Er is altijd ruimte aan de tafel van een evangelistengezin.
Sergej is vaak op reis. Hier tijdens een evangelisatietocht naar Tofalarië.
10
Huis en hart openstellen voor de medemens
De dienst van gastvrijheid V
ergeet de herbergzaamheid niet; want hierdoor hebben sommigen onwetend engelen geherbergd.” In de stad Kansk in Siberië voert Inna Jelisejeva (de vrouw van evangelist Sergej
Jelisejev) deze opdracht uit Hebreeën 13 met volle overgave uit. Jongeren, ouderen en eenzamen vinden dagelijks de weg naar hun gastvrije woning om in vrede te worden ontvangen.
Inna met haar pasgeboren zoon.
We vroegen hoe de dienst van de vrouw van een evangelist eruit ziet. Inna schrijft ons in een openhartige brief hoe een willekeurige dag in huize Jelisejev verloopt. Ze begint haar brief met een gedicht, dat vertaald als volgt luidt: Sta jij op de plaats die de Heere je gegeven heeft? Op de plaats, waar hij jou gesteld heeft? Alleen daar zal Hij een Hulp en Schild voor je zijn. Alleen daar zul je vrucht voortbrengen, waar je Zijn wil doet. Morgengebed Inna vervolgt haar brief: “Vandaag is een vrije dag, alle kinderen zijn thuis. Wat fijn is dat!
Helaas is papa weer niet thuis... Het zou zo goed zijn met hem samen te zijn, maar hij is op reis voor de dienst, en… dat is ook goed! Nu de kinderen nog slapen moet ik snel de kachel aanmaken en naar de schuur gaan om de ‘bewoners’ daar te voederen. Ja, ik moet opstaan en eerst lezen en bidden. Lieve Heere! Zonder U kan ik niets doen, en wil ik ook niets doen!” Taakverdeling De kinderen hebben elk hun taak. “Als de kinderen wakker worden, wordt het huis weer levend! Overal hoor je gelach, gepraat en gestommel. “Kom! Nu moeten jullie alle bedden opmaken, je wassen en… dan zal ik jullie iets interessants vertellen. Snel!”
Na 30 minuten zitten we allemaal in de bezoekkamer en zingen eensgezind het lied: ‘’s Morgens als de zon opgaat, zing ik voor U, mijn God!’ Na het gebed, bij het ontbijt zeg ik tegen de kinderen: “Vandaag zal ik een grote taart bakken omdat het een vrije dag is en jullie allemaal thuis zijn!” Tegen de jongens: “Artjom, Andrej, Sasja, jullie gaan buiten werken en met de wagen de sneeuw en het ijs van het erf rijden, zodat we geen waterplas op ons erf krijgen als de zon warmer wordt. Anja, jij helpt mij in de keuken bij het koken van het middageten en het taartbakken. Alina past op de kleintjes. Joelja en Sergej gaan stofzuigen en de vloer boenen. Ik denk, dat er vandaag een gast komt! Vast. Gastvrijheid is onze dienst! Alles wat we hebben is niet alleen voor onszelf.” Luisteren Bezoekers vinden bij Inna een geopende deur en een luisterend oor. Ze schrijft: “Kort na het middageten verschijnen op de drempel van ons huis drie jonge zusters uit onze gemeente. “Mogen we binnenkomen?” ”Ja, kom binnen! Onze deur staat voor iedereen open!” Als we in de bezoekkamer met deze zusters praten, klopt er nog iemand op de deur. “Mogen we binnenkomen? Vrede zij met jullie!” “Alsjeblieft, kom binnen! We ontvangen jullie in vrede!” Er komen twee oude zusters binnen. Ze hebben geen familie in de stad en zijn erg eenzaam. We nodigen alle gasten aan tafel. Tijdens de tafelgemeenschap delen de oudere zusters hun problemen en zorgen mee. Onder tranen bidden we samen voor deze noden. ’s Avonds, nadat we de gasten uitgeleide hebben gedaan, verdelen we met de kinderen weer de taken. Na korte tijd klopt de oudste zoon aan de kamerdeur. “Mama, ik heb een dringende vraag!” (Ja, waarom duiken de gecompliceerde en dringende vragen altijd op als Sergej niet thuis is?! Lieve Heere! Help mij,
geef wijsheid over hoe en wat ik moet zeggen. Zestien jaar is zo’n lastige leeftijd...)”
11
Wens “Het is al laat als ik met de Bijbel in de hand, omringt door kinderen een vraag te horen krijg van de tienjarige Andreas: “Mama, waarom komen alle gasten naar ons? En waarom hebben wij steeds zoveel werk te doen?” Ik antwoord hem: “Nou, luister. Mijn vader is gestorven toen ik nog een klein meisje was. Moeder was vaak ziek. Ik hield van mensen, maar ik kon niemand als gast uitnodigen. In mijn hart was daarom steeds een diepe wens: Heere, als ik eenmaal een eigen gezin en kinderen zal hebben, laten er bij ons dan steeds gasten zijn. Ik wil U dienen met gastvrijheid, de mensen daarmee helpen en hun troost brengen. Er zijn veel eenzame mensen. Die willen graag met iemand praten, samen bidden. Laat ons huis zo’n plaats zijn voor deze mensen. En ik zou gelukkig zijn als mijn kinderen zich gastvrij toonden.” Avondgebed “Als het helemaal stil is in huis kniel ik neer voor gebed: „Heere! Help mijn kinderen de weg van het dienen, de weg van goedheid te begrijpen. Bewaar mijn lieve man op al zijn reizen en in gevaren. Breng hem levend en gezond naar huis terug. Moge Uw naam in mijn kinderen, in mijn huis en in mijn hart verheerlijkt worden! Amen.”
“We moeten onze kinderen liefde voor ouderen leren.”