BDW - editie 1459

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

■ 200 JAAR GELEDEN KWAM WILLEM I AAN HET HOOFD VAN DE VERENIGDE NEDERLANDEN

GILBERT FASTENAEKENS: STILTE IN BEELD En ook: Mark Lanegan, Medúlla en Cowboys huilen niet.

29 01 15

■ 20 JAAR GELEDEN WERD HET CULTUREEL AKKOORD TUSSEN VLAANDEREN EN NEDERLAND AFGESLOTEN

Een krant vol Nederlandse Brusselaars

P.13

EEN CULTURELE & HISTORISCHE WANDELING DOOR BRUSSEL

© WAUTER MANNAERT

“In het spoor van Oranje”

WIN! DORIAN VAN DER BREMPT EN WILLEM BONGERS-DEK

‘CULTUREEL GEZIEN ZIJN WE GROOT-NEDERLANDERS’ LEES P. 18-19

HENNE SCHUWER, AMBASSADEUR VAN NEDERLAND EN BRUSSELOBSERVATOR

‘HALLO, WAAR IS DE EFFICIËNTIE?’ LEES P. 6-7

OP ZOEK NAAR NEDERLANDSE EX-KOLONIE IN BRUSSEL

SURINAME RUIKEN, PROEVEN EN BIJNA ZIEN LEES P. 12

N° 1459 VAN 29 JANUARI TOT 5 FEBRUARI 2015 ¦ WEEK 5: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

Justitiepaleis Zou het kunnen dat we het hier in België wat gehad hebben met de opvallende verwezenlijkingen van dure, buitenlandse architecten met sterrenstatus? Het Congrescentrum van Daniël Libeskind dat zopas naar aanleiding van ‘Bergen, culturele hoofdstad’ werd ingehuldigd, heeft al bij al weinig persaandacht gekregen.

Wat het treinstation betreft dat Santiago Calatrava in datzelfde Bergen in de steigers heeft staan: daarover heerst vooral de bezorgdheid dat het een smak geld zal kosten, centen die misschien beter zouden worden geïnvesteerd in het openbaar vervoer zelf. En iemand nog iets gehoord over de reflecterende vlinder die Jean Nouvel wou verwezenlijken aan het Zuidstation?

Maar waar we het voorlopig nog niet mee gehad hebben, zo lijkt het wel, is de banale architectuur waar grote Belgische architectenbureau’s ons al zovele jaren lang op trakteren. Die indruk ontstaat als je het ontwerp ziet dat bureau Jaspers-Eyers voorstelt in de Regentschapstraat, vlakbij het Justitiepaleis.

De krant De Standaard onthulde het onlangs. In dat megagebouw zou onder meer de correctionele rechtbank worden ondergebracht. Promotoren dienen nu al bouwaanvragen voor zo’n tweede groot gebouw in, in

WAUTER MANNAERT

door Anne Brumagne

BDWVOORGROND

VAN DE REDACTIE

de hoop de administratieve molen te hebben afgerond vooraleer echt wordt beslist over de toekomst van het huidige Justitiepaleis en de lokatie van de verschillende diensten. De bouwpromotor die het haalt, zou zijn pand dan kunnen verhuren aan de Regie der Gebouwen, dat de gerechtsgebouwen in België beheert.

Eigenlijk is het de wereld op zijn kop. Er duiken al ontwerpen op van (onbekende) bouwpromotoren, terwijl er door de minister van Justitie nog geen behoefteprogramma is geschreven en er dus ook nog geen wedstrijd is uitgeschreven. Het geeft de indruk dat er achter de schermen van alles wordt bedisseld en doet vrezen dat we uiteindelijk met een banaal justitiecomplex zullen opgezadeld worden.

En dat is erg jammer. Want we hebben heel wat troeven. Om te beginnen: een bestaand gerechtsgebouw met monumentale waarde, dat indertijd op een doordachte manier in het stadsweefsel werd ingeplant (maar waar, toegegeven, een hele buurt voor moest wijken). Vervolgens: een interessante architecturale scene, met getalenteerde architecten die niet zo nodig op een sterrenstatus uit zijn en die budgetten kunnen respecteren. En last but not least: een Brusselse bouwmeester, Kristiaan Borret, die in Antwerpen al heeft bewezen dat hij bouwprojecten en stedenbouwkundige ontwikkelingen in goede banen kan leiden.

Laat het goede nieuws zijn dat justitieminister Koen Geens (CD&V) al liet weten dat hij die bouwmeester bij de plannen voor het Justitiepaleis wil betrekken.

© SASKIA VANDERSTICHELE

BDW 1459 PAGINA 2 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

Collegelid Bianca Debaets: kinderopvangplaatsen beter benutten.

WELZIJN > LOKET KINDEROPVANG GAAT VAN START

Crèche zoeken wordt eenvoudiger BRUSSEL – De uitbouw van de Nederlandstalige kinderopvang in Brussel sputtert. Vlaanderen bevriest investeringsmiddelen (VIPA), en door het nieuwe Vlaams decreet op de kinderopvang verdwijnen tientallen Kind & Gezin-crèches. Staatssecretaris Bianca Debaets (CD&V) probeert voorzichtig het tij te keren en stelt een loket Kinderopvang voor. “Zo kunnen we vraag en aanbod beter op elkaar afstemmen.”

Het is nog onduidelijk hoeveel Brusselse Kind & Gezin-crèches er over zullen stappen naar de Office de la Naissance et de l’Enfance.

Franstalige minicrèches krijgen nog tot 2017 de tijd om Nederlandskundig te worden. Een kleine twintig crèches hebben wel al de stap gezet naar ONE, waaronder de crèches van de Europese commissie.

Een en ander verhoogt de druk op de Vlaamse Gemeenschap om de voorziene normen te halen in de uitbouw van de kinderopvang in de hoofdstad. Zeker nu de demografie in Brussel een hoge vlucht neemt.

Er zijn duizenden extra plaatsen nodig. Dat is ook voelbaar op het terrein. Zelfs voor ouders met een ongeboren kind is het momenteel een lastige zoektocht naar opvang.

Vlaams Minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) heeft al laten verstaan dat de inspanningen niet alleen van de overheid moeten komen. Ook privécrèches zullen een deel van het tekort moeten invullen.

Een nieuwe cartografie van de kinderopvang in Brussel die VGCcollegelid Bianca Debaets (CD&V) heeft besteld moet beter zicht krijgen op de tekorten. Maar Debaets wil daar niet op wachten om de bestaande opvang beter te benutten. Ze stelt vandaag het Loket Kinderopvang voor. “Het was een van de aanbevelingen van de vorige cartografie,” zegt Debaets, “vraag en aanbod beter op elkaar afstemmen. Dankzij het loket zullen er minder snel lege plaatsen onopgevuld blijven.”

Bijna honderd crèches hebben zich

bij het nieuwe platform aangesloten. Daar zijn alle ‘inkomensgerelateerde Nederlandstalige crèches’ bij, over de drie netten heen. Alleen de Stad Brussel doet niet mee. Het gaat om ruim 3.000 opvangplaatsen. Debaets: “Het voordeel van het (virtuele) loket is klantvriendelijkheid. Wie opvang zoekt, zal voortaan niet meer van de ene crèche naar de andere moeten hollen. De ouders geven vijf kinderdagverblijven van voorkeur door, ten vroegste zeven maanden voor de start van de opvang. Zodra een plaats vrijkomt, krijgen ze antwoord. Is er geen plaats, dan krij-

STAATSSECRETARIS BIANCA DEBAETS (CD&V):

“Het voordeel van het virtuele loket is klantvriendelijkheid”

gen andere, nabijgelegen crèches de mogelijkheid om de ouders te contacteren.”

Bianca Debaets benadrukt dat het hier niet gaat om een aanmelding zoals bij scholen. “De crèches zijn zelf verantwoordelijk voor de invulling van de opvangplaatsen.

Die vrijheid willen we behouden, maar het loket ondersteunt de crèches wel in een evenwichtig opnamebeleid. Ze moeten immers rekening houden met voorrangsregels voor kinderen uit kansengroepen (20 procent) en gezinnen waar Nederlands wordt gesproken (55 procent).”

De Vlaamse Gemeenschapscommissie trekt voor het loket 180.000 euro per jaar uit. Het Brussels loket is het eerste van die omvang in de Vlaamse Gemeenschap.

Steven Van Garsse

www.kinderopvanginbrussel.be

BDWVOORGROND

BDW 1459 PAGINA 3 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

VERKEERSVEILIGHEID > ONGEVAL OP LAMBERMONTLAAN ROEPT VRAGEN OP

‘Geen heraanleg want er zat niets in voor de MIVB’

SCHAARBEEK - Donderdag 15 januari. Het land staat in rep en roer. De politie gaat over tot tientallen arrestaties, onder meer in Molenbeek en Berchem, en schiet in Verviers twee vermeende terroristen dood. Op datzelfde moment gebeurt op de Lambermontlaan in Schaarbeek een vreselijk ongeval.

Een jongen van vijf wordt er brutaal aangereden door een wagen met Poolse nummerplaat. Een ongeval dat, misschien, vermeden had kunnen worden.

H

et jongetje van vijf is buiten levensgevaar en mag over enkele weken naar huis. Het liep vooral breuken op. Maar één devies zal hij wellicht nooit vergeten.

Une voiture peut en cacher une autre.

Om de drukke Lambermontlaan over te steken, aan de halte Heliotropen, zijn er voetgangerslichten.

Die zijn meestal in werking, en verzekeren een veilige oversteek voor de schoolkinderen die bijvoorbeeld van Emmanuel Hiel naar het Josaphatpark gaan om zo hun weg verder te zetten naar huis.

Maar af en toe werken ze niet. En dan is een oversteek er levensgevaarlijk.

Dat mocht een vader met zijn twee kinderen ondervinden. Ze steken over op het zebrapad nadat de auto’s op de eerste twee rijvakken stoppen, zoals het hoort. Het jongetje van

Meer rijvakken zetten aan tot sneller rijgedrag.

vijf stapt doodgemoedereerd verder, maar precies op dat moment rijdt een auto met Poolse nummerplaat, een BMW break in volle vaart, door richting Van Praetbrug. Het onvermijdelijke gebeurt: de jongen wordt in de lucht gekatapulteerd en moet met zware breuken naar het Koningin Fabiolaziekenhuis worden afgevoerd.

© SASKIA VANDERSTICHELE

Politiewoordvoerder Roland Thiébault zal later verklaren dat de plek niet bekend staat als zwart verkeerspunt. Maar is dat wel zo? We keren terug naar 31 maart 2009. In de Muziekacademie, langs de Lambertmontlaan, vindt een informatievergadering plaats met toenmalig minister Pascal Smet (SP.A). Hij stelt er, aan het einde van de regeerperiADVERTENTIE

Nieuwjaarsreceptie

2015

ode, zijn plannen voor de heraanleg van de Lambermontlaan voor: een van de rijvakken richting de Van Praetbrug zal worden geschrapt en vervangen door een ventweg voor lokaal verkeer. Die ingreep moet zorgen voor “een verbetering van de fietsinfrastructuur, de beveiliging van de oversteekplaatsen, en de oversteekbaarheid van de boule-

vard voor de zwakke weggebruiker.”

“Er waren zoals altijd voor- en tegenstanders,” zegt een van de buurtbewoners die toen op de vergadering aanwezig was. Smet kiest de vlucht vooruit en wil tegen eind 2009 een bouwvergunning indienen, om dan in 2011 de werken op te starten.

Vluchtmisdrijf Maar na de verkiezingen van 7 juni 2009 belandt Pascal Smet (SP.A) onverwacht op de oppositiebanken.

Minister Brigitte Grouwels (CD&V) neemt het dossier over. Zij voert de plannen af. “Omdat het een plan was van Smet,” zegt een van de buurtbewoners. “Neen. Dat klopt niet niet. Het werd afgevoerd omdat er niets in zat voor de MIVB,” zo zegt iemand die nauw bij het dossier was betrokken. De MIVB kon op dat moment al genieten van een tram in eigen bedding. Dit project geeft de fietsers, voetgangers en de buurtbewoners weliswaar wat rust, maar zorgt tegelijk voor minder autocapaciteit, zo was klaarblijkelijk de redenering.

Toenmalig Minister Grouwels herinnert zich het dossier. “In 2010 hebben we inderdaad beslist om het niet uit te voeren. We moesten prioriteiten stellen. Deze aanleg was erg duur. We hebben wel punctuele verbeteringen aangebracht.”

Veel vragen blijven. Had dit ongeval vermeden kunnen worden als er maar twee rijstroken waren? Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat hoe meer rijvakken, hoe sneller er gereden wordt, en hoe gevaarlijker voor de zwakke weggebruiker.

Maar bij ongevallen speelt altijd de factor van de onvoorspelbaarheid. Andere vraag: waarom waren de verkeerslichten stuk? En dan is er nog de vraag over de echte verantwoordelijke: de man die aan het stuur zat, die het zebrapad negeerde en die vluchtmisdrijf pleegde. Een week later werd de auto gevonden.

De chauffeur is spoorloos.

Steven Van Garsse

BDW 1459 PAGINA 4 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

UITGELICHT > RADICALISERING: ‘160.000 EURO VOOR VIER BRUSSELSE GEMEENTEN’

‘Het werk moest veel eerder begonnen zijn’ SINT-JANS-MOLENBEEK/BRUSSEL – Er bestaat een ‘cel radicalisering’ van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest die de radicalisering van moslimjongeren moet tegengaan. Maar of die veel zal helpen is nog maar de vraag. Ondertussen proberen Brusselse gemeenten hun kennis op het terrein te verscherpen. Een bochtige reis.

D

e cel radicalisering werd vorige week in het leven geroepen door Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) en de vier gemeenten die het meeste Syriëstrijders zagen vertrekken: Anderlecht, Brussel, Schaarbeek en Sint-Jans-Molenbeek. Het gaat om een overlegorgaan. Daarnaast is er niet veel geweten over het hoe en waarom van de cel, laat staan wat ze exact zal doen. Eigenlijk kan die cel niet meer dan het preventieve werk van de gemeenten bundelen. Voor de omkadering en opvolging van serieuze gevallen van radicalisering en vertrek naar Syrië zorgen de federale politiediensten, het parket en de Staatsveiligheid.

De gemeenten staan dus in voor de opvolging van de lichtere gevallen van radicalisering, waarbij nog

geen (geweten) strafbare feiten zijn gepleegd. Zo zijn er in Sint-Jans-Molenbeek 30 personen (familie inbegrepen) die opgevolgd worden door de gemeentediensten omdat ze naar Syrië zijn vertrokken en eventueel zijn teruggekeerd. In Brussel-Stad zijn het er 70. De vier genoemde gemeenten hebben van de federale overheid elk 40.000 euro extra gekregen, zegt Françoise Schepmans.

Daarnaast voeren de gemeenten vooral een strijd in de scholen “pour récadrer les enfants,” zoals Molenbeeks burgemeester Françoise Schepmans (MR) het noemt; het gevecht tegen complottheorieën en goedkeuring voor Syriëstrijders bij jonge mensen. In Brussel-Stad heeft men na de aanslag op het Joods Museum al een “filosofische cel” opgezet die ateliers organiseert in scho-

In Molenbeek worden 30 personen opgevolgd door de gemeentediensten, in Brussel-Stad 70.

len om leerlingen te laten nadenken over burgerschap en religie.

Maar die initiatieven wegen ook wel licht, zeker wanneer het nog onvoldoende tot de Brusselse bestuurders doordringt dat de strijd tegen terrorisme ook een strijd is tegen het veelvoud aan foutieve en/of uit de context gerukte informatie die circuleert op het internet. Een voorbeeld: Jamal Ikazban, de leider van de PS in Sint-Jans-Molenbeek, die tijdens de gemeenteraad zegt dat de terreur in Parijs en de gebeurte-

nissen in Verviers geleid hebben tot “islambashen”, een “hekensjacht van journalisten op de islam” en dat “er sommige duistere krachten in de wereld zijn”, waarna een uiteenzetting volgde over het Israelo-Palestijns conflict, waarbij “jongeren gefrustreerd raken door de houding van Israël.” Niemand van Ikazbans collega’s, ook niet van Schepmans’ meerderheid, gaf een kik, alsof bovenstaand discours echt een reden is voor een moslimjongere om te “radicaliseren”. Dat Ikazban dan oproept tot “eenheid”, komt vreemd over. Politici in arme Brusselse gemeenten voelen zich vaak een rolmodel voor achtergestelde jongeren, maar men kan zich toch afvragen of het bovenstaande een constructief rolmodel oplevert.

Debatteren waar nodig Het is echter niet allemaal kommer en kwel. Binnen de Molenbeekse PS beginnen er sommigen zich de vraag te stellen of er, naast de klassieke sociaal-economische problemen die als uitleg worden gegeven, niet ook een probleem is met “een middeleeuwse interpretatie van de

islam.” Men begint in te zien dat de klassieke verhalen om maatschappelijke onvrede te duiden niet altijd toepasbaar zijn op de huidige situatie. Het Syriëprobleem heeft onze Westerse overheden, vooral lokaal, in snelheid gepakt. Schepmans verwoordde het nog het best toen ze sec zei tijdens de gemeenteraad: “We

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE Maandag zijn de sanerings- en afbraakwerken gestart van het entrepot nabij de Ninoofsepoort.

Het moet de eerste stap zijn in de heraanleg van de site, iets waar omwonenden al jaren om vragen. Beliris verwacht tegen de zomer een vergunning voor de heraanleg. De werken zouden dan begin 2016 kunnen starten en eind 2018 afgerond zijn, zegt ministerpresident Rudi Vervoort (PS).

WEEKOVERZICHT

BDW 1459 PAGINA 5 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

© MARC GYSENS

WOENSDAG 21 JANUARI VIER 6-NOVEMBER-RELSCHOPPERS VRIJGELATEN. Het parket van Brussel laat weten dat vier demonstranten van de 6-novemberbetoging vrijgelaten zijn. Zij maken deel uit van de elf personen die vorige week donderdag werden aangehouden voor geweldfeiten tijdens die vakbondsdemonstratie. De vier zijn vrij onder voorwaarden. Hun tenlastelegging luidde verboden wapendracht en relschoppen met verzwarende omstandigheden. Bij de elf aangehoudenen zitten één Franstalige en tien Nederlandstaligen. Ondertussen is het nog altijd wachten op het politierapport dat de feiten van 6 november moet onderzoeken, en of Brussels burgemeester Yvan Mayeur (PS) getalmd heeft om in te grijpen. een mis voor lodewijk xvi. In Watermaal-Bosvoorde houden Franse monarchisten een mis ter nagedachtenis van de Franse koning Lodewijk XVI, die op 21 januari 1793 werd terechtgesteld door revolutionairen. Het gaat om een klassieke mis in het Latijn, waarbij de priester met de rug naar het publiek staat. Het initiatief gaat uit van L’institut du Christ roi souverain, een tak van de ‘Brussels International Catholic School.’ schepmans informeert gemeenteraad. De burgemeester van Sint-Jans-Molenbeek, Françoise Schepmans (MR), informeert de gemeenteraad over de vermeende terreurverdachten die een week eerder werden aangehouden in haar gemeente. Volgens Schepmans was het gemeentebestuur niet vooraf verwittigd van de actie, en werd ze pas tijdens het verloop van de operatie ingelicht. Dezelfde avond is Schepmans aanwezig op een vergadering met Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) en drie andere Brusselse burgemeesters. Daar wordt een coördinatiecel voor radicalisering opgericht.

DONDERDAG 22 JANUARI Françoise Schepmans, burgemeester van Molenbeek. In haar gemeente trokken dertig mensen naar Syrië.

staan voor een immens werk, en naar mijn gevoel moest dit werk veel eerder begonnen zijn.”

Rest de vraag wat er de afgelopen decennia dan is fout gelopen, ondanks alle goedbedoelde acties, ook antiracistische. De Molenbeekse bevolking is momenteel zelf bezig met een debat over hoe jongeren onder

“ “ HET GETAL

de ogen van hun vrienden en kennissen konden radicaliseren. Het probleem zit mensen er veel te dicht op de huid. Het loont de moeite te luisteren, en, toegegeven, fors te debatteren waar nodig. Want, zoals het Brusselse MR-gemeenteraadslid Clémentine Barzin begin deze week zei: “Tijdens de aanslagen in Parijs

werden journalisten vermoord omdat ze gebruik maakten van hun recht op vrijheid van meningsuiting, werden politieagenten vermoord omdat ze de staat vertegenwoordigden en werden er Joden vermoord omdat ze Jood waren.”

Christophe Degreef

TWEEDE VERDACHTE VOOR AANSLAG JOODS MUSEUM. Volgens de krant La Dernière Heure zoekt de federale politie een tweede verdachte voor de moordaanslag op het Joods museum op 24 mei vorig jaar. De verdachte van die aanslag, Mehdi N., zou hulp hebben gekregen, zoals onder meer te zien is op camerabeelden van aan het Noordstation. N. kocht daar een busticket en werd begeleid door een man, de tweede verdachte dus. Politie en gerecht tasten in het duister over de identiteit van de verdachte. Ondertussen komen er ook elementen uit het dossier bovendrijven, onder meer in La Libre Belgique, die gunstig zijn voor N. Er is bijvoorbeeld geen DNA van hem gevonden in het Joods Museum.

VRIJDAG 23 JANUARI VALLENDE STENEN IN LEOPOLD II-TUNNEL. Een automobiliste beleeft de schrik van haar leven wanneer enkele stenen van de Leopold II-tunnel loskomen en op haar voorruit belanden. De tunnel verkeert al geruime tijd in slechte staat en moet gerenoveerd worden.

Brussels minister van Openbare Werkzaamheden Pascal Smet (SP.A) belooft alvast een plan van aanpak voor de zomer.

MAANDAG 26 JANUARI

De komst van de Europese instellingen naar de Vlaamse Rand zou voor veel werkgelegenheid kunnen zorgen” Vlaams parlementslid Peter Van Rompuy (CD&V), zoon van, houdt een pleidooi voor de decentralisering van de Europese instellingen (in Het Laatste Nieuws).

Opgroeien in Molenbeek is een strafblad op zich” Modeontwerpster Rachida Aziz (in Knack).

28%

Het aantal getelde fietsers ging in 2014 met ruim een kwart omhoog (+28 procent). Dat blijkt uit de jaarlijkse fietstellingen van fietsvereniging Pro Vélo.

Het aantal getelde fietsers ging van 158 naar 204 per uur. De tellingen waren tussen 2011 en 2013 nochtans weinig hoopgevend. Het aantal getelde fietsers stag-

neerde, met tussen 2012 en 2013 zelfs een lichte daling.

Toenmalig staatssecretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille (Groen) haalde het slechte weer aan als verklaring voor de teleurstellende cijfers. Ook huidig minister van Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) geeft het weer als uitleg voor de stijging. Met het verschil dat de weersomstandigheden in 2014 beter waren.

Smet wil fietsen in de stad wel verder stimuleren, en wil het budget voor de aanleg van fietspaden opnieuw vastleggen op 12 miljoen euro.

KV

‘STRIJD TEGEN ANTISEMITISME HEEFT GEFAALD’. Premier Charles Michel (MR) zegt in de grote synagoge van Brussel dat de strijd tegen antisemitisme gefaald heeft. Michel is in de synagoge op bezoek ter nagedachtenis van de 70ste verjaardag van de bevrijding van de concentratiekampen Auschwitz-Birkenau door het Rode leger.

De eerste minister haalt de aanslag in het Joods museum in mei aan als voorbeeld.

70 syriëstrijders uit brussel-elsene. Volgens Brussels burgemeester Yvan Mayeur (PS) zijn er 70 mensen uit de politiezone Brussel-Elsene vertrokken naar Syrië. Dat zegt Mayeur tijdens de gemeenteraad. Negen jihadi’s zouden al teruggekeerd zijn, en een paar zouden ter plekke gesneuveld zijn. ‘woonbonus discrimineert alleenstaanden’. De woonbonus, een fiscale korting op de aanschaf van een eigen woning, zou hoofdzakelijk hoge inkomens ten goede komen en slecht zijn voor alleenstaanden. Dat beweren de onderzoekers Nicolas Bernard en Valérie Lemaire van de Université Saint-Louis in de meeste recente Brussels Studies. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest zal het volgens de twee nog moeilijk krijgen om de woonbonus te blijven financieren. De korting werd immers geregionaliseerd tijdens de zesde staatshervorming.

Samengesteld door Christophe Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

ORANJE BOVEN

In 2015 is het 200 jaar geleden dat de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden werden samengevoegd tot het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Ook is het dit jaar de twintigste verjaardag van het Cultureel Verdrag tussen Nederland en Vlaanderen. Dit wordt een jaar lang uitgebreid gevierd en is meteen ook de aanleiding voor dit speciale BDW-nummer over Nederbrusselaars. We spraken onder meer met ambassadeur Henne Schuwer, gingen langs bij deBuren, ontmoetten een in Brussel gestrande Surinaamse kok, werkten een Nederwandeling uit en proefden van snert en hete bliksem. Oranje boven dus.

© BART DEWAELE

Henne Schuwer: “Is het Vlaams-nationalisme pro Nederland? Ik heb bij N-VA-voorzitter Bart De Wever nooit de notie ontdekt dat hij deel van Nederland wil worden.”

INTERVIEW > HENNE SCHUWER, AMBASSADEUR VAN NEDERLAND EN BRUSSELOBSERVATOR

‘HALLO, WAAR IS DE EFFICIËNTIE?’ BRUSSEL – Dat de cultuurverschillen tussen Nederlanders en Belgen groot zijn, zal niemand ontkennen. De Nederlandse ambassadeur te Brussel Henne Schuwer heeft er dagelijks mee te maken. “Ik moet aan mijn landgenoten vaak uitleggen dat België niet zomaar een verlengstuk is van Nederland.”

A

mbassadeur Henne Schuwer (61) heeft een goede kijk op Brussel. Al van in de jaren 1980 werkt hij hier. Na een diplomatieke carrière in andere landen kwam hij in 2002 terug naar Brussel om zijn land te vertegenwoordigen bij de EU en de Navo.

In 2010 werd hij Nederlands ambassadeur in België. “Het is het pas toen dat ik Brussel écht heb leren kennen,” zegt Schuwer. “Als je voor de Navo werkt, of voor de Europese Unie, is het blikveld nauwer.”

Op de hoogte blijven van het Belgische reilen en zeilen is, naast de

Nederlandse staatsburgers vertegenwoordigen, de belangrijkste taak van een ambassadeur. Net voor ons interview had Schuwer een afspraak met de voorzitter van een belangrijke Belgische vakbond.

Schuwer: “Op het vlak van syndicale organisatie zijn er grote ver-

schillen tussen België en Nederland.

Er is hier een syndicale participatie van zestig procent, en dan zijn de vakbondsleden vaak nog eens aangesloten bij de mutualiteit van dezelfde zuil. Vakbonden betalen de werkloosheid uit, de werkgever organiseert mee de kinderbijslag.

In Nederland zit dat volledig bij de centrale overheid.”

De vakbonden in Nederland hebben net beslist om niet langer naar het stakingswapen te grijpen.

Schuwer: “We hebben een traditie van polderen: net zolang doorpraten tot er een compromis uit de bus komt.”

“Kijk, Nederland en België zijn landen die erg dicht bij elkaar staan, en waarvan de meerderheid dezelfde taal spreekt. Het gevolg is dat Nederlanders de neiging hebben te denken dat België een verlengstuk is van Nederland. Dat we een beetje hetzelfde zijn. Dat is natuurlijk niet zo.”

“Een van mijn belangrijke opdrachten is om dat beeld te ontkrachten. Er is iets specifieks ‘Belgisch’. Nederlanders die hier

zaken doen, moeten dat weten.”

Kan u een voorbeeld geven?

Schuwer: “Belgen doen pas zaken met mensen die ze wat beter kennen. Het duurt allemaal wat langer.

Nederlanders die denken dat ze in één dag zeven afspraken kunnen afwerken in Brussel, die hebben het verkeerd voor. Dan scoren ze zeven keer niet.”

“Ook het overleg van overheid tot overheid verloopt anders. In Nederland gaat aan een onderhandeling een heel proces vooraf. Alle scenario’s worden uitgetekend: de punten die we willen binnenhalen, de zaken waar marge op zit, alle terugvalposities tot in factor vier. Er is niet heel veel flexibiliteit, maar als het een ja of een neen is, dan weet de onderhandelaar dat hij afgedekt is.”

“In België zien de onderhandelaars veel meer tijdens het overleg waar ze uitkomen, en zo nodig kopen ze tijd door de beslissing te verdagen.”

De Nederlandse methode lijkt een stuk efficiënter.

Schuwer: “Dat denk ik wel. We zijn efficiënter, maar er is ook meer regelneverij. Een voorbeeld. België en

BDW 1459 PAGINA 7 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

Intussen blijft er wel een wereld van verschil tussen het Schumanplein en bepaalde achtergestelde wijken. Komt u daar wel eens?

Schuwer: “Sinds ik in 2010 bilateraal ambassadeur ben geworden is voor mij een wereld opengegaan. Voorheen kwam ik enkel in de stadsdelen die voor mij relevant waren: de Europese wijk, de Navo. Nu moet ik weten hoe dit land in elkaar zit. En zo kom ik ook in Molenbeek, in Schaarbeek, in Vilvoorde. Mijn regering wil dat ik hen vertel hoe het met Brussel gesteld is.”

En wat vertelt u dan?

Schuwer: “De problematiek van de Brusselse achterstandswijken verschilt niet zoveel van de Nederlandse. Er is hier wel een grotere geïmmigreerde populatie.

Die moet je een plaats geven in de stad. Zorgen dat ze een productieve eenheid van de samenleving worden. Dat is lastig. We vragen hen om mee te participeren aan de samenleving op een manier die voor ons acceptabel is.”

Dat lijkt in Nederland makkelijker te lukken. De immigranten spreken om te beginnen meestal de landstaal.

Schuwer: “Ze zijn daartoe ver-

“Zonder taal is participatie aan de samenleving niet mogelijk”

king te maken tussen de moord op Theo Van Gogh, intussen tien jaar geleden, en de aanslagen in Parijs.

Ook in 2004 vond een deel van de moslim-minderheid: Van Gogh heeft het zelf gezocht. Net zoals dat nu ook in Frankrijk wordt gezegd over de cartoonisten.”

“Maar vandaag zijn de reacties in Nederland anders. Het debat is geëvolueerd. Het gaat bij moslims nu over de vrijheid van meningsuiting.

Ze zeggen: die cartoons van Charlie Hebdo zijn niet acceptabel, maar ik aanvaard de Westerse grondrechten. Onze allochtonen begrijpen dat de voordelen van de Nederlandse samenleving groter zijn dan de nadelen die eventueel uit de vrijheid van meningsuiting kunnen vloeien.”

Zijn de geesten in Nederland en Vlaanderen, twintig jaar na het cultureel verdrag, niet eerder uit elkaar aan het groeien, dan naar elkaar toe?

Schuwer: “De emancipatorische beweging van Vlaanderen brengt met zich mee dat Vlaanderen zich meer als een aparte entiteit gaat gedragen. Vlaanderen is Vlaanderen, ondanks de gedeelde geschiedenis met Nederland en de gemeenschappelijke taal.”

“Economisch groeit intussen wel het besef dat Vlaanderen en Nederland het in een geglobaliseerde wereld apart niet kunnen rooien. In de VS begrijpen ze bijvoorbeeld niet dat het havengebied aan de Delta van Rijn, Schelde en Maas, in aparte entiteiten is opgedeeld, Rotterdam en Antwerpen.”

Je zou kunnen verwachten dat met de N-VA in de federale en de Vlaamse regering, de samenwerking BelgiëNederland beter loopt. Maar we hebben niet de indruk dat de N-VA hier het verschil maakt.

Schuwer: “Het verschil wordt door Charles Michel gemaakt, die een liberaal vindt in Nederland (Mark Rutte) en in Luxemburg (Xavier Bettel). En ze zijn bovendien leeftijdsgenoten.”

JEAN-PIERRE CLUYSENAAR © WIKIPEDIA

Ook Albert Heijn komt niet naar Brussel.

Schuwer: “Albert Heijn moet een potje maken, en daar een wikkel omdoen. In Vlaanderen hoeft hij die wikkel niet te veranderen. In Brussel moet hij die naar het Frans vertalen.

Dat is een aanzienlijke investering.

Daarom blijft Albert Heijn voorlopig uit Brussel. Maar Blokker, Hema en Kruidvat, zijn hier wel.”

NEDERBRUSSEL

© FLICKR CREATIVE COMMONS

Het debat over migratie wordt in Nederland scherper gevoerd dan in België.

Schuwer: “Klopt. Dat komt omdat het politieke debat ouder is.

Frits Bolkestein (VVD-politicus, en gewezen Eurocommissaris, SVG/ HUB) heeft twintig jaar geleden al controversiële standpunten ingenomen. Hij werd daar toen voor verketterd. Voorts hebben we twee politieke moorden gekend (Pim Fortuyn en Theo Van Gogh) die een heel debat op gang gebracht hebben over migratie en godsdienst.”

“Het is interessant om de vergelij-

Er zijn nauwelijks Nederlanders die in Brussel een zaak opstarten, terwijl Nederlanders toch bekend staan als ondernemers.

Schuwer: “In de productieve sfeer?

Neen, er zijn er niet veel. Brussel is ook een dienstenstad.”

Eerder dat dan het Vlaamsnationalisme?

Schuwer: “Is het Vlaams-nationalisme pro Nederland? Ik heb bij Bart De Wever (N-VA-voorzitter, red.) nooit de notie ontdekt dat hij deel van Nederland wil worden. Hij wil Vlaams zijn.”

Hoe kijken Nederlanders naar Brussel?

Schuwer: “Ze zien Brussel als de hoofdstad van Europa, als een internationale stad.”

En ze zien niet het rommelige, het Latijnse? Een stad met negentien reglementjes?

Schuwer: “Je moet hier al wonen om het te weten. Ik val soms steil achterover, zo van ‘Hallo? Waar is de efficiëntie?’ Het zou allemaal zoveel makkelijker, goedkoper en efficiënter kunnen. Aan de andere kant is dat ook wel de charme. Wat ik jammer vind is dat mensen die voor de EU en de Navo werken die Brusselse charme vaak niet meemaken, omdat ze te veel in hun Europese of internationale cocon zitten. Daar willen we wat aan doen als we voorzitter zijn van de EU in de eerste helft van 2016. De EU mag geen staat in de staat zijn.”

Steven Van Garsse en Bettina Hubo

DANSENDE ADEL

BRUSSEL – Tijdens het Koninkrijk der Verenigde Nederlanden werd de adel grondig gereorganiseerd. De napoleontische keizerlijke erfadel (11 families) werd afgeschaft, de oude prerevolutionaire adel (760 families) werd gedeeltelijk hersteld en 37 families werden met privileges toegevoegd als nieuwe Koninklijke erfadel van Willem I. Het Concert Noble – opgenomen in de Société de l’Académie de Musique, waartoe de prins van Oranje als erelid toetrad op 5 december 1814 – organiseerde zijn bals in het Grand Concert. Een gemaskerd bal ter ere van de kroonprins (later Willem II) werd ingericht op 7 februari 1815. Samen met het JMB Hof vertoonde de prins zich in Spaanse kostuums.

UKKEL – Het beschermde Kerkhof van de Dieweg (1896 – volzet in 1945) herbergt de grootste niet-confessionele begraafplaats van Belgische joden. Naast losse joodse grafzerken, waaronder een zestigtal beschermde, telt de site een lange ondergrondse grafgaanderij (867 joden), in erfpacht genomen door het Centraal Israëlitisch Consistorie van België. Vooral van oorsprong Nederlandse joden gevolgd door Duitsers, Fransen en Engelsen, die destijds het dubbele aan concessie betaalden omdat ze niet in Ukkel gedomicilieerd waren, maar elders in België, liggen op Dieweg begraven. JMB

WIJ WILLEN WILLEM WEG

BRUSSEL – Wij willen Willem weg, wilde Willem wijzer worden, wij willen Willem weer. De drie keer vier w’s werden volgens de overlevering op de muren geschilderd ten tijde van de Belgische revolutie. Anderhalve eeuw later moesten lagereschoolkinderen die prachtige alliteraties nog altijd uit het hoofd leren. Zeker toen tvkijkend Vlaanderen in de pre-VTM-tijd massaal naar Nederland keek.

Willem moest opeens niet meer weg.

DV

Fietst u in Brussel?

Schuwer: “Ik vind het doodeng. Ik moet er niet aan denken dat ik het Montgomeryplein over fiets. Ik vind dat wel jammer want in Den Haag fietste ik wel naar mijn werk. “ Tot slot. Kan u niets doen aan de belabberde treinverbinding Brussel-Amsterdam?

Schuwer: “Het is opvallend dat twee landen die ooit één zijn geweest zulke slechte verbindingen hebben. Amper twee spoorlijnen en drie autowegen gaan de grens over. Als we onze economie willen verstrengelen, dan moet er eerst een betere weg- en treininfrastructuur komen tussen België en Nederland.”

BRUSSEL – Uit een roemrijke Beierse en Nederlandse familie van bouwmeesters en ingenieurs stamt Jean-Pierre Cluysenaar (geboren in het Friese Kampen in 1811, en gestorven in 1880 in Brussel).

Hij is de ontwerper-architect van de overdekte Sint-Hubertusgalerijen, naar analogie met de eerste Belgische winkelgalerij bij de Muntschouwburg (1820). Zijn vader werd als ingenieur Waterstaat onder de regering van koning Willem I naar Gosselies gehaald. Jean-Pierre Cluysenaar leerde zijn ‘tekenvak’ JMB in de Academie voor Schone Kunsten in Brussel.

JOODSE BEGRAAFPLAATS © IVAN PUT

U kent Brussel al van in de jaren 1980. Hoe heeft u Brussel zien veranderen?

“Bepaalde delen Schuwer: van Brussel hebben een echte transformatie ondergaan. De Dansaertwijk bijvoorbeeld, daar kwam je niet in de jaren 1980. Nu is het een erg gezellige buurt. Het is er leefbaar. Ik heb het er zopas nog in een lang gesprek met Pascal Smet (minister in de Brusselse regering, SP.A) over gehad. Hij woont er trouwens.”

“Anderzijds heeft Brussel een enorm mobiliteitsprobleem. In de jaren 1980 woonde ik in Ohain (Waals-Brabant, SVG/HUB). In vijfentwintig minuten was ik met de wagen in de Europese wijk. Nu doe je er minstens een uur over.

Het binnenkomend autoverkeer is enorm toegenomen. Het verkeer staat muurvast. Er is dus dringend nood aan nieuwe trams, metro’s en snelle treinen van en naar het Brussels hinterland.”

“Verder is de stad internationaler geworden. Brussel is het centrum van Europa. Dat komt enerzijds door de uitbreiding van de Europese Unie, maar ook door de influx van mensen die zich realiseren dat de besluitvorming hier plaatsvindt.”

plicht. Voor ze naar Nederland komen is er een inburgeringstest, in het Nederlands. Daar moeten ze voor slagen.”

“Het is een zaak van lusten en lasten. Er zijn de lusten: de grondrechten, de sociale bescherming, maar er zijn ook lasten. De taalkennis is daar een van. Zonder taal is participatie aan de samenleving niet mogelijk.”

WEL PROTESTANTS, NIET HOLLANDS ©GOOGLE STREET VIEW

Nederland hebben vijf jaar geleden samen geboden voor het WK voetbal. Een van de discussiepunten was de vraag van de Fifa-bobo’s om belastingsvrij te mogen winkelen. In Nederland werd dat punt vooraf uitgebreid in de Kamer besproken. De parlementairen vonden het schandelijk. In België begrepen ze er niets van: waarom zoiets al in het parlement bespreken als het bod nog niet eens is binnengehaald!”

BRUSSEL – Ooit was de Universitaire Faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid in Etterbeek bemand met heel veel Nederlanders. Omdat de toegangsvoorwaarde in hun thuisland niet langer geldt, blijven onze Noorderburen tegenwoordig thuis om Protestantse Theologie te studeren. Nu telt de faculteit minder dan twintig Nederlandstalige studenten, de Franstaligen zijn in de meerderheid. De faculteit, met bachelors, masters en doctoraten, bereidt voor op het werk van predikant of leraar protestantse godsdient. DV

BDW 1459 PAGINA 8 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

De Nederbrusselaars: wie zijn ze, wat doen ze?

In het Brusselse wonen ruim dertigduizend Nederlanders. Sommige Nederlanders zijn hier al bijna hun hele leven, andere spoelden enkele jaren geleden aan en willen niet meer weg, nog andere zijn op doortocht in de Europese hoofdstad. Hoe kwamen ze in Brussel terecht? Wat is de aantrekkingskracht van deze stad? Kostte het veel tijd om te wennen aan de verschillende wijken, sferen en culturen? Zoeken ze de andere Nederlanders op of gaan ze hun eigen weg? BDW sprak met zes Nederbrusselaars.

FOTO’S: ELKE VANOOST

GOTTLIEB BLOKLAND (55), PREDIKANT

‘Steeds minder Nederlander’ In 1998 werd de van origine Nederlandse predikant Gottlieb Blokland (55) – na een jarenlange tussenstop in De Panne met vrouw en vier kinderen – voorganger van de Bethelkerk in Schaarbeek. “Ik voel me hier steeds minder Nederlander dan Brusselaar.”

De Bethelkerk is een Nederlandstalige protestants-evangelische kerk

JOCHEN OOMEN (30), LEERKRACHT

‘Heel dichtbij maar toch exotisch’ Jochem Oomen staat voor de derde klas in basisschool Sint-Joost-aanZee. Zeven jaar geleden verhuisde hij na zijn lerarenopleiding van Breda naar Antwerpen. “Veel studenten trokken naar Australië of India. Ik koos ook voor een exotisch land maar dan dichtbij.”

Eerst woonde en werkte hij in Antwerpen. “Ik heb me daar enorm geamuseerd, maar als Nederlander is het toch niet simpel om je er echt thuis te voelen. Als ik met een Belgisch accent sprak en de Belgische etiquette volgde, liep alles van een leien dakje. Maar als ik me als Nederlander gedroeg, botste ik op een muur.”

Na vijf jaar vond hij het welletjes en wilde hij terug naar Nederland.

Vrienden suggereerden dat een school in Brussel hem veel beter zou bevallen. Dat bleek te kloppen.

Wel keek hij ervan op dat hij, als leraar in een gemeenteschool, de eed mocht afleggen voor de burgemeester.

Na enkele maanden pendelen verhuisde hij twee jaar geleden naar Sint-Gillis. Oomen houdt van het ruwe karakter van Brussel “Deze stad is op het eerste gezicht niet mooi, maar de schoonheid zit

verborgen.” Hij apprecieert ook de grote diversiteit aan talen en culturen. “Dat geeft de stad een speciale dynamiek. Hier heb je nog volksbuurten in het centrum.

Het Amsterdamse centrum is één grote toeristenzone.”

Oomen maakt gretig gebruik van het ‘dubbele’ cultuuraanbod in Brussel. Hij werkt mee aan een fotografieproject van De Markten, maar speelt ook in een Franstalig toneelgezelschap in Molenbeek.

Het chaotische en soms surrealistische Brussel stoort hem niet. “Ik heb niets met het leger maar bezoek toch af en toe het Legermuseum. Vitrines met een dikke laag stof, verkeerde infobordjes. En als je drie maanden later teruggaat is het precies hetzelfde.”

Ook ging hij op ontdekking in het Justitiepaleis. “In alle zalen en gangen zag ik stapels dossiers, maar slechts één computer. Voor mij zijn dat fantastische dingen die in het overgeregelde Nederland niet kunnen.”

Plannen om terug te keren heeft hij niet meer. “Ik moet nog zoveel ontdekken.

Bettina Hubo

die in 1923, eigenlijk al stilaan na WO I, het daglicht zag als Vlaamse tegenhanger van een Franstalige evangelische kerk. “Nederlanders die in Brussel een evangelische kerk zoeken sluiten vaak aan bij de Engelstalige kerken omdat die groter zijn,” zegt voorganger Blokland.

“Onze gemeenteleden zijn wel ook Nederlanders, maar nog steeds in

hoofdzaak Vlamingen uit de stad en de Rand. Toen ik hier aankwam was het een hele aanpassing en mijn grote zorg om de kinderen te integreren in de stad. Vandaar mijn idee om hen in de zeilclub in te schrijven om vrienden te maken. Ondertussen zijn ze als Nederlandstalige volwassenen wel absoluut geïnteresseerde Brusselaars geworden, ze willen

EGBERT BUURSINK (45), HOTELMANAGER

‘Er valt meer uit deze stad te halen’ Egbert Buursink, opgeleid aan de Haagse hotelschool, was 24 toen hij een mooi aanbod kreeg van het Sheraton aan Rogier. Hij is in Brussel gebleven. Na het Sheraton ging hij aan de slag in andere hotels. Uiteindelijk werd

hij general manager van Le Méridien aan het Centraal Station, dat vorig jaar werd overgenomen door Hilton.

Hij trouwde met een Deense en kreeg vier kinderen. “We voelen ons hier goed. Brussel is een in-

JAAP VREEKE (19), STUDENT JOURNALISTIEK

‘Ik weet waar ik vandaan kom, maar ik houd ook van Brussel’ Jaap Vreeke (19) studeert Journalistiek aan de Erasmushogeschool aan het Bloemenhofplein. Hij woont al van zijn tweede in Brussel. “Brussel is mijn thuis, hier wonen al mijn vrienden, ik houd van Brussel.”

Kiezen tussen België en Nederland is niet echt aan de orde, Brussel en

Amsterdam zijn hem allebei echt dierbaar. “Amsterdam, dat is de stad waar ik geboren ben, ik weet dat ik daar vandaan kom. Ik ben ook nog altijd supporter van Ajax, met mijn vader en mijn broer woon ik nog altijd zoveel mogelijk matchen bij. Op en af met de wagen.” En ook:

“Ik houd van het relaxte van Amsterdam, de mentaliteit ‘het maakt allemaal niet uit wat je doet’, in Amsterdam slaan de mensen ook veel vlugger een praatje dan in Brussel.”

Eerst wou Jaap hotelschool volgen in Den Haag, maar studieadvies raadde hem aan om een richting

BDW 1459 PAGINA 9 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

FATIMAH AL HILOU (23), STUDENTE

‘Wij houden van drukke steden’ “Ik voel me van alles. Als ik naar Nederland ga, vragen ze: ‘Kom jij van België?’ Terwijl ze hier zeggen: ‘Ja, die Nederlander daar.’ Soms maken mijn vrienden wel eens lol met mijn accent. Dan denk ik: ‘O jeetje, blijkbaar hoor ik bij geen van de twee. Ik blijf een buitenlander’.”

Studente Sociaal-Economische Wetenschappen Fatimah Al Hilou

ternationale stad, maar gemoedelijk.

Parijs en Londen zijn veel stressvoller, onpersoonlijker. Ik hou van de respectvolle manier waarop mensen hier met elkaar omgaan. Ik vind het aangenamer dan in Nederland.”

Buursink heeft de stad in de afgelopen jaren zien opbloeien. “Neem de Arduinkaai en de Albert-II-laan. De Nieuwstraat zou wel nog beter kunnen.”

Als sportieve ‘buitenmens’ houdt hij van de parken in het centrum. “En ik loop elk jaar de 20 kilometer. Er zijn weinig evenementen met zo’n goede sfeer.” Ook is hij een trouwe Anderlechtfan. “Maar ik geef toe, als ik weer eens in Alkmaar ben, ga ik met mijn zonen supporteren voor AZ.” Dat de zaken in Brussel soms en stoemelings geregeld worden, stoort Buur-

(23) heeft drie nationaliteiten: de Irakese, de Nederlandse en de Belgische en vindt dat leuk. Het maakt haar open en respectvol voor alle culturen, nationaliteiten en overtuigingen, zegt ze.

Fatimah was ongeveer vijf jaar toen haar gezin uitgenodigd werd om in Nederland te gaan wonen. Na jaren op de vlucht voor het regime van

hier niet weg. (De oudste woont al zelfstandig (als arts) in Brussel, een andere geeft les bij De Toverfluit in Molenbeek, red.).”

De ‘vernieuwingsopdracht’ voor deze stadskerk heeft de predikant wel bijzonder ingevuld.

“In al die jaren is er naast de Bijbelkring die we houden, een jongvolwassenengroep – die vroeger niet bestond – die goed draait. Om meer te betekenen in onze omgeving zijn we begonnen met in cafés de eenzamen aan te spreken en uit te nodigen.

Daaruit ontstond maaltijdbedeling in de kerk, wat zeer is uitgegroeid. Wekelijks gaan we nu ook naar het Noordstation, waar we vluchtelingen en daklozen

uitnodigen voor maaltijden. Wat niet wegneemt dat het pastoraal werk hierdoor stopt.”

Verwordt uw traditioneel intellectualistische kerk daarmee niet tot een armenkerk, willen we weten. Blokland: “Voor de betekenis van onze Kerk op de plek waar we staan heeft dit heel veel waarde. Het is onze opdracht om na te denken over onze betrokkenheid met stedelingen rondom ons, en wat we kunnen doen. En het resultaat laat zich zien: we trekken heel wat volk aan op die maaltijden.”

sink niet echt. “Ik doe het zelf ook, zo af en toe. Brussel ligt nu eenmaal op de grens tussen het striktere Noorden en het soepelere Zuiden.”

Lastiger zijn de hoge personeelskosten en de schaarste aan personeel dat Nederlands spreekt.

Ook de netheid in de stad laat soms te wensen over. “Ik spreek er wel eens iemand op aan.”

En dan is er de mobiliteit. “Brussel is moeilijker om met de auto binnen te komen dan gelijkaardige steden.” Zelf gebruikt hij de wagen amper, hij gaat te voet of met het openbaar vervoer. Maar vele van zijn gasten komen met de auto. “Nochtans is er een snelle treinverbinding met de

luchthaven. En Thalysreizigers mogen gratis doorreizen naar andere Brusselse stations. Maar bijna niemand weet dat.”

Zo gaat het hier wel vaker. “Antwerpen, Gent en Brugge hebben een veel beter imago als reisbestemming. Ondanks de inspanningen van de overheid en de Brussels Hotels Association wordt Brussel nog te veel gezien als kantorenstad. Terwijl er veel meer is: art nouveau, een geweldige concertzaal als Bozar. Maar daar wordt te weinig over gecommuniceerd. Er valt meer uit deze stad te halen. Brussel moet meer zijn dan het Atomium en Manneken Pis.” Bettina Hubo

in de communicatie te kiezen.

Jaap: “Ik heb ook geprobeerd om stage te lopen in Nederland, maar daar zijn stages niet afgestemd op het curriculum van het tweede jaar. Volgend jaar probeer ik zeker opnieuw.”

Jaap, die mooi Nederlands spreekt met een licht ‘Hollands accent’, hanteert twee taalregisters: “Met Sam, ook een Nederlandse student op school, spreek ik een heel ander Nederlands dan met de Belgen. Met Sam spreek ik dezelfde taal als thuis.”

Jaap is er fier op dat hij vorig jaar vaandeldrager mocht zijn voor

Saddam Hoessein, achtereenvolgens in Iran, Maleisië en Australië, voelde dat bevrijdend. “Tot op de dag van vandaag zijn we koningin Beatrix enorm dankbaar.”

Het gezin kwam in Vlaardingen terecht, een kleine stad met zo’n 70.000 inwoners. Toen de zoektocht van Fatimahs vader naar werk niet zo vlotte, zocht hij werk buiten de landsgrenzen. Hij vond uiteindelijk een job bij La Lorraine Bakery Group, en pendelde elke dag richting Brussel. Kwam daarbij dat hun gezinswoning in Nederland op een bepaald moment afbrandde. “Als je huis afbrandt, moet je opnieuw beginnen. Bovendien woonde de zus van mijn moeder intussen in Brussel, dus zijn we na negen jaar in Ne-

derland verhuisd naar Brussel.”

Niemand van het gezin vond dat erg, want Brussel ligt hen wel.

“Wij Irakezen houden van drukte in een stad (Fatimahs ouders vluchtten destijds uit Basrah, een miljoenenstad in Irak, red.). Toen we in Sint-Agatha-Berchem kwamen wonen, was dat dichtbij de snelweg, en ik vind zoiets helemaal niet erg. En weet je, ook het Belgische klimaat bevalt me, zelfs vooral de winters en de lentes. De zomers hier in België zijn voor mij al te warm. In Arabische landen zoals Irak is het dan meer dan vijftig graden. Dat kan ik niet goed verdragen. Mijn moeder lacht er altijd mee: ‘Nou, gelukkig voor jou dat wij hier wonen!’ zegt ze dan.”

Kim Verthé

KELLY BEZEMA (21), EU-STAGIAIRE

‘Het gebeurt allemaal hier’

Jean-Marie Binst

de dodenherdenkingen van de gesneuvelden uit alle oorlogen.

“Er wordt in stoet langs de graven van de Nederlandse soldaten getrokken, samen met de veteranen, de weduwen, een delegatie van de Julianaschool. Er worden bloemen gelegd, nadien gaan we naar de ambassade voor een drink met hapjes.”

Het ontroerendste moment, zo vindt Jaap, is de taptoe als alle militairen rechtstaan: “Ook de 90-jarigen, ik vind de ingebakken, ‘legerse’ manier van reageren op signalen indrukwekkend. “ Danny Vileyn

Ze had het voor zichzelf uitgemaakt. Zodra de kans zich zou aandienen om naar Brussel te trekken, zou Kelly Bezema, eindejaarsstudent European Studies aan de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden, toehappen. “Je doet niet voor niets een studie waar Europa zo’n belangrijke rol in speelt. Het gebeurt allemaal hier, in het hart van de Europese Unie.”

Sinds september loopt ze een afstudeerstage bij de Europese Commissie, meer bepaald voor de Europese regio Friesland. “Ik schrijf mijn scriptie en ondersteun mijn mentor op het EU-kantoor op het vlak van watertechnologie, voor de provincie Friesland een enorm belangrijke sector. Wat ik eigenlijk doe, is netwerken en lobbyen. Dat is toch waar de hele Brussel-bubble om draait. En dat bevalt me erg goed.”

Dat ze op die manier ook wat vooroordelen over haar geboortestreek kan ontkrachten, is mooi meegenomen. “Het noorden van Nederland wordt wel vaker afgedaan als een achtergelegen gebied. Daar zit een kern van waarheid in, maar we rijden niet meer op paard en kar. En er valt heus meer te beleven in het noorden van Nederland dan enkel in Am-

sterdam. Het is er heel erg mooi, eigenlijk.”

Kelly blijft nog minstens tot de zomer in Brussel. In Matonge deelt ze een appartement met anderen.

Hoewel ze vroeger al in metropolen zoals Londen haar weg zocht, vroeg Brussel even tijd. “Als ik heel eerlijk ben, moet ik toegeven dat ik eerst erg moest wennen aan de stad. Ik vond het wel meteen bijzonder dat je te maken krijgt met zoveel verschillende wijken, sferen en culturen. Ook het taalgegeven vond ik in het begin grappig. Moet je iemand aanspreken in het Frans, Engels, Nederlands of nog een andere taal?”

Nog een cliché dat volgens Kelly ergens wel klopt. “Het valt mij op dat Brusselaars, en Belgen tout court, ‘netter’ zijn. Ze zijn gereserveerder en denken even na voor ze een ander bespringen met hun mening.”

De Nederlandse community in Brussel kent ze wel, maar zoekt ze bewust niet zo erg op. “Dankzij mijn stage, waarbij ik weliswaar voor een Nederlandse regio werk, kom ik ook vaak in contact met veel niet-Nederlandse regio’s. Ik zoek dus het liefst het internationale op.”

Kim Verthé

BDW 1459 PAGINA 10 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

© GEOFFROY DE CHABANNES

Overal in de Vijfhoek herinneren monumenten nog aan het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, zoals de Taverne du Passage.

STADSWANDELING > GRATIS CULTUREEL-HISTORISCHE ORANJETOUR VOOR BDW-LEZERS

In de voetsporen van onze Nederlanders in Brussel M

onumenten die de belichaming van de Nederlandse aanwezigheid illustreren tekenen het straatbeeld in Brussel.

In het Herdenkingsjaar 1815-2015 past het om koning Willem I Frederik, geboren als Prins van OranjeNassau (1772–1843), symbolisch te honoreren. Zijn union complète et intime tussen Noord en Zuid bracht Brussel wel wat adelbrieven op. Te beginnen met de aanleg van het kanaal naar Charleroi, waardoor de sabots (steenkoolscheepjes) makkelijker de Brusselse industrie konden bevoorraden. Om het jaar bestuurde de vorst het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden afwisselend vanuit ‘s Gravenhage (Den Haag) en Brussel.

Het koetspad tussen die steden is inmiddels wel zoek.

Kunst- en architectuurgids Christiaan Vinkenborg, die de stadswandeling becommentarieert, is tevens voorzitter van Nedcafé. Dat

is een club die gezelligheidsborrels en meer onder Nederlanders uit het bedrijfsleven en de EU-instellingen organiseert. Hun stamcafé is het café Dépôt van Kobe, waar niet veel karnemelk wordt gedronken, zeker niet als het Nederlands elftal speelt.

De tour vertrekt echter niet bij het verhaal van de Oranjegekte, maar bij bekende Nederlanders in Brussel. Vinkenborg: “Neem nu eerst het Verenigd Koninkrijk van 1815. In het Concert Noble gaf Willem I het startschot voor de hervormingen.

Vandaar aandacht voor die muziekvereniging waar de adel deel van uitmaakte.” Alhoewel de huidige zaal met die naam (in de Aarlenstraat) van later dateert, vonden de bals en reünies van Concert Noble in die tijd plaats in het zaalcomplex in de Warande, daar moeten we dus een kijkje nemen.

Waar de wandeling ook niet omheen kan is het neoclassicistische Paleis

der Academiën (1828). Dat prachtbouwwerk met bas-reliëfs en pilasters op de gevel liet Willem I bouwen voor zijn zoon en kroonprins Willem Frederik (de latere Willem II in het afgescheurde Nederland) en diens vrouw Anna Pavlovna, dochter van de Russische tsaar. Het droeg de naam Palais du Prince d’Oranje.

Daaruit blijkt dat een belangrijke bouwkundige aanwezigheid in Brussel werd gekoesterd door onze eerste gemene koning. Vinkenborg: “De stempel van het gebouw is van staatsarchitect Tieleman Suys, een man die ook de ronde lutherse kerk in Amsterdam ontwierp. Samen met Charles Vander Straeten staat hij ook bekend om het naburige Koninklijk Paleis te hebben vertimmerd, vertrekkend van twee huizen en een nieuwe ‘Hollandse’ gevel.

Maar pas in 1829 kon de koning er volledig gebruik van maken.” In het aanpalende Warandepark valt

© ELKE VANOOST

BRUSSEL – De hoogtepunten van de Nederlandse présence doorheen de geschiedenis zijn nog goed zichtbaar in Brussel. Wie kan ons daarbij beter gidsen dan een noorderling die gepokt en gemazeld is in deze stad? Met kunstgids Christiaan Vinkenborg kunnen onze lezers eind maart gratis op stap. Voor één keer is oranjegekte dus verantwoord. Alvast een voorsmaakje.

Kunstgids Christiaan Vinkenborg: “Brussel mag dan wel naast Nederland liggen, het blijft onbekend en onbemind.”

ook wat te vertellen over de Nederlandse aanwezigheid in Brussel, met naast de balzaal het adres van de Staten-Generaal: het huidige Paleis der Natiën (parlement).

Vinkenborg: “In de Koningsstraat houden we halt bij de voormalige zetel van de Société Générale, opgericht onder Willem I als Algemeene Nederlandsche Maatschappij ter Begunstiging van de Volksvlijt. De hele

thematiek van de koning en wat hij realiseerde ligt dus verankerd aan alle zijden van het park. Waartoe die maatschappij allemaal diende vertel ik daar wel. Vanaf daar kunnen we makkelijk naar de Koninklijke Protestantse Kapel, ook uit een vroegere tijd en verderop naar wat rest van het Paleis van Nassau. (Daar hield Willem van Oranje in de zestiende eeuw er de meest

BDW 1459 PAGINA 11 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

Met wat slalom brengt de Oranjetour u bij de Grote Markt. Dit blijft een belangrijke geschiedkundige plek wegens de executie (in 1568) van de graaf van Egmont (Lamoraal van Gavere) en de graaf van Hoorne (Filips van Montmorency), ten tijde van Willem van Oranje en de Inquisitie. Dat brengt ons meteen ook bij Jan Pieter Cluysenaar, architect van de Sint-Hubertusgalerijen. Vinkenborg: “In die galerij bevindt zich het

“Wat betreft taal en cultuur voelen Nederlanders tegenover Vlamingen wel een sterke verbondenheid, wat betreft politieke cultuur minder” eetcafé Taverne du Passage, waar jarenlang Nederlandse literatoren salon hielden. Het was de afspreekplek voor dichters als Jan Greshoff en Hendrik Marsman, en schrijvers als Simon Vestdijk. Op die literaire aanwezigheid gaan we in de tour wel dieper in.” Voor heel wat kunstenaars uit het (hoge) Noorden was Brussel in de negentiende eeuw zeer avant-gardistisch en dus geliefd. Artiesten als de broers David en Pieter Oyens en Willem Roelofs verbleven lang in Brussel. En Jan Toorop en Vincent van Gogh vonden er kortstondig eveneens prikkels. Al was het Van Gogh natuurlijk in de eerste plaats om zijn bijbelstudie te doen, toen hij Brussel aandeed en wat tekeningen maakte langs het kanaal.

Ook om de stichtende aanwezigheid van het Vlaams-Nederlands Huis deBuren (2004) kan de Oranje-tour niet heen. “Ik ga er vaak naar de wat politiek getinte bijeenkomsten over Europa, waar een evenwichtig gemengd publiek van Nederlanders en Vlamingen voor aanwezig tekent.

Nederlanders in Brussel zoeken er hun kolonie (gemeenschap, red.) op, net als in het café.”

“Brussel mag dan wel naast Nederland liggen, heb blijft onbekend en onbemind. Vandaar dat Nederlanders elkaar graag opzoeken in een culturele contex. Wat betreft taal en cultuur voelen Nederlanders tegenover Vlamingen wel een sterke verbondenheid. Al denk ik dat de taal ons wel verenigt, maar dat de politieke cultuur van Nederland en Vlaanderen te ver uit elkaar ligt om (ooit) van een hereniging te durven dromen.”

Jean-Marie Binst

Gratis geleide wandeling ‘In de sporen van Nederlanders in Brussel’ op zaterdag 28 maart (10-12u). Inschrijving: zie advertentie op blz. 13 in deze krant.

GENTENAARS HOUDEN VAN WILLEM (1)

© WWW.WILLEMBEDANKT.ORG

Protestantse Kapel

NEDERBRUSSEL (2) Gentenaars houden duidelijk meer van Willem I dan Brusselaars, veel meer. Willem krijgt in de Arteveldestad een heus standbeeld van de hand van kunstenaar Guy Du Cheyne uit Wingene. Het bronzen beeld komt op de site van de Reep/Bisdomkaai. Om de tweehonderdste verjaardag te vieren van de troonsbestijging van Willem I werd een heus comité gesticht, met naam 1815-2015: Willem Bedankt! Stichter van het comité is prof. dr. Alexander K. Evrard, medestichter van het Museum voor Geneeskunde en van het Museum Dr. Guislain. Daarnaast wil het comité Willem ook een plaats geven in het collectieve geheugen DV van de Gentenaars. Er is zelfs geen straat naar hem vernoemd.

© EUROPEAN PARLIAMENT

vermaarde gastronomieschool van Europa op na, red.). Er blijft nog een stuk van de kapel in Brabantse gotiek verwerkt in de Albertina-bibliotheek. In die zin is dit een must op het parcours.”

HOLLAND HOUSE

Over enige tijd krijgen Nederlandse zakenlui en mensen uit het bedrijfsleven een eigen ontmoetingsplek in Brussel, het Holland House. Het huis wordt gevestigd aan het Luxemburgplein, vlakbij het Europees parlement. “Het is geen cultureel huis, wel business georiënteerd,” zegt de Nederlandse ambassadeur in Brussel, Henne Schuwer, die met het idee op de proppen kwam. Het project wordt ontwikkeld met HUB geld van private sponsors.

CULTURELE SAMENWERKING

Nederland en Vlaanderen vieren dit jaar ook de twintigste verjaardag van hun Cultureel Verdrag. In 1995 werd het Belgisch-Nederlands Cultureel Verdrag van 1946 vervangen door het Cultureel Verdrag Vlaanderen-Nederland. Voor de uitvoering van dat Verdrag werd twintig jaar geleden ook de Commissie Cultureel Verdrag Vlaanderen-Nederland (CVN) opgericht. Tegenwoordig geeft de organisatie, gehuisvest in het pand van deBuren, vooral advies over culturele samenwerking aan de Nederlandse en Vlaamse overheid. De Commissie wordt sinds 2012 geleid door algemeen secretaris Marijn ten Harmsen van der Beek. Onno Hoes, de burgemeester van Maastricht, is voorzitter. HUB

GENTENAARS HOUDEN VAN WILLEM (2)

Binnenkort luidt het in Gent: Willem hier, Willem daar, Willem overal. Maar wat heeft die Willem dan allemaal gedaan voor Gent? Op nummer één staat ongetwijfeld de aanleg van het kanaal Gent-Terneuzen, waardoor Gent opnieuw een zeehaven kreeg en economische motor van de streek werd. Hij opende de markten van Nederlands-Indië voor de Gentse katoennijverheid, hij steunde de textiel in het algemeen en subsidieerde ook de oprichting van een metaalconstructiebedrijf. Met de oprichting van de armenscholen is hij ook de stichter van het Gentse stadsonderwijs. Last but not least: ook de veiligheid was hem lief. Hij voerde gasverlichting in en plaatste honderden lantaarns. Wanneer krijgen we de Brusselse DV versie, 1815-2015: Willem bedankt!?

ADVERTENTIE

E

IÈR

EM

PR

THOMAS BELLINCK / STEIGEISEN & KVS

MEMENTO PARK THEATER 06 > 14.02.2015

In Memento Park doorkruist Steigeisen tijd en ruimte op zoek naar het verband tussen geweld en toerisme, tussen herdenking en politiek. Voor de tekst van de voorstelling baseerde Thomas Bellinck zich op interviews, opnames en archiefmateriaal.

TICKETS & INFO WWW.KVS.BE T 02 210 11 12

P-PRAAT Er zit opnieuw een radicaliseringsgolf aan te komen, want Joëlle Milquet gaat zich bemoeien met het schoolcurriculum van Waalse en Brusselse kindjes. De kindjes moeten volgens de Franse gemeenschapsminister van onderwijs van het CDH beter leren samenleven. Milquet: “Il faut que l’on parle de ce qui nous réunit et non de ce qui nous oppose, que l’on évoque, lors d’activités menées en commun, les valeurs qui nous unissent et dont le respect permettra d’empêcher le racisme et les amalgames.” Zegt ze in La Libre Belgique.

Dat alles “pour mieux comprendre les enjeux du vivre ensemble.”

Als er iemand is die les enjeux du vivre ensemble in Brussel en Wallonië weet te bevorderen, is het Joëlle Milquet, inderdaad. Wist het te presteren om nog niet zo lang geleden haar fiat te geven om alle dikke cargovliegtuigen boven Sint-JansMolenbeek te laten opstijgen, en, toen daar geen tot weinig protest te horen viel, om de rest van het vliegverkeer van Zaventem in brede bochten (naar links) boven Brussel te sturen, met de grootste Brusselse protestbeweging in jaren tot gevolg. Een paar maanden en één Wathelet later is haar brol nog niet opgelost. Tot daar het samenleven. Of wacht... Milquet, presteerde die het ook niet om op de foto te gaan met Iliass Azaouaj, de Anderlechtse Syriëganger/gekidnapte predikant? Een iets té brede kijk op les enjeux du vivre ensemble, toch.

Nu, niet dat wij tegen dat vivre ensemble zijn, waarde lezer. Maar, om het met een boutade te zeggen: een school waar Milquet zich mee moeit is geen brede school, maar een wrede school.

Maar er is niet alleen Milquet. Wat het samenleven ook niet zal bevorderen, is de oprichting van een PVDA-afdeling in Ukkel. Ironisch commentaar in het persbericht: “Een kleine collecte bij bepaalde buren zal de zaak zeker vooruit helpen.”

CHIEN ÉCRASÉ We hebben het volgende krantenbericht in La Dernière Heure proberen te begrijpen, maar het is ons niet gelukt: Réponse de poids à un imbroglio, heet het stuk. Editie van vorige week woensdag 21 januari. Waarover denken we dat het gaat, dan? Wel, de witte vuilniszak van 80 liter is afgelopen zomer en stoemelings afgeschaft in Brussel, en La DH probeert te reconstrueren wie daar schuldig aan is. Die afschaffing gebeurde blijkbaar toen er van staatssecretaris werd gewisseld, toen PS’er Rachid Madrane werd ingeruild voor PS’er Fadila Laanan. Die laatste heeft nu bevolen dat de 80-liter-zak opnieuw in omloop moet gebracht worden omdat de Brusselaar die grote zak blijkbaar erg nodig heeft. Maar eigenlijk heeft Madrane noch Laanan schuld aan de afschaffing, want Net Brussel heeft dat op eigen houtje gedaan, zonder ministeriële beslissing. Soit, de zak komt terug, en wordt in 2016 geëvalueerd wanneer de hervorming van de vuilnisophaling wordt toegepast. Kan-ie misschien opnieuw afgeschaft worden, want bij Net Brussel zijn ze blijkbaar geen fan van die grote zak, want te zwaar voor vrouwelijke vuilnisophalers.

Tussendoor worden er in het artikel hier en daar mensen aan het woord gelaten die voor deze of gene vakbond werken, en die, hoe kan het ook anders, pas concertés waren. Er wordt nog fijntjes aan toegevoegd dat een volle vuilniszak niet hetzelfde gewicht heeft in Ukkel, Molenbeek of Sint-Joost. Maar de vraag die niemand zich lijkt te stellen: waarom moet een minister überhaupt beslissen hoeveel liter er in een vuilniszak gaat?

BDW REGIO

BDW 1459 PAGINA 12 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

verschillende opleidingen, startte Menoodj zijn eigen consultancybureau.

Menoodj werd verliefd op een man uit Lot, een gemeente in de Rand.

Na tweeënhalf jaar reizen tussen Den Haag en Brussel, beslist hij om zijn onderneming op te doeken en definitief naar Brussel te verhuizen.

Menoodj kon hier niet met z’n vingers draaien, dus keerde hij terug naar zijn passie, koken. Kort na de opstart van Pom, loopt zijn relatie spaak, ‘En dan zit je in Brussel met een nieuwe zaak en een stukgelopen liefde’. Menoodj zet door volgens zijn levensmotto ‘Iedereen schept zijn eigen werkelijkheid’.

DEZE WEEK IN POM > OP ZOEK NAAR NEDERLANDSE EX-KOLONIE IN BRUSSEL

SURINAME RUIKEN, PROEVEN EN BIJNA ZIEN

Amazonewoud

Uitbater Menoodj Bharatsing met een familiefoto die in de jaren 1970 is gemaakt, waarvoor hij destijds flink moest reizen. Menoodj staat links onderaan op de foto.

BRUSSEL – Welk klein staatje boven Brazilië was ooit een kolonie van Nederland?

Het antwoord is Suriname. In de jaren 1970 begon de immigratie van Surinamers richting Nederland. Maar ook in België leven enkele Surinamers en meer bepaald in Brussel. Brussel Deze Week sprak met twee Suribelgen.

A

ls je op de wereldbol kijkt, vind je Suriname ten noorden van Brazilië, tussen Frans-Guyana en Guyana. Suriname wordt ook wel ‘The Green Carribean’ genoemd. Dit komt omdat bijna 90 procent van de oppervlakte grotendeels uit het Amazonewoud bestaat. Enkel aan de kustlijn heb je

ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

een vijftal grote steden, waaronder Paramaribo, de hoofdstad.

Op 25 november viert Suriname zijn veertigste onafhankelijkheidsverjaardag. Voordien was het een kolonie van onze Noorderburen.

Bij de onafhankelijkheid kon de bevolking kiezen om het Nederlandse paspoort te behouden, of de Surinaamse identiteit aan te nemen.

Momenteel telt Suriname 539.276 inwoners.

De huidige Surinaamse vertegenwoordiging in Brussel is miniem. Zo wonen in Brussel (Brussel-Stad, Laken, Neder-Over-Heembeek en Haren) maar twee vrouwen met de Surinaamse nationaliteit. In 2012 was er slechts één Surinaamse vrouw die ingeschreven stond.

Stukgelopen liefde Als je al eens aan het Bloemenhofplein bent geweest, dan zal je Café Pom misschien wel kennen. Je kan er terecht voor een dagelijkse portie cafeïne of voor een heerlijke maaltijd

vergezeld van een lekker drankje. De eigenaar luistert naar de naam Menoodj Bharatsingh. Van kindsbeen

© IVAN PUT

dio of televisie hadden hij en zijn broers en zussen nog nooit gezien.

Vooral de poppetjes op de televisie vond hij vreemd. Menoodj kon door omstandigheden niet studeren wat hij wou, banketbakkerij. Dus volgde hij een opleiding mode en kledij.

Hij was een redelijk tegendraadse leerling. Zo mocht hij geen haute-

De naam van het etablissement is vernoemd naar een Surinaams gerecht. Pom is afgeleid van pomtayer, een wortel die in het Amazonewoud groeit. Het is een taaie wortel die wordt fijngemalen. Het is een ovengerecht dat wordt opgediend met onder andere spitskool en tomaten.

Dat allemaal gaat tussen een broodje, pannenkoek of met rijst. Een traditionele pom is heel pikant en dit zou de klanten kunnen afschrikken.

Daarom voegt Menoodj nog enkele ingrediënten toe. Dit is niet het enige, want een traditionele pom moet ook nog eens drie uur in de oven staan. Dankzij enkele ingrepen kan Menoodj de tijdsduur tot de helft reduceren. “De Surinamers die hier over de vloer komen merken niets van deze kleine ingrepen, ze zeggen zelfs dat mijn pom heel goed is. Dat is telkens weer een compliment voor mij.” De producten die in de keuken gebruikt worden, haalt Menoodj uit Nederland. Daar importeren ze veel uit Suriname. In drukke periodes moet hij om de twee à drie weken inkopen doen, anders om de maand.

Hij vergelijkt het met de producten die wij uit Congo importeren.

In Pom kan je naast eten ook drinken. Menoodj importeert eerlijk geproduceerde koffiebonen. Hij wil er zeker van zijn dat er geen kinderarbeid bij betrokken is geweest. Daardoor betaal je voor een bakkie troost wel iets meer dan elders. Pom is ook ingericht zodat klanten zich gemakkelijk voelen. Geen stijve, strakke en moderne aankleding maar de smaak van de chef. Menoodj houdt van vintage, art deco en art nouveau.

“Ik heb de jaren 1930 en 1960 een beetje gemixt.”

Bekendheid

MENOODJ BHARATSINGH (EIGENAAR POM):

“En dan zit je hier in Brussel, met een nieuwe zaak en een stukgelopen liefde”

een gepassioneerde kok. En dat merk je ook aan zijn gerechten, die Menoodj allemaal van zijn moeder heeft geleerd.

Op zevenjarige leeftijd verhuisde Menoodj samen met zijn vader, moeder en zes broers en zussen naar Nederland. In Suriname leefde Menoodj op het platteland, maar in Den Haag komt hij voor een paar verassingen te staan. Een toilet, ra-

couture maken van zijn leerkracht.

Menoodj zette echter door en ontwierp een collectie voor de bekende Nederlandse couturier Frank Govers. Menoodj kreeg een jobaanbieding, maar sloeg die af. Na enkele omzwervingen en het volgen van

Op de paar Surinaamse klanten na die af en toe langskomen, kent Menoodj verder geen Surinamers.

Althans niet in Brussel. “Er is één Surinamer die wel vaker een broodje Pom komt eten.” Meestal zijn z’n landgenoten stomverbaasd als ze het Surinaamse restaurant zien.

Sinds Julien Vrebos voor zijn rubriek Floere Fox een bezoekje bracht aan Pom, heeft Menoodj meer bekendheid verworven. “Ik merk wel dat nieuwe mensen binnenspringen, en meestal zeggen ze dan ook dat ze me op tvbrussel hebben gezien. Nou, leuk toch.”

Michaël Michiels

Deze tekst werd geschreven door een student Journalistiek van de Erasmushogeschool Brussel.

BDW 1459 PAGINA 13 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

aan dat er op het hoekje een tijdelijk pocketpark zou ingericht worden.

Vlaanderen zou het bekostigen en Brussel-Stad zou instaan voor de aanleg en het onderhoud. “Vlaanderen vroeg onze hulp voor de aanleg en wij zijn er meteen mee aan de slag gegaan,” zegt de woordvoerder van Brusselse schepen van Openbare Werken Els Ampe (Open VLD).

“We hebben de golfplaten afsluiting en alle onkruid weggehaald, hebben gravel neergelegd en bloembakken geplaatst.” Volgens het kabinetAmpe duurde het vervolgens zo lang omdat Vlaanderen het geld voor de speeltuigen niet eerder beschikbaar stelde.

BRUSSEL-STAD > BELOOFDE POCKETPARK KRIJGT EINDELIJK VORM

VERLOREN HOEK WORDT SPEELTUINTJE BRUSSEL – Vlaanderen en Brussel-Stad maken eindelijk werk van het anderhalf jaar geleden beloofde pocketpark op de hoek van de Leopoldstraat en de Wolvengracht.

Ooit waren er plannen om het pand van het Vlaams-Nederlands Huis deBuren in de Leopoldstraat uit te breiden. De Vlaamse Gemeenschap kocht daarom het lapje grond met de vijgenboom op de hoek alsook het gebouw van café Dada. De vijgenboom werd met veel moeite verhuisd, maar overleefde niet.

Om onduidelijke redenen ging de uitbreiding uiteindelijk niet door.

Café Dada en het braakliggende hoekje werden al snel een stadskanker.

Intussen werd het huis van deBuren gerenoveerd. Vlak voor de opening in augustus 2013 kondigden de toenmalige Vlaamse ministers van Brussel en Cultuur Pascal Smet (SP.A) en Joke Schauvliege (CD&V)

Onderhoud I ntussen verloederde het hoekje opnieuw. Autobestuurders zagen het als parkeerplek zodat Brussel-Stad extra paaltjes moest plaatsen. De afgelopen maanden deed de plek vooral dienst als hondentoilet.

Maar nu worden de plannen concreet. De nieuwe Vlaamse cultuurminister Sven Gatz (Open VLD) maakte 46.000 euro vrij zodat de speeltuigen konden worden aangekocht: twee kruip- en klimtorens met glijbaan en schommel. Binnen twee weken begint Brussel-Stad met de aanleg van de valmat waarop het speeltuintje zal worden geïnstalleerd. Brussel-Stad zal ook instaan voor het onderhoud.

Op dit lapje grond aan de Wolvengracht verrijst de komende weken een minispeeltuin.

© SASKIA VANDERSTICHELE

Bettina Hubo

ADVERTENTIE

Brussel Deze Week

NODIGT UIT...

“In het spoor van Oranje” en culturele E & historische wandeling door Brussel met gids Christiaan Vinkenborg

ZATERDAG 28 MAART, 10 UUR DEELNAME IS GRATIS, maar de plaatsen

zijn beperkt. Stuur vóór 20 februari je naam en adres naar win@bdw.be, met vermelding ‘oranjetour’.

De winnaars worden persoonlijk verwittigd.

BDW 1459 PAGINA 14 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

ADVERTENTIE

Volwassenenonderwijs in Brussel: Volwassenenonderwijs Elishout Coovi kwaliteitsvolle opleidingen met toekomst

Ben je op zoek naar nieuwe uitdagingen?

De huidige arbeidsmarkt vraagt om gekwalificeerde arbeidskrachten die zich geregeld bijscholen.

Het belang van een goede opleiding wordt daardoor steeds groter. Gelukkig ben je nooit te oud om (bij) te leren. Ben je op zoek naar betere doorgroei- of promotiekansen? Of denk je eraan om je carrière een volledig andere wending te geven? Zorg voor die extra troef op je CV en kies voor een opleiding in het Brusselse volwassenenonderwijs. CVO COOVI en CVO Brussel staan garant voor een breed en kwaliteitsvol aanbod, waar je ongetwijfeld je gading vindt.

De twee Anderlechtse centra voor volwassenenonderwijs zijn bruisende opleidingscentra, die ieder jaar opnieuw duizenden cursisten aantrekken. Je ervaart meteen de volwassen en persoonlijke aanpak. Van een typisch „schoolse” sfeer is hier dan ook geen sprake.

Volwassenenonderwijs is er op verschillende niveaus. Je kan hier terecht voor beroepsopleidingen en tweedekansonderwijs, maar ook voor graduaatsopleidingen en de Specifieke Lerarenopleiding. (=vroegere D-cursus)

CVO COOVI

CVO Brussel

- Praktijkopleidingen op maat • • • • • • • • • • • • • •

Toiletten ruimen baan voor Molenbeekse Chiro © GOOGLE STREET VIEW

Volwassenenonderwijs

Bakker Slager Kok Kelner Grootkeuken Bierkenner Wijnkenner Florist Hovenier Fotograaf Webdesigner Farmaceutisch technisch assistent Bedrijfsbeheer Technicus in fermentatieprocessen (bier - wijn - likeuren)

- DIPLOMA SECUNDAIR ONDERWIJS In het tweedekansonderwijs van CVO Brussel behaal je een volwaardig diploma secundair onderwijs, erkend door de Vlaamse Gemeenschap, wanneer je het basispakket Aanvullende Algemene Vorming combineert met een specifieke beroepsopleiding. Het basispakket bestaat uit algemene vakken zoals Nederlands, Frans, maatschappelijke vorming, wiskunde, wetenschappen en informatica.

Voor de specifieke beroepsopleiding biedt CVO Brussel een ruime keuze : van secretariaatsmedewerker, boekhoudkundig bediende, meertalig polyvalent bediende en polyvalent verkoper over basisopleiding CAD-tekenaar elektriciteit, elektrotechnieker (PLC) en elektricien tot zorgkundige, jeugd- en gehandicaptenzorg, begeleider in de kinderopvang en begeleider in de buitenschoolse kinderopvang.

Daarnaast komen ook verschillende beroepsopleidingen uit CVO COOVI in aanmerking.

Het spreekt voor zich dat je sterker in je schoenen staat met een diploma secundair onderwijs. Een diploma van CVO Brussel geeft een goed vooruitzicht op werk. Vele beroepsopleidingen leiden immers naar jobs waarvoor er een tekort bestaat op de arbeidsmarkt.

Praktische opleidingen op jouw tempo Overdag, ’s avonds of op zaterdag - Graduaats- en lerarenopleidingen • • • • • • • • •

Onze troeven !

1. Studeer op je eigen tempo!

2. Volg les in een aangename omgeving met een uitstekende infrastructuur 3. Vlot bereikbaar 4. Sommige opleidingen kan je gedeeltelijk in afstandsonderwijs volgen.

5. Professionele lesgevers

Openbare Besturen Gids-reisleider Hotel- en cateringmanagement Cosmetische Wetenschappen Specifieke Lerarenopleiding Informatica Boekhouden Syndicaal werk Marketing

Op maat

it te o o n t en

Je b

ou

n

- HAAL JE DIPLOMA SECUNDAIR ONDERWIJS IN ÉÉN JAAR! Hoewel de meeste combinaties in het tweedekansonderwijs twee studiejaren in beslag nemen, biedt CVO Brussel met polyvalent verkoper en elektricien (REI) twee afstudeermogelijkheden die slechts een jaar in beslag nemen.

i r a u r b t 7 fe

o t n e v hrij

Insc

De Chiro Jijippeke uit Molenbeek heeft na een jarenlange zoektocht een locatie voor een eigen leidingslokaal en materiaalkot.

Ze mag daarvoor een voormalig toiletgebouw tussen dienstencentrum Randstad en de bibliotheek van Molenbeek ombouwen.

lere e t m do

1. Gratis opleidingen voor werkzoekenden, in samenwerking met VDAB. Stuk voor stuk knelpuntberoepen die je kansen op de arbeidsmarkt aanzienlijk verhogen.

2. Voor organisaties: bij voldoende deelnemers kunnen we een module uit het aanbod speciaal voor jouw medewerkers / doelpubliek organiseren.

3. We kunnen voor jou een traject op maat uitwerken rekening houdend met jouw beschikbaarheid, interesse en eerder verworven competenties.

- VOORTRAJECT DIPLOMA SECUNDAIR ONDERWIJS VOOR ANDERSTALIGEN Anderstalige cursisten met een basisniveau Nederlands (1.2) kunnen vanaf einde januari instromen in een speciaal vormgegeven voortraject. Gedurende 5 maanden worden de cursisten intensief voorbereid om in september in het tweedekansonderwijs van start te kunnen gaan. Zij krijgen naast intensieve lessen Nederlands ook een keuze uit beroepsmodules, basis wiskunde, basis PC-vaardigheden en leren leren. Hiervoor volgen zij een voltijds uurrooster van vijf lesdagen per week.

De gebouwen aan de Hovenierstraat 47 herbergden ooit de school De Toverfl uit, maar die verhuisde al jaren geleden. De bib en het dienstencentrum voor bejaarden namen er hun intrek, maar het tussenliggende toiletgebouwtje verkommerde. “Het ligt inmiddels bijna helemaal in puin,” zegt Ruben Brondeel, volwassen begeleider van de Chiro.

Het gebouwtje zal daarom waarschijnlijk worden platgegooid voor de nieuwe lokalen. De kinderen kunnen daarnaast ’s zondags ook gebruikmaken van de vroegere speelplaats, die door de week als parking dienstdoet. Ook enkele lokalen in centrum

Contact en info CVO Brussel

Materiaalstraat 67, 1070 Brussel 025280950 www.cvobrussel.be info@cvobrussel.be Dichtbij Zuidstation, tram 81/bus 46 Square Albert, metro Delacroix Infodag TKO: 7 januari 2015

Sint-Jans-Molenbeek > Jijippeke vindt eindelijk locatie

CVO COOVI

E. Gryzonlaan 1, 1070 Brussel 025265100 http://www.coovi.be/volwassenenonderwijs Aan metrohalte Ceria/Coovi Infovoormiddag met ontbijt op 24 januari

Randstad zullen ter beschikking staan van de jeugdbeweging.

De Chiro verzamelde tot nu toe in een volgens sommige ouders weinig aantrekkelijk lokaal in Centrum West. “Daar is wel een materiaalkot, maar geen leidingslokaal, wat toch heel belangrijk is voor de werking van de Chiro. Bovendien is er geen buitenruimte en moesten we altijd naar een park in de buurt trekken.”

Eetfestijn aarom begon de jeugdbeweging vier jaar D geleden al met de zoektocht naar een meer geschikte locatie. “We hebben aanbiedingen gekregen van andere organisaties, maar altijd buiten Oud-Molenbeek,” zegt Brondeel. “Omdat we per se in ‘onze’ buurt wilden blijven om zo blijvend een erg multicultureel publiek aan te spreken, hebben we gewacht.”

Op 8 februari organiseert Chiro Jijippeke in dienstencentrum Randstad een eetfestijn voor ouders en sympathisanten. De leiding wil er een groot inspraakmoment van maken. “Binnen dit en twee maanden willen we de plannen met de architecten fi naliseren. Daarna doen we de bouwaanvraag, we hopen in het najaar aan de bouw te kunnen beginnen.”

Sara De Sloover

ADVERTENTIE

nschrijven in een Nederlandstalige school in Brussel?

e b l. e s s ru b in n e jv ri h c s n .i www Secundair onderwijs 2015 - 2016

InSchrIjven In het 1Ste jaar van BruSSelS nederlandStalIg SecundaIr onderwIjS: Om in te schrijven in het Nederlandstalig secundair onderwijs in Brussel voor het schooljaar 2015-2016 gelden er verschillende regels per school: 1. Voor 19 scholen moet u aanmelden om te kunnen inschrijven in het 1ste leerjaar A: • •

•

• •

5 - 30 januari 2015: registreren persoonsgegevens en schoolkeuze van uw kind via de website www.inschrijveninbrussel.be.

2 - 14 februari 2015: controle van de documenten om te bewijzen dat uw kind aanspraak maakt op één van de voorrangscategorieën (Nederlandstalig/ GOK/niet-GOK) 24 februari 2015 (13u. - 16u.): uw kind aanmelden via de website.

De tijdsregistratie bepaalt de ordening van uw kind 1.

OPGELET: U surft naar www.inschrijveninbrussel.be en vult het rijksregisternummer van uw kind in.

2.

Het tijdstip dat geregistreerd wordt voor de ordening is het moment waarop u het rijksregisternummer invoert en het teruggevonden wordt in de databank van geregistreerde dossiers.

3.

Vervolgens vult u uw wachtwoord en een captcha in.

2 maart - 3 april 2015: uw kind inschrijven of een bewijs van niet gerealiseerde inschrijving halen Vrije inschrijvingen: vanaf 21 mei 2015

2. In de andere secundaire scholen in Brussel kunt u uw kind rechtstreeks inschrijven voor het 1ste jaar. Deze scholen organiseren inschrijvingen vanaf 2 maart tot en met 3 april 2015 met voorrang voor: a. leerlingen met thuistaal Nederlands (55%) b. GOK-leerlingen (25%) c. niet-GOK-leerlingen (75%) Deze scholen organiseren vrije inschrijvingen vanaf 21 mei 2015.

Informatie over inschrijven in de hogere leerjaren van het secundair onderwijs, of in het buitengewoon onderwijs: surf naar www.inschrijveninbrussel.be.

Deze campagne is een initiatief van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, het LOP Brussel BaO en het LOP Brussel SO in het kader van gelijke onderwijskansen.

BDW 1459 PAGINA 15 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

© NGI

Anderlecht > Grootse plannen voor kanaalzone

Maakt oude industrie plaats voor moderne stad?

Elk jaar koopt het Nationaal Geografisch Instituut (NGI) luchtfoto’s aan om zijn databank met geografische gegevens aan te passen. Overlappende luchtfoto’s worden daarop op elkaar gelegd, waardoor een 3D-model ontstaat, dat op zijn beurt vergeleken wordt met de gegevens die het NGI al heeft van plaatsnamen, rivieren, bossen en gebouwen. Zo wordt duidelijk hoe de werkelijkheid op het terrein is in vergelijking met de werkelijkheid op de kaart. Als het moet, dan past het NGI de gegevens aan.

Het NGI is natuurlijk al zo lang bezig met kaarten maken dat het ondertussen over een indrukwekkend archief luchtfoto’s beschikt. Een selectie hiervan vindt u week na week in deze rubriek ‘Uit de lucht gegrepen’ terug. Het gaat steeds om (oude) luchtfoto’s uit een van de negentien Brusselse gemeenten. Vorige week zag u inderdaad de sluis van Molenbeek aan de Ninoofsepoort, anno 1997.

Deze week reizen we weer een ander richting uit.

Bovenstaande foto dateert uit 2006. Tip: men heeft er moeite om te lopen. Waar zijn we?

CD

Sint-Jans-Molenbeek > Gemeente wil beter doen

Molenbeek talmt met parkeerplan Sint-Jans-Molenbeek is de enige Brusselse gemeente die nog niet aan een parkeerplan is begonnen. De gemeente kreeg daarvoor tot december de tijd. De nieuwe deadline is in september. Tegen dan wil het gemeentebestuur de zaken naar eigen zeggen grondiger aanpakken.

Alle Brusselse gemeenten hadden tegen december de tijd om aan te geven of ze een parkeerplan zelf zouden opstellen of zouden ‘uitbesteden’ aan het nieuwe Brusselse parkeeragentschap. Molenbeek is de laatste gemeente in Brussel die dat niet heeft gedaan. Dat viel te vernemen tijdens de jongste gemeenteraad, na een vraag van oppositieraadslid Jef Van Damme (SP.A).

“Er waren vele vragen bij zowel meerderheid als oppositie,” zegt schepen van Mobiliteit Jan Gypers (Open VLD). “Men vindt onder meer dat de gemeenteraad buitenspel wordt gezet wanneer het Brussels Hoofdstedelijk Gewest de leiding neemt van het parkeerplan. Het parkeerplan deelt Brussel op in bepaalde sectoren, en dat is voor ons een twistappel.”

Het alternatief is dat Molenbeek het werk zelf zal doen, maar volgens Gypers steekt de fi nanciële situatie daar een stokje voor. “Vermits Molenbeek fi nancieel begeleid wordt door het gewest, zijn de uitgaven bevroren, en kan de gemeenteraad ook niet stemmen over nieuwe uitgaven die nodig zijn om het parkeerplan in eigen beheer uit te geven. De nieuwe deadline is september.”

Gypers benadrukt dat hij aan een ontwikkelingsplan werkt dat onder meer de mobiliteit in de gemeente in goede banen moet leiden. Molenbeek heeft een parkeerprobleem, en met het stedelijke ontwikkelingsplan wil Gypers subsidies aantrekken die dit moeten verhelpen. Er wordt daarvoor ook samengewerkt met de Brusselse bouwmeester, de NMBS-dochteronderneming Eurostation en de Brusselse ontwikkelingsmaatschappij Citydev.”

Jef Van Damme van zijn kant gelooft dat het uitblijven van een parkeerplan vooral aantoont dat het rommelt binnen de Molenbeekse meerderheid. De mobiliteitsviolen zouden niet gestemd zijn tussen MR, Ecolo en CDH. CD

Ook de industriezone aan de rechteroever belooft de komende jaren een metamorfose te ondergaan. Privé en gemeente willen er de handen in elkaar slaan om er een gemengde zone te ontwikkelen.

In Anderlecht liepen er de afgelopen jaren een paar wijkcontracten. Het duurzaam wijkcontract rond het Lemmensplein werd afgewerkt en na vier jaar voorbereiding zal dit jaar ook begonnen worden met werkzaamheden van het contract ‘Kanaal Zuid’. Die perimeter bevat de buurt rond het Albert-I-plein met onder andere de Grondelstraat en de Transvaalstraat. Een wat sombere wijk met een hoge densiteit waar de sporen van het industrieel verleden nog altijd merkbaar zijn. Zo ligt er tussen de woonblokken de Franstalige school Da Vinci en het voetbalterrein van het sociale project Fefa een versnipperd terrein, met onder andere een ontoegankelijk stuk grond dat gesaneerd wordt. Bedoeling is om van dat terrein een groene zone te maken met kanaaltjes om het regenwater op te vangen. De groene zone zal als voetgangersdoorgang dienen, die deel uitmaakt van het Kleine Zennetracé, dat een groene wandeling door Kuregem moet worden.

Aan de zogenaamde Grondelstoren aan het einde van de gelijknamige straat zullen de tegels van de parking helemaal afgebroken worden en plaatsmaken voor een wijkrestaurant en een polyvalente ruimte.

Daarvoor wordt een nieuw gebouw opgetrokken in eigentijdse architectuur op straatniveau, dat met een hellend groendak een mooie overgang vormt met de hogergelegen parking.

© GEMEENTE ANDERLECHT

UIT DE LUCHT GEGREPEN

Hoe ziet Anderlecht er binnen tien jaar uit? De komende twee jaar wordt het wijkcontract ‘Kanaal Zuid’ in Kuregem uitgevoerd en aan de andere kant van het kanaal ligt er met het wijkcontract Biestebroek een enveloppe van 11 miljoen euro klaar om de perimeter tussen de Biestebroekkaai en de Veeweydestraat aan te pakken.

Aan de Grondelstoren komt een wijkrestaurant met een hellend groen dak.

Breuklijn en ander belangrijk luik aan het contract is het E masterplan van het terrein tussen de Goederen-, Kuborn- en Grondelsstraat. Deze haast onbewoonde zone is het meeste verlaten deel van de wijk, ontsierd door krotten en leegstaande industriële panden. Citydev.brussels (ex-Gomb) zal de zone ontwikkelen met nieuwbouwwoningen voor middeninkomensgezinnen. Zo komen er 247 wooneenheden, maar het wijkcontract voorziet in een kinderdagverblijf en een sportzaal. Langs de spoorweg zelf komt er een weg met een gebouw met vier ateliers op de gelijkvloerse verdieping. De rest van het gebouw wordt ingevuld met appartementen. Op de hoek van de Prévinaire- en Grondelsstraat wordt een nieuw pleintje ingericht.

De grote uitdaging voor de komende jaren is om de breuklijn die de spoorweg en het kanaal tussen de twee Anderlechtse stadsdelen Kuregem en Wayez vormt, weg te werken. Het gebied is onlangs herbestemd van industrie- naar gemengde zone, met dus ook plaats voor woningen. Dit jaar zal de grond gesaneerd worden en zal samen met privépartners een ontwikkelingsplan opgesteld worden. Het uitgangspunt van de gemeente is het Masterplan-Biestebroek dat vorig jaar uitgewerkt werd door Aries Consultants.

Het plan moet het potentieel van deze zone in de verf zetten, namelijk niet minder dan 80.000 bijkomende vierkante meter met economische en commerciële doeleinden. De grote link tussen de twee stadsdelen moet het toekomstige GEN-station in Kuregem worden, omringd door horeca, winkels en recreatie.

De zone errond moet volgens het masterplan een gemengde zone worden met plaats voor bedrijven, woningen en groen. Het eerdervernoemde Kleine Zennetracé zal hierin een belangrijke rol spelen.

“De grote uitdaging is het wegwerken van de breuklijn die de spoorweg en het kanaal tussen de twee Anderlechtse stadsdelen Kuregem en Wayez vormen”

De komende jaren komt er in het kader van het duurzaam wijkcontract Biestebroek alvast een budget vrij van 11 miljoen euro vrij om de linkeroever, de Wayezkant, te ontwikkelen. Hoe dat wijkcontract zal ingevuld worden hangt af van de bewoners. Een van de aandachtspunten wordt het heikele probleem van leegstaande woningen boven de winkels in de Wayezstraat. Een ander pijnpunt in de perimeter is de strook tussen Kuregem en de Marchantbrug zelf die al decennia ontsierd wordt door verlaten industriële panden.

Bruno Schols

BDW 1459 PAGINA 16 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

BDWOPINIE

Joy Simar (links) en directrice Patricia Pitisci van Tutti Frutti.

“Sportactiviteiten, creatieve ateliers of ludieke naschoolse opvang in een ‘vreemde taal’ moeten gestimuleerd worden’

Ook op het speelplein en op het vakantiekamp zou er een goed taalbeleid moeten zijn, vinden Patricia Pitisci en Joy Simar van kindertaalschool Tutti Frutti.

© SASKIA VANDERSTICHELE

ONDERWIJS > DIRECTIE TUTTI FRUTTI OVER TAALONDERWIJS

Een taal leer je niet, je beleeft ze BRUSSEL – Te veel kinderen krijgen er na zes à tien jaar taalonderwijs geen deftige zin uit, stellen directrice Patricia Pitisci en pedagogisch directeur Joy Simar van taalschool voor kinderen Tutti Frutti. Ze pleiten daarom voor minder taallessen binnen de schoolmuren en meer taalbeleid op plaatsen waar het aanleren ervan met plezier samengaat.

E

en klassieker: de pijnlijke gelaatsuitdrukking wanneer mensen terugdenken aan de taallessen die ze op de middelbare school kregen. Hoe vaak hoor je ze niet zeggen dat ze een afkeer hebben gekregen van het Frans of het Nederlands door de saaie, interactie-loze lessen van weleer? En, die fameuze ex-cathedra houding, hoe vaak vormt zij niet het onderwerp van hun verwijten? Zelfs die enthousiaste leerkracht met de beste intenties kreeg te weinig bijval.

Er is de laatste decennia niet veel

veranderd. Overvolle klassen maken een ludiekere aanpak nog moeilijker.

Daar komt nog het schrijnend tekort aan taalleerkrachten in Brussel bij.

Te veel kinderen krijgen er na 6 à 10 jaar taalonderwijs nog geen deftige zin uit! Daarom de vraag: is het vreemdetalenonderwijs op school een overroepen concept, want het lijkt gewoon niet te werken?

Stimuleren Nochtans, het aanleren van talen, is van cruciaal belang. Enerzijds zijn het Nederlands, Frans en Engels -

vanwege hun status in Brussel - een kwestie van economisch overleven, sociale ontplooiing, en burgerlijke emancipatie. Dit hoeft geen betoog.

Anderzijds zijn het bestendigen en respecteren van de moedertaal - in Brussel vaak verschillend van de voornoemde talen- ook van wezenlijk belang voor het opbouwen van een eigen identiteit en het ontwikkelen van meertaligheid. In verband met dit laatste bestaan er interessante ontwikkelingen; een aantal Nederlandstalige scholen in Brussel laten kinderen toe om vrij hun moedertaal te spreken op de speelplaats. Dit was vroeger niet zo vanzelfsprekend.

De wetenschappelijke studies die de voordelen van meertaligheid aantonen zijn alomtegenwoordig. Toch blijft de vraag: hoe krijgen we dit gedaan in een Brusselse context?

Misschien is de middelbare school

niet de plek waar we ons taalbeleid op moeten richten, want een taal leer je niet, je beleeft ze.

Het stimuleren van sportactiviteiten, creatieve ateliers of ludieke naschoolse opvang in een “vreemde taal” zijn mogelijke, misschien efficiëntere, alternatieven. In een ideale wereld gebeurt dit al vanaf kleuterleeftijd.

Taal en plezier Als taalleerkrachten merken we dat de snelst aangeleerde zinnen vaak niet behoren tot de cursus. “Mag ik nog wat water?”, “Nog een koekje alsjeblief” en “Ik moet naar toilet” zijn de toppers. De intrinsieke motivatie is de motor.

Het ligt zo voor de hand: de resultaten van de taallessen van de middelbare school nemen een hele kleine plaats in vergeleken met de uren die er op de schoolbanken werden voor

doorgebracht of vergeleken met de mateloze energie die leerkrachten erin steken.

Waarom zouden we ons beleid niet openbreken en aanpassen aan die realiteit? Minder talen leren binnen de schoolmuren, meer taalbeleid op het sportterrein, het speelplein en het vakantiekamp, in het kunstatelier, het museum, de snoepwinkels, de jeugdbeweging, de cinema, het zwembad en bij de bakker. Taal vloeit het snelst wanneer het aanleren ervan met plezier samengaat.

Wanneer je de taal voelt, ruikt, proeft. Kortom: wanneer je de taal beleeft. Niet echt op de schoolbanken dus.

Patricia Pitisci, Directrice Tutti Frutti Joy Simar, pedagogisch coördinator

OPKOMENDE EVENTS: Donderdag 29 januari 18u-20u, Soirée Multilinguisme in het Wiels te Vorst: twee gespecialiseerde professoren zetten hun boek over meertaligheid uiteen, de gelegenheid bij uitstek om specifiekere vragen rond meertaligheid te stellen.

Zondag 8 maart 10u-13u Matinée langage in Maison du Peuple Sint Gillis: vier verenigingen stellen ateliers voor rond verschillende vormen van uitdrukking. Tutti Frutti neemt deel met speelse ateliers in het Nederlands, Italiaans en Engels.

© TVBRUSSEL

BDW 1459 PAGINA 17 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

PROTESTflits

DONDERDAG 22 JANUARI, 20.00 UUR. De infoavond in de AB over de heraanleg van de centrale lanen verloopt niet echt zoals

Het Weststation is inderdaad niet aantrekkelijk (BDW 1458, p.10-11). Daar zijn drie redenen voor: het aangehaalde gevoel van onveiligheid, maar ook de lastige toegang via allerlei trappen en gangen en last but not least de tariefintegratie.

Dezelfde argumenten gelden min of meer voor het station Simonis, op dezelfde lijn – slechts 72 opstappende reizigers in 2013 (Weststation: 91).

Simonis is net zo goed een kruispunt van trein-tram-bus en metro.

Of het zal beteren met het Gewestelijk Expresnet, zoals de NMBS-woordvoerster verwacht? Dat valt te bezien. De lijn Brussel-Dendermonde via het Weststation is al een gerealiseerd deel van het GEN maar heeft eerder nut als ontlasting van de Noord-Zuidas. Gebruikers stappen op tussen Dendermonde en Jette.

‘Tariefintegratie is niet voor morgen’, zegt de woordvoerster. Dat betekent voor een werknemer van bijvoorbeeld Delhaize twee abonnementen als hij met de trein komt: een voor de trein tot Brussel-West of Simonis, een voor de metro tot Ossegem. Vermits werkgevers doorgaans maar één abonnement vergoeden is deze gecombineerde verplaatsing niet zo interessant.

Er bestaat weliswaar een tariefintegratie, maar die is beperkt tot het Brussels Gewest. Wat een verschil met Duitsland, waar je met één biljet of abonnement al het openbaar vervoer naar keuze kan gebruiken: zoals in de regio Aachen (AAV), een streek groter dan onze provincie Limburg. Of het Groothertogdom, waar je met een maandabonnement van 50 euro overal naar toe kan, met een biljet voor slechts 2 euro per rit of zelfs 1,6 euro met een tienrittenkaart.

Jo Verwimp, Asse

© ELKE VANOOST

Weststation

verhoopt, niet van de kant van de toehoorders, niet van de kant van de organisatoren en de Stad Brussel. Een woelige avond waarop buurtbewoners ontgoocheld afdropen omdat ze geen vragen mochten stellen over de vier nieuwe parkings en het circulatieplan, anderen waren gewoon gekomen om hun ongenoegen te uiten, niet om te luisteren. Niemand tevreden. Ook de burgemeester niet.

MAANDAG 26 JANUARI, 14.25 UUR, DANSAERTSTRAAT. Uit een recent doctoraatsonderzoek aan de KU Leuven blijkt dat vastgoed in een dreef duurder is dan in een laan. Sommige handelaars en inwoners van de hippe Dansaertstraat vinden al langer dat ze een upgrade verdienen. Enkele weken geleden hebben ze een Facebookgroep opgericht die voorstelt om van de Antoine Dansaertstraat een heuse laan te maken. Maar daar kwam al meteen protest tegen, zoals mag blijken uit deze boodschap aan de gevel van het Ritsgebouw. Overigens hebben beide acties met zo’n zestig likes een eerder beperkt succes. Een stormpje in een glas water dus. © ELKE VANOOST

lezersbrieven@bdw.be

BRIEVEN VAN LEZERS

h

Naam auteur opiniestuk.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

DINSDAG 27 JANUARI, 10.00 UUR, MUNTPLEIN. Het zijn manifestaties die alleen in België kunnen. Horeca-uitbaters die protesteren tegen een kassa die zwartwerk moeilijk moet maken. Om die witte kassa te compenseren vragen ze een fikse loonlastenvermindering, btw op drank van 12 in plaats van 21 procent en flexibele overuren. Het woord is nu aan de federale regering.

VADROUILLE VA BDW 1459 PAGINA 18 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Dorian Van der Brempt (links) en Willem Bongers-Dek beheren en coördineren dit jaar het project ‘Beste Buren’.

BRUSSEL – Met wie kunnen we naar aanleiding van 25 jaar Cultureel Verdrag tussen België en Nederland beter ouwehoeren over de verhoudingen tussen de twee buurlanden dan met de Belg Dorian Van der Brempt, die na tien jaar het Vlaams-Nederlands Huis deBuren geleid te hebben in augustus afzwaait, en zijn Nederlandse adjunct Willem Bongers-Dek?

D

eBuren coördineert momenteel langs Vlaamse kant het gezamenlijke Nederbelgische initiatief ‘Beste Buren’, dat de verjaardag van het cultureel verdrag

viert met de financiële en promotionele ondersteuning van een hele resem grensoverschrijdende culturele projecten. Ondertussen houdt het ook zelf de dialoog tussen noord en zuid

levend. Volgende maand zit deBuren aan vijf miljoen downloads van de digitale Citybooks en Radioboeken op haar website. Dit jaar start deBuren in acht steden in Nederland en België

de reeks Een gemiste kans, waarvoor prominenten nadenken over de vraag wat er gebeurd zou zijn als Nederland en België na 1815 altijd samen zouden zijn gebleven. Vandaag (29 januari) kan u in het Huis ook O dierbaar vaderland bijwonen: een ontmoeting met de Dichters des Vaderlands Anne Vegter en Charles Ducal, die voor de gelegenheid een gedicht hebben geschreven over hun respectievelijke buurland.

BDW 1459 PAGINA 19 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

En op de tafel waar we aanzitten voor ons gesprek ligt het boek Stemmen. Het geheim van het Koninklijk Concertgebouworkest (KCO), waarin schrijfster Judith van der Wel op initiatief van deBuren het KCO volgt op zijn wereldtoernee, uitlegt waarom het zo goed is, en ook wel waarom het zich zo goed weet te verkopen.

Kan uw buurman Peter de Caluwe er misschien in lezen hoe hij meer privémiddelen voor zijn noodlijdende De Munt zou kunnen ophalen?

Dorian Van der Brempt: “Misschien, maar je moet altijd voorzichtig zijn als je België en Nederland vergelijkt. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen, maar het KCO haalt 59 procent eigen inkomsten. Zoiets kan dus in Ne-

gelijkaardige zakelijke reflex te kweken.

Van der Brempt: “Opgelet. Nederland heeft wel sterk bezuinigd, maar daar zat nog veel meer vlees aan het bot om in te snijden. Na de bezuinigingen heeft Nederland nog altijd elf orkesten! En kijk naar de musea: Boijmans Van Beuningen, het Stedelijk Museum, het Rijksmuseum, Kröller-Müller, het Van Abbemuseum, het Haags gemeentemuseum, …

Die staan er allemaal. Dat kunnen wij moeilijk volgen.”

Willem Bongers-Dek: “Er zit in Vlaanderen ook niet zoveel oud geld als in Nederland. Toen de krant NRC Handelsblad destijds dreigde om te vallen, had je een rijke familie (Brenninkmeijer, mb) die zei: noblesse oblige, wij nemen onze verantwoordelijkheid. In Vlaanderen zie je dat niet gebeuren, en Vlaams nieuw geld is meer geïnteresseerd in voetbal en wielrennen.

Als Coucke ook vijftig culturele start-ups zou ondersteunen, dan zou de culturele regio die Vlaanderen nu al is nog veel groter kunnen worden.”

eerder in een hoekje hebben zitten te wenen.

In Brussel zal behoorlijk wat chagrijn zijn geweest. Het is toch de striphoofdstad van de Lage Landen, en er lopen ook heel wat lijnen naar Parijs. Maar extreme bladen als HaraKiri hebben wij nooit gekend. Wat Kamagurka deed lag in die lijn, maar die is ondertussen afgeweken richting Marc Coucke.”

Jullie investeren veel in de samenwerking tussen België en Nederland, door mensen samen te brengen en hun bevindingen ook vast te leggen in publicaties op het net en op papier. Maar leren we wel genoeg van elkaar? Riskeren we in Vlaanderen bijvoorbeeld niet dat hele cultuurbesparingsdebat nog eens dunnetjes over te doen?

Van der Brempt: “Het is niet zo dat Nederland het allemaal zo snel voor elkaar heeft, hoor. Ik kom nu tien jaar in de Nederlandse ministeries, en dan merk je dat ze constant aan het hervormen zijn. Er zijn steeds weer

‘BESTE BUREN’ > DORIAN VAN DER BREMPT EN WILLEM BONGERS-DEK

‘Cultureel gezien zijn we Groot-Nederlanders’ De Vlaamse beweging was van oorsprong nochtans een cultuurbeweging.

Van der Brempt: “Het verbaast me ook zeer dat er in die middens niet meer affectie is voor cultuur. Eigenlijk is er in dit land geen enkele partij die we een cultuurpartij kunnen noemen. Het gekke is misschien nog dat er vanuit de liberale hoek goede culturele impulsen zijn gekomen. Veel mensen zullen zeggen dat Patrick Dewael geen slechte minister van Cultuur was, en ik heb de indruk dat Sven Gatz het ook op een goede manier aanpakt.”

Waar zit de gemeenschappelijke deler van kunst en liberalisme?

Bongers-Dek: “Vrijheid. Als je ziet hoe die vrijheid wordt verdedigd na de vreselijke gebeurtenissen bij Charlie Hebdo... De vrije uiting is zowel in de politiek als in de kunsten van belang. Als die door allerlei mechanismen, ideologisch of financieel, onder druk komt te staan, kan je van liberalen wel verwachten dat ze die bedreigingen willen ondervangen.”

© JO VOETS

derland. Aan de basis ligt 125 jaar kwaliteit bij het orkest én het publiek, maar daar komt ook de Nederlandse generositeit bij. Wij hebben het daar zelden over, maar ik heb al eerder gezegd dat ik vind dat Nederlanders veel genereuzer zijn dan ons eigen volk dat zulks van zichzelf beweert.”

Het Nederlandse voorbeeld lijkt de Vlaamse overheid te inspireren om bij de culturele instellingen hier een

Wat me na ‘Charlie Hebdo’ opviel was dat de reactie in Nederland toch nog zichtbaarder leek dan bij ons, met veel meer protest op straat en op televisie.

Heeft dat alleen met de moorden op Theo van Gogh en Pim Fortuyn te maken?

Bongers-Dek: “Die spelen zeker een rol. Van Gogh was een kunstenaar die met vergelijkbaar motief werd omgebracht, en dat heeft een grote indruk gemaakt op de Nederlandse samenleving. Er is ook de verbondenheid van een aantal Nederlandse tekenaars (zoals Bernard ‘Willem’ Holtrop, mb) met Charlie Hebdo. Ik weet dat België bekendstaat als een land van tekenaars, maar je hebt ook in Nederland een traditie van harde spotprenten, die misschien wel dichter staat bij Charlie Hebdo dan de Belgische.”

Van der Brempt: “Het ligt ook aan de Nederlanders. Ze komen graag samen op straat en zijn proud to be loud. In België zullen mensen

DORIAN VAN DER BREMPT:

“Wat wij de Nederlanders als goede raad kunnen meegeven: ‘twijfel af en toe eens.’ Omgekeerd kunnen Vlamingen van Nederlanders leren eens een beetje duidelijker te zijn”

plannen om alles in vraag te stellen. Dan denk ik dat wij rustiger zijn. Wij willen dingen niet zo drastisch doen. Ook al omdat we er te weinig moed voor hebben. In Nederland is een beslissing een beslissing. Toen ik Jan Raes (de Belgische directeur van het KCO, mb) vroeg wat wij de Nederlanders als goede raad zouden kunnen meegeven, zei hij: ‘twijfel af en toe eens.’ Omgekeerd kunnen Vlamingen van Nederlanders leren af en toe eens een beetje duidelijker te zijn. Wij zijn meesters in mist en ‘ongeverisme’. Alles is hier à peu près juste.

Wij zijn ook verschrikkelijke individualisten.

In Nederland gaan twintig mensen rond de tafel zitten met de oprechte intentie tot een consensus te komen die wordt gedragen door de groep. Wij willen allemaal winnen, met een eindtekst waar maar drie voorstellen van de andere in staan en vijf van onszelf.”

Wijst dat individualisme ook niet op een gebrek aan vertrouwen?

Van der Brempt: “We hebben zeker een gebrek aan zelfvertrouwen, waar de Nederlander er misschien een teveel aan heeft. Maar dat gebrek aan zelfvertrouwen is nergens meer op gebaseerd. Ik werk al 45 jaar met Nederlanders en ik vind dat we nu zeer duidelijk op basis van culturele gelijkwaardigheid handelen. We worden in Nederland geapprecieerd.

Nederland is gek op ons theater, onze mode, onze dans,… Wij bewonderen hun muziek, hun design. We eten een beetje anders, en onze steden zien er anders uit omdat wij huizen bouwen en zij straten, maar die kleine verschillen wijzen alleen op complementariteit in gelijkwaardigheid.”

Bongers-Dek: “Het is een voortdurende Vlaamse obsessie om niet voor vol te worden aanzien, en dat eigenlijk ook niet te willen.

Het is namelijk heel comfortabel om te kunnen verrassen, om te denken dat men je niet au sérieux neemt, en dan te kunnen uitpakken met iets waar men niet omheen kan. Sommige mensen hier tonen zich verrast dat boeken van Vlaamse auteurs, zoals Congo of Oorlog en terpentijn bestsellers worden. Terwijl er in Nederland niemand mee bezig is of die boeken nu door Vlaming zijn geschreven of niet. Het zijn gewoon goede boeken.”

Van der Brempt: “Ik denk dat we cultureel gezien Groot-Nederlanders zijn geworden. Ik voel me fijn in Den Haag en Eindhoven. In de Design Academy in Eindhoven zitten heel veel Vlaamse docenten en studenten. In het conservatorium van Antwerpen zitten interessante Nederlanders. Als we niet met die vervelende spoorwegen zaten, dan zouden we niet meer het gevoel hebben dat we nog grenzen overschrijden.”

Vandaar het project Beste Buren, naar aanleiding van 20 jaar cultureel verdrag tussen België en Nederland.

Van der Brempt: “Het is geen project van ons. Wij beheren en coördineren het samen met DutchCulture (organisatie die het internationale Nederlandse cultuurbeleid ondersteunt), maar het werd geïnitieerd door de overheden. In deze legislatuur werd dan beslist om niet zozeer een historisch overzicht of een grote viering te organiseren, maar de nadruk te leggen op de toekomst en wat we nog allemaal beter kunnen doen. Er is geen morzel grond op deze aardbol waar zoveel goede kunstenaars op zo’n kleine oppervlakte leven, maar we kunnen de samenwerking nog versterken en duurzaam ondernemen in cultuur. We wilden de initiatieven ook vanuit het veld laten opborrelen, bottom-up, vanuit het principe dat je geld krijgt als je zelf ook een beetje investeert. Samen hebben de overheden daarvoor toch 500.000 euro vrijgemaakt.”

Bongers-Dek: “We lanceerden twee projectoproepen, de deadline van de laatste ligt eind januari. Duurzaamheid houdt in dat er banden gesmeed worden voor de toekomst en dat nieuwe publieken worden aangeboord.

We hebben al veel interessante projecten binnengekregen, van een theatervoorstelling voor dementen in bejaardentehuizen tot designtentoonstellingen, en van graffiti tot monumentenzorg.”

Michaël Bellon

O dierbaar Vaderland, Ontmoeting met de Dichters des Vaderlands van Nederland (Anne Vegter) en België (Charles Ducal), 29 januari, 19u30, deBuren. Stemmen. Het geheim van het Koninklijk Concertgebouworkest van Judith van der Wel, deBuren, Querido & Van Halewijck, 319 blz. Meer info op www.deburen.eu en www.besteburen.eu

BDW 1459 PAGINA 20 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

EXPO > ARCHITECTURALE SCHATTEN VAN ART NOUVEAU TOT EXPO 58

TOEN OPTIMISME IN DE ARCHITECTUUR SLOOP

Studentenproject voor een huis-paleis uit 1928 van Maxime Brunfaut op de Brusselse Academie, geïnspireerd op het Stocklet Paleis.

ELSENE – Voor het eerst in het bijna vijftigjarige bestaan van de Archieven voor Moderne Architectuur, de AAM, kunt u de omvang leren kennen van de schatten die daar bewaard worden. De bonte expo loopt in het CIVA, het Internationaal Centrum voor de Stad, de Architectuur en het Landschap.

I

“De rijkdom van de collectie is weinig bekend en zal duidelijk worden door de gekozen stukken”

Project voor een rookkamer van Marcel-Louis Baugniet, uitgegeven door L’Intérieur Moderne, ca. 1927.

van de art nouveau en Expo 58 met daartussen de art deco en de modernistische architectuur: “Rond 1900 leerde heel de wereld België kennen door de art nouveau van Horta, Hankar, Van de Velde, Serrurier-Bovy, Van Averbeke, enzovoort. Expo 58 was de eerste grote naoorlogse wereldtentoonstelling die het herstel van de welvaart vierde. We trekken een boog tussen twee momenten van optimisme en illustreren deze kleurrijke tussentijdse periode. Na 1958 is de creativiteit van de Belgische architectuur zeker niet verdwenen, maar er heeft zich stilaan een kloof gevormd tussen publiek en architecten.”

An Devroe Expo van 28 januari tot 19 april 2015, van dinsdag tot vrijdag van 12-18u, weekend van 10u30-18u, CIVA, Gelijkvloers, Kluisstraat 55, 1050 Elsene, 02-642.24.62, info@aam.be, www.aam.be

© ARCHIEVEN MODERNE ARCHITECTUUR

Velde, Paul Hankar, Ernest Blérot, Paul Hamesse, Alfred Chambon, Jean-Jules Eggericx, Victor Bourgeois, Louis-Herman De Koninck en Renaat Braem, zal het ook een verrassingspartijtje zijn.

Culot legt uit wat er zo bijzonder is aan de periode tussen het ontluiken

MAURICE CULOT (ARCHITECT):

© ARCHIEVEN MODERNE ARCHITECTUUR

n 1968 dolven enkele jonge architecten van La Cambre, de Nationale school voor visuele kunsten, bijna per abuis het werk van de Belgische architect Antoine Pompe op. Hoe kon hij ooit vergeten worden? Dat wijt de AAM-voorzitter, de architect Maurice Culot, aan het gebrekkige onderricht van de moderne architectuurgeschiedenis in België. Aan de hand van de ideeën van Pompe werd het hele modernisme getriggerd. Dat werd in 1969 bezegeld in de tentoonstelling Antoine Pompe et l’effort moderne en Belgique in het Museum van Elsene en ook in de oprichting van de AAM, Archives d’Architecture Moderne.

Vandaag is de AAM een van de belangrijkste architectuurarchieven van Europa. Ze bewaren meer dan 300 fondsen en verzamelingen van Pompe tot aan het Pavillon Blaton, het laatste grote fonds uit 2013.

“De rijkdom van de collectie is weinig bekend en zal duidelijk worden door de gekozen stukken,” vindt Culot. Naast een feest van herkenning met namen als Victor Horta, Albert Bontridder, Henry Van de

© ARCHIEVEN MODERNE ARCHITECTUUR

van Louis-Herman De Koninck die in België een groot succes kende en vandaag nog gretig gerestaureerd en gekopieerd wordt. Maar de archieven bevatten ook een bureautje uit 1914 voor Vlaamse mijnwerkers van Antoine Pompe, buizenstoelen van Louis-Herman De Koninck en meubels van Gustave SurrurierBovy.

De rol van de foto en de fotografen in de verspreiding van bepaalde architectuurideeën wordt prominent getoond. Zo is de evolutie te zien van de fotograaf die op een klinische manier de Brusselse straten in 1880 fotografeert, over de fotograaf met oog voor de nieuwe zakelijkheid in de jaren 1930 tot de fotograaf die zijn talent ten dienste stelt van de grote architecten en deelneemt aan een wederzijdse artistieke bevruchting. Uiteraard zijn er tekeningen, plannen, maquettes maar ook avant-gardistische kledij met betrekking tot de verschillende thema’s zoals de futuristische stad of de architectuur van bioscopen, grootwarenhuizen, ziekenhuizen en garages.

Bij sommige grote projecten laten de utopische of luxueuze tekeningen de ongebreidelde fantasie van hun scheppers zien. Ook het fragiele van het architecturale erfgoed komt aan bod, vertrekkend vanuit de sloop der slopen van het Volkshuis van Horta en eindigend met de beschermingsmaatregelen van vandaag.

Spannend zijn de ongekende en onuitgevoerde projecten zoals het stadion van Henry Van de Velde op Linkeroever uit 1933, een indrukwekkende reeks watertorens, en de verloren gewaande plannen van Horta van onder andere het Paleis voor Schone Kunsten die opdoken nadat het archief van Blaton, de voornaamste bouwmeester van Horta, door de verrukte handen van de AAM’ers ging.

Cubexkeuken Culot publiceerde al toegankelijke boeken over architectuur, ook voor jongeren, dat belooft voor de aanpak van de tentoonstelling. Bij het thema ‘Van herenhuis tot appartement’ zie je wat het idee om horizontaal en niet langer verticaal te wonen allemaal teweegbracht. In wetten, in de reclame en bekeringsijver, en natuurlijk zijn er ook mooie voorbeelden van klare, rationele appartementsgebouwen. Visueel is er niet alleen tweedimensionaal iets te beleven: er zijn ook echte keukens zoals de standaardkeuken van Charlotte Perriand uit 1945 ontworpen voor La Cité radieuse van Le Corbusier en de Cubexkeuken uit 1930

Charles Colassin (1893-1942), hotel Mr en Mvr. LubinDambremé, Generaal Van Haelenlaan in Brussel, ca 1925.

BDW 1459 PAGINA 21 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

© DEDUPLOS © WWW.HOLLAND-GOUDA.COM

Thuislozen vinden ‘luisteraars’ door hun talent voor het acteerwerk.

Theater > Forsiti’A speelt Faust

‘Weg met al die vuile gedachten’ SCHAARBEEK – GC De Kriekelaar geeft ruimte aan de sociale amateurtoneelgroep Forsiti’A voor haar tweede productie Faust. Een project van GC De Markten en vzw Hobo.

Het gezelschap Forsiti’A is ontstaan vanuit vzw Hobo (CAW-Brussel), een dagcentrum voor thuislozen.

Toneelspelen helpt zwakkeren in de maatschappij om wat meer zelfvertrouwen en zelfstandigheid te ontwikkelen. Ook het sociaal isolement wordt door het beoogde eindproject, voor publiek spelen, doorbroken. Voor haar Faust-productie kreeg de gelegenheidstoneelgroep van beginners en professionele soekers theaterregisseur en auteur Ivan Vrambout toegeschoven. Vramhout studeerde af als master in de Dra-

matische Kunsten aan het Brusselse Rits. Met Action Malaise verzorgde hij diverse producties.

Voor de eigenzinnige bewerking van het Faust-thema betrok hij alle deelnemers, zowel voor de tekst als voor het spel. “De taal, de inhoud en de kwaliteiten van de speler worden mee opgenomen in het eindresultaat,” luidt het. “Ik wil in de schedel inbreken, om alle vuile gedachten deruit te trekken” citeert de presentatie van het toneelwerk. Apart.

Jean-Marie Binst

Faust op 2, 3, 6 en 7 februari om 19.30 uur en op 8 februari om 14.30 uur in GC De Kriekelaar, Gallaitstraat 86.

Info: 02-512.34.25.

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

a Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nederland Schrijf eens wat over Nederland, vroeg men.

Want twintig jaar geleden sloot Vlaanderen een cultureel verdrag met Nederland. En tweehonderd jaar geleden werden we verbonden met dat land door het congres van Wenen. Vooral aan dat laatste hielden wij culinair iets over.

Nederland. Wij doen er graag lacherig over als het om de keuken gaat, maar toch kunnen we niet zonder hen. Ik heb er vaak verbleven en, wanneer het niet om culinaire reizen ging, inderdaad ook vaak slecht gegeten. Niet op restaurant, maar wanneer Nederlanders ‘gewoon’ eten. Zo was ik ooit met visspecialisten uit heel Europa in een congrescentrum van Shell in Noordwijkerhout. Toen we de vergadering verlieten voor de lunch, zagen we achter elk bord op tafel een groot glas melk op ons wachten.

Mijn Portugese en Italiaanse disgenoten keken ernaar als naar een put. Iemand vroeg dan toch aan mij: “Wat is hiervan de bedoeling?” Ik zei dat het een vergissing moest zijn en ging richting keuken, wetende dat aan volwassen mensen melk voorzetten overal elders in de wereld wordt gezien als een belediging, maar blijkbaar niet in Nederland. Ik vroeg: “Kunnen wij misschien koffi e krijgen?” en kreeg tot mijn verbazing als antwoord: “Ja, als u uw melk op hebt.” Vervolgens verschenen er voor iedereen kroketten en bruin gekleurd brood, zo donker als chocolade. “Mijn landgenoten denken dat dat gezonder is,” gaf een Nederlander in de buurt toe. De Latijnen aan tafel konden er niet om lachen en stelden zichzelf gerust met de zekerheid dat de bijeenkomst maar twee dagen zou duren.

Nederland is zo dichtbij en toch zo anders. Ik heb één en ander toegeschreven aan wat ik the protestant approach to food noem. Waar wij eten, zelfs tussen het werk door, zien als een manier om te genieten terwijl men desnoods de honger stilt, kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat eten in Nederland altijd een hoger doel moet dienen en elke hap zowel voedzaam als verantwoord, eenvoudig, equitabel, gezond, solidair, klimaatneutraal, diervriendelijk, respectvol en ja, goedkoop moet zijn.

“En doe maar gewoon,” wordt er dan bij gezegd.

Ondanks onze ‘Bourgondische’ overdaad hebben wij de gewoonte om ons eten met meer respect te benoemen. Nederlanders zijn neerbuigend over hun eten: zij schelden het uit. Wie noemt er lekker eten nu snert (erwtensoep), hete bliksem (puree met appelen), longhaas (onglet), zwartzuur (civet), raasdonders (velderwten), klapstuk (stoofvlees) of blote billetjes in het gras (witte en sperziebonen)?

Eten mag vooral niet te belangrijk zijn, men moet eten, maar men apprecieert het niet wanneer er te veel aandacht aan wordt besteed. “ Bread is bread,”

zei een Engelsman tegen mijn vader toen die kloeg dat het brood niet lekker was. Dat is waar de fi lm Babettes Feest over gaat, maar dan in Denemarken.

Ook stedelijk Groot-Brittannië, Noord-Duitsland en uiteraard de Verenigde Staten kennen dat fenomeen.

Historica Rachel Laudan spreekt van een ‘republikeinse keuken’. Door frugaal te leven toont men zijn superioriteit tegenover de genotzuchtigen en katholieken.

Maar Nederland is een handelsland. Ze produceren en exporteren kwaliteit. Wat associëren wij met Nederland? Platvis (tong, pladijs), maatjesharing, oesters en mosselen, (bessen)jenever, advocaat en uiteraard kaas. En geef toe, daar is ronduit uitstekend spul bij. Het goede dat ze maken is voor de handel, niet om zelf op te eten.

Tweehonderd jaar geleden werden de Nederlanden één gemaakt. Het zou maar vijftien jaar duren, de mentaliteitsverschillen waren té groot. België was het eerste land op het Europese continent waar de Industriële Revolutie op gang kwam. De eerste stoommachine werd al in 1720 geïnstalleerd bij Luik. Onder Napoleon zou de industrialisatie fel toenemen. Met die omwenteling kwam een stroom van arbeiders naar de stad op gang en die moesten uiteraard gevoed worden. Omdat Nederland sinds 1801 ook een vazalstaat van Napoleon was, viel het oog op de Zeeuwse mosselvisserij. De mosselen konden via de rivieren snel in Luik, Brussel of Gent geleverd worden. Op die manier werden de Zeeuwse mosselen lievelingsvoedsel voor de werkman. In de ogen van de arbeiders werd de mossel, goedkoop en overvloedig, een manna, een feestdis bij uitstek. Groot was het aantal gezinnen waarin tijdens het seizoen van september tot maart éénmaal per week mosselen werden gegeten.

“Of u nu rattachist of orangist bent, Vlaming of Belg, het sneetje kaas op een boterham hebben wij van de Nederlanders overgehouden, de mosselfeesten ook” Het is opmerkelijk dat de eerste organisatie en reglementering van de mosselproductie in Nederland werd ingesteld in 1825, net in die korte periode! Na de onafhankelijkheid is de liefde voor mosselen bij de Belgische bevolking gebleven. In Nederland zelf, waar de mosselpercelen in topjaren tot 100.000 ton van het zwarte Zeeuwse goud konden leveren, worden nauwelijks mosselen gegeten. Slechts de laatste decennia zijn de Nederlanders schoorvoetend aan de mossel gegaan, na heel wat marketing effort van de grote Zeeuwse mosselhuizen.

Of u nu rattachist of orangist bent, Vlaming of Belg, het sneetje kaas op een boterham hebben wij van de Nederlanders overgehouden, de mosselfeesten ook.

Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

Marc Danval: “Goffin was niet alleen een groot advocaat maar ook een onderzoeker en wetenschapper.”

JAZZ > RADIOMAKER MARC DANVAL BRENGT TWEE BOEKEN OPNIEUW UIT

‘BELGISCHE JAZZ HEEFT GROTE TOEKOMST’ BRUSSEL – Bevat jazz een levensverlengend en activerend elixir? Je zou het haast denken als je merkt dat jazzmuzikanten actief blijven, ook na een normale pensioenleeftijd. Marc Danval (1937), radiomaker, auteur, fotograaf, jazzkenner en Brusselaar in hart en nieren, behoort tot dezelfde categorie. Eind vorig jaar verschenen van hem nog twee boeken, ‘Robert Goffin- Avocat, poète et homme de jazz’ en ‘Histoire Du Jazz En Belgique’.

W

ie al eens luistert naar zijn radioprogramma op La Première of de kans kreeg een glas met hem te drinken, weet dat Marc Danval, net als zijn vroegere boezemvriend Robert Goffin, niet verlegen zit om een paar krasse uitspraken.

Een gesprek ten huize van een Brusselse bon vivant die op zijn achtenzeventigste nog steeds een enorme joie de vivre uitstraalt en het jazzvirus nooit kwijtraakte, evenmin als zijn verzamelwoede. Nadat hij bij de verhuis van zijn geboortehuis in Elsene naar een appartement in dezelfde gemeente, zijn enorme collectie platen, boeken, partituren, affiches en foto’s aan de Koninklijke Bibliotheek verkocht (het Fonds Marc Danval), begon hij gewoon opnieuw. Nog geen vier jaar later is zijn

appartement een heus museum met platen, foto’s, boeken en verzamelstukken allerhande die hij koopt op rommelmarkten en in tweedehandswinkels tijdens zijn dagelijkse speurtochten.

Waarom na zestien jaar deze heruitgave van je boek uit 1998 over Robert Goffin?

Marc Danval: “Een ex-advocaat die ondertussen uitgever is en op een paar stappen van Goffins geboortehuis in Ohain woont, kwam aankloppen met die vraag. Ik was meteen verkocht, want in de eerste uitgave stonden toch wel een aantal onjuistheden die ik nu kon verbeteren. Met deadlines voor een dergelijk boek is dat bijna onvermijdelijk.

Hetzelfde is trouwens gebeurd met Histoire Du Jazz En Belgique. Op het laatste moment moest alles te vlug gaan en slopen er ook een aantal fouten in. Bij het boek van Goffin was er nog een andere reden die meespeelde. Ik wil hem terug in de kijker plaatsen, al maak ik mij geen illusies als je ziet dat kookboeken het best verkopen en iedereen nefastfood eet.”

Wat maakte Goffin zo speciaal?

Danval: “Goffin was iemand larger than life.

Een passioneel man met een enorme culture-

le bagage. Zo was hij niet alleen een groot advocaat maar ook een onderzoeker en wetenschapper. Getuige hiervan is wat ik omschrijf als zijn Trilogie Inhumaine: Le Roman Des Anguilles, Le Roman Des Rats en Le Roman De L’Araignée. Hij schreef poëzie en was een van de eersten die Rimbaud naar waarde schatte. Daarnaast was hij een culinaire veelvraat en auteur van Routes De La Gourmandise. Ongelooflijk trouwens wat een eetlust hij had. En natuurlijk was er Goffin de jazzkenner. In 1932 schreef hij Aux Frontières Du Jazz, dat algemeen beschouwd wordt als het eerste grondige naslagwerk over jazz, zelfs voor de Amerikanen iets publiceerden over dit onderwerp. Voordien verschenen van hem trouwens al jazzartikels, onder meer in het literair magazine Le Disque Vert.”

Hoe begin je aan een boek met een titel als ‘Histoire Du Jazz En Belgique’?

Danval: “De prehistorie van de jazz boeide mij altijd al. Wat mij daarbij opviel, waren de onjuistheden die ontstonden door de jaren heen.

Zo staat overal vermeld dat het een Fransman was, René-Robert Cavelier de La Salle, die de Mississippi ontdekte en in kaart bracht terwijl het eigenlijk een Belg was, Louis Hennepin. Hij schreef er een boek over maar dat was niet naar de zin van Louis XIV die Hennepin aanvanke-

© SASKIA VANDERSTICHELE

lijk opsloot in een klooster zodat zijn verhaal uiteindelijk niet bekend zou raken. Nog een feit dat doodgezwegen wordt, is dat heel wat slaven die van Afrika naar New Orleans gevoerd werden, afkomstig waren van het latere Belgisch Congo. En in New Orleans heb je natuurlijk de fameuze Congo Square. Je zou dus kunnen stellen dat de eerste jazzmuzikanten een rechtstreekse link hebben met België.”

Een ander intrigerend personage in je boek is Omer Van Speybroeck.

Danval: “Bij opzoekingswerk over Bix Beiderbecke trof ik die naam aan die heel Belgisch klonk. Ik kocht alle telefoonboeken van Vlaanderen en gaf die aan mijn secretaresse met de opdracht alle Van Speybroecken op te zoeken en te contacteren. Na zes jaar kreeg ik plots een brief uit Leopoldsburg van iemand die beweerde een afstammeling te zijn van de fameuze Omer uit Amerika. Zijn ouders hadden zelfs een video-opname waarin Omer vertelt over zijn leven in Amerika, ook als muzikant.

Hij moet dus de eerste Belgische jazzman in Amerika geweest zijn, maar die info vinden we in geen enkel naslagwerk terug.”

Je besluit je boek met te zeggen: “L’Age d’or le plus important, c’est maintenant.”

Danval: “Dat is toch zo. Ons land heeft nog nooit zoveel jonge begaafde jazzmuzikanten gehad. Ze zijn niet alleen technisch heel goed maar hebben ook nog iets te vertellen. Ik vermeld er een aantal in mijn boek maar de lijst is veel te kort, wederom door de deadline. Het is natuurlijk afwachten wat ze met hun talent gaan doen. Dit is nog maar het beginstadium, maar het ziet er veelbelovend uit voor de Belgische jazz.”

Georges Tonla Briquet

‘Robert Goffin- Avocat, poète et homme de jazz’ (Le Carré Gomand). ‘Histoire Du Jazz En Belgique’.(Avant-Propos). La 3e Oreille, elke zaterdag op La Première (14.00-15.00)

BDW 1459 PAGINA 23 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

schande en neemt in Bolle Houellebecqs roman Lanzarote ter hand.

Artists in residence Tommy Wieringa in Brussel

Hyena

Als de wiedeweerga © JOHAN JACOBS

BRUSSEL – Er zijn genoeg Nederlanders die iets hadden of hebben met Brussel. Maar dat zijn over het algemeen wel mensen van het woord: acteurs en vooral schrijvers. Multatuli, Neel Doff, Jan Greshoff, W.F. Hermans, Jeroen Brouwers, Benno Barnard, Oscar van den Boogaard: zij zijn in het verleden al uitvoerig aan bod gekomen in deze kolommen.

Het waren veelal mannen voor wie het noorden wat te vlak was geworden, en die zich tot aan de rand van de Germaanse wereld waagden om zich hier als balling of correspondent te vestigen. Voor een bepaalde periode dan, want uiteindelijk zijn genoemde literatoren toch weer allemaal vertrokken. Na de schoonheid der wanstaltigheid van Brussel te hebben ontdekt, na te zijn geëvolueerd van achterdochtig observator tot licht euforisch ambassadeur van onze stad, bleek het avontuur uiteindelijk toch weer onbevredigend.

Bladerend in wat boeken op zoek naar Nederlanders in Brussel, kwam ik via een cahier van Passa Porta uiteindelijk bij Tommy Wieringa terecht. Wieringa (1967) is de auteur van de veelvoudig voor prijzen genomineerde romans Joe Speedboot, Caesarion en Dit zijn de namen.

In de jaren 1990 verbleef hij al eens een dag en Wieringa, al twee keer te gast in Brussel.

een nacht in Brussel. Eens terug thuis schreef hij daarover een verhaal over arme mensen en de dood, Armenbloed, en hij bewaarde het “omdat het de sfeer van wanhoop en ineenstorting raakte die me aan Brussel deed denken.” Dat moet dus een fi jne kennismaking met onze hoofdstad geweest zijn.

Toch kwam Wieringa in 2005 terug, als een echte artist in residence in het appartement van Passa Porta aan de Nieuwe Graanmarkt.

In het cahier met bijdragen van nog andere schrijvers die net als Wieringa in Brussel te gast waren geweest, staat van hem het verslagje Het sneeuwt. Daarin schrijft hij na dat korte relaas over die ene dag en nacht in de jaren 1990 ook zijn nieuwe impressies neer.

Interessant is dat die tekst, die exact tien jaar geleden is geschreven, evengoed van vorige week kon dateren. Boekhandel Bolle aan de Vlaamsesteenweg, waar Wieringa zijn koffi e en pilsjes drinkt, bestaat dan wel niet meer, in de kranten die hij leest woedt er opstand in Parijs. “Het is de opstand van de immigrantenzonen, die hun woede koelen op winkelruiten, auto’s, buurthuizen.” En kijk: er is op datzelfde moment ook nieuws over Michel Houellebecq, die op dat moment de Prix Goncourt wordt onthouden ten voordele van François Weyergans. Wieringa vindt dat een

Wieringa’s visie op Brussel betert er niet op.

Over de “sirenes die dag en nacht klinken en Brussel in een spookachtige blauwe gloed zetten” zegt hij dat hij ze voordien beschouwde “als pittoreske aspecten van de Europese hoofdstad,” maar: “door Houellebecq ben ik een gewaarschuwd mens.” En dan blijkt zelfs een gewaarschuwd mens in Brussel niet veel waard te zijn, want in wat volgt is Wieringa ook nog getuige van behoorlijk wat verkeersagressie en van een steekpartij tussen “zeven Maghrebijnen”. Zelfs café L’Archiduc is geen veilig schuiloord. De vervaarlijke barman daar noemt zichzelf “een hyena van de liefde die zich voedt met de maden”.

De man die Wieringa naar L’Archiduc heeft geloodst is zijn Nederlandse collega Serge Van Duijnhoven, die hij nog kent van vroeger, en die het in zijn hoofd heeft gehaald om zich permanent in Brussel te vestigen. In de ogen van Wieringa moet Van Duijnhoven zowat gelden als de oorlogscorrespondent van de Nederlandse Letteren. Niet iemand die zoals Arnon Grünberg even veilig embedded gaat thee drinken bij de Nederlandse troepen in Afghanistan. Maar iemand die jaren lang zonder kogelvrij vest in de Belgische hoofdstad rondloopt. Ook al is hij daar – weet Wieringa ook – al “in elkaar geslagen door een groep Noord-Afrikanen en driemaal in het hoofd geschoten met een luchtdrukpistool”. Serge is ondanks alles in Brussel gebleven. Tommy was als de wiedeweerga weer weg.

Michaël Bellon www.brusselnieuws.be/inresidence

ADVERTENTIE

UBER? GOOGLE SELF-DRIVING CAR

11 February 2015 18:30 Aula Q.A VUB Pleinlaan 2 Elsene

BRUSSELS

Presentation: Peter Van Rompaey Introduction: Paul De Knop Rector VUB Bart Becks Founder Angel.me, Former CEO Belgacom “Digital Startups” Filip Nuytemans: General Manager Uber Belgium “Uber changing cities through innovation” Thierry Geerts: CEO Google Belgium “Google self-driving car” Summary: Els Ampe: Member of the Parliament of the Brussels Capital Region, Alderman of mobility and public works in Brussels

DIGITAL STARTUPS

Followed by a networking drink

>11-2-2015<

Free admission, please register: info@elsampe.be

TECHNOPOLITICS How to welcome technology

Brussel bezoek

achter de

Schermen

DE KONINKLIJKE SINT-MARIAKERK SCHAARBEEK - Koninginneplein zaterdag 7 februari, 14u30

Deze Schaarbeekse kerk met een magnifiek orgel is een architecturaal opmerkelijk gebouw - achthoekig en in Byzantijns-Romaanse stijl - en werd in het midden van de 19e eeuw opgetrokken. Een koninklijke kerk, zoals Leopold I wou er wou van maken, is het nooit geworden.

Toch vonden er wel verschillende belangrijke gebeurtenissen plaats, zoals de begrafenis van componist Giacomo Puccini. achter de Geïnteresseerd om de kerk te bezichtigen met gids?Inschrijven kan via: johan.basiliades@vldbrussel.be of 0495/21.05.01

Schermen

DE BEGRAAFPLAATS VAN BRUSSEL NWAVE 3D PICTURES

DE POLITIESCHOOL

Benieuwd welke laatste digitale technieken er gebruikt worden in de film- en reclamewereld?

Neem dan deel aan dit geleid bezoek achter de schermen van nWave, wereldleider op het vlak van 3D/4D entertainment en gevestigd in Vorst. Je zal versteld staan hoe vaak we in het ootje worden genomen door deze digitale kunstenaars. Inschrijven bij Laurent Van Der Elst, 0476/29.09.83, laurentvanderelst@hotmail.be

Altijd al willen weten wat een opleiding bij de politie inhoudt en waar ze hun training genieten?

Schrijf je dan in voor dit bezoek aan het opleidingscentrum van de politiezone Brussel-Zuid in Anderlecht. We krijgen er een rondleiding en worden er voorzien van deskundige uitleg. Voor info & inschrijvingen: neemt u contact op met Walter Crahaij & Simonne Janssens, 02/427.66.48, walter.crahaij@telenet.be

VORST - Bondgenotenstraat 282 donderdag 12 februari, 14u00

ANDERLECHT - Konijnenstraat 1 donderdag 12 februari, 14u00

EVERE - Kerkhof van Brussellaan zaterdag 28 maart, 14u00 Deze historische en opmerkelijke begraafplaats werd in 1877 aangelegd door de stadsarchitect Victor Jamaer en landschapsarchitect Louis Fuchs in Engelse landschapsstijl. Het geheel werd aangelegd als uitgestrekt park met brede lanen en grote ronde punten. In tegenstelling tot het veeleer katholieke kerkhof van Laken met zijn neogotische monumenten, werd dit een eerder vrijzinnige begraafplaats, met grafmonumenten in verschillende stijlen. Geïnteresseerd?

Inschrijven kan via: johan.basiliades@vldbrussel.be of 0495/21.05.01

BDW 1459 PAGINA 24 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

Na een carrière in de IT-sector vult Philippe Dessauvage zijn dagen met het begeleiden van muzikanten.

IT’ER PHILIPPE DESSAUVAGE: NA BURN-OUT NIEUW LEVEN IN DE MUZIEK

‘Ik voel me als herboren’ ETTERBEEK – Philippe Dessauvage, Antwerpenaar van geboorte, heeft goed geboerd in de IT-sector. Maar toen kwam er de burnout. Het ontslag bij HP. “Ik was volledig opgebrand, in een sociaal isolement beland. Mijn ontslag was een zegen. Ik voel me als herboren.” Nu vult Dessauvage zijn dagen met het begeleiden van muzikanten – muziek is een liefde van kleins af aan – en geeft hij een nieuw elan aan La Tentation. En zorgt hij voor zijn dochtertje van 12 jaar oud, Luna.

E

en kleine ronde van Vlaanderen leidde Dessauvage nu bijna 25 jaar geleden naar Brussel.

“Van Antwerpen ging het op mijn negende naar Brugge, Sint-Andries. Vervolgens Loppem, Kortrijk – eveneens West-Vlaanderen – Lovendegem in het Gentse. Daarna heb ik mijn blik op Brussel gericht. Elsene. De keuze voor Brussel was de keuze voor mijn vriendin,

maar ook de keuze om niet meer te pendelen.

Wonen waar je werkt, dat blijft het gemakkelijkste.”

Werken, dat was in de IT-sector. “De interesse voor de cyberwereld heb ik opgedaan toen ik voor mijn A2 Elektriciteit ging, met als optioneel bijvak Elektronica. Ik ontdekte een wereld die nog in haar kinderschoenen stond, een wereld die me fascineerde. Waarom ik

voor een graduaat ben gegaan en niet een universitaire opleiding? Omdat je destijds enkel voor informatica kon kiezen als bijkomende optie aan de faculteit wiskunde. En laat nu net wiskunde niet echt mijn dada zijn.”

Vorig jaar is er een abrupt einde gekomen aan Dessauvages IT-carrière. Maar om het met de woorden van Johan Cruijff te zeggen: ‘Elk nadeel heeft zijn voordeel’. Het heeft Dessauvage de kans gegeven om van zijn activiteiten in de muziekwereld een fulltime bezigheid te maken.

“Mijn nieuwe leven heeft me vleugels gegeven.

Ik kan nu zelf mijn ritme bepalen en als ik eens zin heb in een snipperdag, dan neem ik die ook.

Er is een enorm gewicht van mijn schouders gevallen en daar kan ik alleen maar blij om zijn. Mijn vriendin en onze dochter, Luna, ook.

Niet dat er geen stress bij komt kijken, maar

© MARC GYSENS

het is gelukkig gezonde stress. Als je ergens in Nigeria op een luchthaven zit en de basgitaar is niet toegekomen, dan is er wel even paniek.

Maar dat hoort er nu eenmaal bij.”

Piratenzenders Het herontdekken van zijn liefde voor muziek en er daadwerkelijk ook iets mee doen, het is Dessauvage vijf jaar geleden overkomen. “Als kind met mijn moeder luisteren naar piratenzenders als Radio Caroline, Radio Mi Amigo, Veronica, een waar plezier. Led Zeppelin, Pink Floyd en tutti quanti, ik kreeg hun muziek met de paplepel ingegoten. Ook volksmuziek sprak me erg aan.”

“Met de jaren is die interesse een beetje ondergesneeuwd geraakt, omdat ik me volledig focuste op de IT. De passie voor muziek en meer bepaald de West-Afrikaanse, is weer opgeflakkerd door het volgen van djembélessen bij Mamady Keïta, meesterpercussionist.

Het was een zuurstofstoot, ik begon me meer en meer thuis te voelen in het wereldje, écht voeling te krijgen met de West-Afrikaanse muziek.”

De bal is helemaal aan het rollen gegaan door Dessauvages kennismaking met N’Faly Kouyaté, een Guinese koraspeler die in het Brusselse best wel bekend is en zijn West-Afrikaanse roots vermengt met popmuziek.

“Op zekere dag vroeg N’Faly me om hem te begeleiden naar Engeland omdat hij niet links durfde te rijden. Een bescheiden begin: achter het stuur zitten, Kouyatés instrumenten voor zijn optredens opstellen. Ik zal hem daar altijd dankbaar voor zijn, het heeft voor mij de deur geopend naar een nieuw leven. Een leven dat niet beheerst wordt door bits, bytes en al wat er rond hangt. Wat uiteindelijk geresulteerd

BDW 1459 PAGINA 25 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

© PHILIPPE DESSAUVAGE

in Brussel actief in de West-Afrikaanse muziek, maar velen overstijgen helaas de middelmaat niet. Daarom ben ik me de jongste tijd opnieuw meer en meer beginnen te interesseren in de volksmuziek. Meer bepaald de Ierse folk. Accordeon en aanverwanten. Zo ben ik terechtgekomen bij mensen als Didier Laloy, Lorcan Fahy, Philip Masure, David Munnelly...

Het duo McGowan&Munnelly ook, dat deze week nog de affiche van La Tentation heeft gesierd.”

“Voor dat alles kan ik vissen in de rijke vijver die Brussel is als het op cultuur en muziek aankomt. Er is zelfs een overaanbod. Maar niet noodzakelijk in kwaliteit. Het blijft dus een beetje dubbel. Maar het is mooi dat het je toelaat om jonge muzikanten en jonge groepen een kans te geven om te spelen, zich te ontwikkelen. Al doende leert men, het is een waarheid die blijft bestaan.”

“Brussel is eveneens een mooie plek voor mijn dochter om op te groeien. Luna is perfect tweetalig – ze verbetert me nu al – en voelt zich als een vis in het water in deze kleine grote stad. Ik ben hier gelukkig, fier om de Belgische identiteit te mogen uitdragen. Tot zelfs onze namen toe. Ik heb een Franse naam, maar ben Nederlandstalig opgegroeid. Mijn vrien-

3 VRAGEN AAN RUBEN DESIERE

La Tentation Het herontdekken van de muziek leidde Dessauvage ook naar La Tentation, het Centro Gallego in de Lakensestraat. Waar hij sedert een jaar twee dagen per week freelance werkt. Hij beheert er mee de website, de vertalingen naar het Nederlands voor de commerciële events en de programmatie.

“Bedoeling is om La Tentation opnieuw een regelmatige culturele programmatie te geven en de multiculturele mix die in Brussel leeft te ondersteunen. Een opening te creëren ook, naar de Nederlandstaligen in Brussel. Te beginnen door het maandelijks op de affiche zetten van jazz- en bluesoptredens in samenwerking met Brosella én – in samenwerking met Jeunesses Musicales – door één zondag per maand een familiebrunch op de affiche te zetten: kinderatelier, gevolgd door brunch en kort na de middag een concert of een spektakel.”

“Gemakkelijk is het niet, maar het is belangrijk om tegengas te geven in een periode dat de culturele sector onder vuur ligt. En als ik zeg dat het ‘niet gemakkelijk’ is, dan is dat een stevig understatement. Een mini-minisubsidie van de Fédération Wallonie-Bruxelles – bij wijze van spreken net genoeg om de koffie mee te betalen – daar moeten we het mee stellen.

De grote uitdaging is dan ook, één, om de nodige financiën te vinden, en twee, een trouw publiek. Een nieuw publiek voor La Tentation, dat voorheen enkel viste in de vijver van tango, salsa en flamenco. Het is een stevige uitdaging, maar daar houd ik nu eenmaal van.”

Karel Van der Auwera

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

URBAN EXPLORING Dessauvage heeft altijd zijn digitale camera bij als hij op stap gaat. Een camera waarmee hij afgedankte of oude gebouwen, niet openbaar toegankelijke locaties en verlaten sites fotografeert. Waarbij zijn aandacht vooral uitgaat naar industrieel erfgoed. “Dat heet Urban exploring, afgekort Urbex. Helaas is Brussel, zeker wat verlaten sites betreft, niet bepaald een goudmijn.

Door gentrificatie van vele wijken, de boom die het omvormen van verlaten industriële sites tot loftcomplexen heeft gekend. Antwerpen daarentegen... Deze zomer was ik nog in de oude oliedokken, een puur genot voor de lens. Deze week zag ik helaas dat deze visuele schat ondertussen ook platgegooid is. Spijtig dat urban exploring de voorbije jaren uitgegroeid is tot een modeverschijnsel.”

Ruben Desiere gooit hoge ogen.

Gombrowicz in het Gesùklooster BRUSSEL – De jonge Brusselse filmmaker Ruben Desiere (1990) gooit hoge ogen met zijn film ‘Kosmos’ waarvoor hij de VAF wildcard heeft gekregen.

‘Kosmos’ is Desieres afstudeerproject aan het Gentse Kask dat dezer dagen te zien is op het Internationaal Film Festival in Rotterdam. De film vertelt het verhaal van een groep Slovaakse Roma in het Brusselse Gesù-klooster in de periode voor de uitzetting in de winter van 2013.

Desiere werkte nauw samen met een gezin uit het klooster en enkele nieuwkomers. Hierbij dringt de Poolse schrijver Witold Gombrowicz (1904-1969), auteur van onder andere Kosmos, zich steeds meer op.

Wie waren er eerst: de bewoners van het klooster of Gombrowicz?

Desiere: “Dat is moeilijk te zeggen. Ik had Kosmos gelezen voor ik naar Gesù trok, maar de versmelting is er maar zeer langzaam gekomen. Een film vormgeven is een heel proces. Er is de plek waar je filmt, de mensen die je ontmoet, de beelden die je in gedachten hebt… Allemaal elementen die het materiaal van de film vormen. Gombrowicz is op een bepaald moment deel van dit materiaal geworden.

Deze elementen bepalen de uiteindelijke vorm - het format zo u wil - en zo de film.

Het is de zoektocht naar betekenis in een onzekere wereld die Gombrowicz verbindt met de reële situatie van de mensen in het Gesuklooster. “

Hoe was het om in het klooster te filmen, hoe was de omgang met de bewoners?

Desiere: “Gesù is geen onbekende plek, er liepen voortdurend journalisten binnen en buiten. Filmmakers maken van dezelfde tools - een camera - gebruik als journalisten.

Ik denk dat een film meer kan zijn dan een informatiedrager. Een film kan de urgentie - de problemen van iedere dag - overstijgen.

Met de ontruiming van het klooster, nog tijdens de opnames, is er natuurlijk wel een residu van urgentie. Deze wisselwerking tussen vorm-geven en ‘de wereld zelf’ die zich steeds opdringt is wat de documentaire zo mooi maakt.”

Waarom moeten we naar uw film komen kijken?

Desiere: “Ik hoop dat de film iets anders vertelt over het Gesùklooster dat toch wel een bijzondere plaats in de stad was. Een stukje stad dat niettegenstaande de media-aandacht toch vaak onzichtbaar bleef. Ik hoop dat mijn film ertoe bijdraagt om op een andere manier met belangstelling naar die plek te kijken.”

Danny Vileyn

Kosmos van Ruben Desiere is nog te zien in het Elzenhof, Kroonlaan 12, 1050 Brussel op donderdag 05/02 om 20 uur. De toegang is gratis. In de Beursschouwburg, August Ortsstraat 1000 Brussel is ‘Kosmos’ te zien op 05/03 om 20.30 uur. De toegangsprijs bedraagt 8 euro, 5 euro met korting

KING ARTHUR REVISITED. Bozar noemt de opvoering van Purcells King Arthur door La Fenice en Vox Luminis hét concert van de eerste helft van februari. King Arthur, met een libretto van John Dryden, werd voor het eerst opgevoerd in 1691.

Nu zijn het Jean Tubéry en Lionel Meunier die de operaliefhebbers op sleeptouw nemen. Het concert vindt plaats op dinsdag 10 februari om 20 uur, maar om 19 uur kan u al luisteren naar een gesprek tussen Benno Barnard en Jean Tubéry. Plaats van het gebeuren: Koninklijk Conservatorium, Regentschapsstraat 30, 1000 Brussel. n VARIATIES OP EEN KEVER. Autoworld houdt de traditie in ere. Heel de maand februari loopt er een tentoonstelling over Kevers en afgeleide modellen.

Aanleiding zijn Valentijnsdag en de Love Bugsparade op 15 februari, wanneer 200 Kevers aan de ingang van Autoworld worden verwacht. Dit jaar zijn er variaties op de traditionele Kever te zien, voertuigen waarvan het chassis of de motor van een Kever afkomstig zijn, maar waarvoor een aangepaste carrosserie werd gebouwd. De expo vindt plaats van 4 februari tot 1 maart in Autoworld in het Jubelpark.

Samengesteld door Danny Vileyn

CULTUUR KORT

“Mijn nieuwe leven heeft me vleugels gegeven. Ik kan nu zelf mijn ritme bepalen en als ik eens zin heb in een baaldag, dan neem ik die ook”

din heeft een Vlaamse naam, Vandenbogaert, maar ze is Franstalig opgegroeid. Het typeert Brussel, dat de Vlaamse identiteit gaandeweg aan het aanvaarden is. Toen ik hier 20 à 25 jaar geleden aankwam, woedde de taalstrijd nog steeds redelijk hevig. Nu is er mijns inziens sprake van een Brusselse identiteit, waarbinnen de Nederlandstaligen hun plek hebben verworven. En dan zeker op cultureel vlak.

Kijk naar de AB en de Beursschouwburg, die respectievelijk hun 35ste en 50ste verjaardag vieren. De tijd dat je als Nederlandstalige twee uur moest doorbrengen in de plaats van twee minuten om een formaliteit te vervullen, is wel degelijk voorbij. Al gaat het Frans allicht steeds de voertaal blijven, de lingua franca.”

© LIESBETH BEECKMAN

heeft in de oprichting van de vzw Promanbo.

Aanvankelijk deed ik het achter mijn uren, nu kan ik me fulltime richten op mijn passie.”

Verschillende jaren heeft Dessauvage zich gefocust op West-Afrikaanse muziek als artiestmanager, maar daarin is langzamerhand verandering in gekomen. “Ik heb doorheen de jaren zoveel optredens gezien, zoveel artiesten ontmoet, dat ik gaandeweg de lat hoger heb gelegd. Je kan het misschien blasé noemen, ik noem het liever veeleisend. En dan is de cirkel snel rond. Er zijn tal van artiesten en groepen

BDW 1459 PAGINA 26 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

SPORT > RUDY LAHOR BEGELEIDT JONGE WINTERSPORTERS TIJDENS EYOF

‘De Belgen mogen fier zijn’ BDWSPORT

BRUSSEL – Het European Youth Olympic Festival (EYOF) groepeert momenteel jonge topwintersporters in Vorarlberg en Liechtenstein. De zeven Belgische deelnemers kunnen met Rudy Lahor (54) op een delegatieleider rekenen met een pak ervaring.

Hij heeft onder meer alle Olympische Zomerspelen sinds 1996 meegemaakt, en is nu al volop bezig met de Spelen van Rio de Janeiro in 2016.

oen ik in 1983 bij het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC) aan de slag ging, was het nog een vrij klein huis,” vertelt Lahor. “Maar met de komst van competities als de Wereldspelen, het EYOF en de Youth Olympic Games zijn we moeten uitbreiden. Ook de werkdruk is toegenomen. Jaarlijks zijn er nu vijf à zes multidisciplinaire evenementen waarmee we te maken krijgen. En vergeet niet dat wij ook stages voor de sporters organiseren. Zowel voor jongeren als de elitesporters.”

Lahor maakte die evolutie mee vanuit het departement topsport, waarvoor hij altijd al heeft gewerkt. Zijn domein is het operationele luik: zorgen dat zaken als de verplaatsingen, het verblijf en de accommodatie voor de sporters op grote multidisciplinaire evenementen in orde zijn. Werk dat niet zo zichtbaar is voor de buitenwereld, maar niet te onderschatten is. Hij heeft in zijn lange carrière al heel wat herinneringen verzameld. Al was die eerste keer toch net iets specialer.

“De Olympische Spelen van Atlanta in 1996 zijn een hoogtepunt in mijn carrière, ja. Ik ontdekte voor het eerst het Olympisch dorpsleven. Een fantastische ervaring waar je van dichtbij ziet wat voor stress er bij komt kijken.

Dat we toen twee gouden, twee zilveren en twee bronzen medailles hebben behaald was natuurlijk fantastisch.”

‘T

Sterke lichting Lahor was er ook bij toen de eerste editie van het EYOF in 1991 plaatsvond, in Brussel. “Dat was het kindje van Jacques Rogge, die toen voorzitter was van het BOIC. Als drijvende kracht achter dat project wou hij het uiteraard in België organiseren. Het concept is een succes: jonge atleten kennis laten maken met de Olympische formule en de Olympische waarden, met opening- en sluitingsceremonie en medailles. En het is een gelegenheid om te zien hoe ver ze staan in hun discipline. De cijfers bewijzen het succes: we hebben al dertien zomeredities gehad en de wintereditie van dit jaar is de twaalfde.”

Aan die twaalfde wintereditie, die nog tot vrijdag 30 januari loopt, nemen zeven Belgen deel: zes skiërs en één kunstschaatsster.

“We hebben niet echt limieten opgelegd, de federaties hebben ons kandidaten voorgelegd.

Uit het verleden hebben we geleerd dat het niet goed is zomaar kandidaten naar voor te brengen, we hebben dus vertrouwen in hun keuzes. Als ik naar de resultaten en behaalde punten van de selectie kijk, dan constateer ik dat we met een sterke lichting zitten.”

“Over verwachtingen ga ik me niet uitspreken.

Dit is voor ons een eerste contact met die atleten en voor hen met een dergelijk groot eve-

Rudy Lahor: “Of het niveau van onze delegatie hoger is, zal moeten blijken.

Op basis van hun goede resultaten moeten we hen een kans geven.”

“We halen meer topachtplaatsen, maar daar hoor je niet veel van. Dat zijn nochtans ook topprestaties” nement. Je mag hen geen extra druk opleggen.

Ze moeten wel weten dat dit een belangrijke competitie is, dit is een hoogtepunt in hun nog jonge carrière. Voor mij is het interessant om te zien welke houding ze aannemen en hoe ze omgaan met stress.”

Kettingreactie De Belgische delegatie is gegroeid van twee sporters in 2013 tot zeven dit jaar. Of dit betekent dat ook wintersporten in ons land aan een opmars bezig zijn, daar wil Lahor zich niet over uitspreken. “Dat er zes skiërs bij zijn, betekent dat er op dat vlak toch iets gebeurt. Op vlak van aantal deelnemers zijn we gegroeid, of het niveau hoger is, dat zal onder meer moeten blijken op het EYOF. Op basis van hun goede resultaten moeten we hen een kans geven.”

“Naast het sportieve kunnen de deelnemers ook aan culturele activiteiten deelnemen, maar ik merk dat ze dat steeds meer links laten liggen. Niet omdat het hen niet aantrekt, maar omdat ze zo gefocust zijn op hun prestaties. Dat toont dat de attitu-

NOG EENTJE ERBIJ...

Alsof er nog niet genoeg multidisciplinaire evenementen zijn, worden er vanaf juni dit jaar om de vier jaar European Games georganiseerd. Het wordt een soort Europese variant van de Olympische Spelen. Rudy Lahor gaat mee als tweede man. “Je hebt wel de Aziatische Spelen en de Pan-Amerikaanse Spelen, dus waarom niet een competitie met Europese landen,” aldus Lahor.

“Sporters zouden er bijvoorbeeld hun kwalificatie voor de Olympische Spelen kunnen afdwingen. Het zou een waardemeter kunnen worden voor die Spelen. Het is de eerste editie en we moeten zien hoe het zich verder ontwikkelt.”

de en aanpak steeds professioneler wordt.”

Ook de omkadering van de sporters wordt steeds professioneler. Er wordt alles aan gedaan om hen zo goed mogelijk aan de start van hun wedstrijd te brengen. Zo is Lahor al bezig met de Olympische Spelen van volgend jaar in Rio de Janeiro. “Vorig jaar heb ik in april al een bezoek gebracht aan Rio, samen met Eddy De Smedt, de delegatieleider.

Ik ben aangeduid als de tweede man, ver-

© BOIC

antwoordelijk voor het operationele luik.”

“Tijdens dat werkbezoek hebben we onder meer naar de locaties van de stadions en logeermogelijkheden gekeken. In augustus ga ik terug. Zowat negentig procent van de atleten zal zich dit jaar moeten kwalificeren. Wij moeten nauwgezet aflijnen wat hun noden zijn, zien wie deelneemt, enzovoort. Na het zomerseizoen moeten we al een beeld hebben van de delegatie, zodat we het nodige kunnen doen.”

Na al die jaren onder de topsporters heeft Lahor ook wat van hun mentaliteit overgenomen. Hij leeft net als hen van tornooi tot tornooi en wil zo goed mogelijk presteren. De eisen zijn hoog en dat weet hij. Maar hij doet er alles aan om zoveel mogelijk stress weg te nemen bij de atleten en de condities zo ideaal mogelijk te maken. Met als doel om medailles in de wacht te slepen.

“Als je het horizontaal bekijkt, is er een evolutie in de prestaties van onze atleten. Jammer genoeg wordt dat niet altijd uitgedrukt in medailles. We halen bijvoorbeeld meer topachtplaatsen, maar daar hoor je niet veel van.

Dat zijn ook topprestaties. Intrinsiek wordt het moeilijker om een medaille te pakken op de Spelen.”

“Ik vind dat de Belgen fier mogen zijn. Onze sporters zetten heel wat knappe prestaties neer. Als alles meezit, zoals in Atlanta 1996 bijvoorbeeld, dan kan er heel wat gebeuren.

Het lijkt soms op een kettingreactie. Maar dat kan ook in de negatieve zin. Ach, je moet dat kunnen plaatsen. Daarbij, dat is toch het mooie aan sport, hé.”

Tim Schoonjans

BDW 1459 PAGINA 27 - DONDERDAG 29 JANUARI 2015

@ChloeCtHenry Poles are all ready. Next stop #Rouen! Testing the #MercedesBenz for the first time tomorrow. #polevault #rockback

ESTAFETTE > DAVID STEEGEN

Nietzsche in Luik

© DIGITALTRENDS.COM

Polsstokspringster Chloe Henry is klaar om ook in 2015 te schitteren. Afgelopen weekend trok ze naar de meeting van het Franse Rouen, waar toppers in haar discipline elkaar beconcurreerden. De Brusselse heeft op internationaal niveau nog een weg af te leggen, maar in België is ze top. Zo evenaarde ze onlangs nog het Belgische indoorrecord. Dit jaar hoopt ze onder meer op de Universiades (in het Zuid-Koreaanse Gwangju, in juli, red.) sterk te presteren.

TS

Half twaalf, zondagochtend 25 januari. Het geblindeerde busje staat vetrekkensklaar op de parking van het jeugd- en oefencomplex in Neerpede. De uitmatch in Luik is de enige wedstrijd op verplaatsing die het bestuur van Sporting Anderlecht in groep moet doen.

Moet. Er zijn in het verleden al genoeg incidenten geweest. Ondenkbaar om elk afzonderlijk naar Sclessin af te reizen. De haat ten opzichte van RSC Anderlecht zit in het Prinsdom erg diep. Ook dit seizoen is de spanning te snijden. Steven Defour, voormalige Standard-Luikspeler en enkele seizoenen geleden de meest voorname pleitbezorger van twee legendarische titels voor de Rouches, keert terug naar Sclessin. Met de erfvijand uit Brussel.

In plaats van applaus wordt hij weggehoond.

Een standbeeld in Luik zou meer gepast geweest zijn. Tijdens de opwarming is het gefluit oorverdovend. Tot daar gaat alles goed.

De ontsporing begint wanneer Anderlechtkeeper Silvio Proto bestookt wordt met het ene bommetje na het andere.

De match is nog niet begonnen. Een van die luide knallers ontploft zo dicht bij het oor van Proto dat hij enige tijd niets meer hoort.

Er wordt niet ingegrepen. Eindelijk mag de match beginnen. De spelers komen het veld op. Sclessin kolkt. Eerlijk, de sfeer is prachtig. Dreigend, ruig en passioneel.

En dan gebeurt het. Een gigantisch spandoek ontrolt zich achter het doel. Een gemaskerde krijger houdt in de ene hand een bebloed zwaard vast en in de andere het

SUPER BOWL IN BRUSSEL

Amerikaanse sportfeestdag

SPORT KORT

Op maandag 2 februari gaat de tweede periode van de SPORT-NASCHOOLPAS van start. Met die pas kunnen studenten uit het secundaire onderwijs twaalf weken lang, aansluitend op de schooluren, deelnemen aan verschillende sportactiviteiten. En dat voor 30 euro. Op 3 februari kan er bijvoorbeeld van 16 tot 18 uur gesquasht worden in Sportcity in SintPieters-Woluwe, een dag later is er onder meer van 16.30 tot 18 uur Brazilian Jiujitsu in de Koekelbergse Victoriazaal, enzovoort.

Meer info op www.sportnaschool.be. n Houdt u van wintersport? Neem dan een kijkje op www.buurtsportbrussel.be. Zij organiseren een SKI- EN SPORTSTAGE tijdens de eerste week van de paasvakantie (van vrijdag 3 tot zondag 12 april). Daarvoor trekken ze met jongeren vanaf 14 jaar naar het Franse skigebied Les Sybelles in Saint-

pioenschap. Dat zullen ze nodig hebben om de passes van Tom Brady af te stoppen. De quarterback van de Patriots is een te duchten wapen.

Tijgers en Engelen De gekheid die de Super Bowl met zich meebrengt, zal zondag omstreeks half één ’s nachts (Belgische tijd) naar een hoogtepunt groeien als de aftrap wordt gegeven. Ook in Brussel, want op verschillende locaties komt men samen om de strijd tussen de Seahawks en de Patriots te volgen. The American Club of Brussels (www.americanclubbrussels.org) organiseert bijvoorbeeld een evenement in café The Big Game. De festiviteiten beginnen er al omstreeks 19 uur met eten en drinken, spelletjes gebaseerd op American Football, enzovoort. De prijs bedraagt 10 euro voor leden en 15 euro voor niet-leden. Ook de Brussels Tigers zullen er aanwezig zijn.

Die andere club uit de hoofdstad, de Brussels Black Angels, verzamelt dan weer aan de pub De Valera’s om samen naar de wedstrijd de te kijken. Dit is uiteraard maar een greep uit het aanbod, ook andere pubs en cafés zullen hun deuren open houden om van dit grootse sportevenement te genieten.

Tim Schoonjans

David Steegen is persverantwoordelijke van RSC Anderlecht

© BELGAIMAGE

BRUSSEL – De Verenigde Staten houden van hun tradities. De Super Bowl is daar zo een van: een American Football wedstrijd die ondertussen zowat het statuut heeft van een feestdag. De gekte slaat komende zondag even over naar Brussel.

Een huis vol vrienden, een goedgevulde koelkast, tal van versnaperingen en een groot scherm om te genieten van de Super Bowl en heel de show errond. Dat scenario zal zich komende zondag over heel de Verenigde Staten afspelen, waar miljoenen fans zullen afstemmen op de Super Bowl. Het overstijgt dan ook ruimschoots het statuut van een pure sportwedstrijd. Er wordt uitgekeken naar wie het volkslied voor de wedstrijd zal zingen, welke artiesten tijdens de rust zullen optreden, welke nieuwe (en uitermate dure) reclamespots te zien zullen zijn, enzovoort.

De Super Bowl, dat is op en top Amerikaans.

Maar laat ons het toch ook even hebben over het sportieve. In deze finale van de Nationale Football League, die dit jaar plaatsvindt in het University of Phoenix Stadium, nemen de winnaars van twee competities het tegen elkaar op. De Seattle Seahawks zijn de winnaars van de National Football Conference en de New England Patriots van de American Football Conference. De Seahawks zijn de uittredende kampioen en kunnen rekenen op de beste verdediging van het kam-

hoofd van Steven Defour, ooit hun held. We walgen ervan. Wat zouden die Japanse spelers van Standard gedacht hebben? Sommige Luikse vrienden verontschuldigen zich.

Hoe leg je zoiets uit aan het jongetje dat de eerste maal de club van vaders hart bezoekt?

Het spandoek zal die dag CNN en BBC halen. Standard Luik. Kan je een wedstrijd laten plaatsvinden na deze oproep tot haat?

Red or Dead staat op het spanddoek. ‘Red’ staat voor Standard. Dat spreekt.

RSC Anderlecht verliest omdat Defour rood kreeg, na twee gele kaarten voor het wegschoppen van de bal – niet van een tegenstander.

Na de wedstrijd wordt massaal schande gesproken. Ministers, voetballiefhebbers, journalisten, opiniemakers… Collectieve verontwaardiging. Defour verontschuldigt zich voor de uitsluiting bij zijn ploegmaats en de fans van Anderlecht. Hij is Brusselaar geworden. Waarden betekenen nog iets aan de Theo Verbeecklaan.

De spelers en trainers van Standard weten niet goed hoe ze met het incident moeten omgaan. Een speler van Standard beweert dat “men er niets achter moeten zoeken. Het is eigen aan voetbal.” Naar verluidt leest de man Nietzsche en studeert hij filosofie.

De grens is sinds zondag 25 januari om 14.30 overschreden. Dat heeft de mooiste sport ter wereld niet verdiend.

Meer informatie over de Super Bowl vindt u op www.nfl.com/superbowl

Sorlin-d’Arves. Voor onder andere verblijf en huur van ski- en snowboardmateriaal telt u ongeveer 400 euro neer. Leden van sportclubs van Buurtsport Brussel krijgen voorrang. n Voor hoogoplopende temperaturen moet u komende zaterdag in het Instituut Anneessens-Funck zijn (Groot Eiland 39, 1000 Brussel). BRUSSELS YOUNG WRESTLING STYLE organiseert daar vanaf half vier zijn ANNIVERSARY SHOW. U mag zich verwachten aan sportief spektakel; jiujitsu, karate, catch, enzovoort. De inkom is volledig gratis. n Eerder die dag zijn de lopers aan het feest in Oudergem. Daar vindt in de buurt van het Adeps centrum, aan de Waversesteenweg, de 27ste INTERBANKENVELDLOOP van Axa Belgium plaats. De pupillen beginnen er om 10 uur aan en de veteranen sluiten het evenement af. Het startschot van hun wedstrijd weerklinkt om 11.20 uur.

Meer info op www.kibsu-ursib-cross.be. TS

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69.

MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EIND­REDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt.

REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn.

BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Sara De Sloover, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch.

MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

ALGEMENE DIRECTIE Michel Tubbax. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).