FAMILIEBEDRIJF Tekst Arie Gevers Foto’s Marjolein Ansink
Familieonderneming Machinaal Timmerbedrijf Van der Linden
Kwaliteit, vlijt en no-nonsensebeleid Bedrijfsopvolging in de familie gedijt bij vroegtijdige overdracht als de opvolgers nog lange tijd kunnen putten uit de kennis en ervaring van hun voorgangers. Dat hebben Dirck en Jochem van der Linden ondervonden toen hun het roer van het bedrijf, bij wijze van spreken, in de handen gedrukt werd door hun ouders. De kozijnen- en trappenproducent doorstond de economische crisis zonder mensen te moeten ontslaan en staat er nu florissant bij.
27 en 24. Zo oud waren de broers Dirck en Jochem van der Linden in 2003, toen hun ouders Tiny en Diny vonden dat zij de leiding van Machinaal Timmerbedrijf Van der Linden in Veghel maar moesten overnemen. Tiny was tot op dat moment verantwoordelijk voor techniek en logistiek. Hij was zijn carrière begonnen als uitvoerder bij een bouwbedrijf om in 1974 met een eigen kozijnenbedrijf te beginnen. Diny deed de administratie en inkoop en doet met 73 jaar nog altijd de administratie. Zij was de eerste vrouw in Nederland die het examen timmerfabrikant met succes afrondde. Mede dankzij haar ondernemersdiploma’s heeft het bedrijf kunnen groeien.
Geen mensen ontslaan Dirck en Jochem zijn hun ouders nog altijd dankbaar voor de vroegtijdige bedrijfsopvolging. Dirck: “We kregen vrij plotseling alle verantwoordelijkheden toegeschoven – ik werkte amper vijf jaar voor de zaak en Jochem kwam er in 2002 bij. Dat lijkt nogal rigoureus, maar in de praktijk konden we 14
I
Van links naar rechts: kozijnenman Jochem, rots in de administratieve branding Diny en trappenman Dirck van der Linden.
altijd terugvallen op hun kennis en ervaring. Bovendien was er een ervaren bedrijfsleider. Ook op hem konden we een beroep doen. Nadat ons pap ons had ingewerkt – hij stond destijds al op iets meer afstand van de dagelijkse praktijk – is hij met pensioen gegaan.” Jochem: “Na een vliegende start die eerste jaren, belandden we in 2008 plotseling in een ongekende crisis. Wat moest je doen? Investeringen opschorten? Medewerkers ontslaan? Dan is het prettig dat je een vader en moeder hebt die de vorige grote crisis van begin jaren tachtig nog vers in het geheugen hebben. Zij drukten ons op het hart geen mensen te ontslaan. Want ná een crisis heb je ze juist hard nodig. Desnoods interen op eigen vermogen door werken tegen onmogelijke prijzen aan te nemen. Investeren in de mensen, niet in machines, luidde hun advies. Dat hebben we toen gedaan. Een investering in de modernisering van het machinepark die voor 2010 op de planning stond, hebben we doorgeschoven.”
Onvermijdelijke digitalisering Dirck: “Als zij het niet eens waren met onze besluiten, dan kregen we dat ook te horen. Zoals toen we in 2014 een Windowmaster wilden aanschaffen. Een forse investering voor het bedrijf. We hadden berekend dat we het nog anderhalf jaar konden uitzingen, maar dan moest de crisis toch wel voorbij zijn anders zouden we in de problemen komen. Alles wees er overigens op dat de crisis op zijn laatste benen liep. Ons pap zijn eerste reactie: dat gaan we dus niet doen! Dat vond hij omdat hij de vernieuwende productiemethode nog niet kon overzien. Maar we hadden goede argumenten en uiteindelijk ging hij overstag.” Jochem: “Zijn ruimtelijk en prijstechnisch inzicht kun je gerust legendarisch noemen. Hij kon met zijn handen maken wat zijn ogen zagen. Begrotingen maakte hij op de spreekwoordelijke achterkant van de sigarendoos. Als wij een halve dag gezwoegd hadden op een
2021/4
RD 4-2021 Familiebedrijf.indd 14
18-08-21 08:58
