Opinie
DE KONINKRIJKSBANDEN ALS GEOPOLITIEKE KEUS Door Paul Comenencia, Staatsraad van het Koninkrijk
Reagerend op een uitnodiging van interim minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties Raymond Knops aan de Caribische landen van het Koninkrijk om “in gezamenlijk overleg tot een nadere invulling te komen van de verantwoordelijkheden van de landen afzonderlijk en van het Koninkrijk als geheel” antwoordde premier Eugene Rhuggenaath in december dat het land Curaçao graag in gesprek gaat, maar dat als nieuwe staatkundige hervormingen het doel zijn van de evaluatie zijn regering belangrijkere prioriteiten heeft. De reactie van de Curaçaose premier is een verstandige. Want veel belangrijker dan verder sleutelen aan het Statuut is werken aan betere benutting van het bestaande instrumentarium, vanuit het besef dat meer autonomie er op dit moment niet inzit en de mondiale realiteit het lidmaatschap van het Koninkrijk met aansluiting bij de Europese Unie juist tot een geopolitiek voordeel maakt.
Integreren
Dat het succes van kleine landen sterk afhankelijk is van hun bereidheid te integreren en samen te werken met grotere verbanden is al jaren bekend. Soevereine, van niets of niemand afhankelijke staten - als die al ooit hebben bestaan - zijn er allang niet meer, constateerde de Raad van State van het Koninkrijk in 2003. De keus, schreef de Raad toen, is steeds vaker: meedoen aan een grensoverschrijdende rechtsorde en daarop (bescheiden) invloed uitoefenen of autonomie bewaken en (daardoor) steeds vaker overgeleverd zijn aan wat andere, meer invloedrijke staten eenzijdig of gezamenlijk beslissen. Ook wijlen Mito Croes schreef een paar jaar later, in zijn proefschrift ‘De herdefiniëring van het Koninkrijk’ dat het “in deze globaliserende wereld” niet meer in de eerste plaats gaat
26 |
Opinie
Staatsraad van het Koninkrijk Paul Comenencia.
om “de volkenrechtelijke verhoudingen tussen individuele soevereine landen. Er zijn nieuwe actoren, die vaak meer economische en politieke invloed hebben op de politieke en maatschappelijke processen. Er is een grensoverschrijdend krachtenspel tussen machtsblokken, individuele landen, grote
