8 minute read

Cinéma

Next Article
Onze man in Parijs

Onze man in Parijs

Filmjournalist Jos van der Burg attendeert ons elke editie op de mooiste nieuwe Franse films die nu of binnenkort ook in Nederland te zien zijn.

Anaïs Demoustier Weg met clichés over sexy vrouwen

Advertisement

Aangezien Frankrijk – eigenlijk als enig Europees land – een serieuze filmcultuur heeft, is er ook een filmsterrencultuur. Anaïs Demoustier is een steeds grotere ster aan het firmament. De actrice wordt door haar werklust en talent – ze speelde de afgelopen twintig jaar in bijna tachtig tv- en filmproducties – vergeleken met Isabelle Huppert. Zou de in 1987 in Lille geboren Anaïs Demoustier nog wel eens thuis zijn? Dat zal niet vaak het geval zijn, want de laatste jaren speelde ze gemiddeld in drie à vier films per jaar. Niet vreemd dus dat we haar deze zomer in Nederland in twee films kunnen zien: in het maffe Incroyable mais vrai en in het lichtvoetige liefdesdrama Les amours d’Anaïs. Passie voor acteren zat er al jong in bij Demoustier, want vanaf haar zevende volgde ze toneellessen. Ze beet zich vast in acteren en speelde op zestienjarige leeftijd een bijrol in het apocalyptische drama Le temps du loup van Michael Haneke, een van Europa’s beste regisseurs. Met het drama, waarin Demoustier de dochter speelt van Isabelle Hupperts personage, maakte ze haar entree in de filmwereld. Aanvankelijk met veel bijrollen, maar sinds een jaar of tien steeds vaker met hoofdrollen. En vaak met gevestigde sterren als Juliette Binoche en Audrey Tautou in films van prestigieuze Franse regisseurs. Anders dan bij Tautou, die ruim twintig jaar geleden meteen een megaster werd door Le fabuleux destin d’Amélie Poulain, ging haar carrière stap voor stap. Op haar 24ste won Demoustier in Frankrijk de Romy Schneider Award voor meest veelbelovende actrice. Daarna was het wachten op een ‘volwassen’ prijs. Dat duurde even, maar na twee eerdere nominaties won ze twee jaar geleden de César (het Franse Gouden Kalf) voor haar rol in Alice et le maire. Daarin speelt ze een type dat haar als gegoten zit: een vlinderachtige jonge vrouw die met frisse ideeën vastgeroeste denkpatronen doorbreekt. In deze film houdt ze de burgemeester van Lyon een spiegel voor, waarin hij te kijk staat als een in het politieke systeem vastgelopen uitgebluste bestuurder. Ook in Les amours d’Anaïs houdt ze een oudere man een spiegel voor. In het licht feministische drama dartelt ze als studente vrij en vrolijk door het leven, maar maakt ze de getrouwde uitgever met wie ze een verhouding begint snel duidelijk dat ze geen zin heeft in de rol van stiekeme minnares. Dat is schrikken voor de man, die met zijn ouderwetse, belegen opvattingen het nakijken heeft. Typerend voor Demoustier is dat ze acteren serieus neemt, maar er niet hoogdravend over doet. Dat veel oudere acteurs dat wel doen, is volgens haar typisch iets van die generatie: “Ik heb de indruk dat wij jongeren minder narcistisch zijn, we hebben meer zelfspot.” Demoustier heeft de wens om naast acteren zelf films te schrijven en/of te regisseren (“Ik wil een drijvende kracht zijn”). Een belangrijke reden voor haar is dat ze het eendimensionale beeld van vrouwen in veel films beu is. In haar eigen woorden: “Ik heb een probleem met wat maar al te vaak als sexy wordt gezien bij een vrouw. Vrouwelijke sensualiteit en seksualiteit zijn veel complexer dan veel films ons laten zien. Wij hebben als actrices de verantwoordelijkheid om geen vals beeld van vrouwen over te dragen.” Wijze woorden, die mannelijke filmmakers zich ook wel eens mogen aantrekken.

“Aan ons als actrices de taak om geen vals beeld van vrouwen over te dragen”

Ode aan de (moderne) dans

De 26-jarige talentvolle balletdanseres Élise komt na een sprong verkeerd terecht. Mogelijk kan ze nooit meer dansen bij een klassiek ballet, zegt een chirurg. Het zet Élise aan het denken als ze in contact komt met de (echt bestaande) modernedansgroep van choreograaf Hofesh Shechter. Zo kan het dus ook. Geen op perfectie gericht klassiek ballet, maar de pulserende energie en vitaliteit van op hiphop geïnspireerde moderne dans. Er gaat een nieuwe wereld voor haar open. Encore brengt met lange dansscènes een schitterende ode aan de wereld van de dans, maar de doet meer. De film vangt voortreffelijk de groepsdynamiek tussen jongeren – de lol, de liefdesrelaties en de ruzies. Ook smelten fictie en werkelijkheid samen. Zo wordt Élise gespeeld door danseres Marion Barbeau van het Parijse Opera Ballet en spelen de dansers van de Hofesh Shechter Company zichzelf. Encore, vanaf 7 juli in de bioscoop

Jeugdige onbezonnenheid

Ze is een leuke spontane vrouw, de dertigjarige literatuurstudente Anaïs (perfecte rol van Anaïs Demoustier), maar door haar impulsiviteit onmogelijk om mee samen te wonen. Haar vriend noemt de wervelwind een bulldozer en verlaat haar. Ronddartelend belandt Anaïs in bed met een getrouwde uitgever die qua leeftijd haar vader had kunnen zijn. Omdat ze niet wil dat de man hun verhouding voor zijn vrouw verzwijgt – ze vindt dat een ‘bourgeois-cliché’ – loopt de relatie snel op de klippen. De film krijgt een grappige wending als Anaïs bij toeval zijn vrouw ontmoet. Les amours d’Anaïs voelt als een zomerbries. Het vederlichte romantische drama, dat een feministische inslag heeft, is een aanstekelijk portret van de onwaarschijnlijk positief door het leven fladderende Anaïs. Een vrouw met een onstuimig talent om zich blind in avonturen te storten. Niet iemand die nadenkt over de gevolgen, want dat kan altijd nog. Nee, dat is niet wijs, maar het levert wel een verrukkelijke ode aan jeugdige onbezonnenheid op. Les amours d’Anaïs, vanaf 16 juni in de bioscoop

Ondraaglijke spanning

Dat er iets niet in orde is met de moeder van de drie dochters in La ruche is snel duidelijk. De vrouw staart soms roerloos uit het raam van haar appartement, maar valt op andere momenten woedend uit tegen haar dochters. De vrouw heeft een bipolaire stoornis, die zich heftiger uit doordat haar man haar en hun drie kinderen heeft verlaten. Hoe het is om met zo’n moeder te leven maakt het drama aangrijpend duidelijk. Met de blik van de oudste dochter, een tiener, kijken we naar de gebeurtenissen. Uit alle macht probeert zij het gezin draaiende te houden met een moeder die met haar onvoorspelbare gedrag voor een vaak ondraaglijke spanning zorgt. La ruche is een pijnlijk drama over een gezin waarin niet de moeder voor de kinderen zorgt, maar de kinderen voor haar. En ze moeten vooral niet op dankbaarheid rekenen, maar op onredelijk en manipulatief gedrag. De frustraties, wanhoop en eenzaamheid van vooral de oudste dochter zijn hartverscheurend voelbaar. La ruche, vanaf 21 juli in de bioscoop

OOK TE ZIEN IN DE BIOSCOOP

Incroyable mais vrai

Quentin Dupieux is de mafste regisseur van Frankrijk. In deze bizarre sciencefiction wordt een stel iedere keer als ze door een gat in hun huis kruipen een dag jonger. Van een ander stel, waarvan de vrouw gespeeld wordt door Anaïs Demoustier, heeft de man zich een elektronisch bestuurbare penis laten aanmeten. De film is leuker dan de omschrijving doet vermoeden. Vanaf 30 juni in de bioscoop

Délicieux

Een kort voor de Franse Revolutie spelend, losjes op de geschiedenis geïnspireerde komedie over een door een hertog ontslagen kok die een eethuis begint op het platteland. Maar de film heeft een serieuze ondertoon: de kloof tussen de adel en het volk moest wel tot revolutie leiden. Maar ‘Délicieux’ is bovenal geestig. Vanaf 9 juni in de bioscoop

Bergman Island

Een stel, beiden filmmakers, hoopt op Fårö, het eilandje waar Ingmar Bergman woonde, inspiratie op te doen. Als de vrouw zich verdiept in Bergmans egocentrische omgang met vrouwen, begint ze zich onbehaaglijk te voelen in haar relatie. Intrigerend complex drama met een droste-effect Vanaf 9 juni in de bioscoop

Maison de retraite

Komedie over een jongen die als taakstraf in een bejaardenhuis moet gaan werken. Hij komt er onder andere een door Gérard Depardieu gespeelde oude man tegen. De Franse filmpers kon er niet om lachen. Vanaf 4 augustus in de bioscoop

Mes frères et moi

Innemende film over een veertienjarige jongen – wiens vader is overleden – die operazanger wil worden. Zijn drie broers vinden dat elitaire onzin en willen dat hij als pizzabezorger meehelpt het gezin te onderhouden. Vanaf 11 augustus in de bioscoop

Le Roannais

Er even uit in de natuur

Zin om even weg te zijn in de natuur? Le Roannais, op een uur van Lyon, is de ideale bestemming voor een aangenaam weekendje weg. In het hart van beschermde natuur.

Verken de veelzijdige Roannais

Of je nu af en toe wandelt of een ervaren langeafstandwandelaar bent, het kan hier allemaal, midden in een subliem beschermd natuurgebied. Verken de vele landschappen van de Roannais: grazige heuvels, bossen, wijndomeinen en de kloven van de Loire… Ga voor de slow-modus op de Véloire, een groene gemarkeerde fi etsroute van 25 kilometer langs het kanaal van Roanne naar Digoin. Sportievelingen kunnen zich uitleven op de 1520 kilometer gemarkeerde fi etsroutes in het grootste mountainbikegebied van de Franse fi etsersbond (FFC): Destination Grand Air!

Laat je glijden over het water

De rivier de Loire weerspiegelt het karakter van de Roannais. Je volgt zijn kronkelende loop langs beschermde natuurgebieden en verbluffende panorama’s. De ontdekkingen rijgen zich aaneen tussen de meanderende bochten en kloven. Geef je over aan deze rustige ontdekkingstocht op het water en ervaar het avontuur van kano of kajak met het gezin of met vrienden. Een manier om je te ontspannen waarbij je ook nog veel lol hebt!

Maak het af met een beleving in de lucht

Voor magnifi eke uitzichten en het ultieme gevoel van vrijheid geniet je van een rustgevende trip in een heteluchtballon, met een ultralightvliegtuigje of als paraglider. Bungeejumpen kan ook, voor maximale adrenaline. Stijg op met de Roannais aan je voeten!

© Guillaume Masseron / RT

© Guillaume Masseron / RT © Valentin Tissot / French Exploreur

This article is from: