Magazine 30 by www.bonusmallmag.gr

magaz!ne O K T Ω Β Ρ Ι Ο Σ ' 14

Όσο θα υπάρχουν φάροι

Φάρος Αρμενιστή/Μύκονος photo: Christos Kontokostas

www.bonusmallmag.gr

Edito_real

του Β_56

06 22 38 58 80 96

OKTΩΒΡΙΟΣ 2014

Φύσηξε ο Βαρδάρης της Christine

Υπάρχει λόγος

της Κυριακής Αιλιανού

18 20 28 34 45 50 70 74 86 88 Μισή μερίδα λόγια της Έλενας Καρανικολού

Θέατρο της Ευτυχίας Αργυροπούλου

Κόκκινο γράφουμε

Ψυχολογία

του Γιάννη Παπαϊωάννου Τσαρούχη

της Δήμητρας Σταύρου

Διατροφή & Υγεία

ΣΥΝΤΑΓΕΣ

ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΑΘΛΗΤΙΚΑ

της Γεωργίας Δουκοπούλου

του Μιχάλη Χατζηνικήτα

ΣΚΕΨΕΙΣ

της Ελένης Γιαννοπούλου

STAND UP&FIGHT

της Ράνιας Μπουμπουρή

Tαξίδι

της Λίνας Ιορδάνου

08 24 40 66 84 98

ΣΚΕΨΕΙΣ

του Κωστή Μακρή

STAND UP&FIGHT

της Γλυκερίας Παυλίδου

εικαστικα Άσκηση & Ευεξία

της Γλυκερίας Παυλίδου

ΑΓΟΡΑ

JUKE BOX

της Ρούλας Μονογυιού

του Αλέξανδρου Λαμπρόπουλου

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Επίλογος

της Έλλης Φθενάκη

Η ομάδα μας • ΡΑΝΙΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΡΗ • ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΤΑΥΡΟΥ • ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΠΑΥΛΙΔΟΥ • KYΡΙΑΚΗ ΑΙΛΙΑΝΟΥ • ΚΩΣΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ • ΦΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ • ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΛΛΗΣ • ΑΝΝΙΤΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ • ΕYTYΧΙΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ • CHRISTINE • ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ • ΛΙΝΑ ΙΟΡΔΑΝΟΥ • ΕΛΛΗ ΦΘΕΝΑΚΗ • ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΕΩΡΓΑΤΟΣ • ΕΛΕΝΑ ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΟΥ • ΕΛΕΝΗ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ • ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΕΠΙΤΡΟΠΑΚΗ • ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΗΤΑΣ • ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ • ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ • ΡΟΥΛΑ ΜΟΝΟΓΥΙΟΥ • ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΡΔΑΣ Οι φωτογραφίες που έχουν χρησιμοποιηθεί einai από το internet ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ MAGAZ!NE ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ KI OXI KAT’ ΑΝΑΓΚΗ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

www.bonusmall.gr

Πολυχώρος ς, προβολής &

επικοινωνία ! ς υ ο δ ρ έ κ ν ω ε σ ά τ προ

ΕDITO_REAL

Αξίζουν χίλια μπράβο σ’όλους, όσοι ασχολούνται με τον ακτιβισμό και τις διάφορες εθελοντικές ομάδες. Είναι δεδομένο ότι η προσφορά τους είναι σημαντική!

το χαμ γελo

Το γεγονός και μόνο ότι διαθέτουν χρόνο, εργασία, τρόφιμα, χρήματα, είναι εκτεθειμένοι σε διάφορους κινδύνους και... και..., είναι κάτι, που δεν είναι εύκολο και δεν το κάνουμε όλοι. Το να δέχεσαι σαν ανταμοιβή ένα χαμόγελο απ’αυτόν που ανακούφισες έστω και προσωρινά με την απλή παρουσία σου, είναι μεγάλη ηθική ικανοποίηση. Το να προστατεύεις τη χλωρίδα και την πανίδα όλης της γης είναι φροντίδα για το αύριο των παιδιών. Το ν’αντικαθιστάς όμως την ανικανότητα του κράτους είναι τουλάχιστον ενοχλητικό. Το οργανωμένο κράτος που κόπτεται ότι είναι κοινωνικό που δηλώνει "παρών"; Μην αρχίσουμε τα δεν μπορεί να τα κάνει όλα. Σκεφτείτε τι κάνει και συνεχίστε την ανάγνωση. Πιστεύω ότι θα μπορούσε να κάνει αρκεί να ήθελε. Δυστυχώς, έχω καταλήξει (αποκλειστικά προσωπική μου γνώμη και δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείτε) ότι είχε και έχει ευκαιρίες και δεν κάνει τίποτα γιατί έχει υψώσει τη σημαία του «εγώ» στο κέντρο της σκέψης του. Ένα «ηττημένο εγώ» που δε θέλει να παραδεχτεί την ήττα του. Οι κρατικοί παράγοντες πιστεύουν ότι ο ήλιος βγαίνει μόνο για αυτούς. Κράτος είναι όλα τα κόμματα και ας ισχυρίζονται κάποια περί του αντιθέτου, επειδή δήθεν δεν έχουν κυβερνήσει. Αν όμως θυμηθείτε, όλα σχεδόν τα κόμματα έχουν περάσει από τη γλυκιά βάσανο της διακυβέρνησης μέσα από διάφορες μορφές συνεργασίας. Όλοι έχουν χτίσει και ένα τούβλο για να μην πούμε τοίχο ή δωμάτιο σε αυτό το αυθαίρετο

κράτος του οποίου εμείς είμαστε οι πολίτες. Αρκετά με την καραμέλα, έχουμε αυτό που ψηφίζουμε. Σας είπε ποτέ κάποιος ότι θα κάνει άλλα από αυτά που έγραφε στο πρόγραμμά του και εσείς πήγατε και τον ψηφίσατε; Σας ρώτησαν ποτέ για τις συνεργασίες που γίνονται; Αν ναι, τότε ναι, έχουμε το κράτος που μας αξίζει. Δεν έχουμε το κράτος που μας αξίζει και το κράτος μας, δεν είναι κοινωνικό. Αν ήταν κοινωνικό, τότε οι εθελοντές και οι εθελοντικές ομάδες θα είχαν σημαντική μεν, αλλά συμπληρωματική δε, συμμετοχή. Σήμερα, πολλές ομάδες εκτελούν το ρόλο του κράτους 100%. Έχουμε ν’αντιμετωπίσουμε τραγικές καταστάσεις στις οποίες το κράτος δεν εμφανίζεται. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η παρουσίαση των διαφόρων εθελοντικών δραστηριοτήτων γίνεται και φαίνεται σαν αποτέλεσμα του εξαιρετικού φιλότιμου και σαν μια ακόμη αρετή, αυτή της αλληλεγγύης, που διαθέτει η ελληνική φυλή. Δεν αναφέρεται κάπου ότι η ανάγκη έγινε φιλοτιμία. Είναι ανθρώπινο να σκέφτεσαι την οικογένεια αυτού που αυτοκτόνησε και να σκέφτεσαι τι μπορείς να κάνεις. Είναι ανθρώπινο να σκέφτεσαι ότι οι συνταξιούχοι δεν μπορούν ν’αγοράσουν φάρμακα και πόσα άλλα. Το κράτος απέχει χαρακτηριστικά. Θα αναφερθώ με ένα ερώτημα μόνο σε μια οργάνωση, εννοείται ότι υπάρχουν πολλές, αλλά μην γράψω έναν ολόκληρο κατάλογο. Διαθέτει το επίσημο κράτος αντίστοιχο φορέα σαν το Χαμόγελο του Παιδιού; Με αυτή την οργάνωση και την αυταπάρνηση

Η μουσική που ακούγεται είναι του nικου μοσχου «O ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ»

του Β_56

των συμμετεχόντων-εργαζομένων; Να μην αναφέρω γιατρούς της Ελλάδας, χωρίς σύνορα και, πόσες άλλες εθελοντικές οργανώσεις. Μην πείτε ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Υπάρχουν χρήματα που χάνονται στις άπειρες μαύρες τρύπες του αχανούς ανοργάνωτου κρατικού μηχανισμού. Υπάρχουν στα μισθολόγια ανενεργοί υπάλληλοι, υπάλληλοι αποσπασμένοι στο πουθενά, που όμως πληρώνονται. Υπάρχουν άνεργοι που θα μπορούσαν να εργασθούν κανονικά και να προσφέρουν. Μοιράστηκαν ατελείωτα ποσά σε Μ.Κ.Ο. που υπήρχαν και μάλλον θα υπάρχουν ακόμη μόνο στα χαρτιά. Χάθηκαν χρήματα σε μίζες. Οι βουλευτές εισπράττουν πολλά χρήματα και έχουν πολλές παροχές και το μόνο που κάνουν είναι ν’ανταλλάσσουν κορώνες πατριωτισμού και ύβρεις στα διάφορα κανάλια αλλά και στα έδρανα της βουλής όταν και αν πάνε. Βουλευτές που ζητωκραυγάζουν για το καλό που μας κάνουν αλλά δεν ξέρουν να ψηφίζουν ηλεκτρονικά στις ψηφοφορίες. Βουλευτές, που μας λένε διάφορα ανέκδοτα του στιλ ότι δε χρειαζόμαστε ηλεκτρικό ρεύμα και να πάρουμε τα βουνά. Βουλευτές, που ισχυρίζονται ότι έχουν μάθει να ζουν με 1500€ και ταυτόχρονα συμμετέχουν στις περικοπές των συντάξεων, όταν στα νοσοκομεία δεν υπάρχουν αντισηπτικά στους διαδρόμους. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να αγοράζουμε και αντισηπτικά για να τα πηγαίνουμε στα νοσοκομεία. Οι γιατροί, είναι άξιοι επαίνου για όλα όσα κάνουν σε αυτές τις συνθήκες και μπράβο σε όλους όσοι αντιστέκονται στη διαφθορά και δε ζητάνε φακελάκι. Είναι αλληλέγγυοι και τιμούν το λειτούργημα τους. Τα παιδιά χρειάζονται φροντιστήριο για να δώσουν εξετάσεις, όταν υπάρχουν

άνεργοι καθηγητές που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν και να γίνει η παιδεία πραγματικά δωρεάν. Το κράτος, βάζει φόρους και μόνο φόρους και εμείς δείχνουμε την αλληλεγγύη μας, πληρώνοντας αυτούς τους φόρους επιλέγοντας πολλές φορές να μην πάμε στο super market αλλά και να μη βάλουμε βενζίνη. Τους πληρώνουμε γιατί ελπίζουμε ότι τα χρήματα θα πάνε για τα σχολεία, για τις ευπαθείς ομάδες και γενικότερα για την καλή λειτουργία του κράτους και για το όφελος των πολιτών. Που πάνε; Εσείς που πιστεύετε ότι πάνε; Είναι το κράτος αλληλέγγυο προς τους πολίτες του; Όχι. Θέλει να διορθώσει τα δικά του λάθη τιμωρώντας εμάς. Το κράτος, το κάθε κράτος έχει την ευθύνη για τη σωστή λειτουργία του, την προστασία και την ευημερία των πολιτών του σε όλους τους τομείς. Οι εθελοντές υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν δεν είναι όμως, ποτέ αρκετοί. Καλό είναι, να ξεκινήσουμε από αύριο κιόλας, αν δεν μπορούμε να προσφέρουμε πολλά, να λέμε τουλάχιστον μια καλημέρα και να προσφέρουμε ένα χαμόγελο.

Το χαμόγελο της μεταξύ μας αλληλεγγύης!

TAΞΙΔΙ

Όταν προορισμός είναι η γη που γέννησε τον Λόρκα, τον Πικάσο, τον Βελάσκεθ και το Φλαμένκο... τότε το ταξίδι ξεκινάει πριν καν αρχίσει! Η φλόγα αυτή ανάβει πριν καν ξεστομίσεις την παραμικρή λέξη... η Σεβίλλη και η Ουέλβα... η Κόρδοβα και η Χαέν... Αλμερία και Γρανάδα... Μάλαγα και Κάντιθ... Η γη που αποτέλεσε το σκηνικό στο οποίο διαδραματίστηκε η διασημότερη όπερα όλων των εποχών, η Carmen του Bizet! Το σημείο που παντρεύονται η δύση και η ανατολή... ένα τοπίο ποικιλόμορφο και ένα σπάνιο μείγμα πολιτισμών, εβραϊκών, τσιγγάνικων, μαυριτανικών και χριστιανικών... Στο νότο της Ισπανίας πριν ακουμπήσουμε την αφρικανική ήπειρο, εκεί στο νότο παραδινόμαστε στη μαγική ομορφιά της Ανδαλουσίας.

ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑ

της Λίνας Ιορδάνου

Σεβίλλη η πρωτεύουσα! Η πόλη που ζει στις όχθες του ποταμού Γουαδαλκιβίρ, ένα υπαίθριο μουσείο, ένας πολύχρωμος πίνακας ζωγραφικής. Το Barrio de Santa Cruz είναι το ιστορικό κέντρο της Σεβίλλης, στενά και γραφικά δρομάκια, σου κλέβουν τη ματιά και σε παρασύρουν σε μια χαρούμενη βόλτα. Το πανύψηλο καμπαναριό La Giralda μας οδηγεί στον καθεδρικό που βρίσκεται και ο τάφος του Κολόμβου. Οι κήποι των παλατιών Alcazar βάζουν κι άλλα χρώματα κι αρώματα στο τοπίο. "Ο Ηρακλής με έχτισε, ο Ιούλιος Καίσαρ με περιέβαλε με τείχος και πύργους και ο Άγιος Βασιλιάς με πήρε" τούτη η επιγραφή βρέθηκε σε μια παλιά πύλη της πόλης που συνοψίζει το ιστορικό ταξίδι της πόλης αυτής στα χρόνια. Κατά το μύθο την έχτισε ο Ηρακλής, κατακτήθηκε απο Ρωμαίους, Βησιγότθους και Άραβες... Η καρδιά της Σεβίλλης χτυπάει δυνατά στην πλατεία του San Francisco, και στην ξακουστή Plaza de Espana, στην πλατεία που γυρίστηκαν πολλές σκηνές του Λόρενς της Αραβίας μα και του Πολέμου των άστρων. Ανατολικά του Γουαδαλκιβίρ, η περίφημη γειτονιά της Triana με την όμορφη γέφυρά της και την αρχαιότερη εκκλησία της Santa Anna. H Macarena και η Basilica de la Macarena, o πύργος Torre del oro και η αρένα Plaza de toros de la Real Maestranza που πραγματοποιούνται ταυρομαχίες, αποτελούν σημεία αναφοράς της πόλης.

TAΞΙΔΙ

10 paella

picore

Βacalao a la yema

bruschetta

της Λίνας Ιορδάνου

11 Η Γρανάδα της μουσικής και της ποίησης! Ένας πίνακας ζωγραφικής με φόντο τις πλαγιές της Σιέρα Νεβάδα,πανέμορφοι οικισμοί σε λόφους και κοιλάδες και μια αρχιτεκτονική αξιοπρόσεκτη και εκλεκτή. Έμβλημα και σημείο αναφοράς η Alhambra ή κόκκινο φρούριο, με τα παλάτια Nazaries και τους κήπους Generalife, έχει ανακηρυχθεί κληρονομιά της ανθρωπότητας απο την Unesco. Generalife θα πει κήπος του παραδείσου, και όντως... κάπως έτσι μάλλον θα είναι ο παράδεισος, λίμνες, λουλούδια, καταρράκτες, δέντρα και κυρίως ελιές... Ο Νίκος Καζαντζάκης στο "Ταξιδεύοντας Ισπανία" έγραφε «Όταν δρασκέλισα το κατώφλι της Αλάμπρας κι έριξα αρπαχτικά τη ματιά στο θάμα που απλώνουνταν μπροστά μου, ένιωσα ευτύς ανατριχιάζοντας: Όλα τούτα που συση-λίζουν μπροστά μου –λιγνές κολόνες, ανάλαφρα τόξα, ξόμπλια, χρώματα, αυλές, νερά– είναι παιχνίδι της φαντασίας, θα φυσήξω κι όλα θα σβήσουν. Περνούσα από αίθουσα σε αίθουσα και μου φαίνουνταν πως έμπαινα σ' ένα ανατολίτικο απίθανο παραμύθι κι άκουγα χίλιες μια νύχτες τη Σεχαραζάδη, την ψυχή του ανθρώπου, να δηγάται. Κι όσο δηγόταν, ο Θάνατος κρατιόταν και δεν έπεφτε απάνω της να της νεκρώσει το στόμα, γιατί λαχτάριζε κι αυτός ν' ακούσει τη συνέχεια. Άκουγα, άκουγα, περνώντας από κολόνα σε κολόνα, κι όλοι οι αιματεροί θρύλοι έπαιρναν,

μέσα στο μαγνάδι της τέχνης, ένα συμβολικό αναίμαχτο νόημα.» Κάποιοι λένε πως είναι η ομορφότερη πόλη της Ισπανίας... πήρε το όνομά της από τις πολλές ροδιές που υπάρχουν στη γη της. Η γειτονιά του Albaicin μα και το Valparaiso απ' τα ομορφότερα σημεία. Στο Valparaiso ή γειτονιά των Τσιγγάνων ο ήχος του φλαμένκο πλανάται ακόμα και στην απόλυτη ησυχία. Στις σπηλιές του Valparaiso οι Τσιγγάνοι παίζουν το αυθεντικότερο φλαμένκο... μόνο και να τη φανταστείς την εικόνα, ταξιδεύεις με εισιτήριο χωρίς επιστροφή! Στο κέντρο της Ανδαλου-

TAΞΙΔΙ

σίας η Κόρδοβα... ο Γουαδαλκιβίρ τη διασχίζει απ' την ανατολή προς τη δύση, και ο ήλιος ο μεσογειακός καθόλου δεν τσιγκουνεύεται να τη λούζει. Μια ιστορία που ξεκινά απ' τους Ρωμαίους και μέσα στους αιώνες περιπλέκει πολιτισμούς Εβραϊκούς, Μαυριτανικούς, Τσιγγάνικους και Χριστιανικούς. Ωστόσο η Μαυριτανική αρχιτεκτονική κυριαρχεί, δίνοντας την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε μια μεγάλη και μεγαλοπρεπή Αραβική πρωτεύουσα. Το πιο μεγάλο τέμενος του δυτικού κόσμου είναι εκεί, ο καθεδρικός Mezquita, και γύρω του τετράγωνοι μικροί πύργοι και περίτεχνες πύλες. Το Palacio Episcopal ακριβώς απέναντι, μα και το παλάτι Alcazar de los Reyes Cristianos αποτελούν σταθερά σημεία της βόλτας μας στην πόλη... Κήποι κι εδώ και χρώματα και εικόνες μοναδικές... Και η γέφυρα Puente Romano να ενώνει τις όχθες του Γουαδαλκιβίρ, με τη στήλη Tiunfo de San Rafael με το άγαλμα του Αγίου Ραφαήλ που προστατεύει την πόλη. Στον πύργο Calahorra φτάνουμε διασχίζοντας τη γέφυρα και θα θαυμάσουμε το μουσείο Roger Garaudy, που θα μας ταξιδέψει

της Λίνας Ιορδάνου

στην Κόρδοβα της ισλαμικής περιόδου, μα μιας και μιλάμε για μουσεία, αδύνατον να μην πάει κανείς στο μουσείο καλών τεχνών, Museo de bellas artes, όπου θα θαυμάσει μοναδικούς πίνακες του Γκόγια, του Μουρίγιο και του Βαλντές. Σειρά της Μάλαγα! Η δεύτερη πιο διάσημη, μετά τη Σεβίλλη, πόλη της Ανδαλουσίας και ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Ισπανίας γιατί σχεδόν όλες οι εξαγωγές των προϊόντων της περιοχής γίνονται από 'κει... Σταφύλια, κρασί, φρούτα, λάδι, μα και σίδηρος και μόλυβδος. Η Μάλαγα, ή αλλιώς Costa del sol... Ακτή του ήλιου... Η πατρίδα του Πικάσο μα και του καρδιοκατακτητή ηθοποιού Μπαντέρας. Η πόλη που ο χειμώνας ξεχνάει να πάει... Ενώ οι κατά-

TAΞΙΔΙ

λευκοί οικισμοί με φόντο το γαλάζιο της θάλασσας σε μαγεύουν και δεν αντέχεις να χάσεις εκατοστό να μην το περπατήσεις. Μια πόλη κοσμοπολίτισσα κι ένα ατέλειωτο μνημείο. Δεσπόζει το σπίτι του Πικάσο, το άγαλμα του μεγάλου παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, η εκκλησία του Sαn Juan, το Palacio de Buenavista όπου υπάρχουν 155 έργα ζωγραφικής, σχεδίου, γλυπτικής και κεραμικής που καλύπτουν ολόκληρη τη σταδιοδρομία του μεγάλου Πικάσο, το μουσείο Aula del Μar αφιερωμένο στη θάλασσα, το μου-

σειο Interactivo de la musica με μια τεράστια συλλογή μουσικών οργάνων, μα και το μουσείο Flamenco με συλλογή απο κιθάρες και ιστορικά έγγραφα με τραγούδια και με ό,τι σχετίζεται με το μαγικό κόσμο του φλαμένκο. Απ' την Ουέλβα ξεκίνησε το ταξίδι του και την περιπλάνησή του ο Κολόμβος, επομένως ιδού η πόλη η αφιερωμένη σ' αυτόν και στις εξερευνήσεις του! Ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο απο τους πρόποδες της Sierra Morena και τα Πορτογαλικά σύνορα, ως τις ακτές του Ατλαντικού. Στο Santuario de

Nuestra Senora de la Cinta προσευχόταν -λένεο Κολόμβος πριν ξεκινήσει για τα ταξίδια του, και στην τοποθεσία Palos de la frontera έκανε πάντα τις προετοιμασίες του. Στην Punta del sebo είναι το Monumento a la Fe Descubridora, ένα επιβλητικό άγαλμα του μεγάλου εξερευνητή... Στο κέντρο της Ανδαλουσίας η Χαέν. Η μεγαλύτερη παραγωγός ελαιολάδου (ή υγρού χρυσού όπως λέγεται) παγκοσμίως. Τοπίο μαγικό, τεράστιοι ελαιώνες βάφουν λαδί το ζωγραφικό πίνακα ετούτο.... Πλούσια βλάστηση, παλά-

της Λίνας Ιορδάνου

τια και κάστρα, μα και μια πόλη με εξαιρετικά ενδιαφέρουσα γαστρονομία... Πασίγνωστη η πέστροφά της bacalao a la yema μα και η ξακουστή pipirrana σαλάτα απολύτως μεσογειακή, ντοματούλα, πράσινη πιπεριά, σκόρδο και λάδι... μα και η στραπατσάδα και το σπανάκι με αυγά ορτυκιών κλέβουν την παράσταση των γεύσεων. Στην Αλμερία υπέροχες παραλίες μας περιμένουν, 100 χιλιόμετρα παρθένας ακτογραμμής μας το υπόσχονται αυτό. Ίσως ακούγεται παράξενο, μα στην Αλμερία υπάρχει ένα μεγάλο άγαλμα του Τζων Λένον, καθώς κατά το ταξίδι του εκεί το 1966 έγραψε το τρα-

TAΞΙΔΙ

γούδι Strawberry fields forever, για την ταινία Como gane la querra (Πώς κέρδισα τον πόλεμο). Το Alcazaba y Murallas del Cero de san Cristobal το σημείο αναφοράς της πόλης, ένα επιβλητικό φρούριο με 1000 χρόνια ιστορίας, θεωρείται το σημαντικότερο μουσουλμανικό μνημείο της Ιβηρικής χερσονήσου κι απο κει η θέα μαγική... Και η θάλασσα να κλέβει την παράσταση, τις ματιές και τις σκέψεις! Όσο για το Κάντιθ, πρόκειται για μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Ιβηρικής. Σύμφωνα με τη μυθολογία, εδώ έφτασε ο Ηρακλής για να φέρει σε πέρας το δέκατο άθλο του, την απαγωγή των βοδιών του Γηρυόνη. La playa de la caleta και la playa de la victoria... Δυο πανέμορφες παραλίες βάζουν τις πινελιές τους σ ένα το-

πίο παράξενα όμορφο, μα και η ύπαιθρος γύρω από το Jerez de la frontera μέχρι τα χωριά στο campo de Gibraltar δίνουν το δικό τους χρώμα στην όμορφη τούτη γωνιά της Ανδαλουσίας... Στο Κάντιθ και το πιο διάσημο καρναβάλι της Ισπανίας και ίσως, τα νοστιμότερα θαλασσινά, σε μια γη που ούτως ή άλλως η γαστρονομία αποτελεί μια τεράστια σελίδα στην ιστορία της Ανδαλουσίας και βάζει πολύ ψηλά τον πήχη των γευστικών προσδοκιών. Το ταξίδι αυτό μια παθιασμένη Σπανιόλικη ψυχή, ένας κόσμος αισθήσεων , ιστορίας, κουλτούρας, τέχνης, χρωμάτων και ευωδιών... Μια Μεσογειακή γωνιά που η καρδιά χτυπά δυνατά, που το φλαμένκο και όσα το φορτίζουν κυριαρχεί και μαγεύει!

της Λίνας Ιορδάνου

ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

το σώμα του

Τιρθανκάρα

Πόλεις φορτωμένες με ιστορία και μείγματα πολιτισμών, η ανατολή και η δύση αγκαλιασμένες σφιχτά χορεύουν υπό τους ήχους της σπαρακτικής Ανδαλουσιανής κιθάρας.... Ενώ η ενέργεια του Λόρκα και του Πικάσο στοιχειώνουν μαγικά ένα κομμάτι γης της Ισπανίας που οφείλουμε όλοι να δούμε πριν κλείσουμε τα μάτια μας...

Εκείνο το χάραμα του Αυγούστου στο Νέο Δελχί, στη φτωχική γειτονιά της «αγοράς των ποδηλάτων», ο συγγραφέας στήθηκε στην είσοδο της Γκουρντβάρα όπου συνωστίζονταν όλοι οι άκληροι περιμένοντας την καθημερινή ελεημοσύνη τους: μια χούφτα ζεστό χαλβά που τους έδιναν οι Σιχ του ναού. Πλησίασε, άπλωσε κι αυτός την παλάμη του, και μονομιάς όλα τα άλλα χέρια τραβήχτηκαν. Τι είχε συμβεί; Αραγε είχε σπάσει κάποιον άγραφο ηθικό κανόνα; Μήπως τους είχε προσβάλει άθελά του; Μήπως του έδωσαν προτεραιότητα από αίσθημα κατωτερότητας; Τότε αισθάνθηκε να του πιάνουν σφιχτά τον καρπό. Ο επικεφαλής Σιχ τού τράβηξε το χέρι και τοποθέτησε μια γωνιά χαλβά ανάμεσα στα δάχτυλά του. Στάθηκαν τότε όλοι οι παρίες αμίλητοι και περίμεναν. Ο συγγραφέας ξέχασε τις προειδοποιήσεις για το φαγητό του δρόμου που διαλύει το ανοσοποιητικό σύστημα των δυτικών, κι έφαγε με αγαλλίαση την μπουκιά του. Τότε ένιωσε ότι είχε ένα κομμάτι της Ινδίας στο στόμα. Ετσι πολιτεύτηκε ο Χρήστος Χρυσόπουλος τους δύο μήνες του 2012 που περιπλανήθηκε από το Ρατζαστάν ώς το Ουτάρ Πραντές. Ενσωματώθηκε στο περιβάλλον για να γευτεί, έστω και επιφανειακά, την εμπειρία ενός άλλου πολιτισμού. Φόρεσε μια κούρτα πάνω από το λευκό λινό παντελόνι του, κινήθηκε πεζή, με τρίτροχα ή με τρένα, παραιτήθηκε από τις σταθερές του, κι όταν γύρισε στην Αθήνα ήταν πιο πολύ ο εαυτός του. Της Μικέλας Χαρτουλάρη ΠΗΓΗ Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ, 2014

ΦΥΣΗΞΕ Ο ΒΑΡΔΑΡΗΣ...

Όταν λέω «αλληλ Με απασχολούν οι λέξεις πίσω από τις λέξεις.

Λέμε ελευθερία κι άλλοι από μας εννοούν ασυδοσία, άλλοι με απελευθερωτικό μεγαλοϊδεατισμό εννοούν «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα’ ναι», άλλοι πάλι πιστοί στο αμερικανικό όνειρο, βλέπουν ευκαιρίες προσωπικής ανέλιξης, «είμαι ελεύθερος να γίνω πλούσιος και διάσημος». Υπάρχουν κι εκείνοι που πίσω από τη λέξη ελευθερία βλέπουν την ανάληψη προσωπικής ευθύνης για τις ατομικές τους επιλογές. Οι τελευταίοι είναι οι λιγότεροι. Όταν λέμε αλληλεγγύη τι εννοούμε; Είναι άραγε η αυτόματη συσπείρωση διάφορων επαγγελματικών κλάδων όταν θίγονται συμφέροντά τους; Είναι η συγκάλυψη ενός λάθους ή μιας αβλεψίας ενός συναδέλφου, είτε αυτός λέγεται δάσκαλος είτε γιατρός είτε δικαστής; Είναι η συναδελφική ασυλία την οποία απολαμβάνουν όσοι κατέχουν θέσεις ευθύνης και νέμονται εξουσία; Είναι αλληλεγγύη προς τους χειροκροτητές τους, η ωμή τρομοκρατική βία αυτόκλητων χρυσαυγιτών σωτήρων, απέναντι σε αλλόφυλους ή πολιτικά αντίπαλους; Κάποιοι μπορεί να ερμηνεύουν έτσι τη λέξη. Εγώ, κάτω από τον όρο αλληλεγγύη, διαβάζω άλλα. Διαβάζω, την αυθόρμητη συμπαράσταση του κόσμου σε θαλασσοδαρμένους μετανάστες, όταν τους πηγαίνουν κουβέρτες και τρόφιμα. Βλέπω, την εθελοντική συμμετοχή σε κοινωνικές δράσεις, απ’ όπου κι αν προέρχονται, είτε λέγονται συσσίτια της εκκλησίας, είτε αντιρατσιστικά φεστιβάλ. Εννοώ, το πρωινό τηλεφώνημα της φίλης μου Μαρίας να κάνουμε ό,τι μπορούμε, για ένα άνεργο ζευγάρι Αλβανών σε απόλυτη ένδεια με δύο παιδάκια, των οποίων τους έχουν κόψει το ρεύμα, τους ετοιμάζουν έξωση και δεν έχουν να φάνε. Νιώθω συγκίνηση, κοιτώντας πρόσφατη διαφήμιση με τον δότη μυελού των οστών κι ας έγινε γνωστή επειδή τη χρησιμοποίησε ο Ashton Kutcher. Όταν λέω «αλληλεγγύη», αντιλαμβάνομαι το να βάλω πλάτη σε κάποιον, ο οποίος αγωνίζεται να επιβιώσει. Να στηρίξω αυτόν που μάχεται για την αξιοπρέπειά του. Να φροντίσω κάποιον όταν έχει ανάγκη. Να περιθάλψω έναν άρρωστο. Όταν ακούω «αλληλεγγύη», ως τέτοια, θεωρώ την έγνοια που έχεις για ένα φίλο όταν περνάει μια δυσκολία κι διαθέτεις ώρα για να τον ακούσεις. Αλληλεγγύη δείχνεις όταν το προσωπικό σου όφελος είναι αμελητέο, σε σχέση με την ενέρ-

της Christine

λεγγύη»... γεια την οποία ξοδεύεις για να συμπαρασταθείς εκεί όπου σε χρειάζονται. Αλληλεγγύη σημαίνει δίπλα και κοντά στον άλλο, με σεβασμό στη διαφορετικότητα. Ο δρόμος της αλληλεγγύης είναι δύσκολος, γιατί θέλει να παραμερίζεις τις δικές σου ανάγκες, τα βάσανά σου και να αφιερώσεις χρόνο και κόπο για τον άλλο. Είμαστε τόσο εγκλωβισμένοι στα μικρά υπερφίαλα εγώ μας, που ούτε προς το σύντροφο ή τον αδερφό δεν είμαστε αλληλέγγυοι. Όσοι πάλι κατορθώνουν να κάνουν τη θεωρία πράξη, σ’ αυτό τον τρελό και βάρβαρο κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε, «επιβραβεύονται» με την εσχάτη των ποινών από τους απανταχού τζιχαντιστές (βλ. απαγωγές και εκτελέσεις μελών οργανώσεων ανθρωπιστικής βοήθειας). Το πρόβλημα είναι ότι και οι τελευταίοι, με το φτωχό μυαλό τους, θεωρούν πως είναι αλληλέγγυοι στα «αδέρφια» τους, στα παιδιά του Ισλάμ. Αν δεν σκοτώσουμε το κτήνος που περιέχουμε μέσα μας, με παιδεία και προσωπική πνευματική δουλειά, θα εξακολουθήσουμε εσαεί να διαβάζουμε ανάποδα τις λέξεις. Λίγες μόνο λέξεις - φράσεις είναι «καρκινικές», έχουν δηλαδή το ίδιο νόημα όταν τις διαβάσεις ανάποδα και η αλληλεγγύη δεν είναι μία από αυτές…

Christine

υπαρχει λογοσ

Υπάρχει λόγος… Να ξέρετε… όταν θυμώνω, μιλάω επαγωγικά. Πηγαίνω από τα ειδικά στα γενικά δηλαδή, χρησιμοποιώντας ως επιχειρήματα, πάντοτε, αξιώματα, σοφές ρήσεις, ορισμούς και συμφωνημένους, μεταξύ μας, κανόνες. Έτσι, ώστε, το γενικό συμπέρασμα που θα εξαχθεί, να είναι λογικό και ακλόνητο. Να μη χωράει αμφισβήτηση και να μην μπορεί να ανατραπεί, παρά μόνο με ένα αντίστοιχο άλλο που θα το νικήσει.

της Κυριακής Αιλιανού

Ξεκινάμε, λοιπόν:

Αλληλοπαθητική λέγεται η αντωνυμία που φανερώνει ότι δύο ή περισσότερα πρόσωπα ενεργούν και παθαίνουν αμοιβαία. Αλληλεγγύη: το ηθικό καθήκον της αλληλοβοήθειας, της υποχρέωσης που έχουν τα μέλη μιας ομάδας να υποστηρίζονται και να ενισχύονται αμοιβαία. Άνθρωπoς: κοινωνικό όν, διαφορετικά ή Θηρίο ή Θεός (Αριστοτέλης) Συμπέρασμα πρώτο… Αν είμαστε Άνθρωποι και δεν είμαστε Θηρία ή Θεοί, είμαστε κοινωνικά όντα. Συμπέρασμα δεύτερο… Αφού είμαστε κοινωνικά όντα, ζούμε με άλλους: οικογένεια, φίλους, συνεργάτες, συμπολίτες, συνανθρώπους. Συμπέρασμα τρίτο… Αφού ζούμε με άλλους, είμαστε ηθικά υποχρεωμένοι (βλ. παραπάνω), να υποστηριζόμαστε και να ενισχυόμαστε αμοιβαία, κάνοντας χρήση της αλληλοβοήθειας. Και έτσι… είμαστε, επίσης, υποχρεωμένοι να επιλέξουμε, τι αντέχουμε (Αλλά θα επιλέξουμε. Δεν πάει άλλο.): ή θα προσαρμοστούμε στο ομαδικό πνεύμα, που φέρει την υποχρέωση να είμαστε αλληλέγγυοι ή θα πάμε να μονάσουμε. Το Μαζί, που είναι η μοίρα μας, η μοίρα των Ανθρώπων, δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά είναι θέσφατο. Αν θέλεις να λέγεσαι Άνθρωπος, πρέπει να το σεβαστείς. Πρέπει να το υπηρετήσεις. Κι αν δε στο μάθανε, να το μάθεις. Αλλιώς, δε χωράς. Δεν έχεις θέση εσύ στο Μαζί. Γίνε κανονικό θηρίο. Ορίτζιναλ. Πήγαινε εκεί, που για να επιβιώσεις θα πρέπει να σκοτώσεις και να σε σκοτώσουν για να ζήσουν και οι άλλοι. Το δρω, μόνο για την πάρτη μου, δεν είναι χαρακτηριστικό του Ανθρώπου βρε αδερφέ… πώς να το κάνουμε! Στα μέρη τα δικά μας, κάποτε… όταν κιν-

Την Κυριακή Aιλιανού την ακούμε κάθε απόγευμα 16:00 -18:00 από το www.toradiofono.gr δύνευε ο ένας, έτρεχαν όλοι να τον βοηθήσουν κι όταν κινδυνεύαμε εμείς, έτρεχαν ύστερα οι άλλοι να κάνουν το ίδιο. Γιατί, εμείς, δημιουργούσαμε Μαζί. Χαιρόμασταν Μαζί. Παθαίναμε Μαζί. Πεινάγαμε Μαζί. Υποφέραμε Μαζί. Αγωνιζόμασταν Μαζί. Είχαμε τους ίδιους φίλους Μαζί. Είχαμε τους ίδιους εχθρούς Μαζί. Ζούσαμε Μαζί. Πεθαίναμε Μαζί. Κι ύστερα ήρθες εσύ… το άλλο είδος. Έμοιαζες με Άνθρωπο, δε λέω, αλλά δεν ήσουν. Ήσουν διασταύρωση Ανθρώπου με Απόβρασμα ή με Τέρας και απλά, πήρες τη μορφή του Ανθρώπου και την ψυχή του Τέρατος ή του Αποβράσματος, που από τη φύση του δεν έχει αισθήματα, δεν έχει Έλεος. Μας ξεγέλασες είναι αλήθεια. Και … παρότι μπήκες με λασπωμένα παπούτσια στην καθαρή καρδιά μας, σε καλοδεχτήκαμε και σε ανεχτήκαμε. Το επόμενο βήμα ήταν να πολλαπλασιαστείς. Να διαιωνιστείς. Και το έκανες με μεγάλη επιτυχία, θα έλεγα, και πάλι. Και τώρα, δεν ξέρουμε δίπλα μας ποιος είναι τι. Και διασπαστήκαμε και τρώμε κι εμείς ο ένας τον άλλο και γεμίσαμε κι εμείς λάσπες τις καρδιές μας και τις Ζωές μας. Αλλά… ως εδώ. 'Hρθε η ώρα της κάθαρσης. Θα μείνουν μαζί μας, όσοι έχουν ακόμα ζώντα αισθήματα. Όσοι νοιάζονται για τον άλλο. Όσοι ζουν και πεθαίνουν για τον Άνθρωπο. Δεν έχουμε άλλο περιθώριο αντοχής. Ή θα ζήσουμε σαν Άνθρωποι ή θα πεθάνουμε για να σε εξαφανίσουμε, ώστε τα παιδιά μας να ζήσουν, όπως πριν έρθεις Εσύ, τότε. Απόβρασμα! Υπάνθρωπε! Κι εσύ, θα επιστρέψεις εκεί όπου ανήκες πάντα. Στην Ανυπαρξία, στη Μοναξιά και το Φόβο. Γι αυτό σου λέω… φύγε πρώτος! Εμείς, έχουμε ξεκινήσει ήδη. Κι αυτός ο Πόλεμος, θα είναι «δικός» μας!

Kυριακή Αιλιανού

ΣΚΕΨΕΙΣ

Ερωτεύομαι λέξεις...

Ερωτεύομαι τον ήχο ή τη σημασία τους, τη μουσικότητα ή την επίδρασή τους, το σημαίνον ή το σημαινόμενο τους.

της Ελένης Γιαννοπούλου

Ερωτεύομαι αυτό που προκαλούν στην κίνηση των πάντων, τον τρόπο που μπορούν να γίνουν σύμβολο ή απευχή, ερωτεύομαι αυτόν ή αυτήν που τις λέει, τον τρόπο που τις εκφέρει, το πού μπορεί να φτάσει για να δώσει σε αυτές υλικό σώμα. Μου αρέσει η λέξη εγγύς. Και τα παράγωγά της. Εγγύτητα, εγγυώμαι, αλληλέγγυος. Μου αρέσει η βραχύτητα του “ε”, η βεβαιότητα που ενυπάρχει στην επανάληψη των δύο “γ”, αυτός ο στιβαρός ήχος του “γγ” που είναι σαν ταυτόχρονος λυγμός και πρόσταγμα. Σα να χρειάζεται πρώτα ο λυγμός για να καθορίσει το πρόσταγμα. Ο αλληλέγγυος άνθρωπος επίσης μου αρέσει. Είναι και αυτός καθαρός και γενναίος. Αντιδρά με τονικότητα στο παράφωνο μου. Μου αρέσει ο αλληλέγγυος, γιατί μπορώ να συνεννοηθώ μαζί του. Γιατί διαδρά και επηρεάζει. Γιατί αποκαλύπτει την απατεωνιά και την ηλιθιότητα. Γιατί έχει πάντα καλούς σκοπούς. Και, κυρίως, γιατί όταν στ' αλήθεια είναι αλληλέγγυος, τους κατορθώνει. Γιατί δεν υπάρχει αλληλεγγύη χωρίς τον άλλον. Βλέπεις, η ύπαρξη της αλληλεγγύης προϋποθέτει τουλάχιστον

έναν ακόμα. Στη λογική του ηθικού καταναλωτισμού προτιμώ τα μαγαζιά που έχουν αλληλέγγυο χαρακτήρα. Στα πλαίσια του προσδόκιμου προτιμώ τις πολιτικές που έχουν αλληλέγγυες αρχές. Κολλάω με τις δράσεις που ξεφυτρώνουν στις γειτονιές της πόλης. Θαυμάζω το κουράγιο αυτών που ασχολούνται. Γενικώς. Αναθαρρώ με το κέφι με το οποίο γίνονται. Όμορφοι άνθρωποι, αγόρια και κορίτσια όλων των ηλικιών, με χρωματιστές καρδιές, χρωματιστά μαλλιά, χρωματιστές φωνές, και χωρίς το πρόσχημα της ευσπλαχνίας, αναγνωρίζουν ένα πρόβλημα και λειτουργούν για τη λύση του. Με φυσικότητα που προσιδιάζει της αναπνοής. Σα μονόδρομος χαραγμένος από καιρό. Κι έτσι καλλιτέχνες συγκεντρώνονται και συγκεντρώνουν, έντυπα κινητοποιούν, γείτονες επιλύουν εντόπια θέματα, συγγενείς ιδέες μεταμορφώνονται και μεταμορφώνουν. Σε διαφορετικά εδάφη, με διαφορετικούς τρόπους, για τον ίδιο πάντα στόχο: την αποδόμηση των κάθετων μορφών εξουσίας. Αν με ρωτάτε, ο βαθύς ρομαντικός εαυτός μου ψιθυρίζει κρυφογελώντας. “Είθε”!

ΣΚΕΨΕΙΣ

Αλληλεγγύη, ασφάλεια, αγάπη και χάδια

του Κωστή Μακρή

[…]

Mois qui tremblais, sentant geindre à cinquante lieues Le rut des Béhémots et les Maelstroms épais, Fileur éternel des immobilités bleues, Je regrette l’ Europe aux anciens parapets. […] Εγώ, που με τρομάζανε οι οργασμοί εκείνοι Των Βεεμοθ, των Μάελστρομ η μαύρη αγκαλιά, Λουλούδι του αιώνιου στη γαλανή γαλήνη, Απ’ την Ευρώπη νοσταλγώ τα τείχη τα παλιά. (Απόσπασμα από ΤΟ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΚΑΡΑΒΙ, Από το βιβλίο: ΑΡΘΟΥΡΟΣ ΡΕΜΠΩ, ΤΟ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΚΑΡΑΒΙ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, Εισαγωγή-Μετάφραση: Στρατής Πασχάλης, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2008 )

«…Απ’ την Ευρώπη νοσταλγώ τα τείχη τα παλιά.»

Την ασφάλεια μέσα στα τείχη τα παλιά νοσταλγούσε ο ποιητής; Ή την αλληλεγγύη μιας μικρής κοινότητας, κουρνιασμένης σαν άβουλο βρέφος στην αγκαλιά μιας Ευρώπης γεμάτης περιφράγματα; Ή μήπως την αγάπη και τα χάδια που ανθούσαν κάτω από χνώτα τεράτων; Τι νοσταλγεί κάποιος που πριν από 143 χρόνια (Σεπτέμβριο του 1871 γράφτηκε το “Μεθυσμένο καράβι”) εύχεται: «Να έσπαζε η καρίνα μου! Να μ’ έπαιρνε ο βυθός!» [Ô que ma quille éclate! Ô que j’ aille à la mer!]

Την αλληλεγύη την επικαλούμαστε και μας γίνεται ζητούμενο όταν λίγα πράγματα πάνε καλά γύρω μας και μέσα μας. Σε προσωπικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Και σπάνια θα την επικαλεστούμε για τον εαυτό μας. Μοιάζει ζητιανιά. Είναι πιο ορθό πολιτικά να την θεωρούμε αναγκαία και ικανή συνθήκη ευημερίας για μια ευνομούμενη πολιτεία. Καταφεύγουμε στην αλληλεγγύη (που δεν έχει και πολύ μεγάλη σχέση με τη λέξη solidarity αλλά έτσι αποδίδουμε κάτι που για πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες σημαίνει συμπάγεια, ενότητα, έναςγια-όλους και όλοι-για-έναν) όταν η συγκριτική μας φτώχεια μάς αναγκάζει ― με πληγωμένη την ατομιστική μας περηφάνια― να φωνάξουμε προς τον Μπαμπά, τη Μαμά, τον Μεγάλο Αδερφό, την Οργάνωση ή τον Μπάρμπα από την Κορώνη: «Σύντρεξέ με,

γιατί έτσι όπως έγινα δεν τη βγάζω καθαρή!». Είτε εκλιπαρώντας, είτε λαμογιεύοντας, είτε με επανάσταση, είτε με κείμενα και ποιήματα. Γιατί ανατρέχω στον Α. Ρεμπώ; (το γράφω με ωμέγα όπως στο βιβλίο που έχω.) Γιατί είχε πολλά ζόρια ο άνθρωπος. Όχι ότι λείπουν και τώρα άνθρωποι με ανάλογα ζόρια.

ΣΚΕΨΕΙΣ

Αλλά γιατί εκείνος έγραψε ένα «Αγαπήστε-μεγιατί-χάνομαι-σαν-μεθυσμένο-καράβι» ποίημα πολύ πριν το ολοκαύτωμα. Πολλά χρόνια προτού η Ναζιστική αλληλεγγύη/ενότητα/συμπάγεια δημιουργήσει εντυπωσιακά αμπαζούρ από γδαρμένους δερματόστικτους κρατούμενους (Εβραίους, Τσιγγάνους, ομοφυλόφιλους, κομουνιστές και άλλους ανθρώπους) στο Δάσος με τις Οξιές (Μπούχενβαλντ) και άλλα ευαγή (για τους Ναζί) ιδρύματα. Και σήμερα (21-09-2014), όταν πριν λίγες ώρες ένας στεγασμένος από την κοινωνική αλληλεγγύη άστεγος έριξε τον εαυτό του από τον 4ο όροφο του κτιρίου όπου του δόθηκε καταφύγιο, αναρωτιέμαι: Η αλληλεγγύη είναι η σωστή λέξη; Μήπως αυτή η λέξη σκέτη, ορφανεμένη από ένα στιβαρό αίσθημα ασφάλειας και ενότητας, που να έχει μέσα του μια υπόσχεση χρονικής διάρκειας μεγαλύτερης από τον εφιάλτη τού ανήμπορου, χωρίς στοχευμένη αγάπη και χάδια (υπάρχουν πολλών ειδών χάδια και χαμόγελα), λέω λοιπόν, μήπως η λέξη αλληλεγύη χωρίς τα υπόλοιπα, γίνεται μια ακόμα εγγραφή σε ένα κοινοτικό ή δημοτικό «πρότζεκτ»; Η αλληλεγγύη είναι θεσμοθετημένη. Από τα εθνικά Συντάγματα, από τον Χάρτη Δικαιω-

μάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ, από οργανισμούς και κράτη. Προβλέπεται και η χρηματοδότησή της από φόρους, εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία, δοσίματα, δωρεές. Κι όχι τώρα αλλά από πολύ παλιά. Από τις αρχαίες πόλεις του ελλαδικού χώρου αλλά κι από παλιότερους πολιτισμούς. Ακόμα και σήμερα μπορούμε να δούμε πράξεις έμπρακτης αλληλεγγύης μικρών ομάδων και κοινοτήτων που τις δένει η καταγωγή, η πίστη ή άλλου είδους κοινά γούστα. Όσοι έχουν βρεθεί σε δικαστήριο όπου δικάζεται ένας Ρομά (ακόμα και για κάποιο ασήμαντο παράπτωμα), θα καταλάβει τι εννοώ μιλώντας για αλληλεγγύη μικρών κοινοτήτων. Αλληλεγγύη δείχνουν μεταξύ τους και αρκετοί μετανάστες. Αλληλεγγύη ―σίγουρα― θα έχουν μεταξύ τους οι τζιχαντιστές αποκεφαλιστές. Θέλω βέβαια να πληρώνουμε όλοι τους φόρους και τις εισφορές που μας αναλογούν για το κοινωνικό κράτος, το κράτος πρόνοιας. Δεν πιστεύω όμως ότι μόνο έτσι λύνεται το πρόβλημα που γεννιέται όταν η φτώχεια (πάντα συγκριτική γιατί η απόλυτη δεν μπορεί να μετρηθεί και πάντα υπάρχει ένα σκαλί πιο κάτω στη συμφορά) σε ταπεινώνει και σε αποθηριώνει.

του Κωστή Μακρή

Γιατί νομίζω ότι αυτό που λείπει και δεν είναι θεσμοθετημένο είναι η ενσυναίσθηση, η αγάπη, τα χάδια και η εξ απαλών ονύχων παιδεία για όλα αυτά, που θα τα κάνει εργαλεία ανθρωπιάς και δρόμους ζωής. Ακόμα και στην Ελλάδα όπου (υποτίθεται) ότι κυριαρχεί (θεσμοθετημένη) η Εκκλησία της αγάπης, της σοφίας, της πίστης και της ελπίδας. Δεν θεωρείται παράπτωμα η απουσία αγάπης και μην σκεφτεί κάποιος ότι είναι θεσμοθετημένη η αντιμετώπιση της αχαριστίας, γιατί δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Δεν θεωρείται παράπτωμα όταν κάποιοι γονείς δεν δίνουν στα παιδιά τους την αγάπη και τα χάδια που έχουν ανάγκη για να μη γίνουν τζιχαντιστές (κάθε είδους τζιχαντιστές) και μη μου πει κανένας ότι είναι θεσμοθετημένη η εγκατάλειψη και η κακομεταχείριση των παιδιών, γιατί πάλι δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Δεν θεωρείται παράπτωμα η ενίσχυση αισθημάτων μίσους απέναντι στους (πάσης φύσεως) εχθρούς μας και μη μου πει κάποιος ότι είναι θεσμοθετημένη η αντιμετώπιση της ηθικής αυτουργίας σε διάφορα αδικήματα γιατί ξανά μιλάμε για διαφορετικά πράγματα. Δεν τιμωρείται από τον Νόμο η προετοιμασία για εξόντωση των (πάσης φύσεως) εχθρών μας. Έχω πάει στον Στρατό και ξέρω. Και πώς να ήταν αλλιώς; Πώς να μετρηθούν όλα αυτά τα άρρητα και τόσο υποκειμενικά και σαν αξίες και σαν ανάγκες; Πώς να μετρηθεί η ενσυναίσθηση, η αγάπη και τα χάδια; Πώς να μετρηθεί το μίσος όταν το οπλοστάσιο του νου δεν είναι φωτογραφήσιμο, όταν δεν μπορεί να εντοπιστεί με μια αξονική τομογραφία, σαν μια μετατόπιση σπονδύλου; Όταν δεν μπορεί να διαγνωστεί η απουσία αγάπης σαν ίωση ή καρκίνωμα; Πώς να μετρηθεί το βάρος μιας προσβολής; Πόσο ζυγίζει η επιθυμία για εκδίκηση; Είτε ατομική είτε συλλογική, σαν ιστορικό χρέος. Ακόμα και για τον πιο παλιό μαζικό ψυχαναλυτή, που ήταν και παραμένει (λιγότερο τώρα από παλιά) η Εκκλησία, είναι πολύ δύσκολα

πράγματα όλα αυτά. Όσο κι αν πασχίζει κι αυτή να εξιλεωθεί για την στρεβλή της στάση απέναντι σε αγάπες που δεν ζητούν τα εαυτών, αγάπες που υπομένουν, αγάπες ανυστερόβουλες και αγάπες με χάδια σαν σφούγγισμα ποδιών με μαλλιά. Όσο κι αν συμμετέχει ή πρωτοστατεί σε κινήσεις «αλληλεγγύης» με καλάθια τροφίμων και καμπάνιες «φιλανθρωπίας». Λες και μπορεί ένας άνθρωπος να είναι «φι-

27 λάνθρωπος» όντας Άνθρωπος. Τη στιγμή που αυτή η ιδιότητα δεν μπορεί παρά να αποδοθεί σε μια οντότητα ή σύνολο οντοτήτων έξω από το ανθρώπινο είδος. Που λογικά είναι ή ο Θεός (ως ο κατά τεκμήριον, για την Εκκλησία, Φιλάνθρωπος) ή κάποια ζώα. Με την ίδια λογική που ένα σκυλί δεν μπορεί να οριστεί σαν κυνόφιλο ή ένα άλογο σαν φίλιππο. Δεν ξέρω πόση αλληλεγγύη χρειάζεται ένας άνθρωπος. Μάλλον τόση, όσο για να μην πεθάνει από πείνα, κρύο, αρρώστιες και ντροπή. Δεν μπορώ επίσης να μετρήσω πόση αγάπη και χάδια έχει ανάγκη, από τη γέννησή του, ένας άνθρωπος. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι αν του λείψουν, αν δεν ζήσει, μεγαλώσει, διαπαιδαγωγηθεί και κοιμηθεί μ’ αυτά, θα αποκοιμηθεί ―αργά ή γρήγορα― η επιθυμία του για ζωή. Ίσως και η λογική του. Και όπως είχε πει κι ο Γκόγια ―μέγας εικονογράφος δεινών― «Ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα».

ΜΙΣΗ ΜΕΡΙΔΑ ΛΟΓΙΑ

ί ρ σ Α ο υ ο μ ς ο Ο φίλ

η στα κεκάκια ν έ μ ισ θ υ β , ς τη ο α το τηλέφων ρ ώ ια γ ε σ ύ ο π τυ Χ δάχτυλα από α μ ω ρ χ ύ λ ο π τα ι ς γειτονιάς κα τη ιά ιδ α π τα ια γ της μαλλιά της τα ι ά λ π το σ ε ξ η αστικής, τράβ λ π ο ρ α χ α ζ ς ιέ γ ο τις μπ τηλέφωνο το ε σ ω κ ή σ , ς τη ος την μύτη θ ά λ τά α κ ε ισ φ ά ρ και ζωγ . κι έφυγε βιαστικά

ε το δάχτυλο σ ύ ο ν υ ο κ ς η Τ ι! ε μου δεν τρώ ία ρ υ κ ς α σ ί ιδ α π -Το σχολείου. υ το ια τρ ν ύ θ υ ιε δ επιδεικτικά η οχείο του δ ο φ ο ρ τ ο τ ς ώ θ απόρησε κα ι; ε ώ ρ τ ν ε δ ε ίτ ε ο -Τι ενν δειανό. α ε ιζ ρ ύ γ ς η τ υ ιο γ

της Έλενας Καρανικολού

http://missy-merida.blogspot.gr/

-Δεν τρώε ι! Τον πιά σαμε σήμ ερα να κρ προαύλιο ύβεται πίσ χώρο του ω απ'τον νηπιαγωγε ίου (με ύφ να δίνει, να ος 100 καρ ι να δίνει τ διναλίων) ο φαγητό του στον Α του και απ σρί, τον συ ο μια μικρή μμαθητή έρευνα πο υ πιστεύω π έκανα χμ, χ ως αυτο σ μ (ενθουσιά υμβαίνει το ζεται) υς τελευτα Πήρε το πα ίους 2 μήν ιδί απ'το χ ες. έρι και στρ ιμώχτηκαν κοιτάχτηκα στο στενό ν και ξέσπ δρομάκι, ασαν σε γέ λια καθώς σοβαρό ύφ η μαμα δια ος μετά τη τηρούσε ν συζήτηση με την διευ μύτη της ή θύντρια πα ταν μωβ α ρότι η π' τα χρώμ ατα ζαχαρ οπλαστική -Πέσμου τ ς! ώρα, τα έφ τιαξες τα κ εκάκια για -Ζωγράφισ το συσσίτιο α, καυχήθη , μαμά; κε εκείνη! -Πέσμου τ ώρα εσύ, δ εν τρως στ κολατσιό σ ο σχολείο; ου; Δεν σου α ρέσει το -Βρε μαμά τι λες; Το μ οιράζομαι με τον Ασρ δεν φέρνε ί, τον φίλο ι ποτέ κολ μου που ατσιό. Τα μ ά τια της γέμ που ξέβαψ ισαν δάκρυ αν την μύ α μωβ τη της, το ν αγκάλιασ μύτες των ε και ανέβ ποδιών της ηκε στις , αφού έκα ν αν έναν τρ στο σπίτι κ ελό χορό έ αι γέμισαν φτασαν μπογιές τα δ άχτυλα κα Το ...μικρό ι τις καρδιέ της με την ς τους. μεγάλη το υ καρδιά!

Το Μικρό Παρίσι των Αθηνών επιστρέφει από τις 9 έως τις 19 Οκτωβρίου 2014 για να μας ταξιδέψει από την Belle Epoque στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο. 100 χρόνια μετά.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Το «Μικρό Παρίσι των Αθηνών» είναι ένα φεστιβάλ του Αθηναϊκού καλλιτεχνικού δικτύου που διεξάγεται στην Αθήνα κάθε Οκτώβρη, στην ευρύτερη γειτονιά του κέντρου κάτω από την πλατεία Ομονοίας, γύρω από την πλατεία Βάθη και την πλατεία Καραϊσκάκη, ως τον σταθμό Λαρίσσης, όπου πολλοί δρόµοι έχουν γαλλικά ονόµατα (Μάρνη, Φαβιέρου, Μαιζώνος, Β.Ουγκώ, Σατωβριάνδου, Βερανζέρου κ.α). Εκεί συναντιώνται, εδώ και χρόνια, ο αθηναϊκός αστικός πολιτισµός, η ελληνική λαϊκή παράδοση, οι κουλτούρες των µεταναστών, ταξιδιωτών και επισκεπτών. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που γεννήθηκε για να μπολιάσει με πολιτισμό και τέχνη μια από τις πιο αδικημένες περιοχές της Αθήνας και τελικά ανδρώθηκε πολύ γρήγορα σε ένα καταξιωμένο διεθνές πολυ-φεστιβάλ. To µικρό Παρίσι των Αθηνών 2013 ήταν αφιερωμένο στον Albert Camus για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Το «μικρό Παρίσι των Αθηνών 2014», 100 χρόνια μετά από την έναρξη του 1ο παγκόσμιου πολέμου ανασκαλίζει την belle époque και την αδυναμία της να αποτρέψει τον πόλεμο. Η εποχή εκείνη λίγο πριν από την βιομηχανική επανάσταση εμπνέει σήμερα την σύγχρονη πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία που θα πλημμυρίσει για δεύτερη χρονιά μια από τις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας. Για 10 ημέρες θα παρελάσουν πάνω από 500 καλλιτέχνες, δημιουργοί και άνθρωποι του πνεύματος, από 30 επιλεγμένα σημεία (δρόμοι, πλατείες, θέατρα, ωδεία, σχολεία, γκαλερί, μουσικά καφενεία, σινεμά και άλλοι εναλλακτικοί χώροι). Θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, βαριετέ, εικαστικές και φωτογραφικές εκθέσεις, ζωγραφική του δρόμου, σινεμά, μόδα, διαλέξεις και πολλές ανοιχτές συζητήσεις πνευματικών ανθρώπων έρχονται να φωτίσουν μια εποχή που έχει πολλές ομοιότητες με το σήμερα.

! ε μ ύ ο θ η τ ν α ν υ σ α θ ...κάπου παραστασεισ

Η Εταιρεία Μελέτης Πολιτισμικής Ετερότητας (Ε.Μ.Π.Ε.) και ο Δήμος της Αθήνας (Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.) υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς (Γ.Γ.Ν.Γ.) παρουσιάζουν στα πλαίσια της Εκδήλωσης "Τέχνη και Τρέλα" τη Θεατρική Παράσταση του L.A. theater

"Που να σου εξηγώ;" Τρίτη 7 Οκτωβρίου, 21:00

Είσοδος ελεύθερη Κωνσταντινουπόλεως 82 Σκηνοθεσία: Ευτυχία Αργυροπούλου Κείμενα: Νάνσυ Μητροπούλου Παίζουν: Πέννυ Αξιώτη, Γιάννης Βερβενιώτης, Χρύσα Δευτεραίου, Βένια Ζήση, Φλώρα Κολιαράκη, Στεφανία Κοτίδου, Νάνσυ Μητροπούλου, Πελίνα Μπεκιάρη, Ίλια Παππά, Παναγιώτα Χαϊδεμένου, Αυγή Φαρόγιαννη

θεατρο

Για ένα Θέατρο Αλληλεγγύης! 34

της Ευτυχίας Αργυροπούλου

Ηθοποιός

Βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη αυτή την εβδομάδα, όχι δεν έφαγα, δεν ήπια, δεν διασκέδασα, αλλά έγινα κοινωνός του θεατρικού προγράμματος για τα «Δημήτρια 2014». Για όσους δε γνωρίζουν, η ιστορία των «Δημητρίων», μας γυρίζει πίσω στο χρόνο, στη Βυζαντινή Θεσσαλονίκη του 12ου μ. Χ. αιώνα. Η αγάπη που έτρεφαν οι Θεσσαλονικείς προς τον πολιούχο Άγιο Δημήτριο, τους οδήγησε στην καθιέρωση μίας γιορτής προς τιμήν του. Τα πρώτα χρόνια, η γιορτή αυτή είχε κυρίως θρησκευτικό και εμπορικό χαρακτήρα. Η πορεία ανακόπηκε με την επταετή πολιορκία των Οθωμανών, από το 1422 έως και το 1430, χρονιά κατάληψης της πόλης. Τα «Δημήτρια», ωστόσο, επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη το 1966 και εξελίχθηκαν σε έναν από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς της χώρας. O Δήμος Θεσσαλονίκης, που πήρε το 1973 από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού την ευθύνη για τη συνέχιση του φεστιβάλ, επιχείρησε να διατηρήσει και να αναπτύξει το θεσμό. Φέτος,

49 χρόνια μετά την επάνοδο της διοργάνωσης, τα «Δημήτρια» φιλοξενούν περισσότερες από 50 εκδηλώσεις, στη διάρκεια ενός μήνα, από τις 25 Σεπτεμβρίου έως τις 29 Οκτωβρίου. Σας τα λέω όλα αυτά με αφορμή μία εκ των θεατρικών παραστάσεων, που πλαισιώνει το πρόγραμμα και δυστυχώς όταν θα διαβάζετε το παρόν θα έχει ήδη ολοκληρώσει το κύκλο της, μια πρωτοβουλία αλληλεγγύης, το «Seven- Ένα έργο για τη Γάζα», σε σκηνοθεσία Θάνου Νίκα. Το κείμενο είναι της Κάριλ Τσέρτσιλ, ενώ η επί σκηνής δημιουργία αποτελεί αποτέλεσμα συνένωσης τριών ομάδων της πόλης, των ArsMoriendi, Oberon και Ρίσκο. Το ιδιαίτερο λοιπόν αυτής της παράστασης είναι ότι τα έσοδα θα δοθούν εξ ολοκλήρου για τα παιδιά της Γάζας. Αυτό με πάει σε μια άλλη πρωτοβουλία αγάπης -στην οποία συμμετέχω με περηφάνια και εγώ ως σκηνοθέτης- όπου ο Εκδοτικός Οίκος ΟΔΗΜΗΛΙΑ, σε μια προσπάθεια δραματοποίησης ενός από τα βιβλία του, τον «Ανεκπλήρωτο Έρωτα», που σκοπεύει να τον παρουσιάσει ως υπερθέαμα με μουσικούς, χορευτές κα ηθοποιούς επί σκηνής, και να περιοδεύσει σε όλη την Ελλάδα, θα διαθέσει όλα τα έσοδα στα Παιδιά. Συγκεκριμένα, ο εκδοτικός οίκος και εταιρία παραγωγής, σκοπεύει να διαθέσει τα έσοδα στο Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα όπου φιλοξενεί, μεγαλώνει και σπουδάζει παιδιά που η οικογένεια τους τα έχει εγκαταλείψει και στο Σωματείο Αντιμετώπισης Παιδικού Τραύματος, ένα Σωματείο όπου σιωπηρά έχει εφοδιάσει τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας με εξοπλισμό αξίας 770.000€, και που ως στόχο έχει τη δημιουργία εντατικών μονάδων σε κάθε παιδιατρική κλινική της χώρας. Πρόσφατα ανέβηκε στο Κηποθέατρο «Μάνος Χατζιδάκις» από τη Μικτή Χορωδία Βυζαντινής και Παραδοσιακής Μουσικής και τα Θεατρικά Εργαστήρια Εφήβων και Ενηλίκων του Δήμου Αρχανών - Αστερουσίων, η παράσταση «Ένα τραγούδι που ξανατρελάθηκε», μια μουσικοθεατρική σπουδή πάνω στο θεατρικό έργο «Το μεγάλο μας τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλη, και τα έσοδα διατέθηκαν στο Κοινωνικό Ιατρείο - Φαρμα-

< 36

θεατρο

κείο Αλληλεγγύης του «Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ηρακλείου», για αγορά φαρμάκων και εμβολίων. Είμαι σίγουρη ότι κι εσείς έχετε γίνει κοινωνοί πολλών καλλιτεχνικών πρωτοβουλιών αλληλεγγύης τα τελευταία χρόνια. Κι αυτό είναι το ωραίο στη τέχνη, να μπορεί να μεταδίδει έμπρακτα την ομορφιά που δημιουργεί. Άλλωστε τέχνη είναι η απόλυτη ομορφιά και τι πιο όμορφο από τον άνθρωπο. Οφείλουμε λοιπόν να τη διατηρήσουμε αυτή την ομορφιά. Και μην αρχίσετε να γκρινιάζετε και να απαριθμείτε τα αμέτρητα άσχημα της ανθρώπινης φύσης. Για μια φορά σταθείτε στα απλό, στο όμορφο, στο ουσιώδες και κάντε τον κόσμο γύρω σας πιο όμορφο. Ναι, μπορείτε, ο καθένας μπορεί να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο, αρκεί να ξεκινήσει από τον ίδιο του τον εαυτό.

Γιατί όπως είχα ακούσει κάπου κάποτε: «Μια φωνή όμορφη και αληθινή μπορεί να ακουστεί πιο δυνατά από το πλήθος». Καλλιτέχνες ή μη, κάντε τη διαφορά!

της Ευτυχίας Αργυροπούλου

Ηθοποιός

STAND UP & FIGHT

«Είσαι αυτό που κάνεις, όχι To Δίκτυο Δημοσιογράφων Εθελοντών «Journalists Acting», με έδρα τη Θεσσαλονίκη, δημιουργήθηκε την άνοιξη του 2014 θέτοντας ως πρώτο στόχο τη δημιουργία 10 πλήρως εξοπλισμένων παιδικών-νεανικών βιβλιοθηκών σε ακριτικές ή απομονωμένες περιοχές της Ελλάδας, κινητοποιώντας προς αυτή την κατεύθυνση χορηγίες ιδιωτικών επιχειρήσεων, αλλά και δωρεές φορέων και ιδιωτών, απευθείας προς τους δικαιούχους.

Η πρώτη από τις βιβλιοθήκες αυτές εγκαινιάστηκε στις 13 Ιουλίου στην Κρανιά Γρεβενών, στα όρια της Βάλια Κάλντα. Η βιβλιοθήκη, που δημιουργήθηκε για τα 30 παιδιά του χωριού, ηλικίας 3 μέχρι 15 ετών, διαθέτει περισσότερα από 1.000 βιβλία, ηλεκτρονικό υπολογιστή με εκπαιδευτικό λογισμικό, ηλεκτρονικές και συμβατικές εγκυκλοπαίδειες, σειρά εκπαιδευτικών παιχνιδιών και όλα τα απαιτούμενα έπιπλα και φωτιστικά σώματα. Ο ωραιότατος χώρος για τη λειτουργία της παραχωρήθηκε από τη δημοτική αρχή Γρεβενών. Η βιβλιοθήκη δεν θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί

χωρίς τη στήριξη: Της εταιρείας ΙΚΕΑ του ομίλου Fourlis (Μέγας Χορηγός) Των εκδοτικών οίκων (αλφαβητικά) Διάπλους, Καλέντη, Καστανιώτη, Μεταίχμιο, Μίνωας, Ψυχογιός, Ωκεανίδα, Dorling Kindersley (όμιλος Penguin) Της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας- Θράκης (ΕΣΗΕΜ-Θ) Του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Του Συλλόγου Φίλων Βιβλίου Κοζάνης Του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πληροφορικής Βορείου Ελλάδος (ΣΕΠΒΕ) και των μελών του (DOTSOFT AE, MLS Πληροφορική ΑΕ, City College) Της εταιρείας παιχνιδιών AS Company Της AMF Μεταφορικής Του Σωματείου «Δεσμός» Θεσσαλονίκης. Η δεύτερη βιβλιοθήκη ετοιμάζεται στο χωριό Λιβάδι Ελασσόνας, για να εξυπηρετεί τα 180 παιδιά του χωριού, και τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν στις 12 Οκτωβρίου, οπότε και θα δοθεί στη δημοσιότητα ο κατάλογος των χορηγών. Οι πρωτοβουλίες του Δικτύου «Journalists Acting» υλοποιούνται σε καθαρά εθελοντική βάση, από δημοσιογράφους που επενδύουν προσωπικό χρόνο με το σκεπτικό ότι στην Ελλάδα του 21ου αιώνα κανένα παιδί δεν θα πρέπει να στε-

της Ράνιας Μπουμπουρή

raniouska.blogspot.gr

αυτό που λες ότι θα κάνεις.» C.G. Jung

ρείται την πρόσβαση στη γνώση και στην ψυχαγωγία, απλώς και μόνο επειδή ο τόπος διαμονής του βρίσκεται μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Για περισσότερες πληροφορίες ή για ενίσχυση της προσπάθειας, απευθυνθείτε στο e-mail: journalistsacting@gmail.com

STAND UP & FIGHT

Η αλληλεγγύη ως τρόπος ζωής

Συναντηθήκαμε αργά το πρωί. Την ώρα που η πόλη αφήνει τους γρήγορους ρυθμούς της για την μεσημεριανή της σιέστα. Ο Δημήτρης, είναι μια ήρεμη δύναμη που μετράει 7 χρόνια στο χώρο της ΑΡΣΙΣΚοζάνης. «Όταν ξεκινάγαμε το 2007, μια χούφτα ανθρώπων τότε, σίγουρα κανένας δεν θα μπορούσε να σκεφτεί ή να σχεδιάσει τη μορφή που έχει σήμερα η προσπάθεια μας. Αυτή τη μορφή την έδωσε η ίδια η κοινωνία, η οποία για τους δικούς της λόγους θέλησε να έχει την ΑΡΣΙΣ-Κοζάνης. Χωρίς την κοινωνία, σήμερα, δεν θα υπήρχαμε. Η κοινωνία είναι αυτή που συμμετέχει, η κοινωνία είναι αυτή που μας θέλει ανεξάρτητους, η κοινωνία είναι αυτή που εξασφαλίζει την ύπαρξη μας, καθώς οι πόροι μας προέρχονται μόνο από αυτή και όχι από το κράτος». Ο τρόπος λειτουργίας της έχει πραγματικό ενδιαφέρον και ίσως να αποτελεί μια καινοτόμα πρόταση:

«Η προσπάθεια μας εδώ πατάει σε δυο πόδια: το πρώτο είναι η λειτουργία ενός υποστηρικτικού πλαισίου, στη βάση τεκμηριωμένης και επιστημονικά συγκροτημένης μεθοδολογίας, το οποίο όμως λειτουργεί καθαρά και μόνο σε όρους αλληλεγγύης (δεν υπάρχει κανένας που να αμείβεται) και το δεύτερο είναι η μεγάλη μας παρέα, η οποία έχει ξεφύγει από το φιλανθρωπικό μοντέλο «ωφελούμενος» - «ευεργέτης» και έχει περάσει σε μια αυτοοργάνωση από τα κάτω όπου όλοι είναι ίσοι και ως ίσοι έχουν όλοι λόγο σε όλα». Αυτή τους η παρέα δεν είναι μόνο τις ώρες που κάνουν κάτι, αλλά αγκαλιάζει την ίδια τους τη ζωή: «Η παρέα αυτή βρήκε τον τρόπο να «περνάει καλά» στην εποχή της κρίσης, όχι ως έναν ενοχικό καταναλωτικό τρόπο ζωής, αλλά ως μια στάση ζωής και αντιμετώπισης της κρίσης μακριά από τα αντικαταθληπικά και την απελπισία που θέλει τον άνθρωπο δέσμιο, φοβισμένο και εγκλωβισμένο στα αδιέξοδα της εποχής. Όταν είμαστε μαζί μπορούμε να αντισταθούμε, να μην αφήσουμε κανέναν να πέσει, να είμαστε χαρούμενοι και να παράγουμε-διανέμουμε αυτά που χρειαζόμαστε (αγαθά και υπηρεσίες), όχι στη βάση μιας καπιταλιστικής οικονομικής σχέσης, αλλά μιας αυτάρκης μικρής κοινότητας». Η μεγάλη τους δράση είναι το Ελεύθερο Σχολείο. 156 παιδιά (τον προηγούμενο χρόνο) από όλες τις γειτονιές της πόλης που για διάφορους λόγους οι οικογένειες τους δεν μπορούν να στηρίξουν τη σχολική τους φοίτηση, παιδιά που μεγαλώνουν στο περιθώριο μιας κοινωνίας η οποία αρνείται να αποδεχτεί το διαφορετικό, παιδιά που στην οικογένεια τους, αλλά και στο σχολείο δεν περνούν καλά, παιδιά από την Α΄ τάξη του δημοτικού, μέχρι την Γ΄ λυκείου που συμμετέχουν όχι σ’ ένα κοινωνικό φροντιστήριο, αλλά σ’ ένα χώρο αγάπης και αποδοχής. «Προσπαθούμε να αναδείξουμε εκείνη τη δυναμική και τη δημιουργικότητα που έχουν τα παιδιά και δυστυχώς το σχολείο επίμονα την αγνοεί. Προσπαθούμε να φτιάξου-

της Γλυκερίας Παυλίδου

με ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο το κάθε παιδί δεν θα στερείται πράγματα και κυρίως θα έχει λόγους να χαμογελά. Έτσι, εκτός των παιδιών προσπαθούμε να στηρίξουμε και τις οικογένειες τους για να ανταπεξέλθουν στις δικές τους δυσκολίες που επιβαρύνουν τα παιδιά». Παράλληλα, λειτουργούν το Σχολείο Ενηλίκων, όπου διδάσκονται ελληνικά, ξένες γλώσσες και ηλεκτρονικοί υπολογιστές, ως ένα περαιτέρω εφόδιο στην αναζήτηση εργασίας. Υποστηρίζουν γυναίκες που έχουν δεχτεί κακοποίηση, δημιουργώντας έναν κλοιό ασφάλειας, μέσα στον οποίο μπορούν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους, απομονώνοντας τους κακοποιητικούς παράγοντες. Προσπαθούν να βγάλουν ανθρώπους ηλικιωμένους και μοναχικούς από το σπίτι τους, προτείνοντας τους εναλλακτικές προτάσεις. Επισκέπτονται έναν οικισμό με Ρομά στην Πτολεμαΐδα μετρώντας τις ψυχικές τους αντοχές, σ’

έναν άνισο αγώνα τόσο με τις συνθήκες διαβίωσης αυτών των ανθρώπων, όσο και με μια κοινωνία που επίμονα εθελοτυφλεί. Τέλος, μπορεί να τους δείτε να κουβαλάνε έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές και είδη πρώτης ανάγκης από σπίτι σε σπίτι, ή και να τρέχουν νύχτα να συναντήσουν άστεγους,αλκοολικούς και ανθρώπους που χρειάζονται την παρέα τους. Σήμερα, στην ΑΡΣΙΣ-Κοζάνης συμμετέχουν 156 ενεργοί εθελοντές, δίνοντας το χρόνο που ο καθένας μπορεί να διαθέσει και γύρω από αυτούς υπάρχουν πολλοί άλλοι που συμμετέχουν με διάφορους άλλους τρόπους, υποστηρικτικά σε όσα εκεί συμβαίνουν. Πλέον, θα τους βρείτε στο νέο τους χώρο, ο οποίος ολοκληρώθηκε μέσα στο καλοκαίρι. «Είμαστε, περήφανοι που καταφέραμε με πολύ προσωπική εργασία και κόπο να δημιουργήσουμε έναν τέτοιο χώρο. Μέσα στο καλοκαίρι, εκτός της κούρασης είχαμε και την ευκαιρία να συναντηθούμε και με άλλους ανθρώπους που δεν ήταν τόσο κοντά μας μέχρι τότε (γονείς των παιδιών του Ελεύθερου Σχολείου, κόσμος της πόλης, επιχειρήσεις) οι οποίοι ήρθαν και πρόσθεσαν το δικό τους λιθαράκι, σ’ ένα σπίτι που θέλει να γίνει το Σπίτι της Πόλης, ανοιχτό σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε συλλογικότητα». Εμείς θα συνεχίζουμε να παρακολουθούμε από κοντά τη δράση τους, όσο για εσάς, αν θελήσετε να μάθετε περισσότερα για αυτή τη κοινότητα ανθρώπων, αλλά και να στηρίξετε την προσπάθεια τους μπορείτε να αντλήσετε περισσότερες πληροφορίες από τα παρακάτω στοιχεία επικοινωνίας: Τηλέφωνό & Φαξ: 2461049799/ e-mail: infokoz@arsis.gr www.arsis.gr www.arsiskozanis.blogspot.gr www.facebook.com/Arsis.Kozanis www.twiter.com/ArsisKozanis www.youtube.com/ArsisKozanis

STAND UP & FIGHT

Σήμερα το Ελληνικό γραφείο της Greenpeace παίζει αποφασιστικό ρόλο για τη λύση των περιβαλλοντικών προβλημάτων της χώρας μας με τρεις πολύ δραστήριες εκστρατείες (κλιματικές αλλαγές και ενέργεια, μεταλλαγμένα και θαλάσσια οικολογία). Τη δράση μας στηρίζουν 20.000 ενεργοί υποστηρικτές, ενώ από τη δημιουργία του γραφείου μέχρι σήμερα πάνω από 100.000 άνθρωποι έχουν κατά καιρούς βοηθήσει το έργο μας. http://www.greenpeace.org/

ΓΙΑΤΡΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ www.msf.gr/ Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) είναι μια διεθνής, ανεξάρτητη, ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση, που παρέχει επείγουσα βοήθεια σε άτομα που έχουν πληγεί από ένοπλες συγκρούσεις, επιδημίες, αποκλεισμό από την παροχή ιατρικής φροντίδας και φυσικές καταστροφές.

...Είμαστε η μεγαλύτερη περιβαλλοντική οργάνωση της Ελλάδας, με έντονη παρουσία και σημαντικό έργο σε όλα τα επίπεδα της περιβαλλοντικής δράσης. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα ή να είμαστε παρόντες σε όλα τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Πράγματι, πολλές φορές είναι περισσότερα αυτά που δεν μπορούμε να κάνουμε από αυτά που μπορούμε. Αυτό ωστόσο που σίγουρα δεν επιτρέπεται και δεν θέλουμε να κάνουμε, είναι να λειτουργούμε τυχοδιωκτικά. Να παρασυρόμαστε από τις πιέσεις της επικαιρότητας, να «μεθάμε» από τις προοπτικές μίας εύκολης επιτυχίας ή μίας εφήμερης δημοσιότητας, να επενδύουμε την εμπιστοσύνη της κοινωνίας σε πεδία άλλα από αυτά όπου θα έπρεπε. Οι επιλογές μας είναι αποτέλεσμα ενός πολύ προσεκτικού σχεδιασμού που ξεκινάει από την μεσοπρόθεσμη στρατηγική μας, εξειδικεύεται σε δράσεις σχεδιασμένες και στοχευμένες σύμφωνά με διεθνώς αναγνωρισμένες προσεγγίσεις, και ολοκληρώνεται με την συνεχή παρακολούθηση, αξιολόγηση και επανασχεδιασμό της δουλειάς μας. Στη «γλώσσα μας» αυτό το λέμε «κυκλική διαχείριση»: αποτελεί την καρδιά της λογοδοσίας μας και τον τρόπο μας να τιμούμε την εμπιστοσύνη της κοινωνίας και να εξασφαλίζουμε ότι αξιοποιούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους πόρους που προσφέρουν όσοι μας στηρίζουν. http://www.wwf.gr/en/ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΙΑΤΡΕΙΑ klimaka-socialservice.blogspot.gr/2013/05/ blog-post.html ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ www.noesi.gr/book/welfare/koinonikafarmakeia

από το Μagaz!ne

«ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ», είναι ένας εθελοντικός οργανισμός, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Στηρίζεται στο συναίσθημα, αλλά δε μένει σ' αυτό και στα λόγια. Έχει κάνει πράξη την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων των παιδιών.  Κύριο μέλημά του είναι να προασπίσει τα δικαιώματα των παιδιών όχι μόνο στη θεωρία αλλά στην πράξη, καθημερινά, 24 ώρες την ημέρα, 365 ημέρες το χρόνο. Να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για τη σωματική, ψυχική και πνευματική ισορροπία τους. Βασίζεται στις υπηρεσίες του κράτους (Αστυνομία, Εισαγγελίες, Νοσοκομεία κ.α.), όπου υπάρχουν άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι που συμβάλλουν στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των παιδιών. Ως εθελοντικός οργανισμός, στηρίζει τους θεσμούς, ώστε να γίνουν αποδοτικότεροι σε θέματα παιδιών. http://www.hamogelo.gr/

... Η «σχεδία» και η εθνική ομάδα αστέγων στοχεύουν στην άμεση υποστήριξη συμπολιτών μας που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο την κοινωνική και οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας: άστεγοι, άνεργοι και κοινωνικά αποκλεισμένοι συμπολίτες μας που βρίσκονται, είτε στα πρόθυρα της αστεγίας, είτε ζουν στο δρόμο ή σε προσωρινά και ακατάλληλα καταλύματα (rough sleepers), είτε είναι περισσότερο από τρία ή τέσσερα χρόνια εκτός της αγοράς εργασίας. Μέσω της συμμετοχής τους στις δράσεις της οργάνωσης μπαίνουν σε μια διαδικασία κοινωνικής επανένταξης, καθώς μέχρι χθες ήταν «αόρατοι» (δικός τους όρος). Μετά από χρόνια ξυπνούν το πρωί και έχουν έναν χώρο και ανθρώπους να τους υποδεχθούν, μια δουλειά να πάνε, μια ευκαιρία να μιλήσουν με κόσμο, να συνδιαλλαγούν, να συνάψουν φιλίες, να διασκεδάσουν, να έχουν ένα έσοδο. Απολαμβάνουν την ανακατάκτηση της αίσθησης του «ανήκειν». Ότι, δηλαδή, είναι ζωντανά κύτταρα της κοινωνίας όλων μας. Και η ελπίδα για ολική επαναφορά γίνεται σιγά-σιγά πραγματική.

από τις εκδόσεις

ΡΟΕΣ

ΤΟΛΣΤΟΪ

Ο ΠΑΤΗΡ ΣΕΡΓΙΟΣ

ΤΣΒΑΪΧ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Μπορεί να επιβιώσει ένας έρωτας που έρχεται αντιμέτωπος με την απόσταση, το χρόνο, την προδοσία, τη σκιά ενός παγκόσμιου πολέμου; Μήπως τελικά το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι αυτό που φαινομενικά τον κρατάει ζωντανό – η ανεκπλήρωτη φύση του, το πέρασμά του στη σφαίρα του ονείρου; Ο Στέφαν Τσβάιχ μάς αφηγείται την ιστορία ενός έρωτα που για χρόνια μοιάζει ανέφικτος, σε τούτη την ψυχολογική αλλά και έντονα αισθησιακή νουβέλα, η οποία ανακαλύφθηκε μετά το θάνατό του κι ενέπνευσε τον Πατρίς Λεκόντ να τη μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη.

ΑΛΑΡΚΟΝ

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ

Τι συμβαίνει στις ζωές των ανθρώπων όταν ο Θάνατος, τούτη η άσπλαχνη θεότητα, δείξει επιτέλους οίκτο; Μπορεί μια μελλοντική εξέλιξη να επηρεάσει και ν’ αλλάξει το παρελθόν; Ο Αλαρκόν, βαδίζοντας στα χνάρια του Πόε και προαναγγέλλοντας τον Μπόρχες, μας αφηγείται τη φανταστική ιστορία μιας φιλίας –ή μήπως την ιστορία μιας φανταστικής φιλίας;– και, μ’ έναν διάχυτο λυρισμό αλλά και υποδόρια ειρωνεία, ξεγυμνώνει τ’ ανθρώπινα πάθη και μας αποκαλύπτει ωμές αλήθειες, σε μια εμβληματική νουβέλα της λογοτεχνίας του φανταστικού.

Στον Πατέρα Σέργιο καθρεφτίζεται η ψυχή του Τολστόι με περισσότερη καθαρότητα απ’ ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο έργο του. Στις αδυναμίες, τις φιλοδοξίες, τις απογοητεύσεις και τους θριάμβους του πρωταγωνιστή αναγνωρίζουμε τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τους προβληματισμούς και τις επιλογές του μεγάλου κλασικού. Ο συγγραφέας δίνει στον ήρωά του όλο το πάθος και τη δύναμη που έκρυβε και ο ίδιος, τον κάνει να βιώσει με την ίδια ένταση την αίσθηση του ανικανοποίητου, την αμφιβολία και την απόγνωση, τελικά όμως τον βάζει ν’ αναζητήσει τη λύτρωση που για κείνον έμοιαζε αδύνατη. Η νουβέλα αυτή, καρπός της ύστερης δημιουργίας του, δεν μας αποκαλύπτει απλώς τη φιλοσοφία του Τολστόι αλλά και τους λόγους που ώθησαν τούτη την αινιγματική φυσιογνωμία να επιλέξει, στο τέλος της ζωής του, τη φυγή.

κοκκινο κοκκινογραφουμε γραφουμε

του Γιάννη Παπαϊωάννου - Τσαρούχη

Το να κοιτάς τον άλλον στα μάτια, να είσαι ευθύς και ντόμπρος δεν είναι απαραίτητο να είσαι άντρας. Υπάρχουν και γυναίκες που δεν μασάνε τα λόγια τους. Ε μια από αυτές είναι και η Δήμητρα Γαλάνη (..Μιμή που την λέμε εμείς οι πιο κοντινοί της...) Μαζί με την Δήμητρα θα σας πάω μια μουσική βόλτα πίσω στον χρόνο.

Καλή σας ανάγνωση και καλή σας ακρόαση. Γιάννης Παπαϊωάννου-Τσαρούχης

α ρ τ η μ ή Δ κοκκινο γραφουμε

Με την Δήμητρα, την Χαρούλα, την Λίτσα και την Ελένη ηλικιακά είμαστε κοντά, αλλά πιο κοντά και για πολλά χρόνια εγώ στην κονσόλα και "πίσω από το τζάμι.." και εκείνες απέναντι μου και δίπλα μου. Ήτανε και είναι ζουζούνι, είχε την περιέργεια να μάθει και ρωτούσε συνέχεια, τι κάνει αυτό το κουμπί το κόκκινο, αυτό το μπλε και πως η φωνή μου ακούγεται με βάθος... Ερχότανε από τους πρώτους στο studio και ας μην τραγουδούσε την ίδια μέρα, ήθελε να βλέπει τους μουσικούς πως παίζουνε, να κοιτάει με δέος και τρακ τον Βασίλη Τσιτσάνη για το πως θα τραγουδήσει το ''Ακρογιαλιές Δειλινά...'' Τον Λουκιανό Κηλαηδόνη με το πυκνό ψαρό μαλλί του να παίζει πιάνο και να διευθύνει το τραγούδι "Μια Κυριακή του Μάρτη και μια

Σαρακοστή" (..Σε στίχους του Γκάτσου) Τον Μάνο Χατζιδάκι στην "Αθανασία" να της λέει ότι το ''Κοίτα με στα μάτια'' (Παρόλο που ήταν γραμμένο στον τόνο του Μητσιά) «Μπράβο, αυτό είναι» κι εκείνη να επιμένει. «Μάνο σας παρακαλώ, να το πω άλλη μια φορά» «Όχι, αυτό θέλω...» Δεν είχε άδικο για όσα μου είπε ένα απόγευμα που πήγα στο σπίτι της να πιούμε έναν καφέ. Χάρηκε πολύ που θα μοιραζόταν μαζί μου αναμνήσεις για το βιβλίο μου. «Το studio Γιαννάκη μου είναι το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο για μένα και ας μην το έχουν καταλάβει κάποιοι, εκεί χτίζεις τη δημιουργία, εκεί τελειώνεις τον δίσκο με εντάσεις, με τριβές, αλλά πάντα για το καλύτερο...» Αυτά Γιαννάκη, γιατί ότι και να μου πεις, θα

η ν ά λ α Γ α του Γιάννη Παπαϊωάννου - Τσαρούχη

ακο

είσαι για μένα πάντα «ο Γιαννάκης μας» Την αγαπώ πολύ και της στέλνω μια αράδα από ένα αγαπημένο μου δικό της τραγούδι με τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Φώτιζε την τέχνη μου πόνε καλλιτέχνη μου, Ε, ζωή σε είδα...

τε εδ ώ σ ύ

Υ.Γ./1 Όταν ήρθε στην Columbia για να τραγουδήσει το τρένο (16 χρονών κοριτσάκι ήτανε...), μάτωσε μέχρι να το τελειώσει και έφτασε σε σημείο να πει στον Μούτση, ότι δεν θα μπω ποτέ μου σε τρένο... Δεν ξέρω εάν τήρησε τον λόγο της, αλλά για κοντινές αποστάσεις όμως, μπαίνει στο μετρό..! Υ.Γ./2 Και κάπου στα 23 της να τραγουδήσει Γκάτσο-Χατζιδάκι τόσο καλά σε αντρικό τόνο...! Υ.Γ./3 Πήγε αρκετές φορές κόντρα με τις εταιρίες και ειδικά με μια που το πλήρωσε αργότερα όπως μου είπε, αλλά δεν μετάνοιωσε ποτέ. Όσοι έχετε το βιβλίο μου, ξαναδιαβάστε αυτά που μου είπε και θα καταλάβετε.

Και πάλι, καλή σας ακρόαση.

Δε λες κουβέντα... 48

Δεν υπάρχει πλέον άνθρωπος που να μην νιώθει ανασφάλεια, απογοήτευση, θυμό, φόβο. Ζήσαμε δεκαετίες ανάμεσα σε κρυφά σκάνδαλα, παθολογικές καταστάσεις, αυτοκαταστροφικές επιλογές. Χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης, γραφειοκρατεία μέχρι τελικού ροκανίσματος της οποιασδήποτε διάθεσης ανάπτυξης, κατασπατάληση και υπεξαίρεση των χρημάτων που αφορούσαν στις κοινωνικές παροχές, πλήρης αναξιοκρατία, παρασκήνιο και είναι ατελείωτος ο κατάλογος. Κατασκευάσαμε μια κοινωνία που αξιολογούσε σαν σημαντικό αυτό που έχεις και όχι αυτό που είσαι. Και τώρα που ήρθε μια άλλη ώρα, να συνει-

δητοποιήσουμε πως σημασία έχει το τι είμαστε και όχι το τι έχουμε, δεν λέμε κουβέντα. Τι άλλο πρέπει να γίνει έτσι που η κρίση που περνάμε να γίνει αφορμή για να αλλάξουμε σελίδα; Τι μας κάνει να περιμένουμε την σωτηρία να έρθει από κάπου μακριά; H νοοτροπία μας. Η συλλογική δραστηριότητα, η κατανόηση και η αποδοχή του συνανθρώπου μας, η δημιουργία και η διατήρηση καλών ανθρώπινων σχέσεων που θα μας δίνουν χαρά, η συνέπεια, η ευγένεια, η αλληλεγγύη, η αυτοεκτίμηση δεν είναι έμφυτα χαρακτηριτικά. Είναι ικανότητες που καλλιέργούνται στην διάρκεια της ζωής μας. Δεν μας χαρίζονται, αποκτιούνται. Αυτά είναι η νοοτροπία μας. Μήπως ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε πως άλλος είναι ο δρόμος για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας για εργασία, προοπτική, δικαιοσύνη; Δεν έρχονται έτσι τα εσωτερικά καλοκαίρια. Μια τέτοια συνειδητοποίηση θα ήταν ένα τεράστιο επαναστατικό βήμα γιατί πυρπολεί ολόκληρο το πολιτικό οικοδόμημα. Ένα οικοδόμημα που για δεκαετίες πολιτεύεται φορώντας μια την καλή και μια την ανάποδη της ίδιας όμως φορεσιάς με μοναδικό στόχο να κερδίσει και να διατηρηθεί στην εξουσία. Σε σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες σε κάθε χώρο αποφάσεων και δημιουργικής αντιπαράθεσης, η λερναία ύδρα του πολιτικού σκηνικού πνίγει κάθε προσπάθεια αλλαγής νοοτροπίας. Σε όλα αυτό δεν λέμε κουβέντα. Απελπιζόμαστε, τους

Φωτογραφία Tommy Ingberg

ΑΦΗΓΗΜΑ

της Αννίτας Λουδάρου

http://ann-lou.blogspot.gr/

ξαναψηφίζουμε και ξανά ο ίδιος φαύλος κύκλος.Ρουσφετοραγιάδες. Προσωπικά έχω βαρεθεί τελείως τις στείρες κριτικές και την εξίσωση της πρόσκαιρης παροχής με την ουσιαστική πρόταση. Όλο και περισσότερο κάθε μέρα απομακρυνόμαστε από μια αλλαγή που θα έρθει με τους αγώνες μας . Όλο και περισσότερο η αλλαγή νοοτροπίας θεωρείται στην καλύτερη περίπτωση ως ουτοπική επιθυμία και άλλα λόγια ν΄αγαπιόμαστε. Και εξακολουθούμε να περιμένουμε έναν Σαμάνο για να σωθούμε από θαύμα. Κάποιοι λένε πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Άλλοι πως γεννιόμαστε με τον χαραχτήρα μας. Δεν ισχύουν αυτά. Με προσπάθεια, αγώνα και χρόνο ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του και αλλάζει. Κατ΄επέκταση και η νοοτροπία ενός λαού.Η συμπεριφορά της ενήλικης ζωής έχει τις ρίζες της στην παιδική ηλικία και αυτό πλέον καλούμαστε τουλάχιστον να το μάθουμε και να το αποδεχθούμε. Αγνοώντας αυτή την πραγματικότητα δεν μπορούμε να περιμένουμε ν΄αλλάξει τίποτα στην κοινωνία μας αφού θα εξακολουθήσουμε να είμαστε και να γεννάμε συναισθηματικά ανώριμους ανθρώπους. Όλοι μας έχουμε παραδείγματα στον προσωπικό μας κοινωνικό κύκλο, στον επαγγελματικό και οπουδήποτε αλλού οι ανθρώπινες σχέσεις βουλιάζουν μέσα σε ακατανόητες δυσκολίες και απωθημένα συναισθήματα. Γιατί να μην είμαστε εμείς που θα κάνουν την αρχή σε θα διεκδικήσουμε μια ουσιαστική αλλαγή ; Το ουσιαστικό εμπόδιο στην αλλαγή νοοτροπίας παραμένει πως αυτή δεν δρομολογείται ποτέ. Ίσως γιατί εμείς οι ίδιοι την φοβόμαστε, ίσως γιατί εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε και δεν αποδεχόμαστε την τεράστια σημασία που έχουν τα συναισθήματα προκειμένου να γνωρίσουμε και να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και παραμένουμε οπαδοί μιας στείρας λογικής. Μιας λογικής που τις περισσότερες φορές την χρησιμοποιούμε για να καλύψουμε τις ανάγκες

και τους φόβους μας. Η υπερβολική εκλογίκευση όμως είναι ενταφιασμός σε υγρές φυλακές. Εκεί που οι ουσιαστικές ανάγκες του ανθρώπου μένουν πάντα στα αζήτητα. Η αλλαγή νοοτροπίας θα βοηθούσε την κοινή γνώμη να στραφεί προς νέα ουσιαστική κατεύθυνση κοινωνικής προόδου και ευημερίας. Αναγκαστικά θα συμβάδιζε και η πολιτεία Είτε γιατί θα είχε κατανοήσει την καινούργια απαίτηση και διεκδίκηση της κοινωνίας είτε για την πατροπαράδοτη αναζήτηση ψηφοφόρων. Η αλλαγή νοοτροπίας δεν μπαίνει ποτέ σε κανένα τραπέζι. Όπως δεν μπαίνει και η ριζική αλλαγή του εκπαιδευτικού μας συστήματος με στόχο τον άνθρωπο και τις πραγματικές του ανάγκες. Κανείς δεν λέει κουβέντα. Σκεπτόμενοι άνθρωποι υπάρχουν. Πολύ φοβάμαι όμως πως ακόμα και αν κρατούν κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα βρίσκονται για τα καλά στην αφάνεια. Χρειάζεται να πιστέψουν στον εαυτό τους και στην ιδέα πως μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές. Τα άλλα θα έρθουν μόνα τους.

Η Αννίτα Λουδάρου είναι ψυχοθεραπεύτρια, ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης. Μέλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού, της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και οικογενειακής Θεραπείας. Εργάζεται σε ατομικό και ομαδικό πλαίσιο. Λάτρης του γράφειν, του σκέφτεσθαι και της ζωής, των κοριτσιών της, της εξερεύνησης της ανθρώπινης ψυχής, του πως και του γιατί. Κείμενα της έχουν δημοσιευθεί σε διάφορους ηλεκτρονικούς ιστότοπους. Εδώ και δύο χρόνια διατηρεί με χαρά την προσωπικό της blog. Το πρώτο βιβλίο της "ΤΡΑΝΖΙΤ" κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ

ΥΓΕΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

“

Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας, είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τον εαυτό της. Δημιουργούνται μέσω, αλλά όχι από εσάς. Κι αν βρίσκονται μαζί σας δεν ανήκουν ωστόσο σε σας. Ίσως τους δίνετε την αγάπη σας, αλλά όχι τις σκέψεις σας, γιατί αυτά έχουν τις δικές τους σκέψεις. Μπορεί να στεγάζετε τα σώματά τους, αλλά όχι τις ψυχές τους, γιατί οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο, που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφθείτε, ούτε ακόμη στα όνειρά σας. Ίσως να παλεύετε να τους μοιάζετε, αλλά μην αναζητήσετε να τα κάνετε να σας μοιάσουν. Γιατί η ζωή δεν πάει προς τα πίσω, ούτε χρονοτριβεί με το χθες. Χαλίλ Γκιμπράν «Ο προφήτης»

”

από τη Δήμητρα Σταύρου

http://psyhismos.blogspot.gr/

Γονεϊκή Aποδοχή: Μία βασική προϋπόθεση της αγάπης

Η αποδοχή είναι ένας από τους τρεις βασικότερους πυλώνες της αγάπης. Όταν δεν μας αποδέχονται στην ολότητά μας, όταν εμείς δεν αποδεχόμαστε τον άλλο όπως είναι, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για αγάπη. Δυστυχώς, αν και θεωρείται δεδομένη η αγάπη των γονιών προς τα παιδιά, και το αντίστροφο δεν είναι πάντα αληθές. Αγαπάμε όπως έχουμε μάθει να αγαπιόμαστε. Κι αν αυτός ο τρόπος ήταν ελλειμματικός, ή στρεβλώθηκε, το ίδιο θα αναπαράγουμε. Η έλλειψη αποδοχής του παιδιού από τον γονιό, φαίνεται να είναι, βάση της κλινικής μου εμπειρίας, η πιο σημαντική αιτία ενδογενούς κατάθλιψης στην ενήλικη ζωή. Μοιάζει σαν ένα κομμάτι του εαυτού να ταυτίζεται με τον απορριπτικό γονιό και να λειτουργεί πάντα εις βάρος της ζωής. Από την άλλη, φαίνεται τα παιδιά που δεν έγιναν αποδεκτά κατά την παιδική ηλικία να επιλέγουν συντρό-

φους αργότερα οι οποίοι τους απορρίπτουν ή δεν τους δέχονται όπως πραγματικά είναι. Συνέπεια της μη αποδοχής είναι συνήθως η συμμόρφωση και ο αυτοευνουχισμός-δηλαδή το «κόψιμο» μέσω του μηχανισμού της μόνωσης, των στοιχείων που δεν γίνονται αποδεκτά, με αποτέλεσμα την εγκατάσταση της δυσφορίας, της οποίας σπάνια γίνονται αντιληπτά τα αίτια, και της στενοχώριας. Η δυσφορία εκφράζεται ήδη από την παιδική ηλικία με διάφορους τρόπους, πχ. Πρόκληση, γκρίνια, κακοτροπία και κορυφώνεται στην εφηβεία με μεγαλύτερη ένταση. Το αίσθημα του πνιξίματος και της πίεσης μπορούν επίσης να οδηγήσουν και στην

ανάπτυξη ψυχοσωματικών εκδηλώσεων, αφού το παιδί δεν έχει τα λεκτικά εργαλεία ακόμη για να μπορέσει να επεξεργαστεί επαρκώς αυτά τα συναισθήματα, τα οποία ήρθαν από την οικογένεια για να εγκατασταθούν για πάντα, αν δεν καταφέρει να τα συνειδητοποιήσει και να τα επεξεργαστεί ως ενήλικας. Μια σχέση αγάπης είναι σαν ένα ευρύχωρο σπίτι, μέσα στο οποίο μπορεί κάποιος να αισθάνεται άνετα αφού είναι ο εαυτός του, τον αποδέχονται, τον κατανοούν, τον εμπιστεύονται και τον σέβονται ως πολύτιμη ύπαρξη. Πόσες φορές έχουμε ακούσει ότι ο σύντροφος δεν είναι όπως θα θέλαμε αλλά

«μπορεί να αλλάξει με τον καιρό». Τι σημαίνει αυτό αν όχι την επιθυμία, να πετσοκόψει στοιχεία της ταυτότητάς του και να αποκτήσει νέα, αυτά που επιθυμούμε; Φυσικά το ιδανικό δεν υπάρχει στην πράξη παρά μόνο ως ιδέα. Γι αυτό και δεν υπάρχουν ιδανικά παιδιά, ούτε ιδανικοί άλλοι, παρά μόνο στη σφαίρα του φαντασιακού και του παραμυθιού. Παλιά θεωρούσαν ότι το παιδί είναι μία λευκή σελίδα, tabula rasa, ένα ζυμάρι που πλάθεται και που δεν φέρει τίποτε το ατομικό. Ο Ρουσσό με το έργο του «Αιμίλιος» το 1762, προκάλεσε επανάσταση ανατρέποντας τις παλαιότερες ιδέες. Το παιδί δεν είναι ένας μικρός ενήλικας. Έχει δικές του ανάγκες σύμφωνα με το αναπτυξιακό του στάδιο, τη γονιδιακή ταυτότητα, τον προσωπικό ρυθμό και την προσωπικότητά του. Η προσδοκία του γονιού εμφανίζεται πριν τη γέννηση του παιδιού. Τότε που το φαντασιώνει και το περιεχόμενο αυτής της φαντασίωσης εμπλέκεται στην παιδαγωγική που θα ακολουθήσει αργότερα. Φυσικά, δεν είναι επιβλαβές να φαντασιώνει κανείς το αγέννητο παιδί του, αλλά και ούτε αποφεύγεται. Από την άλλη, είναι πολύ θετική η φαντασίωση ενός καλού μέλλοντος για το παιδί. Η επιθυμία του γονιού ιδιαίτερα από τα μικρά παιδιά γίνεται αντιληπτή ακόμη και χωρίς να ειπωθεί. Ήδη από την βρεφική ηλικία τα βρέφη αντιλαμβάνονται τις διαθέσεις των γονιών, ιδιαίτερα της μητέρας. Και ως την εφηβεία, τα παιδιά προσπαθούν να ικανοποιούν αυτές τις επιθυμίες.

Η αντίληψη της διαφορετικότητας του παιδιού, ως αυτόνομου ατόμου με τα δικά του χαρακτηριστικά, είναι δύκολη και προαπαιτεί την ψυχική ωριμότητα του γονιού. Η μη αποδοχή κλιμακώνεται από την ολοκληρωτική απόρριψη, μέσω της γονεϊκής εγκατάλειψης, ως την άρνηση και μη αποδοχή μέρους του παιδιού. Τέτοια είναι η μη αποδοχή επιλογών του παιδιού τους, όπως, του συντρόφου, του επαγγέλματος, του τρόπου ζωής, του θρησκεύματος και των πολιτικών πεποιθήσεων, αλλά και στοιχείων της προσωπικότητας. Οι γονείς αυτοί συνήθως παρεμβαίνουν κριτικά απέναντι στους φίλους που επιλέγει το παιδί, την επαγγελματική του επιλογή. Συνήθως, του

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

από την απόΔήμητρα τη Δήμητρα Σταύρου Σταύρου

http://psyhismos.blogspot.gr/

επιβάλλουν, περισσότερο ή λιγότερο συνειδητά, να ακολουθήσει δρόμους που δεν ακολούθησαν εκείνοι γιατί κάποιος άλλος, ή η ζωή δεν τους το επέτρεψε. Βλέπουν το παιδί σαν προέκταση του εαυτού τους και ζουν μέσα από τη ζωή του. Δεν διακρίνουν την επιθυμία του, ή την αρνούνται. Πολλές φορές το παιδί έρχεται στη ζωή πρόωρα και σε κακή εποχή για τους γονείς. Μπορεί να το θέλει μόνο ο ένας από τους δυο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η μη αποδοχή ξεκινά ήδη από τη σύλληψη. Συνήθως οι άνθρωποι αυτοί που έχουν τέτοια προϊστορία αισθάνονται ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, ή ότι η ζωή τους είναι ένα λάθος. Δυσβάσταχτες σκέψεις! Η ενηλικίωση αυτού του παιδιού θα αργήσει πολύ να έρθει. Γιατί, σε σχέση με ένα άλλο παιδί που το αποδέχονται, θα πρέπει να σπαταλήσει πολύτιμο χρόνο για να καταλάβει ότι έχει δικαίωμα να αισθάνεται και να επιθυμεί διαφορετικά από τους γονείς του. Θα προσπαθήσει πολλά χρόνια να τους πείσει να αποδεχθούν την ταυτότητά του, στην ουσία ζητώντας την αγάπη τους. Μερικές φορές αυτές οι προσπάθειες δεν σταματούν ποτέ, ως το θάνατο του γονέα.

Οι γονείς από την άλλη, αποδέχονται ευκολότερα ό,τι θεωρούν ως θετικές πλευρές του παιδιού τους και δυσκολότερα τις άλλες, ή τις μειονεξίες του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ζευγάρι επιστημόνων με παιδί 10 χρονών με δυσλεξία, που προτιμούν να τον αποκαλούν «τεμπέλη» πλήττοντας την αυτοεκτίμηση και το ναρκισσισμό του, παρά να δεχθούν ότι το παιδί τους έχει μία νοητική ιδιαιτερότητα και χρήζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης και λογοθεραπείας. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η διαγενεολογική συνέχεια του επαγγέλματος, που συνήθως είναι κερδοφόρο. Βλέπουμε λοιπόν συχνά γιατρούς ή δικηγόρους πολλών γενεών να κρατούν το ίδιο γραφείο για αιώνες. Το παιδί που θα σπάσει αυτή την αλυσίδα για να ακολουθήσει το δικό του δρόμο δεν μπορεί παρά να διακατέχεται από (το παράδοξο) αίσθημα ενοχής και προδοσίας απέναντι στη γενιά του. Μόνο αν οι γονείς το αγαπούν πραγματικά μπορούν να το βοηθήσουν να βρει τον δρόμο του, ο οποίος μπορεί ακόμη και να είναι και η συνέχεια της αλυσίδας, αλλά αυτό θα πρέπει να έχει προκύψει από την καθαρή επιθυμία του ίδιου. Αποδοχή σημαίνει επίσης και την ικανότητα αντίληψης της ιδιαίτερης αναπτυξιακής φάσης του παιδιού. Αυτό σημαίνει, ότι είναι θετικό να του δίνουμε ερεθίσματα, αλλά να μην το

από την Δήμητρα Σταύρου

ΥΓΕΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

psyhismos.blogspot.gr

πιέζουμε «να φορέσει μεγαλύτερα παπούτσια» από την ηλικία του, δηλαδή να έχει επιτεύγματα μεγαλύτερης ηλικίας. Από την άλλη, μία καθυστέρηση σε έναν αναπτυξιακό τομέα,συνήθως σημαίνει ότι έχει άλλους ρυθμούς, και αν κάπου καθυστερεί σε κάτι άλλο θα υπερτερεί. Ακόμη και στην περίπτωση σημαντικής νοητικής καθυστέρησης, η καθαρή αντίληψη και αποδοχή του γεγονότος από τον γονιό μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην εξέλιξη του παιδιού. Παιδιά που έχουν γίνει αποδεκτά από τους γονείς θα έχουν ευτυχισμένες σχέσεις και θα ξέρουν να αγαπούν, αλλά και να αγαπιούνται.

Δήμητρα Σταύρου Σπουδές Ψυχολογίας στη Γαλλία και στην Ελλάδα. Σπουδές στη Δραματοθεραπεία τετραετούς κύκλου. Εργασία, ως ψυχολόγος, σε Δημοτικά προγράμματα ψυχοκοινωνικού χαρακτήρα, σε 75 περίπου σχολεία ιδιωτικά και δημόσια, στον ΟΚΑΝΑ κ.ά. Ως Eρευνήτρια, στο ΕΠΙΨΥ και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ως Δραματοθεραπεύτρια στο Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα, στις φυλακές Κορυδαλού, σε δραματικές σχολές, με στελέχη επιχειρήσεων, με εξαρτημένους και τις οικογένειες τους, με καλλιτέχνες για την ανάπτυξη της δημιουργικότητάς τους. Μέλος της Ένωσης Δραματοθεραπευτών και Παιγνιοθεραπευτών Ελλάδας, του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων, της Ελληνικής Εταιρείας Κλινικής Κοινωνικής Ψυχολογίας κ.ά. Συμμετοχή σε πολλά συνέδρια με ανακοινώσεις.

KAHLIL GIBRAN

Ο Προφήτης και Ο Κήπος του Προφήτη Εκδόσεις ΡΟΕΣ

Ο Προφήτης, το αριστούργημα του Γκιμπράν που κυκλοφόρησε το 1923 και τον έκανε διάσημο σε όλο το δυτικό κόσμο, αποτελείται από είκοσι οκτώ μικρές ποιητικές ιστορίες που μιλούν με απαράμιλλη απλότητα και λυρισμό για την αγάπη, το γάμο, την ελευθερία, τα παιδιά, το χρόνο, τη λύπη, τη φιλία, τον πόνο, το θάνατο, με λόγια τόσο δυνατά και διαυγή που σε άλλες εποχές θα θεωρούνταν θεϊκής έμπνευσης. Ο Κήπος του Προφήτη, που γράφτηκε τα τελευταία χρόνια της ζωής του μεγάλου Λιβανέζου ποιητή και ζωγράφου, είναι η συνέχεια του Προφήτη, στην οποία, ελεύθερος πάντοτε από δόγματα και μεταφυσική, απαντά ξανά σε αγωνιώδη ανθρώπινα ερωτήματα και υμνεί τη μυστική ομορφιά της φύσης και τον άρρηκτο σύνδεσμό της με τον άνθρωπο. Στην έκδοση περιλαμβάνονται αντίγραφα σελίδων από το χειρόγραφο και δεκαεπτά υποβλητικά σχέδια του Γκιμπράν, τα οποία ο Ροντέν συνέκρινε με το έργο του Ουίλλιαμ Μπλέηκ.

Βιβλία τα ... μικρομέγαλα ! βιβλια ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Τα “μικρομέγαλα” βιβλία είναι αυτά που αγαπάμε ...χμ περισσότερο!

Ένας κλέφτης, ένα βράδυ, χώθηκε σε ένα σπίτι και να κλέψει, ήθελε, έναν θησαυρό… Δυο περιστεράκια πολύ αγαπημένα σκέφτηκαν να φτιάξουν μια φωλιά… Τρεις μαγισσούλες, πρώτες ξαδερφούλες, άρχισαν αγώνα μαγικό… Στην πρωτότυπη αυτή συλλογή, οι αριθμοί 1-12 γίνονται η βάση για δώδεκα σπιρτόζικα ποιήματα, το καθένα και μια ξεχωριστή ιστορία. Και οι αριθμοί 13-20 για μια ιστορία αναπάντεχα… δροσερή!

ENA TΡΕΛΟ ΤΡΕΛΟ ΑΡΙΘΜΗΤΑΡΙ ΡΑΝΙΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΡΗ Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ Ηλικία : 3-4,5-6,7-8 "Τρεις μαγισσούλες, πρώτες ξαδερφούλες άρχισαν αγώνα μαγικό. Ποια θα καταφέρει στον κόσμο να προσφέρει ένα φίλτρο καταπληκτικό. Πήραν τρία τσουκάλια, τρία ραβδιά, τρεις σκούφους φόρεσαν και τρεις μακριές ποδιές. Και καλέσαν σιμά τους τρεις μεγάλους μπούφους για ν’ αποφύγουν τις αναποδιές..."

Δώρο το CD με τα 13 αντίστοιχα τραγούδια σε μουσική του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου. Ερμηνεύουν οι: Μανώλης Μητσιάς, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Γιάννης Ζουγανέλης, Δημήτρης Σταρόβας, Μάρκος Κούμαρης, Μπέσυ Μάλφα, Κατερίνα Παπουτσάκη, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Γιάννης Μποσταντζόγλου και άλλοι πολύ αγαπημένοι καλλιτέχνες.

βιβλια ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Βιβλία

τα ... μικρομέγαλα ! Τα “μικρομέγαλα” βιβλία είναι αυτά που αγαπάμε ...χμ περισσότερο!

Αλέν Σερ Πώς να μάθεις τους γονείς σου ν’ αγαπούν τα παιδικά βιβλία Εκδόσεις METAIXMIO

ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΩΝ ΜΑΡΙΑ ΡΟΥΣΑΚΗ Εκδόσεις ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Ηλικία: 5+ Ο Μπόμπος επιτέλους γίνεται μαθητής στην Ακαδημία Δεινοσαύρων. Πρέπει να χαρεί! Πρέπει να σηκώσει το κεφάλι του ψηλά και να βρυχηθεί δυνατά! Να βροντήξει την ουρά του στο έδαφος! Να βαδίσει βαριά στη γειτονιά! Όμως ο Μπόμπος νιώθει μικρός αφού η ουρά του ακόμα χωράει μέσα στο υπνοδωμάτιο. Ακόμα δεν έχει σπάσει την καρέκλα της κουζίνας. 'Aλλωστε, η Aκαδημία Δεινοσαύρων είναι για μεγάλους δεινόσαυρους!

Ένα βιβλίο πρωτότυπο και γεμάτο ιδέες, που θα βοηθήσουν τους νεαρούς αναγνώστες να πείσουν τους μεγαλύτερους ότι η ανάγνωση κάνει καλό! Κι ότι μέσα από τις σελίδες των βιβλίων πετάγονται καμιά φορά σπίθες (ή και πυροτεχνήματα!) για να διασκεδάζουν μικροί... και μεγάλοι.

ΣΥΡΙΒΛΗ ΖΕΦΗ Το πορτοκαλί σαλιγκαράκι Εκδόσεις ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ (ΙΜΕ) Πορτοκαλί! Πορτοκαλί σαν πορτοκάλι! Αυτό είναι το χρώμα του μικρού σαλιγκαριού που ζει στο μεγάλο λιβάδι. Όμως, δεν του αρέσει! Δεν του αρέσει που διαφέρει από τα υπόλοιπα σαλιγκάρια. Απογοητευμένο, σκέφτεται τρόπους για να αλλάξει. Θέλει να νιώσει όμορφο και σπουδαίο. Θα τα καταφέρει ή μήπως, τελικά, η μοναδικότητά του δεν είναι κάτι τόσο τρομερό όσο το ίδιο νομίζει;

ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥ ΒΑΡΥΤΟΝΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΣΛΑΜ Εκδόσεις Επόμενος Σταθμός

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΠΑΛΟΝΙ ΤΗΣ ΜΑΣΚΑΡΟΥΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΤΙΑ ΠΙΝΟ Εκδόσεις ΠΑΡΡΗΣΙΑ Η μασκαρού Χαρά κρύβεται στο κόκκινο μπαλόνι της,έτσι, για γούστο, για παιχνίδι... και λαχταράει να την γυρέψουν τα παιδιά για να της δείξουν στ’ αλήθεια πόσο την αγαπούν...

O Κύριος Χαρίτονος ήταν Βαρύτονος, όχι μάγειρας, ράφτης, μπάτλερ, επιπλοποιός αλλά ένας καλοστεκούμενος, ευγενικός και πάντοτε καλοντυμένος Βαρύτονος. «Χαρίτονος Φουξ, χαίρομαι ιδιαιτέρως!» έλεγε με μια υπόνοια στόμφου όταν συστηνόταν, κάνοντας βέβαια και την σχετική υπόκλιση. «Λυρικός Βαρύτονος!» συνέχιζε, «Όχι μελωδικός, λυρικός!» συμπλήρωνε τονίζοντας την διαφορά και αν κάποιοι τον ρωτούσαν: «Αλήθεια, ποια η διαφορά κύριε Χαρίτονε;» αυτός τους απαντούσε: «Είναι απλώς θέμα ρεπερτορίου!». Για τον Κύριο Χαρίτονο βέβαια, ήταν απλώς θέμα ακρίβειας. Η μανία του με την τελειομανία του, απλώς θα

εξεταστεί παρακάτω...

εικαστικα

Γιώργος Ηλιάδης

Ο γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, όπου δραστηριοποιείται σαν ζωγράφος και σαν σχεδιαστής κοσμημάτων-κοσμηματοποιός. Πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση ζωγραφικής στο Παρίσι (1991). Έκτοτε εξέθεσε δύο φορές ατομικά στην Θεσσαλονίκη και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην πόλη του και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Έργα του ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές (στην Ελλάδα και στο εξωτερικό) και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Σχέδια κοσμημάτων του έχουν τύχει διάκρισης ( σειρά “Αιγηίς”, 1998). Το έργο του «Καλαποδιών Αφηγήσεις», τιμήθηκε με το Γ’ βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό ζωγραφικής «Παράλληλοι δρόμοι» ( Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, 2012). Το έργο του «Δώρο Αθηνάς» διακρίθηκε με τον Α’ έπαινο (2ος διεθνής εικαστικός διαγωνισμός FEEDHOPE, 2013). Είναι μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βόρειας Ελλάδας. 58

«Kάθε φορά που ένας ζωγράφος εργάζεται, ένας άγγελος προσπαθεί να δημιουργήσει μέσα από το χέρι του».

Τα έργα του Γιώργου Ηλιάδη οδηγούν τον δικό του άγγελο, μέσα στην επιθυμία του καλλιτέχνη να διεισδύσει στα μυστήρια της ύπαρξης και να ερμηνεύσει τον κόσμο, συντάσσοντας χρώματα, γραμμές και σύμβολα . Ο καλλιτέχνης σε μια διαρκή συνομιλία ανάμεσα στο φυσικό και στο μεταφυσικό, προσπαθεί να προκαλέσει τον υποψιασμένο θεατή να γίνει συμμέτοχος του έργου του, συνοδοιπόρος σε μια διαδρομή αποκάλυψης της μυστικής ουσίας των πραγμάτων.

Στοιχεία επικοινωνίας: email: kallisti-techni@hotmail.gr http://eliadesart.blogspot.gr/ https://www.facebook.com/kallistitechni

της Γλυκερίας Παυλίδου

Μου φτάνει που ξέρω ενώ

βιβλια

Σάνσετ Παρκ

Paul Auster Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, 2014 Μετάφραση ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Με δύο βιβλία του Paul Auster, σε νέες μεταφράσεις και τον ίδιο αυτοπροσώπως στην Αθήνα καλεσμένο των εκδόσεων Μεταίχμιο, ξεκινάει το φθινόπωρο για τους φίλους της καλής ξένης πεζογραφίας. Η αρχή γίνεται με το Σάνσετ Παρκ (μτφρ. Σπύρος Γιανναράς, εκδ. Μεταίχμιο) το οποίο διαδραματίζεται στις ΗΠΑ της οικονομικής κρίσης, της χρεοκοπίας των νοικοκυριών και των κατασχέσεων σπιτιών και ακουλουθεί το Ημερολόγιο του χειμώνα (μτφρ. Σταυρούλα Αργυροπούλου, εκδ. Μεταίχμιο). Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ο Auster συνθέτει ένα αξιοθαύμαστο μωσαϊκό με επίκεντρο τη μητέρα και τη δεύτερη σύζυγό του, τα δύο βασικά πρόσωπα της ζωής του, επιτρέποντας ταυτόχρονα στους αναγνώστες του να αναγνωρίσουν ψήγματα της δικής τους ζωής στην ευρύτερη εικόνα που συντίθεται μέσα από τις αναμνήσεις του.

ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ

ΒΕΝΕΖΗΣ ΗΛΙΑΣ, ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ Μ., ΜΥΡΙΒΗΛΗΣ ΣΤΡΑΤΗΣ, ΤΕΡΖΑΚΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ Εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2003 Την άνοιξη του 1958 η εφημερίδα «Ακρόπολις» δημοσίευσε σε συνέχειες, με τεράστια επιτυχία, αυτό που ονομάστηκε «Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων». Με πρωτοβουλία του Γιάννη Μαρή, παλιού συνεργάτη της «Ακροπόλεως», τέσσερεις από τους γνωστότερους συγγραφείς της γενιάς του '30, ο Στρατής Μυριβήλης, ο Μ. Καραγάτσης, ο Άγγελος Τερζάκης και ο Ηλίας Βενέζης, πείστηκαν, ύστερα από πολλές αμφιβολίες, να λάβουν μέρος σ' ένα πείραμα εντελώς πρωτότυπο. Δέχτηκαν, δηλαδή, να γράψουν μαζί, αλλά εκ περιτροπής, ένα μυθιστόρημα, χωρίς να έχει προηγηθεί καμιά συνεννόηση μεταξύ τους, ή να έχει συμφωνηθεί κάποιος σκελετός... Η σειρά με την οποία θα έγραφαν αποφασίστηκε με κλήρωση. Άρχισε ο Μυριβήλης, που κάλυψε την πρώτη εβδομάδα, συνέχισε ο Καραγάτσης, κι ακολούθησαν, ανά εβδομάδα, ο Τερζάκης και ο Βενέζης. Η ίδια διαδικασία επαναλήφθηκε

να διαβάζω, γιατί έτσι μαθαίνω αυτά που δεν ξέρω, όταν γράφεις, γράφεις μόνο αυτά που ξέρεις ήδη. Umberto Eco

Ο ΑΧΡΩΜΟΣ ΤΣΟΥΚΟΥΡΟΥ ΤΑΖΑΚΙ

ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ Χαρούκι Μουρακάμι Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, 2014 Ο Τσουκούρου, ένας τριανταεξάχρονος σχεδιαστής σιδηροδρομικών σταθμών, που το όνομά του σημαίνει «φτιάχνω» ή «χτίζω» –όχι όμως «δημιουργώ»–, πιστεύει πως διάγει βίο άχρωμο, χωρίς ίχνος προσωπικότητας. Στα είκοσί του απορρίπτεται, για άγνωστους λόγους και με συνοπτικές διαδικασίες, από την εξιδανικευμένη παρέα του: δυο αγόρια και δυο κορίτσια, με ονόματα που παραπέμπουν αντίστοιχα σε τέσσερα διαφορετικά χρώματα. Ο «άχρωμος» Τσουκούρου αποδέχεται την απόρριψη σιωπηρά, φτάνει λόγω του συναισθηματικού σοκ στα πρόθυρα του θανάτου και τελικά επανέρχεται στην κανονική ζωή του χωρίς να έχει ουσιαστικά συνέλθει. Ώσπου μετά από δεκαέξι χρόνια, η Σάρα, μια γυναίκα που τον ενδιαφέρει σοβαρά, διαβλέπει το συναισθηματικό του μπλοκάρισμα, θέτει το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων και τον ωθεί στο αυτονόητο: να επιδιώξει, έστω και εκ των υστέρων, μια εκ βαθέων επαφή με την «πολύχρωμη» παρέα του για να φωτίσει τις λεπτομέρειες του παραχωμένου ψυχικού τραύματός του, να κατανοήσει τα αίτια και να χειριστεί την πραγματικότητα με τρόπο λυτρωτικό για τον ίδιο και για τη μεταξύ τους σχέση. Ο κορυφαίος Χαρούκι Μουρακάμι αποτυπώνει με μαεστρία στο χαρτί την αξιομνημόνευτη ιστορία ενός νεαρού άντρα που τον στοιχειώνει μια τεράστια απώλεια. Μια ιστορία για όνειρα και εφιάλτες, για τα ταξίδια στο παρελθόν που είναι απαραίτητα για να θεραπευτεί το παρόν. για τέσσερεις ακόμα εβδομάδες, ώσπου να ολοκληρωθεί το μυθιστόρημα με τον Βενέζη (2 Μαρτίου - 26 Απριλίου). Ακολούθησε πανελλήνιος διαγωνισμός για τον «οριστικό» τίτλο του μυθιστορήματος, που θα διάλεγαν ανάμεσα στους προτεινόμενους οι συγγραφείς (στο διαγωνισμό συμμετείχαν 4.208! αναγνώστες). Διαβάζοντας σήμερα «Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων» δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τις ιδιότυπες αυτές συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκε και παρουσιάστηκε. Οι συνθήκες αυτές εξηγούν την όλη δομή του, τον αποσπασματικό του χαρακτήρα· εξηγούν όμως επίσης και το κέφι που το διαπνέει, την επινόηση περίπλοκων καταστάσεων και μυστηρίων - όχι τόσο, υποψιάζεται κανείς, για να κινηθεί το ενδιαφέρον των αναγνωστών, όσο κυρίως για να δούμε πώς θα ξεμπλέξει από τις κακοτοπιές ο φίλος συγγραφέας που ακολουθεί. Με το πνεύμα αυτό, του παιχνι-

διού και του πειραματισμού, θα 'πρεπε ίσως να πλησιάσουμε κι εμείς το «Μυθιστόρημα των Τεσσάρων».

Ίσως Ίσως

βιβλια

O ΔΡΟΜΟΣ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΟΣ ΣΚΟΤ ΠΕΚ Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

Η αντιμετώπιση και η λύση ψυχολογικών μας προβλημάτων είναι μια επώδυνη διαδικασία, που οι περισσότεροι από μας προσπαθούμε να την αποφύγουμε. Η αποφυγή όμως αυτή καταλήγει σε μεγαλύτερη οδύνη και σε ανικανότητα για πνευματική και διανοητική ανάπτυξη. Βασιζόμενος στην τεράστια επαγγελματική πείρα του, ο ψυχίατρος Δρ Σκοτ Πεκ μας υποδεικνύει το δρόμο που θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε για να αντιμετωπίσουμε και να λύσουμε τα προβλήματά μας με τη λιγότερο επώδυνη διαδικασία, και συγχρόνως να φτάσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο αυτογνωσίας. Ο Δρ ΠΕΚ ασχολείται ιδιαίτερα με τη φύση της αγάπης στις ανθρώπινες σχέσεις: πώς να αναγνωρίζουμε την πραγματική αρμονία, πώς να διακρίνουμε την εξάρτηση από την αγάπη, πώς να αποκτήσουμε ατομικότητα, πως να ευαισθητοποιηθούμε ως γονείς. Το βιβλίο του Ο δρόμος ο λιγότερος ταξιδεμένος είναι, για μια σειρά ετών, το πρώτο στη λίστα των μπεστ-σέλερ του είδους του στις Η.Π.Α. και στις άλλες αγγλόφωνες χώρες. Με αξιοθαύμαστο τρόπο ενσωματώνει παραδοσιακές ψυχολογικές και πνευματικές καταστάσεις. Το αποτέλεσμα μάς δίνει ένα βιβλίο που μπορεί να μας μάθει πώς να αγκαλιάζουμε την πραγματικότητα και να αποκτήσουμε την απαραίτητη γαλήνη και πληρότητα στη ζωή μας.

ΠΕΡΙ ΗΡΩΩΝ ΚΑΙ ΤΑΦΩΝ ΣΑΜΠΑΤΟ ΕΡΝΕΣΤΟ Εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ

"Μαγικό, μπαρόκ, μνημειώδες, ένα φιλμ του Μπουνιουέλ πάνω σε σενάριο Ντοστογιέφκι." NEWSWEEK "Φρικιαστική ομορφιά. Ένα παραλήρημα που κάνει να χλομιάζει από ζήλεια ο Λωτρεαμόν." LE QUINZAINE LITTERAIRE "Ο Σάμπατο και ο Μπόρχες είναι οι δύο μεγάλοι ανταγωνιστές της αργεντίνικης λογοτεχνίας. Τολμώ να πω ότι αυτό το μυθιστόρημα δεν μοιάζει με τίποτα από όσα έχουμε διαβάσει τον τελευταίο καιρό." CORRIERE MERCANTILE

να είχαν δίκιο που έβαλαν την αγάπη στα βιβλία. επειδή δεν θα μπορούσε να ζει πουθενά αλλού.

William Faulkner

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΕΡΩΤΑ, ΤΡΕΛΑΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΙΡΟΓΑ Εκδόσεις ΡΟΕΣ / MICROMEGA, 2014

Φόνοι, αναπάντεχοι θάνατοι, μοιραίες συμπτώσεις, νοσηροί και ματαιωμένοι έρωτες, παράξενες ασθένειες, παραισθήσεις και παραληρήματα, φρίκη μπροστά στο αναπόδραστο, κίνδυνοι που παραμονεύουν στην πεδιάδα, στο παρθένο δάσος αλλά και στα πιο καλοβαλμένα σπίτια, συνθέτουν το ιδιότυπο όσο και συναρπαστικό σύμπαν του θεμελιωτή του ισπανοαμερικάνικου διηγήματος Οράσιο Κιρόγα (1878-1937), του Πόε της Λατινικής Αμερικής, όπως εύλογα χαρακτηρίζεται, ο οποίος συνδυάζει με μοναδικό τρόπο το ύφος και τη θεματολογία του Αμερικανού μετρ του τρόμου, του Μωπασσάν και του Κίπλινγκ.

63 τΟ ΕΝΥΔΡΕΙΟ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ Εκδόσεις ΚΙΧΛΗ, 2014 ΝΟΥΒΕΛΑ

Με φόντο την Αθήνα της κρίσης, ο ήρωας του βιβλίου αναζητεί τον έρωτα στους δρόμους της πόλης. Περιπλανάται σε οδούς, λεωφόρους και πλατείες, ακολουθώντας άγνωστες γυναίκες, τις οποίες προσεγγίζει με τον δικό του, ιδιόμορφο τρόπο. Η αναζήτησή του θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Με λεπτή ειρωνεία και αυτοσαρκασμό, ο Παύλος Καρτίνης περιγράφει σε πρώτο πρόσωπο όσα βλέπει περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας. Μιας Αθήνας που βουλιάζει, που κάθε μέρα είναι ίδια και διαφορετική, αποκρουστική και γοητευτική. Προσπαθεί να επιπλεύσει σ' ένα σκηνικό σκληρού νουάρ, αλλά οι δρόμοι-ποταμοί τον παρασύρουν στη δίνη τους. Η εμμονική αναζήτηση του ερωτικού αντικειμένου του πόθου κινεί την πλοκή σε τζαζ ρυθμό, ενώ μέσα από τις ρωγμές της καθημερινότητας αναδύονται θραύσματα των πιο μύχιων επιθυμιών· θραύσματα από τον κόσμο του ονείρου.

XΥΜΟΣ

συνταγεσ για ΔΡΟΣΕΡΑ ΠΟΤΑ

η ένο στη μέσ μ μ ο κ ι δ ό ρ ια Ένα ι 1 στίφτης γ α κ ς ο κ ή μ κατά υμό να κάνουμε χ στη μέση κατά δι Κόβετε το ρό τε στον στίφτη βε μήκος και στύ όλο τον χυμό λει μέχρι να βγά άνετε με όλα αμβ του. Επαναλ κά μπορείτι ε ιρ α ο ρ Π . τα ρόδια χυμό σας το σ τε ε σ έ θ σ τε να προ άρό και λίγη ζ ε ν ο χ ύ ο κ α ρ ανθ χαρη.

Το ρόδι είναι πλούσιο σε βιταμίνες C, Α, Ε, σίδηρο, κάλιο και αντιοξειδωτικές φυτοχημικές ουσίες όπως οι πολυφαινόλες. Περιέχει επίσης ψηλές ποσότητες φυτικών ινών ενώ είναι χαμηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες. Ο χυμός από φρέσκο ρόδι αυξάνει την αιματική παραγωγή, ανακουφίζει από τον πυρετό και μειώνει την καρδιακή επιβάρυνση. Είναι ιδανικός για μικρά παιδιά, ειδικά εάν είναι κρυολογημένα και παρουσιάζουν βήχα και πυρετό. Βοηθάει την πρωινή ναυτία στις εγκύους και συστήνεται ιδιαίτερα μετά από έντονη σωματική άσκηση, σε συνδυασμό με χυμό σταφυλιού.

Θησέως 25 & Δ. Πλακεντίας, Χαλάνδρι τηλ.: 210 6830 220, www.periousias.gr

Είναι αναγκαίο να ζητάμε την «ουσία», κάθε στιγμή. Την «ουσία» στις σχέσεις, στις σκέψεις, στις παρέες και φυσικά στις ...γεύσεις!

ασκηση & ΕΥΕΞΙΑ

και ...οι λόγοι ! ε τ ε σ ή ν ι κ ε ξ για να το

Τα τελευταία χρόνια το personal trainning κερδίζει όλο και περισσότερους οπαδούς στο χώρο του fitness καθώς έχει πάψει να είναι γυμναστική πολυτελείας και έχει περάσει μπροστά στις προτιμήσεις του κόσμου! Γιατί όμως το επιλέγει ο κόσμος; Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις πολλών ανθρώπων που όσες φορές έχουν γραφτεί σε γυμναστήρια άλλες τόσες έχουν εγκαταλείψει και άμα τους ρωτήσεις ποιος είναι ο λόγος θα σου πουν ότι βαριέμαι εύκολα και αυτό, γιατί δεν βλέπουν αποτέλεσμα, δεν τους παρέχει κάποιος κίνητρο. Η γυμναστική που κάνουν είτε δεν είναι εξειδικευμένη σύμφωνα με τις ανάγκες του καθενός, είτε μπορεί να έχουν αποκομίσει στο παρελθόν κάποιο τραυματισμό.

με τον Αλέξανδρο Λαμπρόπουλο

Alex Labropoulos Personal Trainer

Εδώ λοιπόν, θα σας παρουσιάσουμε τους λόγους που θα πρέπει να ξεκινήσετε το personal trainning αλλά πριν από αυτό, πρώτα θα πρέπει να δούμε τι χαρακτηριστικά θα πρέπει να έχει ένας καλός personal trainer:  Επιστημονική κατάρτιση και τις απαραίτητες πιστοποιήσεις που συνοδεύουν αυτή του την ιδιότητα.  Θετική προσωπικότητα, η οποία μπορεί να εμπνεύσει και να στηρίξει την προσπάθειά σου.  Επαγγελματική νοοτροπία όσον αφορά την καταγραφή των προπονήσεων αλλά και της προόδου σου. Να είναι πρόθυμος να σου εξηγήσει το γιατί σε κάθε του επιλογή και πρόθυμος να αλλάξει μεθόδους και στιλ προπόνησης, προκειμένου να τις προσαρμόσει στις δικές σου ανάγκες.  Να μην είναι δογματικός και να ενημερώνεται συνεχώς.  Να ξέρει να σε συμβουλεύσει και σε θέματα διατροφής. Λόγοι που το personal training είναι ξεχωριστό σε σχέση με άλλες παροχές.  Δεν βλέπω αποτέλεσμα: Άν έχετε ξεκινήσει την άσκηση καιρό τώρα και δε βλέπετε κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα τότε ο εκπαιδευτής είναι αυτός που θα σας βοηθήσει με το να δει τι γίνεται με το τρέχον πρόγραμμά σας και τις διατροφικές σας συνήθειες και να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές που θα σας οδηγήσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.  Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω: Ο εκπαιδευτής, γνωρίζει πως να δημιουργήσει ένα πλήρες πρόγραμμα άσκησης (καρδιοαναπνευστικό, βάρη,

ασκηση & ΕΥΕΞΙΑ

ευελιξία) εξειδικευμένο για τους στόχους που έχετε θέσει, χωρίς να γυμνάζεστε άσκοπα αλλά ουσιαστικά.  Έχω βαρεθεί τις ίδιες ασκήσεις και ειδικά αυτές που είναι στατικές και δεν κινούμαι: Ο εκπαιδευτής μπορεί να δώσει μία ποικιλία στο ασκησιολόγιο σας είτε με απλές είτε με σύνθετες ασκήσεις, να σας δώσει μία νέα προοπτική και ιδέες, και να σας παρέχει νέες μορφές προπόνησης που δεν γνωρίζατε και οι οποίες θα είναι αποτελεσματικότερες για την επίτευξη των στόχων σας.  Νέες προκλήσεις! Πολλές φορές κατά την διάρκεια των προπονήσεων μας, έχουμε την τάση να χαλαρώνουμε ή να νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε. Ο εκπαιδευτής λοιπόν, είναι αυτός που θα σας παρακινήσει να ξεπεράσετε τα όριά σας, να ανακαλύψετε τις κρυφές δυνάμεις που έχετε μέσα σας και να αλλάξετε τελείως επίπεδο!  Έχετε κάποια συγκεκριμένη ασθένεια, τραυματισμό ή πάθηση. Αν έχετε κάποια συγκεκριμένα ζητήματα όπως μυοσκελετικά, αρθριτικά, καρδιακές παθήσεις, παλιότερους τραυματισμούς κ.α. και χρειάζεστε ιδιαίτερη μεταχείριση, ο εκπαιδευτής είναι αυτός ο οποίος σε συνεργασία με τον γιατρό σας θα μπορέσει να σας βοηθήσει να θεραπεύσετε τους τραυματισμούς και να αποφευχθούν περαιτέρω προβλήματα. Επίσης, ο εκπαιδευτής μπορεί να σας δώσει κι ένα ειδικό πρόγραμμα ακόμα και σε περίοδο εγκυμοσύνης όπου δεν θέλετε να διακόψετε την άσκηση και να κρατηθείτε υγιείς.  Είστε αθλητής ή προπονείστε για ένα συγκεκριμένο γεγονός. Αν είστε αθλητής και ασχολείστε με κάποιο συγκεκριμένο άθλημα ή αν προετοιμάζεστε για ένα συγκεκριμένο γεγονός (π.χ. μαραθώνιος) ο εκπαιδευτής θα σας βοηθήσει και θα σας προτείνει το κατάλληλο εξειδικευμένο πρόγραμμα που χρειάζεστε κάνοντας το σωστό χρονοδιάγραμμα ώστε να είστε πανέτοιμος και σε φόρμα.  Θέλετε εποπτεία και υποστήριξη κατά την διάρκεια των ασκήσεων.

Όλες οι ασκήσεις έχουν μία ιδιαίτερη τεχνική, σε άλλες είναι πιο απλή και σ' άλλες πιο σύνθετη. Ο εκπαιδευτής θα πρέπει να είναι εκεί να σας καθοδηγεί σωστά και να σας διορθώνει ώστε να αποτρέψει ένα τυχόν τραυματισμό και να σας παρακινεί συνεχώς να βγάλετε εις πέρας την άσκηση.  Θέλετε γυμναστική στο σπίτι. Αν προτιμάτε να γυμνάζεστε σπίτι σας αλλά δεν έχετε εξοπλισμό είτε έχετε και δεν ξέρετε πως να το χρησιμοποιήσετε o personal trainer είναι μία ιδανική επιλογή, ώστε με τον δικό του κατάλληλο εξοπλισμό αλλά και τον δικό σας να σας οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

με τον Αλέξανδρο Λαμπρόπουλο

Alex Labropoulos Personal Trainer

Με λίγα λόγια το personal trainning δεν είναι μία μόδα της εποχής όπως άλλες παροχές ή προγράμματα που υπάρχουν στα γυμναστήρια και βγαίνουν κατά καιρούς. Ειναι γυμναστική ουσίας, εξειδικευμένη για σας, που σας προσφέρει προσωπική επαφή με το γυμναστή, άμεσα αποτελέσματα, βελτίωση της ποιότητας ζωής σας, μπορεί να σας κάνει άλλον άνθρωπο, να αλλάξετε άποψη για το πως βλέπατε την γυμναστική και να σας γίνει διά βίου συνήθεια και τρόπος ζωής!

διατροφη & ΥΓΕΙΑ Γεωργία Δουκοπούλου Διαιτολόγος - Διατροφολόγος Μ. +30 6947 426662 Ε. georgiadk@gmail.com

Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ

ΚΑΙ Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ 70

ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

Ο Οκτώβριος έχει θεσμοθετηθεί ως ο μήνας πρόληψης και ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού, στο πλαίσιο της διεθνούς προσπάθειας να καταπολεμηθεί η ασθένεια. Περίπου 1 στις 8 Ελληνίδες προσβάλλεται από τη νόσο, η απειλή του όμως σκιάζει όλες τις γυναίκες, καθώς και όλους τους άνδρες που τις αγαπούν και τις σέβονται.

από τη Γεωργία Δουκοπούλου Διαιτολόγος - Διατροφολόγος

εκπαίδευση και η γνώση, αλλά και προσωπικούς, όπως είναι η ψυχολογία του ατόμου, η διάθεση, η αντίληψη και η κατανόηση των θεμάτων που έχουν να κάνουν με τη διατροφή. Οι προτιμήσεις των περισσοτέρων εστιάζεται στα εστιατόρια γρήγορου φαγητού (fast food), με αποτέλεσμα την κατανάλωση τροφίμων με πολλά λιπαρά, όπως αναψυκτικά με ζάχαρη, χάμπουργκερ, πίτσες, σουβλάκια, πατάτες τηγανιτές, παγωτά και γλυκά. Εδώ, βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι παράγοντες κινδύνου δεν προβλέπουν με βεβαιότητα αν μία γυναίκα θα αναπτύξει καρκίνο του μαστού. Σίγουρα, όμως, η αποφυγή κάποιων, που μπορούν να τροποποιηθούν, όπως η υιοθέτηση μιας υγιεινής διατροφής, η σωματική άσκηση, η διατήρηση ενός ιδανικού βάρους, είναι ένα θετικό βήμα πρωτογενούς πρόληψης.

Προσπαθήστε να κάνετε: • • • •

Σωστή και υγιεινή διατροφή Αύξηση της σωματικής σας άσκησης Συστηματικό έλεγχο του Σωματικού σας Βάρους Πολλά, μικρά και συχνά γεύματα (5-6 γεύματα ημερησίως)

Οι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού είναι κατά βάση γενετικοί και βιολογικοί. Βρίσκονται τόσο στην κληρονομική προδιάθεση μέσω κάποιων γονιδίων, όσο όμως και στις καθημερινές συνήθειες μιας γυναίκας, όπως η κακή διατροφή, το αυξημένο σωματικό βάρος, η υψηλή κατανάλωση αλκοόλ και το κάπνισμα. Τα τελευταία χρόνια, έχει βρεθεί ότι η αυξημένη ενεργειακή πρόσληψη, ιδιαίτερα διατροφικού λίπους, συνδέεται με την εμφάνιση καρκίνου του μαστού, μέσω της εμφάνισης της παχυσαρκίας και των αυξημένων τιμών χοληστερόλης. Η διατροφή μπορεί να επηρεάσει την εμφάνισή του, είτε προκαλώντας την έναρξη της καρκινογένεσης, είτε προωθώντας την περαιτέρω ανάπτυξη των όγκων, είτε αντίθετα δρώντας προστατευτικά ενάντια στην έναρξη και την εξέλιξη της καρκινογένεσης. Η διατροφή του κάθε ανθρώπου είναι πολύπλοκη και επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Καταρχάς περιβαλλοντικούς, όπως είναι οι τάσεις που κατά καιρούς αλλάζουν, οι κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες, η οικονομική κατάσταση, η

διατροφη & ΥΓΕΙΑ

• Κατανάλωση τουλάχιστον 1,5-2lt νερό / ημέρα • Μείωση καπνίσματος

Αποφύγετε: • Αλκοολούχα ποτά • Αυξημένη κατανάλωση καφέ • Λάδια και λίπη • Φαγητά με πολλά καρυκεύματα • Τηγάνισμα και καμένα μέρη των κρεάτων • Καπνιστές τροφές • Κονσερβοποιημένα τρόφιμα • Μετριάστε την κατανάλωση βοδινού και αρνίσιου κρέατος

Προτιμήστε: • Άφθονα φρέσκα φρούτα και λαχανικά (τουλάχιστον 2 μερίδες/ ημέρα) • Ελαιόλαδο ( με μέτρο!) • Ψάρι και κρέας χαμηλό σε ζωικό λίπος • Γαλακτοκομικά χαμηλής λιποπεριεκτικότητας (2% και 1,5%) • Το μπρόκολο, λάχανο, καρότο, ντομάτες, σπανάκι, κουνουπίδι που είναι πλούσια σε βιταμίνη C • Το γκρέιπφρουτ, το πορτοκάλι, φράουλες, χυμός λεμόνι, πράσινη πιπεριά, καρότο, κολοκύθια που είναι πλούσια σε βιταμίνη C

από τη Γεωργία Δουκοπούλου Διαιτολόγος - Διατροφολόγος

ΑΠΟΚΤΗΣΗ & ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟΥ ΛΙΠΙΔΑΙΜΙΚΟΥ ΠΡΟΦΙΛ Μερικές συμβουλές για να μειωθεί το λίπος από τις τροφές: • αποφύγετε τα τηγανητά και προτιμήστε τα μαγειρευτά ή ψητά φαγητά (κρεατικά, πουλερικά, ψάρια, πατάτες, κλπ.) • αφαιρέστε κάθε ορατό λίπος από τα κρεατικά και το δέρμα των πουλερικών πριν από τη μαγειρική παρασκευή τους • αφαιρέστε το λίπος του κρέατος που λιώνει κατά τη μαγειρική παρασκευή και επιπλέει • απομακρύνετε το λίπος από τους ζωμούς των κρεατικών, αφού προηγουμένως μείνουν για να παγώσουν • επιβάλλετε τη χρήση αντικολλητικών μαγειρικών σκευών, για την αποφυγή της κατανάλωσης υψηλών ποσοτήτων ελαίων • προτιμήστε σάλτσες, κρέμες γάλακτος, μαγιονέζες και διάφορα άλλα «βελτιωτικά μέσα της μαγειρικής», με χαμηλά λιπαρά και σε πολύ περιορισμένες ποσότητες • εκτιμήστε την αξία του χυμού από λεμόνι, το ξίδι, τη φρέσκια ντομάτα, τα φυσικά βότανα και το άπαχο γάλα και γιαούρτι, σαν «μέσα» που θα βελτιώσουν χωρίς «κόστος» τη γεύση του φαγητού Ο καρκίνος του μαστού είναι μια πολυπαραγοντική νόσος, που, παρά τις πολλές έρευνες που έχουν γίνει για αυτόν και για το πώς επιδρά η διατροφή σε αυτόν, υπάρχουν ακόμη πολλά πράγματα που πρέπει να αποσαφηνιστούν. Έτσι, οι διατροφικές συμβουλές και οι αλλαγές στα διάφορα μοντέλα διατροφής, πρέπει να

γίνονται με μεγάλη προσοχή και ύστερα από πολύ έρευνα και σκέψη. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η πρόληψη και η έγκαιρη διάγνωση είναι το σημαντικότερο όπλο που διαθέτει η γυναίκα σήμερα κατά του καρκίνου του μαστού. Παρά τις απαιτήσεις της σημερινής κοινωνίας, πρέπει να αφιερώνει τον απαραίτητο χρόνο για τον προληπτικό της έλεγχο, καθιερώνοντας καταρχάς την αυτοεξέταση του στήθους της, μία φορά κάθε μήνα, καθώς και την ετήσια κλινική εξέτασή της από έμπειρο γιατρό- μαστολόγο, σε συνδυασμό με τον τακτικό μαστογραφικό ή υπερηχογραφικό έλεγχο, ανάλογα με την ηλικία της.

73 Βιβλιογραφία: 1. Καρβελάς, Φ., (1990) Παράγοντες κινδύνου στον καρκίνο του μαστού, Ιατρική ; 57 (1), 25-29 2. Ζηλίδης, Χ., (1994) Επιδημιολογία του καρκίνου του μαστού, Ελληνική Ιατρική ; 60 (4), 291-301 3. Trichopoulos, D., Hsieh, C., MacMahon, B., et al (1983) Age at any birth and breast cancer risk, Int J Cancer; 31: 701-4 4. Λάγιου, Π., (1996) Διατροφικά στοιχεία ερευνών οικογενειακών προυπολογισμών και επιδημιολογικές συσχετίσεις, διατριβή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών 5. Καπαντάης, Ε. (1999) Οι επιπτώσεις του λίπους της διατροφής στην υγεία, Ιατρική ; 75, 21-28 6. Katsouyanni, K., Willet, W., Trichopoulos, D., Boyle, P., Trichopoulou, A., A., Vassilaros, S., Papadiamantis, J (1988) Risk of breast cancer among Greek women in relation to nutrient intake, Cancer; 61: 181 7. Richardson, S., Gerber, M., and Cenee, S. (1991) The role of fat, animal protein and some vitamin consumption in breast cancer: a case-control study in Southern France, Int. J. Cancer; 48:1 8. Toniolio, P., Riboli, E., Protta, F., Charrel, M., Cappa, A.P.M. (1989) Calorie – providing nutrients and risk of breast cancer, J Nail Cancer Inst; 81 :278286

συνταγεσ

μπουγάτσλαου

με άρωμα μή σφολιάτας Υλικά •2 φύλλα

φτ α . μαργαρίνη σο μ .σ έ κ ρ κ 3 • ν τη λι ά δ ια γ ιγ • κούπα σ πα ζάχαρη • 1 ύ ο κ 1 • λα ά γ 1 litro ε και κομμένα σ α ν έ μ ισ ρ α ια θ ίλ α ν κ α •1β λα μήλα μήλα • 6 μεγά τα ε μ η ισ μ έ τ • 2 βανίλιες φ ο σ • για τη γ η ίν ρ α γ ρ τια • 1 κ.σ. μα μεγάλα κομμά το σερβίρισμα ια γ λα έ ν α κ ι α άχνη κ σε δυνατή

νω ι τα σοτάρουμε πά ν άκρη να κα νι γά τη λο γά με Εκτέλεση στη ένα υπόλοιπα υλικά σε μέχρι να μαλακώσουν. Αφήνουμε τη ζάχαρη να τα με λα μή τα ε υμ , Βάζο ζί με πολύ υ 12-15 λεπτά το . Βάζουμε το γάλα σε κατσαρόλα μα πήξει. Σε ταψί με ο ίπ ρ πε ια ,γ ά τι ω φ α τεύουμε μέχρι να ιμάζουμε την κρέμ κρυώσουν και ετο εια ρίχνουμε το σιμιγδάλι και ανακα της σφολιάτας. Αδειάζουμε πάνω λα έχ βράσουν στη συν . απλώνουμε το ένα από τα 2 φύλ ε το μείγμα με τα μήλα. Σκεπάζουμε εκ υμ διαστάσεις 33x27 σει. Πάνω από την κρέμα απλώνο τις άκρες να κλείσουν. Ψήνουμε σε υώ ε την κρέμα αφού κρ σφολιάτας. Αν θέλουμε γυρίζουμ ρίπου 30 λεπτά. λο πε με το δεύτερο φύλ νο με αντιστάσεις πάνω κάτω για ούρ προθερμασμένο φ s.blogspot.gr http://magyreuonta

Ντροπαλές πιπεριέ ς

γεμιστές με κιμά κα ι ρύζι

Υλικά

6-7 μεγαλούτσικε ς πιπεριές Φλωρί νης για τη γέμιση 700 γρ. κιμά μοσχ αρίσιο ή ανάμικτο 1 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο 1 κούπα του τσαγ ιού ρύζι καρολίνα 2 κούπες ντομάτα τριμμένη 1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο αλάτι, πιπέρι και ρίγανη, ελαιόλαδο για το ταψί περίπ ου 1/2 κούπας ελαι όλαδο και νερό όσο χρει αστεί

Εκτέλεση Ετοιμάζουμε όλα τα υλ ικά για τη γέμιση και τα ανακατεύουμε σε έν Πλένουμε και ετοιμάζο α μεγάλο μπολ. υμε τις πιπεριές μας. Γεμίζουμε και αραδιά Περιχύνουμε με το ελ ζουμε σε ταψί. αιόλαδο και το νερό και μαγειρεύουμε το σε προθερμασμένο φ φ αγητό ούρνο στους 200 βα θμούς με αντιστάσεις για όσο χρειαστεί μέ πάνω κάτω χρι να μαλακώσουν τα υλικά και να απορ Καλή επιτυχία! ροφήσει τα υγρά του. http://magyreuontas.bl ogspot.gr

ΤΖΗΝ ΜΠΟΥΦΑΝ HILFIGER DENIM

αγορά

διαβάστε περισσότερα...

LOVELY DREAM

triumph

διαβάστε περισσότερα...

Armani Code Ultimate Woman, Giorgio Armani

hondos center διαβάστε περισσότερα...

TA ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΕΣ ΑΝΘΟΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΤΗ ΡΩΞΑna ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 118 Τ. 6946869226

Triaction Extreme Αθλητικό σουτιέν

triumph

διαβάστε περισσότερα...

Kαι οι πετρουλες... εγιναν Κακτοι! Ζωγραφισμένοι στο χέρι από την Anemona Art Tzoanna κατόπιν παραγγελίας

ΕΚΠΤΩΣΗ ΟΥΣ ΣΤΟΥΣ NΦUΙSΛMALL ΤΟΥ BO

Στην καρδιά της Θεσσαλονίκης, βρίσκεται ένας πολυχώρος τέχνης και εκπαίδευσης με μεγάλες προσδοκίες. Η ιδιοκτήτρια του, Εύη Δημολαίδου, γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε υψηλή ραπτική και αργυροχοΐα. Με στόχο να εμπλουτίσει τις γνώσεις της στον τομέα των Εικαστικών Τεχνών και την Ιστορία της Τέχνης, παρακολούθησε επιμορφωτικά προγράμματα του Ι.Δ.Ε.Κ.Ε. Το 2004 ξεκίνησε να εργάζεται ως δημιουργός χειροποίητου καλλιτεχνικού κοσμήματος και να συμμετέχει σε εκθέσεις. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ιδρύει την εταιρεία «by CREATeviTY». Ένα εργαστήριο - gallery με αντικείμενο, το κόσμημα και τις εικαστικές κατασκευές. Την ίδια περίοδο αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη της σαν εκπαιδεύτρια κατασκευής κοσμήματος στη ΧΑΝ Θεσσαλονίκης. Πολύ γρήγορα η εκπαίδευση την κερδίζει, με αποτέλεσμα να αφήσει επί μέρους την κατασκευή και να ασχοληθεί εξολοκλήρου με την μετάδοση γνώσεων. Παράλληλα εργάζεται σε φορείς όπως η Ν.Ε.Λ.Ε , Δήμους και Πολιτιστικούς συλλόγους. Το 2009 αποτελεί έκτακτο μέλος της Επιστημονικής Ένωσης Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Την ίδια χρονιά, γράφει και το πρώτο της βιβλίο με τίτλο "ΚΟΣΜΗΜΑ" (ISBN 978-960-931567-8), σχετικό με την κατασκευή κοσμήματος. Στην πορεία, τόσο οι προσωπικές της φιλοδοξίες όσο και η συνεχώς αυξανόμενη ανταπόκριση του κόσμου, την ωθούν στο να μετατρέψει την gallery της σε χώρο κατάλληλα εξοπλισμένο για εργαστηριακά σεμινάρια αργυροχοΐας. Το «μικρόβιο» της ανάγκης για προσωπική έκφραση δεν σταμάτησε να υπάρχει, έτσι το 2011 συμμετέχει σε μια έκθεση καλλιτεχνών στη Θεσσαλονίκη που διοργάνωσε η εταιρεία «BAZZART». Εκεί παίρνει το 1ο βραβείο με τίτλο «People's choice best artist award 2011». Αυτό το βραβείο αποτέλεσε ορόσημο στην επαγγελματική της εξέλιξη τόσο ως καλλιτέχνης όσο και ως εκπαιδεύτρια. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια αποφασίζει να ανεξαρτητοποιηθεί από τους άλλους φορείς και να επικεντρωθεί στην αναβάθμιση της «by CREATeviTY». Το καλοκαίρι του 2013 η απόφαση της υλοποιείται και στήνεται ο πολυχώρος, ο οποίος στις αρχές του 2014 αδειοδοτείται από τον ΕΟΠΠΕΠ ως Κέντρο Διά Βίου Μάθησης. Αυτός ήταν και ο βασικός της στόχος! Στο χώρο αυτό, δεν παραδίδονται πλέον μόνο μαθήματα αργυροχοΐας από την ίδια, αλλά μια ομάδα έμπειρων καλλιτεχνών έχει αναλάβει την διεξαγωγή σεμιναρίων που σχετίζονται με το χειροποίητο κόσμημα, την υψηλή ραπτική και τις εικαστικές κατασκευές. Πιο αναλυτικά, τα σεμινάρια που μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει διαρκούν από 2 έως 4 μήνες και είναι τα εξής: Αργυροχοΐα (3 κύκλοι), εξειδικευμένες τεχνικές αργυροχοΐας, σχέδιο κοσμήματος, καρφωτική, εναλλακτικό κόσμημα, κόσμημα από felt, μακραμέ, μικροϋφαντική, σχέδιο ενδύματος, κοπτική, ραπτική, πλεκτική, εικαστικές κατασκευές από πηλό, παλαίωση επίπλων…. Και ο αριθμός αυτών συνεχώς αυξάνεται! Επίσης, τα σαββατοκύριακα, γίνονται ημερήσια σεμινάρια σε ανάλογο ύφος. Ο καινούργιος και ειδικά διαμορφωμένος χώρος καλύπτει το ευρύ φάσμα των νέων εκπαιδευτικών προγραμμάτων και επιπλέον το συνδυάζει με μοναδικό τρόπο με τις καινοτόμες υπηρεσίες του εργαστηρίου «by CREATeviTY lab». Αυτό το κομμάτι της εταιρείας, τα τελευταία τρία χρόνια το διαχειρίζονται τα παιδιά της τα οποία στην προσπάθεια να το αναβαθμίσουν και να το εξελίξουν, το έχουν εξοπλίσει με μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας παρέχοντας υπηρεσίες ψηφιακής μοντελοποίησης και κατασκευής. Υπηρεσίες που σχετίζονται άμεσα με τα μαθήματα – σεμινάρια του σχολής αλλά ταυτόχρονα εξυπηρετούν ανάγκες κάθε ερασιτέχνη ή επαγγελματία, καλλιτεχνικού και βιομηχανικού επιπέδου. Ο πολυχώρος τέχνης και εκπαίδευσης «by CREATeviTY» είναι σε θέση να στηρίξει, παρέχοντας υψηλού επιπέδου τεχνογνωσία ανθρώπους που έχουν απλά την ανάγκη να εκφράσουν τα συναισθήματά τους μέσα από την τέχνη ή ψάχνουν να βρουν μια επαγγελματική διέξοδο. Και όλα αυτά μέσα σε ένα ζεστό και πολύ φιλικό περιβάλλον.

Φράγκων 20, Θεσσαλονίκη, Τ: 2310 851 476, www.bycreatevity.gr

αγορά Ralph Lauren Παπούτσι

ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ MOYΣΟΥΛΗΣ

διαβάστε περισσότερα...

Aeronautica Militare Ζακέτα με Αποσπώμενη Κουκούλα

ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ MOYΣΟΥΛΗΣ

διαβάστε περισσότερα...

Jean Paul Gaultier Le Male

Tommy Hilfiger Ζακέτα με Κουκούλα

hondos center διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ MOYΣΟΥΛΗΣ διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΔΗΛΑΤΑ

ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ

διαβάστε περισσότερα...

Η πιο όμορφη προστασία ταιριάζει στην πιο όμορφη συσκευή.

I-SYSTEM

διαβάστε περισσότερα...

αγορά

Μπουμπουνιέρες Βάπτισης, προσκλητήριο και μαρτυρικά όλα χειροποιίητα και μοναδικά! ΧΕΙΡΟΚΑΜΩΜΕΝΑ κατόπιν παραγγελίας ΕπικοινωνίA: art.structures@gmail.com

Πολύχρωμα μικρά μωράκια, φτιαγμένα από πάνες, καλτσάκια και άλλα χρηστικά αντικείμενα συνθέτουν ένα όμορφο και πρωτότυπο δώρο για το νεογέννητο. Διαλέξτε το κουτί και θα το γεμίσουμε με ότι εσείς επιθυμείτε, από τη συλλογή μας. ΧΕΙΡΟΚΑΜΩΜΕΝΑ κατόπιν παραγγελίας ΕπικοινωνίA: art.structures@gmail.com

πλεκτα σκουφάκια - φρουτα ΠΛΕΚΩ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ κατόπιν παραγγελίας / Οιδίποδος 20 Θήβα ΕπικοινωνίA:nancy_thiva@hotmail.gr διαβάστε περισσότερα...

Μπουμπουνιερες ΠΛΕΚΩ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ κατόπιν παραγγελίας Οιδίποδος 20 Θήβα ΕπικοινωνίA:nancy_thiva@hotmail.gr διαβάστε περισσότερα...

Ηχείο φορητό ενσύρματο με ραδιόφωνο Crosley Songbird πορτοκαλί

φασολακια μαυροματικα βιοσ

I-SYSTEM

ΥΨΗΛΑΝΤΟΥ 116-118 ΠΕΙΡΑΙΑΣ www.bonusmall.gr/

διαβάστε περισσότερα...

φαγοπυρο βιοσ ΥΨΗΛΑΝΤΟΥ 116-118 ΠΕΙΡΑΙΑΣ www.bonusmall.gr/

τζιντζερ βιοσ ΥΨΗΛΑΝΤΟΥ 116-118 ΠΕΙΡΑΙΑΣ www.bonusmall.gr/

TOYΡΤΕΣ, ΜΠΙΣΚΟΤΑ Κι αλλα πολλα στο MIA ΦΟΡΑ KI ENA CAKE κατόπιν παραγγελίας ΕπικοινωνHΣΤΕ: facebook.com/ MiaPhoraKiEnaCake

για το ΠΑΙΔΙ

από το Μagaz!ne

Η μαγεία του "ντουντού" 84

Ανακαλύψτε τη μαγεία ενός ...ντουντού. "Πανάκι" αγκαλιάς (ντουντού, doudou από τα γαλλικά) ή νάνι όπως το λένε πολλές μαμάδες για γλυκές αγκαλίτσες αλλά και ...δαγκώματα. Οι άκρες όλων αυτών είναι σαν κομπάκια για να μπορεί το μωρό σας να το βάλει στο στόμα. Προσφέρει στο μωρό σας ασφάλεια καθώς αναγνωρίζει τη μυρωδιά σας πάνω του. Σας νιώθει πιο κοντά και το ηρεμεί, από τις πρώτες ακόμα μέρες του. Είναι απαλό και το μωράκι χαίρεται να το βάζει μέσα στην παλάμη του και να το μυρίζει! Όπως γνωρίζετε, η όσφρηση είναι μια πολύ ανεπτυγμένη αίσθηση στο μωρό. Το ντουντού βγήκε από ένστικτο, όπως όλα τα καλά πράγματα, μια μαμά ανακάλυψε πως ένα ρούχο της με το άρωμα της ηρεμούσε την κόρη της. Πώς να το χρησιμοποιήσετε; Πριν το βάλετε στην κούνια του, η μαμά πρέπει να κοιμηθεί με το ντουντού μια νύχτα, για να του δώσει τη μυρωδιά του σώματός της. Πλένεται στο χέρι με κρύο νερό και ουδέτερο σαπούνι, ξεπλένεται με άφθονο νερό. Προσοχή στο πλύσιμο αν μυρίζει έντονα ή διαφορετικά μπορεί το μωρό σας να ενοχληθεί!

ΨΕΙΡΕΣ

Ένας "µπελάς" στο κεφάλι µας 85

Μάθετε περισσότερα

ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ http://mammy-on-line.blogspot.gr/

Κήπος από

...μυρωδικά Φτιάξτε τον μόνοι σας!

Καλό είναι να φυτέψετε μυρωδικά που έχουν έντονο άρωμα. Μυρωδικά που δεν χρειάζεται να βάλετε σε μεγάλες ποσότητες για να νοστιμίσετε το φαγητό σας. Όπως: Βασιλικό, Δενδρολίβανο, Δυόσμο, Θυμάρι, Μαντζουράνα, Ρίγανη, Φασκόμηλο κλπ. Ο μαϊντανός ας πούμε θα τελειώσει γρήγορα γιατί τον κόβουμε συνέχεια και τον βάζουμε παντού. Αφού φυτέψετε τα μυρωδικά σας στολίστε τις κονσέρβες με ένα σπάγγο (ή κορδέλα) και ένα απλό καρτελάκι όπου θα γράφετε κάτι το όνομά του!

αθλητικα

; akoma

Είναι πραγματικά απορίας άξιο το για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε φαινόμενα βίας στον ελληνικό αθλητισμό και για πόσο ακόμα θα καταγράφουμε θύματα.

ΠΟΥ ΝΑ ΤΟ 'ΞΕΡΕΣ ΡΕ ΗΡΟΔΟΤΕ; Η αλήθεια είναι ότι την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δεν μπορούμε να τη δώσουμε μεμονωμένα, αλλά μέσα από μια συλλογική βάση και συντονισμένες ενέργειες. Όπως είναι λογικό και σωστό να γίνεται για όλα τα φαινόμενα που ταλανίζουν την κοινωνία μας.

Γήπεδο Αλικαρνασσού στην Κρήτη. Πρεμιέρα του πρωταθλήματος της τρίτης εθνικής κατηγορίας. Η ιστορική ομάδα του Ηροδότου υποδέχεται μια ακόμα ιστορική ομάδα, τον Εθνικό Πειραιά. Στο πανηγυρικό κλίμα για το πρώτο παιχνίδι του πρωταθλήματος, προστέθηκαν και λίγοι φίλαθλο του Εθνικού, που έκαναν το ταξίδι για την Κρήτη. Λάθος! Στην ελληνική πραγματικότητα, ακόμα και σε αγώνα της τρίτης εθνικής δεν μπορούν να συνυπάρξουν στις κερκίδες, οπαδοί των δύο ομάδων. Για μια ασήμαντη αφορμή, ενός πανό που ήθελαν να κρεμάσουν οι οπαδοί των φιλοξενούμενων, οπαδοί των δύο ομάδων ήρθαν στα χέρια. Αποτέλεσμα; Ένας φίλος του Εθνικού να δίνει μάχη για την ζωή του, να

του Μιχάλη Χατζηνικήτα

μεταφέρεται εσπευσμένα στην Αθήνα και στο τέλος να πεθαίνει γιατί πολύ απλά ήθελε να δει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Τρεις άνθρωποι συνελήφθησαν και αντιμετωπίζουν βαρύτατες κατηγορίες και πέραν τούτου ουδέν. Οι αθλητικές εφημερίδες την επόμενη ημέρα, είχαν την είδηση στα πολύ χαμηλά του πρωτοσέλιδου τους, καθώς προτίμησαν να ασχοληθούν με τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ. Ο υπουργός αθλητισμού αρκέστηκε σε μια δήλωση συμπαράστασης και σε άλλη μία με την γνωστή φράση «το μαχαίρι θα φτάσει μέχρι το κόκκαλο» και αυτό ήταν όλο. Προφανώς ο μόνος που δεν φταίει είναι ο Ηρόδοτος, όχι η ομάδα, αλλά ο «πατέρας της Ιστορίας», όμως δεν θα τους ήταν δύσκολο να του ρίξουν όλες τις ευθύνες, οι «φωστήρες» μας, προκειμένου να αποποιηθούν τις δικές τους. Και όποιος βιαστεί να καταλογίσει ευθύνες για τα ελλιπή μέτρα της αστυνομίας, στην ομάδα του Ηροδότου, στους «προκλητικούς» φιλάθλους του Εθνικού και σε διάφορα άλλα, ας το σκεφτεί λιγάκι παραπάνω. Τα αίτια της βίας είναι πολύ βαθιά και είναι το ίδιο εγκληματικό να αδιαφορείς με το να ρίχνει τις ευθύνες στα τελικά «θύματα» της ιστορίας. Κανείς, φίλαθλος του Ηροδότου, φαντάζομαι δεν ήθελε και κυριότερα δεν επιδίωξε να στείλει ένα φίλο του Εθνικού στο νοσοκομείο και εκείνος να κατηγορηθεί για απόπειρα ανθρω-

ποκτονίας.

ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ…

Το ερώτημα μοιάζει απλό, αλλά είναι πολύ σύνθετο. Ποιοι ευθύνονται για τα επεισόδια στους αθλητικούς χώρους και πως περιορίζεται το φαινόμενο; Αν δει κανείς τα απόλυτα στοιχεία, θα πιστέψει ότι η βία έχει υποχωρήσει από τα ελληνικά γήπεδα και το μέτρο της απαγόρευσης της μετακίνησης των φιλάθλων έχει αποδώσει. Μέγα ψέμα. Στις ελάχιστες φορές που βρέθηκαν οπαδοί διαφορετικών ομάδων στον ίδιο χώρο, έγινε χαμός. Να θυμηθούμε τον τελικό Κυπέλλου στο ποδόσφαιρο και τον αγώνα του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΟΚ για τα πλέι-οφ, λίγες μέρες αργότερα. Ας φρεσκάρουμε όμως την μνήμη μας και να αναλογιστούμε τι έγινε στον αγώνα ΑιγάλεωΑΕΚ για το πρωτάθλημα της τρίτης κατηγορίας, αλλά και τόσες άλλες μικρές και μεγαλύτερες στιγμές. Εκεί όμως που γίνεται πραγματικός «πόλεμος» είναι στις συναντήσεις των οπαδών

αθλητικα

εκτός γηπέδων. Μια «βόλτα» από τα διάφορα social media, θα φτάσει για να αντιληφθεί ότι τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς νομίζουμε. Τα αίτια αυτού του προβλήματος είναι βαθύτατα πολιτικά. Η κοινωνία μας είναι ένα καζάνι που βράζει, εξαιτίας των πολλών οικονομικών προβλημάτων. Φανταστείτε αυτό ακριβώς. Μια χύτρα, που είναι γεμάτη βρασμένο νερό και που θα πρέπει να ελευθερώσεις λίγο την βαλβίδα, προκειμένου να μην εκραγεί. Έχω την εντύπωση, ότι ακριβώς αυτό το ρόλο παίζει ο αθλητισμός στην σύγχρονη πραγματικότητα. Η λογική του «ας τους αφήσουμε να τρώγονται στα γήπεδα για να μην έχουμε άλλα θέματα», φαίνεται να έχει απόλυτη εφαρμογή. Και αν υποθέσουμε ότι η παραπάνω λογική είναι ένα σενάριο συνομωσίας, τότε θα πρέπει να απαντηθούν μερικές ερωτήσεις που μοιάζουν εύκολες. Γιατί κανείς δεν τιμωρείται από τους υπευθύνους; Γιατί υπάρχει αυτή η προκλητική αδιαφορία από την συντεταγμένη πολιτεία; Γιατί δεν τηρούνται άλλα μοντέλα που τα έχουν καταφέρει πολύ καλύτερα από εμάς σ’ αυτό τον τομέα; Και τέλος, γιατί κανείς δε μοιάζει να θέλει πραγματικά να πατάξει το φαινόμενο της βίας; Το εναντίον, εκ του αποτελέσματος υπάρχει ατιμωρησία και μια πρόθεση όλων να καλύψουν την βρομιά κάτω από το χαλάκι. Ακόμα και από τους ιδιοκτήτες των ομάδων, που λογικά θα όφειλαν να υπερασπίσουν το προϊόν τους. Και όμως στην γειτονική και «απολίτιστη(;)» Τουρκία δεν δίστασαν να βάλουν ακόμα και γυναικόπαιδα για να δουν το ντέρμπι Φενέρμπαχτσε - Γαλατασαράι, όταν κατάλαβαν ότι το κλίμα ήταν τεταμένο και υπήρχε περίπτωση να γίνουν επεισόδια.

του Μιχάλη Χατζηνικήτα

Στην ευρωπαϊκή Ελλάδα, κανενός δεν ίδρωσε το αυτί και το πρωτάθλημα της τρίτης εθνικής κατηγορίας, συνεχίστηκε κανονικά, ενώ ο διαιτητής της συνάντησης της Κρήτης, δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία αν θα έπρεπε να σταματήσει τον αγώνα. Tώρα, θα αναρωτηθείτε εύλογα, ότι τα φαινόμενα βίας στον αθλητισμό ήταν και πριν την κρίση, όμως κανείς δεν σας μίλησε για οικονομική

κρίση. Γράφω για μια ευρύτερη κρίση αξιών και αρχών, που υπάρχει στην κοινωνία μας πολλά χρόνια. Η κακή οικονομική κατάσταση απλώς όξυνε το πρόβλημα. Γιατί σήμερα στα γήπεδα, βρίσκουν στέγη κάθε «καρυδιάς, καρύδια» μέχρι εσχάτως και φασίστες. Και όλα αυτά, υπό την πλήρη ανοχή της πολιτείας και των ιδιοκτητών των ομάδων.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ… Ο Πορτοκάλογλου έγραφε σε ένα τραγούδι του: «τα παιδιά στην κερκίδα είναι η μόνη σου ελπίδα». Και κάπως έτσι είναι. Μόνο που και αυτή η ελπίδα αργοσβήνει. Και ας έχουν χαθεί, στην προθυμία των λίγων να κάνουν μπάχαλο τα γήπεδα, κάποιες εξαιρετικές κινήσεις των οργανωμένων οπαδών. Υπάρχουν οπαδοί που μαζεύουν τρόφιμα για συνανθρώπους τους, αλλά υπάρχουν και αυτοί που σκότωσαν τον άτυχο οπαδό του Εθνικού. Όλοι παιδιά μας, που άγονται και φέρονται και που γίνονται εργαλεία στα χέρια κάποιων που έχουν ανάγκη από «στρατούς». Υπάρχουν και οι άλλοι, που δεν πηγαίνουν στο γήπεδο, αρνούμενοι να αποδεχτούν αυτή την κατάσταση. Και αυτοί είναι πολλοί περισσότεροι. Και όμως, κανείς από τους υπεύθυνους δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα των πολλών. Αντιθέτως, συντηρούν μια κατάσταση που φέρνει βία. Και η βία, φέρνει βία. Ποινές που δεν καταλογίζονται και όταν καταλογίζονται είναι χάδι. Το αίσθημα της αδικίας και η μεροληψία υπέρ των ισχυρών, φέρνει ακόμα μεγαλύτερη βία. Βέβαια, υπάρχει και η άποψη ότι το γήπεδο, είναι ένα μεγάλο ντιβάνι του ψυχολόγου, στα οποίο βγάζουμε τα εσώψυχά μας. Όμως προσωπικά, συντάσσομαι με την άποψη του Πορτοκάλογλου. Και αυτή την ελπίδα δεν πρέπει να την «ποτίσουμε» με βία. Ας κάνουμε επιτέλους κάτι.

ΒLOGS

που διαβ

http://oallosanthropos.blogspot.gr/

https://aitionblog.wordpress.com/

http://rapunzel14.wordpress.com/

http://ann-lou.blogspot.gr/

http://missy-merida.blogspot.gr/

http://psyhismos.blogspot.com/

βάζουμε και αγαπάμε!

http://anemosmagazine.gr/

http://xeirokamomena.blogspot.gr/

http://fourfourasweb.wordpress.com/

http://mikres-apoklinouses-skepseis.blogspot.gr/

http://elli-seasons.blogspot.com/

http://raniouska.blogspot.gr/

TAΙΝΙΕΣ

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΥΡΔΙΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ

το κοριτσι που εξαφανιστηκε

Στο Εδιμβούργο του 1874, ο Ζακ γεννιέται με παγωμένη καρδιά. Για να τον σώσει, η μητέρα του τον εγκαταλείπει στο κατώφλι μιας ανορθόδοξης γιατρού, η οποία αντικαθιστά την καρδιά του με ένα μηχανικό ρολόι κούκου. Έτσι, ο Ζακ μεγαλώνει αποφεύγοντας τις συγκινήσεις, καθώς του είναι απολύτως απαγορευμένο να ερωτευτεί. Γλυκόπικρη ιστορία αγάπης με έξυπνες σινεφίλ αναφορές και ατμόσφαιρα μελαγχολικού μπαρτονικού animation.

Ταινία βασισμένη στο παγκόσμιο best seller της Τζίλιαν Φλυν. Ο σκηνοθέτης Ντεϊβιντ Φίτσερ, ξεδιπλώνει μοναδικά την αγωνία ενός ατμοσφαιρικού θρίλερ. Οι ανατροπές στην υπόθεση, έχουν σαν αφετηρία την εξαφάνιση της συζύγου την ημέρα της 5ης επετείου του γάμου της και διαδέονται η μια την άλλη κόβοντας την ανάσα από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό.

Animation Γαλλία, Βέλγιο, Σκηνοθεσία: Στεφάν Μπερλά, Ματίας Μαλζιέ Δανείζουν τη φωνή τους: Ματίας Μαλζιέ, Ορλάντο Σιλ, Σαμάνθα Μπαρκς, Χάρι Σαντεγκί, Στεφάν Κορνικάρ 2014 (ΕΓΧΡ.) 94'

Σκηνοθεσία: ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΦΙΝΤΣΕΡ Σενάριο:ΤΖΙΛΙΑΝ ΦΛΙΝ Ηθοποιοί:ΜΠΕΝ ΑΦΛΕΚ, ΡΟΖΑΜΟΥΝΤ ΠΑΪΚ, ΝΕΪΛ ΠΑΤΡΙΚ ΧΑΡΙΣ, ΤΑΪΛΕΡ ΠΕΡΙ Διάρκεια:145 λεπτά Πρεμιέρα: 2.10.2014 ΔΡΑΜΑ, 2014, 145'

ο δικαστησ Σκηνοθεσία:ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΝΤΟΠΚΙΝ Σενάριο:ΝΙΚ ΣΕΝΚ, ΜΠΙΛ ΝΤΟΥΜΠΟΥΚ Ηθοποιοί:ΜΠΙΛΙ ΜΠΟΜΠ ΘΟΡΝΤΟΝ, ΡΟΜΠΕΡΤ ΝΤΙΒΑΛ, ΒΙΝΣΕΝΤ ΝΤ' ΟΝΟΦΡΙΟ, ΡΟΜΠΕΡΤ ΝΤΑΟΥΝΙ ΤΖΟΥΝΙΟΡ, ΝΤΑΞ ΣΕΠΑΡΝΤ, ΒΕΡΑ ΦΑΡΜΙΓΚΑ, ΜΕΛΙΣΑ ΛΙΟ, ΚΕΝ ΧΑΟΥΑΡΝΤ, ΤΖΕΡΕΜΙ ΣΤΡΟΝΓΚ Πρεμιέρα: 23.10.2014 ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, 2014,141' Οι δεσμοί της οικογένειας ξανασυνδέονται όταν ο πετύχομενος δικηγόρος Χανκ Πάλμερ, επιστρέφει στο πατρικό του σπίτι στην Ιντιάνα. Ο πατέρας του είναι ο δικαστής της πόλης και κατηγορείται για φόνο. Ο Χανκ αφήνει πίσω όσα το χωρίζουν με την οικογένειά του και προσπαθεί να βρει την αλήθεια.

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΓΙΑ ΔΑΓΚΩΜΑ Σκηνοθεσία: ΕΪΜΙ ΧΕΚΕΡΛΙΝΓΚ Ηθοποιοί:ΑΛΙΣΙΑ ΣΙΛΒΕΡΣΤΟΟΥΝ, ΚΡΙΣΤΕΝ ΡΙΤΕΡ, ΣΙΓΚΟΥΡΝΙ ΓΟΥΙΒΕΡ Δυο γυναίκες βαμπίρ ξεχωριστές από τις άλλες, που δεν πίνουν αίμα ανθρώπων μόνο ζώων. Πάνε σε συνεδρίες των ανώνυμων Βαμπίρ και... Αν όλα ήταν καλά μέχρι εδώ τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Μια από τις δύο μένει έγκυος και για να ζήσει το παιδί πρέπει να σκοτώσουν το σατανικό Σίσερους. μες τον οποίο είχαν έρθει σε κόντρα στο παρελθόν. Που μένει ο Σίσερους; Άγνωστο...

ΑΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ Σκηνοθεσία: ΤΟΜ ΓΚΟΡΜΙΚΑΝ Ηθοποιοί:ΖΑΚ ΕΦΡΟΝ, ΤΖΕΣΙΚΑ ΛΟΥΚΑΣ, ΙΜΟΓΚΕΝ ΠΟΥΤΣ, ΜΑΙΚΛ ΜΠ. ΤΖΟΡΝΤΑΝ, ΜΑΙΛΣ ΤΕΛΕΡ Τα λες όλα στον κολλητό σου; Τι συμβαίνει όταν τρεις κολλητοί έχουν αποφασίσει να μην κάνουν σοβαρές σχέσεις αλλά γνωρίζουν κοπέλες που τους κάνουν ν’αλλάξουν τις σκέψεις και τις αποφάσεις τους; Τα λες όλα;

ΜΙΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Σκηνοθεσία: ΑΚΙΒΑ ΓΚΟΛΝΤΣΜΑΝ Ηθοποιοί:ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΧΑΡΤ, ΓΟΥΙΛ ΣΜΙΘ, ΚΟΛΙΝ ΦΑΡΕΛ, ΤΖΕΝΙΦΕΡ ΚΟΝΕΛΙ, ΡΑΣΕΛ ΚΡΟΟΥ, ΕΒΑ ΜΑΡΙ ΣΕΙΝΤ, ΤΖΕΣΙΚΑ ΜΠΡΑΟΥΝ ΦΙΝΤΛΕΪ, ΡΙΠΛΕΪ ΣΟΜΠΟ, ΜΑΚΕΪΛΑ ΤΟΥΙΓΚΣ Μια διαχρονική ιστορία που κρατά έναν αιώνα και με φόντο τη Νέα Υόρκη, παρακολουθούμε ιστορίες για ανεκπλήρωτες αγάπες, θαύματα και την ατελείωτα συνεχόμενη κόντρα μεταξύ του καλού και του κακού.

JUKEBOX

Πηγαίνω μόνος(2005) Στίχοι, Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας

...επιλέγει η Ρούλα Μονογυιού

ΑΚ ΟΥ

φως ο τ ό τ υ α ίνει α γ η π ε μ υ Πο πάει ε μ υ ο π α ι ρος π μ α Αλήθε τ ς ο ρ ει π γ ύ ε φ α ν ι ε Μοιάζ ει ά ν ρ υ γ ω σ ί νό μα όλο π α ρ υ ο ι κ α χώμ ό π α ι ο μ ό ρ Δ ύρα μ ρ α ς α σ σ Και θάλα γές η λ π ε τ α ψ έ ρ Πόσες γιατ α ρ ή π α ν έ μ Πόσα για μαζί ε μ υ ο γ ύ φ Ήταν να ος ν ό μ ω ν ί α γ Όμως πη νιά α π ε μ υ ο ξ ί ς Ήταν ν' ανο ο ν ό ρ χ ο ε πήρ Μα δεν μας μαζί ε μ υ ο γ ύ φ Ήταν να ανό) νος ε ό κ μ ω ω ν ν ί ο τ α σ γ η ξίδι α τ ( Όμως π ό ρ ι α κ τον ω ύ ε λ α π ς ο Μόν όμος ρ δ ο ι ε λ ά βγ Κι όπου με ικό τ σ α ι β ι ε γ ύ φε Πετάει και ι ρ ί α κ ο λ α κ Κι αυτό το μας ς ο ρ έ μ ο τ ος Έρχεται πρ ξέρει ς α μ ν ε δ φως Κάνει πως ο τ ό τ υ α αίνει γ η π ς α μ υ Πο ει ά π ς α μ υ ο ρος π μ α Αλήθεια π τ ς ο ρ π ι ε Ε ΤΟ! γ ύ ε Τ φ α Μοιάζει ν ει ά ν ρ υ γ ω σ ί Μα όλο π

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

της Έλλης Φθενάκη http://elli-seasons.blogspot.gr/

ANΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ Πόσο γεμάτοι οι άνθρωποι των δακρύων Χαμένες διαδρομές στολίζουν τα τίποτα της θλίψης τους

Ανταριασμένοι ταξιδεύουν σε κύματα σκέψεων με συναισθήματα στο φουλ ανίκανοι να συμβιβαστούν στο πρόσκαιρο της ευτυχίας Αθόρυβη η ανάσα τους μυρίζει ελπίδες Αναζητώντας στο πουθενά ένα χαμόγελο να στάζει όνειρα

O K T Ω Β Ρ Ι Ο Σ ' 14

Μιχαλακοπούλου 99 Αθήνα 115 27 T. 210 7482544, - 5, - 6 F. 210 7482547 E. magazine@bonusmallmag.gr www.bonusmallmag.gr

magaz!ne www.bonusmallmag.gr