Detalks11(11)2012

Grubson:

Łowcy.B:

Mam pięćdziesięcioletnich fanów. I jestem z tego dumny

Jesteśmy w stanie permanentnej kłótni

nr 1 1 (1 1 )201 2

pose premiera?

EX

Andrzej Stankiewicz o przyszłości Donalda Tuska

W numerze:

fot. Facebook - poseł John Godson

kulturoskopia

44

Z pamietnika kartek się nie wyrywa. Rozmowa Fanów nie można zlewać. z Rahimem.

Rozmowa z Grubsonem i BRK.

polityzacja

socjoliza

204

Z pamietnika kartek się nie wyrywa. Rozmowa Z pamietnika kartek się nie wyrywa.

Rozmowa Wywiad.B. Rozmowa z Bartoszem Gajdą z Rahimem. z Rahimem. Górą z kabaretu Łowcy.B. i Bartoszem

Redaktor naczelny: Kuba Dobroszek Zespół: Jakub Cieśla, Mateusz Kuśmierek, Piotr Tomala, Michał Wróblewski Stali współpracownicy: Karolina Jaskólska Projekt graficzny: Jakub Cieśla Projekt okładki: Michał Czarnecki, Jakub Cieśla Zdjęcia członków redakcji: Adam Gutkowski Adres redakcji: ul. Dworska 7, 43-418 Pogwizdów, 602 644 053 redakcja@detalks.pl

2

www.detalks.pl

zdjęcie na okładce: www.premier.gov.pl

104

Z pamietnika kartek się nie wyrywa. Rozmowa Suma wszystkich strachów. z Rahimem.

Rozmowa z Andrzejem Stankiewiczem.

witam

Dzień

dobry,

Uśmiech, panie premierze!

Wróblewski

Tomala

Michał: Piotrze, jak Ci się współpracowało ze mną przy kolejnym wywiadzie?

Piotr: Jakby dwuznacznie nie miało to zabrzmieć, znów spędziliśmy razem kilka szalonych godzin.

Szalonych, ale przyjemnych i miejmy nadzieję owocnych.

Michał: Przyjemnych i męczących zarazem. Trzy godziny skakać pod sceną na koncercie Grubsona... Nie lada wyczyn. Choć nie śmiem się porównywać z naszą gwiazdą - Grubson skakał, tańczył, bawił, grał, śpiewał. I jeszcze miał siły udzielić nam wywiadu.

Piotr: Gdybyśmy tylko mieli tyle wewnętrznej siły i pozytywnej

energii,

co

Grubson,

już

dawno

uśmiechalibyśmy się do telewidzów z ekranów

telewizorów. Po publiczności też nie widziałem zmęczenia.

Michał: Nie sądzę, żebym kiedykolwiek zechciał straszyć widzów zza szkiełka (dlatego robię w gazecie), ale ta wewnętrzna siła, o której mówisz, być może pozwoliłaby mi chociaż wstawać codziennie rano na zajęcia. A co do publiki zdumiewające jest dla mnie, jak ten człowiek zjednał sobie ludzi. Przywiązanie fanów do Grubsona jest niesamowite. Jak niegdyś wyborców do naszego premiera.

Piotr: Może gdybyśmy występowali w duecie,

dałoby się nas jednak jakoś przełknąć? Co do zjednywania premier

nie

"publiczności", przekonał

to

Cię,

rozumiem,

że

wciąż

że

jest

właściwym sternikiem na łajbie?

Michał: O, czyli sugerujesz, że Ty w tym duecie byłbyś tym przystojnym, a ja tym mądrym? A co do ostatniego „expose” premiera, to nie - nie przekonał mnie. Donald Tusk proponował momentami całkiem niezłe i racjonalne rozwiązania, ale gdyby zestawić je z poprzednimi decyzjami podjętymi przez ten rząd, choćby dotyczącymi polityki prorodzinnej - to są one całkowicie niespójne. I dlatego niewiarygodne.

Piotr: Teraz nie wiem, czy mam podziękować czy się obrazić. Zostawmy jednak już te dywagacje.

Zgadzam się z Tobą, że premier mówił przeważnie bardzo rozsądnie, ale mocno powątpiewam w

sensowność takich wystąpień, jeśli wkrótce nie zobaczymy namacalnych efektów.

Michał: „Namacalność” jest tu chyba dobrym określeniem, zwłaszcza, że premier ostatnio coraz głośniej wzywa Polaków do, ekhm, zwiększenia intensywności działań zmierzających do poprawienia sytuacji demograficznej naszego kraju.

Piotr:

Cóż

za

piękny

eufemizm!

Już

sobie

wyobrażam te młode Polki proponujące partnerom po ciężkim dniu w pracy "działania zmierzające do poprawienia

sytuacji

demograficznej

kraju". Rozgrzewa do czerwoności (sic!).

naszego

Michał: Niczym polska polityka. Nam pozostaje życzyć premierowi optymizmu naszego pierwszego rozmówcy. Przyda mu się.

www.detalks.pl

3

kulturoskopia

Krakowski klub „Fabryka”. Północ. Powoli dobiega końca trzecia godzina koncertu Grubsona i ekipy. Wreszcie udaje nam się dostać na zaplecze. Wśród fanów liczących na autografy, operatora kamery, menedżera i Bóg wie, kogo jeszcze. W całym tym zamieszaniu Grubson opowiedział nam, jak na to wszystko znajduje energię.

Rozmawiali Michał Wróblewski i Piotr Tomala

GRUBSON: Bardzo się cieszę.

PIOTR TOMALA: Zatem pierwsze pytanie nasuwa się samo: oglądaliście już...

BRK: Domyślam się, o co chcesz zapytać. Ja nie miałem jeszcze okazji.

GRUBSON: A ja „Jesteś Bogiem” widziałem, choć miałem obawy przed pójściem do kina. Jak oglądałem zwiastun, to w ogóle nie poczułem tego klimatu. Na samym filmie było już całkiem inaczej.

Czułem ciarki na plecach od pierwszej minuty do samego końca.

Wróblewski: Ludzie odczuwali te ciarki z różnych powodów. Jakie były Twoje?

Grubson: W filmie opowiedziana jest historia,

w której sami w jakiś sposób uczestniczyliśmy. Nie znaliśmy wtedy osobiście PFK, ale obcowaliśmy

4

www.detalks.pl

z nimi muzycznie. W pewnym sensie byliśmy przy tym jak Paktofonika się narodziła, jak wydała kul-

tową płytę, jak usłyszeliśmy ich pierwsze kawałki

dołączone do magazynu Klan. Nie chodzi tu nawet o mnie, ale o wszystkich ludzi, którzy żyli w tamtej rzeczywistości i tego doświadczali. Jak oglądasz

film, to cofasz się do tego czasu i czujesz całą tą energię. To jest nie do opisania.

(BRK wychodzi, fani domagają się autografów i zdjęć)

Wróblewski: W rozmowie z nami Rahim też mówił o tej podróży w czasie. W jego odczuciu mnóstwo rzeczy się zmieniło w ciągu minionej dekady.

Dzieli was parę lat różnicy, dlatego chcielibyśmy zapytać, jak Ty to widzisz.

Grubson:

Oczywiście,

że

wiele

się

zmieniło

w ostatniej dekadzie. I to nie tylko na Śląsku. To

jest normalna kolej rzeczy. W filmie realia tamtych czasów są mocno oddane. Doskonale to wszystko

fot. www.maxflo.pl

MICHAŁ WRÓBLEWSKI: Drugi raz z rzędu będziemy mieli rodowitego Ślązaka w numerze.

fot. facebook - Grubson

FANÓW NIE MOŻNA ZLEWAĆ

pamiętam.

Tomala: Z sentymentem wspominane są czasy, kiedy na Śląsku była prawdziwa „zajawka” na hip-hop. Nie było chyba mowy o chęci dorobienia się na tej muzyce, byle szybko, byle dużo.

To prawda, bo wtedy hip-hop to była absolutna nowość. Mówimy o czasach, w których praktycz-

nie nie było dostępu do Internetu. Polski hip-hop

myśli, że z miejsca zrobi kilka dobrych kawałków,

pośle do wytwórni i zaraz będzie sława, kasa i szacunek na osiedlu. A w tym wszystkim chodzi

o to, żeby swojej muzyki nie sprzedawać, tylko się nią dzielić. Trzeba też cały czas trenować i dosko-

nalić swoje umiejętności. Teraz ziomek zarapuje trzy kawałki i już ma się za nie wiadomo kogo.

dopiero się rodził z powstającymi wtedy składami.

Tomala: Wnioskuję, że za braggadacio – że tak to delikatnie ujmę - nie przepadasz.

600V. Teraz większość z tamtych twórców w ogóle

dosłownie wszędzie. Właśnie dlatego praktycznie

Wystarczy sobie przypomnieć choćby składanki DJ

na rynku muzycznym nie istnieje, bo normalnie pracują gdzieś na etatach. Wtedy robienie hip-ho-

Tej całej braggi zwyczajnie nienawidzę, a jest już nie słucham polskiego hip-hopu.

z tego zrezygnować, żeby mieć z czego utrzymać

Wróblewski: Co nie przeszkodziło Ci nagrywać ongiś wspólnie z Guralem, który jest tego stylu emanacją.

dla zajawki, a teraz mnóstwo gości robi to dla sia-

dzie od podstaw. Ja też kiedyś jarałem się podob-

pu nie było zarobkowe, dlatego wielu musiało

siebie i rodzinę. Kiedyś hip-hop robiło się stricte na i nawet się z tym specjalnie nie kryją. Co waż-

ne, przed dekadą hip-hop nie był tak dostępny jak dzisiaj. Kiedyś musiałeś mieć znajomości i bardzo się postarać, żeby dostać winyla lub kasetę. Teraz

do sieci swój kawałek może wrzucić każdy i każdy może go posłuchać.

Wróblewski: Ale jednocześnie ten wysyp młodych twórców sprawia, że coraz ciężej jest się wybić.

Dlatego tak bardzo liczy się oryginalność. Jest taki wysyp artystów, że ludzie po kilku sekundach słu-

chania potrafią wyłączyć radio czy telewizor, bo są już znużeni. Właśnie dlatego musi być pierdolnięcie.

Wróblewski: To „pierdolnięcie” da się wyczuć w ciągu kilku sekund?

Pewnie, że tak. Od pierwszego dźwięku.

Tomala: Potrafisz wyjaśnić, czym to „pierdolnięcie” jest?

Ciężko to objaśnić, ale gdy kawałek to ma, od razu to wyczujesz.

Wróblewski: Jest jakaś recepta na, użyję tutaj cenzurki, bo za dużo już bluzgacie, „to coś” w utworze?

Musisz być po prostu sobą. Możesz się oczywiście inspirować, ale nie możesz kogoś udawać i kopio-

wać. Nad każdym kawałkiem trzeba też trochę posiedzieć i pogłówkować. Dużo młodych gości

Tak, ale Gural wypracował sobie taki styl w zasa-

nymi klimatami, ale teraz to już stało się dla mnie po prostu nudne. Nie róbmy wszyscy tego samego, tylko próbujmy czegoś nowego.

Tomala: Masz naturę eksperymentatora?

Myślę, że o tym świadczą moje płyty. Lubię cho-

ciażby ruffneck, ale nie ma opcji, żeby cały mój album był w takim stylu.

Wróblewski: Na każdej Twojej płycie jest mieszanka stylów, ale w moim odczuciu całe albumy, jeśli chodzi o klimatyczny koncept, radykalnie się różnią. My odbieramy „Gruby brzuch” jako totalną zabawę. W przeciwieństwie do poprzedniej płyty.

Bo tak właśnie album powstał. Weszliśmy do studia i zaczęliśmy się bawić.

Wróblewski: Ale z czego to wynikało? Pomyślałeś, że nadszedł już ten czas, kiedy zrobiłeś swoje i teraz możesz się muzyką pobawić, nadać jej zupełnie „lajtowego” klimatu?

Doszliśmy do wniosku, że takiej zabawy po prostu w hip-hopie brakuje. Jest mało kawałków na jaja,

takich jak „Kalorie”. Wyobrażacie sobie chociażby Piha z takim numerem?

Wróblewski: Nie bardzo, ale przypadek wspomnianego przez Ciebie numeru to już są iście „kosmiczne jaja”.

Pewnie tak, ale chodzi mi o to, że większość hip-

www.detalks.pl

5

kulturoskopia hopowców za bardzo się spina i wszystko robi na poważnie.

Tomala: Nawiążę raz jeszcze do rozmowy z Rahimem. Sebastian powiedział nam, że na nową płytę Pokahontaz nagrał z Fokusem kilka utworów całkiem z przymrużeniem oka, ale ostatecznie nie weszły one do albumu. Coś im ponoć w tym nie grało i stwierdzili, że taka zabawa widocznie nie jest dla nich.

Dobrą muzykę można robić w każdym stylu, a oni

odnaleźli się czymś innym niż ja. Gdyby wszyscy grali jak Grubson, to też byłoby nudno.

Ważne,

żeby mieć do tego wszystkiego dystans. My mamy takie kawałki jak „Ostatni raz” i „Naprawimy to”,

które są bardzo przemyślane, ale są też takie jak „Można?! Da się?!”. Jak wsłuchasz się w słowa tej

piosenki, to ona naprawdę ma przekaz, ale tekst jest w stylu, w jakim rozmawiasz na co dzień

,,

Dobrze jest czasem opowiedzieć o tym, co cię boli, ale nie można tego robić bez przerwy, bo to nie służy ani tobie, ani twoim słuchaczom.

z kumplami. Nie zapomnę, jak po raz pierwszy usłyszałem kawałek „Łap ten bit” Jareckiego. Normalnie się przed ekranem popłakałem i dziękowa-

łem, że wreszcie znalazł się ktoś, kto potrafi sobie

wszystkie swoje emocje i myśli – te pozytywne i te negatywne.

Dobrze

jest

czasem

opowiedzieć

o tym, co cię boli, ale nie można tego robić bez

przerwy, bo to nie służy ani tobie, ani twoim słu-

chaczom. Ja w każdy utwór wkładam dużo siebie i poruszam mnóstwo osobistych spraw. Piszę

o tym, co czuję, co przytrafia się mnie i moim znajomym. Bardzo lubię jak ludzie tego słuchają i się śmieją. Jak jest w życiu nie najlepiej, to trzeba się bawić.

Tomala: I taki cel przyświeca Twojej twórczości?

Pozytywnie nastawiać słuchaczy w stosunku do szarej rzeczywistości?

Właśnie o to mi od zawsze chodziło.

Wróblewski: Dodam do tej beczki miodu nieco dziegdziu i stwierdzę kąśliwie, że próbujesz nakładać ludziom klapki na oczy.

Moja muzyka nie rozwiązuje problemów w magiczny sposób, ale pozwala na nie spojrzeć z takim

dystansem,

śmieszne.

że

zaczynają

być

dla

nas

Wróblewski: Chyba nie sugerujesz, że artystom poruszającym tematy z gatunku tych poważnych brak jest dystansu do życia.

Absolutnie tak nie uważam. Każdego artystę trzeba rozpatrywać w tym wypadku indywidualnie.

Nie twierdzę, że jeśli ktoś mówi tylko o poważnych rzeczach, to jest z nim coś nie tak. Jeśli tylko wy-

pływa to prosto z serca, to znaczy, że właśnie do

takiego przekazu został stworzony. Tą szczerość przekazu od razu się czuje.

że to żałosna podróbka Amerykanów. Ja się jednak

Tomala: Czy szczerość nie jest w takim razie tym wspomnianym wcześniej „pierdolnięciem”? Można robić przecież muzykę od serca w każdym stylu i gatunku.

nasze drogi kiedyś się zejdą. Czuliśmy tą samą

The Maytals. Facet ma 65 lat, a gra ska z taką pa-

robić jaja. Najzabawniejsze jest to, że większość osób bierze ten kawałek na poważnie i burzy się,

zakochałem w jego twórczości i wiedziałem, że jazdę, dlatego długo nie musiałem czekać.

Tomala: A co sprawia, że Twoje kawałki prawie zawsze mają tak pozytywny przekaz? Jesteś z natury optymistą i tak patrzysz na świat czy może uważasz, że albumy i koncerty to nie jest właściwe miejsce, by wylewać swoje bóle i frustracje?

Tak naprawdę, to w kawałku możesz zawrzeć

6

www.detalks.pl

Dokładnie. Najlepszym przykładem jest Toots and sją, jakby miał lat 15. Jak słuchałem go na plaży w Płocku, to wyryłem w piasku półmetrowy dół, bo

biegłem razem z nim (śmiech).To było dla mnie niesamowite przeżycie. Było od razu widać, że on to czuje i kocha. Takie coś zainspirowało mnie do

tego, żeby na koncercie zejść do ludzi i zagrać „Można?! Da się?!”. Scena jest ważna, ale to

wśród publiki jest epicentrum. Jak jesteś otoczony przez ludzi, to jest zupełnie inna faza. Po raz

pierwszy zrobiliśmy tak w Legnicy albo w Gorzowie, sam już nie pamiętam.

Wróblewski: Pęd ludzi do Ciebie jest niesamowity.

Widzieliśmy to dzisiaj na koncercie, widzimy to teraz, gdy mnóstwo fanów czeka, aż w końcu podpiszesz im płyty.

Ja po prostu to kocham. Uwielbiam nawijać na scenie, rozmawiać z ludźmi i słuchać muzyki. My-

ślałem, że zaraz wrócę na scenę i będę dalej się bawił. Jak ostatnio gdzieś graliśmy, to do rana za-

puszczałem „nutę”. Dla mnie jest to po prostu piękne, tak jak dla kogoś wiersze czy siatkówka.

Chodzi o pasję. Muzyka ma jednak taką zaletę, że jest dla wszystkich. W siatkówkę już nie każdy może grać.

Wróblewski: Muzykę też nie każdy potrafi robić.

Tyle że muzyka jest wszędzie. To jest nawet śpiew

ptaków. Każdy może się dzięki muzyce odciąć od tego wszystkiego.

Wróblewski: W takim szczególe, jak choćby ten śpiew ptaków, można znaleźć inspiracje do stworzenia kawałka?

Pewnie. W „Niech się dzieje” pojawia się dźwięk sprężyn takich old-schoolowych piłkarzyków. Cza-

może pomieścić płyta. Czasem nie wchodzi nawet połowa kawałków.

Wróblewski: O tym, co nie tyle fizycznie, ile muzycznie wchodzi na płytę, decydujesz już tylko i wyłącznie Ty? Wytwórnia nic Ci nie sugeruje, albo dosadniej – nie narzuca?

Ja mam to szczęście, że działam w niezależnej

wytwórni, więc także „Gruby Brzuch” jest naszą autorską wizją. Nikt na nas nie naciskał. W wytwórni panują przyjacielskie stosunki. Nie jest tak,

że ktoś przychodzi i informuje mnie, że dany utwór nie wchodzi na płytę i ja nie mam nic do gadania. Zdarza się, że Rahim [właściciel MaxFloRec – przyp. red] mówi mi, że w jego odczuciu coś

powinno odpaść albo wejść na krążek, ale zawsze moja decyzja jest autonomiczna. Nie ma opcji, że-

byśmy nagrali w którejś wielkiej wytwórni taką

płytę jak „Gruby Brzuch”. Chyba że jakimś cudem daliby nam wolną rękę.

Wróblewski: A kiedykolwiek dają?

Właśnie w tym rzecz, że nigdy. To jest właśnie pierdolony showbiznes. Przepraszam, że mówię tak dosadnie, ale inaczej się nie da. Żerują na to-

bie i zarabiają miliony, a ty musisz zapieprzać jak wół, a oni mają wszystko w dupie.

wamy to, bo to jest zajebisty dźwięk...

Tomala: Wystarczy posłuchać kawałka „JEA?!?", żeby wiedzieć, jaki masz stosunek do polskiego showbiznesu.

bo „Chrapstep!” (śmiech))

re.

sem usłyszę coś takiego i mówię: Chłopaki nagry(Odzywa się PAWCIO, członek ekipy Grubsona: Al-

Tomala: Chrapstep?

Grubson: Miał być na „Grubym Brzuchu”. Już tłumaczę o co chodzi. W hotelu nagraliśmy kiedyś

naszego przyjaciela, który tak miarowo chrapał, że dźwięk był nie do powtórzenia... (śmiech).

Wróblewski: Dobry pomysł na skit.

Chcieliśmy tak zrobić, ale numer fizycznie nie zmieścił się na płytę. Wysłałem go do tłoczni i prosiłem, żeby chociaż gdzieś na końcu był schowany, ale niestety nie było możliwości.

Tomala: Wiele jest takich numerów, które nie wchodzą ostatecznie na płytę czy nie nagrywasz materiału w nadmiarze?

Zawsze nagrywam o wiele więcej numerów niż

Dokładnie. To wszystko u nas jest zwyczajnie cho-

Wróblewski: I jak tu się wybić, co?

O to chodzi, że cały ten show-biznes trzeba trzymać na dystans, a wybijać się poprzez swoją mu-

zykę. Mi show-biznes przecież w ogóle nie pomógł dość do tego miejsca, gdzie jestem teraz. Są oczywiście zajebiste stacje telewizyjne i radiowe, gdzie leci bardzo dobra nuta, ale jest ich niewiele.

Telewizje i radia typowo komercyjne w ogóle nie pomagają artystom takim jak ja. Nigdy do mnie nikt nie wyciągnął ręki, dlatego jak teraz mi ktoś

proponuje występ w jakimś komercyjnym progra-

mie, to ja prawie zawsze odmawiam. Przyjąłem zaproszenie od pana Grzegorza Miecugowa (do

programu „Inny punkt widzenia” - red.), bo byłem

www.detalks.pl

7

kulturoskopia ciekawy, jak wyjdzie to zderzenie dwóch zupełnie różnych światów.

Pamiętam to: dzień wcześniej mieliśmy imprezę

ludzie nie słuchają nauczycieli i rodziców, tylko nas, artystów.

Dlatego w studio wyglądałem tak, jak wszyscy wi-

Wróblewski: Myślisz, że po wizycie w programie starsi widzowie, dla których – nie ukrywajmy – byłeś, przynajmniej na początku, pewnego rodzaju ciekawostką, odbierali Cię inaczej?

tłumaczyć. Taka akcja była częścią tego zderzenia

mówiło mi po programie, że mają do mnie szacu-

i poszedłem spać nad ranem, koło czwartej. A na nagraniu musiałem pojawić się przed ósmą rano!

dzieli (śmiech). Nie wstydzę się tego i nie próbuję dwóch światów.

Wróblewski: Wrażenia?

Generalnie było ciekawie, ale jedna rzecz mi się nie spodobała. Rozmawiałem z panem Grzegorzem przed wywiadem i okazał się być normal-

nym, fajnym facetem. Jednak gdy włączyła się kamera, od razu założył maskę.

Tomala: Tak działa telewizja. Mało kto wypracował sobie taką pozycję, że może sobie pozwolić na pełną swobodę i nie musi nikogo udawać.

Pierwszy do głowy przychodzi mi Kuba Wojewódzki.

On też gra na wizji, ale może przyjmować różne role. Pan Grzegorz chyba nie ma takiej swobody.

Wróblewski: Być może dlatego, że jego program skierowany jest do zupełnie innego widza. Miecugow wprost powiedział Ci, dlaczego akurat do Ciebie zadzwonił?

Pan Grzegorz zainteresował się mną dzięki pewnemu znajomemu filmowcowi, którego ja też kiedyś poznałem i którego serdecznie pozdrawiam.

To on powiedział panu Grzegorzowi, że powinie-

nem wystąpić w programie, żeby pokazać, kogo słuchają młodzi ludzie, bo to do nich głównie trafiamy. Jednak nie tylko do nich.

Na koncercie w Łomży była na przykład kobieta,

która bawiła się wciśnięta w pierwszym rzędzie przy samych barierkach, a miała chyba koło pięć-

Odzew był raczej pozytywny. Dużo starszych osób nek za to, że jestem normalnym chłopakiem, który nie stara się nikogo udawać. Są pewnie ludzie,

którzy pomyśleli, że jestem jakimś prostakiem, bo

nie jestem specjalnie elokwentny i nie posługuję się słownictwem jak ludzie z telewizji. Ja się jednak tym w ogóle nie przejmuję.

Wróblewski: Ale nie masz wrażenia, że telewizja wykorzystuje takich artystów jak Ty wyłącznie w celach zarobkowych, jako ciekawostkę właśnie, a ustawicznie promuje muzykę zupełnie bez wartości? Miecugow też pewnie zastanawiał się, jak wysokie słupki oglądalności osiągnie program z Twoim udziałem. (wraca BRK i włącza się do rozmowy)

BRK: Właśnie to mówię ludziom na spotkaniach przed koncertami. Tłumaczę jak działa telewizja,

ale widzę, że niewiele osób to łapie. Są oczywiście radiostacje ambitniejsze i bardziej niezależne, ale wiadomo, że dominują te całkowicie komercyjne.

Ludzie, którzy sami nie poszukują muzyki w Inter-

necie lub choćby na straganach, są skazani na wciskanie im na siłę do głowy totalnego gówna.

I to jest wszędzie - w kolejce do kasy, w samochodzie, w poczekalni. To jest agresywna reklama,

która brutalnie wpychana jest ci do głowy. A ci, co

za tym stoją, zarabiają na nas niewyobrażalne pieniądze.

dziesiątki. Myślałem, że jest z córką, chociaż znała

Tomala: Czujecie się w związku z tym „artystamibojownikami”, którzy walczą z takim systemem?

chodzi jednak po autograf i mówi, że jest moją

agresją na agresję. Ważne jest to, żeby nie zba-

wszystkie teksty na pamięć. Po koncercie przy-

wielką fanką i ma moje wszystkie płyty, nawet nielegale! Powiedziała też bardzo mądrą rzecz, że najważniejsze na koncertach wcale nie są kawałki,

ale wszystko to, co mówimy pomiędzy nimi. Wte-

dy pokazujemy jacy jesteśmy naprawdę, a młodzi

8

www.detalks.pl

BRK: Za dużo powiedziane. Nie odpowiadamy czać ze swojej drogi. Jeśli ktoś przykładowo gra reggae, to musi wierzyć w wartości tej muzyki, a nie liczyć na zbicie fortuny.

Wróblewski: Kamil Bednarek poszedł do „Mam Talent” bo „wierzył”, czy dlatego, że „liczył”?

BRK: On chyba był za młody, żeby zrozumieć jak

cię w ogóle telewizji. Nikt o tobie nie usłyszy. Ktoś

hermetyczna grupa ludzi, „elita”, która obstawia

nie na festiwal w Opolu. Jasne, że bym przyjął, bo

funkcjonuje show-biznes. Nie wiedział, że istnieje wszystkie wydarzenia w danym gatunku. Wystar-

czy coś chlapnąć i już następnego dnia wie o tym całe środowisko. Pójście do telewizji może przy-

służyło się samemu Bednarkowi, ale spalił się on w środowisku, które mocno wierzy w wypracowa-

ne wartości, we własną muzykę, która od zawsze tworzona była bez masowych mediów.

Wróblewski: Chłopak przebiłby się bez tego programu?

BRK: Nie mamy wątpliwości. On w wieku 17 lat miał taki wokal, że nie jeden stary wyjadacz mógł mu tylko zazdrościć. Przed programem „Mam ta-

lent” wszyscy znaliśmy Bednarka, bo on jeździł na

różne festiwale reggae. Gdy osiągnął „sukces” wykreowany przez media, zupełnie zniknął ze śro-

dowiska. Tu chodzi głównie o to, że telewizja to

droga na skróty. Zapamiętajmy to. Moglibyśmy

mnie niedawno zapytał, czy przyjąłbym zaproszemógłbym pokazać zupełnie inną muzykę.

BRK: Dla mnie festiwal w Opolu jest tragedią. Tam wszystko robione jest dla hajsu pod TVP. Z takim brakiem szacunku do artysty jak w Opolu to nigdzie się nie spotkałem. Jeśli nie jesteś z niezależnej wytwórni, to traktują cię tam jak śmiecia.

W ogóle granie na takich festiwalach to nie jest żaden wyznacznik sukcesu. Podobnie jak to, że ciągle pokazują cię w telewizji. Widzieliście kiedyś teledysk Grubego w komercyjnej stacji?

Grubson: Ja widziałem naszego „Zacieszacza” na ESKA TV pomiędzy jakimś popowym gównem i rąbanką techno (śmiech).

BRK: Puszczają nas raz na jakiś czas, bo pewnie dostają maile od fanów. My to mamy generalnie w dupie.

dzisiaj siedzieć w telewizjach śniadaniowych, jako

Wróblewski: Grubson i BRK „drugim obiegiem” w muzyce?

u Magdy Gessler i trzepalibyśmy kasę o wiele

jest to, że nie obchodzą nas rankingi popularności

jurorzy w „Must be the Music” czy gotować

większą niż dzisiaj. Zupełnie jednak stracilibyśmy szacunek środowiska, do którego nigdy nie udałoby się już wrócić.

Tomala: Przypomniała mi się moja rozmowa z Marcinem Wyrostkiem, który powiedział, że artysta nie może istnieć bez odbiorcy, dlatego gdyby nie pokazał się w „Mam talent”, to jego i innych akordeonistów dalej słuchałaby garstka ludzi. Jego zdaniem dzięki telewizji mógł pokazać całej Polsce, że muzyka to nie tylko hity puszczane w komercyjnych stacjach.

BRK: My do tego tak nie podchodzimy. Bardzo

wielu popularnych artystów tłumaczy się, że im nie zależy na rozgłosie i pieniądzach, tylko chcą przecierać szlaki.

Tomala: Szanujący się artysta musi się trzymać w takim razie zawsze z dala od wszystkiego, co w jego mniemaniu jest komercyjne?

Grubson: Nie można tak generalizować, ale muzy-

BRK: Nie wiem, czy można tak to nazwać. Istotne i nie sprzedajemy swoich melodii jak większość.

Wszystkie te popularne kawałki na komercyjnych

stacjach, to są produkty muzyczne przeznaczone na sprzedaż, a nie prawdziwa muzyka.

Tomala: Wydaje mi się, że problem dotyczy w takiej samej mierze artystów i mediów, jak i odbiorców, bo to oni kształtują popyt na taką muzykę.

Grubson: Prawda jest taka, że moglibyśmy gadać o tym do rana... a ludzie na dole cały czas na nas czekają (śmiech).

BRK: Zajebiście się rozmawia, ale serio musimy kończyć. Fanów nie można zlewać. Możecie dać to na tytuł!

Grubson: I tak nie pamiętam, kiedy ostatnio tak długo rozmawialiśmy z mediami (śmiech).

Tomala, Wróblewski: W takim razie wielkie dzięki za rozmowę i powodzenia.

cy w Polsce mają przejebane. Prawda jest taka, że nigdy nie trafisz do szerszej publiki, jeśli nie ma

www.detalks.pl

9

SUMA WSZYSTKICH STRACHÓW Ostatnie tygodnie są dla Donalda Tuska najcięższym okresem w całej jego politycznej karierze. Problemy? Niby nic nowego – ataki ze strony opozycji, konflikty wewnątrz partii, kryzys. Do tej pory szef rządu radził sobie z zagrożeniami. Dziś jest inaczej. Premier walczy o przetrwanie.

Rozmawiał Michał Wróblewski MICHAŁ WRÓBLEWSKI: Jest taki aktor, dawniej bohater kina akcji, dziś raczej emeryt. Jean Claude Van Damme. Zapewne pan kojarzy.

ANDRZEJ STANKIEWICZ: Tak, aktorów-emerytów kojarzę akurat całkiem nieźle.

Jeden film z tym aktorem zapadł mi w pamięci.

Główny bohater – facet, który po latach wywal-

10

www.detalks.pl

czył sobie wolność. Twardy gość. Trafia do domu młodej kobiety, którą chroni przed nękającym ją przedsiębiorcą podatkowym, chcącym przejąć jej majątek. Biznesmen wysyła na głównego bohatera płatnych zabójców, po piętach depcze mu policja.

Atakowany zewsząd bohater toczy dramatyczną walkę o przetrwanie. Film nosi tytuł

fot. Jan Graczyński

polityzacja

„Uciec, ale dokąd”.

Domyślam się, do czego pan zmierza…

Do próby zobrazowania sytuacji, w której znajduje się dziś nasz pan premier. Sytuacji – przyzna pan – dość skomplikowanej.

Wie pan co, całą tę dyskusję o spadkach sondażo-

wych Platformy trzeba toczyć i rozpatrywać na dwóch płaszczyznach. Pierwszą z nich są publicz-

ne działania premiera i polityków tej partii, ale zwłaszcza premiera.

Drugą płaszczyzną jest na-

tomiast sytuacja wewnątrz Platformy Obywatel-

skiej. To, z czym mamy do czynienia teraz – drugie expose, raporty ministrów, zapowiadane na wio-

snę objazdy kraju Tuskobusem… To są zagrywki

znane już wszystkim, które mogliśmy poznać wcześniej, przy okazji tąpnięć sondażowych Plat-

formy w różnych okresach. Są to chwyty, które premier stosował bardzo często. Proszę sobie

rosława Kaczyńskiego – że media szczują na niego. On po prostu obarcza media za spadki w son-

dażach swojej partii. Na zamkniętych spotkaniach

Tusk bardzo ostro krytykuje gazety, telewizje – uważa, że niesłusznie atakują jego syna w kontekście Amber Gold, że atakują marszałek Ewę Kopacz

za

jej

słowa

na

temat

prac

polskich

prokuratorów i medyków w Smoleńsku. Premier nie dostrzega winy w działaniach swoich i swoich

bliskich współpracowników. Po prostu uważa, że „nic się nie stało”. A teraz stosuje wyłącznie sztuczki pijarowskie, które w jego ocenie przyniosą mu doraźny sukces. Chce znów przejąć inicjatywę.

Donald Tusk przedefiniowuje obecnie swoją poli-

tykę co do zasady. Oczywiście przedefiniowuje ją zależnie od panującej sytuacji…

budżetowe; premier organizował więc wspólne

…bo premier przyzwyczaił nas od jakiegoś czasu do działań wyłącznie reakcyjnych. Tylko nie wiem o czym świadczy to bardziej – o sile, czy o słabości premiera.

przed Euro 2012 było podobnie. To jest już spraw-

nowił się nad tym, dlaczego przestał się ludziom

przypomnieć „przesłuchania” ministrów z przeło-

mu 2008 i 2009 roku. Wtedy konieczne były cięcia konferencje z udziałem członków rządu. Zresztą dzony sposób, te same stare tricki – Tusk pokazu-

je, że to on jest rozgrywającym, że to on jest szefem, panem sytuacji. Że nie ma konkurencji

i że klocki w grze politycznej chce i potrafi układać po swojemu.

Podobnie było ze słynnym już Tuskobusem w czasie ostatniej kampanii wyborczej. W pewnym mo-

mencie pojawiły się wewnętrzne badania, które pokazywały, że Platforma wybory parlamentarne

w 2011 roku może po prostu przegrać. Co zrobił premier? Ruszył w Polskę. I to zadziałało.

No i jest sytuacja wewnątrz samej Platformy. We-

wnętrzne przekonanie Tuska - o czym wiem, bo rozmawiałem wielokrotnie z jego współpracowni-

kami - jest takie, iż on naprawdę nie dostrzega

żadnej winy w sobie i w swoich rządach. Premier uważa, że ludzie, którzy odwracają się od Platfor-

my, są po prostu niesprawiedliwi. Że niesłusznie

oceniają tę partię. Tusk ma też poczucie – i to jest bardzo istotny wątek, niezwykle charakterystyczny, bo upodabniający go w pewien sposób do Ja-

Na pewno nie było tak, że premier usiadł i zastapodobać. Proszę zwrócić uwagę, że o ile notowa-

nia Platformy przez lata utrzymywały się na względnie wysokim i stałym poziomie, to notowa-

nia samego Tuska od wielu miesięcy sukcesywnie spadają. Podobnie jak notowania rządu. W końcu spadek musiała odnotować więc i jego własna partia. To nie było dla nikogo większym zaskocze-

niem. Od początku roku premier musiał zmierzyć się z bardzo wieloma problemami – refundacja le-

ków, sprawa ACTA, Amber Gold, ekshumacje ofiar tragedii smoleńskiej. Ale premier wcale nie zakłada, że te wszystkie sprawy są dla niego problemem. On problemy widzi w czymś innym.

To, co premier robi teraz, co zapowiedział w swoim tzw. „drugim expose” (które to expose, nawiasem mówiąc, było jednym z najsłabszych wystąpień Tuska jakie pamiętam) – czyli program znacznego zaangażowania pieniędzy państwowych w gospo-

darkę – jest efektem obaw o kryzys globalny, a nie obaw o to, czego oczekują od niego ludzie. Pre-

mier nie uważa, że jego złe notowania wynikają

www.detalks.pl

11

polityzacja z jego wpadek. Nie tego się boi. Donald Tusk

państwo nie ingeruje w gospodarkę, bo to zakłóca

jego główne zmartwienie.

przymiot.

o wiele bardziej obawia się kryzysu. I to jest teraz

Decyzję premiera o poddaniu się pod głosowanie nad wotum zaufania nazwał pan „typową ucieczką do przodu”. Jak daleko jest w stanie uciec Donald Tusk?

Tak naprawdę przekonamy się o tym za kilka miesięcy, kiedy Donald Tusk faktycznie ruszy w Pol-

skę. Błędne jest oczekiwanie, że po jednym wystąpieniu premiera w Sejmie tendencja sonda-

żowa nagle się odwróci. I błędem było robienie sondażu od razu po expose (sondaż zleciła Telewi-

zja Polska – red.) . Z tego tak naprawdę nic nie wynikało, ten sondaż nie był nam w stanie nic

reguły działania wolnego rynku. Traktował to jako

To, co zapowiedział kilka dni temu, to kompletne odwrócenie jego poglądów. Państwo ma stać się teraz bardzo ważnym graczem na rynku gospo-

darczym. Państwo ma używać wszystkich swoich zasobów, żeby sztucznie generować strumień pieniędzy, który następnie zostanie użyty do pobudzenia

gospodarki.

Przecież

to

całkowicie

zaprzecza temu, co Platforma głosiła jeszcze kilka lat temu. Ale to wynika z jednego – z wielkiej oba-

wy przed kryzysem. To jest dziś największy wróg Tuska.

wiał premier, byli w większości w pracy. Ale wra-

Kryzys już w tej chwili wali ponoć do nas drzwiami i oknami. Premier ma więc dość ograniczoną drogę ucieczki.

należałoby się zastanowić, przed czym tak na-

gdzie był permanentny kryzys, lata dziewięćdzie-

istotnego pokazać. Ludzie w czasie, gdy przemacając do pańskiego pytania – może najpierw prawdę Donald Tusk ucieka…

Kto oglądał expose, ten nie ma wątpliwości.

Kryzys. To po pierwsze. To, co zapowiedział pre-

mier w expose, a o czym już wspomniałem, to

,,

Zapowiedzi premiera zawarte w tzw. „drugim expose” – czyli program znacznego zaangażowania pieniędzy państwowych w gospodarkę – są efektem obaw o kryzys globalny, a nie obaw o to, czego oczekują od niego wyborcy.

całkowita zmiana filozofii rządów Platformy. Proszę

zwrócić uwagę, że kiedy wybuchł kryzys w 2008 roku, to PiS i partie lewicowe miały pomysły „dosypywania” państwowych pieniędzy do gospodar-

ki. Wówczas Tusk za punkt honoru stawiał sobie

nieingerowanie państwa w gospodarkę. Mówił, że jesteśmy zieloną wyspą między innymi dlatego, że

12

www.detalks.pl

Polacy przyzwyczaili się do życia w kryzysie. PRL,

siąte, czyli czasy bolesnych przekształceń. A pro-

szę zauważyć, że przed laty jedynymi większymi protestami o podłożu socjalnym były protesty organizowane przez Samoobronę.

Prawdziwy kryzys zacznie się wtedy, kiedy nadej-

dzie recesja. Gospodarka się skurczy, bezrobocie zacznie gwałtownie rosnąć. Już w tej chwili wśród

młodych jest stosunkowo duże bezrobocie i Tusk się tego obawia. Młodzi ludzie to przecież jego potencjalny elektorat. Tusk nie boi się, że my przez

ten kryzys przejdziemy na poziomie dwuprocen-

towego wzrostu gospodarczego. To by była jeszcze relatywnie całkiem niezła sytuacja. On się obawia

tego, że będziemy mieli wzrost na poziomie -2 proc. I to jest problem.

Według moich informacji pomysł z czymś, co ja sam osobiście nazywam czebolem, czyli z tym parapaństwowym funduszem, który miałby genero-

wać wzrost i mnożyć pieniądze, powstał latem tego roku. Ale nie w ramach pracy nad drugim expose Tuska, tylko w ramach rozważania rozmaitych wariantów na wypadek upadku strefy euro.

W Kancelarii Premiera uznano, że istnieje realne ryzyko, że Grecja zostanie wyrzucona ze strefy euro (lub wystąpi z niej sama) i że będzie to natu-

ralnie potężne tąpnięcie dla państw Eurolandu.

ta, ale w latach dziewięćdziesiątych była taka

panii i Włoch, choć jest to wariant skrajny. Ale

PSL-SLD państwo wyniosło majątek obejmując po

Brano również pod uwagę wyjście ze strefy Hisz-

gdyby nastąpiły takie okoliczności, trzeba mieć plan awaryjny.

Ten fundusz państwowy oparty na BGK-u miał być właśnie jednym z pomysłów na ratowanie gospo-

darki w tym ekstremalnym scenariuszu, który

wskazałem przed chwilą. Jeśli rząd sięga po ten wariant już w tym momencie… to Tusk musi być naprawdę pełen obaw.

Sądzi pan, że ten czebol – jak sam pan to określił – będzie w stanie skutecznie zarządzać funduszami i własnością spółek Skarbu Państwa? Bo ja mam wątpliwości.

Jak zawsze diabeł tkwi w szczegółach…

Ale premier tych szczegółów nie podał.

I na tym polega problem. Kryzys pokazał, że państwo jest ważnym graczem w gospodarce. Przykład:

Stany

Zjednoczone.

Tam

państwo

sprawa, zwana

Trójkątem Buchacza. Za rządów

jednej trzeciej udziałów w trzech spółkach chemicznych; te spółki były w ten sposób powiązane, że jedna z nich była współwłaścicielem drugiej,

druga współwłaścicielem trzeciej, a trzecia pierw-

szej. Państwo, wnosząc udziały, straciło nad tymi spółkami kontrolę, bo we wszystkich tych spółkach miało udziały mniejszościowe.

Inny przykład: FOZZ. Co do zasady – pomysł nie-

zły. A jednak skończyło się ogromną aferą. Więc ja

się boję szczegółów. Bo sprawa FOZZ pokazała, że nawet słuszne czy racjonalne co do zasady pomy-

sły mogą okazać się po czasie po prostu ogromną porażką. A fundusz tworzony przez Tuska? Tutaj szczegółów nikt nie jest nawet w stanie przewidzieć. Co innego na ten temat mówi minister Rostowski, co innego minister Budzanowski.

i wpompowywało w nie pieniądze, po czym oka-

Mówi pan o diable tkwiącym w szczegółach tego projektu, natomiast sam premier zaprzecza, jakoby miało być to przedsięwzięcie niosące za sobą ryzyko. Spółka Inwestycje Polskie ma służyć przede wszystkim względnej stabilizacji…

stwa

nie może nazywać się Inwestycje Polskie. Dlacze-

pompowało potężne pieniądze w gospodarkę.

Czasem to przynosiło rezultaty, czasem nie. Zda-

rzały się sytuacje, gdy państwo ratowało banki zywało się, że te banki dofinansowanie od pańprzeznaczają

prezesów.

na

wynagrodzenie

dla

Ale jest też przykład Chrysler’a. Ta firma miała potężne problemy. Dostała państwowe dofinanso-

wanie, szybko je spłaciła, a w tej chwili jest firmą dochodową.

Państwowe pieniądze można rozdawać na różne sposoby. Nie zmienia to jednak ogólnego założe-

nia, że w czasach kryzysu państwo jest jednym z ważniejszych gospodarczych podmiotów. Więc

ja, co do zasady, nie sprzeciwiam się generalnie

takiej ingerencji państwa w gospodarkę. Tylko – tak jak mówiłem wcześniej – diabeł tkwi w szczegółach. I o szczegóły właśnie się boję. Kto wybie-

rze władze tej spółki? Czy fundusz będzie podlegał kontroli NIK-u? Czy nie będzie służył de facto po to tylko, by ukrywać rzeczywiste zadłużenie państwa?

Pan jest młody, więc pewnie pan tego nie pamię-

Muszę panu wejść w zdanie. Po pierwsze spółka ta go? Po prostu spółkę o takiej samej nazwie posia-

da już biznesmen Zygmunt Solorz. Mało kto o tym wie. Premier był już więc na wstępie nieprzygoto-

wany mówiąc o swoim „nowym projekcie”. Po

prostu taka spółka już jest, już istnieje. O czym nawet większość mediów sobie chyba nie zdaje sprawy.

Po wtóre: czy te przedsięwzięcie naprawdę miałoby służyć stabilizacji? Nie wiemy. Może służyć sta-

bilizacji poszczególnych firm, ale nie wiadomo

przecież, na jakiej zasadzie będą udzielane tym firmom kredyty czy gwarancje… Jest też powielany dość mętny przekaz, że udziały Skarbu Państwa w spółkach zostaną tam wniesione. To teraz

się pytam: które udziały? W Orlenie? I co – ta spółka, nazwijmy ją przykładowo „Inwestycjami RP”, będzie pobierała dywidendy z Orlenu? Ona,

czy Skarb Państwa? Bo jeśli ona, to Skarb Państwa

www.detalks.pl

13

polityzacja będzie miał mniej pieniędzy.

szczególnych ministrów do tego expose, nato-

Jeżeli Unia będzie wychodzić z kryzysu, to jest zu-

wiednie na tę okazję słowa. Zabrakło komunikatu,

pełnie oczywiste, że w ramach pewnej sanacji finansów

publicznych

zacznie

inaczej

liczyć

zadłużenie państw. I wówczas tego typu numery

pod tytułem: „wyprowadzamy coś poza budżet i udajemy, że nie ma tam długu” – nie przejdą.

Poza tym, gwarancje są pomocą publiczną. Żeby takiej pomocy udzielać, trzeba mieć zgodę Komisji

Europejskiej… Jak sam pan widzi, jest tu mnóstwo niejasności. Mętne zapowiedzi rodzą wątpliwości.

Ale z drugiej strony – w mętnej wodzie niektórym łatwiej się pływa…

Pan się nie gubił, słuchając wystąpienia premiera? Z jednej strony rząd tnie ulgi na pierwsze dziecko, z drugiej wydłuża urlop rodzicielski. Premier zapowiada szumnie „całkowite rozwiązanie kwestii dostępu do żłobków i przedszkoli”, a jednocześnie zdaje się zapominać, że jakiś czas temu zarządzono wzrost opłat o kilkadziesiąt procent za pobyt dziecka w przedszkolu. Donald Tusk wymienia konkretne obwodnice, które mają być budowane i modernizowane, ale nie wspomina nic o bankrutujących podwykonawcach dróg i autostrad. Gdzie tu spójność?

Ja jej nie widzę. Ale swoją drogą, żaden kolejny rząd nie przedstawił spójnej polityki prorodzinnej.

Obecny rząd też jej nie ma. Zresztą: premier spo-

ro rzeczy pominął w „expose”. Rzeczy niezwykle istotnych…

miast propozycji tych nie potrafił ubrać w odpoktóry byłby w jakiś sposób efektowny.

Bo nie było słów-kluczy?

Otóż to. I to właściwie zaważyło na porażce tego wystąpienia. A wracając do polityki prorodzinnej.

Zmiany w ulgach doprowadziły de facto do tego,

że większość rodzin, które mają jedno dziecko, te ulgi straciły. Ale generalnie podczas podejmowania decyzji o cięciach nie chodziło o zmianę filozofii polityki prorodzinnej, chodziło o oszczędności.

Z jednej strony rząd ściął ludziom ulgi, żeby na tym zaoszczędzić, z drugiej mówi teraz do mło-

dych: „damy wam rok urlopu”. Ja co do zasady nie jestem przeciwny, ale uważam jednocześnie, że wdrożenie tego pomysłu sprawi, iż pogorszy się znacznie sytuacja młodych kobiet na rynku pracy.

Pracodawcy będą się po prostu obawiali je zatrudniać.

A model szwedzki?

Premier nawet kiedyś o tym wspominał. Ale trzeba być konsekwentnym, a nie tylko rzucać hasła.

W Szwecji jest tak, że całość urlopu można wziąć tylko wtedy, gdy rozdzieli się go na oboje rodziców. Wówczas pracodawcy…

…nie ponoszą aż takiego ryzyka.

Może nie tyle nie ponoszą ryzyka, co te ryzyko po

prostu inaczej się rozkłada. I jest zdecydowanie mniejsze.

i energetycznych przechodził błyskawicznie do

Ustaliliśmy, że premier najbardziej boi się kryzysu. Sondaże pokazują jednak, że to nie powinna być jedyna obawa Tuska. Premier w końcu ma z kim przegrać. Po raz pierwszy od pięciu lat.

właśnie służbę zdrowia. Z punktu widzenia logiki

nie boi się Kaczyńskiego. Premier uważa, że pre-

Służba zdrowia, edukacja.

Premier od dużych inwestycji infrastrukturalnych zmian np. na posterunkach policji. Pomijał m.in.

i jako takiej spójności, to było bardzo złe wystąpienie.

Pisane na kolanie?

Według mojej wiedzy Igor Ostachowicz, doradca

premiera, który przygotowywał to wystąpienie, od jakiegoś czasu nie jest w stanie mentalnie niczego ciekawego z siebie wygenerować. Wiem, że Ostachowicz zbierał odpowiednie materiały od po-

14

www.detalks.pl

Ale mimo wszystko, moim zdaniem, Donald Tusk zes już tyle razy się zmieniał, że prędzej czy póź-

niej coś „palnie”, że Macierewicz coś „palnie”…

Tusk temat pod tytułem „Premier Kaczyński” uważa za zamknięty.

Premier boi się natomiast utraty przywództwa w partii. Obawia się rokoszu. Boi się, że w przyszłym roku mogłoby dojść do zwołania kongresu,

na którym zostałby odwołany. Tuskowi kadencja

fot. mypis.pl

Jest jeszcze inny problem, nazwijmy go unijnym.

przewodniczącego PO kończy się w 2014 r. Z tego,

do komisji) pokazał, że ma za sobą grupę czter-

zasad wybierania przewodniczącego partii. Dla-

osiemdziesięciu potencjalnych, posłów, w nieco

czego? Bo boi się Schetyny.

Gowina się nie boi?

Ktoś taki jak Gowin nigdy nie będzie i nie może być liderem takiej partii, jak Platforma Obywatel-

ska. On może być liderem pewnej grupy albo

mniejszej partii, która mogłaby powstać w wyniku jakiegoś rozłamu w PO. Natomiast ze Schetyną jest inaczej. Grzegorz Schetyna może objąć szefostwo w PO i Tusk doskonale o tym wie.

dziestu ideologicznie zaangażowanych, a około ponad dwustuosobowym klubie parlamentarnym.

To jest bardzo dużo. Jednocześnie Gowin wstrzy-

mał się od głosu. Umył ręce. Dlatego Tusk miał nazwać Gowina w kuluarach Piłatem.

Gowin zna swoją siłę. On pamięta casus Rokity,

wie, jak wyglądał proces „wycinania” go przez Tu-

ska. Poza tym minister sprawiedliwości ma wielkie ambicje. I nie da się zmarginalizować.

,,

co mi wiadomo, premier myśli nawet o zmianie

aferalne powiązania… Gowin jest przekonany, że

Donald Tusk nie boi się Jarosława Kaczyńskiego.

Premier uważa, że prezes już tyle razy się zmieniał, że prędzej czy później znów coś „palnie”. Tusk temat pod tytułem „Premier Kaczyński” uważa za zamknięty.

wiadomo, na ile potrafi stwierdzić to obiektywnie,

granicznych nie ma nic do stracenia. Może tkwić

Sytuacja premiera nasunęła mi skojarzenia z jednym z klasyków kina akcji, pan w swoim ostatnim tekście we WPROST wolał użyć analogii do jednego z westernów. Tusk – szeryf, Schetyna – jego dawny towarzysz, Gowin – kaznodzieja, który szybko nauczył się korzystać z rewolweru. Panowie mają już naładowane magazynki?

Ewidentnie. Wewnątrz tego triumwiratu są bardzo duże emocje.

W najnowszym numerze WPROST piszemy o hakach, które mają być zbierane na Jarosława Gowina. Obyczajówka, sprawy gospodarcze, jakieś

koledzy na niego owe haki zbierają. Nie do końca

a na ile są to jego subiektywne odczucia. Pewne jest jedno: jeżeli konstytucyjny minister ma poczucie, że koledzy partyjni zbierają na niego haki,

to chyba coś tu nie gra, prawda? A z kolei między Tuskiem a Schetyną toczy się ewidentny spór o to,

jak mają wyglądać zasady wybierania nowego szefa Platformy w 2013 lub 2014 roku.

Nie jest więc właściwe pytanie o to, czy panowie

mają naładowane magazynki. Mają. Właściwym jest natomiast pytanie…

…kto komu pierwszy strzeli w plecy.

Zgadza się. Zajrzyjmy głębiej w ten spór. Proszę spojrzeć na ostatnie głosowanie dotyczące pro-

jektu ustawy antyaborcyjnej. To był majstersztyk Gowina. Minister bez żadnych konsekwencji praw-

nych (bo to nie było głosowanie nad ostatecznym projektem, tylko nad skierowaniem tegoż projektu

Natomiast Schetyna, jako szef komisji spraw zana marginesie polityki albo podjąć realną walkę.

A Tusk? Na pewno pojawiające się co jakiś czas

pogłoski o rzekomej karierze, jaka czeka go na stanowisku szefa Komisji Europejskiej, są kompletną aberracją. Tuska interesuje krajowe po-

dwórko. Chce nadal rządzić. I wierzy w to, że nawet jeśli nieznacznie przegra wybory, to uda mu się ponownie stworzyć koalicję, która rządziłaby krajem przez kolejne lata. Obojętnie czy z lewi-

cą czy z PSL-em. Tusk jest pewien, że nawet jeśli PiS wygrałoby za kilka lat wybory, to zdolności ko-

alicyjne partii Kaczyńskiego będą zerowe. Donald Tusk nie myśli o emeryturze, nie szuka winy w so-

bie. Nie spogląda z lękiem w stronę PiSu. On się boi własnego otoczenia.

Wróćmy jeszcze na chwilę do Jarosława Gowina.

Janusz Palikot twierdzi, że minister sprawiedliwo-

www.detalks.pl

15

polityzacja Ja o tym wiem. Rzeczywiście tak jest, bo Gowin nie zamierza wychodzić z rządu.

wraz z innymi konserwatywnymi ugrupowaniami

w Sejmie stworzyć większość. Tusk będzie więc za wszelką cenę unikał konfliktów na tle światopoglądowym.

by w Platformie. Warianty są różne. Pewnie zrobił-

Rafał Grupiński poniesie konsekwencje za niesforność posłów PO? (40 posłów Platformy wbrew zaleceniom szefostwa klubu zagłosowało za skierowaniem projektu SP zaostrzającego prawo do aborcji do dalszych prac; kolejnych 28 posłów wstrzymało się od głosu lub w ogóle nie wzięło udziału w głosowaniu – red.)

bliskich współpracowników – Jacek Żalek czy Jacek

bu w najbliższym czasie, więc nie jest to wyklu-

Za wszelką cenę?

Jeżeli Platforma doprowadziłaby do uchwalenia przepisów dotyczących aborcji, in vitro, eutanazji, bez umożliwienia wyjścia z tego z twarzą przez

konserwatystów, to zapewne Gowin opuściłby rząd. Albo złożyłby dymisję jako minister i został-

by też tak, gdyby odszedł z PO któryś z jego Tomczak…

Proszę jednak pamiętać, że jest to w tej chwili wy-

łącznie czysta teoria. Rząd trzyma się zaledwie na trzech głosach. Każde odejście z klubu sprowadza się do tego, że trzeba szukać kompromisu i ciułać poparcie na lewicy.

Ale z drugiej strony, według moich informacji, na

lewicy – zarówno w SLD, jak i w Ruchu Palikota – jest około pięciu, dziesięciu posłów, tzw. „zahibernowanych”, którzy w razie potrzeby (a więc jakie-

goś załamania w klubie PO) mogliby dołączyć do partii Tuska. Oczywiście za pewną cenę. Natomiast nie zmienia to faktu, że Tusk takich „cyrków” sobie zdecydowanie nie życzy.

Wszystko wskazuje na to, że wszystkie ideologicz-

ne projekty w tej kadencji padną. Nie przejdzie projekt ustawy antyaborcyjnej w tej wersji, jaką

chce Solidarna Polska. Prawdopodobnie nie będzie

Premier planuje dokonać zmian w szefostwie kluczone

(Rafał

Grupiński

jest

szefem

Klubu

Parlamentarnego PO – red). Ba, jest to wielce prawdopodobne, że prędzej czy później Tusk odwoła Grupińskiego. Premier musi dogadać się jed-

nak albo z konserwatystami w Platformie, albo ze schetynowcami. Ten drugi wariant raczej odpada,

bo wiadomo, że Grupiński jest człowiekiem Schetyny. Tusk jest w klinczu, bo musi non stop lawirować między tymi dwoma frakcjami. Wiadomo też, że premier mocno zaniedbał swoją partię, widać,

że traktuje ją dość pogardliwie. Z tego korzysta

Schetyna, który ma zdolności „dopieszczania” działaczy ze struktur regionalnych. Potrafi zadbać o ich interesy, wie, czego potrzebują. Tusk tego nie robi, ale czemu się dziwić? Schetyna ma teraz

o wiele więcej czasu. Może spokojnie budować swoje zaplecze.

projektu w sprawie in vitro. Dlaczego? W tym wy-

Napisał pan niedawno, że Schetyna ma „świetne” relacje z SLD. Na jakiej podstawie?

szania do tego projektu wniosków mniejszości. Po

o czym zresztą otwarcie się mówi, że Schetyna

padku konserwatyści chcieliby mieć prawo zgłaprostu by móc zgłaszać poprawki na forum Sejmu.

Tusk boi się, że gdyby nawet konserwatyści z libe-

rałami dogadaliby się co do jednego, wspólnego

projektu klubu PO ustawy o in vitro, to możliwość zgłoszenia

wniosków

i poprawek

pozwoliłoby

w konsekwencji konserwatystom (przy współpracy z PiS-em i PSL-em) ten projekt Platformy zmienić.

Premier bardzo obawia się takiego scenariusza.

Pokazałoby to bowiem, że konserwatyści są bar-

dzo silną frakcją w Platformie, mającą potencjał

16

www.detalks.pl

Długo by się rozwodzić. Natomiast pewnym jest,

ma bardzo dobre relacje z Leszkiem Millerem czy z wieloma innymi posłami SLD. Znajomości te sięgają dawnych czasów, jeszcze wrocławskich, kiedy Schetyna poznał śp. Jerzego Szmajdzińskiego.

Zawsze jak trzeba było coś negocjować z SLD, to Schetyna w tym uczestniczył. Wystarczy wspomnieć rozmowy nad projektem ustawy medialnej,

toczące się jeszcze w poprzedniej kadencji. Pro-

jekt odrzucił jednak Tusk. Dlaczego? Bo obawiał się sukcesu swojego byłego kompana.

fot. mypis.pl

ści, pragnąc utrzymać miejsce w rządzie, gotów byłby zaakceptować nawet koalicję z SLD. Aż tak?

Mówi się również o niezłych relacjach Tuska z Millerem. Ale nie do końca wiadomo, na ile jest to uczucie jednostronne, a na ile faktyczne.

No właśnie. Bo to Miller „kocha” Tuska. Tusk po-

gardza takimi gośćmi jak Miller. Lider PO dawnego premiera uważa po prostu za postkomunistę,

w pewnym sensie brzydzi się nim. Schetyna trak-

tuje ludzi o wiele bardziej pragmatycznie. A sam Miller? Przebiera nogami, by wejść do koalicji

z Platformą. Natomiast SLD niekoniecznie tego

właśnie by chciało. Posłowie tej partii uważają, że zostaliby po prostu skonsumowani przez Platformę. Że spadłoby na nich odium kilkuletnich rzą-

rzem Schetyną a Januszem Palikotem. Przynaj-

mniej nie mam na ten temat wiedzy. Wzajemna niechęć oby panów jest tak duża, że raczej nie do

pogodzenia. Z jednej strony Palikot jest faktycznie niebywałym

pragmatykiem,

przez

co

czasem

ciężko stwierdzić, czy w istocie wspiera w jakiś

nieformalny sposób premiera, czy może gra na jego niekorzyść. Z drugiej przypomnijmy sobie, o jakie

rzeczy

Janusz

Palikot

oskarżał

niegdyś

Schetynę. Jawnie zarzucał mu np. przestępstwa.

Więc akurat w to, że panowie się między sobą układają, nie jestem skłonny uwierzyć.

O czym myśli dziś Grzegorz Schetyna?

Zostając przy konwencji westernowskiej – rewolwerowcy z PO prowadzą krwawą walkę na wyniszczenie, ale przyzna pan, że plemię Kaczyńskiego także dość skutecznie forsuje ostatnio ataki na wioskę szeryfa. I chyba coraz szczelniej tę wioskę otacza.

w partii, by móc wystartować przeciwko Tuskowi

rozgrywających karty w polskiej polityce znamy

byłoby to swojego rodzaju ukoronowanie jego ka-

riery politycznej (mógłby otrzymać np. stanowisko ministra), ale wielu działaczy lewicy jest przeciw.

On przede wszystkim chce umocnić swoje wpływy w kolejnych wyborach na szefa PO. Chce mu otwarcie rzucić na stół rękawice. Z drugiej strony dąży do, jak to się określa w samej Platformie,

„rozchybotania łajby”, czyli doprowadzenia do takiego konfliktu, czy takiego rozedrgania w szere-

gach posłów PO, by spowodować wyjście z tej partii choćby i kilku posłów. Tak, by rozszerzyć ko-

alicję. Schetyna ma znacznie lepsze kontakty z Sojuszem niż premier. Ma również znakomite relacje z Waldemarem Pawlakiem. I to jest jego re-

cepta na sukces – umiejętność dogadania się niemalże z każdym.

Niemalże? Ponoć były marszałek odnalazł nawet nić porozumienia z Januszem Palikotem, na co zwracał uwagę ostatnio Piotr Gursztyn. Czy nieformalne personalne sojusze zawierane między największymi dotąd wrogami oznaczają, że niechęć do Tuska ze strony jego byłych współpracowników osiągnęła już apogeum, czy świadczy to raczej o słabości przeciwników premiera, którzy – chcąc coś ugrać – są zmuszeni się ze sobą układać?

Wie pan co, mi osobiście nie chce się wierzyć w jakieś tajne sojusze zawierane między Grzego-

Biorąc pod uwagę fakt, iż tych wszystkich gości od lat, powinniśmy kierować się w ich ocenie tak-

,,

dów PO. Miller chciałby sojuszu z Tuskiem, bo

Premier mocno zaniedbał swoją partię, traktuje ją dość pogardliwie. Z tego korzysta Schetyna, który "dopieszcza" regionalnych działaczy PO i konsekwentnie buduje swoje zaplecze.

że - a może przede wszystkim - tym, co już zrobili.

Znając lekcje, jakie udzieliła nam historia, można bez wątpienia stwierdzić, że Jarosławowi Kaczyńskiemu będzie bardzo trudno wygrać kolejne wy-

bory. Mimo iż wyniki sondaży dla jego partii są ostatnio bardzo przyzwoite, to notowania samego

Kaczyńskiego od lat są bardzo niskie. Po prostu ludzie go nie chcą. Kaczyński ma nadal ogromny elektorat negatywny.

I być może właśnie dlatego Kaczyński zdecydował się na wariant z profesorem Glińskim. Nadal

www.detalks.pl

17

polityzacja Oczywiście. Jeśli prof. Gliński przegra głosowanie w Sejmie (a przegra), nie poprze go nikt oprócz PiS-u, to co ta partia zrobi z Glińskim później?

Ten scenariusz miał wyglądać zupełnie inaczej.

Według moich informacji do Kaczyńskiego kilka miesięcy temu dotarł sygnał (wiele wskazuje na to, iż był to sygnał od Artura Balazsa – niegdyś

wpływowego polityka, mającego do dziś dobre kontakty zarówno na lewicy, jak i na prawicy), że część posłów Platformy jest gotowa odwołać pre-

miera. Że te emocje między Tuskiem a Schetyną są tak duże, iż grupa sprzymierzeńców byłego marszałka byłaby w stanie zgodzić się na ze-

pchnięcie z tronu szefa PO. Kaczyński wziął to za dobrą monetę. Proszę zwrócić uwagę, że pojawia-

ły się nawet jakiś czas temu kokietujące Schetynę wypowiedzi polityków PiS, np. Joachima Brudziń-

skiego, którzy wprost mówili o tym, iż Schetyna mógłby zostać szefem rządu. Więc miało być tak,

że opozycja przy udziale rozłamowców z grupy Schetyny, z cichym poparciem prezydenta Komo-

rowskiego zmusza Donalda Tuska do ustąpienia

z urzędu Prezesa Rady Ministrów. Wtedy powoła-

no by na krótko rząd techniczny i rozpisano nowe wybory. I w tym scenariuszu – który w mojej ocenie był kompletną aberracją – szefem rządu technicznego

miał

zostać

prof. Michał

Kleiber.

I w momencie, gdy okazało się, że te sygnały,

które docierały do Kaczyńskiego okazały się nieprawdziwe, PiS został już z ręką w nocniku. Dla-

czego? Bo niepotrzebnie przedstawiciele tej partii

zapewniali wiele tygodniu temu o posiadaniu kandydata na premiera, który w rzeczywistości

nie istniał. Posłowie PiS zapowiedzieli złożenie wniosku o konstruktywne wotum nieufności, ale nie mieli żadnego kandydata na szefa rządu.

W popłochu szukali więc zastępcy. Padło na Glińskiego. No i profesor zgodził się przyjąć rolę zają-

ca - zapewne za odpowiednią stawkę. Stawką tą może być miejsce na liście PiS w wyborach krajowych lub do Parlamentu Europejskiego.

A czy wzmożona aktywność opozycji zadziałała

decydująco na spadek notowań PO w sondażach?

Myślę, że miało to znaczenie drugorzędne. Wpływ

na to miały przede wszystkim błędy samej Platformy. PiS w „polityce miłości” nie wytrwa długo.

Tutaj zgadzam się z premierem. Nie

można również zapominać, że Tusk – mimo wewnętrznego wypalenia, zmęczenia,

rosnącego

poczucia

osamotnienia – wciąż jest politykiem, który potrafi uwodzić wybor-

ców. Premier nadal ma w sobie ogromny potencjał. Kaczyński tego nie ma – brak w nim jest zdolności komunikacyjnych takich, jakie prezentuje Tusk. Kaczyński raczej wygłasza.

Tusk

komunikuje.

Te

naturalne słabości lidera PiS po-

zwalają skonstatować, iż stawianie

fot. Jan Graczyński

krzyżyka na Donaldzie Tusku jest

18

www.detalks.pl

dziś przedwczesne.

Czyli na dzień dzisiejszy przesądzone jest, że prof. Gliński nie przyjdzie i nie powie: „panie prezesie, melduję wykonanie zada-

fot. mypis.pl

uważa pan, że wystawienie przez PiS na pierwszy szereg Glińskiego to „marny scenariusz”?

nia”?

Pawlak nie wyobraża sobie, że w takim układzie

ne jest, że o prof. Glińskim za pół roku już nikt nie

wariant, w którym PSL wchodzi do rządu, na któ-

Nie ma takiej możliwości. Bardziej prawdopodobbędzie pamiętał.

A czy wyborcy za trzy lata będą pamiętać o tym, że Kaczyński uważany jest dziś za polityka „niewybieralnego”? Andrzej Urbański powiedział ostatnio w wywiadzie dla „Newsweeka”, że gdyby PiS wygrało wybory, to wbrew temu, co się dziś mówi, partia ta nie miałaby żadnych problemów z utworzeniem kolacji. Choćby z ludowcami.

Jeżeli Prawo i Sprawiedliwość ma w Polsce szansę jeszcze kiedykolwiek dojść do władzy, to tylko

z PSL-em. Jest tylko jeden problem: Waldemar

mógłby nie zostać premierem. Nie wchodzi w grę rego czele stoi Jarosław Kaczyński ze wszystkimi podległymi mu służbami. Pytanie, czy na taki wariant gotów jest przystać sam Kaczyński. Dziś wy-

daje się, że nie. Jednak nikt nie jest dziś w stanie do końca przewidzieć, co zdarzy się w polskiej polityce za tydzień. A co dopiero za trzy lata?

Andrzej Stankiewicz - dziennikarz polityczny tygodnika "Wprost", NawigaTOR 201 1 w plebiscycie Mediatory Studenckie nagrody dziennikarskie

www.detalks.pl

19

socjoliza

WYWIAD. B

Bo czasami bywa tak, że wywiadu nie da się zapowiedzieć...

Rozmawiała Karolina Jaskólska

KAROLINA JASKÓLSKA: Który z was jest najśmieszniejszy?

BARTOSZ GAJDA: Ja!

BARTOSZ GÓRA: Nie prawda, bo ja!

Góra: Mnie ostatnio rozśmieszył taki filmik na YouTube.

Gajda: Haha!

Góra: Taki pan bluźnił przeciwko Bogu, a później

O! Mamy konflikt! Często się kłócicie?

chciał skoczyć na tzw. „bombę”. I się okazało, że

Góra: (przekrzykując) Nieeeeee! Rzadko, rzadko!

bardzo gruby. Połamał sobie najprawdopodobniej

Gajda: Oczywiście!

Gajda: Zawsze! Jesteśmy w stanie permanentnej kłótni.

Góra: Cały czas potrafimy ze sobą rozmawiać. Tak normalnie.

ten lód, który wydawał się być bardzo cienki, był kość ogonową. To było tak strasznie głośne jak uderzył tą dupą... A lód nie penknoł! Także nie bluźnić!

Gajda: Nie pękł był! Lód. I tak - mnie też śmieszą

Nie musicie od siebie odpoczywać?

zabawne filmiki z YouTube. Generalnie rzeczywi-

Gajda: W zasadzie spotykamy się tylko na wystę-

nimi, ma swoją percepcję. Sęk w tym, żeby wy-

Góra: Nieeeeeee.

pach, a tak, to od siebie odpoczywamy…

stość nas śmieszy. Każdy ma swoje oczy, patrzy chwycić to, co nas otacza - wszyscy czerpiemy

A próby?

z tego, co jest. Z zewnątrz. Przetwarzamy to

Gajda: Całe życie jest próbą!

czy. Jednym wychodzi coś takiego, a nam coś ta-

Góra: Jakie próby?!

w swoich mózgach, później wychodzą różne rze-

A to przepraszam…

kiego.

Gajda: No są, są…. I czasami się kłócimy.

Gajda: Inni nie mają poczucia humoru…

Góra: Nie no, są próby. Trzeba czasem.

Kłócicie się o to, co was śmieszy?

20

www.detalks.pl

Góra: A innym nic nie wychodzi!

Góra: A inni nie mają mózgu!

kim zbiorem ludzi, którzy znają się już dziesięć

się z naszym wizerunkiem.

lat…

A nie chciałbyś być wzorem dla nowo-powstających kabaretów?

Gajda: Tak się dotarliśmy.

złych rzeczy zrobiłem.

Góra: Więcej, dwanaście lat!

I nadal się lubicie?

Gajda: Różnie. Czasem się lubimy, a czasem nie.

Góra: My się dziś lubimy na przykład

Gajda: No, my z Górą się dziś lubimy. Pójdziemy nawet na piwo zaraz!

A propos piwa! Obiecaliście opowiedzieć mi tę mrożącą krew w żyłach anegdotkę o piwie!

Góra: Aaa, tak!

Gajda: (z wielkim, nie… z ogromnym przejęciem

Gajda: Nieee, ja nie jestem wzorem. Zbyt dużo

A nie byłoby miło mieć swoich naśladowców?

Gajda: Góra mnie małpuje cały czas!

Góra: Góra mnie małpuje cały czas!

A każdy z was jest wyjątkowy...

Gajda: Nieee, no jest!

Góra: Nieee, no co ty!?

Gajda: Nikt nie potrafi tak nierówno grać na perkusji jak Góra! A ty jesteś wyjątkowa?

i oburzeniem) Wracając z dalekiej trasy, kupiłem

No ba! Siedzę tu z wami, a chyba nie każdego tak dopuszczacie, co?

piłem, otworzyłem, chciałem się napić, a ono

dane!

sobie piwo. Baaaaaardzo chciało mi się piwa. Kuśmierdziało jajkiem! JAJ-KIEM!

Góra: Proszę zauważyć – jajkiem! Piwo jajkiem!

Ok, podkreślimy powagę sytuacji.

Gajda: I to nie był ajerkoniak! To było piwo!

Góra: Piwo! Śmierdziało jak nie wiem co!

Gajda: Ktoś nie chciał, żebym się tego piwa napił.

Jedno piwo, a tyle radości.

Góra: No! Wszyscy się śmiali... Oprócz Bartosza.

Gajda: Śmieszna sytuacja… Ale na tyle chciało mi

Gajda: Nie każdego, nieeee. Tylko osoby przebaGóra: I szczepione!

No właśnie się zastanawiałam, po co wam te wyniki krwi… (przed wywiadem, kabaret poprosił o wyniki krwi Karoliny– red.)

Gajda: Morfologia jest ważna!

Pomyślałam: no dobra, chcę wywiadu – mogę zrobić badania…

Gajda: Doceniamy, doceniamy.

się tego piwa, że mimo smrodu w całym busie, ja

Bez jakiego elementu nie byłoby dobrego kabaretu? Nie chodzi mi o ludzi!

nie spróbować…

Gajda: A ja też znam taki: adenozyno trójfosforan,

wciąż wąchałem i zastanawiałem się czy by może Góra: Myślał: ojejku, a może to tylko zapach, tylko gaz?

Gajda: Ale nie spróbowałem….

Nie zaryzykowałeś.

Gajda: (smutne oczy)

A wracając do rzeczywistości… Wiedzieliście, że niektórzy celebryci inspirują się waszymi strojami? (Katarzyna Tusk zauważona przez fanów na profilu Facebook kabaretu - red.)

Gajda: No, to świadczy tylko o nich.

Góra: Haha!

Góra: Ja znam chemiczny! C2H5OH.

ale nie wiem co to znaczy. Z chemii w szkole pamiętam.

Góra: Jest jeszcze tetrohydrokanabis (tetrahydro-

kannabinol – red.), czy jakoś tak… Ale też nie wiem co to jest….

Gajda: Nieee, ten to nie. To są narkotyki! Bez jakiego składnika? Bez polotu, kurczę, bez wyobraźni!

Wam jej nie brakuje.

Gajda: Mi nie brakuje. Nawet z wiekiem jest coraz lepiej!

Gajda: Wiesz, to nie ma nic wspólnego z tym czy

Kiedyś Mariusz Kałamaga powiedział, że Łowcy.B są rodzajem buntu.

wymyśliliśmy. Nie mamy wpływu na to, co dzieje

Podobno ktoś od was.

Nie chcecie być ikonami stylu? Dziwne…

chcemy, czy nie chcemy. Jesteśmy tacy, jak sobie

Gajda: A kto to jest?

www.detalks.pl

21

fot. facebook - Łowcy.B

Gajda: Albo mają za duże mózgi. My jesteśmy ta-

socjoliza Gajda: Satyryk?

Góra: Naszym atutem jest, jako zdaje mi się jedy-

Góra: Aaaaa, wiem! (Do Gajdy)Ty wpisz se w go-

gramy ją sami, sami ją tworzymy od początku do

ogla!

Co z tym buntem? Może jesteście za starzy żeby się buntować?

nego kabaretu, że jak robimy swoją piosenkę, to końca, mamy własne instrumentarium.

Gajda: Tymi palcami!

jesz i jak widzisz świat.

Przyjechaliście tutaj na Pakę Marzeń (wywiad odbył się 18 października w Krakowie – red.) Rozumiem, że lubicie spełniać marzenia innych.

A jakie wy macie marzenia?

Góra: Co?

Jesteś na Kazimierzu, tyle knajp!

Gajda: Ja jestem za stary na bunt. A Łowcy.B to bardziej manifestacja. Manifestacja tego, co czu-

A jacy byliście w młodości?

Gajda: Ja byłem metalem!

Góra: Ja do teraz jestem metalem! Ale byłem dziś u fryzjera.

Zostało wam coś z tego metala?

Góra: Po dziś dzień gram w zespole metalowym.

W Huge CCM. Nagraliśmy nawet świetny teledysk, który poruszył środowisko lokalne.

Gajda: A tytuł: „Ho ho ho gorzałko jest dobro”.

Gajda: Piwko!

Gajda: No, nie chciałbym, aby Kazimierz siedział na mnie! (śmiech)

Góra: Stary, spocony Kazimierz…

Mam bogatą wyobraźnię…

Gajda: No nie chciałbym…

Chyba nikt by nie chciał…

Gajda: Ja bym chciał być wybitnym sportowcem.

Góra: Tak odnośnie C2H5OH.

Marzenie z piwem można jeszcze spełnić, ale sportowiec...

Góra: A ja byłem pyskaty! (chwila ciszy) Nadal je-

na całym świecie rockmanem!

Gajda: A ja mam black słeter.

stem! No i co mi zrobicie, no?

Mogę cię brzydko opisać (śmiech).

Gajda: I to jeszcze na Detalksie!

Jakieś skojarzenia? Czy Łowcy.B są detoksem na nudne, sztampowe kabarety?

Gajda, Góra: Hmmm…

Nie poruszacie często politycznych tematów…

Góra: Dwa razy nam się zdarzyło.

Gajda: Czasem poruszamy.

Ale mniej niż inni. Boicie się polityki?

Gajda: Nie, nie boimy się…

Góra: Takie skecze były swego czasu grane, ale przeszły. Tak po prostu.

Gajda: Nie mamy jakiś założeń, że robimy to, a nie robimy tego.

Teraz eksperymentujecie bardziej z muzyką.

Góra: Dużo robimy z muzyką. Każdy z nas ją lubi.

Znudził wam się tradycyjny skecz?

Gajda: Nie. Muzyka jest w porzo.

Góra: Każdego ciągnie do swojego instrumentu, do tego, aby coś przećwiczyć, zagrać.

Gajda: Realizujemy się.

22

www.detalks.pl

Góra: A propos piwka, ja bym chciał być znanym

Początek już jest – spełniasz się muzycznie.

Góra: To jeszcze nie koniec, jeszcze nie powiedziałem ostatniego zdania w metalu.

Gajda: Ohoho, będzie głośno!

Góra: Miesiąc temu ściąłem włosy.

Gajda: Musisz zapuścić nowe zakola!

Góra: No, wiem, widać…

Ale masz ładnie zaczesaną grzywkę.

Gajda: Jak Tokio Hotel!

Eee, nie... To nie taka grzywka…

Gajda: Oni są bardziej Tokio Motel.

Oni jeszcze istnieją?

Gajda: Trudno powiedzieć… Przestałem śledzić, odkąd zaczęli istnieć… (śmiech) Góra: (śmiech)

Zbiliście mnie z pantałyku… Jak to z wami jest?

Gajda: Jeszcze nie ma między nami nic.

Góra: Jeszcze między nami do niczego nie doszło.

Jeszcze?

Gajda: No, parę razy mijaliśmy się na golasa w jednej toalecie, ale..

Góra: (śmiech)

fot. mypis.pl

Celebryta!

Gajda: ...ale, że tak powiem, jedynie ze względów czysto higienicznych.z

Jak na razie wychodzi, że jesteście fajni, śmieszni i zdolni, zero afer...

Gajda: Kryształowi!

Zero wpadek…

Gajda: Ja raz w pokoju hotelowym zaliczyłem wpadkę…

Chciałam zapytać o wpadki na scenie!

Gajda: Aaaaaa!

Góra: Ahhaaa, to nie o tym…

Gajda: Na scenie zaliczyłem potworną wpadkę.

Taką, że uciekłem ze sceny…Teraz jak się to opowiada, to może nie brzmi to tak efektownie, natomiast… No uciekłem w trakcie skeczu.

Co potem?

Góra: Piękny ukłon, piękne wyjście…

Gajda: Wymazałem to zdarzenie z pamięci. A widzisz, taki pyskaty normalnie jestem…

Góra: Ja też zaliczyłem wpadkę, ale ona brzydka jest… Nie wiem czy mogę opowiadać…

Nie krępuj się!

Góra: Zaliczyłem kleksa (śmiech).

Gajda: Bo Góra był w Akademii Pana Kleksa!

Słyszałam, że tam nieładne rzeczy się działy! (śmiech)

Zakończmy mimo wszystko jakoś przyjemnie.

Gajda: Ja ci podam kilka wyrazów na koniec, a ty zrób z nimi co chcesz. Wytniesz pointę.

Okej!

Trema?

Gajda: Ludzie, miłość, wierzba marzeń…

się.. Spierdoliłem ze sceny (śmiech).

Gajda: …jest jak srebrzysty księżyc, który okala

Gajda: Nie podołałem, nie umiałem, poddałem Góra: Do tego wszystkiego dochodzi fakt, że to Gajda prowadził ten skecz…

Gajda: Ja coś mówiłem, a oni pokazywali to, co mówię. I tak cały skecz. Zapalało się światło, ga-

sło, zapalało, gasło i tak kilka razy. No i zapala się światło, a mnie nie ma na scenie. (śmiech)

Góra: Piwo! swoim….

Góra: Whiskey!

Gajda: ..szalem łunę społeczeństwa.

Góra: Kieliszek! Impreza!

Jak wy się pięknie uzupełniacie!

Góra, Gajda: Mamy to!!!

www.detalks.pl

23