DokuDaily 03 - 2015

GAZETA ZYRTARE E DOKUFESTIT VITI XIV, E MARTE #3, 11 GUSHT 2015

OFFICIAL DOKUFEST NEWSPAPER YEAR XIV, TUESDAY #3, 11 AUGUST 2015

ENGLISH SECTION -> PAGE 12 www.dokufest.com

KINO KLUBI

SHTËPIA E KULTURËS

DOKUKINO

00

BALKAN DOX KANGË E DEFA* / 29’ SKANDAL / 64’

SOUND OF MY SOUL BUFFALO JUGGALOS / 30’ BLACK CLOUD / 19’ SOUND OF MY SOUL / 13’ AN TON KAUN / 10’ STERIL / 5’

UNCHARTED STATES OF AMERICA NORMAL / 4’ PSYCHIC DRIVING / 15’ HOOPESTON / 78’

00

INTERNATIONAL DOX - SHORT I THOUGHT I TOLD YOU TO SHUT UP / 13’

FOOD ON FILM THE BIRTH OF SAKÉ / 94’

SHORT MATTERS! 2015 THE CHICKEN / 15’ THE CHIMERA OF M. / 25’ THE MISSING SCARF / 7’ WALL / 11’ WHALE VALLEY / 15’ TRIBUTE TO ALBERT MAYSLES GREY GARDENS / 75’

INTERNATIONAL DOX - FEATURE OF THE NORTH / 74’

INTERNATIONAL SHORTS SALERS / 9’ GERMAN SHEPHERD / 10’ THE REFLECTION OF POWER / 9’ SUMMER 2014 / 12’ A HOLE IN MY HEART / 9’ MANJACA / 24’

AMDOCS AT DOKUFEST AMERICA RECYCLED / 100’

AMDOCS AT DOKUFEST THE LAST BARN DANCE / 32’ JESUS TOWN / 80’

HUMAN RIGHTS DOX OF MEN AND WAR / 142’

12

14

INTERNATIONAL DOX - FEATURE IN TRANSIT* / 76’ 00

16

00

18

INTERNATIONAL DOX - SHORT ATLANTIS / 24’

KINO LUMBARDHI

KINO NË LUM

DOKUKINO PLLATO

KINO KALAJA

DREAM CINEMA

00

VIEW FROM THE WORLD THE WOLFPACK / 84’

BALKAN DOX ANA SQUARE / 26’ MANA / 70’

SHOULD I STAY OR SHOULD I GO: FILMS ON MIGRATION NOTE ON MULTITUDE / 8’ LOGBOOK SERBISTAN / 94’

HUMAN RIGHTS DOX SOMETHING BETTER TO COME / 110’

SOUND OF MY SOUL SECOND SIGHTED / 5’ LIAHONA / 70’

00

INTERNATIONAL DOX - SHORT UNMAPPABLE / 23’

VIEW FROM THE WORLD THE CHINESE MAYOR / 86’

NATIONAL SHORTS NUK ËSHTË KOHA PËR KITARË / 12’ DITA E PENSIONIMIT / 14’ MUSIC BOX / 13’ ÇLIRIMI / 28’

UNCHARTED STATES OF AMERICA VERMONT / 4’ THE CALL OF THE WILD / 115’

TRIBUTE TO ALBERT MAYSLES WHAT’S HAPPENING! THE BEATLES IN THE USA / 74’

20 22

INTERNATIONAL DOX - FEATURE PERVERT PARK / 75’

CyanMagentaYellowBlack

Foto: Majlinda Hoxha

1

Jeta është tjetërkah?

Migrimi është një përjetim i vazhdueshëm i shoqërisë tonë. Por shpesh nuk gjej mënyra për të shprehur ndjenjat e mia me shkrim apo me fjalë të thjeshta. Prandaj provova që ta adresoj këtë çështje mjaft të rëndësishme me përzgjedhjen e filmave që lidhen direkt apo indirekt me këtë temë.

Në këtë edicion, vijmë përsëri me një përzgjedhje mjaft të kujdesshme të veprave që trajtojnë temat që karakterizuan ndodhitë e fundit dhe me ato që po ballafaqohemi edhe sot.

Duke i shikuar filmat, vërejta se nuk është vetëm migrimi shqetësimi kryesor i këtyre filmbërësve, por këto vepra gjithashtu hapin shumë nocione, si: historia, familja, përgjegjësia, personaliteti dhe realiteti.

Filmi, akoma është mënyra më e drejtpërdrejtë dhe më efikase për të reflektuar mbi ngjarjet dhe për të shprehur vizionin e autorit, por në të njëjtën kohë ka një përparësi për të shkuar deri te audienca më e gjerë e mundshme.

Këtë herë si asnjëherë më parë në programin tonë, kemi një numër të konsiderueshëm të filmave të rinj kombëtar. Për herë të parë në histori të DokuFestit me krenari paraqesim dhjetë premiera botërore e evropiane. Shpresoj se këto prezantime në DokuFest do të hapin rrugën për këta autorë që të marrin pjesë në shumë festivale tjera ndërkombëtare.

Life is elsewhere (Jeta është tjetërkah) është programi unik i dedikuar enkas për autorët shqiptar që jetojnë kudo nëpër botë. Me këtë program nderojmë autorët që jetojnë në vendet tjera, por pa marrë parasysh se ku gjinden, ende trajtojnë tema që kanë të bëjnë me vendlindjen e tyre. Te shumica e këtyre filmave vërejmë që migrimi akoma i ngacmon dhe i bënë të reflektojnë mbi përvojat e tyre personale nëpërmjet filmit.

Nëse shikon dhe dëgjon me kujdes, atëherë ndoshta mund të gjesh një këndvështrim apo edhe një të vërtetë për migrimin, të cilën nuk e ke konsideruar më parë.

Diana Nenadic paksa na largon nga migrimi, duke na sjell programin ‘Golden Ages of Croatian Experiments’. Nenadic njëherë na dërgon në të 60’tat për të parë veprat e hershme befasuese në këtë përzgjedhje, “Periudhën e hulumtuesve” dhe më pas me “Periudhën e hibrideve” ajo na çon përpara te vizionet më inovative avant-garde.

CyanMagentaYellowBlack

‘Short matters’ për të tretën herë me radhë vjen në DokuFest me filmat që u nominuan për çmimin e madh të Akademisë Evropiane të Filmit, disa prej të cilave keni pasur mundësi ti shikoni në programet garuese në edicionet e kaluara të DokuFestit.

Për fund, dua të falënderoj të gjithë ata që konsideruan të jenë pjesë e DokuFestit me apo pa filma, veçanërisht autorët rajonal, të cilët zgjodhën Prizrenin që filmat e tyre për të parën herë të shfaqen para publiku vendor. Mirënjohje e veçantë edhe për të gjithë ata që më ndihmuan me përzgjedhjen e filmave, duke më mundësuar që t’ju prezantoj një program sa më cilësor.

Ju uroj një javë të mrekullueshme në Prizren, ku do të keni mundësi të shihni tregime dhe të takoni njerëz nga të gjitha anët e botës.

Samir Karahoda Përzgjedhës i filmave të shkurtër dhe kombëtar

2

GENERAL SPONSOR

OFFICIAL HOST

Foto: Tughan Anit

Prizreni mban dyert e hapura

Media Sponsor

Prizrenasit janë shndërruar në nikoqirët më të mirë në Ballkan. Ata po ofrojnë gjithçka në dispozicion, për të rehatuar qejfet e shumë njerëzve, të cilët ndodhen në këtë qytet.

Siguria është një nga elementet më të rëndësishme të DokuFest, bashkë me filmat, muzikën e shumëçka tjetër.

Temperaturat sado të larta që janë, askush nuk flet IT Partner për to. Prizreni është shndërruar në vendin e filmave apo DokuCity.

DokuFest në edicionin e tij të XIV, ka mbledhur regjisorë, aktorë, adhurues filmash e shumë të tjerë, nga dhjetëra vende të ndryshme të botës, dhe i gjithë qyteti frymon ndryshe.

REPUBLIKA E KOSOVËS

MINISTRIA E KULTURËS, RINISË DHE SPORTIT

REPUBLIKA E KOSOVËS

MINISTRIA E PUNËVE TË JASHTME

ndryshme. Është e vështirë të përcaktohesh se cilin film të shohësh, e madje edhe në cilën nga tetë pikat ku po shfaqen ata.

Gjithsecili ka çfarë të bëjë. Gazetarët nuk mbërrijnë që të intervistojnë sepse ka aq shumë mysafirë të pranishëm, derisa vet artistët nuk dinë me kë të takohen më parë, e vullnetarët e DokuFest, që janë të shumtë në numër, janë ura lidhëse e thuajse të gjithëve.

Filma dokumentarë me tema nga më të ndryshmet dhe aktivitetet e ndryshme po bëjnë që ditët të ikin shpejtë. Tri ditët e para tashmë kanë ikur, e njerëzit vetëm sa po shtohen në qytet.

REPUBLIKA E KOSOVËS EPUBLIKA E KOSOVËS Për fëmijët, për adhuruesit eRfotografisë, për ata të MINISTRIA E DIASPORËS teknologjisë, për ambientalistët, e kë jo tjetër, Prizreni ende i mban dyert e hapura.

MINISTRIA E INTEGRIMIT EUROPIAN

Tema e këtij edicioni, Migrimi, shumë shpesh të bënë të ndihesh i tillë. Nëpër rrugët e qytetit në mënyra të ndryshme, përmes fletushkave, instala- Culture for All - Phase III Embassy of the Kingdom of the Netherlands cioneve e të tjera, të sjell para syve migrantët. Për Nëpër kafenetë ku pihet qaj, në rrugët me kallKosovo shqiptarët, ndjenjë kjo e përjetuar edhe së fundmi, drëm, mund të takosh ata që puna ka bërë që të KOMUNA PRIZREN e për shtetas të huajt si e dëgjuar apo edhe e parë. mos i shohësh për kohë të gjatë.

Nuk ka vetëm filmbërës. Njerëz nga fusha të AUSTRIAN ndryshme, kryesisht të artit, kanë mundësi të Mes shumë xhamive e kishave, askush nuk flet për EMBASSY takojnë njëri – tjetrin e edhe të njihen nga afër. fenë. Është krejt normale kur dëgjohet ezani apo KOSOVO Të gjithë tashmë e pranojnë, se DokuFest ofron bien kambanat, derisa jeni duke shikuar film. E njerëzit. Madje edhe lindin idetë për bashkëpun- gjuhë ‘zyrtare’ është bërë anglishtja. ime.

Doku në DokuFest. Përjeto ëndrrën me sy hapur, Rrugëve sheh njerëz që në duart e tyre mba- pikërisht siç edhe quhet kinemaja e re që i është jnë programin e filmave. Ecin nëpër drejtime të shtuar festivalit këtë vit Kino Andrra.

An EU project managed by the European Union Office in Kosovo

Implemented by

EMBASSY OF FINLAND PRISTINA - KOSOVO

Lojë shpërblyese Fujifilm gjatë ditëve të DokuFestit dhuron nga një aparat për pjesëmarrësit e lojës shpërblyese.

Fituesja e Lojës shpërblyese: Leonita Isaku

gjirafa.com

Pjesëmarrja në lojën shpërblyese bëhet duke i plotësuar të dhënat e duhura në pjesën e prapme të biletës. Njoftimi për fituesit shpallet në DokuDaily.

Foto: Tughan Anit

Mbretëresha e Heshtjes që thërret kundër diskriminimit “Më është dashur kohë që të rimarrë vetën, që të mos e konsideroj vetën të huaj, në asnjë vend”, thotë Zwiefka, disa minuta pasi në DokuFest shfaqi filmin –dokumentar “The Queen of Silence” në Kino Lumbardhi.

Për këtë arsye, edhe dokumentari i saj është i fuqishëm dhe i qaset shumë intimisht gjithë këtij fenomeni duke e trajtuar nga perspektiva e një vajze 10 vjeçare e cila është e diskriminuar jashtëzakonisht në disa nivele.

Dokumentari i regjisores polake e cila për 12 vite ka bashkëpunuar me disa televizione dhe e specializuar në multi disiplinat e tregimit të storieve, flet për Denisën një vajzë e dëbuar në shumë mënyra.

Ajo është një qytetare ilegale e një kampi romësh në Poloni, një vajzë në komunitetin patriarkal rom dhe mbi të gjitha – ajo nuk flet më, pasi askush nuk e ka diagnostifikuar me dëmtime në të dëgjuar.

Por ajo jeton në një botë të vetën, plot ritëm dhe vallëzim, duke imituar aktoret glamuroze nga DVD-të e Bollivudit që i ka gjetur teksa ka kërkuar në një grumbull mbeturinash.

Duke vallëzuar ajo mund të jetë kushdo, bile edhe mbretëreshë, dhe shpreh atë që nuk mund ta thotë: lumturinë, pikëllimin dhe frikën.

Fillimisht Zwiefka kishte për qëllim që të realizonte një dokumentar për kampin e romëve që banorët e një lagje në kryeqytetin e Polonisë dëshironin ta hiqnin nga aty dhe ideja fillestare ishte të koncentrohen tek jeta e një djali në atë kamp.

“Por gjithçka ndryshoi kur u paraqit Denisa, e cila i dha tjetër kuptim gjithë idesë sime”, thotë Zwiefka.

Denisa do të bënte që regjisorja polake të bëjë një dokumentar nëpërmjet të cilit tregon histori të fuqishme pa pasur nevojë të flasim shumë.

“Fillimisht ishim të gjithë skeptik se si do të dilte dokumentari kur protagonisti nuk mund të flas as shkruaj. Por bota e Denisës më ka mësuar anën e vërtetë të atij diskriminimi që doja të tregoja: jetën e emigrantëve që askush nuk i dëgjon dhe që nuk kanë të drejtë të flasin e as të bëjnë asgjë në vende ku janë të huaj”, thotë Zwiefka.

Për të, dokumentari për Denisën nuk është një dokumentar thjeshtë për jetën e vështirë të emigrantëve, sidomos romëve, por një dokumentar për njerëzit që janë të diskriminuar dhe të injoruar në shumë nivele.

“Mbretëresha e Heshtjes është një piskamë e madhe kundër diskriminimit”, thotë ajo.

Dhe Zwiefka nëpërmjet këtij dokumentari ngrit zërin për situatën tmerruese të emigrantëve dhe njerëzve që nuk kanë mundësi të marrin kujdesin që u takon. Sipas saj, është e rëndësishme që kineastët të realizojnë dokumentarë të atillë që u jep zë atyre që nuk kanë.

“Kur kam filluar të realizoj këtë dokumentar nuk doja që të bëja një dokumentar krejtësisht të zymtë edhe pse historia është tepër e zymtë. Por duke parë Denisën dhe gjithë ata banorë të atij kampi teksa jetojnë të lumtur duke mos pasur asgjë, jam bindur se ky dokumentar duhet të jetë gjithashtu një tregim lumturie”, thotë Zwiefka.

Sipas saj, kinematografia evropiane është zakonisht e zhytur në tregimin e historive të zymta dhe brutale duke mos përfshirë asnjë anë tjetër të secilës histori. Kjo vlen edhe për temën e migrimit.

“Shumë regjisor dhe filmbërës kanë krijuar dokumentar për migrimin viteve të fundit duke treguar vetëm histori tronditëse dhe vuajtje. Mendoj se në secilën vuajte më të madhe është një pikë lumturie që meriton të shfaqet”, thotë Zwiefka.

Dhe duke bërë dokumentar të tillë, Zwiefka thotë se bërtima e të shtypurit dëgjohet më shumë.

Shembulli është protagonistja e dokumentarit të saj, e cila edhe pse nuk mund të flas e as shkruaj, historia e saj është dëgjuar tashmë në shumë festivale si në Stockholm, Pragë, Munich.

3

CyanMagentaYellowBlack

Agnieszka Zwiefka e lindur në 1978 në Poloni, e ka ndjerë në lëkurën e saj se çka do të thotë të jesh emigrant. Kur kishte emigruar në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, qysh si fëmijë, është përballur me shtypjen dhe injorimin e vendasve.

FILMAT E REKOMANDUAR BUFFALO JUGGALOS

12:00 SHTËPIA E KULTURËS Scott Cummings SHBA - 2014 Më interesant se grupi horrorcore i hiphop ‘Insane Clown Posse’ janë fansat e tyre, të cilët kanë krijuar një subkulturë.

IN TRANSIT

14:00 KINO KLUBI Albert Maysles, Lynn True, Nelson Walker, David Usui, Ben Wu SHBA - 2015 Një film që udhëton nëpër zemrat dhe mendjet e udhëtarëve të përditshëm që mbushin trenin Amtrak’s Empire Builder.

THE CALL OF THE WILD

Një kitarë në një familje plot presion lufte Një kitarë vjen si element që pretendon të vihet në lojë me nervat e një familjeje që gjendet në kohë lufte. Në një shtëpi e cila bëhet vetë burgu, familja kalon nëpër nerva, klaustrofobi, stres e presion, për të dalë apo jo nga kjo shtëpi. Një fëmijë del, dhe kthehet i lënduar, një gjyshe është e harruar dhe nuk e ka idenë se çka po ndodhë.

“Nuk është koha për kitarë” është filmi i regjisorit Ariel Shaban, i cili të martën do të projektohet në kuadër të Garës Kombëtare në DokuFest me fillim nga ora 22:00 në DokuKino Pllato, në mesin e filmave të tjerë. Shaban, pasi erdhi vitin e kaluar në DokuFest me filmin “Turisti”, sivjet sjellë tregimin e një familjeje e cila e gjen veten të ngulfatur në kohë lufte. Adriana Matoshi e Veton Osmani janë dyshja që vijnë në filmin 12 minutësh, ndërmjet momenteve të tmerrit e shpesh edhe të një pjese komike që vjen në mesin e tragjedisë. Regjisori Shaban flet për DokuDaily në një intervistë, ku tregon më shumë për filmin që sjellë realitetin e katër mureve në vitin 1999.

CyanMagentaYellowBlack

Ariel, na trego pak më shumë rreth filmit, sidomos për ata që sot duan ta shohin filmin

22:00 KINO KALAJA Ron Lamothe SHBA/USA - 2007 Filmi rigjurmon udhëtimet e Chris McCandless, një udhëtar estetik i cili vdiq në egërsinë e Alaskës.

4

Viteve të fundit është një trend i filmave që merren me luftën, dhe ky film sado që nuk është i luftës po ashtu është në këtë linjë. Unë kam insistuar me vite për një film të tillë. Nuk e kam përjetuar aq rëndë luftën sa njerëzit tjerë, dhe kam menduar se një film i tillë nuk është i sinqertë. Lufta është një ndër ngjarjet më të tmerrshme në jetën e kosovarëve.

Filmi sjellë një familje dhe dramën brenda tyre, me prindërit që traumatizojnë njëri tjetrin dhe më pas me shumë anëtarë e personalitete brenda. Tensioni dhe shpesh dëshira për të harruar realitetin janë pjesë e filmit.

Sa është vështirë të bësh film për luftën e ku nuk shihet lufta?

Goxha e vështirë, por e qëllimshme. Filmi është bazuar në ndjenjat e mia e jo në përjetimet e mia. Shumicën e kohës plot nga ne kemi ndenjur mbyllur në banesat tona, me njerëz e mosha të ndryshme. Në çdo moment pritej të ndodhte diçka. Në momentin që futet stresi në mesin e njerëzve atëherë vjen thelbi i tregimit. Stresi nga jashtë e më pas edhe stresi i grave se pse burri i shtëpisë nuk ka dalë në luftë, stresi me plakën e shtëpisë që harron, stresi i fëmiut rebel. Streset transmetohen tek njëri tjetri.

Sa ishte e vështirë të punohej me të gjitha grupmoshat në këtë film? Është film që ka ndërthurje moshash, por secila me një tipar personaliteti. Filmi ka kombinime dhe tregime dhe është interesant se si baba dhe nëna e dinë se çka ka ndodhë e çka pritet të ndodhë, ndërsa të tjerët pak a shumë e kuptojnë ngjarjen nga prindërit, e kuptojnë kontekstin e terrorit. Në film duhet mbajtur qetë familja, sepse ajo të ngarkon shumë e të ngadalëson kur ti duhet të jesh shumë i shpejtë. Pra vetëm shtohen shtresat e presionit.

Me qëllim nuk kam paraqitur luftë dhe ambient të jashtëm sepse më pas filmi do të duhej të merrte një tjetër kuptim dhe kahje. Ishte dashur një pasqyrim tjetër. Konfliktet ndërfamiljare janë ideja e filmit tim. Nëna ime më pati treguar se njëherë gjatë luftës ka dalë për të blerë qumësht dhe duke pritur në rend, një veturë policie ka ndaluar dhe e ka alivanosur një të moshuar. Ajo më pas për katër orë ka qëndruar brenda një ndërtese, prej frikës.

Nëse diçka e tillë ndodh njëherë, nis frika. Është ndryshe kur prekesh në lëkurën tënde.

FILMAT E REKOMANDUAR GREY GARDENS

16:00 DOKUKINO Foto: Tughan Anit

Korrupsioni në Ballkan i përhapur në shumë sisteme

Gazetarë, analistë e aktivistë të shoqërisë civile nga Kosova e Serbia në këtë panel kanë diskutuar mbi rolin dhe ndikimin e medias në krijimin e perceptimeve mbi korrupsionin dhe luftimin e tij.

Për të nxitur debatin ka mjaftuar edhe shfaqja e sekuencave nga dokumentari “Life is sacred”, që është një rrëfim për një politikan trim në Kolombi, Antanas Mockus dhe për ndjekësit e tij të përkushtuar, që angazhohen për luftimin e korrupsionit e dhunës në këtë shtet me shpresën për të sjellë ndryshimin.

Gazetarë nga Kosova e Serbia kanë pranuar se qeveritë e tyre mundohen që t’ua mbyllin gojë medieve në vendet respektive.

Arbana Xharra, kryeredaktore në të përditshmen “Zëri” ka treguar për rastet kur ajo është kërcënuar dhe se si ka provuar në çdo mënyrë të luftojë kundër korrupsionit të egër në Kosovë.

“Gazetaria ka për detyrë që të ndërhyjë në çështjet si korrupsioni. Por te ne shteti asnjëherë nuk reagon për asgjë, edhe kur ne kemi prova dhe dëshmi e jo burime anonime”, thotë Xharra.

Kurse Petrit Saraçini, analist i mediave ka thënë se mediat në Evropën Jug-Lindore janë duke u ballafaquar me sisteme të shumta të korruptuara.

“Ekziston një kulturë e pandëshkueshmëri që është e përhapur nëpër institucione. Ndërkohë mekanizmat ligjor keqpërdoren”, shprehet ai.

Ndërsa, Marija Ristiq, gazetare në BIRN në Serbi tha se për tu shpjeguar gjendja më së miri në vendin nga ajo vjen, ka rëndësi se kë e pyet.

Historia e znj. Edith Bouvier Beale dhe vajzës së saj Edie, tezës dhe kushërirës së parë të Jacqueline Kennedy Onassis. .

THE WOLFPACK

“Këto çështje janë problematike në Serbi. Çelësi i udhëheqësve është pronësia mbi mediat. Shumë media në Serbi janë pronë e shtetit. Pjesa tjetër janë pronë e biznesmenëve, me të cilën mënyrë ata qëndrojnë më afër zyrtarëve qeveritar. Ndërsa në anën tjetër gazetarët qëndrojnë në gjendje të keqe ekonomike”, tha Ristiq.

Ndërkaq aktivistët e shoqërisë civile kanë vënë në pah rëndësinë e mediave në raportimin për korrupsion, që sipas tyre i mundëson opinionin që të njihet me keqpërdorimin e parasë publike.

Agron Demi nga Instituti GAP ka pranuar se publikimet e organizatave në të shumtën e rasteve kanë pak lexuar prandaj dhe është i domosdoshëm bashkëpunimi për publikimin e tyre në media, në mënyrë që publikut të ketë njohuri për rastet e keqpërdorimeve.

20:00 KINO LUMBARDHI Crystal Moselle SHBA- 2015 Të izoluar nga shoqëria, vëllezërit Angulo mësojnë për botën e jashtme përmes filmave që shohin.

THE CHINESE MAYOR

Në anën tjetër Alessandra Roccasalvo, zëvendës përfaqësuese e UNDP-së ka theksuar se ky program angazhohet në dy drejtime, forcimin e institucioneve shtetërore duke punuar me to, dhe fuqizimin e zërit qytetarë në bërjen e ligjeve.

“Si UNDP ndajmë edhe çmime, të cilat vit për vit, ndihmojnë në fuqizimin e gazetarëve për të raportuar e gjetur sa më shumë raste të korrupsionit në vend, drejt ndërtimit të një aparati mediatik larg kontrollit qeveritar e shtetëror”, thotë ajo.

Në DokuFest XIV po shqyrtohet tema e migrimit. Si njëra prej shkaqeve kryesore që ndikon në migrimin e njerëzve është përmendur të jetë edhe korrupsioni i përhapur në institucione.

CyanMagentaYellowBlack

Mediat e Evropës Jug-Lindore, sikurse edhe shoqëritë përkatëse po ballafaqohen me problemin e korrupsionit në shumë sisteme, është thënë gjatë një debati të mbajtur në Hamamin e Prizrenit, në kuadër të edicionit të XIV-të të DokuFestit.

David Maysles, Albert Maysles, Ellen Hovde, SHBA - 1976 Muffie Meyer

22:00 KINO NË LUM Zhou Hao Kinë - 2014 Dikur kryeqyteti i lulëzuar i Kinës Imperialiste, qyteti i Datongut tani shtrihet pranë rrënojave.

5

RECENSIONE Human Rights Dox

SOMETHING BETTER TO COME Regjisori: Hanna Polak

Danimarkë, Poloni - 2014

E marte 20:00 Kino Kalaja 110’ Kur disa të rinj në dokumentarin e shquar “Something Better to Come” ëndërrojnë zëshëm për largimin nga “ky grumbull mbeturinash”, ata nuk po i rreken hiperbolës adoleshente. Vetëm disa milje jashtë Moskës, vendin të cilin e quajnë shtëpi në depon e mbeturinave më të madhe në Evropë, një peizazh i skajit të botës ku të braktisurit – si gjësende edhe njerëz – mblidhen dhe harrohen.

Por filmbërësja Hanna Polak, duke punuar më se 14 vjet, ka krijuar një kronikë që nuk harrohet lehtë. Portretizimi i saj elokuent i jetës në Svalka, ashtu si quhet deponia e mbeturinave është gjithashtu një histori që e përcjell zhvillimin jetësor duke u fokusuar në Yulan – e bukur, të rreptë e të përcaktuar t’i thyej tabutë.

Dhjetë vjeçare në kohën kur kanë filluar xhirimet, Yula dëshiron që nëna e saj e ve të ndal pijen. Tri vite më vonë, ajo ndan shishen me të rriturit, të grumbulluar në një kasolle të improvizuar të rrethuar pirgje mbeturinash.

Ajo gjithashtu po mendon për një jetë “normale”, një që nuk kontrollohet nga kompanitë ilegale të riciklimit që e paguajnë atë dhe pastruesit e tjerë me paga të tmerrshme, zakonisht në vodka.

Por edhe gjatë vuajtjes për tu larguar nga rrethanat e ashpra dhe primitive, Yula nënkupton që ndjenja e fortë e komunitetit që njeh, rrallë përjetohet jashtë. Një vizitë gjyshit të saj kur ajo është 16 vjeçare dhe në nevoja të veçanta ofron një ilustrim brutal të kësaj pike.

Përtej raportimit të saj këmbëngulës dhe intim, regjisori dhe drejtori i fotografisë Polak ka bërë një punë të imazheve të fuqishme – që të shkulin zemrën, elegjiake, të mbushura me shpresë.

Midis ndryshimit të stinëve dhe baticës së pamëshirshme të refuzimit, Yula rritet, më shpejt se shumica. Ajo e sheh të shkuarën si fatalizëm të të rriturve të dëmtuar. Kur ky film ngjitës e lë atë në moshën 24 vjeçare, ajo ka bërë më shumë se vetëm qëndresë.

VIEW FROM THE WORLD

THE WOLFPACK Regjisori: Crystal Moselle

SHBA - 2015

CyanMagentaYellowBlack

E marte 20:00 Kino Lumbardhi 84’

Historia prapa “The Wolfpack,” është një nga ato ngjarjet e bekuara në filmbërje – fati i verbër. Regjisorja Crystal Moselle po ecte rrugës së Nju Jorkut një ditë kur pa duke ardhur nga drejtimi tjetër gjashtë të rinj në kostume e syze . Ata kaluan pranë saj dhe Moselle pati instinktin të kthehet e ti pyes për historinë e tyre. Dhe çfarë historie dëgjoi se. Vëllezërit Angulo – gjashtë të rinj me tipare të njëjta dhe me flokë të gjatë të zinj – e sollën në banesën e tyre të vogël, që e ndanin me një nënë të turpshme dhe një baba agresiv.

Moselle mësoi se Angulot me zor ishin lejuar të dilnin nga kjo banesë gjatë tërë ekzistencës së tyre, të rritur në një familje të izoluar, gati familje kulti, kinse të ud-

6

hëhequr nga frika nga bota reale e babait Oscar . Me një baba abuzues dhe pa kontakt me botën e jashtme, Angulot u bënë të fiksuar pas filmave të gjatë, duke shkruar skenarë për filmat e vegjël si “Reservoir Dogs” dhe “Pulp Fiction” duke e ndaluar DVD-në dhe pastaj duke e rivënë në skenë në detajin e vogël. Filmi u bë porta e tyre e vetme me botën reale, mënyra e tyre për të shprehur frikët dhe dëshirat e tyre. Dhe Moselle i kapi këta djem duke u zhvendosur nga një botë e ndriçuar nga televizioni në një me dritë dielli.

Qartë, Moselle e kishte tërheqjen e momentit për djemtë Angulo. Është vështirë të mos e kesh. Ata janë shumë të ëmbël e të sjellshëm, dhe pikëllimi në sytë e tyre, posaçër-

isht në më të moshuarit, kur e diskutojnë edukimin që të thyen zemrën dhe frikën e tyre nga bota reale, janë ai lloj që të bëjnë ti përqafosh. Është e qartë nga stili verite i Moselles, në të cilin ajo nuk duket shpesh se kërkon pyetje pasuese por i lë djemtë të vijnë në përfundimin e tyre emocional, që ajo ishte shumë e brengosur për këta djem të rinj, siç do të ishte secili. Ka momente kur duket se Angulot po e bëjnë regjinë e filmit “Wolfpack” më shumë se Moselle, dhe është një histori e pabesueshme që do të kishte përfituar nga një dorë më e sigurt.

RECENSIONE International Dox - Feature

PERVERT PARK Regjisori: Frida Barkfors, Lasse Barkfors Suedi, Danimarkë - 2014

E marte 22:00 Kino Lumbardhi 75’

Pervert Park është një film interesant për dhunuesit seksual të dënuar të cilët të gjithë jetojnë në këtë park me rimorkio në Shën Petersburg, Florida. Pse jetojnë ata në këtë park me rimorkio. Sipas ligjit të Floridas, një dhunues seksual i dënuar nuk mund të jetojë brenda 300 metrave nga shkollë, kishë apo ndonjë vend tjetër publik ku mund të ketë fëmijë. Parku me rimorkio është njëri nga pak vendet që këta njerëz mund të jetojnë e tu binden rregullave.

Filmi paraqet me të vërtetë fytyrën e “kriminelëve seksual”. Kush janë ata, krimet që kanë kryer dhe trajtimi i tyre pas asaj.

Filmbërësive Frida dhe Lasse Barkfors u erdhi idea për këtë film pasi panë një artikull që ishte publikuar në Skandinavi për këtë univers paralel në shtete ku të gjithë këta shkelës janë të vetë-mjaftueshëm dhe të shmangur nga shoqëria. Me që ai nuk doli sic kishin pritur filmbërësit Frida dhe Lasse Brakfors, ata megjithatë menduan se megjithatë mund të tregonin një histori me këtë film.

Ata sigurisht se e treguan këtë histori. Një histori që tregon se dy shkelës nuk janë të njëjtë. Njëri që thotë se një person i cili përfiton nga një duzinë fëmijësh nuk duhet të trajtohet si ai që ka rënë në kurth duke iu vardisur një nëne 14 vjeçare.

Parku i Perversëve i shpalos të kaluarën pikëlluese respektove të këtyre individëve, e cila gjerësisht ndriçon faktorët shoqëror/psikologjik që u ndihmuan krimeve të tyre. Secila histori e banorëve të Florida Justice Transition ndryshon nga tjetra për të shpjeguar llojllojshmërinë e dhunuesve seksual.

Pervert Park është një rrëfim i komplikuar, por është një të cilit i është qasur me delikatesë. Kërkon shumë guxim për tu hapur për një pikë të ulët në jetën tuaj dhe mënyrën se si po e kalon të shkuarën tuaj. Sidoqoftë, Barkforsët e kapin këtë moment me të vërtetë.

National Shorts

NUK ËSHTË KOHA PËR KITARË Regjisori: Ariel Shaban Kosovë, Gjermani- 2014

Lufta zhvillohet jashtë, ndërsa ne jemi brenda në fshat, kryesisht në hapësira të brendshme ku, përveç Vegimit nuk ka mbetur tjetër burrë, madje as për ti varrosur dëshmorët e luftës. Ai në shtëpi luan me patate me Majlindën, kjo vajza e vogël e shtëpisë.

Reagimi i grave të fshatit, për këtë gjendje të Vegimit tashmë është e padurueshme sa gruaja e tij, Lirija, i kërkon që edhe ai të shkojë në luftë, sikurse burrat e adoleshentët e tjerë të fshatit.

Kjo padyshim do ti ulë zërat ankues e do ta zbardh fytyrën e familjes. Por derisa Vegimi qëndron i pavendosur djali i tij, Visari, fshehurazi shkon në luftë.

Mënyra e rrëfimit ka zgjedhur ngritjen e konotacionit lart dhe dhënien e një befasie në fund, ku mesazhi i Vegimit do të përcillet nëpërmjet një kënge të prekshme.

Këtu gruaja e mbyt Vegimin duke qenë i gjallë. Këtu ndërthuren dhe e hanë njëri tjetrin “të propozosh me atë ta detyrosh”. Këtu kritikohet pika e “premtimit” kur të gjithë të tjerët vendosin për ty, dhe po nuk e zbatove vendimin e tyre, do të të turpërojnë për aq sa kanë ymër.

Regjisori paraqet skenarin me anë të një regjie të drejtë duke bërë një hyrje të sigurt brenda thelbit të ngjarjes dhe vazhdon duke e marrë parasysh lehtësimin e kuptimit nëpërmjet kontrasteve.

(Nga Roland Sylejmani)

7

CyanMagentaYellowBlack

E marte 22:00 Dokukino Pllato 12’

CyanMagentaYellowBlack

8

DOKUNIGHTS

RADIO NOET NOET Bashkohuni për një spektakël plot me tinguj afrikan me ansamblin e pa-rrezistueshëm të Radio Noet Noet, bongove në duart e tyre dhe ritmeve në xhepat e tyre. Unë mendoj se ata janë të pandalshëm, por kështu jemi edhe ne.

Join us for a spectacle full of African sounds with Radio Noet Noet’s irresistible ensemble of booming bongos in their hands and vulgar rhythms in their pockets. I think they are unstoppable, but so are we.

E MARTE 00:00 @Andrra Marash / TUESDAY 00:00 @Andrra Marash

DOKU CITY 2015

Prishtinë

Gjakovë

13 4

Tirana

7

S

6

14

11

Shkup

M

1

10

8

camp

3

2 12 9

CyanMagentaYellowBlack

5

S M

9

CyanMagentaYellowBlack

10

Foto: Tughan Anit

Migrimi i kosovarëve në vëmendjen e filmbërësve Regjisori nga Bosnja dhe Hercegovina, Ibro Hasanoviq në filmin e tij për migrimin, ka zgjedhur që të inkuadroj pamje nga Stacioni i Autobusëve në Prishtinë, në kohën kur njerëzit në mënyrë masive largoheshin nga Kosova, të lodhur nga vitet e realitetit të zymtë.

Pamje këto, të një ngjarje të hidhur edhe për vet regjisorin, por që ia pasuruan filmin “Note on multitude”, për të shpjeguar se si shumë njerëz japin lamtumirën dhe hipin në autobusët që do t’i dërgojnë ata në një rrugë me plot të papritura dhe dhe në një të ardhme po aq të pasigurt.

“Note on multitude” që është shfaqur të hënën në DokuFest e që do të projektohet edhe të martën nga ora 20:00 në DokuKino Pllato, për Hasanoviq ka qenë projekt shumë emocionues.

“Vendi më i mirë për të pasqyruar migrimin ka qenë Stacioni i Autobusëve në Prishtinë. Ka qenë

emocionuese për mua t’i shoh ato pamje dhe për një kohë shumë të gjatë i kam pasur në mendje”, tha ai, gjatë konferencës për shtyp.

Këtë vit DokuFest prezanton një program special të kinemasë radikale amerikane të kuruar nga kritiku i mirënjohur i filmit dhe kuratori Neil Young, i cili në mes të vitit 2005 dhe 2014 ndihmoi në organizimin (së pari si programer, pastaj si drejtor) të Festivalit të Filmit të Bradford në Muzeun Kombëtar të Medias në Britaninë e Madhe që ndodhet në City of Film të UNESCO. Neil, shkrimet e të cilit janë paraqitur rregullisht në publikime nga Sight & Sound deri në The Hollywood Reporter, ka iniciuar dhe programuar një selektim të filmave të gjatë, dokumentarëve, filmave eksperimental dhe të shkurtër nga pjesa më radikale e skenës së filmave të pavarur nga SHBA – të përmbledhura nën titullin “Uncharted States of America” (“Shtetet e Paeksploruara të Amerikës”).

Në DokuFest, Young tha se kur ka marrë ftesë është ndjerë shumë krenar.

“Në Amerikë ka zëra të ndryshëm, deri tek më kritikët. Këta filma paraqesin pikërisht zërin kritik”, tha Young.

Ai foli edhe për temën e Festivalit, ku vlerësoi se ajo e këtij vitit, Migrimi, është shumë e mirë, duke tërhequr vërejtjen se Amerika është vend i krijuar nga migrantët.

Gjatë tetë edicioneve “Uncharted States of America” përfshinë më shumë se tetëdhjetë filma nga një varg eklektik i regjisorëve, dhe tani Neil Young po prezanton një përzgjedhje të veçantë nga të preferuarit e tij – plus edhe disa tituj të ri – me secilin nga gjashtë programet të paraprirë nga së paku një film i shkurtër i Madison Brookshire nga Kalifornia.

Në konferencën e përditshme të DokuFest janë prezantuar edhe filmat të tjerë. “Kronikë e një burri që është gati të vrasë”, nga Neritan Zinxhiria, Shqipëri-Itali, ku paraqitet një i ri i cili kërkon hakmarrje për vdekjen e babait të tij.

Pastaj filmi “Cheers” i Norika Sefas, Kosovë, ku një i ri, 13 vjeçar, vendos që pagën e tij të parë ta ndajë me miqtë e tij.

Si dhe filmi “Out of love” i Esther Julie – Anne, Amerikë-Francë, ku personazhi para se të martohet vendos të udhëtojë për të kuptuar se përse babai i saj u martua dhe u shkurorëzua pesë herë.

DokuFest falënderon Teatrin Profesionist të Prizrenit për mbështetjen e ofruar në këtë edicion.

11

CyanMagentaYellowBlack

Drama kosovare e fundvitit të kaluar dhe fillimit të këtij viti nuk ka kaluar pa u vërjetur nga filmbërësit.

Pesha e emocioneve që sjellë ndarja nga të afërmit ka bërë që ato të xhirohen me qëllimin e dokumentimit të dukurisë që sjellë shumë lotë, si për ata që largohen ashtu edhe për ata që lënë pas.

Life is Elsewhere

ENGLISH SECTION

Migration is a constant experience in our society. But often I find myself unable to express my feelings either in writing or in mere words. So I tried to address this highly relevant issue by programming films that are directly or indirectly linked with this topic.

In this edition, we return with a carefully chosen selection of work dealing with themes that characterized recent events world faced and is still facing today.

Watching the films, I noticed that not only is migration the chief concern of these filmmakers but these works also open up many notions of history, family, responsibility, personality and reality.

Film is still the most direct and effective way to reflect upon current events and express the author’s vision, but, at the same time, it has an advantage to reach out to the widest audience possible.

This time, as never before in our programme, we have a considerable number of brand new national films. For the first time in the history of DokuFest, we proudly present ten World and European premieres.

I hope that these presentations at DokuFest will open the way for these authors to participate in many other international film festivals.

‘Life is Elsewhere’ is a unique strand dedicated to Albanian filmmakers that live abroad. With this programme, we honor authors that journeyed to other countries, but regardless of where they are, still examine themes tied to their homeland. With many of these films, we see that migration still provokes them to reflect on their personal experiences through the documentary form.

If you watch and listen carefully, you just might discover a point of view or even a truth about migration that you had not considered before.

Diana Nenadic takes us away from this theme, bringing to us the programme, ‘Golden Age of Croatian Experiments’. Nenadic first sends us back to the 1960’s to see startling early works in the selection, ‘Age of Researchers’, then with ‘Age of Hybrids’, she takes us forward to more recent innovative avant-garde visions.

CyanMagentaYellowBlack

For the third time in a row, ‘Short Matters!’ returns to DokuFest with films that were nominated for the European Academy Film Awards, some of which you might have already had a chance to see in competition programmes in previous editions of DokuFest.

Lastly, I would like to express gratitude to all those that considered being part of DokuFest with films or without, especially regional authors, who chose Prizren to premiere their films in front of a local audience.

A special thanks also goes to all those people who helped me with the selection of films, allowing me to present the highest quality programme possible.

I wish you a magnificent week in Prizren, where you we’ll have a chance to see stories and meet people from around the world.

Samir Karahoda Short & National film curator

12

In War, There is No Time for Guitars “Not the Time for a Guitar” is a film by Ariel Shaban running in the National Selection at DokuFest, starting at 22:00 in DokuKino Pllato. This is not Shaban’s first time at DokuFest, with him having participated in last year’s edition with the film “Tourist.”

This year, his film depicts the story of a family that finds itself suffocated in the time of war. As tensions rise in Kosovo in 1999, a couple living in a small village needs to overcome their differences and fears in order to save the family.

DD: Ariel, tell us more about the film.

Shaban: Films that deal with the war have been popular for the past couple of years, and this might not be the typical “war film” but is definitely part of that group. I have insisted on doing a movie like this one for years. I didn’t suffer during the war as some people might have – the war is one of the most horrible events in the lives of Kosovars.

The film brings a family and its dramas, including the parents that traumatize one another, as well as other members and personalities that are part of that circle. The tensions and the desire to forget the reality are part of the film.

DD: How difficult was it for you to do a film about the war where the war isn’t seen?

Quite difficult, but this was intentional. The film is based on my feelings and not my experience.

A lot of us spent the war closed up in our apartments, with a variety of people of different ages.

We thought something could happen at any moment. In the moment that this stress is injected in the character’s midst, we get to the essence of

the story. The outside stress as well as internal quaffles, such as the women’s “shame” for having a male member of their family stay at home and not go out to fight, or the difficulties with the grandmother who constantly forgets things, or the rebelious child. The film shows how the its main characters are effectively transmitting their personal problems and stress to on another [at a time of war].

DD: How hard was it to work with the various age groups in the movie?

It’s a film where all age groups are represented, and their age is is a part of their personality or role in the film. The father and the mother always know what’s going on in the film, whereas everyone else gets to know about this from them.

The family needs to be “kept calm” during the entirety of the film, so that its “problems” don’t hamper the reactions of the whole group to the situation taking place around them. So more problems, and more stress. I intentionally left out the “outside” environment and the war, because then the film would have another meaning and angle. This needed to be a depiction of the situation that was different from the others. The interfamiliar conflicts are the core theme of my film.

My mother once told me the story of a woman she had seen when going to collect the daily milk ration. A police car stopped close to the line where the people were waiting to get milk [during Yugoslavia’s economic crisis and inflation in the 90s]. She spent four hours after that event closed up in the apartment, because she was scared. If something like this happens, the fear sets in. It’s different when you’ve felt in on your skin.

Foto: Suer Celina

The “Queen of Silence” Calls for an End to Discrimination

“I needed time to regain my self-esteem, for me not to consider myself a foreigner, in any country,” Zwiefka says onscreen, moments after the screening of the “Queen of Silence” begins in Kino Lumbardhi.

For this reason, her documentary is a powerful tale, with an intimate perspective on the phenomonen that displays it from the perspective of a 10 year old girl that has faced discrimination on various levels.

The documentary of the Polish director talks about Denisa, a girl “rejected” in many ways.

She is an illegal immigrant in a Roma camp in Poland, a girl in a patriarchal Roma community, and above all – she is mute, because nobody bothered to diagnose her with a damaged hearing.

But she lives in her own world, full of rythm and dance, imitating the glamorous actors from the Bollywood DVD she found while rummaging in trash.

When dancing she could be anyone, even a queen, and express what she usually can not: happiness, sadness and fear.

Initially Zweifka had the goal of making a documentary about a Roma camp which was slated for removal by the citizens of the capital of Poland. Initially the idea was to focus on the life of a boy in the camp.

“The Queen of Silence is a loud scream against discrimination,” she said. “When I started doing this documentary I didn’t want to make it a dark tale, even though the story was grim. But seeing Denisa and all the inhabitants of the camp, living a happy life while they had nothing, I became convinced that this documentary should include a parallel story about happiness,” concludes Zwiefka.

“But everything changed when Denisa appeared, who gave a completely new meaning to my idea,” said Zwiefka.

Group exhibition: Unerasable

Denisa led to the director putting together a documentary through which a captivating tale is told, without the need to say much.

Questions about the past and confronting it, all together with the issues about memory and oblivion are inscribed in the history of the former Socialist Federate Republic of Yugoslavia and its new national states emerged after the disintegration. Omission, silence, ignorance, oblivion, deficiency, lack of traces or signs with their special coded languages form constitutive parts of these politics of memory/oblivion, they play significant role in the transmission process.

“Initially we were sceptical about the way in which the documentary would turn out, having in mind that the protagonist could not speak or write. But Denisa’s world taught me the truth about the discrimination I wanted to include in my film: the life of immigrants that nobody listens to, where they are not allowed to speak up or do anything in the country’s where they are considered foreigners,” said Zwiefka.

For her, the documentary about Denisa is not a simple one merely depicting the life of immigrants, especially Roma.

Those are the initial discourses of the international collaborative art project entitled “Unerasable”, which is a creative dialogue between several artists and art groups from ex-Yugoslavia countries and Europe. Opening of the exhibition was held on August 10th, 2015 at Lumbardhi, and will host visitors for 10 consecutive days.

13

CyanMagentaYellowBlack

Agnieszka Zwiefka, born in 1978 in Poland, has felt what it is like to be an immigrant on her own skin. When she emigrated to the United Sates, as a child, she was confronted with the oppression and rejection of the locals.

REVIEWS International Dox - Feature

PERVERT PARK Director: Frida Barkfors, Lasse Barkfors Suedi, Danimarkë/Sweden, Denmark - 2014

Tuesday 22:00 Kino Lumbardhi 75

Pervert Park is an interesting film about convicted sex offenders that all live in this trailer park in St. Petersburg Florida. Why do they live in this trailer park? According to Florida law, a convicted sex offender cannot live within 1,000 feet of a school, church, or any other public place that children might be. The trailer park is one of the few locations that these folks can live and comply with the rules.

The film really puts a face on “sexual predators”. Who they are, crimes that they have committed and their treatment thereafter.

The filmmakers Frida and Lasse Barkfors got the idea for the film after seeing an article that was published in Scandinavia about this parallel universe in the states where all of these offenders are self-sufficient and shunned by society. While it didn’t turn out as filmmakers Frida and Lasse Barkfors were expecting, they thought they could still tell a story with this film.

They certainly did tell a story. One that explains that no two offenders are alike. One that says a person who takes sexual advantage of dozens of children should NOT be treated the same as someone who was entrapped after courting a 14 year olds mother.

Pervert Park reveals these individuals’ respective, harrowing pasts, which largely illuminates sociological/ psychological factors that fermented their crimes. Each Florida Justice Transition dweller’s story varies from the other to elucidate the diversity of sex offenders.

Pervert Park is a complicated tale, but it is one that is approached very delicately. It takes a lot of courage to open up about a low point in your life and how you are overcoming your past. However, the Barkfors’ capture this moments genuinely.

National Shorts

NOT THE TIME FOR A GUITAR Director: Ariel Shaban Kosova, Germany - 2014

Tuesday 22:00 Dokukino Pllato 12’

CyanMagentaYellowBlack

War takes place outside, whereas we are in the village, mainly in closed spaces where, except for Vegim, no male member of the family remains. Not even enough men to bury the martyrs who fought in the war.

He and Majlinda play with potatoes, the family’s little girl.

The reaction of the village women, to Vegim’s condition, is currently unbearable. His wife, Lirija, wants him to join the others in the fighting. Just like all the other men and male teenagers in the village.

14

This would undeniably silence the complaints and restore the family’s honor. As Vegim remains undecided, his son, Visar, secretly joins the fighting.

The director confidently goes right for the heart of the matter, and continues by using contrasts to unravel the meaning of the piece.

The narrative style has chosen to build up complex story with high connotations, and even features a surprise at the end, where Vegim’s message is transmitted via a touching, heartfelt song.

(By Roland Sylejmani)

RECOMENDED FILMS GREY GARDENS

16:00 DOKUKINO

Foto: Tughan Anit

Kosovo Media Blame Corruption for the Systematic Deficiencies

Journalists in Kosovo agreed that a certain “acceptance” was present amongst the people in Kosovo, and that the government in Prishtina has tried to “shut their mouths” when they have attempted to unearth abuses of power and corruption.

Arbana Xharra, the editor in chief of the “Zeri” daily talked about cases when she was threatened, and how she and her paper tackled corruption in Kosovo.

“Journalism has a duty to intervene when a case of corruption is made public. Here, the government reacts to nothing, even when we have proof and concrete evidence, and not anonymous sources,” says Xharra.

Petrit Saracini, a media analyst from Macedonian Institute for Media, says that media in Southeast Europe are faced with multiple corrupt institutions.

The story of Mrs. Edith Bouvier Beale and her daughter Edie, the aunt and first cousin of Jacqueline Kennedy Onassis.

THE WOLFPACK

There is a culture of impunity that is present in the institutions, and the legal mechanisms [that could punish corruption] are misused,” he says.

Marija Ristic, a journalist for BIRN Serbia, said that the government’s large influence on the media market in her country affects the quality of the reporting.

“They key [problem] is media ownership in our country. A lot of the publications in Serbia are owned by the government. The other part is owned by the businessmen, who have a close relationship with the government officials. On the other hand, journalists in Serbia often find themselves in a difficult economic situation,” says Ristic.

Civil society activists emphasized the importance of the media in reporting on corruption which, according to them, at least informs the public about the misuse of public funds.

20:00 KINO LUMBARDHI Crystal Moselle USA - 2015 Locked away from society, the Angulo brothers learn about the outside world through the films that they watch.

THE CHINESE MAYOR

Agron Demi from the GAP institute has admitted that the publications of the NGO sector and other organizations are rarely read, which is why cooperation is necessary between these groups and the media, in order for the findings to be more widely disseminated.

DokuFest’s theme for this year, migration, is closely tied to the problem of corruption, since a lot of people deciding to leave the country blame the corrupt officials for their poverty or difficult social and economic situation.

CyanMagentaYellowBlack

“Life is Sacred” a film by Andreas Dalsgaard, was shown before a debate in Prizren’s Hamam on “The Role of Media in Fighting Corruption.” In the film, the Danish filmmaker depicts the apparent apathy of the Colombian people towards the civil war, the drug cartels and the evident corruption – a certain acceptance of their bad fate.

Generations of Colombians have grown up with this violence and take it for granted, and although politicians talk tough about taking on the fight, nothing really changes -until a new movement is formed, the Colombian Green Party, with the message that “life is sacred.”

David Maysles, Albert Maysles, Ellen Hovde, USA - 1976 Muffie Meyer

22:00 KINO NË LUM Zhou Hao China - 2014 Once the thriving capital of Imperial China, the city of Datong now lies in near ruins.

15

GENERAL SPONSOR

OFFICIAL HOST

Media Sponsor

ORAR FILM DOKU PANE PUNË MAS DOKU DOKU DOKU VEND

IT Partner

REPUBLIKA E KOSOVËS

MINISTRIA E KULTURËS, RINISË DHE SPORTIT

REPUBLIKA E KOSOVËS

MINISTRIA E PUNËVE TË JASHTME

REPUBLIKA E KOSOVËS

MINISTRIA E INTEGRIMIT EUROPIAN

Culture for All - Phase III An EU project managed by the European Union Office in Kosovo

KOMUNA PRIZREN

Implemented by

REPUBLIKA E KOSOVËS MINISTRIA E DIASPORËS

Embassy of the Kingdom of the Netherlands Kosovo

AUSTRIAN EMBASSY KOSOVO

EMBASSY OF FINLAND PRISTINA - KOSOVO

CyanMagentaYellowBlack

titulli title o

gjirafa.com

16