Приказни обични за луѓе необични (2012)

Detstvo Imav edna topka i taa be{e {arena, vistinska cup-tuptropka! No, koga eden den visoko nad asfaltot se krena celoto dru{tvo zaneme od taa scena. A topkata ostana skriena, tuku-taka si zamina.

Taguvavme mnogu i dolgo po nea, taa be{e na{a radost i smea. Od noga do noga ode{e i sekogo go saka{e, razlika ne poznava{e, nitu po broj bira{e, za pol, status, rod ili vid nema{e vid, a se pla{e{e samo od na{iot yid nacrtaniot gol, ete taka, & se ~ine{e zol.

- Ne izbegav zaradi yidot stra{en, - od nea ni stigna pismo eden den - tuku deka po~navte zaradi mene da se karate. Sekoja noga saka{e da bidam nejzina, bez tro{ka ~uvstvo na vina. Ve}e ne nosev radost i red, tuku natprevar bezmilosen, pcost i jad. Jas zaradi va{ata radost postojam i zatoa, eve, oddaleku po vas taguvam.

Nikoj ne & odgovori, za{to vo me|uvreme porasnavme i na nea sosema zaboravivme. Edinstvenoto {to denes za toa go znam e deka taa ne be{e vinovna, tuku vremiwata koi stanaa, da ne se la`eme - gomna!

23