Hoop magazine, september 2023

DE HOOP

Hoe stop je met roken?

Kom naar de vrouwenavond

Omgaan met een naaste met een depressie

“Ik was voortdurend op onderzoek uit: in relaties, in het criminele netwerk”

“Ik ben ontzettend dankbaar dat de mensen bij De Hoop zich zo voor mijn zoon inzetten.”

Axel Pothof Directeur Vrienden van De Hoop

UIT GENADE

Gebed neemt een centrale plaats in bij (Vrienden van) De Hoop. Zowel tijdens de dagopeningen van medewerkers en met onze cliënten, als tijdens vergaderingen, brainstormsessies en andere activiteiten. Vanzelfsprekend vormt gebed ook een belangrijk onderdeel van de bidstonden voor cliënten en de maandelijkse lofprijsavonden.

Veel gebeden sluiten we af met de woorden ‘uit genade’ en ‘om Jezus’ wil’. Daaruit spreekt een levend besef dat we ons werk voor onze cliënten ‘om Jezus wil’ alleen mogen en kunnen doen ‘uit genade’.

Deze uitgave van magazine HOOP staat weer vol voorbeelden van dit werk ‘uit genade'. Zo kun je lezen hoe collega’s en vrijwilligers op allerlei momenten van betekenis waren in het turbulente leven van Jocelyn (pagina 8-12).

Op pagina 14-15 staat het getuigenis van Elisa over een van de christelijke themaconferenties, die we dankzij giften vier keer per jaar voor onze cliënten organiseren. De conferentie van 26-28 september heeft zelfs als thema ’Genade maakt vrij’. Meekijken kan via vriendenvandehoop.nl. Daar vind je ook allerlei andere activiteiten waarvoor je bent uitgenodigd. Ook al die activiteiten, voor cliënten, bidders en donateurs, kunnen we alleen doen ‘uit genade’.

PS. Wil je meebidden voor het werk van De Hoop? Kijk dan op pagina 26 van dit magazine voor gebedspunten. Of abonneer je op de maandelijkse gebedsbrief per email: vriendenvandehoop.nl/inschrijven-gebedsbrief

DE HOOP Magazine is het magazine van Vrienden van De Hoop, met bijzondere verhalen van cliënten en alles wat er gebeurt in en om De Hoop en verbonden stichtingen.

De HOOP Magazine

is een uitgave van Stichting Vrienden van De Hoop. Vrienden van De Hoop is in het bezit van het CBFkeurmerk en door de Belastingdienst erkend als ANBI. Giften kunnen worden overgemaakt op rekeningnummer NL06.INGB.00.00.38.38.38.

Telefoon: 078 611 1355

E-mail: info@vriendenvandehoop.nl

Redactie

Evelyn van der Ark, Elize den Bleker, Mariëlle Blom (eindredactie), Kristle Braafheid, Hilleen Droogendijk (eindredactie), Evelien Fokkema, Jacomine Oosterhoff-Boer, Ellen van de Polder, Fennegien Wietses

Fotografie

Ineke Linssen

Drukwerk De Hoop Drukkerij, Dordrecht

Concept, ontwerp & realisatie BladenMakers, Nijkerk

Aansprakelijkheid

Redactie en uitgever zijn niet aansprakelijk voor uitspraken van (ex-)cliënten.

Aanmelden magazine

Via: vriendenvandehoop.nl/blijfopdehoogte

“Samen met God heb ik het gered.”

De Hoop blikt terug op het jaar 2022. We hielpen in dat jaar 5325 cliënten, meer dan ooit! Het meest dankbaar zijn we voor de beoordeling van de mensen die we mochten helpen. Gemiddeld geven zij de zorg die zij kregen namelijk een rapportcijfer van 8,4!

Elk jaar stellen we een jaarverslag samen met de belangrijkste cijfers van De Hoop. Zoals het aantal medewerkers, een financieel overzicht en de percentages van behandelde problematiek.

Het jaarverslag is nu te bekijken op dehoop.org/ bestuur-en-toezicht

Een bezoek aan De Hoop is nog steeds geliefd onder groepen. Ook uit Nijkerk kwam een vrouwenvereniging op bezoek.

Na ontvangst met koffie, thee en wat lekkers luisteren zij naar een korte presentatie over het werk van De Hoop. Cliënte Tara deelt haar aangrijpende levensverhaal. Vervolgens brengen ze een bezoekje aan de afkickkliniek van De Hoop, waar Kevin vertelt hoe hij zich als mens gezien voelt en hoe hij daar geholpen wordt. Hij staat aan het begin van een pittige behandeling, maar wil er helemaal voor gaan. Tot slot volgt een rondgang door Drukkerij De Hoop, waar cliënten werkervaring opdoen. De vrouwen praten na tijdens de lunch. De rondleiding en verhalen maakten diepe indruk op hen. “Bijzonder om dit zo mee te maken!”.

Ook een bezoek brengen aan De Hoop of ons uitnodigen in jouw kerk? Ga naar vriendenvandehoop.nl/kerk

Stichting Vrienden van De Hoop zoekt vanwege aflopende termijnen twee nieuwe bestuursleden, waaronder een nieuwe voorzitter.

Heb jij een warm hart voor mensen die worstelen met een verslaving of psychische problemen? Word je enthousiast van de levensveranderende projecten en activiteiten die Vrienden van De Hoop mogelijk maakt, in aanvulling op de ggz-zorg van De Hoop? Past een rol als toezichthoudend bestuurslid bij jou?

Kijk voor meer informatie op onze website of neem direct contact met ons op!

vriendenvandehoop.nl/ vacature-bestuursleden

Op bezoek bij De Hoop

Veel cliënten geholpen in 2022 Bestuursleden gezocht!

Kom naar de Vrouwenavond met Eline Hoogenboom!

TWEEDUIZEND-DRIE-EN-TWINTIG AGENDA

BEN TIGGELAAR

14/9

14 september

Zakenvriendenbijeenkomst met Ben Tiggelaar

Bekend spreker en auteur Ben Tiggelaar zal ons inspireren en uitdagen op het gebied van verandering, tijdens een avondvullend programma. Naast aangesloten Zakenvrienden zijn andere bedrijven van harte welkom!

Meld je aan:

vriendenvandehoop.nl/ben-tiggelaar

RUN FOR HOPE

16/9

16 september

Run for Hope

Ren voor een ander, Run for Hope! Met deze prestatie zetten tientallen fanatieke hardlopers zich in voor cliënten die geholpen worden bij De Hoop. Sponsoren kan nog steeds. Kom deelnemers toejuichen bij de finish in Dordrecht op 16 september! runforhope.nl

VERDIEPINGSCURSUS PASTORAAT

28/9

Tientallen deelnemers aan Run for Hope gaan 16 september een zelfgekozen uitdaging aan: ze rennen 5 kilometer, 10 kilometer of een halve marathon van 21,1 kilometer. Hiermee halen ze geld op voor cliënten van De Hoop.

Een deelnemer aan de halve marathon van vorig jaar vertelt: “Na achttien kilometer kon ik eigenlijk niet meer. Toen dacht ik aan cliënten van De Hoop. Ook zij moeten doorgaan als ze willen opgeven. Zo haalde ik de finish toch.” Wil je de deelnemers sponsoren en zo ook bijdragen aan het werk van De Hoop? Geef ze een duwtje in de rug!

Ga naar runforhope.nl/doneren

28 september

Verdiepingscursus Pastoraat

Dit najaar verzorgen we de Verdiepingscursus Pastoraat in Amersfoort. Ontvang gedegen onderwijs van christen-professionals van De Hoop ggz. Een aanrader voor iedereen die pastorale taken heeft in de kerkelijke gemeente! vriendenvandehoop.nl/ verdiepingscursus-pastoraat/

VROUWENAVOND MET

ELINE HOOGENBOOM

16/11

16 november

Vrouwenavond

Zin in een ontspannen avond?

Laat je bemoedigen en inspireren op de Vrouwenavond van Vrouwen van Hoop! Eline Hoogenboom van Villavie neemt ons mee in het thema: ‘Maria, hoop aan Jezus’ voeten’. En er is nog veel meer te beleven! Meld je aan op: vriendenvandehoop.nl/ vrouwenavond

Geef deelnemers Run for Hope een duwtje in de rug

“Mijn herstel is een bijzondere samenwerking van God en mijn eigenwijze brein”

“IK WAS VOORTDUREND OP ONDERZOEK UIT, IN MIJN RELATIES, IN HET CRIMINELE NETWERK. BIJ HET ESCORTWERK HAD IK GEEN GEVOEL, DOOR DE DRUGS. IK GING STEEDS WEER ONDERUIT, MAAR GAANDEWEG GEBEURDE ER WEL IETS. GOD HEEFT MIJ DE JUISTE WEG GEWEZEN. HIJ HEEFT MIJ LATEN ZIEN WAT WAARHEID IS EN WAT NIET. WAT GOED VOOR MIJ IS EN WAT NIET.”

Haar huis, een bovenwoning in Rotterdam, straalt rust en gezelligheid uit. De achterwand van de keuken, marmerlook, heeft ze zelf bedacht en gemaakt, vertelt Jocelyn trots. Op een hoge tafel ligt een opengeslagen Bijbel met een aantekenschriftje ernaast. “Ik probeer elke dag te lezen, al zijn het maar een paar regels. En ik boks elke dag. Dat is een belangrijke uitlaatklep voor mij.”

Jocelyn (30) is een ‘dubbelbloedje’. Haar moeder komt uit Nederland, haar vader uit Indonesië. Ze zijn al 45 jaar getrouwd, een gelukkig huwelijk. Maar het is vooral haar oma van vaderskant die later een cruciale rol in Jocelyns leven zou gaan spelen. “Ik was als kind heel zelfstandig. Ik was veel buiten, haalde graag kattenkwaad uit. Ik droeg liever een drakentrui dan een jurk. Ik durfde alles. Ik ben ook al heel jong gaan roken, in groep zes. Met mijn beste vriendje verstopte ik sigaretten bij een grote boom in het park.”

MINDER WAARD

Jocelyn hield van leren en ging naar het tweetalig gymnasium. “Toen ik twaalf was, kreeg ik voor het eerst een depressie. Ik voelde me anders en dacht anders dan de rest. Ik was stoer, ik had vooral jongensvrienden. De Nederlandse kant van mijn familie liet goed merken dat mijn broertje en ik een kleurtje hadden. Mijn neven en nichten kregen dure cadeaus en wij een pakje balpennen. Ik had het toen niet eens zo goed door. Maar achteraf begrijp ik dat dit heeft meegespeeld. Ik voelde me minder waard en ik ging me ook zo gedragen. ‘Als jullie mij niet willen, dan zoek ik wel mijn eigen vrienden’, dacht ik. Ik was overmoedig en ik experimenteerde erop los. In die tijd begon ik drugs te gebruiken, maar ik voelde niet de vrijheid om daarover met mijn ouders te praten. Ze kwamen erachter, toen ik geld begon te stelen van mijn moeder. Ze heeft er nog steeds last van dat ik dat heb gedaan. Terwijl ik zoveel van haar houd, ze is mijn beste vriendin.”

GEHEIMEN

In die tijd merkt Jocelyn ook dat ze een homoseksuele geaardheid heeft. Zoals alles, wil ze ook dit goed onderzoeken. Ze komt in aanraking met de gaywereld. “Ik kreeg een vriendin die open was over haar geaardheid. Ik keek enorm tegen haar op. Ze dronk, ze feestte, ze was stoer, ze gebruikte drugs. Met haar heb ik voor het eerst zware drugs genomen. Ik vond het geweldig. Het was stiekem en vooral: het was anders. En dat is wat ik wilde, anders zijn en zelf het wiel uitvinden.” Over haar geaardheid spreekt ze met niemand. “Ik had geen idee met wie ik dat kon doen. Mijn vriendin was een geheim, drugs waren een geheim. Ik had veel geheimen. Ik wilde gezien en geaccepteerd worden. Presteren vond ik belangrijk. Dus toen ik in de derde naar de havo moest, was ik woest. Ik voelde me te goed daarvoor.”

BRANDSTOF

Om haar drugsgebruik te kunnen betalen, gaat ze werken. Veel werken. Na schooltijd in een restaurant, ’s nachts in clubs. Slaap krijgt ze nauwelijks. Drugs gebruikt ze niet meer voor haar plezier, maar als brandstof, om het leven vol te houden. “School moest, het nachtleven was leuker. De herkansing van mijn havo-examen geschiedenis deed ik onder invloed.” Ze haalt haar havodiploma via het volwassenonderwijs en start de opleiding facilitair management op het mbo. “Dat vond ik echt leuk. Ik was een echte regelnicht. Maar toen werd ik van school gestuurd. ‘Cognitief is er niets mis met jou, maar ga eerst maar eens aan je gedrag werken’, zeiden ze. Ik snapte het hele probleem niet. Wat een gezeur, ik had toch alleen maar negens en tienen?”

CRIMINEEL NETWERK

“Eigenlijk ging het toen van kwaad tot erger”, vertelt Jocelyn. Haar vriendin was bij haar weggegaan. Ze begint een relatie met een jongen. Via zijn vader, een bekende drugscrimineel, komt ze terecht in het criminele netwerk. Kilo’s drugs en duizenden pillen gaan door haar handen. “We verdienden er dik

“Ik voelde me minder waard en ik ging me ook zo gedragen.”

aan. Ik had een prima leven, vond ik. Mijn ouders waren het er natuurlijk niet mee eens, maar ik had allang geen goed contact meer met hen. Ik was al jong de deur uit.” Ook haar relatie loopt stuk. “De eerste keer dat ik crack gebruikte, was in een club. Ik was direct verkocht. Ik voelde me heerlijk. Niemand kon me meer iets maken. De vader van mijn vriend was aan crack overleden. ‘Als je dat gaat gebruiken, ben ik weg’, zei hij. En dat heeft hij ook gedaan. Ik ben teruggegaan naar mijn ouders, en zij hebben me weer in huis genomen.”

ESCORTWERK

Om aan geld te komen, begint Jocelyn opnieuw te stelen. “Ik had zeker duizend euro per dag nodig, dat lukt natuurlijk niet met simpele winkeldiefstallen. Ik begon ’s nachts in te breken. Ik was er goed in, vond het spannend. De dealers waren onder de indruk van mij. Mijn Indische oma zei altijd: ‘Bij mij is iedereen welkom. Maar drugsdealers, die komen er niet in. Die maken hele families kapot.’ Maar daar dacht ik niet over na.” Het onvermijdelijke gebeurt: Jocelyn wordt opgepakt en er volgen verschillende detenties. In een van die gevangenissen ontmoet ze een vrouw die escortwerk doet. Direct na haar vrijlating neemt ze contact op. “Het werk was makkelijk, ik had er geen gevoel bij. En gecombineerd met drugs al helemaal niet. Het verdiende goed. Toch kan ik me niet voorstellen dat een vrouw dit leuk vindt. Dit doe je niet vrijwillig, er zit altijd een reden achter en dat hoeft echt geen loverboy te zijn. Het was voor mij de snelste weg naar geld. Mijn motivatie kwam uit de drugs, niet uit mijzelf.”

ZUSTERLIEFDE

Op een avond wordt er aangebeld in het escortpand. Jocelyn doet open in de veronderstelling dat het een klant is. Maar het is een team van Humanitas, een organisatie die prostitués ondersteunt. “Ik wilde niet met hen praten. Later heb ik ze nog eens gebeld, maar direct weer opgehangen. Ik had niet het gevoel dat ik geholpen kon worden.” Toch stopt Jocelyn met het escortwerk. Om aan geld te komen gaat ze weer stelen. Opnieuw volgt een detentie, in een vrouwengevangenis. “’Je bent niet waardig’, dat voelde ik altijd. Door hoe de mensen naar me keken op straat. Hoe de dealers met me omgingen. De vrouwen in de gevangenis gaven me een gevoel van eigenwaarde terug. Ik kreeg complimenten

omdat ik er zo goed uitzag en zo goed voor mezelf opkwam. Ik kreeg van hen echte zusterliefde. Voor het eerst in jaren heb ik weer gelachen en had ik weer nuchtere dagen. Mijn leven in de gevangenis was tien keer beter dan buiten op straat.” Maar toen Jocelyn weer op straat stond en naar haar ouders wilde, kon ze niet naar binnen. “Ze hadden de sloten op de deur veranderd. Ze wilden me niet meer zien. Ik had nooit verwacht dat ze dat zouden doen.”

VERGEVEN

Het proces van genezing verloopt langzaam en is misschien wel even verwarrend voor Jocelyn als het leven in de drugswereld. Zoals ze van dealer naar dealer zwerft, van gevangenis naar gevangenis, trekt ze ook van kliniek naar kliniek. “Mijn ouders hadden gezegd dat het contact over zou zijn als ik er niets aan zou doen. Ik deed het voor hen, zelf geloofde ik er niet in. Vaak ging ik ook vroegtijdig weg.” Toen ze voor het eerst bij De Hoop kwam, in 2010, hield ze het al na twee weken voor gezien. “Mijn begeleidster was pittig, heel direct. Maar ik wilde haar boodschap niet horen. Toch voelde het bij De Hoop anders. Het geloof werd erbij betrokken. Dat kende ik, ik had het meegekregen van mijn oma. Zij bad elke dag voor mij.” Voor Jocelyn is dit het begin van de weg terug. De positieve ervaring laat Jocelyn niet los en uiteindelijk gaat ze terug naar De Hoop. “Ik wist: daar vergeven ze het me wél. Daar mag je fouten maken. Voor mij was dat heel bijzonder. Zo stapelde ik in die tijd steeds meer positieve ervaringen op.”

OMA

In 2017 komt ze opnieuw in de gevangenis terecht. Het zou de laatste keer worden. “Vanuit de gevangenis belde ik mijn moeder. ‘We hebben je zo niet opgevoed’, zei ze, ‘we komen je niet bezoeken.’ Ik begreep het. Eén keer in de week belde ik haar op. Ik bleef contact zoeken en hopen op een ingang.” Het geloof, waar ze bij De Hoop opnieuw mee in aanraking kwam, blijft haar bezighouden. In de gevangenis schrijft ze de Bijbel helemaal over. “Ik heb een hele stapel dagboekjes. Vooral Prediker gaf mij een rustig gevoel. Het ontspande mij enorm dat het bij Prediker niet gaat om presteren. Maar ik had ook moeite met het geloof: kon ik mezelf wel vergeven wat ik mezelf en anderen had aangedaan? Ik zou in maart vrijkomen, maar mijn oma was terminaal ziek. Omdat een oma geen eerstelijns familie is, mocht ik niet eerder weg uit

“De eerste keer dat ik crack gebruikte, was in een club. Ik was direct verkocht. Ik voelde me heerlijk. Niemand kon me meer iets maken.”

“Bij De Hoop mag je fouten maken. Voor mij was dat heel bijzonder.”

de gevangenis. ‘Ik wacht op jou’, zei mijn oma toen ik haar belde. En dat heeft ze gedaan. Op 13 maart kwam ik vrij, op 16 maart is ze overleden.”

BIJBELTEKST

Eenmaal uit de gevangenis gaat Jocelyn opnieuw naar een kliniek van De Hoop, een gedwongen opname. “Toen heb ik heel hard aan mezelf gewerkt. Ik heb alles eruit gegooid. Ik kon iedereen manipuleren, dat lukte dit keer niet.” Maar na een tijd wordt Jocelyn weggestuurd. “Terecht. Ik blowde weer en ’s nachts deed ik escortwerk.” De weg terug gaat met horten en stoten, steeds twee stapjes vooruit en dan weer een terugval. “Mijn herstel is een bijzondere samenwerking geweest van God en mijn eigenwijze brein. Ik was voortdurend op onderzoek uit, in mijn relaties, in het criminele netwerk. Ik ging steeds weer onderuit, maar gaandeweg gebeurde er wel iets, ook wonderlijke dingen. Als ik televisie zat te kijken, verscheen er soms ineens een Bijbeltekst op het scherm. Het ging altijd over de waarheid, over kiezen voor de dood of het leven. God heeft mij de juiste weg gewezen. Hij heeft mij laten zien wat waarheid is en wat niet. Wat goed voor mij is en wat niet.” Ook de kappersopleiding die Jocelyn ging doen, ziet ze als een kans die God haar gaf. “Ik heb geen geduld, maar ik kreeg het van God. Ik dacht dat ik geen door-

zettingsvermogen had, maar God gaf het me toch. Hij heeft me geloof gegeven. Ik had dit nooit, nooit alleen gekund. Ik heb veel therapie gehad en hard gewerkt, maar mijn geloof heeft me uiteindelijk genezing gebracht. Ik geloof in God en God gelooft in mij.”

WAARDIGHEID

Jocelyn runt sinds twee jaar een eigen kapperszaak The Unruly Barber (de recalcitrante kapper). Ze huurt een ruimte bij Blend Bloemhof, ook wel bekend als ‘de huiskamer van de buurt'. Daar is ook een tweedehandskledingwinkel met een koffiehoek. Jocelyn deelt vouchers uit aan drugsverslaafden en zwervers die ze op straat tegenkomt, vanuit het project ‘Geknipt voor de toekomst’. Dit wordt ondersteund door fondsen en door de gemeente Rotterdam. “Met zo’n voucher krijgen ze een gratis knipbeurt, een kledingstuk en een kop koffie. Zien is geloven: als je er beter uitziet, reageren mensen beter op je. Maar je voelt jezelf ook beter. Eigenlijk geef ik ze hun waardigheid terug. Ik maak de mensen weer mooi én ik plant een klein zaadje: mijn verhaal. Daar reageren veel van mijn klanten verrast op, ze kunnen het bijna niet geloven. Dat ik er zo goed uitzie en dit bereikt heb, geeft hen hoop.”

OVERGAVE

“Ik heb zo vaak gehoord dat ik nooit van de drugs af zou komen. Maar samen met God heb ik het gered. Je moet je wel volledig aan Hem overgeven, het is alles of niets. Maar nu heb ik alles: een gestructureerd leven, een eigen zaak, mijn rijbewijs, een huis. En dit jaar ben ik schuldenvrij.” Jocelyn is gedreven om anderen te helpen met wat ze zelf in huis heeft. “Ik doe hard mijn best om een reïntegratieprogramma te starten voor lotgenoten. Een plek om te sporten en opgeleid te worden tot kapper, met een afdeling beauty en een afdeling sport. Ik wil mensen motiveren om door te zetten en vol te houden. Maar het moet vooral een plek zijn waar we elkaar begrijpen en de ruimte geven.”

“Ik heb zo vaak gehoord dat ik nooit van de drugs af zou komen. Maar samen met God heb ik het gered.”

“Kon ik mezelf wel vergeven wat ik mezelf en anderen had aangedaan?”

COLUMN

VRIENDELIJKHEID EN LIEFLIJKHEID

Beschroomd stelt Aisha* de vraag aan Thirza*: “Wil jij erbij zijn?” De vraag is eervol en verdrietig. Het is eervol om de geboorte van de baby mee te mogen maken, maar verdrietig omdat er geen vader of familie is. Als moslima is Aisha verstoten vanwege haar verslavingsgedrag. Thirza heeft weinig agendaruimte in de week waarin Aisha is uitgerekend, vanwege een bruiloft van haar vriendin. Maar ze vertrouwt erop dat God zal voorzien.

Kees Neven Manager Ambulante Thuisbegeleiding

Vorige maand heeft Aisha een plek in de vrouwenopvang van De Hoop gekregen, nadat ze stabiliseerde en afkickte tijdens een crisisopname elders. Vanwege haar zwangerschap wil men haar niet op straat zetten. Iedereen die haar onhandelbare gedrag kent, snapt dat de baby ‘uit huis geplaatst’ wordt en zij de straat weer op kan. Het lijkt me zo heftig als er geen plaats meer is voor je. Voor Maria, de moeder van Jezus, was er ook geen plaats in de herberg.

Thirza en Diederik*, begeleiders van Aisha, kijken naar de mens achter het gedrag. Zij benaderen haar zonder veroordeling. Zoals je zelf ontvangen wilt worden, als je bij een dieptepunt in je leven niet weet hoe het verder moet. De vriendelijkheid waarmee ze ontvangen wordt, ontroert haar zichtbaar. Ze ontspant en gaat zich anders gedragen. Ze is zo dankbaar dat ze niet de straat op hoeft. “Jullie zijn zo vriendelijk voor mij, dat ben ik niet gewend”.

De opgewektheid en het optimisme van Thirza doen wonderen. Diederik weet met zijn oplossingen altijd wel ergens een mouw aan te passen. Aisha krijgt perspectief door hun geloof dat het goed zal komen. Ze begint hoop te krijgen dat ze de baby mag houden.

De dag voor de bruiloft wordt Thirza gebeld. Het is zover! Ze gaat mee naar het ziekenhuis. De bevalling duurt wat langer dan gedacht en in de vroege morgen komt ze pas terug. Dankbaar appt ze naar het team dat Noam is geboren. Deze Hebreeuwse jongensnaam betekent vriendelijkheid en lieflijkheid.

Diederik komt met een verrassing. Het is geregeld dat Aisha bij een andere instelling de baby onder toezicht mag houden, in een moeder-kind project. Wat een zegen!

*Aisha, Thirza en Diederik zijn gefingeerde namen.

“Door de conferentie leerde ik anders naar mezelf kijken.”

ELISA: “IK MAG AL MIJN NEGATIEVE GEDACHTEN AAN GOD GEVEN”

CHRISTELIJKE CONFERENTIES GEVEN HOOP

“Vandaag leerde ik dat ik mijn negatieve gedachten bij God mag neerleggen.” Elisa* is één van de bezoekers van de christelijke conferenties bij De Hoop. Cliënten kunnen de bijeenkomsten zowel online als live op locatie volgen. De sprekers komen uit verschillende hoeken van christelijk Nederland, van theoloog en schrijver Almatine Leene tot Ruben Flach, de directeur van Opwekking.

Vier keer per jaar organiseren we een christelijke conferentie voor cliënten. Dit is alleen mogelijk dankzij giften. De bijeenkomsten zijn niet verplicht, maar veel cliënten grijpen de kans ze te bezoeken. Daarnaast volgen cliënten vanuit klinieken en thuis de conferentie via livestream. Het zijn bijzondere bijeenkomsten waar zij God beter leren kennen, meer leren over het geloof en belangrijke levenskeuzes maken.

VRAGEN STELLEN EN BIDDEN

Na het Bijbelse onderwijs van de spreker mogen de bezoekers hun vragen aan de spreker stellen, live of via de chat. Deze vragen laten de lastige thema’s zien, waarmee cliënten worstelen. Zoals vergeving,

VOLG DE CONFERENTIE LIVE

Nieuwsgierig? De conferenties zijn sinds kort voor iedereen online te bekijken. Op 26, 27 en 28 september 2023 spreekt theoloog en schrijver Almatine Leene over het thema ‘Genade maakt vrij’. Op 28, 29, 30 november kun je luisteren naar Ruben Flach, directeur van Opwekking. De conferentie is iedere ochtend live te volgen van 10.00 uur tot 11.30 uur.

De link naar de livestream en vorige conferenties vind je op: vriendenvandehoop.nl/conferentie.

een verkeerd godsbeeld en identiteitsvragen. De spreker en bezoekers gaan er samen over in gesprek. Na afloop kunnen cliënten voor zich laten bidden. Het komt regelmatig voor dat een aantal bezoekers hun leven aan de Heer geven.

GOD ZIET GOUD IN JOU

Cliënt Elisa bezoekt de conferenties graag. “Het helpt mij om andere patronen te leren. Ik mag hier helemaal mezelf zijn en ik word gevoed vanuit het christelijk geloof.” Het thema van de laatste conferentie was: ‘God ziet goud in jou’. Elisa: “Ik voel me vaak hopeloos. Ik denk dat ik mijn behandeling niet vol kan houden. Door deze conferentie leerde ik anders naar mezelf kijken. Ik mag al mijn negatieve gedachten en strijd aan God geven. Ik hoef het niet alleen te doen. Die gedachte geeft me rust. Ik doe het samen met God en samen met andere mensen hier bij De Hoop.”

*Elisa’s naam is vanwege privacyredenen gefingeerd. De persoon op de foto is niet de persoon uit het artikel.

MAAK DE CONFERENTIES MOGELIJK!

De christelijke conferenties zijn een cruciale aanvulling op de behandeling. Deze worden niet vergoed. Alleen dankzij jouw steun kunnen we cliënten vier keer per jaar sterken in hun geloof en hun geloofsvragen beantwoorden. Help je mee?

Geef via de QR-code of via vriendenvandehoop.nl/doneren.

“Als ik dit lied hoor, besef ik weer dat God mij geroepen heeft”

HEMELSE HOOP

Vol ontzag

Christian Verwoerd

Ontzagwekkend is Uw heiligheid

Grenzeloos uw grote kracht

Onbetwistbaar soevereine God

Mijn hart is vol ontzag

Fascinerend mooi is Uw persoon

Uw karakter is volmaakt

Oogverblindend licht wanneer U spreekt

Het Woord dat mensen raakt

Ik sta vol ontzag voor U

Vol ontzag voor U

Niemand is aan U gelijk

Ik sta vol ontzag voor U

Vol ontzag voor U

Niemand is aan U gelijk

Uw barmhartigheid is eindeloos

Van eeuwigheid tot eeuwigheid

Liefdevol ontfermend is Uw hart

Uw trouw duurt voor altijd

Uw genade is zo weergaloos

Alles waarheid wat U zegt

Ondoorgrondelijk in wat U doet

Uw oordelen zijn recht

Ik sta vol ontzag voor U

Marijn van der Kruijt Systeembeheerder ICT

“Het nummer ‘Vol ontzag’ van Christian Verwoerd spreekt over de grootheid en volmaaktheid van God. Niemand is aan Hem gelijk. De Hoop is onlosmakelijk verbonden aan God. Wij beseffen dat wij zonder Hem niets kunnen. Elke keer als ik dit lied hoor, besef ik weer dat God het is die mij geroepen heeft. ‘Liefdevol ontfermend is uw hart. Uw trouw duurt voor altijd’, zegt het lied. Mijn verlangen is dat we dat mee mogen geven aan onze cliënten. Maar ook aan onszelf. God is barmhartig, heeft je lief en zal nooit van je zijde wijken. Wat er ook gebeurt in je leven, waar je ook doorheen gaat, focus je op God. Dan kan je alleen nog maar ontzag hebben.”

Vol ontzag voor U

Niemand is aan U gelijk

Ik sta vol ontzag voor U

Vol ontzag voor U

Niemand is aan U gelijk

Tekst en muziek: Christian Verwoerd

Meer hoopvolle nummers en podcasts beluisteren? Volg ons op Spotify!

Vrouwenavond met Eline Hoogenboom

KOM OOK NAAR DEZE INSPIRERENDE EN BEMOEDIGENDE AVOND!

Welke vrouw uit de Bijbel inspireert jou? De komende thema­avonden van Vrouwen van Hoop staan in het teken van vrouwen uit de Bijbel. Wat kunnen we van hen leren en hoe zochten zij verbinding met God? Gun jezelf een heerlijke avond uit en kom op 16 november 2023 naar Dordrecht. Het thema van deze keer: Maria, hoop aan Jezus’ voeten.

BEMOEDIGING

Kom samen met je vriendinnen, zussen of alleen! Tijdens de avond leg je al gauw verbinding met andere vrouwen. Zo vertelt een vrouw tijdens de vorige avond: “Het is mijn eerste keer en ik ben alleen, maar ik voel me welkom en geniet!” Na een lekker kopje koffie of thee, wacht Eline Hoogenboom van Villavie op je. Zij wil jou inspireren om telkens weer de verbinding met God te zoeken, aan de hand van het verhaal van Maria. De vrouw die huilde aan Jezus voeten, de tranen droogde met haar haren en Zijn

voeten zalfde. Net als jij en onze cliënten had ook zij te maken met gebrokenheid en verdriet. Maar bij Hem vond ze troost. Ervaar jij regelmatig druk? Ga je maar door zonder je eigen grenzen te bewaken? Eline wil je met praktische tips leren om vaker te rusten en aan Jezus’ voeten te zitten.

KWETSBAAR VERHAAL

Natuurlijk is er meer te doen en te beleven: een christelijke dansgroep draagt een hoopvolle boodschap uit,

Meld je aan!

door middel van dans. Vrouwen die de vorige vrouwenavond bezochten, vertellen: “Het is zo mooi en tegelijk eerbiedig. Verrassend dat muziek op deze manier beleefd kan worden!” En: “Het is muisstil in de zaal, je wordt helemaal meegenomen in het lied en de dans.” Verder zingen we met elkaar liederen en deelt een vrouw die bij De Hoop in behandeling is haar verhaal. De vorige keer deelde Tara over haar leven, waarin ze als tiener verslaafd raakte en nu langzaam weer herstelt. Een van de bezoe -

Een heerlijke avond uit? Laat je bemoedigen en inspireren door Eline van Villavie!

Kom naar de gezellige vrouwenavond op 16 november. Scan de QR-code of schrijf je in via: vriendenvandehoop.nl/vrouwenavond.

kers: “Ik ben enorm geraakt. Haar verhaal is zo kwetsbaar, maar ook zo sterk! Heel bijzonder dat ze weer op weg is naar herstel.”

en nog veel meer fijne producten liggen klaar. Tijdens het shoppen en kletsen word je voorzien van heerlijke hapjes en drankjes. “De avond is goed verzorgd, er hangt een fijne sfeer en het is bijzonder om met zoveel vrouwen bij elkaar te zijn”, vertelt een vrouw enthousiast.

MELD

JE

AAN!

LEKKER SHOPPEN

Ben je hierna toe aan iets luchtigs? Dan kun je lekker shoppen bij de gezellige kraampjes! Boeken, kaarten, stroopwafels, mooi ingepakte of eigengemaakte producten door cliënten van De Hoop,

Extra bijzonder: met de opbrengst van de avond helpen we moeders die in behandeling zijn en opvang nodig hebben voor hun kind. Dit is in sommige gevallen mogelijk. Zij volgen een pittig traject bij De Hoop en doordat ze opvang hebben voor hun kind(eren), kunnen ze zich focussen op hun herstel. Voor € 15,- heb je een gezellige, bemoedigende avond én help je direct vrouwen bij De Hoop. Hiermee maken we voor hen het verschil!

 16 november 2023

 Dordrecht

WORD DEEL VAN DE COMMUNITY

Ben je geraakt door het werk van De Hoop en wil jij je verbinden aan Vrouwen van Hoop? Kies er dan voor om bij inschrijving voor de vrouwenavond onderdeel te worden van het warme netwerk. Zo help je met een maandelijkse bijdrage om voldoende geld op te halen voor de moeders bij De Hoop, die opvang nodig hebben voor hun kind. Als community leren we van elkaar, bemoedigen we elkaar, bidden we voor en met elkaar en is er ontmoeting bij activiteiten. Als Vrouw van Hoop doe je hier gratis of met korting aan mee. Zo kun je als Vrouw van Hoop de vrouwenavond met korting bezoeken! Als nieuw lid ontvang je een leuk welkomstpakketje met o.a. een armbandje en kaartjes met gedichtjes, geschreven door een oud-cliënte. Meer weten? vrouwenvanhoop.nl/hoopgeven

“Het is mijn eerste vrouwenavond en ik ben alleen, maar ik voel me welkom en geniet!”

PERSON-DRESS Eline Hoogenboom van Villavie

Aart-Jan en moeder Hennie

“Ik maak graag luxe koekjes en appeltaart.” Aart-Jan (38) gaat stralen als hij praat over zijn werk bij De Hoop Ambachtse Bedrijven. “Ik heb het erg naar mijn zin in de bakkerij. Dat komt omdat ik bakkersbloed heb. Mijn opa was ook een banketbakker.”

Aart-Jan: “Ik vind de woensdag het leukst. Dan komen de appels binnen en staan we met z’n zessen te schillen, terwijl we praten en grapjes maken.” Door autisme en een manische depressie kan hij moeilijk omgaan met druk en spanning. Een gewone baan is voor hem geen optie, legt zijn moeder Hennie uit. “Zinvol werk is zo belangrijk. Thuis zitten stompt je af”, vertelt ze. “Ik ben ontzettend dankbaar dat de mensen bij De Hoop zich zo voor hem inzetten. Hij wordt gezien, gehoord en mag helemaal zichzelf zijn.”

Zelf is ze al tientallen jaren donateur van De Hoop. “Ik vind het heel erg belangrijk dat er christelijke zorg is in Nederland. Ik kan mijn zoon met een gerust hart naar de Ambachtse Bedrijven laten gaan, omdat ze zich aan de waarden van ons geloof houden. Het is een veilige plek.” Aart-Jan knikt. “Tussen de middag eten we samen met de bakkerijgroep, lezen we in de Bijbel en danken we. Dat vind ik heel fijn.”

“Hij wordt gezien, gehoord en mag helemaal zichzelf zijn”

WAT JE WILT WETEN OVER

STOPPEN MET ROKEN

Roken, we weten allemaal dat het schadelijk is. Toch is stoppen vaak lastig. We krijgen niet alleen nicotine binnen. Met het roken van een sigaret komen ook meer dan 4000 andere chemische stofjes vrij, waarvan het merendeel schadelijk is voor de gezondheid. Het is een hardnekkige verslaving. Stoppen is echter niet onmogelijk. GZpsycholoog Kees-Jan Heijkamp geeft een aantal tips.

Hoe kan ik stoppen met roken?

Wat kan ik doen op moeilijke momenten?

HOE KAN IK STOPPEN MET ROKEN?

“Vaak is het opsteken van een sigaret verbonden aan een bepaalde gewoonte. Zo rook je misschien wel standaard een sigaret bij een kop koffie of tijdens de pauze op je werk. Of misschien plof je altijd neer in dezelfde stoel om een sigaret te roken. Iets níet doen is lastig. Iets anders doen is realistischer. Drink ’s ochtends eens wat anders dan koffie of ga een wandeling maken in de pauze. Het kan ook al helpen om een kleine verandering in je interieur aan te brengen om deze gewoonte te doorbreken. Besef je ook wat de voordelen zijn van het stoppen met roken en schrijf dit op. Na een paar dagen ga je bijvoorbeeld al makkelijker ademen, voel je je gezonder en energieker en uiteindelijk bespaar je een hoop geld.”

WAT KAN IK DOEN OP MOEILIJKE MOMENTEN?

“Als je net gestopt bent, verlang je er waarschijnlijk regelmatig naar om een sigaret op te steken. Probeer niet toe te geven aan die verleiding. Stel je zit op de bank en je krijgt trek in een sigaret. Een eerste stap kan dan al zijn dat je een kleine taak doet, zoals simpelweg de vaatwasser uitruimen. Of je gaat even fysiek bezig, zoals wandelen of sporten. Je komt even uit je hoofd en moet nadenken bij wat je doet. Bezig zijn en in beweging komen helpt. Bedenk je op die momenten ook weer waarom je bent gestopt en grijp terug naar de voordelen van het nietroken. Daarnaast is het belangrijk om steun te vragen. Bel die vriend of vriendin op tijdens een moeilijk moment en praat er open en eerlijk over.”

Wat als het toch een keer misgaat?

WAT ALS HET TOCH EEN KEER MISGAAT?

“Mocht het toch een keer fout gaan, begin dan gewoon opnieuw. Het is niet erg als je een keer de mist in gaat, maar sta wel weer op. Bedenk waarom het mis ging en hoe je dat de volgende keer anders kan aanpakken. Blijf volhouden. Houd in gedachten: na verloop van tijd wordt het makkelijker en wordt de verleiding kleiner.”

Meer tips of hulp bij het stoppen met roken? dehoop.org/roken

Psycholoog Fanneke begroet oudcliënt Nelleke enthousiast: “Ik weet nog hoe je hier binnenkwam. Je zat zo in je stoel!” Fanneke zwiept haar benen over de armleuning en zakt onderuit. Nelleke schiet hard in de lach. “Echt waar? Jij hebt dat dus gewoon onthouden! Was ik zo ontspannen of was ik zo nerveus? Of zat ik zo, omdat het me allemaal niet boeide?” Fanneke: “Ach, ik maakte ervan dat je gewoon lekker je gang ging. Hoe het echt was, weet ik natuurlijk niet, want ik kende je toen nog niet.” Nelleke: “Ja, dat kan ook! Of het was vermijding en ik dacht: ik doe dit wel even.” Fanneke: “Dat dacht je inderdaad wel toen je hier kwam. Even er doorheen en dan weer verder met mijn leven.” Nelleke lacht. “Viel dat even tegen!”

Vanaf minuut één kletst Nelleke er vrolijk op los. Over haar vrienden, waar ze alsnog de ‘puberdochter’ kan zijn die in haar jeugd geen ruimte kreeg. Over de baby van deze vrienden, waar ze zo van geniet. Als het over de oorzaak van haar problemen gaat, is Nelleke terughoudender. “Wat doet dat ertoe?” Wel wil ze kwijt dat ze depressief was, omdat ze onvoldoende had geleerd om met haar gevoelens om te gaan. Nelleke: “Toen ik bij De Hoop kwam, was ik net uit huis. Ik moest leren wie ik zelf was en wat ik wilde. Daar kwam pas ruimte voor, toen ik op mezelf ging wonen. Wat wil ik eigenlijk, als niemand zegt wat ik moet doen en als ik het niet af kan lezen aan al het gedrag om me heen? Dat was voor mij heel moeilijk, omdat ik geen idee had wie ik was. Dat proces heeft echt heel lang geduurd.”

TWEE KANTEN

Fanneke: “Nelleke kwam voor gesprekken bij de volwassenzorg, toen ze net 18 was. Ze kwam zonder haar ouders, dat gebeurt niet zo heel vaak op die leeftijd. Ze had twee kanten: ze kwam echt in de knoop binnen, maar had óók een vrolijke houding en wilde graag haar problemen aanpakken. Ik vind het heel stoer hoe ze de tanden erin heeft gezet. Maar ik denk dat wij allebei niet konden overzien wat er allemaal nog zou komen. Wat ik me kan herinneren is een heel verhaal vanuit haar jeugd, wat totáál niet aan haar af te zien was. Ik verwachtte een kwetsbaar meisje, een beetje getroebleerd. Soms kan je het ook echt aan mensen afzien dat ze een zware jeugd hebben gehad.

de informatie die ik dan lees, ben ik ook weleens verbaasd hoe ik eruit ben gekomen, want de kansen zijn minder. Dus ik ben best wel blij met mijn karakter.”

RELATIVEREN

Samen met Fanneke leerde Nelleke beter relativeren. “Ik kon me heel erg vastbijten in mijn gevoel. Dat werd bijna een wereld op zich. Ik kon daar niet objectief naar kijken en werd er soms door opgeslokt. Als ik dan een beetje somber was, was ik gelijk heel bang dat het gevoel nooit meer weg zou gaan. Dat kan ik nu wel beter relativeren. Ik vind het nog steeds wel ingewikkeld, maar toen trok ik mezelf nog verder naar beneden met de gedachte dat het nooit meer goed kwam. Nu ben ik er minder bang voor.” Of er vroeger ruimte was voor haar gevoel? Nelleke lacht opgelaten: ‘wel een leuke vraag!?’ Ze aarzelt. “Mijn thuissituatie was veeleisend en ik had verantwoordelijkheden die niet bij een kind pasten. Ik moest nog leren voelen toen ik uit huis ging, ik had helemaal geen idee! Ik raakte van elk gevoel in paniek. Hoe heet wat ik voel nu eigenlijk… en is dat dan normaal of niet? Mag je dat voelen of is dat overdreven? Ik vind het soms ook best grappig: hoe ben ik zover gekomen in mijn leven zonder dat te snappen?”

Zij had dat helemaal niet. Ik weet nog dat ik toen al dacht: ‘pittig meisje. Die gaat het wel redden’. Nelleke is heel zelfstandig en prettig in het contact. Dat is ook leuk aan haar en dat heeft ze ook goed kunnen gebruiken.” Nelleke: “Ik hoor dat vaker. Ik vind mijn verhaal zelf heel normaal en denk dan: het is nou eenmaal zo, dus laat ik er het beste van maken. Maar anderen schrikken er vaak van. Ik studeer nu zelf Social Work. Door

Ze lachen samen. Nelleke: “Terwijl ik wel echt een gevoelsmens ben.” Fanneke: “Ik denk dat je er thuis toch niet echt iets mee had gekund. Nelleke: “Dus dan bestond het ook niet echt, nee.”

GEDACHTEN AANPASSEN

Fanneke besloot om het veel over gedachten te hebben met Nelleke. “Dat sluit bij haar aan. Ze kan haar gedachten goed verwoorden. Gevoelens waren véél ingewikkelder. Daar gingen we op

“Je verhaal hoeft niet mooi te worden; je leert er anders naar kijken.”

- Fanneke

een gegeven moment meer aandacht aan besteden.” Fanneke en Nelleke gingen met het G-schema werken, een oefening uit de cognitieve gedragstherapie. Een situatie wordt bekeken aan de hand van 5 G’s: de Gebeurtenis, je Gedachten, je Gevoel, je Gedrag en het Gevolg. Zo krijg je inzicht welke gedachten vervelende gevoelens oproepen en vind je ruimte voor verandering. Nelleke: “Het G-schema klikte voor mij: als ik aanpas hoe ik denk, gaat mijn gevoel ook veranderen. Gevoel was altijd iets wat me overkwam. Als schoolwerk vroeger niet lukte, zei ik tegen mezelf: ‘Je kan het prima, stel je niet zo aan en werk wat harder’. Nu ben ik minder streng voor mezelf en denk ik: je hebt slecht geslapen, logisch dat het even niet lukt. Probeer het nog een kwartier en anders is het daarna klaar. Omdat je jezelf niet afbrandt, voél je je daarna ook minder slecht.”

INVLOED EN BETROKKENHEID

Nelleke leerde ook om zich minder zorgen maken om de mensen om haar heen. “Ik kijk nu naar de ‘cirkel van invloed en betrokkenheid’. Ik kan niet alles veranderen, maar wat kan ik wél doen? Ik maak me bijvoorbeeld veel zorgen om een kindje in mijn netwerk, dat niet veilig opgroeit. Ik kan haar niet in huis halen. Maar wat kan wel? Ik heb zelf heel erg gemist dat mensen mij en mijn situatie zagen toen ik opgroeide. Ik had

geen normaal netwerk. Op school had ik een maatschappelijk werkster, Maura. Zij is blijven hangen, omdat ze dacht: volgens mij ben ik echt het enige lijntje dat je nu hebt. En als ik dan wegga, dan is het helemaal…” Nelleke valt even stil. “Daarom schrijf ik het kindje soms een brief, die ze kan lezen als ze ouder is. Zo laat ik haar weten: Ik heb je wél gezien. Ik weet niet of ze er wat aan gaat hebben, maar dit is wat ik nú kan doen.”

LEREN STILSTAAN

Fanneke en Nelleke begonnen aan schrijftherapie. Nelleke: “Bij schrijftherapie moet je trauma’s echt aangaan. Ik weet nog dat ik een geschreven stuk voorlas en dat Fanneke dan zei: ‘oké, nu nog een keer, maar dan ademhalen tussendoor’. Zo snel las ik er dan doorheen, ik vond het zó spannend.” Fanneke: “Ik vond dat tempo belangrijk. Nelleke kan heel gezellig kletsen. Maar ze kan er daardoor ook snel overheen praten. Bij therapie is juist het doel om stil te staan bij wat er is gebeurd. Je kan er wel alleen over praten, maar dan blijft het in je hoofd. Het moet ook gaan landen; hoe voélde het dan? En dat voelt niet fijn, maar is wel nodig om door te kunnen.” Dat was ook een les voor Fanneke zelf. “Ik moet heel eerlijk zeggen: het is niet mijn eerste natuur, ik ben ook een beetje snel en ga er dan makkelijk in mee. Ik moest dus heel bewust zeggen: ‘toen voelde je je erg alleen’ en dan een stilte laten

Nelleke, oud-cliënt

Fanneke, psycholoog

“Je kan er wel alleen over praten, maar dan blijft het in je hoofd. Het moet ook gaan landen; hoe voélde het dan?”

- Fanneke

vallen. Ik weet nog dat Nelleke uiteindelijk een keer moest huilen, dat heeft heel lang geduurd. Terwijl ik er allang om kon huilen.” Nelleke: “Ik vond dat heel lastig, huilen bij anderen. Nu zijn er een paar mensen bij wie ik het durf. Altijd alleen huilen is wel heel naar. Getroost worden is gewoon heel belangrijk én best fijn.”

JUISTE LADING

Een bijeffect van schrijftherapie is dat een depressie ook wordt behandeld. Fanneke: “Je schrijft je verhaal op en herschrijft het daarna met een therapeut. De lading moet kloppen. Als je zegt dat een situatie ‘best lastig’ was, maar voor een kind was het verschrikkelijk, dan wil je dat erin hebben. Pas als je onderkent hoe erg de situatie was, ga je ook accepteren welke impact het op je had. Dat beïnvloedt vervolgens je stemming. Je schrijft om het verleden een plekje te geven, maar het is ook al heel hoopvol dat je naar het einde toeschrijft. Een belangrijke vraag is bijvoorbeeld: ‘Hoe heb je het toen volgehouden?’ Daar sta je normaalgesproken niet bij stil, maar vaak zijn er dan toch mooie dingen te vinden. Maura, je karakter, of je geloof in God… Je verhaal hoeft niet mooi te worden; je leert er anders naar kijken. Anders kan het een lang en somber verhaal worden.”

KWETSBAARHEID

Fanneke vindt het mooi aan haar werk dat ze er zelf ook van leert. “Je mag

dichtbij mensen komen, maar dat kan alleen als je zelf kwetsbaar durft te zijn. Als ik er als een stijve hark ga zitten, ga jij niet het achterste van je tong laten zien. Dat is iets wat over en weer speelt.

“Onze maatschappij en onze wereld zijn niet perfect, veel mensen hebben een gat in hun hart. Maar je bént gewoon al oké.”

gelooft dan ook erg in gelijkheid. “Het maakt niet uit waar je vandaan komt, het gaat erom wie je als mens bent. Ik hoop echt dat ik dat kan overbrengen op iedereen die bij mij komt.”

JE BENT AL OKÉ

Ik heb de neiging om te vermijden en ik vond het ook altijd lastig om over gevoelens te praten. Dat klinkt gek, want ik ben dit werk gaan doen. Maar in het begin moest ik ook echt zoeken hoe gevoelens werkten. Dat zag ik terug en herkende ik ook bij Nelleke, daar leerde ik ook elke keer weer van. Als je in dat contact zit, steek je van ieder gesprek wel wat op.” Nelleke: “Ook al is het contact in een therapiesessie vaak eenzijdig, je ziet toch echt wel een stukje van jou. Het klikt, ik kan mijn gevoel delen, er ontstaat iets.” Fanneke beaamt dat. “Ik denk dat je best veel van een therapeut ziet. Gewoontes, uitdrukkingen, waar je wel en niet om lacht…” Fanneke

Ook Nelleke wil deze boodschap aan anderen meegeven. “Nog steeds leer ik dat je jezelf los mag zien van wat er met je is gebeurd. Ik vind het belangrijk dat iedereen leert dat je in de kern oké bent. Ook al doe je stomme dingen, dat betekent niet dat jij stom bént. Dat wil ik ook graag meegeven in mijn werk met kleine kinderen. Onze maatschappij en onze wereld zijn niet perfect, veel mensen hebben een gat in hun hart. Maar je bént gewoon al oké. Als je dat al weet, hoef je ook niet zo hard te werken.”

MEDICATIE

Nelleke schiet pardoes in de lach. “Weet je nog, Fanneke? Ik slikte een tijdje medicatie en had dat op eigen houtje stopgezet. Ik vond dat zo stom, ik wilde liever dwars door alle problemen heen. Maar ik had het jou niet verteld. Na een poosje vroeg je: ‘Hoe gaat het eigenlijk met je medicatie?’ Ik zei: ‘Ik ben er al een tijdje mee gestopt.’ Je moest zo hard lachen en zei: ‘Ik dacht net dat het begon te werken!’ Daarna heb je wel uitgelegd dat het niet handig is om zomaar te stoppen. Maar ik had als persoon niet gefaald. Ik was nog steeds oké.”

“Nog steeds leer ik dat je jezelf los mag zien van wat er met je is gebeurd.”

- Nelleke

GEBEDS PUNTEN

BID JE MEE?

DEPRESSIE

Bid voor cliënten die worstelen met een depressie. Ook als naaste kan dit heel zwaar zijn. Laten we ook hen opdragen in gebed.

CONFERENTIES

Dank je mee voor de vierjaarlijkse conferenties, die we dankzij giften kunnen organiseren voor cliënten? Bid dat het onderwijs tot zegen zal zijn voor hen!

PERSPECTIEF

Dank voor cliënten, zoals Jocelyn (p. 8-12) die herstel vond nadat ze door een diep dal ging. Bid voor hoop en perspectief voor andere cliënten die hier nog middenin zitten.

VRIJWILIGERS

GEZOCHT

HopeAlive zoekt dringend nieuwe vrijwilligers die telefonisch nazorg aan (oud-) cliënten willen bieden. Bid je mee voor nieuwe vrijwilligers?

VROUWENAVOND

Bid je mee voor een mooie, inspirerende vrouwenavond van Vrouwen van Hoop in november? Bid dat de avond veel vrouwen zal raken.

HERSTEL

Bid mee voor herstel van familiebanden. Door verslaving en psychische problemen, staan relaties van cliënten vaak onder druk. Bid mee dat relaties weer hersteld worden.

Wil je vaker bidden voor onze cliënten en het werk van De Hoop? Schrijf je in voor onze maandelijkse gebedsbrief: vriendenvandehoop.nl/ inschrijven-gebedsbrief

“Met Jezus is er áltijd hoop, ook al lijkt het uitzichtloos”

ZAKENVRIEND ELIZA VAN INL CARGO

Zakenvrienden Eliza (HR­manager) en haar man Alexander (algemeen directeur) steunen De Hoop met INL Cargo, een internationaal transportbedrijf dat de logistiek voor klanten regelt.

Eliza: “De Hoop gaat verder dan gewone verslavingszorg. Er is zorg en aandacht voor pastoraat en kinderopvang. Dat raakt me, omdat ik zelf moeder ben. Ik kan me goed indenken hoe het moet zijn als een kind niet bij de ouder kan zijn. Het is belangrijk dat dit wél kan, ook in moeilijke tijden. Pastoraat is een extra hulplijn in het proces naar herstel. Geloof kan net dat lichtpuntje zijn, waardoor je blijft vechten. Dat vind ik belangrijk om door te geven in het leven: met Jezus is er áltijd hoop, ook al lijkt het uitzichtloos.

Ik hoor veel bijzondere verhalen van mensen die ver zaten, die Hij toch in vrijheid kon brengen.”

“We vinden het belangrijk om onze medewerkers te betrekken bij de projecten die we steunen. Jeroen van Vrienden van De Hoop liet daarom in een presentatie zien wat er met de giften gebeurt. Je zag dat het onze mensen echt raakte hoeveel verdriet er is in de maatschappij. En hoe dichtbij dat komt: het kan je buurman zijn. Het is mooi om te zien hoe De Hoop kan begeleiden naar herstel. Dat als je jouw problemen verdooft, er mensen zijn die luisteren en bidden. De Hoop helpt mensen waarvan je qua indicatie kan denken: ‘het kan eigenlijk niets meer worden’. Er is daar áltijd geloof in herstel. Dat heeft ons hart.”

Ook interesse in een presentatie bij jouw bedrijf? Neem vrijblijvend contact op via info@vriendenvandehoop.nl of vriendenvandehoop.nl/contact .

HOE GA IK OM MET…

Mijn naaste met een depressie

Eén op de acht mensen krijgt in het leven ooit een depressie. De kans is groot dat je iemand kent die ermee te maken heeft (gehad). Voor de omgeving is een depressie soms moeilijk te begrijpen. Toch hoef je niet alles te begrijpen om klaar te staan voor je naaste. De belangrijkste boodschap van psychiater Jeroen Kruit is namelijk: probeer er voor iemand ‘te ZIJN’. Hoe doe je dat?

metafoor van de woestijn. Iemand met een depressie loopt door de woestijn en jij loopt ernaast. Dat is zwaar, het is echt topsport. Soms kan iemand met een depressie de oases niet meer zien

Jeroen schreef mee aan het boek ‘Psychische problemen in de familie: een gids voor naasten en pastores.’ Het boek is te koop via: kokboekencentrum.nl.

BESEF DAT JE SAMEN OP WOESTIJNREIS BENT

Degene die depressief is, kan heel dicht bij je staan. Bijvoorbeeld je partner, kind of ouder. Jeroen: “Het is heel ingrijpend om naast een geliefde te staan, die kampt met een depressie. Het doet veel met je. Je hebt een zorgrol, maar je moet ook op jezelf passen. Ik gebruik soms de

en zelfs niet geloven dat er überhaupt oases zijn. Ze kunnen alle hoop verloren hebben, terwijl dit belangrijk is voor herstel. Meelopen is óók inspanning. Je

Jeroen Kruit Psychiater

“Depressie voelt als een zwart gat, alle hoop kan verloren zijn.”

moet daarom zelf ook zorgen voor genoeg water en (geestelijke) voeding om het vol te houden. Dat betekent dat je ook steun moet zoeken voor jezelf als je dat nodig hebt, bijvoorbeeld vanuit je omgeving of de kerk. En dat ook jij ergens je hart moet kunnen luchten.”

HOE KAN DE OMGEVING HELPEN?

Juist als mensen zorgen en ziekte ervaren, trekt de omgeving zich soms terug. Ze weten zich geen houding te geven of weten niet hoe ze kunnen helpen. Toch is het juist belangrijk om er dan te zijn voor iemand. Jeroen schetst hierbij het beeld van een put: “Een depressieve naaste zit op de bodem van de put. Het helpt niet als je bovenaan de put gaat staan en naar beneden roept: ‘houd vol, de zon schijnt!‘ Misschien heeft de put wel een deksel en kan de ander de zon niet eens zien. Of er wordt gezegd: ’zet de knop om!’ Als het zo makkelijk was, had diegene dat echt allang gedaan. Depressie voelt als een zwart gat, alle hoop kan verloren zijn. De omgeving kan soms moeilijk aanvoelen hoe zwart dat gat voelt. Daarom is 'er zijn’ zo belangrijk. Dat betekent dat je naast diegene komt zitten in de put. Je hoeft niet veel te doen, alleen te laten weten dat je er bent is vaak voldoende. Met iemand gaan wandelen is bijvoorbeeld een hele effectieve manier die gelijk veel voordelen met zich meebrengt, zoals beweging, zonlicht en verminderde eenzaamheid. Als wandelen niet gaat, stel dan voor om samen in de tuin te zitten of samen een film te kijken. Of vraag gewoon eens: 'wat heb je nodig?‘ Breng bijvoorbeeld een pan soep. Vraag of je voor degene kan bidden. Of stuur een kaartje. Probeer iets te vinden wat past bij de ander. Trek je niet terug, dat

versterkt juist de eenzaamheid die de ander al ervaart. Bedenk juist hoe je er wel kan zijn.”

HOE HOUD JE HET SAMEN VOL?

“We zien vaak dat mantelzorgers het lang zelf willen doen. Maar ook zij kunnen omvallen, dat is voor allebei niet goed. Het begint met het besef dat je zelf ook topsport doet en mogelijk steun nodig hebt. Wacht niet te lang met het zoeken van professionele hulp. Laat ik het maar gewoon benoemen: een depressie gaat regelmatig samen met suïcidale gedachten en soms ook met suïcidaliteit. Het is goed om daar als naaste naar te vragen. Het helpt de ander als hij er open over kan zijn en je steun kunt geven. Bedenk dat het ook belangrijk is om iemand op tijd te

wijzen op professionele hulp. Je ziet dat mensen hier soms te lang mee wachten of opzien tegen de lange wachttijden in de ggz. Het is belangrijk om hulp te

zoeken, bijvoorbeeld via de huisarts, je kan soms sneller geholpen worden dan je denkt. Je hoeft het niet alleen te doen. Én besef dat depressie goed te behandelen is.”

Oorzaken van een depressie in het kort

Biologische factoren – genen (DNA), gebrek aan zonlicht, schildklierproblemen | behandelvorm: medicatie, running therapie, lichttherapie, rust + reinheid + regelmaat (bijna net zo belangrijk als psychotherapie).

Psychologische factoren – life events, persoonlijke kenmerken (vorming) | behandelvorm: psychotherapie, steunende/structurerende behandeling.

Sociale factoren – eenzaamheid, conflicten (bijvoorbeeld relatieproblemen) | behandelvorm: o.a. de omgeving betrekken, gesprekken met naasten, relatietherapie.

Religie is volgens onderzoek (ten dele) een beschermende factor, soms juist niet bij een te streng-religieuze opvoeding.

“Besef dat een depressie goed te behandelen is.”

DE DAG VAN

AMBULANT WOONBEGELEIDER

07.45u

Ik rijd weg van huis, op naar een nieuwe werkdag!

08.30u

Ik kom aan bij ons kantoor, we starten de dag met ons team. Via Teams of op kantoor ontmoeten we elkaar en lezen we uit de Bijbel. Daarna bidden we met elkaar.

09.00u

Er is een nieuwe aanmelding binnengekomen, ik ga vandaag bij deze meneer langs om zijn hulpvragen te horen en te bekijken of onze begeleiding passend en helpend kan zijn.

10.30u

Op naar mijn volgende cliënt. Samen met haar ga ik naar de sociale dienst. Ze heeft een uitkering aangevraagd en moet op gesprek komen. Om een goede uitleg over haar situatie te geven, ga ik mee.

12.30u

Pauze! Samen met collega’s gaan we een rondje wandelen of eten we op kantoor onze lunch.

13.00u

Ik registreer mijn intake en het gesprek van vanochtend in ons systeem. Daarnaast reageer ik op de mails in mijn mailbox.

14.00u

Ik ga op huisbezoek bij een jonge moeder en haar zoontje van 1,5 jaar. Zij zijn net uitgestroomd uit onze maatschappelijke opvang, waar moeders met hun kinderen wonen als zij geen eigen huisvesting meer hebben. Mijn cliënte heeft gelukkig weer zelfstandige huisvesting gevonden. We hebben het over haar financiën, haar studie en wat haar verder bezighoudt. Ik vind het mooi om haar zelfredzaamheid te bevorderen en haar hierdoor te zien groeien.

15.30u

Ik kom aan bij mijn volgende huisbezoek. Ik ga even kort langs om te kijken hoe het met deze cliënt gaat. Hij geeft aan dat het goed gaat en dat zijn werk goed loopt. Ook zijn huishouden ziet er spic en span uit. Dit is een teken dat hij goed in zijn structuur zit en dat hij stabiel is. Als hij die structuur niet heeft, ligt een terugval op de loer.

16.15u

Ik heb telefonisch contact met mijn laatste cliënte van vandaag. Ze heeft het moeilijk en we praten even over wat er speelt. Ik merk dat het haar helpt.

16.30u

Ik doe mijn laatste administratie en ga met een tevreden gevoel naar huis. Op de terugweg denk ik aan alle persoonlijke verhalen die ik vandaag weer gehoord heb. Ik neem bepaalde punten mee voor de dagopening morgen, om voor te bidden of te danken.

 HOUSE-USER  DE HOOP MAGAZINE

DE DAG VAN

SAMENREDZAAM

Toen aan Margaret Mead - een antropologe uit de 19e eeuw - werd gevraagd om een typerend voorbeeld van de oude menselijke beschaving te laten zien, toonde ze een geheeld bot. Je zou misschien een kommetje of mes verwachten. Maar ze toonde een bot dat zichtbaar gebroken was geweest. Waarom?

In die tijd werd het je dood als iemand anders geen voedsel en bescherming kwam bieden op het moment dat je gewond was. Iemand had kennelijk de tijd genomen dit te doen voor de ander. En dat is de basis van de menselijke samenleving: de zorg voor elkaar. Niet alleen kinderen, maar ook volwassenen blijven afhankelijk. Dat geldt bij lichamelijke pijn, maar ook op emotioneel vlak houden onder andere de aandacht en zorg van de ander ons gezond.

We hechten aan onze zelfredzaamheid, maar we moeten dit niet verwarren met onafhankelijk zijn. Want dat zijn we niet. We zijn gemaakt om in verbinding met anderen te leven. Zelfredzaamheid lijkt volledig onze eigen verantwoordelijkheid te zijn. Maar dat is niet zo. Je kunt zelfredzaam zijn, juist omdat er ook anderen zijn die zich om je bekommeren. Het veronderstelt dat je in een gezonde omgeving kan zijn en mag bijtanken. We hoeven het niet alleen te redden in dit leven.

Sterker nog: dat is niet de bedoeling. God gaf mensen aan elkaar. Hou van Mij boven alles, zegt God; en houd van de ander als van jezelf. Dien elkaar. Dat is toch echt wat anders dan: ‘doe alles zelf’, ‘zorg dat je alles kan’ en ‘toon je niet kwetsbaar’. Want dat hoeft niet. Al zou je dat soms wel kunnen denken. Hoge verwachtingen hebben van jezelf en van je zelfstandigheid heeft een riskant kantje. Je zou zomaar kunnen denken dat je in je eentje zelfredzaam kan zijn.

Irene Blom Voorzitter Raad van Bestuur bij De Hoop ggz

Item van betekenis Kopje koffie

“Ik ben nu elf jaar vrijwilliger bij De Hoop”, vertelt Heleen. “Elke maandag sta ik klaar voor de cliënten bij de afdeling Psychiatrie en Dubbeldiagnose. Ik vind het erg leuk om in gesprek te zijn en samen een kopje koffie te drinken.

Een ‘bakkie doen’ staat voor contact en verbinding. Dat kan in de kliniek, maar soms ga ik met een cliënt op een andere locatie een kopje koffie drinken. Dan is diegene er even uit. Dat waarderen ze echt. Eén keer was ik met iemand bij een koffietent. We namen er een taartje bij. De cliënt was helemaal geëmotioneerd, omdat hij dit vroeger altijd met zijn moeder deed. Het is

heerlijk om zo dichtbij iemand te komen en in gesprek te zijn. Je leert de persoon achter de cliënt kennen.

Het is een voorrecht om dit te mogen doen. Ik mag heel dicht bij mensen in nood komen. Ze geven me vertrouwen. Als ik ’s morgens naar De Hoop rijd, bid ik altijd in de auto: ‘Heer, breng me bij de juiste persoon voor wie ik iets kan betekenen.’ Elke keer is anders, het is mooi om mensen te mogen bemoedigen.”

Heleen is vrijwilliger bij de afdeling Psychiatrie en Dubbeldiagnose.