Hoop magazine, maart 2021

DE HOOP SA ME N O P WEG NA AR EEN NI EUW L EVEN

MAGAZINE

46STE JAARGANG NR 1 • 2021

IN DEZE EDITIE

HET VERHAAL VAN PATRICK

Samen de schaamte doorbreken

“Ik was er zelf niet van overtuigd dat ik verslaafd was”

Een nieuwe kans voor oud-cliënten Wat als je kind drugs gebruikt?

VOORWOORD

H HET BESTE UUR VAN DE DAG

Jaap de Gruijter Voorzitter Raad van Bestuur bij De Hoop ggz.

“Het is zo moeilijk om hoop te hebben als je in een dal zit.”

Joukje | Pagina 22

Op een sombere herfstdag in het afgelopen jaar stap ik in de auto voor een tv-opname ter gelegenheid van de vijfenveertigste verjaardag van De Hoop. We kunnen dit jubileum maar beperkt vieren, vanwege alle coronamaatregelen. Daarom ben ik des te dankbaarder voor de mogelijkheid om in een interview met Jan van den Bosch bij Hour of Power te vertellen over de missie van De Hoop. Om te benadrukken dat die missie in vijfenveertig jaar niet is veranderd: mensen op weg helpen naar een nieuw leven, als het kan nieuw Leven met een Hoofdletter!

Maar onderweg zit mijn hoofd boordevol vraagstukken: over de financiën, corona, continuïteit van goede zorg, vastgoed... Ondertussen stromen emails binnen over allerhande lopende zaken. Maar goed, even een interview tussendoor moet kunnen…

Bij aankomst zit oud-cliënt Ruud al te wachten. Hij zal samen met mij worden geïnterviewd. Samen wachten we tot alle techniek in gereedheid is gebracht. Al snel maakt enige onrust over onze wachttijd zich van mij meester als ik aan mijn volgeplande agenda denk.

Gelukkg kan ik bijpraten met Ruud, niet alleen oud-cliënt, maar inmiddels ook collega. Ruud vertelt over zijn geschiedenis als kind van gescheiden ouders, hoe hij zich verlaten voelde, met een schreeuwend gebrek aan liefde.

Hoe hij door een eerste blowtje ontdekte dat hij die pijn wat kon dempen.

En hoe hij stap voor stap sterkere middelen uitprobeerde om aan de pijn te ontsnappen. Waardoor hij uiteindelijk drieëntwintig jaar verslaafd was, onder meer aan cocaïne. Hoe hij alles kwijtraakte: huis, baan, vrienden en eigenwaarde.

DE HOOP MAGAZINE

2

Ruuds verhaal van hoop verandert onze wachttijd op slag van verloren tijd in het beste uur van de dag. En toen moest ons mooie interview met Jan van den Bosch nog komen…

DE HOOP MAGAZINE

Nu zit er een blije en dankbare Ruud naast me. Gepassioneerd vertelt hij hoe goed het nu met hem gaat. Hoe hij met succes de Interne Opleidingsschool van De Hoop heeft afgerond en nu zijn mbo-diploma aan het halen is. Hoe hij nu andere cliënten kan begeleiden met zijn opgedane kennis én zijn eigen ervaring als verslaafde.

3

INHOUD

INHOUD

20 22

DE HOOP 46STE JAARGANG NR 1 • 2021

DE HOOP Magazine is het magazine van Vrienden van De Hoop, met bijzondere verhalen van cliënten en alles wat er gebeurt in en om De Hoop en verbonden stichtingen.

08

HIGHLIGHTS & INTERVIEWS

08 14 16 18 21

22

DE HOOP MAGAZINE

4

28

KORT & COLUMNS

COLOFON De HOOP Magazine is een uitgave van Stichting Vrienden van De Hoop.

Vrienden van de Hoop is in het bezit van het CBFkeurmerk en door de Belastingdienst erkend als ANBI. Giften kunnen worden overgemaakt op rekeningnummer NL06.INGB.00.00.38.38.38.

Telefoon: 078 611 1355 E-mail: info@vriendenvandehoop.nl

“Ik moest altijd de beste zijn”

06

NIEUWS & AGENDA In het kort

“We halen wat verborgen is naar boven”

13

COLUMN In bange tijden

Mijn mooiste plek

20 BEDANKT!

“Liefdevol en eerlijk

een spiegel voorhouden”

Het verhaal van Patrick

Jules over het belang van de Interne Opleidingsschool Setkin kan op deze rustige plek zijn hoofd leegmaken

Tanden op elkaar en gaan

Jij confronteert jezelf en helpt een ander

Wat je wilt weten over ...

Verslaving en psychische klachten bij jongeren met ADHD

27 ZAKENVRIEND

Boom Tweewielers 30

DE DAG VAN Adriaan de Waardt

“De schaamte voorbij!”

31 MEDITATIE Nozel

Hoe ga ik om met?

32 ITEM VAN BETEKENIS Rookrobot

Moeilijke periode gebruiken als kracht Wat als je kind drugs gebruikt?

“Bij De Hoop ben ik gaan zien waarom ik verslaafd was geraakt.”

16

30

Redactie Evelyn van der Ark Elize den Bleker Hilleen Droogendijk Evelien Fokkema Marianne van der Poel Els van Weijen Fennegien Wietses Fotografie Ineke Linssen, Ellen Brouwer en anderen.

Drukwerk De Hoop Drukkerij, Dordrecht

18

Concept, ontwerp & realisatie BladenMakers, Nijkerk Aansprakelijkheid Redactie en uitgever zijn niet aansprakelijk voor uitspraken van (ex-)cliënten.

Aanmelden magazine Via: vriendenvandehoop.nl/blijfopdehoogte

DE HOOP MAGAZINE

MAGAZINE

5

NIEUWS

AGENDA

KORT

AGENDA TWEEDUIZEND-EEN-EN-TWINTIG

THEMA-AVOND KERKEN KINDER- EN JEUGDPROBLEMATIEK

VROUWEN VOOR VROUWEN Kom in actie voor vrouwen die in de knel zitten.

Bedankdag Op 19 januari hield Vrienden van De Hoop, de stichting die fondsen werft voor De Hoop, een bedankdag.

DE HOOP MAGAZINE

6

Op deze dag belden de medewerkers zo veel mogelijk mensen om hen te bedanken voor de steun die zij geven aan De Hoop.

Ook schreven ze kaarten om mensen te bedanken. Verder is er een filmpje gemaakt, waarin de directeur uitlegt waarom De Hoop geld nodig heeft (namelijk voor al het werk van De Hoop waar geen financiering voor is vanuit de overheid). Heb je het filmpje nog niet gezien en ben je nieuwsgierig? Kijk dan op: bit.ly/bedankdag.

Mocht jij niet bedankt zijn deze keer: we zijn blij met alle donateurs en willen je dan graag alsnog vanaf deze plek bedanken!

De Hoop start Verdiepingscursus pastoraat Hoe kun je als kerkelijke gemeente een goed vangnet zijn voor mensen met psychische problemen? Op 30 september start bij De Hoop de Verdiepingscursus pastoraat. Coördinator Frans Koopmans vertelt: “De cursus wordt iedere twee weken gehouden, tot eind november. De deelnemers van de cursus ontvangen gedegen onderwijs van christen-professionals van De Hoop ggz.”

In een serie van vijf cursusavonden komen diverse thema’s aan bod, zoals: depressie, verslaving, persoonlijkheidsstoornissen en kinder- en jeugdproblematiek. “Heel interessant én praktisch,” aldus een cursist die zich al aangemeld heeft. “De opgedane kennis kan ik hopelijk direct toepassen in het pastoraat van mijn kerkelijke gemeente.” Bij voldoende belangstelling wordt de cursus in 2022 mogelijk opnieuw gehouden.

Financiële impact corona Corona heeft grote impact op ons allemaal. Ook de financiële impact is groot. Voor ons als De Hoop zijn de financiële gevolgen ook inmiddels merkbaar. We zijn dankbaar dat we vorig jaar weer meer cliënten hebben kunnen helpen dan ooit, maar anders dan andere jaren krijgen we de extra zorg die we leverden, nu niet zomaar vergoed. We bidden dat de compensatie van de overheid hier alsnog in tegemoetkomt.

Voor het nieuwe jaar hebben we te maken met strakkere afspraken met de zorgverzekeraars. Dit betekent dat we onze zorg soms op andere manieren moeten aanbieden om toch het groeiende aantal cliënten te blijven helpen.

We doen er alles aan om ook dit jaar goede zorg te verlenen en onze missie waar te maken. Bid en help je mee?

24/3

24 maart Kinder- en jeugdproblematiek De Hoop ggz organiseert samen met Chris en Voorkom! een online informatieavond voor ambtsdragers, kerkelijk werkers en pastoraal medewerkers over het thema ‘kinder- en jeugdproblematiek’. Tijdens de avond bieden we handreikingen hoe – bij uitstek in deze coronatijd – problemen te signaleren en daarmee om te gaan. De livestream begint om 20.00 uur. Interactie kan via de chat en WhatsApp. Gratis aanmelden kan tot uiterlijk 22 maart via vriendenvan dehoop.nl/agenda/informatieavond

ZAKENVRIENDEN ONLINE

Informatieavond Kinder- en jeugdproblematiek Op woensdag 24 maart organiseert De Hoop ggz samen met Chris en Voorkom! een online informatieavond voor ambtsdragers, kerkelijk werkers en pastoraal medewerkers over het thema ‘kinder- en jeugdproblematiek’.

Deze coronatijd veroorzaakt niet alleen meer eenzaamheid onder kinderen en jongeren, het verergert of vergroot voor velen ook de probleemsituaties waarin zij zich bevinden. Dat is de onmiskenbare conclusie op basis van de vele anonieme gesprekken die via de “Chat met Chris” worden gevoerd met kinderen en jongeren.

De inhoudelijke inleiding op het thema wordt verzorgd door experts van de afdeling Kinder- en Jeugdpsychiatrie van De Hoop ggz en van Chris en Voorkom!. Tijdens de avond bieden we handreikingen hoe problemen te signaleren en daarmee om te gaan. De livestream begint om 20.00 uur. Interactie met de sprekers kan tijdens de uitzending via de chat en via WhatsApp. Gratis aanmelden kan tot uiterlijk 22 maart.

Dit kan via vriendenvandehoop.nl/agenda/informatieavond

25/3

25 maart Zakenvrienden online Op 25 maart houdt het zakenvriendennetwerk van De Hoop een inspirerende bijeenkomst. Dit gebeurt online. Bij deze bijeenkomst zijn ook niet-leden welkom. Benieuwd wat er allemaal mogelijk is in het netwerk en welke bedrijven er onderdeel van zijn? Doe mee! Ga naar vriendenvandehoop.nl/ zakenvrienden

VROUWEN LOPEN VOOR VROUWEN BARENDRECHT

29/5

29 mei Vrouwen Barendrecht Op 29 mei houden we de eerste wandeling van Vrouwen lopen voor Vrouwen, om vrouwen in de knel te helpen. Ook de data van sommige andere tochten zijn al bekend! Kijk op vrouwenlopenvoorvrouwen.nl om je aan te melden en alle data te bekijken.

CYCLE FOR HOPE

11/6

11 en 12 juni Op 11 en 12 juni houden we een Team Trial MTB (vroeger de MTB Marathon) en een Team Trial Race.

Op 12 juni is er een 8 uur MTB Challenge. Ook is dan de MTB Family, een speciaal parcours voor het hele gezin, en kun je meedoen aan toertochten met afstanden van 50 t/m 150 kilometer. Aanmelden kan op cycleforhope.nl

DE HOOP MAGAZINE

IN HET

H

7

INTERVIEW

INTERVIEW

“Ik moest altijd de beste zijn” DE HOOP MAGAZINE

8

“IK ZAT IN EEN BURN-OUT EN HAD EEN DEPRESSIE, ZONDER DAT IK HET WIST. IK KWAM TOEVALLIG IN AANRAKING MET COCAÏNE EN DAT HIELD ME STAANDE.”

Patrick vertelt: “Vanaf mijn jeugd stond in rapporten: ‘Patrick kan zich moeilijk concentreren, Patrick is snel afgeleid.’ Dat het een trauma was, is een te zwaar woord. Maar ik vormde voor mezelf de waarheid: omdat ik anders ben, ben ik dom.

Niemand heeft dat ooit gezegd, maar ik zat in niveauleesgroepjes en kreeg bijles, dus ik moest wel dom zijn. Dat kan een kind behoorlijk vormen. Ik had ADD, maar daar had in die tijd niemand van gehoord. Door die ADD kon ik mij moeilijk concentreren. Het was altijd druk in mijn hoofd.” Na de basis­ school gaat Patrick naar het individueel lager onderwijs. “We hadden een kleine klas en kregen extra aandacht. Ik zat tussen allemaal kinderen waar iets mee was, maar ik wilde me niet met hen identif iceren. We moesten onze tassen in de pauze in een rek leggen. Ik legde mijn tas altijd in rek 1c of 1d, want dat waren de normale klassen.”

COMPENSEREN Patrick probeert zijn eigen weg te zoeken: “Ik ben gaan compenseren. Ik moest altijd de beste zijn. Ik ging stage lopen bij een aquariumbedrijf en werd uiteindelijk de bedrijfsleider. Ik nam de rijschool van mijn vader over. Hij zei: ‘Hou het klein; groter betekent niet gemakkelijker.’ Maar ik ben de grootste van Gorinchem geworden, met heel hard werken en de juiste mensen om me heen. Ik had zes instructeurs in dienst. De administratie was wel een rommeltje: die zat in een schoenendoos. In 2008 kwam de f inanciële crisis. De leerlingen gingen minder rijden of stelden rijlessen helemaal uit. De instructeurs maakten minder uren dan waarvoor ze aangenomen waren.

Het bedrijf begon te wankelen.”

COCAÏNE In die tijd krijgt Patrick interesse in cocaïne. Hij legt uit: “Ik zat in een burn-out en had een depressie, zonder dat ik het wist. Ik kwam toevallig in aanraking met cocaïne en dat hield me staande.

Ik weet nog dat ik de eerste keer dacht: ‘Het geeft een fijn gevoel, maar ik snap niet dat mensen hier verslaafd aan raken.’ Ik wist dat mensen het gebruiken als ze uitgaan, maar ik werd er juist rustig van. Ik had het gevoel dat ik meer orde had in mijn hoofd.

Ik zag opeens weer zonnige toekomstmogelijkheden.”

KLINIEK Patrick gaat één keer per week cocaïne gebruiken. “Dat werd al snel om de dag, toen dagelijks, toen meerdere keren per dag. In het bedrijf ging het nog redelijk. Ik had vrij veel contant geld van leerlingen. Daar rekende ik eens per week mee af bij de dealer. Maar zakelijk zakte ik verder weg en ik ging steeds meer gebruiken. Een jaar later zat ik voor het eerst in de kliniek, in Limburg.” Patrick kiest bewust voor een kliniek ver weg: “Ik was ‘wereldberoemd’ in Gorinchem en omstreken.

Ik wilde het stilhouden. Ik was eigenlijk ook niet vrijwillig in de kliniek. Iemand had me betrapt en drong erop aan dat ik eerlijk was, anders zou zij het aan mijn vriendin vertellen. Ik was er zelf niet van overtuigd dat ik verslaafd was. Ik dacht dat ik kon stoppen als ik wilde.”

FUNCTIE In de kliniek leert Patrick veel. “Ik ben erachter gekomen dat verslaving een functie had voor mij. De verslaving hielp een tijdje om met een moeilijke situatie om te gaan. Maar als de situatie voorbij is, is de verslaving er nog. Ik heb in de kliniek veel onderzoeken gehad en er werd ADD vastgesteld. Ik kreeg Ritalin. Dat was een hele verandering: het maakte me rustiger, zonder de verdoving van cocaïne.” Patrick doorloopt de kliniek in acht weken. “Ik was zogezegd genezen. Maar binnen vierentwintig uur kwam ik mijn dealer tegen. ‘Ben je er helemaal vanaf?’ vroeg hij. Ik zei ja. En hij zei: ‘Ik heb een nieuwe leverancier, met goed spul. Probeer maar.’ Ik dacht: ‘Het komt nooit meer zo ver als de vorige keer’. Ik geloofde dat ik gecontroleerd kon gebruiken. Maar binnen mum van tijd zat ik op drie gram per dag. Dat kostte honderdtwintig euro. Je gaat gekke dingen doen, risico’s nemen. Ik zei tegen een leerling dat ze haar examengeld maar vast moest betalen, zodat ze sneller aan de beurt was met af rijden. In werkelijkheid moest ik mijn dealer betalen. Ik wilde haar thuis afzetten, voordat ik hem ging betalen, maar er was niet genoeg tijd. Daarom liet ik haar wachten op de parkeerplaats waar ik met hem had afgesproken. Zij zag me in de spiegel bij hem instappen en ze kende hem. De volgende dag belde ze me: ‘Ik denk dat wij eerlijk moeten zijn.’ Ik heb haar nog van alles wijs proberen te maken, maar ze zei: ‘Ik geloof er geen bal van.’”

VERNEDEREND Patrick keert terug naar dezelfde kliniek. “Deze keer was ik na zeven weken klaar. Ik zat in een gemengde groep en leerde

DE HOOP MAGAZINE

Patrick is een succesvol ondernemer en leeft tot zijn 37e heel gezond. Maar tijdens de economische crisis verandert alles. Hij raakt verslaafd. Als hij een aantal jaren daarna bijna verdrinkt, besluit hij zijn leven om te gooien.

9

INTERVIEW

INTERVIEW

“Mijn vrienden en kennissen hadden me al laten vallen. Alleen mijn ouders en mijn broers waren over.”

ZWAAR Zelfs de dealers zeggen het vertrouwen in Patrick op. “In het begin mocht ik één keer per week betalen. Maar ze wisten dat het slecht ging. Ik moest per keer gaan betalen. Je gaat over tot dingen die je normen en waarden voorbij gaan. Mijn vrienden en kennissen hadden me al laten vallen. Alleen mijn ouders en mijn broers waren over en die hebben het zwaar met me gehad. Ik deed alles om contant geld voor drugs te hebben. Ik schaamde me zo voor wat ik ze aandeed. Bij de NA (narcotics anonymous: een zelfhulpgroep voor verslaafden – red.) zeiden ze: ‘Iedere verslaafde die niet stopt met gebruik, volgt drie stappen: inrichtingen, gevangenissen en de dood.’

Daar ben ik het mee eens.”

DE HOOP MAGAZINE

10

VIJFTIEN MINUTEN Patrick probeert weer te gaan werken. “Ik ben franchisenemer bij een rijschool geworden. Ik vond het een geweldige kans en was vastbesloten die te grijpen. Maar er was weer veel contant geld. Dat was mijn trigger. In die tijd zag ik het EO-programma De Verandering. Er kwam iemand in beeld die gegrepen was door de hand van God en van het ene op het andere moment clean was. Ik geloofde zelf niet echt.

Ik bad alleen voor het eten en kwam met kerst in de kerk.

Maar ik riep: ‘Dat wil ik ook.’ Dat heb ik geweten! Ik reed op een avond naar huis, in de regen, op een donker land-

weggetje. Er viel iets van de stoel, ik wilde het oprapen, en toen voelde ik opeens de auto schudden. Ik zag de berm en toen de sloot. Ik deed de binnenverlichting aan en zag water naar binnen sijpelen. Ik dacht: ‘Je hebt vijftien minuten totdat je doodgaat.’ Ik zei: ‘God, als U bestaat mag U zich nu tonen. Dan zal ik voor altijd in U geloven.’ Ik deed het raam open.

Er kwam een grote golf water naar binnen. Ik wilde naar buiten, maar er zat niet genoeg ruimte tussen het raam en de oever om erdoor te kunnen. Ik zag mijn leven aan mij voorbijflitsen, precies zoals ze altijd zeggen. En ik zag een beeld van mijn ouders, die in een aula zaten voor mijn uitvaart. Maar ik ben er nog. Er was niet genoeg ruimte, maar op de een of andere manier stond ik opeens toch buiten.”

NADENKEN Na zijn conf rontatie met de dood gaat Patrick nadenken. “Ik was de rijschool kwijt, ik had geen geld en geen huis, mijn vriendin kon er niet meer tegen en had de relatie verbroken.

Ik had al inrichtingen gezien en ik had steeds meer te maken met Justitie. Volgens de NA restte nu alleen nog de dood. Ik ging op internet op zoek naar hulp. Ik kon naar een kliniek in Thailand, Diamond Rehab. De zorgverzekeraar betaalde het.

Bizar eigenlijk, want het was al de derde opname. Ik moest alleen de reis betalen. Ik kwam op internet ook bij De Hoop uit.

Ik had ambulante hulp van ze, maar ik wist niet dat er ook een kliniek was. Ik wist inmiddels wel waar het bij mij foutging: ná de behandeling. Daarom vroeg ik De Hoop of ik na de kliniek in Thailand bij De Hoop naar de afdeling PkBW (Postklinische Behandeling met Wonen – red.) mocht. Ze twijfelden, omdat je daar gewoonlijk heen gaat na een behandeling bij De Hoop.

Maar ik had al geboekt voor Thailand.”

THAILAND Patrick vertrekt naar Thailand zonder dat er een besluit is genomen. “Ik kreeg van anderen het geld voor mijn ticket en ik droeg tweedehands kleding van mijn broers. De kliniek werd gerund door een Nederlander, Theo de Vries. Het terrein was anderhalf voetbalveld groot en er stonden zeventien camera’s om in de gaten te houden wat wij deden. Het was heel conf ronterend. Onderdeel van de twaalf stappen-methode is toegeven dat je leven onbeheersbaar is geworden en dat je er geen controle meer over hebt. Theo vroeg me of ik dat kon voelen. Iedere verslaafde zegt dan: ‘Ja, maar...’. Ik ook.

Hij zei dat ik daarmee op moest houden, dat ik eens moest

“Ik zei: ‘God, als U bestaat mag U zich nu tonen. Dan zal ik voor altijd in U geloven.’”

DE HOOP MAGAZINE

iemand kennen. De verliefdheid leidde me totaal af van het doel waarvoor ik daar kwam.” Daarna blijft hij wel een aantal maanden clean. “Mijn bedrijf zat tegen een faillissement aan, maar ik heb een schikking getroffen met de Belastingdienst en schuldeisers. Een aantal auto’s werd geveild. Ik reed rond met een aanhanger waar een sticker op zat met ‘beslag­ legging’. Dat was vernederend. Ik werd opnieuw bevestigd in het gevoel dat ik dom was. Al mijn aannames over mezelf leken waar te zijn. Terugkijkend zeg ik: ik heb kwaliteiten, maar ik ben niet overal goed in. Ik had de boekhouding en administratie moeten uitbesteden. Toen ik een creditcard aanvroeg, moest ik bij de bank de jaarcijfers laten zien. Die waren er niet.

Dat vond de bankdirecteur zorgelijk, dus mijn krediet werd beperkt. Het bedrijf werd overgenomen door het personeel.

Dat heb ik zelf begeleid. Ik kwam in loondienst bij ze. Ze deden het helemaal anders en daar kon ik niet mee omgaan. Dus ging ik weer gebruiken. Uiteindelijk hebben ze in het bedrijf het vertrouwen in me opgezegd. Ik werd ontslagen.”

11

INTERVIEW

COLUMN

COLUMN HOOP IN BANGE TIJDEN

“Ik ging weer emoties voelen, verdriet voor de mensen die ik pijn had gedaan.”

WORTEL Terug in Nederland kan Patrick na een tijdje naar PkBW. “Ik heb er een jaar gewoond. Ik was al clean, maar bij De Hoop ben ik de diepte ingegaan, ben ik gaan zien waarom ik verslaafd was geraakt. Ik ging altijd tot het maaiveld, maar nu tot de wortel. Ik ben ook in aanraking gekomen met de Interne Opleidingsschool Ervaringsdeskundigheid. Voordat ik naar Thailand ging, had ik in een kringloopwinkel een christelijk boek gekocht. Ik wist niet welke ik

moest kiezen, dus ik heb met mijn ogen dicht een willekeurig boek gepakt.

Het was ‘Doelgericht Leven’, van Rick Warren. Er stonden zulke ware dingen in, zoals dat God zwakke mensen gebruikt om anderen te helpen. Ik wilde anderen helpen die nog worstelden met hun verslaving. Daarom heb ik de opleiding ervaringsdeskundige gedaan. Het heeft me veel inzichten gebracht. Je wordt nog dieper geconf ronteerd met je leven. Je wordt echt met je snufferd op de feiten gedrukt.

Het was niet gemakkelijk, maar wel iets wat ik nodig had.”

WOONGEMEENSCHAP Na het jaar bij PkBW gaat Patrick niet terug naar Gorinchem.

“Ik hoorde dat er bij De Hoop een woongemeenschap kwam voor verslaafden die langer in herstel zijn, maar er nog niet klaar voor zijn om naar buiten te gaan. Ze kunnen samen leven en elkaar zo nodig corrigeren. Ook dat heeft me veel goeds gebracht. Inmiddels heb ik een bewindvoerder en zit ik in de schuldsanering. Ik kan me nu richten op een toekomst als ervaringsdeskundige. Ik wil mensen begeleiden in de grootste uitdaging: als je met je koffertje weer de kliniek uit stapt. Je familie en vrienden hebben torenhoge verwachtingen, je gaat naar de schuldsanering en ontdekt hoe hoog je schuld inmiddels is… Voor je het weet ben je weer verslaafd! Ik weet hoe het werkt. Ik spreek de taal van de verslaafde.”

SCHAMEN Patricks relatie met God is in de laatste jaren verdiept. “Ik kan me er nog om schamen. Ik heb Hem aangenomen op mijn diepste moment, maar langzaam kwam er weer twijfel: ‘Was het toch toeval in die sloot? Was er meer ruimte dan ik dacht?’ Ik schaamde me in het begin ook om te vertellen dat ik christen ben. Maar God blijft me naar zich toetrekken. Ik ben nog nooit zo lang clean geweest als nu en dat komt door God. Ik vertel mijn verhaal en laat het aan de luisteraar over wat die ermee doet. Door mijn werk als ervaringsdeskundige blijf ik ook zien waar ik vandaan kwam en waar ik nooit meer naar toe wil. Dat lukt me alleen in een leven met God.”

DE HOOP MAGAZINE

12

“Ik ben nog nooit zo lang clean geweest als nu en dat komt door God.”

Han Schuurman Projectbegeleider bij Polikliniek in Vlissingen.

Alweer een jaar geleden zette corona ons leven stil. Onze cliënten hadden het misschien nog zwaarder dan wij. Ik herinner me de uitspraak van een cliënt die ik thuis begeleid: “Jij bent de enige die ik nog in het echt zie.” Dan moet je eigenlijk gewoon dankbaar zijn als je met een kind van een half jaar op schoot en twee gefrustreerde basisschoolkinderen aan een keukentafel probeert thuis te werken. Toch? Of mag je het ook gewoon even helemaal niet meer weten? Gek genoeg begint het steeds meer te wennen.

We zullen ermee moeten leren leven. Corona heeft ons allemaal veranderd.

De tijd gaat snel, hè? Tijdens het afsteken van het vuurwerk in de eerste minuten van 2020 dacht ik nog: “Tweeduizendtwintig… Wat een getal. Wat een partij jaren is eraan vooraf gegaan.” Ergens in mijn hoofd had ik ook de gedachte: “Heeft de vorm van de maatschappij waarin wij leven zijn doel bereikt? Gaan er nog dingen veranderen en zo ja, wat dan?” Het antwoord kwam: ALLES veranderde.

Handen schudden, drie zoenen als begroeting, trouw- en rouwgelegenheden, uit eten gaan, naar de bios, het stadion, je kind aanmoedigen op voetbal, naar de kerk gaan, zingen voor God. Werkelijk alles kwam tot stilstand. Deze column is te kort om op te sommen wat we in 2020 niet meer konden doen. Het bracht weerstand. Sociale media veranderden in een schreeuwende kleuterklas en Youp van ’t Hek deed er met zijn liedje over Wappie nog een schepje bovenop om de verdeeldheid verder op te krikken.

Maar lieve mensen: er is iets wat we nog wel kunnen doen en wat heel hard nodig is: bidden en Gods liefde laten zien! Wij zijn letterlijk DE HOOP in bange tijden. En wij hebben een Hoop die van eeuwen tot eeuwen ongewijzigd is: onze redding die is in Jezus Christus, onze Redder en Verlosser. Hij doet ons corona niet aan, maar wil het wel gebruiken. Juist nu hebben wij een uitgelezen kans om mensen het goede nieuws te vertellen. Wij zijn De Hoop, Hij is DE HOOP!

DE HOOP MAGAZINE

gaan luisteren naar mensen die verder waren dan ik. Ik ging weer emoties voelen, verdriet voor de mensen die ik pijn had gedaan. Het was de moeilijkste tijd uit mijn verslaafde leven.”

13

PROJECT

PROJECT

“We halen wat verborgen is naar boven”

Jules over het belang van de Interne Opleidingsschool

“Mensen die bij een reguliere school nooit aangenomen zouden worden, geven wij wel een kans.”

DE HOOP MAGAZINE

14

Jules vertelt: “Ervaringswerkers zijn niet dé formule voor hulp, maar ze zijn een belangrijk onderdeel van de formule. Ik ben zelf ervaringswerker en kan me daardoor kwetsbaar opstellen. Dat nodigt de cliënt uit om zich ook kwetsbaar op te stellen. Natuurlijk kunnen psychologen en andere therapeuten dat ook, maar de herkenning en erkenning maken verschil. Als mensen roepen dat ze nooit meer terugvallen, kan ik gemakkelijker zeggen dat iemand dat misschien echt gelooft, maar dat het niet altijd waar is. Bij een Stay Clean (zelfhulp – red.) bijeenkomst ontmoet ik mensen die net in behandeling zijn en denken dat ze nergens meer last van hebben. Dan vertel ik dat ik zes jaar clean ben en nog van van alles last heb.

Dat zet ze aan het denken.”

Mensen die de Interne Opleidingsschool willen volgen, moeten een jaar uit behandeling zijn.

Jules: “In het begin konden ze beginnen als ze een half jaar clean waren, maar er vielen te veel mensen af. De leerlingen hebben eerst drie maanden oriëntatie. Dan kunnen zij en wij zien of ze genoeg discipline en computervaardigheden hebben en alle boeken kunnen lezen. Je wilt iedereen toelaten, maar het is niet voor iedereen haalbaar. We willen mensen die al veel faalervaringen hebben, niet nog een faalervaring geven.

Je wordt op de school geconfronteerd met je verleden. Je gaat zien waarin je al hersteld bent, maar ook wat nog pijn doet. Sommige mensen lopen dan vast.”

Inmiddels zijn 48 mensen afgestudeerd. Van hen zijn 12 in dienst van De Hoop. Anderen werken bij andere organisaties of leren door. Maar waarom moet De Hoop zélf een school hebben? “De Hoop heeft een andere insteek dan niet-christelijke instellingen. Dat werkt door in de school.

Mensen die bij een reguliere school nooit aangenomen zouden worden, geven wij wel een kans.

Voor sommige cliënten is het lang geleden dat ze hebben geleerd of ze hebben helemaal niet geleerd. We hebben soms wat meer geduld. We halen wat verborgen is naar boven!”

Geef jij oud-cliënten een nieuwe kans?

Geef jij oud-cliënten de kans om een vak te leren en anderen te helpen? Je gift is meer dan welkom. Doneer gemakkelijk en snel via de QR-code. Hartelijk dank!

DE HOOP MAGAZINE

De Hoop heeft een eigen Interne Opleidingsschool waar oud-cliënten van De Hoop (en anderen) worden opgeleid tot ervaringswerker.

Waarom is het zo belangrijk dat De Hoop zelf een school heeft? Jules Rasoelbaks, plaatsvervangend projectleider ervaringsdeskundigheid, legt het uit.

15

MIJN MOOISTE PLEK

MIJN MOOISTE PLEK

In ‘mijn mooiste plek’ bespreekt een medewerker, cliënt of Vriend van De Hoop een locatie waar zij helemaal zichzelf kunnen zijn.

MIJN MOOISTE PLEK

Setkin Sies is manager van de polikliniek Rotterdam.

Zijn mooiste plek biedt hem vanaf Rotterdam-Zuid een prachtig uitzicht over de stad.

Setkin vertelt: “Als je hier staat, kun je tot Schiedam kijken.

Je ziet de Erasmusbrug en de Willemsbrug, de Kop van Zuid, de veerhaven en een deel van de oude haven. Deze plek is heel rustig. Je kunt er even je hoofd leegmaken en in één oogopslag heel Rotterdam zien. Je ziet er ook in één klap de diversiteit van de stad. Ik zeg altijd: om de wereld te leren kennen, hoef ik niet op vakantie, want de hele wereld woont in Rotterdam.”

DE HOOP MAGAZINE

16

“Deze plek is heel rustig. Je kunt er je hoofd leegmaken”

Setkin vertelt over de ontwikkelingen bij de polikliniek in Rotterdam. “Er was al geruime tijd een polikliniek voor volwassenen. Sinds oktober hebben we ook een volwaardige polikliniek voor kind en jeugd. Daarnaast zijn we ‘outreachend’ bezig: we willen dat mensen niet alleen naar de polikliniek kunnen komen, maar willen ook bij hen thuis komen.

Achter de voordeur heb je een betere blik in het leven van de cliënt en kun je gerichter hulp bieden. Wij zijn als christenen Gods vertegenwoordigers in de wereld. We moeten Hem laten zien. Het is onze eer te na om níet de helpende hand en perspectief te bieden.”

DE HOOP MAGAZINE

Setkin vertelt over Piet de Jong, die predikant was in Nunspeet en werd beroepen in Rotterdam: “Een gemeentelid vroeg hem: ‘Zult u de schepping Gods niet missen?’

Hij zei: ‘Ik zie meer van de schepping in Rotterdam: daar zitten 600.000 van Gods schepselen, meer bomen dan we in Nunspeet hebben.’ Dat vind ik ook de houding van De Hoop: we zien niet de ellende en de stenen, maar de mens en wat God in hem gelegd heeft.”

17

EVENTS

EVENTS

“Jij gaat die uitdaging aan voor jezelf, maar ook voor de cliënten van De Hoop.”

Tanden op elkaar en gaan JIJ CONFRONTEERT JEZELF EN HELPT EEN ANDER

CYCLE FOR HOPE Je bijt je tanden op elkaar. Dit is je eerste training van het seizoen. Terug op de f iets. Vorig jaar, lekker in de zomer, gingen die 50 kilometer een stuk gemakkelijker. Wat is die goede conditie snel weer weg…

DE HOOP MAGAZINE

18

Die stomme regen ook: je wrijft je hoofd droog, maar de kille druppels sijpelen vanuit je haar nog steeds je nek in. Toch ga je door. Je zal die 50 kilometer uitf ietsen. En volgend weekend ga je weer. De conditie moet beter

worden. Straks kom je verder. Verder kunnen f ietsen dan 50 kilometer moet ook wel, want… je hebt een groot plan.

Dit jaar ga je het echt doen: Cycle for Hope Rondje Nederland. Samen met je maten 48 uur lang in estafette f ietsen, heel Nederland door. De etappes zijn 100 kilometer lang. Die afstand f iets je anders nooit. Maar je weet zeker dat je het kunt.

UITDAGING Dus je traint verder. In april lukt die 50 kilometer zonder zadelpijn. Je gaat nu 75 kilometer fietsen, traint vaker samen met je vrienden en begint geld in te zamelen. Weer zoiets waar je tegenop zag.

Nooit gedacht dat zo veel collega’s je zouden sponsoren – zelfs die ene van de buitenwacht die altijd chagrijnig doet.

Da’s wel kicken. Op deze manier wordt geld vragen nog leuk! En september komt dichterbij. Het is bijna tijd voor de

grote uitdaging… Tanden op elkaar en gaan!

WAT IS CYCLE FOR HOPE? Cycle for Hope biedt verschillende fietschallenges en -evenementen. Er is voor ieder wat wils. Jij gaat die uitdaging aan voor jezelf, maar ook voor de cliënten van De Hoop. Want je laat je sponsoren voor je inspanning, zodat je onze cliënten helpt met hún inspanning: een nieuw leven opbouwen.

WANNEER IS CYCLE FOR HOPE? Op 11 en 12 juni houden we een Team Trial MTB (voorheen de MTB Marathon) en een Team Trial Race. Zowel mountainbikers als racefietsers kunnen in teamverband hun uitdaging aangaan.

Op 12 juni is er een 8 uur MTB Challenge.

Ook is er dan MTB Family, een speciaal parcours voor het hele gezin, en kun je meedoen aan toertochten met af-

standen van 50 t/m 150 kilometer. Al deze tochten zijn op de Veluwe. Rondje Nederland wordt verreden op 16 t/m 18 september. De 200 km Challenge is op 18 september. Deze tochten hebben de start en finish in Dordrecht. Voor meer informatie en aanmelden ga je naar: cycleforhope.nl.

VROUWEN LOPEN VOOR VROUWEN

en doe samen mee. Heerlijk bijkletsen in de natuur en na afloop genieten van een high tea en een gezellig programma, waarin we je meer vertellen over de redenen waarom we deze tochten houden. Er zijn verschillende afstanden, dus kies een wandeling die bij jou past en ga samen met ons op pad. Alles natuurlijk coronaproof.

Ben je geen fietser, maar een hardloper of een wandelaar? En ben je een vrouw?

Dan hebben we nog meer sportieve mogelijkheden voor je. Door heel Nederland, op allerlei prachtige plekken, kun je wandelen of hardlopen in het kader van Vrouwen lopen voor Vrouwen.

LADIESRUN Ben jij meer van het rennen? Wil je jouw conditie verder optimaliseren en geniet je ervan tijdens het hardlopen je hoofd helemaal leeg te krijgen? Ook dan ben je welkom bij Vrouwen lopen voor Vrouwen. Wij houden ladiesruns van 5 tot 10 kilometer.

WANDELEN Ga je voor wandelen? Doe het niet alleen, maar trommel vriendinnen, zussen of collega’s op, vorm een groep

WAAR JE HET VOOR DOET Met Vrouwen lopen voor Vrouwen helpen we vrouwen in nood. Vrouwen die bijvoorbeeld aan de prostitutie

willen ontsnappen of vrouwen die aankloppen bij inloophuizen, eenzaam en soms dakloos. Ook vrouwen die een nieuw bestaan opbouwen bij De Hoop worden met jouw inzet ondersteund.

Door je te laten sponsoren help je bijvoorbeeld cliëntes die de Interne Opleidingsschool Ervaringsdeskundigheid volgen. Na hun opleiding kunnen zij met hun pijnlijke ervaring andere mensen helpen die in de knel zitten.

WANNEER IS VROUWEN LOPEN VOOR VROUWEN? De tochten en ladiesrun worden gehouden vanaf het voorjaar tot diep in het najaar. Snuif de lente op of geniet van de vallende bladeren. Ga de bossen in of wandel langs het strand. Het kan allemaal. Kijk op vrouwenlopenvoorvrouwen.nl voor alle data en locaties.

DE HOOP MAGAZINE

Ook in het komende jaar kunnen sportliefhebbers hun hart ophalen. De evenementen Cycle for Hope en Vrouwen lopen voor Vrouwen staan op het programma. Met deze activiteit geef je cliënten weer de kans om een nieuw leven op te bouwen. Ga jij de uitdaging aan?

19

BEDANKT

WAT JE WILT WETEN OVER

Roland was alcoholverslaafd. Niet omdat hij alcohol lekker vond, maar om zijn stress te verdoven.

Hierdoor verloor hij zijn baan als HR-manager. Hij is Jeanet en Jeanette dankbaar voor hun steun in deze tijd en daarna. “Ik ken hen via mijn kerkelijke gemeente.

Ze waren er voor mij en ik kreeg maaltijden van hen. Ze hielden liefdevol en eerlijk een spiegel voor.” Jeanette is overleden, maar Roland denkt nog vaak terug aan haar.

Eenmaal bij De Hoop ontmoet Roland Sjaak. “Sjaak was projectleider Interne Opleidingsschool en docent. Hij is erg betrokken en heeft een groot hart, maar hij kan ook eerlijk zijn.” Sjaak gaf Roland de kans om hem te ondersteunen met managementtaken. “Daar dank ik hem voor. Het voelt alsof ik nu op mijn bestemming ben.”

WAT JE WILT WETEN OVER

VERSLAVING EN PSYCHISCHE KLACHTEN BIJ JONGEREN MET ADHD Jongeren met ADHD zijn gevoeliger voor verslaving en psychische klachten. We spreken Piet Mulder, gezinstherapeut bij De Hoop.

Door de jaren heen heeft hij veel ervaring opgedaan met ADHD door gesprekken met jongeren en ouders.

Allereerst, wat houdt ADHD in?

Zijn er meer positieve kanten van ADHD? Zijn ADHD’ers gevoeliger voor een verslaving?

Kan onrust onder ADHD’ers ook zorgen voor psychische problemen?

DE HOOP MAGAZINE

20

Hoe kan de omgeving helpen?

Allereerst, wat houdt ADHD in?

“In Jip en Janneke taal: druk van binnen en druk van buiten. Iemand met ADHD heeft veel bewegingsonrust: draaien, concentratieverlies en snel afgeleid zijn. Het remmingsysteem in de hersenen werkt minder goed. Ik zeg weleens: ‘Als ze een berg afrijden, dan kunnen ze de handrem moeilijk vinden. Ze denderen er in sneltreinvaart vanaf.’ Door impulsiviteit kan een ADHD’er heel gevat reageren. Dat kan vervelend zijn, maar soms ook vermakelijk. Je ziet dan dat het een echte sfeermaker is.”

Zijn er meer positieve kanten van ADHD? “Als ze geconcentreerd zijn, kunnen ze zich heel goed focussen en hard werken. Hiernaast zijn ze vaak sociaal, creatief, talig en bewogen met kwetsbaren. Ook hebben ze een hoog rechtvaardigheidsgevoel.”

Zijn ADHD’ers gevoeliger voor een verslaving?

“Ja, bij ADHD hoort experimenteergedrag, gevoeligheid voor groepsdruk én minder snel zien waar de grens ligt. Hierdoor zullen ze sneller drugs gebruiken. En dit middel werkt voor hen ook nog eens als een rustgevend medicijn. Pas zei ik tegen ouders: ‘Stel je bent een ADHD-puber en je ervaart een heerlijke rust als je voor het eerst blowt. Dan zou het gek zijn als je het niet nog eens neemt’.”

Kan onrust onder ADHD’ers ook zorgen voor psychische problemen?

“Indirect wel. Jongeren krijgen een behoorlijke knauw als hun omgeving vaak zegt dat ze het niet goed doen. Er zijn nogal wat ADHD’ers die hierdoor weinig zelfvertrouwen hebben, terwijl ze voor de buitenwereld vol bravoure zijn.”

Hoe kan de omgeving helpen om deze problemen te voorkomen?

“Door er alles aan te doen om de ADHD’er te begrijpen, positief te benaderen en extra ruimte te geven. Structuur bieden is heel belangrijk. Dus duidelijke afspraken maken en alles opgeruimd houden. Je kunt ook op zoek gaan naar een sport of hobby die de onrust wegneemt. Ik sprak een jongere die helemaal tot rust kwam tijdens het karpervissen. Prachtig is dat.”

ZOEK JIJ HULP VOOR ADHD? WE BIEDEN ZOWEL ZORG AAN JONGEREN ALS VOLWASSENEN. MEER INFORMATIE: DEHOOP.ORG/­PSYCHISCHEPROBLEMEN/ADHD

DE HOOP MAGAZINE

“Liefdevol en eerlijk een spiegel voorhouden”

21

INTERVIEW

INTERVIEW

“De schaamte voorbij!”

DE HOOP MAGAZINE

22

“WE MOGEN VIEREN DAT GOD IN ZWAKHEID STERK KAN MAKEN. DAT MOEILIJKE PERIODEN GEBRUIKT KUNNEN WORDEN ALS KRACHT. DAT WE ONS NIET HOEVEN TE SCHAMEN, MAAR MOGEN UITDELEN IN WAT WE MEE­ MAKEN.”

In de wachtkamer hangt een luchtig gedichtje, bij de kinderafdeling een eenvoudig gedichtje… Er is goed over elke plek nagedacht. Joukje is degene die de gedichtjes schreef, Romy koos ervoor om ze te gebruiken bij de herinrichting en uitbreiding van de polikliniek.

De vrouwen hebben dezelfde missie: schaamte over psychische problemen doorbreken en moeilijke onderwerpen bespreekbaar maken. Romy wijst naar een poster aan het eind van de gang, in een rustige hoek. “Soms neemt een behandelaar een cliënt mee naar deze poster.” We blijven even in stilte staan bij het kleine gedichtje ‘Mis’, dat de emoties rond een miskraam samenvat met een paar kernachtige woorden. Joukje praat als eerst. “Dit gedichtje heeft zóveel mensen geraakt. Je merkt dan dat er nog een groot taboe rust op dit thema en dat er weinig over gesproken wordt.

Deze gedichtjes over verdriet, angst of dwang geven veel herkenning en openheid. Juist doordat ze kort en krachtig geschreven zijn, blijven ze hangen. Zo worden psychische problemen bespreekbaar.

VEILIGHEID EN HERKENNING Joukje schreef de gedichtjes in eerste instantie voor zichzelf. Het schrijven hielp haar om tot rust te komen en te verwoorden hoe ze zich voelt. Het was een

grote stap voor haar om de gedichtjes publiekelijk te delen: eerst in de polikliniek en na aanmoediging van Romy ook via een eigen Facebookpagina. Romy: “Ik was de eerste, ná je man, aan wie je jouw gedichtjes liet lezen. Je voelde je veilig bij mij. Dat kon ik nóg meer geven, nadat ik zelf had ervaren hoe het is om in een dal te zitten.” Joukje: “Ik voelde liefde, veiligheid en vertrouwen. Bij psychische problemen hoort een bepaald gevoel. Je kan je ervoor schamen en het maakt je kwetsbaar. Zo benaderen mensen je soms ook. Ik was dan ook erg verrast door jouw reactie toen ik mijn gedichtjes liet lezen. Je was zo enthousiast. ‘Dit is prachtig, Joukje!’ riep je. Je was echt geraakt. En die reactie was zó oprecht, zo puur.” Romy glimlacht en valt stil, met tranen in haar ogen. Het is niet zonder reden dat Joukje zich veilig voelt bij Romy. Ook Romy maakte een heftige tijd mee, toen haar werk bij Horeb, een woon- en leefgemeenschap van De Hoop in Beekbergen, moest stoppen. Het leidde uiteindelijk wel tot de samenwerking met Joukje LEVENSWERK BIJ HOREB Romy praat nog steeds vol vuur over het werk bij Horeb, dat haar zo vormde.

“Op Horeb woonden (ex-)verslaafde mannen die elkaar hielpen met afkicken en herstellen. Ik zat daar achter de balie en ontving de aanmeldtelefoontjes. Je kreeg mannen aan de lijn die hun hele levensverhaal vertelden. Kom morgen maar, zei ik dan. De volgende dag stonden ze op de stoep, soms met niet meer dan twee plastic tasjes. Ik mocht ze verwelkomen, omarmen in Gods liefde. Ik kon hen zien zonder oordeel, als gelijke. Wachtlijsten hadden we toen niet. De mannen woonden in barakken en hielpen elke nieuwkomer met afkicken. Ze zetten een emmer naast je

bed of smeerden zestien boterhammen als je een hongerkick had… Ik zag ze binnenkomen, opbloeien en herstellen.”

TE VEEL VERDRIET Aan het werk bij Horeb kwam een abrupt einde toen het overheidsbeleid veranderde. Cliënten moesten in hun eigen woonplaats geholpen worden en in de regio Apeldoorn was meer dan genoeg hulpverlening. Horeb kon niet langer bestaan. Romy: “Dat heeft me ontzettend veel gedaan. We moesten voor alle cliënten een andere plek regelen, maar overal waren lange wachtlijsten.

Sommige mannen woonden al jaren op Horeb en moesten ook verhuizen. We hebben zó hard gewerkt om iedereen een plek te geven. Daarnaast organiseerde ik het afscheid en de reünie en waren er veel emotionele spanningen van bewoners en collega’s die hun baan verloren. Ook ik moest die geweldige werkplek voortaan gaan missen. Toen het afgerond was en Horeb de deuren sloot, stortte ik in.” Romy kreeg een baan bij de Polikliniek van De Hoop in Veenendaal, maar had een burn-out.

Het inrichten van de locatie en het samenwerken met Joukje werd haar reïntegratieproject.

VLEUGELS Het heeft Romy én Joukje verder gebracht. Romy: “Samen hebben we er wat moois van gemaakt, hè! De eerste keer dat we bij elkaar kwamen, lag de tafel bezaaid met kladjes en krabbels.

Met jouw gedichtjes, mijn creativiteit en met de contacten die ik had met een fotograaf en vormgever, konden we dit samen maken.” Romy aarzelt even. “Ik mis soms wel het directe contact met cliënten, zoals ik dat bij Horeb had. Maar inmiddels heb ik ervaren dat God nog steeds mensen op mijn pad

DE HOOP MAGAZINE

Als je de polikliniek van De Hoop in Veenendaal binnenstapt, word je verwelkomd door warme, groene kleuren op de muur en posters met korte, herkenbare gedichtjes. Achter de kleuren en posters schuilt een verhaal van twee vrouwen, die elkaar nodig hadden in hun herstel. Oud-cliënt Joukje van Esch en medewerker Romy Gaasbeek vertellen hun verhaal van vallen, opstaan en weer doorgaan.

23

INTERVIEW

INTERVIEW

“Ik denk dat iedereen kan leren om minder streng voor zichzelf te zijn, maar soms moet je daarvoor wel door een heel diep dal.”

Joukje

Romy

DE HOOP MAGAZINE

24

STRENG ZIJN VOOR JEZELF Joukje: “Ik noem Romy weleens het ‘motortje’ achter mijn werk. Het is zo makkelijk om die stem in je hoofd te horen die zegt dat je het allemaal niet goed doet. Vooral aan het eind van de dag kan ik die last voelen. Ik denk dan veel na over al mijn fouten en gebreken.

Ik kan zo streng zijn voor mezelf, maar het beperkt me zo.” Romy: “Dat streng zijn herken ik ook wel. Ik beeld het altijd zo uit.” Romy trekt een verbeten gezicht en kromt haar vingers. “Ik was altijd zo krampachtig. Ik moest echt leren loslaten. Dat heb ik wel geleerd na de situatie met Horeb. En ik ben niet de enige: dit komt vaak voor bij mensen die in de zorg werken. We willen zó graag mensen helpen. We voelen die verantwoordelijkheid en als christen willen we

ons ook nog dienstbaar opstellen. Maar we vergeten weleens dat God zegt: ‘Heb uw naaste lief als UZELF’. Je moet eerst goed voor jezelf zorgen, om voor die ander te kunnen zorgen.” “Ik denk dat iedereen kan leren om minder streng voor zichzelf te zijn, maar soms moet je daarvoor wel door een heel diep dal. En soms zijn daar ook echt professionele gesprekken voor nodig, om te begrijpen waaróm je zo met dingen omgaat. Waar komt die krampachtigheid vandaan?

Pas als je dat begrijpt, kan je eraan werken.”

MILDHEID EN ONTSPANNING Joukje: “In mijn gezin probeer ik drie woorden mee te geven: regie, keuze en mildheid. Je hebt zelf de regie over je dag, over je emoties… Je hebt een keuze hoe je met situaties omgaat, daar kan je de regie in pakken. Daar gaat het gedichtje ‘Bloei’ ook over: ‘Wat ik aandacht geef, dat groeit. Aan mij de keuze wat er bloeit’. Wat ik ook heel belangrijk vind, is mildheid. Wees eens wat aardiger voor jezelf. Wees aan het eind van de dag niet kritisch, maar kijk eens naar wat je goed hebt gedaan.” Romy haakt in: “Mildheid strooi je eigenlijk als een sausje over

alle situaties heen. Het brengt je zoveel verder. Het geeft ook zoveel ontspanning als niet alles goed hoeft te zijn.

Ik heb echt moeten leren dat minder perfect nog steeds goed is. Dat is spannend, maar dan blijkt mijn functioneringsgesprek nog steeds positief te zijn.

Of de werkgever bedankt aan het eind van de dag voor mijn bijdrage. Dan denk ik: zie je wel, het is goed zo.” Joukje moet lachen: “Ja, ik heb nog geprobeerd ons gesprek voor te bereiden, er zit een notitieboekje met aantekeningen in mijn tas, maar jij zei: ‘Ach, ik zie wel’. Dat vind ik zo knap!” Romy glimlacht. “Ik probeer ook met zoiets ontspannen om te gaan. Een zin uit een liedje van Matthijn Buwalda helpt me daar ook steeds bij.

Daarin zingt hij: ‘Ligt de lat weer veel te hoog? Loop er dan lachend onderdoor.

Wie heeft gezegd dat je eróver moet?’”

TABOE DOORBREKEN Romy ziet het als de missie van haar generatie om het taboe op psychische problemen te doorbreken. “De naoorlogse generatie was meer van de struisvogelpolitiek. ‘Hard werken en kop in het zand’, dan waait het vanzelf allemaal wel weer over. Ik wil dat het normaal

wordt gevonden als mensen therapie hebben.” Joukje: “Zo voed ik mijn kinderen ook op. Ik vertel hun dat sommige mensen meer last hebben van angst of dwang dan anderen. En dat het iets is wat er gewoon bij kan horen.” Romy: “Het geeft zoveel lucht om therapie te hebben. Ik denk dat iedereen het wel een keer kan gebruiken in zijn leven.”

Joukje is het daarmee eens. “We mogen vieren dat God in zwakheid sterk kan maken. Dat moeilijke perioden gebruikt kunnen worden als kracht. Dat we ons niet hoeven te schamen, maar mogen uitdelen in wat we meemaken.”

‘KNIPOOGGJES’ Joukje deelt uit met haar gedichtjes, die ze ‘Knipooggjes’ noemt. De dubbele g staat voor ‘geestelijke gezondheid’.

Joukje: “Met mijn gedichtjes wil ik doorgeven wat God aan mij geeft. Het is zo moeilijk om hoop te hebben als je in een dal zit. Dat merk ik ook aan mensen die ik spreek. Ze vragen zich af of het ooit beter wordt. Het verschil is dat ik nu door dat dal heen ben en wéét dat het inderdaad beter kan worden. Vanuit mijn eigen ervaring kan ik anderen nieuwe moed geven. De schaamte voorbij!”

VRAAG GRATIS KAARTENSET AAN Via de website kun je een gratis kaartenset met ‘Knipooggjes’ van Joukje aanvragen: gedichtjes om heel dichtbij te komen.

Of zoals Joukje het omschrijft: “Om je een glimlach te geven of een traan in je ogen, van herkenning of troost. Of om gewoon bespreekbaar te kunnen maken waar jij of iemand in je omgeving elke dag mee vecht. Je bent niet alleen!”

Je vindt de kaartenset op vriendenvandehoop.nl/kaarten

DE HOOP MAGAZINE

brengt, zoals Joukje.” Joukje: “Ik weet nog dat je dat een keer tegen me zei.

Ik was toen zo verbaasd. Ik?” - Joukje houdt haar duim en wijsvinger dicht bij elkaar - “Zo’n klein mensje, door God op jouw pad gebracht?” Romy knikt. “Dat was precies wat Hij deed. Ik mocht jou vleugels geven en zeggen: ‘Sta op, ga ervoor!’”

25

VRIEND IN HET ZONNETJE

ADVERTORIAL

ZAKENVRIEND BOOM TWEEWIELERS

DE HOOP MAGAZINE

26

Anita Hovestadt fietst al jarenlang mee met het sponsorevenement Cycle for Hope. “Ik wil graag iets betekenen voor de mensen bij De Hoop. We zijn allemaal gelijk en hebben recht op dit leven, hoe we er ook in staan. De één gaat met opgeheven hoofd, met veel geluk en gezondheid door het leven, de ander gebukt onder zorgen en verdriet. Deze mensen hebben hulp nodig, een duwtje in de rug, om weer deel uit te maken van de maatschappij. Daarom zet ik mij in voor dit mooie doel. Omdat ik met een binnenvaartschipper ben getrouwd, is het soms lastig trainen en sponsors werven. Maar het is me steeds weer gelukt, dus ik ga door. Het is een grote zegen om hoop en vertrouwen te mogen geven, samen met Jezus die mij kracht geeft om dit te realiseren.”

Arie Boom is samen met zijn vrouw eigenaar van Boom Tweewielers. Hij vertelt: “Wij hebben speciaalzaken in fietsen, vooral in de Krimpenerwaard, tot aan Rotterdam toe. We onderscheiden ons in elektrische fietsen. Onze winkel in Schoonhoven is vooral gericht op racefietsen en MTB.” Boom Tweewielers is hoofdsponsor van Cycle for Hope. Ook doet er ieder jaar een team van Boom Tweewielers mee aan het fietsevenement. Met Cycle for Hope wordt geld ingezameld voor projecten van De Hoop die niet worden gefinancierd door de zorgverzekeraars. Voorbeelden zijn pastorale zorg en de

inloophuizen. Arie vertelt: “We hebben verschillende mensen in ons gezin opgenomen die vastgelopen waren in het leven. We hebben ze op therapeutische wijze weer aan het werk geholpen. Anderen hebben we doorverwezen naar De Hoop en ze zijn genezen.

Ikzelf ben ook naar De Hoop gegaan, omdat ik verslaafd was aan alcohol. Ik wilde er zo graag van af. Mijn dochter is bij De Hoop geholpen voor psychische problemen. En zo zijn er nog steeds veel mensen die worstelen. Als ze daar bij De Hoop met hulp van God uit kunnen komen, is dat geweldig.

Dat draag ik een warm hart toe.”

STEUN DIT GEVECHT OF FIETS MEE: WWW.CYCLEFORHOPE.NL Ons team fietst en steunt mensen voor een beter leven die strijden tegen hun verslaving en/of psychische problemen tijdens hun behandeling bij GGZ De Hoop

Oosteinde 8 2825 AH Berkenwoude

Kerkstraat 9-11 2871 ED Schoonhoven www.boomtweewielers.nl

Jac. Dutilhweg 201 3065 KA Rotterdam

DE HOOP MAGAZINE

“Het is een zegen om hoop en vertrouwen te mogen geven”

27

HOE GA IK OM MET

HOE GA IK OM MET

“Grote pupillen en rode ogen” HOE GA IK OM MET HET VERMOEDEN DAT MIJN KIND DRUGS GEBRUIKT?

weten dat je je kind niet op voorhand afwijst, kan er een gesprek ontstaan over gebruik van drugs. Uiteraard kun je later in het gesprek ook de zorgen bespreken die je hebt over het drugsgebruik.”

SIGNALEREN Er zijn verschillende signalen die kunnen wijzen op drugsgebruik. Van Iwaarden benoemt de vroege signalen: “Dat zijn bijvoorbeeld toename van negatieve gedachten, gevoelens en gedrag, maar ook lichamelijke klachten, vermoeidheid of ziekte. Vaak is er sprake van verminderd contact met vrienden, familie of kerk.

“In de afgelopen jaren is drugs­ gebruik onder jongeren toegenomen.”

Vaak komt de tiener niet meer naar de kerk.”

KADERS STELLEN Volgens Van Iwaarden is het belangrijk om het gesprek over middelengebruik op een geschikt moment te voeren, op een ontspannen moment. “In dat gesprek kun je ook kaders stellen. Gebruikt een kind nog maar pas of heel af en toe, dan is verbieden de beste oplossing. Gebruikt een kind regelmatiger, dan helpt verbieden niet meer, maar is het wel belangrijk om goede afspraken te maken.

Bijvoorbeeld: niet gebruiken in huis, op tijd thuis zijn, je huiswerk maken.”

TOENAME GEBRUIK In de afgelopen jaren is drugsgebruik onder jongeren toegenomen. Van

Iwaarden vertelt: “We weten dat uit de landelijke cijfers. Toch is in Nederland het aantal aanmeldingen voor hulp niet toegenomen. Sterker nog: door de coronatijd is het aantal eerder afgenomen.

Dat is een zorgelijke ontwikkeling. De weg naar passende hulp voor jongeren met verslaving wordt kennelijk minder snel gevonden of de drempel is hoger geworden!”

OP ZOEK NAAR HULP? De Hoop biedt hulp aan jongeren die worstelen met een verslaving. Voor sommigen kan die hulp poliklinisch gedaan worden, via gesprekken. Anderen worden opgenomen in de kliniek van De Hoop in Dordrecht. Meer weten? Ga naar dehoop.org.

5 TIPS VOOR OUDERS

DE HOOP MAGAZINE

28

Dit artikel kwam tot stand i.s.m.

Sjacco van Iwaarden, verslavingsarts KNMG bij De Hoop GGZ.

“De belangrijkste en beste manier om te ontdekken of een kind drugs gebruikt, is door het gesprek aan te gaan,” zegt Van Iwaarden. Zijn tip aan ouders is om dit te doen vanuit een ‘open’ houding: informerend, belangstellend, zonder

dreiging met straf en afwijzing. “Iedere ouder zal de reflex hebben om te denken: ‘mijn kind mag niet gebruiken’, ‘dit is fout’. Automatisch straal je in de communicatie naar je kind dan ook uit dat je afwijzend staat tegenover het gebruiken van drugs. Misschien dreig je ook wel met een consequentie als het kind niet stopt met het gebruiken van drugs.” Het klinkt logisch, maar is niet per se verstandig. Volgens Van Iwaarden is het voor een kind moeilijk om toe te geven dat hij of zij drugs gebruikt. “Op het moment dat je als ouder open en belangstellend het gesprek in gaat en laat

1

Herken de signalen van drugsgebruik, bijvoorbeeld vergrote pupillen en rode ogen.

2

Ga open het gesprek aan met je kind. Straal niet uit dat je kind fout bezig is.

3

Benoem je bezorgdheid en je belangstelling in plaats van je boosheid.

4 5

Stel kaders die passen bij de mate van gebruik.

Zoek hulp als je er zelf niet uitkomt.

DE HOOP MAGAZINE

Elke ouder wil het beste voor zijn of haar kind. Maar ook als je kind een andere weg inslaat dan je als ouder graag zou zien, wil je er voor je kind zijn. Wat doe je als je het vermoeden hebt dat je kind drugs gebruikt? Sjacco van Iwaarden, verslavingsarts KNMG bij De Hoop, gaat in op die vraag.

Afspraken worden minder goed nagekomen.” Bij het signaleren van drugsgebruik bij jongeren kun je ook letten op andere uiterlijke effecten van drugs.

“Je kunt bijvoorbeeld denken aan verandering van pupilgrootte of rode ogen.

Vaak zie je ook dat een jongere onrustig wordt, prikkelbaarder is, last heeft van stemmingswisselingen en dat zijn of haar eetpatroon verandert.” Als het gebruik langer duurt, komen er andere signalen. Van Iwaarden noemt er een aantal: “Er is meer sprake van boosheid, soms van echte woede-uitbarstingen.

Andere dingen die kunnen gaan spelen, zijn huiselijk geweld en desinteresse.

29

DE DAG VAN

MEDITATIE

DE DAG VAN ADRIAAN DE WAARDT

Start van mijn dienst op Mast 3 Psychiatrie. Ik begin met het inlezen van de rapportage, de verslagen over de cliënten.

08.00u Adriaan de Waardt Adriaan is groepsbegeleider op de afdeling Psychiatrie/DD.

Ontbijten met de cliënten. De cliënten doen zelf de corveetaken, zoals tafeldekken en afwassen.

08.30u

Mijn collega geeft medicatie aan de cliënten. Ik maak intussen samen met een cliënt een dagplanning. Dit geeft hem houvast.

08.45u

Tijd voor het ochtendrapport, waarin de bijzonderheden van cliënten worden besproken met een psychiater, een arts-assistent en de manager. Daarna hebben we met elkaar een dagopening. Ik lees voor uit een dagboek. We bespreken het stukje en bidden samen.

09.15u

Dagopening met de cliënten. We beginnen met een aantal persoonlijke vragen: Hoeveel uur heb je kunnen slapen vannacht? Hoe zit je erbij? Heb je wat nodig voor vandaag? Daarna zingen en lezen we een stukje Bijbel met elkaar.

10.00u DE HOOP MAGAZINE

30

Met de collega en de cliënten drink ik koffie en thee.

10.15u

Een cliënt vraagt om een gesprek. Die middag heeft ze een telefoongesprek

met iemand van het thuisfront. We bespreken het telefoontje voor.

10.30u

Ik geef een training aan de cliënten. Trainingen kunnen gaan over grenzen aangeven, gedachtenpatronen, enz. Vandaag kies ik voor de training bewegen.

Ik geef uitleg over hoe belangrijk bewegen is. We gaan er over in gesprek met elkaar en geven tips, zodat de cliënten zich ervan bewust worden hoeveel ze per dag bewegen en kijken of daar nog verbetering in mogelijk is. Terwijl mijn collega na afloop gaat wandelen met de cliënten, verwerk ik de rapportage van de training in het systeem.

12.30u

Tijd voor de lunch met de cliënten, met daarna weer een medicatiemoment.

13.15u

We bundelen alle observaties van de cliënten. Mijn collega gaat ze alvast rapporteren. Ik ga nog even in gesprek met een cliënt, vanwege haar onrust. Daarna gaan de cliënten sporten in de fitnesszaal. Ik doe zelf lekker mee!

15.00u

Bij ons thuis op het erf woont een Iraanse vrouw, een vluchtelinge. Ze is Nederlands aan het leren. Ze doet het fantastisch, maar het is een hele klus. Vorige week kreeg ik een appje: “Het is moelek.” Inderdaad, onze taal is niet altijd logisch. Waarom zeggen we niet ‘de huis’ of ‘het bloem’, maar andersom? Geen idee. Hoe leg ik haar uit dat je onnozel kan zijn, maar niet nozel; ontwikkeld maar niet wikkeld; ontgoocheld maar niet goocheld? Wie het weet, mag het zeggen.

Net als onze taal is het leven ook niet altijd logisch of goed te volgen. Neem nou de impact van corona op ons werk. Corona is niet leuk. Ook hoe het De Hoop raakt is niet fijn. Medewerkers die thuis werken, gedoe met afstand houden, digitaal hulpverlenen. Zieke collega’s en zieke cliënten, afdelingen in quarantaine. Impact op de financiën en de bedrijfsvoering. We doen toch goed werk? Kan ons dit niet bespaard blijven? Onze missie is de ander te helpen op weg naar nieuw leven. Dat is op zichzelf al een pittige opdracht. Is deze impact op ons werk dan ook nog nodig?

Ik bid, word stil en staar uit het raam. Wat zou Gods perspectief zijn op dit alles? God volgt geen menselijke logica; toch weet ik zeker dat Hij er is. Dat mag ik ervaren. Al zoveel jaren is er (De) Hoop! Dat hebben al zoveel anderen ook mogen ervaren. Hij is er, wat we ook doen, wat we ook meemaken. Hij heeft lief, Hij geneest, Hij herstelt, zonder dat dit volgens onze maatstaven logisch is. Ook nu zal er een weg zijn. Ik weet dat die weg niet zomaar vrij van pijn is. En toch is er hoop. Ik kan het niet goed volgen, maar opluchtend is het wel. Als zaken moeilijk gaan of tegenzitten, dan is er Eén die het perspectief zomaar kan omdraaien. Zaken lopen bij Hem nooit uit de hand. Hoe dat precies zit? Ik weet het niet. Maar ik ben er wel blij mee.

Ook al kan het niet volgens het Nederlandse woordenboek, misschien ben ik als christen – samen met mijn broeders en zusters – dan toch wel een beetje nozel, wikkeld en goocheld!

De collega’s van de avonddienst arriveren. Ik doe samen met mijn collega de overdacht. Daarna zetten we alles in de rapportage.

16.00u

We gaan naar huis. Dit was een maandag. Wat heel mooi is: elke dag is het werk anders!

Irene Blom Lid Raad van Bestuur

DE HOOP MAGAZINE

07.30u

NOZEL

31

ITEM VAN BETEKENIS

Rookrobot

ITEM VAN BETEKENIS

DE HOOP MAGAZINE

32

“We geven op Nederlandse scholen preventielessen over drugs, alcohol en roken. In het theoretische deel vertellen we dat er 6.000 stoffen in een sigaret zitten, waarvan minstens 70 kankerverwekkend zijn. Ook vertellen we wat het met je lichaam doet. De theorie is belangrijk, maar de rookrobot met het filter laat zien hoe vuil je longen daadwerkelijk worden van één sigaret. Het kwartje lijkt dan écht te vallen.

Het is bijzonder om te horen hoeveel impact de lessen hebben. Op een ouderavond kwamen ouders naar me

toe om te vertellen dat hun dochter er nu echt voor wil knokken om te stoppen. Ook is het supergaaf om te horen dat jongeren na de les zo overtuigd zijn van de gevaren, dat ze hun ouders overtuigen om te stoppen met hún rookverslaving. Dat ze er dan ook daadwerkelijk mee stoppen is heel bijzonder. Met de huidige maatregelen en de gesloten scholen mis ik het persoonlijke contact.

Momenten van ontmoeting en het communiceren met een lach en een traan zijn zo belangrijk.”

- Trainer van Stichting Chris en Voorkom!