Πέτρος και Παύλος της Μάρθας Καπετανάκου - Ξενοπούλου
ΤΕΥΧΟΣ 4
ΙΟΥΝΙΟΣ 2013
2
γ ές ηγέ Ἀπό τίς πη
ατικά γμα Οἱ ἄδικοι νοσοῦν πραγ Ἰωάννης Χρυσόστομος Ἅγιος Ἰω
ᾶτε τούς ἐχθρούς ύσκολο γιά τούς ἀνθρώπους τό «ἀγαπᾶ ὑμῶν» καί «καλῶς ποιεῖῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς». Καί τό ἔπαθλο εἶναι νά γίνουμε «ὅμοιοι τοῦ Πατρός τοῦ ἐν οὐρανοῖς». Ἀλλιῶς καί τή ζημιά ὑποφέρουμε καί τόν μισθό μας χάνουμε. Δέν ἀκοῦς τόν ἴδιο τόν Θεό, πού ἔπαθε τόσα γιά σένα, νά λέγει «Ἄφες αὐτοῖς»; Καί οἱ ἰατροί, ὅταν ὑβρίζονται ἀπό ἐξαγριωμένους ἀσθενεῖς, περισσότερο λυποῦνται καί προσπαθοῦν νά τούς διορθώσουν. Αὐτή τή γνώμη νά ἔχεις καί ἐσύ, γιά ὅσους σέ ἀδικοῦν, διότι ατικά. Ἀπάλλαξέ τους ἀπό τή βαρειά ἀσθένεια καί ἐλευθέρωσέ αὐτοί νοσοῦν πραγμα τους ἀπό τόν δαίμονα τόν σκληρό, τόν θυμό. Αὐτοί πού ὀργίζονται μοιάζουν μέ δαιμονισμένους· μᾶλλον ὅμως εἶναι πιό ἀξιολύπητοι, διότι εἶναι μαινόμενοι συνειδητά. ώ τοι. Γι’ι αὐτό εἶναι καί ἀσυγχώρη ν πού εἶναι πεσμένος, νά τόν λυπᾶσαι. Ἄν δοῦμε κάποιον, ό τ ὐ α ατεῖς Μή ποδοπα πού τόν πειράζει ἡ χολή του, νά ἔχει σκοτοδίνη καί νά κάνει ἐμετό, τόν κρατοῦμε, ἔστω καί ἄν λερώνουμε τά ροῦχα μας· δέν ἀπομακρυνόμαστε, γιά νά τόν ἀπαλλάξουμε ἀπό τή δυσκολία του. Δέν βλέπεις τίς γυναῖκες, πού γεννοῦν,, πῶς δαγκώνουν τίς ἄλλες πού τούς παραστέκουν καί ἐκεῖνες ὑπομένουν; Αὐτές νά ζηλέψεις καί ἐσύ καί νά μή γίνεσαι πιό εὐαίσθητος ἀπό τίς γυναῖκες. Ὅταν γεννοῦν «οἱ γυναῖκες» (διότι οἱ ἀδικοῦντες καί ὀργιζόμενοι εἶναι πιό μικρόψυχοι ἀπό τίς γυναῖκες) θά ἀναγνωρίσουν ἐσένα τόν ἄνδρα. Καί ἄν οἱ ἐντολές εἶναι βαρειές, σκέψου ὅτι γι’ αὐτό ἦλθε ὁ Χριστός, γιά νά τίς φυτεύσει στή ψυχή μας καί νά μᾶς κάνει χρήσιμους σέ ἐχθρούς καί φίλους. Καί ἐκ τοῦ ἀντιθέτου μᾶς ὁδηγεῖ. Διότι λέγει «ἄν ἀγαπήσετε αὐτούς πού σᾶς ἀγαποῦν,, τί μισθό ἔχεετε;».
∆
3
Ἅγιος Λουκκᾶ ᾶς Κριμαία αςς (1877-1961) α Ἑορτάζει 11 Ἰουνίου
Ὁ
ἅγιος ἀρχιεπίσκοπος Λουκᾶς (Βαλεντίν Βόϊνο Γιασενέτσκι) γεννήθηκε σσττό Ποντικάπαιο (Κέρτς) τῆς Κριµαίας. Ὁ ἴδιος θεωροῦσε ὅτι τήν θρησκευτικότητα κληρονόµησε ἀ πό τόν εὐσεβῆ πατέρα του ἀλλά καί ἀ πό τή µητέρα του, πού ἔδειχνε ἰδιαίτερη φροντίδα γιά τούς ἀσθενεῖς καί ἀ πόρους. Ἀποφάσισε τελικά νά σπουδάσει Ἰατρική καί νά ἐργασθεῖ σσττόν ἀµπελῶνα τοῦ Κυρίου, ὅπου «οἱ ἐργάται ὀλίγοι». Ἡ σπουδή του καί ἡ ἀρχή τῆς δρασσττηριότητάς του ὡς ὀφθαλµιάτρου, πού παρεῖχε ὑπηρεσίες παντοῦ καί πρῶτα ἀπ’ ὅλα σσττό σπίτι του, συνέπεσαν µέ δύσκολες καταστάσεις τῆς Ρωσίας (1905). Ὡς ἐπισσττήµων καί Ὀρθόδοξος πισσττός συµµετεῖχε καί σσττά ἰατρικά συνέδρια µέ ἔρευνες σηµαντικές καί συγγραφικό ἔ ρ γ ο , ἀ λ λ ά κ α ί ἀ π ό τ ί ς λ α τ ρ ε υ τ ι κ έ ς ἐ κ δ η λ ώ σ ε ι ς τ ῆ ς Ἐ κ κ λ ησίας δέν ἔλειπε ποτέ. Τόλµησε νά τά βάλει µέ τήν σκληρή ἐξουσία. Ἀπεχώρησε ἀπό τό νοσοκοµεῖο, ὅταν ἀποφασίσθηκε νά διωχθεῖ ἡ θρησκεία καί ν’ ἀποµακρυνθοῦν οἱ εἰκόνες ἀ πό τόν χῶρο τοῦ χειρουργείου. Ὅµως ἡ διοίκηση ὑπεχώρησε µπροσσττά σσττήν ἄρνηση τοῦ χρισσττιανοῦ νά χειρουργήσει συγγενῆ κοµµατικοῦ σσττελέχους καί ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας ἐπανῆλθε. Σάββατο 9 Ἰουνίου 1923, 11 µ.µ. Συνελήφθη λόγω τῆς πίσσττεώς του µέσα σσττό σπίτι καί ἄρχισε ἡ ταλαιπωρία του ἐπί 10 ἔτη. Συνελήφθη 4 φορές. Τόν ἔσερναν ἐξόρισσττο χιλιόµετρα µακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τήν οἰκογένειά του (εἶχε 4 παιδιά, πού µετά τόν θάνατο τῆς συζύγου του ἀνέλαβε νά µεγαλώσει σσττοργικά νοσοκόµα χήρα χωρίς παιδιά). ∆έν ἔλειπαν φυσικά τά ἀπάνθρωπα βασανισσττήρια, οἱ µαρτυρικές ἀνακρίσεις καί ἡ σκληρή διαβίωση σέ κελλιά καί φυλακές µαζί µέ ἄλλους ἀδικηµένους, συκοφαντηµένους ἀξιωµατούχους καί ἁ πλούς ἀνθρώπους ἀλλά καί µέ ἐγκληµατίες, ἀπό τούς ὁποίους δύσκολα κατάφερε νά διασωθεῖ. Ἔτρωγε, ἄν περίσσευε ἀπό τούς ἄλλους, ἕνα κοµµάτι ψωµί καί σσττίς γιορτές ζεστό νερό µέ λίγα σπυριά καλαµπόκι. Οἱ συνθῆκες τῆς φυλακῆς γνωσσττές µέ ἀπαγορεύσεις (νά µή φορεῖ ράσο, νά µή δίνει εὐλογία). Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Λουκᾶς, ὄχι µόνο ὅταν ἦταν σσττή ζωή, ἀλλά καί µετά τήν κοίµησή του συνεχίζει νά βοηθάει τούς ἀνθρώπους καί µέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά θαυµατουργεῖ.
4
Ἕνας βασιλλεύς γράφει γιά τήν Π Πεεντηκοστή «Ἔρχεται λοιπόν, ὁ Παράκλητος, τό Πνεῦμα τό ἀγαθό, ὅπως ὑποσχέθηκε ὁ Χριστός, στούς μαθητές, γιά νά ἁγιάσει τήν κτίση. Δέν ἁγιάζει κατά τμήματα ἀλλά τό σύμπαν. Δέν μοιράζει τίς εὐεργεσίες μόνο σ’ ἕνα γένος (τῶν Ἰουδαίων). Ἀπό τήν χάρη τοῦ Πνεύματος πηγάζουν Ὁ Λέων ὁ Σοφός. σοφίες ἀπό τά χείλη ἀμαθῶν (τῶν Ἀποστόλων) καί ἀκοῦν οἱ διάφορες φυλές καί γλῶσσες τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Τώρα διαμερίζονται πύρινες γλῶσσες καί φέρνουν ἑνότητα στόν παλαιό γλώσσικό διαμερισμό· ὁ Θεός στήν ἀνοικοδόμηση τοῦ πύργου τῆς Βαβέλ χώρισε μέ τίς γλῶσσες τό πλῆθος πού εἶχε ἑνωθεῖ κακῶς. Τώρ ώ α ἀκουγόταν μία γλῶσσα καί φαινόταν γνωστή στόν καθένα, ἀπό ὅποια χώρα καί ἄν προερχόταν. Ὁ Πέτρος ὁμιλεῖ ἐνώπιον τοῦ πλήθους. Αὐτό εἶναι φρικτό θαῦμα. Ὁ ψαράς, πού μόλις ἄφησε τά δίχτυα, διέλυσε μέ τό λόγο του καί μέ θάρρος τίς πανοῦργες φλυαρίες. Πῶς ἔγινε τόσο τολμηρός αὐτός πού δέν ἄντεξε τά λόγια τῆς δούλης (εἶχε ἀρνηθεῖ τόν Ἰησοῦ τό βράδυ τῆς σύλληψης); Οἱ ἱεροί μαθητές πολλή Χάρη ἀπόλαυσαν τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Καί τώρα ὅσοι τιμοῦν τό ἅγιο Πνεῦμα καί γνωρίζουν ὅτι εἶναι Θεός ἰσότιμος μέ τόν Πατέρα καί τόν Υἱό, ὅτι εἶναι ἄκτιστον, ἁγιάζει τά πάντα καί πληροῖ τά πάντα, ἀπολαμβάνουν τή χάρη Του Του. 5
Ὅσοι διδάσκουν διαφορετικά ἀπέχουν ἀπό τήν Ὀρθοδοξία καί ἀδικοῦν τόν ἑαυτό τους, διότι ὑποτιμοῦν τήν εὐεργεσία τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί ἀφαιροῦν ἀπό τόν ἑαυτό τους τή ζωή· δέν θά τιμηθοῦν ἀπό τό Πνεῦμα. Δέν θά εἶναι ἑνωμένοι μέ τήν πίστη μέ τούς ἄλλους, ὥστε νά γίνουν μέτοχοι τῶν θείων δωρεῶν καί νά προσφέρουν προσκύνηση στή μία Βασιλεία τοῦ ἑνός Θεοῦ, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος. (διασκευή)
6
ΠΕΤΡΟΣ ΚΑ ΠΕΤΡΟΣ ΑΙ ΠΑΥΛΟΣ ΑΙ ΠΑΥ ΑΥΛ ΥΛΟ ΛΟΣ ... ἐργαζόμενοι καί μάλιστα χχεειρωνακτικά...
Ἁ
λιεύς ὁ ἕνας, σκηνοποιός ὁ ἄλλος. Ἐργαζόταν σκληρά καί ἀδιάκοπα. Ὅλη τή νύχτα ὁ Πέτρος (Λουκ. 5,5), ὅλη τή ζωή του ὁ Παῦλος (Α΄ Θεσ. 2, 9 - Β΄ Θεσ. 3, 7-9). Κι ἐνῶ ὁ Πέτρος ἔπαυσε νά ἐργάζεται ὡς ἁλιεύς –ὅταν ἔγινε ἀπόστολος–, ὁ Παῦλος συνέχιζε νά κάνει σκηνές καί νά τρέφει τόν ἑαυτό του καί τούς συνεργάτες του καί ὡς ἀπόστολος. Δέν δέχθηκε νά πάρει τήν ἐλάχιστη ἀμοιβή ἀπό τήν Ἐκκλησία οὔτε κάποια ἄλλη ἐνίσχυση γιά τίς ἀνάγκες τοῦ βιοπορισμοῦ του καί ἐργαζόταν γιά νά παραμένει ἀβαρής καί μή ἐνοχλῶν κανένα γιά τόν ἐπισιτισμό του. Ποῦ εὕρισκε χρόνο, διάθεση, ἀντοχή μετά τά ποιμαντικά ξενύχτια, τό διαρκές κήρυγμα, τίς ἀτέλειωτες προσευχές, τίς πορεῖες, τά ναυάγια, τούς λιθοβολισμούς, τίς μαστιγώσεις, τίς φυλακίσεις, τούς κατατρεγμούς, τίς συκοφαντίες, τόν σκόλοπα τῆς σάρκας, τίς νηστεῖες, τά δάκρυα, καί ὅλα τα συναφῆ; Μέγα θαῦμα καί σπάνιο παράδειγμα ἐκκλησιαστικοῦ ἡγέτη, πού ἐν τέλει βρίσκει κάποιους μιμητές, σπανίους βέβαια. 7
Ἀνάργυροι καί ἀφιλάργυροι
Δ
έν εἶχαν χρήματα ἀλλά οὔτε καί τήν τάση νά τά ἀποκτήσουν. «Ὅρος τῆς ἀφιλαργυρίας οὕτω θέλειν τό μή ἔχειν, ὡς θέλει τις τό ἔχειν» λέγει ὁ ἅγιος Διάδοχος, ἐπίσκοπος Φωτικῆς τῆς Ἠπείρου (σημερινῆς Παραμυθίας), ὁ ὁποῖος ἔδρασε τόν 5ο αἰ. μ.Χ. Ἔτσι ὁ Παῦλος λέγει «Ἀσήμι ἤ χρρυσσάφι ἤ ρου ουυχισμό τίποτα ἀπ’ αὐτά δέν ἐπιθύμησσα. Σεῖς οἱ ἴδιοι ξέρετε ὅτι τίς ἀνάγκες τίς δικές μου καί ἐκείνων πού ἦταν μαζί μου ἐξξυπηρέτησαν τά χέρια μου αὐτά» (Πράξ. 20, 33-34). Καί συμβούλευε «ὅταν δέ ἔχουμε τροφές καί σκεπάσματα (δηλαδή ἐνδύματα καί στέγη), αὐτά θά εἶναι ἀρκετά γιά μᾶς. Ἐκεῖνοι ὅμως ἀρ πού θέλουν νά πλουτίσουν πέφτουν σέ πειρασμό καί σέ παγίδα καί σέ πολλές ἀνόητες καί βλαβερές ἐπιθυμίες, οἱ ὁποῖες βυθίζουν τούς ἀνθρώπους στήν καταστροφή καί στό χαμό (Α΄ Τιμ. 6,8-10). Ἐπίσης ἐπαναλάμβανε τό λόγο τοῦ Χριστοῦ «μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἤ λαμβάνειν» (Πράξ. 20,35) ὁ ὁποῖος ἀνήκει στά λεγόμενα ἄγραφα λόγια τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή σ’ αὐτά πού δέν τά ἀναφέρουν οἱ εὐαγγελιστές, ἀλλά τά διασώζουν ἄλλες πηγές. Ὁ δέ Πέτρος εὑρισκόμενος μαζί μέ τόν Ἰωάννη πρό τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος καί βλέποντας ἕνα χωλό ἐκ γενετῆς νά τούς ζητᾶ ἐλεημοσύνη εἶπε τό γνωστό«ἀργύριον καί χρυσίον οὔχ ὑπάρχει μοί, ὁ δέ ἔχω τοῦτο σοί 8
δίδωμι ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ἔγειρε καί περιπάτει» (Πράξ. 3,6). Καί ὁ χωλός ἔγινε ἀμέσως καλά. Λέγεται, ὅτι ὅταν κάποτε ἕνας πάπας ξεναγοῦσε ἕνα ἐπίσημο προσκεκλημένο του στά παλάτια καί τά θησαυροφυλάκια τοῦ Βατικανοῦ, εἶπε ἐπηρμένος καί γεμάτος κοσμικό φρόνημα «Ὁ ἀπόστολος Πέτρος δέν εἶχε αὐτά πού ἔχω ἐγώ». Καί ὁ φιλοξενούμενος τοῦ εἶπε θυμόσοφα: «Ἐσύ ὅμως δέν μπορεῖς νά κάνεις θαύματα οὔτε ἔχεις Ἅ Ἅγγιο Πνεῦμα». Σήμερα καί οἱ κοσμικοί ὀργανισμοί καταφεύγουν στούς ἀνάργυρους καί ἀφιλάργυρους πολίτες, γιά νά πετύχουν μεγάλους στόχους καί νά πραγματοποιήσουν μεγάλα ὁράματα. Τούς ὀνομάζουν διαφορετικά βέβαια καί τούς λένε ἐθελοντές. Ἀκόμη καί τό ἐμπόριο πειραματίζεται, γιά ὠφελιμιστικούς λόγους βέβαια, νά προσφέρει ὑπηρεσίες δωρεάν. Ἔττσι ἐφημερίδες μοιράζονται δωρεάν ἐπιδοτούμενες ἀπό τίς διαφημίσεις πού παρουσιάζουν. Πόσο πρέπει νά μᾶς προβληματίζουν αὐτές οἱ πρωτοβουλίες τῶν κοσμικῶν;
Ἦταν θεόπτες
Ὁ
Πέτρος εἶδε τόν Χριστό ὡς Θεό στό Θαβώρ καί ὁ Παῦλος στόν δρόμο πρός τήν Δαμασκό καί ἄλλες φορές (πρβλ. Πράξ. 9ο κεφ. καί Β΄ Κορ. 12ο κέφ.). Ἄξιο προσοχῆς ῆ εἶναι ὅτι ὁ Πέτρος, ἄν καί θεοπτης, ἄν καί χαρισματοῦχος καί θαυματουργός καί πλήρης ἀγάπης πρός τό Χριστό, ἀργότερα τόν ἀρνήθηκε.
Τά ζζω ωγραφικά εἶἶνναι ἔἔρργο τῆς Μάρθας Κα Καπετανάκου-Ξυνοπούλου.
9
Καί ὁ Παῦλος στήν πρώτη του θεοπτία, ἐπειδή ἦταν διώκτης, τ υφλώθηκε. œŧŬťũИųťũŲ ιŰϾ ϓŭš ŴšŮϮŤũ ųŴϗŭ ņЋűИŰŧ Ποτέ δέν πρέπει νά ἐπα ναπαυόμαστε στήν ἀρετή καί ἁγιότητα πού τυχόν ŴůА ŎŴůųŴůţũϏŢųŪũ ἔχουμε, διότι πάντοτε ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος νά πέσουμε οὔτε νά θέλουμε νά τύχουμε θείων ἀποκαλύψεων καί δωρεῶν, ὅταν ζοῦμε μέσα στή πλάνη καί ŎϮ κά łδũũŭŧ o2OHKXZ© ©MGROZ© LXG τήν ἁμαρτία, γιατί θά πάθουμε τι κακόŢŧşŨϕůųŬşū .
ZKXTOZ© { ŒϬ űťŪşϬūţŧ oROHKXZ©{! ͥũţųŦţůϬş ŏŭŧδ ϐũţųŦţůϬş ЀŪŷŰ! ͮ ϐũţųŦţůϬş ūδ ŨδūţŧŰ Ѐ Ųŧ ŦύũţŧŰ Ųδ ŮδūŲş űŲϼ ŮũşϬűŧŭ ŲŭЎ ūϼŪŭų ŠύŠşŧş ϗ ϐũţųŦţůϬş ŮŭІ ţϵūşŧ ϲŢŧş šŧδ ЀũŭųŰ! ΞűŲϼűŭ ŮϼŲţ ϓŵţŧŰ Ųϕ ŢųūşŲϼŲťŲş ūδ ŨδūţŧŰ Ѐ Ųŧ ŦύũţŧŰ! ΑŲşū Ţŧ şŦύŲţŧŰ ϏŨşŲŭŪŪІůŧş ʼnşϬ ŮůŭűŴύůţŧ ϗ ϐũţųŦţůϬş űύ ЀũŭųŰ ϏŨşŲŭŪŪІůŧş! ΐŵŧ ŴųűŧŨδ ŒϬ ţϵūşŧ Ͼ κūŦůŷŮŭŰ ŵŷůϬŰ ϏŨşŲŭŪŪІůŧş! κūŦůŷŮŭŰ ũŭŧŮϼū ŵŷůϬŰ ϏŨşŲŭŪŪІůŧş Ţύū ţϵūşŧ ϐŨţϴūŭŰ ŮŭІ ŪŮŭůţϴ ūδ Ũδūţŧ Ѐ Ųŧ Ŧύũţŧ ηũũδ ϐŨţϴūŭŰ Ūύ Ųϼū ϾŮŭϴŭ Ũδūŭųū Ѐ Ųŧ Ŧύũŭųū ͥůŵϼŪşűŲţ ŲЖůş űŲϕ ŢţІŲţůť ũύŬť ŲϪŰ ŢŧşŨϕůųŬťŰ ǣ o©MGROZ©{ ŋţŲδ Ųϕū ϐũţųŦţůϬş ũŭŧŮϼū ϓŵŭųŪţ Ųϕū ϯűϼŲťŲş ŨşϬ ŪδũŧűŲş ϯűϼŲťŲş ŪŮůŭűŲδ űŲϼ ūϼŪŭ ŋϼūŭ ϑūş űŵϼũŧŭ Ŧδ Ũδūŷ ϐŢОĸ Ūύ Ųϕ Ūŭů Ŵϕ ŮŭІ ϐŴşůŪϼŤţŲşŧ űϕŪţůş Ͼ ŨδŦţ łδũũŭŰ ŪŮŭůţϴ ŨşϬ ŮůύŮţŧ ūδ Ųϕ Ŧţŷůϕűţŧ ŮůŭűŷŮŧŨϕ ŮůŭűŠŭũϕ ŔŲδűşŪţ űŲϼ ŲţũţųŲşϴŭ ŪύůŭŰ ŲϪŰ ŢŧşŨϕůųŬťŰ ǣ űŲϕū ηŢţũŴŭűІūť Ųϼ Ůŧϼ ηűŲţϴŭ κůŦůŭ ŲŭЎ šşũũŧŨŭЎ őųūŲδšŪşŲŭŰ ŨşϬ ϿŴţϬũŭųŪţ ūδ ϾŪŭũŭšϕűŭųŪţ ϗ Ἡ ζωή τους ἦταν ἕνα διαρκές μαρτύριο ŪţšşũІŲţůť ϐŪŪŭūϕ ŲϪŰ ŃІűťŰ ŢųŲŧŨϼŰ κūŦůŷŮŭŰ Ūŧũδţŧ šŧδ ηŢţũŴŭűІūť ŨşϬ Ţύū ηūŲŧũşŪŠδūţŲşŧ ЀŲŧ Ţύū ЈŮδůŵţŧ ŲůϼŮŭŰ ūδ Ųϕū ηŮŭŨŲϕűţŧ ϐŮţŧŢϕ ηŮϼ ιά τοῦ λόγου τό ἀληθές ἀρκεῖ νά παρουσιάσουμε μία μόνο περικοπή ἀπό Ųϕ ŢųŲŧŨϕ ŴІűť ЀŮŷŰ ηŮŭŢţϬŵŲťŨţ ηŮŭųűŧδŤţŧ ŨşϬ şЉŲϕ ŮŭІ Ũųůŧşůŵţϴ ţϵūşŧ ϗ τά ὅσα ἔγραψε ὁ Παῦλος «Ἀπό τούς Ἰουδαίους μασστιγώθηκα πέντε φορές ŮůŭűŷŮŧŨϕ ηůŵϕ ŲŭЎ ηŲϼŪŭų ŨşϬ ϗ ŮůŭűŮδŦţŧş űųūŲϕůťűťŰ ŨşϬ ϮŨşūŭŮŭϬťűťŰ μέ σαράντα παρά μία μασστιγώσεις κάθε φορά. Τρεῖς φορές μέ ράβδισαν, μιά ŲŭЎ ńłŗ μέ łŧδ ūδ ϏŢůşŧŷŦţϴ ϗ ηŢţũŴŭűІūť ŮůύŮţŧ ϗ ŮůŭűŷŮŧŨϼŲťŲş ūδ ŨşŲşŦύűţŧ Ųϼū λιθοβόλησσαν, τρεῖς φορές ναυάγησσα, γιά ἕνα ἡμερονύκτιο ἔμεινα ναυαγός σϏşųŲϼ ŲťŰ ϐŬ ϾũŭŨũϕůŭų űŲϕ ŢŧδŦţűť ŲŭЎ ŨŭŧūŷūŧŨŭЎ űųūϼũŭų ŨşϬ ūδ ŦųűŧşűŲţϴ τό ἀνοικτό πέλαγος. (Ὑ Ὑπηρέτησσα τόν Κύριο), πολλές φορές μέ ὁδοιπορίες, κūţų Ѐůŷū šŧδ Ųϼ Ũŭŧūϼ ŨşϬ Ůύůşū ŢŧţŨŢϬŨťűťŰ ŲОū μέ κινδύνους ἀπό ποτάμιŨşũϼ α, κινδηūţŬşůŲϕŲŷŰ ύνους ἀπό λησ στές, κινδύŲϪŰ νους ἀπό τούς ὁμο ŮůŭűŷŮŧŨОū ŲťŰ ŢŧŨşŧŷŪδŲŷū ŀЉŲδ Ųδ ηūŦůЖŮŧūş šūŷůϬűŪşŲş ЀŪŷŰ ţϵūşŧ εθνεῖς μουυ, κινδύνους ἀπό ψευδαδέλφους. Μέ κόπο καί μόόχθοο, πολλές φορές
Γ
μέ ἀγρυπνίες, μέ πείνα καί δίψα, πολλές φορές μέ ἔλλειψη τροφῆς, στό κρύο μή ἔχο χοντας ροῦῦχα νά φοορέσσω. Ἐκτός ἀπό τά ἄλλα, ὑπῆρρχε καί ἡ καθημερινή * Ἐλευθερία, ἀδελφοσύνη. πίεσ ση τῶν διἰσότητα, ωκτῶν μου υ, ὅπως καί ἡ φροντίδα γιά ὅλες τίς ἐκκλησσίες. Ποιός 10
ἀσθενεῖ καί δέν ἀσθενῶ κι ἐγώ; Ποιός σκοντάφτει καί πέφτει καί δέν ὑποφέρω κι ἐγώ;» (Β΄ Κορ. 11, 23-30). Αὐτό τό διαρκές τους μαρτύριο ἦταν τό μεγαλύτερό τους παράσημ μο καί τό μεγαλύτερό τους ἀξίωμα. Αὐτό ἦταν τό μόνο τους καύχημα. ««Εἰ καυχάσθαι δεῖ, τά τῆς ἀσθενείας μου μ καυχήσομαι» (Β΄ Κορ. 11,30). Καί στούς Ἐφεσίους, γράφοντάς τους γιά ἕνα λεπτό θέμα, ὁ Παῦλος παραλείπει τούς τίτλους τοῦ ἀποστόλου, τοῦ χαρισματούχου, τοῦ θαυματουργοῦ, τοῦ θεόπτου, τοῦ οὐρανοβάμονος, καί χρησιμοποιεῖ τόν τίτλο τῆς κακοπαθ π είας μόνο «παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἐγώ ὁ δέσμιος ἐν Κυρίῳ» (Ἐφεσ. 4,1). Γιατί αὐτό θεωροῦσε ὡς τό μεγαλύτερο ἔπαινο καί κατόρθωμα.
Ἔγγαμος ἦταν ὁ Πέτρος, ἄ ἄγ γαμος ἦταν ὁ Παῦλος.
Ὅ
πως ἔγγαμος ἦταν ὁ Μωυσῆς καί ἄγαμος ὁ Ἠλίας, οἱ μεγαλύτεροι προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πού ἐμφανίσθηκαν στό Θαβώρ ἀριστερά καί δεξιά τοῦ Χριστοῦ. Τί δείχνουν ὅλα αὐτά; Ὅτι ὁ γάμος καί ἡ ἀγαμία εἶναι δύο δρόμοι πού ὁδηγοῦν στό μαρτύριο, στά χαρίσματα, στό Θαβώρ, στή θέωση, ὅταν βιώνονται ἐν Χριστῷ. Ἄς ἀξιοποιήσουμε λοιπόν τούς θεσμούς αὐτούς πρός ἁγιασμό τῆς ὑπάρξεώς μας, ἀφοῦ γι’ αὐτό ὑπάρχουν.
Διώκ κτης ὁ Παῦλος, ἀρνητής ὁ Πέτρος
Π
ρίν γνωρίσει τόν Χριστό καί ἀφοῦ γνώρισε τόν Χριστό. Μεγάλα ἐγκλήματα καί τά δύο. Μεγάλες ἁμαρτίες καί μεγάλες πτώσεις. Ὁ Παῦλος 11
εἶχε τό δικαιολογητικό τῆς ἀγνοίας ἐνῶ ὁ Πέτρος γνώριζε τόν Χριστό, τόν εἶχε δεῖ σάν Θεό στό Θαβώρ, σάν ποιοῦντα συνεχῶς τέρατα-σημεῖα- δυνάμεις, καί τόν εἶχε ὁμολογήσει σάν Θεό. Βέβαια τό οὐσιῶδες στήν πτώση τους δέν εἶναι τό μέγεθος τῆς ἁμαρτίας τους καί ὁ βαθμός ὑπαιτιότητός τους, ἀλλά τά δάκρυα τῆς μετανοίας πού ἔχυναν συνεχῶς στή μνήμη τῶν ἁμαρτημάτων τους. Ἔκλαιγε ὁ Πέτρος, ὅποτε ἄκουγε πετεινό καί στέναζε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν θυμόταν τό παρελθόν του λέγοντας «οὐκ εἰμί ἱκανός καλεῖσθαι ἀπόστολος» (Α΄ Κορ. 15,9).
Παράφοροι ἐραστές τοῦ Θεοῦ
Ὁ
«Διαβάς ἡμῖῖνν βοήθησσον».
Θεός ἦταν γι’ αὐτούς τό πᾶν. Ἦταν ὁ μόνος σκοπός τῆς ζωῆς τους καί τῆς ὑπάρξεώς τους. «Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γ Γαλ. 2,20) καί «ἐμοί τό ζῆν Χριστός καί τό ἀπο π θανεῖν κέρδος» (Φιλιπ. 1,21)ἔλεγε ὁ Παῦλος. Αὐτές οἱ δύο φράσεις εἶναι τά κλειδιά γιά νά κατανοήσει κανείς τήν προσωπικότητα τῶν δύο μεγάλων καί πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων. Τοῦ Πέτρου, πού ὀνομάσθηκε «στόμα τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ» καί τοῦ Παύλου, πού ὀνομάσθηκε «στόμα τοῦ Χριστοῦ». Τό ἦθος τους καί τό παράδειγμά τους ἄς εἶναι τό ἀστέρι, πού θά κα-
θοδηγεῖ καί θά ἐμπνέει τή ζωή μας. ἀρχιμ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΒΑΔΡ ΔΡ ΡΑΧ ΑΧΑΝΗΣ 12
Χαμογελαστοί Χ αμογελαστοί ἐχθροί ἐχθροί
Ἀπό Ἀ πό ττίς ίς πη πηγές γ ές Φώτη Κ Κόόντογλου
Ũ
ἱ σημερινοί ἐχθροί τῆς θρησκείας καί τοῦ ἔθνους εἶναι πιό ἐἐπικίνδυνοι ἀπό τούς παλιούς, γιαττί μᾶς παραπλανοῦνε μέ τήν ἥμερη ὄψη τους καί μᾶς φαίνονται ἄβλαβοι, ἀκίνδυνοι. Τέτοιοι εἶναι τά λεγόμενα «ἀγαθά τοῦ πολιτισμοῦ», οἱ εὐκολίες τῆς ζωῆς πού εἶναι παγίδες φαρμακωμένες, τά θεάματα, οἱ ψυχαγωγίες, οἱ τουρισμοί κ.τ.ἄ. Τοῦτοι οἱ ἐχθροί φαίνουνται ἄκακοι κι ἀνίκανοι νά μᾶς κάνουνε κακό, γιατί δέν εἶναι ἄγριοι καί φανεροί, ἀλλά ὕπουλοι καί κρυφοδαγκανιάρηδες. Ἀπό τούς πρώτους προφυλάγεσαι, μά ἀπό τούς δεύτερους ὄχι, ὥς πού νά σέ καταπιοῦνε, ὅπως φαίνεται ἀπό π ἕναν θαλασσινό μῦθο πού θά σᾶς πῶ: Κάθεται ἡ χταπόδα μέ τό χταποδάκι στόν πάτο τῆς θάλασσσας. Ὅπουυ, μέ τήν ἀπόχη πιάνουνε τό χταποδάκι, καί τ’ ἀνεβάζζουνε ἀπάνω. Τό μικρό φωνάζει στή μάνα του: «Μέ πιάσσανε, μάνα!». Ἐκείνη τ’ ἀποκρίνεται: «Μή φοβᾶσσαι, παιδί μου!». Τό χταποδάκι φωνάζει πάλι: «Μέ βγάλανε ἀπό τό νερόό, μάνα!». «Μή φοβᾶσσαι, παιδί μου!». – «Μ Μέ σγουυρίζουνε, μάνα!». – «Μή φοβᾶσσαι, παιδί μου!». «Μέ κόβουνε μέ τό μα αχαίρι!». – «Μή φοβᾶσσαι!». – «Μέ βράζζουνε στό τσουκάλι!». – «Μή φοβᾶσαι!». – «Μέ τρῶνε, μέ μασσᾶνε!». – «Μή φοβᾶσσαι, παιδί μου!». – «Μέ καταπίνουνε!». – «Μή φοβᾶσαι!». – «Π Πίνουνε κρασί, μάνα!». – «Ἄ Ἄχ! χ! Σ’ ἔἔχχασσα, παιδί μου!». Ὁ μῦθος θέλει νά πεῖ πώς ὅλα τά σκληρά παιδέματα πού κάνανε στό χταποδάκι, δέν ἤτανε γιά θάνατο, μήτε τό πιάσιμο, μήτε τό σγούρισμα, μήτε τό μαχαίρι, μήτε τό βράσιμο, μήτε τό μάσημα. Μά σάν ἄκουσε ἡ μάνα του πώς πίνανε κρασί ἐκεῖνοι πού τό φάγανε, γιά νά τό χωνέψουνε, φώναξε: «Σ’ ἔχασα, παιδί μου!». Τό κρασί, πού φαίνεται τό πιό ἥμερο πρᾶγμα μπροστά στό μαχαίρι καί στό μάσημα, στό βάθος εἶναι γιά τό χταπόδι ὁ πιό μεγάλος ὀχτρός. Ἔτσι καί γιά μᾶς τούς Ἕλληνες. Περάσανε ἀπό τήν πλάτη μας ἄγριες ἀνεμοζάλες κάθε λογῆς, ἀγριανθρῶποι σκληροί, φονιάδες μέ σπαθιά, μέ κοντάρια καί μ’ ἅρματα κάθε λογῆς, Πέρσες, Ἀλαμάνοι, Φράγκοι, Ἀραπάδες, Τοῦρκοι κι ἄλλοι. Μᾶς σφάζανε, μᾶς κομματιάζανε, μᾶς κρεμάζανε, μᾶς σουβλίζανε, μά δέν πεθάναμε, γιατί μᾶς ἀτσάλωνε ὁ ἀγώνας, δίναμε φωτιά στή φωτιά, εἴἴχαμε νά κάνουμε μέ ὀχτρούς φανερούς καί σκληρούς. Τώρ ώ α ὅμως, στόν σημερινό καιρό, οἱ ἐχθροί ἀλλάξανε ὄψη, γινήκανε κρυφοδαγκανιάρηδες, μέ τό χαμόγελο στά χείλια, φίλοι δολεροί, πού φαίνουνται ἄβλαβοι, μάλιστα κι εὐεργέτες καί καλόβολοι. 13
æ ¼ м «ÐÇ ÏÐºË ÁÕÔº æ ¼ м «ÐÇ ÏÐºË ÁÕÔº
¹
ËȎÄ Ɖ¿Ȏĸ ÆÉ ¸Ȩ Ç ® ȌμÀ Í¿ǭʼÀ ȊÄ¸É ÊÆÍÀÊËȎÉ » ǭ Ê Á ¸ Â Æ É È ¾ Ë Æ È À Á ȣ É ȷ ¨ È Ð Ë ¸ º ȵ È ¸ É Ç Æ ȿ » ȥ » ¸ Ê Á ¼ Ë Æ ȿ É Ä Ȇ Æ Ì É Ç ɗ É ¿ ǭ Ç ¼ Ë ȿ Î ¸ À Ä ¸ Ä Ê Ë Ȏ Ä Ȩ » À Ð Ë À Á Ȏ ½ Ð Ȏ ǰÂÂǭ Á¸ȥ ÊËȎ »¾ÃȵÊÀ¸ ¨ÈȥÄÄ Å¾Ã¼ÈɏʼÀ ȊÄ¸É Ä¼¸ÈȵÉ ȷ ƺÇÇÆÁÈǭË¾É ÎËÌÇȄ ËȎÄ ¸ ɂ  ȵ ¿ Ì È ¸ ÊËȵ ÊÇ ȥ ËÀ ËÆ ɇ ªÐÁ È ǭ Ë Æ Ì É ËÆ ɇ ºÄ ÐÊËÆ ɇ Í À Â Æ Êȵ ÍÆÌ Á¸ȥ ËȵÄ ÅȿÇľʼ Ö ¨Ȅü ºÈȎºÆȸ Äǭ ÇÈÆÂǭ¹ÆÌü ËȵÄ ¨ÈÐ˸ºȵȸ Ö À¸Ëȥ Ëȥ ÊÆɇ ȌÁ¸Ä¼! Ö ȆÂÐ Äǭ ÃȆ ÁǭļÀ Á¸ȥ ÃȆĸ ÊÆÍȵ ȹÇÐÉ ¼ȮĸÀ Á¸ȥ ȉÁ¼ȭÄÆÉ Ö ¦ȆȼÀÉ ÊȆ ÇÆȭÆ ÁȥÄ»ÌÄÆ ¹ǭ½¼ÀÉ ËȎ ÏÌÎȎ ÊÆÌ Ç¾º¸ȥÄÆ ÄË¸É ÊÙ ¸ɂËȵÄ ËȵÄ »ǭÊÁ¸ÂÆ! ¦ȆȼÀÉ Ëȥ Á¸Âȵ Ȕ Ëȥ Á¸Áȵ ÃÇÆȼȭ Äǭ ÊÆɇ »À»ǭżÀ ȷ ÊÆÍÀÊËȎÉ! ¢¸ȥ ÅȆȼÀÉ Ëȥ ¼ȮĸÀ ÊÆÍÀÊËȎÉ! Ö NJÇÐÉ Í¸ȥļ˸À »ȆÄ ÅȆÈÐ Ö ª Æ Í À Ê Ë Ȏ É ¼ Ȯ Ä ¸ À Ȍ Ã Ç Æ È Æ É Ȕ Ç Ð Â ¾ Ë Ȏ É Ë È Æ Í ȥ Ã Ð Ä º À ǭ Ë Ȏ Ä ÏÌÎȎ »¾Â ø¿¾ÃǭËÐÄ ¢¸ȥ ËÆɇ ȉžº¼ȭ ȷ ªÐÁÈǭË¾É Ö ¨ÈȆǼÀ Äǭ ÇÈÆÊȆżÀÉ Íȥ¼ ÃȎ ÃȄÉ ȉŸǸËȎʼÀ ȷ ÊÆÍÀÊËȎÉ ºÀ¸Ëȥ ȉǸÀļȭ ȹÊ¼É ºÄɏʼÀÉ ȉÃÇÆȼȿ¼Ë¸À ÂȆǼÀÉ ȹËÀ Á¸ȥ Æȧ ȌÃÇÆÈÆÀ ËÈÆÍȥÃÐÄ Ëǭ »À¸Í¾Ãȥ ½ÆÌÄ ǰÂÂÙ ÆɅ˼ Æȧ ȫ»ÀÆÀ »ȆÄ ÅȆÈÆÌÄ dzÄ ¼ȮĸÀ ɒÍȆÂÀø Ȕ ¹Â¸¹¼Èǭ ºÀǭ Ëȵ Êɗø ÆɅ˼ Á¸ȥ Æȧ ǰºÆȸÊËȆÉ Á¸ȥ dzÄ ¼ȮĸÀ Ȩ¸ËÈÆȥ Ȕ ºÌÃĸÊËȆÉ ƞÊȿ ¼ȮʸÀ Ȩ¸ËÈȵÉ ËȣÉ ÏÌÎȣÉ ºÀǭ Äǭ ÅȆȼÀÉ ÇÆȭÆ Ãǭ¿¾Ã¸ ËȎÄ ɒͼ¼ȭ! Àǭ ËȥÉ ËÈÆÍȆÉ Á¸ȥ Ëǭ ÇÆËǭ ÈÐËȄÉ ÁǭÇÆÀÆÄ ¼Ȩ»ÀÁȵ Á¸ȥ üËǭ Ëǭ ÎÎÈ È ¾ ÊÀÃ Æ Ç Æ À¼ ȭÉ «ǭ à ¸ ¿Ȏø˸ ȹÃÐÉ ÃȵÂÀÉ ËÙ ǰÁÆȿʼÀÉ ÃǸȥÄÄÆÌÄ ǰÃȆÊÐÉ ÊËȎÄ ÏÌÎȎ Á¸ȥ ͼȿº¼ÀÉ Ȕ ɒͼ¾ÃȆÄÆÉ Ȕ ½¾ÃÀÐÃȆÄÆÉ ❧❧❧ ªȎüȸ ËȵÄ ȫ»ÀÆ »ÀǭÂÆºÆ ÇÈȆǼÀ Äǭ ÁǭÄÆÌü ÃȆ ËȵÄ Ȉ¸ÌËȵ Ã¸É ȹ Ë ¸ Ä ȉ Ç À  Ȇ º Æ Ì Ã ¼ Ç È Æ º È ǭ à à ¸ Ë ¸ Ë ȣ É Ë ¾  ¼ Æ È ǭ Ê ¼ Ð É º À ¸ Ë ȥ Ë ȵ ¿ Ȇ à ¸ Á¸ÈÍɏļ˸À ǰÃȆÊÐÉ ǰÇȵ Ëȵ ÃǭËÀ ÊËȎ ÏÌÎȎ
14
15