Dytikos #56 by Alexios Alamatidis

>> Ελλάδα του Γιώργου Στάμκου stamkos@post.com

Μύθοι & Πραγματικότητες της Ελληνικής Κρίσης «Η παρόρμηση της καταστροφής είναι δημιουργική. Η επιβεβλημένη καταστροφή είναι σήμα κατατεθέν της καπιταλιστικής σκέψης…. Καταστρέψτε το παρελθόν, φτιάξτε το μέλλον». Ντον ΝτεΛίλλο, Κοσμόπολις

ΘΑ ΤΙΝΑΞΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ; Τους τελευταίους μήνες και καθώς η παγκόσμια οικονομική κρίση ξεπέρασε το σημείο της κορύφωσής της, η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος ως το επόμενο θύμα μιας ενδεχόμενης χρεοκοπίας. Προηγουμένως τα διεθνή Media είχαν στραμμένη την προσοχή τους στο Ντουμπάϊ, και πιο πριν στην Ιρλανδία και στην Ισλανδία, ενώ στα τέλη του 2008 ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα σε ΗΠΑ και Ευρώπη ήταν υποψήφιο για κατάρρευση και σώθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή χάρη στα γενναιόδωρα κρατικά πακέτα στήριξης, τα οποία θα πλήρωναν ασφαλώς οι φορολογούμενοι αυτών των χωρών. Φαίνεται πως η κρίση κάνει κύκλους αναζητώντας πάντα το επόμενο θύμα της.

Κι όπως αποδείχθηκε η Ελλάδα ήταν το «τέλειο θύμα» της: Μια χώρα 11 εκατομμυρίων κατοίκων στην περιφέρεια της Ευρωζώνης, με χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα, υψηλά δημόσια ελλείμματα και χρέη, με μειωμένη ανταγωνιστικότητα και μ’ έναν δυσκίνητο, διεφθαρμένο και γραφειοκρατικό δημόσιο τομέα. Μια χώρα, που παρά το σχετικά υψηλό βιοτικό της επίπεδο, που το 2008 έφθασε στο 95% του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έμαθε

να ζει με δανεικά, παράγοντας λιγότερα και καταναλώνοντας περισσότερα και αξιοποιώντας τα φθηνά δάνεια που έπαιρνε εκμεταλλευόμενη τη συμμετοχή της στη ζώνη του Ευρώ. Μια χώρα, οι πολιτικοί της οποίας έλεγαν για χρόνια ψέματα στο λαό της, ενώ χρησιμοποιούσαν συχνά τη λεγόμενη «δημιουργική λογιστική» για να ωραιοποιήσουν τα στατιστικά στοιχεία ώστε να μην έχουν προβλήματα με τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών και τους υπό-

Ο ελληνικός λαός φαίνεται πως έχει εξαντλήσει πλέον τα περιθώρια ανοχής για τις αδικίες, τα σκάνδαλα και τα λάθη του παρελθόντος λοιπους εταίρους στην Ευρωζώνη. Όταν το «πάρτι τελείωσε» και έφθασε η ώρα για να πληρωθεί ο λογαριασμός –και μάλιστα εν μέσω της χειρότερης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης των τελευταίων δεκαετιών– αποκαλύφθηκε η σκληρή πραγματικότητα. Σε συνθήκες μεγάλης οικονομικής ύφεσης, υψηλών ελλειμμάτων και χρεών, αλλά και χρόνιων «ελλειμμάτων αξιοπιστίας», η Ελλάδα αποδείχθηκε αδύναμη να δανειστεί με φυσιολογικούς για μια χώρα της Ευρωζώνης τόκους και βρέθηκε στο επίκεντρο ισχυρών κερδοσκοπικών πιέσεων που σε τελική ανάλυση αποσκοπούν στην αποδυνάμωση του ευρώ ή ακόμη και στη διάλυση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος. Ήταν ο «αδύναμος κρίκος» της Ευρωζώνης και ως τέτοιος ήταν ο ιδανικός για κερδοσκοπικές πιέσεις, που πυροδοτούνταν

κι από μια σειρά αρνητικών δημοσιευμάτων στον αγγλοσαξονικό κυρίως τύπο. Πράγματι η σημερινή Ελλάδα βρίσκεται σε μια δύσκολη μεταβατική φάση: ή θα αλλάξει ή θα βουλιάξει. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι το καινούργιο για αυτή τη νότια βαλκανική χώρα και για τον ιδιόρρυθμο λαό της, που έμαθε να επιβιώνει και να τα καταφέρνει ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Και στο παρελθόν η χώρα αντιμετώπισε παρόμοια προβλήματα και τα κατάφερε. Θα καταφέρει άραγε να βγει αλώβητη κι από τη σημερινή δοκιμασία;

AΡΤΗΡΙΟΣΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ Αν και έχει το 22% του πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχειας (με εισοδήματα δηλαδή κάτω των 7.500 ευρώ το χρόνο) η σημερινή Ελλάδα απέχει πολύ από το να πεινάει. Αντίθετα στις φλέβες της κυλά αρκετή «χοληστερίνη», πράγμα που την καθιστά «αρτηριοσκληρωτική», δηλαδή επιρρεπή στη γραφειοκρατία και στη διαφθορά. Και αυτό είναι κάτι που η πλειονότητα του ελληνικού λαού το γνωρίζει καλά και θέλει επειγόντως να το αλλάξει. Με τις τηλεοπτικές εκπομπές και τις εφημερίδες να μιλούν συνεχώς για την οικονομική κρίση οι Έλληνες γνωρίζουν πλέον το πραγματικό μέγεθος του οικονομικού προβλήματος και δεν έχουν αντίρρήση να πληρώσουν ακόμη περισσότερους φόρους, να υποστούν κι άλλες θυσίες για να βγει η χώρα από την Κρίση. Σε ποσοστό 77% ο ελληνικός λαός συμφωνεί με την προσπάθεια της σημερινής κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου να διασώσει την ελληνική οικονομία (αλλά και την αξιοπρέπεια της χώρας) λαμβάνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα, αρκεί αυτά να κατανέμονται δίκαια και όχι εις βάρος των αδυνάτων. Ο ελληνικός λαός φαίνεται πως έχει εξαντλήσει πλέον τα περιθώρια ανοχής για τις αδικίες, τα σκάνδαλα και τα λάθη του παρελθόντος. Δεν συμφωνεί όμως να πληρώσουν τον λογαριασμό οι πιο οικονομικά αδύναμοι.

«ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ» «Την κρίση να την πληρώσει η πλουτοκρατία και όχι οι εργαζόμενοι», ήταν το βασικό σύνθημα της μαζικής απεργίας που παρέλυσε τη χώρα στις 24 Φεβρουαρίου του 2010. Για 24 ώρες σταμάτησαν σχεδόν τα πάντα στην Ελλάδα, από δημόσιες υπηρεσίες και τρένα μέχρι τράπεζες και Media, καθώς στην απεργία αυτή συμμετείχαν περισσότεροι από δύο εκατομμύρια εργαζόμενοι στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που θα πληρώσουν και το μεγαλύτερο κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής, που θέλει το έλλειμμα της χώρας να πέφτει από το 12,7% του ΑΕΠ στα τέλη του 2009 σε λιγότερο από το 3% στα τέλη του 2012. Αυτό σημαίνει περισσότερους φόρους, αυξήσεις σε καύσιμα, ποτά και τσιγάρα, καθώς και περικοπές και μειώσεις μισθών στο δημόσιο τομέα, που θα φθάσουν ως και το 20% των αποδοχών. «Κόκκινο πανί» για τους Έλληνες εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα αποτελεί η περικοπή του 14ου μισθού, κάτι που είναι κοινωνικό κεκτημένο τριών δεκαετιών και αποτελεί casus belli για τα συνδικάτα. Αν και οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών πιέζουν την Αθήνα να δεχθεί την περικοπή του 14ου μισθού, η σοσιαλιστική κυβέρνηση προσπαθεί να αντισταθεί ή να βρει μια άλλη φόρμουλα ώστε να περάσει αυτές τις περικοπές στις πλάτες των εργαζομένων. Τελικά το έκανε μειώνοντας κατά 30% το δώρο του Πάσχα, των Χριστουγέννων και το επίδομα αδείας Το παράδοξο είναι πως η νέα σοσιαλιστική κυβέρνηση της χώρας, που εκλέχτηκε τον περασμένο Οκτώβριο με ποσοστό άνω του 44%, και με διάθεση να ασκήσει μια αναδιανεμητική και κοινωνικά πιο δίκαιη οικονομική πολιτική είναι αναγκασμένη, λόγω της κρίσης και των κρίσιμων οικονομικών δεδομένων, να εφαρμόσει μια σκληρή, νεοφιλελεύθερη πολιτική περιορισμού των κοινωνικών παροχών, αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης κ.α. Ό,τι χειρότερο για τον Έλληνα πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος τυγχάνει να είναι και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Φαίνεται ωστόσο αποφασισμένος να κάνει ότι χρειάζεται –ακόμη και να εφαρμόσει σκληρά «αντιλαϊκά» μέτρα– για να βγει η Ελλάδα από την Κρίση και να ανακτήσει τη χαμένη αξιοπιστία της.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ Πως όμως έφτασε η Ελλάδα σ’ αυτή την κατάσταση; Είναι γνωστό πως η Ελλάδα ζούσε εδώ και καιρό πέρα από τις δυνατότητές της, καταναλώνοντας περισσότερα απ’ όσα παρήγαγε και καλύπτοντας αυτό το έλλειμμα με δανεικά. Επί πολλά χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις «μαγείρευαν» τα στατιστικά στοιχεία που έδιναν στoυς επιτρόπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρουσιάζοντας μειωμένα ελλείμματα και χρέη έτσι ώστε να είναι σύμφωνα με τα περίφημα «κριτήρια του Μάαστριχ» και να αποφύγουν τις κυρώσεις και την επιτήρηση από τις Βρυξέλλες –μια απατεωνίστικη τεχνική που ονομάζεται «δημιουργική λογιστική», γι’ αυτό

και το «Greek Statistics» κατέληξε ανέκδοτο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε η προηγούμενη συντηρητική κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, η οποία ξεκίνησε την κατάρτιση του προϋπολογισμού του 2009 με την πρόβλεψη του ελλείμματος στο 3,3% του ΑΕΠ για να την αναθεωρήσει τον Ιούλιο του 2009 στο 6,6% του ΑΕΠ, ενώ εκείνο πλησίαζε ήδη το 10% για να αγγίξει την οροφή του 12,8% του ΑΕΠ στο τέλος του 2009. Κι ενώ συνέβαινε αυτό δεν λάμβανε κανένα μέτρο για τον περιορισμό του ελλείμματος, δεν έλεγε την αλήθεια στον ελληνικό λαό –υπό το φόβο του πολιτικού κόστους–, ενώ συνέχιζε να δίνει ψευδή οικονομικά στοιχεία στην Κομισιόν. Έτσι από τη μία το δημόσιο χρέος της Ελλάδας εκτοξεύτηκε στο 120% του ΑΕΠ (300 δισεκατομμύρια ευρώ) από το 98% που ήταν το 2008, η οικονομική ύφεση διευρύνθηκε (-2% το 2009 και άλλο ένα 1,5–2% για το 2010) κι από την άλλη η αξιοπιστία της έφθασε στο ναδίρ. Αυτό το έλλειμμα αξιοπιστίας πληρώθηκε πολύ ακριβά. Ακολούθησε μια σειρά πιστοληπτικών υποβαθμίσεων της χώρας (π.χ. η Fitch μείωσε τον περασμένο Δεκέμβρη το επίπεδο αξιολόγησης της Ελλάδας από το Α- στο ΒΒΒ+, ενώ επίσης αρνητικά τη βαθμολόγησαν η Moodys καθώς και η S&P), που έκαναν τις αγορές πιο απρόθυμες να δανείσουν την Ελλάδα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εκτόξευση των ελληνικών Speads (δηλαδή στη διεύρυνση της διαφοράς των επιτοκίων δανεισμού ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Γερμανία, που θεωρείται ως μονάδα βάσης στην Ευρωζώνη), καθώς και των ασφαλίστρων κινδύνου, που αύξησαν σημαντικά το κόστος δανεισμού της Ελλάδας. Όταν η Ελλάδα πήγε να δανειστεί τον περασμένο Ιανουάριο, μπορεί η προσφορά να υπερκάλυψε τη ζήτηση αλλά τα 8 δισ. ευρώ που άντλησε από τις αγορές τα δανείστηκε με επιτόκιο 7%, δηλαδή 4% πάνω από το αντίστοιχο της Γερμανίας! Οι κερδοσκόποι έστησαν πραγματικό πάρτι εις βάρος της Ελλάδας, κερδίζοντας απ’ το σορτάρισμα, και ποντάροντας στο ενδεχόμενο της χρεοκοπίας της. Οι πιέσεις προς την Ελλάδα έγιναν αφόρητες, τόσο από τις αγορές, όσο κι από τις Βρυξέλλες και τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να επισπεύσει τη λήψη νέων και αυστηρών μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής με στόχο τον άμεσο περιορισμό του ελλείμματος κατά 4% μονάδες του ΑΕΠ (από το 12,8 στο 8,7% στο τέλος του 2010 με στόχο το 2012 να πέσει κάτω από το 3% του ΑΕΠ). Η Ελλάδα βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο μιας απίστευτης σειράς δυσφημιστικών δημοσιευμάτων και δηλώσεων, που τη στιγμάτιζαν ως «μαύρο πρόβατο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μιλούσαν ανοικτά για «έξωση» της από την Ευρωζώνη, για τον κίνδυνο πτώχευσης και στάσης πληρωμών, προβλέποντας μια κρίση στην αγορά κρατικών ομολόγων με αφορμή την Ελλάδα, που θα έκανε την κατάρρευση της Lehman Brothers να μοιάζει με απλό επεισόδιο.

>> Ελλάδα Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΩΝ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Μέσα σ’ αυτό το κλίμα τα πρωτοσέλιδα του αγγλικού και γερμανικού τύπου τον τελευταίο καιρό ήταν γεμάτα με αρνητικά για την Ελλάδα δημοσιεύματα χρησιμοποιώντας φράσεις όπως «Ούζο-κρίση» και «Griechenland Krisenland» (Ελλάδα: Χώρας της Κρίσης). Στα αρνητικά δημοσιεύματα πρωτοστατούσαν οι Financial Times, που είναι γνωστό πως παίζουν τα παιχνίδια των κερδοσκόπων. Με αφορμή τις φήμες για ευρωπαϊκό «πακέτο στήριξης» (εγγυήσεις από Γερμανία και Γαλλία για αγορά ελληνικών ομολόγων ύψους 25 δις. Ευρώ) προς την Ελλάδα τα γερμανικά συντηρητικά έντυπα πήραν για λίγο τη σκυτάλη των αρνητικών δημοσιευμάτων. «Απατεώνες στην Ευρω-οικογένεια» ήταν ο χαρακτηριστικός τίτλος του κεντρικού άρθρου του γερμανικού περιοδικού Focus (22.02.2010), που στο εξώφυλλο του είχε το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου να κάνει μία χυδαία χειρονομία με το μεσαίο της δάχτυλο υψωμένο προκλητικά! Με ερωτήματα όπως «θα σκάσει το ευρώ; Θα μας παρασύρει η Ελλάδα στη δίνη της;» το άρθρο του γερμανικού Focus, που ως γνωστόν κινείται στο κεντροδεξιό χώρο, επισήμανε πως οι Γερμανοί κινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματά τους εξαιτίας των Ελλήνων, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν επί χρόνια παραποιημένα στατιστικά στοιχεία, ενώ έφτασε πλέον η ώρα να ανοίξει επιτέλους η Ελλάδα τα χαρτιά της. Με κεντρικό τίτλο «Από κοιτίδα της Ευρώπης σε πίσω αυλή

η παρούσα κρίση αποτελεί «θεόσταλτο δώρο» για φυγή προς τα εμπρός της Ευρώπης» το περιοδικό αυτό κατέληγε στο ρητορικό ερώτημα: «τι απέμεινε από τον λαό των φιλοσόφων;». Ούτε λίγο ούτε πολύ το εν λόγω αφιέρωμα κατέληγε στο συμπέρασμα πως οι Έλληνες είναι απατεώνες, πως μπήκαν στην Ευρωζώνη χωρίς να το αξίζουν, πως δεν λένε ποτέ την αλήθεια, πως ευθύνονται για τα δεινά του Ευρώ και πως καλά θα κάνουν να μας αδειάσουν τη γωνία. Τελικός αποδέκτης του συγκεκριμένου περιοδικού ήταν ο μέσος συντηρητικός Γερμανός φορολογούμενος που δεν επιθυμεί με τίποτε να πληρώσει ούτε σεντ για να σωθεί η άσωτη Ελλάδα. Βλέπετε οι Γερμανοί μπορεί να αισθάνονται βασικά αρκετά «Ευρωπαίοι» αλλά, όταν τους ζητούν να στηρίξουν μια σχεδόν χρεοκοπημένη Ελλάδα, περιέργως αισθάνονται ξανά Γερμανοί! Φυσικά αυτός ο ακήρυκτος ελληνο-γερμανικός πόλεμος δηλώσεων κατέληξε να έχει πολλά στοιχεία γραφικότητας και από τις δύο μεριές, αλλά δημιούργησε ένα ψυχολογικό χάσμα ανάμεσα στους δύο λαούς και εταίρους στην Ευρωζώνη, δημιουργώντας ένα εύλογο ερώτημα: Που βρίσκεται η περίφημη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη;

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΤΟ ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ; Κινδυνεύει άραγε το Ευρώ από τη σημερινή οικονομική κατάσταση και τα χρέη της Ελλάδας; Καταρχάς η ελληνική οικονομία αντιστοιχεί μόλις στο 3% της Ευρωζώνης, σε αντίθετη με την εξίσου προβληματική Ισπανική οικονομία (11% της Ευρωζώνης, πάνω από 20% ανεργία) και της Ιταλικής (15% της Ευρωζώνης και μεγαλύτερο ποσοστό δημόσιου χρέους από την Ελλάδα). Το μέγεθός της και μόνον δεν μπορεί να επιφέρει θανάσιμο πλήγμα στο

Ευρώ, απλά να δημιουργήσει ερωτήματα γύρω από την αξιοπιστία του. Τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ του ελληνικού δημοσίου χρέους είναι αναμφίβολα πολλά και δεν ξεπληρώνονται εύκολα. Είναι σαν να ζητάμε από τις επόμενες αγέννητες γενιές να πληρώσουν τις σπατάλες και την απερισκεψία μας. Δεν συγκρίνονται όμως με τίποτε με τα 2 τρισεκατομμύρια ευρώ του χρέους της Ιταλίας. Η Ελλάδα θα χρειαστεί μέσα στο 2010 περίπου 55 δισ. ευρώ για να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της (ήδη έχει αντλήσει τα 10 δις.), ενώ την ίδια χρονιά η Ιταλία θα χρειαστεί πάνω από 300 δισ. ευρώ. Το εύλογο ερώτημα είναι λοιπόν

γιατί, ενώ η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική περίπτωση προβληματικής χώρας στην Ευρωζώνη, όλοι πέφτουν πάνω της και την κτυπούν αλύπητα; Οι περισσότεροι στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες πιστεύουν πως έχει στηθεί ένα μεγάλο κερδοσκοπικό παιχνίδι εις βάρος της Ελλάδας. Αμέσως μετά από κάποια αρνητική δήλωση ή δημοσίευμα τα ελληνικά Spreads παίρνουν την ανιούσα, αυξάνοντας έτσι και τα κέρδη των υποψήφιων αγοραστών των ελληνικών ομολόγων. Πίσω από αυτές τις κερδοσκοπικές επιθέσεις φωτογραφίζονται αρκετές εταιρείες με έδρα το Λονδίνο, που τροφοδοτούν με φήμες τις αγορές. Βρίσκεται το ίδιο το Λονδίνο, που επιθυμεί να πλήξει την αξιοπιστία του ευρώ και μ’ αυτό τον τρόπο να πείσει τους Βρετανούς πολίτες πως ήταν σωστή επιλογή η μη υιοθέτηση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος από τη Μεγάλη Βρετανία. Αυτή η νησιωτική χώρα στις άκρες της Ευρώπης έχει πληγεί σοβαρά από την οικονομική κρίση, ενώ το έλλειμμα της είναι στο ίδιο ύψος με το ελληνικό (αρκετοί αναλυτές πιστεύουν πως θα είναι ο επόμενος στόχος των κερδοσκόπων καθώς το έλλειμμά της είναι το ίδιο με της Ελλάδας, και προβλέπουν υποτίμηση της στερλίνας κατά 30%). Παρ’ όλα αυτά θέλει να πείσει τον κόσμο πως τα πράγματα θα ήταν χειρότερα γι΄ αυτήν αν υιοθετούσε το ευρώ. Χρησιμοποιεί λοιπόν την ελληνική περίπτωση ως

παράδειγμα για να εκφοβίσει αλλά και να καθησυχάσει την κοινή της γνώμη. Η υπόθεση ότι επιχειρείται μέσω της Ελλάδας να κτυπηθεί το ευρώ ως αξιόπιστου νομίσματος διεθνών συναλλαγών και αντιπάλου δέους του δολαρίου δεν είναι και εντελώς αβάσιμη. Η εξασθένιση του ευρώ βολεύει ως ένα βαθμό το αμερικανικό δολάριο, εφόσον καθίσταται αυτομάτως ισχυρός αποδέκτης ξένων ομολογιακών επενδύσεων. Βολεύει όμως και τη… Γερμανία εφόσον είναι η μεγαλύτερη εξαγωγική δύναμη στον κόσμο και ένα υποτιμημένο ευρώ καθιστά πιο φθηνές, άρα πιο ανταγωνιστικές τις γερμανικές εξαγωγές, βοηθώντας έτσι την οικονομική ανάκαμψη της χώρας. Υπό αυτό το πρίσμα μπορεί να εξηγηθεί και το μπαράζ των αρνητικών δηλώσεων και δημοσιευμάτων κατά της Ελλάδας εκ μέρους των Γερμανών, καθώς και η απροθυμία της Άνγκελα Μέρκελ να προσφέρει ξεκάθαρη οικονομική στήριξη στην Ελλάδα. Το σίγουρο πάντως είναι πως η Ελλάδα έχει μπει για τα καλά στο μικροσκόπιο κι έγινε το «πειραματόζωο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αγορών. Γι’ αυτό και πρέπει να αντιδράσει δυναμικά, να προλάβει τις εξελίξεις και να αναζητήσει νέους ισχυρούς συμμάχους, ώστε να ξεφύγει από αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση και να ανακάμψει. Η κρίση της Ελλάδας, που έθεσε προσωρινά υπό αμφισβήτηση το οικοδόμημα του Ευρώ, αποδεικνύει πως η Ευρώπη κόλλησε και είναι μια ευκαιρία για να ξεκολλήσει και να προχωρήσει προς την πολιτική της ενοποίηση με την μορφή Ομοσπονδίας. Η ιδέα η οικονομία πρώτα και η πολιτική μετά, δεν αποδείχθηκε σωστή. Για να έχεις ένα ισχυρό ενιαίο νόμισμα πρέπει να έχεις και μια ισχυρή πολιτική ένωση. Μόνον με την προώθηση της πολιτικής ένωσης και την εγγύηση των ελληνικών συνόρων από την Ένωση (η Ελλάδα δαπανά το 4,5% του ΑΕΠ της στην άμυνα, το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρωζώνη), θα πάψει η Ελλάδα να αισθάνεται μειονεκτικά, αλλά αντίθετα θα βλέπει με αυτοπεποίθηση τον εαυτό της ως μια ισότιμη πολιτεία μιας μεγάλης πατρίδας, που αντιμετωπίζει από κοινού τα προβλήματα. Υπό αυτή την οπτική η παρούσα κρίση αποτελεί «θεόσταλτο δώρο» για φυγή προς τα εμπρός, όπως συχνά δηλώνει και ο πρωθυπουργός της χώρας, που φιλοδοξεί να τη χρησιμοποιήσει ως ευκαιρία για να προωθήσει σημαντικές μεταρρυθμίσεις που καθυστερούν εδώ και δεκαετίες. «Ουδέν κακόν αμιγές καλού», όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Έλληνες… Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΚΟΣ είναι ο δημιουργός και διευθυντής του περιοδικού ΖΕΝΙΘ και συγγραφέας των βιβλίων ΝΙΚΟΛΑ ΤΕΣΛΑ, ΜΥΣΤΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΓΚΡΙΖΑ ΕΛΛΑΔΑ: Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ», MIND CONTROL, ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ κ.α. που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΑΓΝΩΣΤΟ.

| www.pameouzaki.gr |

>> κοινωνία

Γράφει ο

Μπάμπης Ιμβρίδης imxa@in.gr

ΕΑΛΩ Η ΧΩΡΑ

Πριν πέντε μήνες εξελέγη μια κυβέρνηση που βάσει του προγράμματός της υποστήριζε την κοινωνική δικαιοσύνη και την ανακατανομή του πλούτου. Σήμερα πράττει ακριβώς το αντίθετο. Τα σκληρά οικονομικά αντιλαϊκά μέτρα, η εκτόξευση των λογαριασμών κοινής ωφέλειας στα ύψη, η άμεση και έμμεση αύξηση των φόρων, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην βίαιη εκπτώχεση των μεγάλων λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Η ένταση της εξάρτησης από τις ξένες αγορές για την εξυπηρέτηση του χρέους, ισοδυναμούν με απώλεια κυριαρχίας που είναι παρόμοια μ’ αυτή ενός κράτους υπό κατοχή, ισοδυναμούν με μια εκτεταμένη αναδιάταξη των εθνικών περιουσιακών στοιχείων προς όφελος του κεφαλαίου.

«Αχ το καημένο το παιδί ησυχασμό δεν έχει... πάνω κάτω »... σχολιάζει η μάνα μου για τις συνεχείς μετακινήσεις του Παπανδρέου, βλέποντας και ακούγοντας τα δελτία στα τηλεοπτικά κανάλια. - Μαμά, της λέω, δεν σ’ ακούω να λες τίποτα για τις περικοπές στους μισθούς και στα επιδόματα. - Καλά σας κάνει, έτσι κι αλλιώς εσείς κάθεστε στα γραφεία και πληρώνεστε, για ρώτα και τον Παυλάκη πως τα βγάζει πέρα με οικογένεια, δύο παιδιά και 800 εύρω; - Ναι αλλά ο Παυλάκης έχει και τα χωράφια εδώ στο χωριό, όποτε έχει και ένα επιπλέον εισόδημα. - Ωραία τότε να του μοιάσεις και συ, έλα να τα καλλιεργήσεις, να έχεις και συ κάτι επιπλέον. - Μα εγώ θα ήθελα να μοιάσω τον άλλο τον Παυλάκη, αλλά εσύ δεν μ' έστειλες στα Χάρβαρντ, μπας και γνώριζα και εγώ εκεί το Γιωργάκη. - Που να βρούμε εμείς τα λεφτά για τέτοια μεγαλεία; - Ε, βέβαια εσάς σας αρκούσαν δύο γριβάδια για τηγάνισμα, δεν μπορούσατε να κάνετε δύο ιχθυοτροφεία με γριβάδια... - Γιατί, αυτός με ψάρια ασχολείται; - Με ψάρια και μουσεία.

- Δηλαδή βάζει τα ψάρια στα μουσεία; - Ε, όπως παν τα πράγματα εκεί μόνο θα βλέπουμε τα ψάρια. - Γιατί, πως εγώ να καταναλώσω, αφού από την μια μου κόβουν δύο μισθούς, εκτινάσσουν στα ύψη τις τιμές και από την άλλη μου λεν τράβα τώρα στην αγορά και μάζεψε αποδείξεις. Λες και οι αποδείξεις είναι προκηρύξεις που πετάν στους δρόμους οι διαδηλωτές στις απεργίες. Και άντε έχω άμεση ανάγκη για αγορά ενός προϊόντος, δεν θα μπω στο δίλημμα, 100 με απόδειξη, ή 80 χωρίς; Χρειάζομαι το εικοσάρικο στη τσέπη μου περισσότερο από την απόδειξη. Αναρωτιόμουν γιατί τόση σπατάλη σε χαρτί και τυπογραφεία για να διαδηλώσουμε την αφραγκεία μας. Τελικά κάθε δεκαπενθήμερο επιβάλλεται μια συμμετοχή σε απεργία για τα χαμένα κεκτημένα μας. Χαλαρά οι πορείες, οι μαζώξεις, με το φραπέ στο χέρι περπατούμε χαλαρά μαζί με τους φίλους μας στην αποκλεισμένη Εγνατία και σε άλλους δρόμους, χαλαρά μας ακολουθούν και οι δυνάμεις των ματ, τελικά όλοι μας πηγαίνουμε χαλαρά μη ξέροντας που, όπως και ολόκληρη η χώρα.

Χρεοκοπεί όμως η χώρα ή πρόκειται για «ένα έξυπνο σενάριο, ένα καλοστημένο σκηνικό σε όλες τις τηλεοράσεις» όπως υποστηρίζει ο Τσίπρας. Ο πρόεδρος του Συνασπισμού με τα λεγόμενά του επιβεβαιώνει αυτά που έλεγαν Καραμανλής και Παπανδρέου έως πέρσι, τα παχιά λόγια πως την ισχυρή Ελλάδα δεν την αγγίζει η οικονομική κρίση, πως τα λεφτά υπάρχουν. Είτε όμως είναι παραμύθι η χρεοκοπία, είτε ζει σε παραμύθι ο Τσίπρας, το στρίμωγμα από τους ευρωπαίους εταίρους μας είναι αληθινό. Ας μη ξεχνάμε πως ένα κομμάτι της αριστεράς είχε ψηφίσει τη συνθήκη του Μάαστριχ. Ναι, η χώρα είναι εσωτερικά «χρεωκοπημένη», υπό την έννοια ότι ξοδεύει περισσότερα απ’ όσα παράγει και πληρώνει αδρά για εξοπλισμούς και τοκοχρεολύσια. Ευρωπαϊκοί είναι οι κύριοι χρηματοπιστωτικοί οίκοι, η περίφημη Deutsche Bank είναι μια από τις τρεις εταιρείες σε όλο τον κόσμο που παίζει - τζογάρει πάνω στα περίφημα ομόλογα Credit Default Swap του ελληνικού χρέους. Η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες εκμεταλλεύτηκε τις αγορές, εκμεταλλεύτηκε το ευρώ, όσο και όπως μπόρεσε. Θυμάστε τα επιτόκια που είχαμε σε παρελθόντα χρόνια, 20 και 25%; Έτσι τελευταία με φτηνά επιτόκια δανειστήκαμε όλοι, ιδιώτες αλλά και κράτος. Μεθύσαμε από το φτηνό χρήμα. Κατά καιρούς βέβαια ηχούσαν οι καμπάνες πως αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί εσαεί και έτσι φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση. Τα ευρωπαϊκό νομισματικό ταμείο που προσπαθούν να μας εμφανίσουν ως σανίδα σωτηρίας, αν εμφανιστεί θα επιβάλει ακόμα σκληρότερους όρους, τον πλήρη έλεγχο φυσικά θα έχουν οι Βρυξέλες που θα επιβάλουν με τη σειρά τους τα πλέον σκληρά τεστ στα δημοσιοοικονομικά κάθε χώρας της ευρωζώνης.

Οι βρετανοί μπορεί να μην είναι μέρος της ευρωζώνης αλλά μια μέρα θα το μετανιώσουν για αυτό, η στερλίνα υποχωρεί συνεχώς. Ήδη είναι στο στόχαστρο ως το επόμενο «θύμα» των αγορών. Αυτή τη στιγμή υπάρχει πρόβλημα και για την Αμερική. Τον προηγούμενο Ιούλιο επισκέφτηκε ο υφυπουργός οικονομικών της Κίνας, (η Κίνα είναι η πρώτη χώρα – μαζί με την Ιαπωνία - που κρατά στα χέρια της το χρέος της Αμερικής, αγοράζει δηλαδή τα αμερικάνικα ομόλογα) και συμπεριφέρθηκε στον αμερικανό ομόλογό του με τον τρόπο που συμπεριφέρονται σε εμάς ο Αλμούνια και ο Ολι Ρεντ. Πήγε δηλαδή στο Υπουργείο οικονομικών και τους είπε σε αυστηρή γλώσσα πως πρέπει να βάλουν τάξη στα δημοσιοοικονομικά τους διαφορετικά θα σταματήσουν να αγοράζουν τα ομολογά τους. Σε λίγο θα ψάχνει η Αμερική να δανειστεί και θα δανείζεται με τους όρους που θα τους επιβάλουν οι Κινέζοι. Οι Κινέζοι κάνοντας short selling έχουν αναστατώσει την αγορά ομολόγων της Αμερικής. Αυτά ας τα βλέπουμε εμείς και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης που θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι το πρόβλημα και όλος ο υπόλοιπος κόσμος είναι η λύση. Η λύση είναι εδώ και αφού ο Παπανδρέου την έβαλε μπροστά ας την προχωρήσει μέχρι το τέλος. Κάτι άρχισε να ακούγεται για τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, της μισής Ελλάδας δηλαδή. Άραγε θα κινδυνέψει η χώρα αν αντί για 4.5% του ΑΕΠ που ξοδεύει για την άμυνα, το ελαττώσει στο 3%; Άλλωστε και οι προμήθειες όπλων έως τώρα εξυπηρετούν συμφέροντα εταιριών και μεσάζονταν. Ο Παπανδρέου παζάρευε βοήθεια από τον Σαρκοζί και την ίδια στιγμή,

άλλος εδώ παζάρευε φρεγάτες... Είμαστε η 5η χώρα παγκοσμίως σε εισαγωγές όπλων. Τι θα γίνει με τις νοσοκομειακές δαπάνες όπου η μίζα πάει σύννεφο και τις συνταγογραφίσεις των γιατρών που βγάζουν δύο φορές τον μισθό τους απ’ αυτές; Με τις χιλιάδες συντάξεις άνευ λόγου και αιτίας σε ανύπαντρες, πλουσιότατες κόρες αποθανόντων δημοσίων υπαλλήλων, στρατιωτικών και τραπεζικών; Πόσο έχει ανέβει το φακελάκι, σε τι λαθροχειρίες έχει φτάσει ο δημόσιος υπάλληλος, πόσο κοστίζει μια ενέργεια στην εφορία, στην πολεοδομία, η άμεση εισαγωγή στα νοσοκομεία; Παρά την κρίση η ελληνική οικονομία παραμένει αιχμάλωτη της διαφθοράς. Το ακατανόητο σε όλη αυτή την υπόθεση είναι το πως γίνεται να μαθαίνουμε τα ποσά που αφορούν τη διαφθορά κάθε χρόνο και να μην μπορεί να ανακαλυφθούν οι υπαίτιοι αυτής.

Η ελληνική έπαρση του ελληναρά γεύεται σιγά-σιγά την ήττα και υποτάσσεται στη θέση του ραγιά Ακριβώς όπως δεν είναι δυνατόν να ανακαλυφθεί, να τιμωρηθεί, να φυλακισθεί κανείς πολιτικός, κυβερνητικός και ανώτερος δημόσιος λειτουργός, χρόνια τώρα. Ναι οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν τη διαφθορά στο D.N.A. τους, είναι εθισμένες στη λοβιτούρα και η αποτοξίνωση από την αρρώστια φαντάζει από δύσκολη έως αδύνατη. Σίγουρο

ΠΩ ΛΕ ΙΤ ΑΙ !

Η Ελλάδα είναι το πρόβλημα και όλος ο υπόλοιπος κόσμος είναι η λύση;

είναι όμως, πως μόνο με φοροεισπρακτικά και αντιλαϊκά μέτρα δεν θα υπάρξει λύση. Το αντίθετο, η χώρα θα βρεθεί σε τεράστια κοινωνική αναταραχή. Ο λαός θέλει να ελπίζει και να γνωρίζει ποιό είναι το όραμα της κυβέρνησης που χαρακτηρίζεται και σοσιαλιστική. Θέλει ενημέρωση για το ποια θα είναι η αναπτυξιακή πολιτική, η κοινωνική πολιτική, για το πώς διαγράφεται το μέλλον του σε αυτή τη χώρα. Εδώ και δεκαετίες με δανεικά, ξεπουλήσαμε και σπαταλήσαμε ότι είχαμε και δεν είχαμε με αντίτιμο την εισαγωγή καταναλωτικών αγαθών που παράγονται εκτός Ελλάδας. Η χώρα μας μετατράπηκε σε ένα ατέλειωτο σούπερ μάρκετ ξένων προϊόντων. Γίναμε ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ γερμανικών προϊόντων. Τανκ και ελικόπτερα, αεροπλάνα και βαπόρια, φρεγάτες και υποβρύχια, αυτοκίνητα και ηλεκτρικές συσκευές. Είμαστε πολύ καλοί πελάτες τους και σαν κράτος και σαν νοικοκυριά. Κι αυτό σημαίνει ότι

τους παρέχουμε 20.000 θέσεις εργασίας, χαμηλότερη ανεργία και ψηλότερους μισθούς. Άντε και υποτίθεται ότι κατορθώνει η χώρα να απαλλαγεί από το δυσβάστακτο χρέος και τα τοκοχρεολύσια. Ποιό θα είναι απ’ εκεί και μετά το μέλλον της; Που θα στηρίξει την οικονομία της, όταν είναι γνωστό πως πλέον η Ελλάδα στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον τουρισμό και τις υπηρεσίες και δεν παράγει τίποτε; Που θα βρει τα χρήματα για τις επενδύσεις και πάνω σε ποιό ανύπαρκτο σχέδιο θα προχωρήσει; Ήδη τα μαγαζιά και οι μικροεπιχειρήσεις στενάζουν. Η περήφανη ελληνική ψυχή, μαραζωμένη, φορτωμένη ανασφάλεια και απαισιοδοξία, δεν πιστεύει τίποτα, δεν ελπίζει τίποτα. Τα πράγματα αλλάζουν γρήγορα και τραγικά, ο τράχηλος του Έλληνα ζυγό θα υπομένει και μάλιστα για μια μακρά και συνεχιζόμενη ύφεση. Η ελληνική έπαρση του ελληναρά γεύεται σιγά-σιγά την ήττα και υποτάσσεται στη θέση του ραγιά.

>> παιδεία

Γράφει η Θεοδώρα Ρούμκου Εκπαιδευτικός ars1top@yahoo.gr

Πώς το σχολείο, «σκοτώνει» τη δημιουργικότητα των παιδιών. Τι είναι Εκπαίδευση; Ποιες ανάγκες της κοινωνίας τη δημιούργησαν; Η λαϊκή ρήση: «άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο», ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας μας; Τελικά φτάνει μόνον αυτό: «Μάθε παιδί μου γράμματα!» Κι η δημιουργικότητα των παιδιών με τις εντυπωσιακές ικανότητες που διαθέτουν, εκφράζεται μόνο μέσα από τις γνώσεις που παίρνουν από τα βιβλία; Κι αν είναι έτσι, οι γνώσεις μας θα μας καλύπτουν για τα επόμενα χρόνια που θα χτίσουμε το μέλλον μας; Αν σκεφτούμε πως τα παιδιά που θα ξεκινήσουν τώρα το σχολείο, θα βγουν στη διαδικασία της παραγωγής σε 15 χρόνια, έχουμε την παραμικρή ιδέα για το πώς θα είναι ο κόσμος, όταν ο καταιγισμός πληροφοριών, γνώσεων, ερευνών, επιστημών, ανατρέπει σε χρόνους ταχύτατους θεωρίες, φιλοσοφίες, αξίες, μπορούμε να συλλάβουμε το μέλλον; Η μη προβλεψιμότητα της εκπαίδευσης κατά πως φαίνεται, είναι εντυπωσιακή. Μπορεί η φοίτηση στο σχολείο να κατέχει την κεντρική θέση ως βασική κοινωνικοτεχνική δύναμη στη σύγχρονη ζωή, όμως τίποτα δεν είναι σταθερό. Όλα εξελίσσονται, και μεταβάλλονται ανάλογα με τις εκάστοτε αλλαγές του κοινωνικο-πολιτισμικού status κάθε κοινωνίας. Το ίδιο και η Εκπαίδευση κι αυτό το βλέπουμε σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Από την εποχή που το κληρονομικό δικαίωμα των ευγενών επέτρεπε μόνον σ΄αυτούς μια αριστοκρατική εκπαίδευση, που στόχευε στο θώκο μιας οικονομικοκοινωνικής και πολιτικής εξουσίας, μέχρι την ιδεολογία της ισονομίας του 18ου αιώνα - επηρεασμένη από το Διαφωτισμό - με την κυρίαρχη άποψη, πως οι εγγράμματες δεξιότητες για όλους τους ανθρώπους θα κατέληγαν σε ισότητα και στη δυνατότητα μιας κοινωνικής και πολιτικής τάξης. Από τα διάφορα κινήματα του 19ου αιώνα με τη βιομηχανική επανάσταση να απαιτεί τη φοίτηση στο σχολείο ως οικονομική αναγκαιότητα για εργατικό δυναμικό και μια απάντηση στο λαϊκό αλφαβητισμό μέχρι τη

μετάβαση της μόρφωσης σε επιστημονική εξειδίκευση και επάγγελμα, που είναι πλέον απαραίτητη στις αρχές του εικοστού αιώνα, όπου η εκπαίδευση γίνεται υποχρεωτική με γνωστικές ευκαιρίες για όλους και ένα εγγράμματο εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό για την οικονομία. Η μάθηση γίνεται πλέον μία δύναμη για εισαγωγή και πρόοδο σε μια τεχνολογική κοινωνία. Μπορεί να δημιουργήθηκε ένα σύστημα, που διέθεσε τη μόρφωση σε όλους και έδωσε ίσες ευκαιρίες, φτάνουμε όμως στις αρχές του 21ου αιώνα - με την τεχνολογία να μπαίνει δυναμικά στην εκπαίδευση - αλλά πουθενά δεν συναντούμε και δεν συναντήσαμε πιο πριν την ανάγκη αξιοποίησης των ταλέντων και των δυνατοτήτων των παιδιών, που αργότερα θα είναι οι ενήλικοι παραγωγικοί πολίτες μιας κοινωνίας. Η δημιουργικότητα είναι τόσο σημαντική για την εκπαίδευση σήμερα, όσο και ο αλφαβητισμός και πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με την ίδια τακτική. Οι εντυπωσιακές ικανότητες και τα τρομερά ταλέντα που έχουν τα παιδιά, αποτελούν την καινοτομία στην εκπαίδευση. Δυστυχώς τα σπαταλάμε αλύπητα. Τα παιδιά δεν φοβούνται να κάνουν λάθος. Το να κάνεις λάθος δεν είναι το ίδιο πράγμα βέβαια με το να είσαι δημιουργικός. Αυτό όμως που μπορεί να καταλάβει κανείς, είναι ότι αν δεν είσαι προετοιμασμένος να κάνεις λάθος, δε θα σκεφτείς ποτέ κάτι πρωτότυπο και δε θα γεννήσεις ιδέες και τρόπους να τις υλοποιήσεις. Και τα παιδιά μέχρι να φτάσουν στην ενηλικίωση, έχουν χάσει αυτή την ικανότητα γιατί εμείς τους έχουμε μάθει να φοβούνται το λάθος. Διοικούμε σήμερα τις εταιρείες μ΄αυτόν τον τρόπο, στιγματίζουμε τα λάθη και διευθύνουμε εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα, όπου τα λάθη είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Ο Πικάσο κάποτε είπε: «όλα τα παιδιά γεννιούνται καλλιτέχνες. Το ζήτημα είναι να παραμείνουν καλλιτέχνες καθώς μεγαλώνουν». Δε μεγαλώνουμε λοιπόν για να γίνουμε δημιουργικοί αλλά μεγαλώνουμε για να

ξεχάσουμε τη δημιουργικότητα που έχουμε ή εκπαιδευόμαστε να την ξεχάσουμε. Κι αυτό συμβαίνει γιατί όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμo, έχουν την ίδια ιεραρχία θεμάτων. Στην κορυφή βρίσκονται τα μαθηματικά και οι γλώσσες, μετά οι ανθρωπιστικές επιστήμες και στο τέλος είναι οι τέχνες. Δεν υπάρχει ούτε ένα εκπαιδευτικό σύστημα στον πλανήτη, που να διδάσκει καθημερινά χορό στα παιδιά με τον τρόπο που διδάσκουμε μαθηματικά. Γιατί; Τα μαθηματικά είναι σημαντικά αλλά το ίδιο και ο χορός. Τα παιδιά χορεύουν όλη την ώρα, αν αυτό τους επιτρέπεται αλλά εμείς τους εκπαιδεύουμε προοδευτικά από τη μέση και πάνω και επικεντρωνόμαστε στο κεφάλι τους. Κι αυτό είναι απόρροια ενός εκπαιδευτικού συστήματος, που είναι στοιχειοθετημένο στην ιδέα της ακαδημαϊκής ικανότητας. Οι ακαδημαϊκοί είναι αυτοί που βρίσκονται στην κορυφή της εκπαίδευσης και που βέβαια προσφέρουν πάρα πολλά μέσα από τις έρευνές τους, όμως κυριολεκτικά έχουν αποσυνδεθεί από το σώμα τους και ζούνε μόνο μέσα στο κεφάλι τους. Γι΄αυτό και τα συγγράμματα που γράφονται για τα σχολεία, κάθε φορά θεωρούνται ακατάλληλα και αλλάζουν. Μπορούμε να επιβάλλουμε σ΄ένα παιδί να μεταφέρει απλά το σώμα του μόνο μέσα στη τάξη, όταν η ηλικία του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κίνηση; Με ποιο δικαίωμα ζητάμε από τα παιδιά να κάθονται έξι ώρες πάνω σε μια καρέκλα μ΄ένα βιβλίο και ένα τετράδιο μπροστά τους, κάνοντας ησυχία; Πού είναι τα μαθήματα εκείνα που θα βοηθήσουν την οπτική, την κινητική, την αισθησιοκινητική ικανότητα, που τη διαθέτουν άφθονη. Πότε η μάθηση θα αποτελέσει χαρά για δημιουργία; Ακόμη από την ηλικία των τεσσάρων ετών, που τα παιδιά πάνε στο παιδικό σταθμό, χάνουν τη χαρά της μάθησης, πριν καλά –καλά τη γνωρίσουν, από τη στιγμή που δεν πραγματοποιείται καμιά παιγνιώδη μορφή μάθησης και αγνοείται η πιο βασική τους ανάγκη: η κίνηση.

Προετοιμάζουμε λοιπόν τα παιδιά με μαθήματα, που έχουν σκοπό την εύρεση εργασίας και όχι την ανακάλυψη της δημιουργικότητάς τους, που σημαίνει σκέψη, κρίση, ικανοποίηση, αυτογνωσία, χαρά. Κι όσο κι αν προσπαθήσουμε γι΄αυτά υπάρχει πάντα ο αντίλογος. « Μάθε κιθάρα αλλά μη γίνεις μουσικός γιατί: «πού θα βρεις δουλειά; Κάνε το απλά για χόμπι, να, για να παίζεις στις παρέες. Ζωγραφίζει υπέροχα το παιδί σας. Τι να το κάνεις αφού στα άλλα… Έτσι θα επιβιώσει; Να, για να περνάει ευχάριστα η ώρα». Καλοπροαίρετες συμβουλές αλλά σίγουρα λανθασμένες γιατί αυτό έχει συνέπεια, ώστε πολλοί εξαιρετικά ταλαντούχοι, ευφυείς, δημιουργικοί άνθρωποι να πιστεύουν πως δεν είναι, επειδή αυτό στο οποίο ήταν καλοί στο σχολείο δεν είχε καμία αξία. Ο Κen Robinson, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Αγγλίας, αναφέρει πως η Jillian Lee, απόφοιτος της Βασιλικής σχολής της Αγγλίας, υπήρξε σπουδαία χορογράφος. Όταν ήταν στο σχολείο στη δεκαετία του ’30, η δασκάλα έγραψε στους γονείς της, πως η Jillian έχει μαθησιακά προβλήματα και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί. Σήμερα θα λέγαμε, πως έχει το σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας. Η Jillian, επισκέφτηκε έναν ειδικό μαζί με τη μητέρα της και αφού την εξέτασε την άφησαν μόνη της στο γραφείο του με σκοπό να την παρακολουθούν απ΄έξω. Τότε η Jillian, άνοιξε το ραδιόφωνο, πετάχτηκε όρθια κι άρχισε να χορεύει. «Κυρία Lee, όπως βλέπετε η κόρη σας δεν είναι άρρωστη, είναι απλώς χορεύτρια. Να τη στείλετε σε μια σχολή χορού», είπε ο ειδικός στη μητέρα της Jillian. Στη σχολή χορού, η Jillian, ένιωσε ευτυχισμένη γιατί συνάντησε ανθρώπους σαν κι εκείνη, που δεν μπορούσαν να σταθούν ακίνητοι και που έπρεπε να κινηθούν για να σκεφτούν. Έγινε διάσημη χορογράφος με πολλές επιτυχίες στην καριέρα της –μία απ΄αυτές το πολυβραβευμένο θεατρικό musical «Το φάντασμα της Όπερας» σε συνεργασία με τον Lewi Wember, έδωσε χαρά σε εκατομμύρια ανθρώπους και έγινε πάμπλουτη. Σήμερα, η Ελλάδα είναι μία χώρα με τα υψηλότερα ποσοστά μαθησιακών δυσκολιών (15%) σε ολόκληρη την Ευρώπη κι αυτό θα πρέπει να μας θέσει σε προβληματισμό. Είμαστε αμαθείς ή προσπαθούμε να εφευρίσκουμε θέσεις εργασίας με τους χίλιους δυο ειδικούς στο συγκεκριμένο πρόβλημα, όπου η δουλειά τους είναι αποσυνδεμένη από την ένταξη του μαθητή μέσα στο σχολείο. Μήπως το δημόσιο σχολείο έχει ανάγκη να περιθωριοποιεί ανθρώπους, που τα ταλέντα τους βρίσκονται μακριά από τη συντηρητική, παραδοσιακή μέθοδο μάθησης και ακουμπούν στις τέχνες τις τόσο αγνοημένες στο σχολικό περιβάλλον, όπου από κει πηγάζει ο πολιτισμός; Οι τέχνες

όμως διεγείρουν την επαναστατημένη φαντασία και γεννούν καινούρια πράγματα, ξένα κι απόμακρα από την καθοδηγούμενη πειθαρχία του εγκεφάλου.

η Ελλάδα είναι μία χώρα με τα υψηλότερα ποσοστά μαθησιακών δυσκολιών (15%) σε ολόκληρη την Ευρώπη Σίγουρα, δεν μας παίρνει να συνεχίσουμε έτσι. Στα επόμενα 30 χρόνια κατά την UNESCO, περισσότεροι άνθρωποι θα αποφοιτούν από την εκπαίδευση σε όλο τον κόσμο από την αρχή των ιστορικών χρόνων. Και αυτό πρέπει να το σκεφτούμε σε συνδυασμό με την τεχνολογία και το πώς αυτή επιδρά στην εργασία και την τεράστια πληθυσμιακή έκρηξη. Τα πτυχία δεν θα αξίζουν τίποτα. Παλαιότερα αν είχες πτυχίο, είχες και δουλειά. Τώρα πολλά παιδιά με πτυχία βρίσκονται στην ανεργία αλλά και εάν βρουν δουλειά, οι ανάγκες της ανταγωνιστικής κοινωνίας στην οποία ζούμε θα τους οδηγήσουν και σ΄ άλλες σπουδές και μεταπτυχιακό και διδακτορικό και πάει λέγοντας. Είναι μια διαδικασία ακαδημαϊκού πληθωρισμού, που φανερώνει πως το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει σμιλεύσει τα μυαλά μας με τον τρόπο που σμιλεύουμε εμείς τη Γη: για μια συγκεκριμένη χρήση. Κι

αυτό δε θα μας χρησιμεύσει στο μέλλον. Η μοναδική μας ελπίδα για το μέλλον είναι να υιοθετήσουμε μία νέα ιδεολογία, όπου να ανασχηματίσουμε την αντίληψή μας για τον πλούτο των ανθρώπινων δυνατοτήτων και τις θεμελιώδεις αρχές με τις οποίες εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας. Το δώρο της φαντασίας είναι πολύτιμο και με πολύ σοφία χρειάζεται να αναγνωρίσουμε τις δημιουργικές ικανότητες των παιδιών και να ξανασκεφτούμε ριζικά την άποψη που έχουμε για την ευφυϊα. Σκεφτόμαστε τον κόσμο με όλους τους τρόπους που τον βιώνουμε: οπτικά, ηχητικά, κιναισθητικά, σκεφτόμαστε με αφηρημένους όρους, με κίνηση. Στόχος μας είναι να τα εκπαιδεύσουμε στην ολότητά τους, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν το μέλλον. Μπορεί εμείς να μη δούμε αυτό το μέλλον αλλά εκείνα θα το δουν. Χρέος μας είναι να τα βοηθήσουμε να κερδίσουν κάτι από αυτό. Όλοι μας, γονείς και εκπαιδευτικοί. Κι ας μην κοροϊδευόμαστε, γιατί οι άνθρωποι που καθορίζουν το εκπαιδευτικό μας σύστημα αν είχαν παιδαγωγική και ανθρώπινη συνείδηση δίχως να εξυπηρετούν άλλους σκοπούς, θα συνυπολόγιζαν και το όραμα που έχουν τα παιδιά για το σχολείο-χώρος που κυριολεκτικά τους ανήκει - και θα έσκυβαν να το ακούσουν. Και τότε είμαι σίγουρη, πως θα απαντούσαν με στίχους από τον Οδυσσέα Ελύτη: «Γράμματα θα υπάρχουν, θα διαβάζουν οι άνθρωποι. Kι αχαλίνωτος να΄ναι ο ουρανός, όπως τον θέλουν τα παιδιά!».

>> πόλη

Γράφει ο Δάνος Δανιηλίδης danospress@gmail.com

Στο μονοπάτι του ρέματος Βαθύλακου Ένα ιδανικό για ημερήσια απόδραση οικολογικό-πολιτιστικό μονοπάτι μεταξύ Πανοράματος και Θέρμης Θεσσαλονίκης Τελικά πολλές φορές η ομορφιά και η ουσία είναι εντελώς δίπλα μας και εμείς τις προσπερνάμε. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί η οικοτουριστική διαδρομή μήκους 9,3χλμ., που αξιοποιήθηκε και παραδόθηκε στο κοινό πριν μερικούς μήνες και βρίσκεται στα όρια των Δήμων Χορτιάτη, Πανοράματος και Θέρμης. Την περπατήσαμε με ξεναγό μας τον Μπάμπη Νανακούδη, εκπρόσωπο της «Κίνησης Πολιτών Χορτιάτη». Η ιδέα για τη δημιουργία του μονοπατιού ανήκει στην «Κίνηση Πολιτών Χορτιάτη» και αν και διατυπώθηκε 13 χρόνια πριν, υλοποιήθηκε μόλις πέρσι και μάλιστα όχι στην πλήρη ανάπτυξή της. «Εμείς είχαμε προτείνει να αναδειχτεί μια διαδρομή μήκους 13χλμ., που ξεκινά από το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο του Χορτιάτη, περνάει στα όρια του Πανοράματος μέσω του ρέματος Βαθύλακου, συνεχίζει στο χώρο αναψυχής «Πλατανάκια» και μέσω του ίδιου ρέματος καταλήγει στο φράγμα της Θέρμης. Στην αρχική πρόταση συμμετείχε και ο Δήμος Χορτιάτη, ο οποίος, όμως, τελικά αποχώρησε, λόγω αμφισβήτησης του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της συγκεκριμένης έκτασης από την πλευρά του Δημοσίου». Ξεκινήσαμε από το επάνω άκρο του μονοπατιού, το οποίο βρίσκεται στα περίπου 4χλμ. μετά την πλατεία Πανοράματος, δίπλα στην περίφραξη του στρατοπέδου Παπαπασχάλη, εκεί όπου υπάρχει ξύλινο ημιτελές κιόσκι και πληροφοριακή ταμπέλα για το μονοπάτι. Έχοντας μπροστά μας τον ορεινό όγκο του Χορτιάτη, περπατήσαμε σε βατό κατηφορικό χωματόδρομο, ο οποίος αρχικά αναπτύσσεται δίπλα στην περίφραξη του στρατοπέδου. Χίλια τριακόσια μέτρα αργότερα συναντήσαμε άλλη μια ταμπέλα και ξύλινα σκαλάκια που μας έβαλαν πλέον σε στενό κατηφορικό μονοπάτι, στην είσοδο του ρέματος Βαθύλακου. Όσο κατηφορίζουμε, τόσο η βλάστηση γίνεται και πιο πληθωρική, με πουρνάρια, βελανιδιές, κέδρους και κάτω στο ρέμα ιτιές και πλατάνια. Καθαρός, αναζωογονητικός αέρας, ηρεμία, ο χαλαρωτικός ήχος του νερού που κατηφορίζει από τις πηγές του Χορτιάτη προς την πόλη και τα τιτιβίσματα των διαφόρων ιπτάμενων φίλων,

συνιστούν μια ιδανική παρέα συνοδοιπόρων. Στην παρέα αυτή έρχονται να προστεθούν (400-500 μέτρα μετά την έναρξη του κυρίως μονοπατιού) σχεδόν τετράγωνες πέτρινες χαμηλοτάβανες κατασκευές, πέτρινα γεφυράκια-μονοπατάκια και πέτρινα τοιχία αντιστήριξης, σημαντικά τεχνικά έργα ύδρευσης που έχτισαν οι Γάλλοι κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, για να υδρεύεται η πόλη και τα στρατεύματά τους από τις πηγές του Χορτιάτη. Ο κύριος όγκος των έργων, εντοπίζεται στην τοποθεσία «Δέση» (σημαίνει δέσιμο των πηγών) και εντυπωσιάζει με την πολύ καλή κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Εδώ στήθηκε και ξύλινος τραπεζόπαγκος, ιδανικός για πικ-νικ ή ξεκούραση. Εμείς, όμως, συνεχίζουμε να περπατούμε κοντά στο χείλος του ρέματος, απολαμβάνοντας τώρα και καταρρακτάκια, με το μεγαλύτερο να φτάνει τα 5-6 μέτρα ύψος. Στις μοναδικές αυτές εικόνες προστίθενται εντυπωσιακοί κοφτεροί βράχοι στην απέναντι πλευρά, ένα δέντρο του οποίου τα κλαδιά άνοιξαν δημιουργώντας μια… φυσική εικαστική παρέμβαση, ενώ λίγο παρακάτω μας περιμένει ακόμη μια έκπληξη: είμαστε αναγκασμένοι να σκύψουμε περνώντας μέσα από χαμηλοτάβανο τούνελ βράχου,

που διάνοιξαν, επίσης, οι Γάλλοι. Σταδιακά το μονοπάτι ανηφορίζει στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή του ρέματος, χάνοντας έτσι τον ήχο του νερού. Ευτυχώς, όμως, συναντούμε άλλα αξιοθέατα, όπως τα ερείπια 3-4 κτισμάτων οικισμού του 1000μ.Χ. και -καθώς έχουμε ανηφορίσει ψηλότερα από τα όρια του φαραγγιού- μια μοναδική θέα των πρώτων σπιτιών του Πανοράματος και του χιονοσκέπαστου Ολύμπου πέρα στο βάθος. Το μονοπάτι λίγο αργότερα ξαναπαίρνει την κατιούσα, οδηγώντας μας αυτή τη φορά ακριβώς στο ύψος του ρέματος, όπου μέσα από βραχοπατήματα περνάμε στην αντίπερα όχθη, κάνοντας μια στάση ξεκούρασης στον παρακείμενο τραπεζόπαγκο. Πενήντα μέτρα παρακάτω το μονοπάτι διακόπτεται από τον ασφάλτινο δρόμο που οδηγεί στον «Ζ.Ε.Π. Κισσός», για να συνεχιστεί αμέσως μετά, οδηγώντας μας στο γνωστό χώρο δασικής αναψυχής «Πλατανάκια». Εδώ όπου γύρω από το ρέμα έχει αναπτυχθεί τεχνητή λίμνη, παγκάκια και τραπεζόπαγκοι, παιδική χαρά, αναψυκτήριο, πάρκινγκ, τουαλέτες και άλλες κοινόχρηστες υποδομές. Χωρίς να το πολυκαταλάβουμε σε περίπου μια ώρα διανύσαμε τα πρώτα 3,2χλμ. του μονοπατιού. Συνεχίζουμε προς το φράγμα της Θέρμης. Κινούμαστε παράλληλα με το ρέμα και στα 500-1000 μέτρα από το αναψυκτήριο συναντούμε δύο καλαίσθητες ξύλινες πεζογέφυρες και λείψανα από βυζαντινούς νερόμυλους. Απρόοπτα, αλλά απολύτως ευπρόσδεκτα αξιοθέατα, που υπάρχουν αιώνες τώρα στην ευρύτερη «γειτονιά» της πόλης μας και οι περισσότεροι δεν τα γνωρίζουμε. Καθώς η ώρα περνά και τα πόδια μας «γράφουν» μερικά ακόμη χιλιόμετρα βατής διαδρομής, σταδιακά αρχίζουμε να απομακρυνόμαστε από το ρέμα και τα πλατάνια του. Θα βγούμε στο στρατόπεδο της αεροπορίας και στη συνέχεια στο φράγμα της Θέρμης, άλλο έναν οργανωμένο χώρο δασικής αναψυχής και σταθμό τερματισμού (ή εκκίνησης, εάν ξεκινήσει κανείς από τη Θέρμη προς το Πανόραμα) του μονοπατιού. Οι τρεις ώρες κανονικού ρυθμού πεζοπορίας που χρειαστήκαμε για να διανύσουμε όλο το μονοπάτι άξιζαν και με το παραπάνω τον κόπο. Όμορφες εικόνες. Απόλυτη χαλάρωση. Ξύπνημα του κορμιού και της ψυχής. Να τα δώρα της εξόρμησης αυτής. Σας την συνιστούμε ανεπιφύλακτα!

Δήμος Θέρμης τηλ. 2313.300.700, www.dimosthermis.gr Δήμος Πανοράματος τηλ. 2313.301.000 www.panorama-city.gr Αστυνομία Πανοράματος τηλ. 2310.341.222 Κίνηση Πολιτών Χορτιάτη τηλ. 2310.349.829 www.hortiatis570.gr

Ιnfo @ Το «μονοπάτι φυσικής ομορφιάς και αναψυχής ρέματος Βαθύλακου», υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος INTERREG 3, με τη συνεργασία των Δήμων Πανοράματος και Θέρμης και κόστισε 360.000 ευρώ. @ Το μονοπάτι δεν παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερη δυσκολία και είναι κατάλληλο για μικρούς και μεγάλους, αρκεί να είναι επαρκώς εξοπλισμένοι (ορειβατικές μπότες, νερό κλπ.). @ Ανάλογα με τη φυσική σας κατάσταση, το διαθέσιμο χρόνο και τη διάθεσή σας, μπορείτε να διανύσετε το σύνολο ή τμήμα του μονοπατιού. Εάν το διανύσετε όλο έχετε δύο επιλογές: α) την κατηφορική (που επιλέξαμε κι εμείς). Θα παρκάρετε το αυτοκίνητο σας στα περίπου 4χλμ. μετά την πλατεία Πανοράματος, (στις διαδοχικές στροφές που οδηγούν προς το Χορτιάτη, στο κιόσκι που βρίσκεται δίπλα στο στρατόπεδο Παπαπασχάλη). Πεζοπορήστε ακολουθώντας τις ταμπέλες. β) την ανηφορική επιλογή. Μέσω Θέρμης θα φτάσετε και θα παρκάρετε στο πάρκινγκ στο Φράγμα της Θέρμης. Πεζοπορήστε ακολουθώντας τις ταμπέλες. γ) Μπορείτε να διανύσετε τμήμα του μονοπατιού. Είτε τα 6,1χλμ. της διαδρομής Πλατανάκια-Φράγμα Θέρμης (ή το αντίστροφο), είτε τα 3,2χλμ. της διαδρομής Στρατόπεδο Παπαπασχάλη-Πλατανάκια (ή το αντίστροφο). Προσοχή: Καλό είναι η παρέα σας να διαθέτει δύο αυτοκίνητα, ώστε να παρκάρετε το ένα στην αρχή και το άλλο στο τέλος της διαδρομής, εάν δεν επιθυμείτε να επιστρέψετε με τα πόδια σε αυτό.

UNIVERSITY STUDIO PRESS

Που θα φάτε: Στο χώρο δασικής αναψυχής «Πλατανάκια» λειτουργεί καφέ-ψησταριά. Στο χώρο δασικής αναψυχής «Φράγμα Θέρμης» λειτουργεί καφέ. Τόσο στη Θέρμη, όσο και στο Πανόραμα λειτουργούν αρκετά εστιατόρια. Σημείωση: για ένα έργο μερικών μόνο μηνών, που κόστισε 360.000 ευρώ, πολλά πράγματα θα έπρεπε να βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση. Στα όρια του Δήμου Πανοράματος στέκονται ημιτελή ξύλινα κιόσκια. Στα Πλατανάκια, όπως και στο Φράγμα της Θέρμης υπάρχουν διάσπαρτα σκουπίδια, ενώ αρκετές ξύλινες κατασκευές χρήζουν επιδιόρθωσης. Η λειτουργία δύο μαντριών στο χώρο του μονοπατιού, προκαλεί ρύπανση στο ρέμα, ενώ τα κοπάδια έχουν φάει μεγάλο ποσοστό από τα δενδρύλλια που φυτεύτηκαν. Επιπλέον ο βιολογικός σταθμός του Χορτιάτη ρυπαίνει το ρέμα. Επίσης δεν υπάρχουν καθόλου βρύσες κατά μήκος της διαδρομής, ενώ πρέπει να παρθούν και προληπτικά μέτρα δασοπυρόσβεσης. Με δυο λόγια οι δυο συναρμόδιοι Δήμοι οφείλουν να συντηρούν τακτικά αυτό τον οικολογικό και πολιτιστικό θησαυρό.

! ! "

" # "

A=9>?@?7<?C

053341 / ;< -

/ $ "# "% & +%", ()"*.)*+ "&'( )) !( 3 1 29B=8D6:<?C

0 / ;< -

" #

www.universitystudiopress.gr

σύγχρονη κοινωνία >> τέχνη

Γράφει η Ειρήνη Μπούρα eirini_mp@yahoo.gr

σύγχρονη κοινωνία

Origami με την ομάδα «Φαντασία» Ομάδα Τέχνης και Λόγου “Φαντασία” Υπεύθυνες Ζέτα Στεφάνου - Μυρτώ Δημητρίου Διεύθυνση: Οικισμός Λήδα - Μαρία, Φοίβος 2 Τ.Κ. 57001, Θέρμη Τηλέφωνο: 2310 449 204 Κινητό: 6977 716 780 http://OmadaFantasia.blogspot.com http://OrigamiWithFantasyGroup.blogspot.com

«Το μεγαλύτερο origami του κόσμου θα δημιουργήσουμε την επόμενη σχολική χρονιά στη Θεσσαλονίκη με τη βοήθεια της εκπαιδευτικής κοινότητας και του Δήμου, κατακτώντας μία θέση στο ρεκόρ Γκίνες! Μία τεράστια υδρόγειο σφαίρα με ανακυκλώσιμα υλικά που θα φέρει το μήνυμα: οικολογία – συντροφικότητα – εθελοντισμός», αποκάλυψε η κα. Μυρτώ Δημητρίου, μοναδική Ελληνίδα διδάκτωρ origami, κοινωνική ανθρωπολόγος και δασκάλα θεατρικού παιχνιδιού. Το origami, η ιαπωνική χαρτοδιπλωτική, είναι μία εικαστική τέχνη, άγνωστη για τους περισσότερους στη χώρα μας. Οξύνει το πνεύμα παιδιών και ενηλίκων, δίνοντας τους τη δυνατότητα να δημιουργήσουν ένα καλλιτέχνημα από χαρτί. Βασίζεται στην αρμονία, την τελειότητα, την ακρίβεια και έχει προεκτάσεις στη διαστημική, την ιατρική, τα μαθηματικά και τη νανοτεχνολογία. Ξεκίνησε στην Ιαπωνία περίπου το 740 μ.Χ., όπου μεταφέρθηκε το χαρτί από την Κίνα. Οι Ιάπωνες θέλοντας να εξασφαλίσουν τα επίσημα έγγραφα τους τα δίπλωναν με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργούν μικρά φιλοτεχνήματα. Έκτοτε εξελίσσεται συνεχώς και σήμερα διδάσκεται σε όλα τα σχολεία στην Ιαπωνία. «Σε κερδίζει από το πρώτο τσάκισμα του χαρτιού! Είναι δύσκολη διαδικασία, όσο απλή και αν φαίνεται, επειδή απαιτεί πολλή προσοχή στη λεπτομέρεια. Γίνεται με κανονικό χαρτί, αλλά υπάρχει και ειδικό με διαφορετικό πάχος και ελαστικότητα για να είναι πιο εύχρηστο», διευκρίνισε η κα. Δημητρίου.,

Ταξίδι σε μαγικούς κόσμους! Τα μυστικά της ιαπωνικής τέχνης origami αποκαλύπτουν η κα. Μυρτώ Δημητρίου και η κα. Ζέτα Στεφάνου, υπεύθυνες της Ομάδας Τέχνης και Λόγου «Φαντασία», χαρίζοντας το χαμόγελο σε μικρούς και μεγάλους. Δύο ταλαντούχες γυναίκες που όχι μόνο τις χαρακτηρίζει η αγάπη για τα παιδιά και τις τέχνες, αλλά τις ενώνει και μία τρυφερή σχέση μητέρας και κόρης.

Η ίδια εξιστόρησε πώς, όταν σπούδαζε στο Ithaca College της Νέας Υόρκης θέατρο και Μ.Μ.Ε., ένας Ιάπωνας καθηγητής της, διδάκτωρ του origami τη μύησε στη συγκεκριμένη τέχνη. Ξεκίνησε αρχικά ως χόμπυ, όμως έπειτα από επτά χρόνια ενασχόλησης απέκτησε από τον Ιαπωνικό Παγκόσμιο Οργανισμό του origami το δίπλωμα της χαρτοδιπλωτικής. Τελευταία κυκλοφόρησε το βιβλίο της με τίτλο «Origami με φαντασία», το μοναδικό γραμμένο στα ελληνικά για αυτήν την τέχνη.

Δημιουργικά εργαστήρια origami Ένα φύλλο χαρτί μεταμορφώνεται σε λουλούδι, πουλάκι, πεταλούδα, αστέρι και ό,τι άλλο φανταστούν οι συμμετέχοντες στα δημιουργικά εργαστήρια origami που διοργανώνει η Ομάδα Τέχνης και Λόγου «Φαντασία». «Όλοι μπορούμε να γίνουμε καλλιτέχνες με τη σωστή καθοδήγηση!», τόνισε η κα. Δημητρίου. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα απευθύνονται σε παιδιά και ενήλικες και πραγματοποιούνται σε σχολεία, οργανισμούς, βιβλιοθήκες, πολιτιστικά κέντρα κ.α. «Το πρόγραμμα περιλαμβάνει εισαγωγή στην ιστορία και τις αρχές της ιαπωνικής τέχνης και στη συνέχεια κατασκευές origami, kirigami και storygami. To origami ετυμολογικά προέρχεται από τη λέξη oru που σημαίνει διπλώνω και τη λέξη kami που σημαίνει χαρτί, στο kirigami χρησιμοποιείται και ψαλίδι, kiru σημαίνει κόβω, ενώ στο storygami ταυτόχρονα με τα διπλώματα του χαρτιού διηγούμαι μία ιστορία», εξήγησε η κα. Δημητρίου για το τι προσφέρουν τα εργαστήρια. Υπό τους ήχους ιαπωνικής μουσικής η ίδια ντυμένη γκέισα, βάφει το πρόσωπο της, στολίζει τα μαλλιά της, χορεύει με την ανοιχτή ομπρέλα της, κάνει μαγικά με τη βεντάλια της και αφηγείται ιαπωνικά παραδοσιακά παραμύθια καθώς και το μύθο του πουλιού γερανού που είναι το σύμβολο

της καλής υγείας και του origami. Στην Ιαπωνία σύμφωνα με ένα μύθο, αν διπλώσει κάποιος χίλια χαρτάκια με γερανούς, οι επιθυμίες του θα πραγματοποιηθούν. Η 11χρονη Sadako Sasaki έπαθε λευχαιμία, εννέα χρόνια μετά την έκρηξη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα. Στο νοσοκομείο ένας φίλος της, της είπε το μύθο, χαρίζοντας της ένα origami – γερανό. Τότε εκείνη ευχήθηκε να γίνει καλά και άρχισε να διπλώνει γερανούς, αλλά πρόλαβε να φτιάξει μόνο 644. Οι φίλοι της, μετά το θάνατο της, έφτιαξαν τους υπόλοιπους και προσπάθησαν να μαζέψουν χρήματα για να στήσουν ένα άγαλμα στο όνομα της. Όταν η ιαπωνική κυβέρνηση έμαθε για αυτό το φιλόδοξο σχέδιο μετονόμασε ένα πάρκο στη Χιροσίμα σε «Πάρκο της Ειρήνης» και εκεί ανεγέρθηκε το άγαλμα της Sadako, ενός κοριτσιού που κρατάει στα χέρια του ένα μεγάλο origami-γερανό. Οι συμμαθητές της έγραψαν στη βάση του αγάλματος: «Αυτή είναι η κραυγή μας. Αυτή είναι η προσευχή μας. Ειρήνη σε όλο τον κόσμο!»

Η δημιουργία της ομάδας «Φαντασία» Τα εργαστήρια origami αποτελούν μία από τις πολλές δραστηριότητες που αναπτύσσει η «Φαντασία». Η ομάδα διαγράφει πετυχημένη πορεία στα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης την τελευταία εικοσαετία. Διοργανώνει παιδικές θεατρικές παραστάσεις, εκπαιδευτικές δραστηριότητες, συμμετέχει σε εκθέσεις, πολιτιστικές

εκδηλώσεις κ.α. Απαρτίζεται περίπου από 40 μέλη, ξυλοπόδαρους, κλόουν, ζογκλέρ, εμψυχωτές, μαζορέτες, ταχυδακτυλουργούς, ηθοποιούς… Οι παραστάσεις που ανεβάζει, ξεχωρίζουν για τις ανάμικτες τεχνικές αφήγησης, κουκλοθέατρου, ζωντανής μουσικής, κινηματογραφικής προβολής και θεατρικού παιχνιδιού. «Η φιλοσοφία μας είναι πάντα οι γνώσεις να υπηρετούν το παιδί και προσπαθούμε να βοηθάμε τους γονείς να έρχονται σε επαφή με τα παιδιά τους», είπε η κα. Ζέτα Στεφάνου, ιδρύτρια της Ομάδας Τέχνης και Λόγου «Φαντασία», παιδαγωγός και σκηνοθέτης. «Η Ομάδα συνεχώς εξελίσσεται, ανανεώνει το ανθρώπινο δυναμικό και τις ιδέες της. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που εμπλουτίζει το πρόγραμμα του κάθε φορά ανάλογα με τις επιθυμίες των παιδιών, για αυτό άλλωστε ονομάζεται Φαντασία! Κάτι που παρουσιάσαμε πέρσι δεν θα παρουσιαστεί ξανά φέτος» συμπλήρωσε η κα. Στεφάνου. Αφορμή για τη δημιουργία της ομάδας έδωσε το παράπονο της μικρής Μυρτώς ότι η δασκάλα δεν την έβαλε να παίξει στη σχολική θεατρική παράσταση. Δεν γνώριζε τότε ότι θα ακολουθούσαν πολλές συμμετοχές της σε θεατρικές παραγωγές, μία εκ των οποίων στη «Μελωδία της Ευτυχίας» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και σε τηλεταινίες της ΕΤ3. «Η επιθυμία της κόρης μου με οδήγησε στη δημιουργία μίας θεατρικής ομάδας. Αν και έχω σπουδάσει οικονομικά, στη συνέχεια έκανα μεταπτυχιακό στα παιδαγωγικά, ειδικεύτηκα στο θεατρικό παιχνίδι και παρακολούθησα μία σχολή σκηνοθεσίας. Είχα λοιπόν το υπόβαθρο να ξεκινήσω μία τέτοια προσπάθεια», εξήγησε η κα. Στεφάνου. Η πρώτη παιδική παράσταση ήταν «Η βασίλισσα του χιονιού» στο Ολύμπιον, στην οποία πήραν μέρος 50 παιδάκια και σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Έπειτα έγινε πρόταση για παρουσίαση τηλεοπτικής εκπομπής με τίτλο: «Το πέταγμα της πεταλούδας», στην οποία η 11χρονη Μυρτώ αφηγούταν παραμύθια και έπαιρνε συνεντεύξεις από ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Παράλληλα ξεκίνησε παρουσίαση ραδιοφωνικής εκπομπής με τίτλο: «Ο κήπος με τα παραμύθια». Σήμερα η κα. Δημητρίου διευθύνει τη «Φαντασία» μαζί με τη μητέρα της και παρουσιάζει την παιδική εκπομπή «Κόκκινη κλωστή δεμένη… σε χίλιες και μία νύχτες» στην Ωμέγα Τηλεόραση. «Η Μυρτώ στάθηκε το αστέρι της ζωής μου! Όλα αυτά τα χρόνια έχω σκηνοθετήσει μόνο την κόρη μου», ανέφερε γεμάτη περηφάνια η κα. Στεφάνου.

Έκθεση origami Το τελευταίο χρονικό διάστημα οι δύο ταλαντούχες

γυναίκες προετοίμαζαν πυρετωδώς μία πρωτότυπη έκθεση origami, δίνοντας τη δυνατότητα στους Θεσσαλονικείς να γνωρίσουν περισσότερο τη συγκεκριμένη τέχνη. Η έκθεση με πίνακες και έργα από χαρτί της κας. Δημητρίου, φιλοξενείται από 8 Μαρτίου έως 21 Μαρτίου στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης. «Εμπνεύστηκα από την ελληνική λαογραφία και θέλοντας να συνδυάσω την ιαπωνική εικαστική τέχνη με την ελληνική παράδοση, αναπαρέστησα με χαρτί μοτίβα ελληνικών κεντημάτων από τη συλλογή κεντημάτων της Αμαλίας Μεγαπάνου του Μουσείου Μπενάκη», εξήγησε η ίδια για το θέμα της έκθεσης.

Παραβρεθήκαμε στα εγκαίνια και εντυπωσιαστήκαμε τόσο από την ακρίβεια, όσο και τα χρώματα των εκθεμάτων. Με συνοδεία ζωντανής ιαπωνικής μουσικής ταξιδέψαμε στην ιαπωνική κουλτούρα. Λουλούδια, κύκνοι, παγώνια, αλλά και δύο εντυπωσιακοί τρισδιάστατοι δράκοι, αποτελούμενοι ο ένας από 4000 και ο άλλος από 6000 κομμάτια, έκλεβαν την παράσταση! Στην εκδήλωση ήταν παρόντες ο μορφωτικός ακόλουθος της ιαπωνικής πρεσβείας κ. Yoshimura και ο επίτιμος πρόξενος της Ιαπωνίας στη Θεσσαλονίκη και πρόεδρος του Επιμελητηρίου κ. Μπακατσέλος. Η άγνωστη μέχρι πρότινος ιαπωνική τέχνη κερδίζει συνεχώς νέους φίλους στην πατρίδα μας. Η «Φαντασία» διοργανώνει σεμινάρια στις 11 και 18 Απριλίου, μετά το τέλος της έκθεσης, τα οποία θα συμβάλλουν στη διάδοση της. Το γεγονός ότι καταλήγεις με ένα έργο τέχνης, που ούτε καν είχες φανταστεί, όταν ξεκινούσες να τσακίζεις το χαρτί, θα παρακινήσει πολλούς να ασχοληθούν με το origami.

>> αφιέρωμα Η άνοιξη έχει αντίθετη φορά με τους ποταμούς, ξεκινά από χαμηλά και σκαρφαλώνει σιγά – σιγά προς τα βουνά. Κάπου εκεί, αρχές Μαρτίου εμφανίζεται με το γνωστό και ντροπαλό της τρόπο, για να ξεδιπλωθεί παντού μέχρι τα τέλη του Απρίλη και μέσα Μαΐου. Δεν περιγράφεται εύκολα, έχει χρώματα, μυρουδιές και ήχους, για αυτό και πρέπει να τη συνατήσεις αυτοπροσώπως. Σε περιμέχει παντού να την ανακαλύψεις, στο πάρκο της γειτονιάς σου, στα λιβάδια, στα δάση, στα βουνά και εν τέλει μέσα στην καρδιά σου. Σηματοδοτεί την αναγέννηση, την ανανέωση, την αλλαγή, ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ! Οι φωτογραφίες είναι από την περιοχή της Κερκίνης. Αλ. Αλαμ.

Άνοιξη • αναγέννηση • ανανέωση • αλλαγή • ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Στο φαγητό, στις σούπες, στον πατσά, ανεβάζουμε ολοένα τον πήχη ψηλότερα. Στην ποιότητα, στην καθαριότητα, στη νοστιμιά, δίνοντας μία άλλη διάσταση στη γαστρονομία του σπιτικού φαγητού.

Εύοσμος

Μεγάλου Αλεξάνδρου 30 2310 759.377

Νέες Gourmet γεύσεις

με αγνά τοπικά υλικά

>> ατζέντα Πολιτιστικές Προτάσεις, Δράσεις & Άλλα Θεάματα Ãéá ïðïéáäÞðïôå áëëáãÞ ðñïãñáììáôéóìÝíçò åêäÞëùóçò ôï «Äõôéêþò» äå öÝñåé êáìéÜ åõèýíç.

λου. Ζει και εργάζεται στο Λαγκαδά. Στο μουσικό cd συμμετέχουν ο Μανώλης Χατζημανώλης, η Χρυσούλα Σταθοπούλου, η χορωδία «Το Θάμβος» και πολλοί ακόμη αξιόλογοι μουσικοί. Την επιμέλεια των κειμένων ανέλαβε ο Δημήτρης Χορόσκελης.

«Τραγούδια της Άνοιξης» καλείται η μουσική εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης, στις 5 Μαΐου 2010. Θα παρουσιαστούν τραγούδια Ελλήνων και ξένων συνθετών, που έχουν θέμα την Άνοιξη, από την Παιδική Χορωδία του «Συλλόγου Φίλων Μουσικής Θεσσαλονίκης». Η Μεικτή Παιδική Χορωδία του «Συλλόγου Φίλων Μουσικής Θεσσαλονίκης» ιδρύθηκε το 2008. Τα μέλη της επιλέχθηκαν ύστερα από ακροάσεις και εκπαιδεύονται στη φωνητική διαπαιδαγώγηση και την ερμηνεία μουσικών έργων. Στο μικρό χρονικό διάστημα από την ίδρυσή της η Χορωδία έχει αναπτύξει ένα ευρύ ρεπερτόριο που εκτείνεται από τον Carissimi, το Mozart, και το Haydn μέχρι τον 20ό αιώνα, ερμηνεύοντας επίσης έργα Θεσσαλονικέων συνθετών, όπως του Βασίλη Θεοφάνους, του Δημήτρη Λάλλα και άλλων. Τη μουσική διεύθυνση της Χορωδίας από την ίδρυσή της έχει αναλάβει ο Κωστής Παπάζογλου. Πληροφορίες: Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, 25ης Μαρτίου, Τηλ.2310 895800

«Το παραμύθι της αλήθειας» καλείται το αξιόλογο μουσικό cd του Στέλιου Αβέστα, που κυκλοφόρησε το Μάιο του 2009 από την εταιρεία «Anemos Music Art». Η μουσική δημιουργία ξεκίνησε το 2002 με αφορμή έναν διαγωνισμό στίχου, στον οποίο συμμετείχαν οι Στέλιος Αβέστας, Κώστας Γρηγοριάδης και ο Τάσος Τυρίμος, ως οργανωτική και κριτική επιτροπή, στο Γυμνάσιο Σοχού, όπου εκείνη την περίοδο εργάζονταν ως εκπαιδευτικοί. Ο Στέλιος Αβέστας σπούδασε κλασική κιθάρα με τους Ευάγγελο Ασημακόπουλο, Κώστα Κοτσιώλη και Δημήτρη Χαρό. Παράλληλα σπούδασε θεωρητικά, αρμονία, αντίστιξη και φούγκα. Δίδαξε, επί 20 χρόνια, κλασική κιθάρα στο Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης και από το 2000, είναι μόνιμος καθηγητής Μουσικής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έλαβε μέρος σε διάφορους διαγωνισμούς και σεμινάρια κιθάρας αποσπώντας τιμητικές διακρίσεις. Έπαιξε σε διάφορες εκδηλώσεις με έργα γνωστών συνθετών, δικά του και συνεργάστηκε με διάφορα μουσικά σχήματα. Συνέθεσε έργα για κιθάρα, για χορωδία και ορχήστρα και έγραψε τη μουσική για τα θεατρικά έργα «Η θαυμαστή μπαλωματού», του Λόρκα και «Οδυσσεβάχ» της Ξένιας Καλογεροπούλου. Είναι καλλιτεχνικός διευθυντής στη Σχολή Μουσικής του Δημήτρη Κωνσταντόπου-

«Τέλης-Χρώμα Βάζω Μαρκαδόρου» είναι ο τίτλος του δεύτερου Φυλλοσκόπιου της σειράς «Σινεμά Τσέπης» του Αρίσταρχου Παπαδανιήλ. Η καλλιτεχνική έκφραση του δημιουργού αποτυπώνεται σε πολύχρωμες κινούμενες εικόνες, οι οποίες ψυχαγωγούν μικρούς και μεγάλους αναγνώστες. Πρωταγωνιστής της έκδοσης είναι και πάλι ο χαρούμενος «Τέλης» ο οποίος χαρίζει αισιόδοξα συναισθήματα μέσα από τη ζωγραφιά του με τον λαμπερό ήλιο, την πεταλούδα, τον χαρταετό, το σπιτάκι και τα δυο ανθρωπάκια. Ο Αρίσταρχος Παπαδανιήλ έχει γράψει το βιβλίο «Ελληνική Πολιτική Γελοιογραφία-Η Σοβαρή Πλευρά μιας «Αστείας Τέχνης», για τη δεύτερη έκδοση του οποίου έγραψε το τραγούδι «Με την Καμπύλη της Γραμμής και την Αιχμή του Λόγου» σε μουσική του συνθέτη Δημήτρη Μαραμή. Από το Νοέμβριο του 2005 είναι Διευθυντής Δημιουργικού της εκδοτικής-διαφημιστικής εταιρείας «SYLLIPSIS». Σχεδιάζει επίσης και γράφει τον «Μπροστάρη» για το περιοδικό «Χορεύω» και δημιουργεί σειρά κινουμένων σχεδίων για την εκπαιδευτική τηλεόραση. Κόμικς του προβάλλονται στην, ελληνική σειρά «Πολυκατοικία», για τις ανάγκες του ρόλου του σχεδιαστή κόμικς, που υποδύεται ο ηθοποιός Γιάννης Τσιμιτσέλης. Η συγκεκριμένη έκδοση περιλαμβάνει 160 σελίδες και κοστίζει 5 ευρώ.

Στα πλαίσια του προγράμματος του «Λαϊκού Επιμορφωτικού Πανεπιστημίου Συκεών» έχουν ενταχθεί ενδιαφέρουσες ομιλίες πανεπιστημιακών καθηγητών, ιατρών, ψυχολόγων. Οι ομιλίες πραγματοποιούνται για έκτη συνεχή χρονιά. Συγκεκριμένα στις 12 Μαΐου 2010 ο Γεώργιος Γιαννακούλας, Ιατρός Καρδιολόγος και Επιστημονικός Συνεργάτης της Α΄ Πανεπιστημιακής Καρδιολογικής Κλινικής ΑΧΕΠΑ θα παρουσιάσει το θέμα:«Οξέα στεφανιαία σύνδρομα-Πρόληψη και θεραπεία». Στις 19 Μαΐου ο Γιάννης Κάρμαλης, Καθηγητής ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας θα μιλήσει για την «Εξοικονόμηση ενέργειας στα δημοτικά και ιδιωτικά κτίρια» και στις 26 του ίδιου μήνα ο Γεώργιος Πάντος, Μαιευτήρας Γυναικολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Ιατρικής Σχολής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης θα μιλήσει για την «Υπογονιμότητα και τις Σύγχρονες εξελίξεις».

Πληροφορίες δίνονται στη Γραμματεία της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Καλλιτεχνικής Παιδείας και Πολιτισμού του Δήμου Συκεών. Τηλ: 2310 638058.

Στην αναμνηστική σειρά γραμματοσήμων των Ελληνικών Ταχυδρομείων εικονίζονται μορφές από την ελληνική μυθολογία και τη λαϊκή παράδοση. Πρόκειται για τις πιο γνωστές παραστάσεις της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, που θα διατίθενται στα ταχυδρομικά καταστήματα μέχρι 19 Οκτωβρίου 2010. Διεύθυνση Φιλοτελισμού, Βύσσης 2 και Αιόλου, Τηλ:210 3353680

Εκθεσιακός κύκλος: Φωτογραφία και Κινηματογράφος Σονέτα δρόμου. Νύσος Βασιλόπουλος - Αναζητώντας τη χαμένη πατρίδα. Παύλος Κοζαλίδης Από 12/03–18/04/10 στο Μουσείο φωτογραφίας Θεσσαλονίκης - Στα «Σονέτα δρόμου», παραγωγή και συνδιοργάνωση του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και του ΜΦΘ, ο Νύσος Βασιλόπουλος αποτυπώνει σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες δρόμου, εικόνες, οι οποίες παραπέμπουν στην «αποφασιστική στιγμή», αλλά διαμορφώνουν ένα δικό του προσωπικό ημερολόγιο αναζήτησης. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα ο δημιουργός ταξιδεύει στην Ευρώπη όπου ως φωτογράφος δρόμου αναζητά να αποτυπώσει σε ασπρόμαυρο φιλμ τη μελαγχολία, τη μοναξιά, την εσωστρέφεια και την κρυμμένη αγωνία-ελπίδα του

σύγχρονου δυτικού κόσμου. Σ’ αυτό το πλαίσιο τα τελευταία έξι χρόνια ο Νύσος Βασιλόπουλος ζει και φωτογραφίζει την πόλη και τους ανθρώπους του Βερολίνου. Στην έκθεση παρουσιάζονται 57 έργα, που αποτυπώνουν, με θεατρικό τρόπο, ιστορίες που κρύβονται στους δρόμους του Βερολίνου και άλλων ευρωπαϊκών πόλεων. Την έκθεση συντονίζουν η Άννα Μηλώση και ο Θάνος Σταυρόπουλος. Η έκδοση «Νύσος Βασιλόπουλος. Σονέτα δρόμου» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αδάμ – Πέργαμος (2010). - Η έκθεση «Αναζητώντας τη χαμένη πατρίδα» του Παύλου Κοζαλίδη, που επιμελείται η Γεωργία Ιμσιρίδου και είναι μία παραγωγή του Μουσείου Μπενάκη, αποτελείται από 60 ασπρόμαυρες εικόνες, που θέμα τους έχουν τη ζωή των Ελλήνων της Μαύρης Θάλασσας, οι οποίοι κατοικούν σε περιοχές της Τουρκίας, της Γεωργίας, της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Σε αυτές, ο φωτογράφος αποκαλύπτει τις άγνωστες κοινότητες, καθώς προσπαθεί να ανακαλύψει τις οικογενειακές του ρίζες. Ο ίδιος άρχισε να επισκέπτεται την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, έχοντας στο νου του τις διηγήσεις των μελών της οικογένειάς του για την πατρίδα που έχασαν, όταν έφτασαν πρόσφυγες από την Τουρκία στην Ελλάδα, με την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923. Μετά από πολλά ταξίδια, αποτύπωσε στις εικόνες του στιγμιότυπα και σκηνές από ό,τι έχει απομείνει από τη ζωή των Ελλήνων, που κατοικούν ακόμη στις παρευξείνιες περιοχές. Η έκδοση «Παύλος Κοζαλίδης: Αναζητώντας τη χαμένη πατρίδα» κυκλοφορεί από το Μουσείο Μπενάκη (2008). Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Α’, Λιμάνι, τηλ.:2310566716

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Την Τρίτη 13 Απριλίου 2010, ώρα 19.00 το απόγευμα, στη GALLERY IANOS (Αριστοτέλους 7), πραγματοποιούνται τα εγκαίνια έκθεσης εικαστικών των μαθητών και αποφοίτων των Εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη, με θέμα «Η αγάπη έχει χρώμα». Διάρκεια έκθεσης: 12/4-19/4 Η έκθεση περιλαμβάνει 20 πίνακες ζωγραφικής (τελάρα), σχέδια, φωτογραφίες, 3 εγκαταστάσεις, 1 κατασκευή-δρώμενο και αφιερώνεται στα πολλά και διαφορετικά πρόσωπα της αγάπης και τους πολλαπλούς αποδέκτες της Την Τετάρτη 14 Απριλίου 2010, ώρα 19.00 το απόγευμα, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), το Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης και εκπαιδευτικοί από σχολεία της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, με τη στήριξη της Περιφερειακής Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας, της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης και της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Θεσσαλονίκης, παρουσιάζουν μια ΣΕΙΡΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ-ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΩΝ. Ιανός, Αριστοτέλους 7, τηλ. 2310277004

Μέσα από τα έργα που θα παρουσιασθούν, δίνεται η δυνατότητα να γίνει άμεσα αντιληπτό και κατανοητό ότι η χρήση των νέων τεχνικών στη χαρακτική δίνει νέους ορίζοντες και δυνατότη-

τες στις εικαστικές προτάσεις των καλλιτεχνών. (…) Είναι αλήθεια ότι οι νέες τεχνικές αντικαθιστούν τις παλιές, και αυτό είναι φυσικό. Ο ρυθμός αυτών των αλλαγών είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθεί! Ολογράμματα και τρισδιάστατα τυπώματα έχουν γίνει η πραγματικότητά μας αλλά και το μέλλον μας. Θα μπορούσε αυτή η κατάσταση να γίνει αιτία εξαφάνισης των παλιών παραδοσιακών τεχνικών όπως η οξυγραφία, η ξυλογραφία και η λιθογραφία ή ακόμη και η σχετικά σύγχρονη μεταξοτυπία; Όχι απαραίτητα. Οι ψηφιακές εκτυπώσεις –είμαστε σχεδόν βέβαιοιέχουν κατά μια έννοια απορροφήσει ορισμένες δυνατότητες από άλλες τεχνικές τυπωμάτων. Ωστόσο οι παλιότερες στην πραγματικότητα δεν εξαλείφθηκαν. Η κατάσταση είναι παρόμοια με αυτό που ισχύει στη φωτογραφία ή στη ζωγραφική που προκύπτει από τη χρήση των νέων τεχνολογιών. Οι ψηφιακές τεχνικές έχουν απορροφήσει τη δυναμικότητα της καλλιτεχνικής τους διάστασης. Το μέλλον των εικαστικών τυπωμάτων είναι η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας τους, χωρίς τον διαχωρισμό ανάμεσα στις παραδοσιακές εκτυπώσεις και τις ψηφιακές. Για μας το σημαντικό είναι πώς η ιδέα θα γίνει αντικείμενο κάθε καλλιτεχνικής δημιουργίας, καθώς ο στόχος κάθε καλλιτέχνη παραμένει ο ίδιος: να αφήσει το σημάδι του στον καλλιτεχνικό κόσμο.

Κέντρο Χαρακτικής ΗΛΙΟΣ Δήμου Νεάπολης, Λαγκαδά 120 & Δ. Κομνηνού, Τηλ. 2310 533544 Πληροφορίες για την έκθεση: Ξενής Σαχίνης, Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Κέντρου Χαρακτικής ΗΛΙΟΣ, καθηγητής Χαρακτικής, τηλ. 6974916449, Χρύσα Ψωμά, 6944750206

Τον περασμένο χειμώνα, το 2008/9, το Sani Resort φύτεψε περισσότερα από 2.500 δέντρα στο πλαίσιο του συνεχιζόμενου προγράμματος αναδάσωσης. Για περισσότερες πληροφορίες καλέστε στο 2310 317327, www.saniresort.gr

11 3300 δέντρα στην κορυφογραμμή Χανιώτης-Σκιώνης από τη ΣΑΝΗ ΑΕ Το Sani Resort, πέρα από εξαιρετικές εγκαταστάσεις και υπηρεσίες που προσφέρει είναι ευλογημένο με μια απαράμιλλη φυσική ομορφιά την οποία θέλει να προστατέψει και να διατηρήσει. Για τον λόγο αυτό, η ΣΑΝΗ ΑΕ έχει δεσμευτεί σε έναν πιο βιώσιμο τρόπο άσκησης των δραστηριοτήτων της, τόσο για το καλό των επόμενων γενεών όσο και για την αναβάθμιση της παραθεριστικής εμπειρίας των επισκεπτών. Το Φεβρουάριο και στις αρχές Μαρτίου, το Sani Resort, με την βοήθεια των πελατών του και του σωματείου «Φίλοι του Πρασίνου Θεσσαλονίκης», φύτεψε 3.300 δέντρα στο πλαίσιο του συνεχιζόμενου προγράμματος «Φύτεψε ένα δέντρο», σε μια προσπάθεια αναδάσωσης των περιοχών της Χαλκιδικής που επλήγησαν από τις πυρκαγιές. Έτσι, στην κορυφογραμμή Χανιώτης-Σκιώνης, σε σημείο που κάηκε πολλαπλές φορές και δεν θα μπορούσε να αναβιώσει από μόνο του, φυτεύτηκαν 1500 πεύκα, 500 κερκίς, 300 ΔρυςΒελανιδιές, 200 όρκους, 400 πικροδάφνες και 400 σπάρτα.

12ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης Εικόνες του 21ου Αιώνα Η φετινή περιουσία του Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ αριθμούσε 189 ταινίες από 42 χώρες. Ήταν πολύ εύκολο για κάποιον να ενημερωθεί για πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις στην Κένυα, να γνωρίσει θέματα που αφορούν περιβαλλοντικούς κινδύνους, να δει ταινίες για μουσικές και καλλιτεχνικές προσωπικότητες, να παρακολουθήσει πειραματικά – υβριδικά ντοκιμαντέρ, να μάθει για τις καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διαφορετικά μέρη του κόσμου και όλα αυτά μόνο μέσα σε δέκα μέρες. Αν και το φεστιβάλ δεν έχει διαγωνιστικό χαρακτήρα εντούτοις δίνονται κάθε χρόνο αρκετά βραβεία από χορηγούς και οργανώσεις. Έτσι και φέτος τα Βραβεία του Κοινού με τη χορηγία του Ερυθρού Σταυρού δόθηκαν στα εξής ντοκιμαντέρ: Γάζα ερχόμαστε σε σκηνοθεσία Γιώργου Αυγερόπουλου και Γιάννη Καρυπίδη, Με μάτια ορθάνοιχτα – εξερευνώντας τη σημερινή Νότια Αμερική σε σκηνοθεσία Gonzalo Arijon, Ενεργό μέλος σε σκηνοθεσία Λευτέρη Φυλακτού και Οδυσσέας σε σκηνοθεσία Vahagn Karapetyan. Τα βραβεία της κριτικής επιτροπής FIPRESCI απονεμήθηκαν στα ντοκιμαντέρ Ταξιδιάρα Ψυχή σε σκηνοθεσία Αγγελικής Αριστομενοπούλου και Κυνηγώντας ελέφαντες σε σκηνοθεσία Alberto Arce και Mohammad Rujailah. Το βραβείο τηλεοπτικής προβολής της ΕΡΤ3 σε ντοκιμαντέρ της ενότητας «Ο πλανήτης σε κίνδυνο» απονεμήθηκε στην ταινία Ωκεανοί από πλαστικό της Sandrine Feydel. Το βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας πήρε η ταινία Καταγγελία σε σκηνοθεσία Zhao Liang. Τέλος το βραβείο της WWF απονεμήθηκε στην ταινία Οι τελευταίες μέρες του Σισμαρέφ σε σκηνοθεσία Jan Louter. Το Παλαιστινιακό ζήτημα κατά κάποιο τρόπο ήταν κυρίαρχο φέτος, αφού εκπροσωπήθηκε από αρκετές ταινίες δύο από τις οποίες μάλιστα βραβεύτηκαν. Από τα ελληνικά ντοκιμαντέρ ξεχώρισα ανάμεσα σε άλλα το Boxing Cuba της Ειρήνης Μιχαηλίδου, γιατί ήταν σφαιρικό ως προς την κάλυψη του θέματος του. Το Οδύσσειες Σωμάτων: Μπαλάντα για τον Νίκο Κούνδουρο του Αντώνη Μποσκοΐτη, από την άλλη πλευρά είχε την ευρηματική ιδέα να παρουσιάσει το πορτρέτο και το έργο του Νίκου Κούνδουρου ενώ ο ίδιος κάνει casting για την νέα του ταινία και είναι η μοναδική φετινή ελληνική παραγωγή ντοκιμαντέρ γυρισμένη σε φιλμ. Το κάλεσμα του Βουνού του Στέλιου Αποστολόπουλου, αν και αποτελεί πολύ πιο μικρή παραγωγή σε σχέση με τις δύο προηγούμενες ταινίες, καταφέρνει μέσα από ένα πρόσωπο να δείξει

τους τον υπόλοιπο χρόνο. Το Oil Rocks: Μια πόλη πάνω από τη Θάλασσα του Mark Wolfensberger ήταν αν μη τι άλλο θεαματικό, αφού παρουσίαζε μια τεράστια πετρελαιούπολη στο κέντρο της Κασπίας Θάλασσας, η οποία αποτελούσε μεγαλεπήβολο δημιούργημα του Στάλιν και ανήκει πλέον στο Αζερμπαϊτζάν. Το ντοκιμαντέρ του Dirk Simon Όταν ο δράκος κατάπιε τον ήλιο αποτελεί μια εξαιρετικά σφαιρική μελέτη του ζητήματος του Θιβέτ και ήταν

όλα τα στοιχεία που συνιστούν το ιδιαίτερο πνεύμα της Κρήτης. Από τις ξένες παραγωγές βρήκα ενδιαφέρουσα ταινία το Άνεμοι από άμμο, γυναίκες από βράχο της Nathalie Borgers για μια αφρικανική φυλή γυναικών που κάνουν κάθε χρόνο μέσα στην έρημο ένα ταξίδι εβδομάδων για να φτάσουν στην πόλη και να πουλήσουν αγαθά, ώστε να μπορέσουν να συντηρήσουν την οικογένεια και από τεχνικής και αισθητικής άποψης ιδιαίτερα προσεγμένο. Τέλος το υβριδικό ντοκιμαντέρ του Peter Liechti με τίτλο Ο Ήχος των εντόμων – Το ημερολόγιο μιας μούμιας αποτελεί μια τελείως ιδιαίτερη και ποιητική κινηματογραφική γραφή, αφού δίνει εξαιρετική σημασία στον ήχο και ακολουθεί μια πιο χαλαρή αφήγηση στην εικόνα. Φωτογραφικές εκθέσεις, συναυλίες και αφιερώματα στο γνωστό ντοκιμαντερίστα Joris Ivens, στα ντοκιμαντέρ του Kryszstof Kieslowski και του Andrzej Fidyk, αλλά και στα πολωνικά ντοκιμαντέρ συμπλήρωναν φέτος το πρόγραμμα του φεστιβάλ που για μια ακόμα φορά προσέφερε στο κοινό του έναν εναλλακτικό τρόπο ενημέρωσης. Ελένη Ν. Βαρμάζη

>> συνέντευξη

Βe Alive

Γράφει η Ειρήνη Μπούρα eirini_mp@yahoo.gr

Σύμμαχος στο κυνήγι της ευτυχίας Στην πορεία χάνουμε πολλές φορές το δρόμο μας και αδυνατούμε να δώσουμε απάντηση στο ερώτημα ποιος τελικά είναι ο σκοπός της ζωής. «Όταν θέτεις ένα σκοπό μακρινό και μεγάλο, πρέπει να κάνεις μικρά βηματάκια για να τον πραγματοποιήσεις και αυτό θα το πετύχεις, όχι από τη θέση του παρατηρητή, αλλά του συμμετέχοντα», τόνισε η κα. Ηλιάνα Κυνηγοπούλου, life coach – σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης και επιχειρηματικότητας και ιδρύτρια της εταιρίας Be Alive.

Πώς βοηθάει ένας σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης; Όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή τους έχουν θέματα, τα οποία αδυνατούν να λύσουν μόνοι τους, καθημερινότητα, άγχος, οικονομικά προβλήματα, προβλήματα καριέρας, σχέσεων… Ένας τρίτος άνθρωπος με τις κατάλληλες τεχνικές και γνώσεις μπορεί να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τα εμπόδια, να ανοίξει το δρόμο, ώστε μόνοι μας να αποφασίσουμε τι είναι καλό για εμάς. Πιστεύω στην αρχή πως τα στοιχεία που οδηγούν στη λύση των προβλημάτων που μας απασχολούν βρίσκονται μέσα μας. Ένας αγαπημένος μου δάσκαλος έλεγε: «Η πόρτα της αλλαγής ανοίγει από μέσα, όταν εμείς το αποφασίσουμε».

Γιατί κάποιος να απευθυνθεί σε έναν coach; Δεν αρκούν η οικογένεια και οι φίλοι; Οι φίλοι και η οικογένεια δεν είναι πάντα οι καλύτεροι σύμβουλοι γιατί εμπλέκονται συναισθηματικά μαζί μας. Στο συνομιλητή μας προβάλλουμε τα δικά μας βιώματα και τις επιθυμίες, εμπλέκουμε τον εαυτό μας και η συμβουλή που δίνουμε δεν είναι η σωστή για τη ζωή του άλλου. Ο coach, όντας ένα τρίτο, ουδέτερο άτομο, μπορεί να βοηθήσει.

Στο εξωτερικό το life coaching και η συμβουλευτική είναι διαδεδομένα; Η συμβουλευτική αποτελεί αντικείμενο σπουδών στο εξωτερικό και το life coaching ανθεί την τελευταία δεκαετία στην Αμερική και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Εγώ σπούδασα life coaching σε μία σχολή στην Αγγλία γιατί δεν υπάρχουν αντίστοιχες στη χώρα μας και συμβουλευτική στη «Gestalt», μία παγκόσμια σχολή ψυχοθεραπείας και εκπαίδευσης με ανθρωποκεντρική προσέγγιση της ψυχολογίας. Συγκεκριμένα εξειδικεύτηκα στο Gestalt in organizations, την εφαρμογή δηλαδή στις επιχειρήσεις.

Η συμβουλευτική και το life coaching ταυτίζονται; Δεν έχουν την ίδια σημασία. Το background μου είναι η σχολή της Gestalt που εμβαθύνει στον άνθρωπο. Αυτή η μέθοδος δεν αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα μεμονωμένα, αλλά σε συνδυασμό με όλα τα στοιχεία που το πλαισιώνουν και το επηρεάζουν. To life coaching, προπονητική ζωής στα ελληνικά, είναι μία άμεση τεχνική εμψύχωσης και καθοδήγησης, η οποία στοχεύει στην ανάπτυξη ικανοτήτων και στην

Ηλιάνα Κυνηγοπούλου

αντιμετώπιση καθημερινών προβλημάτων. Λειτουργεί συμβουλευτικά, έχοντας στοιχεία ψυχολογίας και κοινωνιολογίας .

Το life coaching και η συμβουλευτική είναι φαινόμενο της εποχής;

Ήσασταν ομιλήτρια σε μία ημερίδα με τίτλο «Συμβουλές για τη νέα γυναίκα» που διοργάνωσε το Γραφείο Νεολαίας της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης. Ποια ήταν η δική σας συμβουλή;

Είναι σαν ένα κύμα που οφείλεται και στην οικονομική κρίση, διότι βλέπω πολλούς να ονομάζονται σύμβουλοι και coach χωρίς σπουδές για να το υποστηρίξουν. Εγώ έκανα προσωπική δουλειά και συνεχίζω να αφιερώνω χρόνο για να είμαι αποτελεσματική. Όποιος ασχολείται με άλλον άνθρωπο πρέπει πρώτα να δουλεύει με τον εαυτό του και να έχει κάποιον επόπτη. Δυστυχώς πολλοί δεν το τηρούν.

Αντιμετώπισα στη ζωή μου την πρόκληση να συνδυάσω οικογένεια με καριέρα και διαπίστωσα πώς ναι μεν μία γυναίκα καλείται σήμερα να παίξει πολλούς ρόλους, έχει όμως τις δυνατότητες να τα καταφέρει. Απλά θέλει προσοχή να μην χάσει τη γυναικεία της φύση και γίνει μονοδιάστατη. Πρέπει να βάζουμε προτεραιότητες και να βρίσκουμε πάντα χρόνο για τον εαυτό μας. Εγώ ασχολούμαι αρκετά χρόνια με το θέατρο, τελείωσα μία σχολή υποκριτικής ενηλίκων στη ΧΑΝΘ και παίζω σε ένα ερασιτεχνικό σχήμα. Οι τέχνες είναι μοναδικός τρόπος έκφρασης. Αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο, επικοινωνείς και αυτό είναι θεραπευτικό.

Σε συλλογικό επίπεδο το life coaching μπορεί να έχει αντίκτυπο; Είναι σημαντικό για το κοινωνικό καλό γιατί λειτουργεί σαν αλυσίδα. Αν κάποιος βελτιώνει την επαγγελματική και την οικογενειακή του ζωή, δημιουργεί γύρω του ευτυχισμένους ανθρώπους. Είμαστε συγκοινωνούντα δοχεία, ο ένας έχει επιρροή στον άλλο!

«Με εμπνέει η ζωή και προσπαθώ να κάνω καινούργια πράγματα κάθε μέρα!» Ασχολείται με τον τομέα της προσωπικής ανάπτυξης και της ενεργειακής διαχείρισης επί μία δεκαετία. Διευθυντικό στέλεχος τράπεζας, με σπουδές στα χρηματοοικονομικά και στη διοίκηση επιχειρήσεων, έστρεψε το ενδιαφέρον της στις τεχνικές και μεθόδους προσωπικής ανέλιξης το 1998. Μέλος του ICF (International Coach Federation) και με πιστοποιητικό από την Coach Academy του Λονδίνου, έχει ολοκληρώσει κύκλους σπουδών στο κέντρο ψυχοθεραπείας και εκπαίδευσης της Gestalt Foundation (Gestalt in organizations) καθώς και στις τεχνικές life coaching και ενεργειακής διαχείρισης. Be Alive Διεύθυνση: Φραγκίνη 7, Τ.Κ. 54624, Θεσσαλονίκη Τηλέφωνο: 2310 926 618, Κινητό: 6944 418 624 www.bealive.gr info@bealive.gr

Τι υπηρεσίες προσφέρει η εταιρία που ιδρύσατε; Ασχολείται με τη συμβουλευτική προσώπων και επιχειρηματιών, χρησιμοποιώντας μεθόδους και τεχνικές προσωπικής εξέλιξης. Συγκεκριμένα προσωπική συμβουλευτική σε φυσικά πρόσωπα, συμβουλευτική σε επιχειρήσεις και οργανισμούς π.χ. να ενισχυθεί το πνεύμα της ομαδικότητας και να εξομαλυνθούν διαφορές που εμφανίζονται στο εργασιακό περιβάλλον, συμβουλευτική ζεύγους, επαγγελματικό προσανατολισμό σε ενήλικες και εφήβους, βιωματικά σεμινάρια και εργαστήρια.

• • • • • • • • • • • •

Πρόσωπο Σώμα Καλλυντικά Μακιγιάζ Ονυχοπροσθετική Μανικιούρ - Πεντικιούρ Αποτρίχωση Laser Αποτρίχωση Μεσοθεραπεία Solarium Power Play ∆ιαιτολογική Υποστήριξη

Μιλήστε μου για τα βιωματικά σεμινάρια. Πώς λειτουργούν; Διοργανώνονται ομάδες και εργαστήρια αυτοβελτίωσης, εμψύχωσης και ενδυνάμωσης με προσκεκλημένους ομιλητές, εξειδικευμένους στον κάθε τομέα. Εξετάζονται ζητήματα, όπως διαχείριση της αλλαγής, άγχος, θυμός, σύγκρουση κ.α. Κάποια σεμινάρια αφορούν τη διαχείριση της ενέργειας, τι σημαίνει ενεργειακό πεδίο, πώς επηρεάζεται από σκέψεις και συναισθήματα, πώς ενισχύεται και τι αντίκτυπο έχει στην υγεία μας. Νους, πνεύμα και σώμα είναι αλληλένδετα, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Είμαστε η ενέργεια μας...

Εύοσμος

πρόσωπα Στη σκιά των διαδόχων του

Μεγάλου Αλεξάνδρου Συνέντευξη του Στέφανου Μαλούτα

Ποιο ήταν το κίνητρο, που σας ώθησε για να παρουσιάσετε το συγκεκριμένο ιστορικό μυθιστόρημα;

«Στη σκιά των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου» καλείται το βιβλίο του Στέφανου Μαλούτα, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Ενάλιος». Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον ιστορικό μυθιστόρημα, που τοποθετείται χρονικά στην εποχή των Πτολεμαίων και παρουσιάζει τα γεγονότα που ακολούθησαν μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο Στέφανος Μαλούτας γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έλαβε το πτυχίο της Ιατρικής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εκτός από τις επιστημονικές εργασίες που άπτονται της ιατρικής του ειδικότητας, ο Στέφανος Μαλούτας έχει δημοσιεύσει και ιατρικά-λογοτεχνικά άρθρα ευρύτερου κοινωνικού και ιστορικού περιεχομένου. Το παρόν βιβλίο είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Η Ιωάννα Μπάμπη του έθεσε τα ακόλουθα ερωτήματα:

Ποιος είναι ο κεντρικός θεματικός πυρήνας του βιβλίου σας, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον εκδοτικό οίκο «Ενάλιος;» Από τον τίτλο του βιβλίου υπονοείται ότι ο κεντρικός θεματικός πυρήνας είναι οι διάδοχοι του Μ. Αλεξάνδρου. Το θέμα εξελίσσεται στο βιβλίο μ’ ένα διπλό τρόπο. Αφ’ ενός εξιστορούνται αντικειμενικά από τις υπάρχουσες ιστορικές πηγές η δράση και ο ρόλος των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου στις ιστορικές, κοινωνικές και πολιτιστικές εξελίξεις της αναδυόμενης Ελληνιστικής εποχής. Αφ’ ετέρου παρουσιάζονται οι περιπέτειες ενός Μακεδόνα γιατρού, που δεν είναι υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο, αλλά φανταστικό, προκειμένου να εξυπηρετηθεί η μυθιστορηματική πλοκή του βιβλίου. Η αρμονική σύζευξη των δύο αυτών τρόπων συγγραφής επιτυγχάνεται με την τοποθέτηση του Μακεδόνα γιατρού στο πλευρό του επιφανέστερου ίσως διαδόχου του Μ. Αλεξάνδρου, του Πτολεμαίου που ανέλαβε την ηγεμονία της Αιγύπτου και ανακηρύχθηκε Φαραώ της, εγκαθιδρύοντας μια ελληνική δυναστεία που θα κρατούσε μέχρι την υποταγή της χώρας του Νείλου στους Ρωμαίους. Ο γιατρός του Πτολεμαίου θα γνωρίσει και τους άλλους διαδόχους του Μ.Αλεξάνδρου, οι οποίοι μαζί με τις φιλόδοξες γυναίκες-βασιλομήτορες και τα παιδιά τους θα προσπαθήσουν επί χρόνια να διατηρηθούν στη θέση τους και να κατακτήσουν και τον θρόνο της Μακεδονίας. Σταδιακά ο γιατρός θα εγκλωβιστεί άθελά του στον αδηφάγο ιστό της εξουσίας των διαδόχων, στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί τις αρχές που πρέπει να διέπουν έναν αληθινά διαπρεπή άνδρα και ταυτόχρονα πρέπει να καταφέρει να επιστρέψει στην πατρώα γη της Μακεδονίας, προκειμένου να βρει τα χαμένα αγαπημένα του πρόσωπα, στη λήθη του χρόνου.

Το αρχικό κίνητρο ήταν πολύ ασαφές και ξεκίνησε από την προτίμησή μου να διαβάζω ιστορικά και φιλοσοφικά βιβλία για την αρχαία Ελλάδα, καθώς και για την εκστρατεία και την προσωπικότητα του Μ. Αλεξάνδρου. Όταν έφθασα στην εποχή μετά τον θάνατό του, διαπίστωσα με έκπληξη, ότι αφ’ ενός μεν δεν γνώριζα σημαντικά πράγματα για τα ιστορικά γεγονότα που ακολούθησαν ούτε και για τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξαν οι διάδοχοί του. Από την άλλη πλευρά υπήρχε μια δυσκολία για μένα στη συσχέτιση των ιστορικών γεγονότων και των διαπλεκομένων συμμαχιών μεταξύ των διαδόχων του. Όταν μάλιστα κατανόησα τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις που συνέβησαν, τότε συνέλαβα την ιδέα της συγγραφής ενός ιστορικού μυθιστορήματος που θα βασιζόταν σε αντικειμενικά στοιχεία από πολλές πηγές που παρατίθενται στο τέλος του εκδοθέντος βιβλίου. Όσον αφορά την επιλογή της ιατρικής ιδιότητας του μυθιστορηματικού πρωταγωνιστή, για να απαντήσω σ’ ένα υποθετικό ερώτημα κάποιου αναγνώστη, δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι είμαι γιατρός αλλά και στις επιστημονικές ανακαλύψεις της ιατρικής, που συντελέστηκαν μαζί με τις άλλες τέχνες στην Ελληνιστική Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Ποιος ήταν ο ρόλος των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Ο ρόλος τους ήταν καταλυτικός στην ανάδειξη πολλών αυτοκρατοριών που οδήγησε σταδιακά στην κατάργηση του παλιού μοντέλου «πόλης-κράτους», όπως ήταν η Αθήνα και η Σπάρτη. Οι περισσότεροι ήταν οι άμεσα υφιστάμενοι εταίροι και στρατηγοί που δεν δίστασαν αμέσως μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου να εκδηλώσουν τις μεγάλες τους φιλοδοξίες. Στο βιβλίο φυσικά δεν αναφέρονται όλοι, γιατί είναι αρκετοί, αλλά οι σπουδαιότεροι και αυτοί που ήταν εφικτό να συνδεθούν με τη μυθιστορηματική ζωή του γιατρού. Οι διάδοχοι του Μ. Αλεξάνδρου μαθημένοι στον πόλεμο από την περσική εκστρατεία δεν δίστασαν να συγκροτήσουν στρατούς με Μακεδόνες και μισθοφόρους για να επιβάλλουν ή να διατηρήσουν την εξουσία τους και να ανακηρυχθούν βασιλείς σε μεγάλα τμήματα της κατακτημένης περσικής αυτοκρατορίας. Ταυτόχρονα ήθελαν να έχουν τον κύριο λόγο στα πολιτικά πράγματα της ηπειρωτικής Ελλάδας και να ανέλθουν και στο θρόνο της Μακεδονίας, του γενέθλιου τόπου τους.

Τι εκπροσωπεί και τι συμβολίζει ο Μ. Αλέξανδρος μέσα από τα δρώμενα του βιβλίου; Ο Μ. Αλέξανδρος παραμένει μέχρι σήμερα η πιο συναρπαστική, χαρισματική και ιδιοφυής προσωπικότητα του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Η γοητεία του συνίσταται στην επική διάσταση των πολιτικών και στρατιωτικών επιτευγμάτων του αφού κατάφερε να προελάσει μέχρι τον Ινδό ποταμό, που ήταν τα έσχατα όρια του τότε γνωστού κόσμου, όσο και στο εξερευνητικό του πάθος για το άγνωστο σε συνδυασμό με την ευρεία διάδοση του ελλη-

νικού πνεύματος, σε μακρινούς τόπους στην Ασία, όπου ο θρύλος του ονόματος και της διάβασής του από εκεί να παραμείνει μετά από 2300 χρόνια ακόμη ζωντανός! Όμως πέρα από τα αναμφισβήτητα μεγάλα προτερήματα του χαρακτήρα του και τα επιτεύγματά του, υπήρξαν, τα τελευταία ειδικά χρόνια της ζωής του και άσχημες στιγμές λόγω των υπαρξιακών προβληματισμών του, καταστάσεις οι οποίες επισημάνθηκαν στο βιβλίο, χωρίς να αμαυρώνουν τη συνολική εικόνα του. Επειδή αρκετά μακρηγόρησα στην ερώτηση αυτή, κλείνω την απάντησή μου με την επισήμανση που είναι εμφανής σε πολλά σημεία του βιβλίου, ότι οι διάδοχοι του Αλέξανδρου δεν μπόρεσαν να πλησιάσουν καθόλου το ύψος του ηγέτη τους, απλά έτρεχαν σαν άλογα που έμειναν ξαφνικά ελεύθερα σε ένα τεράστιο και πλούσιο λιβάδι, όταν πέθανε ο φημισμένος ηνίοχος!

Μελλοντικά σκοπεύετε να ξαναγράψετε κάποιο ιστορικό μυθιστόρημα; Ποιο θα είναι το θέμα του; Υπάρχει πράγματι αυτή η διάθεση, παρ’ όλο που στο δρόμο της παρεμβάλλεται το εμπόδιο που λέγεται ελεύθερος χρόνος! Αυτή την εποχή επεξεργάζομαι κάποια θέματα διαβάζοντας διάφορα βιβλία για την αρχαία Ελλάδα και ειδικότερα για την ελληνιστική εποχή, το μέρος της Ιστορίας που με συναρπάζει ιδιαίτερα! Κ. Μαλούτα σας ευχαριστώ. Κι εγώ σας ευχαριστώ.

>> κινηματογράφος ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ANTICHRIST

y Σκηνοθεσία: Λαρς Φον Τρίερ y Σενάριο: Λαρς Φον Τρίερ y Φωτογραφία: Anthony Dod Mantle (όσκαρ για το Slumdog Millionaire ) y Μουσική: Handel από την όπερα Ρινάλντο y Παίζουν: Ουίλιαμ Νταφόε, Σαρλότ Γκενσμπούργκ y Έτος παραγωγής: 2009 y Χώρα Παραγωγής: ΔΑΝΙΑ y Γλώσσα: Αγγλικά y Διάρκεια: 104΄

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ: Λ.Φ.Τ: Θέλω να πιστεύω πως ακόμα έχω ένα κοινό που εκτιμάει τα πράγματα να δείχνονται όπως είναι. Αν αποκόψουμε το πρώτο εισαγωγικό δεκάλεπτο της ταινίας έχουμε την καλύτερη μικρού μήκους ταινία όλων των εποχών. Ο 53χρονος Δανός δημιουργός ξεπερνά τον εαυτό του ζωγραφίζοντας με κάρβουνο στον καμβά της μεγάλης οθόνης. Μέσα σ αυτό το 10λεπτο εγκλωβίζει με απίστευτη μαεστρία, τη χαρά, τον ερώτα, την απόλαυση, τη θλίψη, τον πόνο, την κραυγή, το θάνατο και τη ζωή που εναλλάσσονται νωχελικά μα τόσο αρμονικά, που είναι σχεδόν αδύνατον να μην υποκλιθείς σ’ αυτό που βλέπεις. Τι γίνεται όμως μετά το πέρας της ασπρόμαυρης δεκάλεπτης πανδαισίας; ΤΟ ΕΡΓΟ: Ο παράδεισος είναι ένα προάστιο της κόλασης. Οι ήρωες μας ένα ζευγάρι που βιώνει μια τραγική εμπειρία απώλειας και αποφασίζει να καταφύγει στη δική του γη της επαγγελίας. Μια ξύλινη καλύβα στη μέση ενός αφιλόξενου δάσους. Ο άντρας με την επαγγελματική του ιδιότητα θα προσπαθήσει να θεραπεύσει και ν’ αποβάλλει την εμμονή της γυναίκας του που θεώρει τον εαυτό της υπαίτιο του τρα-

γικού γεγονότος και να επαναφέρει πάλι την αρμονία στην κατεστραμμένη σχέση τους. Η φύση όμως αποφασίζει να τους αλλάξει τα σχέδια μετατρέποντας το αλπικό τοπίο σε μια κόλαση του Δάντη για τους δυο πρωταγωνιστές. Ως σύγχρονοι Αδάμ και Εύα στον κήπο της Εδέμ παραλλάσουν το προπατορικό αμάρτημα, όπου η γυναίκα δαιμονίζεται ή αν θέλετε αναβλύζει από μέσα της το κακό. Ένα κακό που στο τέλος σκοτώνει ο άντρας πριν αυτό σκοτώσει τον ίδιο. ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Θρίαμβος η πανωλεθρία; Η ταινία ήρθε σ επαφή με το κοινό για πρώτη φορά στο 62ο φεστιβάλ των Καννών και προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Θεωρήθηκε δε η πιο προκλητική και σκανδαλώδες ταινία στην ιστορία του θεσμού. Τις αντιδράσεις των κριτικών αντέκρουσε με προβοκατόρικη διάθεση ο Λ.Φ.Τ λέγοντας μάλιστα πως είναι άσχετοι και πως ο ίδιος είναι ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης του κόσμου. Μια άποψη που για πολλούς θεατές δεν απέχει και πολύ απ' την πραγματικότητα. Αφού λοιπόν εξαγρίωσε μια μεγάλη μερίδα κόσμου, κατάφερε ν' αποσπάσει και το βραβείο καλύτερης γυναίκειας ερμηνείας για την Σαρλότ

Γράφει ο Κώστας Ποτακίδης info@sevengroup.gr

Ο Διάβολος φορούσε τα πάντα «Ο κινηματογράφος είναι ένα θολό είδωλο της πραγματικότητας. Αν κάθεσαι σε μια αίθουσα κλαίγοντας, αυτό είναι μια θολή μίμηση ενός παρόμοιου συναισθήματος που είχες ζήσει στην πραγματική σου ζωή. Το κινηματογραφικό έργο θα έρχεται πάντα δεύτερο κατ’ αυτή την έννοια, γιατί πάντα θα υπάρχει δανειζόμενο συναισθήματα από την πραγματική ζωή. Αν ένας άνθρωπος φοβάται, αυτό μάλλον συμβαίνει επειδή έχει κάποιο φόβο να εξωτερικεύσει και τον χρησιμοποιεί στη διαδικασία της θέασης μιας ταινίας». Αυτά ήταν μερικά απ τα λόγια του Λαρς Φον Τρίερ σε συνέντευξη του μετά την ολοκλήρωση του Αντίχριστου. Μια ταινία που αφιέρωσε στον αλησμόνητο Αντρέι Ταρκόσφκι. Κατά πόσο όμως ο κινηματογράφος αντικατοπτρίζει τη ζωή μας; Ο Αντίχριστος ήταν μια έμπνευση του Τριερ σε μια καταθλιπτική περίοδο. Πρόκειται λοιπόν για ένα αριστούργημα ή μια αρρωστημένη αναλαμπή;

Γκενσμπούργκ που αποτύπωσε με συγκλονιστικό τρόπο την τραγική φιγούρα του έργου. Η ταινία σε αρκετές χώρες προβλήθηκε με επέμβαση λογοκρισίας όπου της αφαιρέθηκαν χειρουργικά 4 λεπτά και με καταλληλότητα άνω των 17 ετών. Αν ήθελε κάποιος να χαρακτηρίσει τον Αντίχριστο θα μπορούσε πολύ εύκολα να του προσάψει επίθετα όπως, προκλητικό, χυδαίο, ενοχλητικό, ακραίο, παραπλανητικό, αντισυμβατικό, εναλλακτικό, λυρικό, μεγαλοπρεπές, ευφυέστατο. ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΛΟΜΕΝΟΥΣ: Πριν επιλέξετε να δείτε αυτή την ταινία πρέπει να γνωρίζετε ότι: y Δεν πρόκειται για ένα καλό θριλεράκι y Δεν είναι μια ταινία για όλη την οικογένεια y Δεν προτείνεται καθόλου εύκολα στους φίλους μας y Δεν παίρνουμε τα pop corn ανά χείρας y Και τέλος αν το ότι η ταινία είναι αφιερωμένη στον Αντρέι Ταρκόσφκι δεν σας λέει τίποτα, επιλέξτε κάτι διαφορετικό για το Σαββατόβραδο σας!

>> κινηματογράφος Γράφει ο Γιάννης Ν. Γκακίδης

… α ί ε εφηβ καταραμένη;

πορεί να νοσταλγούμε την παιδική μας ηλικία, αλλά όχι απαραίτητα και την εφηβεία, αυτό το δύσκολο σκαλοπάτι μετάβασης στην ενηλικίωση. Δεν χρειάζεται να προσκομίσω τις ατέλειωτες επιστημονικές διαπιστώσεις των παιδαγωγών και ψυχολόγων, αλλά και την συσσώρευση εμπειρίας από την ίδια τη ζωή. Δεν ξέρω τελικά σε ποιο μέρος του πλανήτη είναι δυσκολότερη η βίωση της ευαίσθητης αυτής περιόδου της ζωής μας. Αν εκεί όπου η επιβίωση είναι

καθημερινός αγώνας, ή εδώ που συναντάμε την υπερβολή ως παρέμβαση, νουθεσία ή απρόσκλητη γονική συνδρομή. Στην δεκαετία του 60 η δεκαεπτάχρονη Τζένι, κόρη μιας μιας μικροαστικής οικογένειας του Λονδίνου θα γοητευτεί από την ευγένεια, την κουλτούρα και φυσικά την οικονομική άνεση ενός τριαντάρη. Θα μου πείτε και ποιος δεν θα γοητευόταν, όταν το όνειρο όλων των συμμαθητριών σου είναι να ταξιδέψουν στο Παρίσι και σένα σου προσφέρεται ως μάνα εξ ουρανού. Λένε πως τα δέλεαρ είναι πιο επικίνδυνα στην παιδική και εφηβική περίοδο, γιατί δεν έχουν αντιστάσεις στους όποιους πειρασμούς. Αλλά ξέρω πολλούς ενήλικες και ώριμους που θα ενέδιδαν πολύ εύκολα σε μιαν οικονομική πρότασηπρόκληση. Δείτε το πρόσφατο «Το Κουτί» του Ρίτσαρντ Κέλι. Ένα πάτημα στο κουμπί ενός κουτιού, ένας νεκρός κάπου στον πλανήτη και ένα εκατομμύριο δολάρια στην τσέπη σου. Το κάνεις; Αρκετοί ναι, πολύ περισσότεροι το σκέφτονται. Φοβάμαι πως οι αντιστάσεις είναι λίγες πια στην εποχή μας. Και τούτο γιατί προϋποθέτουν συγκρότηση, νόρμες ηθικών αξιών, αυτογνωσία, ύπαρξη αξιόπιστων προτύπων, αίσθηση καθήκοντος. Κι άντε όλα αυτά

να τα βρεις στην εφηβεία των μυριάδων προκλήσεων συνοδευομένων από την σύμφυτη με την ανθρώπινη φύση περιέργεια. Και εδώ, στο «Μια Κάποια Εκπαίδευση» της Λόνε Σέρφινγκ θα γοητευτούν και «εξαπατηθούν και οι ώριμοι» γονείς. Η Τζένη θα διαγράψει την τεθλασμένη πορεία της εκτός των πλαισίων της συντηρητικής κοινωνίας και θα επανέλθει σ’ αυτήν, ως μετανοημένη από την «εις αμαρτία πεσούσα» ή απλώς διδαχθείσα εκ της εμπειρίας. Ερχόμαστε τώρα στις μέρες μας σε μια εργατική γειτονιά του Λονδίνου πάλι στο «Fish Tank» της Αντρέα Άμολντ με μια μητέρα να μεγαλώνει μόνη τις δύο κόρες της, σε προεφηβική και εφηβική ηλικία. Ο ευγενικός εραστής της μαμάς, κάποιο βράδι με την συνδρομή του αλκοόλ, θα συνευρεθεί ερωτικά με την ανήλικη νεαρά η οποία άδραξε την ευκαιρία, αφού ήταν τσιμπιμένη από πριν μαζί του. Βλέποντας κανείς το μπάχαλο που επικρατεί σε ένα τέτοιο είδος οικογένειας, με την μητέρα να έχει κακές σχέσεις με τα παιδιά της, με την οικογενειακή θαλπωρή να απουσιάζει, τον κυνισμό να αιωρείται στην μουντή σπιτική ατμόσφαιρα και τη συγκυριακή ανδρική παρουσία να γίνεται δεκανίκι θαλπωρής και για τα παιδιά, σκέφτεται και μονολογεί. Ευτυχώς δεν είμαστε έτσι και μεις. Ή μήπως είμαστε και το κρύβουμε από τον εαυτό μας; Το μοντέλο αυτό της οικογένειας κυριαρχεί όλο και περισσότερο στις μέρες μας και ουδείς γνωρίζει την εξέλιξή του. Αποποιούμεθα το μέχρι σήμερα αποδεκτό μοντέλο οικογένειας και το απορρίπτουμε κάτι που αντικατοπτρίζεται στα διαζύγια. Αλλά δεν έχουμε προτείνει κάτι άλλο καλύτερο. Απλά αφήνουμε το χρόνο να μας υποδείξει. Έχουμε όμως το χρόνο; Προσωπικά όχι, κοινωνικά ναι. Και πάμε σε μια χειρότερη εκδοχή οικογένειας, ή αν προτιμάτε σε διαστροφική κατάσταση, ή απλώς άρρωστη. Στο «Precious» του Λι Ντάνιελς, μια δεκαεξάχρονη περιμένει το δεύτερο παιδί της, απόρροια των κτηνωδών σεξουαλικών ορέξεων του πατέρα της. Η μητέρα αδρανής θεατής την κατηγορεί ότι της έκλεψε τον άνδρα. Μοναδική ελπίδα της μικρής το σχολείο και η δασκάλα της, ο δρόμος για τον απεγκλωβισμό από τις δαγκάνες της βίας, της διαστροφής και του εξευτελισμού. Επιμύθιο, ο πατέρας θα πεθάνει από AIDS αφήνοντας τον πόνο να συνοδεύει εσαεί την δυστυχισμένη Πρέσιους. Θα μου πείτε υπερβολικό, άρρωστο, βιβλικό. Ίσως, έχω μόνο να σας παραθέσω τα υψηλά νούμερα αιμομιξίας και άσκησης βίας κυρίως στον αστικό ιστό των μεγαλουπόλεων. Δεν θέλω να επεκταθώ, απλώς προτείνω την αυτονόητη περισυλλογή. Στο πρόσφατο φεστιβάλ κινηματογράφου της πόλης μας είδαμε το «Σαμψών και Δαλιδά» του Γουόρικ Θόρντον δύο έφηβους Αβορίγινες να ζουν σε μια απομακρυσμένη κοινότητα στην ενδοχώρα της Αυστραλίας, σπρώχνοντας μέσα στο χρόνο μια βαρεμάρα και κατάπτωση. Αυτός φτιάχνεται μυρίζοντας ένα κουτάκι βενζίνης ή γρατζουνάει αδέξια την κιθάρα του αδερφού του και αυτή ζωγραφίζει με τη γιαγιά της. Όταν πεθάνει η γιαγιά

>> ποδήλατο Γράφει ο Βασίλης Αβράμογλου

>> Ελπίδα >> Άνοιξη >> Ποδήλατο

Αν και μαύροι οι καιροί μας δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα. Πρέπει να υπάρχει αισιοδοξία για τις καλύτερες μέρες που θα ‘ρθουν γι’ αυτό τον τόπο. Η άνοιξη βοηθάει σε αυτό και μαζί με την άνοιξη βοηθάει και το ποδήλατο. Ο συνδυασμός αυτών των δύο προσφέρει ένα αίσθημα ευφορίας με αποτέλεσμα να σε κάνει να νιώθεις τόσο καλά, που τίποτα δεν μπορεί να σου χαλάσει τη διάθεση όταν είσαι πάνω στο ποδήλατο και έχει έρθει η άνοιξη. Εντάξει όχι ακριβώς τίποτα, γιατί μην ξεχνιόμαστε για το που ακριβώς ζούμε, αλλά από την άλλη δεν είναι ανάγκη να δίνουμε και τόση σημασία σε αυτά που θα συναντήσουμε στο δρόμο μας κάνοντας ποδήλατο στην Ελλάδα. Ο καιρός δειλά αλλά σταθερά αρχίζει να ζεσταίνει. Κάνοντας τη βόλτα μου στην πόλη διακρίνω αρκετό κόσμο να κυκλοφορεί με ποδήλατο. Αυτό με κάνει να νιώθω ακόμα καλύτερα και να ευελπιστώ πως θα έρθουν καλύτερες μέρες για το ποδήλατο και γενικότερα για τις συνθήκες ζωής σε αυτόν τον τόπο. Γιατί κάπου στην πορεία κάτι χάσαμε, το βρίσκουμε όμως σε ανθρώπους που σου χαμογελούν την ώρα που τους ζητάς κάτι, ή απλά τους κοιτάς και τους χαμογελάς και εσύ. Στους ανθρώπους που με ευγένεια σταματούν με το αυτοκίνητο τους για να σε αφήσουν να περάσεις το δρόμο και που όταν τύχει να τους ζητήσεις κάτι δεν σου ζητούν αντάλλαγμα. Ανθρώπους που σου φτιάχνουν τη μέρα και κάνουν τη διαφορά. Και ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι σαν και αυτούς για να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους με πραγματική αξία, από αυτούς που δεν αξίζουν καθόλου. Είναι λίγοι, πρέπει να ψάξεις καλά, θα τους βρεις μπροστά σου, θα τους βρεις τυχαία, αλλά θα βρεις κάποιους σίγουρα. Και αυτό είναι καλό. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το ποδήλατο; Έχουν! Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι που συναντώ να κάνουν ποδήλατο. Τέτοιος γίνεται κάποιος εάν κάνει ποδήλατο. Βλέπετε το ποδήλατο δεν είναι μόνο μέσο μετακίνησης και άθλησης. Είναι και φάρμακο! Και φίλτρο! Σε μεταμορφώνει! Σε κάνει από άνθρωπο, ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ. Σωστό, πραγματικό, αληθινό, ευγενικό, χαμογελαστό. Φανταστείτε μια κοινωνία μόνο με τέτοιους ανθρώπους. Στο εξωτερικό το έχουν ως ένα σημείο καταφέρει και δεν το λέω εγώ αυτό αλλά όσοι γυρίζουν από εκεί. Παντού υπάρχουν οι κακόβουλοι. Αλλά εδώ μαζεύτηκαν αρκετοί και κάτι πρέπει να γίνει με αυτό. Με «πείραξε» η άνοιξη φαίνεται. Δεν πειράζει όμως ήδη νιώθω καλύτερα και θα νιώσω ακόμα καλύτερα. Πάω μια βόλτα με το ποδήλατο μου, ο καιρός έξω δεν με αφήνει ασυγκίνητο. Όπως λέγαμε και όταν ήμασταν μικροί, η μέρα είναι για ποδήλατο. Μάλλον ο Θεός όταν έφτιαχνε αυτές τις μέρες, στο νου του θα είχε και τις βόλτες με ποδήλατο...! Παρακάτω σας παραθέτω μερικούς ελληνικούς δικτυακούς τόπους που έχουν σαν θέμα το ποδήλατο: y www.Podilates.gr y www. Zoi-Podilato.com y www.Podilatreis.gr y www.Podilates-Thess.gr y http://FixedGearAthens.wordpress.com και κάποιους ξένους: y www.PinkBike.com y www.ChainReactionCycles.com αυτό είναι για αγορές. Υπάρχουν πάρα πολλά κάντε ένα serfarisma και θα βρείτε αρκετά. Σε επόμενο τεύχος θα υπάρξει μία εκτενέστερη καταγραφή και περιεχόμενα για κάθε δικτυακό τόπο.

>> μοντέρνα ζωή Γράφει η Ηλιάνα Κυνηγοπούλου info@bealive.gr

Η Πετυχημένη Σχέση Μύθος ή Πραγματικότητα;

Ποια νομίζετε πως είναι τα θέματα που αντιμετωπίζουν σήμερα τα ζευγάρια, ή ποια είναι αυτά τα στοιχεία που κάνουν τους νέους να μην κάνουν σχέσεις και να απομονώνονται; y θέματα εμπιστοσύνης; y Μνησικακία; y Ανία; y έλλειψη οικειότητας; y έλλειψη ερωτικού ενδιαφέροντος; y Μομφή; y Διάσταση; y συνεχής διαφωνία; y έλλειψη επικοινωνίας; y συνεχείς συγκρούσεις; y αίσθημα μοναξιάς; y παράλληλες ερωτικές σχέσεις; Εγώ πιστεύω πως τέτοια θέματα είναι φυσιολογικά σε μία σχέση, ειδικά αν είναι μακρόχρονη και μπορούν να ξεπεραστούν. Αυτό που χρειάζεται είναι οι ικανότητες να τα χειριστείτε. Τι φταίει λοιπόν και οι σχέσεις δεν «περπατάνε»; Οι άνθρωποι είναι όλο και περισσότερο μόνοι; Τα διαζύγια αυξάνονται ιλιγγιωδώς; Ο πρώτος μεγάλος κανόνας που παραβιάζουμε στην σχέση και ειδικά όταν ερωτευτούμε είναι: «Δεν μπορούμε να αλλάξουμε κανέναν παρά μόνον τον εαυτό μας. Ο άνθρωπος αλλάζει μόνον αν το αποφασίσει μόνος του».

Και όμως πόσες φορές δεν κάνουμε το λάθος να σκεφτούμε «έλα μωρέ τώρα, θα τον αλλάξω, θα βγει από το καβούκι του, δεν θα είναι κολλημένος επάνω μου, θα πάψει να βγαίνει με τους φίλους του μόνος του , θα πηγαίνω κι εγώ μαζί τους, από μακριά και αγαπημένοι με την μάνα του, θα του δείξω εγώ του μαμάκια... και πόσα άλλα». Όμως δεν είναι έτσι. Σε μία σχέση αλλοίμονο αν χάσουμε την αυτονομία μας. Εφ’ όσον είναι απαραίτητη η δική μας αυτονομία πρέπει να σεβόμαστε και του άλλου. Ένα από τα πράγματα που πρέπει να αναρωτηθείτε πριν προχωρήσετε σε μία σοβαρή σχέση είναι αν εσείς και ο-η σύντροφός σας μπορείτε να συνεργαστείτε πάνω σε ζητήματα που αφορούν και τους δύο. Είναι ισότιμη η σχέση; Συνεννοείστε; Μπορείτε να πάρετε κοινές αποφάσεις που είναι ικανοποιητικές και για τους δυο; Μήπως κάποιος πάντα υποχωρεί, μήπως πάντα υπερισχύει η γνώμη του ενός; Υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και εμπιστοσύνη στην σχέση σας; Είναι πιθανό κάτι από τα παραπάνω να οφείλονται μόνο σε προβλήματα επικοινωνίας, όμως πριν προχωρήσετε και ειδικά αν είναι για γάμο, θα πρέπει να έχουν λυθεί. Οι ρομαντικές περιπέτειες και τα ειδύλλια είναι συναρπαστικά, μας ταξιδεύουν, μας συγκινούν και μας μαγεύουν, αλλά συχνά μόνο στο τώρα. Ξεφουσκώνουν πολύ γρήγορα. Πριν πάρετε κάποια σοβαρή απόφαση, πρέπει να δείτε λίγο πιο πέρα, πώς θα είστε οι δυο σας σε 5 ή 10 ή και 20 χρόνια. Έχετε αρκετά κοινά στοιχεία

που θα σας κρατήσουν μαζί; Έχετε τις σωστές προϋποθέσεις ώστε ο έρωτας να μετασχηματιστεί σε σταθερή αγάπη; Είστε αληθινά ταιριαστοί; Είμαστε ολοκληρωμένοι και ευτυχισμένοι όταν ορίζουμε την ζωή μας και ασκούμε το δικαίωμα που έχουμε από την ώρα που γεννηθήκαμε να αλλάζουμε, να εξελισσόμαστε και να αναθεωρούμε την πορεία της ζωής μας με όποιον τρόπο εμείς επιλέγουμε. Και δεν είναι καθόλου εγωιστικό αυτό. Απλά όταν αναγνωρίζουμε και σεβόμαστε εμείς οι ίδιοι τα δικαιώματά μας, αυτόματα καταλαβαίνουμε ότι και οι άλλοι έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα και μπορούν κι εκείνοι, αν θέλουν, να τα διεκδικούν και να τα υπερασπίζονται όπως εμείς τα δικά μας. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ο αμοιβαίος σεβασμός και η επικοινωνία στην σχέση όχι μόνο του ζευγαριού αλλά και οποιουδήποτε άλλου σχήματος, όπως σχέσεις με παιδιά, με γονείς, με φίλους, με συνεργάτες. Η πετυχημένη σχέση είναι υπαρκτή, θέλει όμως συνεχή δουλειά, κέφι και ενδιαφέρον για αυτήν την νέα οντότητα που δημιουργήθηκε από σας τους δύο και τον μεταξύ σας χώρο. Είναι μοναδική, με τα δικά της χαρακτηριστικά, επιθυμίες και δικαιώματα. Να την φροντίζετε, να την ακούτε και να την αγαπάτε, είναι δικό σας δημιούργημα.

Η σελίδα είναι μια προσφορά της

Ηλιάνα Κυνηγοπούλου msc Σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης και επιχειρηματικότητας Life, business and executive coach «Be Alive» Φραγκίνη 7, 546 24 Θσσαλονικη ȫȟȣ t JOGP!CFBMJWF HS t XXX CFBMJWF HS

Ευρώπη >> Eυρώπη

Γράφει ο Χαράλαμπος Δάντης

Βρυξέλλες, Ευρώπη

ένα χωνευτήρι της Οικουμένης

Rue au Beurre

εν έχω μελετήσει –ούτε ως πληροφορία δεν το ξέρω- γιατί έχουν επιλεγεί οι Βρυξέλλες ως πρωτεύουσα της Ευρώπης αλλά φαντάζομαι πως τούτη η επιλογή έγινε με τα ίδια περίπου κριτήρια που επελέγη και ο Βέλγος Βαν Ρομπέυ για Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης: ως λύση συναινετική για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Τι κι αν το Παρίσι υπήρξε η πνευματική πρωτεύουσα της Ευρώπης για τουλάχιστον δυο αιώνες, τι κι αν η Ρώμη κι η Αθήνα υπήρξαν οι μήτρες για ότι αυτή η Ήπειρος παρήγαγε, τι κι αν η Βαρκελώνη παρουσιάζει πιο δυναμικά χαρακτηριστικά, το Βέλγιο υπήρξε η πλέον πρόσφορη λύση για να στηθεί σ’ αυτό μια Ένωση σαν αυτή που έχει διαμορφωθεί ως σήμερα. Και το ελάχιστο Βέλγιο ως τρίγλωσσο (Ολλανδόφωνο στο Βορρά, Γαλλόφωνο στο Νότο και Γερμανόφωνο στα σύνορα με τη Γερμανία) μπορούσε να φιλοξενήσει τον εταιρισμό των λαών και της Ρωμανικής και της Γερμανόφωνης Ευρώπης.

το Ixelles με τις μαγικές λίμνες και το εκπληκτικό αστικό δάσος Bois de la Cambre αλλά και συνοικίες άπειρης ασχήμιας, όπως αυτές που διέρχεται ο επισκέπτης για να μετακινηθεί από το αεροδρόμιο ως το κέντρο της πόλης. Σε συνοικίες όπως αυτές, η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων είναι μετανάστες από τις χώρες του Maghreb, από την Τουρκία και από τις πρώην αποικίες του Βελγίου (Κογκό). Γενικά όμως, σ’ αυτή πόλη είναι δύσκολο κανείς να νιώσει «ξένος» γιατί υπάρχουν πολυάριθμες κοινότητες όλων των λαών. Μεταξύ αυτών και Έλληνες, οι οποίοι κατά τη γνώμη του γράφοντος έχουν δυσανάλογα έντονη παρουσία σε σχέση με τον αριθμό τους. Αλυσίδες ταχυφαγείων που ανήκουν σε Έλληνες είναι διεσπαρμένες στα πλέον κομβικά σημεία της πόλης, οι σοκολάτες Leonidas καθώς και τα ζαχαροπλαστεία τους που ανήκουν σε έναν Έλληνα πολίτικης καταγωγής, είναι τα πλέον φημισμένα εδώ, στην πατρίδα της σοκολάτας (!). Αν δε, ερχόμενος κάποιος εδώ θέλει να νιώσει πως De Brouck

Οι Βρυξέλλες όμως, για τις οποίες επιχειρώ μια παρουσίαση, είναι μια πόλη στην οποία φανερά γίνεται το παν για να ταιριάξουν οι χίλιες αντιφάσεις της. Αυτή η πόλη είναι η πατρίδα της Art Nouveau, υπάρχουν άπειρα κτίρια αυτού του χαριτωμένου πλην «φορτωμένου» αρχιτεκτονικού ρυθμού αλλά υπάρχουν και άπειρα κτίρια της φρικώδους αισθητικής που συναντά κανείς είτε στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης είτε στο νέο Δημαρχείο της Θεσσαλονίκης. Έχει συνοικίες άπειρου κάλλους, όπως

είναι στην Πλάκα δεν έχει παρά να πάει στη Rue de «Pita» η οποία καταλήγει στη Grand Place, έχει καταστήματα μόνο Ελλήνων ιδιοκτητών και χρωστά το όνομά της στα αμέτρητα ελληνικά σουβλατζίδικα που την κατακλύζουν. Αντίστοιχα, υπάρχει η Rue Van Praet για τους Ταϊλανδούς και τους Βιετναμέζους και ούτω καθεξής. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως επικρατεί η αντίληψη και η πραγματικότητα των Γκέτο εδώ. Η Βρυξέλλες άλλωστε είναι μητρόπολη σε τόπο ειρηνικό, η διαφορετικότητα είναι πλεονέ-

κτημα εδώ, στοιχείο πολιτισμού’ κι ο τόπος την έχει τόσο ανάγκη… Ίσως το γεγονός ότι αυτή η πόλη βρίσκεται σε απόσταση μιας με δυο ωρών από πέντε χώρες να επιτείνει την πολυχρωμία της καθώς πέρα από τους μετανάστες και τους Βέλγους διαφορετικής καταγωγής, υπάρχουν πολυάριθμοι τουρίστες, ενώ λόγω των αναρίθμητων διεθνών οργανισμών που φιλοξενεί υπάρχει μια διαρκής κινητικότητα. Υπάλληλοι stage, επιχειρηματίες, γραφειοκράτες αλλά και πολυάριθμοι αλλοδαποί φοιτητές που, ως είναι φυσικό, δεν γνωρίζουν την πόλη αλλά αποτελούν σημαντικό κομμάτι της, έχουν επιβάλλει μια απλότητα και μια υποδειγματική λειτουργικότητα σε όλα τα δημόσια μέσα και υπηρεσίες. Ταυτόχρονα όμως στην πόλη αυτή μπορεί κανείς να απολαύσει μια ηρεμία καθ’ όλα παράξενη σε σχέση με τα όσα προαναφέραμε! Πιθανώς αυτό να οφείλεται στο ότι αυτός ο λαός το αποφάσισε πολύ νωρίς να κατοικήσει αποκλειστικά σε αστικά Grand Place

κέντρα κι έτσι φρόντισε να βελτιώσει όσο το δυνατόν τους όρους διαβίωσης σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον. Κι επειδή το μέγεθος των Βρυξελλών είναι περίπου ίσο με αυτό της Θεσσαλονίκης (περίπου 1,5 εκατομμύριο είναι οι “Bruxellois’’), δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις συγκρίσεις! Τη στιγμή που εμείς βιάζουμε διαχρονικά την «Νύφη του Θερμαϊκού» σωρεύοντας τσιμεντένια λέπρα σε κάθε σπιθαμή εδάφους, διατηρώντας όλη την οικονομική δραστηριότητα σε ένα χιλιοβασανισμένο

ρίζουμε πολύ καλά τις επιπρόσθετες τοξίνες με τις οποίες επιβαρύνει η κρεατοφαγία τον οργανισμό μας και την αρνητική αύρα που δημιουργεί γύρω από το σώμα μας. Οι άνθρωποι που τρώνε μεγάλες ποσότητες κρέατος είναι περισσότερο επιθετικοί από τους λιγότερο κρεατοφάγους, αποκαλύπτουν στατιστικές που έχουν γίνει. Η χορτοφαγική διατροφή βοηθάει το σώμα μας, να είναι πιο ανάλαφρο και δυνατό. Αυτό όμως που είναι επιπλέον πολύ σημαντικό, είναι ο τρόπος με τον οποίο μαγειρεύουμε ένα φαγητό. Όταν οι σκέψεις μας είναι θετικές κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος ενός φαγητού, όταν είμαστε γαλήνιοι και γεμάτοι αγάπη, τότε εκείνοι οι κραδασμοί και η θετική ενέργεια, επηρεάζουν και το φαγητό, την ύλη και

ακόμη επηρεάζουν θετικά, το άϋλο κομμάτι του εαυτού μας, το νου. Το φαγητό πηγαίνει στο στομάχι μας, αλλά η ενέργεια με την οποία το μαγειρέψαμε, επηρεάζει την εσωτερική κατάσταση του νου μας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα φαγητά της μαμάς και της γιαγιάς μας είναι τόσο νόστιμα. Ίσως γιατί είναι φτιαγμένα με πολλή αγάπη! Επομένως στο τριήμερο αυτό δίνουμε ιδιαίτερη βάση όχι απλά στη χορτοφαγική μας δίαιτα, η οποία παρεπιπτόντως είναι και πολύ νόστιμη, αλλά κυρίως στην θετικά ενεργειακά φορτισμένη τροφή μας. Αυτό είναι ένα επιπρόσθετο βοηθητικό εργαλείο για την πνευματική ενδυνάμωση της ψυχής μας, αυτές τις μέρες.

Ο Νίκος και η Παλατιανή, το ζευγάρι που έχει τον ξενώνα.

Το πρόγραμμα του τριημέρου περιλαμβάνει πρωινά ξυπνήματα, (για όσους αντέχουν), πρωινό μάθημα από το δάσκαλο, καθώς και ερωτήσεις πάνω στο συγκεκριμένο θέμα που αναπτύσσει. Οι πρωινές ώρες 4-8 θεωρούνται ιδιαίτερα αγνές ενεργειακά ώρες, είναι η ώρα που η φύση μόλις ξυπνάει και τα πουλιά κελαηδούν μελωδικά. Εκείνες τις ώρες η συγκέντρωσή μας μπορεί να είναι καλύτερη, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι κοιμούνται και οι σκέψεις τους, δεν μας επηρεάζουν ακόμα σε αιθέριο επίπεδο. Τα θέματα τα οποία θα μας απασχολήσουν σε αυτό το τριήμερο, είναι η ενδυνάμωση της πίστης στον εαυτό μας, η αύξηση της αυτοσυγκέντρωσης και η βελτίωση του διαλογισμού μας. Στη διάρκεια της ημέρας, υπάρχει πρόγραμμα όπου ο καθένας μπορεί να κάνει βόλτες στη σιωπή, στο υπέροχο φυσικό τοπίο με τα κατευθυνόμενα μονοπάτια, που βρίσκονται ακριβώς δίπλα στον ξενώνα. Κάποια από αυτά τα μονοπάτια σε βγάζουν σε ρυάκια με τρεχούμενα νερά και πυκνόφυλλα δέντρα και αν θέλει κάποιος μπορεί να φτάσει μέχρι το βουνό, που είναι φορτωμένο με καστανιές και καρυδιές, ένα φανταστικό τοπίο, και να μαζέψει μανιτάρια. Οι βόλτες στην ενδοσκόπηση και στη σιωπή ενδείκνυται για πολλούς λόγους. Όταν μένουμε μόνοι μας, μακριά από την εξωστρέφεια, μπορούμε να πάμε βαθιά μέσα στον εαυτό μας και να τον ακούσουμε καθαρότερα για εσωτερικά θέματα ή προβλήματα που μας απασχολούν. Όταν μένουμε στη σιωπή, η διαίσθησή μας λειτουργεί καλύτερα και λαμβάνουμε ευκολότερα εμπνεύσεις και θεϊκές καθοδηγήσεις για στόχους και σχέδια που θέλουμε να υλοποιήσουμε. Ακόμη η ψυχή και το σώμα μας ξεκουράζονται καλύτερα και ηρεμούν απόλυτα, γιατί η σιωπή είναι η αληθινή γλώσσα του πνεύματος και λειτουργεί θεραπευτικά για το ναό της ψυχής, το σώμα μας. Στο πρόγραμμα ακόμη έχουμε προσθέσει να κάνουμε διαλογισμό στη φύση, βλέποντας το υπέροχο ηλιοβασίλεμα που φαίνεται από εκεί. Η εμπειρία είναι μοναδική για όλους, καθώς η σιωπή της φύσης μπορεί να σε καθηλώσει για ώρες σε ένα μέρος και ο διαλογισμός να είναι υπέροχος. Δεν ξεχνάμε να στείλουμε κραδασμούς αγάπης και ευγνωμοσύνης για όσα εκείνη μας προσφέρει και με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μία σχέση στην οποία όχι απλά παίρνουμε, αλλά και δίνουμε προς τη μητέρα γη. Η σιωπηλή και γαλήνια ενέργεια της φύσης, μας βοηθάει να εναρμονιστούμε απόλυτα μαζί της και να αναδύουμε και εμείς τον αγνό, γαλήνιό μας εαυτό. Σίγουρα δεν είναι τυχαία η μεγάλη έλξη που έχουμε όλοι μας για αυτήν και νιώθουμε τόσο όμορφα όταν βρισκόμαστε κοντά της. Είναι σαν να είμαστε ένα κομμάτι από την ίδια και το αντίστροφο. Το τελευταίο βράδυ μετά το εξαιρετικό δείπνο με τις ινδικές πινελιές στην κουζίνα και τα ρεσό αναμμένα παντού στην μεγάλη αυλή του ξενώνα, ακολουθεί ένα μοναδικό γλεντάκι με μουσική από ακορντεόν, χορό και πολύ γέλιο! Την επόμενη ημέρα μετά τον καθιερωμένο διαλογισμό και το πρωινό μάθημα, όλη η ομάδα αποφασίζει να πάει στο ναό του Απόλλωνα και για ξενάγηση στο νησί με συνοδό την κυρία Παλατιανή, την ιδιοκτήτρια του ξενώνα. Όλοι εκτός από εμένα και μία φίλη που θα μείνουμε πίσω να μαγειρέψουμε μουσακά με σόγια!!! Είναι εκπληκτικό το γεγονός πως οι ιδιοκτήτες του χώρου μαζί με τα παιδιά επίσης, συμμετέχουν ενεργά αυτές τις μέρες στο πρόγραμμά μας και απολαμβάνουν μαζί μας τα πάντα. Οι ενέργειές τους εναρμονίστηκαν πλήρως με τις δικές μας και έγιναν αξιαγάπητοι από όλη τη συντροφιά σε τέτοιο βαθμό, που δεν μας έκανε καρδιά να τους αφήσουμε πίσω. Μεταξύ μας αναπτύχθηκε μία βαθιά φιλία, η οποία συνεχίζει. Στον ξενώνα της Παλατιανής που λειτουργεί όλο το χρόνο, δε βρίσκεις μόνο άπλετη φιλοξενία, ζεστασιά και αγάπη, αλλά γνωρίζεις αληθινούς ανθρώπους και κυρίως κάνεις σπουδαίους φίλους!

>> βιβλίο

βιβλιοπαρουσίαση ΤΙΜΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΟΣ

«Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη» του Φίλιππου Γράψα, εκδ. ΙΑΝΟΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΧΡΙΣΤΟ Λ. ΤΣΟΛΑΚΗ ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ ΙΑΝΟΣ

Το βιβλίο έχει ως θέμα τη ζωή και το έργο του στιχουργού Φίλιππου Γράψα. Περιγράφει τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη, όταν ανακάλυπτε συγχρόνως ζωή και ποίηση. Tα πρώτα χρόνια της δισκογραφικής του παρουσίας, και την πορεία του μέχρι σήμερα. Τη συνάντηση με τον Μάνο Χατζηδάκι, την τόσο αποδοτική συνεργασία με τον Μάριο Τόκα και στη συνέχεια με πολλούς άλλους σημαντικούς συνθέτες.

Το παρόν βιβλίο είναι ένας τιμητικός τόμος για τον καθηγητή Χρίστο Λ. Τσολάκη, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον εκδοτικό οίκο «Ιανός». Περισσότεροι από είκοσι πανεπιστημιακοί καθηγητές τιμούν με τα κείμενά τους τον αξιόλογο δάσκαλο των μαθητικών τους χρόνων. Στο προλογικό σημείωμά τους οι Παναγιώτης Δόικος, Ζήσης Σαμαράς και Λάζαρος Τριάρχου παρουσιάζουν τις αρετές του συστηματικού παιδαγωγού και οραματιστή φιλολόγου Χρίστου Τσολάκη, ο οποίος με την αξιόλογη κατάρτισή του, το συγκροτημένο λόγο του, τη μεταδοτικότητα, την ευθύτητα, την ειλικρίνεια, τη συνέπεια και την προσήλωσή του στον κάθε μαθητή ως ιδιαίτερη οντότητα υπηρέτησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον προορισμό της εκπαίδευσης. Πρόσφερε πνευματική καλλιέργεια και δημιουργική γνώση. Τα σπάνια χαρίσματα του φωτισμένου δασκάλου αποτέλεσαν «τα φώτα πορείας» στους πολυάριθμους μαθητές του. Ο Χρίστος Τσολάκης εξακολουθεί να διοργανώνει αναρίθμητες εκδηλώσεις πολιτισμού για τους εκπαιδευτικούς και όχι μόνο, με το σύλλογο του περιοδικού «Φιλόλογος». Η έκδοση περιλαμβάνει εικόνες από το οικογενειακό φωτογραφικό αρχείο του Χρίστου Τσολάκη και αποσπάσματα συνεντεύξεών του. Ο τόμος συμπληρώνεται από το επίμετρο, το οποίο περιλαμβάνει τους ιδιόχειρους σχολιασμούς του Χρίστου Τσολάκη από τετράδια εκθέσεων της Ε΄ και της ΣΤ΄ Γυμνασίου από το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ο Χρίστος Τσολάκης υπηρέτησε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ως καθηγητής της Νεοελληνικής Γλώσσας. Απόφοιτος του Γυμνασίου Κατερίνης Πιερίας και της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Lund της Σουηδίας, όπου και δίδαξε νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία. Διετέλεσε καθηγητής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, σχολικός σύμβουλος και διευθυντής της Σχολής Επιμόρφωσης Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης και του Περιφερειακού Επιμορφωτικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Η μεγάλη του συνεισφορά στην ελληνική παιδεία συνίσταται στην εισαγωγή και προώθηση του ενεργού τρόπου διδασκαλίας της γλώσσας μέσα από τα βιβλία του Γυμνασίου και του Λυκείου υπό τη δική του καθοδήγηση και εποπτεία και με τη συνεργασία του Κέντρου Εκπαιδευτικών Μελετών και Επιμόρφωσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Ι.Μ.

50 ΧΡΟΝΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ ΙΑΝΟΣ Τον Νοέμβριο του 2009 κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο «Ιανός» το παρόν λεύκωμα, που είναι αφιερωμένο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Στην πολυσέλιδη έκδοση παρουσιάζεται η πορεία του Κινηματογραφικού θεσμού από το 1960 έως το 2009. Στις σελίδες του λευκώματος εντάσσονται αρχειακές φωτογραφίες και αφίσες, παράλληλες εκδηλώσεις, πληροφορίες για την οργανωτική δομή και το πρόγραμμα των ταινιών κάθε διοργάνωσης. Παρουσιάζονται επίσης οι κριτικές επιτροπές και τα αντίστοιχα βραβεία, αφιερώματα, εκδόσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα στοιχεία. Την καλαίσθητη έκδοση προλογίζει η Δέσποινα Μουζάκη, Διευθύντρια του Φεστιβάλ. Ι.Μ.

«Γιωσέφ Ελιγιά Άπαντα» του Λέων Ναρ, εκδ. ΓΑΒΡΙΗΛΙ∆Η (Α & Β τόμος) Ο συγγραφέας συνθέτει την πρώτη συστηματική εργοβιογραφική μελέτη για τον ελληνοεβραίο Γιαννιώτη ποιητή και μεταφραστή Γιωσέφ Ελιγιά, ο οποίος συνέβαλε με το έργο του στην ανανέωση της ποιητικής παράδοσης που επιχειρήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ΄20. Αποκαθιστά τον ετερόκλητο χαρακτήρα του έργου του Ελιγιά εξετάζοντας παράλληλα το ζήτημα της ταυτότητας του έργου ενός εβραίου ποιητή στο Μεσοπόλεμο.

«Μάνος Χατζηδάκις» της Ρενάτας ∆αλιανούδη, εκδ. ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΚ∆ΟΤΙΚΗ. Πρόκειται για μια εμπεριστατωμένη μονογραφία για το έργο του Χατζιδάκι και το έντεχνο λαϊκό τραγούδι. Πραγματεύεται τη διαλεκτική σχέση του συνθέτη με την ελληνική λαϊκή μουσική παράδοση, εξετάζοντας τους βασικούς πυλώνες της λαϊκής δημιουργίας: δημοτικό, λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι, κατά τη διάρκεια της 50ετούς δημιουργίας του συνθέτη στον κινηματογράφο, το θέατρο, το μπαλέτο και τους κύκλους τραγουδιών.

«Ο ευαίσθητος εγκέφαλος» του ∆ημήτρη Σκαραγκά, εκδ. ΙΑΝΟΣ. Η σύγχρονη έρευνα αποκαλύπτει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, αποτελεί έναν εξαιρετικά ευαίσθητο δέκτη ερεθισμάτων. Έτσι αναδιαμορφώνει συνεχώς τις νευρικές του συνάψεις οπότε δεν αποτελεί έναν σταθερό «επεξεργαστή» και δεν υπακούει σε «προγραμματισμένο» σχεδιασμό. Υπό το πρίσμα αυτών των δεδομένων γεννιέται η ανάγκη να προσεγγίσουμε και να ερμηνεύσουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά.

«Η μεταμόρφωση» του Franz Kafka, εκδ. ΟΞΥ. Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά διηγήματα του 20ού αιώνα. Θεμελιώδες κομμάτι του έργου του συγγραφέα, είναι ένας τεράστιος ζωντανός εφιάλτης που κρύβει όλη την ένταση και το μεγαλείο της φαντασίας του. Η εικονογράφηση του σπουδαίου Αργεντίνου καλλιτέχνη Luis Scafati ζωντανεύει αξιοθαύμαστα την ατμόσφαιρα και τους χαρακτήρες της ιστορίας, προσκαλώντας τον αναγνώστη σε μια αξέχαστη περιπέτεια.

«Αναμνήσεις μιας ζωής και ενός κόσμου» του Ανδρέα Λ. Σεφιχά, εκδ. ΙΑΝΟΣ. Ο συγγραφέας, λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή, αποφασίζει να ξεδιπλώσει τις αναμνήσεις μίας εποχής. Στο βιβλίο, παράλληλα με τη ζωή του, εκτυλίσσεται και η ιστορία της Θεσσαλονίκης από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι πρόσφατα ενώ ξεχωριστή θέση στο βιβλίο έχει η 30χρονη ενασχόλησή του στην Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης και, ειδικότερα, η οκταετής θητεία του στη θέση του προέδρου της (1993-2001).

ΘΕΙΑ ∆ΙΑΙΣΘΗΣΗ

ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ

Lynn Robinson

ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ

Και πέρα απ’ τη μαύρη γραμμή

Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

Εκδόσεις Ζήτρος

Γεώργιος Αθ. Δαλαμάγκας

Το βιβλίο της Lynn Robinson είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα πιο εμπνευσμένα και πλούσια βιβλία σε υλικό, σε σχέση με τη διαίσθηση. Εικονογραφημένο με υπέροχες φωτογραφίες και δομημένο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε σε κάθε ενότητα ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να πειραματιστεί με πρακτικές ασκήσεις, που θα τον βοηθήσουν να κατανοήσει και αναπτύξει περισσότερο τη διαίσθησή του. Σύμφωνα με τη συγγραφέα η διαίσθηση είναι: «Μία ακλόνητη και αξιόπιστη πηγή Σοφίας που μπορεί να μας καθοδηγήσει στη ζωή. Είναι ένα εσωτερικό καταφύγιο που μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, για να πραγματοποιηθούν οι ελπίδες και τα όνειρά μας». Σύμφωνα με την ίδια, η διαίσθηση παίρνει μορφή μέσα από σκέψεις και ιδέες, ή μέσα από όνειρα και αισθήματα. Ακόμη μέσω συμβολικών εικόνων που πιθανόν έχουν να μας δώσουν κάποιο μήνυμα, αλλά και κάποια πληροφόρηση-προειδοποίηση που μπορεί να δεχόμαστε από το ίδιο μας το σώμα, όπως για παράδειγμα ένα βάρος ή ένα σφίξιμο στο στομάχι που νιώθουμε όταν παίρνουμε μία λάθος απόφαση. Πλούσιο σε αποφθέγματα μεγάλων ανθρώπων σχετικά με τη διαίσθηση, ενδιαφέρουσα είναι η άποψη του Άλμπερτ Άϊνστάϊν για αυτήν: «Η νοημοσύνη δεν έχει μεγάλη σημασία στην πορεία προς την ανακάλυψη. Ξαφνικά η συνείδηση κάνει ένα άλμα-πείτε το διάισθηση ή όπως αλλιώς θέλετε-και σου έρχεται η λύση χωρίς να ξέρεις πως και γιατί». Η συγγραφέας δίνει έμφαση ιδιαίτερα στη «Θεία διαίσθηση» και αναφέρεται στη δυνατότητα του καθενός από εμάς, που μπορεί να λάβει θεϊκή έμπνευση και καθοδήγηση από το Δημιουργό του σύμπαντος, από Αυτή Τη Θεία Σοφία, όταν είμαστε συνδεδεμένοι με τον ανώτερό μας εαυτό. Παραθέτοντας πολλές πνευματικές ασκήσεις μέσα στο βιβλίο της, η Lynn Robinson, πιστεύει ακράδαντα ότι η διαίσθηση μπορεί να μας βοηθήσει να ακούσουμε και να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, να δημιουργήσουμε αρμονικές σχέσεις, να αποκτήσουμε ευημερία και να υλοποιήσουμε κάθε στόχο-όραμά μας. Αρκεί να παρατηρούμε και να ακολουθούμε αυτή την εσωτερική φωνή, που μπορεί να αποδειχθεί ένα πολύτιμο εργαλείο στην καθημερινή μας ζωή. ΡΟΥΜΚΟΥ ΤΑΝΙΑ (bktaniagreece@yahoo.gr )

Το βιβλίο με τον τίτλο: «ΙουλιανόςΕγκωμιαστικοί Λόγοι» είναι το 14ο της σειράς «Βυζαντινοί Συγγραφείς», της οποίας τη γενική επιμέλεια ανέλαβε ο Βασίλης Κατσαρός, Καθηγητής Βυζαντινής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο οποίος προλογίζει την έκδοση. Το βιβλίο περιλαμβάνει πέντε εγκωμιαστικούς λόγους του Ιουλιανού. Οι λόγοι φέρουν τους ακόλουθους τίτλους:«Ιουλιανού Καίσαρος, εγκώμιον εις τον αυτοκράτορα Κωνστάντιον», «Ιουλιανού Καίσαρος, περί των του αυτοκράτορος πράξεων ή περί βασιλείας», «Ιουλιανού Καίσαρος, ευσεβίας της βασιλίδος εγκώμιον», «Ιουλιανού αυτοκράτορος, εις τον βασιλέα Ήλιον προς Σαλούστιον» και «Ιουλιανού Αυτοκράτορος, εις την μητέρα των θεών». Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουλιανός αποκήρυξε τον Χριστιανισμό των παιδικών του χρόνων και γι’ αυτό το λόγο συκοφαντήθηκε από τους χριστιανούς ως «παραβάτης». Υπήρξε υποστηρικτής του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και της αρχαίας ελληνικής θρησκείας και επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τον νεοπλατωνισμό. Το αξιόλογο φιλοσοφικό του έργο αποτελεί πολύτιμη ιστορική πηγή για τις σχέσεις πολιτικής και θρησκείας, τις αντιθέσεις ανάμεσα στον αρχαίο ελληνικό κόσμο και τον χριστιανισμό. Ο Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός γεννήθηκε το 331 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν ανιψιός του Μ. Κωνσταντίνου και διάδοχος του Κωνστάντιου Β΄. Δολοφονήθηκε το 363 μ.Χ. σε μια εκστρατεία εναντίον των Περσών. Ο φιλόλογος Θεόδωρος Μαυρόπουλος επιμελήθηκε την εισαγωγή, τη μετάφραση και τα εκτενή σχόλια. Ιωάννα Μπάμπη

Εκδόσεις University Studio Press

Αν ένα απρόοπτο και σοβαρό γεγονός δημιουργεί μεγάλα και ποικίλα προβλήματα σε έναν άνθρωπο, που δεν είναι γιατρός, τότε, πως θα αντιδρούσε, πως θα αντιμετώπιζε και πως θα ξεπερνούσε μια σοβαρή αρρώστια του, ένας γιατρός, και μάλιστα ένας διάσημος γιατρός; Ο συγγραφέας, κατ’ αρχήν, αυτό προσπάθησε να περιγράψει σ’ αυτό το βιβλίο, ενώ συγχρόνως ανακαλύπτει ότι κανένας δεν μπορεί να μπει στη θέση του αρρώστου, όσο καλός γιατρός και να είναι. Ο γιατρός που θεράπευσε πολλούς αλλά δεν μπορούσε να κάνει το παραμικρό για τον εαυτό του, όπως ακριβώς χλευάστηκε ο Θεάνθρωπος επάνω στο σταυρό. Ο ίδιος ο Χριστός ζήτησε τη βοήθεια από τον πατέρα του, ενώ ο γιατρός προσέφυγε στη βοήθεια των συναδέλφων του και στην αφοσιωμένη και πιστή γυναίκα του. Τη γυναίκα του, που την είχε γνωρίσει τυχαία στην ακροθαλασσιά. Κολυμπώντας μαζί της προς τα βαθιά, προς τη μαύρη γραμμή, εκείνη κινδύνεψε, γιατί, παρότι δε γνώριζε καλό κολύμπι, τόλμησε και δε δείλιασε να τον ακολουθήσει. Αυτή η κοινή τους πορεία προς τη μαύρη γραμμή και η, με τη βοήθειά του, επιστροφή τους στην ασφαλή ακρογιαλιά ήταν που τους ένωσε, αλλά το κυριότερο που τους δίδαξε ότι αν παρέμειναν ενωμένοι και αγαπημένοι σε

όλη τους τη ζωή, θα ξεπερνούσαν ευκολότερα όλες τις δυσκολίες, τις οποίες πιθανόν αυτή θα τους παρουσίαζε.

ΙΩΑΚΕΙΜ ΑΠΟΣΤΟΛΙ∆ΗΣ Ένας δεσπότης διαφορετικός ΑΛΕΞΗΣ Θ. ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ Εκδόσεις Μπαρμπουνάκης

Το παρόν βιβλίο αποτελεί μια απόπειρα βιογραφίας του γνωστού και πολυπράγμωνος δεσπότη Ιωακείμ Αποστολίδη (1882-1962). Η μεγάλη προσφορά του στα εκκλησιαστικά αλλά και εθνικά ζητήματα τον καθιστούν μια μεγάλη προσωπικότητα της εκκλησίας και όχι μόνο. Είχε έντονο μέσα του τον πατριωτισμό αλλά και ανησυχίες κοινωνικής δικαιοσύνης. Η παρουσία του στα εθνικά και πολιτικά πράγματα ήταν πολυτάραχη και έχει ερμηνευτεί παντοιοτρόπως. Συχνά χρησιμοποιούσε τον άμβωνα, αλλά και εφημερίδες, περιοδικά, συλλόγους, σωματεία κλπ για να πει την άποψη του αδιαφορώντας παντελώς για τον συντηριτισμό της εκκλησίας. Παρεβρέθηκε και πρωτοστάτησε σε πολλές κρίσιμες στιγμές της ελληνικής ιστορίας. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει παράρτημα με πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

>> >> κόμικ

ƧƱƧƮƳƭƱƻƶƬ – ƴƵƳƶƮƯƬƶƬ ƶĮǐ İǌǆǋİǏǙǌǎǑǋİ ǗĲǈ ǆ ƮǎǈǌǔĳİǊǀǐ ƩǆǋǎĲǈǉǀ ƪȺǈǒİǁǏǆıǆ ƴǎǊǈĲǈıĲǈǉǀǐ ǉĮǈ Ʈǎǈǌǔǌǈǉǀǐ ƧǌƾȺĲǑǍǆǐ ƧǋȺİǊǎǉǀȺǔǌ, ıĲĮ ȺǊĮǁıǈĮ ĲǎǑ ȺǏǎǄǏƾǋǋĮĲǎǐ «ƪƱƪƵīƪƭƪƶ ƶƷƬƵƭƲƬƶ ƬƯƭƮƭƻưƪƱƻƱ ƧƷƳưƻƱ ƴƳƸ ƹƵƬƫƳƸƱ ƨƳƬĬƪƭƧƶ īƭƧ ƷƬƱ ƪƱƭƶƹƸƶƬ ƷƬƶ ƧƴƧƶƹƳƯƬƶƭưƳƷƬƷƧƶ ƷƻƱ ƪưưƪƶƻƶ ƻĭƪƯƳƸưƪƱƻƱ ƧƷƳưƻƱ ƶƷƬƱ ƴƪƵƭĭƪƵƪƭƧ ƮƪƱƷƵƭƮƬƶ ưƧƮƪƩƳƱƭƧƶ», Ĳǎ ǎȺǎǁǎ ǑǊǎȺǎǈİǁĲĮǈ ıĲĮ ȺǊĮǁıǈĮ ĲǎǑ ƪȺǈǒİǈǏǆıǈĮǉǎǘ ƴǏǎǄǏƾǋǋĮĲǎǐ «ƧƱƧƴƷƸƲƬ ƧƱĬƵƻƴƭƱƳƸ ƩƸƱƧưƭƮƳƸ 2007 – 2013», ĲǎǑ ƸȺǎǑǏǄİǁǎǑ ƧȺĮıǒǗǊǆıǆǐ ǉĮǈ Ʈǎǈǌǔǌǈǉǀǐ ƴǏǎıĲĮıǁĮǐ ǉĮǈ ıǑǄǒǏǆǋĮĲǎįǎĲİǁĲĮǈ ĮȺǗ Ĳǎ ƪǑǏǔȺĮǕǉǗ ƮǎǈǌǔǌǈǉǗ ƷĮǋİǁǎ, ǉĮǊİǁ ĲǎǑǐ įǑǌǆĲǈǉƾ ǔĳİǊǎǘǋİǌǎǑǐ ıĲǎ ȺǏǗǄǏĮǋǋĮ, ǌĮ ǑȺǎǃƾǊǊǎǑǌ ıǒİĲǈǉǀ ĮǁĲǆıǆ ıĲĮ ǄǏĮĳİǁĮ Ĳǆǐ İȺǈǒİǁǏǆıǆǐ. īǈĮ ǗıǎǑǐ ĮįǑǌĮĲǎǘǌ ǌĮ ǋİĲĮǉǈǌǆǇǎǘǌ ȺǏǎǃǊƿȺİĲĮǈ ǆ İȺǁıǉİǓǆ ǉĮĲƝ ǎǁǉǎǌ ǉĮǈ ǆ ıǑǋȺǊǀǏǔıǆ Ĳǆǐ ĮǁĲǆıǆǐ ĮȺǗ ıĲƿǊİǒǎǐ Ĳǆǐ įǎǋǀǐ. ƧǌĲǈǉİǁǋİǌǎ ĲǎǑ ȺǏǎǄǏƾǋǋĮĲǎǐ ĮȺǎĲİǊİǁ ǆ ȺĮǏǎǒǀ ǑȺǆǏİıǈǙǌ ĳǏǎǌĲǁįĮǐ ıİ ǆǊǈǉǈǔǋƿǌĮ ƾĲǎǋĮ (ƾǌǔ Ĳǔǌ 65 İĲǙǌ) ǋǆ įǑǌƾǋİǌĮ ǌĮ ĮǑĲǎİǍǑȺǆǏİĲǆǇǎǘǌ ĮȺǗǊǑĲĮ ( ƾĲǎǋĮ ǋİ ǉǈǌǆĲǈǉƿǐ įǑıǉǎǊǁİǐ, ƾǌǎǈĮ, ǉǊȺ), ĮȺǗ Ĳǎ ƮƿǌĲǏǎ ƬǋİǏǀıǈĮǐ ĭǏǎǌĲǁįĮǐ ƬǊǈǉǈǔǋƿǌǔǌ (ƮƬĭƬ) ƧǋȺİǊǎǉǀȺǔǌ. Ƭ Ʃǎǋǀ İǁǌĮǈ ıĲİǊİǒǔǋƿǌǆ ǋİ Ĳǈǐ ǉƾĲǔǇǈ İǈįǈǉǗĲǆĲİǐ : 1. ƱǎıǆǊİǑĲǀǐ 2. ƮǎǈǌǔǌǈǉǗǐ ĭǏǎǌĲǈıĲǀǐ (2 ƾĲǎǋĮ) 3. ƨǎǆǇǆĲǈǉǗ ƴǏǎıǔȺǈǉǗ. īǈĮ ȺİǏǈııǗĲİǏİǐ ȺǊǆǏǎĳǎǏǁİǐ ǋȺǎǏİǁĲİ ǌĮ ĮȺİǑǇǑǌǇİǁĲİ ıĲǎ ĲǆǊƿĳǔǌǎ 2310-729366 ǀ ıĲĮ ǄǏĮĳİǁĮ Ĳǆǐ Ʃǎǋǀǐ ıĲǆ Ʃ/ǌıǆ ƨǘǏǔǌǎǐ ǉĮǈ ƮƿǌİǌĲǑ, ƧǋȺİǊǗǉǆȺǎǈ. (ƸȺİǘǇǑǌǎǐ : ƮǎǑǏǉǎǘĲĮ Ʃƾĳǌǆ). E-mail depkaa@otenet.gr

īƭƧ ƷƬƱ ƸƯƳƴƳƭƬƶƬ ƷƳƸ:

īǈĮ Ĳǆ ƩǆǋǎĲǈǉǀ ƪȺǈǒİǁǏǆıǆ Ƴ ƴǏǗİįǏǎǐ ƧƨƵƧưƭƩƬƶ ƮƸƵƭƧƮƳƶ

ƧƱƧƮƳƭƱƻƶƬ – ƴƵƳƶƮƯƬƶƬ ƶĮǐ İǌǆǋİǏǙǌǎǑǋİ ǗĲǈ ǆ ƮǎǈǌǔĳİǊǀǐ ƩǆǋǎĲǈǉǀ ƪȺǈǒİǁǏǆıǆ ƴǎǊǈĲǈıĲǈǉǀǐ ǉĮǈ Ʈǎǈǌǔǌǈǉǀǐ ƧǌƾȺĲǑǍǆǐ ƧǋȺİǊǎǉǀȺǔǌ, ıĲĮ ȺǊĮǁıǈĮ ĲǎǑ ȺǏǎǄǏƾǋǋĮĲǎǐ «ƪƱƪƵīƪƭƪƶ ƪƱƭƶƹƸƶƬƶ ƷƬƶ ƮƳƭƱƻƱƭƮƬƶ ƶƸƱƳƹƬƶ ƮƧƭ ƨƪƯƷƭƻƶƬƶ ƷƬƶ ƴƳƭƳƷƬƷƧƶ ƫƻƬƶ ƷƻƱ ƬƯƭƮƭƻưƪƱƻƱ ƮƧƭ ƧƷƳưƻƱ ƴƳƸ ƹƵƬƫƳƸƱ ƮƧƷƝ ƳƭƮƳƱ ƨƳƬĬƪƭƧƶ», Ĳǎ ǎȺǎǁǎ ǑǊǎȺǎǈİǁĲĮǈ ıĲĮ ȺǊĮǁıǈĮ ĲǎǑ ƪȺǈǒİǈǏǆıǈĮǉǎǘ ƴǏǎǄǏƾǋǋĮĲǎǐ «ưƧƮƪƩƳƱƭƧƶ – ĬƵƧƮƬƶ 2007 – 2013», ȺǎǑ ıǑǄǒǏǆǋĮĲǎįǎĲİǁĲĮǈ ĮȺǗ Ĳǎ ƪǑǏǔȺĮǕǉǗ ƷĮǋİǁǎ ƴİǏǈĳİǏİǈĮǉǀǐ ƧǌƾȺĲǑǍǆǐ ǋƿıǔ ǒǏǀıǆǐ Ĳǆǐ ǏǀĲǏĮǐ İǑİǊǈǍǁĮǐ 10%, ǉĮǊİǁ ĲǎǑǐ įǑǌǆĲǈǉƾ ǔĳİǊǎǘǋİǌǎǑǐ ıĲǎ ȺǏǗǄǏĮǋǋĮ, ǌĮ ǑȺǎǃƾǊǊǎǑǌ ıǒİĲǈǉǀ ĮǁĲǆıǆ ıĲĮ ǄǏĮĳİǁĮ Ĳǆǐ İȺǈǒİǁǏǆıǆǐ. īǈĮ ǗıǎǑǐ ĮįǑǌĮĲǎǘǌ ǌĮ ǋİĲĮǉǈǌǆǇǎǘǌ ȺǏǎǃǊƿȺİĲĮǈ ǆ İȺǁıǉİǓǆ ǉĮĲƝ ǎǁǉǎǌ ǉĮǈ ǆ ıǑǋȺǊǀǏǔıǆ Ĳǆǐ ĮǁĲǆıǆǐ ĮȺǗ ıĲƿǊİǒǎǐ Ĳǆǐ įǎǋǀǐ. ƧǌĲǈǉİǁǋİǌǎ ĮȺǎĲİǊİǁ ǆ ȺĮǏǎǒǀ ǑȺǆǏİıǈǙǌ ĳǏǎǌĲǁįĮǐ ǉĮĲƝ ǎǁǉǎǌ ıİ ǆǊǈǉǈǔǋƿǌĮ ƾĲǎǋĮ (ƾǌǔ Ĳǔǌ 65 İĲǙǌ) ǉĮǈ ıİ ǋǆ ǆǊǈǉǈǔǋƿǌĮ ƾĲǎǋĮ [ǋǆ ĮǑĲǎİǍǑȺǆǏİĲǎǘǋİǌĮ ǀ ǉĮǈ ǋİǏǈǉǙǐ ĮǑĲǎİǍǑȺǆǏİĲǎǘǋİǌĮ (ƧưƪƧ, ǉĲǊ.)], ȺǎǑ ǒǏǀǅǎǑǌ ǉĮĲƝ ǎǁǉǎǌ ǃǎǀǇİǈĮǐ, ĮȺǗ Ĳǆ Ʃǎǋǀ ĲǎǑ «ƨǎǀǇİǈĮ ıĲǎ ƶȺǁĲǈ», ǋİ ıǉǎȺǗ Ĳǆǌ İǍĮıĳƾǊǈıǆ ĮǍǈǎȺǏİȺǎǘǐ įǈĮǃǁǔıǆǐ ǉĮǈ Ĳǆ ǃİǊĲǁǔıǆ Ĳǆǐ ȺǎǈǗĲǆĲĮǐ ǅǔǀǐ ĲǎǑǐ. Ƭ Ʃǎǋǀ İǁǌĮǈ ıĲİǊİǒǔǋƿǌǆ ǋİ Ĳǈǐ ǉƾĲǔǇǈ İǈįǈǉǗĲǆĲİǐ : 1. ƮǎǈǌǔǌǈǉǗǐ ƯİǈĲǎǑǏǄǗǐ. 2. ƱǎıǆǊİǑĲǀǐ. 3. ƨǎǆǇǆĲǈǉǗ ƴǏǎıǔȺǈǉǗ. īǈĮ ȺİǏǈııǗĲİǏİǐ ȺǊǆǏǎĳǎǏǁİǐ ǋȺǎǏİǁĲİ ǌĮ ĮȺİǑǇǑǌǇİǁĲİ ıĲǎ ĲǆǊƿĳǔǌǎ 2310-720508 ǀ ıĲĮ ǄǏĮĳİǁĮ Ĳǆǐ Ʃǎǋǀǐ ıĲǆ Ʃ/ǌıǆ ƨǘǏǔǌǎǐ ǉĮǈ ƮƿǌİǌĲǑ, ƧǋȺİǊǗǉǆȺǎǈ. (ƸȺİǘǇǑǌǎǐ : ƹĮĲǅƾǏĮǐ ƱǈǉǗǊĮǎǐ). E-mailvoitheiastospiti@gmail.com īǈĮ Ĳǆ ƩǆǋǎĲǈǉǀ ƪȺǈǒİǁǏǆıǆ Ƴ ƴǏǗİįǏǎǐ īƭƧ ƷƬƱ ƸƯƳƴƳƭƬƶƬ ƷƳƸ:

ƧƨƵƧưƭƩƬƶ ƮƸƵƭƧƮƳƶ