!”) ligt het accent op het artistieke: de studenten moeten een eigen beeldtaal en visie ontwikkelen en deze fotografisch kunnen realiseren.

Tentoonstelling ‘Selected Works 1992 –2017’ De Garage, Onder den Toren 12, 2800 Mechelen Zaterdag 16 december 2017 tot zondag 4 maart 2018

Openingsuren: donderdag tot zondag, 13:00 tot18:00 uur

Gratis toegang Voor een filmpje over de expo zie: www.canvas.be/cultureclub

Niels Donckers, Works/werken 1992-2017. Gent, Borgerhoff & Lamberigts, 106 pp., € 34,99 In dit boek toont Niels Donckers een selectie van zijn beste werk van de voorbije 25 jaar. Het boek is chronologisch opgebouwd: het begint in 1992 en eindigt in 2017.

LICHT

Dat brengt ons bij een belangrijk aandachtspunt van Niels: licht, hier het verschil tussen daglicht en avondlicht. “Ik ga soms 10 tot 20 keer – dat kan in de loop van zowat een jaar zijn - naar een plek om er dé foto te maken. Tot ik precies hét lichtspel kan vastleggen dat ik voor ogen heb.” vertelt Niels. Hij wijst naar wat ik op de reproductie eerst als een vlekje (een waterplas?) had gezien. Als ik scherper kijk blijkt het een huis te zijn. “Je kan zeggen dat de bewoners van dit huis wel gelukkig moeten zijn in zo’n mooie omgeving. Maar je kan

WOONPLEK “Ik ga niet actief op zoek naar plekken die ik wil fotograferen. Het is eerder toevallig bij het boodschappen doen of als ik de kinderen wegbreng dat een bepaalde plek in het oog springt en waar ik dan naar terugkeer. Ik werk graag in de omgeving die ik ken. Mensen die ergens drie maanden naartoe gaan en terugkomen met beelden die de plek waar ze waren willen vatten, dat begrijp ik niet. Dat kan ik niet. Misschien ben ik bang voor het exotisme, maar hier is de plaats waar ik al lang woon en de komende veertig jaar nog zal wonen.”

ACADEMIE

Vroeger werkte Niels soms in opdracht, bijvoorbeeld voor de Afdeling Stedenbeleid van ‘Vlaams Bouwmeester’, in het leven geroepen om het architectuurbeleid in Vlaanderen vorm te geven. Op hun website vinden we o.m. foto’s van Niels Doncker van het gerestaureerde

Demullier Erwin

Kantoorhouder

Persoonlijk advies:

✔ Beleggingen ✔ Hypotheken

✔ Verzekeringen

Gratis zichtrekeningen en kaart

Belgiëlei 94 • 2018 Antwerpen

Donderdag open tot 18 uur erwin.demullier@argenta.be

Tel 03-230 63 23

FSMA nr 63875 cA cB

ON 871 755 529

Niels Donckers:” Ik werk graag in de omgeving die ik ken” • Foto Luk DEPONDT

(Huis) Zonder titel

Ladeuze bij dag Foto’s Niels Donckers

Benzinestation op de Plantinlei

Total pakt uit met een

muzikale actie: UB40

Het benzinestation Total op de Plantin en Moretuslei 323 is niet alleen een van de weinige waar ze je nog bedienen aan de pomp, het is ook een van de weinige die bewust een muzikale overeenkomst heeft gesloten met de Roma. En dat resulteerde in een actie waarbij je ondermeer een duoticket kan winnen voor het optreden van UB 40. (SC)

Het is een voortdurend komen gaan in het pompstation, een van de weinige die nog dicht tegen het centrum is gevestigd. Het vroegere De Smet &Van Diest is nu Total en werd zo’n twee jaar geleden helemaal omgebouwd tot een eigentijds station met ondermeer een winkel. Maar uitbater Patrick De Laat wil meer zijn: “Ik ken de buurt heel goed en ik wil me ook goed verankeren in zowel Borgerhout als Zurenborg. Ik wou een en ander organiseren maar doe liefst beroep op

Op de Draakplaats vanaf 20 u

Nieuwjaarsreceptie

van het Roze Huis op zondag 6 januari

Zo rond de nieuwjaarsperiode volgen her en der recepties en feestjes. In de wijk is de openluchtreceptie van het Roze Huis aan de Draakplaats een prettig weerkerend evenement. Onder de bruggen hebben ze daar dan vanalles voorzien en iedereen uit de wijk, ook wel een beetje van daarbuiten, maar iedereen van de wijk die eens kennis wil maken met de meisjes en de jongens van dit belangrijk huis is welkom. Elk jaar opnieuw.

-Zaterdag 6 januari, vanaf 20u: nieuwjaarsreceptie Het Roze Huis

Op 6 januari nodigen Het Roze Huis, café Den Draak en de Antwerpse holebi- en transgenderverenigingen iedereen uit voor de traditionele nieuwjaarsreceptie op de Draakplaats.

Speel mee met de tombola en steun zo de werking van Het Roze Huis. Samen klinken we op het nieuwe jaar!

-Zondag 14 januari 2018 om 13u30: Holebibib

Leesclub: Susan Faludi - In de donkere kamer Mijn vader was naar Thailand gevlogen voor een transitie. Zij is 77 en voelt zich vrouw. Zegt je dit dan wel wat? Lees het boek en wees er bij. Locatie: Het Roze Huis, Draakplaats 2, 2018 Antwerpen

-Zaterdag 20 januari 2018 om 20u: Gratis filmavond: Strike a Pose ‘Strike a Pose’ is een aangrijpende documentaire over de zeven sexy dansers die popster Madonna in 1990 vergezelden op het podium tijdens haar controversiële Blond Ambition Tour. De dansers waren op één na allemaal homo en maakten van ‘voguen’ een begrip. Tijdens de tour werd backstage een film opgenomen: ‘Truth or Dare’. Een documentaire die beroert! Locatie: Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (in de zolder)

-Zaterdag 17 februari 2018 om 20u: Gratis filmavond: Departure

De vijftienjarige Elliot spendeert een week met zijn moeder in Zuid-Frankrijk. Hij worstelt met ontluikende seksuele gevoelens, zij met haar scheiding. Beiden kampen met ingehouden emoties waardoor er tussen de twee altijd een stille maar beladen sfeer hangt. “Departure” is een intiem verhaal over het einde van een zomer, het einde van een kindertijd en het einde van een ooit liefdevol gezin.

Locatie: Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (in de zolder)

**Wekelijks activiteiten in Het Roze Huis

Elke maandag (20u00 – 22u00): Koor Pink Noise (Active Company) behalve op 1 januari 2018

Elke donderdag (19u00 – 21u00): Onthaal

Elke donderdag (20u00 – 21u30): Yoga (Active Company)

**Maandelijkse activiteiten

-Elke dinsdag – 20-23u:

EV-café Enig Verschil Holebi-jongerengroep voor jongeren tot 30 jaar.

Locatie: Jeugdherberg Pulcinella, Bogaardeplein 1, 2000 Antwerpen.

mensen die daar ervaring mee hebben. Zo kwam ik bij de Roma terecht. Ik vind dat die ontzettend goed werk verrichten en na een paar gesprekken was het duidelijk. Daar zou het gebeuren.”

En ‘het’ was een concert met UB40 op 24 januari en daarna concerten met Bart Peetes en Frank Boeijen. Bij Total willen ze nu een aantal tickets gratis uitdelen aan vaste klanten. Gratis wil zeggen dat men een spaarkaart

Info: info@enigverschil.be

-Elke woensdag – 19u15-21u:

Voetballen met Stavazah.

Locatie: Drakenhoflaan 160, 2100 Deurne.

Info: stavazah@gmail.com

-Elke eerste donderdag – 20u: Bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig.

Locatie: Het Roze Huis.

Info: info@dubbel-zinnig.be

-Elke eerste zaterdag: Jongensdromen Vereniging voor transmannen.

Locatie Café Den Draak.

Info: +32 (0)486 62 47 84

-Elke eerste zondag – 14u: Pimpernel40plus Vereniging voor lesbiennes 40+.

Locatie: Café Den Draak.

Info: pimpernel40plus@telenet.be

-Elke tweede zaterdag – 20u:

GenderBendingBar van Genderflux, activiteit en ontmoeting voor transgenders en interseksmensen.

Locatie: Het Roze Huis.

Info: genderflux@ymail.com

-Elke voorlaatste donderdag – 20u: Ledenvergadering Antar Een regenboog aan cultuur en vrije tijd.

Locatie: Het Roze Huis.

Info: antarvzw@gmail.com

-Elke derde vrijdag – 20u: Gewoon Doorgaan Gendervereniging.

Locatie: Het Roze Huis.

Info: info@gewoon-doorgaan.be

-Elke laatste vrijdag – 20u: Shouf Shouf Multiculturele holebi-organisatie.

Locatie: Het Roze Huis.

Info: welkom@shouf-shouf.be

-Elke laatste zondag – 14u: Holebi 40+

Locatie: Het Roze Huis.

Info: holebi40plus@gmail.com

Het Roze Huis – çavaria Antwerpen

Het Roze Huis-çavaria Antwerpen, haar vele vrijwilligers en haar 32 aangesloten verenigingen werken in de provincie Antwerpen aan de aanvaarding en het welzijn van holebi’s (holebi = homo’s, lesbiennes en biseksuelen) en transgenders.

Meer info op www.hetrozehuis.be, via de Facebookpagina en in café Den Draak en verschillende andere horecazaken. Spring gerust eens binnen op het secretariaat van Het Roze Huis op de Draakplaats. De medewerkers staan je graag te woord.

Zin om je steentje bij te dragen? Meewerken kan: we zijn steeds op zoek naar enthousiaste vrijwilligers. Het Roze Huis – çavaria Antwerpen Draakplaats 1 • 2018 Antwerpen 03/288.00.84 info@hetrozehuis.be www.hetrozehuis.be

krijgt en per 20 liter brandstof komt er dan een stempel. Alles inleveren en dan maakt men kans op de tickets. Niet alleen voor UB40 (Engelse band uit de jaren ‘70, naam komt van de naam van een Engelse stempelkaart) want men maakt ook kans op duotickets voor Kinepolis (70) en krasloten van Win For Life. De actie in het benzinestation start in de maand december.

Patrick

bedoeling is dat het niet bij deze ene keer blijft maar dat we zo’n actie regelmatig herhalen. “

www.davidfernandez.be

ZOEKERTJE

IQRA+ zoekt LESGEVERS

Onderwijs is een belangrijke schakel in de ontwikkeling van het kind. Het is immers de toekomst van onze kinderen. Daarom heeft de Federatie van Marokkaanse Verenigingen een project voor kinderen die extra ondersteuning nodig hebben.

Hiervoor zoeken wij enthousiaste vrijwillige lesgevers die zich minstens vier keer per maand na de schooluren kunnen vrijmaken.

Wij bieden:

• participatie aan een boeiend en uitdagend project

• ondersteuning door IQRA-medewerkers

• mogelijkheid tot leren

• een forfaitaire onkostenvergoeding

Voor meer informatie:

Federatie van Marokkaanse Verenigingen

Oudstrijdersstraat 9 • 2140 Borgerhout

Telefoon: 03/ 204 10 10

E-mail: secretariaat@fmv-vzw.be

De Laat : “ De

Patrick De Laat : “Er komen nog muzikale initiatieven ” • Foto André DEJONGHE

Boek ‘Stoute Sint’ voorgesteld in Moeskop

In het wat rumoerige maar gezellige kader van café Moeskop (Dageraadplaats) stelden schrijver Jo Van Dormael en tekenaar Rik Willemen hun nieuwe boek ‘Stoute Sint’ voor. Ze speelden een thuiswedstrijd: JoVan Dormael is vaste klant en Rik Willemen was er nog een tijdje barman.

Hun mooi en uitvoerig geïllustreerd boek vertelt het verhaal van de Stoute Sint die wil dat alle kinderen iets stouts doen om snoepgoed en cadeautjes te krijgen. Hij stuurt zijn Pieten naar de stad om deze boodschap te verspreiden. De kinderen doen dan allemaal iets stouts en dat veroorzaakt een enorme chaos. Zal Opperpiet er in slagen deze krankzinnige situatie nog recht te zetten?

Onder ruime belangstelling werden boeken gesigneerd en zette Rik Willemen er een mooie tekening in.

Het boek werd uitgegeven door internetuitgever www.boekscout.nl en is voor €16,99 te koop, onder andere in boekhandel Kartonnen Dozen. (Tekst en foto’s Jeannine FÜHRING)

Kersttijd is drukke tijd voor de Sint-Norbertuskerk

De kersttijd is voor gelovigen een heel speciale periode en het is rond 25 december dan ook een drukke bedoening in de Sint- Norbertuskerk op de Dageraadplaats.

-Zondag 17 december

3e adventszondag: Gaudete – om 11u

Gregoriaans Abdijkoor Grimbergen, o.l.v. Gereon van Boesschoten

-Zondag 24 december

4e adventszondag: Rorate – om 11u Cantarella, o.l.v. Linde de Groof

-Zondag 24 december

Kerstavond – middernachtmis om 24u Sint-Norbertuscantorij, o.l.v. Floortje Coomans

Koop voor eindejaar een orgelpijp en ontvang een originele, digitale wenskaart

zichzelf alleen is?

-Maandag 25 december

Kerstdag – gezinsviering om 11u Samenzang, o.l.v. cantor Frans Van Looveren en feestelijke orgelmuziek

Voorganger in elke dienst: E.H. Kan. Hans Vanackere

Organist in elke dienst: Emmanuel Van Kerckhoven

De jaarlijkse zoektocht naar geschikte eindejaarsgeschenken is weer begonnen. Moeilijk, moeilijk om voor sommige mensen een passend presentje te vinden waaruit uw waardering blijkt. Wat denkt u van een zinvol cadeau voor het goede doel? De vzw Barokorgel Sint-Norbertuskerk is op zoek naar bijdragen van sponsors en donateurs om een Noord-Nederlands/Noord-Duits geïnspireerd barokorgel te kunnen bouwen in de Sint-Norbertuskerk aan de Dageraadplaats in Zurenborg. Heeft u een muziekminnende grootvader die alles al heeft? Is je tante gek op orgelmuziek en heeft ze er alles voor over? Staat je kleinkind open voor een kerstcadeau dat niet voor

Ondersteun deze actie met een gift voor een gepersonaliseerde orgelpijp in het barokorgel van de Sint-Norbertuskerk. Ze kan bovendien fiscaal voordelig zijn!

U bepaalt wat u betaalt. Stort uw bijdrage. Stuur daarna een e-mail met de naam voor wie de orgelpijp is bestemd en u ontvangt een printklare, digitale wenskaart waar u zelf nog een boodschap aan kan toevoegen!

Meer info: www.barokorgelsintnorbertuskerk.be info@barokorgelsintnorbertuskerk.be

In gebouw van Vl. Fonds voor Letteren

Literaire Vertalersvakschool start in januari

Voor wie er altijd van gedroomd heeft om literaire pareltjes van pakweg Doris Lessing, Patrick Modiano, Tomas Tranströmer, Rainer Maria Rilke of Gottfried Benn naar het Nederlands te vertalen, maar meent de knepen nog niet helemaal onder de knie te hebben, is er goed nieuws. Vanaf januari start in de gebouwen van het Vlaams Fonds voor Letteren een opleiding tot literair vertaler. (Jörg Pyl)

De vertalersvakschool werd tien jaar geleden in Amsterdam opgericht. De Nederlandse organisatie slaat nu de handen in elkaar met het Vlaams Fonds voor de Letteren om een brug te slaan tussen vertalers en uitgevers in Vlaanderen en Nederland. Deze organisatie wil tevens ervoor zorgen dat afgestudeerde literaire vertalers (Master Literair Vertaler) gemakkelijker de weg naar de uitgeverijen vinden die meestal in Amsterdam gevestigd zijn.

BEOORDELING

Net als indertijd in Amsterdam, wordt er begonnen met twee trimesters. De talen zijn Duits, Frans en Engels. Er is plaats voor 7 studenten per groep, dus in totaal voor 21 studenten. Na de pilot volgt het cursusjaar 2018/2019 met meer talen, afhankelijk van het aantal inschrijvingen.

De pilot bestaat uit 16 lesavonden op de maandag. De lessen duren van 19.00 tot 22.00 uur. Deze deeltijdse opleiding duurt twee jaar. Behalve de lesavonden biedt de Vertalersvakschool de studenten van de pilot drie minisymposia, die worden gehouden in het gebouw van het Nederlandse Letterenfonds in Amsterdam.

Voor inschrijving maakt de kandidaat een proefvertaling van ongeveer 500 woorden. Dit geldt niet voor alumni van de Master of het Postgraduaat Literair Vertalen.

Na de pilot van twee trimesters zullen veel studenten meteen verder kunnen naar het tweede jaar. Daarvoor moet een eindvertaling worden gemaakt, die anoniem wordt beoordeeld. Bij de beslissing over het doorstromen is de mening van de docenten belangrijk. Zij schrijven na het trimester een beoordeling over iedere student.

DOCENTEN

De docenten zijn zonder uitzondering zeer ervaren literaire vertalers en ervaren vertaaldocenten. Een groot deel van de lessen zal worden verzorgd door dezelfde docenten die de lessen in Amsterdam geven. Er wordt gestreefd naar zoveel mogelijk uitwisseling.

Het aanbod van de Vertalersvakschool is complementair aan de Master Literair Vertalen, die voor een gedegen academische basisopleiding zorgt, en aan het ELV (Expertisecentrum Literair Vertalen). Het ELV is een partnerschap van de Taalunie, de KU Leuven en de Universiteit Utrecht, in samenwerking met het Nederlands Letterenfonds en het Vlaams Fonds voor de Letteren. Naast zijn taak als kennisplatform investeert het ELV ook in de persoonlijke begeleiding van literaire vertalers.

Wie wil inschrijven kijkt best op de site bij de taal van zijn of haar keuze. Wie geïnteresseerd is, stuurt best een mail naar info@vertalersvakschool.be. De Vertalersvakschool stuurt dan een inschrijfformulier en de tekst van de proefvertaling. Voor de snelle beslissers is er een in-

foavond op maandag 18 december om 19uur. Daarna verzorgt een van de docenten een proef-workshop om je kennis te laten maken de werkwijze van de school. Meld je hiervoor aan op hetzelfde mailadres met de vermelding van de gekozen taal.

Vertalersvakschool.be Contact: info@vertalersvakschool.be