D
De Noordwijkerhoutse Monique van der Kamp (55) is met haar kleurige jurken en uitbundige lach een flamboyante verschijning. NEX ging in gesprek met deze markante dorpsgenote. Over leren luisteren naar je innerlijke drang en de kracht van de natuur.
Geboren op de ’s-Gravendamseweg groeide Monique van der Kamp op als bollenkwekersdochter in de vrije, zorgeloze wereld van het platteland. ‘Als ik terugkijk op mijn jeugd, krijg ik een grote glimlach op mijn gezicht. We leefden voor mijn gevoel in het aardse paradijs, heel dicht bij de natuur en de seizoenen. Mijn wereld bestond uit de bloemenvelden en het contact met de gezinnen en bedrijven om ons heen. Een wereld waarin we dicht bij elkaar leefden en voor elkaar zorgden. Het was mijn eigen spirituele en veilige domein waar alles kon en mocht. Nog steeds droom ik over die mooie tijd.’ HUPPELEND DOOR DE VELDEN ‘De generatie van mijn ouders leefde nog volop in de sporen van hun voorouders en dus erfden mijn vader en zijn broer het bloembollenbedrijf. Vol liefde voor het vak en de natuur groeide het bedrijf uit tot een grote, moderne onderneming. Het was hard werken, maar we waren een blij en gelukkig gezin met zes kinderen. Mijn vader was heel nauwkeurig in zijn vak en volgde de vooruitgang van de tijd met veel interesse. Mijn moeder was een levensgenieter en haar tijd vooruit door wat vrijgevochtener te zijn. Ze genoot ervan als wij door de velden huppelden en lekker vies werden.’ EXTRA ZINTUIG ‘Op het vwo was ik een slimme leerling, maar het gelukkigst werd ik van tekenen, ontwerpen en kleuren. Het kon dus niet anders dan dat ik naar het Grafisch Lyceum ging in Amsterdam. Het plattelandsmeisje naar de grote stad. Daar liep ik ineens met m’n nieuwe potloden, pennen en tekenvellen tussen de artistieke grote jongens. De tijd in Amsterdam heeft mij stadser en wereldwijzer gemaakt. Mijn blik werd verruimd. En hoewel ik in Amsterdam erg genoot, ging het wonen in de grote stad mij toch iets te ver. Ik denk dat ik daarvoor te veel verknocht ben aan de natuur. Ik was altijd weer blij als mijn bus Noordwijkerhout binnenreed. Dan kreeg ik een bepaalde rust over me. Al op vroege leeftijd heb ik geleerd te luisteren naar wat mijn gevoel mij ingaf, want op een aangeboren manier wist ik al vroeg dat er meer is tussen hemel en aarde. Ik voelde vaak de emoties van anderen en dat vond ik soms fijn, soms minder fijn. Na een zoektocht leerde ik te vertrouwen op wat ik noem: mijn extra zintuig.’ CREATIEF IN DE NATUUR ‘Ik heb altijd de drang gevoeld om te schilderen en ambachtelijk vorm te geven. Uiteindelijk heb ik van die drang mijn kracht gemaakt. Inmiddels heb ik als grafisch kunstenares al menig expositie en
28 NEX
T E K S T Sabine Hertogh-van der Salm
F O T O G R A F I E Sandra Aartman
