«Domestic violence affects us all» / «Η ενδοοικογενειακή βία μας αφορά όλους»

«Η ενδοοικογενειακή βία μας αφορά όλους»

Ήμουν παιδί όταν στις 2 το πρωί χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού μας. Οι γονείς μου ανησύχησαν και η πρώτη αντίδραση ήταν να κοιτάξουν μέσα από το «ματάκι» της πόρτας, ποιός μπορεί να ήταν. Φάνηκε καθαρά το πρόσωπο της θείας μου, αλλά όχι όπως το γνωρίζαμε. Ήταν χτυπημένο και σκοτεινό.

Η θεία είχε φύγει κρυφά, μέσα στην νύχτα, για να γλιτώσει από τον τότε σύζυγό της. Την κρατήσαμε στο σπίτι μας μέχρι να μπορέσει να νιώθει ασφάλεια και να τακτοποιήσει όλες τις εκκρεμότητες της.

Πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβω πως αυτό που είχε συμβεί τότε ήταν κάτι που συνέβαινε σε πολλά σπίτια, μόνο που δεν είχαν όλες οι γυναίκες το κουράγιο και την δύναμη να φύγουν.

Το 2018, μια τυχαία ανάρτηση στα προσωπικά μου κοινωνικά δίκτυα σχετικά με τα περιστατικά βίας κατά των γυναικών, είχε σαν αντίκτυπο 10.400 κοινοποιήσεις, εκατοντάδες προσωπικά μηνύματα για «βοήθεια» και έγινε η αφορμή για την δημιουργία μιας διεθνούς καμπάνιας με τον τίτλο #dontacceptit.

Όσο περνούσε ο καιρός, έβλεπα πως το πρόβλημα ήταν μεγάλο, πολύ μεγαλύτερο από όσο μπορούσα τότε να φανταστώ. Ακόμα και πριν ξεκινήσει η καμπάνια, τα στοιχεία που είχαν τότε βγει στο φως ήταν κάτι παραπάνω από τρομακτικά. Το 80% των περιπτώσεων έδειχναν ως δράστη τον σύζυγο. 5.041 κλήσεις και 113 ηλεκτρονικά μηνύματα μέσα σε ένα χρόνο στην Τηλεφωνική Γραμμή SOS -15900 για γυναίκες θύματα βίας.

Το 80% των καταγγελιών που έγιναν από τα ίδια τα θύματα αφορούσαν σε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Τα στοιχεία δυστυχώς έχουν αλλάξει, καθώς η ενδοοικογενειακή βία εκτοξεύθηκε στην περίοδο της καραντίνας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το 2021, περισσότερες από 570 γυναίκες έπεσαν θύματα ενδοοικογενειακής βίας στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. Εκείνη την χρονιά, είχαμε 17 γυναικοκτονίες. Και πριν τελειώσει το 2022, μετράμε ήδη αρκετές, με 3 από αυτές να συμβαίνουν με διαφορά ελάχιστων ωρών. Συχνά θεωρούμε ως βία την σωματική κακομεταχείριση αλλά η βία έχει πολλές μορφές.

Είναι λεκτική, συναισθηματική, οικονομική, σεξουαλική. Το μόνο εύκολο είναι να ξεστομίσεις την ατάκα «ας πάνε να πούνε αυτό που τους συμβαίνει, γιατί δεν πάνε;»

Γιατί δεν είναι εύκολο. Δεν είναι. Η κακοποίηση κρύβεται καλά κάτω από τίτλους σπουδών, καριέρες, ωραία ρούχα και άνετο cool-στυλ. Δεν είναι χαρακτηριστικό των γυναικών που «δεν έχουν στον ήλιο μοίρα».

Δεν αφορά τους οξύθυμους άνδρες που χρησιμοποιούν δικαιολογίες όπως η οικονομική ανασφάλεια, ή η κούραση. Είναι αρκετά πιο περίπλοκο, αλλά συμβαίνει δίπλα μας.

by Iliada Evangelia Kothra/ Ιλιάδα Ευαγγελία Κοθρά

Οι χειριστικές σχέσεις είναι δυσβάσταχτες γιατί έχουν να κάνουν με τον «έλεγχο».

Πολλές φορές κρύβονται κάτω από μια λαμπερή εικόνα, κάτω από τίτλους σπουδών, πτυχία, κοινωνική καταξίωση. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει αγάπη πίσω από την κάθε πράξη βίας. Δεν υπάρχει έρωτας. Ο έρωτας, σου δίνει φτερά να πετάξεις, δεν σου δένει με αλυσίδες τα πόδια.

Τι πρέπει να κάνουμε ως κοινωνία λοιπόν; Να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας. Αγόρια και κορίτσια. Κορίτσια και αγόρια.

Να μην ντρεπόμαστε να τους μιλάμε, και να τους δίνουμε το έναυσμα να μας μιλούν και εκείνα ανοιχτά για ότι τους συμβαίνει.

Να γίνουν περισσότερες οι εκδηλώσεις ενημέρωσης πάνω στο φαινόμενο.

Να ενώσουν τις δυνάμεις τους όλοι οι οργανισμοί και να παλέψουν μαζί για την αντιμετώπιση του.

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί να χρησιμοποιούμε τον όρο «γυναικοκτονία» και όχι απλώς «ανθρωποκτονία». Γιατί σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων (EIGE), ως «γυναικοκτονία» ορίζεται η δολοφονία γυναικών και κοριτσιών εξαιτίας του φύλου τους. Ο όρος, προέρχεται από την αγγλική λέξη “femicide” (γυναικοκτονία) και χρησιμοποιείται εκτενώς στη Λατινική Αμερική ως εργαλείο για την αντιμετώπιση της έντονης κλιμάκωσης των πολύ βίαιων δολοφονιών γυναικών και κοριτσιών.

Η θεία μου πήρε μια απόφαση που της έσωσε προφανώς την ζωή, και την οδήγησε στο να συναντήσει έναν καλό άντρα με τον οποίο έκανε μια υπέροχη οικογένεια.

Και μια ευχή: να ζήσουν όλες την ζωή που τους αξίζει και ονειρεύονται.

Ιwas a child when the doorbell rang at 2 in the morning. My parents were worried and their first reaction was to look through the peephole in the door, who could it be? My aunt’s face was clearly seen, but not as we knew it. It was battered and dark. The aunt had left secretly, in the night, to escape her then-husband. We kept her at our house until she could feel safe and settle all her pending issues.

It took many years for me to understand that what had happened then was something that happened in many homes, only that not all women had the courage and strength to leave. In 2018, a random post on my personal social networks about incidents of violence against women had an impact of 10,400 shares, and hundreds of private messages for “help” and became the reason for the creation of an international campaign called #dontacceptit.

As time passed, I saw that the problem was big, much bigger than I could imagine at the time. Even before the campaign began, the evidence that had then come to light was more than terrifying. 80% of the cases pointed to the husband as the perpetrator. 5,041 calls and 113 e-mails in one year to the SOS-15900 Hotline for women victims of violence. 80% of the complaints made by the victims themselves related to incidents of domestic violence. 80% of the complaints made by the victims themselves related to incidents of domestic violence. The facts have unfortunately changed, as domestic violence has skyrocketed during the global lockdown. In 2021, more than 570 women were victims of domestic violence in Greece, according to the official data of EL.AS. That year, we had 17 femicides. And before 2022 ends, we’re already counting quite a few, with 3 of them happening within hours of each other. We often think of physical abuse as violence, but violence comes in many forms. It is verbal, emotional, financial, and sexual. The only easy thing is to say “why don’t they go?” Because it’s not easy. It is not. Abuse is well hidden under degrees, careers, nice clothes, and comfortable-cool-style. It is not characteristic of women who “have no fate in the sun”. It is not about irritable men who use excuses like financial insecurity, or fatigue.

It’s quite a bit more complicated, but it’s happening right next to us. Manipulative relationships are difficult because they are about “control”. Many times they hide under a shiny image, under degrees, diplomas, or social acclaim. The only thing that is certain is that there is no love behind every act of violence. There is no love, Love gives you wings to fly, it doesn’t chain your feet. So what should we do as a society? To educate our children. Boys and girls. Girls and boys.

Let’s not be ashamed to talk to them, and give them the trigger to talk to us openly about what is happening to them. There should be more information on the phenomenon. All organizations should join forces and fight together to deal with it. Many people wonder why we use the term “femicide” and not just “homicide”. According to the European Institute for Gender Equality (EIGE), “femicide” is defined as the killing of women and girls because of their gender. The term comes from the English word “femicide” and is used extensively in Latin America as a tool to address the alarming escalation of very violent killings of women and girls.

My aunt made a decision that apparently saved her life and led to her meeting a good man with whom she made a wonderful family. Wishing all women to live the life they deserve and dream of.

Και μια ευχή! να ζήσουν όλες την ζωή που τους αξίζει και ονειρεύονται Wishing all women to live the life they deserve and dream of